#daarom eet ik normaal veel te weinig

[handlewithcare-delicate]

Waarom verleid ik het lot....

Ik heb zojuist het laatste item van mijn to do lijstje afgestreept voor de eerste keer in lange tijd, dus ik ben basically genezen van mijn autisme ik ben neurotypisch nu dankuwel en fijne avond

[gewoonkarin]

Mwah. Dat is het gevoel op het moment. Ik heb zo goed als geen vakantiegevoel deze vakantie. Twee weken zijn om en ik ben moe, leeg en verdrietig.

Ik krijg het ook niet uitgelegd. Gisteren stond ik te strijken en overviel het me. Dat ik altijd wel met zorgen bezig ben. Altijd is een te groot woord, dat kan niet maar wel heel vaak. Dat ik in twee weken vakantietijd twee keer kort iets ontspannends heb gedaan. Met handicap. Lunchen en schoolspullen halen met jongste liefje. De handicap? Mijn noodgebit. Zonder kleef valt het uit. Met kleef is het nog kokhalzen dus de firma stophoest moet mee in de tas en ik doe een uur of 3 met een rol. Het werkt laxerend en dat is ook handig. Na die lunch werd het wel duidelijk dat ik niet echt mee op pad kan. In plaats van donderdag naar zee heb ik de voordeur geverfd en het huis gepoetst. Ik wil voor de liefjes geen last zijn. Zo voel ik me wel. Ik zie als een berg op tegen sociaal gedoe. Praten maakt de werking van de kleefpasta niet beter en met stophoest in de bek is het lastig praten, ik wil nog wel eens kwijlen.

Wat dit met me doet. Het maakt me onzeker. Het liefst kruip ik tandeloos in bed en blijf ik weg van iedereen. Eten in gezelschap vind ik kut. Ik kan niks kauwen zonder tanden dus snijd het heel klein en slik alles in ene door. Met tanden in eten doe ik af en toe maar ik vind twee keer plakken op een dag meer dan genoeg en m'n tandvlees is er geïrriteerd door. Ik dus ook.

Ik mis ons ma nu. Het luisterend oor en zij begreep me. Nu voel ik me onbegrepen. Ik mis mezelf, ik mis eten, ik mis een borrel met vriendinnen. Ik zie foto's van vakantie, dagjes weg. Mijn enige uitjes de afgelopen maanden waren een feestje, een uitvaart en ziekenhuisbezoeken. Oja, protheticus. En de tuin. Daar zit ik nu ook. Ook daar zit ik mezelf in de weg want ik ben moe. Weinig kunnen eten betekent ook minder energie. Ik eet al vanaf half oktober bagger. Ik krijg niet veel werk verzet en het voelt op het moment ook als werk. Alles voelt als werk. Ik zucht er veel bij.

Zo ben ik niet. Ik word normaal gesproken blij van de tuin maar nu vaak niet. Dan ga ik maar weer even zitten om bij te komen. Effe uitrusten.

Ik ben mezelf kwijt. Ik vraag me ook af of het nog wel goed komt. Of de nieuwe tanden gaan helpen. Of ik dan niet meer hoef te kokhalzen maar wat als dat wel zo is. Mijn lief tandeloos kussen. Ik vind het verschrikkelijk. Naar mezelf kijken helemaal. Overal rimpels rond mijn mond door het slechte noodgebit en het vaak zonder tanden in rondlopen. Thuis doe ik de krengen uit. Even geen stophoest.

En nu. Ik ben met onenigheid weg gegaan thuis. Na discussie vertrokken op het verzoek van oudste liefje. Ze had gelijk. We kwamen even niets verder omdat we niet naar elkaar luisterden. Daarom vermijd ik discussies liever. Je schiet er niks mee op.

Het komt er meestal op neer dat ik het laat rusten en ergens de modus van gewoon doorgaan weer vind. Niet klagen maar dragen.

Ik heb dus een werkvakantie. Poetsen, boodschappen doen, verven en tuinen. Met soms een uitstap van maximaal 3 uur aaneengesloten. Als ze me maandag over een week vragen hoe mijn vakantie was weet ik niet goed wat te zeggen. Geen reis, geen dagjes naar zee, geen ontspannen Karin. Ik ga maar liegen denk ik. Dat ik een fijne vakantie heb gehad. Deels waar want ik ben een beetje meer bij met klussen. Dat is dan weer fijn. De tuin ziet er ook best netjes uit en ik heb al best wat geoogst. Ook fijn. Courgettes in diepvries, ook fijn. En de rest van het gezin heeft leuke dingen gedaan, van lezen tot naar zee. Van zwemmen tot met vrienden op stap. Van muziek maken tot films kijken.

Volgende week start ik met de kast van jongste liefje verven. Van de nood maar een deugd maken. Lief en zij gaan vier dagen kamperen. Ik hoop dat ik het oudste liefje een beetje naar haar zin kan maken.

[mijnche]

WONKA

31 december 2024 In het vliegtuig naar Curaçao 4/5 sterren

Dusssss lang niet geweest naar de film ik blame het op feestdagen en m’n ouders waren er maar ik zie dat ik zwz slecht presteer laatste tijd, en heb met kerst nog tegen Samuel verkondigd dat ik 1x in de week ging, dusss. Niet omdat ik cool wilde zijn, maar omdat ik dat echt dacht, maar dat is niet zo zie ik nu. Ga alsnog tegen mensen zeggen van wel, yes!!!

Aaaah nou zat ik dan onderweg naar Cur, vloog voor het eerst met Corendon dus ik had mij al mentaal voorbereid op weinig cinevillewaardigefilms en toen de safety video verscheen op iedereens scherm schrok ik mij kapot. Jandino speelde al zijn typetjes in deze video en d.m.v. Judeska werd de flight safety uitgelegd. Wist niet wat ik meemaakte, mensen in het vliegtuig lachten en ik begon meer te balen.

Schermpie aan en ik zag het al: GEEN Harry Potter. Normaal kijk ik standaard nr 4 Goblet of Fire maar goed nu even anders. Vrij slechte films stonden erop maaaaaar toch even klassiekers gekeken namelijk the sisterhood of the travelling pants (deel 2, deel 1 was er niet, jammer) & valentine’s day. Dus prima even gejankt voor niks en toooooooooen zag ik pas daarna dat Wonka erop stond!!! En kijk, ik ben er niet heen geweest toen ie draaide, maar niet per se omdat ik niet wilde. Beetje zoals Wicked, geen zin in gezang, maar je weet dat je erheen moet en dat het toch best leuk is. En dat bij Wonka dan +100 want Timothee Chalamet (!!!!!!) en klassieker dit toch met charlie & the chocolate factory dus gaaaan

Daarom nu zeker het vermelden waard, want ookal ben ik niet naar een filmhuis gegaan, zat ik wel in een rij met stoelen gefocust een filmpje te kijken en hoor je allemaal ritsel-, eet- en drinkgeluiden om je heen. Potato potato dus!

Wat een verschrikkelijk leuke film!!!!!!!! Ja zang hoefde niet dus vandaar 1 ster minder, maar echt niet te veel zang en niet overheersend. Zo erg genoten, volle twee uur waard. Verschillende soorten mensen en personages, echte mensenproblemen behapbaar voor kinderen en ook genoeg fantasie. Lekker even comforting en fijn dat het niet enge man was zoals Charlie in het originele verhaal, nu lekker gwn liefie cutie Timothee, leuke Willy, blij mee.

Dussssssss helemaal m’n vlucht leuk gemaakt!!

[lateforitall]

De stappen van soep eten

Geschreven door Tessa

[ CW - eten - verstoord eetgedrag] Voor je verder gaat een waarschuwing over de inhoud: deze blog gaat over eten en verstoord eetgedrag. 

Soms zit er ineens een champignon in mijn hoofd. Die blijft daar om aandacht vragen tot ik het gegeten heb. Superhandig, want als vanzelf ontstaat er zo een gerecht omheen. Regelmatig verrassend lekker. De kans dat ik het een tweede keer precies zo kan maken is klein. Wat jammer is voor de mensen met een favoriet Tessa gerecht. 

Plezier, iets goed kunnen én externe bejubeling zijn perfecte hulpmiddelen voor mijn brein dat de dopamine en noradrenaline logistiek niet al te best regelt. Klinkt in principe als een succesrecept voor de beste maaltijden ooit. 

Maar helaas. Koken, maar ook eten, is soms een grote uitdaging met mijn chaoshoofd. Het is ook de perfecte illustratie van hoe lastig het soms is om mijn aandacht bij één ding te houden. Dus, welkom bij het avontuur dat soep eten heet. 

Mmmm soep. Yum. 

Het is lockdown én avondklok dus welke dag het is weet ik niet. Maar ik voel me raar en merk dat ik cynisch reageer op berichtjes van vrienden. 

Ik ga m’n checklist af. 

Moet ik naar de wc? Nee

Heb ik het koud? Ja

Heb ik dorst? Nee

Honger? Nee

Wacht... 

Hoe laat is het? Kut. Te laat voor boodschappen. Veel te laat voor avondeten. 

Wanneer at ik voor het laatst? 

Toen ik mijn medicatie nam. Vier uur nadat ik opstond. Dus ik at zeven uur geleden voor het laatst. Een banaan. Honger is waarschijnlijk gekomen maar ook weer afgedropen toen het te lang genegeerd werd. Heeft waarschijnlijk een tijdje staan roepen maar werd niet opgemerkt.

Het betekent ook dat ik mijn medicatie 3,5 uur geleden had moeten nemen.

Ok. NU! Eten en medicatie.

Even een slok drinken. En Heinzi aaien. Zoeken of er een soeprecept is met knolselderij want die ligt daar langzaam kleiner te worden.

 Als ik een berichtje zit te lezen bedenk ik me ineens weer dat ik eten zou maken. En medicatie zou nemen. Ongeveer 20 minuten geleden.

Ok. Eerst bedenken wat ik in huis heb want er is bijna niets en een keuze maken terwijl ik door kastjes ga zoeken loopt nooit goed af. Dat wordt zoeken zonder te kunnen kiezen. Vallen er allemaal dingen uit kastjes, die ik er dan weer terug in moet gooien.

De lichtbruine verpakking met veel groene blaadjes komt ineens in m’n hoofd voorbij. Ohjaaaa, ik kocht kant klare soep. Hippe, biologische, vegetarische soep. 

Voor dit soort momenten is soep altijd het beste (makkelijk te eten, warm, comfort). En deze hoeft zelfs alleen maar in de pan en warm gemaakt, wat niet mijn favoriet is, maar wel heel simpel.

 ‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’

FUCK YEAAA de keuze is gemaakt. Noodzakelijk om direct één been te verplaatsen zodat de rest van mijn lichaam volgt want anders heb ik alweer drie nieuwe dingen opgestart.

In mijn hoofd noem ik de stappen die ik moet doen. 

‘Opstaan.’ ‘Naar de soep lopen.’ 

Voordat ik de soep bereik loop ik langs het pannenkastje dus, hé, logisch om eerst een pan te pakken. En als ik daar toch ben direct de kookplaat aan te doen.

Oh en dat doosje van mn ontbijt moet bij het oud papier anders staat het er morgen nog. In de kelder zit poes Cthulhu onder z’n brug van dozen naar me te staren. Ik probeer een foto te maken maar het licht is lelijk. Wacht. Shit. Ben ik nou weer oud papier vergeten aan de straat te zetten? Even opzoeken wanneer dat is. Internetbrowser openen. Soeprecept zien. 

Ohja... Terug. Soep pakken. Goed. Zoals bij elke kooksessie besluit ik bij de pan te blijven en geduldig te roeren tot het warm is. 

‘Duurt maar even.’

Roer. Roer. Roer.

Er is altijd een moment dat ik toch even trots ben dat ik geduldig bij die pannen sta. Daarna is er ook altijd minstens één moment dat ik ineens ergens anders ben. Niets nieuws, dus ik probeer mezelf heel bewust bij het roeren van de soep te houden. Zo saai. Roer. Roer. Roer. Niet roeren is geen optie. De lepel loslaten is als mezelf afschieten naar iets anders wat ik kan doen. Roer. Roer. Roer. 

En dan hoor ik ineens de scheidsrechter van de buurman fluiten en heb ik door dat het pijnlijk stil in huis is. 

Wacht!! Muziek. Dat helpt altijd. Waar is m’n muziek. Muziek helpt. Welk liedje. Mmmm. Moeilijke keuzes.

De keuze voor het perfecte roer liedje heb ik nog niet gemaakt als ik de soep hoor. Het zit deels aan de bodem maar is ook klaar om te eten. 

Tevreden kruip ik in m’n hoekje. Neem een slok drinken.

Shit. Medicatie. Als ik die nu neem heb ik er wat aan als m’n eten op is. Kan ik het meteen niet meer vergeten.

Ik moet een nieuwe strip en als ik die pak zie ik een kadootje liggen dat ik al weken wil versturen. Laat ik die vast in het zicht leggen. Welk kaartje zal ik erbij doen? Een schattig zeehondje erbij of een wasbeertje? Stop ik er ook confetti in? 

Als ik het op tafel leg zie ik dat ik ook mn medicatie in de hand heb.

Medicatie. 

Of had ik die nou wel voor het koken ingenomen? 

Wacht. Soep. 

'Loop terug naar je hoekje. Neem je medicatie. Eet je soep.’ 

Die zin herhaal ik bij elke stap die ik zet. Want elke stap die ik zet kan ook ineens een andere kant op gaan. 

‘Neem je medicatie. Eet je soep.’ ‘Neem je medicatie. Eet je soep.’

Het is smerige soep. Maar ik troost me want op dit soort momenten is er weinig wat ik wel lekker zou vinden. De brokjes, die nog net gekauwd moeten worden, zijn hele gezonde stukjes broccoli vertel ik mezelf. 

‘Eten! Straks voel ik me er beter door.’

Het is alsof ik weer 6 ben en met een bol deeg, wat ooit een hap volkorenbrood was, in mijn mond zit. Slikken is moeilijk.

Zo groot mogelijke happen besluit ik. Dan ben ik er t snelst klaar mee. Het is een taak die volbracht moet worden. Geen pleziertje.

Tijdens het eten lees ik een boek en ineens ontdek ik dat ik vergeet te eten. De randjes zijn al koud geworden. Gatver.

‘Eten. Grote happen.’ 

Tussendoor maak ik even een foto van mn kommetje soep. Het ziet er zo smerig uit. Maar ook grappig. En als ik er over wil schrijven is dat handig. Mijn camera ligt gelukkig naast me. Als ik vervolgens de foto al naar mijn telefoon geïmporteerd heb en zit te bewerken realiseer ik me dat ik alwéér vergeet te eten. Camera weg. Telefoon weg. 

‘Eten. Grote happen.’

In mn hoofd moedig ik mezelf aan. Niet alleen omdat het smerig is. Ook om te proberen mijn hoofd bij de taak van eten te houden. 

Als ik ineens weer aan het zoeken ben naar een passend liedje voor het diner met de koude randjes, en opnieuw vergeet te eten schuif ik m’n telefoon over de grond van me af.

‘Eten. De helft is al op. Daarna kun je blowen. En lezen.’

‘Eten. Grote happen. Eten. De brokjes zijn maar gezonde stukjes broccoli.’

.

.

.

.

Veel ADHD-ers hebben een verstoord tijdsbesef. Late For It All weet je wel. Voor mij betekent het onder andere dat een ‘normaal’ dagritme echt veel makkelijker is als ik externe referenties heb. Huisgenoten om mee te eten. Mensen om me heen die ik zie eten en drinken. Externe werkafspraken die op een bepaald moment van de dag plaatsvinden waardoor er automatisch een ochtend, middag en avond is. Maarja, lockdown en alleen wonen, weg referenties. De hele dag heb ik om mijn dingen te doen. Veelal eigen projecten of achter de schermen werkzaamheden. Het maakt niet uit wanneer ik dit doe. Rond een uur of drie in de middag lijkt er altijd een schakelaar om te gaan in mijn hoofd. Vanaf dan word ik vaak ergens ingezogen. Heerlijk, werken als het buiten donker wordt. Maar als ik dan ineens ergens in zit dan is soms ook de tijd ineens voorbij. Waardoor ik soms vergeet te eten. Vergeet boodschappen te doen.

Toch heb ik dit soort dagen niet zo vaak op het moment. Wat echt knap werk is als ik kijk naar de totale structuurloze ruimte van niets en alles op dit moment.

Dat gegeven heb ik, niemand is verbaasd, geanalyseerd. Want hé. Als ik weet hoe iets zit is het ook makkelijker er nog beter in te worden. 

Tessa wordt een goede volwassene aflevering honderdduuzendzessenzestig.

JEEEZUS TESSA. KOM OP. JE BENT 38 JE KUNT TOCH ZEKER WEL GEWOON FATSOENLIJK KOKEN? EN ETEN! JE HEBT VRIENDEN DIE DAT DOEN TERWIJL ZE GOOCHELEN MET LUIERS EN SCHETTERENDE KINDERTV OP DE ACHTERGROND HEBBEN. 

Dit soort dingen zeg ik niet zo vaak meer tegen mezelf sinds ik mijn diagnose heb. En weet waarom dit soort dingen soms gebeuren. En, hoezeeeeeee, dat er blijkbaar heel veel mensen zijn die dit soort dingen herkennen. En ook hebben! Wowww.

KOKEN

Heuj: Ritalin! Koken is bijna altijd een proces van in mijn hoofd herhalen wat ik moet doen omdat ik anders ineens andere dingen doe. Met medicatie is dat nog steeds zo maar het kost veel minder moeite. Vaak kan ik zelfs de afwas tussendoor doen. Wat FANTASTISCH is. Want hoooozeeeee, huis op orde houden. (Vertel ik misschien ook nog wel eens wat over. Als ik durf.) 

Mijn kookeiland van 1 kookpit en een oven. Beperkingen zijn als een cool spel wat ik wil winnen. Als ik oplossingen moet bedenken en creatief moet zijn is de kans een stuk groter dat ik er plezier in heb. En mijn aandacht erbij kan houden. Dus ik heb een oven en één kookpit en ik heb nog nooit zo vaak, zo lekker voor mezelf gekookt.

ETEN

Ik blijf een stuk aardiger tegen mezelf nu ik weet hoe het komt dat ik soms vergeet te eten. Loslaten dat ik altijd een maaltijd zou moeten kunnen maken maakt het een stuk makkelijker om goed voor mezelf te zorgen. Nu hou ik vooral aan dat het belangrijk is om te eten en dat ik dat zo gezond mogelijk wil doen. Daarom probeer ik nu de volgende dingen altijd in huis te hebben:

Yoghurt (jeuj altijd makkelijk te eten)

Bananen (niet perse lekker maar t is makkelijk eten en werkt goed) 

Noten en repen (gezond, energie, makkelijk eten)

Alles om een echt lekkere soep te maken

Rauwe groenten zoals komkommer, wortel, radijs, paprika (gezond en kan ik altijd eten

Als eten moeilijk gaat omdat ik mezelf geen tijd gun of het te lang vergeten ben helpt het me om eerst iets makkelijks te eten. Daarna kan ik beter een keuze maken wat ik nog meer wil eten én lukt het beter om dat klaar te maken.  Soms kies ik ervoor mijn eten staand aan het aanrecht te eten terwijl ik naar buiten kijk. Interessant genoeg en toch zo min mogelijk kans op afleiding tussendoor. Snel en zonder heen en weer lopen is soms gewoon de beste keuze.

<3

PLEZIER EN NIEUWIGHEID/ EERVOLLE VERMELDING 

Toen we in maart 2020 moesten isoleren had ik geen eigen woning. Rondreizen zat er niet meer in. Maar gelukkig was daar de uitnodiging voor een quarantaine huishouden met de beste Wouter Pieterse die zijn huis opende voor mij en Judith Hontstrouw. 

Niet alleen had ik ineens een fantastisch huis aan zee en fantastische huisgenoten. Ook brachten we samen structuur in structuurloze tijden. 

Wouter is een geweldige kok die met alle liefde elke avond een vegan maaltijd voor ons toverde. Daardoor at ik met een extra goed geweten zoooooveel nieuwe dingen. Ik ontdekte van alles. Vooral ook nieuwe combinaties. (Win win win voor mijn brein). Maar ook had ik mede ADHD puppy en isolatie buddy Judith om samen te jubelen over het eten. We begonnen overdag met praten over de heerlijke dingen die we al gegeten hadden en ons verheugen op wat we nog meer voor lekkers zouden gaan eten. Ondertussen snuffend als wij nog laat met werkdingen bezig waren en de geuren uit de keuken kwamen. En daarna altijd volle verbazing te kijken naar de minstens drie pannen gerechten en samen vol verbazing wowwww wowwwwww te roepen. 

Eten is in chaotische momenten vaak een noodzakelijk iets voor me. Maar dit zorgde ervoor dat eten een speciaal moment op de dag werd. Wat me er ook aan herinnert dat ik nog genoeg te vertellen heb over wat met liefde een thuis krijgen deed voor het accepteren van hoe beperkend ADHD kan zijn. Én dat dat dus blijkbaar los staat van de waarde van mij als persoon. (HEBBEN JULLIE OOK ZO’N ZIN OM DIT TE LEZEN????)

<3 <3 

Als je dit herkent dan hoor ik graag welke trucs jij heb gevonden voor dit soort situaties. 

Herken je dit niet, lees dan vooral om te begrijpen.

yum soep

[offtoljubljana]

47. I love Animal Crossing a lot

21/03/2020

Het is 0:10 en ik ben moe. Ik eet wat en dan ga ik mijn bedje in. Waarschijnlijk schrijf ik dit ook af als ik weer wakker ben. Hoe kan het dat ik zo moe ben? Nou... Animal Crossing. Als je 46. A N I M A L C R O S S I N G hebt gelezen, dan heb je een hint.

Maar eerst gaan we het hebben over mijn geweldige kookkunsten! We gaan even terug naar donderdagavond 19/03/2020. Ja, ik loop achter, maar dat komt ook door Animal Crossing.

Ik had niets meer in huis op donderdagavond, maar ik zag dat Barbara 400 gram passata achter had gelaten, dus ik had mam geappt om te vragen hoe ik daar pastasaus van kon maken.

Nou herinner: ik ben een idioot in de keuken die alles of kant-en-klaar koopt of alles basic-bitch houdt. Lang verhaal kort: ik gebruik nooit kruiden en specerijen. In Nijmegen ben ik er een beetje mee begonnen, maar ik kom niet echt ver. Ik had mam dus een foto gestuurd met alles dat in huis was en met haar hulp koos ik wat kruiden en andere spullen. Zo ging ik ten werk:

(De afwasmiddel ging er overduidelijk niet in zo dom ben ik nou ook weer niet).

Het was niet slecht, maar ook weer niet goed. Ik had overduidelijk één kruid teveel gebruikt, dus dat was pittig (?) en overheersend. Maar aangezien ik niet echt weet welk kruid het was, weet ik ook niet wat ik de volgende keer anders moet doen.

Ik heb ook niet echt een recept gebruikt. Ik heb gewoon alles op gevoel erin geknikkerd en soms geproefd. Blijkbaar is het niet goed voor je om een handje met paprikapoeder los op te eten. Toch weet ik niet wat het nu was. Ik denk misschien de peper? Geen idee, joh. De tomaten würzsalz, wat dat ook mag zijn, was wel heel lekker.

Op een moment was het niet meer te redden, dus ik ging maar eten.

Volgende keer beter?

Op vrijdag 20 maart 2020 zat ik om precies 0:00 op mijn Switch om... Animal Crossing niet te kunnen spelen. Oh. Oké. Misschien kan het een paar minuutjes duren. Huh, maar iemand anders kon wel al om 0:01 spelen? HuH?

En ja hoor, om 0:05 was dan echt de tijd om... een melding te krijgen dat ik te weinig geheugen had op mijn Switch. Motherfucking fuck. Mijn Switch had het automatisch naar mijn systeem gedownload, niet naar mijn micro SD kaart.

Dus... ik heb het opnieuw moeten downloaden en zo om 0:39 was het tijd om... weer een notificatie van te weinig opslag te krijgen. De data van het spel komt natuurlijk op mijn systeem te staan. Ik heb snel wat software gearchiveerd en eindelijk rond 0:41 was het zo ver! 

Ik heb gespeeld tot 2:00. Het was misschien goed dat ik ‘s nachts begon, want toen was er niet veel te doen. De spellen van Animal Crossing werken namelijk op “real time”. Als het 2 uur ‘s nachts is in het echte leven, is het ook 2 uur ‘s nachts in Animal Crossing.

Toch kwam ik om 3 uur weer mijn bedje uit. Ik had gelezen dat je Blathers snel kon krijgen, dus als ik voor 6 uur Blathers kon toevoegen aan mijn eiland, dan zou hij er al weer zijn als ik wakker wordt, want dat is dan de volgende dag.

Dus ik had het geweldige idee om dat te doen. Uiteindelijk viel ik rond de 4 uur in slaap. I regret nothing!

Nou, de regret kwam om 6 uur ‘s ochtends toen ik voor geen enkele fucking reden wakker schrok. En daarom ben ik dus mega moe. Uiteindelijk ben ik rond 8 naar de keuken geslopen om wat te eten, want ik had zo’n honger. Ik dacht dat het 10 uur was.

Ik had koppijn en wow ik was zo moe. Eenmaal terug in bed zag ik dat het dus 8 uur was. Hallelujah. Ik zette de wekker, want om 11:00 had ik een Zoom afspraak en geluk boven geluk viel ik in slaap! Normaal heb ik moeite met slapen, zelfs als ik heel moe ben. En normaal slaap ik ook nooit nadat ik eenmaal wakker ben. 

“Thank dead God!”

EN HET ERGSTE? IK WAS VERGETEN OM DE TENT VAN BLATHERS TE PLAATSEN DUS ALLES WAS VOOR NIETS!!

Om 11:00 had ik dus dat theekransje met Danila en mijn tutoren. Alleen Ana kon er uiteindelijk bij zijn. We waren met z’n 8en misschien. 

***

Abrupt einde. Ja, het was 0:21 en ik gaf het op. Inmiddels is het 14:16. Ik werd rond 11:30 wakker, dus ik heb 11 uur geslapen. Ik had het nodig.

Gisteren had ik wel snel een overzicht gemaakt van wat ik allemaal wilde vertellen, zodat ik dat nog zou herinneren:

Dus laten we verder gaan met het theekransje. Ik luister nu naar de soundtrack van Animal Crossing: New Horizons. Ik zat tijdens het 2 uur lange theekransje de hele tijd te spelen. Multitasking!

Danila gaf aan dat ze heel verbaasd was over de reactie. Blijkbaar blijft meer dan de helft van de Erasmusstudenten aan onze faculteit gewoon in Ljubljana. Dat maakte haar blij. Ze was wel een beetje teleurgesteld voor ons. Ze zei ook: “This is supposed to be such an amazing time for you guys!” 

Ach, we hebben tenminste een once in a lifetime Erasmus experience (hopelijk).

Sommigen blijven omdat hun landen gevaarlijker zijn dan Slovenië, anderen omdat het onmogelijk is om uit te reizen, anderen omdat ze simpel weg niet willen. De Slowaak kon maar niet stoppen met praten. Hij praatte ook constant door anderen heen. Het was zo irritant en ik had hem bijna uitgescholden. Iemand vraagt Ana iets, laat haar dan ook antwoorden.

De Slowaak blijft hier omdat hij hoopt dat het in mei beter zal zijn, maar Danila betwijfelt dat. Dan alsnog, niemand weet wat er gaat gebeuren.

Maar ja, we konden Danila vragen stellen over onze lessen en wat dan ook en zij probeerde die zo goed mogelijk te antwoorden. Tadeja and “Wiet” waren er niet, maar “Wiet” is ook een dorm student, dus misschien daarom. Alle domitories in Slovenië zijn ook gesloten, dus Sloveense studenten moesten verplicht terug naar ouderlijk huis. Dit ging niet makkelijk, want niet iedereen was hierop voorbereid en sommigen hebben ook nog andere obligaties in Ljubljana of Maribor.

Alleen buitenlandse studenten mogen nog in de dorms blijven. Wat een toestand. Verder hebben we ook landen met elkaar vergeleken, niet alleen maar rondom Corona, maar ook rond prijzen. Danila en de Slowaak zijn het er niet mee eens dat Slovenië een derde ranks land is in de Erasmus beurs, want Ljubljana is een dure stad om in te wonen. De rest van Slovenië? Ja, oké, maar met de Erasmusbeurs in Ljubljana ben je niet rijk.

De meesten in de chat komen uit landen zoals Macedonië en Slowakije enz. en ze konden het niet geloven toen ik zei dat de huur in Amsterdam tot €700 per maand kon oplopen. Misschien wel meer. Ik had al eerder verteld dat de mega dure toeristische plekken in Slovenië ongeveer hetzelfde kosten als Nijmegen of Heerlen of zoiets. Dat wordt gezien als mega duur voor andere Slovenen. 

Maar ja, het klopt wel qua huur dat Ljubljana dus wel als een tweede ranks land had kunnen tellen.

~~En nu onderbreken we dit verhaal om te praten over Jasper, die eindelijk een goed punt heeft voor Engels! Ik ben heel blij en trots en ik vond het ook heel leuk dat hij het me liet weten!!!~~

Het volgende in mijn lijstje: Spar!

Ik ben voor de eerste keer in een hele week naar buiten geweest.

Ja ik heb er meteen een foto van gemaakt. Het was ook zo’n goed weer. Ik had een t-shirtje aan, maar ook nog de jas van Delaney. Dat was dus totaal onnodig.

En er was een mooie duif:

Simple joys, man.

Dani zei al eerder dat deze quarantaine wel mensen rust geeft om dingen te waarderen die je eerst niet zag. Kijk, een duif!

Het was niet mega rustig. Er reden nog geregeld auto’s en er waren zeer veel fietsers. Uiteindelijk kwam ik aan bij de lege supermarkt. De schappen waren vol, maar de winkel was leeg. Er stond bewaking voor de deur en iedereen moest in een rij wachten met ieder 1,5 meter afstand.

Dan mocht je één voor één naar binnen en je moest je handen desinfecteren en plastic handschoenen aan. De schappen waren dus best vol. Alleen pastasauzen, bakmeel en pasta was iets leger. Er was zelfs nog mega veel wc papier!

Ik denk dat de wc papier craze uit Australië komt. Daar was in februari een ban op wc papier, waardoor er gevechten in winkels ontstonden. Een krant had zelfs 6 pagina’s gebruikt om wc papier te printen, aangezien de Australische overheid nu een limiet had gezet op wc papier.

Het meest ironische? Die ban was niet wegens de Corona-crisis, maar wegens de bosbranden crisis.

Al deze shit voor wc papier rondom Corona klopt dus niet. Wel raar om te bedenken dat er al zoveel is gebeurd in 3 maanden. 

In januari: conflict VS en Iran, mogelijke nieuwe oorlog

In februari: Australië staat geheel in de fik

In maart: pandemie

Please, april, please laat ons niet in de steek. Mijn verwachtingen zijn zeer, zeer laag, maar ik heb toch nog wel hoop. 

Maar ja, boodschapjes gedaan. Tijd voor weer een week binnen zitten. 

Toen ik eenmaal thuis was, ging ik nog meer Animal Crossing spelen. Waarom niet? We hebben nu tijd. (Antwoord: studie, maar yada yada Animal Crossing). Plus ik heb donderdag dus de hele dag besteed aan Sociologie, omdat ik wist dat ik nu in een Animal Crossing mood ben.

Oh, het volgende punt op mijn lijstje: Corona update.

Hiermee bedoel ik het uitreizen. De Belgische ambassade gaf de Belgen een bericht dat er op zondag, dus morgen, een vliegtuig vanuit Parijs naar Amsterdam zou gaan. De stagiaire van de Nederlandse ambassade bevestigde dat. Nou, Anouk heeft het afgewezen. De Belgische ambassade zou vervoer naar Parijs regelen, maar zij wilt dus zeker hier blijven (yo, ik ben niet alleen!!!!). Anderen gingen meteen een vliegticket boeken.

€500 of meer.

Oh, ja. Sommigen haakten toen ook af. Plus, de rit naar Parijs zelf is ook al risky. Ook was de vlucht heel snel volgeboekt. Inmiddels zijn we een dag verder en twee Nederlanders, toevallig beiden van de RU, hebben een ticket. Ze vliegen vanuit Ljubljana naar Parijs naar Amsterdam. 

Sanne had dit ook gezien, maar de vlucht was ineens weg van de site. Waarschijnlijk dus ook vol. 

Dus dat is nu de stand van zaken. Helaas is er wel nog onduidelijkheid over Parijs, aangezien Frankrijk in total lockdown modus is. Maar ze nemen het risico.

Ik zit er nu naar te neigen om helemaal niet te gaan, zelfs als er een kans is. Het is gewoon mega veel gestress en zoals Anouk al zei: “Wat is de meerwaarde?”

Maar zoals anderen ook al zeiden in die groep: emoties gaan de hele tijd heen en weer. Iedereen zit met de onduidelijkheid. Corona neemt alles over.

Maar mijn blog niet meer! Ik heb eindelijk andere dingen in mijn reblog tag gegooid die niet gerelateerd zijn aan Corona. Het zit nu vol met dingen die me nu even bezig houden, zoals ook de bedoeling was (alhoewel, Corona houdt me natuurlijk ook bezig), dus er zit wat Animal Crossing in. Ook wat Red, White & Royal Blue, zoals “afgesproken” en ook The Most Popular Girls In School.

Ik was het vergeten te zeggen, maar op donderdag heb ik eindelijk na 8 jaar MPGIS gekeken. Please, iemand, zeg dat je MPGIS herkent! Lucas, Maura? Het is een webseries ging mega viral in 2012. 

MPGIS was overal anno 2012. Ook werd de audio overal voor gebruikt. Iemand moet het toch wel kennen? Je weet wel, de serie met de goedkope Action namaak Barbie poppen en de grove humor?

Ik kan niet geloven dat ik na 8 hele jaren eindelijk seizoen 1 heb gezien. Ik kende maar een deel van één aflevering en ik moet bekennen dat ik het nog helemaal uit mijn hoofd kende. Seizoen 2 t/m 5 moeten maar wachten, want nu heb ik Animal Crossing. Als ik niet bezig ben met “verantwoordelijkheden”, doe ik dat.

Volgend punt op mijn lijstje: Sofia/Sophia. Geen idee hoe je het schrijft.

Dit wordt nog een lange blogpost, maar ik moet alles inhalen van donderdagavond t/m nu, want ik was te druk met Animal Crossing om te schrijven. Ik ben nu ook Animal Crossing tijd aan het gebruiken voor dit.

Maar ja, we hebben een nieuwe kamergenoot. Ik had het verhaal nog niet helemaal uitgelegd, want ik werd onderbroken door die nieuwe regel.

Sofia is een Duitse Erasmus student en een vriendin van Kath. Kath heeft Matjaz gevraagd of Sofia dus bij ons in kon trekken, aangezien Caroline’s kamer leeg is.

Dat kon. Kath ging Sofia halen met al haar spullen. Ze konden de auto van Sofia’s voormalige huisbaas lenen. Anouk en Aga hielpen met verhuizen. Ik had geen idee dat ze er al was, want ik lag in bed, want ik was moe. Alsnog: weinig slaap.

Matjaz was er blijkbaar ook even en hij vertelde de rest dat hij niet in Corona gelooft. 

Huh?

Hij gelooft er gewoon niet in. Het is allemaal nep in zijn ogen. Hij denkt dat het allemaal propaganda is.

Toen de rest vroegen “propaganda waarvoor?”, had hij geen antwoord. Dude, als je een complottheorie gaat verspreiden, geef het dan tenminste inhoud. Propaganda waarvoor? Wie de fuck heeft hier baat bij? 

Dus ja, Sofia trok in en ik stuurde een mail naar mijn Sociologie lerares. Toen was het tijd om te eten. Met mijn nieuwe boodschappen heb ik weer de pasta met spinazie en crème gemaakt. Kath was ook aan het koken voor haar en Sofia en we waren aan het praten, dus ik besloot om maar bij hun te zitten. Ik had eigenlijk het idee om te eten in mijn kamer terwijl ik Animal Crossing ging spelen, want Evelien en Merel waren ook online.

Maar nope. Toen kwam Anouk binnen voor de magnetron en ze bleef ook hangen. Het was mega gezellig en we hebben het over veel dingen gehad, waaronder Corona, maar ook adoptie. Dit gebeurt vaker: ze willen weten hoe alles zit. Ik vind het niet erg.

Toen hadden we het meer over human rights en die dingen, want Anouk heeft stage gelopen bij Amnesty International. Het was dus een gezellige en interessante avond. 

Maar op een moment was het voorbij dus ik belde mama even terug en toen was het tijd voor Animal Crossing!!! Met Evelien en Merel!!!!! Give me peaches!!!!!

Elk eiland heeft exclusieve items, dus je wordt gemotiveerd om elkaar te bezoeken om dingen te ruilen. Dat ga ik zo weer doen. En ja, dat was de rest van mijn avond. Tot middernacht heb ik Animal Crossing met ze gespeeld, maar ik had al aangegeven dat ik mega moe was. Dus ik at wat en ik begon deze blogpost en nu...

Nu ga ik weer Animal Crossing spelen. 

[wintertuin]

Wintertuinsessie: de boerenerfenis

Op donderdag 26 oktober zijn muzikant Broeder Dieleman en schrijvers Marieke Lucas Rijneveld en Leo Pleysier te gast tijdens de vierde Wintertuinsessie. Deze literaire talkshow staat geheel in het teken van ‘de boerenerfenis’, en wordt geleid door schrijver Willem Claassen. Hij gaat met de gasten in gesprek over de rol van de boerenachtergrond in hun teksten en muziek: de drie gasten putten namelijk ieder op geheel eigen wijze uit hun plattelandsjeugd voor hun verhalen. Willem, zelf boerenzoon, vraagt zich af wat de artistieke aantrekkingskracht is van een jeugd tussen de weilanden. In aanloop naar zijn sessie schreef hij onderstaand verhaal.

Maar wij gaan oe

Carnaval 2017. De prinsenreceptie in Beuningen is lang een tamme bedoening, tot rond een uur of elf mijn zwijgzame, altijd rustige broer en zijn vrienden het podium beklimmen. Ze treden op als de Achterhoekse boerenrockformatie Normaal. Het stro dat ze aan het begin van de avond in een olieton naar binnen hebben gesmokkeld gooien ze tijdens ‘Oerend hard’ de zaal in. Bier vliegt door de lucht. In de zaal gaat het eindelijk los. Het publiek danst en springt. Mijn oude buurjongen gaat voorop in dit feestgedruis. Ik sta stil tussen de feestende menigte in mijn carnavalskostuum, een verkleurd joggingpak uit de jaren negentig, en ik heb kippenvel. 

Ooit was Nederland een agrarische samenleving, maar de boer is in de afgelopen twee eeuwen in een behoorlijk tempo een minderheid geworden. Na de Tweede Wereldoorlog is het echt hard gegaan, met de Europese landbouwhervorming, de schaalvergroting, de ruilverkaveling, het verdwijnen van de boerenknecht, van het gemengd bedrijf, van de middelgrote boerenbedrijven, en zelfs van de minister van landbouw.

Midden in die storm van veranderingen wordt in 1973 Normaal opgericht.   Ik bun moar een eenvoudige boerenlul / en doar schoam ik mien niet veur, zingt frontman Bennie Jolink en daarmee geeft hij de in de verdrukking gekomen boeren een stem. De landelijke radio draait ineens dialectmuziek en in feesttenten in heel Nederland ontstaan nieuwe concertrituelen, met T-shirts die kapot worden gescheurd en het gooien van stro en bier. Høken en deurdonderen. Het is een eigen versie van rock & roll, van de kont tegen de krib, van fuck you wereld, en het heeft alles te maken met identiteit.  

Een neef, zoon van een varkensboer, vertelde eens op een verjaardag van een tante – ik was toen een jaar of tien – dat er een vechtpartij op zijn middelbare school was geweest tussen boeren en ‘stadsen’. De stadsen waren in de meerderheid en wonnen. Hoe hij over de stadsen sprak, is me altijd bijgebleven. Zoveel weerzin. Ze waren alles wat hij niet was. In mijn woorden: onoprecht, glad, ijdel, macho, schreeuwerig, achterbaks. Later begreep ik dat de boeren en de stadsen in dit geval maar enkele kilometers uit elkaar woonden en dat de stadsen in vele categorieën vallen onder te verdelen, als je er goed naar kijkt.

Maar het verschil tussen stad en platteland was en is er. De boeren hebben een eigen cultuur, een eigen leefstijl, met de daarbij horende trots, argwaan en onzekerheid. Dan is het fijn om muziek te hebben die je keihard in de tractor kunt draaien, zeker als je met een volle hooiwagen dwars door de stad moet. 

Ik ben nooit de ideale boerenzoon geweest. Ik hield van de dieren om me heen, zij waren een vanzelfsprekendheid, maar de ambities om daar iets meer mee te doen ontbraken. Met Normaal had ik weinig en met tractors evenmin. Toch liep ik in mijn puberjaren wel op school rond met een shirt van Rowwen Hèze. Ik zat op de havo. De alto’s waren op één hand te tellen. Ik koos voor iets wat tussen alto en mainstream in zat. Jack Poels zong ook in het dialect, maar zijn band was iets minder ruig en naar mijn idee iets minder plat dan Normaal. Rowwen Hèze durfde snelle hoempamuziek af te wisselen met rustige, kwetsbare liedjes zoals het prachtige De Peel in brand. Ik bezocht samen met mijn broer concerten, waarbij ik vooraf een paar centimeters in de hals van een oud shirt knipte zodat hij makkelijker kapot te trekken was. Ik gooide heel af en toe met bier, want zoveel geld had ik niet. Thuis plakte ik mijn schoolagenda vol met plaatjes van de Limburgse band en schreef fragmenten van songteksten over. Dan is ’t mar dom / wat ik duj / heb ik andere manieren. 

Ik was geen volle boer, meer een halfvolle, maar deze muziek hoorde bij mij. Een buitenbeentje tussen de buitenbeentjes. Ik merkte dat ik ertussenin stond, tussen boer en burger, maar mijn connectie met de boeren was nog groot. Daartussen voelde ik me veilig, daar voelde ik me thuis. 

We gingen een midweek met het gezin op vakantie naar Overijssel. Langer kan niet, verder weg ook niet. Elke dag werd naar de boerderij gebeld. Een oud-stagiair molk de koeien. We zaten in een huisje ergens tussen de weilanden, eigenlijk was het net als thuis – alleen dan zonder bedrijf. Op de kast in de woonkamer had mijn moeder haar piepkleine draagbare radio neergezet. Ik wilde altijd muziek aan hebben en speelde daarom voor dj. De enige cd die er tussen zat waar ik ook iets mee kon, was die van Rowwen Heze en die ging dan ook op de repeat. Woa ge ook loept en wat ge aug denkt / Neejmand dea zeit ow wat good is of slech / Neejmand dea wet wie verlust of weej wint / Ge komp op ut end beej owzelf tereg. Een midweek lang zongen, neurieden en floten we samen mee met Rowwen Hèze. We waren een familie uit een reclame. Het was eenmalig. Nooit meer gingen we met z’n allen op vakantie en ik verloor op een gegeven moment mijn interesse in Rowwen Hèze. Er waren interessantere bands, zonder hoempa, van over zee.

Terwijl mijn broer op het podium door de microfoon schreeuwt, heb ik kippenvel omdat ik me bewust ben van wat er in de landbouwsector aan de hand is en wat er nog aan zit te komen. Dat Bennie Jolink twee jaar geleden wegens gezondheidsredenen stopte met Normaal en vorig jaar besloot helemaal niet meer op te treden - ook niet met hobbyband De Pensionado's - heeft iets symbolisch. Het zijn zware tijden voor het platteland. 2017 is het jaar van het fosfaatreductieplan. Mijn vader en broer zullen het, blijkt later, met twintig melkkoeien minder moeten doen. Honderden boeren stoppen. Tienduizenden koeien verdwijnen, naar het buitenland of naar de slacht. Wat ik op dat moment nog niet kan vermoeden, zijn de schandalen die zouden volgen: de gruwelbeelden van het slachthuis in Tielt, de gigantische stalbrand in Erichem en de door fipronil besmette eieren.  

Het zijn niet bepaald de eerste problemen in de sector. Milieuwetgeving, epidemieën, ruimingen, al jaren zitten de boeren ermee in hun maag. Aan de ene kant worden ze gedwongen alsmaar groter te worden met hun bedrijf om te overleven, om met alle regels enigszins uit de kosten te komen. Aan de andere kant zorgt juist die schaalvergroting voor negatieve beeldvorming en groeit de weerstand tegen de bio-industrie. Het zorgt ervoor dat boeren zich snel voelen aangevallen. Dat ervaar ik ook bij mijn eigen ouders als ik kritische vragen stel. Zoals ieder mens, in welke sector hij of zij ook werkt, zoeken ze naar erkenning en waardering.

Als ik naar mijn tijdlijn op Facebook kijk, merk ik dat ik tussen twee bubbels in zit. Er woeden cultuuroorlogen op het internet en het gaat er hard aan toe. Ik lees een post over iemand die besluit vegetariër te worden en die iedereen oproept dat ook te doen. Er staat een link bij naar een artikel van Rutger Bregman op De Correspondent en een citaat uit dat artikel van Yuval Noah Harari: ‘De moderne veeteelt is de grootste misdaad in de menselijke geschiedenis’. Scroll ik naar beneden dan kom ik foto’s van tractors tegen, die het land bewerken in de avondzon. Nog verder naar beneden wordt een column gedeeld waarin staat dat de milieufanatici van tien jaar geleden, die destijds in nertsenfokkerijen dieren lieten ontsnappen, zich naar boven hebben gewerkt en nu op de belangrijkste politieke posten zitten. In de reacties stapelen de complottheorieën zich op.

In deze wirwar van berichten, van gevloek en gejammer, probeer ik mijn eigen mening te vormen, mijn eigen verhaal te maken. Te verantwoorden wat ik eet, hoe ik leef, maar het is lastig, tussen deze twee bubbels, met mijn familie aan de ene kant en mijn vrienden aan de andere kant. Het is ergens ook een geografische tweedeling. Wie op het platteland woont denkt vaak milder over de bio-industrie, zoals stedelingen vaak milder denken over immigratie. Hoe kleiner de afstand, hoe groter de empathie. Progressieve Amsterdammers, veel schrijvers ook, stemmen op of zijn zelfs lid van de Partij van de Dieren. Behouden provincialen, velen met een boerenachtergrond, steunen het CDA (en soms de PVV).

In de toekomst neemt mijn broer het bedrijf over en dat betekent dat mijn ouders moeten verhuizen. Ze weten wat ze in elk geval niet willen: naar het dorp (om over de stad maar helemaal te zwijgen). Vrijheid is een van de belangrijkste aspecten van het boerenleven. Ruimte om je heen, dicht bij je bedrijf, bij de dieren, zodat je er meerdere keren op een dag naartoe kunt fietsen. Zo zijn ze. Als ze op vakantie gaan, nu veel vaker dan in mijn jeugdjaren, bezoeken ze andere boerenbedrijven. Welke accountant, bouwvakker, webspecialist, huisarts zou dat doen? Het boerenleven zit ze in het bloed, ze kunnen niet anders. En nu klinkt steeds luider dat ze fout bezig zijn en altijd fout bezig zijn geweest. Dierenhitlers, dat woord kwam deze zomer voorbij. Dank je wel, Youp van ’t Hek.

Een pluk stro ligt op mijn schouder, ik ben nat van het bier. Ik kijk om me heen, naar mijn vader, moeder, mijn zussen en mijn broer op het podium. We zingen allemaal mee met Normaal.

Maar wij gaan oe / oehoe oehoe / oehoe oehoe oehoerend hard.

We zingen om te overleven, maar ook om dit bestaan te rechtvaardigen. Wij zijn boeren en dat zullen we blijven. En al wat ik hoop is minder harde taal, minder social media, minder platte beeldvorming, meer ontmoetingen, meer dialoog, meer nuance, meer empathie en meer, veel meer muziek.

En meer literatuur natuurlijk. In mijn Wintertuinsessie op 26 oktober onderzoek ik wat de artistieke aantrekkingskracht is van een jeugd tussen de weilanden. Dat doe ik samen met muzikant broeder Dieleman en schrijvers Marieke Lucas Rijneveld en Leo Pleysier. Ik kijk er naar uit. Wees welkom.

Wintertuinsessie: De boerenerfenis Datum: donderdag 26 oktober Locatie: Thiemeloods, Nijmegen Deur open: 19.30 uur, aanvang: 20.00 uur Entree: 7,50 euro (5 euro voor studenten). Tickets via www.denieuweoost.nl/event/wintertuinsessie/

[florianfermin-blog]

Garbage in, garbage out

Hi happy you,

Leven jullie allemaal nog na die heftige ademhalingen die ik jullie heb uitgelegd in de vorige blog. 

En dan komen we nu eindelijk bij een onderwerp dat misschien wel het meest besproken onderwerp online is, namelijk voeding. Er zijn zoveel verschillende diëten en iedereen probeert zo hard mogelijk te schreeuwen wat hij doet en dat dat echt het best bij iedereen zal werken (ondanks dat hij het op zich zelf na bij niemand anders heeft getest). Het is een onderwerp waar je uren over kan praten en kan lezen maar in deze mail zal ik snel naar de kern komen. Ik zal de drie belangrijkste tips meegeven die niet vanuit mezelf komen maar vanuit artikelen die ik heb gelezen van voedingswetenschappers of documentaires die ik ervan heb gezien. Tuurlijk heb ik het zelf ook getest dus zal ik mijn eigen mening ook erbij geven.

De drie gouden voedingsregels die ik zo ga geven hebben als voornaamste doel extra energie en daarnaast zullen ze ook voor spiergroei zorgen en vetverlies. Mocht je andere doelen hebben (bijvoorbeeld aankomen) dan zullen er online betere tips voor jou te vinden zijn dan in deze mail. Oke lets get started!

Van de eerste gouden regel zijn jullie je waarschijnlijk allemaal al lang bewust dat dit voordelen brengt voor de aarde en je gezondheid. Je hebt er al vaak over gehoord maar nog belangrijker wanneer je zelf er logische overna denkt besef je je diep van binnen dat het gezond voor je is wanneer je geen dierlijke producten meer eet!

Zelf had ik dit ook. Ik wist al lang dat ik dit niet moest doen maar toch vond ik het erg lastig om er daadwerkelijk mee te stoppen. En ik moet toegeven dat ik mij er nog steeds niet altijd aan houdt, maar hier later meer over.

Er zijn ontzettend veel onderzoeken gedaan naar het eten van dierlijke producten dat verbanden aantoonden met een vergrote kans op verschillende ziektes (kanker, hart- vaatziekten, obesitas (in hoeverre dat een ziekte is) diabetes en nog vele andere). Maar dan zeg je nu misschien maar Florian ik ga toch een hele hoop voedingsstoffen missen wanneer ik geen vlees eet? Dat is een hele goede opmerkingen, want dat is een van de dingen dat de vleesindustrie je wijs probeert te maken (naast dat je bergen eiwitten op een dag binnen moet krijgen). Dit is alleen niet waar. De enige voedingsstoffen die je gaat missen wanneer je geen tot weinig vlees eet is vitamine B12! Hier neem ik daardoor ook een supplement voor.

Ik had zelf al alle dierlijke producten uit mijn dieet geschrapt maar ik vond het erg lastig om een vervanger voor kwark te vinden, dus dat was het enige wat ik nog at. Toen ben ik de documentaire Food Choices op Netflix gaan kijken en daar zag ik dat je zelfs als sporter helemaal niet zoveel eiwitten nodig hebt als ze zeggen. Toen ben ik ook gestopt met kwark. Wanneer ik uit eten ga, eet ik nog wel eens vlees maar verder niet en het voelt geweldig. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal omdat je weet hoe slecht er wordt omgegaan met de dieren die je op je bord krijgt en je daar geen deel van wil uitmaken. Dus probeer het eens een week. Geen vlees eten en zie hoe het je bevalt!

Oke, snel door naar de tweede tip en dat is intermettent fasting. Dit is een van de tofste dingen die ik in mijn leven ooit heb geprobeerd. Het maakt het afvallen zo makkelijk, zonder de grote hoeveelheid spier- en krachtverlies dat je normaal ervaart. En het wordt nog mooier het heeft ontzettend veel gezondheidsvoordelen, het zorgt ervoor dat je extra growth hormone aanmaakt en je hebt ook nog eens extra energie tijdens het vasten!

Onder intermettent fasting wordt een periode van vasten verstaan. Het kan zijn van een hele dag tot een paar uur en ik heb het haast allemaal geprobeerd. Wat bij mij het best werkt is 4 dagen in de week van 8 (savonds) tot 12 (smiddags) niet eten en 3 dagen in de week van 8 (savonds) tot 4 (smiddags). Je bouwt het rustig op dus je begint om 10 uur pas eten, dan 11, dan 12 ect. Terwijl ik dit schrijf (1 uur) heb ik ook nog niet gegeten en het voelt echt top. Voor meer informatie hierover (https://www.youtube.com/watch?v=k61PqPrUCTQ)

En dan komen we nu bij de laatste gouden tip namelijk carb backloading. Dit is op dagen wanneer je gaat sporten pas koolhydraten eten na het sporten. Er is in vergelijking met de bovenstaande nog minder onderzoek naar dit onderwerp gedaan, maar het onderzoek dat al is gedaan is met de volgende punten gekomen wat ik zelf ook heel erg merk. Het verbetert namelijk je slaap en je slaat minder vet op. Ook verminderd het cravings naar eten en heb je veel meer energie. Wanneer je voor het sporten gaat eten eet je alleen groenten, vetten en eiwitten. Aan het begin zal het net als bij intermetting fasting zorgen voor minder energie maar dat is omdat je lichaam eraan moet wennen. Na twee weken heeft het dat gedaan en zal je opstaan met zo een energiek gevoel, zelfs na een avond zuipen.

Natuurlijk wordt het erg lastig om alles tegelijkertijd toe te passen daarom geef ik je hier een gulden tip voor uit het boek willpower (Roy Baumeister). Probeer niet alles tegelijkertijd te doen. Maar probeer volgende week de eerste tip toe te passen, de week erna de tweede en de week daarna de derde. Zo heb je elke week om je te focussen op 1 van de tips en heb je na de maand genoeg energie om op je brakke ochtend de marathon van New York te lopen!

Eat good, look well, feel great - ....

[ivy-loves-vitamins]

Kinderwens? Tips om je natuurlijke vruchtbaarheid te verhogen!

Heb je een kinderwens en vraag je je af hoe je dit proces zou kunnen bespoedigen? Kunnen supplementen hierin ondersteunen? Een veelgestelde vraag en ik ben zelf ook benieuwd naar het antwoord! 

Gezond eten en genoeg bewegen is natuurlijk het eerste advies. En dit is ook onmisbaar: een gezond lichaam. Dit is de eerste stap. Maar je kunt het proces inderdaad optimaliseren door voedingssupplementen toe te voegen aan je dieet. En dat is ook precies waar ze voor bedoeld zijn: als toevoeging en niet als vervanging! De naam zegt het eigenlijk al; voedingssupplementen voegen iets toe aan je normale eetpatroon. Ze bevatten vitamines die je normaal gesproken niet of weinig binnen krijgt en vullen zo eventuele tekorten aan. Het is dan ook niet de bedoeling dat je voedingssupplementen gaat gebruiken als vervanging van normaal eten. Welke voedingssupplementen kunnen helpen heb ik voor je uitgezocht. Ik heb enkele tips op een rijtje gezet die kunnen helpen als je de vruchtbaarheid (zowel voor de vrouw als de man!) wil verhogen en sneller zwanger wilt worden. 

Foliumzuur 

Foliumzuur is waarschijnlijk het bekendste voedingssupplement voor vrouwen die zwanger willen worden of zijn. Foliumzuur, eigenlijk vitamine B11 is erg belangrijk in dit proces. Gebruik foliumzuur ongeveer 4 weken voordat je (mogelijk) zwanger wordt, en minimaal tot je 10 weken zwanger bent.

Foliumzuur verkleint de kans dat je kindje wordt geboren met een open ruggetje aanzienlijk; 50 tot 70 procent. Je moet al voor de zwangerschap beginnen met het slikken van foliumzuur, omdat het even duurt voordat jouw lichaam genoeg extra foliumzuur heeft opgenomen. Blijf ook foliumzuur slikken wanneer je na die 4 weken nog niet zwanger bent.

Foliumzuur komt ook in je eten voor, voornamelijk in groene groenten (broccoli, spinazie, tuinbonen). Echter is dit niet genoeg om de hoeveelheid van 400 mcg te bereiken die nodig is om je baby voldoende te beschermen. Slik dus ruim op tijd foliumzuur en de kans dat je kindje gezond ter wereld komt wordt een stuk groter!

Het Voedingscentrum is in Nederland de autoriteit die consumenten wetenschappelijk onderbouwde informatie biedt op het gebied van voedsel. Ook Het Voedingscentrum adviseert het gebruik van foliumzuur als je gaat proberen om zwanger te worden.

Ook voor de man is het gebruik van foliumzuur bij een kinderwens aan te raden, voornamelijk in combinatie met zink. Zink is niet alleen direct betrokken bij de vorming van spermacellen; het speelt het ook een rol bij de werking van foliumzuur in het lichaam. Een combinatie van voldoende zink en foliumzuur is dus belangrijk. Uit onderzoek blijkt dat een combinatie zink+foliumzuursupplement het aantal spermacellen verhoogt bij mannen die minder vruchtbaar zijn. Ook heeft foliumzuur een effect op het DNA in het sperma. Foliumzuur draagt dus bij aan een goede kwaliteit daarvan.

(Let op: gebruik foliumzuur altijd in combinatie met vitamine B12 omdat deze direct van invloed is op de stofwisseling van foliumzuur )

Vitamine D

Wetenschappers van de Universiteit van Kopenhagen hebben vastgesteld dat de beweeglijkheid en snelheid van de zaadcellen minder is bij mannen die te weinig vitamine D in het lichaam hadden. Ook was het aantal gezonde zaadcellen lager bij deze groep.

Onderzoek heeft ook aangetoond dat het vrouwelijk lichaam tijdens de zwangerschap een hogere behoefte aan vitamine D heeft. Het beste is om hier dagelijks 10 microgram van te nemen. Je kunt hiermee ook al beginnen als je zwanger wilt worden. 

Vitamine D is echter ook belangrijk voor een goed werkend immuunsysteem. Zowel voor jou als voor je kindje. Vitamine D speelt ook een belangrijke rol bij de opname van calcium, wat weer belangrijk is voor de ontwikkeling van botten en tanden.

Visolie omega 3

Aanbevolen wordt om twee keer per week vis te eten, waarvan minimaal één keer per week vette vis. Op deze manier krijg je namelijk voldoende Omega 3-vetzuren binnen. Deze vetzuren zijn noodzakelijk voor de ontwikkeling van onder andere de hersenen en de ogen.

Maar ook hier verzuimen veel mensen genoeg te eten; 83% eet niet voldoende vis. Als jij één van die mensen bent, kun je visoliepreparaten slikken met Omega 3-vetzuren. Let wel op dat het de Omega 3, en niet de Omega 6 of 9-vetzuren zijn die je slikt. Uit recent onderzoek blijkt ook dat het nemen van visolie-supplementen tijdens de zwangerschap (ter aanvulling op de voeding) de kans op astma bij het kind op latere leeftijd vermindert. 

Vitamine B12

Ook vitamine B12 speelt een rol bij de vorming van spermacellen. Uit Israëlisch onderzoek blijkt dat bij mannen met een afwijkende spermakwaliteit in 39% van de gevallen sprake was van een tekort aan vitamine B12. Verder onderzoek moet uitwijzen of een deel van de onvruchtbaarheid bij deze mannen komt door een vitamine B12-tekort én of vitamine B12-supplementen de vruchtbaarheid verbeteren. Maar een aandachtspunt is het zeker!  Vitamine B12 is van invloed op de stofwisseling van foliumzuur. Gebruik deze dus zeker samen.

Selenium

Selenium speelt een essentiële rol bij de vorming van gezond sperma. Een gebrek aan selenium is één van de veroorzakers van schade aan het DNA van de zaadcellen. Selenium is ook nodig voor de testosteron (mannelijk geslachtshormoon) productie. Voor mannen met een kinderwens is de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid selenium ongeveer 10 mg.

Zink

Zink is nodig bij de ontwikkeling van het buitenste membraam en de staart van de spermatozoïden. Zonder zink kunnen ze zich niet voldoende ontwikkelen en zijn ze niet krachtig en beweeglijk genoeg om de reis door de baarmoeder te maken.

Multivitamine

Er zijn tegenwoordig speciale multivitamine voor zwangere vrouwen ontwikkeld. Dit komt omdat slechts een klein percentage van de vrouwen aan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid groenten, fruit en vis voldoet. Dit is respectievelijk 5%, 10% en 17%. Zij lopen dus veel belangrijke stoffen mis!

Als jij ook niet voldoende groenten, fruit of vis eet, kan het daarom verstandig zijn supplementen speciaal voor zwangere vrouwen te slikken. Deze voedingssupplementen bevatten zowel vitamine B11 (foliumzuur) en D, als andere nodige mineralen en vitaminen om jou en je kindje goed te beschermen. Ook is in deze supplementen rekening gehouden met de hoeveelheid vitamine A, een vitamine die je wanneer je zwanger bent niet te veel mag binnenkrijgen. Deze zit bv in leverproducten. Een te hoge dosis kan voor geboorteafwijkingen zorgen. Maar wees gerust, één boterham met leverpastei per dag kan geen kwaad.