#cytadela

[ravi0ll]

I managed to snap photo of squirrel in the park. It’s surprisingly difficult to do with old and slow camera

[reena-kk-photography]

[barcelona2023]

Idąc do parku Cytadela

[1234567ttttttttttt]

II WŚ. Wojna Rosyjska. Operacja "Cytadela"

[realestateglory]

W Poznaniu powstaje prestiżowa inwestycja Pułaskiego 19

W poznańskiej dzielnicy Sołacz, zaledwie kilka kroków od śródmieścia, powstaje luksusowy budynek mieszkalny. Pułaskiego 19 to kolejny wspólny projekt Duda Development i Grupy Verbicom.

Generalnym wykonawcą jest Trasko Invest, firma budowlana z 30-letnim doświadczeniem. Inwestycję wyróżnia prestiżowa lokalizacja, podwyższony standard wykończenia i przemyślany w najdrobniejszym szczególe projekt autorstwa pracowni CDF Architekci.

Duda Development, Grupa Verbicom i CDF Architekci współpracowały już przy ukończonej w kwietniu 2020 roku inwestycji Fyrtel Wilda, budynku mieszkalnym w sąsiedztwie poznańskiego Rynku Wildeckiego.

Pułaskiego 19 oferować będzie mieszkańcom bliskość centrum miasta, a jednocześnie — popularnych terenów zielonych Poznania, takich jak Park Sołacki, Park Wodziczki czy Cytadela.

Rozwiązania proekologiczne

Projekt budynku wyróżnia nie tylko elegancka bryła z przestronnymi tarasami na dachu. Pułaskiego 19 to inwestycja, w której zastosowano rozwiązania zgodne z ideą trwałego i zrównoważonego rozwoju. Duda Development w swoich realizacjach konsekwentnie stara się minimalizować negatywny wpływ inwestycji na środowisko. Firmie bliskie są rozwiązania proekologiczne, dlatego w budynku Pułaskiego 19 znajdą się: system odzyskiwania wody deszczowej z dachu, energooszczędna pompa ciepła i wentylacja z rekuperacją.

Zainteresowani inwestycją Pułaskiego 19 mają aktualnie do wyboru 27 mieszkań o funkcjonalnym rozkładzie i metrażu od 35 aż do 191 m2. Lokale na najwyższej kondygnacji uzupełnią duże tarasy na dachu. W budynku znajdzie się też całodobowa portiernia i dwupoziomowy podziemny parking, wyposażony w instalację umożliwiającą dodanie stacji ładowania dla samochodów elektrycznych.

Ponadczasowy projekt

Przestrzenie wspólne zostaną wykończone z użyciem najwyższej jakości materiałów, w duchu nowoczesnego luksusu. Za ich wygląd odpowiada pracownia DOT.Interiors, związana ze studiem architektonicznym CDF Architekci. Kamienne okładziny schodów, bezspoinowa posadzka oraz płytki marek Mutina i Emil Ceramica składają się na projekt, którego szlachetność opiera się przemijającym trendom.

Oficjalna inauguracja projektu miała miejsce w lutym bieżącego roku. Po symbolicznym wbiciu pierwszych szpadli prace postępują sprawnie. Zrealizowano już część podziemną konstrukcji budynku w zakresie ścian szczelinowych oraz płyty fundamentowej.

Kameralny budynek mieszkalny Pułaskiego 19 ma w zamyśle inwestorów wyznaczać standardy w zakresie mieszkalnictwa premium i stać się nowym ciekawym punktem na architektonicznej mapie Poznania. Jest to oferta skierowana do osób szukających komfortu i spokoju w bezpośrednim sąsiedztwie centrum tętniącego życiem miasta. Sprzedaż mieszkań w budynku Pułaskiego 19 już trwa.

[dompress]

W Poznaniu powstaje prestiżowa inwestycja Pułaskiego 19

W poznańskiej dzielnicy Sołacz, zaledwie kilka kroków od śródmieścia, powstaje luksusowy budynek mieszkalny. Pułaskiego 19 to kolejny wspólny projekt Duda Development i Grupy Verbicom.

Generalnym wykonawcą jest Trasko Invest, firma budowlana z 30-letnim doświadczeniem. Inwestycję wyróżnia prestiżowa lokalizacja, podwyższony standard wykończenia i przemyślany w najdrobniejszym szczególe projekt autorstwa pracowni CDF Architekci.

Duda Development, Grupa Verbicom i CDF Architekci współpracowały już przy ukończonej w kwietniu 2020 roku inwestycji Fyrtel Wilda, budynku mieszkalnym w sąsiedztwie poznańskiego Rynku Wildeckiego.

Pułaskiego 19 oferować będzie mieszkańcom bliskość centrum miasta, a jednocześnie — popularnych terenów zielonych Poznania, takich jak Park Sołacki, Park Wodziczki czy Cytadela.

Rozwiązania proekologiczne

Projekt budynku wyróżnia nie tylko elegancka bryła z przestronnymi tarasami na dachu. Pułaskiego 19 to inwestycja, w której zastosowano rozwiązania zgodne z ideą trwałego i zrównoważonego rozwoju. Duda Development w swoich realizacjach konsekwentnie stara się minimalizować negatywny wpływ inwestycji na środowisko. Firmie bliskie są rozwiązania proekologiczne, dlatego w budynku Pułaskiego 19 znajdą się: system odzyskiwania wody deszczowej z dachu, energooszczędna pompa ciepła i wentylacja z rekuperacją.

Zainteresowani inwestycją Pułaskiego 19 mają aktualnie do wyboru 27 mieszkań o funkcjonalnym rozkładzie i metrażu od 35 aż do 191 m2. Lokale na najwyższej kondygnacji uzupełnią duże tarasy na dachu. W budynku znajdzie się też całodobowa portiernia i dwupoziomowy podziemny parking, wyposażony w instalację umożliwiającą dodanie stacji ładowania dla samochodów elektrycznych.

Ponadczasowy projekt

Przestrzenie wspólne zostaną wykończone z użyciem najwyższej jakości materiałów, w duchu nowoczesnego luksusu. Za ich wygląd odpowiada pracownia DOT.Interiors, związana ze studiem architektonicznym CDF Architekci. Kamienne okładziny schodów, bezspoinowa posadzka oraz płytki marek Mutina i Emil Ceramica składają się na projekt, którego szlachetność opiera się przemijającym trendom.

Oficjalna inauguracja projektu miała miejsce w lutym bieżącego roku. Po symbolicznym wbiciu pierwszych szpadli prace postępują sprawnie. Zrealizowano już część podziemną konstrukcji budynku w zakresie ścian szczelinowych oraz płyty fundamentowej.

Kameralny budynek mieszkalny Pułaskiego 19 ma w zamyśle inwestorów wyznaczać standardy w zakresie mieszkalnictwa premium i stać się nowym ciekawym punktem na architektonicznej mapie Poznania. Jest to oferta skierowana do osób szukających komfortu i spokoju w bezpośrednim sąsiedztwie centrum tętniącego życiem miasta. Sprzedaż mieszkań w budynku Pułaskiego 19 już trwa.

[kosciotrupisaslur]

Rozdział 6: Noc Kupały

Pani Kurka prowadziła, jak kobieta, która całe życie oszczędzała na sportowego jaguara i jeżeli wysiadając z auta nie wyglądałam jakbym była zielona na twarzy, to tylko dlatego, że ukrywał to makijaż. Zaparkowałyśmy na zacisznym, prywatnym parkingu na obrzeżach parku. Wał ziemny otaczający amfiteatr zawijał się tu do wewnątrz, owijał wokół trybun i pełzł w dół aż do sceny. Ze ścieżki idącej po grzbiecie wału miało się dobry widok na wachlarzowatą strukturę amfiteatru. W innych okolicznościach doceniłabym topografię, która pozwalała mi przed spotkaniem dyskretnie obserwować Renarda; teraz jednak próbowałam się nie wyrzygać na błotnik jaguara pani Kurki i widok trybun rozciągających się przede mną do przodu i w dół absolutnie w tym nie pomagał. 

Oparłam się o drzewo. Przełykając napływającą do ust ślinę, udawałam, że czekam aż swatka wypakuje z tylnego siedzenia wór, który pieszczotliwie nazywała torebką. Zamiast patrzeć w dół, skupiłam wzrok dalej, na scenie, płonącym ognisku i stojącej przy nim postaci.

Opis w katalogu narzeczonych Pani Kurki był na tyle dokładny, że od razu go poznałam: Renard Jabłoński herbu Jelita grzał dłonie przy płonącym stosie drewna, ignorując iskry wypalające dziury w jego śnieżnobiałych trampkach. Mogłabym przysiąc, że słyszę jak nuci; prosta, romantyczna melodia zdawała się płynąć do mnie ponad ławkami amfiteatru. 

Choć park Cytadela powoli zapełniał się gośćmi letniego festiwalu, sam amfiteatr świecił pustkami. Do koncertu pozostało kilka godzin, więc jedyny ruch odbywał się za kulisami. Obsługa wyciągała z wozów sprzęt do nagłośnienia, otwierała pudła wzmacniaczy, rozplątywała kable i ustawiała w rządkach futerały z instrumentami. Tymczasem Renard sprawiał wrażenie, jakby nie miał nic do roboty. Z nieobecną miną gapił się w ogień i kiwał lekko – raz w przód – raz w tył. 

Zmartwiło mnie to odrobinę. 

Z katalogu Pani Kurki wynikało, że Jabłońscy nieźle musztrowali swoich czterech synów; każdy uzyskał kompetencje w pierwszej pomocy, walce wręcz i bronią białą oraz grze na wybranym instrumencie muzycznym. Zmrużyłam oczy z nadzieją, że jakoś to będzie po Renardzie widać, ale ten kiwał się i nucił jak gdyby na świecie nie było ciekawszego zajęcia. 

A niech to! Miałam nadzieję, że nie był głupi. 

Drzwi jaguara zatrzasnęły się, płosząc sójki, które kracząc, zerwały się z gałęzi nad moją głową i zmusiły mnie do oderwania wzroku od Renarda. 

Obejrzałam się za siebie, po czym natychmiast wpadłam na kobylastą torbę pani Kurki. Swatka złapała mnie za ramię, zmierzyła wzrokiem niebotyczne obcasy, które założyłam na Noc Kupały, i wyraźnie uznała swoje ramię za jedyną  przeszkodę dzielącą mnie od spotkania z matką ziemią. Puściła mnie dopiero, gdy była pewna, że odzyskałam równowagę. Jej mina sugerowała, że o moim intelekcie wyrobiła sobie mniej więcej takie zdanie jak ja o intelekcie Renarda. 

– Podekscytowana? – Zapytała. Stałyśmy teraz praktycznie twarzą w twarz, więc musiała zauważyć niezdrowy kolor mojego oblicza. 

– Tak – skłamałam, uśmiechając się przez zaciśnięte zęby. – Nie mogę się doczekać. 

Kłamstwo było przemyślane. Ktoś kiedyś nadszarpnie pozytywną opinię Pani Kurki o jej kompetencjach kierowcy – ale nie zdarzy się to dzisiaj – i na pewno tą osobą nie będę ja. 

– W takim razie nie ma na co czekać! – Swatka machnęła ręką w kierunku sceny i kiwającego się na niej Renarda. 

Ruszyłyśmy ścieżką po grzbiecie wału, a potem granitowymi schodkami służącymi za ławki dla publiczności. 

Cytadelę bogato udekorowano na dzisiejszą uroczystość. Wciśnięty w ścianę parku jak sztylet w bok Juliusza Cezara amfiteatr skąpany był w świeżych kwiatach i kolorowych światłach. Kładące się na schody migotliwe cienie były bardzo ładne, choć absolutnie nie ułatwiały nawigacji na obcasach, raz po raz grzęznących mi pomiędzy płytami chodnika. Pani Kurka zwolniła kroku, najwyraźniej wychodząc z założenia, że szanse na nawiązanie relacji romantycznych pomiędzy jej podopiecznymi będą większe jeśli potencjalna ukochana przez spotkaniem potencjalnego ukochanego nie nażre się piachu. 

Zacisnęłam zęby, koncentrując się na tym, aby się nie przewrócić.  Z pewnością olśnię Renarda strojem i ogładą, muszę tylko najpierw do niego dotrzeć. 

Bolały mnie nogi. 

Miałam wrażenie, że któraś z moich sześciu starszych sióstr powinna była mnie uprzedzić, że romantyczne wieczory wymagają tyle chodzenia piechotą. W idealnym świecie zrobiłaby to zanim założyłam moje prześliczne, zabójcze szpilki, które z każdym krokiem groziły mi zwichnięciem kostki.

Ale nie żyłam w idealnym świecie, tylko w takim, gdzie moje siostry miały w nosie moje stawy skokowe, a Pani Kurka porzuciła moje towarzystwo w rowie otaczającym scenę, gdy tylko zamachał do niej ręką jakiś znajomy z obsługi festiwalu. 

Zostałam sama pod sceną. 

[olostrzyz]

3D-Trip: Szlak Twierdzy Poznań - Fort Winiary [Cytadela, Poland]. 2024-0...

[barguzin]

Cytadela Warszawska

[archiveosorg]

Cytadela

Cytadela – an old-school first person shooter video game https://archivegame.org/cytadela/

[artemisinwhitesatin]

Cytadela (chyba warto jednak żyć) Chciałam umrzeć, więc wyszłam na spacer. Nie przeszkadzał mi mróz, pomagał mi brak ludzi. Chodziłam, chodziłam, chodziłam. Spędziłam trzy godziny w parku, aż nie odmarzły mi policzki. I pomyślałam - będę żyć. Będę żyć chociażby po to, by przyjść do rosarium wiosną. I będę żyć po to, by o czwartej rano pewnej niedzieli wyznać mu moje uczucia. Może to z nim spędzę maj leżąc na kocu na Cytadeli. - Artemis in white satin

[zlukaszemprzezswiat]

Zapraszam na kolejny odcinek z Egiptu: Dzisiaj zobaczycie: -Cytadelę, która powstała na miejscu Latarni z Faros -Aleksandrię -Najsłynniejszą bibliotekę na świecie! Cały odcinek możesz zobaczyć na YouTube na kanale Z Łukaszem Przez Świat.  Spodobał Ci się odcinek i chcesz postawić mi kawę? nie ma sprawy zapraszam do linku w Bio ( buycoffee.to ) Nie musisz się rejestrować ani zakładać konta  

[warszawskiemozaiki]

Płaskorzeźba “Mury Warszawy”

[mateopoznan]

Kładka na Cytadeli

[witeksphotoseurope]

Citadel in Rasnov, Romania.

[damianjakub]

all the nice places 🌿🌺

Poznań Park Wilsona & Park Cytadela

06/07/2020