#adopcja

[goalsdigger]

Taka zmiana 🐕‍🦺

Około 3 miesiące pracy z behawiorystą. Zupełnie inny pies.

[cypr24]

Nadchodzą zmiany w adopcjach na Cyprze

Przygotowywane są zmiany w prawie adopcyjnym – będzie znacznie trudniej o adopcję Przygotowywana właśnie ustawa wprowadzi znaczące zmiany w procesie adopcji, umożliwiając samotnym rodzicom adopcję i zapewniając kontakt między adoptowanym dzieckiem a jego biologiczną rodziną. Biuro Komisarza Prawa przygotowało projekt ustawy, który zmienia ustawę z 1995 r. W komunikacie prasowym biuro komisarza…

[beata-andrzejczuk]

Wielkimi krokami zbliża się kwiecień. To może coś na ocieplenie i relaks?

Dostępna jako e-book i jako książka papierowa na Legimi

Kim jest tajemnicza Dziewczyna znaleziona w parku? Kto ją pobił i dlaczego? O przeszłości nie da się zapomnieć i wciąż daje o sobie znać. Czy znajdzie się ktoś komu będzie można powierzyć swe troski, gdy najbliżsi zawiedli? Czy da się uspokoić niepewność uczuć, niepewność serca? Nie na wszystkie pytania znajdą się proste odpowiedzi.

Świat emocji i uczuć, w którym młoda kobieta musi zrobić ten prawdziwie trudny krok – musi wejść w dorosłość i stawić jej czoła z wszystkimi tego konsekwencjami.

[godiswithus-isaiah41-10]

Rodzina z Markowej — tak zwykła a jednak heroiczna cz. V

Niech będzie Pochwalona Trójca Przenajświętsza.

Chciałabym podzielić się treścią pięknej homilii wygłoszonej na temat bł. rodziny Ulmów. 23 czerwca 2024r. wygłosił ją ks. kan. Jacek Kotowski, duszpasterz rodzin diecezji łomżyńskiej. Nie są to dokładnie cytowane słowa, lecz treść poniższego tekstu jest zgodna z faktycznie wygłoszoną homilią.

Nic dziwnego, że Pan Bóg dał nam łaskę ujrzenia całej błogosławionej rodziny Ulmów wyniesionej do ołtarza. Na świecie toczy się ogromna walka o życie ludzkie oraz wagę jego godności, o to czy człowiek ma prawo żyć, czy też nie. W tak trudnych czasach, w których za jedną z najważniejszych wartości nie stawia się już rodziny, ale pieniądze, podróże, samorealizację, pracę, a nawet odzież, co potwierdzają różne przeprowadzane ankiety, starajmy się ukazywać piękno rodziny oraz jej wartość, która jest ogromna, aby rodzice tak jak bł. Wiktoria nie bali poświęcić się dla rodziny, ale uważali to za największą karierę i radość pomimo wielu trudów. Czerpmy przykład z bł. rodziny Ulmów, która choć nie była nadzwyczajna, była przepełniona nadzwyczajną miłością, Bożą miłością. Zanosząc im nasze intencje, to co jest w naszych sercach, możemy doświadczyć po raz kolejny Bożej miłości i cieszyć się wstawiennictwem dziewięciu świętych, których przykład pięknego życia może być dla nas wzorem. W sposób szczególny zawierzajmy Bogu przez ich wstawiennictwo, gdyż są już blisko Niego oraz widzą Go twarzą w Twarz, wszystkie nasze sprawy rodzinne i osoby bliskie naszym sercom, przez ich wstawiennictwo powierzajmy Bogu nasze drogi, zaufajmy Mu i patrzmy, jak działa. Amen.

Niech nam Dobry Bóg hojnie błogosławi przez wstawiennictwo tych świętych patronów rodzin, broniąc rodzin przed rozpadem i walcząc o świadomość godności ludzkiej, która jest niezmienna niezależnie od tego, kto ma jaką narodowość, czy ktoś jest pełnosprawny, niepełnosprawny, czy ma wszystkie kończyny bądź nie. Niech nas strzeże i prowadzi. Amen.

[tarocchi-verderosa]

Jak adoptować psa z Tartaru?

Dawno, dawno temu, czyli aż w czerwcu tego roku, Lorien ogłosił konkurs na swoim koncie na Tik Toku. Zwycięzca mógł liczyć na zawiązanie w jego imieniu paktu z jednym z ogarów Hekate. Zdecydowałam się wziąć udział z kilku powodów. Po pierwsze – praca z takim ogarem jest dość niecodziennym doświadczeniem nawet jak na to, czym na co dzień się zajmuję. Po drugie – była to okazja, by zobaczyć działanie takiego rytuału w praktyce. Po trzecie – miałam pewne oczekiwania, a konkretniej rzeczy, które mogłyby zostać łatwo rozwiązane właśnie obecnością jednego z ogarów Hekate. Dlatego choć nie mam szczęścia do konkursów i rozdań internetowych – wygrałam do tej pory tylko raz, pozdrawiam tu moich ulubionych recenzentów – Sfilmowanych – wzięłam udział. W końcu kto wie? Mogło mi się udać.

Zwłaszcza, że mój patron uznał mój udział za świetny pomysł i nie dawał mi spokoju dobrą dobę dopóki się nie zgłosiłam. 

Mogło mi się udać i się udało, bo wygrałam. 

I tym sposobem na cały miesiąc adoptowałam psa z Tartaru. 

Oczywiście adopcja jest tutaj zaledwie metaforą, pod którą kryje się Tragoúdi Skyliá Ekafón, czyli rytuał przyzwania ogarów, który wykonał dla mnie Lorien. Minął miesiąc, toteż postanowiłam podzielić się tutaj swoimi doświadczeniami. Zwłaszcza, że jak wspomniałam, praca z jednym z ogarów Hekate nie jest codziennością zarówno dla mnie, jak i dla wielu innych czarownic. I nie tylko czarownic, gdyż taki rytuał może zamówić u Loriena każdy, niezależnie, czy zajmuje się magią w praktyce, w teorii, czy też tylko wierzy w jej istnienie. Cały tekst jest dosyć długi, bo i lipiec był bogaty w wydarzenia. 

Myślę, że nie muszę nikomu bardziej tłumaczyć, kim jest Hekate, gdyż każdy kiedyś gdzieś o tej bogini słyszał. Wspomnę jedynie, że mówimy tutaj przede wszystkim o panteonie greckim. Hekate jest boginią magii, tajemnic, związaną także z podziemiem, a uściślając – Tartarem, gdzie mieści się jej królestwo. Wyobrażeń odnośnie Hekate, metod jej wenerowania jest wiele. Obrosła także w pewne, współczesne mity, lecz ja nie jestem hellenistką, by móc dobrze wam ją przedstawić. Tartar, będący jednocześnie bogiem, to najgłębsza kraina Hadesu – miejsce, gdzie zgodnie z wierzeniami starożytnych Greków, ale i także współczesnych hellenistów – trafiają najwięksi zbrodniarze, jakich Ziemia nosiła. Możecie kojarzyć tu chociażby mitologicznego Syzyfa, skazanego na wieczne zmagania z pewnym ciężkim głazem. To stamtąd wzywane są ogary – byty związane z Hekate, których jednym z zadań było ściąganie do podziemi zbłąkanych dusz umarłych. 

Pieśń o ogarach Hekate służy przyzwaniu ogarów w celu szeroko pojętej ochrony. Ogar ma za zadanie chronić osobę, z którą wiąże go pakt. Chronić? Przed czym? Z przyziemnego punktu widzenia – przed wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwami np. wypadkami. Odchodząc od tej perspektywy także przed złorzeczeniami, atakami energetycznymi, czy klątwami. Ogar może także ostrzegać przed konkretnymi zdarzeniami, ale i ludźmi – wskazać tych z naszego otoczenia, którzy są nam nieprzychylni, niechętni, są wobec nas fałszywi, źle nam życzą lub noszą się ze znacznie gorszymi zamiarami. W przypadku m.in. klątw – złapie je, nie pozwalając, by trafiły w chronioną osobę. Ogar może także polować – odnaleźć osobę, która właśnie np. taką klątwę rzuciła i jej ją oddać. Jest to więc złożona, bardzo silna ochrona. 

Jak wspomniałam – praca z takim ogarem nie należy do standardowych. Nie są to byty, które przyjdą do kogokolwiek same z siebie. Wymagają przyzwania z Tartaru, który uprzednio należy otworzyć. A żeby otworzyć wrota Tartaru, trzeba posiadać do nich klucz. A te niestety lub na całe szczęście, nie leżą na ulicy i nie rosną na drzewach. Lorien pokrótce opowiedział o tym, w jaki sposób można taki klucz zdobyć w kilku filmach na swoim Tik Toku, do których was tutaj odsyłam. Zatem można się domyślić, że dla mnie takie samoistne przyzwanie sobie ogara nie jest możliwe. Zaczynając od tego, że nie jest mi do końca po drodze z Grecją, a kończąc na tym, że mogę sobie wyobrazić, na czym mógłby polegać mój deal z Tartarem. Dodam też, aby nikogo fantazja nie poniosła, że nie jest to rodzaj paktu, który można odziedziczyć po poprzednich życiach.

Samo otwarcie Tartaru także do prostych, przyjemnych i bezpiecznych nie należy. Jednym z wymogów zrobienia tego, jest brak ochrony energetycznej. Kto choć trochę siedzi w magii, ten wie, że do większości zaklęć i rytuałów lepiej mieć taką ochronę, niż jej nie mieć. W tym przypadku jest na odwrót – aby otworzyć Tartar osoba, która to robi, musi z niej zrezygnować. Wystawia się tym samym na jego energię. Upraszczając – Tartar to takie Piekło, ale w wersji, która nawet Alighieriemu się nie śniła. Są takie miejsca na Ziemi, które swoją energią potrafią zmieść z planszy, a co dopiero takie Piekło. A tu do czynienia ma się z Tartarem. Po rytuale, który wymaga jego otwarcia, konieczne jest oczyszczenie – nie jedno, a kilka rozłożonych w czasie. Lorien jest w stanie na raz przywołać i zakotwiczyć trzy ogary. Chyba, że rytuał ma miejsce w trakcie nowiu księżyca. Bo fazy księżyca to nieco więcej, niż wskazówka do tego kiedy i co manifestować. W trakcie nowiu może ściągnąć ich pięć. 

Lorien przyzwał i stworzył pakty z trzema ogarami – po jednym dla mnie oraz jeszcze dwóch osób. Czas ich trwania minął, zostały już spalone, a ogary odesłane do domu, więc mogę zdradzić, jakie imię nosił mój ogar. Na czas trwania paktów Lorien nadał im tymczasowe imiona. Mój nosił imię Asta. Wspomnę, że imion bytów, z którymi posiada się zawarte pakty, lepiej nie zdradzać do momentu, aż ten stanie się nieważny. Dlaczego? A no dlatego, że jeśli takie imię trafi do osoby, która zna się na pewnych rzeczach, może wykorzystać taki byt przeciwko wam. 

Ogarów jest wiele i są różne – ani Lorien, ani żadne z nas nie miało tutaj wpływu na to, jakie konkretnie do nas przyjdą. Przez jaki mam na myśli chociażby cechy ich charakterów. Jedyną, która mogła mieć na to jakikolwiek wpływ jest Hekate, gdyż raz – ogary przyzywa się za jej pośrednictwem, a dwa – są to jednak jej ogary. Aczkolwiek jest to na ogół kwestia losowa. Co zauważył Lorien, gdy z nim rozmawiałam, ogary, jakie zostały dla nas przyzwane, charakteryzowały się cechami, będącymi w pewnym stopniu przeciwieństwem naszych charakterów. W przypadku moim i Asty jest to trafne spostrzeżenie. Jestem osobą dość wrażliwą, emocjonalną, która częściej kieruje się sercem niż rozumem. Cóż, cancer rising i to by było na tyle z „wrażliwej wody” w moim kosmogramie. Asta z kolei był bytem o dość chłodnym nastawieniu – spokojnym, wyważonym, kierującym się w pewnym sensie zimną logiką. Nie był zbyt chętny do rozmowy na tematy, które wychodziły poza ustalenia paktu. Co nie znaczy, że i takich rozmów nie było. Po czasie mogę z całą pewnością stwierdzić, że Hekate przysłała mi służbistę i pracoholika.  Oczywiście pisząc dość kolokwialnie, bo nadal mowa tu o bycie. I choć byty mają swoje charaktery, to do ludzi im tu dalej, niż bliżej. 

W ciągu miesiąca koniecznie było złożenie ogarowi trzech ofiar. Pierwszej – zaraz po przyzwaniu, nim do nas trafiły. Ostatniej – w momencie zakończenia paktu, tuż przed ich odesłaniem do Tartaru. Druga ofiara, składana w połowie miesiąca, była już moim zadaniem. Nie jest to reguła, ale w przypadku moim i pozostałej dwójki taka była właśnie decyzja Hekate. Lorien już na początku miesiąca wytłumaczył nam, jak ją poprawnie złożyć, o czym przypominał nam też bliżej tego terminu. Poza zapaleniem świecy, będącej tutaj zegarem, odmierzającym czas uczty, ofiara musiała składać się z mleka oraz surowego mięsa – każdego poza drobiowym. Przyznaję, że trochę się tą ofiarą stresowałam, dlatego, że do tej pory składałam je tylko swoim patronom – Lokiemu i Lilith, co w ich przypadku jest dwiema zupełnie osobnymi parami kaloszy. Tealighty palą się średnio do ok. 4 godzin. Tymczasem, jak uczta zaczęła się u mnie gdzieś w okolicach pierwszej w nocy, tak skończyła się krótko po szóstej rano. 

Gdy piszę ten tekst mamy 31 lipca i ponownie palę tealighta dla Asty – tym razem w ramach pożegnania, co oczywiście nie jest obowiązkowe. Ponownie – świeca pali mi się już szóstą godzinę. 

Loki wypala je w jakieś dwie. 

Wyżej wspomniałam także o rozmowach z dlatego, że mogłam się z Astą kontaktować. Kto pracuje z bytami, to raczej dobrze wie, jak to wygląda. Jestem osobą dosyć czułą na energię – mam tak od dawna, ale rozwinęło się to u mnie wraz z praktyką tarota. Dla mnie Asta był wyraźnie wyczuwalny – tak, jak ma to miejsce z moimi patronami. Gdybym miała opisać jakoś jego energię, to najlepszym określeniem będzie tu stateczna. Rzadko ulegała zmianom, co łączyło się z jego usposobieniem. Użyję tu porównania, które lepiej to zobrazuje – gdyby był psem z krwi i kości, to raczej z gatunku tych, które spokojnie chodzą przy nodze swojego właściciela, nie są nadto energiczne, ale jednocześnie czujne i gotowe zareagować w każdej chwili. Jeśli jednak nie pracuje się z energią na co dzień w jakiekolwiek formie, jak robię to ja, to wyczuwanie obecności takiego ogara nie musi być sprawą oczywistą. 

Zatem już po samej energii mogłam wyczuć, o co mniej więcej może mu w danej chwili chodzić. 

Ogary przeważnie kontaktują się poprzez sny – to w nich mogą ukazywać zdarzenia lub ludzi, przed którymi chcą chronioną osobę przestrzec. Było tak oczywiście i w moim przypadku, gdzie ja na samym początku miesiąca, gdy witałam Astę, poprosiłam go o to, aby obrał przede wszystkim właśnie metodę snów. Dlatego, że najwięcej informacji mogłam wyciągnąć właśnie z nich. Tutaj pokrótce wyjaśnię, jak działa moje śnienie. Mam m.in. sny prorocze, które wielokrotnie mi się sprawdzały. Jedne dotyczą spraw wielkich i podniosłych, a inne przecen na moje ulubione słodycze w Biedronce lub nieplanowane, spontaniczne wyjście do klubu. Zazwyczaj są one dość konkretne – wyraźnie przedstawiają sytuację, mają logiczną fabułę, a czasami zdarza mi się kontrolować w nich własne poczynania. Symbolika nie gra w nich aż tak dużej roli, co nie znaczy, że jest ich pozbawiona. Poza tym moi patroni lubią wchodzić mi do snów, więc wiem z praktyki, jak ten rodzaj komunikacji wygląda. Ogar może pojawić się w waszych snach, ale w moim przypadku Asta z tego zrezygnował. Cóż, unikał jakiejkolwiek formy zacieśniania więzi ponad relację stricte biznesową. 

Przez cały lipiec wszystkie moje sny pochodziły od Asty – nie miałam żadnych innych, co mogę uznać za pewną formę wakacji. Widziałam w nich konkretne, znane mi z życia osoby, postawione w sytuacjach, których kontekst mogłam łatwo przełożyć na rzeczywistość. To, jak się zachowywały, gdzie były, w jaki sposób się do mnie odnosiły i co mówiły, pokrywało się z tym, kim są i na czym polega moja relacja z nimi. Nie były to dla mnie kompletnie losowe osoby. Co do jednych – wiem, że mają dobre powody, by nie życzyć mi najlepiej. Co do innych – podejrzenia posiadałam już dawno. Asta dał mi w tych przypadkach tylko kolejne potwierdzenie do puli wszystkich potwierdzeń. Tym samym rozwiał pozostałe z moich wątpliwości. Także względem osób, które mi się nie przyśniły, a pytając go o nie za pośrednictwem tarota wyszło, że są czyste. 

Za przykład podam tu jeden z takich snów wraz z jego rzeczywistym kontekstem, który ze wszystkich jest dla mnie najmniej prywatny. 

Śniła mi się moja kuzynka – gwoli ścisłości dalsza niż bliższa i gdyby być tu dokładnym, to w praktyce jest moją ciotką, ale jesteśmy w tym samym wieku. W śnie się do mnie nie odzywała – jedynie mnie obserwowała i za mną podążała. Atmosfera była zaś napięta, jak na standardowym, medialnym posiedzeniu polskiego sejmu – gęsta tak, że nożem dałoby się ją pokroić.

W rzeczywistości jesteśmy skonfliktowane, ale jednocześnie nie jesteśmy skonfliktowane. Żadna z nas nie podjęła nigdy tego tematu i mimo, że możemy się spotkać w każdej chwili, nie rozmawiałyśmy od lat. Cieniem na tej relacji kładzie się to, co kiedyś zrobiłam. Dla jednych wykazałam się tu obywatelskim obowiązkiem, a dla innych zwykłym donosicielstwem. W praktyce szkoda mi było jej siostrzeńców, zamkniętych w domu w pijanym ojcem, robiącym awanturę na pół ulicy – wciąż nie głośniejszą od ich płaczu. Po tym nigdy nie doszło do żadnej konfrontacji, nigdy oficjalnie nie wyszło, że to byłam ja, ale kuzynka się do mnie nie odzywa. Zaś wspomniany wyżej pijany ojciec zdążył do tej pory mnie prawie rozjechać na ulicy, kilka razy rzucił mojemu psu kurze kości (kto ma psa, ten wie, do czego może to doprowadzić) i ilekroć mnie widzi, ciężko nie pozbyć się wrażenia, że w swojej głowie zamordował mnie już na tysiąc różnych sposobów. 

Podobny kontekst posiadają także inne osoby, które śniły mi się na przestrzeni minionego miesiąca. Pojawienie się akurat mojej kuzynki we śnie świadczy, że ona i zapewne cała ta część mojej rodziny nadal mają do mnie o to żal, i najpewniej nie życzą mi z tego powodu zbyt dobrze. Osobiście obserwowanie, jak i podążanie za mną interpretuję dosłownie, czego mnie moje sny dawno nauczyły – że faktycznie interesuje ją, co w swoim życiu robię i możliwe, że czeka, aż podwinie mi się noga. Bo cóż – celem tego rytuału było w końcu wskazanie osób, które są mi przynajmniej nieprzychylne. 

Oczywiście nie opierałam wszystkiego na podstawie samych snów. Tarot nie służy tylko do prognozowania przyszłości. Ma parę innych zastosowań i jedną z nich jest wykorzystywanie go do rozmawiania z bytami. Po każdym takim śnie brałam więc karty do ręki i zadawałam Aście pytania – czy sen pochodził od niego, czy był ostrzeżeniem, czego dokładnie dotyczył. Karty, które mi wypadały pokrywały się z tym, co widziałam w tych snach. W każdej chwili mogłam także porozmawiać na ten temat z Lorienem – pytać o to, co się dzieje lub konkretne wydarzenia konsultować. Korzystałam też z pomocy przyjaciółki, która choć bezpośrednio z Astą porozmawiać nie mogła, to wspólnie stawiałyśmy karty na moje sny i osoby, jakie się w nich pojawiały. 

Co jednak w sytuacji, gdybyście chcieli zamówić taki rytuał, ale ani nie jesteście czuli na energię, nie do końca ogarniacie swoje sny oraz nie posiadacie tarota lub nie wiecie, jak go używać? Sny u większości ludzi działają na zasadzie symboliki, więc możecie korzystać z powszechnych, także w internecie, senników. Sama korzystam z dwóch, gdzie tytułu pierwszego nie pamiętam, gdyż jest starszy ode mnie i zdążyłam go zniszczyć już jako dziecko, a drugi to Współczesny Sennik Morfeusza – rzadko po niego sięgam, ale nie jest najgorszy. Przede wszystkim Lorien was na lodzie nie zostawi. Wyjaśni, co i jak i z pewnością będziecie do niego mogli w każdej chwili napisać, gdy zajdzie taka potrzeba. 

Ogara da się także usłyszeć. Tak zupełnie normalnie usłyszeć – jak psa. Może to być wycie, może to być szczekanie, czy sam odgłos łap na podłodze. 

Miałam okazję usłyszeć szczekanie u Asty. 

Mieszkam na wsi, mam psa i psy mają też moi sąsiedzi. Znam te psy w kilku przypadkach od dziecka – potrafię więc po samym szczekaniu rozpoznać tak mojego, jak i pozostałe. W dodatku jedynym faktycznie głośniejszym psem w okolicy jest ten mój. Pozostałe rzadziej się odzywają. Usłyszane szczekanie nie pasowało ani do mojego psa, ani do żadnego z mi znanych. W dodatku pochodziło z domu – w momencie, gdy mojego psa w nim nie było. W pierwszej kolejności oczywiście od razu sprawdziłam, czy nie mam jakiegoś psa pod oknami i nie miałam. Zrobiłam to dla pewności, choć szczekanie było na tyle głośne i wyraźne, że nie mogło pochodzić z zewnątrz – byłaby to za duża odległość. Asta miał powody by szczekać – zostały przeze mnie ustalone. Tym samym przekonałam się o tym, jak silna była jego ochrona. 

Zdecydowałam się wyjawić nieco więcej prywaty z tej pracy, gdyż uważam, że w ten sposób najlepiej mogłam zobrazować działanie tego rytuału – przedstawić jego efekty. Oczywiście są to moje empiryczne doświadczenia, które jednak starałam się opisać najlepiej, jak mogłam. Na ogół niechętnie się nimi dzielę, ale stwierdziłam, że tutaj warto zdradzić trochę więcej. Wyszło dość pochlebnie, bo ciężko jest mi się do czegokolwiek przyczepić. Nie mogę porównać tego rytuału z innymi, gdyż pierwszy raz doświadczyłam czegoś takiego kalibru. Podsumowując: jestem bardzo zadowolona, dlatego mogę wam polecić nie tylko Pieśń o ogarach, ale i pozostałe rytuały, które ma w swojej ofercie Lorien. Bardzo dobrze mi się z nim współpracowało i z całą pewnością jeszcze do niego wrócę. Zwłaszcza, że jego oferta jest bogata i moim zdaniem wyróżnia się na polskim rynku rytualistów. Nie żebym ten rynek dobrze znała, ale nie kojarzę na nim innego praktyka Pharmakoi. Poza tym świetnie złożyło się w czasie, gdyż Asta nie mógł u mnie narzekać na nudę. Dla mnie przede wszystkim cały poprzedni miesiąc był inspirujący, mogę go nawet śmiało nazwać pewną przygodą, czy nauką poprzez praktykę – bo właśnie to było tu dla mnie najważniejsze.

Jeśli więc potrzebujecie ochrony lub chcielibyście się zorientować, kto gra, a kto niekoniecznie gra w waszym otoczeniu, to szczerze zachęcam was do zamówienia tego rytuału. To samo tyczy się tych, którzy są głodni tych bardziej niecodziennych z wszystkich niecodziennych doświadczeń, jakie świat ma do zaoferowania. Ode mnie z kolei Lorien się prawdopodobnie już nie odpędzi, bo z całą pewnością do niego wrócę.

I kto wie, może zaadoptuję kolejnego psa z Tartaru?

Loriena znajdziecie na Instagramie oraz Tik Toku.

[zdrovie-vitamin]

Etyka w żywieniu: Rola roślinnej diety, ograniczenie marnowania żywności i dbałość o środowisko naturalne

W dzisiejszych czasach coraz więcej uwagi poświęca się nie tylko temu, co jemy, ale także skąd pochodzi nasza żywność i jaki ma wpływ na środowisko naturalne. Etyka w żywieniu staje się kluczowym elementem dyskusji o zdrowym i zrównoważonym stylu życia. W tym kontekście, roślinna dieta, ograniczenie marnowania żywności oraz dbałość o środowisko naturalne wyłaniają się jako trzy filary odpowiedzialnego podejścia do żywienia. W niniejszym artykule przyjrzymy się, jak te aspekty wpływają na nasze codzienne wybory żywieniowe i jak możemy je implementować, aby przyczynić się do lepszego jutra.

Rola roślinnej diety w etyce żywieniowej

Adopcja roślinnej diety jest jednym z najbardziej bezpośrednich sposobów, w jaki jednostki mogą zmniejszyć swój ślad węglowy i przyczynić się do ochrony środowiska. Produkcja mięsa i produktów zwierzęcych jest znacznie bardziej obciążająca dla planety niż uprawa roślin. Wpływa na to kilka czynników, w tym zużycie wody, emisja gazów cieplarnianych i zajmowanie dużej powierzchni ziemi. Przejście na dietę roślinną lub nawet jej częściowe wdrożenie może znacząco zmniejszyć te negatywne skutki.

Co więcej, dieta roślinna jest często bogatsza w pewne składniki odżywcze, takie jak błonnik, witaminy i minerały, co może przyczynić się do poprawy ogólnego stanu zdrowia. Oczywiście, ważne jest, aby taka dieta była dobrze zaplanowana, aby zapewnić organizmowi wszystkie niezbędne składniki odżywcze.

Ograniczenie marnowania żywności

Marnowanie żywności to kolejny ważny aspekt etyki żywieniowej. Szacuje się, że około jedna trzecia wyprodukowanej na świecie żywności nigdy nie trafia na nasze talerze. To nie tylko ogromne marnotrawstwo zasobów, ale także niepotrzebne obciążenie dla środowiska, biorąc pod uwagę wszystkie zasoby wykorzystane do produkcji, transportu i przechowywania żywności, która ostatecznie zostaje zmarnowana.

Na poziomie indywidualnym, możemy przyczynić się do ograniczenia marnowania żywności poprzez planowanie zakupów, przechowywanie żywności w odpowiedni sposób oraz wykorzystywanie resztek. Ponadto, warto zwracać uwagę na daty przydatności do spożycia i różnicować je z datami minimalnej trwałości, aby nie wyrzucać żywności, która jest jeszcze dobra do spożycia.

Dbając o środowisko naturalne

Dbając o środowisko naturalne w kontekście żywienia, warto zwrócić uwagę nie tylko na to, co jemy, ale także jak i gdzie jest produkowane nasze jedzenie. Wybierając produkty lokalne i sezonowe, możemy zmniejszyć ślad węglowy związany z transportem żywności. Ponadto, wspierając rolnictwo ekologiczne, przyczyniamy się do ochrony bioróżnorodności i ograniczamy ekspozycję na pestycydy i inne szkodliwe substancje.

Warto również zwrócić uwagę na opakowania, w jakich kupujemy produkty. Wybierając produkty z mniejszą ilością opakowań lub opakowaniami wielokrotnego użytku, możemy znacząco zmniejszyć ilość odpadów, które generujemy. W ten sposób, każdy z nas może przyczynić się do ochrony środowiska naturalnego poprzez świadome wybory żywieniowe.

Podsumowując, etyka w żywieniu obejmuje szereg działań, które możemy podjąć, aby nasze nawyki żywieniowe były bardziej zrównoważone i odpowiedzialne. Od wyboru diety roślinnej, przez ograniczenie marnowania żywności, po dbałość o środowisko naturalne – każdy z tych aspektów ma kluczowe znaczenie dla promowania zdrowego i zrównoważonego stylu życia. Podejmując świadome decyzje żywieniowe, nie tylko dbamy o własne zdrowie, ale także przyczyniamy się do ochrony naszej planety.

[nannelia]

Było staranie się o drugie dziecko, bo Henryk ma takie pragnienie, niestety Alina nie zaszła w ciążę, a to była ostatnia szansa. Zawsze zostaje adopcja, którą przemyślę w następnej turze. W następnej turze też w końcu wezmą ślub, bo cały czas to odkładam xD

[krzysztofiwin]

Krzysztof Iwin – „Adopcja” olej płyta 70x100cm (2006) https://iwin.malarstwo.org/pl/adopcja-19.html #portret #surrealistyczne #lalki #70cm #100cm #2006r #brązy #czerwienie #zielenie #art #painting #Iwin #KrzysztofIwin #obrazy #galeria #malarstwo #obrazyolejne #olejenaplycie

[skrzynka]

w koncu adopcja bozenki nastapila

[1234567ttttttttttt]

Zwierzęta i ich adopcja

[dolnoslaskabiblioteczka]

Przystanek Dolny Śląsk to magazyn poświęcony krajoznawstwu i historii regionalnej, turystyce indywidualnej i transportowi publicznemu regionu dolnośląskiego. Kolejny, 34. już numer, to 220 stron zajmujących historii o Dolnym Śląsku!

Wydawcą kwartalnika "Przystanek Dolny Śląsk" jest Instytut Dolnośląski. Instytut Dolnośląski to nowoczesna instytucja, która stawia sobie za cel promowanie tej różnorodności. Instytut Dolnośląski jest promotorem atrakcyjności turystycznej, krajoznawczej i kulturowej regionu dolnośląskiego. Podejmuje tematykę poświęconą Dolnemu Śląskowi w jak najszerszym wymiarze, prowadzi działalność wydawniczą, informacyjną, popularyzatorską, edukacyjną, szkoleniową, badawczą i poradniczą. Stara się łączyć tych, którzy są zainteresowani Dolnym Śląskiem – jego historią, społeczeństwem, kulturą, przyrodą i zabytkami.

Spis treści:

🔸 Pociąg do gór: Sudety Zachodnie 🔸 Instrukcja obsługi Szklarskiej Poręby 🔸 Czerwona i czarna wieża 🔸 Ławica szklanych ryb 🔸 Kolebka polskiej elektroniki 🔸 Rodzina Freyów 🔸 Obóz jeniecki Stalag VIII A 🔸 Praca i oferta miejsca pamięci 🔸 Od złota do turysty. Historia miasta i górnictwa w Złotym Stoku 🔸 Od pianina z Breslau przez stare aparaty, pralkę Franię i Trybunę Ludu 🔸 Świebodzickie Fabryki Zegarów ­ część 11 🔸 Koleje Dolnośląskie od kuchni 🔸 Adopcja parowozu 🔸 Świeradów-­Zdrój i Mirsk wracają na kolejową mapę 🔸 Kolej w Mirkowie 🔸 Nadodrzanka w biało­-żółtych barwach 🔸 Cyfrowa kolekcja Muzeum Architektury 🔸 Szklane życiorysy 🔸 Szaleństwo rokoka 🔸 Kształt marzeń. Architektura Witolda Lipińskiego 🔸 (Od)zyskana tożsamość? oraz 🔸 Dolnośląska Biblioteczka.

[maksimlustiger]

Bezkres

Zdawało mi się to absurdalne. Kanapa nazwana Heaven.

Niczym pierzasta adopcja śmiertelnego ciała. O duszy się raczej nie wspomina. Dopóki się żyje.

W sferze racjonalizmu są zdarzenia logiczne, poparte przyczynowo.Skutek jest oczywistą konsekwencją.

Wiara pozostaje cichym rezerwuarem , tradycją wyssaną z mlekiem matki, rytuałem w nazbyt pospiesznym żywocie. Jest gruntem bezpiecznym dla strudzonego codziennością rozumu.

Niebo jak romantyczne rozlewiska błękitnienia albo pierzaste nieboskłony, cumulusy w lekko nasłonecznionej dolinie życia albo stratusy zwiastujące burze.

"Heaven" kanapa wypełniona delikatnymi piórami kaczek lub gęsi.Miękka i rozłożysta. Życiowy rarytas z lekko wyższej półki.

Gwarant wypoczynku.

Jakość? Godna , bez wątpienia zaufania.

A czy po śmierci ciała, dusza odpocznie na rajskiej kanapie ramie w ramie z Panem Bogiem?

Heaven jako obietnica...... Doskonałości......Nieustającego relaksu.

Nieskończoność.Bezkres lub Niebyt zgodny z Filozofią buddyjską.

Rezultat to zgoda na komfort Nieistnienia. Pośmiertne zmieszanie się z konsystencją Wszechświata.Przezroczystą.Świetlistą.Przestrzennie linearną w pionach i poziomach miliardów układów Czasu.

Heaven?

To Bezkres.

[cypr24]

Adopcja dla par jednopłciowych?

Do parlamentu trafiła ustawa dająca prawo do adopcji dla par tej samej płci #Cypr #dziecko

Do parlamentu trafiła ustawa dająca prawo do adopcji dla par tej samej płci Propozycję ustawy, która przyznaje parom tej samej płci prawo do adopcji dzieci, złożyli parlamentarzyści z ramienia ekologów Charalambos Theopeptou i Alexandra Attalidou. Projekt ma na celu nowelizację ustawy o związkach partnerskich, tak aby osoby, które zawarły umowę związku partnerskiego, miały prawo do złożenia…

[godiswithus-isaiah41-10]

8 kwietnia 2024 r. to Dzień Świętości Życia. Jest to dzień, w którym warto podziękować Bogu za dar życia swego oraz każdego człowieka. Każdego z nas stworzył z pełnią miłości. „Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,

godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę, nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem,

utkany w głębi ziemi” (Ps 139:14-15).

Warto wykorzystać ten dzień do powzięcia postanowienia modlitwy za nienarodzone, ale poczęte dziecko, którego życie jest zagrożone aborcją.

Aborcja to okrutny czyn, morderstwo bez żadnej litości. Przy użyciu szczypców miażdżone i łamane są ciała niewinnych dzieci po to, aby je spalić. Dla wielu lekarzy te dzieci i matki nie są nawet ludźmi, ale jakimiś przedmiotami. Warto modlić się o przemianę ich życia i toku myślenia, aby zobaczyły piękno i wartość ludzkiego życia, i zaprzestali tych działań.

Co roku przez aborcję zostaje zabijanych ok. 55 mln ludzi. Jest to prawie tyle, ile zginęło podczas 6-letniej II wojny światowej. Nasz wysiłek wymaga jedynie kilku krótkich modlitw, a człowieka może kosztować to jego życie. Zresztą nie tylko jego życie, ale i funkcjonowanie jego rodziców, bo tak jak powiedział pewien ksiądz, rodzic zawsze pozostaje rodzicem. To jedynie kwestia tego czy jest rodzicem dziecka żywego, czy też martwego. O wiele lepiej by było, gdyby byli rodzicami żywych dzieci, prawda?

Dla wielu rodziców wielką walką duchową, emocjonalną i psychiczną jest zadecydowanie czy pozwolić ich dziecku się narodzić, czy też nie. Warto ich wspomóc najpiękniejszym darem jakim jest modlitwa.

Duchowa adopcja dziecka poczętego trwa 9 miesięcy. Nie trzeba modlić się godzinami w tej intencji. Wystarczy jedna dziesiątka Różańca Świętego, krótka modlitwa, taka jak na zdjęciu poniżej, oraz jakieś postanowienie. Postanowienie może być jakimś, nawet drobnym, dobrym uczynkiem, ofiarowanym Najwyższemu w intencji obrony życia dziecka poczętego, a zagrożonego aborcją.

Ponadto, istnieje aplikacja „Adoptuj Życie", dzięki której można śledzić to, jak wygląda rozwój dziecka, przykładowe myśli, jakie mógłby mieć. Są także przypomnienia o modlitwie, a ilość omodlonych dni jest także zapisywana. Polecam z całego serca.

Patrząc na statystyki, 1 uratowane dziecko z 55 milionów to bardzo mało. Jednakże jak wiemy, jedna osoba może zmienić cały świat na lepsze. Przykładem jest chociażby przyjęcie przez Maryję Jezusa. Gdyby Maryja nie zgodziła się za zostanie Matką Zbawiciela świata, historia świata potoczyłaby się zupełnie inaczej. Pośród świętych jest również wiele osób, których czyny wykonywane dzięki łasce Bożej przyczyniły się do przemiany świata na lepsze. Warto tu wspomnieć chociażby św. siostrę Faustynę, jako że obchodzimy aktualnie Tydzień Miłosierdzia. Szczęść Boże.

[zbiorkomd]

W Muzeum Kolejnictwa na Śląsku jest bardzo wiele zniszczonych zabytków kolejnictwa, chcąc przywrócić im dawny blask Muzeum zaproponowało adopcję zabytkowych parowozów. Muzeum chce znaleźć chętnych, którzy zechcieliby pomóc finansowo lub poprzez wolontariat w odremontowaniu eksponatów.

Na apel jako pierwszy odpowiedział wrocławski oddział brytyjskiej firmy Smith&Nephew  - międzynarodowy producent z branży medycznej specjalizującej  się w rekonstrukcji ortopedycznej, zaawansowanym leczeniu ran, medycynie sportowej oraz leczeniu urazów kończyn. W ramach wolontariatu z okazji 5 rocznicy funkcjonowania Centrum Usług Wspólnych (GBS) we Wrocławiu postanowili wesprzeć działania Muzeum.  Obchody tej uroczystości zdecydowali się przeprowadzić w bardzo oryginalny i pożyteczny sposób pomagając odnowić zabytek techniki. Do swojej Adopcji wybrali parowóz Tr202-28 brytyjskiej serii Liberation.

Lokomotywy tej serii zostały zbudowane w 1946 roku z myślą o pomocy dla podnoszącej się z wojennych zniszczeń Europie. Brytyjczycy przekazali je między innymi do Polski i Jugosławii. Lokomotywa klasyfikowana jest jako ciężki parowóz towarowy, cechowała ją niezwykła staranność wykonania i zastosowanie materiałów wysokiej jakości - stąd parowozy te wykazywały się długą żywotnością.

Dla historii kolei na ziemiach polskich, zwłaszcza w kontekście ich odbudowy po II wojnie światowej, jest to eksponat o dużym znaczeniu. Mała ilość zachowanych egzemplarzy dodatkowo podnosi jego wartość.

Lokomotywa Tr202-28 pochodzi z fabryki VULCAN Foundry. Do Polski trafiła w 1946 roku i pełniła służbę linową do 1975 roku. Następnie pojawił się pomysł sprzedaży wycofanej już z eksploatacji lokomotywy do Wielkiej Brytanii. Ostatecznie została w Polsce i wykorzystywana była między innymi jako kocioł CO w Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Zielonej Górze. Od 1989 roku w ZNTK Oleśnica, następnie jako pomnik techniki - także w Oleśnicy. W 1993 roku w ramach jubileuszu 150-lecia kolei na ziemiach polskich przewieziona została do (nieistniejącego dziś) Skansenu Lokomotyw Parowych PKP w Jaworzynie Śląskiej.

Lokomotywa, z uwagi na eksponowanie pod gołym niebem, wymagała w pierwszym etapie gruntownego oczyszczenia (zabrudzenia, rdza, etc.) metodami mechanicznymi. Pierwsza grupa śmiałków 11 lipca rozpoczęła oczyszczanie lokomotywy. W kolejnym tygodniu następne grupy wykonają powłokę konserwującą i właściwą powłokę malarską - normatywną, zgodną z przepisami PKP dotyczącymi malowania lokomotyw oraz zajmą się naniesieniem właściwych oznaczeń. 

Celem tej akcji Adopcja Parowozu jest uświadomienie, że jest to nasz wspólny dobytek kulturowy i interes całej naszej społeczności o który powinniśmy dbać. Takie adopcje i organizacja wolontariatu mają również zaangażować ludzi w życie Muzeum.

Dzięki działalności Fundacji Ochrony Dziedzictwa Przemysłowego Śląska udało się uchronić od zniszczenia wiele cennych zabytków techniki. Podjęto również prace konserwatorskie. Mimo mało sprzyjającego klimatu dla ochrony zabytków techniki Muzeum cieszymy się, że na akcję Adopcji Parowozów odpowiedziała spółka Smith&Nephew Polska co przyczyni się  do zachowania wielu cennych historycznych pomników cywilizacji technicznej poprzednich epok. Wzięcie udziału w naszym projekcie przez firmę niezwiązaną z zabytkami, ale prowadzącą politykę społecznej odpowiedzialności biznesu wypełnia ważną lukę, którą nie były w stanie wypełnić instytucje państwowe zobowiązane do ochrony dziedzictwa narodowego.

Muzeum zapewniło gościom również wiele atrakcji. Zaraz po przyjeździe grupa wraz z kustoszem Zbigniewem Gryzgotem udała się na zwiedzanie ekspozycji w dawnym budynku parowozowni.  Wkrótce po tym przeszli do prac renowacyjnych. W przerwie był obiad w WARSie, natomiast niedługo po nim przejażdżkę kolejką. 

[adwmonikazajko]

Prawo rodzinne

Prawo rodzinne to gałąź prawa, która zajmuje się regulacją spraw związanych z rodziną i relacjami między członkami rodziny. Dotyczy to zarówno osób spokrewnionych, jak i przysposobionych oraz objętych kuratelą. Prawo rodzinne reguluje m.in. kwestie związane z dobrostanem dziecka, ochroną integralności rodziny, nierozerwalnością więzów majątkowych, a także władzą rodzicielską. Przykładowe sprawy, które podlegają prawu rodzinnemu to rozwody, adopcja, ustalenie obowiązku alimentacyjnego, regulacja kontaktów z dzieckiem, a także dziedziczenie po zmarłym członku rodziny. W sprawach związanych z prawem rodzinnym, doradztwo prawne może udzielać adwokat lub radca prawny specjalizujący się w tej dziedzinie prawa.

Prawo rodzinne to gałąź prawa, która ma na celu chronienie rodziny jako podstawowej komórki społecznej. Dotyczy ono zarówno kwestii prawnych, jak i moralnych, emocjonalnych i psychologicznych, które są związane z rodziną. Prawo rodzinne reguluje nie tylko sprawy małżeńskie i związane z dziećmi, ale także kwestie związane z opieką nad osobami starszymi, postępowaniami o uznanie ojcostwa, jak również regulacją związków partnerskich.

Prawo rodzinne reguluje również kwestie związane z podziałem majątku, który stanowił wspólność majątkową małżonków w przypadku rozwodu lub separacji, jak również kwestie związane z dziedziczeniem po zmarłych członkach rodziny.

W prawie rodzinny ważnym elementem jest również ochrona ofiar przemocy domowej, w tym kobiety, dzieci i osoby starsze, a także regulacja sposobów i zasad postępowania w przypadkach, gdy jedno z rodziców podejmuje działania niezgodne z dobrem dziecka.

Ważnym zadaniem prawników zajmujących się prawem rodzinnym jest zapewnienie ochrony interesów swoich klientów, szczególnie w przypadkach, gdy dotyczą one emocjonalnych i trudnych spraw rodzinnych. W tym celu prawnicy muszą posiadać nie tylko wiedzę z zakresu prawa, ale także empatię i umiejętność komunikowania się z klientami w delikatnych i trudnych sytuacjach.