#demokrat parti

[gokhan-gulmez]

Ortalık karışacak!Ben Cemal geliyorum

8 adaylı İstanbul yarışı! İmamoğlu’nun seçimlerdeki rakipleri artıyor… Cemal Enginyurt’un “Ortalık karışacak! Geliyorum” paylaşımı gündem oldu Yerel seçimlere 2 ay gibi bir süre kalırken, İstanbul’da aday sayısı her geçen gün artıyor. Mevcut CHP’li Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’na rakip olarak şu ana kadar 5 parti adayını açıklarken, gözler aday çıkartmaya hazırlanan DEM Parti’sine…

[altinovaguncel]

CHP'de gizli görüntü telaşı: PKK ile pazarlık görüntülerini kim kaydetti?

Kılıçdaroğlu ile Demirtaş’ın “Sahte görüntü yayacaklar, inanmayın” diyerek paylaştığı mesajların nedeni merak ediliyor. Yaygın kanaate göre CHP Lideri’nin PKK cenahı ile pazarlıkları sırasında verdiği sözler oradaki birileri tarafından kaydedildi. Kemal Kılıçdaroğlu ile Selahattin Demirtaş eşgüdümlü ‘deepfake’ mesajlarıyla, yakında ifşa edilmesi muhtemel birtakım görüntü ya da ses kayıtlarının…

[muhbjr]

[sadakathaber]

Millet İttifakı'nın ortak cumhurbaşkanı adayı 6 Mart'ta açıklanacak

Altılı masa toplantısının ortak açıklamasında, “Cumhurbaşkanı adayımız konusunda ortak bir anlayışa ulaşmış bulunuyoruz. Nihai açıklamayı, 6 Mart Pazartesi kamuoyuyla paylaşacağız.” ifadesi kullanıldı. Altılı masanın, ikinci turdaki son toplantısı Saadet Partisi ev sahipliğinde yapıldı. Saadet Partisi Genel Başkanı Temel Karamollaoğlu’nun ev sahipliğinde saat 14.00’te başlayan toplantıya, CHP…

[kimmkitsuragi]

what a game glad i didnt ülkeyi batırmak

im playing suzerain and i was like “wow. this is literally turkish politics simulator” and then i learned it is actually done by a turkish team and it’s based on turkish politics sdfbdsb they did a great job

[mesetacadre]

On the Slogan for a United States of Europe

In No. 40 of Sotsial-Demokrat we reported that a conference of our-Party’s groups abroad had decided to defer the question of the “United States of Europe” slogan pending a discussion, in the press, on the economic aspect of the matter.

At our conference the debate on this question assumed a purely political character. Perhaps this was partly caused by the Central Committee’s Manifesto having formulated this slogan as a forthright political one (“the immediate political slogan...”, as it says there); not only did it advance the slogan of a republican United States of Europe, but expressly emphasised that this slogan is meaningless and false “without the revolutionary overthrow of the German, Austrian and Russian monarchies”.

It would be quite wrong to object to such a presentation of the question within the limits of a political appraisal of this slogan—e.g., to argue that it obscures or weakens, etc., the slogan of a socialist revolution. Political changes of a truly democratic nature, and especially political revolutions, can under no circumstances whatsoever either obscure or weaken the slogan of a socialist revolution. On the contrary, they always bring it closer, extend its basis, and draw new sections of the petty bourgeoisie and the semi-proletarian masses into the socialist struggle. On the other hand, political revolutions are inevitable in the course of the socialist revolution, which should not be regarded as a single act, but as a period of turbulent political and economic upheavals, the most intense class struggle, civil war, revolutions, and counter-revolutions.

But while the slogan of a republican United States of Europe—if accompanied by the revolutionary overthrow of the three most reactionary monarchies in Europe, headed by the Russian—is quite invulnerable as a political slogan, there still remains the highly important question of its economic content and significance. From the standpoint of the economic conditions of imperialism—i.e., the export of capital and the division of the world by the “advanced” and “civilised” colonial powers—a United States of Europe, under capitalism, is either impossible or reactionary.

Capital has become international and monopolist. The world has been carved up by a handful of Great Powers, i.e., powers successful in the great plunder and oppression of nations. The four Great Powers of Europe—Britain, France, Russia and Germany, with an aggregate population of between 250,000,000 and 300,000,000, and an area of about 7,000,000 square kilometres—possess colonies with a population of almost 500 million (494,500,000) and an area of 64,600,000 square kilometres, i.e., almost half the surface of the globe [...] Add to this the three Asian states—China, Turkey and Persia, now being rent piecemeal by thugs that are waging a war of “liberation”, namely, Japan, Russia, Britain and France. Those three Asian states, which may be called semi-colonies (in reality they are now 90 per cent colonies), have a total population of 360,000,000 and an area of 14,500,000 square kilometres (almost one and a half times the area of all Europe).

Furthermore, Britain, France and Germany have invested capital abroad to the value of no less than 70,000 million rubles. The business of securing “legitimate” profits from this tidy sum—these exceed 3,000 million rubles annually—committees of the millionaires, known as governments, which are equipped with armies and navies and which provide the sons and brothers of the millionaires with jobs in the colonies and semi-colonies as viceroys, consuls, ambassadors, officials of all kinds, clergymen, and other leeches.

That is how the plunder of about a thousand million of the earth’s population by a handful of Great Powers is organised in the epoch of the highest development of capitalism. No other organisation is possible under capitalism. Renounce colonies, “spheres of influence”, and the export of capital? To think that it is possible means coming down to the level of some snivelling parson who every Sunday preaches to the rich on the lofty principles of Christianity and advises them to give the poor, well, if not millions, at least several hundred rubles yearly.

A United States of Europe under capitalism is tantamount to an agreement on the partition of colonies. Under capitalism, however, no other basis and no other principle of division are possible except force. [...] Capitalism is private ownership of the means of production, and anarchy in production. To advocate a “just” division of income on such a basis is sheer Proudhonism, stupid philistinism. No division can be effected otherwise than in “proportion to strength”, and strength changes with the course of economic development. [...] There is and there can be no other way of testing the real might of a capitalist state than by war. War does not contradict the fundamentals of private property—on the contrary, it is a direct and inevitable outcome of those fundamentals. Under capitalism the smooth economic growth of individual enterprises or individual states is impossible. Under capitalism, there are no other means of restoring the periodically disturbed equilibrium than crises in industry and wars in politics.

Of course, temporary agreements are possible between capitalists and between states. In this sense a United States of Europe is possible as an agreement between the European capitalists... but to what end? Only for the purpose of jointly suppressing socialism in Europe, of jointly protecting colonial booty against Japan and America, who have been badly done out of their share by the present partition of colonies. [...] On the present economic basis, i.e., under capitalism, a United States of Europe would signify an organisation of reaction to retard America’s more rapid development. The times when the cause of democracy and socialism was associated only with Europe alone have gone for ever.

A United States of the World (not of Europe alone) is the state form of the unification and freedom of nations which we associate with socialism—about the total disappearance of the state, including the democratic. As a separate slogan, however, the slogan of a United States of the World would hardly be a correct one, first, because it merges with socialism; second, because it may be wrongly interpreted to mean that the victory of socialism in a single country is impossible, and it may also create misconceptions as to the relations of such a country to the others.

Uneven economic and political development is an absolute law of capitalism. Hence, the victory of socialism is possible first in several or even in one capitalist country alone. After expropriating the capitalists and organising their own socialist production, the victorious proletariat of that country will arise against the rest of the world—the capitalist world—attracting to its cause the oppressed classes of other countries, stirring uprisings in those countries against the capitalists, and in case of need using even armed force against the exploiting classes and their states. The political form of a society wherein the proletariat is victorious in overthrowing the bourgeoisie will be a democratic republic, which will more and more concentrate the forces of the proletariat of a given nation or nations, in the struggle against states that have not yet gone over to socialism. The abolition of classes is impossible without a dictatorship of the oppressed class, of the proletariat. A free union of nations in socialism is impossible without a more or less prolonged and stubborn struggle of the socialist republics against the backward states.

It is for these reasons and after repeated discussions at the conference of R,S.D.L.P. groups abroad, and following that conference, that the Central Organ’s editors have come to the conclusion that the slogan for a United States of Europe is an erroneous one.

On the Slogan for a United States of Europe. V. I. Lenin, 1915

[veganlogicdinamo]

ARAPÇA KUTSAL BİR DİL DEĞİLDİR

Arapça Kuran dili derseniz, o zaman dilde devrim yapmış bir partinin genel başkanı olarak Kuran’ın Türkçe okunmasını ve Türkçe ibadeti de reddetmeniz, Demokrat Parti ve günümüzün siyasal İslamcıları gibi ezanın Türkçe okunmasını da ihanet saymanız gerekir.

Şeriat güzellemeleri yapan Yusuf Kaplan gibilerin “Bu ülkedeki en büyük cinayet dil devrimidir” diyerek Türkçeye saldırdığı bir ortamda, CHP genel başkanının dil devrimine sahip çıkması beklenir, AKP diliyle konuşması değil.

Özgür Özel’in ve CHP’li diğer yetkililerin hatası, bu konuda açıklama yaparken sürekli Kuran’a atıf yapmalarıdır. Laik bir hukuk devletinde kamu alanında bir uygulama tartışılırken, hiç ilgisi yokken dinden, Kuran’dan söz etmek, kuşkusuz din sömürüsüdür, dinci bir popülizmdir.

[nevzatboyraz44]

BELGELER KONUŞUYOR-1:

CUMHURİYETİN İLK YILLARINDA “ALLAH” DEMEK YASAK MIYDI?

Sıkça dile getirilen bir iddiadır, cumhuriyetin ilk yıllarında, hatta Demokrat Parti iktidarına kadar geçen süre zarfında Kur’an-ı Kerim öğrenmenin ve öğretmenin, dahası “Allah” demenin bile yasak olduğu…

Bu iddiaya karşılık olarak da hiçbir zaman böylesi baskıcı bir uygulamanın yaşanmadığı ifade edilmekte…

Peki, gerçek neydi?

Tarihi bir olgunun ya da olayın hakikatini ortaya koymanın en basit ve en sağlam yollarından biri, o döneme dair arşiv belgelerine müracaat etmektir.

Yalnız, bunu yaparken akıldan şunu hiç çıkarmamak gerekir ki; bu yol en basit ve sağlam yollardan biri olsa da, kendi içinde bazı riskleri de barındırır.

Bu risklerin en büyüğü, belgeler bizzat devlet tarafından düzenlendiği için, devletin işine gelmeyecek belgeleri tarihe kanıt olarak bırakmak istemeyerek ortadan kaldırabilme ya da mevcut belgeleri değiştirebilme ihtimalidir.

Aşağıda yayınlayacağım belgeler, Ankara İvedik’te bulunan Başbakanlık Devlet Arşivleri’nde herkesin erişimine açıktır.

Merak edenler, yer numarasından gidip evraka bakabilirler.

Daha derin bir araştırmada buna benzer nice evrakı bulmanın mümkün olacağını düşünüyorum.

Belgelerde 1931 ve 1938 yıllarında Arapça Tekbir almaya ve Arap Harflerinin öğretilmesine dair o dönemin uygulamaları hakkında bize fikir verebilecek hususlardan bahsediliyor.

Dönemin uygulamalarının hakkaniyete uygun olup olmadığını, sizin takdirlerinize bırakıyorum.

Ancak bugün bazı kesimlerce radikal olarak değerlendirilen sosyal hareketler, uygulamalar ve politikaların arka planında, aşağıdaki belgelerde örnekleri görülen baskıların etkilerinin olması ihtimali, göz ardı edilmemelidir.

......

DOCUMENTS SPEAK-1:

WAS IT FORBIDDEN TO SAY "ALLAH" IN THE EARLY YEARS OF THE REPUBLIC?

It is a frequently voiced claim that in the first years of the republic, even until the Democratic Party came into power, it was forbidden to learn and teach the Quran, and even to say "Allah".

In response to this claim, it is stated that such an oppressive practice has never been experienced. being made…

So, what was the truth?

One of the simplest and most reliable ways to reveal the truth of a historical fact or event is to consult archive documents of that period.

However, while doing this, you should always keep this in mind:

Although this method is one of the simplest and most reliable methods, it also carries some risks.

The biggest of these risks is the possibility that since the documents are issued by the state itself, the state may eliminate documents that will not be of any use to it, without wanting to leave them as evidence in history, or change existing documents.

The documents I will publish below are open to everyone at the Prime Ministry State Archives in Ankara İvedik.

Those who are curious can go to the location number and look at the documents.

I think it would be possible to find many similar documents with a deeper research.

In the documents, issues that can give us an idea about the practices of that period regarding reciting Arabic Takbir and teaching Arabic Letters in 1931 and 1938 are mentioned.

I leave it to your discretion as to whether the practices of the period were equitable or not.

However, the possibility that the effects of pressures, examples of which are seen in the documents below, are behind the social movements, practices and policies that are considered radical by some circles today should not be ignored.

[doriangray1789]

Sabahattin Ali 2 Nisan 1948

Daha yaşadığı dönemde yapıtları yabancı dillere çevrildi. Sovyetlerde onun kadar tanınmış bir başka yazar daha yoktu özellikle daha 40’lı yıllarda Sovyetlerde Sabahattin Ali ölçüsünde tanınmış başka bir Türk yazarı yoktur. Daha hayattayken Sabahattin Ali hakkında tez yazılmış, yapıtları üzerine araştırmalar yapılmıştır. Bundan sonra iki romanının çevirileri, öykücülüğünün en önemli yanlarını inceleyen makaleler ve ayrı ayrı monografiler yayınlanmıştır. Böylece yalnız uzmanlaşmış Türkologlar değil, genel olarak Sovyet okurları da bu büyük yazı ustasının yapıtlarını yakından tanımışlardır.

Yalnızca yurtdışında değil memleketinde de dikkatleri üzerinde toplamış bir yazardı. Kemal Bayram Çukurkavaklı’nın Sabahattin Ali Olayı kitabında Bekir Semerci ve Mehmet Başaran’dan öğrendiğimize göre Carl Ebert  Hasanoğlan Köy Enstitüsüne ziyarete gelir. Konuşmasını yapar. Sonra öğrenciler Sabahattin Ali’yi de ısrarla dinlemek ister. Sabahattin Ali onlara “Rüzgâr” şiirini ve başka bazı şiirlerini okur.

Öğrencilerden birisi bir şiirinde geçen “Zaman zaman mağlup olsam bile betime/ İnsan olmak dokunuyor haysiyetime” dizelerini anımsatarak “Hocam insan olmak haysiyetinize dokunuyor mu?” deyince, o hemen:

“Bakın bir açıklama yapma gereği duyuyorum burada. Ellerinizle yükselttiğiniz yapıları, diktiğiniz ağaçları gördük yetiştirdiğiniz bağı, açık hava tiyatronuzu, çalışmalarınızı gördük. Bambaşka bir hava esiyor Hasanoğlan’da. Kişi kendini, dünyasını yeniliyor, mutluluk duyuyor…O dizeyi şöyle düzeltmek istiyorum sizin önünüzde ‘Gayrı insan olmak dokunmuyor haysiyetime.’” Bir alkıştır kopuyor. Gençler Sabahattin Ali’yi çok seviyor ve bu da fincancı katırlarını ürkütüyor: “Nitekim CHP ve Demokrat parti dönemlerinde bakanlık müfettişleri bu şiiri okutmaktan bizleri defalarca sorguya çekmişlerdir.”

Kuyucaklı Yusuf romanı 14 Haziran 1937’de toplatılarak roman, aile hayatı ve askerlik aleyhinde olduğu gerekçesiyle mahkemeye verilir. Mahkeme bilirkişi oluşturur. Bilirkişi heyetinde ünlü romancı Reşat Nuri Güntekin de vardır. Güntekin şöyle der:

“Sabahattin Ali kanaatimce son neslin hikayecilerinin en kuvvetlisidir. Ve Kuyucaklı Yusuf romanı memleketimiz ve edebiyatımızın yüzünü ağartacak kıymetli bir sanat eseridir” Sabahattin Ali’nin dayısının oğlu olan M.Reşit Ertüzün’ün Sabahattin Olayının Gerçeği kitabının önsözünde İlhami Sosyal şöyle bir anısını nakleder:

“Ataç bir gün sınıfta, öğrencilerine ders kitapları dışında neler okuduklarını sormuş ve tümüne yakınından ‘Pol ve Virjini’ yanıtını alıp pek çok öfkelenmişti. Bir tek ben, nasılsa elime geçirdiğim Ignazio Silone’nin Fontamara romanını okuduğumu söylemiş de Hoca’nın öfkesini yatıştırmış, ‘Sen onu çevireni tanıyor musun?’ sorusuyla karşılaşıştım. Evet biliyordum, Sabahattin Ali idi…Günün politik ortamı, bir lise öğrencisinin öyle şeyler okuduğunu söylemesine uygun değildi. Ataç’a bunu dersten sonra söyledim, güldü, ‘iyi’ dedi, ‘akşam birlikte çıkalım, seni bir kitapçıya götüreceğim’. Sonra da, raflardan arayıp bulduğu, Akba yayınevinin çıkardığı Değirmen, Kağnı, Ses adlı üç hikaye kitabıyla Kuyucaklı Yusuf adlı romanını alıp bana hediye etti, ‘al bak bunları oku, bunlar Pol ve Virjini’ye benzemez, doğru dürüst şeylerdir’”  Benzer bir anıyı Sabahattin Ali’nin kız kardeşi Süheyla Conkman’dan aktaralım:

“Sık sık Nurullah Ataç da gelir, annemin yaptığı ev eriştesini pek severdi. Bir gün Nurullah Bey anneme “Oğlunuzda namütenahi bir zeka var, bunu biliyor musunuz?” demiş, annem de teşekkür etmişti.”

Konya’da “Yeni Anadolu” adında bir gazete çıkmaktadır. Gazetenin sahibi Cemal Bey’dir. Kuyucaklı Yusuf romanı bu gazetede tefrika edilmeye başlanmıştır. Sabahattin Ali bu gazetenin aynı zamanda başyazarlığını da yapmaktadır Mehmet Emin Soysal da “Terbiye Postası” isimli bir gazete çıkarmaktadır. Cemal Bey, Remzi Bey ve Eyüp Hamdi Bey, gazeteleri aracılığıyla Mehmet Emin Sosyal’la dosttur. İki gazete de Cemal Beyin matbaasında basılmaktadır ve “Terbiye Postası” gazetesinin sahibi Soysal İle “Yeni Anadolu” gazetesinin sahibi Cemal aynı zamanda ortaktır:“Ben, bu adamların ahbabı ve dostuyum. Benim hakkımda güzel güzel yazılar yazıyorlar ve gazetelerinin en ehemmiyetli yerlerini bana veriyorlar”Peki ne oluyor da bu ahbaplık bozuluyor?“Bir gün fikirlerine uymadığım için ve maddi menfaat temin edemedikleri için bunlardan ayrılıyorum”Sabahattin Ali burada iki şey öne sürüyor fikir olarak uyuşamamak ve maddi menfaat temin edememeleri.Zaten o dönemde ‘‘sol’‘ a vurmak isteyen Ali’ye vuruyordu, Ali’nin koruyucusu ise Hasan Ali Yücel idi ancak Avrupada yükselen faşizm rüzgarları elbette Türkiye yi de etkileyecek ve ‘‘sol’‘ bir tehlike olarak görülecek Sabahattin Ali de DEĞERLİ BİR HEDEF OLACAKTI... 

V FOR VANDETTA dan hatırladığım bir replik 

HİKİRLER ASILAMAZ MAJESTELERİ 

FİKİRLER KURŞUN GEÇİRMEZ...

Sokrat’ın savunmasından bir söz:’’Hükümetin benim fikirlerimle bir derdi yok, onların yayılmasıyla derdi var’’

BUGÜN SİZLERE SABAHATTİN ALİ’DEN SEÇTİĞİM KISA - İÇİMİZDEKİ ŞEYTAN ADLI ESERİNDEN OLACAK

'İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin: daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...'

Sabahattin Ali’nin kitaplarında  fark ettiğim önemli bir yön var. Her yazar insanı nefreti, sevinci, arayışı, hüznü, dürtüleri ve diğer yönleriyle bütünsel olarak ele almayı başaramıyor. Ama Sabahattin Ali, kendi kurguladığı karakterlerle insana has dertleri okuruna net bir şekilde aktarabiliyor. İçimizdeki Şeytan bana hangi kitabı hatırlatır ? Fyodor Dostoyevski'nin Karamazov Kardeşler kitabındaki Ivan Karamazov'un kendi şeytanı ile  olan mücadelesini gördüm bu kitapta. Ivan sanki Türkiye'ye gelmiş, adını Ömer olarak değiştirmiş ve yepyeni bir çevre oluşturmuş gibi geldi. Ama değişmeyen tek bir şey vardı bu iki karakter için: İnsanın dünyada bulunuş biçiminden dolayı çektiği evrensel varoluş sıkıntısı.

Kitabı okurken aklımdan hep Ingmar Bergman’ın PERSONA  filmindeki "Başkalarına karşı sen ile yalnızkenki sen arasındaki uçurum" repliği geçti. Ömer'in başkalarına karşı rol yaptığı Ömer ile kendi içiyle yaptığı diyaloglar arasında uçurum kadar fark vardı. Macide'nin de öyle. Keza bizlerin de... Zaten bu kitabı okuyan herkes kendisini ya Ömer ya da Macide gibi hissetmemiş midir? Çünkü Ömer gibi ben de başkalarından çok kendimle konuşurum. Macide gibi ben de arkadaşlarımla konuşurken ortak bir nokta bulamamaktan şikayetçiydim, arkadaş çevremi değiştirdim. Bedri gibi ben de kafamdan bir türlü atamadığım insanlara sahiptim. İşte Sabahattin Ali bu yüzden Sabahattin Ali... Onun karakterlerinde hep kendi hayatımızdan izler bulabildiğimiz için. Ömer karakteriyle vurgu yapılan maddi bağımsızlık ve iletişimsizlik konularının çok önemli olduğunu düşünüyorum. Maddi bağımsızlık olmadan manevi bağımsızlığın da gelmediğini düşünmüşümdür hep. Ömer'in roman boyunca içinden çıkamadığı yegane konu parasının olmaması aslında. Bu yüzden insanın öncelikle kendi tutkusunun ona sağladığı maddi bir kaynağı olacak ki, sonrasında bu alıntıda olduğu gibi yaşamaya değer daha büyük bir sebep bulabilsin: "İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı! Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı." [s. 188] Ayrıca Ömer -yani size dediğim evrensel varoluş sıkıntısı olan dünya insanı-, birisini seviyor ama onunla daha sağlıklı iletişim bile kuramıyor. Böyle bir sevginin ne anlamı var? Karşındakini beklentiler içinde bırakıp ona zarar vermektense içindeki bütün suçları üzerine attığın o meşhur şeytanınla konuşup barışmak daha iyi değil mi? Her ne kadar Sabahattin Ali "içimizdeki şeytan" benzetmesiyle özeleştiri yapmamıza engel olan bencil kısmımıza vurgu yapsa da, toplumun da kendisine has bazı şeytanları olduğunu düşünüyorum. Eylemsizliktir onun bir şeytanı, körü körüne bir fikre bağlanmaktır diğer bir şeytanı, sorgulamadan batıl inançların peşinden gitmektir hiç bırakamadığı başka bir şeytanı...

Hatalarımızı sürekli içimizdeki şeytana yüklersek hiçbir yol alamayız bu hayatta. Başarısızlıklarımızı kadere yükleyip dururuz sonra. Önlem almayışlarımızdan mağduriyetler yaratırız. O şeytanla ya tamamen barışmalı ve beraber yürümenin bir yolunu bulmalı ya da tamamen yok etmeli bir şekilde. Bir başka konu olarak, romandaki karakterlerin Türk edebiyatındaki bazı isimleri ve özellikle de Nihat karakterinin Hüseyin Nihal Atsız'ı temsil ettiğinin bilincindeyim. Sabahattin Ali ve Atsız arasında geçen atışmalardan da haberdarım. Yazarların edebi karakteri ve kalitesiyle ilgilendiğiniz zaman bu tür magazinsel polemiklerden uzak durup yazarları tamamen yazdıklarıyla değerlendirebilmek de büyük bir özgürlük oluyor bence. İnsanlar genel olarak kaos görmek ve ülkemizde yaşanan kutuplaştırma ortamını edebiyata da yansıtmak istiyorlar. Ama ben, yazarları edebi içerikleriyle değerlendirmeye devam edeceğim.

İÇİMİZDEKİ ŞEYTANLARLA BAŞA ÇIKABİLMEK ÜMÜDÜYLE

ANISINA SAYGIYLA 

[yurekbali]

Meclis, 11 Mart 1972’de Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan için toplanmıştı. Günün sloganı “3’e 3”tü. Adalet Partisi (AP) sıralarından “3’e 3” sesleri yükselirken Süleyman Demirel şevkle ve heyecanla en ön safta yerini almıştı. “3’e 3”le kastedilen; Adnan Menderes, Hasan Polatkan, Fatin Rüştü Zorlu'nun idamlarının rövanşı olarak Deniz Gezmiş’in, Yusuf Aslan’ın ve Hüseyin İnan’ın canlarının alınmasıydı. Adnan Menderes, Hasan Polatkan, Fatin Rüştü Zorlu, Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk askerî darbesi olan 27 Mayıs Darbesi (1960) sonrasında yargılanarak asılmıştı. Askerden intikam alınamıyordu. Askerden hesap sorulamıyordu. Bu üç idamın sancısı 1972 yılında ellerinde kan olmayan üç çocuktan çıkarılıyordu. Mecliste Süleyman Demirel’in gözleri kendi grubunun üzerinde dolaşıyordu. Meclis oylamasında Demirel önce bir elini, arkadaki sıralarda bir tereddüt hissedince de iki elini birden kaldırmıştı. İki eliyle birden Deniz Gezmiş’lerin idamını istiyordu. İdam için havaya kalkan eller yeter sayıyı veriyor ve “zafer” Demirel’in yüzünde bir tebessüme dönüşüyordu. * * * Dönemin tanıklarından gazeteci Altan Öymen, idamların oylandığı günkü meclisi şöyle anlatmıştı: “Süleyman Demirel, Mobilya Yolsuzluğu'ndan yargılanan yeğeni Yahya Demirel'le ilgili olarak '25 yaşında çocukla uğraşıyorlar' diyor. 6 Mayıs 1972'de ise idam edilen Deniz, Yusuf, Hüseyin'in idam kararları oylanıyordu. Süleyman Bey ise AP Grubu'nun en önünde oturuyordu. Elini 'İdama evet' için kaldırdığında arkasına dönüp baktı, herkesin kaldırıp kaldırmadığını kontrol ediyordu. Sonra vakur bir ifadeyle önüne döndü. İdamlar kabul edilmişti. Deniz ve Yusuf da 25 yaşındaydı. Süleyman Bey onlar için hiç '25 yaşında çocuklar' demedi. İdam edilmelerini istedi. İsteğine ulaştı da...” * * * Deniz Gezmiş ve arkadaşları ise yargılandıkları Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu (THKO) davasında verdikleri savunmada Demirel için şunları söylemişti: “İddianame'de bizim Anayasa'yı cebren ilgaya teşebbüs ettiğimiz ileri sürülmektedir. Öteden beri arzetmiş olduğum gibi, bu ülkede Anayasa'yı en fazla savunanlar bizleriz. Anayasa'yı ihlal edenlerse ortadadır. Anayasa'nın uygulanmasını isteyen gene bizleriz. Anayasa'yı uygulamayan yavuz kimselerse hâlâ ortadadır. Ve yine o kişiler bizim kellemizi istemektedirler. Bile bile iddia makamı bizim Anayasa'yı ilgaya teşebbüs ettiğimizi ileri sürmektedir. İddia makamı bizim vermekte olduğumuz Bağımsızlık Savaşı'na karşıdır. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'na karşı, reformlara karşı ve bu nedenle bizim Anayasa'yı ilgaya teşebbüs ettiğimizi ileri sürmektedir. Çünkü Süleyman Demirel hâlâ ortada gezmektedir. Kudreti yetiyorsa Süleyman Demirel hakkında aynı şekilde dava açın, onlar 36 milyonluk ülkenin bütün yükünü 20 gencin üzerine yıkmaya alışmışlardır. Bizi bağımsız bir ülkenin çocukları olmaktan mahrum eden hepiniz dâhil sizlersiniz. Çünkü Amerika sizin döneminiz sırasında Türkiye'ye girdi ve hiçbiriniz sesinizi çıkarmadınız. Ve Demokrat Parti iktidarına 10 yıl ses çıkarmadınız. Ta ki 38 yurtsever subay ses çıkarana kadar ve onları devirene kadar. Ve bugün aynı savcılar bu şahıslar hakkında da idam kararı istemektedir. Süleyman Demirel'in Anayasa'yı ihlaline ve despotizmine ve ülkeyi Amerika'ya satmasına ses çıkarılmadı.” * * * 6 Mayıs 1972’de canları elinden alınan Deniz Gezmiş’in, Yusuf Aslan’ın, Hüseyin İnan’ın anılarına ve yüreklerindeki “Bağımsız Türkiye” aşkına saygıyla...

[altinovaguncel]

İşte böyle olur zilletin listesi

Her fırsatta liyakatten ve sözde ‘değerler’ ile ‘erdemler’ siyasetinden dem vuran zillet paydaşlarının milletvekili aday listeleri; küfürbazı, taklacıyı, ahlak yoksununu, terör sevicisini ve LGBTİ destekçisini bir araya getirdi. Her fırsatta liyakatten dem vuran ve sözde ‘değerler’ ve ‘erdemler’ üzerine siyaset yaptıklarını öne süren zillet paydaşlarının milletvekili aday listeleri, ‘bu kadarına…

[hetesiya]

100 YILLIK, İNKAR ÜZERİNE KURGULANMIŞ VE HALA UYGULANMAK İSTENEN SENARYO

Cumhuriyet kurulduğu yıllarda İttihat ve Terakki Cemiyeti'ne üye olanlar dahil

ülke genelinde Rum,Ermeni,Laz,Süryani ve Kürdlere yönelik çok büyük etnik temizlikler yapıldı. Kıyımlardan geriye kalan "Kılıç artıkları" sürgün ve mecburi iskan uygulamaları ile asimile edilmeye başlandı.

Kürd'ler dışında başta Çerkes'ler olmak üzere azınlıkların çoğu önce anadilleri unutturuldu ve neredeyse tamamen asimile edildiler. Tek parti döneminde "açık oy,gizli sayım" kuralına göre yapılan seçimlerde millet vekilleri CHP genel merkezinde,bir kaç kişi tarafından atama ile belirleniyordu.Seçmenin tercih hakkı yoktu. Dış baskılar sonucu CHP içinde yer alan millet vekillerinin kurduğu DP parti ile (1946) çok partili sisteme geçildi.Tekçi düzenin izin verdiği oranda seçmen göstermelikte olsa en oy kullanma hakkını elde etti.Yapılan ikinci seçimde (1950) DP iktidar oldu.

Bu partiyi kuranlar arasında Kurtuluş savaşında Galip hoca kod ismi ile önemli çalışmalar yapmış, meclisi mebusan üyesi,Cumhuriyetin ilk yıllarında iktisat bakanı olarak ekonomik yapısına yön vermiş, Atatürk'ün son başbakanı ve 50 ve 60'lı yıllar arasında asker kökenli olmayan ilk Cumhur Başkanı Celal Bayar. Digeri Atatürk'ün özellikle millet vekili olmasını ıstarla istediği ve başbakan Adnan Menderes'ti.

Tek parti döneminde söz hakkı tanınmayan,varlığı görmezden gelinen halkın çok partili sisteme geçiş ile birlikte oyu değer kazandı. Tek parti dönemine karşı yeni dönemin unutulmaz sloganı "Yeter söz milletindir" olmuştu.

Oy sahibi Kürd ileri gelenleri ve eşraf kesimi oluşan çok partili sistemde yerlerini aldılar.Parti tercihinde tek parti dönemindeki uygulamalarda sürgün edilen,cezaya

çarptırılan ya da atasının mezar yerleri bile olmayanları yeniden sistem içine çekmek için yeni kurulan Demokrat Partide yer verildi. Sistem içinde kalmaları için millet vekili ve bakan bile yapıldılar.

Celal Bayar'ın sivil kökenli ilk Cumhur Başkanı olması ve DP'nin Kürd ileri gelen ve oy sahibi ailelelere siyaset yapma olağı tanıması gibi konular oligarşik yönetimi rahatsız etti ve darbe yapıldı.

Yine aynı yıllarda uygulanan yasaklara rağmen Barzani hareketinin varlığı ve ulusal karekteri ile diğer iki parçada olduğu gibi Kuzey Kürdistan'da da halk ve gençlik üzerinde etkili oldu. Legal planda eğitimli Kürd gençliği Türk solundan ayrılarak ulusal ilkeler ile DDKO bünyesinde örgütlendiler.

27 Mayısta yapılan askeri darbe olmasına rağmen devrim denilerek yıllarca resmi bayram olarak kutlandı. Darbenin lideri Cemal Gürsel'in ilk unutulmaz söylemlerinden biri de "Kim ben Kürd'üm derse suratına tükürün" olmuştu.

Çok partili sisteme geçiş ile birlikte terk edilmek zorunda kalınan tekçi yönetim sonrası ortaya çıkan boşluklar darbe sonrası çıkarılan yeni yasalar ve oluşturulan kurumlar ile doldurulmaya çalışıldı.Bunlardan en önemlisi iktidarları ve yasama organı olan meclisi "Demokles'in kılıcı gibi" denetleyen T.C. Senatosu'nun kurulmasıydı.

Yasal düzenleme ile eski Cumhur Başkanlarına ve darbeye katılan subaylara yaşamlarının garantiye alınması için tabii senatörlük (ömür boyu) hakkı tanındı.

Yaş haddinden dolayı idam edilmeyen Celal Bayar'a da eski Cumhur Başkanı olduğu için teklif edilmesine rağmen "Demokrasilerde

tabii senatörlük yoktur"diye yapılan öneriyi reddetmiş.Senato bu görevi 1961'den 80 yılına kadar yaptı.

İçeride ve dışarıda darbeye karşı tepkilerini azatmak ve ilerici bir görüntü kazanmak için örgütlenme, basın-yayın gibi bazı alanlar da kısmen özgürlükler tanındı. Coğu kitap üzerinde yasaklar kaldırıldı.Tanınan demokratik haklara karşı gerektiğinde kullanılmak üzere ülkede ırkçı hareketlerin de belli odaklar tarafından örgütlenmesine başlandı.

Alınan bütün önlemlere rağmen tekçi yönetim anlayışı tehlikeye girip ülkeyi yönetmeye yetmeyince daha emekleme aşamasında olan sosyalist hareketler içerisinde gelişen Kürd ulusal bilincinin önünü kesmek için 70'de tekrar darbe yapıldı.Her darbe sonrası olduğu gibi bu darbe sonrası tekci anlayısı koruyacak şekilde devlet yeniden organize edildi.

Yok edilen önder kadrolara ve alınan bütün önlemlere rağmen 74'te Ecevit affı ile birlikte yeniden güçlenen sol ve Kürd ulusal hareketlerine karşı önceden örgütlenmiş olan ülkücü kesim arasındaki mücadele sokağa taşındı.Gençlik üzerinden yapılan provakatif eylemler ile çatışmalara özellikle yol verildi.

Sivil siyasetin çatışmaların önünü alamadığı gerekçesi ile 80'de yeniden darbe yapıldı.

Legal siyasete yeniden kırmızı çizgilerle ayar verildi.Tekçi düzeni korumak için yeni anayasa yazıldı.

Özellikle polis cezaevine atılan Kürd gençlerinin ulusal kimliklerini yok ederek itirafçı yapıp onurlarını kırmak için akıl almaz insanlık dışı uygulamalar başlatıldı.

Diyarbakır Cezaevinde uygulanan insanlık dışı ve özel uygulamalara karşı ortaya konulan direniş ve sonucuna katlanarak yapılan siyasi savunmalar Kürd halkında ulusal bilincin gelişmesine yol açtı. Gelişen olaylarla birlikte 90'lı yıllarda "Ver kurtul",yada "Vur kurtul" tartışılmaya başlandı.Gelişmelerin önünü almak için"Vur kurtul" tercih edildi. Kürd'ler adına yapılan provakatif eylemlerle birlikte faili belli cinayetlerin işlendiği kabus dolu yıllar başlatıldı.

Kurtarılmış Bölge anlayışı ile 4 parça Kürdistan'ı birleştirme iddiası ile yola çıkanlara içeriden yapılan müdahale ve yönlendirme ile "Kürdistan'ı çöpe attık" dedirttiler."Demokratik modernite" ile Türkiye"lileşmek savunulmaya başlandı. "Bedel ödedik" diyerek bedel ödemeyenler bedel ödeyenler üzerinden atanmış siyaset yapanlar legal siyasette yerlerini aldılar. Böylece legal siyasette tabanda giderek güçlenen ulusal bilince engel olmak için sınıf mücadelesi ulusal taleplerin önüne konuldu.

Tekçi iradenin koruyucusu CHP önderliğinde faili belli cinayetlerin işlendiği dönemin sorumluları ile dolaylıda olsa ilkesiz kuruldu.

Muhalefet partilerinde de Kürd ulusal taleplerine karşı statükocu rejimin milliyetçi çizgisini korumak iktidar olmaktan daha öncelikli hale geldi. Tekçi anlayıştan kaynaklanan sorunlara uzun vadeli çözüm üretmek yerine iktidar ile muhalefet arasındaki siyasi mücadele günlük sorunlara indirgendi.Sağ ve solda siyaset yaptıgını iddia eden partiler gerek ittifak kurarak,gerekse tek başlarına meclis çoğunluğunu sağlamalarına rağmen şikayet ettikleri K.Evren'in yaptığı anayasa değiştirmediler,değiştirmek istenmedi.

12 Eylül sonrası yapılan her seçimde yazılı senaryonun devamı olacak şekilde seçmen önüne konulan iki partili,ya da oluşturulan ikili ittifaktan birini tercih etmek zorunda bırakıldı.Gövdesi Kürd olan parti atanmış yöneticileri Türk solu ile birlikte senaryoya uyum sağladı.

Önceki seçimlerde olduğu gibi son seçimde de son çara "Hatırım için oy verin" diyerek Kılıcdaroğlu'nda yana oy bile istendi. "AKP'den kurtulmak için tek çare CHP'ye oy vermek" deniyordu.İnancı Türkçülük ile harmanlayıp savunan AKP'den kurtulalım ancak Türkçülüğün ve ötekileştirmenin kuramını oluşturan ve hala savunan CHP'den kurtulmak için ne yapmak gerektiğine değinilmiyor.

Fazla uzun olmasın diye tarihi bilgilere kısaca değinmek zorunda kaldım,umarım yazım anlaşılır.

Kürd'ler oluşan bu ikili sistemde önce Andımız gibi millet vekili olmak için edilen ırkçı yeminin kaldırılmasını kabul eden partiler ile ittifak kurmalı. Başta "Türk solu" olmak üzere yeminin değişmesini kabul eden yoksa ittifak kurmamalı. Yüz yıllık inkar üzerine uygulanan senaryoda Kürd'ler figüran olarak rol almak zorunda değiller.İkinci yüzyılda da asimile edilmemek için Kürd'ler ulusal ilkeleri ile kendi senaryolarını yazmak zorundalar.

A.Güllüoğlu.

[onderkaracay]

🗣️ Ebed Devlet

Türklerde devlet-i ebed müddet demek sonsuza kadar sürecek devlet demektir.

Ebed devlet Mustafa Kemal Atatürk'ün yaptığı devrimler ile kurulan Türkiye Cumhuriyeti ile dünyada yaşam buldu.

1938 tarihinden bugüne bunca saldırı, soygun, talan ve kötülüğe karşı hala ayakta ise bunun sırrı budur.

Yaşamsal bir mücadelenin sonrasında kurulmuş önceki bütün Türk devletlerinin devamı ve sonsuza kadar kalesidir Türkiye Cumhuriyeti.

Devlette devamlılık esastır.

Kadim devlet devleti yönetenler demek değildir.

Kişiler gelip geçicidir. Yönetim sistemleri, hileyle gücü ve devleti ele geçirmek geçicidir.

Bugün kişiler ve yaptıkları kendi önlerine kendileri bir engel olarak çıkıyorsa o mesajı almamışlar demektir.

Devlette dayatmacı tutumların sürdürülebilir bir ömrü yoktur.

Devlete ve ulusa daha fazla zarara dönüşür.

Mevcut Cumhurbaşkanı diyor ki ben gidersem devlet gider.

Adama sormazlar mı senden önce böyle bir kaygı yokken kendin bu kaygıya neden kapıldın? Bu toplumdan neyi gizliyorsun?

Yirmi yılda ne yaptınız ki devlet gider noktasına devleti getirdiniz.

Yetki sizdeydi buna neden izin verdiniz?

İşte biri çıkar altından kalkması çok zor iki soru sorarak sizi bitirir.

Bu ziyniyetten yetkiyi almak isteyen muhalefet partileri bunu soruyor mu ya da neden yarım ağır yerine tam ağız sormuyorlar?

Yanıtı çok basit.

Hepsi bugüne kadar kurulan sürdürülebilir sömürge düzenini devam ettirmekten yanalar.

Bu ülkenin ve toplumun sorunu üretim ve ekonomi olduğu halde bu konuda bir çözümü olan siyasi parti var mı?

İktidar olursam kamulaştırma yapacağım halktan çalınan tüm üretim ve hizmet araçlarının tamamını halka geri vereceğim diyen bir siyasi parti var mı?

Yok!

Yok ise biz size o zaman neden oy verelim?

Anayasadan Türklüğü çıkarmak için mi oy verelim?

1921 Anayasası ile etnik ve mezhepsel bölünmeyi getirecek olan federasyonu isteyen zihniyete mi oy verelim?

Laikliği hedef alan ve yerine şeriat dayatanlara mı oy verelim?

Dünyanın her yerinden getirilen göçmenler ile demografik yapımızı bozmak isteyen emperyalist niyete mi oy verelim?

Aman holdinglere, bankalara, holdingleşen tarikat ve cemaatlere, bunları yaşatan siyasi partilere, halkı aldatan medyaya bir zarar gelmesin toplum ne olursa olsun diyenlere mi oy verelim?

Anayasa tanımayanlara ve onlara dolaylı destek olanlara mı oy verelim?

Partisiz yönetimin ve kamulaştırma devrimi kararlarını alma gerekçelerini gördüğünüz gibi kendileri hazırladılar.

Her zulüm kendi sonunu kendi yaptıkları ile getirir gerçeği yaşanıyor.

Cumhurbaşkanı adayı kim olmalı sorusunu kaç yıldır tartışan ve tartıştıran bir anlayışın kendisi bu toplum için bir tehdittir.

Devletin ve ulusun geleceği kişiler üstü bir durumdur.

Kişiler gelip geçicidir. Devlet ve ulus kalıcıdır.

Mustafa Kemal Atatürk'ün Türkiye Cumhuriyeti devleti ve Türk ulusunun yaptığı devrimler ile ilgili söylediği sözlere kulak vererek anlam vermenin zamanı gelmiştir.

Bakın büyük dahi neler diyor ve bu sözleri aslında ne anlama geliyor yazının sonunu bununla bitirelim.

✓ Benim naçiz vücudum bir gün elbet toprak olacaktır. Fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.

🗣️ Kurucusunun kendi şahsının geçici, ilkelerinin kalıcı olduğu bir devleti yıkmaya kalkanların kalıcı olmaları beklenebilir mi?

✓ Biz Türkler, ruhen demokrat doğmuş bir ulusun yurttaşıyız.

🗣️ Türklerde hukuk önünde herkes birbirine eşittir. Kimsenin midesi kimseden büyük değildir. Türklerde sınıf ayrımcılığı ve üstünlüğü yoktur. Neyi ortadan kaldırmak gerektiğini bize söylüyor. Yarın kalan devrimin konusu budur.

✓ Bu devletin halife ile alaka ve münasebeti yoktur.

🗣️ Mustafa Kemal Atatürk dini devlete ve siyasete ilk bulaştıran son peygamberin dini devlete ve siyasete alet edilmemesi gerektiğini devrim yaparak gerçekleştirmiş birisi olduğu için onun bu devrimin yerine başka bir şey koymak mümkün değildir. Atatürk yaratan ile yaratılan arasında bir başka yaratılanın olmaması gerektiğini ortaya koymuş ve bundan çıkar sağlamayı önlediği için hedef olmuş bir dahidir. Yenilmez olmasının sebebi de budur. Devletin dini, dinin devleti olmaz.

✓ Bu inkılâp ulusun selameti ve hak namına yapıldı.

🗣️ Kadim devletin sırrını bilmek gerekir. Türkiye Cumhuriyeti kadim bir devlettir. Ata Türk ismiyle kutalmış hakanların ortaklığı ile hak adına kurulmuş ve sonsuza kadar yaşaması için yaratan tarafından bu hakkın verildiği bir devlettir. Kadim devlet ona sahip çıkan kadim ulusa aittir.

] Önder KARAÇAY [

[ipeker1952]

Ben şöyle siniflardim

*Türkiye'deki ana politik gruplar*

1.Atatürkcü, (milliyetci, Laik), %25, CHP ve İyi partinin çoğunluğu bu grupta,

2.Aşırı milliyetci,%15, MHP, HDP nin bir kısmı, Zafer partisi ve iyi partinin bir kısımı,

3.Sosyal Demokrat,%10, CHP nin yarısına yakını

4.Sol, %5, TİP, Komunist parti, HDP nin bir kısmı

5.muhafazkar,DINDAR,40, AKP, Deva, gelecek, Saadet partileri

6.Asiri Dinci, %5, yeniden refah partisi, hudapar,

I would categorize it like this

*Main political groups in Turkey*

1.Atatürkist, (nationalist, secularist), 25%, majority of CHP and İyi party are in this group,

2. Extreme nationalist, 15%, MHP, part of HDP, Zafer party and part of the IYi party,

3. Social Democrat, 10%, almost half of the CHP

4. Left, 5%, TİP, Communist Party, part of HDP

5.conservative, religious, 40, AKP, Deva, future, Saadet parties

6.ultra Religious, 5%, Yeniden Refah partisi, Hüdapar,

#Kemalist, #social democrat, #left, #conservative and religious, #ultra-nationalist, #ultra-religious

[judasizm1]

Ciddi misin?.. Ama inanmıyorum sana!..

"Değişime en açık parti CHP'dir". Peki seni neden değiştiremiyor kimse? Hem başarısızsın hem de hala o koltukta oturyorsun! Nasıl bir değişimmiş bu bahsettiğin herkes çok merak ediyor!

13 yıldır sana partinde kim muhalif olduysa ya ihraç ettin ya etmeye kalkıştın ya da itibarsızlaştırdın. Partide "Demokrasi" var mı? Olsaydı il başkanlarını o şehrin üyeleri seçerdi.

Partide bir şeylerin önünü açacaksan aday olmayacağım diyerek başlayabilirsin. Ve seni eleştirdi diye partiden ihraç etmeye çalıştığın kişilerle (severiz-sevmeyiz sana ne!) ilgili bütün süreçleri iptal et!

Demokrasiye inanıyorsan ve demokratım diyorsan parti içi demokrasiyi işletin, uygulayın. Şu ana kadar partide bir monarşi düzenini görüyoruz, üstlik 13 yıldır. Senin için "iyi, hoş adam" diyorlar, bana göre değilsin çünkü partide sana muhalif olanlara ne yaptığın ortada.. Akpden hiç bir farkınız yok. Üstelik CIA ajanı Feller (Fuller)'in Bop projesi kapsamında planladıkları Türkiye'de iki kutup, iki parti olsun hayaline siz ne kadar da yaklaştınız böyle!?..

Ve Özgür Özel denen biatçını da unutmayacağız. Benim gibi seni eleştirenlere fetöcü ve ak trol dedi ya, asla unutmayacağım.. Partiden birilerini ihraç edeceksen Özgür Özel'den başla.. Sen nasıl demokrat lidersin? Seni eleştiren Tanju Özcan'ı neden ihraç ediyorsunuz? Bana göre demokrat değilsin de yine de sorayım dedim.

Chp, Ata'mızın demokrasimize hediyesidir ve büyük hayallerinin ilk adımıydı. Atatürk'ün izinden çıktınız, size bir ders lazım. Bu kafayı değiştirmezseniz yerel seçimlerde o hatırlatmayı bu ulus yapacaktır.

Sandıkta görüşürüz...

Aklımla alay etme!..

[by-hulusi]

✍️

Demokrat Sol Parti Genel Başkanı Önder Aksakal,

•• • Cumhur ittifakı'na davetini kabul etti.

İsmine ihanet eden partinin oyunun taaa…

••• •••