#biləcəyimi

[metbuat]

FOTO

Məşhur boksçu Tayson Fyuri futbol klubu almağa hazırlaşır.  Metbuat.org “TalkSPORT”a istinadən xəbər verir ki, söhbət boksçunun yaşadığı şəhərin eyniadlı təmsilçisi və uşaqlıqdan azarkeşi olduğu “Morecambe” klubundan gedir. Adıçəkilən klub İngiltərənin üçüncü divizionunda çıxış edir. Tayson “TalkSport”a açıqlamasında artıq kluba maddi yardım etdiyini deyib: “Mən “Morecambe”ni almağı düşünürəm.…

[xancann]

Mən də bilirəm kimsəyə ehtiyacım olmadığını, tək də bacara biləcəyimi. Sadəcə insan bəzən yaslana biləcəyi birini istəyir, hamısı bu qədər.

[petr1chorr]

Tələsdiyim hər yerə çata biləcəyimi, qaçdığım hər şeydən qurtula biləcəyimi, dəyər verib önəmsədiyim insanlar tərəfindən hər zaman önəmsənəcəyimi, tapmaq istədiyim şeyi axtarmağa davam etsəm, axtardığımı tapacağımı zənn etmişdim həmişə. Amma sonra, gecənin bir vaxtı qaçdığın hər yerdən, hər şeydən, hər kəsdən uzaqda, axtardığın heç nəyi tapmamış, tələsdiyin heç nəyə çatmamış vəziyyətdə otağın bir küncündə oturmuş şəkildə tapırsan özünü. Üstümdə hər şeydən əl çəkmişliyin rahatlığı var sanki. Hər zaman elə belə də olmalı imiş kimi...

[huseynmammad]

İstəsəm hər şeyə nail ola biləcəyimi deyə bilmərəm. Gücüm məhdud olduğu üçün bəzən uğur qazana bilmərəm. Bəzən yıxılaram və hər şey yaxşı getməyə bilər, bu məndən heçnə almaz, əksinə, hamsı başqa bir dərs verib gedərlər. Eyni zamanda mən nəfsimə güvənə bilmirəm, bəzən özümü yüksəkdə, bəzən də aşağıda görməkdən qorxuram. Orta yolu tapmamaqdan qorxuram... Bilirəm ki, mən inancımı qorumalıyam və bu daha diqqətli yaşamalı olduğumu göstərir. Ona görə də "qəlbim təmizdir" deyib kənara çəkilə bilmərəm. Bilirəm bəzən fərqli qayğılarım olur, çox əsəbləşirəm və hamından çox özümü yoruram. Qəlb incitməkdən, lazım olanda Allah'ın sevəcəyi şəkildə hərəkət edə bilməməkdən, qaranlıqa itməkdən çox qorxuram... Amma mən də bütün bunlar üçün mübarizə aparmağı sevirəm, dünyanın yeri gələndə məni bədbəxt etməsini, içimdəki yeri doldurmamısını sevirəm. Bütün bunların baş verməsi məndə itmədiyimə ümid verir. Bu mənə hələ də, səy göstərməyə ümid verir...

[aysdeluna]

Elə yazmısan elə bildim podruqan ölüb. Ürəyim ağrıya ağrıya oxudum yazdıqlarını. Hekayənin axırında da öyrənirəm ki, əri telefonuna baxırmış. Gör nə olub.

Bu arada uşaq dünyaya gəldi?

Hə elə ölümə bərabər bir şeydi. Çünki bir daha o qızla bir araya gələ biləcəyimi düşünmürəm.

Yox, 2 ay var hələ.

[gulchinus]

Musiqi dinləyərək bütün problemlərdən qaça biləcəyimi zənn edirəm. Amma hər mahnı fərqli bir şey yada salır.

[silveriistblog]

28.12.23r21:30

“İnsanlar məni duyğusuz, özündən razı, qərarlı, yalnız özünü düşünən biri olaraq bilirlər.Haqlıdırlar özümü elə tanıtmışam və hərəkətlərim ilədə bunu təsdiqləmişəm. Hər insanların səhv edə biləcəyini və həmin o səhvlərin bağışla biləcəyimi bilirəm, amma hər dəfəsində doluram və bir anda ani qərarla silə bilirəm.Bu qərarların gələcəyim üçün ən düzgünü olsa da məni xoşbəxt etmir. Amma duyğularımı önplana atsam uduzacağımı bilirəm. Buna görə də həyatıma kimisə ala bilmirəm, şans verib çətinliklə həyatıma aldığım insanlar belə məni yanıltdılar.”

[fakhriia]

amma ona baxanda mənim üçün daha nələr olacaqsa bu lənət dünyanın hər dərdinə sırf ona görə dözə biləcəyimi hiss edirdim.

[xadiiland]

Məndə bilirəm bacara biləcəyimi,ama işte insan yenə də o cümləni eşitmək istəyir

[mavininincisiiderya]

Pes edirəm ciddən axtarmayacam səni.Mən edə biləcəyimi etdim kaş bir azda sən etsəydin😐

[leyyou3]

Bəs sənin özünü gördüyün ixtisas, sahə hansıdır?

Uşaqlıqda rəsm, yazı, ədəbiyyat kimi hobbilərimi bir şəkildə işimə çevirib bunun gəliri ilə həyatda qala biləcəyimi düşünürdüm, ancaq zamanla bu ölkə mənə sırf bunu etmək istəyib də həyatsızlaşan en qədər gənci nümanə göstərdi. Nəticədə yetişkinlik ərəfəmdə ailəmə yük olmadan təhsilimi xaricdə davam etdirə biləcəyim bir dövlət proqramına baş vurdum və indi olduğum yerdəyəm. Ancaq gözdən qaçırdığım tək kiçicik nüans lego düzəltməyi sevməmlə gələcək ixtisasımı və bəlkə də gələcəyimi bəlirləməyin çox da yaxşı fikir olmaması imiş :D

Hal-hazırda sadəcə inandığım bu ölkə sərhədlərindən çıxmağın içində olduğum qəliblərin, basqıların sərhədlərini də qırmaqda bir vasitə olacağıdır

[mmar1ia]

Bu il mənim üçün hər cəhətdən təcrübə dolu bir il oldu. Bir daha böyüdüm, “yaxın” dediyim insanları həyatımdan sildim, yeni insanlar tanıdım, istəmədən də olsa sosiallaşmalı oldum, “yalnız” bir şəkildə bir çox çətinliyə qarşı güclü olmağa çalışdım, bəlkə danışsam sizlər üçün çox xırda, mənim üçün isə böyük problemləri həll edə biləcəyimi gördüm, hobbilərimlə həyatıma rəng qatdım azdan çoxdan, tələbəlik illərim sıxıcı da keçsə, çox şey öyrənəcəyimi düşündüm. Ən əsası isə, hər zaman pozitiv olmağa deyil, daima pozitiv qalmağa çalışdım. Ailədə, universitetdə, dostluq münasibətlərində hər zaman “ən yaxşısı olacaq buna inanıram” deyərək axışına buraxdım hər şeyi. Yeni bir ildən gözləntim, hüzur, uğur və parlaq bir ildir. Çox insan kimi “həvəsim yoxdur, sıradan bir il olacaq” deməmişəm heç bir zaman, bu sözü dilimə belə gətirməmişəm. Çünki, inanmaq istəyirəm, yeni ilin uğuruna inanmaq istəyirəm. Siz də ən azından inanmağa çalışın…

[fatimeesedd]

6 ədəd 20 dəqiqəlik aralarla qurduğum xatırladıcılardan sonra güclüklə gözümü 06:50 də açdım. Nə qədər oyaq kimi görünsəm də çölə çıxdığım zaman xəfif rüzgarın üzümə vurması ilə tam ayıla bilmişdim. Ətrafa sanki bir də dönməyəcəkmiş kimi nəzər yetirdim. Elə bu dəm hiss etdim ki, bizim məhəllə necədə hüzurlu və sakin idi.

Hələ alatoranlıq olan hava dekabr ayına görə olduqca isti lakin sisli idi. Özümü dostoyevskinin əsərlərində kimi hiss etdim. Yol getdikcə maşının şüşələrinə yansıyan işıqlar isə hava işıqlaşdıqca öz dəyərini itirirdi. Demək olar yollarda çox az sayıda maşın və piyada var idi. Sanki şəhər yatmış 2-3 nəfər isə bu şəhərin qeydinə qalmaq üçün gecə boyu oyaq qalmışdılar.

11:50 də olan uçuşa çatdırmaq üçün sərçələrin belə oyanmadığı bu saatda evdən çıxmaq mənə sadəcə daha çox yorğunluğa səbəb olurdu. İçimdən Limana yaxın əvvəlki evimizdə yaşasaq daha artıq yatar atamla daha çox vaxt keçirərdim deyə düşünüb içərlədim. 4 aydır ki, atamla idim və sadəcə gedən zaman onu necə ihmal etdiyimi anlamışdım. Gözündə olan o yorğunluq məni incidir hətta özümü günahkar hiss etdirirdi.

08:12 sularında atışdırmalıqlar üçün aptekin yanında olan mağazaya girdik. 08:18 də isə aptekə çatıb qapıları açması üçün işçimizi gözlədik. Yol çıxacağımdan çox atışdırmadım. Həyəcanlı olduğum üçün yemək məni narahat edir bəzənsə qaytarmama səbəb olurdu. Lakin isti kofe məni özümə gətirmiş və bir az daha ayıltmışdı.

Və budur saat 09:52 biz artıq limandayıq lakin hava şəraiti səbəbi ilə uçuşumuz bir az gecikdiriləcəkmiş. Onsuz həvəslə başladığımız hansı olay tam olaraq istədiyimiz kimi gedirdi ki.

13:32 yenidən limandayıq və bu dəfə də 17:50 üçün uçuşumuz gecikdirildi. Qərara gəldik ki, elə yaxşısı burda oturub gözləməkdir. Bu gözlənişin uzun çəkəcəyini hiss etmiş kimi hər kəs hər kəslə artıq tanış olmuş və öz yol yoldaşını seçmişdi.

21:43 biz hələ də uça bilməmişik və bu gün limanda qalacağımız gözlənilir. Çox dəyərli bir tarix müəllim ilə tanış olmuşuq. Bizə gec saatlara kimi tarixin ən tozlu səhifələrindən mətnlər danışdı. O qədər qayğıkeş və mülayim səs tonu var idi ki, mənə babamı xatırladır və ondan yana daha çox darıxmama səbəb olurdu. Müəllim danışdıqca içimdən tezliklə təyyarənin qalxmasını və babama sarılmağın xəyalını qururdum.

23:50 sularından yazıram, bu gün heç bir uçuş olmadı və biz xarici terminala getməli olduq. Artıq liman bizə öz evimiz kimi hiss etdirir. Keçid məntəqələrinə yaslanıb musiqi dinləyənlər, bardaş qurub yaşlı kəsimin həyat təcrübələrinə qulaq asan cavanlar və onları öz nəvələri kimi çantalarındakı sovqatlarla bəsləyən xalalar. Bu atmosferi heç bir hava limanında görə biləcəyimi sanmırdım. Hamının bir olması və bunu həqiqətən səmimiyyətlə etməsi içdən içə məndə fərəh hissi doğurdu. Ətrafa göz gəzdikcə doğmalıq hissi ilə yanaşı içimdə baş verən heç bir yerə aid olmamam hissini boğmağa çalışdım. Uğurlu olduğum söylənəməz idi amma çabalamağım məni rahatlatdı.

04:21 artıq bizi terminal işçiləri belə tanıyır. Hamısı ilə həmsöhbət olub çox əyləncəli vaxt keçiririk. Mc'da olan balaca kresloları birləşdirib yatmalı olduq. Bizə verilən məlumata görə isə sabah 07:00 da təyyarə qalxmalı idi.

06:34 bizi oyatmasını xahiş etdiyimiz terminal işçisinin narahat səsi ilə gözümüzü açdıq. Mülayim bir tərzdə bir-birimiz üçün xeyirli bir sabah olmasını arzuladıq və toparlanmaq üçün çantamızı yığışdırdıq. Bir az özümüzə gələndən sonra isə hamı ilə sağollaşıb aşağı məlumat almaq üçün düşməyi qərara aldıq.

Təxmin etdiyiniz kimi o saatda da təyyarə qalxmadı və hər kəsin üzündə olan o ümid hissi yavaş-yavaş özünü yorğunluğa verdi. Mənə bir an elə gəldi ki, sanki müharibə dövrüdür və biz öz yurduna gedə bilməyən sakinlərik.

12:57 hər kəs bezib. İki günün verdiyi yorğunluq ilə çoxları artıq oturacaqları belə tərcih etmir, elə zəmində də oturub anonsları gözləyirdi. Dözə bilməyənlər isə çoxdan biletlərini bir sonrakı tarix üçün dəyişib evlərinə getmiş hətta çoxları biletlərini qaytarmış və birdəfəlik tərk etmişdi limanı.

Artıq başım ağrıyırdı və qızdırmam var idi. Özümü çox halsız və ac hiss edirdim. Verilən çox yeməyi normal yeyə bilməmişdim. Çoxsu ya çox az ya da heç bişməmiş idi. Hal-hazırda limanın gözləmə zalında dayanmışıq lakin yenə də bir xəbər yoxdur. Biletimi qaytarmaq və burdan birdəfəlik getmək ümidi ilə atama yığıb məni burdan almasını xahiş etdim.

14:07 evdəyəm artıq. Soyuqlamanın da verdiyi təsirlə səsim tutulmuş və qızdırmam qalxmışdı. İlıq bir duş qəbul edib yatağıma uzanmaq və heç oyanmaq istəmədim. Elə bu fikirlə də məni yuxu aparmış heç duş da ala bilmədən yatıb qalmışdım.

Gözümü açanda isə saat 19:45 idi. Bu gün dünya çempionatı var idi. Uzun bir duş sonrası Argentina və Fransa oyununu böyük həyacanla izlədik. Argentinanın qələbə qazandığı bu oyun olduqca nəfəs kəsici və stressli keçmişdi. Azarkeşlər ağlayır və bu qələbənin sevincini bir-birlərinə sarılaraq göstərirdilər.

03:27 hər kəs yatıb mənsə iki gündür baş verənləri düşünürəm. Yuxu kimi keçən günün ardından yenə əvvəlki halımla dönmüşdüm. Dünən soyuq kresloda yarı oturaq halda yatmağa çalışırdım indi isə öz yatağımda uzanmış tavanı izləyirdim. Mən bu günü keçdim bəs daim bir yerlərdə yaşayan, evsiz qalan, gah yemək tapıb gah da tapmayan kəslər ? İçimə oturan kədər ilə qulaqcıqlarımı taxıb yatmağa çalışdım.

17/10/22 getmək ümidi ilə çıxdığım evə 18/10/22 də bir də getməmək diləyi ilə qayıtdım. Həqiqətən də həyat çox qəribədir. Çıxdığımız yollarda nələr baş verəcək bilmir və o yolun sonu olacaqmış kimi addımlayırıq. Oysa həyat biz planlar qurarkən, o öz ampulasında işlərini görürdü. Nə demişdi atalar : sən saydığını say gör fələk nə sayır..

[kalptekmavi]

Yenə mən və yenə ağlımnan keçən düşüncələr. Və yenə təbiiki o düşüncələrin içində olan sən. Niyə bunu edirəm bilmirəm, niyə buları yazıram, niyə bura yazıram bilmirəm. Ama görərsən bəlkə oxuyarsan düşüncəsi qəribə hiss etdirir. Nə ara bu hisslər var oldu bilmirəm, nə ara belə çox oldu bilmirəm amma oldu. Kaş olmasaydı demirəm, amma kaş bu qədər imkansız olmasaydın. Zaten bu şeylər harda imkansız var gedib onu tapır, gördüyün qədəriylə bu şeyin adını qoya bilmirəm. İlk dəfədi bu hissləri keçirirəm və bu məni çox qorxudur. Qorxuram. Bilinməzlikdən qorxuram. Mən sənə qarşı olan bu hisslərdən qorxuram. Bitməsini istəyib, istəmədiyimi soruşsan ki soruşmazsan bilirəm amma mən deyim yox istəmirəm. Bir bilinməzliyin içində olsamda, qorxsamda istəmirəm bitməsini. Bir gün cəsarətimi topluyub bura yazmaq yerinə sənin özünə yazmaq istəyərdim. Amma edə biləcəyimi düşünmürəm. Nəysə başını ağrıtmıyım oxuyursansa. Sağol.

[politiciansstuff]

“Heydər Əliyev ona edilən yaxşılığı unudan insan deyildi” – Deputat xatirələrini danışır

“Heydər Əliyev çox uzaqgörən, bütün planları ilə dövlətin 10-15, çox zaman 50 il sonrakı uğurlu taleyini düşünən, hesablayan siyasətçi idi. O, heç bir sözü boş yerə deməyib. Dediyi hər kəlmənin illər sonra, reallaşdığının şahidi oluruq. Xoşbəxt insanam ki, onunla bir müddət işləmək mənə də nəsib olub”.

Bu sözləri ümummilli lider Heydər Əliyevin anadan olmasının 101 illiyi ilə əlaqədar Lent.az-a xatirələrini bölüşən deputat, Ana Vətən partiyasının sədri Fəzail Ağamalı deyib:

“Bir xatirəni yada salmaq istəyirəm. 1990-cı illərin əvvəllərində ölkədə böyük xaos hökm sürürdü. Surət Hüseynov qiyam törədərək Baş nazir vəzifəsinə gəlib çıxmışdı. Mən Sosial Təminat nazirinin müavini idim, lakin naziri əvəz edirdim. Əmrim prezidentin masası üstündə idi. Nazir vəzifəsinə təsdiqlənməyim gözlənilirdi. Həmin ərəfələrdə “Əsrin müqaviləsi” imzalanmalı idi. Sürət Hüseynov Moskvanın diktəsi ilə bu müqavilənin imzalanmasına bütün imkanları ilə əngəl olmağa çalışır, müqavimət göstərirdi.

Öz təsir dairəsi altında olan qəzetlərdə tez-tez müqavilənin Azərbaycana fəlakət gətirəcəyinə dair yazılar verdirirdi. Zərdüşt Əlizadənin “İstiqlal”, Yevlaxda çıxan “Yun” qəzetində, Nazirlər Kabinetinin mətbu orqanında Heydər Əliyevin neft siyasətinə qarşı məqalələr verir, sərt çıxışlar edirdi. Aprel ayının sonlarında Milli İstiqlal Partiyasının “Millət” qəzetinə müsahibə verib, Surət Hüseynovu istefa verməyə çağırdım. Yazı çıxandan sonra Surət Hüseynovun müavini məni çağırdı. Məqaləmi qarşıma atdı. Dedim “bəli, mən bunu demişəm, sözümdə də dururam. O, Heydər Əliyevə, dövlət siyasətinə qarşı çıxır, istefa verməlidir”.

Bu hadisədən sonra Sürət Hüseynov Etimad Hüseynovun rəhbərlik etdiyi Qarabağ Əlillər Cəmiyyətini mənə qarşı qaldırdı. Bir toplantı keçirildi, əlillər üzümə durdular ki, mən onların haqlarını verməmişəm, nazirliyi “yeyib dağıdıram”. Sürət Hüseynov həmin iclasda məni işdən azad etdiyini bildirdi. Mən dedim ki, onun buna səlahiyyəti yoxdur, bu prezidentin səlahiyyəti altında olan məsələdir. Aramızda qalmaqal yarandı. 2 ay aramızda gərginlik davam elədi. O məni işdən çıxarmaq üçün təzyiq göstərir, Heydər Əliyev imkan vermirdi.

1994-cü ilin avqust ayında Prezident Administrasiyasında müşavirə keçirilirdi. Surət Hüseynov düz 2 saat gecikdi. Məlum oldu ki, yenə əlilləri yığıb “Azadlıq” meydanına. Bu dəfə artıq Prezidentə təzyiq göstərdi ki, Fəzail Ağamalını istefaya göndərməsə, Prezident Aparatına hücum edəcəklər.

Heydər Əliyev yeni seçilmişdi, ölkədə qarışıq durum mövcud idi. Bu məlumatı mən prezidentin köməkçisi Eldar Namazova çatdırdım və dərhal ərizəmi yazdım ki, Heydər Əliyev istefamı qəbul eləsin. Qapının arxasından Heydər Əliyevin əsəbi səsini eşidirdim. Həmin gün mənim istefam qəbul edildi. Heç unutmuram, həmin iclasda Heydər Əliyev çıxış edərək “Fəzail Ağamalı istefa verir. Amma bu mövcud şəraitin və hamının günahıdır” dedi.

Surət Hüseynov vəzifədən getdikdən sonra Heydər Əliyev məni qəbuluna çağırdı və yenidən nazir vəzifəsini təklif etdi. Mən deputat kimi ölkəyə daha çox fayda verə biləcəyimi dedim, o da fikrimi qəbul elədi. Heydər Əliyev heç bir zaman ona edilən yaxşılıqları unutmurdu. Mən Milli Məclisin deputatı seçildikdən sonra səhhətimdə ağır problem yaranmışdı. O diqqət göstərdi və dövlət başçısının göstərişi ilə mən İsveçrəyə müalicəyə göndərildim”.

"Lent.az" saytı

İlhamə Həkimoğlu

10 May 2024-cü il

https://lent.az/xeber/siyaset/heyder-eliyev-ona-edilen-yaxsiligi-unudan-insan-deyildi-deputat-xatirelerini-danisir-40606406

[latifahasann]

Hansı yaşımda nə öyrəndim. (15.04.2020)

Yaş 10. Qaynayan kimi kartofu soyuq suyun altına qoyanda içinin soyumadığını, tez soymağa çalışarkən əlimi yandıra biləcəyimi öyrəndim.

Yaş 12. Uşaq ağlıyla qınadığımız böyüklərin əslində çox şeyi düzgün etdiyini öyrəndim. .

Yaş 14. Bir yerdə rəqabət varsa, deməli, orada iş sevgiylə görülmür. Rəqabətin axmaqca bir şey olduğunu öyrəndim.

Yaş 16. Bizim üçün adiləşən kiçik şeylərin əslində necə də böyük və əhəmiyyətli olduğunu öyrəndim. .

Yaş 18. Biri oxuduğu kitablarla özünü oxuma-yazma bilməyən bir kəndlidən üstün hesab edirsə, onun hələ heç nə bilmədiyini öyrəndim.

Yaş 20. Pisin və yaxşının sadəcə mənim baxış bucağım olduğunu, baxış bucağımın fikirlərimdən və danışdığım sözlərdən necə də asılı olduğunu öyrəndim.

Yaş 21. Sosial təcridin insana necə yeni bacarıqlar qazandıra biləcəyini öyrənirəm. :)