#dom z papieru

[thatcrazymind]

for sale!

size xl / male

Shipping from Poland.

[kasia134340c00l]

Hi! I wanted to ask if you know any similar kdramas to these. (Watched on Netflix and Kiss Assian)

[malwersacja]

To w takim razie 3 ulubione seriale?

prison break, dom z papieru, uwięzione

[ozvucenie]

Okenné rolety

Veľkú časť nášho života trávime v našich domovoch. Či už si prenajímate byt alebo vlastníte svoj vlastný dom : potrebujete správnu ochranu pred svetlom a slnkom pre vaše okná, aby ste mali doma tie najlepšie podmienky po celý deň. Ktoré riešenie je pre v��s to pravé, závisí od rôznych faktorov.

Toto by ste mali vedieť o ochrane okien pred slnkom: Od presných rozmerov cez optimálne farby až po dokonalý dizajn – pri plánovaní správnej ochrany pred slnkom je potrebné zvážiť veľa. Jedným z najdôležitejších faktorov je orientácia vášho obytného priestoru. Pretože svetový smer určuje nielen dennú dobu, kedy je najjasnejší, ale aj samotný dopad svetla. Napríklad okná orientované na východ sú ráno vystavené slnku – v lete je už v túto dennú dobu dosť vysoko, v zime nižšie. Ak máte spálňu s oknami orientovanými na východ , svetlo môže ovplyvniť váš spánok: ranné slnko má vo všeobecnosti chladnejšiu farbu svetla , ale celkovo pôsobí jasnejšie ako popoludňajšie a večerné slnko . Ak sú okná otočené na juh, slnko svieti najviac na poludnie a na západ večer. A čím neskôr počas dňa, tým je svetlá farba teplejšia .  Pýtate sa sami seba: žalúzie, rolety alebo možno žalúzie? Pre účinnú ochranu okna pred slnečným žiarením platí predovšetkým jedno základné pravidlo: vonkajšia ochrana pred slnkom obzvlášť dobre chráni pred teplom, vnútorná ochrana pred slnkom tiež ponúka súkromie a ochranu proti oslneniu. Výhoda vonkajších riešení: Ak máte na oknách vonku namontované žalúzie alebo rolety , teplé slnečné lúče dovnútra ani neprídu. Okenné sklo a vzduch v miestnosti sa potom menej zohrievajú – zostáva vo vnútri chladnejší. Tiež markíza , ktorý zatieni záhradu alebo terasu vonku, môže znížiť výskyt priameho slnečného žiarenia vo vnútri domu či bytu. Okrem ochrany pred slnkom ovplyvňuje markíza aj náladu v miestnosti: farebná látka ovplyvňuje farebný dojem v miestnosti pri presvitaní svetla. Pri výbere látky by ste nemali prihliadať len na svoj vkus na farbu a dizajn, ale aj na farebný efekt látky v miestnosti.  Ochrana pred slnkom v dome musí spĺňať zložité požiadavky. Spravidla by sa napríklad spálňa mala dať zatemniť čo najdokonalejšie, pričom svetlo môže stále prenikať do obývačky alebo pracovne : Koniec koncov, chcete blokovať slnko, ale nie sedieť v tme. deň. V tomto prípade sú dobrou voľbou rolety ,alebo závesy. Sú pripevnené k vnútornej strane okna a môžu byť použité podľa potreby.  Rôzne miestnosti, ako je obývacia izba, kuchyňa a kúpeľňa, sú využívané počas celého dňa. Chcete, aby dnu pri��lo denné svetlo, no zároveň chcete súkromie? Tu môže pomôcť ochrana pred slnkom z nepriehľadných, no priesvitných látok . Týmto spôsobom nikto nevidí dovnútra cez vaše okno, ale miestnosť je stále svetlá .Existujú rôzne riešenia vnútornej ochrany pred slnečným žiarením vo veľmi ľahkých dizajnoch podobných papieru , ktoré miestnosť vizuálne „nezaťažujú“, ale naopak hladko zapadnú do vašich okien. Veľká výhoda takýchto riešení: Ponúkajú súkromie a ochranu pred oslnením a stále vpúšťať denné svetlo. Vďaka širokému výberu textílií prispôsobíte aj dizajn vašej slnečnej ochrany vášmu obytnému priestoru. Ak by ste chceli využiť všetky výhody interiérových a exteriérových riešení, možnosťou je aj kombinácia viacerých riešení proti slnečnej ochrany.

[grubolina]

25.03.2023

Relacja z moim przyjacielem jest jak:

- wspólne ocenianie wyglądu dziewczyn i dyskusje na tej płaszczyźnie (ja lubię dziewczyny)

- Marudzenie jedno drugiemu prawie 24/7

- "Co mam zrobić? Jest taka dziewczyna i.."

- wspólne pisanie roleplaya

- gadanie przez telefon nawet gdy nie mamy zbytnio czasu

- teoretycznie wspolne plany na przyszłość (jest kilka niewielkich czynników, które nadają temu słowa "teoretycznie")

- igrzyska śmierci, Harry Potter, Lucyfer, dom z papieru

- Muzyka, pianino, Bella ciao

- Gadanie po Rosyjsku

- Zarywanie razem nocek

[arlequin-ann]

Rozdział #1 Dzieciństwo

Od najmłodszych lat pamiętam głównie czas spędzany z moim bratem - który wspominam bardzo dobrze. Kiedy on miał 18-19 lat i wychodził ze znajomym brał mnie ze sobą, kiedy spędzał czas w domu, ja spędzałam go z nim. To nie tak, że rodzice się mną opiekowali, po prostu mama pracowała, a tata jak to tata, po prostu był. Ale o tym później. Gdy brat poszedł do wojska rzeczywistość troszkę się zmieniła, więcej czasu spędzałam wtedy z mamą jak tylko mogła to zmieniała sobie zmianę w pracy lub w miarę możliwości, gdy musiała iść do pracy, albo zabierała mnie ze sobą do pracy na targu, albo prosiła kogoś żeby mógł się mną zająć. Kiedy mama zapisała mnie do przedszkola wstawałam z nią około 5 rano, szykowałyśmy się, jadłyśmy śniadanie i ruszałyśmy w krótką drogę do przedszkola, mieszkaliśmy blisko, bo mniej niż 10 minut drogi pieszo zarówno od pracy mojej mamy jak i przedszkola, które znajdowało się zaraz obok.

Dziennie czekałam pod przedszkolem na panie woźne, które otworzą wejście. Mama pracowała na przeciw, więc gdy zostawiała mnie na chwilę przed szóstą, zawsze miała mnie na oku - w tych czasach to by nie przeszło. Ale wtedy całkowicie inaczej się żyło. Pracownice przedszkola zawsze witały mnie z uśmiechem na ustach i prowadziły do szatni gdzie pomagały się przebrać.

Pamiętam, że przy praktycznie każdej ,,imprezie" w przedszkolu moja mama pracowała, więc na widowni przy występach nie było nikogo do kogo mogłabym się uśmiechnąć. A to dla dziecka bardzo ważne i smutne kiedy nie ma wsparcia. Może raz czy dwa zdarzyło się, że mamie udało się wyrwać lub przyjechali dziadkowie. Najbardziej w głowie chyba odznaczył się dzień matki, gdy wszystkie dzieci zapraszały swoje mamy, mojej niestety nie było. Za aktywność z rodzicem Panie przedszkolanki uznały namalowanie swojej mamy na papierze dużego formatu, gdzie posturę trzeba było odrysować od sylwetki. Mi pomogła Pani przedszkolanka, która położyła się na moim arkuszu papieru gdzie mogłam ją odrysować, a później pomogła mi dodać do odrysowanej postaci cechy wyglądu mojej mamy. Nawet teraz, po 20 latach pisząc to ściska mi gardło, a co dopiero będąc dzieciakiem, musiało mi być okropnie przykro, rozglądając się jak inne dzieci współpracują ze swoimi mamami i szczerze się do nich cieszą, a ja nie mogłam popatrzeć na moją mamę żeby przelać jej wygląd na papier, jak na swoje możliwości, tylko musiałam rysować jej cechy z pamięci. Z perspektywy lat i sprawiedliwości świata dochodzę do wniosku, że było to cholernie niesprawiedliwe w stosunku co do dziecka, ale jak wnioskuje z całego mojego życia dużo było w moim życiu sytuacji, które takie były.

Uważam, że najważniejszymi osobami mojego dzieciństwa były mama, babcia i brat. Tata mimo tego, że był w domu to prawie wcale nie wywiązywał się ze swoich ojcowskich obowiązków, oczywiście czasem odebrał mnie z przedszkola lub opiekował się mną, ale to można było policzyć na palcach jednej ręki. Tata był alkoholikiem. A co za tym idzie, nałóg zawładnął nim doszczędnie, no chyba że miał chwilę przerwy w piciu. Wtedy próbował odkupić swoje winy w stosunku do mnie czy do mamy, ale to było za mało żeby nadrobić to co zaprzepaścił w okresie kiedy pił. Wszystko było na barkach mamy, do momentu wyprowadzki brata to on jeszcze pomagał mamie finansowo i życiowo, chociaż wiadomo tak jak ja był jej dzieckiem, które nie powinno się tym martwić, ale stanął na wysokości zadania mogłabym nawet powiedzieć i ojca, który stara się zapewnić równowagę w naszym życiu.

Od małego pamiętam dom pełen awantur, smutku, krzyku, stresu i nerwowej atmosfery. Mama nie miała sił, tata pił i kradł, wynosił, żeby tylko pić. A mała ja wszystkiemu się przyglądałam, wszystkiego słuchałam i bałam się, że w końcu coś się stanie. Pamiętam sytuację, gdy pewnego wieczoru lub nocy, nie pamiętam już, obudziła mnie głośna wymiana zdań pomiędzy moim bratem, mamą i tatą. Gdy mała ja, wyszłam z sypialni, w której spałam zobaczyłam mamę siedzącą na plecach mojego brata, który wygraża się tacie, że za to wszystko co robi wyniesie go razem z drzwiami. Nie znam kontekstu całej tej sytuacji, ale w pamięć zapadły mi słowa mojej mamy. - Przestańcie, bo Ania się obudziła. - Widocznie te słowa pomogły załagodzić całą tą sytuację i brat wyszedł z domu, tata tylko spuścił głowę, a mama pogłaskała mnie po głowie i zaprowadziła spowrotem do łóżka. Nigdy nie zapomnę tego jak stoję w korytarzu przed kuchnią, czuję te napięcie, wiszącą w powietrzu złość i zrezygnowanie, ale też strach przed krzykami i tym, że coś złego się zaraz wydarzy. Kto wie, może gdybym nie wstała w tym momencie to nie wiadomo co mogłoby się stać.

Kiedy zaczęłam chodzić do podstawówki sytuacja moich rodziców się nie zmieniła, mama pracowała i wyniszczona nałogiem mojego taty starała się wiązać koniec z końcem. A tata wciąż pogłębiał swój nałóg i było tylko gorzej. Z racji, że mama urodziła mnie jak miała 40 lat, to gdy zapisała mnie do szkoły nie była w wieku mam moich rówieśników. Nie było to dla mnie powodem do wstydu, ale wpływało to na moje postrzeganie świata. Zawsze obracałam się w towarzystwie dorosłych, myślałam w sposób mniej beztroski, wiedziałam więcej i nigdy nie czułam się na swój wiek, mimo tak młodego wieku. Musiałam dużo szybciej dorosnąć. Jak wiadomo w pierwszej klasie podstawówki, był obowiązek, że musiałam być odprowadzona przez kogoś dorosłego i przy powrocie obowiązywało to samo, więc odprowadzała mnie zazwyczaj mama, a odbierali mnie na zmianę mama, tata, sąsiadka lub brat z bratową. Zawsze pod koniec lekcji wyczekiwałam na znajomą twarz pełna stresu jak wrócę do domu. Po okresie obowiązkowego odprowadzania i odbierania zaczęłam chodzić do szkoły sama i tak samo z niej wracałam. Moje poranki wyglądały następująco, pobudka razem z mamą, gdy pracowała, około piątej rano, śniadanie robiłam sobie sama, zazwyczaj były to płatki z mlekiem, w tym czasie mama robiła mi kanapki. Po śniadaniu mama szykowała mi ubrania do szkoły i wieszała klucz do domu na szyi i przypominała, że mnie kocha, i że mam po jej wyjściu do pracy zamknąć drzwi, umyć miseczkę po sniadaniu, ubrać się zabrać plecak i wyjść do szkoły zamykając drzwi z mieszkania dokładnie sprawdzając czy to zrobiłam.

I tak wyglądało moje dzieciństwo, aż do jedenastego roku życia.

Kiedy na komunię dostałam swojego pierwszego laptopa zaczęłam uciekać w swój świat, gry, youtube i internet. Zaczynało to być na porządku dziennym w każdym domu, ale ja uciekałam w to rozładowując stres związany z moim życiem. Rano szkoła, a po szkole siadałam przed komputerem i zagłuszałam swoje myśli skupiając się na czymś innym.

Kiedy nadszedł 22 października 2013 roku, spędzałam swój dzień tak jak zwykle. Szkoła i ucieczka w swój świat. Moja mama w tym czasie była już po jednym raku piersi, po którym jedną straciła, przeszła przez chemioterapię i zmagała się ze swoją głową. Pamiętam jak chodziła w chustach, miała łysą głowę i kupiła perukę. Cierpiała, a ja oglądałam to z boku i wspierałam ją mimo tego, że jak na 11 letnie dziecko nie rozumiałam do końca przez co przechodzi. Wracając do opisu dnia, który miał być taki jak zwykle. Wieczorem siedząc przed komputerem ktoś zapukał do naszych drzwi, okazało się, że to sąsiad mieszkający pod nami. Drzwi otworzyłam ja i sąsiad kazał mi zawołać mamę, bo jest u niego mój tata, z którym pił, a ten zasnął i nie może go dobudzić. Mama kazała mi iść do siebie, a ona zeszła z sąsiadem do jego mieszkania. Później wszystko było bardzo chaotyczne. Widziałam karetkę pod blokiem, w naszym mieszkaniu pojawił się mój brat, a mama wróciła do mieszkania całkowicie zdruzgocona. Okazało się, że tata umarł. Nie umiem opisać co działo się w mojej głowie w tamtym momencie, ale na początku nie rozumiałam co się stało. Kiedy doszło do mnie, że tata nie wróci już do domu zaczęłam płakać, bo mimo że nie uczestniczył on bardzo czynnie w moim życiu to kochałam go.

Liść za liściem. Ból za bólem. Niezrozumiałe dla mnie emocje, ciągle przewijające się przez moją głowę. Właściwie tutaj skończyło się moje dzieciństwo.

[wolcichyczas]

23.08.23

Judy 20-25 

(20) Ale wy, umiłowani, budujcie siebie samych w oparciu o najświętszą wiarę waszą, módlcie się w Duchu Świętym, (21) zachowajcie siebie samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu. (22) Dla jednych, którzy mają wątpliwości, miejcie litość, (23) wyrywając ich z ognia, ratujcie ich; dla drugich miejcie litość połączoną z obawą, mając odrazę nawet do szaty skalanej przez ciało. (24) A temu, który was może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały, (25) jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.

Juda śpieszy się aby przekazać tą ważną wiadomość swoim umiłowanym braciom w Chrystusie. Ilość jego słów mogła być ograniczona przez ilość papieru, który posiadał Juda. Jako że czas i miejsce jest ograniczone to przekaz jest lakoniczny i skoncentrowany. To są rzeczy, o których Juda dużo myśli. Odbiorcy są "umiłowani" (w. 20). Rdzeniem tego słowa jest agape- słowo opisujące miłość, która się opiera na poświęceniu samego siebie. "Budujcie siebie" (w.20) pochodzi z trzech greckich słów "budować"+"dom"+"na". Kluczem jest fundament, którym jest najświętsza wiara. Jesteśmy zbawieni z wiary ale też wzrastamy przez wiarę. Nasza wiara jest wzmacniana przez nasze życie modlitewne, przez które Duch Święty prowadzi nasze myśli i modlitwy jak i tłumaczy Bogu Ojcu nasze westchnienia. Zauważ, że w wersecie 20 i 21 są wspomniane wszystkie trzy osoby Trójcy. Greckie słowo "tereo" odnosi się do wierzących dwa razy w księdze Judy. W wersecie 1, zostaliśmy "zachowani" w Jezusie Chrystusie i w wersecie 21 powinniśmy siebie "zachować" w wierze. To jest jedyna sfera, w której Boża miłość i miłosierdzie mogą zostać dane. Nie oznacza to, że jeśli stracimy wiarę to stracimy zbawienie, ale oznacza, że ktoś, kto jest prawdziwie wierzący nie straci swojej wiary. Wytrwanie do końca jest oznaką prawdziwie nowonarodzonego człowieka.  W naszym staraniu wpływania na ludzi dla chwały Chrystusa, w niektórych przypadkach zajmujemy łagodną pozycję (w. 22), a dla innych powinniśmy być bardziej stanowczy (w. 23). Werset 22 najprawdopodobniej odnosi się do słabych wierzących, którzy chwieją się z powodu heretyków. Werset 23 odnosi się do niezbawionych heretyków, którzy wciąż mają okazję aby zostać zbawionym jeśli pokutują. W tym przypadku "ratownicy" muszą być bardzo ostrożni ponieważ błędy tych heretyków są toksyczne.

Krok życiowy

Po wielu upomnieniach, Juda kończy list z pięknym błogosławieństwem. Bóg jest wielki; Bóg jest dobry; my powinniśmy Mu dziękować za wszystko kim jest i za wszystko co On robi (nie tylko za nasz jedzenie!).

[wywozodpadow]

Makulatura - Ochrona środowiska przez recykling papieru

Recykling jest jednym z kluczowych działań mających na celu ochronę środowiska i redukcję negatywnego wpływu człowieka na naszą planetę. Jednym z najważniejszych aspektów recyklingu jest recykling papieru, który przynosi wiele korzyści zarówno dla środowiska, jak i dla nas samych. W tym artykule przyjrzymy się tematyce recyklingu makulatury i dowiemy się, dlaczego jest to tak ważne dla przyszłości naszego środowiska.

Dlaczego recykling papieru jest istotny?

Ochrona lasów

Papier jest produkowany głównie z drewna pochodzącego z wycinki drzew. Coraz większe zapotrzebowanie na papier prowadzi do nadmiernego wycinania lasów, co ma negatywny wpływ na ekosystemy i bioróżnorodność (więcej informacji). Recykling papieru pozwala na zmniejszenie ilości drewna potrzebnego do produkcji nowego papieru i w efekcie chroni nasze lasy.

Oszczędność energii i zasobów naturalnych

Proces produkcji papieru z surowców wtórnych, czyli recyklingu, wymaga znacznie mniejszej ilości energii i wody w porównaniu do produkcji z surowców pierwotnych. Recykling papieru pozwala zaoszczędzić cenne zasoby naturalne i przyczynia się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych.

Redukcja odpadów na składowiskach

Makulatura, czyli zużyty papier, stanowi znaczną część odpadów komunalnych. Jeśli nie zostanie poddana recyklingowi, trafia na składowiska śmieci, gdzie może rozkładać się przez wiele lat, generując zanieczyszczenia i zajmując cenne miejsce. Recykling papieru pozwala na zmniejszenie ilości odpadów i wykorzystanie ich w procesie produkcji nowego papieru.

Jak przeprowadzić recykling papieru?

Segregacja makulatury:

Oddzielaj makulaturę od innych rodzajów odpadów, takich jak plastik, metal czy szkło.

Usuń wszelkie niepotrzebne elementy z papieru, takie jak zszywki, plastikowe okładki czy taśmy klejące.

Zbieranie makulatury:

Przygotuj specjalne pojemniki lub worki, w których będziesz przechowywać zebraną makulaturę.

Umieść je w odpowiednich miejscach, takich jak biuro, szkoła czy dom.

Dostarczenie makulatury do punktu skupu:

Skontaktuj się z lokalnymi punktami skupu makulatury, aby dowiedzieć się, gdzie można oddać zebraną makulaturę.

Dostarcz zebraną makulaturę do wybranego punktu skupu.

Proces recyklingu:

Makulatura zostaje przetworzona w zakładzie recyklingu.

Papier jest mielony, oczyszczany i przetwarzany w celu uzyskania nowych wyrobów papierowych.

Podsumowanie

Recykling papieru jest niezwykle istotnym działaniem mającym na celu ochronę środowiska. Poprzez recykling makulatury przyczyniamy się do ochrony lasów, oszczędzania energii i wody oraz redukcji ilości odpadów na składowiskach. Każdy z nas może włączyć się w ten ekologiczny proces, poprzez odpowiednią segregację i dostarczanie zebranej makulatury do punktów skupu.

Zapraszamy do świadomego działania i przyczyniania się do ochrony naszego środowiska poprzez recykling papieru!

[najwieksza-tajemnica]

twoje top 5 seriali?

Ojejku akurat tu to nawet mogłabym top 100 haha

1. Teen wolf

2. Chilling adventures of Sabrina

3. The walking dead

4. Stranger things

5. Dom z papieru

[thatcrazymind]

@lacasadepapel on instagram

[twoja-prawdziwa-wariatka]

zrobisz to co czujesz

dom może być z papieru, zależy na czym go zbudujesz..

[ja-i-moje-zycie]

[hoopi-puff]

💃: but you can't hear pictures

Pic:

[smtczq]

„W miłości mamy osobę kochającą i kochaną .

Kochająca kieruje się uczuciem , poświęceniem i romantyzmem .

A kochana napawa się tym , że jest uwielbiana .

Rola kochającego nie jest zła .

Nie zrozum mnie źle .

Ale wiesz co ?

Taka osoba wiele wycierpi.

A ja się dobrze bawię .”

[zagubiona-wsrod-ludzi]

"Zmęczone twarze marzące tylko o tym, by ten dzień minął jak najszybciej.

A tymczasem życie spływa ze ściekami."

~Profesor

[oreo-cookies-fan]

To all Polish Berlermo stans, in our language Berlermo's names would be "Andrzej i Marcin" and if it doesn't fucking sound like a gay couple from Warsaw, I don't know what does.