#bi!cana

[fairytail-incorrectquotes]

Freed: When Freud said bisexuality is what happens when you don't fully develop a brain, he was right and Bickslow is proof.

Cana: Freud is a little bitch, my idiocy doesn't have anything to do with my bisexuality and all to do with my own hubris.

Lisanna: I get offended when Freud says I'm a dumbass because I'm bi, because I feel like he's overlooking all the other perfectly valid reasons I'm a dumbass.

Lucy: I'm gonna be a smart bi just to flex on Freud.

[moltensmusings]

My sister said I should redraw the first one and obviously that meant I had to redraw the second.

The only 2 juvia ships I have.

[hopeheartfilia]

thinking about how it was kind of hard to be like a lucy heartfilia fan account without mostly ending up posting nalu content?

like there was definetly a lot outside of that, but it was just. a situation? somehwta idk im not thinking anything specific about it, more like how it feels like thats a thing

[ll33c0ji1]

Loke is the kind of guy to get on his knees and wail to God, “Why must our women suffer?!” He’d cry with one hand clawing at his chest while the other beats at the ground.

I love Gray, Lucy and Loke (also Cana, she’s here in spirit). The imagery and energy that they all share together makes me so happy. They’re all in-love and that alternates between romantic and platonic depending on the mood.

This entire post was inspired by @u1tear and the description on their post ‘hot girl and two bi guys with homoerotic overtones’. If we add in Cana then its just a group of bi losers.

[lymmielove]

fairy tail headcanons bc why not

Natsu has the neatest handwriting out of the kids the grew up in Fairy Tail (Gray, Erza, Cana, Levy, etc..), Erza has the worst one.

Romeo's last name is actually Rose. His Dad and His Mom divorced, and he chose to have his Mom's last name since she raised him better anyways. So, his full name's Romeo Rose. Wendy told him his name was pretty. He blushed with pink fire coming out of his nose

Speaking of Romeo and Wendy, they're besties. They be gossiping about guild drama behind all they backs. Wendy knows about shit she shouldn't because Romeo was both literally and figuratively born in the guild

Lucy has Aquarius. Yukino has Scorpio. The two wizards are straight pen pals bc of it

Loke and Aries are dating. Ophiuchus was the only Zodiac to know.

Rogue cannot handle alcohol. He drinks mocktails

When the Barbie Movie came out, The kids who grew up in Fairy Tail dressed up in extravagant pink. Gajeel, Lucy, and Juvia went to go see Oppenheimer.

Romeo, Wendy, and Sherria are the friends you wouldnt expect to be friends

During when the gang was gone for seven years, Romeo got all of their clothes from when they were kids. He keeps them in his room. The gang knows, but doesn't comment on it seeing as they practically raised the kid.

Romeo's mom is a member of Quatro Cerberus. She was banished from Magnolia on something she didn't commit. After The GMG, she was allowed back. The Fairy Kid gang calls her "Auntie Enno"

Levy is the most "like that" out of the Fairy Kids. She has a glock and everything. When she was younger she always wanted the smoke.

Freed is the most "like that" out of the Thunder Legion. The Wizard Saints fear him. The Council fears him. Laxus loves him.

Bickslow's babies have deemed Lisanna as they mama. Bickslow doesn't mind.

Lisanna came back to the guild and immediately turned bi. Too many hot ladies and pretty men.

Yukino's first kiss was Minerva when they were like 12. Yukino didn't know it was Minerva until she met her in Sabertooth.

Minerva, Sting, Rogue, Orga, Rufus, and Yukino all had a plan to try and off Jiemma. Sting just snapped enough to get him early.

Yukino actually constantly compares herself to Lucy a lot. Yukino's dream was to get all 13 zodiac keys, but Lucy has them, so she backed off. She came very close to breaking all her contracts even after when she had her convo with Lucy. Her and Ophiuchus had a very heartfelt convo afterwards.

All dragons have a "dragon thing." Wendy can stop storms in their tracks several countries away. Gajeel's a human metal detector and magnet. Sting's a human glowstick. Rogue can bend rooms to his will if they're pitch black. Natsu has the highest spice tolerance in all of Earthland, AND he sheds scales regularly that can be mini-bombs if used correctly.

All dragon slayers (THAT HAD DRAGON PARENTS) are 85% dragon and 15% human. I didn't make the rules. They all have tails and horns and visible scales.

Dragon Slayers have a hoard network where they share treasures (i'll elaborate on this later)

[lollydolly676]

One thing I want to do is rewrite fairy tail because some of these characters are done dirty by Mashima or life in general.

Ideas include:

- Juvia gets more character development outside of her relationship to Gray. Yes, her relationship to Gray is so important, but I want the energy from the battle of fairy tail arc where she sacrificed herself for Cana and acted like a normal human being with Gray, while still showcasing her crush.

- Freed development! He was such an interesting character when he was introduced! He even shaved his hair after the battle to show his remorse! He was flirting with Mira! Then he turns into a Laxus fanboy?? On the same level as Juvia. Actually he doesn't have a steady character, it's like Mashima spins a wheel to decide how he's portrayed.

- Break Jellal out of the possession early! This is just because I love him and don't want him to suffer, but the implications of this are awesome. You have Ultear who lost her pawn, so now she has to decide whether to reveal herself or keep acting like a manipulated patsy. This could end up with Jellal chasing this woman to the ends of the earth and declaring war on Grimore Heart. Simon also lives! And discovers his identity as a bi man torn between Jellal and Erza. They end up as a codependent group and no one can tell whose romantically involved. (Is it Simom and Erza, Erza and Jellal, Jellal and Simon?? Who knows?)

- NaLu will they won't they relationship, but from the guilds point of view. Are they dating? Natsu just broke into her house and cuddled with her, and Lucy just dragged Natsu to a restaurant and went on a walk after where they were holding hands the entire way! Meanwhile, Lucy goes around moaning about hows she's single forever, while Natsu goes around telling people he has a girlfriend. Everyone is confused because they didn't think Natsu knew what dating was. (This one is basically canon already).

[kiriekonamistan]

I have been given too much freedom

It's time for Cursed Thoughts With Kirie!

I'm gonna be thinking about this until the day I die btw. I just love Fairy Tail too much not to post a bit of random stuff I thought of.

This is mostly a headcanon and partially a story idea; So we all know that Cana Albarona is a flirt, ms bi/pan queen over here, right? I had a really funny idea for something that could happen after the Alvarez War but either at the same time as 100yrs Quest, just before 100yrs Quest, or some time after it ends.

•Cana is the member of Fairy Tail who has the most notable track record for bad dates, bad picks for a partner, and the longest list of dark mages (some of which she knew were dark mages prior to trying to date them) dated by a legal/light guild mage. There's a column in Sorcerer Weekly magazine dedicated to the dating habits of big-time-guild mages.

Cana's interests are notoriously very hard to get a read on because one week she'll be with a perfectly average gal with a job at a local cafe, next month she's spotted at a seedy tavern making out with freakin' Bora the Prominence (after getting kicked from Titan's Nose but before the scheme in Hargeon Port)!

This goes on and on for years, she's seen sharing a drink with some shady character who is later revealed to be a grunt for a dark guild (she claims innocence every time one of her exes gets arrested for something like this, the Magic Council is livid every single time), then she's with some nerdy nobody from a village near Magnolia. At some point after the war with Alvarez she's even listed as dating Brandish Mu of the Twelve Shields for a while (Spriggan Twelve).

-All this to say Cana is unashamed of who she is interested in dating. She only keeps a low enough profile to not get herself or her dates arrested and so that she doesn't attract any bad attention to the guild.

But one day Sorcerer Weekly holds a viewers poll for the top hundred most attractive wizards in Fiore. Not just guild wizards either, any mage who a subscriber of Sorcerer Weekly finds appealing can be submitted but there needs to be a minimum of two photographs mailed in along with the viewer's entry ticket. (or something like that, I'm making this up, I don't know how magazine contests work)

The recommendations are mailed in, the issue is published, and mages across Fiore and beyond are shocked (many are appalled) to see the Black Wizard Zeref's photos printed just below Jellal Fernandez. The Fairy Tail guild is in chaos; Natsu looks like he's suffering from his motion sickness despite being seated firmly on a picnic bench, Gray did a spit take when someone shoved a copy of the magazine past him to show Mira, Master Makarov is as pale as a sheet, Lucy is stunned, and Cana-...

Cana is the only one completely unaffected. Smiling and chugging her booze like any other day in this crazy guild. It takes about three days for her to fess up that she submitted it half as a joke and half seriously (Natsu has not come out to the guild as Zeref's younger brother yet, only the founding members of Team Natsu and Porlyusica know about that). She winds up saying something along the lines of, "What's so wrong with putting him on the list? It's not like he's here to complain about it- 'sides" her mouth curves into a smug grin, "for over four hundred he's totally a dilf."

The entire guild throws things at her for that comment. She cackles uncaringly.

@spot-of-tea @pencilofawesomeness

Woe, cursed thoughts be upon the both of ye!

[spot-of-tea]

So I've been seeing a lot of pride stuff coming across my dash and thought I'd share my own headcanons for some Fairytail characters.

If someone isn't on this list and you want to know my thoughts on them send me an ask :)

Now with a second part

Natsu

I've always felt that Natsu sits somewhere on the Ace spectrum, he's never shown interest in sex nor does he care for it when anyone mentions it. He is however, panromantic, he cares very little about how a person identifies but if he wants to pursue any sort of relationship then he'll go out of his way to make romantic (at least he thinks it is) gestures towards that special someone. Natsu doesn't actively think about his gender, he genuinely doesn't get the concept, he just dresses and acts how he wants to without putting too much thought into it

Gray

Gray if asked would probably say he's bi, much to Juvia's horror as she now has twice as many love rivals. He'd casually admit to having liked various guys and will weigh in his opinion on checking out the models (male and female) in the latest sorcerer weekly. While Gray would identify as a man he's fairly comfortable in his masculinity and wouldn't mind having his nails painted but would draw the line at wearing women's clothing unless absolutely necessary.

Erza

Demi-ace queen and she knows it. Despite having very little physical interest in people Erza still shows her affection towards her friends by, rather aggressively, showering them with praise and compliments. Erza cares very little about peoples perception of herself and dresses and presents however she pleases. She'll find any reason to dress up.

Cana

Asexual, panromantic. Most people don't realise that Cana doesn't care about sex considering how many dates she goes on and how often she complains about not having a date. In truth as much as Cana can talk dirty and openly flirts with anything that breaths, she really just enjoys someone taking a genuine interest in her and being romantic (not that she'd admit it).

I do have more but this was already getting long, so if there's anyone in particular you want to know my thoughts on send me an ask. I may do a part two at a later date if people want.

[phaedraismyusername]

It's September and we're in a heatwave so instead of choosing violence here's some oppressive summer gothics to match the abysmal autumn vibes

The criteria - they have to be hot and humid, they have to be gothic in nature, dark in content, and they have to at least flirt with the paranormal

Summer Sons by Lee Mandelo

This follows Andrew as he moves to a college across the country to step into his dead best friend Eddie's old life as he desperately tries to prove that he must've been murdered. Haunted, both figuratively and literally, angry and grieving, Andrew sets off on a path that leads him to question everything he ever thought he knew about himself and their history together as he fights to accept who he is, who Eddie was, and maybe tries to learn how to live without him. Fast-paced, dark, and super gay.

Water Shall Refuse Them by Lucie McKnight Hardy

After the death of her little sister, teenager Nif and her family move to rural Wales for the summer in an attempt to escape their grief. Set in the 1970s during a heatwave the isolation and oppressive weather quickly start to take their toll. With an emotionally absent mother, a father with a wandering eye and a needy younger brother, Nif becomes convinced she's stumbled across her own kind of magic, before catching the attention of the strange boy across the street. Think Shirley Jackson, definitely not YA.

Dark and Shallow Lies by Ginny Myers Sain

Now, this is YA. We follow 17 year old Grey as she returns back to her tiny hometown in the Louisiana Bayou for the summer 6 months after her best friends mysterious disappearance. In a town that claims to be the 'psychic capitol of the world', someone must know something, right? Full of secrets, lies, and a boy who steps out of the forest with storm-bright eyes, this was a quick and twisty atmospheric read.

The Hacienda by Isabel Canas

When political upheaval gets her father executed and his family is left in shame and destitution, Beatriz decides she'll do whatever it takes to find security in her life again. When a handsome Don proposes, Beatriz jumps at the chance to accept and move out to his countryside estate with big plans for the future, but it doesn't take long before she's spending her nights terrorised by a mysterious entity inside her new home, forcing her to seek help from the strangest of places. The imagery is creepy, the tone is tense, there's a hot priest, what more do you want?

Cold Moon Over Babylon by Michael McDowell

Probably the darkest book on this list, and definitely the oldest. When a young girl is brutally murdered within sight of her home, it starts a chain of events that will see a family destroyed, secrets and lies exposed, and a vengeful creature that looks almost human to rise from the river as the town that surrounds it starts to crumble. The people are unlikeable, the book is old, the content is Dark - you've been warned.

Ghost Wood Song by Erica Waters

Also YA but this time for the bisexuals. Shady Grove can call ghosts from the grave with her music, just like her daddy could, but everyone knows that only trouble comes from playing for the dead. When her brother is accused of murder, Shady decides to embrace her birthright and use any power she can to clear his name. It's sweet, it's sad, it's lyrical, and there's a little bi love triangle sprinkled in to sweeten the sorrows. It's also a debut!

[yurekferahligi]

Bulgaristan göçmeni yaşlı teyzeler dünyanın en tatlı ama fena ama çok tatlı insanları oluyor hani sıcak cana yakın gencin halinden anlayan ama bi duruşu da olan kadınlar oluyor 🥹 babaannemden biliyorum dünyanın en tatlı insanıydı mekanı cennet inşallah ❤️

[itzgruvia]

Gruvia Week 2024

Day 6: Apathy.

type: Hurt/comfort, soft, happy ending.

characters: Gray Fullbuster/Juvia Lockser, Cana Alberona.

this fanfic is also available in AO3.

The Guild’s entrance doors were open with so much force that it almost came off from it’s hinges, the rowdy ambience was quiet down immediately once they saw the ice mage’s scowly face, not that he wasn’t grumpy all the time but he looked furious.

He looked at Cana who was drinking from her big barrel of wine, but stopped once she took the appearance of Gray who was marching to her.

“Hey, Gray” she said wearily, Cana never gets on Gray’s bad side but once she does, she prefers to avoid him as much as possible because he can be a bit hot headed.

“Is something wrong?” 

“What did you and Juvia drink in your mission?” he said sharply, crossing his arms as he looked down at her.

“Um..” she began to think and tried to connect the events of their journey yestereday.

Cana dragged her blue haired friend on a mission to find a burglar in a village, they accomplished it with no sweat and the villagers were more than happy to offer them a meal and some wine which Cana really had her fill.

 There was also a village woman who lived alone and offered to stay in her inn since no one really goes by their village, her hospitality was kind.

“I think wine?” she said hesitantly, her mind grew black after enjoying her party with the villagers.

“Be sure Cana! What did they give you in that village?!” Gray snapped, his tone was harsh and probably scared.

“I don’t remember! What’s wrong with you?” she replied, bothered by his sudden outburst; he breathed in, and pulled his black hair up with his hand.

“Gray, why don’t you tell us what’s happening first? Then we could try and solve the problem” Mirajane suggested gently, Cana nodded next to her, Gray can’t blame her for something she doesn’t know or wasn’t aware of.

Gray breathed in, and took a moment to answer.

“Juvia is not herself today” Cana’s heart dropped, did she miss something yesterday? But she was completely fine, they were talking and laughing with each other on their way to Magnolia.

“She seems emotionless, like nothing is making her happy or sad or mad” Gray continued as he sat down in the stool next to Cana, his fist tighten and his shoulders were tense.

“She doesn’t smile at all, it’s like when she was in Phantom Lord but worse” 

The guildmates were circling him now, Gajeel was frowning with concern, his arms crossed.

“There must be something she drank Cana, you have to remember.. Please” Gray pleaded, his eyes were frightened, of course he will be, Juvia is very dear to him and to see her emotionless suddenly will make him panic.

In fact, she currently feels scared for her friend’s wellbeing. So she sat straighter, her mind was still woozy with her endless drinking but she is confident she can track the events of their previous encounter.

“Okay i do remember a woman who owned an inn, she didn’t look suspicious or anything but her place was empty, we thought maybe because the village didn’t have travellers to walk by, it was very windy and we didn’t want to face a storm in our way so we got in” she explained.

Everyone was murmuring amongst themselves, it is very clear that the village woman had  something to do with it.

“Did she offer you something?” Lucy asked.

“Yeah, like two bowls of potato soup and wine, she gave me two of those big barrels but Juvia didn’t want to overdrink herself so she just gave her tea” Cana suddenly gasped, it finally made sense, the tea was the cause for her friend’s issue.

“ That bi-” 

“Let me go find something about this tea, she could have fused it with something” Levy suggested while she went rushing to the library.

“I’m coming too” Lucy added, she squeezed Gray’s shoulder as a reassurance before she left.

“ and we will find this witch and break her spine” Gajeel said, cracking his knuckles, Lily already on top of his shoulder ready to fight.

Noticing his friend’s silence, Cana put her hand on his shoulder.

“Hey, are you okay?” she asked. Gray sighed and closed his eyes and shook his head. 

“I can’t go with Gajeel, i have to stay with Juvia” 

“I wasn’t even asking you” Gajeel opposed him with his usual gruffness, and left without a word.

Cana rolled her eyes at his attitude.

“I have to go back home” Gray said, getting up from his seat as he sighed, he was stressed, Cana can see it in his frown, he is stressed and worried about her.

“I am coming with you” she added, abandoning her sweet alluring drink aside, which Mira’s eyes widened with surprise.

“You don’t have to” replied her friend, his gaze was understanding and tired as he looked at her. It twisted Cana’s heart, she hates seeing Gray like that, it made her guilt eat her up.

She should have known better, an old woman in an abandoned inn, what worse could happen? 

“ no i want to, it is kind of my fault anyways” she hooked her arm with his and dragged him to the doors, she didn’t want to waste her time arguing while Juvia is alone at home.

Gray smiled lightly, she can tell that he was grateful for her company, on their way out he received a couple of back pats and support, they know that Juvia will come back the way she was again.

“I’ll send you a message to your Lacirama once Levy and Lucy find something” Mira called out, and they waved back in response.

Once Cana stepped foot into their house, she felt a sense of coldness, it was an unusual feeling, Juvia and Gray’s house always had warmth even if it’s residence was an ice mage. It was unsettling.

“Juvia, I am home” Gray said their usual greetings, but it was met with silence. All Gray could do was sigh.

Once Cana was led to their living room she was shocked at the state of her friend, Juvia looked so broken, her face was blank, her mouth was hanging open slightly, and was her face paler than usual?

“ Is it just me or does her face look blue?” she asked, her eyes still locked on Juvia’s frozen posture on the coach.

“No, she does look more blue” Gray replied, her worry grew worse.

“Hey Juvia, do you remember Cana?” Gray approached her, and gently gripped her shoulder.

“She doesn’t remember us?!” she asked, and he nodded sadly, Cana was bewildered, how come a single witch affect her friend’s memory like that? 

Juvia didn’t answer.

She slowly walked over to her and bent down to her knees, she rubbed them gently, and all Juvia could do was just glance at her, emotions were long gone from her blue eyes, now she looked soulless.

Cana felt disheartened, no wonder why Gray was desperate, she felt disgusted that her friend was deprived of her own emotions..

“Don’t worry Juv, you will be alright” Cana assured, giving her a smile. There is hope for her friend, she will come back and act like she used to. 

She hopes so.

Gray wrapped his arms around her from behind the couch and put his head on top of her, caressing her arms. He didn’t care that Cana was there, nothing mattered to him anymore except for Juvia.

This all feels surreal to him, once he realised that she wasn’t moving this morning he began to panic, he thought some kind of bug crept into her head and messed with her system, she couldn’t even get up without him leading her.

Stripped from her own emotions, not even sorrow was visible in her eyes yet all Gray saw was grief.

Juvia was trapped inside a spell, and all Gray could do was wait, and he hated that he couldn’t do anything to bring his Juvia back, her enthusiasm, her smile, her love, her dramatic expressions.

It’s not fair, she worked so hard to get to where she is now, and they took that from her, they took it.

They took it.

Gray had to calm down, he could feel his anger creeping inside of him like hot boiled water, he wanted to break something, he wanted to hurt something, he wanted to kill.

Kill that witch.

But Juvia needs him the most, everything will be dealt with later, he swallowed down his feelings and breathed in the air to calm his nerves.

It took 3 hours for Lucy and Levy to dig out a clue, it turns out that the spell that made Juvia emotionless was called ‘Apathy’, once a person drinks it, he will feel like his senses are leaving him slowly.

It made Gray’s stomach churn with the idea that Juvia felt every emotion leave her mind and heart, it means that she was also scared, terrified that she could not feel anything.

It took a day to find a cure, but by the end of the day, Juvia finally had her senses back slowly, it started with fear. Juvia didn’t what’s happening to her or how it was happening, she was anxious, stressed and terrified.

It was very hard for Gray to try and comfort her every time, she always felt like something was trying to get her, his heart was broken in pieces but that didn’t stop him from being there for her.

And then sadness, and gradually she got her emotions settled and stable.

Gajeel came back after successfully ‘smashing her head with his iron fist’ which made the master question him if he really did that or if he was overreacting.

It turns out he didn’t kill her but he did knock her out.

Much to Gray’s disappointment.

“Juvia, you really don’t need to do this” 

His partner has been cooking plates of food and dishes with extra desserts, and Gray is grateful for it, he won’t deny any of her meals if only she gives herself a break from cooking everyday.

“This is the least Juvia could do because of what she did!” she refused to budge from her spot as she stirred a pot of chicken soup.

“That was not your fault” Gray sighed when she didn’t reply, hyper fixated on the pot in front of her, her ears were deaf.

He can already feel a headache coming. But he could have her screaming and yelling her love for him than having her sitting in a chair staring in the void like she was dead.

The warm hand on his arm snapped him from his circling dark thoughts, Juvia’s gaze was worried.

“Gray-sama, are you alright?” she asked.

Gray smiled warmly and brought her to his arms, she immediately reciprocated , giving him a tight hold of her own.

“Yeah, I just want you here for a while” he responded, enjoying the gentle warmth of Juvia’s body against him and living in the moment of blessing.

[naturallyadventured]

stardust_healing

wİyi ki doğmuşum be 🍒

Dolunay ve Ay Tutulması eşliğinde karşılanan yeni yaş.

Yanma, bırakma ve yıkım ardından daha da büyüyerek yeniden doğduğum harika bir yeni yaş 🙏🏻

Genelde de 1 haftaya yayılan bi kutlama halinde geçer ama bu sene 2 hafta boyunca süren, bol bol sevildiğim, şımartıldığım, dans etmelere, oyun oynamalara, sarılmalara, öpülmelere doyamadığım 2 haftanın sonunda anca yere iniyorum 🤭

Karelere yazılara sığamayacak kadar sevgiyle dolup taşıyorum çok şükür.

Yanımda olup beni saran sarmalayan, yanımda olamayıp videolarıyla mesajlarıyla uzaktayken de yan yana olduğumuzu hatırlatan tüm canımlar sizi/bizi çoook seviyorum 🫶 İyi ki varsınız. Kalp kalbe diz dize can cana geçecek nice güzel yıllara 💫

Canım annem canım babam, bu şahane yaşam hediyem için sonsuz teşekkür. 🙏🏻

Sevgimiz çoğalsın… Sevgimiz yayılsın… Aşk ile 💫

[zai-doodles]

Sexuality headcanons for which ever character you want

HAHAHAHAH

I'm normal

Ok

I'm gonna do gender and sexuality just so I have this all written somewhere

These r for my rewrite so it's less my hcs and more just how I'd write them

Lucy- bi cis woman (she/her)

Natsu- transmasc acearo (any pronouns but primarily he/they/it)

Erza- demigirl butch lesbian she/they

Wendy- a child but also experimenting with she/they since she didn't really know there were options

Juvia- Sapphic/queer she/they/he genderfluid

Gajeel- bisexual tranmasc he/they/it, really anything but she until later in life when he gets more comfortable embracing femininity

Levy- bisexual she/they

Mirajane- cis lesbian she/her

Cana- pansexual transwoman she/her

Lisanna- queer genderfluid but primarily she/her

Loke- bisexual genderfluid but more like he changes his gander every few years just cuz but for now he/they

Elfman- queer with a preferance to women so he just assumes hes straight for a long time, transman he/him

If u wants hcs for someone I didn't mention just ask😌😌

[pandorababa]

GÖRÜCÜ USULÜ // BXB

21 | Alışveriş

Önceki Bölüm <- // -> Sonraki Bölüm

Bölüm Listesi

Medya: Melih Şarkı: Tarkan - Başına Bela Olurum

"Gitgide alışıyorum sana. Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz..." 

-Ümit Yaşar Oğuzcan. 

* * *

Atakan onu gördüğü ilk gün başına bunların geleceğini hiç tahmin etmemişti. Kalbinin birine tekrar atacağını, yine bir ergen gibi elinin ayağına dolanacağını, yeniden aşık olacağını... Ama olanlar olmuştu işte. Her geçen gün Melih'e biraz daha alışmış, alıştıkça da aşkın büyüsüne daha kolay kapılmıştı. Ve bu, alışkanlıkların en güzeliydi.

Aytaç'la yaptıkları telefon konuşmasından sonra Melih'e takım elbise almak amacıyla yola koyulmuş, tatlı tatlı sohbet ede ede on beş dakika sonra caddede bir AVM'de almışlardı soluğu. Hızlıca -Atakan'ın da ısrarıyla- birer lahmacun gömdükten sonra da sıra sıra dizilmiş erkek giyim mağazalarının olduğu kata çıkmışlardı vakit kaybetmeden. 

"Bitti yani her şey kesin olarak?"

Mağazalardan birine girerken teyit etmek ister gibi bir kez daha sordu Atakan. Melih'in kız kardeşiyle romantik bir ilişkisinin olmadığını zaten biliyordu ama yine de bu güzel haberin gerçek olduğuna inanası gelmiyordu bir türlü. O yüzden tekrar sorma gereği duymuştu.

"Bitti de... Biraz tek taraflı bitti sanki."

Atakan'ın kalbi sıkıştı. 

"Nasıl yani?"

Melih onun yüzünün aldığı şekle anlam veremeyerek güldü. Cana yakın bir gülüştü bu.

"Demek istediğim... Biz yalandan ilişkimizi bitirdik ama annelerimiz yalandan dünürlüğü bitiremedi."

Atakan rahat bir nefes aldıysa da hemen sonra garip bir açıyla kaşlarını kaldırmıştı.

"Bi' dakika bi' dakika! Benim annem ve senin annen... ilişkinizi bitirmenizi istemiyor? Öyle mi?"

Melih de bir mânâ veremiyordu buna:

"İlginç ama evet. Ne kadar 'Biz artık konuşmak istemiyoruz.' dediysek de vazgeçiremedik. 'Az daha tanıyın birbirinizi, hemen kestirip atmayın.' deyip durdular. Bizi çok yakıştırdılar herhalde..."

Yakıştıracağım ben şimdi birini birine... Zorla güzellik mi olur ya? diye geçirdi içinden Atakan. Siniri bozulmuştu bu emrivakiye.

"El mahkum, bir süre daha rol kesip işler ciddiye binmeden 'Denedik olmadı.' diyeceğiz herhalde. Ama bunu benim tek başıma demem de bir şey ifade etmez. Şebnem'le danışıklı dövüş yapıp aynı zamanlarda, iki tarafı da işkillendirmeden söylememiz lazım. Gerçi... kafedeki olaydan sonra Şebnem'le aramız limoni. Anlaşmayı açığa döktüm ya. Sen öğrendin falan... Sinirli bana. Yüz yüze oturup konuşma şansımız olmadı o yüzden. Telefondan da en fazla bu kadar yönetebildik krizi. Annelerimize boyun eğerek..."

Atakan, Melih'in bu durumdan epey rahatsız olduğunu konunun bahsi geçince bile neşesinin kaçmasından, suratının iki karış olmasından anlamıştı. Onun asık yüzünü görünce sanki içinden bir şeyler kopuyormuş gibi hissetmesi de cabası... Bu yüzden tüm kalbiyle onu teselli etmek için aralamıştı biraz sonra dudaklarını:

"Aldırma. Sen doğru olanı yaptın Melih. Sakın bunun için kendini kötü hissetme. Ben o gün kafede sizi basıp olay çıkartmasaydım, kim bilir daha ne kadar onun elinde oyuncak olacaktın? Daha hangi mekânlarda, hangi konulara manken olacaktın?"

Başını yana eğip vakur bir duruşla devam etti konuşmasına.

"Tamam... Bahsi geçen kişi benim kız kardeşim. Ama eğri oturup doğru konuşalım. Burada utanıp mahcup olması gereken biri varsa o sen değilsin, Şebnem. Yüz vermişsin, astarını istemiş Küçük Hanım (!) Bir de güya ailemizin gözünde kendini aklayacakmış. Karga bok yemekten vazgeçer mi? Ne demek ya elin oğluyla evcilik oyunu oynamak? Adım gibi biliyorum ben onun sırf o Caner puştunu kıskandırmak için böyle bir işe kalkıştığını ama... Neyse daha konuşmayayım şimdi senin yanında. Aile meselemiz."

Sen 'aile meselemiz' deyip susarsın ama kız kardeşin senin nişan atma olayını elin oğluna ballandıra ballandıra anlatır. Ah be Atakan... Bazen harbiden üzülüyorum senin için.

Melih iç sesini susturmaya çalışarak onayladı Atakan'ı başını sallayarak. Her ne kadar sonlara doğru biraz atarlanmışsa da güzel bir teselli sayılırdı bu dedikleri. 

"Ya, orası öyle de..."

Reyonlara göz gezdirirken hâlâ içine sinmeyen bir şeyler vardı:

"Ne bileyim? Keşke en başta ben kabul etmeseydim. Şimdi işler buralara gelmezdi."

O zaman seni tanıyamazdım ki? diye geçirdi içinden Atakan. Ama aklından geçeni ona olduğu gibi söyleyemeyeceği için Melih'in mahcup ifadesine karşılık sırtını sıvazlayarak "Boş ver, takma kafana. Olan oldu bir kere." diyebildi sadece.

"...Her şey zamanla hallolur, sen bana güven."

Ama Melih yine de tedirgindi:

"Bilmiyorum Atakan. İki günden aileler tanışıp kaynaşmak ister diye ödüm kopuyor. Ama neyse... şimdi bunu düşünmeyeceğim. Doğru diyorsun, bize biraz zaman lazım. En azından annemlerin hevesinin geçmesi için..."

Birazdan bir görevli gülümseyerek yanlarına geldiğinde konuşmaları yarıda kesilmişti.

"Buyurun efendim, ne aramıştınız?"

Atakan ve Melih bir an birbirlerine baktılarsa da ilk konuşan Atakan olmuştu.

"Abicim bizim yarına bi' düğünümüz var. Şöyle güzel, sofistike bir şeyler arıyoruz. Rahat olsun ama... Anahtar kelimemiz: Rahatlık." 

Son anda tekrar Melih'e bakarak eklemişti bu detayı. Çünkü Melih'in gündelik hayatında da içinde rahat edeceği parçaları seçtiğini çok iyi biliyordu. Takım elbise de giyse tabi ki rahatlığından ödün vermek istemeyecekti.

"Hay hay efendim, beni takip edin lütfen. Size yeni koleksiyonumuzdan parçalar göstereyim."

Takım elbiseli, yakışıklı, janti mağaza görevlisinin peşine takılıp kocaman mağazanın derinliklerine doğru yolculuğa çıktıklarında Melih'in telefonu cebinde titremeye başladı. Delikanlı durup ekranına bakarken, Atakan çoktan görevlinin peşinden arka taraflara ilerlemişti. Melih için bulacağı güzel parçaların heyecanı vardı içinde.

(Şebnem Polat arıyor...)

Melih, arayanın o olduğunu görünce bir an şaşırdıysa da tereddüt etmeden açıp kulağına götürmüştü telefonu. 

"Efendim Şebnem?"

Dünkü tartışmadan sonra (İstemeden de olsa ona sesini yükseltmişti.) baya bir trip yiyeceğinden emindi. Şimdi ilk onun araması garip gelmişti hâliyle. Bir şey mi olmuştu?

"Hah, Melih... Sana bir şey söyleyeceğim ama panik yapma olur mu?"

İnsanlar "Panik yapma." dediklerinde aslında "Panik yap ama belli etme." demek isterlerdi. Melih bunu çok iyi biliyordu.

"Şebnem n'oldu? İyi misin?"

Şebnem'in sesi epey endişeli, hatta korkmuş geliyordu:

"Ya sorma... Sabah annen bizi Gelin Hamamı'na çağırdı. Senin bir arkadaşın mı ne evleniyormuş. Annen çok ısrar edince biz de gittik. Okey, başta her şey güzeldi. Yedik, içtik, eğlendik. Ama sonra şey oldu..."

"Ne oldu?"

"...Hatun teyze bayıldı."

"Ne?!" 

Melih bunu duymayı beklemiyordu. Endişelenmişti ister istemez.

"Nasıl oldu, bir düzgünce anlatır mısın olayı?"

Şebnem koşturmasına bir son vermiş olsa gerek, sakince anlattı olayı:

"Ya işte... Abla beni evire çevire keselerken, kazayla peştemalım kaydı. Annen de belimdeki dövmeyi gördü. 'Kızım o ne belindeki? Kına mı?' falan diye sorunca ben de 'Kalıcı.' dedim. Demez olaydım. Kadıncağız önce bir çığlık attı, sonra da göbek taşına yattı kalkamadı. Tansiyonu düşmüş galiba, bayıldı. Ay hayır yani... Bu ne drama queenlik anlamadım ki. Sanki ilk defa dövmeli kız gördü."

Melih elinde olmadan algıda seçicilik yapıp annesi hariç hiçbir detayı dinlememişti.

"Annem nasıl şimdi? İyi mi?"

"İyi iyi... Apar topar hamamın revirine getirdik. Serum falan bağladılar, kendine geldi. Ciddi bir şeyi yok yani. Gözünü açar açmaz 'Sıcaktan oldu herhalde. Melih'i aramayın, endişelenir çocuk.' falan dedi ama benim içim rahat etmedi. O yüzden aradım seni haberin olsun diye. Ayrıca bir şey diyeceğim... Sıcaktan falan bayılmadı annen. Gayet de keyfi yerindeydi keselenirken. N'olduysa, dövmemi görünce oldu. Hayır anlamadım, dövmeli kızdan gelin olmaz mı yani? Nedir?"

Ani gelen rahatlamayla o ana kadar tutmuş olduğu nefesi bir anda dışarı üfledi Melih. Annesinin iyi olduğu haberi içine su serpmişti. Olayın magazin kısmıyla pek ilgilenemeyecekti. Tam bir vakit kaybı olurdu çünkü.

"İyi yapmışsınız. Sağ ol, annemle ilgilendiğin için."

Şebnem uzun süre sessiz kaldı. Konuşmanın devamında ne diyeceğini bilemiyordu. Dün telefonda -çirkin bir şekilde- tartıştıklarından beri kendini kötü hissediyordu. Annelerinin inadı yüzünden Melih gibi iyi, saf, temiz kalpli birini üzmüş olmak canını sıkıyordu. Bütün plan ve sorumluluk kendine ait olmasına rağmen üste çıkmak ve Melih'i suçlamak bencilce bir hareket olmuştu. Farkındaydı.

"Melih... ben özür dilerim."

Melih afalladı.

"Ne için? Pardon?"

"Ya duydun işte. Uzatmasana. O kelimeleri bir araya getirip söylemek benim için ne kadar zor, sen biliyor musun?"

Şebnem uzun zaman sonra utanma duygusunu yeniden kazanmış gibiydi:

"Dün akşam... Biraz kabalık ettim sana telefonda. Gündüz kafede olanlardan dolayı hâlâ sinirliydim. Bir de sen üstüne 'Oyunu bitirelim artık.' deyince... Patladım birden kusura bakma. Halbuki her şeyi ben planlamıştım. Senin bir suçun yoktu..."

Melih elinde olmadan sırıttı. Şebnem'in hatasını kabul etmesi bir nebze yükünü hafifletmişti. Sonunda ortada buluşabilecekleri bir zemin oluşmuştu hiç değilse.

"Ha dertsiz başıma dert açtığını kabul ediyorsun yani? İyiymiş. Özeleştiri yapabilmene sevindim."

Şebnem o görmese de göz devirdi. Daha fazla ezik duruş sergilemeyecekti. Zira pişmanlık en nefret ettiği duyguydu. Hemen başından savdı bu özür muhabbetini:

"Neyse ne... Annenin durumu iyi. Endişelenecek bir şey yok. Benim annem yanında şimdi, ilgileniyor onunla. Akşama da kına varmış. Gelinin yanından ayrılmayacaklar yani anlayacağın. Ama bana afakanlar bastı Melih. Benim acilen buradan kaçmam lazım. Neredesin sen? Konum at da yanına geleyim, konuşuruz." 

Melih bir an durup uzakta görevlinin tuttuğu takımları inceleyen Atakan'a baktı. Yeniden konuştuğunda sesi biraz tereddütlüydü:

"Yanıma gelmek istediğinden emin misin?"

"Evet, niye?"

Melih dudaklarını dişledi biraz gergin. İki kardeşin yan yana nasıl hareket edeceklerini merak ediyordu. 'Kavga etmeden kaç dakika dayanabilirler acaba?' diye düşünmeden edememişti.

"Şey... Abin de burada. Bir sıkıntı çıkmasın? En son kavga etmiştiniz."

Şebnem'in sesi hiç de endişeli gelmiyordu:

"En son seninle de kavga etmiştik hatırlarsan? Bir şey olmaz. Ayrıca ben doğduğumdan beri o kıroyla aynı evde yaşıyorum. Sen kimin için endişeleniyorsun hayatım? Gönder hadi konumu, yarım saate oradayım."

O da abisi gibi inattı. Bu yüzden hiç vazgeçirmeye uğraşmadı Melih. Bir tanesi yetip artarken, iki Polat'la nasıl uğraşacağını düşünerek telefonu kapatıp konum yolladı Şebnem'e. O gelmeden burayı terk etmiş olmayı umuyordu ama... Atakan'ın kollarına dizdiği takımlara bakılırsa, buradan o kadar da çabuk çıkamayacaklardı anlaşılan. 

"Melih! Neredesin, Melih?! Gelsene buraya!"

Atakan'ın pazar esnafı gibi bağırarak kendisine seslendiğini duyunca adımlarını onun olduğu tarafa yöneltti vakit kaybetmeden.

"N'aptın? Bulabildin mi ✨sofistike✨ bir şeyler?" 

Melih'in takılmak için sorduğu bu soru Atakan'ı gülümsetmişti. 

"Buldum gibi... Bir sabit dur bakayım."

Atakan koluna dizdiği askılıklarda duran gömlek-ceket kombinlerini -ona yakışıp yakışmayacağını gözüyle ölçmek için- sırayla Melih'in üstüne tutup 'Bu değil, bu da değil, bu hiç değil...' dercesine değiştiriyor; dakika başı görevlinin elinden -kumaşı farklı- başka bir siyah takım elbise alıp onun üstüne tutuyordu.

"Merak etme Melih, seni jilet gibi yapacağım." dediğinde, Melih gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmıştı kuvvetle. 

Daha düne kadar 'Bacımla ilgili hayaller kuramazsın. Zeytin dalını bir tarafına sokarım. Bıdı bıdı...' diyen adamın şimdi ona karşı bu ilgili hallerini komik bulmuştu. Ama yine de sesini çıkartmadan bir süre kurbanlık koyun gibi hareketsiz kalmaya razı oldu. Bir yandan da karşıdaki kocaman aynada kendini, üzerine tutulan hilkat garibesi kara kara takım elbiseleri ve adeta kendinden Junior bir Atakan çıkartma hevesiyle yanıp tutuşan Atakan'ı inceliyordu. Fakat bu manzaraya en fazla beş dakika dayanabilmişti.

"Ohooo! Oğlum bunlar ne ya? Bırak, bırak..."

Üzerine tuttulan takımları itekleyerek kendinden uzaklaştırdı Melih. 

"Hayret bi' şeysin ya! N'apacağız? Buradan çıkınca Karadenizli mafyaların dizisine figüran mı olacağız? Ulan bir insan ne diye gömleğine kadar siyah giyer? Onu da anlamıyorum ya, neyse..."

Bu hafif sitemli, hafif alaylı eleştiri karşısında görevli bıyık altından gülerken, Atakan'ın ciddiyet saçan gözleri onunkilerle buluştuysa da Melih sululuğundan asla taviz vermedi. Aksine, Atakan'ın gücenmiş suratıyla daha bi' keyiflendi.

"Ne bakıyorsun lan öyle kötü kötü? Bir de 'Az buçuk tanıdım artık seni.' falan diyordun arabada gelirken. Bu mu lan beni tanımış hâlin? Dolabımı da gördün üstelik. Ben bu kadar siyah giymiyorum ki oğlum. Kendine mi seçtin bu takımları? Kaldır hepsini kaldır, gözüm görmesin."

Melih yarım ağız gülerek konuşmuştu ama Atakan buna epey bozulmuş gibiydi. O kadar uzun zamandır siyah giyiyordu ki, farkında olmadan eli önce siyah takımlara gitmişti. Ne yapsın? 

Ama yine de her zaman olduğu gibi kuyruğu dik tutacaktı.

"Allah Allah! Aslanlar gibi siyah takım işte, nesi var? Akarı yok kokarı yok. İstediğin beyaz gömlek olsun, içine gene giyerdin. Ama yoook... Beyefendi ille bizi mafya dizisine figüran yapacak. Nankörsün lan sen! Pis nankör!"

"Nankör mü? Ben?"

Melih sinirleri bozularak başını eğip burun kemerini sıktı kısa bir anlığına. Atakan'la makul bir zeminde buluşacaklarına olan inancı giderek azalıyordu. Her an alışverişi siktir edip düğüne eşofman takımıyla gitmeye karar verebilirdi. Ama neden pes eden o olsundu ki?

Derin bir nefes alarak zihninin içinden çıktığı gibi ortama geri döndü Melih. Birlikte geçirdikleri bu kadar zamandan sonra elbette şirret bir Atakan Polat ile nasıl baş edileceğini öğrenmişti. Sonuna kadar sakinliğini koruyacak ve makaraya devam edecekti.

"Dün akıllıydım, sanayide tulum giyiyordum. Bugün ise bilgeyim, siyah takımı reddediyorum."

"Ne?"

Atakan'ın yüzünde beliren alık ifadeye 'Zınk Erenköy!' diyemeyeceği için kahkaha atmakla yetindi Melih. Deminden beri gülmemek için kendini sıktığı için yanakları kızarmıştı şimdi.

Atakan onun kahkaha atarkenki doğallığını ve yer çekimine yenilerek alnına düşen sarı tutamları seyretti bir süre hayranlıkla. Neredeyse hiç çaba harcamadan almıştı bütün gerginliğini yine. Bu çocukta farklı bir şeyler vardı.

"N-Ne? Neye güldün bu kadar?"

Dilini yanaklarının içinde gezdirerek bundan rahatsız olmuş gibi görünmeye çalıştı ama bıraksalar dikildiği yerde saatlerce onu izleyebilir, hatta biraz cesareti olsa tutup öpebilirdi de.

"Ulan Atakan..."

Melih ufak kıkırtılarla kendini toparlarken 'Acaba derdimi anlatabildim mi?' diye düşünüyordu. Aytaç'ın düğününe Atakan'ın ucuz bir kopyası olarak değil, kendi gibi gitmek istiyordu. Mümkünse renkli...

"Hiç güleceğim yoktu var ya. Allah da seni güldürsün."

Amin, dedi Atakan içinden. 

Duam belli, duyan belli.

Melih gülmekten yaşaran gözlerini elinin tersiyle sildikten sonra muzip bir tonda "Tartışmaya nokta koymak için 'Zevkler ve renkler.' diyeceğim ama sen şimdi onun için de kavga edersin benle." dediğinde görevli de güldü onunla beraber. Atakan anında kurulmuştu:

"Şşş... N'oluyor birader? Sen niye gülüyo'n bizim aramızdaki mevzuya? Komik mi?" 

"P-Pardon, kusura bakmayın."

Atakan'ın atarlı çıkışına ve sert bakışlarına maruz kalınca bir tatsızlık çıkmasın diye elindeki askılıklarla beraber ufak ufak uzaklaştı görevli ama ilgili bakışları hâlâ Melih'in üzerindeydi. Her ne kadar Melih fark etmemiş olsa da Atakan bunun gayet farkındaydı. Ve Melih bunu gay olmadığı için (ya da gay radarı olmadığı için) değil, tamamen saf olduğu ve herkesi kendi gibi iyi niyetli sandığı için göremiyordu. 

Her güzelin bir kusuru vardır, diye iç geçirdi delikanlı. Melih'in süt gibi temiz olması ona aşık olma nedenlerinden biriydi zaten. Kaldı ki, küfür ederken bile (sinkaflı küfürleri bir kenara bırakırsak) "lan" ve "anasını satayım" dan ileri gidemeyen biri için çok da elzem bir özellik değildi bu gay radarı. Pekâlâ Atakan onun yerine yapabilirdi bunu. Ve diğer tüm pis işleri...

Yeter ki Melih yanında ve güvende olsun.

"Ulan Atakan ne kasıntısın ya... Niye tersliyorsun adamı? Gülemez mi?"

Sırıttı elinde olmadan: 

"Komikti ayrıca. Sen de güldün, gördüm."

Atakan onu duymamış gibi yüzünü buruşturup bakışlarını etrafındaki diğer raflara ve askılıklarda gezdirmeye başladığında "İlle herkes tek tip mi olacak?" diye sordu Melih düz bir sesle.

"...Bırak kim neye gülerse gülsün. Kim ne renk giyerse giysin. Düğüne gidiyoruz, mahkemeye değil. Sal kendini biraz. Neşelen ya!" diye isyan etti sonunda delikanlı. Atakan'la ikinci boktan kavgalarını ettiklerine inanamıyordu.

"Hee... Bırakayım da Cizreli Aziz Amca gibi git düğüne. Çorabına kadar turuncu, kırmızı falan..? Kafana da sim dökeriz?"

"Ulan..."

Melih alt dudağının içini dişleyerek sert sert baktı bir süre. Hem ona 'Neyin var lan senin?! İstediğimi giyerim. Sana ne?!' diye çıkışmak istiyor; hem de bu kadar küçük, siktiri boktan meseleden olay çıkartmak istemiyordu. Bu yüzden derin nefesler alarak kendini sakinleştirmeye çalıştı.

Öte yandan, Atakan onu kızdırdığının gayet farkında fakat geri adım atmayan bir pozisyonda durmaya devam ediyordu. Giyim kuşam, hassas olduğu birkaç noktadan biriydi. Karşısında kim olursa olsun, moda anlayışını sorgulanmasını asla olgun karşılayamıyordu. Bu yüzden Melih'in ısrarla onun tarzını eleştirmesi hoşuna gitmemişti. O da çareyi onun "renk" muhabbetine takılmakta bulmuştu. Ama bu çocukça bir kayıkçı kavgasından başka bir şey değildi tabi. Melih de zaten ciddiye almamış, gülüp geçmişti. Sinirlenince de susmuştu. Ciddiye alsa kavga çıkardı. Ne gerek vardı? 

"Tamam ulan, tamam... Ağlama."

Elini uzattı ona doğru.

"Hadi ver hangisini beğendiysen de giyeyim, üstümde gör. Gönlün olsun."

Atakan'ın gözleri parladı birden. Mağazaya girdiklerinden beri istemsizce Melih'in onun gibi göründüğü bir senaryo çiziyordu kafasında. Çocuksu bir heyecanla 'Baştan aşağı siyah giymiş bir Melih nasıl görünür?' diyordu içinden. Ve birazdan görecekti. Ayrıca... Melih'in hiç istememesine rağmen sırf onun gönlü olsun diye siyah giymeyi kabul etmesi de onu gözünde bir üst konuma yükseltmişti farkında olmadan. Atakan bu fedakârlığı en son tabağındaki karnıyarığı kendi tabağına koyup yediğinde görmüştü. Bir de şimdi görüyordu. Ve Melih'in gözlerindeki merhamet timsali yumuşak ifadeye bakılırsa... Daha da görecekti. 

Melih gerçekten merhametli bir insandı. Ve Atakan'ın onu sevme sebeplerinden biri de kesinlikle buydu.

Emin olmak için sordu:

"Harbi mi?!"

Atakan'ın ona uzattığı takımı alırken güldü Melih pes ettiğini belli eder biçimde, muzip.

"Harbi." 

'Ne takımmış arkadaş, giyeyim de bitsin şu tantana.' diyordu içinden de. Asla bir mağazada bu kadar oyalandığını hatırlamıyordu. Takımı aldığı gibi kabinlere doğru ilerledi. Yaklaşık on dakika sonra daracık kabinde cebelleşe cebelleşe eteklerini siyah kumaş pantolonun içine soktuğu, jilet gibi ütülü siyah gömleğin yakalarını düzelterek kabinden çıktığında Atakan da görevli de bakakalmıştı ona.

"Al sana siyah takım!"

Melih bir eliyle saçlarını geriye atarken diğer elinin parmak uçlarına astığı siyah ceketi omzuna atıp özgüven dolu bir edayla karşısındaki dev aynaya doğru birkaç adım yürüdü. Bu takım onu olduğundan daha geniş omuzlu, daha uzun boylu göstermişti sanki. Ve... Tam da olmaktan korktuğu kişilere, o bayat mafya dizilerindeki façalı elemanlara benzemişti. Üstelik, bu kadar sarı bir mafya da görmemişti hiç. Kendisi ilk oluyordu. Gülesi geldi.

"Nasıl olmuş?"

Atakan gözünü kırpmadan onu seyrediyor; sanki ayaklarına beton dökülmüş gibi olduğu yerden bir milim oynamıyordu. Tahmininden daha çok yakışmıştı siyah Melih'e. Belki beyaz giyse bu kadar dikkat çekmezdi, diye düşündü Atakan.

Melih bu takımın içinde muhteşem görünüyordu. Hafif güneşten kızarmış buğday teni, ara ara altın ışıltılarla parıldayan sarı saçları, aralık pembe dudaklarının altında köşeli çenesi ve boynunun iki yanında uzanan siyah yakalar... Ölüm gibi bir şeydi onu seyretmek ama ölmüyordu.

"G-Güzel... Çok güzel olmuş. Tam oturmuş üstüne. Potluk falan da yok..." diye geveledi Atakan, gözlerini bir an olsun ondan ayırmadan.

"Hakkaten hee... Tam bedenimi bulmuşsun, aferin."

Olduğu yerde sağa sola dönüp poz vererek aynada kendini inceledi Melih. Uzun zaman sonra ilk defa üstüne bu kadar oturan bir şey giyiyordu. Genelde kıyafetleri ya bol ya uzun ya da dar olurdu. Bolsa salaş giyer, uzunsa paçasını kıvırır, darsa kışın içine giyer ya da en kötü ihtimalle temizlik bezi yapsın diye annesine verirdi. O da babası gibi 'Ne gerek var kıyafete çok para harcamaya?' derdi. Hatta okula giderken babasının gençliğinde giydiği hırkaları, gömlekleri, ceketleri kombinler; soran olursa "Vintage bunlar." deyip devam ederdi. Sevmezdi alışverişe çıkmayı. Hem buna ayıracak bütçesi yoktu hem de AVM'ler başını döndürüyordu. Ayrıca günlük kıyafetlerin marka ya da çok şık olması gerekmediğini biliyordu. Melih'e göre eski de olsa temiz giyinmek yeterliydi. Tabi bu da Melih'i başkalarının karşısında ✨pespaye✨ gösteren birkaç nedenden biriydi. Hele ki her giydiği marka olan bir ağır abinin karşısında...

"Dur bir dakika, ceketi de giyeyim."

İki parmağıyla omzuna astığı ceketi düzgünce kollarından geçirip sırtına giyerken "...Bir de böyle bak." dediğinde, Atakan heyecanını gizleyemeyerek gülümsedi kocaman. Bu da laf mıydı? Zaten kabinden çıktığından beri gözlerini ondan alamıyordu ki.

"Nasılım?"

Melih cilveli bir edayla kendi etrafında dönüp -kendince- havalı bir bakış attı ona. Farkında olmadan kalbini tam 12'den vurmuştu yine.

"Eee tabi..."

Atakan onu baştan aşağı süzerken kalp atışlarını dizginlemeye çalışarak  "...Bütüne baktığımızda çok klas göründüğünü söyleyebilirim." diye devam etti futbol yorumcusu gibi. Sakinliğini korumakta zorlanıyordu. 

"Şaptın şeker oldun!" diye ekledi gergince gülerek. Saçmalamıştı ama elinde değildi. Bakmalara doyamadığı Melih, onun için seçtiği takımın içinde parıl parıl parlarken dilinin tutulmadığına şükrediyordu.

"Ne diyorsun oğlum? Olmuş mu olmamış mı?"

"Ehe, eee... Olmuş olmuş! Çok güzel olmuş."

"Ay inanmıyoruuum!" 

Tam Melih başını çevirmişken ve eline onu doya doya izleme fırsatı geçmişken, arkalarından gelen cırtlak sesle yerinden sıçradı Atakan birden. Panikten eli ayağına dolanmıştı.

"...Melih!! Bu sen misiiin?"

Melih ve Atakan aynı anda birbirlerine bakıp gözlerini mağazanın kapısına çevirdiler hemen. Bu tiz sesi nerede duysalar tanırlardı.

"Ş-Şebnem?"

Şebnem abisinin -sanki iş üstüne yakalanmış gibi- şaşkın bakışlarına ve bocalayan hareketlerine aldırmadan yanlarına gelirken, bir yandan da tepelerine eleştiri yağdırıyordu:

"Hayatım kim giydirdi ya seni böyle kara böcek gibi?"

Melih bir an istemsizce dudaklarının arasından bir kıkırtı kaçırdıysa da Atakan'ın demir gibi sert bakışlarıyla karşılaşınca tuttu kendini.

"Eee... Şey..."

İki kardeş arasındaki negatif elektrikten o da nasibini alacak gibiydi. Bu yüzden her ikisinin de ne lehine ne aleyhine bir şey söyleyip de okları kendine çekme riskini göze alamamıştı.

Sonunda dilinin bağı çözüldüğünde "H-Hoş geldin Şebnem." diyebilmişti sadece. 

"Pek hoş bulmadım! Ama neyse..."

Şebnem hafif iğneli bir sitemle elleri belinde ikisine tepeden bakarken, yutkunup en iyisi susmak, diye geçirdi içinden Melih. 

En iyisi susmak ve olacakları izlemek...

"...Altın gibi çocuğun ışığını söndürmüşler ya resmen! Kim yaptı bu kötülüğü sana Melih? Ay dilim varmıyor ama... Abime benzemişsin. Tövbe tövbe..."

Atakan yüzünü buruşturdu kardeşine dönerken:

"Senin ne işin var burada lan?! Nereden öğrendin burada olduğumuzu? Ayrıca ne olmuş Melih bana benzediyse? Bununla bir sorunun mu var?"

Onunla göz teması bile kurmadan direkt laf sokmaya girişti Şebnem. Abisiyle uğraşmak için her zaman formundaydı:

"Yooo benim ne sorunum olacak? Ama görünüşe bakılırsa senin bizimle epey bir sorunun var. İlk buluşmada çocuğa 'Bacımla yanınızda ben olmadan buluşamazsınız. Bensiz bir yere gidemezsiniz car curt.' diye esip gürledikten sonra, ilk fırsatta beni ekip gizli gizli buluşmak ne oluyor abicim? Bir de bana 'Ne işin var burada?' diye soruyorsun. Asıl senin ne işin var burada pardon? Hani hiç haz etmiyordun sen Melih'ten?'İtici ana kuzusu.' diyordun.'Bir tokatlık canı var diyordun.' N'olduu? Başına saksı falan düştü herhalde? Pek bi' kaynaşmış gördüm sizi."

Şebnem'in taramalı tüfek gibi ardı ardına soluksuz konuşmaları Atakan'ın içini şişirmişti. Derin nefes alarak, bıkkınlıkla cevapladı bütün soruları delikanlı:

"Ya bi kes kızım ya! Amma tatava yaptın. Erkek erkeğe buluşmada ne var? Sen yalnız buluşamazsın dedim, o kadar. Adamı kontak ediyorsun iki dakkada ya, Allah Allah... Hem biz Melih'le ✨kanka✨ olduk. Kankamla da buluşamayacaksam kimle buluşacağım anasını satayım? Sen de bi' alemsin."

Kanka mı? 

"Ne?"

Melih garip bir açıyla büktüğü kaşlarıyla gülmeye başladı içine içine. Atakan'la samimiyeti bu kadar ilerlettiklerini kendi de bilmiyordu. Komiğine gitmişti. Sonuçta esip gürleyip azarlama faslından bağırmadan konuşma, insanca muamele etme faslına yeni geçmişlerdi. Kanka olduklarını pek sanmıyordu Melih. 

Öte yandan Atakan da bu söylediği lafa gülmek istemişti ama yüzünü ifadesiz tutmaya o kadar alışmıştı ki artık, mimik oynatmamıştı.

Şebnem ise sadece kıskançlıkla karışık bir şoka girmiş gibiydi. 

"Hah! Kankasınız demek? Ne yani sevap olsun diye müstakbel kankana (pardon eniştene) damatlık bakmaya geldin buraya?"

Müstakbel enişte derken? 

"Ne damatlığı salak? Melih'in arkadaşı ev-"

"Benim yerime sen mi evleneceksin yoksa Melih'le?" Şebnem nefes almadan konuşuyordu. 

"...Eğer öyle bir niyetin varsa abicim baştan söyle, aradan çekileyim."

Hassiktir...

Melih duydukları karşısında kahkahalarla gülmemek için dudaklarını dişleyerek -herhangi bir şiddet içerikli eyleme karşılık- Şebnem'i korumak için aralarına girmiş beklerken; Atakan nutku tutulmuş vaziyette, öylece kalakalmıştı. 

"...Bilirsin, aşka saygım vardır benim." 

Şebnem hiçbir şey bilmeden her şeyi bilmesiyle soğuk duş etkisi yapmıştı abisine. 

"N-ne diyorsun kızım sen?..."

Delikanlı bir an diyecek kelime bulamayıp bocaladıysa da, ilk şaşkınlığı attıktan sonra gözlerinden ateşler saçarak "NE ALAKASI VAR LAN?!" diye çıkışmıştı öfkeyle. Sesinin bu kadar gür çıkması genç kızı olduğu yerde titretirken, Melih'e yüzünü dirseğine gömdürerek güldürmüştü. 

"Ahahhaha!"

"Off! Kulak zarımı patlattın be! Ne böğürüyorsun ayı gibi?"

Atakan hızını alamayıp Şebnem'in üzerine yürüdü bir an. Yanakları kıpkırmızı olmuştu.

"Aradan çekilecekmişmiş... Ayarsıza bak!" 

Melih'in arkasından uzanıp Şebnem'in kafasını itti işaret parmağıyla sertçe. Kızın kafası araba konsolundaki oyuncak köpeğin kafası gibi bir ileri bir geri sallandı iki saniyeliğine. Melih bu görüntüye kahkahayla gülmek istese de insanlık vazifesini yapmalıydı.

"Hey hey! Sakin. Atakan..."

Melih anında gülmeyi kesip kollarını açarak iki kardeşin arasında etten bir duvar oluşturduysa da Atakan şu an onu görmüyordu.

"Kızım sen kuaförde fön çektire çektire yaktırdın galiba en sonunda o fındık beynini! Kafada kurup kurup sarıyorsun millete. Hatırlat da bi' ara doktora götüreyim seni, kalıcı hasar var mıymış bi' baksınlar kafanın içine. Saçma sapan konuşuyorsun!"

Şebnem alnını ovalayarak göz devirdi abisine:

"Off... Şaka yaptık herhalde! Abartmaz mısın?"

Kız kardeşi elbette onun yönelimini bilmiyordu ama az önceki ima Atakan'ın tüylerini diken diken etmeye yetmişti. Çünkü Şebnem bu durumunu "EN" bilmemesi gereken kişiydi. 

Çünkü Şebnem bilirse, herkes bilirdi.

"Neyse... Güleyim de boşa gitmesin bari bu acınası laf sokma çaban. Hayır, nereden bulursun bu lafları da bilmem ki? Hakkını yemeyeyim ama son kalan iki beyin hücrenle iyi iş çıkarıyorsun. Tebrik ederim."

"Kes lan!"

Şebnem abisini tiye alarak, sanki onu hiç duymamış gibi yargılayıcı bakışlarını Melih'e çevirdi bu sefer:

"Sana da teessüf ederim Melih. Gerçekten... Ben bu oyunu iki kişilik sanıyordum. Üçe çıkartmışsın, şoktayım."

Melih ne diyeceğini bilemedi. Ama az çok tahmin edebiliyordu şimdi maruz kaldıkları bu tavrın asıl sebebini. Şebnem şımarık yetişmiş (bir evin bir kızı) bir çocuktu. Ayrıca da eski sevgilisini hâlâ unutabilmiş değildi. Tabi ki Melih'i çok sevdiği için (!) abisinden kıskanmıyordu. Melih onun için bir oyuncaktı ve her çocuk oyuncağı elinden alındığında yaygara koparırdı. 

"Biliyorsun ki, annelerimiz bizim konuşmaya devam etmemizi istiyor. Bir süre daha oyunumuza devam edeceğiz. Yani, teknik olarak benimle buluşman lazımdı şekerim, abimle değil. Hem ayrıca... Sen n'apıyorsun burada pardon?"

Sonlara doğru çatılan sarı kaşlarının altına gizlenen kısık, yargılayıcı bakışları yeniden abisine mıhlandığında, havalanan topu göğsünde yumuşatmak maksadıyla öne atıldı hemen Melih.

"Ee şimdi Şebnemciğim... Biliyorsun ki yarın benim çok yakın bir arkadaşımın düğünü var. Aysu'yla tanışmışsındır?"

Şebnem başını salladı. 

"Hah işte... Aysu ve Aytaç'ın düğününe giyecek takım elbisem yoktu benim. Çok da anlamıyorum bu işlerden. O yüzden abine ricada bulundum. Sağ olsun o da kırmadı beni. Birlikte takım elbise bakıyorduk bana." 

Melih araya girince ortam biraz yumuşadıysa da iki kardeş hâlâ çatık kaşlarla bakıyordu birbirine. Şebnem buraya güdümlü bomba gibi abisinin üzerine patlamaya gelmişti belli ki ama konu moda olunca dikkati biraz dağılmışa benziyordu.

"Hah! Abim mi giydirecek seni? Benim abim?"

Duyduklarına inanamamış gibi gözlerini ardına kadar açıp bir süre öyle kaldıktan sonra bir kahkaha patlattı Şebnem. Öyle içten öyle dalga geçerek gülüyordu ki, kasada duran görevli ve mağazada gezinen birkaç müşteri hususi dönüp onlara bakmıştı.

"Ağzının üstüne bi' tane patlatacağım şimdi. Ne gülüyorsun kızım? Komik mi? Bak hâlâ..."

Atakan ya sabır çekerek gözlerini mağazanın tavanına mıhlarken, Melih ikinci bir saldırıya karşı gayet temkinli, iki kardeşin arasında etten duvar örmeye devam ediyordu.

"K-Kusra bakma Melihciğim... Sinirlerim bozuldu da bir an."

Melihciğim lafını duyan Atakan'ın öldürücü bakışları anında Şebnem'i bulmuştu.

"Şebnemciğim, bozulan sinirlerini de al terk et burayı canım! Hadi... Saçını başını yoldurtma bana."

Atakan böyle diyordu demesine ama hayatında kardeşlerine bir fiske vurmuş adam değildi. Şiddet söylemleri sadece dilindeydi. Ama bu sefer hakikaten biraz ileri gitmişti Şebnem. Sevdiği çocuğun yanında onu küçümsemesi Atakan'ın canını çok sıkmıştı. 

"Ayh sen olmayan moda zevkinle Melih'e takım elbise mi bakıyorsun? Bir de kapkara giydirmişsin çocuğu veba doktoru gibi. Bu mu moda? Tek renk, tek tip mi giyinmek moda? Bırak Allah aşkına..."

Atakan tabi ki altta kalacak değildi:

"Haspama bak... Ekoseli etek üstüne fiyonklu bluz giyince Ivana Sert mi oldun başımıza? Sen ne anlarsın lan modadan? Bi' kere bu işin doğayeni benim. Bak seçtiğim takıma..."

Tuzluk şekline getirdiği parmaklarının ucunu öptü abartıyla. "...Kutu gibi oturdu çocuğun üstüne şerefsizim."

Üzerinde malını öven esnaf özgüveni vardı. 

"Şu duruşa, şu kaliteye bakar mısın? Dön bakayım Melih, endamını görsün bu Şebnem şıllığı."

Atakan biraz sonra aynı Recep İvedik'in terzisi gibi ayıla bayıla (onu ve takımı överek) onu kendi etrafında döndürmeye başladığında Melih gülmemek için tutmadı kendini daha fazla. Gözlerine yaşlar dolmuştu artık. İki kardeşin bu -Hacivat&Karagöz misali- atışmaları ilginç (ve aşırı komik) bir hâl almaya başlamıştı. Çekirdeği olsa kenara oturur çitleyerek izlerdi. O derece. Ayrıca... Atakan'ı hiç bu kadar heyecanla bir şeyleri savunurken görmediği içindi herhalde, bu tartışma her açıdan ilgisini çekmişti Melih'in.

"Sen de iyice saçmaladın hee! Burada yılların moda bloggerı Şebnem Queen dururken, sana mı kaldı bu işler ya? Hadi kes şovunu, çekil kenara off!!"

Şebnem abisini gram iplemeden uzun, protez tırnaklı elleriyle "kış kış" hareketi yapıp Melih'i kolundan tutup kendinden tarafa çekmeye kalkınca... Atakan adeta önünden kemiği alınan pitbull misali gerildi. Dişlerini sıkarken kirli sakallı çenesinin ucundaki kesik izi bile gerilmişti. Hatta iki dakika öncesine kadar teninin altında usulca akıp yolunu bulan kanı bile daha deli atmaya, içten içe fokur fokur kaynamaya başlamıştı. 

"Hoop hoop!! Orada dur küçük hanım..."

Hissettiği bu şey, bu kıskançlık... Ona her şeyi yaptıracak cinsten bir kuvvet doğurmuştu içinde.

Kendi kendine 'Hayır, kardeş katili falan olmayacaksın. Sakin ol lan!' dese de bakışları hâlâ öldürücülüğünü koruyordu.

"Bana kaldı bu işler var mı? Bana kaldı!"

"Eyvah..."

İki kardeş arasında 'paylaşılamayan' olmak başta komik olsa da gittikçe tehlike arz etmeye başlamıştı. Adım adım tırmanan gerilimin sıcak nefesini yüzünde hissediyordu artık Melih.

"Mis gibi siyah takım işte lan! Nesi var? Gayet de güzel yakıştı Melih'ime. Ayrıca benim zevkim iyidir."

Melih'ime mi?

Hitap şeklindeki ✨sahiplenici tutuş✨ Melih'in kaşlarını değişik bir açıyla kaldırmasına sebep olurken, Şebnem konuşmanın (savunmanın) geneline kusacakmış gibi bir hareket yapıp göz devirmişti.

"Zevkine tükürsünler senin! Bulgur pilavına yoğurt katıp yiyen bi' adamsın sen. Neyi tartışıyorsun benle ya?"

"Şebneeem!"

"Hey hey! Gençler bi' sakin olun ya... Tamam. Alt tarafı bir takım elbise alıp çıkacağız. Sizce de çok abartmadınız mı?"

Zavallı Melih'i takan yoktu tabi. Ortamdaki konumu sivri sinekten halliceydi.

"Ne Şebnem? Ne?! Hanımefendi çizgimden kaydırttın beni en sonunda. Sana inat ben giydireceğim Melih'i. Var mı?!"

Atakan göz açıp kapamalık bir anda Melih'i kolundan tutuğu gibi kendine çekerken aşırı korumacı davrandığının farkında değildi. Bir anda sırtı onun göğsüne çarpınca neye uğradığını şaşırmıştı Melih:

"Yavaşş..."

"Hadi bi' dene! Hadi... Pabucumun hanımefendisi seni!"

Şebnem geri adım atacak gibi değildi.

"Yaa... Demek öyle? Tamam, ben de küçükken nasıl giyindiğini anlatırım o zaman Melih'e."

"Ne?"

Şebnem'in neden bahsettiğini çakozlayınca anında iri iri açılmıştı gözleri.

"Sakın!" 

"N'oldu? Korktun mu? O çok önemsediğin karizman boydan boya çizilsin istemiyorsun herhalde?" 

Melih hiçbir şey anlamadan güldü bu tehdide. Atakan'ın küçükken de (patron bebek gibi) simsiyah, mafya tarzında giyindiğini hayal edemiyordu. Ya da o masum çocuk yüzüyle, sümüklerini çeke çeke, elinde horoz şekeri, bakkal önünde arkadaşlarıyla top koşturduğunu... Atakan'ı genel olarak "çocuk" formunda hayal edemiyordu ya neyse.

Şebnem konudan gayet zevk alarak "Bu var ya bu... Bir keresinde annemin odasına girip dol-" diye başladığı sırada Atakan şimşek gibi fırlayıp yaba misali kocaman eliyle ağzını kapattığında cümlenin devamı boğuk bir serzenişten ibaret kalmıştı.

"Şebnem!.. Sen Melih'e takım bakmayacak mıydın kardeşim? Çok çene çaldın, çok eleştirdin beni. Hadi git bi' de senin bulduğuna bakalım? Hadi abicim, hadi abisinin gülü... Git bak oradaymış yeni gelenler. Koş, koş..."

Şebnem'i beyaz ağırlıklı (kır düğünü konseptli) takımların olduğu tarafa iteklerken kan ter içinde kalmıştı Atakan. Kız resmen abisini rezil etmeye şerefi üzerine yemin etmiş de gelmişti buraya. Ve (kısmen) başarmıştı da. Cümlesini tamamlamasa da Melih az çok tahmin edebiliyordu yaşanan hadiseyi.

"İyi peki, madem bu kadar ısrar ediyorsun... Bi' bakayım o zaman. Ben gidince sakın arkamdan dedikodumu yapmayın ha! Kulağımı burada bıraktım ona göre..."

Şebnem ikisine de tembihleyen bakışlar atıp yüzüne yerleştirdiği zafer gülüşüyle çeşit çeşit kumaşların arasında kaybolurken, Atakan 'moda' ile ilgili katı tutumundan ciddi taviz vermek zorunda kalmış olsa da onu son anda susturduğuna memnundu. Melih'in yanına döndü biraz mahcup. Az kalsın kestaneyi çizdiriyordu. Çocukluğunda en hatırlamak istemediği anıyı ulu orta hoşlandığı çocuğun önünde anlatmak gibi bir acımasızlığı ancak Şebnem gibi empati yoksunu bir şımarık yapabilirdi zaten.

"Sen Şebnem'i boş ver. İstediği olsun diye her yolu mübah sayar o kendine. Ben alışkınım. Sen de alış."

Atakan eli ayağına dolaşmış vaziyette sakallarını kaşıyor, faydasız bir çabayla kızarık yanaklarını gizlemeye çalışıyordu fakat Melih her şeyin fakındaydı. Atakan çok utanmıştı. Konunun bahsinden bile... Bu yüzden -her ne kadar merak etse de- üstüne gidip soru sormaktan vazgeçti. Onun yerine "Başka çarem yok zaten." dedi gülümseyerek. "...Bir süre daha böyle sürecek durumumuz."

Atakan onun konuyu değiştirmedeki isteğini ve yüzündeki anlayışlı ifadeyi görünce biraz olsun rahatlamıştı. Hem zaten (tahmin ettiği gibi) Melih insanların zaaflarıyla oynayacak, onların çekindikleri şeyleri dalga konusu yapacak tıyniyette biri değildi. Ve... Atakan böyle anlayışlı birini sevmekle ne kadar doğru bir iş yaptığını şimdi fark ediyordu.

Melih onun sevgisini sonun kadar hak ediyordu.

"Ee... Ne diyorsun? Üstündekini alalım mı?"

✩ ✩ ✩ 

Bölümü iki parta böldüm (daha doğrusu bir gün içinde geçecek olan olayları) diğerini tamamlar tamamlamaz atacağım. Aklınızda bulunsun baya sıcak 🔥bir bölüm olacak 😉 terleteceğim sizii eheheh güneş kremlerinizi sürün öyle gelin 😆🤭

Bundan sonra hız kesmeden devam edelim. Yeteri kadar durakladık.

Bölüm hakkında size soracağım birkaç soru var:

✯ Şebnem kötü karakter olmak için çok müsait ama iyi olmasını ister misiniz? 

✯ Şebnem'in bu bölümde Melih ve Atakan'la şaka yollu atışmasını sevdiniz mi? Melih'i (oyuncak gibi) sahiplenip kıskanması falan... Ne düşünüyorsunuz bu konuda?

✯ Atakan Melih'e açıldığında Melih'in tepkisi nasıl olur sizce?

Sorularım bu kadar :)

Yeni bölümde görüşmek üzere... 

Kendinize iyi bakın, hoşça kalın efenim. <3

Önceki Bölüm <- // -> Sonraki Bölüm

Bölüm Listesi

[terapistcagatay]

Merhabalar. Açıkçası sana içimi dökmek istiyorum. Çünkü nedense samimi ve cana yakın geliyorsun bana. Sanki hayatımdaki herhangi birine anlatsam, şu an sana yazmam kadar iyi hissedemem. Neredeyse bir senedir hayatımda birisi var. Gerçekten çok seviyorum. Ben çevresinde çok fazla insan olmasını seven biri değilim. Ondan önce üç arkadaşım vardı. İkisi erkekti ve uzun süredir arkadaşım olan kişilerdi ama ben onunla ilişkimiz ilerledikçe rahatsız olabileceğini düşünerek o söylemeden iletişimimi kestim. Fakat onun çevresinde bir sürü kişi var. Sosyal bir insan. Hem erkek hem kız olmak üzere epey arkadaşı var. Bundan çok rahatsız oluyorum. Söylüyorum ama bir şey değişmiyor. Uzun uzun mesajlar atıyorum ama fayda etmiyor. Aslında isterdim ki ben hiç nefesimi yormadan, kırılmadan beni anlasın lakin ona en ufacık bir şeyi anlatmak için en az yirmi cümle kurmam gerekiyor. Bu zamana kadar bütün kavgalarımız çevre faktöründen dolayıydı. Onun haricinde hiç başka bir sorunumuz olmadı. Evet, ben kıskanç bir insanım. Onu paylaşmak istemiyorum. Kardeşinin yanında dahi olsa modum düşüyor. Yanındaki kişiyi benden çok sevdiğini düşünüyorum. Haliyle kafada kurmalar, soğuk davranmalar, uykusuzluk, tartışmalar istemsizce gündemimize oturuyor.

Merhaba bu durum biraz kötü kardeşim buna bi son vermen gerekiyor yoksa sana olan sevgisini özlemini kaybetmene sebep olabilir. Acilen son vermen gerek :) .. eğer güvenini sarsacak bi durumla karşılaşmadıysan çevresinde bir sürü kızda olsa sana olan sevgisinden eminsen hiç önemsememelisin bu durumu. Eğer o sana demişse erkek arkadaşlarınla sohbet etmeni istemiyorum takılmanı istemiyorum diye senin de ona öyle söyleme hakkı doğuruyor anlamına gelmez. Ama anladığım kadarıyla o sana söylemeden böyle bi tepki vermişsin çevrendeki erkeklere bu durum yanlış. Eğer o zaten rahatsızlık duysaydı sana söylerdi bu şekilde yapmanı, rahatsız olmadığı bi durumda arkadaşlarınla arana mesafe koymamalısın. Bırak oda koymasın sen de seviyorsun oda seni seviyorsa abartmaya gerek yok. ( kız kardeşinden kıskanmak da çok saçma geldi ) engel olman gerekiyor kendine dediğim gibi yoksa ilişkinizi zedeleyebilir :)

[lisannastraussisanangel]

Canajane Headcanons:

Cana is always the first in the guild and the last to leave just so she can have more time around Mira

Mira gave Cana the bangles she wears everyday. It was simply a hand-me down but Cana absolutely adores them

Cana realized she was bi because of angry teenage Mira

Mira calls her soft pet names like love, dear, and honey while Cana calls her things like babe, hot stuff, and sexy

They both are pretty dominant. Resulting in ‘fights’ for power

Mira kept asking Cana out on dates but Cana didn't know they were dates until Mira hit her with the "what are we"

Mira tries to be a sappy romantic but Cana isn't having it. She threatened that if Mira even thought about writing her a love song, Cana would run

Knowing that Mira likes romantic stuff, Cana does go out of her way to buy her flowers and do little things like that. It doesn't come naturally to her, but Mira absolutely adores it

Cana is such a simp. Mira hits her with the puppy dog eyes and it's all over