#duinen

[surelookbutnothingtoseehere]

[dutchjan]

September 16, 2023

[naomiwielant]

Middelkerke (beach), Belgium

[groovyrebelgalaxy]

Tree #tree #boom #duinen #dunes #duin # dune #natuur #nature #Holland #kennemerland #nfhoedan #nederland #netherlands #blackandwhite #landscape #blackandwhitephotography #IlfordFP4 #sand #zand #landschap #landscapephotography #nationaalparkzuidkennemerland https://www.np-zuidkennemerland.nl (bij Nationaal Park Zuid-Kennemerland) https://www.instagram.com/p/Clein46I0Ye/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[the-eccentric-eclectic]

Some pictures from my hike in the dunes today.

[fabiobruna]

Berkheide II

[podcastgemist]

#233.2 - JACK&JOZEF - Waarom doen we dit? Het is onze Legacy.

[fotografiejoys]

[mijnbraviadagboek]

Wandelen in de Duinen van Zoutelande-Westkapelle : Nederland 2018

Walking in the dunes of Zoutelande-Westkapelle : The Netherlands 2018

[fvbeers]

waterlelies - water lilies (P1050738 1) by Frans van Beers Via Flickr: waterlelies - water lilies in het Waterwingebied Middel- en Oostduinen, Ouddorp en Goedereede: www.evides.nl/uw-drinkwater/natuur-bronnen/waterwingebied...

[surelookbutnothingtoseehere]

[helenastroo]

Zoutelande duinen vroege morgen

Zoutelande duinen vroege morgen Olieverf op linnen x 24x30 cm Nu beschikbaar in de webshop het schilderij Zoutelande duinen vroege morgen Zoutelande duinen vroege morgen Read the full article

[margrietvanoosterhout]

2021

Kleindochter op het strand

Olieverf op doek

80 x 60

n.t.k.

[blendskysphotography]

“𝘐𝘵 𝘥𝘰𝘦𝘴𝘯’𝘵 𝘮𝘢𝘵𝘵𝘦𝘳 𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘨𝘰 𝘪𝘯 𝘭𝘪𝘧𝘦, 𝘢𝘴 𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘢𝘴 𝘺𝘰𝘶 𝘨𝘰 𝘵𝘰 𝘵𝘩𝘦 𝘣𝘦𝘢𝘤𝘩.” 🌊

📍 𝘝𝘦𝘯𝘥𝘳𝘦𝘴 𝘗𝘭𝘢𝘨𝘦 (𝘍𝘙 🇫🇷).

© BLENDSKYS Photography

[jurjenkvanderhoek]

ER STAAT NIETS TEVEEL OP DE TEKENINGEN VAN DIRCK NAB

De afbeelding op het omslag van het boek 'Getekend landschap' is meest karakteristiek voor de inhoud. Tekenend eigenlijk. Dat tekenen doet Dirck Nab zijn hele leven om door te dringen tot de essentie van het landschap. “Om iets ongrijpbaars vast te leggen, een moment in de voortschrijdende tijd.” De kunstenaar zit, opgenomen door het helmgras, te werken in een duinlandschap. Dat moment toont de foto op de voorkant van het boek. Het tekenpapier op de knieën, het krijt geconcentreerd in de aanslag, een scherpe blik scant de omgeving. Dirck Nab is dit landschap, dit landschap is Dirck Nab. Hij voelt zich er door opgenomen en kan daarom van binnenuit de Hollandse bergen vastleggen, portretteren. Hij is geen toeschouwer, geen toerist of zonaanbidder die vanuit een duinpan de wolken over de zee ziet trekken. Hij bewoont het duin, hij is het duin. Dat standpunt geeft hem toegang tot het wezen, de essentie van de door wind en water opgestuwde en groen begroeide zandheuvels.

De kunstenaar beschouwt een leven lang zijn omgeving, waarvan hij de meeste tijd deze vastlegt op kunstzinnige wijze. Huigen Leeflang, conservator Rijksprentenkabinet van het Rijksmuseum Amsterdam, merkt in het boek daarom op dat er weinig mensen zijn die zoveel in de Noord-Hollandse duinen hebben rondgedwaald en ze zo indringend hebben geobserveerd als Nab. "En dat dan ook nog bij zo'n beetje ieder type weer. (...) wanneer hij de kleumerige tochten beschrijft die hij zelfs bij storm en vorst onderneemt om verschillende weersgesteldheden vast te leggen, kan men niet anders dan onder de indruk raken van zijn gedrevenheid."

En zijn vermogen om ieder landschap te benaderen, alsof hij het voor het eerst ziet, dwingt bij Leeflang bewondering af. Zoals een liefde, hoe lang al voortdurend, steeds nieuwe inzichten geeft. Nooit wordt het een sleur of ben je erop uit gekeken. Dat is het pas wanneer je niet meer goed kijkt. Dan ontdek je niets nieuws meer, dat wat je voorheen nog niet gezien had. Ook door minder goede tijden kijk je heen, bij storm en onweer, want je weet dat achter de wolken altijd een zon schijnt. Zo vergaat het Nab in de duinen. Elke dag geeft een nieuw inzicht. Ieder moment heeft een ander gezicht, een verandert voorkomen. Zo blijft het interessant wanneer je verder kijkt dan je neus lang is. Om die pol helmgras ziet, verder kijkt dan de rand van die duinpan. Er gebeurt zoveel meer tussen zee en land.

De uitgave "Getekend landschap" is in een liggend formaat gedrukt. Op deze manier komen de horizontale tekeningen het best tot hun recht. Het is net alsof ik het schetsboek van Nab doorblader. Het boek bevat veel beelden en weinig woorden. Want de tekeningen van Dirck Nab hebben weinig beschrijving nodig. Er zijn wat flarden uit een dagboek van de kunstenaar afgedrukt, of althans zijn herinneringen van toen en daar ooit. Het geeft een summiere inkijk in zijn leven zonder een biografie te zijn. En er gaan enkele poëtische omschrijvingen in het boek mee. De landschappen aan zee stemmen natuurlijk lyrisch. Op de tonen van de wind zet je als vanzelf een lied aan. De golvende zee laat een gedicht aanzwellen. Eigenlijk is het tekenwerk van Dirck Nab een poëtische vertaling van de omgeving. Niet in woorden maar in beelden. Geen letters maar lijnen. Geen punten en komma's maar stippen en strepen.

De tekstuele bijdragen reiken woordloos verder dan de gedrukte zinnen en alinea’s. Tussen de regels door lees ik hoe geconcentreerd en gedreven Dirck Nab de wereld om hem heen vastlegt. Alleen in de natuur, zittend op de grond met zijn tekenmap en een stuk krijt, op een plek waar iedereen aan voorbij loopt. Nab laat mij zien waar ik normaal gesproken overheen kijk, wat mijn ogen niet opmerken. Omdat mijn blik alleen de einder ziet, dat punt waar ik naartoe wil, wat mijn doel is. Daardoor zie ik niet wat er voor mijn voeten is, merk ik niet de schoonheid van het detail op. Mijn blik staat op oneindig, mijn verstand op nul. Nab toont mij dat er zittend tussen het gras zoveel meer is. Dat duinen niet alleen begroeide heuvels zijn, maar dat er daar een wereld voor me open gaat wanneer ik werkelijk met open ogen durf te kijken. Het staat er niet met zoveel woorden in het boek geschreven, maar ik kan het er wel uit op maken. Vooral wanneer ik de diversiteit aan de door Nab gespotte natuur doorblader.

In de tekeningen kan ik binnenstappen, er in ronddwalen. De wind waait, briest zacht of valt hard over de top van het duin. Ik krijg nergens het deksel op de neus, want er is altijd een weidse blik. Het zand glooit als de hoge golven voor de branding. Nab schetst de omgeving. Wel in detail, maar ook met snelle bewegingen. Er staat nergens teveel op de tekening, de kunstenaar raakt de essentie van het landschap. Op een dramatische wijze, theatraal. Telkens is de sfeer uiterst sfeervol uitgewerkt. Hij benadert niet het landschap, Nab is het landschap.

Vanuit dat standpunt, dat gezichtsveld, maakt hij in iedere tekening een zelfportret. De lijnen die in alle rondingen duinen vormen en wolken daarboven, de zee aan de einder, dat is de kunstenaar zelf. In abstractie kijkt hij in de spiegel en schouwt zichzelf. En ik zie een duinlandschap met menselijke trekken. Er is geen leven met kloppend hart te zien; een haas springt niet weg, een vogel vliegt niet over, de muis draaft niet weg voor de klauwen van de uil. Het is er stil. Kalm. Zelfs de wind is gaan liggen, naar het schijnt tegen de flanken van het duin tussen het helmgras.

Tot slot probeert Nab in drie alinea’s het tekenen te omschrijven. Zijn tekenen uit te leggen. Met uiterste concentratie gaat hij op in het onderwerp, waarbij niets hem mag afleiden. “De ogen en het gevoel werken samen met de hand, die het uitvoerende werk doet.” Hij vermijdt schilderachtigheid. Net als sentimentaliteit dat de tekening oppervlakkig maakt. Nab treedt het landschap tegemoet met een waakzame, naïeve houding. “Om iets ongrijpbaars vast te leggen, een moment in de voortschrijdende tijd.” Zoals jonge kinderen dat soms kunnen, schrijft hij. Je hebt een heel leven nodig om daar achter te komen en dat te bereiken. En is Dirck Nab daar nu, na 83 jaar, achter gekomen hoe dat werkt? Hij leert nog steeds. Probeert door te dringen tot de essentie van het landschap. Met losse handen tekent hij zonder na te denken. Maar wel geconcentreerd, omdat alles wat op het papier komt moet kloppen. “Er moet niets teveel op de tekening staan.”

Getekend Landschap. Dirck Nab. Teksten Huigen Leeflang, Sjoerd Kuyper, Dirck Nab. Poëzie Ineke Holzhaus, Harry ter Balkt, Theo Olthuis, Fernando Pessoa. Waanders Uitgevers, 2023.

[jannekebooister]

Rockanje strand / beach by Janneke Booister Via Flickr: Watercolour on Arches grain Fin 300 g/m2. 

Colours used are Cobalt Blue, Payne's Gray, Burnt Umber, Raw Umber, Raw Sienna, New Gamboge; all Winsor&Newton Professional. 

My own reference. 

Paper size 28 x 38 cm, available (Contact me) 

Het verhaal van deze aquarel vndt u in mijn blog / The story of this watercolour can be found in my blog jannekesatelier.blogspot.com/