#baaldag

[remidavs]

De voorbije periode bestond uit veel rusten en leuke dingen doen waar mogelijk. Maar vandaag is een baaldag… zo zijn er ook natuurlijk.

De drukte van school en vroeg opstaan, voelde ik wel. De twee weken rust van chemotherapie waren ook echt nodig voor mijn lichaam en lieten me toe om wat te bekomen. En op zich zorgde dat voor een zekere schrik naar de komende chemotherapie…

Mijn lichaam geraakt niet helemaal uitgerust, wat zal opnieuw chemo en immuuntherapie doen en hoe zal mijn lichaam reageren. Met een goed gevoel en lichte bezorgdheid naar reacties van mijn lichaam kon ik vrijdag terug naar het Uz. Op dinsdag had ik geruststellende bloedresultaten die eindelijk vanzelf stabiel leken te zijn. Het gaf niet alleen mij, maar ook iedereen dichtbij een zekere rust. Oef, dat lichaam herstelt zich toch na een paar weken rust.

Op vrijdag werd dit optimisme weer een beetje gefnuikt. De neutrofielen waren alweer serieus gezakt in tegenstelling tot dinsdag. Vervelend en een reden voor de oncologen om echt wel lonquex (beenmergstimulant) voor te schrijven. Ik deelde mijn schrik… na de vorige toediening stegen mijn neutrofielen inderdaad flink om dan na twee weken toch te kelderen. Hier konden ze niet meteen een antwoord op geven, enkel dat ze zeer graag de week nadien een dosis zouden kunnen geven en dat die lonquex daarbij de beste zekerheid is.

De vrijdag verliep verder met fijn gezelschap, een picknick op de kamer en een gezelschapsspel dat we zeker later herhalen of verder zetten.

Thuis was er voldoende afleiding en heel veel liefde van iedereen… en toen kwamen opnieuw de eerste dagen en nachten na chemo. Een beetje zoals gekend, maar met iets meer maaglast en last van tintelingen in mijn vingers.

Zondag werd ik echter verkouden, en maandag leek het niet beter.

Dinsdag besloot ik om, na een telefoontje naar de dienst oncologie, toch via spoed naar het UZ Gent te gaan. Ik voelde me wat ellendig en merkte schrik voor de onduidelijkheid. Ik ben snel buiten adem en heb toch wel algehele spier- en gewrichtspijnen. Allemaal mogelijke nevenwerkingen maar evengoed mogelijke gevolgen indicatie van infecties. Dus even het zekere voor het onzekere nemen.

Alle onderzoeken klaar en gelukkig niks erg aan de hand. Maar wel lelijk vervelend om me toch best mottig te voelen terwijl er eigenlijk niks aan de hand lijkt.

De chemo zou zijn tol aan het eisen zijn in combinatie met de andere medicatie die ik moet nemen… tot zover dit avontuur… hopelijk toch snel minder last want op deze manier voel ik me een dikke zaag met al mijn kwaaltjes terwijl er niks te vinden is. Maar anderzijds wel goed dat er niks erg aan de hand is.

Een pittige dag dus…

Maar ik mag dus terug mijn schatjes gaan knuffelen en thuis verder rusten…

Dus proberen genieten van de kleinste dingen en hopen dat er niet te veel tussen komt gekropen.

❤️‍🩹 voor mezelf 😀

[stefselfslagh]

Weg met de baaldag, leve het vrolijk verlof.

Dit stuk verscheen op zaterdag 23 maart in De Morgen.

De lente is begonnen en dus krullen overal in het land mondhoeken omhoog. Een uitstekend moment voor de invoering van een vrolijk verlof: een dag waarop je thuis mag blijven omdat je je zo verdomd vrolijk voelt.

'Do remember they can't cancel spring', schreef de Engelse kunstenaar David Hockney in volle lockdownellende onder één van zijn iPad-schilderijen. De voorbije week kreeg Hockney gelijk: het thermometerkwik kroop voor het eerst voorbij het vijftiengraden-streepje, de zon vond eindelijk een gat in ons nationale wolkendek, uit de zachtgele trompetten van de eerste narcissen leek elk moment feestelijk geschal te zullen opstijgen, iedereen stopte abrupt met naar Scandinavische singersongwriters te luisteren.

Toen ik neef Lucas gisteren vertelde dat de eerste vitamine D-dag van het jaar ook míj́n ingedommelde hart had doen opveren, zei hij mijmerend: 'Eigenlijk zou er zoiets moeten bestaan als een vrolijk verlof, vind je niet? Een dag waarop je zonder ziektebriefje verlof mag nemen omdat je zo friggin' opgewekt bent. Het tegenovergestelde van een baaldag. Waarom zouden we onze out of office alleen mogen inschakelen als we ons klote voelen?'

Neef Lucas had een punt. Als je erover nadenkt, is de baaldag een waarlijk bezopen concept. Wat is er in hemelsnaam leuk aan thuis zitten balen? Als het leven je voeten uithangt, kan je toch beter gaan werken? Met wat geluk brengen je collega's je op zonniger gedachten. En zoniet heb je toch een paar uur aan winstmaximalisatie gedacht in plaats van aan je terugwijkende haarlijn. Nee, het is juist als je vrolijk bent dat je verlof moet krijgen. Als de lente in het land is en je op het dichtstbijzijnde strand meeneemcocktails wil gaan slurpen. Als je favoriete basketbalploeg met een buzzer beater kampioen is geworden en je nog een dagje wil nagloeien. Als je een nieuw lief hebt getinderd en je van 's morgens tot 's avonds de veren uit je bed wil neuken.

Het zegt iets over het bijna groteske belang dat we aan werk hechten dat we in de meeste gevallen pas verlof mogen nemen als het slecht met ons gaat. Het ziekteverlof, het verlof voor medische bijstand, het palliatief verlof, het verlof om dwingende redenen, de baaldag: we hebben er pas recht op wanneer onze tong hetzij figuurlijk hetzij letterlijk uit onze mond hangt. Dat getuigt van een behoorlijk treurige kijk op werken, die met de invoering van een vrolijk verlof eindelijk gecoriggeerd kan worden.

Het vrolijk verlof kan ons het geruststellende signaal geven dat zottigheid het op een goeie dag nog altijd kan halen van neoliberalisme. Dat we niet per se catastrofes in de privésfeer moeten kunnen voorleggen om vrijaf te mogen nemen van de ernst. Dat gedoseerde malligheid ook in een samenleving die opnieuw moet investeren in defensie nog een functie heeft. Lees mijn alvast met zonnecrème ingesmeerde lippen: de werkgever die morgen het vrolijk verlof in zijn arbeidsvoorwaarden verankert, neemt in de war on talent een beslissende voorsprong.

Vrolijkheid heeft nog een bijkomend voordeel: het is een verbaal overdraagbare aandoening. Wie een baaldag neemt, zegt: ik voel mij vandaag zo slecht dat ik mij voor jullie moet verstoppen. Wie vrolijk verlof neemt, zegt: ik voel mij vandaag zo goed dat ik op een skippybal over de Kalmthoutse Heide moet gaan stuiteren. Dat laatste is aanstekelijk. Het geeft hoop. Het vrolijk verlof zal ons eraan herinneren dat het leven niet elke dag een middelvinger naar ons opsteekt. Het zal er toe bijdragen dat we zelf ook wat vaker vrolijkheid overwegen. En dat is goed nieuws voor onze plaats in het World Happiness Report van de Verenigde Naties. Als het een beetje meezit, hoeven we dankzij het vrolijk verlof niet langer achter bloody Oostenrijk aan te hobbelen.

Sommigen zullen zeggen: je kan niet voor gesubsidieerde vrolijkheid pleiten terwijl in Groenland de ijskappen smelten. Ik begrijp die redenering. Maar er zit een denkfoutje in. Zoals Dirk De Wachter ooit in De Standaard liet optekenen: vrolijkheid is geen synoniem van ontkenning. Opgewekt zijn is niet hetzelfde als wegkijken. Integendeel: een goed gemikte dosis vrolijkheid geeft je juist de energie die je nodig hebt om problemen, ook die van planetaire proporties, aan te pakken. De aarde heeft er niks aan dat u om de klimaatopwarming treurt. De kippen in de legbatterij schieten er geen moer mee op dat u hun lot beweent. Als u de wereld écht wil verbeteren, zal u iets moeten doén. En daarvoor zal u toch een minimum aan levenslust, en dus opgewektheid, nodig hebben. Ergo: vrolijkheid en ernst sluiten elkaar niet uit. In de strijd tegen de ondergang van de wereld zijn het zelfs objectieve bondgenoten.

Daarom, lieve werkgevers: laten we onszelf nog eens iets opbeurends gunnen. Laten we een snipperdag introduceren die niet dient om gesomber te compenseren maar om goede luim te fêteren. Het buitenland zal er ons om benijden. 'Die Belgen hebben misschien de lelijkste kustlijn ter wereld, maar ze hebben wel een vrolijk verlof.' 'Ze zitten straks misschien weer met Charles Michel opgescheept, maar ze hebben wel een vrolijk verlof.' Als we Nederland ooit willen opvolgen als gidsland, moeten we ergens beginnen.

[nihondave]

De eerste kennismaking met Kaohsiung Taiwan was enigszins negatief. Ik had een baaldag zoals wel eens gebeurd als je reist. De vlucht uit Vietnam had ruim een uur vertraging waardoor ik vrij laat arriveerde en ik mocht van de homestay niet eens roken op het balkon bij mijn kamer. De rook zou namelijk weleens ergens heen kunnen waaien, al weet ik niet precies waarheen, aangezien het balkon aan een steeg lag. Roken kon wel op het dakterras. Toen het bed ook nog eens te kort bleek, had ik er flink de P in.

Gelukkig was mijn chagrijn de volgende ochtend wel weer verdwenen. Roken op het dakterras was zo slecht niet - de koelkast stond op dezelfde verdieping- en de host was ontzettend aardig. Alsof ter compensatie zou ze me flink volstoppen de komende dagen. Zelf gebakken koekjes, fruit, soep en een keer een meesterlijk ontbijt (foto 9). Ze had een vriend, voordat er onterechte conclusies getrokken worden. Wel apart - en dat geldt voor heel Taiwan - is dat ze nog allerlei covid maatregelen in stand hield. Zij had een mondkapje op en ik moest mijn handen en de wieltjes van mijn rolkoffer ontsmetten. Een wieltje bleek echter al te veel gereisd te hebben en brak spontaan (extra toevoeging aan de baaldag). Een tweede wieltje bleek ook op breken te staan. Gelukkig was een winkel voor reparaties makkelijk te vinden. Een uurtje later zaten er voor 12 euro al weer twee nieuwe wieltjes onder. Daarna naar Pier 2 creative park geweest (foto 1 en 5) alwaar het prettig toeven was. Sowieso valt op dat er veel kunst en streetart is in Taiwan.

Daarna werd Taiwan eigenlijk steeds beter. Op de dag van het midden herfst festival (maan festival) ben ik naar Cijin eiland geweest, een dunne strook land voor de kust van Kaohsiung. De oversteek met de veerboot duurde slechts 5 minuten (foto 4 is van de terugtocht). Heerlijk gerelaxed in een strandtent en tussendoor een tempel, vuurtoren en fort bezocht. Ook waren er eetkraampjes en spelletjes voor kinderen langs de kant van de weg (foto 2). Daar ook gezien wat er met burnables gebeurd (foto 3), die gaan vrij voorspelbaar de oven in. Ook in Taiwan is dat een groot ding, al is het hier vooral nep geld/ talismannen (zie ook Vietnam). Op de terugweg ook een belangrijke tempel van Nezu bezocht, die blijkbaar 300 jaar bestond (foto 8). Althans dat werd mij uitgelegd door een dame in de tempel, die me tevens een lolly gaf, want blijkbaar was Nezu dol op snoep. Heb trouwens inmiddels zo. ontzettend. veel. tempels gezien dat ik er later een aparte post aan zal wijden. Dat wordt een zoek de verschillen 😀.

Over tempels gesproken, de volgende dag ben ik naar Fo Guang Shan geweest. Een enorm Boeddhistisch complex met museum, diverse gebedsruimtes en de grootste zittende Boeddha ter wereld (foto 5). Het is een bizar concept, want enerzijds wordt gepredikt om materiële welvaart en kapitalisme niet na te streven, terwijl anderzijds overal donatieboxen staan, er meerdere winkels zijn en ik nog nooit zoveel pinautomaten in een religieus complex heb gezien. Alles om de gelovigen flink geld uit de zak te kloppen als offer aan Boeddha en andere Boeddhistische goden. Van oorsprong kent het boeddhisme overigens geen goden, maar net als het christendom heeft het vele stromingen ontwikkeld. Hier bidden ze vrij fanatiek, ik zag zelfs een vrouw zichzelf prosterneren, door zich helemaal op de grond te gooien. Het is al met al een goed verdienmodel. Overigens kwam ik er - helaas te laat- achter dat er ook een oudere Fo Gaung Shan tempel is, die is misschien vanuit toeristisch oogpunt interessanter. Zelf was ik niet van plan iets te doneren, maar uiteindelijk toch gedaan. In een van de ruimtes werd mij door een vrouw een soort lego-achtige bloem in de handen gedrukt om te offeren. Ze begon ook een heel gesprek over waar ik vandaan kwam en wat deze Bodhavista (personen die nirvana hebben bereikt, maar op de aarde blijven om mensen te helpen) precies voor was. Het bleek voor betere prestaties op school en werk te zijn. Ik vertelde haar dat mijn baas daar vast blij mee zou zijn en heb toen wat muntgeld in de donatiebox gegooid. Maar dat ga ik declareren 🤪.

In de avond naar de Old Fart DJ Bar geweest. Daar had ik al eens een drankje gedronken en toevallig was ik weer in de buurt. De eigenaren zijn ontzettend relaxte mensen en je mag er binnen roken (zeldzaam in Taiwan). Het bier was er ook vrij goedkoop, een hele pitcher voor zo'n 11 euro. Ze draaien zoals de naam al enigszins impliceert vooral muziek uit de jaren 70/80 en weigeren Spotify. Heel veel contact met de stamgasten had ik niet, ze spraken geen Engels, maar desalniettemin was het gezellig om een paar biertjes te doen. Grappig was ook dat ze allerlei oude Taiwanese liedjes draaiden en dan de hele kroeg mee zong. Bijzonder was dat op een gegeven moment een man van een soort Thuisbezorgd binnen stapte met een gigantische hoeveelheid en verscheidenheid aan eten. Per portie van het een of ander betaal je dan 50 ntd (€1,5). Ik heb vier dingen genomen ( foto 8 varkensvlees, vis, boontjes en gezuurde groenten) en het was heerlijk. Na nog een rondje tequila van een vrouw die aan de bel ging hangen om 2.30 naar het hotel gestommeld.

Op de laatste dag tenslotte, begrijpelijk rustig aan gedaan een rond de Lotus Pond gelopen. Weer veel tempels waaronder in het grote beeld op foto 10. Hij heeft iets met het taoïsme te maken en is volgens mij de main man, maar echt snappen doe ik het niet. Al spreekt dat geloof me wel aan: Go with the flow.

[girlvscrazy]

Being an alien in een "normale, emotieloze" wereld

Being an alien in een “normale, emotieloze” wereld

Ahoi, hoi, iedereen! Hier ben ik weer met een van mijn schrijfsels. Een schrijfseltje dat al de hele tijd in mijn hoofd rondspookt. Hoe gaat het er mee? Wel, op en af op de Burn Out rollercoaster of life. Momenteel een enorm baaldag, met een joekel van een paniekaanval en een daaraan verbonden donderwolkje waar de tranen met de liter zouden kunnen uitgeperst worden. De reden? Who knows.. Op dit…

[bijzus]

7 blue Monday tips om de dag door te komen

7 blue Monday tips om de dag door te komen

Morgen is het de beruchte blauwe maandag, blue Monday. De maandag dat het negen van de tien keer niet mee zit. Alles net iets pittiger is dan normaal en gewoon het even allemaal als blehh voelt. Met deze 7 tips blue monday tips ga jij je redden!

(more…)

[gewoonries]

Wat een dag vandaag Vandaag was ik toch aan het kijken om naar de zomerfeesten te gaan. Bus en dan taxi zo dicht mogelijk bij waar ik wilde zijn. Helaas liep de dag weer anders en toen het tijd was lieten mijn benen me in de steek door dat de pijn de kop op stak. Vanmorgen ff naar de huisarts geweest en de ggd ondersteunde. Hartslag was net en bloeddruk ook. Er is een nieuwe dame voor de ggd ondersteunend komen werken en we hebben een goede klik. Helaas was bij de belasting het een en ander fout gegaan en is gelukkig recht gezet. Daarna een gesprek met om kennis te maken met de nieuwe advocaat die mijn gaat steunen bij het UWV. Haar mond was open gevallen van verbazing vanwege de uitslag. Een zak hondenvoer van 3 kg was 15 kg geworden. Ik heb er ook medische brieven bij zit van de prof en bedrijfsarts en huisarts werken is gewoon niet meer te doen voor mij. Daar had een arts bij uwv geen boodschap aan hij besliste. Zelfs de arbeidsdeskundige was het er niet zo mee eens maar ja de arts is de baas daar. Er zit een lekkage bij de stent maar die kan nog niet bij het aneurysma komen. Ook de medicatie is te gevaarlijk om verplicht dingen te doen. Dit is niet wat UWV denkt dat de werkgever de last bij het rijk wil leggen. 4 Maanden geleden 100% afgekeurd en nu net onder de 80% zodat ik in de klasse 30 -80% val. Sinds de super spoed operatie van februari 2018 tot nu steeds met UWV bezig. Heb nu me reanimatie procedure aangepast. Kan op moment weinig reden bedenken waarom wel gereanimeerd worden. Nog ruim 17 jaar dus waarschijnlijk dat gezeik met keuringen had me toch iets anders voor gesteld. Ik ben nog alleen maar toch de advocaat heeft me de eerste schop onder me kont gegeven. Ik had zelf ook zoiets moeilijk om nu een relatie te beginnen. Zij vond van niet als de liefde juist is accepteert ze het wel en komt alles wel op de pootjes terecht...........

[persberichtenpubliceren]

Slecht weer grootste oorzaak van baaldag voor Nederlanders

Uit onderzoek onder 1.887 Nederlanders blijkt dat ons humeur op een gemiddelde dag flink kan worden beïnvloed door het weer. 39% van de respondenten geeft aan dat slecht weer hen een baaldag kan bezorgen, terwijl een zonnige dag het humeur van 53% van de deelnemers verbetert. Ook onverwachte verrassingen en korting op favoriete producten zorgen voor een glimlach op het gezicht bij een grote groep…

[hannescratches]

Daluren

Ik had een baaldag. Hij zoog.

Als ik jou was zou ik hier stoppen met lezen. Want dit wordt geen geestige post. Geen semi-verlichte bullshit over hoe je de dingen van meerdere perspectieven kunt zien. Geen gevatte woordgrapjes. Geen kijkje in de unieke wereld van het leven van mij, de Schrijver Met Eczeem. Nee, dit wordt gewoon alinea’s lang zeuren over de ongelooflijk doorsnee ik-ben-niet-uniek-en-iedereen-heeft-dit-wel-eens…

[ballontraebay]

365 plates #119 een puberende verbrande pannenkoek

365 plates #119 een puberende verbrande pannenkoek

Een puberende verbrande pannenkoek, ik snap dat je me nu denkbeeldig vreemd aan zit te kijken ! Maar dat is wel hoe mijn dag het beste kan omschreven worden. Ik genoot van de zon en het rijden in de leenauto, maar eigenlijk was het vooral een beetje een baal dagje.. (more…)

[petervdrijt]

Het belang van deze inhaalwedstrijd was natuurlijk bekend. Als Feyenoord wint staat het ineens weer 5e ( afhankelijk van het aantal doelpunten) en als AZ wint staat het derde. De druk lag dus vooraf bij Feyenoord en dat is niet verwonderlijk na de wanprestatie van afgelopen zondag tegen FC Emmen. Menigeen verwachtte dan ook dat de trainer zou ingrijpen in het elftal. Dat dit als gevolg van blessures zou zijn was niet voorzien en daardoor bleef Tapia gespaard en mocht hij toch weer meedoen.

In de stromende regen werd er afgetrapt en vanaf begin werd duidelijk dat AZ niet was gekomen met het “kuipsyndroom”. Feyenoord werd teruggedrongen en kwam een paar keer heel goed weg bij voorzetten vanaf links. Dat was een gevolg van het feit dat Idrissi wel heel veel ruimte kreeg van onze rechtsback Geertruida. DE bal ging er gelukkig niet in. En even werd Feyenoord sterker en drong het AZ terug. Maar zoals zo vaak heb je dan ook geen geluk. Toornstra schoot loeihard op de lat en een kopbal van Tapia die onderweg was naar de verre hoek werd geblokt door Sinisterra. Ook doelman Bizot van AZ had een paar goede reddingen in huis en daardoor scoorde Feyenoord niet. AZ echter wel. Nadat Berghuis een heel domme overtreding maakte, en goed wegkwam met geel, brak de rust aan met een 0-1 stand op het scorebord. En weer stond Idrissi totaal vrij en kon Wijndal over hem heen gaan en voorzetten en nu stond Boadu wel op de juiste plaats en stond Feyenoord nog wel met 11 man achter met 0-1.

Toen kwam de tweede helft.

Feyenoord was helemaal de weg kwijt. AZ overspeelde Feyenoord totaal en daarvoor hoefde het geeneens top te spelen want bij Feyenoord ontbreekt het aan creativiteit, er zijn telkens weer andere die hun niveau niet halen en dan wil ik het niet hebben over de centrale verdediger. Die dacht laat ik maar weer eens een duit in het zakje doen en ja hoor daar was de 0-3. Maar wat ik mij nu echt afvraag is waarom is Ayoub niet bij de selectie, die is niet geblesseerd en speelt in jong Feyenoord meer dan naar behoren. Nu loopt het middenveld niet en dat komt omdat a_ Kökcü totaal uit vorm is, b_ Tapia nog steeds niet doorheeft dat je een bal ook snel kan spelen en c_ Toornstra na een blessure nu 93 minuten moest spelen. Dan laat ik de wanprestatie van Berghuis helemaal buiten beschouwing want deze jongen had vandaag weer eens zijn ouderwetse baaldag. Uiteindelijk wint AZ verdiend deze wedstrijd en mag Feyenoord eens heel goed tegen elkaar en met elkaar rond de tafel gaan en praten hoe verder, want zo gaat het niet.

Goed we staan nu 10e met meer doelpunten tegen dan gescoord en dat zegt heel veel over deze jaargang. Wie staat er op binnen de club om daar eens werk van te maken, nu rust de taak op de schouders van een 17-jarige jongen Bannis en die kan het dus echt niet oplossen.

Zondag om 16.45 komt FC Twente naar de kuip en in deze vorm heb ik wederom een angstig gevoel want ik zie op dit moment niemand die het elftal bij de hand neemt, ook de trainer niet. Die kan heel goed kauwgum kauwen maar motiveren? Nee dat zie ik hem niet doen. Het moet dus vanuit de spelers komen en wie o wie.

[happymindstyle]

Think happy, be happy! 😊 Aan je emoties gaan altijd gedachten vooraf. Zijn je gedachten positief, dan is je stemming vaak ook goed. Nu wil dit niet zeggen dat je met een positieve mindset geen tegenslagen kent. Of dat je nooit een baaldag hebt. Maar door je bewust te zijn van je gedachten en negatieve gedachten om te buigen naar meer helpende gedachten, maak je het voor jezelf minder zwaar en zul je beter in staat zijn om met tegenslagen om te gaan. Daarnaast ben je met een positieve mindset meer gefocust op successen, hoe klein ook. Dingen die niet helemaal goed zijn gegaan, zie je met de juiste mindset niet als mislukkingen maar als kansen om te leren. Richt je jezelf op positieve dingen, dan zul je er vanzelf ook meer gaan zien. What you focus on grows. Een positieve mindset is aan te leren en een gelukkiger leven zal als beloning naar je toe komen. * * * #happy #happymind #happymindset #happymindstyle #happiness #happinessquotes #positivemind #positivemindset #positivity #powerofpositivity #mindset #positivequotes #geluk #gelukkigleven #whatyoufocusongrows #learntobehappy #attitude #levenslessen #lifelessons https://www.instagram.com/p/CJHE0KALdgB/?igshid=l6s9lrxsqyhf

[cindy-vandervelpen]

Mama's (baal)dagje

Vandaag was zo een dag. Niets, maar dan ook niets leek te lopen zoals ik het in mijn hoofd had. Tja, voor diegenen die me kennen, ik heb een licht (soms zwaar) autistisch brein. Wat niet loopt zoals ik het wil of denk, kan me best wel stress bezorgen. Ik lach er zelf mee, hoor. Ik zeg vaak dat ik daarom zo graag les geef aan onze kindjes met autisme. Omdat ik hen enigzins begrijp. Enigzins want ik kan me nog niet voor een fractie voorstellen hoe moeilijk deze kids het soms hebben. En toch. Toch stuk voor stuk kids die zich een weg banen in deze chaotische wereld en ze doen dat super.

Soit. Terug naar vandaag. De vermoeidheid doet ook geen goed aan mijn gemoedstoestand. Emilia is een schatje, maar 's nachts verandert ze in een klein duiveltje dat om 3 uur uitgeslapen is. Love her, hoor! Maar vooral door de dag 😉. Komt er nog het miezerige, koude weer bij en hop, ik had liters koffie nodig om mezelf wat op te krikken om de examens te verbeteren.

En ja... Corona. Nooit gedacht dat ik er over zou schrijven maar... ik heb het er mee gehad! Kerst met familie en vrienden valt gedeeltelijk in het water (wandelingen maken, zijn onze nieuwe afspraakjes). Tot dat besef komen, deed me toch wat pijn. Ja, I know, beter elkaar niet zien dan ziek worden. Helemaal akkoord! Ik ben daar ook heel plichtsbewust in. Liever nu op de tanden bijten, dan binnenkort iemand van je familie te moeten afgeven. En ook: verplegers, dokters,... werken gewoon met Kerst. Zij kunnen dit ook niet samen vieren. Rationeel begrijp ik het wel, maar ik had het er even mee gehad vandaag. Ik kijk uit naar knuffels, feestjes, etentjes, dingen aanpakken zonder mijn handen te willen ontsmetten.

Soit, het was een baaldag. De details (met bijhorende tranen) bespaar ik jullie graag.

Vanavond was ik even loedermoeder. Geen eten maken en iets halen. De kids vinden dat wel niet erg. Lekkere broodjes van Elke. Mama kroop nadien in de zetel met haar GSM... Tot ze me alle 3 kwameb trooste . *smelt*

Daarop verplichtte manlief me een badje te gaan nemen en bracht hij me een glaasje wijn. Hier zit ik nu, eerst met een schuldgevoel. Want ja, de kids zijn wakker, dan ben je met hen bezig, toch? Dat schuldgevoel ebt weer weg want mama heeft ook even nood aan me-time. Hier lig ik nu in een heet bad, met veel badschuim en een glas rode wijn. Na te denken over vandaag en deze blog te schrijven. Na te denken over alles wat WEL goed liep vandaag en waar ik naar uit kan kijken en dankbaar voor ben:

- de kids die me kwamen troosten.

- manlief die me verplichtte een bad te nemen.

- mijn familie en vrienden die COVIDvrij zijn.

- mijn bad en mijn wijntje.

- whatsappjes met vriendinnen.

- messengerberichtje van de buurvrouw om te zeggen dat we een mooie kerstboom hebben staan buiten.

- wandelingetjes met vrienden.

- mijn gezondheid.

- mijn collega's op de Ring (zowaar mijn tweede thuis 🥰).

- MIJN GEZIN!

Kortom, het was voor mij een baaldag. Was het allemaal zo erg? Neen, waarschijnlijk niet. Toch heb ik mezelf de kans gegeven te balen en kan ik nu weer met een positieve blik verder. Mijn lijstje met positieve punten is alweer langer dan dan met negatieve puntjes.

Dankjewel aan al mijn Facebookvrienden die in de zorg staan. Jullie leveren fantastisch werk en mogen van mij een standbeeld krijgen. Hopelijk kunnen we deze periode snel achter ons laten en terug... GEWOON zijn en doen. Lesgeven in een klaslokaal, vrienden en familie knuffelen, gaan eten, samen zijn...

Zorg voor elkaar.

[foodandfootnotes]

Week 2 in huisarrest/zelfisolatie/thuisquarantaine... ondanks de beperkte bewegingsvrijheid zit ik gevoelsmatig al een paar weken in een soort super rollercoaster. Alleen deze achtbaan geeft (nog) geen thrill of prettige sensatie maar juist een onprettig verlammend effect. In herstel van een griep probeer ik op heldere momenten te verzinnen hoe ik straks de Corona-kater te lijf kan/moet/wil gaan. Een ongemakkelijk gevoel bekruipt me en het overkomt me zelden, maar ik voel me vleugellam. Een soort never ending Blue Monday of de overtreffende trap van een baaldag. Maar, never waste a good crisis! Dus terwijl ik podcasts en boeken binge, kreeg ik vandaag, een bladzijde voor het lezen van het "Hoe gaan we dit uitleggen" voorwoord, opeens een ingeving. Geen nieuw inzicht overigens, maar een oud inzicht: 'Do what you can, with what you’ve got, wherever you are.' En nog een paar bladzijdes verder lees ik over de basis van wat we ecologie noemen: de studie van verbindingen, samenwerkingen en afhankelijkheden van levende wezens. Vervolgens denk ik CTRL + F: klimaat en CTRL + V: Corona. 'In de lange keten van oorzaak en gevolg kan geen enkel feit als losstaand worden beschouwd.' Alles heeft invloed op elkaar. Eindelijk een geruststellende gedachte. Terwijl ik op mijn balkon in het windstille zonnige hoekje de bijna geruststellende woorden van Jelmer op me in laat werken, flitsen flarden van ideeën ineens door mijn hoofd. Weg met de beperkende overtuigingen... aan de slag met de flitsen en flarden! https://www.instagram.com/p/B-IQZynjAlf/?igshid=g3f10i93ou0g

[40plus-lifestyle]

#thought_of_the_day Positief blijven denken heeft mij zover gebracht waar ik nu ben. Vroeger zat ik in een hele nare vibe. Negatief denken brengt je nergens alleen maar last. Tuurlijk heb ik wel eens een baaldag, maar dan zet ik mijn schouders er onder en dan denk ik weer aan waar ik naar toe wil. ❤️ . . #goals❤️ #positivevibes #positivethinking #quotes #instaquotes #positivequotes #lifequotes (bij The Hague, Netherlands) https://www.instagram.com/p/Btnh2rHFrLW/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=18pbg59h0vudd

[webcammodell]

Nog steeds aan de slag als chat model

Het is alweer een behoorlijke tijd sinds mijn laatste bericht. Tijd dus om er verandering in te brengen! Nog steeds ben ik werkzaam als webcammodel, waarbij ik denk dat ik dit nog wel een tijdje blijf doen ook. Ondertussen heb ik veel geleerd en heb ik heel wat ervaringen opgedaan. Deze ervaringen waren soms erg leuk, maar andere meer vervelend. Hierbij bedoel ik de leuke klanten en de minder leuke. Het grote voordeel hierbij is wel dat vaak de leuke klanten ook de klanten zijn die voor langere tijd terugkomen. Hierdoor komt het vaak voor dat werkdagen gevuld hebt met leuke chats.

Maar er zijn zeker ook mindere dagen. Met bijvoorbeeld vijf vervelende klanten achterelkaar, waar je ook nog eens weinig aan verdient. Zo zijn er wel eens dagen voorgekomen waarbij ik na 5 uur werken alleen maar vervelende klanten had, waarbij ik er zelfs 2 geblokkeerd heb. In die 5 uur werken, had ik niet eens dertig euro verdient. Op zulk soort dagen is het echt moeilijk om te blijven werken.

Maar mijn ervaring is dat het wel degelijk kan lonen. Zo is het me meerdere keren voorgekomen dat een erg slechte dag in de laatste uurtjes weer hellemaal goed is gekomen. Dit zijn dan ook de momenten om aan terug te denken als het weer eens een baaldag is. Al is dit soms te zwaar en wordt het een verloren dag omdat ik er gewoon geen zin voor kan vinden.

Ben jij werkzaam als webcam model? Hoe sla jij je door de zwaardere dagen? Stop je na een aantal vervelende klanten of een paar slechte uren of blijf je gewoon doorgaan.

[miss-blue-eyes-0304-blog]

Hebde al nen helen dag ne baaldag, alles zit tegen, hoofdpijn, je wil schreeuwen, je laptop door het raam gooien en dan staat er een engel voor de deur die je van je sokken blaast, een grote smile op je mond vol tanden tovert en je voorziet van een kopje oppepper 💓 #friends #believeinmagic #angelsdoexcist #theemeteenverhaal #tmev https://www.instagram.com/p/BrnJ1rlhMXI/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=dpnacgx6nldo