#Zesłanie

[demonityle]

Byłem jak jej prywatny cerber, zesłany do ciemności ale gdybym tylko usłyszał od niej wołanie o pomoc pobiegł bym tam ile sił w płucach

[niewyrachowane-chamstwo]

A co jeśli...

...niektórzy ludzie zostali zesłani na Ziemie po to aby kochać, ale nie być kochanym?

[jazumst]

Ile jest człowieka w człowieku?

Żeby Was chuj nie strzelił. Jest niedziela. Miałem dać sobie spokój z pracą, ale... Posłuchajcie:

Znów wielki urósł we mnie potwór. Ilość zewsząd otaczającego jadu pali moją duszę. To już nie są pojedyncze ukąszenia. Ja stoję w basenie wypełnionym trucizną, a nad nim unoszą się trujące chmury. Nie ma już możliwości ucieczki. Nie da się uodpornić. Czeka mnie porażka albo mutacja.

//

Szefostwo wraz, a jak, Kierowniczką wyświadczają wielkie świństwo Lerze. Rozchodzi się o to, że Lera z końcem tego miesiąca kończy u nas pracę. SWS zatrudnił dwie dziewczyny, o których może kiedyś, więc z powodu "nadmiaru" opierdalających się pracowników wysyła Lerę na MST. Ale nie jest to takie zwykłe zesłanie. On jej nic nie powiedział. Powiedział za to Kiero, która ma to trzymać przed wszystkimi, w tym Lerą, w tajemnicy. Ale Lery w poniedziałek ma już u nas nie być. Kiero jednak wygadała się Lerze, i zaleciła jej "zagadać SWS". SWS był, ale do Lery się nie odezwał. Ta żyje teraz w stresie, bo nie wie czy przyjść do pracy do nas w pon czy nie przyjść. Na MST w ogóle nie chce iść, bo ją tu prześladują, i SWS o tym wie. No i ona nie chce się dowiedzieć w ostatniej chwili. Sami rozumiecie. - Sytuacja jest na tyle chujowa, że Kiero użyła słowa "zbędna".

//

Od lat powtarzam tym kurwom pierdolonym, że ni chuj nie umieją w stosunki międzyludzkie. I niech mi o szczerości nie pierdolą, bo jak im zaprezentowałem rozdział szczerości w ich wydaniu to się śmiertelnie obraziły i złożyły na mnie skargę. Krótko mówiąc im wolno, tobie nie.

//

Jest wiele dziedzin w których ich hipokryzja i brak empatii budzą we mnie prawdziwą bestię furii i obrzydzenia. Wyciągnę tu na przykład gratis od przedstawiciela. Tam nie mówię o tych szmatławych, które oddajemy SWS. Za ten kawałek łacha zrobiła się afera, że wziąłem. Ale jak Kiero wynosi flaszki od przedstawicieli to jest dobrze. "Ona dostała". I chwali się tym, lepsza się czuje. Nie daj boże, że jednak ty coś dostaniesz.

//

O jak mi teraz brakuje brzegu morza! Bym mógł ulżyć sobie. Wywołać morski sztorm i oczyścić się z tego jadu. Z tej niechęci, z obrzydzenia, ze wzgardzenia. - Czuję to, niemal mogę to zobaczyć. Wręcz idę już po trupach niosąc sprawiedliwość ich księgi. I tego się boję.

Tak wielki urósł we mnie potwór.

[ekipa]

Panie, ludzie, mili państwo!

Od tych wszystkich reakcji zalewających Kokpit zakręciło mi się w głowie. Nie wierzę, że to się dzieje na serio! 

Upajam się tu słodkim sukcesem, choć dobrze wiecie, że nie lubię okazywać emocji. Tacy jak ja zawsze potrafią zachować kamienną twarz. Ale zaprawdę powiadam Wam, że gdy obserwuję na ekranie tę przepiękną tęczę reakcji, jestem na skraju łez. (Trzeba było dodać 🌈 do zestawu)! 

Czy to nie sen? Czy opracowałem nowy produkt, który nie zniknie po zaledwie jednym dniu? Czy tym razem nie zostanę z hukiem zesłany na wyspę Pazurków? Czy wreszcie stworzyłem dzieło, z którego mogę być naprawdę dumny?

Panie, panowie, krabowie... nie wiem, co powiedzieć...

Za to wiem, co SPRZEDAWAĆ!

Kupujcie PRODUKTY z abstrakcyjnymi reakcjami na blogu Emporium! Mój wierny zastępca przygotował dla was rewelacyjne [naszywki/naklejki/przypinki] stworzone na wzór (niepełnego) zestawu reakcji, którymi zachwycaliście się przez cały dzień. 

Przez ograniczony czas możecie reagować na różne rzeczy W REALU! Na co jeszcze czekacie? Jest nowy przycisk do kliknięcia, a na nim napis KUP TERAZ! 

Wasz reakcjonista 

Brick Whartley Kierownik ds. reakcji Kierownik ds. sprzedaży i opracowywania gadżetów (na urlopie)

[mri-mg]

Adam Mickiewicz (romantyzm)

Adam Mickiewicz (biografia bo konteksty, daty są tak orientacyjnie; co napisał)

urodzony 24 grudnia 1798 r. w Nowogródku

żył sobie na Litwie

1812 przez Nowogródek przeszły wojska napoleońskie Pan Tadeusz

1815 studia w Wilnie

1817 razem z Tomaszem Zanem założyli Towarzystwo Filomatyczne, a w 1822 Zgromadzenie Filaretów, które przerodziły się w spiskowe organizacje narodowo-patriotyczne

"Oda do młodości"

20s niespełniona miłość do zamożnej Maryli Wereszczakówny (werterowsko nie mogli się pobrać, bo on był ze szlachty zaściankowej, a ona zaręczona) Dziady 3 i 4

był sobie nauczycielem

1822 "Ballady i romanse"

1823 "Dziady" 2 i 4, "Grażyna" (hetero Illiada)

1823 zaaresztowany i uwięziony w klasztorze w Wilnie (nie lubił caratu, a car nie lubił jego)

zesłany w głąb Rosji (Petersburg, Odessa, Moskwa, Krym)

zaręczył się tam, ale zerwał zaręczyny

1826 "Sonety krymskie", "Sonety odeskie"

1828 "Konrad Wallenrod"

1830 podróżował po Europie i prawie wziął udział w powstaniu listopadowym, ale jednak został w Dreźnie, gdzie napisał:

1832 Dziady 3

wyemigrował do Pary��a

Wielka Emigracja

ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał 6 dzieci

1834 "Pan Tadeusz"

profesor w Lozannie (Szwajcaria)

1839-40 wydane pośmiertnie "Liryki lozańskie"

mesjanizm

1848 Legion Mickiewicz we Włoszech (Wiosna Ludów)

1855 chciał zrobić Legion Polski, więc pojechał tam gdzie wojna krymska ale zaraził się cholerą

zmarł 26 listopada 1855 r. w Stambule

Tematyka dzieł Mickiewicza:

Mickiewicz lowelas - romantyzm (w sensie miłość, ale też ludowość i duchy jak w epoce*) - Romantyczność*, Dziady 4*, Niepewność, Dobranoc

Mickiewicz zwiedzał świat, co skłoniło go do zbyt wielu rozmyślań, opisów przyrody i kryzysu egzystencjalnego - Sonety krymskie, Liryki lozańskie

Mickiewicz wielkim Polakiem był - polityka i niepodległość - Dziady 3, Konrad Wallenrod

nwm gdzie tu Oda do młodości pasuje

Początki

"Oda do młodości"

apostrofa do młodości

apoteoza młodości, któ­rej po­eta przy­pi­su­je ogrom­ną siłę du­cho­wą, szla­chet­ność, en­tu­zjazm i re­wo­lu­cyj­ny za­pał

gloryfikacja młodości

chęć do cał­ko­wi­tej prze­mia­ny świa­ta i wia­ra w zwy­cię­stwo wol­no­ści

sta­ła się wier­szem-ma­ni­fe­stem mło­dych ro­man­ty­ków

połączenie cech oświeceniowych i romantycznych, sta­no­wi utwór prze­ło­mu epok

ma elementy klasyczne i romantyczne

oda (gatunek klasyczny)

aluzje mitologiczne (pra­ce Her­ku­le­sa i lot Ikara)

motyw lotu, statku, mityczny

sentencja („w szczę­ściu wszyst­kie­go są wszyst­kich cele”)

kontrast młodości i starości

wyliczenia wad świata oświeceniowego

siłą ro­man­ty­ków jest wol­ność, sa­mo­dziel­ność w dzia­ła­niu i my­śle­niu. Moc mło­de­go po­ko­le­nia pod­kre­śla­ją mi­to­lo­gicz­ne po­rów­na­nia do Heraklesa

Motywacja mło­dzieży do dzia­ła­nia, aby chcia­ła wy­ko­rzy­stać peł­nię swo­ich moż­li­wo­ści

Bez­sil­ność po­ko­le­nia kla­sy­cy­stów od­da­je me­ta­fo­ra star­ca i sa­mot­ne­go że­gla­rza, któ­re­go ce­chu­je ego­izm. Ich świat jest ma­te­rial­ny, ogra­ni­czo­ny do tego, co wi­dać go­łym okiem. Sta­rzy są wy­co­fa­ni, skry­ci jak me­ta­fo­rycz­ny „płaz w sko­ru­pie”. Ich ży­cie po­zba­wio­ne jest celu, po śmier­ci na­tych­miast zo­sta­ją za­po­mnia­ni

Ide­alizm mło­dych ma zmie­nić świat po­zba­wio­ny wyż­szych uczuć, opar­ty wy­łącz­nie na ro­zu­mie. Przez jedność i braterstwo ro­man­ty­ków po­wsta­nie nowa rze­czy­wi­stość.

Młodzi>starzy

cechy ro­man­tycz­ne: rewolucja, uczuciowość, ograniczenie rozumu i utrata zmysłów, zdanie się na intuicję, emocjonalność, potęga ducha, prowokacyjność (obrażanie starszych i używanie pro­wo­ka­cyj­ne­go, bu­dzą­ce­go od­ra­zę słow­nic­twa, któ­re na­ru­sza kla­sy­cy­stycz­ne nor­my), ide­ali­zm mło­do­ści vs ma­ra­zm, w któ­ry po­pa­dli sta­rzy. Po­eta wzywa do rewolucji, któ­rej tak pra­gnę­li ro­man­ty­cy.

"Romantyczność"

Gatunek: ballada - bardzo romantyczny gatunek z pogranicza liryki (nastrojowość, emocjonalność), epiki (fabuła, narrator) i dramatu (dialogi), którego tematem są niezwykłe wydarzenia. Pochodzi z tradycji ludowej.

Cechy ballad romantycznych:

ludowość (obecność ludu – mieszkańców wsi, symbolika ludowa),

liczne dialogi w balladach poświęconych zmarłym

obecność postaci fantastycznych (nimf, rusałek, duchów)

przysłowia ludowe, złote myśli

Obecność przyrody

przyroda jako żywy bohater

język stylizowany na język ludowy

cały tekst ma charakter zwykłej, ludowej opowieści,

autor (utożsamiony z narratorem) solidaryzuje się z ludem

Fabuła: Akcja na rynku małego miasteczka. Młoda dziewczyna zachowuje się jak szalona. Karusia wyciąga do kogoś ręce, rozmawia z duchem zmarłego chłopaka. Prosty lud na początku jej nie ufa. Dopiero później ludzie stwierdzają, że widzi Jaśka, bo w jej sercu nadal obecna jest miłość. Wśród tłumu pojawia się starzec reprezentujący pojęcia klasyczne: wiedze, naukę rozum. On nie wierzy w istnienie ducha, wyśmiewa młodą dziewczynę. Pojawia się poeta- narrator ballady, przeciwnie; stwierdza: ,,czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko".

kolejna propaganda romantyzmu

wiara>>>rozum

ludowość

miłość (niespełniona bo Jasiek umarł)

natura

elementy fantastyczne (duch)

"Dziady" cz. IV

Gatunek: dramat romantyczny

0. Pojawienie się tajemniczego Pustelnika (który okazuje się być duchem) w domu Księdza w wieczór Dnia Zadusznego.

1. Pierwsza godzina - miłości:

- wspomnienie "książek zbójeckich" (=bardzo angsty ff)

- wspomnienie ukochanej,

- opowieść o trzech rodzajach śmierci,

- opowieść o skąpym lichwiarzu.

2. Druga godzina - rozpaczy:

- opowieść Gustawa o odwiedzeniu ruin rodzinnego domu,

- wspomnienie rozstania z ukochaną,

- symboliczne samobójstwo.

3. Trzecia godzina - przestrogi: obrona obrzędu Dziadów wypowiadana przez Gustawa.

4. Zniknięcie Gustawa.

Temat: wielka, nieszczęśliwa miłość głównego bohatera - Gustawa, który przybywa w noc Dziadów do domu Księdza i opowiada mu w ciągu trzech godzin smutną historię swojego uczucia. Jednocześnie w całej akcji dramatu odbija się romantyczna wiara w możliwość przenikania się świata żywych ze światem zmarłych oraz ich wzajemnego na siebie oddziaływania, a przez to problematyka moralna dotycząca kwestii winy i kary.

"Niepewność"

"Sonety odeskie" (1825 r.)

nie jest sonetem, to piosenka

erotyk (wiersz miłosny)

"czy to jest przyjaźń? Czy to jest kochanie?"

Miłość

Zwrot do ukochanej (tak naprawdę nie da się stwierdzić czy to on czy ona)

Podmiot nie wie czy kocha babkę czy tylko lubi

gdy z nią jest to jest spoko fajnie, ale gdy długo jej nie widzi to bardzo za nią tęskni

Umarłby dla niej ale nie czuje do niej żądzy

Pamięta o niej ale nie pamięta jej twarzy

Napisał to nie pod wieszczym natchnieniem więc zastanawia się czy natchnęła go przyjaźń czy kochanie

"Dobranoc"

"Sonety odeskie" (1825 r.)

sonet (ale też go przerobiono na piosenkę xd)

erotyk (wiersz miłosny)

Anafora - każda zwrotka zaczyna się od "Dobranoc"

Adresat - ukochana

Rozstanie kochanków

powtarzanie "dobranoc" buduje napięcie w utworze

To jest ten moment kiedy musisz się rozłączyć ale tylko nawzajem mówicie pa i cześć na różne sposoby (tylko tutaj jest romantyczny)

W końcu ona zamyka drzwi

"Powtarzając: dobranoc! nie dałbym ci zasnąć" no shit sherlock

Sonety krymskie

1826 r., zbiór 18 sonetów, które stanowią artystyczną całość (opisują wyprawę narratora, Pielgrzyma)(bo Mickiewicz był na takiej wycieczce na Półwyspie Krymskim). Ich głównym motywem jest samotność.

"Stepy akermańskie"

pielgrzym podróżuje sobie po stepach koło Akermanu

porównuje wóz na stepach do łodzi na morzu

robi się ciemno a on się chyba zgubił :skull:

nakazuje zatrzymać się, bo chce popodziwiać przyrodę

choć to niemożliwe, słyszy odległe żurawie, w trawie motyla i węża, usłyszałby głos z Litwy

ale ktoś mu przerywa: "Jedźmy, nikt nie woła!"

motyw Pielgrzyma, podróży i orientalizmu (bo to wschód, blisko Turcji)

pewnie tęskni za ojczyzną skoro nawiązał do Litwy

"Burza"

opis burzy na morzu

onomatopeje (dużo wyrazów z r - brzmią groźnie, z sz, ż i cz - brzmią jak wiatr)

okropny sztorm, zaraz cała załoga umrze

pojawia się "genijusz śmierci" - jej personifikacja

już ich koniec, panikują i się modlą

jeden tylko siedzi spokojnie, osobno i myśli: "szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umié, lub ma z kim się żegnać". Samotnik.

zazdrości żeglarzom tego lęku, bo mają bliskich i życie, których utracą, gdy umrą

"Widok gór ze stepów Kozłowa"

pielgrzym opisuje i pyta o ładną i wysoką górę

Mirza mu o niej opowida i mówi, że tam był

po 4-4-3-3 wersach sonetu Mirza mówi: "To Czatyrdah!" (dramatyczny name drop)

a potem Pielgrzym mówi "Aa!!"[6][7]

"Bakczysaraj"

Mickiewicz stwierdził że to relatable historia, bo chanatu krymskiego już nie ma i to tak jak Polski - z winy Rosji

Bakczysaraj był stolicą chanów krymskich

teraz jest już tylko ruiną

zarośnięty, pełen dzikich zwierząt

przejęte od ludzi przez przyrodę

pozostała fontanna haremu (wybudowana dla ukochanej chana) która płacze

i woła przez pustynię, gdzie jest ta miłość, potęga i chwała, które miały trwać na wieki?

historiografia - szukanie prawd moralnych itp. w historii

"Bakczysaraj w nocy"

robi się noc

dużo słownictwa powiązanego z islamem i orientem

muzułmanie wracają do domu z modłów

slice of life z ich kultury

"Srebrny król" — księżyc. Ta przenośnia, jak i cały obraz nocy, wzorowane są na poezji perskiej

opis scenerii

"Pielgrzym"

tęskni za litwą jest samotny

"Ajudah"

ostatni sonet w cyklu

podmiot stoi sobie na górze Ajudah

opisuje jak fale agresywnie rozbijają się o brzeg (bo z Ajudahu widać morze)

krajobraz to pole walki żywiołów

wieloryby

apostrofa do "poety młodego"

rada do poety: jeśli czuje uczucia równie gwałtowne jak te fale to niech napisze o tym wiersz i dzięki temu zostanie zapamiętany na wieki (topos non omnis moriar)

podmiot ujawnił się jako romantyczny poeta

Liryki lozańskie

Liryk - krótki tekst liryczny, zwięzła i wyrazista wypowiedź (lapidarna), ujęcie jednego nadrzędnego obrazu lub przeżycia.

ostatnie dzieło AM, motywy akwatyczne, osobiste wyznanie, refleksja o sensie życia i przemijaniu.

"Nad wodą wielką i czystą..."

stoją nad tą wodą czarne kamienie i czarne chmury, burza, woda odbija światło przez chwilkę i tyle, dalej jest wielka i czysta

ogromna potęga jaką posiada zjawisko naturalne

Poeta usiłuje uświadomić każdemu, że przeznaczenia nie możemy zmienić tak samo jak skały. "Skałom trzeba stać i grozić". Ich funkcją jest stanie i grożenie. Nie jesteśmy w stanie zmodernizować naszego losu

autor postanowił pełnić taką rolę w swoim życiu jaka została mu nadana. "Mnie płynąć, płynąć i płynąć".

pejzaż wewnętrzny (przyroda=opis przeżyć poety)

przedstawienie losu człowieka, ukazanie jego przemijalności w relacji do natury, która jest wieczna

kontemplacja

woda wielka i czysta = motyw akwatyczny

"Polały się łzy..."

absolutnie najlepszy wiersz Mickiewicz, bo ma tylko 5 wersów

lapidarny

1. "Polały się łzy me czyste, rzęsiste" - rozpłakał się (z rozgoryczeniem)

2. powód: "dzieciństwo sielskie, anielskie" (onomatopeja, bo miękkie zgłoski)

3. powód: "młodość górna i durna" (twarde głoski, ma negatywny stosunek do młodości, taki trochę sarkastyczny, że co on niby wtedy myślał??)

4. powód: "wiek męski, wiek klęski" (sssss jak syk bólu, bo tym też jest zawiedziony)

5. powtórzenie pierwszej zwrotki

budowa klamrowa

wiersz jest krótki, bo życie jest krótkie i niewarte więcej

motyw płaczu = motyw akwatyczny i guess

w sumie podmiot płacze, bo tęskni za dzieciństwem i żałuje, że zmarnował resztę życia

wyznanie

"Gdy tu mój trup..."

trup podmiotu zasiada wśród ludzi - paradoks

tymczasem jego dusza gdzieś daleko odpływa

ciało-trup pozostaje w codzienności, której nie może zaakceptować, zdaje się, że funkcjonuje zupełnie normalnie: spotyka się ze znajomymi i próbuje z nimi rozmawiać. Próbuje zagłuszyć wewnętrzny ból. Bohater jest rozdwojony, oddala się sam od siebie, jego dusza przebywa daleko,

zone out/dysocjacja

obraz mentalny

tak naprawdę jest w "ojczyźnie myśli swojej", gdzie jest ładnie, lato, arkadyjsko

pewnie chodzi o to że jest emigrantem i tęskni za Litwą

"Snuć miłość..."

podmiot chce "snuć miłość" (kochać), porównuje to kolejno do snucia nici przez jedwabnika, wody płynącej ze źródła, kucia złotej blachy, wiatru, siania zboża, wychowywania dzieci

z tego bierze się moc, która jest kolejno jak moc przyrody, żywiołów, krzewienia, ludzi, aniołów i Stwórcy

nwm co to oznacza ale dużo gradacji

paralelizm składniowy (bo każdy wers jest podobnie zbudowany)

część pierwsza, cała zbudowana z serii porównań, niezwykle obrazowo pokazuje, czym jest miłość i jak się ona w człowieku rodzi; część druga, również zbudowana na zasadzie paralelizmu, wyraża przekonanie o jej niezwykłej mocy.

Dramaty

"Konrad Wallenrod"

Gatunek: powieść poetycka - inspirowana G. Byronem ("Giaur"), synretyzm rodzajowy i gatunkowy, zaburzenia chronologii

Fabuła: Litwa - zagrożona ekspansją Krzyżaków. Obiór

Ma być wybrany wielki mistrz Zakonu; kandydatem jest tajemniczy Konrad Wallenrod, którego nieodłącznym przyjacielem i powiernikiem jest mnich Halban (wajdelota=bard). Halban i Arcykomtur wychodzą z zamku, aby rozważyć kwestię wyboru wielkiego mistrza. Słyszą głos pustelnicy z położonej nieopodal zamku wieży, wymienia imię Konrada. Konrad zostaje wielkim mistrzem i wprowadza rygor w życiu zakonnym. Często odwiedza mieszkankę wieży, z którą toczy tajemnicze dialogi (wydaje się, że doskonale się znają i łączy ich głębokie uczucie).

Na zamku krzyżackim odbywa się uczta na której pojawia się „stary wieszcz” - tajemniczy litewski wajdelota, śpiewa pieśń i opowiada (retrospekcja: powrót Litwinów z wojennej potyczki, wśród nich młodzieniec i jego starszy opiekun; młodzieniec opowiada Kiejstutowi swoją historię: jako dziecko dostał się do niewoli krzyżackiej został ulubieńcem Winrycha von Kniprode, ale chętnie słuchał opowieści starego litewskiego wajdeloty; nazywano go Walter Alf; chłopiec dorastał jako Litwin, skorzystał z pierwszej okazji, aby przejść na stronę Litwinów; Walter ożenił się z Aldoną, córką Kiejstuta, ale opuścił żonę, aby nieść pomoc zagrożonej przez Krzyżaków Litwie). Wajdelota kończy pieśń zapowiadając, że imię Alfa będzie kiedyś szeroko znane na Litwie;

Konrad, wyraźnie poruszony opowieścią wajdeloty śpiewa balladę Alpuchara - opowieść o bohaterskim Arabie Almanzorze, który zaraził się dżumą i chory wszedł do obozu Hiszpanów; pozornie się z nimi bratając wniósł między wrogów zarazki śmiertelnej choroby;

następuje ogólne zdziwienie, zgromadzonych rycerzy zaskakuje zachowanie wielkiego mistrza, krążą pogłoski, że to Halban, przebrany za wajdelotę, śpiewał Konradowi pieśń, która go tak wzburzyła.

Konrad prowadzi Krzyżaków przeciw Litwinom. Prowadzi wojnę tak, że Zakon ponosi druzgocącą klęskę. Tajemne zakonne zgromadzenie odkrywa, że Konrad Wallenrod nie jest nim w rzeczywistości, był giermkiem rycerza o takim nazwisku, który zaginął podczas walk w Palestynie. Na Konrada zapada wyrok śmierci. Okazuje się, że to Walter Alf, a kobieta z wieży to jego żona - Aldona.

Wallenrod rozmawia z Pustelnicą, to ich ostateczne rozstanie.

Wieki mistrz wypija truciznę. Halban żegna się z nim i odchodzi, aby opowiedzieć Litwinom o ich bohaterze. Konrad daje Aldonie znak, że umiera (błysk lampy), z pustelniczej wieży słychać śmiertelny jęk.

Konrad Wallenrod - tak naprawdę Walter Alf, którego w niewoli krzyżackiej wajdelota Halban wychował na Litwina. Zostawił Krzyżaków, ożenił się z Aldoną (córką księcia* Litwy Kiejstuta). Opuścił żonę i ojczyznę, by walczyć z Krzyżakami, podając się za jednego z nich - Konrada Wallenroda, którego był giermkiem i który zaginął w Palestynie. Zostaje wybrany na wielkiego mistrza zakonu, niedaleko którego mieszka pustelnica (Aldona). Prowadzi Krzyżaków do boju i doprowadza do wygranej Litwy. Tajemne zgromadzenie odkrywa jego spisek i skazuje go na śmierć. KW/WA żegna się z Aldoną i wypija truciznę. Aldona umiera ze smutku czy coś. Jest bohaterem bajronicznym. Konrad ma także cechy prometejskie: jest gotów do najwyższych poświęceń w imię dobra własnego narodu.

Bohater bajroniczny to:

• Samotnik-buntownik, skłócony z całym światem,

• postać obciążona tajemnicą czy winą, która powoduje cierpienie bohatera. Nie jest ani męczennikiem, ani silnym bojownikiem w stylu Prometeusza. Walczy, często w imię swojego własnego lub narodowego dobra, natomiast jest w tej walce z reguły osamotniony. 

• Nieszczęśliwy kochanek, 

• Emocjonalny, gwałtowny (rządzą nim dwa przeciwstawne, ale bardzo silne uczucia: ogromna miłość do Aldony i równie silna nienawiść do Krzyżaków)

• Jest przy tym wszystkim przekonany o własnej wyższości, wyjątkowości; wyróżnia go duma, a nawet pycha. 

• To indywidualista, który z reguły zostaje postawiony przez trudnym wyborem moralnym, który wywołuje u niego cierpienie (zdrada Litwy czy Krzyżaków, miłość do Aldony vs nienawiść do Krzyżaków)

kostium gotycki - Poeta proponuje przywdzianie maski, czyli dopuszcza do składania ewentualnych deklaracji współpracy z zaborcą, wskazując jednocześnie na konieczność spiskowania i walki z Rosją pod pozorami wierności i lojalności. Aby oszukać cenzurę, sięga po kostium historyczny i umiejscawia akcję utworu w przeszłości, w latach 1390. Chodzi o to, żeby w ten sposób Polacy walczyli z carem.

wallenrodyzm - posługiwanie się podstępem i zdradą, by osiągnąć swój cel, który jest wzniosły i szlachetny

walka moralna i niemoralna:

moralna - walka na polu bitwy, "sposobem lwa", wg kodeksu rycerskiego, umieranie za ojczyznę

niemoralna - walka podstępem, "sposobem lisa", przechytrywanie i oszukiwanie wrogów, niekierowanie się żadnymi zasadami moralnymi

"Dziady" cz. III

martyrologia i heroizm młodzieży (przykłady heroizmu) [dedykacja, sceny I, VII, VIII]

ocena pl społ (naród lawa)[VII,VIII]

prometeizm [II,III]

przyszłość PL wg księdza [V, wstęp hist.]

rosja i ruscy [2,6,7,8,ustep, do przyjacoil moskali]

dramat romantyczny

Z podstawówki

Dziady 2

Pan Tadeusz

motywy:

Pielgrzym, podróż

- orientalizm

ojczyzna, wolność, niepodległość

- rewolucjonizm, mesjanizm, prometeizm

ludowość

- historyzm

fantastyka

- spirytyzm, mistycyzm

natura

uczucie, nieszczęśliwa miłość

- werteryzm, irracjonalizm

samotność

[caffeinenjoyer]

Twarog chudy to cud zesłany z nieba.

[fortunetellersdilettante]

Teraz możesz czekać całe życie, zastanawiając się Kiedy ma nadejść lub gdzie był Być może masz złamane serce Kilka razy w przeszłości Nigdy nie wytrzymuje tak mocno, jak kiedyś Nie czuję się tak dobrze, jak wcześniej I wszystkie rzeczy, które kiedyś mówiłeś Rzeczy, które kiedyś robiłeś, wychodziły prosto za drzwi Ooh, już nigdy nie będziesz tym jedynym To jest to, co mówisz wszystkim dookoła Ale wiesz, że słyszeli to wszystko już wcześniej Cóż więcej możesz powiedzieć? Kiedy miłość ci nie pozwala, odejdź (kiedy miłość) I nie możesz pomóc temu, kogo kochasz (po prostu nie możesz pomóc temu, kogo kochasz) A ty łapiesz się na tym, że go rozdajesz Kiedy myślisz, że jesteś zakochany, ooh, bo Chcę być tym, któremu wierzysz W twoim sercu jest posłany, zesłany z nieba (zesłany z nieba) Jest cząstka mnie, która odchodzi, kiedy ty odchodzisz Bo jesteś zesłany z (zesłany z nieba, ooh, bo) Chcę być tym, któremu wierzysz W twoim sercu jest zesłany z nieba (zesłany) I jest jakaś cząstka mnie, która odchodzi, kiedy ty odchodzisz Ponieważ jesteś wysyłany z (wysłany z

Agora você pode esperar a sua vida inteira se perguntando Quando vai chegar ou onde esteve Você pode ter seu coração partido Algumas vezes no passado Nunca durar tão forte como costumava ser Não me sinto tão bem quanto costumava ser antes E todas as coisas que você costumava dizer Coisas que você costumava fazer, saiu pela porta Ooh, não mais você vai ser o único Isso é o que você diz a todos ao seu redor Mas você sabe que eles já ouviram tudo isso antes O que mais você pode dizer? Quando o amor não vai deixar você, vá embora (quando o amor) E você não pode ajudar quem você ama (só não pode ajudar quem você ama) E você se vê dando Quando você, acha que está apaixonado, ooh, porque Eu quero ser aquele em quem você acredita Em seu coração é enviado de, enviado do céu (enviado do céu) Há um pedaço de mim que vai embora quando você se foi Porque você é enviado de (enviado do céu, ooh, porque) Eu quero ser aquele em quem você acredita Em seu coração é enviado de (enviado do céu) E há um pedaço de mim que vai embora quando você se foi Porque você é enviado de (enviado para

Agora você pode esperar toda a sua vida se perguntando Quando vai chegar ou onde esteve Você pode ter seu coração partido Algumas vezes no passado Nunca dure tão forte como costumava Não se sente tão bem como antes E todas as coisas que você costumava dizer Coisas que você costumava fazer, saiu pela porta Ooh, não mais você será o único Isso é o que você diz a todos ao seu redor Mas você sabe que eles já ouviram tudo isso antes O que mais você pode dizer? Quando o amor não deixar, afaste-se (quando o amor) E você não pode ajudar quem você ama (apenas não pode ajudar quem você ama) E você se vê doando Quando você, pensa que está apaixonado, oh, porque Eu quero ser aquele em quem você acredita Em seu coração é enviado, enviado do céu (enviado do céu) Há um pedaço de mim que sai quando você foi Porque você é enviado de (enviado do céu, ooh, 'causa) Eu quero ser aquele em quem você acredita Em seu coração é enviado de (enviado do céu) E há um pedaço de mim que sai quando você foi Porque você é enviado de (enviado fro

ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਇਹ ਕਦੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵਾਰ ਕਦੇ ਵੀ ਓਨਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਨਾ ਰਹੇ ਜਿੰਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਜਿਹੜੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈਆਂ ਓਹ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋਵੋਗੇ ਇਹ ੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹੋ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ? ਜਦੋਂ ਪਿਆਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੰਦਾ, ਤਾਂ ਚਲੇ ਜਾਓ (ਜਦੋਂ ਪਿਆਰ) ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜਿਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ (ਬੱਸ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜਿਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ) ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ, ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਹੋ, ਓਹ, 'ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਉਹ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸ 'ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ (ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ) ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ (ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਓਹ, 'ਕਾਰਨ) ਮੈਂ ਉਹ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸ 'ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ (ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ) ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ (ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ)

hun tusin aapni puri zindagi intzaar kar sakde ho hairan ho ke ih kadon aaun wala hai jaan ih kitthe riha hai ho sakda hai tuhada dil tut gia hove atit vich kujh vaar kade vi ona mazboot na rahe jinna pahilan hunda si ih pahilan wang changa mahisus nahin hunda ate uh sarian chizan joe tusin kahinde si jihdian chizan tusin karde si, uh darvaze ton bahar chali gaiyan oh, hun tusin ik nahin hovoge ih e hai jo tusin aapne aale duale de har kise noon dasde ho par tusin jaande ho ki unhan ne ih sabh pahilan sunia hai tusin hor ki kahi sakde ho? jadon pyar tuhanu nahin jaan dinda, tan chale jao (jadon pyar) ate tusin us di madad nahin kar sakde jisnu tusin pyar karde ho (bus us di madad nahin kar sakde jisnu tusin pyar karde ho) ate tusin apne aap noon is noon dinde hoye paunde ho jadon tusin, sochade ho ki tusin pyar witch ho, oh, 'karan main uh banana chahunda haan jis 'te tusin vishwas karde ho tuhade dil vich swarg ton bhejia gia hai, bhejia gia hai (swarg ton bhejia gia hai) mera ik tukada hai jo tuhade jaan ton baad chala janda hai kiunki tuhanu bhejia gia hai (swarg ton bhejia gia hai, oh, 'karan) main uh banana chahunda haan jis 'te tusin vishwas karde ho tuhade dil witch (swarg ton bhejia gia) bhejia gia hai ate mera ik tukada hai jo tuhade jaan ton baad chala janda hai kiunki tuhanu bhejia gia hai (bhejia gia hai)

Nu'bya tsa̲ esperar ga̲tho ir nzaki gi 'ya̲ni Hä'mu̲ da zo̲ni wa ho xi 'ma̲i Ar tsa̲ da gi xi roto jar mu̲i 'Ra ya bala 'nandi ja ar ndamäni Ni 'nar pa durará ngut'ä xí nze̲di ngu solía gi 'yo̲t'e Hinbi tsa̲ ngut'ä xi hño ngu solía gi 'yo̲t'e nu'bu̲ Ne ga̲tho ya 'bede da solías gi mö Ya 'bede da solías gi 'yo̲t'e, bí ma 'bu̲ goxthi Ooh, ya hingi serás ir ar único Ge'ä nä'ä bí gi mä jar nga̲tho mi gi rodean Pe pädi da nä'ä xi escuchado ga̲tho nu'bu̲. ¿Temu̲ mäs ar tsa̲ da mä? Nu'bu̲ ar hne hingi gi he̲gi, alejar gi (nu'bu̲ ar hne) Ne hingi dar tsa̲ da 'BATS'I nä'ä amas (simplemente Hindi tsa̲ da 'BATS'I nä'ä amas) Ne gi 'yo regalando nä'ä Nu'bu̲ nu'i gi mbeni nä'ä gi mödi, ooh, getho Di 'bu̲i ar ho̲ntho dá da crees Ja ir mu̲i ar enviado ndezu̲, enviado ñu̲ni (enviado ar ñu̲ni) Jawa 'nar xe̲ni ar ngeki nä'ä gi nu'bu̲ nu'i gi fuiste Getho Gar enviado ndezu̲ (enviado ndezu̲ mahets'i, ooh, getho) Di 'bu̲i ar ho̲ntho dá da crees Ja ir mu̲i ar enviado ndezu̲ (enviado ndezu̲ ñu̲ni) Ne 'bu̲i 'nar xe̲ni ngeki nä'ä gi nu'bu̲ nu'i gi xka ma Getho Gar enviado ndezu̲ (enviado ndezu̲)

Acum poți aștepta toată viața întrebându-te Când va veni sau unde a fost S-ar putea să-ți fi frânt inima De câteva ori în trecut Nu durează niciodată la fel de puternic ca înainte Nu se mai simte la fel de bine ca înainte Și toate lucrurile pe care le spuneai Lucrurile pe care le făceai, au ieșit direct pe ușă Ooh, nu vei mai fi tu cel Asta le spui tuturor celor din jurul tău Dar știi că au mai auzit totul Ce mai poți spune? Când iubirea nu te lasă, pleacă (când iubirea) Și nu poți ajuta pe cine iubești (pur și simplu nu poți ajuta pe cine iubești) Și te trezești că o dai mai departe Când crezi că ești îndrăgostit, ooh, pentru că Vreau să fiu cel în care crezi În inima ta este trimis din, trimis din cer (trimis din cer) Există o bucată din mine care pleacă când tu pleci Pentru că ești trimis din (trimis din cer, ooh, pentru că) Vreau să fiu cel în care crezi În inima ta este trimis din (trimis din cer) Și există o bucată din mine care pleacă când tu pleci Pentru că ești trimis de (trimis de la

Urashobora kurindira ubuzima bwawe bwose utegerezwa kwibaza iya, coba aja ya, coba aja hehehe Ushobora kuba wavunitse umutima Ekodakiciye Ntikazokwigera ikomera nk'uko yahora Ntiyumva ko ari mwiza nk'uko yahora abigira kera N'ivyo wahora uvuga Ibintu wahora ukora, sohoka uciye ku irembo None - Will You Be None Ivyo vyose ubibwira abagukikije Urazi ko vyose vyaryumvise kuva kera None ibindi wovuga ni ibiki? Iyo urukundo rwawe rutiguke, hunga (when love) (i can't be you can't be love you) Kandi uciye ureka ugaheba Iyo ukundanye n'uwo ukunda, ooh Nipfuza kuba uwo wizeye Mu mutima wawe niho yatumwe n'Imana( (Yohani 14:13) 1.1.1.2016 Niwamara kumpeba nsiga ndasohoka nico Nipfuza kuba uwo wizeye Mu mitima yanyu, muvuye mw'ijuru, 1.1.1.1.2016 nyereka aho uciye usiga nico dou

Теперь вы можете ждать всю жизнь в недоумении Когда это произойдет или где это было Возможно, у вас разбито сердце Несколько раз в прошлом Никогда не длится так сильно, как раньше Это не так хорошо, как раньше И все то, что вы раньше говорили, То, что вы раньше делали, вышло прямо за дверь О, ты больше не будешь тем самым Это то, что вы говорите всем вокруг Но вы знаете, что они уже слышали все это раньше Что еще можно сказать? Когда любовь не позволяет тебе, уходи (когда любовь) И ты не можешь помочь тому, кого любишь (просто не можешь помочь тому, кого любишь) И вы обнаруживаете, что отдаете его Когда ты думаешь, что влюблен, о-о-о, потому что Я хочу быть тем, кому ты веришь В твоем сердце послано из, послано с небес (послано с небес) Есть часть меня, которая уходит, когда ты уходишь Потому что ты послан с небес, потому что) Я хочу быть тем, кому ты веришь В твоем сердце послано (послано с небес) И есть часть меня, которая уходит, когда ты уходишь. Потому что вы отправлены из (отправлено из

teper vy mozhete zhdat vsyu zhizn vieu nedoumenia kogda eto proisoidet ili gde eto bylo vozmozhno, a vas razbito serdtse neskolko raz vieu proshlom nikogda ne dlitsya tuck silno, cack ransze eto ne tuck khorosho, cack ransze you vse to, chto vy ransze govorili, to, chto vy ransze delali, vyshlo pryamo za dver o, te bolshe ne budes tem samym eto to, chto vy govorite vsem vokrug no vy znaete, chto oney uze slyshali vse eto ransze chto eszcze mozno skazat? kogda lyubov ne pozvolyayet tebe, ukhodi (kogda lyubov) you te ne mozes pomoch tomu, kogo lubisz (prosto ne mozes pomoch tomu, kogo lubisz) you vy obnaruzhivayete, chto otdaete ego kogda te dumaes, chto vlublen, o-o-o, potomu chto ya khochu byt tem, comou te verish vieu tvoem serdtse poslano ease, poslano se nebes (poslano se nebes) yest chast menya, kotoraya ukhodit, kogda te uchodysz potomu chto te poslan se nebes, potomu chto) ya khochu byt tem, comou te verish vieu tvoem serdtse poslano (poslano se nebes) you yest chast menya, kotoraya ukhodit, kogda te uchodysz. potomu chto vy otpravleny ease (otpravleno ease

Ua mafai nei ona e faatali i lou olaga atoa e mafaufau O afea o le a oo mai ai po o fea foi sa i ai Atonu ua nutimomoia lou loto O ni nai taimi ua tuanai Aua lava nei tumau malosi e pei ona sa masani ai E le o se lagona lelei e pei ona sa masani ai muamua Ma mea uma sa masani ona e fai atu ai O mea sa masani ona e faia, e alu sao lava i fafo o le faitotoa Oi, e le toe avea oe ma tagata O le mea lena e te ta'u atu i tagata uma o loo siomia oe Ae e te iloa ua latou faalogo muamua i ai O le ā se isi mea e mafai ona e fai atu ai? A le faatagaina oe e le alofa, savali ese (pe a alofa) Ma e le mafai ona e fesoasoani i le tagata e te alofa i ai (e le mafai ona fesoasoani i le tagata e te alofa i ai) Ma e te iloa ai ua e tuuina atu A e, manatu ua e alofa, ooi, aua Ou te fia avea ma tagata e te talitonu i ai I lou loto ua auina mai, na auina mai le lagi (na auina mai le lagi) E i ai se fasi au e alu ese pe a e alu Aua ua auina mai oe mai (auina mai le lagi, ooi, 'mafuaaga) Ou te fia avea ma tagata e te talitonu i ai I lou loto ua auina mai (auina mai le lagi) Ma e i ai se fasi au e alu ese pe a e alu Aua ua auina mai oe mai (auina atu i le

Сада можете чекати цео живот питајући се Када ће доћи или где је било Можда сте сломили срце Неколико пута у прошлости Никада не траје тако јак као некада Не осећам се тако добро као раније И све ствари које си говорио Ствари које сте некада радили, отишли су право кроз врата Оох , више нећеш бити тај То је оно што говорите свима око себе Али знате да су све то већ чули Шта још можете рећи? Када ти љубав не дозволи, оде (када љубав) И не можете да помогнете ко волите (једноставно не могу да помогнете ко волите) И нађете се да га поклањате Када ти, мислим да си заљубљен, оох, јер Желим да будем онај у кога верујеш У твом срцу је послан из, послан са неба (послат са неба) Постоји део мене који одлази кад си отишао Зато што си послан из (послао са неба, оох, 'јер) Желим да будем онај у кога верујеш У твом срцу је послан из (послао са неба) И ту је део мене који одлази када си отишао Зато што сте послали из (послали из

[filmovody]

Król Tulsy Filmovody.pl

[1234567ttttttttttt]

Zbigniew Kędra - Zesłanie do Kazachstanu

[xyz-family]

Wiecie co oznacza krzyż, skreślenie, innaczej zesłanie do piekła, zaś łezka ocalenie, że ktoś zapłakał nad naszym losem. A jakby tak wszystkich ludzi skreślić i zobaczyć za kim zapłaczę niebo i kogo ocali deszczem łez? Czy Ci którzy stwierdzili, że cały przemysł mięsny jest zbyt paskudny, żeby go wspierać, więc przestali, czy niebo nad by ich ocaliło? Bardzo jestem ciekawa komu by się udało nakłonić niebo do płaczu nad jego losem. Mam nadzieję, że nad moim losem kiedyś zapłacze i mnie ocali bo w piekle nigdy nie było mi dobrze. Mam 28 lat, tata umarł jak miałam 12, rok temu mama umarła, oboje na raka, w poniedziałek idę na badania związane z rakiem hmm jak mi coś wykryją to nie wiem, nie czuję aby tak się miała skończyć moja historia, tak naprawdę to czuję że moja historia dopiero się zaczyna.

[godiswithus-isaiah41-10]

Boża pomoc w poczuciu straty

1) Czy warto płakać i wyrażać emocje?

Niech będzie Pochwalona Trójca Przenajświętsza.

Jako że wiele osób ma problem z odczuwaniem strat i sobie z tym nie radzi, pragnę podzielić się tym, co Pan Bóg wrzucił do mojego serca.

Będzie to seria poruszająca pytania, jakie człowiek może zadawać Bogu i sobie samemu, a także ukazywanie Bożego działania, pomocy i Obecności Pańskiej podczas odczuwania straty.

Pierwsze pytanie: „Czy warto płakać i wyrażać emocje?”.

To pytanie z pewnością zadaje sobie wiele osób, jako że żyjemy w świecie, który ukazuje postawę niewyrażającą żadnych przygnębiających emocji i ich ukrywanie za coś popularnego oraz jak najbardziej dobrego. Czy jednak jest to dobre i czy do tego wzywa nas Jezus? Z pewnością nie. Dlaczego?

Widać to chociażby we fragmencie ze wskrzeszenia Łazarza, kiedy to Jezus „wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzieście go położyli?»”, a usłyszawszy, aby przyszedł i zobaczył, zapłakał [J 11:33-35].

Gdyby właściwą postawą było tłumienie swoich emocji, zostałoby napisane, że Jezus to uczynił. Jednakże Ten, Który został zesłany na świat po to, aby Go zbawić i ukazać, jakie postępowanie jest dobre, zapłakał. Wyraził swoje emocje w dobry sposób, a więc taki, który nie zaszkodził nikomu. Emocje należy wyrażać, ale zwracać uwagę na to, w jaki sposób to czynimy. Oczywiście nie jest dobre pod wpływem cierpienia krzyczeć na wszystkich wokół, ale płacz wyrażający emocje nie jest zły, jeśli intencje są czyste, a więc nie po to, aby koniecznie wzbudzić w kimś poczucie winy z powodu jakiejś straty.

Uciekanie od krzyża nie jest dobre. Udawanie przed samym sobą i innymi również. Nie jest konieczne mówić wszystkim wokół o naszych emocjach, o tym co przeżywamy, ale nie należy kłamać, że jest wspaniale, jeśli tak nie jest. Można wyrażać emocje, nie mówiąc o nich.

Tak jak Pan Jezus przekazał nam przez św. o. Dolindo Ruotolo: „Kto w życiu ucieka przed jednym krzyżem, natrafia zawsze na kolejny, tym razem cięższy”. Z czym wiąże się ten cięższy krzyż? Chociażby z poczuciem samotności, które towarzyszy nam, gdy ciągle maskujemy swoje prawdziwe emocje, zasłaniając je uśmiechem, kiedy jedyne czego pragniemy to porządnie się wypłakać. Wiąże się to także z tym, że proces uzdrowienia trwa o wiele dłużej, kiedy uciekamy od pokornego stanięcia twarzą w twarz z samym sobą i ofiarowania Bogu tego, co leży nam na sercu, niż gdybyśmy od razu oddali to Panu i złożyli w Jego Miłosiernych Dłoniach z ufnością, albowiem jak mówi księga Izajasza 49:23: „Kto we Mnie pokłada nadzieję, wstydu nie dozna”.

Nie zawiedziemy się nigdy na naszym Panu, jeśli prawdziwie złożymy nasze sprawy w Jego Rękach. On się nimi zajmie i uciszy wzburzone fale będące w naszych sercach oraz umysłach, bo On wszystko może. Wejrzyjmy chociażby na fragment o wyciszeniu burzy na morzu, kiedy Apostołowie byli wraz z Jezusem w łodzi. Nasz Pan zajął się tym i uciszył fale jednym słowem: „Milcz”. Tak samo niezależnie od tego jak długo będziemy cierpieć, Pan przyjdzie w odpowiednim momencie i nas wybawi, bo On wie kiedy i jakich łask udzielić, aby to uczynić, i to w taki sposób, który będzie dla nas najlepszy. „Nie tak bowiem, jak człowiek widzi, widzi Bóg, bo człowiek widzi to, co dostępne dla oczu, a Pan widzi serce” (1 Sm 16:7). Bóg doskonale wie, kiedy najlepsze będzie ofiarowanie nam tych łask. On sprawi to we właściwym czasie (Iz 60:22). Umacniajmy się tym, a błogosławieństwo Dobrego Boga niech będzie na nas. Amen. Z Bogiem.

Źródło grafiki: https://bible.art/p/qyEKosB0dynneh50JPg9

[jazumst]

Wyjście we mgle

Żeby Was.... Ehhhh... Kobieta kobiecie kobietą. Posłuchajcie:

Już wiem skąd tak wysoko uniesiony łeb Manekina. Dowiedziałem się w sumie przypadkiem, ale potem już sam Manekin potwierdził.

Przychodzę do pracy a tam Kocia Morda. Zdziwiłem się, ale w sumie czemu nie? Tutaj grafik to się zmienia szybciej niż woda w rzece. Na sam pierw zdanie zmiany, potem ploty i ploteczki. W zeszłym tygodniu jak miałem wolne to KM poszła z Manekinem na noże. Manekin zadzwonił do SWS, bo przecież jest prześladowana, ma prawie 50lat i taki smarkacz jak KM nie będzie do niej pyskował. Przyjechał SWS. Pogadał na osobności z każdą. Manekin powiedziała, że SWS ma wysłać KM na zesłanie znowu. Ten jej potaknął dla świętego spokoju. No a że KM jest jak czołg to powiedziała Manekinowi, że ona tu dłużej pracuje i prędzej to ona pójdzie na wygnanie. I że ma się zamknąć, bo na odchodne jeszcze powie SWS jakie szwindle z żarciem robi Manekin. Wielka obraza, gniew i standardowe szukanie sojuszników. Bo przecież każda z nich ma rację.

Potem przyszedł Karol po klucze. Tych bitew ponoć było kilka i SWS był łącznie trzy razy. Wszystkie wezwania przez Manekina. Karolowi też się dostało.

Normalnie strach się bać. I tu już wcale nie trzymam polskiej strony, ale jak Karol coś zjebał to zgarnął opierdol i tyle. Z resztą każdy, chyba, że niesłusznie. Tym natomiast nic powiedzieć nie można, bo po SWS dzwonią. Tak mi się coś wydaję, że trzeba będzie troszkę dat i godzin pospisywać. Potem niech sobie szefu kamery poogląda. Wczoraj na przykład Manekin 25minut gadała z koleżanką, "bo tyle ze sobą nie rozmawiały". A potem poszła żreć, bo była głodna. Rzecz jasna w tym czasie klientów olewała, bo przecież była zajęta. Tak, w takim miejscu pracuję. XD

//

Kurwa. Kupiłem ten kalendarz jak pisałem poprzednio. Przychodzę wczoraj do pracy - Bodzio! Z Mokate kalendarz dla Ciebie!

Dobry wieczór ;]

[rozyczkabee]

‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿

ᴺᴼᵂ ᴾᴸᴬᵞᴵᴺᴳ : Tłumaczenia Kart Podstawowych

0:33 ───ㅇ───────────────────── 6:26

+*:ꔫ:*﹤Hatsune Miku

Legendarna Śpiewaczka

Szkolne SEKAI

Sceniczne SEKAI

Uliczne SEKAI

Wspaniałe SEKAI

Puste SEKAI

Spojrzenie Obronne

+*:ꔫ:*﹤Kagamine Rin

Tryska Energią!

Sceniczne SEKAI

Błyszczące Przedstawienie

+*:ꔫ:*﹤Kagamine Len

Tryska Siłą!

Uliczne SEKAI

Niechętna Zgoda

+*:ꔫ:*﹤Megurine Luka

Fajowa Piękność

Szkolne SEKAI

Pomocna Dłoń

+*:ꔫ:*﹤MEIKO

Czerwona Melodia

Uliczne SEKAI

Blendowanie Najwyższej Klasy

+*:ꔫ:*﹤KAITO

Fajna Niebieska Melodia

Wspaniałe SEKAI

Miejsca Drużyny Otwarte!

+*:ꔫ:*﹤Ichika Hoshino

Daleka Lecz Opiekuńcza

Kometa/Lwa

Za Niebem

+*:ꔫ:*﹤Saki Tenma

Najradośniejsza

Kometa/Lwa

100 Rzeczy Które Chcę Zrobić

+*:ꔫ:*﹤Honami Mochizuki

Miła Honorowa Uczennica

Kometa/Lwa

Bez zmienny Gust

+*:ꔫ:*﹤Shiho Hinomori

Daleki Samotnik

Kometa/Lwa

Cicha Melodia

+*:ꔫ:*﹤Minori Hanasato

Cel To Bycie Idolką!

SKACZ SKACZ WYŻEJ!

Przygotowanie Przed Występem

+*:ꔫ:*﹤Haruka Kiritani

Oficjalna Idolka

SKACZ SKACZ WYŻEJ!

Ta Nie-Idolkowa Ja

+*:ꔫ:*﹤Airi Momoi

Niespokojny Duch Idolki

SKACZ SKACZ WYŻEJ!

Idź Za Marzeniami!

+*:ꔫ:*﹤Shizuku Hinomori

Piękna Aktywna Idolka

SKACZ SKACZ WYŻEJ!

Na Jasnej Scenie

+*:ꔫ:*﹤Kohane Azusawa

Mała Płochliwa Istotka

Iskrząca ZŁA DRUŻYNA

Szybki Oddech

+*:ꔫ:*﹤An Shiraishi

Żartobliwa Śpiewaczka

Iskrząca ZŁA DRUŻYNA

Znakomita Kelnerka!

+*:ꔫ:*﹤Akito Shinonome

Dobrze Znany Przebłysk

Iskrząca ZŁA DRUŻYNA

Zła Irytacja

+*:ꔫ:*﹤Toya Aoyagi

Talent Klasyki

Iskrząca ZŁA DRUŻYNA

Zniszczona Relacja

+*:ꔫ:*﹤Tsukasa Tenma

Zesłany Na Bycie Gwiazdą!

Czary i Przedstawienie

Maskotkowe Przywitanie

+*:ꔫ:*﹤Emu Otori

Nad★Pozytywna

Czary i Przedstawienie

Pora Na Spotkanie Strategiczne!

+*:ꔫ:*﹤Nene Kusanagi

Ostry Język I Anty-Socializacja

Czary i Przedstawienie

Operator Zaplecza

+*:ꔫ:*﹤Rui Kamishiro

Beztroski Talent

Czary i Przedstawienie

Przebiegły Artysta

+*:ꔫ:*﹤Kanade Yoisaki

Kochana Przez Muzykę

Nightcord o 25

Za Ekranem...

+*:ꔫ:*﹤Mafuyu Asahina

Honorowa Uczennica

Nightcord o 25

Ta "Dobra" Ja

+*:ꔫ:*﹤Ena Shinonome

Artysta Z Obsesją Na Social-Mediach

Nightcord o 25

Najlepszy Kąt

+*:ꔫ:*﹤Mizuki Akiyama

Obsesja Na Słodkości

Nightcord o 25

Niezaspokojona Obsesja

‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿

[histoliteralnie]

Tadeusz Borowski

Pisarza urodzony 12 listopada 1922 roku w Żytomierzu. Ojciec Borowskiego, Stanisław, został aresztowany i wywieziony do rosyjskiej Karelii w 1926 roku z powodu przynależności w przeszłości do Polskiej Organizacji Wojskowej, a cztery lata później jego matka, Teofilia, została wywieziona na Syberię, przez co Borowski trafił pod opiekę ciotki. Studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Poznał tam swoją przyszłą żonę Marię Rundo, która była pierwowzorem bohaterki w tomie opowiadań Borowskiego „Pożegnanie z Marią”. Oprócz studiowania współpracował z miesięcznikiem „Droga”. W 1942 roku zadebiutował tomikiem „Gdziekolwiek ziemia” – już wtedy jego twórczość była przepełniona katastrofizmem.

W 1943 roku Borowski został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, skąd został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Pełnił tam funkcję sanitariusza, a oprócz tego kontynuował swoją twórczość literacką, gdzie pisał wiersze, oraz piosenki obozowe. Od 1944 roku wysyłał listy do swojej narzeczonej Marii, która dzień przed nim została schwytana przez gestapo i wywieziona do Birkenau. Listy te zostały w późniejszym czasie wykorzystane w opowiadaniu „U nas, w Auschwitzu…”. Po wyzwoleniu więźniów przez armię amerykańską 1 maja 1945 roku został przeniesiony do obozu dla dipisów, czyli więźniów wyzwolonych z obozów koncentracyjnych na przedmieściach Monachium. Podczas swojego pobytu w Monachium opublikował tom wierszy „Imiona nurtu” i jako współtwórca wydał książkę „Byliśmy w Oświęcimiu”. W 1946 roku wrócił do kraju, a kiedy w listopadzie wróciła także i Maria, wzięli ślub.

Borowski ukończył studia, otrzymał stanowisko asystenta w Korbutianum i współpracował z licznymi pismami, jak np. „Pokolenie”. Był przedstawicielem grupy „Pryszczaci”, czyli grupy polskich pisarzy wychwalających ideologię ustroju komunistycznego, a w 1948 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zmarł 3 lipca 1951 roku. Przyczyna śmierci nie jest pewna, gdyż w zatruciu gazem dopatrywano się samobójstwa. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Twórczość Tadeusza Borowskiego ukazuje obraz apokalipsy spełnionej, gdzie wszelkie dotychczasowe normy i wartości nie mają znaczenia, kiedy na szali jest ludzkie życie i instynkt przetrwania. W opowiadaniach, opisujących życie w Auschwitz, Borowski przedstawia obraz człowieka zlagrowanego, czyli człowieka wyniszczonego fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie przez pobyt w obozie niemiecki. Taka osoba jest pozbawiona kręgosłupa moralnego i posiada podupadające sumienie. Przeżycia w obozie stopniowo zradzają w człowieku zlagrowanym znieczulicę na otaczające go cierpienie, co doskonale można dostrzec w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu”. To opowiadanie ukazujące drastyczne sceny niehumanitarnego traktowania drugiego człowieka podczas wypakowywania wagonów przepełnionych ludźmi, którzy zostali zesłani do obozu.

[organisationskoval]

794) Związek Harcerstwa Polskiego działający poza granicami Kraju (ZHPpgK) – organizacja harcerska ideowo i organizacyjnie kontynuująca na emigracji działalność polskiego skautingu, zapoczątkowanego w 1910 przez Andrzeja i Olgę Drahonowską-Małkowską. Skupia ok. 7000 skrzatów, zuchów, harcerek, harcerzy oraz instruktorów polskiego pochodzenia w Australii, Argentynie, Austrii, Belgii, Danii, Francji, Irlandii, Kanadzie, Niemczech, Republice Południowej Afryki, Stanach Zjednoczonych, i Wielkiej Brytanii. Opiera swoją działalność na służbie Bogu, Polsce i bliźnim, samodoskonaleniu (pracy nad sobą) i braterstwie. Zasady postępowania harcerza wyznacza Przyrzeczenie Harcerskie i Prawo Harcerskie. Zasady postępowania zucha wyznacza Obietnica zucha i Prawo zucha. Po przegranej kampanii wrześniowej 1939 na uchodźstwie znalazło się dużo starszyzny harcerskiej, wśród niej członkowie naczelnych władz harcerskich, włącznie z przewodniczącym ZHP dr. Michałem Grażyńskim, który z Rumunii przybył do Paryża 9 października 1939. Tego samego dnia Grażyński utworzył Naczelny Komitet Wykonawczy ZHP, w skład którego (oprócz Grażyńskiego) weszli: wiceprzewodniczący ZHP gen. bryg. dr Józef Zając, hm. Maria Kapiszewska oraz komisarz międzynarodowy ZHP hm. Henryk Kapiszewski. Komitet, będąc reprezentacją ZHP, miał działać eksterytorialnie, podobnie jak Rząd Rzeczypospolitej. Powstanie Komitetu, prezydent RP Władysław Raczkiewicz zaakceptował już 13 października 1939, gdy otrzymał pisemną wiadomość od Grażyńskiego. Komitet został w listopadzie 1939 uznany przez Światowe Biuro Skautowe za reprezentację ZHP. W ciągu pierwszych kilkunastu tygodni działalności komitet uzyskał bardzo wiele dla harcerstwa polskiego zarówno w kraju, jak i na obczyźnie. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii 22 grudnia 1940 w Perth z udziałem 36 instruktorów harcerskich odbyła się konferencja, na której wybrano 19 instruktorów (włącznie z Olgą Małkowską) jako kandydatów na członków Tymczasowego Komitetu ZHP. Dwa dni później w posiadłości Castlemains koło Douglas w Lanarkshire odbyło się zebranie 15 członków starszyzny z hm. Michałem Grażyńskim, ukonstytuował się Komitet Harcerski w Wielkiej Brytanii z siedzibą w Castlemains, spośród instruktorów wybranych na konferencji w Perth. Powstanie Komitetu było ważnym krokiem, gdyż w Wielkiej Brytanii rozwinęła się działalność drużyn harcerzy i harcerek, kręgów starszoharcerskich w wojsku. Hm. Michał Grażyński wkrótce jako człowiek byłego reżimu sanacyjnego został przez rząd RP pozbawiony funkcji przewodniczącego ZHP, a następnie zesłany do Rothesay na wyspę Bute u wybrzeży Szkocji, gdzie umieszczano m.in. przeciwników rządu i wyższych oficerów bez przydziału. Grażyński zachował jednak tak wielki autorytet, że nikt inny nie podjął się objęcia funkcji przewodniczącego ZHP. W związku z tym kierowanie Komitetem przejęła hm. Olga Małkowska. 21 sierpnia 1942 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przyjęło listę członków Komitetu przesłaną przez Małkowską, zatwierdzając zakres działania i skład Komitetu jako Tymczasowego Komitetu Harcerskiego. Uznanie rządowe dla komitetu umożliwiło uzyskanie subwencji na prowadzenie biur i działalności harcerskiej na terenie Wielkiej Brytanii. Dlatego też odbyte 16 stycznia 1943 w Londynie posiedzenie Komitetu zdecydowało się przenieść swoją siedzibę z Castlemains do Londynu. Uchwalono również regulamin wewnętrzny komitetu. Gdy na początku kwietnia 1943 ppor. hm. Kazimierza Sabbata, będącego członkiem komitetu, przeniesiono służbowo do Londynu, przewodnicząca Małkowska przybywająca w Castlemains zdecydowała, że Sabbat jako wiceprzewodniczący Komitetu będzie ją w zastępstwie reprezentował w Londynie. Zdecydowano się również zmienić nazwę Tymczasowy Komitet Harcerski na Komitet Naczelny ZHP na Czas Wojny. Organem wykonawczym Komitetu stało się biuro harcerskie w Londynie na czele z Sabbatem, który praktycznie był szefem harcerstwa polskiego czasu wojny poza granicami kraju, gdyż przewodnicząca Małkowska przebywała na stałe w Castlemains. W czasie II wojny światowej wśród wojennego wychodźstwa Polaków, harcerstwo spontanicznie wznawiało swą działalność we Francji, Anglii, na Bliskim Wschodzie, w Indiach, Afryce i innych krajach oraz w Polskich Siłach Zbrojnych. W 1946 na Zjeździe w Enghien pod Paryżem, odbytym z udziałem Przewodniczącego ZHP Michała Grażyńskiego, przyjęto powojenną strukturę ZHP działającego poza granicami Kraju i obejmującego kraje osiedlenia się Polaków.

Związek Harcerstwa Polskiego działający poza granicami Kraju (organizacja pod protektoratem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy).