#anaël snoek

[filmap]

Les garçons sauvages / The Wild Boys Bertrand Mandico. 2017

Beach Plage Verte, Saint-Philippe, Réunion, France See in map

See in imdb

[genevieveetguy]

Adoration, Fabrice du Welz (2019)

[vulturehound]

A Strange Fruit - The Wild Boys (Film Review)

A Strange Fruit – The Wild Boys (Film Review)

(more…)

[deprotagonisten]

Les Garçons Sauvages

Onze #recensie van Les Garçons Sauvages ****, te zien op @IFFR #iffr #IFFR2018 #film #bioscoop #LesGarçonsSauvages

De dramafilm Les Garçons Sauvages gaat over vijf rijkeluiskindjes die na een moord op hun lerares voor straf op een eiland moeten verblijven, onder leiding van een gewelddadige kapitein. Dat eiland doet wel wat met ze. Wat wij van Les Garçons Sauvages vinden, lees je in onze uitgebreide C-recensie. (more…)

[beautifulactres]

Anaël Snoek

[detournementsmineurs]

"Les Garçons Sauvages" de Bertrand Mandico avec Vimala Pons, Mathilde Warnier, Diane Rouxel, Anaël Snoek, Pauline Lorillard, Elina Löwensohn et Sam Louwyck, mars 2018.

[janny666]

🎬 LXS CHICXS SALVAJES

(Les garçons sauvages / The Wild Boys, FRA 🇫🇷, 2017)

Dir. Bertrand Mandico. 110 min.

A principios del siglo XX, cinco adolescentes amantes de la libertad cometen un salvaje crimen. Como correctivo, los chicos son entregados a un capitán que los embarca por una travesía extenuante. Tras rebelarse, desembarcan en una misteriosa isla donde sufrirán una gran metamorfosis. Marcada por la provocación, un sugerente imaginario erótico y una estética que recupera la sintaxis del cine mudo, la opera prima de Bertrand Mandico es un coctel surrealista y alucinante que subvierte las reglas del cine de aventuras. Interpretados por un grupo de actrices jóvenes, los protagonistas transitan por un mundo onírico definido por la fantasía, la insurrección, la violencia y el placer.

Ficha técnica:

Título Original: Les garcons sauvages Director: Bertrand Mandico Guión: Bertrand MandicoFotografía: Color y Blanco y Negro Dir. Fotografía: Pascale Granel Música original: Pierre Desprats y Hekla Magnúsdóttir Edición: Laure Saint-Marc Con: Pauline Lorillard (Romuald), Vimala Pons (Jean-Louis), Diane Rouxel (Hubert), Anaël Snoek (Tanguy), Mathilde Warnier (Sloane), Sam Louwyck (el capitán), Elina Löwensohn (Séverin / Séverine), Nathalie Richard (profesora de letras), Lola Cretón (narración). Productor: Emmanuel Chaumet y Mathilde Delaunay Compañía distribuidora: Salón de Belleza Compañía productora: Ecce Films.

Trailer: https://www.youtube.com/embed/T40rYJQNAgk

[falcon-keys]

Vimala Pons | Les Garçons sauvages / The Wild Boys | Bertrand Mandico 2018 Film from films7.com on Vimeo.

actress.camera/actress/vimala-pons-garcons-sauvages - Vimala Pons - Les Garçons sauvages / The Wild Boys / Film Trailer / Teaser Bertrand Mandico 2018 / Pauline Lorillard, Vimala Pons, Diane Rouxel, Anaël Snoek, Mathilde Warnier

[praza-teatro]

CROMATISMO, FESTA E DESACOUGO EN SOÑO DUNHA NOITE DE VERÁN, DE VOADORA. Por Ana Abad de Larriva

O venres 10 de marzo de 2017 presentouse Soño dunha noite de verán, da compañía Voadora, no Auditorio Municipal de Vigo. A peza, dirixida por Marta Pazos , na versión de Marco Layera da obra homónima de William Shakespeare, enfronta o risco que sempre supón adaptar un clásico; neste caso non coa vontade de refacelo, senón coa de actualizalo, algo que xa fixera Voadora con A tempestade.

O público agardaba no vestíbulo, xa que se indicara que era a propia compañía a que o ía convidar a entrar no teatro. Ábrense as portas e recíbennos moi agarimosamente actrices e actores vestidos con traxes de noivas, situados nos corredores e entre os asentos do público. Diego Anido está no escenario, amenizando o momento, cantando Unchained Melody, como se estivésemos nun banquete de vodas, nese intre en que os noivos e/ou noivas van saudar máis persoalmente os convidados. As noivas soben ao escenario, formando un coro, e prodúcese unha transformación mediante o travestismo dunha das actrices vestidas de noivas, Andrea Quintana, a Lisandro.

Nesta montaxe, a pesar de que subxace a historia shakespeariana –aínda que con cambios–, e que algúns actores manteñen o nome dos personaxes aos que interpretan, a dramaturxia ten moitísimos elementos e recursos do teatro posdramático, e incorpora a identidade de xénero como tema central, así como outras cuestións de grande actualidade. Os actores interpretan personaxes a partir de si mesmos dende un simulacro continuo, destacando os efectos cómicos que funcionan moi ben creando ritmo por repetición con variación de elementos característicos de cada un dos personaxes: o riso sonoro de Titania, a concupiscencia e o xeito de baterlle aos seus amantes no cu; o recurso da luva para materializar o poder da maxia que Oberón/Borja Fernández lle dá a Puck/Hugo Torres…

A comicidade e a parodia desenvólvense en toda a obra grazas á capacidade cómica de gran parte dos intérpretes, en textos moi actuais de creación colaborativa por parte dos propios actores, e a través da creación de ritmo por aparicións sorprendentes, como a entrada de Hugo Torres espido cunhas zapatillas deportivas coa goma fluorescente ou a secuencia na que aparece tocando e cantando unha canción ao ukelele; ademais de todo tipo de gags. Hai textos que resultarían dunha grande carga dramática, especialmente entre Helena –Anaël Snoek– e Demetrio –Diego Anido–, que nesta montaxe dísenos que están casados e teñen un fillo, mais que polo ton e polo xeito en que os expresan, producen riso, volvendo absurdo e ridiculizando o polémico.

Soño dunha noite de verán recolle elementos que xa son característicos da compañía, como o emprego que fai da música, os recursos cómicos que provocan que a obra sexa amena e se achegue ao espectador; a vontade de referirse á maxia, o amor e o mundo dos soños… Hai hibridación de xéneros: música en directo, danza, clown, parodia dun combate de loita…. Os diferentes elementos xogan ao mesmo nivel de importancia que os actores: os efectos de luz –co seu versátil cromatismo– e de son na peza son magnéticos, axudan aínda máis a acentuar a fonda plasticidade que desborda a peza, e, de cando en cando, a crear certo desacougo que contrasta e se mestura moi ben co ambiente lúdico e sensual. Preséntase tamén xogo metateatral a varios niveis, algo que xa destacaba na obra orixinal, e hai un contraste entre os textos clásicos e os textos contemporáneos; así como entre as intervencións de Anaël en castelán, co resto, que son case todas en galego, e a súa figura etérea, que remite ao mundo das fadas, que contrasta coa dureza do seu discurso.

É moi atraínte o movemento de Andrea Quintana cando é enfeitizada, e tamén o de Janet Novas, que ofrece un momento fermosísimo de danza coas teas do seu vestido de noiva. Moitas secuencias relaciónanse morfoloxicamente mediante a repetición con variación a partir de movementos que debuxan diferentes traxectorias no espazo por parte dos actores, o orixinal xeito en que o bosque aparece e se transforma mediante o emprego de mochilas cunha especie de fentos dentro, a figura dos ollos que observan o que acontece en escena, como unha prolongación de Borja Fernández…

A atmosfera é cambiante, e remite a pasar de estarmos nun bosque, a nunha discoteca, cando José Díaz canta que “somos sacos de hormonas”; nun videoclip, na escena do banquete, na que Titania baila co coro ao seu redor, e remata deitándose co ser con cabeza de burro; ou a medias entre un soño e un pesadelo, grazas, tamén, como xa se indicou, aos movemento, aos sons, desacougantes neses momentos, e á iluminación.

           Logo dunha secuencia intensísima, do combate entre os actores facendo simulacro, acentuada polos fortísimos golpes de luz, o contraste entre o movemento e a retardación e suspensión do mesmo; prodúcese un corte abrupto da secuencia, facéndonos espertar do soño da noite de verán e volvendo á vixilia; abandonándose o simulacro mediante a fermosa e sincera intervención da actriz Paris Lakryma, compartindo o seu testemuño sobre a transexualidade.

Ficha artística:

Dirección : Marta Pazos.

Versión de Marco Layera a partir da obra de William Shakespeare. Tradución de Manuel Cortés.

Intérpretes: Diego Anido, Areta Bolado, José Díaz, Borja Fernández, Paris Lakryma, Janet Novás, Andrea Quintana, Anaël Snoek, Hugo Torres.

Outros textos: Diego Anido, Borja Fernández, Paris Lakryma, José Díaz, Carolina de la Maza, Anaël Snoek.

Iluminación: Rui Monteiro. ·Escenografía: Marta Pazos ·Música: José Díaz e Hugo Torres. Movemento: Alexis Fernández, Maca. Estilismo: Fany Bello. Atrezzo: Olalla Tesouro. Sastra: María Villas con Maravillas Atelier. Deseño uniforme rosa: Melania Freire. Son: David Rodríguez. Xefe técnico: Iván Casal. Apoio á dramaturxia: Guillermo Weickert. Axudante dirección: Gena Baamonde. Asistente de adaptación: Carolina de la Maza. Auxiliar de dirección: Rita Grangeia. Auxiliar de produción: Carmen Juanatey. Axudante de produción: Liza G, Suárez. Imaxe CoRtarcabezas Collages. Comunicación: La Locomotora. Distribución internacional: Carlota Guivernau. Produción técnica: Hugo Torres. Produción e distribución: José Díaz.

Lugar: Auditorio Municipal de Vigo.

Data: Venres, 10 de marzo de 2017.

As fotografías son de Tamara de la Fuente/Voadora. A imaxe é de CoRtarcabezas Collages.

 * Ana Abad de Larriva, estudou xornalismo. Actualmente é alumna da Escola Superior de Arte Dramática de Galicia.

 Supervisión e coordinación: Afonso Becerra de Becerreá.

[filmap]

Les garçons sauvages / The Wild Boys Bertrand Mandico. 2017

Beach 2 Plage De La Marine Vincendo, Réunion, France See in map

See in imdb

[beautifulactres]

Anaël Snoek in Ons (2020)

[filmap]

Les garçons sauvages / The Wild Boys Bertrand Mandico. 2017

Mansion Château Bel-Air, Le Tampon, Réunion, France See in map

See in imdb

Bonus: also in this location