#beantwoording

[majestic-salad]

Oeiiiiii

[dvarapala]

the brave may not live forever, but the cautious do not live at all. / Pat

the best movies // @heksery (pat)

"except the cautious do live. a great deal longer than the brave. if they play their cards right." the words are slow, sluggish. almost stilted. it's clear she's thinking it over while she speaks. "and even when they don't." udyati nods. "you go back far enough and everything connects, regardless."

[doornrosie]

Lieve Rosie, een bericht om nogmaals te zeggen dat ik je een bijzonder mens vind. Een voorbeeld voor velen want je leeft je leven zoals jij wil. En dat is goed zo. Ook al twijfel je wel eens daar ben ik zeker van want wie doet dat niet. Blijf geloven in jezelf! Je bent en blijft bijzonder, uniek als mens en echt iemand om lief te hebben. Fijne Bevrijdingsdag waar je nu ook bent. Er wordt aan je gedacht. Je bent nooit alleen.

Dag lieve anoniem,

Ik vraag me soms af of het verbergen van je identiteit meer met mij te maken heeft dan met jou. Ik denk namelijk dat het idee van mij mooier is dan de werkelijke ik. Ik denk dat ik de teleurstelling zal zijn

[momochizoey]

is camino de santiago iets waar nederlanders vanaf weten? vraag het me af want ik kom uit amsterdam en langzamerhand realiseer ik me echt dat ik niks van de rest van het land afweet D:

Ik kan niet echt zeggen of veel Nederlanders ervanaf weten, ik ben misschien gewoon een beetje een geschiedenis nerd.😅 Maar het is een pelgrimsroute door Spanje naar Santiago, dus sws niet echt een Nederlands iets hoor, no worries. Het lijkt me vooral gaaf om een keer te doen, een aantal weken lang wandelen door een hele route, tijd met mezelf en de natuur en omgeving doorbrengen en de mensen die de tocht ook doen tegenkomen. Beetje het gevoel van de wildernis in verdwijnen maar dan tijdelijk en met mensen die dat ook willen if that makes sense. Dat is iig hoe ik het in mijn hoofd heb

[heleentje]

Ik ben echt dol op jouw fics en hou je Revali schrijft

Dank je wel!!! Van Revali kan je niet zeggen dat hij een saai personage is, hij heeft altijd wel iets voor :D Dat maakt het gemakkelijker om over hem te schrijven, instant conflict ^^

[brattybambix]

Je bent weer lekker bezig zie ik 😉. Altijd leuk om op jouw blog te komen

:)) danku danku

[devosopmaandag]

Een vriendschap

“Hilversum 18 mei 2016 Dierbare. Hoelang is het geleden dat we elkaar voor het laatst hebben ontmoet? Het lijkt langer dan we geleefd hebben. Het was op een donderdagmiddag. De zon scheen niet. Je had op het vliegveld een Hongaarse krant gekocht die ik niet kon lezen. Je stak jouw arm in de mijne. Zo zouden we dagen blijven slenteren. Om uiteindelijk terecht te komen bij de synagoge met de gebroken platen. Weet je nog?”*

De afzender is Wim Kaizer, de geadresseerde de Hongaarse schrijver Peter Esterházy. De brief wordt nooit beantwoord, Esterházy sterft twee maanden later aan kanker. Kaizer zelf zweeft ook op de rand van de dood, in afwachting van een steunhart. Hij heeft de vriendschap laten verwateren en het verdriet dat een herneming voorgoed onmogelijk is “lag over alles, het weerkaatste tegen de Andromedanevel, het aaide de bergen rond het huis.” Dat huis is een afgelegen boerderij in de Cevennen, die hij in een éénmansstrijd terugwon op de natuur en waar hij zich in de laatste twintig jaar van zijn leven terugtrok. Kaizer omringt zich met de boeken van zijn uit zicht verdwenen vriend, onderstreept en kruist aan, maar terug komt hij niet. Soms lees ik de cursief geplaatste citaten van Esterházy in Kaizers boek als de zijne. Ik stel me voor dat ze in hun zwerftochten door Boedapest elkaars gesprekken ook zo aanvulden. Kaizer besluit de weduwe noch diens kinderen te schrijven. “Ik laat hem sterven zoals ik wil. Met woedende nostalgie.”

Mannenvriendschappen, daar begon ik over na te denken. Vriend P had in zijn jongvolwassen jaren een soortgelijke vriendschap met T. Toen ik P leerde kennen, waren de meest gloeiende jaren van hun verbond al afgekoeld. Alleen uit verhalen ken ik hun soms koortsachtige gesprekken over schrijvers en kunstenaars. Na T's zeer vroegtijdige dood is er geen nieuwe mannenvriendschap in het leven van P. Hij sloot die met zijn boeken.

Er zijn nogal wat mannen in mijn omgeving die geen diepe vriendschappen kennen. Bij vrouwen is het misschien zo dat vriendschappen altijd ook gegrond zijn in het leven zelf. In mijn meest intellectuele vriendschap met een vrouw – vriendin I – is er ruim plaats voor slappe lach, wollen kniekousen en familiefrustraties.

Onlangs kreeg ik een foto toegestuurd waarop vriend R te zien is samen met Misi, een foto die mij ontroerde. R kocht zo'n vijftien jaar geleden een huis in een dorp in Hongarije. Hij leerde daar de ongeschoolde Misi kennen, die met zijn gezin een karig en moeizaam bestaan leidde in het huisje naast het zijne. R leerde voldoende Hongaars om met hem te kunnen praten en vond in hem een vriend. En net als bij Kaizer moest R het huis en de grond, vrucht van hun dromen en hard werken, om gezondheidsredenen verkopen. Waar Kaizers afscheid van zijn vriend vergeefs en wanhopig is, reisde R een paar jaar later nog één keer terug naar Kálló en sloot hij zijn vriend voor de laatste keer in de armen.

* De gelukkigste jaren van de mensen | Wim Kayzer | 2024 | Uitgeverij Balans

[crossant-creachure]

Gefeliciflapstaart met je verjaardag mwah mwah mwah <- 3 ongemakkelijke hollandse zoenen op je wangen :3

hoi! dit is een heel late beantwoording hahaha maar ik zag m op mn verjaardag!

dankjewel voor je felicitatie 😊 als je het niet erg vindt geef ik een knuffel terug want die wangzoenen zijn altijd zooo ongemakkelijk idd

[vastingedachten]

De laatste brief die nooit wordt verzonden...

Het is vreemd hoe één moment, één persoon, je leven zo kan beïnvloeden. In december 2022 legde ik mijn hart voor je neer, zonder reserves, zonder filter. Het was mijn manier om te zeggen: "Hier ben ik, en dit is hoe ik me voel."

Jouw antwoord was eerlijk en respectvol. Het brak me en hielp me tegelijkertijd. Je stond op een ander punt in je leven – een punt waar er geen ruimte was voor wat ik voelde of kon geven. En dat moest ik accepteren, zelfs als het pijn deed.

Na die tijd is er een stilte tussen ons gegroeid. Een stilte die soms oorverdovend aanvoelt, maar me ook heeft laten groeien. Ik heb geleerd dat liefde niet altijd beantwoord hoeft te worden om waardevol te zijn. Dat loslaten geen zwakte is, maar een daad van respect – voor jou, voor mij, en voor wat we ooit deelden.

Ik denk nog vaak aan je, dat zal ik niet ontkennen. Maar ik weet dat het tijd is om verder te gaan. Dit is mijn closure, mijn manier om te zeggen: "Dank je wel voor alles wat je me hebt gegeven, zelfs zonder dat je het wist."

Je blijft een bijzondere plek in mijn hart houden, maar ik kies ervoor om die plek rustig te maken. Vrij van verlangen en verwachtingen. Een zachte herinnering aan een liefde die puur en echt was, maar niet voor altijd bedoeld.

Ik sluit dit hoofdstuk af met liefde, niet met spijt. Het is tijd om mijn verhaal verder te schrijven, met een hart dat groot genoeg is voor alles wat nog komt.

Van. Mij.

[saiyanwitcher]

The latest chapter killed me. I am in awe of your writing by the way, I skipped through the graphic scene but the way you wrote Charles' fear as the footsteps approached 💔

Charles should know Max knows how it feels firsthand what it's like to be violated and stripped of choice :( Poor Charles. Max wouldn't be angry, at least not at him.

(would you be willing to share a snippet of the next chapter for us?? i have been craving worried/protective Max pretty please 😔🙏🏻)

Hi Anon, Apologies for my late reply!

As always, feel free to skip over some of the more graphic bits. They are thoroughly tagged in chapter warnings and you can always shoot me a DM if you want a quick bullet list (non-graphic of course) of anything that was important to note in the scene or will be referenced later.

As for a snip of protective Max, unfortunately he won't be featured in the next chapter as he is still returning from his assignment, but I can offer a little bit of protective Alonso 🙏

Looking at the offering and then down to the soiled cloth still clutched tightly in his hands, the young Torossian angrily chucked the scrap of fabric across the bed, before hurriedly taking the damp one to continue scrubbing hard at his face. His movements were frantic, almost desperate—like he could erase the evidence and pain along with the blood and tears. The Eldri's skin was already raw from the rough treatment, but he clearly didn't care, the need to cleanse—to wash away the taint of  whatever happened—too great. 

Alonso reached out for the soiled square and held it up to examine it. In bold embedded font were the letters G.R. on one of the corners of the square. The sight of those initials sent a jolt of anger through him, his usually composed demeanor cracking under the weight of his outrage. 

His grip tightened on the cloth, knuckles turning white. The thought of what Charles must've endured, the fear he must have felt . . . 

Alonso's protective instincts flared, a fierce roar of his Oozaru demanding to right this wrong and shield the young Torossian from further harm. “Deze overtreding moet met de dood worden beantwoord,” [This offense must be answered with death] came the growling judgment.

[jurgenameen]

195, 33, de droom kust het verlangen

Waar is de grens overgang tussen de momenten

Grenswaarde is anders dan grensoverschrijdende mogelijkheden

Tijdloos zonder horizon

Eindelijk eindeloos vanaf het balkon

Waar blijft het verlangen als het niet beantwoord wordt

De droom verdrinken

-copyrights Ameen 2024-

[jurjenkvanderhoek]

HUT IN HET BOS ALS WIJKPLAATS IN DE NATUUR

Een wondere wereld is het, die ik binnenga in Museum Galerie Heerenveen, op dit moment. Een mysterieus bos betreed ik, een magisch woud. Maar is het wel een boomgaard dat ik zie, een veld met oprijzend gewas. Ik kijk in de donkerte van de duisternis, de nachtelijke uren waarin de betovering van het onzichtbare op een hoogtepunt is. Want er is niets te zien achter de stakerige boomstammen, zo zolang het niet wordt aangelicht. Zo zolang er geen lichtpunt is die de omgeving waarneembaar maakt. Rob Regeer ontsteekt daarom een licht op dat schijnt vanuit een verborgen bron in zijn donkere werken. Is dit het heldere licht van een volle maan of de jager met zaklamp op zoek naar een prooi, jongelui die gedropt zijn en verbeten een uitweg zoeken. Het geeft althans een onwerkelijke sfeer, zet een surrealistische werkelijkheid.

In dat decor spelen oranje stippen een bijrol waar een eenzaam huis de dubieuze hoofdrol krijgt toegeschreven. Die oplichtende punten lijken vuurvliegjes, die het licht van de dag aten om het uit te spuwen in de nacht. Het daglicht klinkt zo door in de nachtelijke duisternis. Yin en yang. Maar het blijken geen puntjes te zijn, maar putjes in de compositie. Wie het werk tot op armlengte nadert ontdekt dat de schildering eigenlijk een reliëf is. De materie ligt dik op het doek. De stammen verheffen zich waarin de putjes verf zich verlagen. De vuurvliegjes blijken kleine klankschalen. Het licht echoot zo geluidloos door het bomenbos.

Die hoogdruk in de verflaag geeft de sfeer een werkelijk voelbare diepte. Het is geen geschilderd perspectief, maar een opgelegde tastbare derde dimensie. Regeer laat overigens geen vergezicht zien, de omgeving is plat tweedimensionaal weergegeven. Er is geen doorkijk naar een einder. Maar door te werken in beeldverhoging en met zichtverlaging wordt een natuurlijke ruimte gecreëerd. Een vierde dimensie is gemaakt door kleurspeling en lichtverhouding. In deze ruimte komt alles samen, voert het gevoel de boventoon. Is de werkelijkheid abstract, versimpeld de realiteit. In de derde worden vragen gesteld die in de vierde dimensie lijken beantwoord.

Regeer maakt niet zomaar ondefinieerbare platen van de realiteit. De kunstenaar wil mijn verbeelding prikkelen door ongerijmde voorstellingen te maken. Mij op een verkeerd been zetten zodat ik ga nadenken over wat ik zie. Mij ga bezinnen op de actualiteit. Maar eerlijk gezegd zie ik het wereldnieuws en de huidige problemen in het ecosysteem niet terug in zijn betrekkelijke schoonheid. De hut in het bos schept vooral een unheimisch gevoel, maar misschien is dat juist ook wel het moment van bezinnen. Nadenken over hoe leeg en onwerkelijk de werkelijkheid straks zal zijn, wanneer wij niets doen aan de afbraak van de natuur door ons toedoen. Want het bos van Regeer is ontbladerd, zelfs kijk ik wel dwars door stammen heen. De afbraak heeft hij in zijn schilderijen ingezet. En daarin huist de mens in  een gezellig aangelichte sfeer in een huisje midden in het bos. Als een Bijbelse Noach, van God verlaten maar toch zo dicht bij het antwoord op de vraag.

Regeer verheerlijkt deze verlatenheid door de intieme toevlucht, het huiselijke asiel, meermalen in 24-delig tableau te plaatsen. Voortdurend hetzelfde huis van onder gezien, in een gewijzigde kleurstelling en een helder tot duister licht. De aldoor veranderende weersomstandigheid ter plaatse. Een eenvoudige opzet die zich telkens herhaalt, een weerklinkende sfeer. Diezelfde optrek komt terug in andere hoedanigheid met een meer uitgewerkte omgeving. Maar aldoor blijft het vreemde en vage gevoel. Het is wel een wijkplaats, maar je weet niet wat je kunt verwachten van de inhoud. Wat daarbinnen achter dat verlichte venster zich afspeelt blijft de vraag. Zo stelt Regeer in zijn werk vragen die onbeantwoord blijven. De oplossing moet ik zelf aangeven. Zo zoals dat meestal werkt in en door een kunstwerk. De beschouwer geeft bescheid.

Een apart onderdeel in deze opstelling bij Museum Galerie Heerenveen is het plateau met ruimtelijke bouwwerken in MDF. Op klein formaat zijn deze huizen modellen van hutten en kappellen. Onderkomens belangrijk in de omgeving van Kellerjoch in Oostenrijk. Voor Regeer ter inspiratie een geliefde plek. In de bergen en door de bossen. Om de sfeer raak te treffen was het voor hem niet genoeg enkel de omgeving weer te geven op het geschilderde vlak, maar wilde hij ook de ruimte in. Daarvan is het dorp de weerslag. Zijn dorp, het Regeer. Aldus wordt de bezoeker van deze kunstruimte de wereld van Rob Regeer in getrokken. Ervaart de schoonheid die niet schijnt te kloppen. De verbeelding krijgt er de ruimte zich te uiten. Het werk ontroerd op een onbestemde manier. Het past esthetisch juist, maar achter die luister klinkt een duister geluid. Het gebeelde mysterie is onheilspellend.

Expositie “Into the Woods”. Schilderijen en ruimtelijk werk van Rob Regeer bij Museum Galerie Heerenveen (MUGA), Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 24 maart tot en met 5 mei 2024.

[doornrosie]

Lieve Rosie, een heel fijn nieuwjaar gewenst. Ik verwacht dat het nieuwe jaar je kansen geeft op het geluk waarnaar je zoekt en het geluk dat je zo verdiend. Pas goed op met het vuurwerk straks. Die mooie ogen moeten heel blijven. Veel plezier en tot volgend jaar.

Dag lieve anoniem,

We zijn alweer een jaar verder! Jij ook een heel gelukkig nieuwjaar gewenst. Ik hoop dat je een leuke avond hebt gehad. Dat al je dromen en wensen maar uit mogen komen dit jaar.

Liefs Rosie

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De parel van Bagdad

En hier dacht je dat drank in iemands gezicht gooien enkel in Hollywood films gebeurde!

Natuurlijk moet zo een ... kaakslag worden beantwoord... met een kaakslag.

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Op het web kun je nu tussen Blauwe en Regenboogkleurige Belangrijke Internetvinkjes schakelen. Je kunt ze ook apart via je Bloginstellingen kopen. Is dit een voorbode voor meer? 🤨

Ben je ook dol op die Belangrijke Vinkjes? Je bent niet de enige; we hebben er zelfs een Webby voor gewonnen!

De teller voor ongelezen berichten in je inbox is terug op het web! Niet langer slechts een stip voor ongelezen berichten.

We maken niet langer items aan in je activiteitenfeed als je op je eigen berichten reageert, ze leuk vindt of reblogt.

In de nieuwe berichteditor op het web worden nu direct tagsuggesties weergegeven wanneer je op het invoerveld voor tags klikt.

Wachtwoorden op Tumblr hebben een maximale lengte van 72 bytes. Dit was altijd al zo, maar we hebben dat nu duidelijker gemaakt wanneer je een wachtwoord op het web op voor iOS of Android aanmaakt.

🛠️ Fixes

Een bug opgelost die voorkwam dat nieuwe activiteitenitems werden aangemaakt wanneer iemand op een bericht reageerde dat je naar jezelf had gereblogd.

Op het web behoud je vanaf nu je positie in de wachtrij- en conceptenpagina wanneer je een nieuw concept-/wachtrij-/gepland bericht aanmaakt of bewerkt.

Op het web gebruikt de tag-achtergrond nu je kleurenschema wanneer je een bericht schrijft of bewerkt.

Rate limits worden nu effectiever afgedwongen voor onze zoek-API.

Het probleem met de lijststijlen voor berichtopties in Safari is opgelost.

Het kopen van geschenken is met een paar kleine aanpassingen enorm gestroomlijnd. Bedank je favoriete bloggers met een abonnement op Browsen zonder advertenties of bestook ze met krabben!

Gebruikers die je hebt geblokkeerd, verschijnen niet langer in de carrousel voor Tumblr Live.

Blaze kan niet langer worden toegepast op vraag-/antwoordberichten. (We denken nog na over een manier om zowel de vraagsteller als de -beantwoorder om toestemming te vragen, dus wie weet zie je deze functie nog wel een keer opduiken.)

Een bug opgelost waardoor de beschikbaarheidsstatus voor Blaze voor berichten werd gereset afhankelijk van de locatie waar je het bericht bewerkte. Bedankt aan iedereen die ons op dit probleem heeft gewezen. Dankzij jullie hulp konden we het probleem snel opsporen en oplossen!

Een probleem opgelost dat ervoor zorgde dat de nieuwe berichteditor op het web de acties die je met Ctrl+Z ongedaan had gemaakt niet opnieuw kon uitvoeren.

Als je Tumblr in een browser op je telefoon gebruikt en je vanuit een chatbericht "terug" gaat, ga je nu naar de juiste plek (bijvoorbeeld de activiteitenpagina of het dashboard).

Er was deze week tijdelijk een probleem met ingebedde Spotify-podcasts, maar dat is ondertussen alweer opgelost.

Version 29.1.1 van de Tumblr Android-app bevat een fix voor het probleem waarbij de app overschakelde naar het tabblad Voor jou wanneer je reageerde op berichten met een "Verder lezen"-optie.

🚧  Nog mee bezig

De oorlog tegen de spambots is nog steeds in volle gang. We werken hard aan het opruimen van de recente golf aan spambots en aan het voorkomen van hun terugkeer. Zoals gewoonlijk, als je spambots ziet, laat het ons dan weten zodat wij ze kunnen aanpakken.

Onze teams werken hard aan het bijwerken van onze documentatie. Als je iets ziet dat verwarrend of achterhaald is, kun je ons feedback geven.

🌱 Binnenkort

Voor alle fans van keyboards: de sneltoetscombinaties worden binnenkort verbeterd!

Voor alle fans van de iOS- en Android-apps, badgebeheer is in aantocht!

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!

[brattybambix]

Een man mag dromen toch 😉

tuurlijk :)