#een verhaaltje

[ochtendstorm]

[chatgptverhaaltjes]

Bob en de Bonen

Er was eens een man genaamd Bob die gek was op bonen. Hij at ze bij elke maaltijd, elke dag. Hij at ze zo veel dat zijn vrienden en familie zich afvroegen of hij nog wel normaal kon functioneren.

Op een dag ging Bob naar een nieuw Mexicaans restaurant dat net was geopend in de stad. Hij bestelde een enorme portie bonen, want hij wilde alle verschillende soorten proberen. Hij at en at en at, tot hij bijna niet meer kon bewegen. Maar hij kon gewoon niet stoppen.

Toen gebeurde er iets vreselijks. Bob begon te grommen en te kronkelen, zijn buik opgezwollen als een ballon. Hij voelde een ongelooflijke druk opbouwen en kon het niet meer houden. In een grote explosie schoot een enorme wind uit zijn achterwerk, zo luid en zo krachtig dat het restaurant er van schudde.

Bob was vreselijk beschaamd, maar de andere gasten konden niet stoppen met lachen. En toen gebeurde er nog iets vreemds. De wind die Bob had uitgestoten was zo sterk dat het alle bonen uit de keuken en de voorraadkast van het restaurant had geblazen en ze waren nu verspreid over de hele stad.

Mensen kwamen overal bonen tegen - in hun tuinen, op hun auto's, zelfs in hun haar. Maar in plaats van boos te zijn, begonnen ze te lachen en noemden het "The Great Bean Explosion". En Bob? Hij leerde zijn lesje en verminderde zijn inname van bonen. Maar hij zou altijd herinnerd worden als de man die een stadsbrede bonenexplosie had veroorzaakt.

[relnicht]

doe maar even lief stemmen en rebloggen dan lees ik wel een verhaaltje voor, goed?

sorry als die van jou er niet bij staat

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De Draak van Moerdal

Soms vraag je je af wat er in andere mensen omgaat.

Je hebt als arme boer hard gewerkt. De dag zit er op en je gaat naar huis om een hartige maaltijd te verorberen. Je bent zo moe dat je de heg laat liggen.

Dat kort verhaaltje begrijp ik.

Ga je dan, in al je vermoeidheid, denken "hey, ik ga de heg met de nagels naar boven leggen, dat lijkt me een uitstekend idee!" of heb je toch nog het gezonde boerenverstand om die ofwel om te keren ofwel toch mee naar de boerderij te nemen?

Ik hoop toch het laatste.

[beirecool]

Woensdag 3 juli

Kapow! Onze eerste dag van de superheldenweek bij Beirecool ging vandaag van start. Na een eerste kennismaking op de kamer trokken alle kinderen naar buiten, want daar kwam zowaar de zon te voorschijn!

Dat het rond superhelden en hun talenten zou gaan, konden de kinderen zelf raden via een eerste groepsspel. Daarbij werden puzzelstukken verzameld die 1 grote poster vormden, waardoor de kinderen het thema leerden kennen: Superhelden en hun talenten!

Om er helemaal een top dag van te maken, stonden er hot-dogs op het menu en een leuk buitenspel als dessert. We trokken naar boven met elk een eigen gekozen knuffel, om daarna nog te luisteren naar een verhaaltje op de gang van moni Sophie.

Je leest het al, er is geen tijd voor de kinderen om zich te vervelen. Daarom doen we om 21 uur de lichten uit, zodat iedereen morgen er opnieuw volop tegenaan kan gaan. Tot dan!

[devosopmaandag]

'Het zwarte lichaam'

Het is 1951 als de zwarte Amerikaanse schrijver James Baldwin (1924-1987) naar het Zwitsers vakantiehuis van een vriend gaat. Zijn verschijning in het bergdorp Leukerbad wekt bij de bewoners openlijke verbazing en zelfs opwinding. “In dit alles, ook al moet ik toegeven dat er sprake was van de charme van echte verbazing en er zeker geen element van doelbewuste onvriendelijkheid in school, klonk op geen enkele wijze de suggestie door dat ik menselijk was: ik was eenvoudig een levend wonder.” schrijft Baldwin. Ik kwam het citaat tegen in het essay 'Het zwarte lichaam', waarin schrijver Teju Cole zestig jaar na Baldwin het dorp bezoekt. De titel lijkt me het prerogatief van een zwarte schrijver. Teju Cole is dan ook de schrijversnaam van de Nigeriaans-Amerikaanse Yemi Onafuwa.

In 1957 ga ik voor het eerst naar school. Daar word ik op mijn beurt een klein wonder. Het was natuurlijk de combinatie van mijn bruine huid, mijn zwarte haren en mijn perfecte Nederlands. Ik word de klassen rondgestuurd en mag verhaaltjes vertellen. Ik vind het leuk. Was ik zwart geweest en had ik krom Nederlands gesproken was ik een sprekend aapje.

In 'Stranger in the Village' dat Baldwin schreef over zijn verblijf in Leukerbad liggen onder die wat eerste onderkoelde uitspraak van hem veel schrijnender ervaringen. “De kinderen die 'Neger!' roepen, hebben geen idee wat dat bij me oproept.” En over de dorpsbewoners schrijft hij: “Vanuit het gezichtspunt van de macht kunnen deze mensen nergens ter wereld vreemdelingen zijn; feitelijk hebben zij de moderne wereld gemaakt, ook al weten ze dat niet. De meest ongeletterde onder hen is op een manier waarop ik dat niet ben verbonden met Dante, Shakespeare, Michelangelo, Aeschylus, Da Vinci, Rembrandt en Racine [–]. Uit hun hymnen en dansen komen Beethoven en Bach tevoorschijn. Als je een paar eeuwen teruggaat, zijn ze in volle glorie, terwijl ik in Afrika ben en de veroveraars zie aankomen.”

Zestig jaar later heeft zo'n uitspraak ook iets pijnlijks, of wanneer Baldwin beweert dat hij ondanks zijn liefde voor Shakespeare, Bach en Rembrandt, vergeefs op zoek zou kunnen gaan naar enige weerspiegeling van hemzelf. “Ik was een indringer: dit was niet mijn erfenis.” Die woorden, zegt Teju Cole, druipen van de droefheid. “Waar hij van houdt retourneert die liefde niet.” Als zwarte auteur van nu beweegt Cole zich vanzelfsprekend, elegant en zelfverzekerd door elke cultuur. Dertig jaar geleden werd Anil Ramdas er wel erg nadrukkelijk om geprezen. Iets is toch gewonnen.

Gisteravond zaten G en ik in de trein op weg naar een uitvoering van de Petite Messe Solenelle van Rossini. Tegenover ons zat een oude, Afrikaanse vrouw die met gedempte stem in haar telefoon sprak. Daarna sloot ze lang haar ogen. Ik liet mijn blik over haar scherp gesneden gezicht gaan, en dacht aan James Baldwin en aan Teju Cole.

'Vertrouwde en vreemde dingen' | Teju Cole | meerdere vertalers | uitgeverij De Bezige Bij | 2016

video link 'Un etranger dans le village'(Engelstalig): https://www.rts.ch/play/tv/documentaires/video/un-etranger-dans-le-village?urn=urn:rts:video:13529049

[deberghuthorizon]

Wat is het fijn om in de bibliotheek te zijn!

We luisterden naar een leuk verhaaltje over ‘anders zijn’, en namen dan allemaal een boekje mee om in de klas mee aan de slag te gaan.

Dankjewel bibliotheek van Gistel!

[uilenklas]

Deze ochtend lag er een uitnodiging van het eerste in onze doos. Wij mochten bij hen naar een verhaaltje gaan luisteren want ja hoor die kindjes van het eerste kunnen al lezen !!!!

[laurasimonsdaughter]

Heb je ooit het verhaal gelezen van een jongen die een lek stopte door zijn vinger in het gat te steken?

Volledig gelezen niet, maar ik ken het natuurlijk wel! Maf dat een Frans verhaaltje via een Amerikaanse hertelling plotseling als typisch "Hollands" gezien wordt, maar zo gaat dat met vertellingen ^^

[lunatik28]

Dutch (probably regional): and then there came a pig with a very long snout and he blew the story out (en toen kwam er een varken met een hele grote snuit en die blies het verhaaltje uit)

ending a story in other languages

kurdish: “my story went to other homes, god bless the mothers and fathers of its listeners” (Çîroka min çû diyaran, rehmet li dê û bavê guhdaran.)

greek: “and they lived well, and we lived better” (και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα)

afrikaans: “whistle whistle, the story is done” (fluit fluit, die storie is uit)

goemai: “my tale has finished, (it) has returned to go (and) come home.” (tamtis noe lat / dok ba muaan yi wa)

amharic: “return my story and feed me bread” (ተረቴን መልሱ አፌን በዳቦ አብሱ::)

bengali: “my story ends and the spinach is eaten by the goat” (aamaar kothati furolo; Notey gaachhti murolo) *means something is irreversibly ended because goats eats herbs from the root

norwegian: “snip snap snout, the tale is finished” (snipp snapp snute, så er eventyret ute”

polish: “and i was there [at the wedding] too, and drank mead and wine.” (a ja tam byłem, miód i wino piłem.)

georgian: “disaster there, feast here… bran there, flour here…” (ჭირი – იქა, ლხინი – აქა, ქატო – იქა, ფქვილი – აქა)

hungarian: “this is the end, run away with it” (itt a vége, fuss el véle)

turkish: “lastly, three apples fell from the sky; one for our story’s heroes, one for the person who told their tale, and one for those who listened and promise to share. And with that, they all achieved their hearts’ desires. Let us now step up and settle into their thrones.” (Gökten üç elma düşmüş; biri onların, biri anlatanın, diğeri de dinleyenlerin başına. Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine.)

[ralph-mulder]

Halloween komt er weer aan, tijd voor een spannend verhaaltje, voor wie dat durft

[megakarina66things-blog]

UIT MIJN NIEUWE BOEK.DL.130; BEERTJE.

[kinglemurenhetterriblybeast]

King LeMur

Deel 5

Ik had Dats Dnar verteld dat het een meningsverschil met Beast was. Dat we het al uitgesproken hadden en we weer oke met elkaar waren. Enigszins zenuwachtig wachtte ik de reactie van Dats Dnar af. Dat was volgens haar niet alles. Ze begon een verhaaltje voor te lezen vanaf haar telefoon. Ze verontschuldigde zich hier wel voor. Maar het was de informatie die ze had en die wist ze niet haar hoofd. Het was een kort verhaaltje. Of eigenlijk wat losse zinnen.

Ik weet niet meer precies wat, want daarvoor voelde ik mij te ongemakkelijk. Wat ik nog wél onthouden heb, is Terribly Beast beweerde dat ik onstabiel was. Dat ik haar telkens weer aantrok en dan weer wegduwde. Dat ik haar bedreigd had. Dat ik aan haar knie had gezeten. Dat ik haar ongevraagd een wallpaper gestuurd had. Allemaal ongewenst gedrag. Dats Dnar vroeg wat ik er van vond.

HUH WAT?!? Serieus??? Ik wist niet wat ik hoorde. Ik haar bedreigt?? Ongewenst gedrag?? Wat ik hier van vond?!? Het tweetal aan de andere kant van de tafel keken mij vragend aan. Ze wilden weten of dit waar was. Geloofden zij dit zelf dan? Ik had toch alleen maar lof gekregen van King LeMur? M’n mond viel open van verbazing. Ik wist niet wat ik moest denken. Laat staan wat ik moest zeggen. Ik stamelde wat uit, dat dit alles wel heel raar en negatief geïnterpreteerd was door Beast.

Dats Dnar verliet hierna het kantoor om met manager Asil te bellen. Toen ze terugkwam zei ze dat ik voorlopig niet meer naar de training mocht. Ik moest thuis afwachten zodat ze konden onderzoeken hoe alles zat. Daarna zouden ze me wellicht uitnodigen voor een gesprek met King LeMur. Mogelijk met Beast erbij. Gelukkig konden we dit enorme misverstand dan rechtzetten. Toch?

Dats Dnar zou mij de klacht nog na-mailen zei ze. Alleen ik ontving maar niks. Later die week hoorde ik dat het verhaaltje op haar telefoon aantekeningen waren van het telefoongesprek dat zij met manager Asil had. De officiële klacht zou ik later nog ontvangen. 

Ik ging weer naar huis. Was eigenlijk wel benieuwd wat m’n klas van deze situatie vond. Ik opende Whatsapp op m’n telefoon. Maar wat zag ik? Ze hadden mij verwijderd uit onze klas-app groep. Huh?! Ik zag dat ik ook was verwijderd uit de vrienden-app groep van King LeMur. Huh wat?!? Werd ik nu ook door hun genegeerd en buitengesloten?? Zonder boe of bah. Ik snapte er niks van. Ik was al erg ongemakkelijk door dit alles. Maar nu begon m’n stresslevel toch wel hard te stijgen.

De volgende dag, zaterdag, moest ik werken. Ik wist alleen niet of werken het zelfde werd gezien als training. Want daar mocht ik voorlopig niet naar toe. Ik stelde de vraag in een mail aan Dats Dnar. De reactie kwam pas later die dag. Ik was ondertussen al gewoon wezen werken. 

Een gewone werkdag. Voor zover het gewoon kon zijn. Het enige wat me opviel is dat de coach die had gezegd dat ze hoopte dat ik lang bij King LeMur zou blijven werken, best wel afstandelijk deed. Maar ik zocht er verder niks achter. Misschien had ze haar dag niet.

In de mail van Dats Dnar stond alleen dat ik niet naar training mocht. Over werken schreef ze niks. Niks aan de hand dus. Dacht ik. Zondag had ik vrij. Maandag moest ik weer werken. 

’S Ochtends vroeg kwam ik op m’n werk aan. Ik had geen zin om m’n klas te zien. Al helemaal niet nadat ze mij zo buitengesloten hadden. Zonder te vragen hoe het met mij gaat of iets. Toen gebeurde er weer zoiets ongelofeloos. 

Morgen deel 6

[thelinthing]

Het is Pride maand. Onder elke post op social media met een regenboog staan honderden haat-comments. In reactie hierop ben ik vorig jaar begonnen met het één en ander op papier zetten om mensen bewust waar ze eigenlijk over praten.

In de loop van de maand post ik telkens een hoofdstuk uit dit boek.

En dit is de proloog.

_____________________________________________

Regenboog voor Beginners

Het is 2023. In mijn stad ligt er een regenboog zebrapad. Deze is laatst beklad met anti homo leuzen na een concert op de markt.

Nivea kwam laatst met een regenboog design op hun huidcrème en onder de advertenties ervan staan honderd comments van mensen die zweren nooit meer iets van Nivea te kopen.

In de eerste helft van 2023 zijn tieners uit een LHBTQI+ club in Brabant in elkaar geslagen door voetbal hooligans omdat ze gekleurd haar hadden.

Een medewerker van PostNL weigerde zijn beroep uit te oefenen omdat zijn werkbusje versierd was met regenboogkleuren als steun voor Pride Week.

"Ik wil best tolerant zijn hoor maar het word zo door je strot geduwd!" is wat je leest onder elk bericht op internet dat een regenboog als thema heeft.

Ik kijk naar mijn vriendengroep, die regelmatig bij elkaar komt in de lokale LHBTQI+ club. We hebben daar ons eigen Utopia gemaakt. Waar we karaoke zingen, kaartspellen spelen, waterpistool gevechten houden in de zomer en sneeuwbal gevechten in de winter, waar we praten over wat we op tv kijken, over mode, werk, seks, relaties en muziek.

We betalen allemaal onze belastingen, doen onze studies, hebben een baan, of zijn juist druk bezig met werken aan onszelf. We lachen, drinken, dansen en knuffelen.

Het verschil met de buitenwereld?

We spreken sommigen aan met hen/hun. Sommigen hebben geen vriend of vriendin maar een partner. En daar hebben we respect voor. Weet je hoe we dat doen?

"Hey, wat zijn je pronouns?"

"Hen/hun, dank je."

"Geen probleem, dan weet ik dat!"

Dat is het. Het is werkelijk zo simpel.

Waar is het mis gegaan? Waar ligt het grote probleem? Wat is deze enorme miscommunicatie die intussen levens aan het kosten is? Die hele families uit elkaar trekt?

Enkel omdat men het zat is om een regenboog te zien?

Ik zal even een aantal statistieken erbij betrekken.

In een algemeen onderzoek over 27 landen door Marktonderzoeken bureau Ipsos bleek dat 4% van Generatie Z zich identificeerde met de LHBTQI+. Van de Millenials was dat 2%, van generatie X en Boomer was het 1%. Lijkt weinig, vind je niet?

Maar heb je ook door dat in de algehele wereldpopulatie maar 0.24% Nederlands is?

En we zijn het er hopelijk over eens dat elke Nederlander, in het grote geheel van de wereld, rechten verdient?

We zijn misschien met kleine percentages, maar dat betekend dat we over het algemeen gezien met letterlijk miljoenen zijn.

"Maar ze hebben al alle rechten!" Word er geroepen vanuit ons landje die als eerste ter wereld het Homohuwelijk legaal maakte.

Ik ga een verhaaltje vertellen.

Dit is het dagboek van 18 jarige Jamie.

"Lief dagboek. We hebben vandaag de plannen voor de komende zomervakantie rond gekregen. ik ga samen met Dilano naar Abu Dhabi! Ja, het was even sparen, maar Ma was zo lief om het voor te schieten. Is weer eens wat anders dan Marokko, daar zijn we toch al vaak geweest. Morgen gaan Dilano en ik zwemmen. Hij vind het soms nog een beetje awkward om handjes vast te houden als we samen ergens heen gaan maar hallo, ik moet het hele strand toch laten weten dat dat goddelijke lijf bij mij hoort? Ach ja, vrijdag eerst maar even shoppen met Amanda. Er is een enorm tekort aan boyfriend jeans in mijn kast en daar moet even wat aan gedaan worden!"

Ik weet zo niet wat 18 jarige Jamie in haar dagboek schrijft, - waar Jamie ook natuurlijk compleet fictief is, - maar dit is volgens mij een generaal beeld van hoe het leven wan een tiener er uit ziet, toch?

In deze korte alinea alleen al staan 8 dingen die niet vanzelfsprekend zijn voor iemand uit de LHBTQI+ gemeenschap. Het zij omdat ze er geen toegang tot hebben, ze er gevaar bij lopen of zelfs LEGAAL vermoord kunnen worden.

Wat als we Jaimie even vervangen voor Finn?

Finn is ook 18. Fin is non-binair, en Finn's vriendin Nora is trans. Eens kijken hoe deze gebeurtenissen veranderen.

"Lief dagboek. We hebben vandaag de plannen voor de zomer nog niet rond gekregen. Nora wou heel graag nog eens naar Abu Dhabi, maar daar hangt een doodstraf over ons hoofd als we de straat op gaan. Dat ging dus niet door. Ik vind het echt jammer voor haar. Ze is opgegroeid met verhalen over 1001 nacht en wilt het zo graag een keer echt beleven! Marokko leek makkelijk en goedkoop, maar helaas, als wij over straat gaan riskeren we 3 jaar gevangenisstraf. Nora's vriendin Eline vroeg of we morgen mee gaan zwemmen. Ik weet het zo nog niet... Ik ben bang dat mensen naar mijn mastectomie littekens gaan kijken en dat moet ik weer van alles gaan uitleggen. Nora wil heel graag in bikini, maar we konden er geen eentje vinden die én genoeg bedekte van onder én niet afglijd van boven. Ik hoorde ook dat er een homostel vorige week werd belaagd door een paar mensen in het zwembad omdat ze hand in hand liepen. Ik bedoel, ik kan doen alsof Nora mijn bestie is en niet mijn partner.... maar dan is het is niet leuk meer. Zaterdag is het normaal gesproken het familiedagje van Nora's oude familie, en meestal de enige keer dat haar moeder belt, want ze wilt zo graag dat Nora haar oma nog even ziet. Je weet nooit wanneer het de laatste keer is. Alleen haar oma noemt haar nog steeds bij haar deadname, en haar moeder vroeg of ze alsjeblieft 'gewoon' een spijkerbroek en T-shirt aan wou trekken, en haar lange haar onder een pet wilt verbergen. Dus Nora's mobiel blijft uit voor de hele dag. We gaan in plaats daarvan maar een Game of Thrones marathon houden. Vrijdag gaan we naar de kringloop in Amstelveen. Het is even treinen maar het is de enige kringloop in de wijde omtrek die ook een transgender in hun personeel heeft, en waar Nora zich veilig voelt als ze een nieuwe jurk aan probeert. De kringloop in Weesp konden we al afstrepen nadat een medewerker vroeg of Nora zich a.u.b. naar de heren kleedkamers wou begeven."

Maar oké, het grote probleem natuurlijk is dat er een regenboog op je huidcrème staat, en dat je over een regenboog zebrapad moet lopen om naar de overkant te komen. En dat je kinderen weten wat een non-binair persoon is. (En geloof me, de kans is groter dat ze non-binair personen in hun leven gaan tegen komen dan een kangoeroe. Maar het is natuurlijk super belangrijk dat kinderen wel word geleerd wat een kangoeroe is.)

Zal ik even uitleggen hoe het er werkelijk voor staat?

[josephinesliteraireblog123]

Recensie - De Wegen der Verbeelding

Beste lezers,

Dit is het boek waar ik het over zal hebben in deze boekopdracht. Het is geschreven door Hella S. Haasse in 1983. Het heeft als genres Thriller, Mysterie en Literaire fictie. Het telt 121 pagina's.

Kleine samenvatting:

Maja van Hove en Klaas Welling zijn getrouwd en beiden schrijver. Klaas ontdekt een prachtig gedicht genaamd "Eve's Morning Song" en gaat op zoek naar de mysterieuze dichter B. Mork. Hij ontdekt dat B. Mork eigenlijk Madame Jardinet is, het dienstmeisje van de overleden dichter. Het duo, dat voor het werk van Klaas op vakantie gaat naar Frankrijk, komt vreemde dingen tegen bij het huis van mevrouw Zawadowsky, waar ze verblijven. Ze ontdekten uiteindelijk dat mevrouw Zawadowsky al die tijd dood in huis was geweest. Later werd onthuld dat de auteur van dit gedicht Madame Jardinet was, eigenlijk B. Mork. Het mysterie rond de identiteit van de dichter en de gebeurtenissen in Frankrijk wordt opgelost en het wordt duidelijk dat niets is wat het lijkt.

Ik zal vandaag reageren op enkele recensies dat mensen over het boek geschreven hebben:

Mwah... Begin van het boek is mooi geschreven; pakkende verhaallijn en gedetailleerd geschreven. Hierdoor leer je de personages heel goed kennen. Naarmate het boek vordert komen er steeds meer losse verhaaltjes tussendoor wat overbodig is; heeft niets te maken met waar het eigenlijk om draaide in het boek. Of ik begrijp het zelf niet goed. - op goodreads van Ellen

Het boek heeft een heel herkenbare stijl van schrijven, het is op een karakteristieke manier geschreven. Daarom zal het voor bepaalde mensen een afknapper zijn, terwijl anderen het graag in één keer willen uitlezen. Ik vond het zelf een erg goed boek om te lezen. De spanning wordt langzaam opgebouwd, waardoor je blijft geboeid. Er wordt ook verschillend geschreven, soms is het een verhaal verteld door iemand, andere keren is het een fragment uit het leven. Dit zorgt voor een lichtere sfeer in totaliteit. Je bent niet altijd in de flow van dezelfde persoon, maar je zit ook in de turbulentie van iemand anders. Deze spannende roman is geschikt voor mensen die geïnteresseerd zijn in schrijven; de stijl, literaire kwaliteit en fictie zijn allemaal van uitstekende kwaliteit. De verbeeldingskracht en empathie van Hella Haasse zijn van buitengewone kwaliteit. . Ik ben van mening dat het einde nog steeds erg mysterieus is, je hebt de vrijheid om het op jouw eigen manier te interpreteren, je hebt de keuze om te beslissen of mevrouw Zawadowsky nog in leven is, of dat mevrouw Jardinet heeft gelogen, of niet? De raadsels en mysteries blijven gewoon doorgaan, sommige worden opgelost of bijna opgelost, terwijl anderen open blijven met een hint, wat het einde ook interessant maakt. Het boek gaat niet om het te begrijpen, het gaat eerder over het nadenken en je eigen mening/einde te vormen over het boek met de gegeven informatie. Ik ben het eens met de lezer vooral op het gedeelte van het gedetailleerd schrijven. Gedetailleerd schrijven, als het niet overbodig gedaan wordt, kan tot prachtige werkstukken leiden. Ik heb bijvoorbeeld De ontdekking van de hemel gelezen van Harry Mulisch. In dat boek werd er ook zeer gedetailleerd geschreven met allemaal details dat soms heel belangrijk voor het boek waren en andere keren helemaal onnodig. In kreeg dezelfde stemming van De weg der verbeelding er waren veel details, maar niet te veel dat het saai of eentonig werd. De lezer heeft het ook over te veel verhaallijnen tussendoor. Ik vond dat persoonlijk niet zo erg. De verhalen van Joop in zijn vrachtwagen vond ik het leukste. Je voelde de spanning door het boek. Zijn verhalen gingen over raadselachtige lifters die spoorloos verdwenen of over andere chauffeurs die werden verdacht van misdrijven. Er zijn ook veel flashbacks in het boek, hierdoor kan het soms moeilijk zijn om te lezen.

"De complexe literaire en mythische gelaagdheid maakt het verhaal er niet eenvoudiger op. Desondanks blijft het boeien, het verveelt geen moment omdat je meegezogen wordt in de belevenissen en intriges vraag je je voortdurend af 'hoe het zit'. De top-schrijver Hella S. Haasse heeft met 'De wegen der verbeelding' een hoogstaand literair werk gecomponeerd dat, in tegenstelling tot haar meeste werken, eindigt met een sterk plot."- Ronald van Duivenboden, goodreads

Ik ben het eens met de lezer op enkele vlakken, maar niet allemaal. Het eindigt bijvoorbeeld niet echt met een "sterk plot". Het boek eindigt met een open slot. Ik vind een open slot in een boek zeer leuk om te lezen, maar bij dit boek vond ik dat iets minder charmant was. Omdat het boek zeer mooi is opgebouwd, als puzzels die een puzzelstuk vormen, vond ik het jammer dat er geen concreet einde was. Het einde van het boek was ook voor mij nogal onduidelijk. Je weet namelijk niet wat er met de eigenares is gebeurd die op een geheimzinnige manier is verdwenen. Is het mogelijk dat de Secondi haar verbergen om een dak boven het hoofd te houden en huurpenningen op te strijken? Klaas en Maja hebben alleen vermoedens. Dit zorgt ervoor dat 'De wegen der verbeelding' een detective zonder slothoofdstuk is. De schrijver is een meester in het schrijven, hierdoor zijn alle stukken van het verhaal tot één duidelijk geheel samengevoegd. En dat vind ik juist zo jammer. Sommige mensen vinden het brilliant dat het een open einde heeft, hierdoor kan je je eigen conclusie maken met de gegeven informatie. Ik heb al voor deze serie boekopdrachten een boek gelezen met een soort open einde. Daarom wou ik een boek nu lezen met een concreet einde van A-Z. Als ik het boek misschien voor plezier had gelezen een andere keer zou ik deze mening niet hebben.

Vervolgens ben ik het eens met wat de recensie zegt. Je wordt wel degelijk meegezogen in de mysterie en de "waarom?" en 'hoe?" vragen. Ik heb het boek in een keer uitgelezen, omdat ik wou weten wie de dichter B. Mork was en waarom het huis in frankrijk zo een raar gevoel gaf aan Maja of waarom de Secondi's de hele tijd zo raar deden over hun tuin en waarom ze daar niet mochten komen. Ik werd meegesleepd in een meesterwerk van de literatuur Ik heb nog geen andere werken van haar gelezen, maar ik zal het zeker doen!

Josephine :)