#echt bizar

[personthattoleratesme]

Sorry dnp are gonna be at AFAS live?!!?!?! That’s a literal concert venue with a capacity of 6k people?!? That’s insane they’ve always done a much smaller venue in Amsterdam

[sprolden]

nederland is zo’n klein land he mn tumblr mutual kent mn nicht kent mn studiegenoot kent mn scharrel kent mn andere tumblr mutual en ze komen voor zo ver ik weet bijna allemaal uit andere steden 😭😭 sws ben ik al minstens 8 van mn nederlandse mutuals op straat tegengekomen zonder t door te hebben my god

[homoerotisch]

aké gone but not forgotten

[keesdp]

Het Zuiden

IJsland heeft maar een hoofdweg de weg nummer 1. Deze loopt helemaal rond. Sommige wegen in het oosten zijn secundaire wegen, maar omdat je die ook kunt nemen en daarmee rond IJsland kan rijden noemen ze deze ook 1. Ik zie het al gebeuren: waar staat u? op weg nummer 1, kunt u zeggen waar precies? Nee natuurlijk niet. Er staan nergens hectometerpaaltjes en de afstanden tussen de dorpen zijn soms 200 km. Daarbij zijn de plaatsnamen niet uit te spreken met die voor ons vreemde letters en accenten. Ook de benzinepompen zijn dun gezaaid, dus goed plannen en vaak tanken als het kan.

De bewegwijzering is ook iets waar je aan moet wennen. Ongeveer 100 meter voor een kruising of afslag wordt aangegeven welk wegnummer naar links of rechts gaat met het volgende plaatsje achter het wegnummer. Als hij verwijst naar een volgende weg, staat dit wegnummer met een stippellijn omrand. Bij de kruising of splitsing zelf, staat geen bord meer, dus je moet onthouden, wegnummer, bestemming en richting. Kan je het nog een beetje volgen? Nou ik ben in het begin vaak 100 meter achteruit gereden, wat hier geen probleem is want er is bijna geen verkeer.

Ijslanders zijn vreemde mensen. Ze hebben vaak een prachtig vrijstaand huis als je van een afstandje kijkt, maar als je dichterbij komt of naar binnen kijkt schrik je je rot. Wel trekt iedereen zijn schoenen uit als ze naar binnen gaan. Ze spreken zonder uitzondering uitstekend engels, wat maar goed is, want IJslands lijkt nergens op. Het schijnt afgeleid te zijn van het Noors, maar die verstaan ze ook niet. Ook alle info die je op borden en folders vind zijn in het Ijslands en Engels, soms in het Duits ook. Vreemd, want de meeste touristen die wij tegenkwamen waren Italianen en Fransen, oh ja en Amerikanen. Verder een enkele Tsjech, een Nederlander een Zuid-Koreaan, een Belg en een Pool. We zijn geen Scandinaviërs tegengekomen en gelukkig ook geen Russen.

De weg die wij nog moeten gaan (lijkt Mieke Telkamp wel), is de zuidelijke 1 van west naar oost. We denken alle speciale Ijsland dingen al gezien te hebben. Nou dus niet. Dat wil zeggen; het landschap veranderd elke kilometer van de 300. Dan rij je tussen met IJslandsmos bedekte lavavelden, dan weer tussen paarse heidevelden, dan weer door een maanlandschap met zwarte heuveltjes in een vlak groen veld, met links imposante bergen zoals je ze alleen in films ziet over de maan of mars of Game of Thrones, misschien zijn die hier wel opgenomen. Dan weer door gele duinen van steen, bizar gewoon, echt.

We passeren de Eyjafjallajökull, je weet toch 2014 legde hij met zijn aswolk al het vliegverkeer plat in Europa. Er is nu een museum langs de weg waar je de vulkaan ziet. Sporen van de uitbarsting zie je duidelijk op de berg, daar heb je geen museum voor nodig. De enige wc waar ze geld vragen staat hier.

We rijden verder langs de enorme gletsjer Vatnajökull. De grootste van IJsland. We doen er dan ook 2 dagen over om er langs te rijden. Ondertussen veranderen de rivieren onder de bruggen, in met ijsblokken gevulde stromen. We gaan een zijweggetje in. Deze bestaat uit gravel en eindigd na vele bochten, putten en heuvels op een enorme parkeerplaats met bussen en auto's. Je kan hier een boottocht met rib's boeken naar de gletsjer. We gaan informeren of we mee kunnen. Er wordt door de CB om assistentie gevraagd, 2 mannen rennen naar buiten, doen zwemvesten om en springen op een quad en scheuren tussen de touristen door weg. Wij zien de paniek op de gezichten van de vrouwen achter de toonbank. I need assistance now, horen we door de CB. Yeah, we on our way; horen we. Dat is wat we weten, wat er gebeurd was werd ons niet duidelijk. De vrouw achter de balie probeerde achteloos door te gaan met haar werk, het verkopen van 12 zitplaatsen op de 7 rib's á 60 euro. Ik heb 1 plek zegt ze om half drie. anders wordt het half zeven voor ik twee plaatsen heb. Iedereen heeft on-line geboekt. Eén is geen. Als jullie hier rond willen lopen, en over een half uur terug willen komen, is er misschien een afzegging. We gaan rondlopen. Als we over de heuvel zijn weten we niet wat we zien. Een prachtig meer met drijvende ijsschotsen. In de verte zien we de Rib's naar de gletsjer varen. Het is hier zo geweldig, dat we besluiten het hierbij te laten en de Ribvaart een mis te geven.

Ook de Puffintour op een open hooiwagen doen we niet, veel te koud. Ik reken uit dat we 250 euro hebben uitgespaard, dat moeten we vieren in het volgende havenstadje met fish en chips, een veel gevraagde hap bij de pizzeria.

Onderweg zien we een brand in de verte. Het blijkt een huurcamper te zijn als we dichterbij komen, Er zijn al veel mensen bij en de hitte is enorm. Als wij passeren staat hij al volledig in lichterlaaie. Het zal je gebeuren op vakantie vreselijk. Een half uur later komt de brandweer ons tegemoet, nou ik denk dat dat een beetje te laat is.

Op een parkeerplaats zien we een ons bekende camper staan. We zagen hem op de boot, op Sandur Pharoer en bij de zeehonden in het noorden. Nu hier dus weer in het oosten. One life live it staat op zijn en haar camper. Zij trekken zich niets aan van campings en staan overal op parkeersplaatsen. Een enorme antenne staat achterop gebouwd met een benzine generator voor stroom. Toen wij de vorige keer elkaar weer zagen gaf hij mij een visitekaartje. Zij zijn Polen en maken radio verslag van hun reis. Op hun website die ik even open, staat een heel reisverslag van hun reis welke overeenkomt met de onze. Alleen houden wij ons wel aan de regels.

[josephinesliteraireblog]

DOVDH - de opdracht en eerste intermezzo

Hallo beste lezers!

Na hoofdstuk 19 kwam ik iets vreemds tegen. Er kwam een "hoofdstuk" dat 'de opdracht' heette. Het hoofdstuk was drie pagina's lang en er sprak een iemand de hele tijd. Het liet me denken aan het boek Ulysses.

De opdracht , p 240-242

De persoon die sprak sprak over het "oneindig licht". Hij/zij/het sprak ook over een andere wereld, buiten die dat we elke dag zien: " Er is nog een andere wereld. Ik kan het niet bewijzen, je moet het geloven, je moet de stap wagen en pas dan zul je het waarlijk ervaren." De andere wereld was de binnenste kerker van het Rijk der Archonten. Archonten zijn in de gnostiek de bestuurders van het aardse noodlot. Hun doel is de menselijke ziel gevangen te houden tijdens haar aardse verblijf. Dit kwam ik te weten nadat ik het had opgezogt. De persoon sprak ook over een opdracht voor iemand , dat de persoon die de opdracht krijgt niet zal herinneren.

De laatste drie regels van het hoofdstuk waren intrigerend, maar ook bizar:

Na een beetje onderzoek vond ik enkele betekenissen van het woord testimonium. Een testimonium is een publieke verklaring over een religieuze ervaring, meestal door een ervaring van bedevaart of zoiets. Iets anders dat ik ook vond was het testimonium dat Flavius Josephus schreef over Jezus. Dat over de levensloop van jezus gaat.

Ik weet niet hoe dit hoofdstuk correspondeert met het verhaal dat ik tot nu toe heb gelezen.

Een ding dat misschien relevant is in de toekomst is dat Flavius Josephus joods was, net zoals Max. Voor de rest weet ik het eigenlijk niet.

De opdracht was het einde van het eerste deel van het boek. Het boek heeft in totaal vier delen en ik ben benieuwd wat er zal komen.

Eerste Intermezzo, p 245

Eerste intermezzo is een soort tussenstuk tussen de delen (denk ik). Intermezzo staat voor een muzikaal tussenstuk, dus ik denk dat het daarom niet echt een hoofdstuk is.

De tween entiteiten van in hhet begin van het boek keren terug en hebben een conversatie. De ene entiteit praat over de ontmoeting van Onno en Max en hoe hij het geregeld heeft. En alles wat ervoor en erna kwam. De twee entiteiten wouden dat Max en Ada een kind baarde. Een zin dat mij enkele verklaringen heeft gegeven was: "Het feit dat jij ook in de top van Hierarchia Caelestis zit , geeft je...." Na nader onderzoek dat Hierarchia Caelestis oftewel de Coelesti Hierarchia een pseudo-dionysisch werk is over engelenleer en het behandelt uitgebreid de hiërarchieën van engelen. Er zijn drie hiërarchieën die elk drie orders bevatten: (ik vond alleen iets in het engels)

Seraphim, Cherubim, and Thrones.

Dominations, Virtues, and Powers.

Principalitiee, Archangels, and Angels.

Hiervan kunnen we aflezen dat de twee entiteiten allebei engelen zijn en een daarvan een Seraphim.

Ze praten verder ook over hoe ze eeuwenlang zaten ze slapen terwijl Satan-El zijn werk deed (a.k.a Lucifer). Ze vertellen dat 400 jaar geleden hij een pact met de mensheid heeft gesloten. Over zielen verkopen aan lucifer en dat hij een soort fuivelse tegenhanger van het testimonium was. Over de Faustlegende en hoe hij zijn ziel had verkocht en dat lucifer een collectief-contract had gesloten , waarin de hele mensheid haar ziel aan hem heeft verkocht met een Meneer genaamd Francis Bacon. Ze praten over Francis bacon zijn leven en hoe een wetenschapper zo een contract zou hebben getekend.

Dit was zeker een heel informatief hoofdstuk waar ik veel over heb geleerd.

[narrenmat]

Ik vind het sinterklaasjournaal echt bizar interessante tv, het hele land (zeker voor de commerciëlen en het anti roetveeg gebeuren) is in een samenwerking en samenzwering om de kleuters van nederland te bedriegen. Met als kroon het sinterklaasjournaal voor de jonge kijker net zo'n betrouwbare bron als het 8 uur , het Jeugjournaal of het klokhuis .

[thatsgaming]

Microsoft Flight Simulator 2024’s PC eisen zijn echt bizar

Toen Microsoft Flight Simulator in 2020 voor de pc werd gelanceerd, was het zonder twijfel een van de meest veeleisende en grafisch intensieve games die beschikbaar waren op het platform. Het is dan ook geen verrassing dat de aankomende opvolger opnieuw ongelooflijk veeleisende systeemvereisten heeft voor de pc. Microsoft heeft de specificaties voor Microsoft Flight Simulator 2024 onthuld in een…

[euroadventure]

Tórshavn - Sandoy - Tórshavn

Zondag 9 juni

Het was wederom een onstuimig nachtje. Niet koud gelukkig, maar het had denk ik gescheeld wanneer ik mijn tent net ern kwartslag had gedraaid en hierdoor de wind niet op de zijkant maar op de kop had gehad. Maar goed, we hebben het weer overleefd haha 😄

Omdat ik de boot een week eerder terug heb geboekt dan de bedoeling was, ben ik nu dus al in Tórshavn. Ik heb de stad afgelopen maandag al uitgebreid bekeken en ook een mooie wandeling gemaakt naar Kirkjubøur. Ik ben dan ook blij dat Urte mij had voorgesteld om met haar auto naar het eiland Sandoy af te reizen om daar wat te gaan wandelen.

Het is rond half elf wanneer ik bij het hotel waar Urte verblijft aan kom fietsen. Ze heeft geregeld dat ik mijn fiets weer in de luggageroom mag zetten. Het is hetzelfde hotel als waar ik de eerste twee nachten verbleef.

We vertrekken en rijden via een van de nieuwste onderzeese tunnels naar het eiland Sandoy. Onze eerste stop is in het plaatsje Skopun. Hier heeft Urte een tip gekregen voor een leuke korte wandeling richting de kliffen.

Het pad loop vanuit het dorp langs de weiden en vele schapen naar de top van de Liraberg. Eenmaal op de top hebben we een schitterend uitzicht op Swartskorardrangur.

Na een stop van ongeveer een kwartiertje wandelen we via dezelfde route terug. Het leuke aan deze route zijn de verre uitzichten, waaronder op het eiland Hestur waar ik vorige week maandag vanaf de andere kant zicht op had.

Vanuit Skopun rijden we zuidwaarts via Sandur naar het plaatsje Skålavik. Onderweg rijden we over de mooiste wegen.

Echt bizar mooi!! Kronkelende weggetjes, is het zo enorm genieten!

In Skålavik vinden we een café waar we even een latte momentje inplannen. Altijd belangrijk om goed te kunnen blijven functioneren 😂.

We worden door de mevrouw van het café getipt om vanuit hier al te starten met een wandeling, maar we kiezen er voor om naar het iets verder gelegen plaatsje Husavik te rijden.

De aankomst is al prachtig! Het plaatsje ligt in een baai waar hoge golven op de kust zich kapot slaan. Het heeft veel weg van Senja in Noorwegen vind ik. Misschien iets minder hoge bergen, maar ook zo groen en ruig. We hebben een wandeltocht gevonden naar het hele kleine plaatsje Dalur een baai verderop.

Bovenlangs de berg lopen we in zuidelijke richting. Op de top is het uitzicht nog indrukwekkender.

Dalur zelf stelt niet veel voor, een twintigtal huizen en een kerk, meer is het niet. In plaats van dezelfde wegt terug te lopen, kiezen we ervoor om over de gewone weg terug te wandelen.

De weg loopt pal langs de kliffen en het water en was vanaf boven nauwelijks te zien. De weg is echt heel mooi. Ook hier toffe weggetjes met een even zo mooi uitzicht.

Halverwege besluiten we dat als er een auto komt we vragen om een lift. Er rijden maar weinig auto's maar toevallig komt er net een jaguar aan rijden (wat vervelend 🤪). We mogen meerijden en de meneer vertelt nog van alles over deze weg. De weg wordt in de toekomst afgesloten vanwege te veel losse rotsblokken die naar beneden vallen, de klif die afbrokkelt en de sneeuwval in de winter die de weg te gevaarlijk maakt. In plaats daarvan komt er nu ook een tunnel naar Husavik. Verder geeft hij aan dat komende week ook het havenpersoneel en het personeel op het vliegveld gaan staken. Misschien toch maar goed dat ik dan vanavond vertrek.

In Husavik drinken we nog een biertje die Urte in haar auto heeft liggen, uiteraard een alcoholvrij biertje 😉.

We rijden weer terug naar Tórshavn. Onderweg stoppen we nog een paar keer om foto's te maken want ook nu is alles weer net even anders 😃.

In Tórshavn eten we nog gezellig een hapje in het café naast het hotel waar ik ook mijn fiets heb staan. Tijdens het eten komt er een vrouw euforisch binnenlopen 'the strike is over!'. Nu de staking over is denk ik gelijk na of ik er wel goed aan heb gedaan om eerder naar huis te gaan...🙈. Wel hoor ik ook gelijk van veel mensen dat nu niet gelijk alles is opgelost. Het eten moet immers van verderop komen en is hier niet zomaar 1,2,3. Ik heb nu eenmaal mijn ticket omgeboekt dus ik laat het verder zo. Het is goed zo. Ik heb in de 7 dagen hier gelukkig al heel veel moois kunnen zien! Wie weet nadat mijn auto probleem is opgelost kan ik ook nog lekker gaan fietsen in Denemarken!

Na het eten lopen we nog een rondje door de oude binnenstad maar het is erg koud. Urte gaat haar spullen uitzoeken voor op de boot en ik zit nog even relaxed in de loungeruimte van het hotel. Iets na half tien pak ik mijn fiets en rijd ik naar de ferry.

Bij de ferry zie ik de Belgische mannen, Toon en Tur, maar ook het Duitse jonge stel, Samet en Laura. Leuk om even bij te kletsen met elkaar. Iedereen is een fanatieke bikepacker dus worden de mooiste verhalen met elkaar uitgewisseld.

Rond 23.00uur mogen we de boot op. Ik douche nog voor ik mijn bed in stap. De boot deint behoorlijk en maakt grote klappen op het water. Dit belooft weer wat voor de nacht... 🙈.

[jurgenameen]

204, 35, groen

Graag groen als het kan

Puur gras met bloemen

Groen als harte kleur

Degene van de wens om te begrijpen

Dat natuurlijk echt beter is

Bizar dat het niet echt begrepen wordt

Echt groen graag grappig natuurlijk

Welkom echte wereld

Puur in liefde

-copyrights Ameen 2024-

[adutchlesbian]

Ik ervaar zo bizar veel liefde voor mensen die ik pas zo kort ken. Ik duik echt head first in iedere "relatie" die ik met mensen aanga. Ik geef m'n hart aan mensen en kijk wat ze ermee doen. Het is zo mooi, en zo kwetsbaar. Maar die liefde, het maakt mij mij.

[narrenmat]

Ik wil echt bizar graag nu in de droomvlucht zitten T_T

ik heb morgen tot een college ik kan gewoon daarna naar de efteling gaan rondje droomvlucht, sprookjesbos , en weer naar huis doen 🤔

[darkstormynightss]

IK WIL

Black out gedicht uit m'n dagboek:

Ik ben klaar om andere dingen te gaan doen

Ik stop m’n gevoel weg

boos.

verdrietig.

moe.

het komt nooit uit

kut - afleiding zoeken. FUCK DAT.

Ik doe m’n best. Maar het lukt niet.

zo veel ballen omhoog

IK WIL. IK WIL. IK WIL.

Eerst wilde ik niks maar

ik wil weer wat

verandering aanbrengen en IK WIL

IK WIL. IK WIL. IK WIL.

Maar

zo overweldigend

Ik snap niet zo goed wat er met me gebeurt behalve

slechte keuzes

Maar IK WIL

terugval

ik merk ik dat ik er nog niet ben

In ieder geval niet op het moment

ingewikkeld met mijn ouders. Nou ja, Ik ben boos dat de wereld zo grijs is

niet zwart-wit - een goed idee is

een goed idee

een slecht idee

die systemen

Ik weet dat ik het niet oké vind

Ik vind het onterecht maar ik kan het oprecht niet zelf

Ik ben boos maar ik voel me niet boos

Ik voel me moe.

Ik voel me afgevlakt.

mistig.

mijn brein waar ik niet meer bij kan

mezelf beschermen

een stukje scherpheid, een stukje vaardigheid valt weg

Ik kon eerst meer - de laatste tijd minder

bizar hoe veel dingen ik doe

realiseer me dat pas nu

Ik wil meer

Ik wil ruimte hebben

de wind waar ik zo van hou

lekkerder in m’n vel zitten

Ik kan dat

Ik kom erachter dat ik veel kan

Maar ik ben er niet

Ik weet niet of het lukt dit jaar. Ik zou het ontzettend graag willen.

Echt heel erg graag.

[hersenspinsels-en-beginsels]

Mezelf betrappen op negativiteit

Ik, mijn hoofd en mijn lichaam. Mijn lichaam, volledig gestuurd door mijn hoofd. Ongeveer 1,5 kg hersenen die zoveel genot kunnen ervaren, maar ook zo'n diepe dalen kent.

Zelfmedelijden, ken je dat? Soms passeren dagen vol zelfmedelijden, dagen van niets ondernemen, van treuzelen, twijfelen en zeuren. Die dagen overkomen je soms, die sluipen en kruipen soms heel onverwachts op je. Intussen leerde ik dat dit gebeurt, en dat dit nog zal gebeuren. Zomaar. Soms voelt het alsof alleen ik dit ervaar. Al ken ik nog wel mensen die kampen met sombere, negatieve gevoelens, toch kan ik moeilijk aanvaarden dat ook ik - voor mijn gevoel - tot deze 'groep' behoor.

Soms voel ik mij slecht, en dan voel ik mij slecht over het feit dat ik mij slecht voel. Bizar? Ik weet nog dat ik vroeger vaak opstond met een schuldgevoel. Ik werd wakker en voelde me instant schuldig, een 'waste of space'. Ik voelde me doelloos. Dat gevoel is eigenlijk nooit echt weggegaan. Dat gevoel is er al sinds ik op de middelbare school zat. Het zorgeloze, schone (lees: je voelt je proper)(hier schrijf ik misschien nog wel eens over als ik daar zin in heb), rustige is niet meer wat het geweest was.

Ach, soms betrap ik mezelf op deze negativiteit en denk ik: 'is dit wel echt wie ik ben?' Misschien moet ik hier minder bij stilt staan? Ik ga toch (meestal) graag dansen, doe graag onozel, kan toch ook echt genieten van het leven...

Ben ik nu een broos besje, of een sterke vrouw die geniet van de tijd die ze heeft op aarde?

Genoeg gerateld voor vandaag, het (of mijn) leven is niet altijd zo complex als het lijkt, doeiiiii!

[norawonders]

De laatste weken zijn echt bizar. Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. We zitten tussen 2 eclipsen en volgens mij is het o.a. daardoor zo’n bizarre tijd. Astrologie verklaart een hoop. De dingen die gebeuren, onbekenden met wie ik bijzondere gesprekken had. Van die gesprekken waarvan je weet dat ze niet toevallig zijn. Ze gaan over dingen die je moet horen. Vandaag was ook zo’n dag. Het was een leuke dag. Eerst naar de pedicure, daarna gezellig met A. geshopt en gegeten in Amstelveen. Terwijl we zaten te eten kwamen we samen ergens achter en it was quite shocking. Zo erg dat ik uiteindelijk in haar auto ben terug gereden naar Amsterdam, want voor haar was de schok groter. Na 10 jr weer gereden en dat in een automaat!! Heb dat vandaag voor het eerst echt leren rijden. Ik moet het even verwerken allemaal.. ✨😵‍💫✨

[saltytham]

San Blas opnieuw

Wat kan er nu veranderen in 5 jaar tijd? Alles.

De kleur van het koraal, het plastic op het strand, de slaapplaatsen, de netwerk generatie, de elektriciteit, het toilet en de douche, plastic op het strand en plastic in het water alsof het onderdeel is van dit geheel.

Ik ben geschokt door al het afval, de staat van het koraal en de desinteresse van de groep toeristen. Ik schaam me er plots voor dat ik hier voor de tweede keer ben en bijdraag aan de destructie van dit paradijs. Ik vraag me af of we deze keer op minder remote eilanden slapen vanwege de belasting voor die mooie eilanden of omdat toeristen toegang willen tot elektriciteit en een mobiel netwerk. Ik hoop het eerste.

We brachten de dag door op een eiland wat net onder het zeeniveau is komen te liggen; stijging van de zeespiegel. Ik was hier 5 jaar geleden ook. Toen was het eiland nog boven water en het koraal had nog kleur.

Als ik dit benoem, krijg ik een hele eerlijke reactie van een van de medereizigers; ik ben te jong om dit te horen. Ben ik ondertussen te oud?

Tegelijkertijd is er ook schoonheid en visjes. Het eten is net zoals de vorige keer fantastisch en de groep heeft ondanks het vele drinken zijn charme en leuke spelletjes. Ik laat mijzelf volledig zien aan de groep en er is oprechte interesse zonder veroordeling.

Mathyn en ik hadden een moeilijke start in Panama. Ons ritme was plots anders, wakker geschud. Er vloeiden tranen en gesprekken. We moesten onze balans opnieuw hervinden en beseffen hoe we wederom een spiegel voor elkaar waren maar, deze keer konden we niet even weglopen en bleef de situatie zich telkens opnieuw aandienen.

We vonden elkaar opnieuw op de San Blas eilanden. In de schoonheid van de geplastificeerde natuur. Het deed hem net zoveel pijn als mij om al deze vervuiling te aanschouwen. Een van onze medereizigers in de groep vroeg naar mijn beroep en het zijne, de tegenstelling uitvergroot. Maar, ze zei: "hij houdt jouw gegrond, hij is je anker".

We vonden elkaar opnieuw in beschadigde schoonheid. Want ondanks dat mijn hart een klein beetje brak, maakte het onze eerste unieke ervaring samen.

Misschien wilde ik wel gelijk wegzweven aan het begin van onze reis. Misschien is het voor mij ook echt anders deze keer en moet ik zoeken naar de manier om samen te reizen.

Maar, we hervinden elkaar in onze normen en waardes waarin ik word geankerd. Zelfs al heb ik het mooier afgeschilderd dan hoe het nu in werkelijkheid is op de eilanden.

Het was bizar mooi en pijnlijk. Ook ik ben 5 jaar verder. Ik ben nu samen. Alles veranderd. Het is tijd om samen nieuwe herinneringen te maken en niet meer die van mij proberen her te beleven.