#cytadela

[not-so-sleepy-creature]

WAIT A DAMN MINUTE

We have this same figures in Poznań in Poland! And it looks exactly this same! So I checked this, it's made by this same polish artist - Magdalena Abakanowicz. Here this is called "Nierozpoznani" which means "Unrecognized". It's in huge park in Poznań called Cytadela. I always loved this place as kid, but this figures still scares me. It's not that bad when you look at it from far away. But walking between this gives scary feeling, literally shivers. It's more than 2 meters tall! (6'5) .As a kid I had feeling that this statues are aliens and they can move any minute.

I have so many memores with this things, I had no idea it's more of them! It's so exciting, I feel like I made important discovery. It's one of this moments when you suddenly feel like a happy little child again

The trouble with public art installations is that even among those that don’t strive to be inoffensively bland, too many of them are designed to be cute or inspiring or edgy or otherwise provoke a specific, well-defined emotion. What we need is more public art whose intended reaction is “what in the goddamn…?”

[ravi0ll]

I managed to snap photo of squirrel in the park. It’s surprisingly difficult to do with old and slow camera

[kwojciechowicz]

Photos from the opening of the exhibition "Contexts and Contrasts of Warsaw: Pictographon 2", organized by Katarzyna Lipska-Ziębińska at the Brama Bielańska Gallery in the Warsaw Citadel. The exhibition looks beautiful 🤩 and is worth seeing, there are many interesting works by 23 artists.

Zdjęcia z wernisażu wystawy “Konteksty i Kontrasty Warszawy: Piktografikon 2”, zorganizowanej przez Katarzynę Lipską-Ziębińską w Galerii Brama Bielańska w Cytadeli Warszawskiej. Wystawa wygląda przepięknie 🤩 i warto ją obejrzeć, jest wiele ciekawych prac 23 artystów.

Osoby, które brały udział:

Katarzyna Lipska-Ziębińska, Kamila Wojciechowicz-Krauze, Nadiya Sobolewska, Hanna Haska, Berenika Korecka-Sowińska, Dominika Korzeniowska, Rajmund Aszkowski, Ryszard Baloń, Juliusz Szczęsny-Batura, Anna Janina Chełmicka, Anna Forycka-Putiatycka, Maria Kaleta, Hanna Korecka, Konrad Kucz, Natalia Leszczyńska, Elżbieta Owczarek, Beata Ryndziewicz-Woźny, Anna Trojanowska, Mariola Zaręba, Magdalena Zdražil, Wojciech Zembrzuski.

PS. Prace w powiększeniu to twórczość Ryszarda Balonia (Ryszard Baloń).

Moje prace znajdują się na pierwszym oraz czwartym zdjęciu.

[barcelona2023]

Idąc do parku Cytadela

[1234567ttttttttttt]

II WŚ. Wojna Rosyjska. Operacja "Cytadela"

[realestateglory]

W Poznaniu powstaje prestiżowa inwestycja Pułaskiego 19

W poznańskiej dzielnicy Sołacz, zaledwie kilka kroków od śródmieścia, powstaje luksusowy budynek mieszkalny. Pułaskiego 19 to kolejny wspólny projekt Duda Development i Grupy Verbicom.

Generalnym wykonawcą jest Trasko Invest, firma budowlana z 30-letnim doświadczeniem. Inwestycję wyróżnia prestiżowa lokalizacja, podwyższony standard wykończenia i przemyślany w najdrobniejszym szczególe projekt autorstwa pracowni CDF Architekci.

Duda Development, Grupa Verbicom i CDF Architekci współpracowały już przy ukończonej w kwietniu 2020 roku inwestycji Fyrtel Wilda, budynku mieszkalnym w sąsiedztwie poznańskiego Rynku Wildeckiego.

Pułaskiego 19 oferować będzie mieszkańcom bliskość centrum miasta, a jednocześnie — popularnych terenów zielonych Poznania, takich jak Park Sołacki, Park Wodziczki czy Cytadela.

Rozwiązania proekologiczne

Projekt budynku wyróżnia nie tylko elegancka bryła z przestronnymi tarasami na dachu. Pułaskiego 19 to inwestycja, w której zastosowano rozwiązania zgodne z ideą trwałego i zrównoważonego rozwoju. Duda Development w swoich realizacjach konsekwentnie stara się minimalizować negatywny wpływ inwestycji na środowisko. Firmie bliskie są rozwiązania proekologiczne, dlatego w budynku Pułaskiego 19 znajdą się: system odzyskiwania wody deszczowej z dachu, energooszczędna pompa ciepła i wentylacja z rekuperacją.

Zainteresowani inwestycją Pułaskiego 19 mają aktualnie do wyboru 27 mieszkań o funkcjonalnym rozkładzie i metrażu od 35 aż do 191 m2. Lokale na najwyższej kondygnacji uzupełnią duże tarasy na dachu. W budynku znajdzie się też całodobowa portiernia i dwupoziomowy podziemny parking, wyposażony w instalację umożliwiającą dodanie stacji ładowania dla samochodów elektrycznych.

Ponadczasowy projekt

Przestrzenie wspólne zostaną wykończone z użyciem najwyższej jakości materiałów, w duchu nowoczesnego luksusu. Za ich wygląd odpowiada pracownia DOT.Interiors, związana ze studiem architektonicznym CDF Architekci. Kamienne okładziny schodów, bezspoinowa posadzka oraz płytki marek Mutina i Emil Ceramica składają się na projekt, którego szlachetność opiera się przemijającym trendom.

Oficjalna inauguracja projektu miała miejsce w lutym bieżącego roku. Po symbolicznym wbiciu pierwszych szpadli prace postępują sprawnie. Zrealizowano już część podziemną konstrukcji budynku w zakresie ścian szczelinowych oraz płyty fundamentowej.

Kameralny budynek mieszkalny Pułaskiego 19 ma w zamyśle inwestorów wyznaczać standardy w zakresie mieszkalnictwa premium i stać się nowym ciekawym punktem na architektonicznej mapie Poznania. Jest to oferta skierowana do osób szukających komfortu i spokoju w bezpośrednim sąsiedztwie centrum tętniącego życiem miasta. Sprzedaż mieszkań w budynku Pułaskiego 19 już trwa.

[dompress]

W Poznaniu powstaje prestiżowa inwestycja Pułaskiego 19

W poznańskiej dzielnicy Sołacz, zaledwie kilka kroków od śródmieścia, powstaje luksusowy budynek mieszkalny. Pułaskiego 19 to kolejny wspólny projekt Duda Development i Grupy Verbicom.

Generalnym wykonawcą jest Trasko Invest, firma budowlana z 30-letnim doświadczeniem. Inwestycję wyróżnia prestiżowa lokalizacja, podwyższony standard wykończenia i przemyślany w najdrobniejszym szczególe projekt autorstwa pracowni CDF Architekci.

Duda Development, Grupa Verbicom i CDF Architekci współpracowały już przy ukończonej w kwietniu 2020 roku inwestycji Fyrtel Wilda, budynku mieszkalnym w sąsiedztwie poznańskiego Rynku Wildeckiego.

Pułaskiego 19 oferować będzie mieszkańcom bliskość centrum miasta, a jednocześnie — popularnych terenów zielonych Poznania, takich jak Park Sołacki, Park Wodziczki czy Cytadela.

Rozwiązania proekologiczne

Projekt budynku wyróżnia nie tylko elegancka bryła z przestronnymi tarasami na dachu. Pułaskiego 19 to inwestycja, w której zastosowano rozwiązania zgodne z ideą trwałego i zrównoważonego rozwoju. Duda Development w swoich realizacjach konsekwentnie stara się minimalizować negatywny wpływ inwestycji na środowisko. Firmie bliskie są rozwiązania proekologiczne, dlatego w budynku Pułaskiego 19 znajdą się: system odzyskiwania wody deszczowej z dachu, energooszczędna pompa ciepła i wentylacja z rekuperacją.

Zainteresowani inwestycją Pułaskiego 19 mają aktualnie do wyboru 27 mieszkań o funkcjonalnym rozkładzie i metrażu od 35 aż do 191 m2. Lokale na najwyższej kondygnacji uzupełnią duże tarasy na dachu. W budynku znajdzie się też całodobowa portiernia i dwupoziomowy podziemny parking, wyposażony w instalację umożliwiającą dodanie stacji ładowania dla samochodów elektrycznych.

Ponadczasowy projekt

Przestrzenie wspólne zostaną wykończone z użyciem najwyższej jakości materiałów, w duchu nowoczesnego luksusu. Za ich wygląd odpowiada pracownia DOT.Interiors, związana ze studiem architektonicznym CDF Architekci. Kamienne okładziny schodów, bezspoinowa posadzka oraz płytki marek Mutina i Emil Ceramica składają się na projekt, którego szlachetność opiera się przemijającym trendom.

Oficjalna inauguracja projektu miała miejsce w lutym bieżącego roku. Po symbolicznym wbiciu pierwszych szpadli prace postępują sprawnie. Zrealizowano już część podziemną konstrukcji budynku w zakresie ścian szczelinowych oraz płyty fundamentowej.

Kameralny budynek mieszkalny Pułaskiego 19 ma w zamyśle inwestorów wyznaczać standardy w zakresie mieszkalnictwa premium i stać się nowym ciekawym punktem na architektonicznej mapie Poznania. Jest to oferta skierowana do osób szukających komfortu i spokoju w bezpośrednim sąsiedztwie centrum tętniącego życiem miasta. Sprzedaż mieszkań w budynku Pułaskiego 19 już trwa.

[kosciotrupisaslur]

Rozdział 6: Noc Kupały

Pani Kurka prowadziła, jak kobieta, która całe życie oszczędzała na sportowego jaguara i jeżeli wysiadając z auta nie wyglądałam jakbym była zielona na twarzy, to tylko dlatego, że ukrywał to makijaż. Zaparkowałyśmy na zacisznym, prywatnym parkingu na obrzeżach parku. Wał ziemny otaczający amfiteatr zawijał się tu do wewnątrz, owijał wokół trybun i pełzł w dół aż do sceny. Ze ścieżki idącej po grzbiecie wału miało się dobry widok na wachlarzowatą strukturę amfiteatru. W innych okolicznościach doceniłabym topografię, która pozwalała mi przed spotkaniem dyskretnie obserwować Renarda; teraz jednak próbowałam się nie wyrzygać na błotnik jaguara pani Kurki i widok trybun rozciągających się przede mną do przodu i w dół absolutnie w tym nie pomagał. 

Oparłam się o drzewo. Przełykając napływającą do ust ślinę, udawałam, że czekam aż swatka wypakuje z tylnego siedzenia wór, który pieszczotliwie nazywała torebką. Zamiast patrzeć w dół, skupiłam wzrok dalej, na scenie, płonącym ognisku i stojącej przy nim postaci.

Opis w katalogu narzeczonych Pani Kurki był na tyle dokładny, że od razu go poznałam: Renard Jabłoński herbu Jelita grzał dłonie przy płonącym stosie drewna, ignorując iskry wypalające dziury w jego śnieżnobiałych trampkach. Mogłabym przysiąc, że słyszę jak nuci; prosta, romantyczna melodia zdawała się płynąć do mnie ponad ławkami amfiteatru. 

Choć park Cytadela powoli zapełniał się gośćmi letniego festiwalu, sam amfiteatr świecił pustkami. Do koncertu pozostało kilka godzin, więc jedyny ruch odbywał się za kulisami. Obsługa wyciągała z wozów sprzęt do nagłośnienia, otwierała pudła wzmacniaczy, rozplątywała kable i ustawiała w rządkach futerały z instrumentami. Tymczasem Renard sprawiał wrażenie, jakby nie miał nic do roboty. Z nieobecną miną gapił się w ogień i kiwał lekko – raz w przód – raz w tył. 

Zmartwiło mnie to odrobinę. 

Z katalogu Pani Kurki wynikało, że Jabłońscy nieźle musztrowali swoich czterech synów; każdy uzyskał kompetencje w pierwszej pomocy, walce wręcz i bronią białą oraz grze na wybranym instrumencie muzycznym. Zmrużyłam oczy z nadzieją, że jakoś to będzie po Renardzie widać, ale ten kiwał się i nucił jak gdyby na świecie nie było ciekawszego zajęcia. 

A niech to! Miałam nadzieję, że nie był głupi. 

Drzwi jaguara zatrzasnęły się, płosząc sójki, które kracząc, zerwały się z gałęzi nad moją głową i zmusiły mnie do oderwania wzroku od Renarda. 

Obejrzałam się za siebie, po czym natychmiast wpadłam na kobylastą torbę pani Kurki. Swatka złapała mnie za ramię, zmierzyła wzrokiem niebotyczne obcasy, które założyłam na Noc Kupały, i wyraźnie uznała swoje ramię za jedyną  przeszkodę dzielącą mnie od spotkania z matką ziemią. Puściła mnie dopiero, gdy była pewna, że odzyskałam równowagę. Jej mina sugerowała, że o moim intelekcie wyrobiła sobie mniej więcej takie zdanie jak ja o intelekcie Renarda. 

– Podekscytowana? – Zapytała. Stałyśmy teraz praktycznie twarzą w twarz, więc musiała zauważyć niezdrowy kolor mojego oblicza. 

– Tak – skłamałam, uśmiechając się przez zaciśnięte zęby. – Nie mogę się doczekać. 

Kłamstwo było przemyślane. Ktoś kiedyś nadszarpnie pozytywną opinię Pani Kurki o jej kompetencjach kierowcy – ale nie zdarzy się to dzisiaj – i na pewno tą osobą nie będę ja. 

– W takim razie nie ma na co czekać! – Swatka machnęła ręką w kierunku sceny i kiwającego się na niej Renarda. 

Ruszyłyśmy ścieżką po grzbiecie wału, a potem granitowymi schodkami służącymi za ławki dla publiczności. 

Cytadelę bogato udekorowano na dzisiejszą uroczystość. Wciśnięty w ścianę parku jak sztylet w bok Juliusza Cezara amfiteatr skąpany był w świeżych kwiatach i kolorowych światłach. Kładące się na schody migotliwe cienie były bardzo ładne, choć absolutnie nie ułatwiały nawigacji na obcasach, raz po raz grzęznących mi pomiędzy płytami chodnika. Pani Kurka zwolniła kroku, najwyraźniej wychodząc z założenia, że szanse na nawiązanie relacji romantycznych pomiędzy jej podopiecznymi będą większe jeśli potencjalna ukochana przez spotkaniem potencjalnego ukochanego nie nażre się piachu. 

Zacisnęłam zęby, koncentrując się na tym, aby się nie przewrócić.  Z pewnością olśnię Renarda strojem i ogładą, muszę tylko najpierw do niego dotrzeć. 

Bolały mnie nogi. 

Miałam wrażenie, że któraś z moich sześciu starszych sióstr powinna była mnie uprzedzić, że romantyczne wieczory wymagają tyle chodzenia piechotą. W idealnym świecie zrobiłaby to zanim założyłam moje prześliczne, zabójcze szpilki, które z każdym krokiem groziły mi zwichnięciem kostki.

Ale nie żyłam w idealnym świecie, tylko w takim, gdzie moje siostry miały w nosie moje stawy skokowe, a Pani Kurka porzuciła moje towarzystwo w rowie otaczającym scenę, gdy tylko zamachał do niej ręką jakiś znajomy z obsługi festiwalu. 

Zostałam sama pod sceną. 

[olostrzyz]

3D-Trip: Szlak Twierdzy Poznań - Fort Winiary [Cytadela, Poland]. 2024-0...

[barguzin]

Cytadela Warszawska

[archiveosorg]

Cytadela

Cytadela – an old-school first person shooter video game https://archivegame.org/cytadela/

[artemisinwhitesatin]

Cytadela (chyba warto jednak żyć) Chciałam umrzeć, więc wyszłam na spacer. Nie przeszkadzał mi mróz, pomagał mi brak ludzi. Chodziłam, chodziłam, chodziłam. Spędziłam trzy godziny w parku, aż nie odmarzły mi policzki. I pomyślałam - będę żyć. Będę żyć chociażby po to, by przyjść do rosarium wiosną. I będę żyć po to, by o czwartej rano pewnej niedzieli wyznać mu moje uczucia. Może to z nim spędzę maj leżąc na kocu na Cytadeli. - Artemis in white satin

[opia-jpg]

nie musisz dwa razy powtarzać <]:)

z rankingu wyrzucam wrota żywiołów bo nie posiadałam nigdy dodatku w którym są one dołączone. anyway:

1. bastion

obecnie ulubiony!!!! jest łatwy w rozbudowie i ma aż dwie jednostki odporne na magię (jednorożce i złote smoki). za same zielone i złote smoki dostałby wysokie miejsce w rankingu ale nie będę ukrywać że uwielbiam większość jednostek z tego miasta z wyłączeniem drzewców i krasnoludów (mają świetny design, szczególnie ulepszone wersje, ale strasznie nie lubię powolnych jednostek... długodystansowcy my beloved). poza tym elfy, pegazy, jednorożce, centaury? chef's kiss.

jeśli chodzi o bohaterów z tego miasta moim favorytem jest elfowy druid aeris <3 babygirl. scrunkly.

2. zamek

ciężki wybór ale ostatecznie moja nostalgia ostatecznie przeważyła . jako dziecko najczęściej wybierałam zamek bo strasznie chciałam mieć archaniołów w swojej armii<33 wyglądają super, są potężne plus potrafią wskrzeszać poległe jednostki co zawsze mi się podobało. czego tu nie kochać.

nie mam zastrzeżeń do żadnej z jednostek i bardzo mi się podoba że krzyżowcy, pikinierzy, kusznicy etc. mają podobne uniformy, bardzo elegancko i spójnie to wygląda 10/10

z bohaterów zwykle wybieram sylvie, rycerza <3 my beloved

3. nekropolia

NIE MA INNEJ MOŻLIWEJ OPCJI. nekropolia jest cool as fuck i chyba nie muszę tobie, największemu edgelordowi, tłumaczyć. gdyby nie archanioły byłaby na drugim miejscu bo wszyscy bohaterowie tego miasta mają podstawowy skill nekromanty i to absolutnie najlepsza część gry (gromadzenie masywnej armi szkieletów>>>). plus, najlepsza jednostka miasta to kościane i upiorne smoki, czyli dodatkowe punkty w moich oczach.

z specjalnych budowli całun ciemności jest straszliwie irytujący w przypadku gdy grasz przeciwko nekropolii. ale tak długo jak jest to twoje miasto? wspaniała opcja. maksimum prywatności.

ulubione bohaterki z tego miasta to vidomina (nekromanta) i tamika (wampir, rycerz śmierci)

4. forteca

minus: bardzo kosztowna w budowie..... a u mnie zawsze jest krucho z kasą. posiada za to aż trzy jednostki strzelające (kocham jednostki strzelające). wizualnie jest jednym z najpiękniejszych miast, mam słabość do strzelistych wież.............. z dostępnych jednostek nie lubię tylko golemów (powód podobny jak z krasnoludami). uwielbiam za to nagi (hrngh. snake women<33) i tytanów (strzelanie piorunami jest cool)

z bohaterów KOCHAM JOSEPHINE tak bardzo co jest trochę ironiczne bo jej specjalnością są golemy (rip). jest cute tho

5. lochy

MAJĄ SMOKI <3 czerwone i czarne, oraz meduzy<3. z jednostek nie lubię tylko złych oczów i obserwatorów, mimo że to jednostki strzelające, są po prostu brzydkie lol. poza tym duża ilość jednostek strzelających i latających jest zawsze mile widziana.

wizualnie samo miasto jest 2/10. po prostu meh

nie jestem specjalnie przywiązana do bohaterów z tego miasta, ale zwykle wybieram sephinroth (czarnoksiężnik #girlboss)

6. cytadela

nie wygląda tak źle jak lochy i nie ma też smoków, ale hydry to prawie jak smoki !! nie jestem wielkim fanem gadzich jednostek ale jaszczuroludzie i bazyliszki są cool....... wiem że cytadela budzi kontrowersje wśród fanów ale nie jestem aż tak bardzo zainteresowana szybkim/bardziej wymagającym zwycięstwem żeby się w to zagłębiać lol.

nie lubię żadnego z bohaterów tego miasta aleee jeśli muszę już wybierać to stawiam na wiedźmy styg lub voy.

7. twierdza

gdyby nie dwie jednostki - behemoty i roki - to twierdza byłaby dla mnie na tym samym poziomie co inferno. bohaterowie też mnie nie interesują, ostatecznie wybieram gird ze względu na talent magiczny.

8. inferno (haha.)

uhhh wizualnie nawet nie jest takie złe? mocne 5/10, ale same jednostki niespecjalnie mnie interesują, ani ze względu na statystyki, ani ze względu na wygląd. z bohaterów jestem fanką fiony!!!! (demon) ale równie często wybieram zydara (heretyk)

that's it that's the post. nie przyjmuję krytyki <3

a poza tym. chciałabyś otrzymać ranking ulubionych miast w heroes iii ?

👉👈

[zlukaszemprzezswiat]

Zapraszam na kolejny odcinek z Egiptu: Dzisiaj zobaczycie: -Cytadelę, która powstała na miejscu Latarni z Faros -Aleksandrię -Najsłynniejszą bibliotekę na świecie! Cały odcinek możesz zobaczyć na YouTube na kanale Z Łukaszem Przez Świat.  Spodobał Ci się odcinek i chcesz postawić mi kawę? nie ma sprawy zapraszam do linku w Bio ( buycoffee.to ) Nie musisz się rejestrować ani zakładać konta  

[warszawskiemozaiki]

Płaskorzeźba “Mury Warszawy”

[mateopoznan]

Kładka na Cytadeli