#antifascistisch

[wwn24]

Tesla-showroom beklad met hakenkruizen: 'Elon-schaamte!'

De Tesla-showroom in Den Haag is vannacht beklad met hakenkruizen en antifascistische leuzen. Nu Elon Musk samenwerkt …

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Grote antifascistische demonstratie op 16 juni in Brussel https://www.indegazette.be/grote-antifascistische-demonstratie-op-16-juni-in-brussel/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[plonk0]

Dag van Solidariteit met Antifascistische Gevangenen

[zannekinbond]

Catalonië, een sociale en nationale revolte

1. Een schets van de hedendaagse Catalaanse kwestie Met de veroordeling van 9 Catalaanse politieke leiders tot in totaal samen meer dan 100 jaar gevangenis, is de Catalaanse kwestie in een nieuwe fase beland. Het politieke doel van de Spaanse elite is juist om op een voorbeeldige manier de politieke en regeringsleiders van het Catalaanse zelfbeschikkingsreferendum te straffen, zodat niemand anders nog een politieke weg durft te proberen die de territoriale eenheid van de Spaanse staat en bijhorende kapitaalsbelangen in vraag durft te stellen. Ook om op welke manier dan ook een volksmacht op straat te voorkomen die een bedreiging inhoudt voor de politieke, gerechtelijke en economische macht van deze elite, en die de territoriale eenheid van deze Spaanse staat en bijhorende voorrechten garandeert. De veronderstelde misdaden die werden aangerekend zijn “rebellie, opruiing, verduistering van openbare middelen en ongehoorzaamheid gepleegd door een persoon met autoriteit”. De Catalaanse regering werd in de nasleep van het referendum in het najaar van 2017 afgezet door Madrid, de Catalaanse gedeeltelijke autonomie werd opgeschort. Ondertussen gaan de Spaanse ordediensten hun gangetje, waarbij gewelddadig wordt opgetreden tegen (zeer vaak vreedzame) betogers. Finaal zal dit een Pyrrusoverwinning voor Madrid zijn, er zijn bruggen opgeblazen (voorlopig nog spreekwoordelijk) die herstel richting een Spaanse eenheidsstaat zonder meer zelfstandigheid voor Catalonië onmogelijk hebben gemaakt. Het blijft voorlopig onduidelijk of zich op de langere termijn een guerrilla vormt, zoals in Baskenland, maar een aantal elementen wijzen wel in die richting. In het verleden kende Catalonië al de Terra Lliure-beweging, een socialistische en nationalistische guerrillagroepering die zich in 1991 ontbond. Verdere provocatie, tranen of zelfs een bloedbad onder de aanhangers van de onafhankelijkheid zouden deze optie zeer snel kunnen heropenen. Lange tijd was de illusie gevoed dat de EU de onafhankelijkheid van Catalonië zou accepteren, maar ze heeft duidelijk voor Madrid gekozen, en zo mogelijk nog meer voor de bankiers en ondernemers. In november 2017 werden 200 Catalaanse burgemeesters niet ontvangen door de EU hoewel gevraagd, een delegatie Catalaanse ondernemers die de eenheid met Spanje kwam bepleiten daarentegen, werd met open armen ontvangen. Brigitte Verkinderen, hoofd van de Kamer van Koophandel in Barcelona, bevestigde de angst binnen de bedrijfs- en bankwereld voor afscheiding van Catalonië. De neokoloniale EU is net als de NAVO, de militaire tak van het Westers imperialisme, verstokt voorstander van het status quo: geen staatkundige veranderingen in West-Europa maar behoud van de aan soevereiniteit inboetende natiestaten, geen socialistische “experimenten” in de economie maar wel neoliberale besparingsijver. De EU en de NAVO oefenen al lang "contra-opstandigheid" in de EU uit. Op straat in Catalonië is er een steeds luider klinkende oproep onder de demonstranten te horen: "dan zonder de EU". Zodat de Catalanen lijken te radicaliseren in termen van EU-kritiek, terwijl de Spaanse regering evenals Spaansgezind extreemrechts én de EU aan één zeel trekken. Tussen de nationaal-politieke, economische en Europees-politieke elites is dan ook bijzonder weinig verschil. Er is een natuurlijke samenvloeiing, de Duitse federale regering moe(s)t bijvoorbeeld vrezen dat de zakelijke belangen zouden worden geschaad, aangezien het grootkapitaal uit de Bondsrepubliek zwaar in Catalonië investeerde. Spanje zelf bevindt zich in een wurggreep, waarin de Duitse federale overheid een aanzienlijk aandeel heeft. Angela Merkel heeft Spanje weinig ademruimte verlaten. De jeugdwerkloosheid is meer dan 40 procent. Naast Griekenland is Spanje misschien wel de grootste crisisstaat in de EU, nog vóór Italië. In Spanje kan men de disfunctionaliteit van het kapitalisme als voorbeeld onderzoeken, vermengd met een aanval op de Spaanse nationale staat door het bezuinigingsregime en de gedwongen EU-interventies in het Spaanse nationale beleid. Het is dus niet verwonderlijk dat er in Spanje een complottheorie is die luidt: achter het referendum in Catalonië zou de Duitse regering gezeten hebben. Er deden en doen nog wel meer complottheorieën de ronde, niet in het minst waar de onvermijdelijke George Soros aan te pas komt. Bewijs wordt uiteraard nooit geleverd dat hij het Catalaanse separatisme zou steunen, logisch ook gezien de interesse van Soros in Spaanse vastgoedfondsen enerzijds en in het faciliteren van een open grenzen-politiek anderzijds. Voor dat laatste verschaft hij via zijn Open Society Foundation steun aan zowel Catalaanse als aan Spaanse organisaties die massa-immigratie bepleiten alsook de politieke krachten die dit onderschrijven. Eind juni 2018 had Soros hiervoor nog een meeting met de Spaanse premier Sanchez. Aangezien Spanje zelf een betrekkelijk open grenzen beleid voert, hebben Soros en co geen belang bij een “balkanisering” van Spanje zoals de –vaak extreemrechtse- complotdenkers het noemen. Integendeel, nieuwe staten hebben de neiging hun nieuwe nationale grenzen te gaan benadrukken en net dat past niet in het kapitalistische “open borders”-kraam. Voor wie het interesseert, raden we aan eens de relaties tussen de Spaanse partijen Podemos (pseudo-links, cultureel liberaal), Ciudadanos (vrije markt-liberalen) en de Open Society Foundation te bekijken… Beide partijen spraken zich uitdrukkelijk uit tegen een Catalaanse staat, Podemos bekende zich tot een Spaans federalisme. Een meerderheid van de Catalanen heeft geen probleem met inwijkelingen die zich tot de Catalaanse natie (in wording) bekennen, onder meer Catalaanse taalcursussen worden er op redelijk grote schaal aangeboden, met als gevolg dat een flink pak van die inwijkelingen zich gaat identificeren met de Catalaanse zaak. In het Catalaanse nationalisme is er een linkse of links-patriottische vleugel naast een sterkere centrumrechtse, liberale stroming waartoe onder andere Carles Puigdemont en de huidige Catalaanse minister-president Quim Torra behoren. De vriendschappelijke relaties met de N-VA in Vlaanderen zijn dan ook niet gebaseerd op radicaal-linkse sympathieën maar des te meer op liberale kleinburgerlijkheid. Dit Catalaanse nationalisme is natuurlijk historisch sterk antifascistisch gevormd, maar het antifascisme is niet antinationaal zoals dat bijvoorbeeld in Duitsland of Vlaanderen het geval is. Het Catalaanse antifascisme is net als in Baskenland veeleer volksnationaal geïnspireerd, uit verzet tegen het Spaanse rechts-extremistische verleden. Catalaans nationalisme is bedoeld om alle Catalanen te omvatten, inclusief de Catalaanse gebieden in het zuiden van Frankrijk. Deze "groot-Catalaanse" lijn wordt echter niet gedeeld door de burgerlijke rechtse vleugel. Dit is vooral een zaak van links, in de eerste plaats de CUP (Candidatura de Unidad Popular). Deze stroming hangt een emancipatorisch nationalisme aan, vergelijkbaar met het linkse nationalisme in Baskenland of in noordelijk Ierland. Binnen het Catalaanse linkse nationalisme zijn er dus ook verschillende stromingen, variërend tussen meer klassiek marxistisch, reformistisch of anarchistisch. Maar of links nu nationaal is of niet, dat maakt voor sommigen bij Vlaams extreemrechts en zeker bij de aanhang van Spaans extreemrechts met hun obligate Franco-nostalgie niets uit. Ze weten te melden dat ze niets moeten weten van "die linkse Catalanen, die nog meer islam in Europa gaan binnenhalen". Het is het soort bedenkelijke figuren dat juicht wanneer de ordediensten van de gevestigde Spaanse EU-macht op vreedzaam rebellerende Catalaanse burgers kloppen. Voor een deel van extreemrechts draait het allemaal om de figuur van Franco en de onverwerkte afloop van de Tweede Wereldoorlog (fascisme versus communisme), die men anno 2019 op Catalonië wil projecteren. Men heeft geen besef van hoe achterhaald het anticommunisme dat haar hoogdagen in de Koude Oorlog kende, wel is. Het tegen elkaar opzetten van nationalisten en communisten is een strategie die de machthebbers (het grootkapitaal) en hun dominante ideologie (het liberalisme) in dit tijdperk van globalisering bijzonder goed uitkomt. Men verwijst in pro-Spaanse kringen ook graag naar de Spaanse grondwet, volgens dewelke afscheidingspogingen illegaal zijn. Begrijpelijk ook, in veel staten vallen afscheidingen niet onder de grondwet, opstellers van grondwetten wensen nu eenmaal zo weinig mogelijk zwakke punten in de meest centrale wetgeving die een staat vorm geeft. Volgens dit “argument” had de afscheiding van de Baltische staten nooit mogen plaatsvinden. Zelfs ex-Joegoslavië zou nog steeds bestaan - als het aan de grondwet lag. Wetten zijn menselijke creaties, en kunnen dus net zo goed weer afgeschaft of vanuit de bevolking als verouderd weggezet worden als ze ingevoerd of gecreëerd werden. Nationale bevrijdingsbewegingen worden logischerwijs onder andere gekenmerkt door het feit dat ze de constitutie van de onderdrukkingsstaat niet voor zichzelf accepteren. De "anti-Spaanse wrok" is niet helemaal onlogisch als je een Catalaan was. Dit is net zo logisch als een anti-Turkse wrok van Koerden of een Italiaans-kritische houding van Zuid-Tiroolse patriotten. Er wordt de Catalanen verweten dat ze eerder solidair zijn met een Arabische of Afrikaanse vluchteling dan met een Spanjaard die in Catalonië woont. Maar nu zal een Catalaan zeggen dat men niet bezet is door Syrië, Irak of Senegal maar wel door het Spaanse gezag in Madrid. Niet zozeer de Catalaanse separatisten maar wel het Spaanse nationale beleid aan de zuidkust en in de twee enclaves Ceuta en Melilla op Afrikaanse bodem (restanten van Spaans kolonialisme) is het zwakke punt in de toestroom vanuit het Midden-Oosten en Afrika. De verwachting dat het Catalaanse patriottisme solidariteit met heel Spanje zou moeten tonen, is vrij duister. Dit is te vergelijken met de verwachting dat Ierse republikeinen maar eens solidariteit met de Engelsen moeten betonen, of dat we als Vlamingen het structureel weg draineren van rijkdom via de Belgische constructie naar Frankrijk en Wallonië niet in vraag mogen stellen. Solidariteit kan alleen bestaan tussen de slachtoffers van imperialisme, tussen hen die elk op hun terrein een nationale bevrijdingsstrijd voeren tegen neokolonialisme en imperialistische bezetting. Dit kan evenwel niet onder tegengestelde belangen! Hierop aansluitend is de mythe ontstaan dat Catalonië zich louter om economische redenen wil afsplitsen, om aan de solidariteit met armere Spaanse regio’s te ontsnappen. Het Catalaans inkomen per hoofd van de bevolking is net boven het Spaanse gemiddelde. Een Catalaan verdient gemiddeld 23.700 euro per jaar, een Spanjaard 23.500 euro, maar in Madrid is het gemiddelde bijvoorbeeld 24.700 euro (Bron: https://nosotros.infojobs.net/prensa/notas-prensa/profesionales-mejor-pagados-de-espana ). Dit alles verandert niets aan de stijgende dualiteit in zowel Spanje als Catalonië. Bijgevolg zullen pro kapitalistische economische motieven aan Catalaanse kant nauwelijks een rol spelen. Bij de Catalaanse voorstanders van Spaanse eenheid daarentegen, komen de belangen van banken en bedrijven al zeer snel boven water. 2. Het belang van de Catalaanse kwestie voor ons Met de Zannekinbond spreken we onvoorwaardelijke steun uit aan de strijd voor Catalaanse onafhankelijkheid. Deze strijd kadert wat ons betreft binnen de volgende principes: * De doorbreking van het staatkundige status quo in West-Europa. Dit staatkundig status quo is vervlochten met de naoorlogse Atlantische en liberaal-kapitalistische orde, waarvan net als Spanje ook België en haar machtselite een onlosmakelijk deel vormen. Het vormt een cluster op diverse domeinen (politiek, economie, defensie,…) waarvan de samenstellende delen niet zomaar gescheiden kunnen worden. De Westersgezinde nationale staten zijn de belangrijkste hinderpaal in de vorming van een continentaal georiënteerd, sociaal Europa dat mits de nodige volkssoevereiniteit politiek eengemaakt wordt in een anti-Atlantische zin, reikend van Dublin tot Vladivostok. Spanje is net als België een vertrouwde steunpilaar van het liberaal-kapitalistisch economisch model en van haar militaire tak, de NAVO. Spanje heeft sinds het bestuur van Franco en tot op de dag van vandaag als Europese natie op uitgebreide schaal militaire basissen ter beschikking gesteld van het Amerikaanse imperialisme. Het moge onderhand duidelijk zijn, dat ook uit de houding van de Europese Unie de wil tot het behoud van het status quo blijkt. Dit status quo is een –in Vlaanderen sterk onderschatte- hindernis in de zoektocht naar de vestiging van een zelfstandige, soevereine Vlaamse staat. Nationale onafhankelijkheid heeft ook nood aan erkenning in het buitenland. In tegenstelling tot wat het burgerlijk-nationalistische kamp in Vlaanderen al te vaak denkt, is er geen enkele reden om aan te nemen dat West-Europese landen als Frankrijk, Spanje of Groot-Brittannië deze Vlaamse onafhankelijkheid als een gegeven zomaar zouden aanvaarden in de bestaande internationale rechtsorde, temeer zij zelf geconfronteerd worden met het in vraag stellen van hun staat en territorialiteit. Bovendien hebben hun politieke en economische elites gelijklopende en zelfs directe financiële belangen in het voortbestaan van België of het behoud van het staatkundig en economisch status quo. * De principiële zaak dat de verdediging van de politieke rechten van het Catalaanse volk wordt begrepen als de uitoefening van het recht op zelfbeschikking en toegang tot onafhankelijkheid, participerende en directe democratie, de verdediging van eenheid en territorialiteit van de hele Catalaanse gebieden. Internationalisme, begrepen als een vorm van antikoloniale en broederlijke relaties tussen volkeren, voor het gemeenschappelijk beheer van algemene zaken en voor het overwinnen van internationale conflicten. Hierop aansluitend gaat het om de verdediging van de rechten van de volksklassen en van een Europese samenleving gebaseerd op herverdeling van rijkdom, bestrijding van werkloosheid en sociaaleconomische onzekerheid, de verdediging van openbare diensten, de instelling van mechanismen voor volkscontrole over en planning van de economie, het aan banden leggen van het financieel systeem gebaseerd op woeker. Read the full article

[gabrile]

Stuk 2/21

Sinds 1992 is Arnon, in ieder gevel in zijn interesse in de maatschappelijke trauma, helemaal hetzelfde gebleven, de wereld heeft toch dan veranderd. In de jaren negentig vertelde Arnon graag deze regels van de dichter Tonnus Oosterhoff:

‘

We organiseerden een antifascistische avond/ de avond valt/ hij is niet antifascistisch.

’ zei Arnon.

Er waren wat communisten die hij heeft meenden dat de bourgeoisie zelfs fascist was, maar die communisten kwam Arnon nooit tegen. Toen de vader van een schoolvriend communist bleek te zijn en zelfs De Waarheid las, vroeg Arnon meteen of ik hem mocht ontmoeten. Arnon was zo opgewonden over deze ontmoeting als een toerist aan de vooravond van zijn bezoek aan het safaripark. Een vriendelijke vader van zijn klasgenoot bleek inderdaad een overtuigd communist, maar de gedachte dat de bourgeoisie zelfs fascistisch was.

Hij zei:

‘Je moet het systeem van het individu scheiden.’

Een kenmerk van het dictatuur is nu juist dat het individu door het systeem met huid en haar wordt opgeslokt, hoewel heden ten dage sommige democratieën ook steeds meer hun best doen individuen levend op te slokken.

Juist omdat het fascisme ergens in de jaren tachtig definitief verslagen leek te zijn, ten minste in Nederland, kwamen de opmerkingen bij herdenkingen, Februaristaking, Kristallnacht, 4 mei, dat we waakzaam moesten blijven, me in die jaren goedbedoeld maar belegen voor.

Zie volgende post om ‘Stuk 3/21′ te weten... 

;)

[geschiedenisish]

Voor de Nederlanders onder ons.

Houd je eigen 4 mei ceremonie. Bepaal zelf wie je herdenkt. Maar ga om 20.00 gewoon verder met wat je aan het doen was en zet NPO1 NIET aan.

Want om 20:00 is er alleen maar aandacht voor het KNIL, de Joden en dat stoere Nederlandse verzet. (Waarbij buiten beschouwing blijft dat dat communisten en radicale christenen waren..... Niet de gewone burgers die in verzet kwamen....!

En och wat was de Februaristaking mooi. Maar de staking van 1903 werd neergeslagen door diezelfde overheid! En ze keerde zich tegen de dienstweigeraars (van de jaren 70 en van andere jaren)!)

Als kind vond ik het al raar dat er altijd werd gefocust op herdenken, en nooit op anti-nazisme. Nooit op voorkomen maar alleen op genezen. Ik had een universitaire opleiding Geschiedenis nodig om te weten te komen dat 4 mei staatspropaganda is. Het is bedoeld om te zeggen dat we toen goed gehandeld hebben, en dat we nu weer goed handelen. Het is niet bedoeld om nazisme te voorkomen, het is niet antifascistisch, maar bedoeld om onszelf een schouderklopje te geven.

Waarom denk je dat de Duitse minister van Buitenlandse Zaken werd geweigerd toen hij mee wilde doen? Omdat Duitsland EFFECTIEF antifascistisch is. Zij proberen fascisme in al haar vormen te onderdrukken en te voorkomen. Nederland niet. Nederland wil nazisme voorkomen, maar fascisme is helemaal oké. Daarom konden we de Duitsers niet uitnodigen, het zou de vinger op de zere plek leggen die 4 mei is!

Zo krijg je dus een overheid die met alle vreugde en respect genocide in Nederland herdenkt, om het vervolgens aan de andere kant van de wereld te financieren! En dan zelfs gaat zeggen dat het "respectloos" is als je die hypocrisie aankaart.

4 mei is onze Pledge of Allegiance. Herdenk de veteranen en de oorlogsslachtoffers. Sta stil bij wat zij voor ons hebben gedaan. Maar laat de Overheid niet voor je bepalen wie het waard is om herdacht te worden! En wees geïnspireerd. Wees niet stil, maar spreek, spreek met het vertrouwen van al die mensen die spraken en dat nu niet meer kunnen!

4 mei is geen herdenking. Het is een wake.

dear usamerican high schoolers looking for a way to resist fascism: sit through the pledge of allegiance.

no getting up. no looking at the flag.

everyone will be looking at you. you'll be sweating like a fucking hippopotamus. your teacher will sternly tell you to get up. you'll feel stupid and that maybe its not worth it because you're just a kid in a classroom. but I'm here to remind you that there are no real life consequences to detention. there are however real life consequences to resisting a thoughtless performance of nationalism.

[zannekinbond]

11 november: vredespolitiek = anti-imperialistische politiek

Nooit meer oorlog, de leuze die de Vlamingen in meerdere talen op hun groots vredesmonument in Diksmuide plaatsten, was, is en blijft in de eerste plaats een waarschuwing tegen imperialisme en de nadrukkelijke afkeer dat Vlamingen maar ook Walen ooit nog betrokken zouden geraken in een gewapend conflict ten dienste van imperialistische machten. Het imperialistische Westen wil overal ter wereld NAVO-bases vestigen en reactionaire, neofascistische regeringen installeren die zijn belangen zullen dienen. 11 november is een dag waarop luid de oproep moet weerklinken om een einde te maken aan de militaire provocaties van de NAVO, de VS en de EU! 11 november is een dag om Vlaamse en Waalse solidariteit met de anti-imperialistische en antifascistische krachten in Donbass te benadrukken! Washington blijft haar Europese vazalstaten –waaronder België- meesleuren in een virulente haat jegens Rusland zoals mocht blijken uit de recente versie van de door het Pentagon gepubliceerde National Defense Strategy. “Als we in Oekraïne verliezen, zal het internationaal systeem dat we 80 jaar geleden hebben gecreëerd, instorten.” (Amerikaans stafchef Mark Milley, die en passant ook toegaf tot driemaal per week te overleggen met de Oekraïense legerstaf). De Oekraïense staat voert al meer dan acht jaar een open oorlog tegen de grote meerderheid van de bevolking in Donbass. In de laatste week voor het begin van de Russische militaire operatie heeft Oekraïne de Donbass-regio onderworpen aan voortdurende beschietingen. Een regen van artilleriegranaten op de Russischgezinde bevolking van het gebied. Als we de belangen van Rusland als staat in deze regio buiten beschouwing laten en ons richten op de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, kunnen we heel duidelijk zien hoe deze oorlog tot stand is gekomen. Terwijl de regimemedia Rusland beschuldigen van "schending van het internationaal recht", repten ze met geen woord over het feit dat Oekraïne de bevolking van Donbass met zware wapens bestookte. Om een einde te maken aan de oorlog in Donbass werden in 2014/2015 de Akkoorden van Minsk ondertekend tussen Oekraïne en de vertegenwoordigers van de volksrepubliek Donetsk (DPR) en de volksrepubliek Lugansk (LPR), met deelname van 3 andere landen als garanten van het akkoord. Met de ondertekening hiervan werd het een onderdeel van het internationaal recht, met de VN als garant. Niemand van de betrokken partijen, behalve Rusland (!), heeft zich aanvankelijk aan de afspraken van de Minsk-akkoorden gehouden. Beide partijen bij het akkoord hebben de afgesproken terugtrekking van zware wapens / artillerie niet uitgevoerd. Om het conflict op te lossen via dialoog, moesten vertegenwoordigers van de DPR en de LPR worden erkend als gelijkwaardige partijen in de onderhandelingen. Gedurende die 8 jaar heeft het Oekraïense regime dit niet één keer gedaan. Volgens het akkoord van Minsk moest de autonomie van de Donbass-regio tegen maart 2015 worden gewaarborgd door wijzigingen in de grondwet van Oekraïne. Eind 2015 zouden in de twee republieken lokale verkiezingen worden gehouden, onder toezicht van de OVSE. Opdat het volksverzet niet zou vrezen door de Oekraïense autoriteiten strafrechtelijk te worden vervolgd, moest in het land een algemene amnestie worden afgekondigd. Zoals uit het bovenstaande blijkt, was Rusland niet van plan de Donbass te annexeren en af te scheiden van Oekraïne. Als Oekraïne zich had gehouden aan de ondertekende Minsk-akkoorden, had er sinds 2015 vrede kunnen zijn in de Donbass. Maar Oekraïne heeft dit nooit gedaan. In oktober 2021 verklaarden Duitsland en Frankrijk, die garant stonden voor het akkoord, dat "Oekraïne niet langer hoeft te vergaderen met vertegenwoordigers van Donbass," en hebben zij –en niet Rusland- daarmee het akkoord effectief "begraven". Maar desondanks kreeg Rusland altijd de schuld, vooral door de erkenning van de Donbass-republieken. In geen van de 13 punten van het Minsk-akkoord staat echter dat "Rusland de republieken in de Donbass niet als onafhankelijke staten kan erkennen". De Russische erkenning van de DPR en LPR was nog slechts de bevestiging van de reeds “begraven” Minsk-overeenkomst, omdat ze niet meer teruggebracht konden worden naar Oekraïne. Maar Rusland werd het laatste land dat het ondertussen al door en begraven akkoord verbrak. En dat na 8 jaar inspanning om het Minsk-akkoord wel na te leven ondanks het in gebreke blijvende Oekraïense regime.  Waarom hebben de Donbass-republieken hun onafhankelijkheid geëist? Omdat in Kiev een extremistisch regime aan de macht is dat de rechten en eigenheid van het Russischgezinde deel van de bevolking niet erkende. Ook de politieke rechten van socialisten, communisten en vakbondsmilitanten werden in Oekraïne ernstig ingeperkt, door een regime dat aan de macht was gekomen via een staatsgreep gesteund door de imperialisten. Het volk van Donbass voerde een antifascistische secessie uit. In die zin valt de afscheiding van de twee volksrepublieken binnen het kader van het internationale recht, met het principe van recht op zelfbeschikking. Bovendien ligt de beslissing van het Internationaal Gerechtshof van de VN over de status van Kosovo op tafel. Destijds beschouwden de imperialisten de afscheiding van de Servische provincie Kosovo niet als een schending van het internationaal recht, omdat dit in overeenstemming was met hun belangen. Op 22 juni 2010 deed het Internationaal Gerechtshof van de VN de uitspraak dat "de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo niet in strijd was met het internationaal recht". Wat voor Kosovo geldt, zou ook voor alle andere delen van de wereld moeten gelden, inclusief Donbass. Niet dus, zoals bekend zetten de Westerse imperialisten de toepassing van het internationaal recht naar hun hand. Amerikaans politiek en militair personeel wordt bijvoorbeeld wettelijk beschermd tegen vervolging voor het Internationaal Strafhof.

Wij, Zannekinbond, verzetten ons altijd tegen het imperialisme (een begrip en een strijd die de progressieve zijde nauwelijks nog wil horen) en kiezen altijd de kant van het volk. Het echte slachtoffer van alles wat er gebeurt, is het volk van Oekraïne en Donbass. Maar de verantwoordelijkheid hiervoor ligt, net als bij alle andere regeringen die het imperialisme dienen, bij de Oekraïense regering. Zij leidt haar volk momenteel naar een catastrofe ongeacht wie ooit als “winnende” partij uit die gewapende strijd komt. Rusland heeft herhaaldelijk gezegd dat het ertegen is dat Oekraïne lid wordt van de NAVO. Het heeft ook herhaaldelijk verklaard dat het de NAVO en vooral de imperialisten van de VS, en in zekere zin dus ook de EU-vazal, als een bedreiging ziet om zijn grenzen te bereiken. Voor Rusland kwam het gevaar steevast uit het Westen en in de Tweede Wereldoorlog betaalde het daar ook de zwaarste prijs voor. Deze gevoeligheid kan en wil het Westen en haar NAVO-bondgenootschap niet begrijpen of aanvaarden. Wie stabiele, blijvende vrede in Europa wenst, moet het Westers narratief inzake veiligheidsbeleid dat gericht is op een oostwaarts uitdijende verspreiding van het Westers liberalisme, verlaten. Als hoogste stadium van het kapitalisme heeft het imperialisme al eens de hele wereld in zones van zijn invloed verdeeld. Merk op dat landen niet bestaan voor het financieel kapitaal (nationale grenzen beschouwt het als een last), maar invloedsgebieden wel. Het kapitaal is niet in staat de scherpe tegenstellingen van de burgerlijke maatschappij op te lossen. Kapitaalaccumulatie en onbeperkte economische groei nastreven betekent ook constante economische crises, en het kapitalisme overwint crises door militaire conflicten te beginnen of zich te enten op lokale reeds bestaande conflicten. Het Westen stuurt ook nu in andere (potentiële) conflictzones opnieuw aan op heropleving van tegenstellingen en gewapend geweld. De oorlog in Jemen waar de Saoedische oliesjeiks (met de steun van de USA) een humanitaire catastrofe veroorzaakten, krijgt nauwelijks aandacht in de Westerse regimemedia. Servië wordt onder druk gezet om voluit voor het Westerse kamp te kiezen op een moment dat de spanningen in haar Kosovo-provincie oplopen. In het langjarige conflict tussen Armenië en Azerbeidjan zet de NAVO opnieuw pionnen uit ten dienste van Turkije en de gewenste gebiedsroof door Azerbeidjan, in de hoop een wig te creëren tussen Armenië (Russisch bondgenoot) en Iran, die andere grote rebel in de culturen van verzet tegen het Westen. De Russisch-Oekraïense broederoorlog is alleen gunstig voor de tycoons van het financiële kapitaal. In de hedendaagse wereld begrijpen de kapitalistische roofdieren dat elke oorlog tussen kernmachten onvoorspelbare gevolgen heeft en een reële bedreiging vormt voor de vernietiging van de mensheid, met behulp van de stapels kernwapens die in de loop der jaren zijn verzameld en oa door de Amerikanen ook op het grondgebied van haar Europese “bondgenoten” (lees: kolonies) heeft verspreid. Ook Vlaanderen dient tot op vandaag met de hulp van het Belgisch legerslaafje als opslagplaats voor Amerikaanse kernbommen. Dat de rechtse Vlaamse “beweging” daar vrijwel geen graten in ziet, toont het burgerlijk-reactionaire karakter van haar streven en meteen ook de gematigdheid van haar nationalisme. Men zit daarmee op één lijn met de burgerlijke Belgische partijen (Hendrik Bogaert – CD&V, Jasper Pillen - Open VLD,...) die over elkaar struikelen in een symboolpolitiek om toch maar wapens te kunnen leveren aan het Oekraïense regime. Ze zien zich beknot door de beperkte hoeveelheid overtollige oude wapens van het Armée Belge/Belgisch Leger (ABL) waarvan de militaire waarde recht evenredig is met de dagprijs van oud ijzer. Bedenkelijk is te moeten vaststellen dat ook zelfverklaarde Vlaamse volksnationalisten samen met andere liberaal weldenkenden bij dit alles meewerken aan de Oekraïens-Amerikaanse oorlogsmachine. Het identitair-Russische volk in Donbass voldoet blijkbaar niet aan de criteria van een naar vrijheid strevend volk dat geen deel wil uitmaken van een kunstmatige, discriminerende staat die culturele en taalkundige diversiteit niet tolereert. Onder het mom van humanitaire doeleinden wordt bijvoorbeeld actief geld ingezameld om drones aan te kopen voor het Oekraïens-Amerikaans leger. Andermaal draaien de voormalige Frontsoldaten uit ’14-’18 zich om in hun graf… 

Read the full article

[defke]

ULTRAS INFERNO, WIE ZIJN ZE? Interview Max

ULTRAS INFERNO, WIE ZIJN ZE? Interview Max

Dit is een interview van 2010 dat we toch graag met jullie delen Ze zijn de duivelse ziel van Sclessin, ze verdedigen hun club door wind en tij, ze beschermen Luik als het laatste bastion dat veroverd moet worden, ze zijn de Ultras Inferno, antifascistische en antiracistische fractie van Standard Luik.  Laten we met hun een kijkje nemen in het universum van de bezette en kolkende…

[antongecensureerd]

Weg met

Weg met Zwarte Piet, weg met de ronde missen bij het wielrennen, weg met de gridgirls bij de F1, weg met de walk-on girls bij het darten, weg met cowboys en indianen, weg met de straatnamen van onze zeehelden, weg met mensen met een afwijkende mening, weg met partijen die trots zijn op Nederland en de Nederlandse cultuur en tradities willen bewaken, weg met een nationalistisch gevoel, weg met grappen over de islam, weg met Rusland, weg met de joden. Zomaar een greep uit het krankzinnige heden waarin we terecht zijn gekomen. Allemaal veroorzaakt door extreem-links. Een vorm van activisme dat maar één doel voor ogen heeft. Nederland afbreken en kapot multiculturaliseren. Het houdt niet niet. Niet vanzelf. Het is tegenwoordig verbinden of verbannen worden. Je moet voor diversiteit zijn, voor inclusiviteit, voor het boomknuffelen met 180 nationaliteiten, voor genderneutrale toiletten en voor sekse verandering. Vooral geen grapjes maken over homo’s, lesbiennes, bi-seksueeltjes, transgenders, cisgenders, pannetjes, queers, in dubiootjes en a-seksueeltjes. Pas op, hè. Voor je het weet heb je de Belangenvereniging van Bouwpakketten achter je aan. Ik ben gaan rondsnuffelen en schrok me kapot van het grote aantal mensen die zich met dit soort activisme bezighouden Het is geen klein marginaal groepje. Meestal wordt er gesproken over een groep van 50 kopstukken en wat aanhang, maar ik ben ervan overtuigd dat die groep veel groter is. Als we alle stromingen bij elkaar optellen hebben we te maken met een flinke club mensen die geweld niet schuwen en bereid zijn om ver te gaan voor hun idealen. Een kleine opsomming van organisaties en ik ben bang dat er nog veel meer van dit soort groeperingen zijn : de Antifascistische Aktie, Nederland Bekent Kleur, Roet in het Eten, De Grauwe Eeuw, Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka, Kick Out Zwarte Piet, Zwarte Piet Niet, No More Blackface, Krakersvakbond De Vergulde Koevoet, Werkgroep Stop Deportaties, De Fabel van de Illegaal, Van Harte Pardon, de Partij van de Eenheid, Onkruit, No border Network, Internationale Socialisten, Block Pegida, Laat Ze Niet Lopen, Anarcho-Syndicalistiche Bond, de Nieuwe Communistische Partij, Rode Morgen, Socialistisch Alternatief, Socialistische Alternatieve Politiek, Vrije Bond, Verenigde Communistische Partij,  

Ik ben ook gaan speuren naar namen van onbekende landgenoten die bekend staan om hun Nederland en witte mens onvriendelijke houding. Dan zeg ik het heel netjes : Stoffel Spierings, Richard Tuinstra, Jan Cleton, René Danen, Rob Schuitema, Maarten Hanebergh, Cyriel Triesscheyn, Eric Brinkhof, Peter van Gent, Jop Polak van Galen, Roel Buitenhuis, Kevin Marree, Gerard Jager, Paul Benschop, Ties Mouthaan, Koos Borghouts, Bart Groetelaers, Jelle Schuurman, Niels Minnaard, Frake Schermer, Sietse van Tiggelen, Arjan Pont, Adriaan van Duin, Annemarije de Geus, Dave Mahabiersing, Raymond Olivers, Ryanne Bolhaar, Kwinten Keesmaat, Maarten van Herpt, Harmke Lubbers en de Vegan Streaker Peter Janssen. Een paar van de bekendere en beruchte landgenoten die onze manier van leven haten zijn Asha ten Broek, de broertjes Al-Jaberi, Frank vd Linde, Michael van Zeijl, Wijnand Duyvendak , Francisco van Jole, Sylvana Simons, Anousha Nzume, Quinsy Gario, Anja Meulenbelt, Sunny Bergman, Jerry Afriyie, Roelof Jan Minneboo, Tunahan Kuzu, Selçuk Öztürk, Farid Azarkan, Nourdin El Ouali, Arnoud van Doorn, Jazie Veldhuyzen en good old Gloria Wekker. Tot slot de rol van de media en die rol is een hele kwalijke. De mainstream media wakkeren de strijd constant aan door deze mensen en hun standpunten een podium te schenken. Keurige mensen als Matthijs van Nieuwkerk, Jeroen Pauw, Eva Jinek, Humberto Tan en Twan Huys. Wat te zeggen van de zogenaamde kwaliteitskranten die hun oren laten hangen naar de macht van de minderheid. Zomaar een greep. NRC, Volkskrant, Trouw, Parool, Algemeen Dagblad en DWDD, Pauw, Jinek, De Nieuwe Maan, Nieuwsuur en last but not least de huissite van het linksch-extremisme JOOP. Ik wens Nederland veel succes is de strijd voor het behoud van zijn eigen normen, waarden en tradities. Het is een kwestie van tijd en dan zijn wij een minderheid. Met dank aan.

[1929crash]

German Libertarian in English

English, German and Dutch are in the same family of languages. See Naomi in German (link) Welcome to the world of people who not only think, but do it in two languages!

Finally! Germany is waking up to alternatives to genocidal national versus international socialism and noticing other parts of the Venn Diagram and Nolan Chart.