#buitenband

[lip-punt-nl]

Ga je de kruiwagenband vervangen dan kan je kiezen tussen bijv deze banden zoals op de foto. De linker band is steviger en een betere kwaliteit. De rechter is voordeliger maar een wat minder goede kwaliteit. Ga je zwaardere klussen doen en wil je langere gebruiksduur dan is de linker band de beste koop. Voor kleine klussen kan je rechts kiezen. #kruiwagenband #kruiwagen #banden #buitenband #rijden #vervoer #stratenmaker #tuinieren #voorjaar #rubber #canvas https://www.instagram.com/p/CnEn4Fls6ag/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[dropshippingcentrale]

buitenband schwalbe land cruiser 24x2.00" / 50-507 mm - zwart koop je bij www.dropshippingcentrale.nl #originelemerken #originelemerkproducten #groothandelprijzen #gratisverzending #snellelevering #buitenband #veiligoppad #lekkerfietsen https://www.instagram.com/p/CElcsDfgDK0/?igshid=xjigjubbh9uw

[andrebannenberg]

*BENG! We schrokken ons rot.

We sliepen als rozen na een verjaardagsfeestje van een van de kinderen, toen plotseling midden in de nacht een harde knal ergens in huis iedereen wakker maakte. Tot onze verbazing troffen we op de vloer midden in de feestkamer, die nog vol slingers en ballonnen hing, een dode muis aan, pal naast het rubberen restant van een ontplofte ballon. Daar had die onfortuinlijke muis blijkbaar aan zitten knagen, want het ballonvelletje zat vol met slagroomresten, typisch afkomstig van kindervingertjes.

Dat bracht me op een idee, maar voordat ik dat zou uitwerken nam ik de proef op de som door een nieuwe ballon in te smeren met een kloddertje smeerkaas alvorens weer het bed in te duiken. En ja hoor: nog voordat de zon was opgekomen hadden we, na opnieuw een knal, weer een slachtoffermuis te pakken.

Een bevriende dierenarts, die ik de volgende dag belde, bevestigde dat muizen, net als varkens, een heel zwak hart hebben; bij het minste of geringste ongemak vallen er doden, zoals bij varkenstransporten, er sneuvelen er geheid altijd wel een paar van de stress. En hij bevestigde dat de vlijmscherpe voortandjes van zo'n knaagdier bij aanraking met het strak gespannen velletje van een ballon meer dan genoeg zijn voor het exploderen daarvan.

De beste muizenvanger is natuurlijk de kat. Maar het grote verschil met mijn ballonnenvondst is het feit, dat er geen bloed vloeit en de muis er zich nooit iets van zal herinneren.

Dus beschermde ik het idee en stuurde het daarna naar de TNO, hèt instituut voor technische zaken. Die maakten een mooi rapport van de vinding, die ik 'Say cheese' had genoemd.

Nou, tot hier gaat het allemaal goed, maar dan komt het volgende A-4tje.

Het zou sadisme in de hand werken. En mensen van hun volwassenschap afhouden... Nou zeg.

Later kreeg ik nog een welkome toevoeging van een andere partij, die wist te vertellen dat een dergelijk experiment met keiharde knallen was uitgeprobeerd op de ratten in de miljoenenstad Calcutta, India (net zoals bij ons in Amsterdam de spreeuwen voor het Centraal Station werden weggejaagd). Maar het experiment mislukte al snel: de ratten, net als de spreeuwen, wenden er aan en gingen al spoedig over tot de orde van de dag.

*Weer een ander idee dat ik kreeg dit jaar 1996, toen ik deze foto ergens zag. Wat zou de wereld mooi worden, als auto's, vliegtuigen, tractoren of motorfietsen banden zouden hebben met de kleur, die de eigenaar ludiek of zakelijk vindt. De Jumbojet met KLM-blauwe banden, de hippe rode Mini met knalgele banden, tractoren met weidegroene banden, kinderwagens met roze of blauwe bandjes. Lijkt me een frisse verbetering van het leven op straat. Zoals al in tuinen vaak te zien is.

Maar de met spuitbussen gesprayde autobanden op de foto zouden rijdend binnen 10 kilometer, zeker op de loopvlakken, weer asfaltzwart zijn.

Ik bezocht de grote bandenfabrieken zoals Michelin, GoodYear en Firestone, alledrie in de Zaanstreek. En alledrie vonden ze het een prima idee, maar vertelden dat ze in het verleden natuurlijk ook met het idee gespeeld hadden. Technisch is het gewoon onmogelijk: een buitenband heeft voor de onverslijtbaarheid allerlei pikzwarte koolgrondstoffen nodig, pigmentstoffen zijn absoluut uit den boze. Iedereen kent de grote Amerikaanse ouderwetse sleeën met de witte buitenbanden: dat zijn witte uitgesneden stroken rubber die op de zwarte buitenband geplakt zijn.

Afijn, twee maanden later kreeg ik deze folder van Michelin toegestuurd...

Tsja. BENG!

[danielbrandsema]

Alles draait

Er is een geraamte. Twee driehoeken, aan elkaar vast. Iemand – iemand anders dan ik, iemand die ik niet ken – heeft dit geraamte gemaakt. De buizen in elkaar gepast, aan elkaar gelast. Zorgvuldig, precies. Ver weg, maar precies volgens de cijfers en hoeken die ik had aangegeven. Daar heeft Sumi voor gezorgd. Ik liet haar weten wat ik wilde. Soms vroeg ik haar wat volgens haar het beste was, of ze deed zelf een suggestie. En toen veranderde dat, wat op papier stond beschreven, in een foto, en daarna in een geraamte in een doos in de kamer.

Twee driehoeken, en aan elk punt bevestig ik onderdelen. Aan de bovenkant, de achterkant, de onderkant en de voorkant. Zo maak ik van het geraamte een bewegend geheel, een fiets.

Ik begin met de bovenkant, met het inbrengen van de zadelpen in de zadelbuis. De juiste hoogte zoek ik later uit. Voor nu zet ik de zadelklem vast. Dan hang ik het geraamte op.

Als je langs de zadelbuis naar beneden gaat, kom je uit bij het onderste punt van het geraamte. De onderkant. Daar schroef ik de trapas aan het geraamte vast. Eigenlijk is het alleen een huls voor de echte as, die aan het kettingblad vastzit. Die kan ik simpelweg door de trapashuls duwen. Aan het kettingblad zit ook de rechter pedaalarm. De linker arm bevestig ik aan het uiteinde van de as, die aan die kant uit de huls komt. De schroeven draai ik in de juiste volgorde, en met het juiste moment. Je wilt niet dat de boel los komt te zitten, of dat er speling ontstaat.

Aan de voorkant pers ik de onderdelen van het balhoofd in de balhoofdbuis van het geraamte. Deze onderdelen zetten straks de stuurbuis van de voorvork vast, én zorgen ervoor dat deze ook vrij kan draaien. Ook hier geldt: het moet zó vast zitten, dat er geen speling is, en tegelijkertijd los genoeg om vrij te kunnen draaien. Kleine deeltjes die tegen elkaar en om elkaar heen draaien. En veel lagervet ertussen. Als de balhoofd vastzit in de buis, duw ik de stuurbuis van de voorvork er aan de onderkant doorheen, en zet ik de boel vast met de stuurpen en de juiste hoeveelheid vulringen. Zo bepaal ik de juiste hoogte waarop de stuurpen moet komen, en weet ik hoeveel ik van de stuurbuis moet afzagen. Het is raar om van een net nieuw onderdeel een stuk af te moeten zagen, maar het móet. De stuurbuis is per definitie te lang.

Als de voorvork en de stuurpen vastzitten, kan ik net zo goed het stuur meteen bevestigen. De remgrepen bevestig ik aan het stuur. De juiste afstelling en hoogte bepaal ik later.

Nu hoef ik alleen nog de remklauwen aan het geraamte te bevestigen. Aan de achterkant moet er nog een adapter tussen, om ervoor te zorgen dat de remklauw precies aansluit op de remschijf. Die adapter is niets meer dan een extra, ietwat taps toelopend laagje, waardoor de remklauw iets hoger bevestigd wordt op het geraamte. Een aanpasser. Aan de achterkant van het geraamte bevestig ik ook de achterderailleur: het versnellingsapparaat dat de ketting straks moet geleiden.

Zo’n beetje alles zit nu aan het geraamte vast. Behalve de wielen en de banden. Aan de linkerkant van de as van voor- en achterwiel bevestig ik de remschijven. Aan de rechterkant van de as van het achterwiel zet ik de cassette vast. Voor het bevestigen van al deze onderdelen is er maar één manier waarop het goed is. Als je iets voor het eerst doet, is het prettig te weten dat je het eigenlijk niet fout kunt doen. Alleen ervoor zorgen dat alles goed vast zit. Dan de banden. De wielen en banden zijn geschikt om zónder binnenband te fietsen. Je moet dan de velg van het wiel goed aftapen. In plaats van een binnenband, doe je een flinke scheut melkachtige substantie, een soort vloeibaar rubber, in je buitenband. Daardoor kun je met veel lagere bandenspanning rijden. Eventuele lekkages in de buitenband worden door het vloeibare rubber snel gedicht. Beide wielen zet ik vast in het geraamte met een steekas. Alles draait.

Nu komen de kabels. Ik heb maar één kettingblad bij de trappers, dus daar hoeft geen derailleur geplaatst te worden. De kabel voor de achterderailleur loopt vrijwel geheel door het geraamte. De versnelling werkt geheel mechanisch, dus alles zit ‘logisch�� in elkaar: de kabel is bevestigd aan de rechter remgreep, waarmee ik met een simpele klik de derailleur via de kabel naar binnen of buiten kan verplaatsen. En als alles goed is afgesteld, zal de derailleur de ketting dan op een lichter of zwaarder kettingwiel plaatsen. Het mechanisme van de derailleur zorgt ervoor dat de ketting voortdurend voldoende spanning behoudt. En dus bevestig ik meteen maar de ketting. De precieze afstelling wordt bepaald door verschillende factoren: de lengte van de ketting, en de positie van de derailleur ten opzichte van de cassette. De uitersten van die positie stel je af met drie kleine schroefjes op de derailleur. Daarna stel je fijner af door de kabel strakker of losser te draaien. Alles werkt volgens een logisch mechanisme, maar mijn hoofd krijgt het gehele plaatje nooit helder. De fijnere afstelling is daarom vooral een kwestie van uitproberen.

Dan de remkabels. De remmen zijn hydraulisch. Geen kabels, maar minerale olie loopt door de leiding. De kabels moeten op de juiste lengte worden afgesneden, en precies goed worden aangesloten op de remgrepen en remklauwen, met nippeltjes en moertjes die ervoor moeten zorgen dat niks lekt. Op de remblokjes in de remklauwen mag ook geen olie terechtkomen. Het luistert nauw, en uiteraard schiet bij het vullen ergens iets los, waardoor de olie in het rond spuit. Maar het lukt. Voordat de achterrem écht optimaal werkt, ben ik een aantal inrem-, bijvul- en ontluchtingssessies (en maanden) verder, maar het begin is er.

Nu nog de details. De bidonhouders. En ervoor zorgen dat alle andere bevestigingsboutjes op het geraamte goed vast zitten. Want als ik wil, kan ik ook nog spatborden en een bagagerekje bevestigen. Het stuurlint. Niet moeilijk, maar het moet nauwkeurig. Het lint moet goed strak om het stuur, het stuk bij de remgrepen is altijd ingewikkeld, en je moet aan het einde voldoende over hebben. En – eindigend bij het begin – de zadel op de zadelpen. Om de een of andere reden vind ik het afstellen van het zadel altijd moeilijk. Ik weet de hoogte, de hoek, de lengte tot het stuur, maar toch heb ik altijd het idee dat de afstelling niet optimaal is. Maar hij zit. Het geraamte is nu een draaiend, bewegend geheel.

Eigenlijk is het niet zo moeilijk allemaal. De voorbereiding kost veel tijd. Voor elk onderdeel zijn standaarden. Maar er zijn altijd meerdere standaarden. De diameter van de zadelbuis. De afmetingen van de onderdelen aan de boven- en onderkant van het balhoofd. De trapas. De breedte van de achteras. Het aantal kettingwielen op een cassette. De diameter van de remschijven. De wielmaat. De materialen. Er valt veel te kiezen vooraf. Maar als je eenmaal gekozen hebt, en gaat bouwen, kom je hoogstens tot de ontdekking dat je misschien een onderdeel bent vergeten.

Sommige zaken moet je echt goed weten van tevoren: het juiste balhoofdset, de juiste trapas, de juiste ‘groep’ (de aandrijving: kettingblad, derailleur(s), rem- en versnellingssysteem). Maar veel onderdelen kun je later nog vervangen. Volgende keer wil ik zelf de wielen misschien wel bouwen. Zelf een wiel bouwen uit velg, spaken en naaf. Alles bevestigen, en dan afstellen. Net zo lang tot het wiel goed draait, zonder afwijkingen naar rechts of links, onder of boven, precies op de juiste plek ten opzichte van de naaf. Elke spaak met de juiste spanning. En ik wil in de toekomst nog een kettingblad met 46 tanden in plaats van 42 tanden uitproberen. Of in ieder geval kunnen variëren, net als met de cassettes en met de banden. En je hebt ook voorvorken die je in twee standen kunt aansluiten, waardoor je de hoek van de vork op het voorwiel kunt veranderen, en dus de rijeigenschappen een beetje kunt beïnvloeden.

En wat ik ook wil, is met de fiets een week weggaan. 800 kilometer langs de Schotse kust. Of door Noorwegen en Zweden. Of maakt niet uit waar. Een weekendje Achterhoek of Ardennen. Met tassen aan het stuur, de bovenbuis, het zadel, waarin alles zit wat ik nodig heb. Ik heb hele lijstjes met wat ik dan meeneem. Maar dat komt vanzelf. De voorbereiding ís de beleving, net als erna. Het moment zelf, dat je iets koopt, bevestigt, aansluit, is alleen een scharnier.

Want ná het bouwen: ook dan begint het pas. Pas als je rijdt, en pas na een tijd, weet je of je toch een kortere of langere stuurpen nodig hebt. Of de zadelpen toch iets hoger of lager moet. Of het zadel een fractie naar voren of naar achteren moet. Of de remgrepen in de juiste hoek staan. Of er toch nog luchtbubbels zitten in de remleiding. Of de pedalen strak genoeg zitten op de plaatjes van je schoen. Of die plaatjes niet toch nog wat naar achteren moeten. Of de remblokjes niet opeens iets aanlopen. Of die piep uit de remschijven te krijgen is. Alles draait, en beweegt. En net als alles perfect lijkt, verandert er weer iets. Een fractie. En als je zelf alles in elkaar hebt gezet, denk je elke fractie te voelen en te zien. Ook als er geen fractie is. Maar dat geeft niet. Je draait en beweegt vanzelf mee.

[defietssite]

Alle informatie over binnenbanden op een rijtje

Alle informatie over binnenbanden op een rijtje

Voor iedere buitenband is er een binnenband, behalve als je tubeless rijdt maar dát is een heel ander verhaal. Elk type fiets heeft eigen specificaties en elke fietser verwacht iets van een binnenband. Liever goed lekbestendig of lichtgewicht om de snelheid te bevorderen? Er zijn ontzettend veel soorten binnenbanden. Waar moet je allemaal rekening mee houden als je een binnenband wilt kopen?…

[fietskriebelskos]

AL15 Hangende Huizen (Uña - Olmedilla 108 km 1.014 hm)

AL15 Hangende Huizen (Uña – Olmedilla 108 km 1.014 hm)

Het was een lekkere dag om te fietsen. Wind mee en Cuenca onderweg voor een bezoek aan de fietsenmaker. Toch weer eens geprobeerd of ze een buitenband hebben. Niet dus. En om de bekende huizen te zien terug gereden, maar de klim er naar toe gelaten voor wat het was. Ze waren ook met de weg bezig, dus van onderaf gezien, en door naar de supermarkt voor een goede lunch. Na deze stad is het…

[stoopendaalnl]

Rondje Caorle ,oftewel de Italiaanse Flevopolder!

Rondje Caorle oftewel de Italiaanse Flevopolder! Behoorlijk saaie wegen! Hebben we dus ook gehad! Ook nog even een nieuwe buitenband moeten score! Pechi metdi bandi hè 🥴 op de Gravelbike! Wel tof, kom je in zo'n typische Italiaans fietsenzaakje uit het..

Rondje Caorle oftewel de Italiaanse Flevopolder! Behoorlijk saaie wegen! Hebben we dus ook gehad! Ook nog even een nieuwe buitenband moeten score! Pechi metdi bandi hè 🥴 op de Gravelbike! Wel tof, kom je in zo’n typische Italiaans fietsenzaakje uit het jaar staal! Echt oude Bianchi frames en fietsen aan de muur, een werkplaatsje , waar je hier in Nederland gelijk de Arbodienst op je stoep krijgt…

[bartwatching]

Rondje Nederland

Mijn plan om tijdens mijn vakantie de ijzeren gordijn route te gaan volgen was door het Corona virus helaas niet mogelijk. Ik besloot om daarom een rondje Nederland te gaan fietsen. Ook geen straf wist ik uit ervaring want in september 2018 had ik het ook al eens gedaan. Alleen zou ik het nu hier en daar anders doen.

Ik ga grotendeels de zogenaamde LF-routes volgen. De route toont bij uitstek de grote variatie aan landschappen die ons kleine landje rijk is. De route brengt me van Noordzeekust tot Achterhoek en van Groningse wierden tot Brabantse vennen. Karakteristieke dorpen en steden, duinen, dijken, bos, polders, rivieren, heide, heuvels. (officieel) Kamperen ging door de Corona eigenlijk niet. Op het moment van planning was de horeca nog gesloten (en nog onbekend wanneer die weer open gingen en onder welke voorwaarden) en ’s avonds wilde ik toch graag mijn natje en mijn droogje hebben. Via een collega en een artikel in de krant begreep ik dat de Fletcher hotelgroep inclusief hun restaurants open waren, hard werkte om de gezondheidsrisico’s zo klein mogelijk te houden en dat er kosteloos geannuleerd kon worden, zelfs op de dag van aankomst.  

Zondag 24 mei – Hoensbroek  -  Arcen ’s ochtends tegen negenen gestart. Via de Selfkant naar Roermond gereden waar ik de LF3 Maasroute zou gaan volgen naar Arcen. Gelukkig het windje grotendeels in de rug en het zonnetje scheen. Tenminste in de ochtenduren. Na twaalven werd het bewolkt maar de regen startte gelukkig pas toen ik al zowat in Arcen arriveerde. Onderweg passeer ik eeuwenoude vestingstadjes zoals Kessel en vruchtbare fruitgaarden tot oer-Hollandse vergezichten met dijken en grazende koeien in de wei. Veelal slingerend langs de Maas(plassen) en zo nu en dan een veerpontje. Meestal asfalt maar soms ook gravelpaden. Mooi hoor! Relaxed gereden en na 105 km arriveerde ik bij mijn hotel. Hotel Rooland had alles coronaproof ingericht. Pijlen wezen de looproutes aan en de receptie was flink verbreed zodat de 1,5 m afstand gewaarborgd werd. Een beetje afstandelijk natuurlijk maar het kan nu eenmaal niet anders. Maar ondanks dat was de sfeer prima. ’s Avond prima gegeten en na een paar biertjes op tijd naar bed. Helaas geen Hertog Jan terwijl de brouwerij op een steenworp afstand lag.

Maandag 25 mei – Arcen – Zutphen Na een prima ontbijtje vervolgde ik de LF3 Maasroute . Bij Blitterswijck wilde ik het veerpontje nemen maar helaas was die buiten gebruik. Dit was ook al het geval tijdens mijn eerste rondje Nederland bedacht ik me nu. Na wat gepuzzel even verderop de grote brug genomen. Maar eerst wel nog even een foto gemaakt van de streetart van wielrenner Poels. Blitterswijck is namelijk zijn geboortedorp. Via een stukje Noord-Brabant, fietsend langs heggen en kwetterende vogels, kwam ik weer in Noord Limburg terecht. O.a. Gennep en daarna via de Mookerheide richting Nijmegen. Bij de Mookerheide moet je nog even flink omhoog maar het is niet te vergelijken met Zuid-Limburg. Zo nu en dan een veerpontje om de Waal en/of Rijn over te steken. Meestal kon ik er zo oprijden en hoefde ik niet te wachten. Dat scheelt!

Lekker fietsen over dijken en door uiterwaarden. Soms helaas een stevige tegenwind. Na het bereiken van Arnhem gaat het omhoog. De Maaslandroute had ik verlaten en ik volgde nu de LF4 Midden Nederland route. Na Arnhem gaat het soms stevig omhoog door de Veluwe met o.a. de Posbank. Bijna het hoogste punt van de Veluwe en bekend van het NK wielrennen. Mooi maar pittig maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik al meer dan honderd kilometer erop heb zitten. Ik had me wat vergist in de afstand. En ook de wind had me parten gespeeld. Uiteindelijk reed ik die dag 155 km. Tegen half zeven arriveerde ik pas in Zutphen en ingecheckt bij Resort Hotel Zutphen. Snel douchen want ik had om kwart voor zeven het diner gereserveerd. Door de Corona werkt men namelijk met reserveringen zodat de anderhalve meter gegarandeerd wordt. Daarna nog een paar biertjes genomen in de bar.

Dinsdag 26 mei – Zutphen - Enschede Na het ontbijt eerst even naar het historische centrum van Zutphen gereden.  Daarna via een kleine omweg de LF4 hervat. Bij Bronckhorst de IJssel over met een pondje. Het is mooi rijden door de Achterhoek. Een mengeling van bos - soms hele bossen en soms snippertjes bos - en cultuurland. Veel fietspaden zijn smal en (half) onverhard. Een mooie rit maar soms was het wel wat druk met senioren op hun e-bikes. 1,5 meter afstand houden zat er niet altijd in. Onderweg Kasteel Hackfort bezocht. Het imposante kasteel Hackfort is in de 13e eeuw ontstaan uit een versterkte woontoren. Het werd in 1586 door Spaanse troepen verwoest en in 1600 herbouwd. Toen de laatste barones van Westerholt van Hackfort in 1981 overleed, viel het landgoed toe aan Natuurmonumenten. Het is een van de best bewaarde kastelen van Gelderland. Een bezoek gebracht aan Neede. Ik onderzoek momenteel namelijk mijn familiegeschiedenis. Een gedeelte van mijn Limburgse voorvaderen zijn naar Leeuwarden verhuisd begin 19e eeuw. Maar uiteindelijk is een gedeelte van deze Friese tak in Neede neergestreken. Ze hebben zelfs een klimmetje, de Neede berg, van zo’n 4% stijging. Lijkt het toch een beetje op Limburg ;-) Snel Neede ingereden om wat sfeer te proeven. Met mijn Garmin ontdekte ik dat vlakbij de Oude Molen het Rooms Katholieke kerkhof lag. Gelukkig was het kerkhof niet te groot en al snel ontdekte ik het graf van Riek Lenssen (1913-2000). Eigenlijk toch een soort van achter achter achter tante van mij. Verder heb ik geen Lenssens kunnen vinden. Doorgefietst richting Enschede. Erg mooi was ook het gebied rond Haaksbergen met het Buurserzand en bosgebied Het Lankheet. Tegen half vijf arriveerde ik in Enschede. Ik dacht dat ik vlak langs mijn gereserveerde hotel zou rijden. Maar ik had de afslag gemist en moest toen nog een aantal kilometers terugrijden. Mede daardoor had ik vandaag ruim 104 km op de teller.

Woensdag 27 mei – Enschede – Hellendoorn Heerlijk afwisselend gefietst langs weilanden, kanalen en sloten en bossen met kwetterende vogels. Dat het een mooi stuk is merk je ook omdat je veel dagjesmensen tegenkomt. Ik volgde de LF14 Saksenroute. Onderweg een blik kunnen werpen op Landgoed Singraven. Landgoed Singraven is schitterend gelegen langs de Dinkel dicht bij het dorp Denekamp. Op het landgoed staan vele bijzondere monumentale gebouwen, waaronder het statige Huis Singraven, het achterliggende Koetshuis en de eeuwenoude watermolen met drie raderen. Singraven biedt een veelzijdig landschap met bossen, lanen, akkers, weilanden, moerassen, en de steeds aanwezige Dinkel. Omdat ik redelijk vroeg, ondanks 105 km, bij mijn hotel in Hellendoorn was gearriveerd nam ik tegen mijn gewoonte in een biertje en wat borrelsnacks. Mmmm dat ga ik in het vervolg niet meer doen. Ik werd er behoorlijk slaperig van na het fietsen. Voortaan houd ik het weer bij een drankje na de avond maaltijd.

Donderdag 28 mei –  Hellendoorn – Emmen Vanuit Hellendoorn was het 10 km voordat ik weer op de LF14 Saksenroute kwam. Bij Den Ham zat ik weer op de route. Er was een lastig windje zo nu en dan. Maar ook weer niet zo sterk dat je er weer echt last van had. Gelukkig maar want aan wind, de onzichtbare vijand, heb ik een broertje dood.

Het was zeker een graad of vijf koeler als gisteren. Mede door de wind denk ik. De route van vandaag liep gedeeltelijk door het Vechtdal. Mooi maar toch minder interessant dan de afgelopen dagen. Veel open stukken met zo nu en dan een bosje of bomen langs de weg om de wind te breken. Bij Dalen een klein  Joods kerkhof bezocht wat er al lag sinds begin 18e eeuw. Een ander historisch punt was het monument t.b.v. de Slag bij Ane. De Slag bij Ane was een veldslag in 1227 tussen een ridderleger van de bisschop van Utrecht, Otto van Lippe, en de troepen van burggraaf van Coevorden, Rudolf II van Coevorden. Laatstgenoemde werd gesteund door Drentse boeren. De Drenten wisten het leger van de bisschop te verslaan, waarbij de bisschop zelf sneuvelde. Zeg maar de Drentse versie van de Guldensporenslag.

Maar ondanks dat de route iets minder interessant was was die toch leuk om te doen. In september 2018 heb ik ook geprobeerd om een rondje Nederland te rijden maar toen ben ik naar Emmen gereden via Duitsland. Noodgedwongen heb ik toen een kortere route genomen omdat ik problemen met mijn remmen had. Destijds heb ik vanuit Emmen de trein naar Leeuwarden genomen om mijn fiets te laten repareren. Want met alle respect voor Emmen daar wil je ook niet langer blijven dan nodig is. Na ruim 86 km ingecheckt bij Hotel Restaurant Emmen gelegen in het centrum.

Vrijdag 29 mei – Emmen – Paterswolde Ik bleef de LF14 Saksenroute volgen. Emmen uitrijden was lastig. De route die ik wilde nemen was versperd door de markt en andere wegen die ik koos liepen dood of waren voor fietsers verboden. Ik merkte ook dat mijn voorband wat leeg was gelopen en met mijn handpomp lukte het me niet om er lucht bij te krijgen. Ik besloot het onderweg te proberen bij een fietsenmaker en soms kom je ook wel eens een ANWB eerste hulp paal tegen.

Maar gedurende de hele rit kwam ik natuurlijk geen fietsenpomp mogelijkheid meer tegen. Wel een mooie rit door bosrijke gebieden. Ook een stukje heide én moerasgebied vond ik op mijn weg. Vooral in het begin van de ochtend was het rustig. Ik kwam nauwelijks mensen tegen maar daarom wel een ree die snel het bos invluchtte toen ze me zag. Ik fietste door Drenthe en dat betekend ook veel hunebedden onderweg.

Tegen half drie, na een rit van nog juist geen 80 km, arriveerde ik bij Familiehotel Paterswolde. Daar meteen een fietspomp geleend om mijn voorband op te pompen die ondertussen al wat meer leeg was gelopen. Maar ook met deze pomp kreeg ik er geen lucht in. Waarschijnlijk dus een ventielprobleem. Mijn binnenband verwisseld en mijn buitenband en velg gecheckt. Maar daar zat het probleem niet. Tenminste ik kon niets ontdekken. Mijn voorband had ik ook snel met lucht gevuld.

Na een korte siësta heerlijk op het terras legen lezen. ’s Avonds prima gegeten. Ik moet zeggen dat heb ik tot nu toe altijd wel gedaan deze vakantie maar dit hotel bood toch wat extra’s vond ik. Meer groente én vriendelijk en professioneel personeel.

Zaterdag 30 mei – Paterswolde – Leeuwarden Ik vervolgde nog steeds de LF14 Saksenroute die me uiteindelijk naar het Lauwersmeer bracht. Eerst kort de poldermolen bij Paterswolde bekeken. Onderweg fietste ik langs Groningse wierdedorpen. Zeg maar de Groningse variant van het Friese terpdorp. Het mooiste was het wierdedorp Ezinge. Het dorp heeft een beschermd dorpsgezicht met een kerk uit begin 13e eeuw. Deze kerk met losstaande toren staat op de rand van de afgegraven wierde. Vanaf het Lauwersmeer vervolgde ik mijn weg via de LF10 Waddenzeeroute. Deze route toont de Groningse en Friese kuststreek op haar best. De zon scheen lekker en gelukkig had ik meestal de wind in de rug. Groene weiden, terpen, dijken en slalommen tussen de schapen. O.a. de hoogste terp van Friesland ‘beklommen’ namelijk Hegebeintum. Volgens mij was die 9 m boven N.A.P. Daarna afgezakt naar Leeuwarden. Tijdens mijn stamboomonderzoek heb ik ontdekt waar de panden lagen van de Friese tak van mijn voorouders. En die wilde ik nu eens beter gaan bekijken en fotograferen. Ingecheckt bij Hotel Paleis Stadhouderlijk hof, een paleis uit de 18e eeuw gelegen midden in het centrum van Leeuwarden en vlakbij de panden waar mijn familie heeft gewoond en gewerkt. Mijn fiets kon ik stallen in de parkeergarage. Na het douchen de stad in. De panden had ik snel gevonden. Het was al na vijven en in het centrum van Leeuwarden kon je een kanon afschieten. In september 2018 was dat wel anders. Maar doordat nu de horeca nog gesloten was was er niet veel te beleven in de binnenstad. Het voordeel is dat je dan wel gemakkelijker foto’s kunt maken zonder dat er mensen door je lens lopen. ’s Avonds gedineerd in het hotel. Normalerwijs kun je bij Fletcher kiezen uit de kaart. Maar in Leeuwarden had men een verrassingsmenu. Mooi opgediende borden die galant werden geserveerd en met uitleg wat voor lekkers ik allemaal te eten kreeg. Lekker was het maar voor iemand die meer dan 100 km gefietst had was het toch echt veel te weinig. Naderhand in de bar toch maar een portie bitterballen besteld om de ergste honger te stillen.

Zondag 31 mei – Leeuwarden – Steenwijk De fiets uit de parkeergarage gehaald die schuin tegenover het hotel lag. De stad uitrijden was een makkie en ik ging op weg richting Franeker en Harlingen. Daarna zou ik nog een stukje de LF10 rijden waarna ik zou overstappen op de Zuiderzeeroute. Als ik een echt rondje zou maken dan had ik eigenlijk de Afsluitdijk moeten nemen. Maar dat had ik al een keer gedaan en het leek me ook wel weer eens interessant om via de oostkant van het IJsselmeer te rijden. Tijdens mijn Hanzestedenroute had ik hier gedeeltelijk ook al eens gereden. Met de wind in de rug reed ik richting Afsluitdijk. Daarna dus door via de vernieuwde Zuiderzeeroute. Veel polders met mooi vergezichten en rietkragen natuurlijk maar ook oude historische steden en vissersdorpen zoals bijvoorbeeld Stavoren en Hindeloopen. Na de afsluitdijk een vervelende wind. Ik schoot niet op en het was misschien wel mijn lastigste fietsdag van deze vakantie. Het laatste stuk ging wel weer door een heel mooi gebied namelijk het Nationaal Park Weerribben Wieden. Veel riet en water! Moe, door 145 km en veel tegenwind, arriveerde ik in Hotel Restaurant Steenwijk. Ook hier weer prima gegeten maar het duurde wel erg lang. Er klopt o.a. iets niet met het computersysteem waarin alle bestellingen aan de keuken werden doorgegeven. Het leek wel een beetje op Fawlty Towers.  Het personeel deed zijn best maar het liep niet echt lekker. Niet alle gasten hebben hier begrip voor. Ik had gelukkig mijn boek bij mij want het duurde drie kwartier voordat ik mijn voorgerecht kreeg en daarna nog een half uur voordat men het hoofdgerecht kwam brengen. Ik ging gelijk op met een echtpaar wat naast me zat alleen waren die al eerder met het diner begonnen. Maandag 1 juni – Steenwijk – Putten Gelukkig ging het ontbijt een stuk sneller dan het diner van gisteren. Ik bleef de Zuiderzee route vervolgen. De wind zat nu gelukkig meestal wel mee. Eerst weer door het Nationaal Park Weerribben Wieden. Daarna richting Veluwemeer en historische stadjes zoals Elburg, Kampen en Harderwijk. In Harderwijk was het behoorlijk druk. De horeca was sinds vandaag weer geopend. Snel door richting Ermelo. Nog een stuk door het bos wat me uiteindelijk bracht bij Hotel Restaurant Mooi Veluwe. Mooi gelegen in het bos! Ondanks 112 km op de teller voelde ik me niet echt moe. ’s Avonds prima gegeten en wat gebabbeld met een ouder echtpaar die met hun racefiets aan het fietsen waren. De Fletcherhotels hebben een contract met de Bavaria brouwerij. Dat betekent dat men niet altijd vrij kan kiezen wat men serveert. Naast Bavaria zijn het de bieren van La Trappe (onderdeel van Bavaria).  Één keer heb ik Grimbergen kunnen drinken. Maar in Putten had men ook Hert bier van een lokale brouwerij. Het smaakte goed en de dag erop had ik toch een rustdag dus ik kon er gerust nog eentje nemen ;-). Dinsdag 2 juni – Putten Vandaag bleef ik in Putten. Ik wilde naar Nijkerk om nieuwe fietsschoenen te gaan kopen en laten ze daar een perfecte winkel voor hebben namelijk https://www.bikeshoe4u.com/. Rustig fietsend er naar toe. Eerst nog even Nijkerk bekijken maar dat vond ik wat tegenvallen. Een colaatje op het terras gedronken en toen BikeShoes4u bezocht die om twaalf uur open gingen. Men had veel keus. Mijn oog viel op een Italiaans schoen van Verducci. Mijn maat was er natuurlijk niet. Maar de vriendelijke eigenaar ging ze bestellen en zou ze me opsturen. Betalen kon later wel. Prima service! Door naar Harderwijk via het Veluwemeer. Het was drukkend warm dus rustig gereden. Het historische centrum van Harderwijk bekeken en geluncht met een broodje paling. Daarna weer terug naar het hotel. Onderweg, in Ermelo, de AH bezocht. Alles bij elkaar toch nog zo’n 49 km gereden. Niet slecht voor een rustdag. In de fietsenstalling van het hotel arriveerde gelijk met mij het oudere echtpaar. Zij hadden er zo’n 80 km op zitten. Ik hoop dat ik dan ook nog zo fit ben als ik hun leeftijd heb. Ze wisten me nog te vertellen dat het weer af zou gaan. Dat is balen natuurlijk want die zon beviel me wel. Woensdag 3 juni – Putten – Velsen Zuid Op tijd vertrokken. Ik volgde nog steeds de Zuiderzeeroute richting Amsterdam waar ik zou overstappen op de Flevoroute. Officieel bestaat deze laatste niet meer maar de GPX heb ik wel nog kunnen downloaden. De museumhaven van Spakenburg bewonderd. Die is gevuld met historische vissersschepen en een scheepswerf. Een lust voor het oog en geeft een uniek inkijkje in de historie van Spakenburg. Na het Veluwemeer onder Almere door richting Amsterdam. Veel water natuurlijk. Ik fiets o.a. langs de vestingen Naarden en Muiden, die onderdeel vormen van de Hollandse waterlinie, en het imposante Muiderslot. Daarna dwars door Amsterdam via het Vondelpark en het Rijksmuseum richting Haarlem. Het was beduidend minder druk in Amsterdam vond ik. Afbuigend richting IJmuiden. Mijn hotel, Hotel Restaurant Spaarnwoude, lag iets ten zuiden van IJmuiden. Vandaag ruim honderd kilometer gefietst. Het inchecken ging rap en ik kon mijn fiets stallen in een van de conferentieruimtes die niet gebruikt werd. Een ruime kamer al kon die wel een likje verf gebruiken. Het restaurant was gloednieuw en lekker in de zon op het terras gezeten. Het eten ’s avonds vond ik wat tegenvallen. Het kan natuurlijk aan het gerecht liggen wat ik besteld had, boerenschnitzel, maar ik ben beter gewend van de Fletcher restaurants. Donderdag 4 juni – Velsen-Zuid – Ouddorp Ik kon in mijn hotel al om zeven uur ontbijten. Mooi! Want het zou een lange dag worden. Het regende wel helaas. Gelukkig was het maar van korte duur en werd het al snel droog. Ik ging de LF1 Noordzee route volgen. Deze LF-route zal worden omgevormd tot de LF Kustroute en ik kwam de nieuwe bordjes al veel tegen. De wind had ik gelukkig voor 99% schuin in de rug. Ik had meer problemen verwacht. Voordat ik op de route kwam reed ik langs de ruïne van Kasteel Brederode. Een kasteel uit de 13e eeuw vlakbij Santpoort-Zuid. En daarna natuurlijk veel (wandelende) duinen, strand, helmgras en naaldbomen. Vooral in het begin veel op en af in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Ik had hier al eens eerder gefietst en afgelopen winter ook twee dagen gewandeld. Een mooi gebied! Onderweg kroop regelmatig een bastaardsatijnrups over het fietspad. Die kun je beter niet aanraken! Ik bereikte sneller dan gedacht de veerboot halte bij Hoek van Holland. Maar helaas voer die, door de corona crisis, winterdienst. En dat betekende meer dan een uur wachten. Wat gebabbeld met een man uit Den Haag die ook op zijn fiets was. Hij kwam ook checken wanneer het veer zou varen want hij deed ook aan fietsvakanties en wilde volgende week starten met een rondje Zeeland. Een tijdje mee gebabbeld en wat ervaringen uitgewisseld. Daarna geluncht. Na een tijdje kwam een van de bemanningsleden het poortje openen. Ik kon nu in ieder geval al de steiger op en in een soort van bushokje plaatsnemen. In ieder geval een bankje om op te zitten en wat meer bescherming tegen de wind. Toch was het behoorlijk fris zo vlakbij het water. Maar even later werd de boot al open gemaakt en kon ik binnen op de boot zitten. ‘Hier is het warmer’ zei het vriendelijke bemanningslid. Ik had deze veerboot al eerder genomen en was toen bij de eerste halte uitgestapt. Het bemanningslid adviseerde mij om de 2e halte te nemen, transferium, want dan hoefde ik 10 km minder te fietsen en je krijgt een beter zicht op de haven. De tien kilometer maakt me niet veel uit maar dat beter zicht op de haven vond ik wel een pluspunt. En hij had gelijk we kwamen nu korter bij de zeeschepen en hijskranen. Een imposant gezicht al die havenactiviteiten. Het vriendelijke bemanningslid wees me nog de juiste weg hoe ik weer het snelste op mijn route kon komen. Verder op weg naar Ouddorp. Het dorpje Goedereede eens goed bekeken maar ik was blij dat ik er was want de hele rit was toch bijna 120 kilometer.

’s Avonds prima gegeten. Ook hier, net zoals in Leeuwarden, een verrassingsmenu dus ik vreesde al het ergste. Maar dat viel reuze mee en ik kon zelfs nog extra frietjes krijgen. Prima personeel ook. Vrijdag 5 juni – Ouddorp – Bergen op Zoom Een korte etappe vandaag. Het regende behoorlijk die ochtend. Volgens buienradar zou het na negenen droog worden en blijven. Met nog een paar laatste druppels reed ik weg. Helaas had buienradar niet helemaal gelijk want na een dik uur werd ik overvallen door een flinke stortbui. Schuilen was er niet bij want het landschap was geheel open. Ander volk zag ik, zeker de eerste helft van mijn rit, niet. Wel veel ganzen en fazanten. En mooie donkere en spannende wolken. Mijn officiële route was circa 75 kilometer maar ik kon die nog wat inkorten tot 60 km. Tegen half twee arriveerde ik in Bergen op Zoom bij Wellness Hotel Stadspark. Gelukkig was de kamer al klaar. Na het douchen het historisch centrum van Bergen op Zoom  gaan bekijken. Bergen op Zoom is best de moeite waar maar het lag er nu wat treurig bij door het minder goede weer. Het eten ‘s avonds was prima maar over de service was ik niet te spreken. Ook bij de tafeltjes tegenover mij was er lichte wrevel. Bij de ene tafel was men het hoofdgerecht vergeten en ik heb 20 minuten gewacht op mijn koffie. Het personeel was nergens te bekennen dus toen maar opgestapt en de drankjes de volgende ochtend betaald.  Zaterdag 6 juni – Bergen op Zoom – Leende Tijdens mijn ontbijt was het nog een klein beetje aan het regenen maar toen ik eenmaal op de fiets zat was het droog en dat bleef het gelukkig ook. Vandaag ging ik door het Brabantse land de LF13 Schelde-Rheinroute volgen. Veel bos, weilanden en akkers. Zo nu en dan ook stukjes ploegen door mul zand. Twee keer doorkruis ik, illegaal, kort België maar de wegblokkades waren al opgeruimd. De wind was meestal mee en zo nu en dan was er een flauw zonnetje. Ik kende deze route en streek eigenlijk niet. Hilvarenbeek was een leuke plaats en Oirschot had een mooie historische kern. Ik kende Oirschot alleen maar van de kazerne waar ik tijdens mijn diensttijd een keer geweest was. In Eindhoven ging men zich juist opmaken voor een grote anti-racisme demonstratie. Maar ik kon er gelukkig nog langs. Ik had gisteren nog wat liggen rommelen met de instellingen van mijn Garmin maar had volgens mij niets aan de instellingen gewijzigd. Dat had ik dus beter niet kunnen doen want toen ik vanaf Eindhoven naar mijn hotel in Leende wilde rijden gaf die geen route op mijn kaart aan. Alleen de straatnamen werden genoemd maar dat schoot niet echt op en ik was niet zeker van mijn zaak. De instellingen aanpassen gaf niet het juiste resultaat. Gelukkig wel toen ik voor een ander profiel (race i.p.v. tourfietsen) koos. Ik kon mijn weg hervatten. Naderhand bleek mijn tourfietsprofiel ook weer te werken. Vreemd! Hotel Restaurant Jagershorst lag zo’n 15 km van Eindhoven af richting Weert en vlak langs de snelweg. Maar in het hotel merkte je daar niets van en had je het idee dat je midden in het bos zat. Mooi gelegen dus! Ik kon hier dan ook prima tot rust komen na mijn fietsrit van circa 137 km. Zondag 7 juni – Leende – Hoensbroek Om acht uur gaan ontbijten. Ik kende de route. Ik zou een gedeelte van de LF7 Oeverlandroute gaan volgen maar bij Grathem ging ik de route verlaten en via Echt en Koningsbosch richting Hoensbroek fietsen. Het was gelukkig droog maar de wind viel soms wat tegen. Toch schoot ik goed op en naar bijna 100 km arriveerde ik in Hoensbroek. Weer een ervaring rijker. Nederland is een klein land maar toch enorm afwisselend qua landschappen. Eigenlijk was geen dag hetzelfde.

Handige links

https://www.nederlandfietsland.nl/

https://www.fletcher.nl/nl/

Foto’s van deze fietsvakantie

[cykel-bike]

De @tannuseu Armour zou wel eens dé oplossing kunnen zijn voor de commuters in deze regio. Dit is een insert die in de buitenband gemonteerd wordt. Met de bouwwerven hier overal is een extra bescherming geen overbodige luxe. #cycling #passion #commute #commuter #tannusarmour #custombikeshop #bikemechanic (at Kallo, Oost-Vlaanderen, Belgium) https://www.instagram.com/p/B750wO2l2mV/?igshid=ca0qrcgf2msu

[ellenenbobopdefiets]

Eindelijk een lekke band!

Het heeft even geduurd maar vandaag was het zover: de eerste lekke band na bijna 9000 kilometer. Gelukkig was het lekje in mijn (Bob) achterband snel gevonden en geplakt. 

Na zo'n 30 kilometer was het vervolgens weer zover: de tweede lekke band, dezelfde band op dezelfde plek. 

Ik ben bang dat ik een nieuwe buitenband nodig heb, want het scherpe plekje aan de binnenkant heb ik niet echt kunnen verhelpen (ik denk dat het verstevigde binnenwerk van mijn marathon plus de boosdoener is). We wachten het af hoe lang het goed blijft gaan.

[bogoessouth]

Vliegtuigjes geknutseld en voor Spa Park supporteren tijdens de koorwedstrijd (zondag 19/5)

Maandag

Het is de laatste werkweek in de klassen, zowel voor remedial als in de klassen van grade 5. Bij remedial wilde ik op een leuke manier afsluiten door iets te knutselen. Ik kwam op het idee om vliegtuigjes met de leerlingen te maken. Dat kan dan symbool staan voor meerdere dingen. Zij die vooruit zijn gevlogen in hun werk deze weken en het feit dat ik over drie weken naar huis vertrek. Het materiaal dat we nodig hebben om deze vliegtuigjes te maken, zijn wc-rolletjes, papier, verf, stiften, lijm, penselen en touw. Als alle vliegtuigjes klaar zijn, wil ik deze ophangen aan het plafond, zodat het lijkt dat de vliegtuigen echt vliegen. Ebrahim vroeg me vorige week of hij samen met Matsobane en Amogelang op maandag mocht komen. Daarom liet ik hen drie samen hun vliegtuigen knutselen. Ik legde elke stap uit telkens aan ze aan een stap kwamen. Ik knutselende nog een tweede vliegtuigje van mezelf samen met de jongens. Zo konden ze ook zien hoe ze elke stap moesten doen in plaats van het van mijn voorbeeld dat ik vrijdag maakte overnamen. Als de jongens klaar waren, heb ik hen een kleur voor het touw laten kiezen. Later zou ik de touwen aan de vliegtuigen hangen. Na het knutselen maakte ik nog een foto van de leerlingen met hun vliegtuig. Als volgende waren Kulani, Jonas en Thabang aan de beurt. Hier deed ik exact hetzelfde als bij de andere jongens. Ook verbeterde ik iedereen zijn werkboek van remedial om er dan foto’s van te nemen. Daarna hielp ik de leerlingen waar nodig. We hadden nog een beetje tijd voor school voorbij was. Daarom speelden we nog wat gezelschapspelletjes.

Dinsdag

Ik wilde vandaag al wat groepsfoto’s nemen met de leerkrachten en leerlingen. Daarom vroeg ik ‘s morgens in de meeting of het oké was om snel even met z’n allen samen te komen en een foto te nemen. Ook met de klassen van grade 5 deed ik dit. Hieronder kan je de foto’s zien.

Vandaag heb ik niet veel les kunnen geven, omdat miss Tema zelf ook dingen met de kinderen wilde doen. Ze maakten notities en we gingen naar het sportveld. Daar deden de leerlingen wat bewegings- , coördinatie- en uithoudingsoefeningen. Daarna vroeg ik of ik het lied van vorige week nog een keer kon zingen. Dat mocht ik doen, dus heb ik met 5B en 5C het lied nog geoefend.

Woensdag

We maakten met de studenten een lied om aan de kinderen aan te leren om er voor te zorgen dat ze ons niet zouden vergeten. Dit deden we op de melodie van ‘Oya Lele’. Dat is de tekst:

Bela-Bela

We are together in Bela-Bela

We will never forget you, na na na

Together we’re strong

Oye, Oya

Bela-Bela!

Ik heb het lied zowel aan grade 5 als aan grade 6 aangeleerd. Als eerste zong ik het lied voor. Dan liet ik de leerlingen met me meezingen. Na het een aantal keer te hebben gezongen, liet ik ze het ook alleen zingen. Als het niet zo enthousiast klonk, wees ik hen daarop. Dan zongen ze heel wat enthousiaster. Bij het lied horen ook enkele bewegingen. Dit was de volgende stap. Ik zong het lied voor hen met de bewegingen erbij. Daarna liet ik de leerlingen meedoen, terwijl ik hen nog ondersteunde. Daarna was het weer aan hen om het zonder mij te doen. Toen de leerlingen het lied volledig kende, heb ik hen nog wat laten spelen met het lied. Jongens en meisjes tegen elkaar, elke rij zingt een ander deel van het lied en al rechtstaand zodat ze zich volledig kunnen geven! Het is duidelijk het lied blijft hangen, want op de speelplaats hoor je het al weerklinken.

Tussendoor heb ik wat groepsfoto’s gemaakt met mijn remedialleerlingen. Ik ben ze allemaal voor even uit de klas gaan halen en we namen de foto’s voor het remediallokaal.

Tijdens after care hebben we de leerlingen tekeningen laten maken. Veel van deze kwamen onze richting uit, zodat we heel wat herinneringen en aandenkens hebben van de kinderen. Enkele jongens van grade 2 leerden me om een taxi uit papier te maken, maar uiteindelijk heb ik er eentje gekregen van de jongens zelf.

Vandaag kwam mister Adams nog eens eten. Hij zei dat hij om 19u zou komen. We probeerden om het eten zo goed mogelijk te timen, maar we hadden zelf heel veel honger. Hij was een beetje te laat, maar daarmee waren wij ook bijna klaar met eten. Daarnaast hadden we een gezellige babbel. Hij vertelde ons over vrijdag, dan zou de koorwedstrijd plaatsvinden. Hij zei dat we meer dan welkom zijn om mee te komen naar het evenement. Dat leek ons allemaal heel fijn om mee te maken.

Donderdag

Nu is het echt de allerlaatste remedialdag. Graag had ik de jongens van grade 7 ook nog een laatste keer gezien. Ik begon met Jacquin. Ik vroeg hem hoe het ondertussen met hem gaat, of er nog iets is gebeurd en dat er al dan niet iets is waar hij nog over wil praten. Alles leek goed te gaan. Ik gaf hem nog de papieren die ik hem nog niet had gegeven. Het was een kort gesprek, maar meer was er niet nodig. Ik maakte hem attent op wat we allemaal hebben gedaan tijdens de sessies en dat hij deze dingen niet mag vergeten. Met Makinta deed ik hetzelfde. Daarna vroeg ik om Tshepang te halen, maar hij is nooit komen opdagen. Net als Gift. Deze twee jongens heb ik dan niet meer gezien. Daarna ben ik Annah, Tshiamo, Ofentse en Sarah gaan halen om hen een vliegtuig te laten maken. Na het maken van de vliegtuigen hebben nog nog galgje gespeeld. Tijdens de pauzes kwamen er enkele meisjes van grade 5 naar het remediallokaal. We speelden dan gezelschapspelletjes en ze maakten ook enkele tekeningen met de verf die nog op tafel stond.

Vrijdag

We vertrokken op tijd naar Spa Park, omdat we zeker moesten zijn dat we in de bus zouden passen en dat de bus niet zonder ons zou vertrokken. Na een tijdje was iedereen klaar om te vertrekken. Toen we net waren vertrokken, belde mister Adams me op. Hij vroeg me of we aan de ingang van Pendleberry klaarstonden, want blijkbaar reed de bus daar voorbij. Ik vertelde hem dat we al in de bus zaten. Hij moest een keertje lachen en zei dat het dan oké was. Annelies had geen antwoord gekregen van Erika of ze vandaag mee mocht naar de wedstrijd. ‘s Morgens kreeg ze te horen dat dat wel mocht. Gelukkig reed de bus langs Pendleberry en konden we haar daar oppikken. De wedstrijd ging door in een school in Modimolle, een dorp naast Bela-Bela. Daar zagen we nog allerlei scholen die deelnamen. We mochten dan plaatsnemen in de zaal. Vooraan zat de jury. Als deze klaar was, werd er een koor op het podium geroepen. Er waren verschillende categorieën. Spa Park had drie verschillende koren die elk een lied hadden voorbereid; koor van de kleintjes, het jongenskoor en het grote koor. Ze hadden allemaal heel goed gezongen! Het was ook fijn om andere scholen te zien optreden. Tijdens de middag gingen de kinderen terug naar de bus. Daar kwam iets later een heel leuke verrassing aan. Mister Adams had pizza’s voor alle kinderen met een drankje erbij. Daar waren ze natuurlijk enorm blij mee! En toen alle pizza’s waren uitgedeeld, waren er nog net genoeg voor ons over. Hadden wij even geluk! Daarna zijn we nog de oudere koren gaan kijken. Dit waren er niet zoveel. Na deze optredens was het tijd voor de lunch. Dit was pap met rode biet, spinazie en een stukje kip. Toen we aan het eten waren, kwamen ze ons vertellen dat de bus de kinderen al naar huis zou brengen en dat we niet moesten wachten op de uitslag, want dat kon nog wel even duren. We aten onze lunch en dan vertrokken we naar de bus. Deze busrit was geen stille, want de kinderen waren erg uitgelaten en de leerkrachten zaten op de andere bus. De kinderen werden op verschillende punten afgezet. Eens in Spa Park namen we onze fiets, maar ik merkte meteen dat mijn band plat was. Er zat een scheur in de buitenband. Te voet naar huis dan maar... Vanavond gaan we uiteten met Tanya en Anthony in Ocean’s Basket, dezelfde plek waar we met Dirk en Cora een tijdje geleden zijn gaan eten. Daar hebben we weer heel lekker gegeten. Daarna zijn we nog naar Langplaas geweest, maar we waren ook weer vroeg thuis. Niet veel te beleven in die tent.

Zaterdag

Vannacht ben ik in het andere huisje blijven slapen. We zijn dan rustig opgestaan en samen ontbeten. Daarna heb ik even voor school gewerkt en in de namiddag zijn we gaan winkelen voor onze stageplaatsen. Begin december hielden we een spaghettidag om geld in te zamelen voor onze stageplaatsen. Ieder jaar zorgen de studenten ervoor dat de school van nieuw materialen wordt voorzien zoals sportmateriaal, klinkers voor op de speelplaats, grote waterkannen, ... We zijn gestart in de winkel ‘Game’. Daar heb je allerlei materiaal. Hier kochten we ballen, speelgoed voor de baby’s van Tekna, een box om muziek af te spelen, basketbalringen en nog veel meer. We zijn ook in de winkel geweest waar ze allerlei materiaal vooral uit plastiek verkopen. Hier kochten we de grote waterkannen. We hebben nog centen over, dus we zullen zeker nog een keer gaan winkelen.

Zondag

Onze zondag zag er grotendeels hetzelfde uit als zaterdag, zonder het winkelen dan.

Nog twee weekjes en dan zit ons avontuur erop. Het is nog niet de tijd om te treuren, maar om nog heel hard te genieten!

Tot volgende week!

- Bo

[lip-punt-nl]

Je hebt de band lek (@svenhekert) of een lekke band en je gaat de binnenband vervangen. Maar je hebt geen idee waar je moet beginnen met zoeken. Wat heb je nodig om de goede binnenband te vinden? Doe deze twee dingen: 1. Noteer de cijfers/maat die op de buitenband staat 2. Recht ventiel of zit er een bochtje in? Uitleg: 1. Op de buitenband staan allerlei cijfers en letters. Het gaat om een cijfercombinatie. Deze staat meestal het grootst op de band. 3.00-4 of 4.80/4.00-8. Dit is de bandenmaat. 2. Een recht ventiel is een recht staafje. Met een bocht erin wil zeggen een haakse bocht. Dit zie je aan de buitenkant zitten. Het zit niet verstopt binnenin de velg. Als je in de webshop klikt op categorieën en dan binnenbanden, zie je links filters staan. Daar staat de maat bij. En bij de meeste maten heb je een recht of krom ventiel. Dit kan je aanvinken. Zo blijft de binnenband over die er in de buitenband past. Twijfel je nog? Neem contact op, dit kan je doen via de whatsapp button bovenaan de shop en we helpen je zsm. #binnenband #band #lekkeband #debandlek #buitenband #tip #bestelhulp #zondag #rubberband #wiel #vervangen #noteren #filters #webshop #hulp #advies #tips #tricks https://www.instagram.com/p/CesRy99IKYD/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[dropshippingcentrale]

Op zoek naar een Michelin buitenband? Ook dan kan je terecht bij www.brucestore.nl. De beste banden voor een mooie prijs. Wil je extra korting? Bestel dan in de maand april en ontvang 5% korting in je winkelmandje met de code ‘voorjaar’. Dus TREK EROP UIT! met brucestore https://www.brucestore.nl/brommersfietsen/sort/az/filter/merk-1421 #originelemerkproducten #groothandelprijzen #gratisverzending #voor12uurbesteldvandaagverzonden #michelin #buitenbanden #veiligoppad #5procentkorting #voorjaar #bruce https://www.instagram.com/p/CNen3jthCvv/?igshid=1iccmez63q16

[superstore3291-blog]

Simson fietsbanden repareersetje

Simson fietsband reparatieset Handig mee te nemen reparatie setje van Simson voor de fietsbanden Dit setje bestaat uit waterproof schuurpapier knippleisters plakpleisters solutie 3 metalen bandenlichters een buitenband plakker en een ventielslang Met de bandenreparatieset van Simson plakt u ruim 12 lekke fietsbanden http://dlvr.it/R9PQt1

[vervoer1]

Kies de juiste fietsband

Wanneer je op de fiets zit krijg je met veel verschillende weersomstandigheden te maken. Of het nou regen of sneeuw is of een glad wegdek. Het is belangrijk dat je fietsband voldoende profiel heeft zodat je grip hebt tijdens zo veel mogelijk verschillende weersomstandigheden. Ga je een nieuwe fiets kopen dan is het ook verstandig om meteen naar de banden te kijken. Heb je al een fiets en zijn je banden toe aan vervanging dan lees je hier waar je op moet letten.

 De maat en soort

Allereerst is het natuurlijk belangrijk dat je de juiste maat band kiest. Deze staat aangegeven op de binnen- of buitenband. Ga altijd voor deze maat bij het kopen van nieuwe banden. Er zijn twee verschillende maatsoorten die worden gebruikt. De inchmaat en de ETRTO-maat. De inchmaat is daarnaast onderverdeeld in een Nederlands/Engels-systeem, Duits-systeem en Frans-systeem. Dit leidde tot veel verwarring en daarom hebben verschillende fabrikanten de ETRTO-maat ontwikkeld. Dit is een universele aanduiding.

 Voor iedere soort fiets zijn er banden. Dit ligt aan de manier waarop je de fiets gebruikt. Ga je een fiets kopen die vooral in de stad wordt gebruikt dan moet de band slijtvast zijn en zorgen dat je comfortabel kan fietsen. Racefietsbanden moeten juist weer zorgen voor zo min mogelijk weerstand en zijn daarom zo dun mogelijk zonder enig profiel.

 Naast de soorten maten en banden zijn er ook nog drie verschillende ventielen. Het Dunlopventiel, het Frans ventiel en het autoventiel. Het Dunlopventiel is in Nederland het meest voorkomend, het Frans ventiel is een stuk dunner en wordt dus meer gebruikt bij fietsen met een dunne band. Het autoventiel komt het meeste terug bij fietsen zoals mountainbikes.

 Bandenspanning en reflectie

Het is verstandig om elke maand de bandenspanning te controleren. Slappe fietsbanden slijten sneller en fietsen minder goed. Is de fietsband te hard dan worden de schokken van de weg niet goed opgevangen. Daarnaast zijn alle fietsbanden in Nederland verplicht voorzien van witte of gele reflectoren te hebben. Dit kan ook op de velgen zitten. Maar controleer ook of er nog genoeg reflectie is vanaf de zijkant. Hiermee zorg je dat je opvalt voor het verkeer dat van de zijkant komt.

[fietskriebelskos]

AL08 Aan de Poorten van Montblanc (Talamanca - Montblanc 116 km 1.634 hm)

AL08 Aan de Poorten van Montblanc (Talamanca – Montblanc 116 km 1.634 hm)

Met links de rotsen van de Montserrat richting Manresa en Ingualada, waar ik bij een fietsenwinkel nieuwe buiten- en binnenband wil kopen. Waar ik al bang voor was, de buitenband maat hebben ze niet. Voor extra bescherming van binnenuit adviseren ze de binnenbanden in te spuiten. Maar gedaan. Banden weer op spanning en verder! Iets verder! Weer veel hoogtemeters, maar het weer zit mee en…