#JasperPillen

[zannekinbond]

11 november: vredespolitiek = anti-imperialistische politiek

Nooit meer oorlog, de leuze die de Vlamingen in meerdere talen op hun groots vredesmonument in Diksmuide plaatsten, was, is en blijft in de eerste plaats een waarschuwing tegen imperialisme en de nadrukkelijke afkeer dat Vlamingen maar ook Walen ooit nog betrokken zouden geraken in een gewapend conflict ten dienste van imperialistische machten. Het imperialistische Westen wil overal ter wereld NAVO-bases vestigen en reactionaire, neofascistische regeringen installeren die zijn belangen zullen dienen. 11 november is een dag waarop luid de oproep moet weerklinken om een einde te maken aan de militaire provocaties van de NAVO, de VS en de EU! 11 november is een dag om Vlaamse en Waalse solidariteit met de anti-imperialistische en antifascistische krachten in Donbass te benadrukken! Washington blijft haar Europese vazalstaten –waaronder België- meesleuren in een virulente haat jegens Rusland zoals mocht blijken uit de recente versie van de door het Pentagon gepubliceerde National Defense Strategy. “Als we in Oekraïne verliezen, zal het internationaal systeem dat we 80 jaar geleden hebben gecreëerd, instorten.” (Amerikaans stafchef Mark Milley, die en passant ook toegaf tot driemaal per week te overleggen met de Oekraïense legerstaf). De Oekraïense staat voert al meer dan acht jaar een open oorlog tegen de grote meerderheid van de bevolking in Donbass. In de laatste week voor het begin van de Russische militaire operatie heeft Oekraïne de Donbass-regio onderworpen aan voortdurende beschietingen. Een regen van artilleriegranaten op de Russischgezinde bevolking van het gebied. Als we de belangen van Rusland als staat in deze regio buiten beschouwing laten en ons richten op de gebeurtenissen van de afgelopen jaren, kunnen we heel duidelijk zien hoe deze oorlog tot stand is gekomen. Terwijl de regimemedia Rusland beschuldigen van "schending van het internationaal recht", repten ze met geen woord over het feit dat Oekraïne de bevolking van Donbass met zware wapens bestookte. Om een einde te maken aan de oorlog in Donbass werden in 2014/2015 de Akkoorden van Minsk ondertekend tussen Oekraïne en de vertegenwoordigers van de volksrepubliek Donetsk (DPR) en de volksrepubliek Lugansk (LPR), met deelname van 3 andere landen als garanten van het akkoord. Met de ondertekening hiervan werd het een onderdeel van het internationaal recht, met de VN als garant. Niemand van de betrokken partijen, behalve Rusland (!), heeft zich aanvankelijk aan de afspraken van de Minsk-akkoorden gehouden. Beide partijen bij het akkoord hebben de afgesproken terugtrekking van zware wapens / artillerie niet uitgevoerd. Om het conflict op te lossen via dialoog, moesten vertegenwoordigers van de DPR en de LPR worden erkend als gelijkwaardige partijen in de onderhandelingen. Gedurende die 8 jaar heeft het Oekraïense regime dit niet één keer gedaan. Volgens het akkoord van Minsk moest de autonomie van de Donbass-regio tegen maart 2015 worden gewaarborgd door wijzigingen in de grondwet van Oekraïne. Eind 2015 zouden in de twee republieken lokale verkiezingen worden gehouden, onder toezicht van de OVSE. Opdat het volksverzet niet zou vrezen door de Oekraïense autoriteiten strafrechtelijk te worden vervolgd, moest in het land een algemene amnestie worden afgekondigd. Zoals uit het bovenstaande blijkt, was Rusland niet van plan de Donbass te annexeren en af te scheiden van Oekraïne. Als Oekraïne zich had gehouden aan de ondertekende Minsk-akkoorden, had er sinds 2015 vrede kunnen zijn in de Donbass. Maar Oekraïne heeft dit nooit gedaan. In oktober 2021 verklaarden Duitsland en Frankrijk, die garant stonden voor het akkoord, dat "Oekraïne niet langer hoeft te vergaderen met vertegenwoordigers van Donbass," en hebben zij –en niet Rusland- daarmee het akkoord effectief "begraven". Maar desondanks kreeg Rusland altijd de schuld, vooral door de erkenning van de Donbass-republieken. In geen van de 13 punten van het Minsk-akkoord staat echter dat "Rusland de republieken in de Donbass niet als onafhankelijke staten kan erkennen". De Russische erkenning van de DPR en LPR was nog slechts de bevestiging van de reeds “begraven” Minsk-overeenkomst, omdat ze niet meer teruggebracht konden worden naar Oekraïne. Maar Rusland werd het laatste land dat het ondertussen al door en begraven akkoord verbrak. En dat na 8 jaar inspanning om het Minsk-akkoord wel na te leven ondanks het in gebreke blijvende Oekraïense regime.  Waarom hebben de Donbass-republieken hun onafhankelijkheid geëist? Omdat in Kiev een extremistisch regime aan de macht is dat de rechten en eigenheid van het Russischgezinde deel van de bevolking niet erkende. Ook de politieke rechten van socialisten, communisten en vakbondsmilitanten werden in Oekraïne ernstig ingeperkt, door een regime dat aan de macht was gekomen via een staatsgreep gesteund door de imperialisten. Het volk van Donbass voerde een antifascistische secessie uit. In die zin valt de afscheiding van de twee volksrepublieken binnen het kader van het internationale recht, met het principe van recht op zelfbeschikking. Bovendien ligt de beslissing van het Internationaal Gerechtshof van de VN over de status van Kosovo op tafel. Destijds beschouwden de imperialisten de afscheiding van de Servische provincie Kosovo niet als een schending van het internationaal recht, omdat dit in overeenstemming was met hun belangen. Op 22 juni 2010 deed het Internationaal Gerechtshof van de VN de uitspraak dat "de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo niet in strijd was met het internationaal recht". Wat voor Kosovo geldt, zou ook voor alle andere delen van de wereld moeten gelden, inclusief Donbass. Niet dus, zoals bekend zetten de Westerse imperialisten de toepassing van het internationaal recht naar hun hand. Amerikaans politiek en militair personeel wordt bijvoorbeeld wettelijk beschermd tegen vervolging voor het Internationaal Strafhof.

Wij, Zannekinbond, verzetten ons altijd tegen het imperialisme (een begrip en een strijd die de progressieve zijde nauwelijks nog wil horen) en kiezen altijd de kant van het volk. Het echte slachtoffer van alles wat er gebeurt, is het volk van Oekraïne en Donbass. Maar de verantwoordelijkheid hiervoor ligt, net als bij alle andere regeringen die het imperialisme dienen, bij de Oekraïense regering. Zij leidt haar volk momenteel naar een catastrofe ongeacht wie ooit als “winnende” partij uit die gewapende strijd komt. Rusland heeft herhaaldelijk gezegd dat het ertegen is dat Oekraïne lid wordt van de NAVO. Het heeft ook herhaaldelijk verklaard dat het de NAVO en vooral de imperialisten van de VS, en in zekere zin dus ook de EU-vazal, als een bedreiging ziet om zijn grenzen te bereiken. Voor Rusland kwam het gevaar steevast uit het Westen en in de Tweede Wereldoorlog betaalde het daar ook de zwaarste prijs voor. Deze gevoeligheid kan en wil het Westen en haar NAVO-bondgenootschap niet begrijpen of aanvaarden. Wie stabiele, blijvende vrede in Europa wenst, moet het Westers narratief inzake veiligheidsbeleid dat gericht is op een oostwaarts uitdijende verspreiding van het Westers liberalisme, verlaten. Als hoogste stadium van het kapitalisme heeft het imperialisme al eens de hele wereld in zones van zijn invloed verdeeld. Merk op dat landen niet bestaan voor het financieel kapitaal (nationale grenzen beschouwt het als een last), maar invloedsgebieden wel. Het kapitaal is niet in staat de scherpe tegenstellingen van de burgerlijke maatschappij op te lossen. Kapitaalaccumulatie en onbeperkte economische groei nastreven betekent ook constante economische crises, en het kapitalisme overwint crises door militaire conflicten te beginnen of zich te enten op lokale reeds bestaande conflicten. Het Westen stuurt ook nu in andere (potentiële) conflictzones opnieuw aan op heropleving van tegenstellingen en gewapend geweld. De oorlog in Jemen waar de Saoedische oliesjeiks (met de steun van de USA) een humanitaire catastrofe veroorzaakten, krijgt nauwelijks aandacht in de Westerse regimemedia. Servië wordt onder druk gezet om voluit voor het Westerse kamp te kiezen op een moment dat de spanningen in haar Kosovo-provincie oplopen. In het langjarige conflict tussen Armenië en Azerbeidjan zet de NAVO opnieuw pionnen uit ten dienste van Turkije en de gewenste gebiedsroof door Azerbeidjan, in de hoop een wig te creëren tussen Armenië (Russisch bondgenoot) en Iran, die andere grote rebel in de culturen van verzet tegen het Westen. De Russisch-Oekraïense broederoorlog is alleen gunstig voor de tycoons van het financiële kapitaal. In de hedendaagse wereld begrijpen de kapitalistische roofdieren dat elke oorlog tussen kernmachten onvoorspelbare gevolgen heeft en een reële bedreiging vormt voor de vernietiging van de mensheid, met behulp van de stapels kernwapens die in de loop der jaren zijn verzameld en oa door de Amerikanen ook op het grondgebied van haar Europese “bondgenoten” (lees: kolonies) heeft verspreid. Ook Vlaanderen dient tot op vandaag met de hulp van het Belgisch legerslaafje als opslagplaats voor Amerikaanse kernbommen. Dat de rechtse Vlaamse “beweging” daar vrijwel geen graten in ziet, toont het burgerlijk-reactionaire karakter van haar streven en meteen ook de gematigdheid van haar nationalisme. Men zit daarmee op één lijn met de burgerlijke Belgische partijen (Hendrik Bogaert – CD&V, Jasper Pillen - Open VLD,...) die over elkaar struikelen in een symboolpolitiek om toch maar wapens te kunnen leveren aan het Oekraïense regime. Ze zien zich beknot door de beperkte hoeveelheid overtollige oude wapens van het Armée Belge/Belgisch Leger (ABL) waarvan de militaire waarde recht evenredig is met de dagprijs van oud ijzer. Bedenkelijk is te moeten vaststellen dat ook zelfverklaarde Vlaamse volksnationalisten samen met andere liberaal weldenkenden bij dit alles meewerken aan de Oekraïens-Amerikaanse oorlogsmachine. Het identitair-Russische volk in Donbass voldoet blijkbaar niet aan de criteria van een naar vrijheid strevend volk dat geen deel wil uitmaken van een kunstmatige, discriminerende staat die culturele en taalkundige diversiteit niet tolereert. Onder het mom van humanitaire doeleinden wordt bijvoorbeeld actief geld ingezameld om drones aan te kopen voor het Oekraïens-Amerikaans leger. Andermaal draaien de voormalige Frontsoldaten uit ’14-’18 zich om in hun graf… 

Read the full article