#anne ben geldim

[yorgunherakles]

yoruldum artık her yol ağzında kendime rastlamaktan. hep acılı, sarhoş ve sersem şiirler çırpıştıran bir adam.

ahmet erhan - buz üstünde yürür gibi

[sonfecikaktus]

Annem hala mutfak da bir şey yapamama izin vermiyor

[sertsiken0606]

Merhaba Hasan bizler afyon dan Tuna ve Zeynep. Aslında üvey kardeşiz. Ben 22 Zeynep 26 yaşında sizin gibi bizde değişik tatlar aramaya başladık şuan anne ve babamız bilmiyor ama onlarada söylemeyi düşünüyoruz. Sizlere anlatacağım hikaye 20 yaşımda askere gitmeden önce yaşadığım bir olay hepimizin askerden önce davetleriniz olmuştur. Böyle bir davette ablamı dayımın oğlu ile sevişirken yakaladım birlikte eve dönerken hiç konuşmadık annem babam yatınca ablam benim yanıma geldi sessiz kalmam kaydıyla bana kendini siktireceğini söyledi kabul ettim hemen soyundu yatağa girdi öpüşmeye başladık bir taraftan öpüşürken eliyle benim pijamalarımı çıkartıyordu uzun sürmedi artık ikimizde çırılçıplak olmuştuk her erkeğin yapması gereken şeyi ablam bana yapıyordu yalayarak sikime geldi saksafon çekmeye başladı o derece güzel yalıyordu ki dayanamadım bütün döllerimi boşalttım ağzına biraz sonra tekrar devam etti saksafon çekmeye iyice kalktığında amını sikmem için üzerine oturdu zıplamaya başladı o zıpladıkça zevk çığlıkları atmaya başladı bende sesi annemle babama gitmesin diye doğrulup dudaklarını öpmeye başladım artık tek vücut olmuştuk ablam harikalar yaratıyor beni doruklara ulaştırıyordu pozisyon değiştirip 69 olduk o benim sikimi emerken bende ablamın amını emiyordum ablam ben 3 kez boşalmama rağmen o zevk çığlıkları atmasına rağmen orgazm olmamıştı ama amını yalarken titremeye başladı birden sikimi yalamayı bırakıp hadi gir bacaklarımı omzuna al sok amıma dedi dediğini yaptım birden soktum hızlı hızlı girip çıkıyordum ablam derinden titreyerek orgazm olmaya başladı ojeli tırnaklarını sırtıma geçirmeye başladı birlikte offf diyerek yanına uzandım ablam beni öptü yarın annemler işe gidince kimseye siktirmediğim götümü sana siktireceğim şimdi uyu dinlen dedi sabaha kadar ablamı nerede nasıl sikerim diye hayal ederek uyur uyanık sabahı ettim bizimkiler işe gider gitmez ablamın yanına gittim ablam bacaklarına ağda yapıyordu üzerinde pijama vardı ben pijamayı çıkardım kendimde soyundum sikimi ağzına verdim ağda bekler ben yarın sabah gideceğim kardeşine verdiğin sözü tut dedim ablam büyük bir iştahla yalıyordu sikimi bana amını gösteriyordu yatağa uzandı ben annemle babamın yattığı yatağa gidelim dedim kabul etti birlikte öpüşerek oynaşarak yatak odasına gittik ablam komidinin üzerinde duran kremden sikime ve kendi göt deliğine sürdü hadi bakalım yavaş yavaş gir canımı acıtma dedi dediği gibi yaptım saçından tutup bastırdım zorlanıyordu almaya ama hepsi girdikten sonra zevk çığlıkları atmaya başladı artık alışmıştı o gün akşama kadar seks yaptık ertesi gün askere gittim askerlik görevini tamamlayıp geldim annem biraz şüpelensede aramızda birşey olmadığını sanıyor. Sizlere anlatacağım başka hikayelerde var bu hikayeyi beğenme oranına göre onları da yazarım.

[ruhumboslukta]

kendimi bulmak için adımladığım sokakları bir süre sonra unutmaya başladım. sürekli bir şeyler arayan, muhtaç ve kararsız yanımla işte şimdi baş başayım. önce çıkışın ne tarafta olduğunu bilmeden dönüp durduğum o labirenti kırdım, sonra kendimi görmek için aldığım aynaları parçaladım. sevmekle savaşmayı her dilde ve cümlede aynı saydım, birbiri yerine defalarca kullandım. yazdığım mektupları hiç postalamadım ama yine de sayfaları özensizce karaladım. seneler bana teğet geçti, insanlar bana teğet geçti, duygular, durumlar ve olaylar bana hep teğet geçti. yalnız ben aynı kaldım, yerimde saydım. çevreme kocaman bir çember çizdim ve herkesi orada asılı bıraktım. bir yerden evim diye bahsetmeyeli çok uzun zaman olmuştu, geçmişe göz ucuyla baktım. nedenlerim tozlanmış ama eskimemişti, bir kez daha yanılmadığımı onlara bakarken anladım. yıkık dökük duvarlara sığınamaz, herkesle aynı yolda yer alamazmışsın. ben ellerimle barıştım ve bir dünya yarattım kendime. kapısına da nerede kaybettiğimi bile bilmediğim kalbimle değil, eksilttiğim her yanımla ayak bastım. buraya gelebilmek için çok yürüdüğümü iyi hatırlıyorum, yolda çocukluk anılarımla vedalaştığımı da. elbette zor oldu ama yaptım. kendimi kutladım. dağılan her şeyi bir bir topladım. dindim hatta. buraya geldim. bağrış çağrışla değil üstelik, sessizlik dolu ustura gibi bir sakinlikle. kızdım. kırdım. öfkelendim. hissizleştim sonra evet. ama geldim. kavgalarımı unuttum, uzaklaşmayı hatırladım. yabancılaşmak beni buradan kurtarabilecek tek şeymiş gibi ona olanca gücümle sarıldım. tüm dünyanın da benimle birlikte yanıldığını, uzayıp giden karmaşaların içinde gittikçe azalırken anladım. ben pes etmeyi kaybetmek sandım hep, ama kazanmak zaten düzeni bozmaktan farksızmış. bunu uzaklığın bir tanım olmaktan çıktığı hayatımda, her şeyle aramdaki görünmez bağa bakarken fark ediyorum artık. benim düşlerken içinde kaybolduğum toz pembe rüyalarım vardı eskiden. şimdi ne zaman uykuya dalsam nefes nefese bir uçurumun dibinden topluyorum bu bedeni. üstelik bir şeye alışmak, onunla savaşmaktan daha bencil. daha belirgin. hatta daha eski. gürültülerin tek düze gelmeye başladığı bir zamana adım atıyorum. duvarlara çarpa çarpa öğrendiğim her şey için başlardaki gibi kendime kızmıyor, üzülmüyorum. sonu kötü biten kitaplar için daha az sigara yakıyorum, kül tablalarını daha sık değiştiriyorum. diyete başlıyorum her pazartesi. çok film izliyorum. çok kitap okuyorum. çok kahve içiyorum. çok düşünüyorum. çok yazıyorum. çok ağlıyorum ve her şeyi unutmaya başlıyorum. yürümeyi sevmiyorum ama başka bir yolun var olma ihtimâli düşüyor bazen aklıma, buna da son zamanlarda fazla aldırış etmiyorum. bu devrin çok ilerisinde kaleme almaya başladığım hikâyemi düşlediğim hislerin çok uzağında bitirdim. ve bu yeri de, diğerleri gibi avuçlarımdaki paramparça kağıtlarla, izlerle ve aklımdaki kederle terk ettim. merak etme, sorun kalmadı. çünkü bak, benim etrafımda artık hiçbir şey kalmadı. ne kuyunun dibiyle bir alıp veremediğim var ne de ucundaki ışıkla. ben yalnızca tüm dünyamı kaplayacak kadar büyük bir bo��luğun içinde debelenip duruyorum. ve artık düşmekten ya da dibi görmekten değil, aynı rüyaları tekrar tekrar görmekten korkuyorum. benim de bir zamanlar peşinde hevesle koştuğum duygularım vardı, sonra yaslandığım duvarlar tam orta yerinden çatladı.

“anne bak, büyüdüm.”

[edapostblog]

"Renksiz kalabalığın içinde sürüklenirken..."

İş çıkışı......

Yorgunluk, midemde gurultu, bacaklarımda zonklama ve sırtımda derin bir ağrı olarak hissettiriyordu.

Bu hisse teslim olmadan birkaç metre ilerideki durağa gitmeliydim.

Ne acelem vardı sanki? Durdum.

Gerçekten...

Ne acelem vardı ki? Simitçiyle göz göze geldim.

Gülümsedim,Hayırlı işler. Bir tane lütfen." Simidimi ısırırken boş bir banka oturup seyre daldım etrafı. Bir anne ve üç dört yaşlarında oğlu, gri ve tonlarından başka renk olmayan kaldırımda yürüyorlardı.

Birden durdu çocuk. Mutluluk ve heyecanla yeri işaret ediyordu. Gözlerinden taşan sevinç benim de içimi kapladı. "Anne bak! Anne... Gördün mü? Sarı çiçek.

Güzel çiçek. Sevebilir miyim? Koklayayım mı?"

İki kaldırım taşı arasından hayata sızmayı başarmış küçük kır çiçeğine baktım. Ne de güzel bir sarılıkta hayata sesleniyordu.

"Ben buradayım!" Çocuk da onu fark etmiş, koparmak değil de koklamak istemişti.

Ne erdemli bir tavır!

O anda o çiçekten başlayarak renklenmeye başladı #Sokak.

O çocuktan itibaren güzelleşti bakmalarım.

Duruyorum zaman zaman.

Grileşmeye başlayınca kalabalıklarım,

"Çiçek..." diyorum.

"Çocuk ve çiçek..."

Nefesleniyorum.!

GÜNAYDIN CANLAR.

[bulutlardandustukzifirigeceye]

Haklısın anne keşke doğduğum güne taş düşseydi. Haklısın anne keşke doğurmasaydın beni. Haklısın anne dünyaya kıyamet olarak geldim. Haklısın anne ben bütün bunları hak eden lanet bir kadınım.

[egesizizmir]

Sevgili günlük...

Az önce içimde garip bir ağlama isteği belirdi ve buraya geldim. Biz ne kadar ağlamışız, neler yaşamış, kaç sınavdan geçmişiz. O zamanlar, üşüyorum anne, diye ağlamak isterdim annemin kucağında, şimdi, o kadar üşüdüm ki kendimi yaktım ben anne... Diye aglayabilirim. Oysa yaptığım tek şey okuldan eve bir rutin. Çok yoruldum. Gözyaşlarım bile o kadar yorgun ki akamiyorlar. Sence ileride mutlu olur muyuz? Sence ileride biri yaralarımızı öper mi? Sence... İleride biri de bizim saçımızın teline zarar gelmesin diye dünyayı yakar mı? Bunca yıl kendime teselli verdim ama ben bittim. Çok yoruldum sevgili günlüğüm. Nefes almak bile zor gelirken ben halâ nasıl ders çalışabilirim? Şu mezardaki ölülerle konuşuyordum az önce, ben sizden daha ölüyüm, dedim. Tek farkımız, onlar orada yatıyor ben burada. Nefes almak demek yaşamak demek sanıyorlar, oysa nefes alanlar almayanlardan daha ölü olabilir. Nefes alıyordum ama kalbim atmıyordu ki... Hatırlar mısın, hani sana demiştim ya, ışıklarım yanmıyor, diye... Benim ışıklarım hiç yanmamış, hep birilerinin ışığının yansımasına aldanmışım. Benim hiç ışığım olmamış ki, sadece var diyerek, birgün yanmasını bekleyerek kendimi kandırmışım. Çünkü karanlıktan korkmuşum. Oysa ben karanlığın ta kendisi olmuşum...

20.02.2024

04:16

[ayyass]

bazen susman gerekir konuşacak çok şeyin olsa bile, kelimelerin bile tükendiği bir nokta vardır bı çare bulamazsın kendine bulamadığın gibi, intiharlar sessiz olur ve o yola girdiysen zordur çıkmak ve ben o yolun sonuna geldim hayatım da ilk defa bir şeyi başardığımı hissediyorum, bu kadar yalnızken zihnimin içi o kadar kalabalık ki düşünmek hiç bu kadar acı verici olmamıştı, ilk defa kendimi düşündüm kendi sonumu getirebilmek için, onca yıl hiç vakit bulamamıştım kendime ne kadar acınası bi durum, ağlamaktan çekinmedim ilk defa küçük bi çocuk gibi oturdum saatlerce ağladım iş yerinde, sorduklarında kötüyüm diyebildim, kendimle gurur duyuyorum baba sen utanç verici bi evlat olduğumu düşünsende artık evladın olarak da görmüyorsun, hep şu hayatta ben neyim diye sorgulardım kocaman bi hiç olduğumu anladım, yalana o kadar çok sığınmışım ki, hep kendimi kandırmak için bir şeyler uydurmuş olmam aslında gerçeklerle yüzleşmemek içindi ama bi zaman sonra başa çıkamaz oldum, sahte olan ben değildim çevremdekilerdi onlara göre ben neydim, her şeye sahip mutlu iyi bi insandım aslında o kadar çok şey eksikti ki içimde hiç bir zaman tam olamadım, kendi dünyam bu kadar karanlıkken ben başkalarına gökkuşağı oldum, oysa aldığım karşılık beklediğimden farklı oldu, sevgisizliğin bu kadar zor olduğunu bilseydim kendimi çok severdim küçükken, bi fırsatım olsaydı daha sıkı tutunurdum hayata ama ellerim hep kesiklerle doluydu, ailemin tutmadığı eli vermediği sevgiyi hep başka yerlerde aradım, ama ararken en çok kendimi kaybettim, küçüktüm sen gidene kadar anne o küçük yaşımda kocaman biri olmaya çalıştım, kokunu, sesini, gülüşünü, masallarını seni unutmaya çalıştım her gece, babam kendi çocuklarını severken bir kere de bana sarılsın istedim ama hayat o kadar acımasız ki başkalarının mutluluğunu kendi mutluluğuma çevirmeye çalışacak kadar aptaldım, aslında sen giderken kendini götürmedin sadece beni, çocukluğumu, mutluluğumu da aldın benden, gözaltlarıma bak anne, bir zamanlar içleri gülerdi onların senden sonra bi daha eskisi gibi olmadı hiçbir şey, ama beni yaralayan senken, yanımda olmasına rağmen beni öldüren babam oldu, attığı dayaklarda önüne geçen biri olmadı çünkü yoktun, ama canımı o acıtmadı asıl dayağı bana hayat onun varlığında yokluğunu göstererek yaşattı, ben seni halisinasyonlarımda sevdim, ama kendimi sevemedim anne sizin gibi bende başaramadım bunu, şimdi sorsalar bana ne durumdasın bir kaç kadehlik sarhoşum, biraz ilacın etkisi vuruyo kafama, ama en çok canım acıyor, Allah'a yalvarıyorum her gece canımı alsın diye, ama bu gece sondu, kendi sonumu kendim getiriyorum, tıpkı senin benden gittiğin gibi bende gidiyorum anne, kendimden kaçıyorum baba senin benden kaçıp başkalarına gittiğin gibi.

[muhibbi]

Bugün şöyle bir hikayeye denk geldim ve gıpta ile baktım, iç geçirdim , bazı insanlar ne güzel nimetlere muvaffak rabbim sükürlerini artırsın daha hayırlılarınıda bize nasip etsin.

Belki siz şurada tabak tabak hazır sofra görüyorsunuz fakat ben anlayış görüyorum bu paylaşımı yapan hanım kardeşimiz hamile ve eşi , ailesi ona böyle çok güzel sofralar hazırlıyor ve onun bu zor zamanında yanında oluyorlar , gelmesi söylemesi beklenmiyor.. belkide , hani rabbimiz ahkaf suresinde bir kadının gebeliğnden bahsederken " Annesi onu zahmete katlanarak taşıdı ve zorluk çekerek doğurdu" lokman suresindede "وَهْناً عَلٰى وَهْنٍ" yani Annesi, güçten kuvvetten düşerek karnında taşımıştır" buyurarak rabbimiz bir kadınin gebelik döneminde gerek sosyal mental sağlığınin zorlandığından ve gereksede fizyolojik durumundan bahsediyor bizlere . Velhasıl bir kadının gebelık dönemi hülasa ettiğimde üzere hem duygusal hen fizyolojik zahmetli bir dönem , anlaşılmayı en cok istediği dönem...

Bu tip hikayeleri paylaşmayın kardeşler bırakın aşikar olmasin bırakın gizli kalsın farkında olmadan birinin iç kırıklığına keşkelerine sebep olmayın..

Rabbimin izniylede Anne olmaya hazırlandığim şu dönemlerde içim böylle şeyleri görünce çok üzülüyor ben hic böyle özenilmiş sadece benim için düşünülmüş hazır bir sofraya oturamadım ..

Hep hazırlayan taraf oldum birtek anneme teşekkür etmek istiyorum belki o hicbir zaman bu teşekkürden haberdar olmayacak ama bu döenmde bir tabak yemeği ben arzulamadan taa uzak yoldan bana ulaştırdığı için ... annelerinizin ellerini benim yerimede öpün hayır dualarınızı bu kardeşinizden esirgemeyin inşaallah🌿🩷🍀

[yorgunherakles]

anne ben geldim, üstüm başım

uzak yolların tozlarıyla perişan

çoktan paralandı ördüğün kazak

üzerinde yeşil nakışlar olan

anne ben geldim, yoruldum artık

her yolağzında kendime rastlamaktan

hep acılı, sarhoş ve sarsak

şiirler çırpıştıran bi adam

kurumuş kuyunun suyu, incirin

sütü çoktan çekilmiş

bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi

ayrık otları, dikenler bürümüş

kapıdaki çıngırak kararmış nemden

atnalı ve sarmısak duruyor ama

oğlum, mektup yaz diyen

sesin hala kulaklarımda

anne ben geldim, ağdaki balık

bardaktaki su kadar umarsızım

dizlerin duruyor mu başımı koyacak?

anne ben geldim, oğlun, hayırsızın..

ahmet erhan külliyatı

[noksanbiri]

şimdi bu fotoğrafın altına insani duygularımla bir şeyler yazmak istiyorum. bu papatyayı geçenlerde bloğumda paylaşmıştım. yorganımın içine doğurmuştu hani. üç tane yavrusu vardı bu güzelin. diğer odaya sepetin içine aldım. neyse, doğurduktan birkaç gün sonra yan komşumuz gülsün teyzenin kapısının önünde bir tane daha yavru kötü bir vaziyette olan bi kedi bulmuş. koştur koştur bize getirdi ama çok kötüydü yavru. gözlerini falan sildim bu papatyanın yanına koydum ilk gün emdi sahiplendi kedide zaten ertesi gün maalesef melek oldu. aynı gün aşağıda diğer komşunun torunu elinde bu siyah kediyi getirdi. sizde anne kedi var mı diye var diyip onuda koydum yanına çok şükür o yaşıyor. benimsediler birbirlerini. sonra. bugün safiye teyzeye gittim. bilen bilir çok severim gerçekten kendisini. ağzından dua eksik olmayan aşağıda oturan naif bi teyze benim için. hatta seramı bozduğum zaman fidelerimi ona götürmüştüm hatırlarsanız. gerçekten severim yani. neyse. üç tane yavru kedi gördüm köşede böyle otların arasında. yeni doğmuş belli. ama hiçbirisinin gözleri açılmamış. dedim safiye teyze arada bi süt ver ne bileyim gözlerini sil falan. ben kötü oldum. bir sürü azar vs işte. anneleride yok. o üç yavruyuda toplayıp geldim bizim papatyanın yanına koydum. şimdi hepsi bi odada önlerinde su var. süt var. küçük küçük mama var. gözlerini sildim gittim krem aldım eczaneden. bizim papatya üç tane doğurdu ama toplam yedi yavrusu var şu an. yanı bu hikayede demek istediğim. gündelik hayatımızda bazı şeyleri görmezden gelirsek eğer öteki dünyada yakamız bir araya gelmez. gelemez. merhamet her insanın içinde olmayabilir. ama bunu görmek törpülemek önemlidir. sadece sözde olmamalı bazı şeyler. anlatabildim inşAllah. sevgiyle. 🌱

[sertsiken0606]

Merhaba adaş ben de Hasan. Cezayir doğumlu anne Cezayirli baba Diyarbakır lı 36 yaşında 184 boyunda bir memurum. 20 yaşımda askere gitmeden önce yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum.

Türk kürt laz Çerkes hepimizin askerlik öncesi aile ziyareti olmuştur . Son 3 akrabam vardı en son amcama gitmeyi planlıyordum. Planlamam biraz ters tepti amcan yurt dışına gidecek olması planımı bozmuştu o akşam yemekten sonra amcam vedalaşıp gitti evde 35 yaşlarında yengemi ve 2 çocuğu bana emanet etti ev 1+1 yatak odası ve salon mutfak wc ve banyo var saat 10 da çocukları yengem yatırdı buzdolabından 2 bira getirmiş birini bana uzattı yok dedim , zorladı aldım içmeye başladık biralar bitti 2 3 biralarda birer birer içildi yengem sarhoş olmuştu seks yapıp yapmadığımı sordu parayla birlikte olduğum kadınlar var dedim güldü parayla aşk 5 dakika sürer şapşik dedi geldi kucağıma oturdu boynumdan tuttu dudak dudağa geldik öpüşmeye başladık ateş almıştık bir taraftan soyunuyorduk bir taraftan öpüşmeye devam ediyorduk ellerimizde boş durmuyor birbirimizin vücudunun her yerini okşuyorduk dudağını ayırıp yatağa geçelim 5 aydır amcan sikmiyor sen gitmeden yengemi becer doyur beni dedi kalktık yatak odasına gittik yatağı hiç bozmadan uzandık öpüşmeye başladık bıraktım öpüşmeyi kulak memesini oradan boynuna daha aşağı inmeye başladım ben aşağılara indikçe yengemin inlemeleri artıyordu. ayak parmaklarına geldim ilk başta sağ ayak sonra sol ayakla devam ettim yengem inliyordu ikinci kez amına geldiğimde belinin altına yastık koydum amı götü karşımdaydı amına dil darbeleri vuruyordum akan zevk suları göt deliğine akıyordu her akan zevk sularını göt deliğinde yakalıyordum göt deliğinide emiyordum yengem yeter artık içime gir sok şu lanet sikini hadi yalvarıyorum sok artık diyordu dediğini yaptım sikimi amının derinliklerine sokmaya başladım yengem çok kalınmış amcanın ki kalem gibi incecik senin ki hem kalın hemde onun kinden uzun dedi artık askerden dönünce her fırsatta seks yapalım ilk seksimiz oldu ama son olmasın dedi tamam aşkım sen ne zaman istersen seni doyurana kadar sikerim dedim. Pompalamaya başladım ben amına sert sert vururken yengem zevk çığlıkları atıyordu çocuklar uyumuştu ama yinede o kadar bağırmamalıydı elimle ağzını tuttum ısırdı elimi bende can havliyle tokat attım yengem tokattan bile zevk almıştı daha sert vur kalçamı tokatla vur bana dedi yengemi domalttım bir sağ bir sol kalçasına sert tokatlar atıyor sert bir şekilde amını pompalıyordum ikimizde aynı anda boşaldık yatağa yığıldık yengem biraz nefesi düzelince sikimi oynamaya başladı bende amını parmaklıyor arada bir göt deliğine parmak sokuyordum amcan çok istiyordu götten sikmeyi hiç vermedim sen sik nasip sanaymış erkeğim dedi tekrar domaldı çantasına uzandı krem verdi götüne ve sikime sürdüm göt deliğine dayadım yavaş yavaş soktum köküne gelene kadar soktum bekledim sonra yavaş yavaş çıkarttım tekrar soktum kalçasına tokat atmamı istedi dediğini yaptım yengemin inlemelerine daha fazla dayanamadım göt deliğine bütün döllerimi boşalttım. Yengem sırt üstü uzandı lan keşke gitmeseydin askere sabah akşam sikişirdim seninle dedi 2 gün boyunca yengemle inanılmaz seks yaptık . Amcamın yokluğunda kocası ben oldum 26 yaşıma kadar her fırsatta sikiştik 26 yaşımda görücü usulüyle evlendim fazla sürmedi boşandık amcamın karısını halen sikiyorum bazen bana sürpriz yapıyor hayat kadını çağırıyor . Şimdilik bu kadar.

[girifit]

sesim fısıltıdan farksız ama beni duymanı diliyorum. çünkü elimde avucumda başka bir şey kalmadı. bir kurtuluş diyerek çıktığım her yolun sonunda uçurum karşıladı beni. ben neden kendimi atmadım. bilmiyorum. koşup kaçtığım her kâbus bir gece yarısı koynuna aldı beni. bir anne misali koynunda büyüttü. benim ne kaçacak gücüm ne de cesaretim vardı. kaçtığı her an yakalanan bir insan nasıl cesaret eder tekrar adım atmaya, ben de cesaret edemedim işte. bazen denk geldim aynalarda kendime. bu ben olamam dediğim kendime. ellerim titredi. sigara dudaklarımın arasından düşüp zemini boyladı. aynada gördüğüm beden harabeden farksızdı oysa bir zamanlar çok güzel bir çocuktum ben. ellerim kan değil çiçek kokarken, annem kocasını değil beni severken, saçlarım değil ellerim hiç bırakmazcasına tutulurken. tüm bunlar olurken ve her daim olacak sanarken çok güzeldim ben. şimdi, kan kokuyor her zerrem. tırnaklarım arasından kendi kanımı temizliyorum bazen kâbus sonrası, bir gece yarısı. nefesimi kendi ellerimle kesip atlamayı dilediğim pencereyi yine kendi ellerimle açıyorum. pencereden sızıp saçlarımı savuran rüzgâra beni de götür diye yalvaracak hale geliyorum. bir çocuk gibi ağlar oluyorum bazen. sığınacak kimse olmuyor, kimsem olmuyor; sırtımı bir duvara, başımı dizlerime yaslayıp hıçkırıklarımı yutmaya çalışıyorum. kanamış ellerimle yüzümü kapatan saçlarımı savuştururken kendimi sevmem gerektiğini hatırlatmak istiyorum kendime. ama dilim dönmüyor. sevmek ve ben, aynı cümleye hiç yakışmıyoruz. yutamayıp tükürüyorum her kelimesini cümlenin, ağzımda biriken kan ile birlikte. bir leke kalıyor zeminde, yüreğime iz oluyor. bir sızı kalıyor tenimde, üzerime lânet oluyor.

[alpinin-kedisi]

Senden sonra neler oldu bilmek ister misin? Eve girdiğimde gözaltlarımda taşıdığım onarıcı kiloluk torbaları kapının önüne kadar uzanır. Ellerimizdeki yalnızlığı katlayıp montumun cebine sıkıştırdım. Prangalarımın sesini duyunca "Sen mi geldin?" dedi annem. Dedim "Bilmem ki anne, ben mi geldim?" Böyle zamanlarda annemin yakasına yapışıp "Anne bana söyle, ben gelmişim, buradayım, sahiden var mıyım anne?" diye bağırmak istedim. "Kendimi koruyorum anne, sanki yokum, sanki kanım çekildi, sanki kalbi söküldü, belim büküldü anne, anne bul beni" diye devam etmek istedim. İstediğim ki annem beni, kaybolan yüzüğünü evde arayıp bulduğum gibi bulsun, beni parmağına taksın, eli hiç bırakmayayım

[ruhumbipolar]

anneme sarıldım, çok uzak bir yerde kimsesiz bir şehirde bir avuç toprağa sarıldım. geldim anne 20 yıl sonra seni ben bulup geldim göğüsüne anne.

[sizenebayim]

Merhaba herkes bir şey sormus. Bende bir kapınızı çalayım belki bir faydası olur dedim. Olmazsa da içimi döker bir hayır duası almış olurum belki. 😇

Evlenmek isteyen ama tam da bu konuda harekete geçemeyen birine ne tavsiyede bulunursunuz ?

Helale harama dikkat etmeye çalışan 4 yıldır da iyi rahat bir işe sahip olan bir kadınım. Ekonomik özgürlüğüm var bu nedenle bu detayı verdim. Huyum suyum da kötü değildir. Bolca okuyan ve kibar biriyim de. Evlilik için gücü yetenlerdenim ama nasip faktörü var tabi.

Velhasıl evlenmek istememe rağmen oldum olası bu evlilik görüşmelerine sıcak bakmıyordum. Ta geçen seneye kadar. Şu an 29 yaşındayım. Bu yaşımda sadece 2 evlilik görüşmesinde bulundum. Hata ettim galiba. Ama bu durumlara hep romantik ruhum izin vermedi. Şimdi de sanki doğru insanı bulamayacakmisim gibi hissediyorum.

Oysa o kadar ihtiyacım var ki helal dairede sevmeye sevilmeye. Bunu söylerken hep utanıyorum aslında ama durum bu. Ama beceriksizim galiba ben nasıl bu işler olur doğru nasıl bulunur hiç bilmiyorum. Yaşım da küçük değil ama sınav degil ki çalışayım moduna geldim. Bolca dua da ediyorum ama acaba bi şeyleri eksik mi yapıyorum diye düşünmekten de geri duramıyorum. Bana bir tavsiyeniz var mıdır acaba?

Selâmünaleyküm, Bayramınız mübarek olsun 🕊️

Bunlar ne güzel dertler, Allah haram peşinde koşanlardan değil de rızası için helal ile rızıklanmayı bekleyen kullarını biiznillah en güzelleriyle rızıklandırır. Bu tertemiz zümreden olmak da çok güzel.

Evlilik babında aracılık müessesini çok önemsiyorum. Bu işler biraz da boşlanmış gibi ama harama bulaşmak istemeyen, sağda solda aranmadan edeple bekleyip çekindiği için isteğini dile getiremeyen o kadar çok kaliteli insan var ki. Evlilik hususunda aracı olmak Rabbimizin ayetinde buyurduğu önerisi ve efendimiz aleyhisselam���ın sünnetlerindendir. Ama çoğumuz faziletinden habersisiz. Oysa buyruluyor ki ; “En üstün sadaka-i câriye, evliliğe vesîle olmaktır. Zîrâ onların neslinden gelen kimselerin yaptıkları her iyilikten, vesîle olana da bir ecir vardır.”

En fazîletli şefaatlerden (teşvik edilen amellerden) biri, evlilik husûsunda iki kişiye aracı ve yardımcı olmaktır.” (İbn-i Mâce, Nikâh, 49)

Bu yüzden öncelikle yakın çevrenizi bu isteğinizden haberdar etmeniz de mühim. Anneniz ablanız arkadaşınız vesilesiyle de söyleyebilirsiniz. Bu asla utanılacak bir durum değil Allahın fıtratımıza koyduğu bir ihtiyaç bunu dillendirirken utanmayın bir ibadeti ister gibi isteyin söyleyin. Çünkü duanın yanında fiili destek olarak bunları da işlemek gerekiyor.

Mesele çok kişiyle görüşmek de değil bence, ben de evliliklikle ilgili her istek, durum ve talibi direk reddeden biriydim sonra kararımı değiştirdiğim anda evlilik niyetli ilk görüştüğüm kişiyle evlenmiş biriyim. Çünkü duamda andığım nerdeyse tüm detayların somut hali gibiydi 🙊

Her dua nasibe, her nasip de vaktine esirdir denildiği gibi bir de nasibin vakti vardır. Allah hayırla o vakte eriştirsin.

Dua için önerim ise kendim de ediyordum evlendikten sonra da hala devam ediyorum namazlardan sonra okumaya. Furkan suresi 74.ayet ve İbrahim suresi 40,41.ayet bunları ezberleyip düzenli olarak okursanız çok faydasını görürsünüz. Bir de her akşam cuma suresi okuyabilirseniz bu da çok güzel olur.

Bir diğer önerim de 21 taha suresi okumak. Bunun dışında bu maksatla ve niyetle sadakalar verip evlenenlere yardımcı olun. Hususen bu konuda anne duası da alın.

Sabır ve dua ile de beklemeye devam edin. Çünkü evlilik çok mühim ve sonraki hayatınızı şekillendiren bir mesele acele edip yanlış bir evlilik yapıp sıkıntısını çekeceğinize hayırlı bir evliliğin yolunu gözlemek çok daha hayırlı bir durumdur zannımca.

Olmazken hiç olmayacakmış gibi geliyor ama vakti geldiğinde de sular seller gibi kolaycacık akıp oluveriyor önceki beklemek sıkıntıları unutuluyor yaş yahut başka meseleler sizi korkutmasın hiçbir yere grç kaldığınız yok :) Allah tez vakitte hayır ve bereketle nasibinize kavuştursun sizi ve bu durumdaki tüm kardeşlerimizi. Yine bu durumdaki kardeşlerimizin evliliği için dualar edin devamlı ki melekler de aynını sizin için etsin ✨🌙🕊️