#Zonnig

[alles7ist7vorbei]

Circuit de Spa-Francorchamps

[njoypicturesfotografie]

Van zonneschijn tot regenbuien, vandaag heb ik alle seizoenen meegemaakt bij Kasteel Rosendael! ️ Het kasteel heeft bij elk weertype een andere charme. Benieuwd naar de foto's? Swipe om te zien hoe Rosendael in de regen een nog magischer aanblik heeft!

[schorelweb]

[chantalvdreijden]

🎼You make me feel like spring has sprung🎶 #goodmorning #goedemorgen #gutenmorgen #bonjour #bongiorno #buenosdias #song #music #muziek #springfeeling #springiscoming #springflowers #lente #lentebloeiers #lentebloemen #sunshine #zonnig #nature #natuur #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CorUGjDIex7/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[de-meerpeen]

Soeptoer editie 2014 heerlijk uitje

Lokaal nieuws: 'Soeptoer editie 2014 heerlijk uitje'

[dutchjan]

October 01, 2023

[gewoonkarin]

Het is mistig buiten. Koud ook. Het lijkt al maanden donker al is dat niet waar. De donkere dagen voor kerst zijn na de kerst nog niet weg. Ik denk dat ik lijk op mijn oma en dat ziek als ze niet op de akker kon zijn gewoon sip van het donker was. Ik begrijp het beter voelen als je op de akker kunt zijn, dan is het goed weer, zonnig en licht. De dagen lang.

Met kerst was ik de tweede dag lang alleen. Lief en liefjes waren naar het kleine moedertje van mijn lief, de nieuwe tweedehands auto brengen en samen gourmetten. Ik poetste als een dolle het hele huis en at wat over was van eerste kerstdag. Alleen. Al was ik blij dat ze weer thuis waren, ik voelde me niet alleen. Ik zorgde voor hen, maakten bedden op en dweilde de vloeren. Ze waren en zijn altijd in mijn hart en hoofd. Ik denk niet dat ik me zomaar alleen ga voelen. Eenzaam dan. Ik voel me nu wel eens alleen met het tandengedoe maar ook daar is begrip voor thuis.

Het is een luxe om jezelf te kunnen zijn bij anderen. Het is nog luxer als je jezelf ook even kwijt kunt zijn zonder gedoe. Dat ook dat oké is.

Dat er ergere dingen zijn is een feit. Dat je je eigen klein leed daarom maar moet vergeten is niet waar. Dan relativeer je jezelf stuk. Iedereen krijgt kracht naar kruis. Soms is het kruis niet te sjouwen zo zwaar en soms is het een hangertje aan een ketting om je hals. Het belangrijkste van het kruis is dat je beseft dat het lichter is geworden om te dragen. Dan geniet je er ook van.

Kerstgedachte. Beetje laat maar toch.

[jokeroutsubs]

🌍 Sunny Side of London - worldwide edition 🌍

As Joker Out have said, Sunny Side of London is for all of us - no matter who we are, or where we live. So, to celebrate this amazing international community that has grown and keeps growing around our little Slovenian band, we decided to translate the lyrics of Sunny Side of London into every language currently represented in our incredible team here at Joker Out Subs.

Here are links to the posts with translations (in alphabetical order):

Arabic: الجانب المشمس في لندن

Croatian: Sunčana strana Londona

Danish: Solrige side af London

Dutch: Zonnige kant van Londen

Finnish: Lontoon Aurinkoinen Puoli

French: Le Côté Ensoleillé de Londres

Hungarian: London Napos Oldala

Irish: Taobh Grianmhar Londan

Italian: Lato Sereno di Londra

Japanese: ロンドンの陽の当たる場所

Polish: Słoneczna Strona Londynu

Serbian: Sunčana strana Londona

Slovenian: Sončna stran Londona

Spanish: Lado Soleado de Londres

Turkish: Londra’nın Güneşli Tarafı

Hug your best friend, stream Sunny Side of London, and always do your best to make this fandom a space full of love and acceptance. ❤️

[chirowestrode2]

Life is a highway, vandaag racen we op het tempo van Bliksem McQueen! Benieuwd wie de race in het dorpsspel deze namiddag zal winnen! Gisteren speelden we met de hele bende een heus beekspel. Vlaggen werden veroverd en bootjes gekaapt. 's Avonds was code geel van kracht, maar na een half uurtje regen waren we er hier al vanaf. Bedankt aan Iglo voor de sponsoring van meer dan 800 fishsticks en 30kg frietjes! Bedankt ook aan Pastridor-Unibake voor de sponsoring van een zeer grote hoeveelheid broodjes! Bedankt aan Bosto voor de rijst! Bedankt CTC Moyson en Bolk transport voor het transport van al ons gerief! Bedankt AirPlus voor elektriciteit op de wei!

Meer foto's volgen vandaag nog, van zodra ze online geraken. Groetjes vanop een zonnige wei!

[guerrerense]

2021-10-17; 0234. MBS 8107, 2 'Cockerill' en SHM 16. Station Haaksbergen. MBS Najaarsstoomdag. por Martin Geldermans Por Flickr: Ook dit jaar stond de Najaarsstoomdag van de MBS weer op ons lijstje. Samen met mijn oudste zoon er vroeg op uit om op te zijn voor een geslaagde dag. Het weer wisselde een beetje tussen bewolkt en zonnig. Dit jaar reed naast de eigen locs 2 (Cockeril), 6 (Magda), 8107 (Kikker) en 7853 (Navizence) ook de SHM 16 enkele slagen tussen Haaksbergen en Boekelo. The Autumn Steam Day of the MBS was on our wish list this year again. Together with my eldest son, I was up early for a successful day out. The weather varied a bit between cloudy and sunny. This year, in addition to its own locomotives 2 (Cockeril), 6 (Magda), 8107 (Kikker) and 7853 (Navizence), the SHM 16 also made a few rides between Haaksbergen and Boekelo. Der Herbstdampftag der MBS stand auch dieses Jahr wieder auf unserer Liste. Zusammen mit meinem ältesten Sohn war ich für einen erfolgreichen Tag früh auf den Beinen. Das Wetter schwankte ein wenig zwischen bewölkt und sonnig. In diesem Jahr fuhr die SHM 16 neben den eigenen Lokomotiven 2 (Cockeril), 6 (Magda), 8107 (Kikker) und 7853 (Navizence) auch einige Fahrten zwischen Haaksbergen und Boekelo.

[l5-gbsdehorizon]

MOS-challenge 4, buiten les!

Fris maar zonnig met extra buitenlucht om goed te werken.

Met ons thema linken we sterk aan het initiatief #iktrekhetmijaan.

🌎

[fransopdefiets]

17-6 Hamar

Gisterenavond werd het een pitabroodje met kebab, ui, tomaat en groene pepers, bedekt met een dikke laag witte en bruine smurrie. Calorierijk was het zeker, want ik heb afgelopen nacht geen honger gehad.

Op de camping heb ik nog wat gelezen in Terry Pratchett en met Mayke gebeld, die weer thuis is. ‘s Nachts begint het af en aan zachtjes te regenen en tegen de ochtend regent het stevig door. Zo om een uur of half tien begint de regen af te nemen, ik heb dan alles al droog ingepakt met uitzondering van de tent zelf. Ik vouw de natte lappen zo goed en kwaad als het gaat op, stop ze in de grote gele tas en off we go.

Het begint met een lange route over een oude spoorbaan langs het Mjøsa Meer en dat gaat goed totdat ik oo wegwerkzaamheden stuit. Deze

onverwachte tegenvaller bestaat uit een steile klim van 1,5 km, maar wordt beloond met een wegrestaurant op de top. Koffie! Helaas zijn alle koeken en cakes uitverkocht, maar als troost krijg ik de tweede bak gratis.

In Tangen sla de lunch in voor een picknick en als ik na een pittige klim over een gravelweg een picknicktafel zie, denk ik, hoera het hoogste punt, tijd voor de lunch. Maar wat een deceptie, het hoogste punt van vandaag ligt niet op 190 maar op 290 meter. En om daar te komen, moet je nog een lange golvende gravelweg volgen, bedekt met een verse natte laag bestaande uit een nog niet ingereden mengsel van zand en leem. Telkens korte steile hellinkjes, gevolgd door nog kortere afdalinkjes en dan weer omhoog ploegen door die zachte bovenlaag. Regelmatig duw ik de fiets omhoog omdat ik het gewoon niet trek. Maar aan alle ellende komt een eind en op een gegeven moment mag ik toch weer naar beneden glibberen.

In de buurt van Stange staat een 13e eeuwse kerk, helaas wel gerenoveerd in de 16e eeuw, maar met een bijzonder beschilderd gewelf. Het is een pelgrimskerk op de St. Olavsroute en binnen word ik vriendelijk begroet door een Noor die me wat te eten aanbiedt.

Dan is het nog drie kwartier naar mijn Airbnb, een tiny house in Hamar. En tiny it is, maar er zit een flinke zonnige tuin bij. Ik ata nog te prutsen met de sleutelkluis als Anton aankomt. Die is achteneenhalf uur onderweg geweest om hier te komen!

Gefietste afstand: 54 km

Gefietste tijd: 4,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je er met een katapult op mikt: 1.319 km

[salernoah]

Dinsdag | 21-05-2024 | 23°C | Salerno | Dag 8

Vitrine bij Bar Rosa

Helaas voel ik me niet helemaal lekker. Ik heb keelpijn en ben verkouden. Omdat ik me niet al te best voelde, ben ik tijdens de pauze naar huis gegaan en heb ik geslapen. Onderweg naar huis heb ik bij de markt nog wat fruit gekocht en zag ik de Italiaanse marktjongen. Hij zag mij echter gelukkig niet, dus kon ik hem ontlopen. We hadden eigenlijk afgelopen zondag afgesproken, maar daar is het uiteindelijk niet van gekomen. Ik zag het niet zo zitten. Thuis heb ik een dutje gedaan (zeg maar gerust anderhalf uur lang) en nog voelde ik me moe. Ik wilde eerst nog naar de lezing over de Italiaanse handgebaren gaan, die op school werd gegeven, maar daarvoor voelde ik me te beroerd. Ik ben thuisgebleven en heb zojuist mijn huiswerk gemaakt en nog een paracetamol genomen. Bij de apotheek had ik vanochtend heel dure keelpastilles gehaald (dan is het maar te hopen dat deze ook enigszins werken). Hopelijk voel ik me morgen beter.

Op school hebben we il condizionale semplice/presente geleerd: de voorwaardelijke wijs: zowel lastig als gemakkelijk tegelijk. Eigenlijk is de vervoeging van deze werkwoordstijd niet lastig, maar je moet wel goed opletten. Bij werkwoorden die op –are eindigen, verandert de ‘a’ in een ‘e’. Daarnaast heb je nog de onregelmatige werkwoorden, maar die zijn niet bijzonder lastig.

Het uitspreken van sommige woorden is best wel een uitdaging... di-men-ti-che-reb-be-ro... of zo...

Wist je dat ze in Italië ook Expeditie Robinson hebben? Het staat nu aan op tv, maar in het Italiaans heet het programma L’isola dei famosi. Het is nu dag drieënveertig. Verder is er niks op televisie. Ik ga zo pizza bestellen, misschien om mee te nemen om thuis op te eten; ik weet niet of ik zin heb om daar te eten.

Over pizza gesproken: gisteren ben ik met twee nieuwe Nederlandse meiden (van tweeëntwintig en bijna-negentien) en een Franse naar Nettuno (gelateria) geweest, waar je voor €2,20 een goede vegetarische pizza kon scoren. Dat was gelijk mijn avondeten. Daarvóór waren we met een groep een ijsje gaan eten bij een andere gelateria, vlakbij het strand. Helaas heb ik geen foto gemaakt van alle ijssmaken, maar het waren er veel. Veel aparte smaken, vooral, zoals fuori di latte (karnemelk) en andere smaken waarvan ik niet wist wat het was. Ook hadden ze een ijssmaak met baba’s! Ik nam, heel saai, munt met chocolade en stracciatella. Het was een zeer smaakvol ijsje.

Voor ons ijsje hebben we gezamenlijk geluncht bij Nonna Maria, waar ik met Valeria al eens eerder na school heb geluncht. Voor €8 heb je een heerlijke vegetarische pasta (dikke pasta die op udon noodles lijkt). Deze keer hadden ze dit type pasta niet, dus kreeg ik gnocchi (ook erg lekker) met dezelfde pastasaus.

Ons groepje dat uit een handjevol jongeren bestond is sinds de komst van nieuwe studenten gegroeid. Ons groepje bestaat nu uit: Valeria (Brazilië), Julien (Franstalig Zwitserland), Yves (Duits-Zwitsers), Illaria (Duits-Zwitsers), Thijs (Harderwijk), Nadine (Ede), Laura (vergeten welke Nederlandse stad, ergens bij Wageningen in de buurt?), Louise (Parijs, maar half Zwitsers), Carol (Braziliaanse die ik maar twee keer heb gezien) en nog een paar anderen.

Na ons ijsje ben ik met Louise, Laura en Nadine naar het strand gegaan. Het was gisteren 28°C. Die temperatuursveranderingen doen me denk ik ook geen goed. Vanochtend was het fris. Ik had spijt dat ik mijn trui niet had aangedaan. Toen ik terug naar huis liep miezerde het zelfs. Nu is het weer zonnig en aangenaam genoeg. Nu ik wel trek begin te krijgen, denk ik dat ik me zo omkleed en dan naar Addor i pizza, het pizzarestaurantje vlak naast de groente- en fruitmarkt, loop.

Bij Addor i pizza kun je ook een pizza met frietjes krijgen. Ik vraag me af of de Italianen daadwerkelijk zo'n pizza zouden eten, maar misschien wel. Ik sla deze even over...

[medewerkers]

Beste gebruikers van Tumblr

Ik weet niet of je het laatste nieuws al hebt gehoord, maar ik heb het zonnige eiland Clawland een paar maanden geleden achter me gelaten en heb een functie aangenomen bij Tumblr als Chief Officer of Merchandising and Physical Engineering. Ik heb mijn items in mijn Emporium gedeeld, en wat nog belangrijker is, jullie hebben ze gekocht!

Het gaat zo enorm goed dat ik gisteravond genoeg tijd had om na te denken over hoe ver ik het geschopt heb. Geen tegenslagen, KPI's die door het dak schieten, iedereen blij met hun nieuwe mokken en spelden en t-shirts, en ik aan het hoofd van dit alles… alles gaat op zijn Bricks!

Maar één ding wat ik kwijt wil over merchandising is dat het wel leuk en creatief is… maar er wordt niet veel op geklikt. Brick mist klikken!

Ik dacht eraan hoe ontzettend populair mijn kleine krabbenvrienden op het dashboard waren toen ik weg was. Zichzelf vermenigvuldigen als een gek! Het valt niet te ontkennen: jullie zijn dol op die krabben. Jullie geven zelfs geld uit om ze naar elkaar te sturen. 

Dus de vraag was: hoe combineer je zo’n klikklare functie die je kent en waar je van houdt, met iets anders? Iets NIEUWS?

En toen kreeg ik een ingeving!

🦀🐛🧀👻🐴🍪!!!!!!!!!!!!

Daarom kondig ik hierbij aan dat ik tijdelijk afscheid neem van mijn functie bij Emporium en van team wissel om Chief Reactions Officer van Tumblr te worden.

Vanaf vandaag kun je HELEMAAL LOS met die reactieknoppen onderaan elk Tumblr-bericht om je emoties te uiten. Op het web tenminste. Niet in de mobiele apps. (Ik ben wel goed, maar niet zo goed.)

En luister, dit is kort dag. Ik heb de hele nacht doorgehaald om dit in elkaar te zetten sinds ik deze ingeving kreeg terwijl ik naar de sterren keek en nadacht over mijn leven en keuzes. Dus de daadwerkelijk beschikbare reacties zijn voorlopig beperkt. Het waren eigenlijk gewoon de meest recent gebruikte emoji's in mijn telefoon.

Maar ik weet gewoon dat je ze toch geweldig zult vinden. Omdat ze van mij komen, van BRICK!

Je klikfanaat,

Brick Whartley Chief Reactions Officer Chief Officer of Merchandising and Physical Engineering (met verlof)

[devosopmaandag]

Absolute wreedheid

Ik herinner me geen enkele oudere in mijn jeugd en jonge volwassenheid die dement werd of alzheimer kreeg. Dat zou heel gemakkelijk gekund hebben met de enorme kennissenkring van mijn ouders. Misschien was dat ook omdat er uit schaamte amper over gepraat werd, nu is alzheimer en dementie alom aanwezig. Langzamerhand is er een canon te maken van boeken, films, documentaires en series. Zo zijn beelden ontstaan die tot ons (westers) collectief beeldarchief zijn gaan behoren: een kamer vol opgeplakte post-its, dwalende oude mannen en vrouwen langs drukke wegen, documentaire beelden van treurige verpleeghuizen, advertenties van zonnige villa's met lachend verzorgend personeel. Het zijn de dementie- en alzheimer-memes van deze tijd. Alle liefde, optimisme en tederheid ten spijt is er amper iets wreders te bedenken dan je identiteit kwijt raken bij leven.

En toch ging ik gisterochtend naar de Japanse film 'A hundred flowers'*. De trailer bevatte alles wat ik kon verwachten van de zoveelste film over het onderwerp. Ik was die dag alleen, en daar hoort luiheid bij of anders een soort verstilling. Lui was ik genoeg geweest de afgelopen week. Ik zette me, zo merkte ik, toch een beetje schrap toen de film begon. Japanse films zijn of traag of gewelddadig of absurd, zo denk ik wel eens. Dit kon niet anders dan een verstilde film worden, zo zeiden de eerste beelden: een verouderd interieur in bruintinten, een oudere vrouw in zacht vloeiende kleding die Bach speelt op de piano – ze stokt heel even – en dan een verwarrende scène waarin de tijd lijkt ingedikt of juist uitgerekt. De bodem is gelegd voor het niet chronologisch vertelde drama van een moeder met alzheimer en haar volwassen zoon. Ooit verdween de moeder zomaar uit het leven van haar zoontje. Nooit heeft hij geweten waarom en wat er is gebeurd. Het script is geraffineerd, omdat zijn niet-weten en haar vergeten elkaar spiegelen. Slechts in één scène komen alle angsten en frustraties van hun beiden tot een uitbarsting. Wij als kijkers weten wat er is gebeurd. We zijn de alwetende kijkers, een geruststellende positie. 'Hersenschimmen' van Bernlef lezen of 'Iris' van John Bayley, kijken naar een documentaire, 'The Father' of 'Still Alice' zien, de oude Stoïcijnen erop na slaan, dat alles is hoe indringend en belangrijk ook iets anders dan de angst en de ontreddering van een naaste recht in de ogen kijken.

Mijn moeder werd rond haar 91e dement. Ik vertel mensen wel eens hoe mooi en belangrijk die laatste jaren voor mij waren. Teruglopend naar huis in de regen, na afloop van de film, vroeg ik me af of die verhalen niet te mooi zijn. Ze laten de wreedheid waaraan zij werd onderworpen, en die zich voor mijn ogen afspeelde, in tact. Geen enkele filosoof, filmer, schrijver, dichter of god kan die wreedheid verzachten, het verzacht alleen de pijn van wie daarvan getuige is – achteraf.

* 'A hundred flowers' |2022 | 104 minuten | regie Genki Kawamura |met Mieko Harada, Masaki Suda, Masami Nagasawa, Masatoshi Nagase

[gewoonkarin]

Zorgmijder naar de zorg. Geen zorgen. Schildklier goed en bloeddruk en cholesterol aan de hoge kant maar hopelijk vermindering van stress na afronden tandentoestanden en dan goed. Over een half jaar nog een keer meten is weten.

Gisteravond had ik het met mijn lief over het nu. Mijn angst dat ik zo beperkt blijf door tanden en wat dan. Ik weet hoe goed ik het heb en ben ook graag thuis maar mis ook mezelf. Dat ik kan gaan en staan waar ik wil zonder nadenken. Dat ik weer gewoon kan eten. Uit eten. Gewoon gewoon. Ik zei ook dat als het niet lukt met mijn tanden ik liever de nieuwe bank had gehad. Had ik in ieder geval lekker op de bank kunnen hangen thuis. Het sarcasme doet het altijd goed. Daar heb ik genoeg van in huis, sarcasme knop gaat vaak aan.

Ontspannen zegt men dan. Dingen doen waar je blij van wordt. Ik word blij van opruimen en poetsen. Maar dan wel alleen. Dat lukt de laatste jaren niet echt goed. Het huis verven, zelfde verhaal. Mijn lief zei dat ik nou eenmaal met nog drie mensen in een huis woon. Klopt. Maar die drie kunnen wel doen waar ze blij van worden. Waarom lukt mij dat dan niet. Ik gaf aan dat ik dit gesprek al zo vaak had gevoerd en dat er niets verandert. Dat ik me nu flexibel opstel maar daar niet blij van wordt. Een snelle poets omdat het even niet anders kan. Ik baal daarvan. De moestuin is fijn, daar word ik meestal wel blij van mits geen gezeur van mensen aan mijn hoofd. Dat wordt volgend jaar beter want uit het bestuur.

Mijn blij soms kwijt. Soms waar de blij moet zijn. Tevreden maar niet met tandengedoe. Dat beheerst. Overheerst. Stom.

Met het miezerige weer wordt het humeur niet beter. Ik haat de kou. Kou is dood. Ik haat grauw. Ook dood. Nog even wachten en dan is het lente. Ik hoop dat het dan zonniger is in hart en hoofd.

Dan mis ik ons ma. Effe mauwen. Mijn lief zei dat ik het een ander goed kan vertellen, wat te doen. Waarom niet voor mezelf. Ik had ons ma. Zij kon dat. Ik doe een poging en dat houdt me recht maar niet krachtig. Dat moet ik nog leren.

Ons pa zou dinsdag jarig zijn geweest. Ik lijk op hem met m’n onrust. Hij had ook ons ma. We deelden het gemis, mede door haar altijd luisterend oor. Ik probeerde dat te zijn voor hem maar zo goed als ons ma daarin was was ik toen al niet.

Ik hoop dat ze geproost hebben samen. ♥️