#Taze Kitap

[1nefess]

Babaannem Geri Döndü

7’den 70’e tüm okurların sayfalarında kendilerinden bir parça bulacağı Babaannem Geri Döndü, son derece tonton ve şefkatli bir babaanne olan Hasibe Hesapoğlu’nun hiç beklenmedik bir şekilde çocuklarının evine yerleşme macerasını anlatıyor. Torununun ağzından dinleyecek olursak olaylar tam olarak şöyle gelişiyor: Her şey babaannemin âniden kapıda belirmesiyle başladı. Ayağında pateni, üstünde…

[bitkinback]

Yarın uçuşu olan güzel kızlar ne mi yapıyor?

Meyve yıkiyor, sandviçe koymak icin tavuk sote yapıyor, buzdolabıni temizliyor.

biraz da gerçekler shdhdj

havaalanında her şey ateş pahası olmasa da yemekten keyif almayacağım yemeklere para vermek istemiyorum. zorunlu olarak vegetarian yemek istemiyorum. içine mayonez konan soğuk sandviçleri yemek istemiyorum. fresh meyve yemek istiyorum. bu yüzden homemade sandviç ve taze meyve.

normalde peynir domatesli yapardım ama bu kez çok uzun kalacağım için upgrade ettim skjdjf

ilk kez uçakta yapmak için maske aldım. üç tane ısınan maskeden, iki tane bildiğimiz moisturiser maske. uçakta yüzüm ellerim her yerim feci kuruyor.

ha bir de uçak ici etkinliklere hala karar vermedim. okumayacağımı bile bile kitap mı alsam yoksa film batağına mı d��şsem. Gönül ister ki uyuyayım ama çok mümkün olmuyor maalesef. göreceğiz

[moonloveee]

Hiçbir yere ait olamamanın hüznüyle boğuşuyorum. Hiçbir şeylerin, her bir şey olduğu birkaç günün birindeyim. Sessizliğin ve isteksizliğin sınırlarındayım. İyiliğin ve kötülüğün ötesinde bir yer. İnsanın insandan ayrı kaldığı, sakinleşmek için kahve dumanına saklandığı, duvarların çatlaklarına aldırış edilmediği, bayat ekmeğin olmayıp taze ekmeğe henüz varılmamış bir yer. Neyin nereye ait olduğunu bilmiyorum. Nereye ait olduğumu bilmiyorum. Ayaküstü bir kitap bitirdim bugün. Tam 126 sayfa aynı şeyden bahsedildi. Aynı cümleler binbir kez aynı anlamdaydı. Takıntılar insanın aynası olmuş, insan takıntıdan koca bir dağa tırmanmış gibiydi. Sahi hiç bu kadar hissiz hissetmemiştim. Kitaptan da haz etmedim, aynı yerde olmaktan ve hiçbir şey yapmamaktan nefret ediyorum. Birkaç gündür kendimden de nefret ediyorum. Hiçbir şey istememekle yoğruluyorum. Her bir şeyi düşünmekten de çok yoruldum. Hangi gecenin hüznü bilmiyorum ama uyumak istiyorum.

Sahi, uyumak mı istiyorum uyanmak mı?

[giderkenkalmaktibenimkisi]

Hayat, her gün yeni bir sayfa açmamıza olanak tanıyan koca bir kitap. Her gün, her an, yeni başlangıçlara kapı aralayabiliriz. Geçmişte yaşadıklarımız, tecrübelerimiz, sevinçlerimiz ve hüzünlerimiz bizi biz yapan parçalar, ama geleceğimiz için sınır koymak zorunda değiliz.

Yarın, bilinmezliklerle dolu bir muamma olabilir. Korkular ve endişeler de bu bilinmezliklerin bir parçası. Ama unutma ki, yarın aynı zamanda umutların, hayallerin ve yeni fırsatların da doğuş yeridir. Her sabah doğan güneş, her yeni günün getirdiği taze umutları temsil eder.

Bugün belki zor bir gün olabilir. Belki hayal kırıklıkları, belki de aşılması gereken zorluklarla karşı karşıyasın. Ama unutma, hiçbir fırtına sonsuza dek sürmez. Karanlık gecelerin ardından her zaman bir sabah doğar.

Kendine inan. Gücüne, potansiyeline ve içindeki o sonsuz enerjiyi fark et. Her düşüş, yeniden ayağa kalkmak için bir fırsattır. Her hata, öğrenmek ve daha iyiye gitmek için bir ders.

Yarın, yepyeni bir hikayenin başlangıcı olabilir. Umutlarını kaybetme ve hayallerinin peşinden gitmeye devam et. Çünkü bir gün, bugün verdiğin mücadelelerin karşılığını alacaksın.

yarınlarınız aydınlık olsun.

[sillage-p]

Taze kesilmiş çimen kokusu, kitap kokusu, parkta oynayan çocukların kahkahası, yaşlı bir teyzeye yardım etmek, karıncalarla konuşmak, hayvanları beslemek, yürüyüşten sonra alınan duş, kalıp sabunun deride bıraktığı temizlik hissi, mürekkebin kağıtta bıraktığı iz, elma kokusu, kirazın ağızda bıraktığı aroma, Küçük Prens, yağmurda ıslanmak, süt, kırmızı gül yetiştirmek, toprak kokusu.

[muratmesutfan]

Kalbim,

Şehrime hiç gelmedin, gelemedin sen... Benim dolaştığım sokaklarda ya da Kent Park'ta hiç gezemedin.

Ayaklarının dibine düşen sararmış son nefesteki, son demlerindeki yaprakları da görmedin. Onlara bakarken, adına can çekiştiğimi de... Baktığım göletin üzerinde kaygısızca uçuşan martıları, ördekleri de... Sana uçan ruhumu da... Kalbim, Şehrime hiç gelmedin, gelemedin sen... İzin sıra nasıl da dolaştığımı, Belki sana rastlarım diye adımladığım caddelerden de haberin olmadı senin...

Adına Rüveyda dedim senin; adında neleri, hangi hasretleri gizledim... Dokunamadığım hayalleri, söyleyemediğim düşleri, kekremsi hüzünlere sarmaladığım latif sırlı zamanları ve kan rengi gün batımlarında kapımı çalan sensizlikleri...

Adına Rüveyda dedim senin; sayfalarca dizdim fukara kelimelerimi, kitap oldun. Sonra da kıskandım onu herkeslerden. Kızdım kendime ne diye dolduruşa gelip kitap yaptım ki seni, bizi, hasretlerimizi, sevgimizi... Mahremimdin sen benim. Yüzünü benim gibi kimseler göremediyse de kıskandım seni. Okurlarımın çoğunluğu kadındı ve bu benim tesellim oldu. Zaten, bilirsin, erkekler romantik melankolik şeylere genelde burun kıvırırlar! Kitap olmanın tek güzel yanı, sanki sen gelmişsin de, yatağımda mis kokunla hep yanımdasın, hep bana, hep sana bakıyoruz, bakışıyoruz, akıyoruz... Sanki soyuttan, somuta... anlıyorsun sen.

Yine kendime kızma, öfkelenme ve çokçası hasretimin tavan yaptığı bir gündeyim... İki gündür fırtına var, sanki yeryüzü homurdanıyor, uğulduyor, çatılar damlar uçuyor, ağaçlar devriliyor. Benimse göğüm çöktü. Soğukta, yağmurlar altında düşmeyi bekliyorum, bir yaprak gibi... İnsanın ümidi bitince, idealleri göçünce, anlamlı olmuyor şu misafirhanede daha fazla yer işgal etmek...

Adınla hitap edemiyorum... Sevgili Rüveyda diyemiyorum! Bir hal bu, her halden renkler taşıyan. Bir hal bu, bütün halleri hal eden... Gözde yaş olsan da, akamıyorsun. Akıp da beni selimde meçhule götürmüyorsun. Yokluk orada bir yerlerde, ben senin gamında...

Anladım! Senden hiç haber alamayacağım artık! Kendi avuntularımın içinde melankolik sevdam ile baş başa, göçüp gideceğim şu sefil dünyadan! Yüzünü göremeden, sesini duyamadan, elini tutamadan...

Kalbim! Şehrime hiç gelmedin, gelemedin sen... Ama evim, gönlüm gibi hep seninle doluydu... Kent Park'ta bir bankta oturan ve beni bekleyen sendin! Gelişimle ayağa kalkıp bana sımsıkı sarılan, o efsunlu kokunla beni benden eden sendin. Birlikte ördeklere, martılara ekmek atan bizdik. Çocuklar gibi şen, Mecnun gibi vurgun... Bizdik ümitsiz bir aşk hikâyesinde başrol... Bizdik; şayet kader izin verse, dünyayı umursamadan, sevgimize kaçacak olan... Bizdik; zaman aşımına yan bile bakmadan, zamanda akacak, zamanda kaybolacak olan... Bizdik tertemiz sevip, her gün sevdamızı taze gözyaşlarıyla sıcacık sulayıp büyütecek olan...

Kısacası Kalbim, Yenildim..!

Bir yudum avuntu Murat

[yakazakalb]

Evin şu köşesini çok seviyorum. Şu manzarayı. Şaşırmış olabilirsiniz tabi ne manzarası diye ama benim için anlamı büyük. Mesela ev süpürüyorsunuz temizlik yapıyosuz ama sabah ta çay içmemişsiniz taze sıcak çay var. -Bu sıcakta da çay nasıl güzel gider bilinmiyor ama yani gider- ufak hatta ufacıcık temizlik molası verip bi tane de çikolata kapıp oturup nefesleniyorsunuz. Yürürken sonra oturup iki sayfa kitap ta okuyabiliyorsunuz ya da gönderi yazıp paylaşıyosunuz falan. Bi de evin en serin yerlerinden biri. Şu gidip daraldığım zaman kitabımı alıp kaçtığım banka benzettim biraz.

Bi de ben niye böyleyim bilmiyorum. Bi şeye de bi kere de bi anlam yükleme. Mesela temizliği de seramoniye dönüştürme. Bi şeyi de normal yap. Düz yap. Yok. Olmuyor.

.

[doriangray1789]

VATANDAŞ

TAHSİN YÜCEL

değişik bir kitap bu. 1954'te on sayfalık bir öykü olarak ortaya çıkmış, on sene sonra fransızca olarak daha uzun ve kapsamlı bir öyküye dönüşmüş, 1975'te roman haline gelmiş, 1996'da bazı ekleme ve değişikliklerle son halini almış. tahsin yücel'in önsözde belirttiği gibi "dünya, yaşam ve insan üstüne bir söylem" bu anlatı. bir don kişot havası seziliyor okudukça. devlet memuru şaban baş'ın volkan taş'a dönüşümü ve siyaset - toplum yaşamında görülen her türlü çürümeye, kirliliğe, yozlaşmaya karşı tek kişilik isyanı. anlatı da değil; bir masal belki de, günümüzde hangi babayiğit kariyeri, parayı reddedip "graffiti yazarı postmodern don kişot " olmayı tercih eder ki…

Pazarcıların “gel vatandaş gel” anlamından farklı bir inceleme…Bir kişi düşünün, korkak mı korkak, pısırık, utangaç, hafif kaçık ama yaşamı, insanları çözmüş. Hayatın keşmekeşinde boğulmamak ya da kaybolmamak için umumi tuvaletlere yazıyor düşüncelerini bu " Vatandaş". Bir akşam vakti biriyle karşılaşıyor ve onunla konuşmaya başlıyor, yaşam, insanlar, haksızlıklar üzerine sabaha kadar süren bir söylev…

“Ne yaparsın, her zaman aynı kolaylıkla katlanılmıyor yanlızlığa: gün oluyor, kurşun gibi çöküyor üzerime, soluğumu kesiyor. ben, okudukça, öğrendikçe, söylenlerden kurtuluyor, düşten düşünceye geliyordum; okudukça, öğrendikçe, insanları geçmek değil, insanlara doğru gitmek gerektiğini anlıyordum. doğruların evi yoktu artık, yurtsuz, yuvasız kalmışlardı." İki türlü vatandaş bile istemiyordu bu adamlar, arılar, karıncalar gibi değişmez vatandaşlardı istedikleri, aynı elden bile değil , aynı çarktan çıkmış uyruklardı. Bu durumda, kendi karşılıksız ve değişmez söylemleri dışında, hiçbir söyleme hak tanımayacakları kesindi: Bu nokta da, bana kalırsa özgürlüğün sona erip köleliğin başladığı yerdi.”

Tahsin Yücel “Yalan” adlı eserinde şöyle demişti: “cehennemde olduğunu düşünüyorsan bunda senin de payın var” işte “vatandaş” eserinde buraya nasıl geldiğini bilip sorgulayan bir yazarın içimde olduğu hayatın sorgulamasını görüyoruz

“Bir gecede bir ev diken yabanıl gücün bir kez bu eve yerlestikten sonra, çok daha büyük şeyler yapacağını, toplumu ve ülkeyi geliştirip yenileyecegini söylediler. Adamlar gerçekten yenilediler her şeyi, adaleti, onuru, ekini, sanatı, dini her şeyi. Sonra senin kendini cehennemde sanmana yol açan yeni yaşama biçimi çıktı.”

ENVER GÖKÇE’nin de VATANDAŞ adlı bir şiiri vardır:

VATANDAŞNe, bizden geri, deniz aşırı şarkılar, Ne tadılır ne bölünür nimetler bizsiz. İnan kardeşim inan Ne yalan bu dünya, Ne insan fani... Acılar görmüşüz, geceler görmüşüz, ölmeyi görmüşüz. Aydınlıklar görmüşüz, kahramanlar, dostlar görmüşüz. Görmüyor musun, görmüyor musun? Ellerimiz ellerimizde... gidiyoruz.Sizlerden söz açıyorum Teklifsiz, pervasız, işkilsiz. Ateşe vurulu batıl ve eski kitaplar Sizden öte... Neler varsa Mesut insanlık için bühtan edici Sizden öte...Ve bir yanda yıkılmış zulmün kalası Bir yanda salınır devasa gövden. Bir yanda sevmediklerin, Bir yanda demir pencere, bir yanda tarih Bir yanda sen. Yani bir yanda Yüzyıllar boyunca saflarında Yangınlar çıkardıklarımız. Bir yanda - hayal etmesi zor - Ferah ve cömert dünyamız Ve mürettip, hasatçı, öğrenci, öğretmenKınadık, yüz çevirdik, düşman kesildik Şol aşkı bilmezlenenlere. Dünyalar durdukça mesuduz Bu dünya üzerinde. Yaşamak aşkına, yıldızlar aşkına Demir ve ekmek aşkına mesuduz... Hey dağlara taşlara kar eden türküm Aşikar etsen de kendini Şöyle bir sular gibi salsak, boy versek Uzun ömrümüzü, yiğit ömrümüzü, taze ömrümüzü, Sefil ömrümüzü, deli ömrümüzü, gelin ömrümüzü... Güneşte güneşlesek Dal kırsak, toplasak, ateşlesek Broy broy desek dağlarda Gül gülistan içinde görseler bizi.İster öv, ister yer, ister sev beni Güneşin taşlarda mavileştiği Nehir boylarınca söylenir Sevinç şarkılarım yoksa da Şimdi, bütün kederli ezgileri Ümide kurban ediyorum. Satırlarımla olsa da çok mu, bir de ben seni Bizden olan bütün dünya şairleri gibi Yadediyorum.Sen ne hakim, ne evliya, ne kul, köle, ne şövalyesin Sen yirminci yüzyıl insanı! Dost dediğim, yaren dediğim, kardeş dediğim Ekmeğim benim, Gülüm, bağım, bostanım benim : VATANDAŞ.

Enver Gökçe’nin kim olduğunu da siz araştırın

[mistikyol]

BU KOKULARDAN SANA EN CAZİP GELENİ SEÇ! 1- KAHVE KOKUSU 2- LAVANTA KOKUSU 3- TAZE EKMEK KOKUSU 4- YAĞMUR VE TOPRAK KOKUSU 5- KİTAP KOKUSU 6- BEBEK KOKUSU

Koku en derindeki titreşimleri gizler. En sevdiğin koku senin titreşimini anlatır.

1- KAHVE KOKUSU: Titreşimini düşüren şeyler gereksiz konuşmalar, sürekli kendi hayatını anlatan enerji çeken insanlar ve zorunlulukla yapılan işler. Keyfin kaçtığı zaman titreşimin düşüyor; bu yüzden kim ne derse desin hayatın her anından küçük keyifler alarak titreşimini hep yüksek tut. Yaptığın her işe keyif katabilirsen çok başarılı olursun. Dış dünyadan zaman zaman içine dönerek enerjini toplamalı ve sakinleştirici hobiler edinmelisin. Zihnindeki karanlık senaryoları dağıtacak ruhunu yükselten kitaplar okursan enerji alanın genişler ve rahatlarsın.

2- LAVANTA KOKUSU: Titreşimini düşüren şeyler sert ve düşüncesizce söylenmiş sözler, hiç dinlemeye zaman ayırmadan koşuşturmak ve zihninde hiç susmayan endişelerin sesi. Kendine vakit ayırmadığın zamanlar titreşimin düşüyor; bu yüzden kişisel gelişimin ve bakımın için vakit ayırmalısın. Yaşadığın mekanı düzenli tutar ve negatif enerjilerden arındırırsan çok başarılı olursun. Maddi endişeler ruh dünyanı karartıyor ama aslında bereketli bir insansın. Endişelerden kurtulup gerekl girişimleri yaparsan bereket kapın hep açık olacaktır. Başkalarının olumsuz sözlerinden etki almaman senin için önemli.

3- TAZE EKMEK KOKUSU: Titreşimini düşüren şeyler verdiği sözleri tutmayan kaypak insanlar, huzurunu bozan haberler ve bir şeyleri yapmak isteyip ertelemek. Yüksek beklentilere girip kaşılığını bulamayınca titreşimin düşüyor ama burada beklentilere girerek bir hata yapıyorsun. Her şeyi akışına bırakmayı ve olduğu gibi kabul etmeyi öğrenmen lazım. Uzun planlar yapmadan anın içinde kalarak sakinliğe odaklanırsan ve yüreğinden geçirdiğin isteklerini hayata geçirebilirsen çok başarılı olursun. Kendini atalete kaptırmadan hedefin neyse onun için her gün küçük bir adım at.

4- YAĞMUR VE TOPRAK KOKUSU: Titreşimini düşüren şeyler bazı şeyleri kafana çok takıp sürekli düşünmek, aşırı verici davranarak enerjini tüketmek ve sevdiklerinle ilgili karamsar düşüncelere kapılmak. Hassas ruhun hiçbir şey olmasa bile dünyanın katı gerçekleri karşısında incinebiliyor. Enerji alanını koruma altına alman bu yüzden senin için çok önemli. Bunun için her gece arınma meditasyonu dinlemeli ve uykunu çok iyi almalısın. Görüşeceğin insanları özenle seçer ve enerjini çok dağıtmamaya özen gösterirsen çok başarılı olursun. Odak noktanı niyetlerinden uzaklaştırmadan pozitif hislerle kalmaya çalış.

5- KİTAP KOKUSU: Titreşimini düşüren şeyler geçmişte yaşadığın bazı hayal kırıklıklarını bugüne taşımak, olumsuz şikayet eder şekilde konuşmak ve bazen tüm sorumluluğu tek başına yüklenmek. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşününce ve çevrende hiç düşünmeden rahat davranan insanlar olunca ister istemez titreşimin düşüyor. Hayata ve insanlara güven duyamadığın için her şeyi kendi başına halletmeye çalışıyorsun. Bu durum yorgun düşmene neden oluyor. Mükemmeliyetçi yapını biraz frenlersen ve daha olumlu düşünmeye zihnini programlarsan çok başarılı olacaksın.

6- BEBEK KOKUSU: Titreşimini düşüren şeyler yaptıklarının takdir edilmemesi ve değer verilmemesi, sezgilerine göre davranmamak ve zihninde hiç susmayan endişeli düşünceler. Çevrendeki herkesin ihtiyaçlarını düşünüyor, onları memnun etmeye çalışıyor ve enerjilerini yükseltiyorsun. Sevgiyi sınırsızca verebilen kocaman kalbinle kendini fiziksel olarak hasta edecek kadar enerjini tüketebiliyorsun. Alma verme dengesini iyi kurarsan ve isteklerini çekinmeden açık bir dille ifade edersen tüm işlerin yolunda gidecek. Şans veren koruyucu meleklerin sevgi dolu kalbini koruyorlar. O yüzden endişelerini bir kenara bırak.

#mistikyolyoutube #mistikyol #ruhsalmesaj #mistikyolruhsalmesaj #kokular #kokularınmesajları #ruhsalgelişim #kişiselgelişim #didemçiloğlu #cemçiloğlu

[aynodndr]

ESKİDEN.....

*Çocuklar doğduğunda telefon başvurusu yapılırdı. (Telefon sırası 8-10 yılda gelirdi.)

* Telefonun ve radyonun üzerine dantel örtü konurdu.

* Gazocağı ve tel dolabımız vardı. Annem, tıkanan gazocağını, ucunda kılcal tel olan bir aletle açmaya çalışırken habire söylenirdi.

* Banyoda tuhaf bir soba vardı ve tuhaf bir yakacakla ıs��tılırdı.

* Banyomuz kurnalıydı, hamam tasımız vardı.

* Naylon terlikler çıkmadan önce tuvalette takunya bulunur, ve herkesin ayağına olması için en büyük numara seçilirdi.

* Okul kapısında ayva, şam tatlısı,macun şeker,susamlı şeker,pamuk helva,kestane satılırdı.5 kuruşa ince bir dilim şam tatlısı,alırdık.

* Renkli patiskadan dikilme beli lastikli külotlarımız vardı. Artık yünlerden örülen fanilalara, nazardan korunmamız için muska takarlardı !!

* Okul açılacağı zaman Sümerbank ayakkabıları alınır, çok sevdiğim modeller için de bayramı beklemem söylenirdi.

* Bayramlarda, kıyafetlerimiz ve yeni ayakkabılarımız başucumuzda dururdu.Bazılarımız koynuna alır, yatardı.

* Uyduruk oyuncaklarımız vardı. Hatırlı bir kişiden çok güzel bir oyuncak araba veya bebek geldiği zaman, bozulmaması için kaldırırlır, bize verilemezdi !! Biz ona o bize bakardık.

* İlkokulda sepet kadar kurdele takardık. Ne kadar kabarık ve büyük olursa o kadar makbuldü. 2 kafa gezerdik !!

* Babalarımızın gömlek yakaları, bizim okul yakalarımız pazar akşamları kolalanırdı.

* Genellikle herkes pazar günleri yıkanırdı!! banyo kazanı merasimle yanar, banyolar yapılır çamaşırlar yıkanırdı.

* Filmler, sokak sokak dolaşan arabalardan bağırarak duyurulur, reklamı yapılırdı.

* Sokaklardan, yoğurtçu, yorgancı, kalaycı, dondurmacı, eskici, bileyci , sülükçü(!!) geçerdi.

* 25 kuruşa Bisiklet kiralar, ''şans kader kısmet talih niyet 5 kuruuş'' diye bağıran ve yuvarlak delikleri kazıtarak ilkel piyango çektiren çocukların peşine Fareli Köyün Kavalcısı gibi takılırdık

* Herkesin en güzel ve en büyük odası misafir odası olarak ayrılır, kapısı kapatılırdı. Sonra da tüm aile küçük bir odaya tıkılınır, hayat geçirilirdi.

* Radyo en kıymetli eğlencemizdi. Orhan Boran ve Yuki kaçırılmazdı . Uğurlugil ailesindeki Arap Bacı'ya herkes hayrandik.

* İlkokulda okuma bayramı, kurdele bilmezdik. Herkes okurdu, kimse de bayram etmezdi.

Aşı oluncağı zaman tek iğne ile neredeyse koca sınıf bitirilirdi. Aids henüz çıkmamıştı, eşcinsellik duyulmamıştı.

* Okulda, Kürt ,Türk, Ermeni, Yahudi, köylü, şehirli bilmezdik. Kimse kimseye böyle garip soru sormaz, merak dahi edilmezdi.

Herhangi bir sebeple götürülen hediye paketini açmak , geleneklerimize aykırıydı,ayıptı. Misafir gidince ilk iş onu açmak olurdu.

* Misafirlikte ne kadar aç olursanız olun, ikram tabağındakileri bitirmek de ayıptı. Görgülüler bir lokma mutlaka bırakır, görgüsüzler hepsini yerdi.

* Dondurma mayıs sonunda çıkar, annem temmuza kadar izin vermezdi.

* Erkek çocuklar misket,kuka,bezden yapılmış topla futbol oynarlar;kızlar daha çok ip atlarlardı.

* Kız ve erkek çocukların en sevdiği oyun Saklambaç ve 7 adet kırık testi parçasının üst üste konularak önce topla yıkılıp sonra tekrar dizilmesi suretiyle oynanan Dalya diğer adıyla dombik oyunu idi.

* Sokakta oynarken en sevdiğimiz yiyecek, bir dilim taze ekmek üzerine sana yağı ve toz şekerdi.

* Külotlu çoraptan önce tüm kadınlar jartiyer kullanır, yaşlılar, baldırlarına lastik takardi.

* Fotoğraflarda gülmek laubalilikti. Pek çok kişinin düğün resimleri cenaze törenlerini andırırdı. Ağır, vakur ve ciddi olmak önemliydi.

* Anneler, vapurda, trende, otobüste rahatlıkla bebek emzirirlerdi.

* Çarşıda, pazarda anne ve babamızdan bir şey istemek ayıptı. Ancak sorulursa yanıtlardık. Canımız istediği halde çoğunlukla da red ederdik.

* Defter-kitap kaplama kağıtları ya kırmızı ya da mavi olurdu. * Gazete kağıtlarından kese kağıdı yapar, undan yapılmış tutkalla yapıştırırdık.

* 'Bir maniniz yoksa annemler bu akşam size gelecek ' bir teklif değil, bir kararın iletilmesi gibiydi. Bu soruya 'hayır' demek mümkün değildi, adetlerimize göre ayıptı. Önemli bir program varsa (bilet, başka ziyaret vs) derhal iptal edilir, aile telaş yumağına dönerdi...

(alınt)ESKİDEN.....

*Çocuklar doğduğunda telefon başvurusu yapılırdı. (Telefon sırası 8-10 yılda gelirdi.)

* Telefonun ve radyonun üzerine dantel örtü konurdu.

* Gazocağı ve tel dolabımız vardı. Annem, tıkanan gazocağını, ucunda kılcal tel olan bir aletle açmaya çalışırken habire söylenirdi.

* Banyoda tuhaf bir soba vardı ve tuhaf bir yakacakla ısıtılırdı.

* Banyomuz kurnalıydı, hamam tasımız vardı.

* Naylon terlikler çıkmadan önce tuvalette takunya bulunur, ve herkesin ayağına olması için en büyük numara seçilirdi.

* Okul kapısında ayva, şam tatlısı,macun şeker,susamlı şeker,pamuk helva,kestane satılırdı.5 kuruşa ince bir dilim şam tatlısı,alırdık.

* Renkli patiskadan dikilme beli lastikli külotlarımız vardı. Artık yünlerden örülen fanilalara, nazardan korunmamız için muska takarlardı !!

* Okul açılacağı zaman Sümerbank ayakkabıları alınır, çok sevdiğim modeller için de bayramı beklemem söylenirdi.

* Bayramlarda, kıyafetlerimiz ve yeni ayakkabılarımız başucumuzda dururdu.Bazılarımız koynuna alır, yatardı.

* Uyduruk oyuncaklarımız vardı. Hatırlı bir kişiden çok güzel bir oyuncak araba veya bebek geldiği zaman, bozulmaması için kaldırırlır, bize verilemezdi !! Biz ona o bize bakardık.

* İlkokulda sepet kadar kurdele takardık. Ne kadar kabarık ve büyük olursa o kadar makbuldü. 2 kafa gezerdik !!

* Babalarımızın gömlek yakaları, bizim okul yakalarımız pazar akşamları kolalanırdı.

* Genellikle herkes pazar günleri yıkanırdı!! banyo kazanı merasimle yanar, banyolar yapılır çamaşırlar yıkanırdı.

* Filmler, sokak sokak dolaşan arabalardan bağırarak duyurulur, reklamı yapılırdı.

* Sokaklardan, yoğurtçu, yorgancı, kalaycı, dondurmacı, eskici, bileyci , sülükçü(!!) geçerdi.

* 25 kuruşa Bisiklet kiralar, ''şans kader kısmet talih niyet 5 kuruuş'' diye bağıran ve yuvarlak delikleri kazıtarak ilkel piyango çektiren çocukların peşine Fareli Köyün Kavalcısı gibi takılırdık

* Herkesin en güzel ve en büyük odası misafir odası olarak ayrılır, kapısı kapatılırdı. Sonra da tüm aile küçük bir odaya tıkılınır, hayat geçirilirdi.

* Radyo en kıymetli eğlencemizdi. Orhan Boran ve Yuki kaçırılmazdı . Uğurlugil ailesindeki Arap Bacı'ya herkes hayrandik.

* İlkokulda okuma bayramı, kurdele bilmezdik. Herkes okurdu, kimse de bayram etmezdi.

Aşı oluncağı zaman tek iğne ile neredeyse koca sınıf bitirilirdi. Aids henüz çıkmamıştı, eşcinsellik duyulmamıştı.

* Okulda, Kürt ,Türk, Ermeni, Yahudi, köylü, şehirli bilmezdik. Kimse kimseye böyle garip soru sormaz, merak dahi edilmezdi.

Herhangi bir sebeple götürülen hediye paketini açmak , geleneklerimize aykırıydı,ayıptı. Misafir gidince ilk iş onu açmak olurdu.

* Misafirlikte ne kadar aç olursanız olun, ikram tabağındakileri bitirmek de ayıptı. Görgülüler bir lokma mutlaka bırakır, görgüsüzler hepsini yerdi.

* Dondurma mayıs sonunda çıkar, annem temmuza kadar izin vermezdi.

* Erkek çocuklar misket,kuka,bezden yapılmış topla futbol oynarlar;kızlar daha çok ip atlarlardı.

* Kız ve erkek çocukların en sevdiği oyun Saklambaç ve 7 adet kırık testi parçasının üst üste konularak önce topla yıkılıp sonra tekrar dizilmesi suretiyle oynanan Dalya diğer adıyla dombik oyunu idi.

* Sokakta oynarken en sevdiğimiz yiyecek, bir dilim taze ekmek üzerine sana yağı ve toz şekerdi.

* Külotlu çoraptan önce tüm kadınlar jartiyer kullanır, yaşlılar, baldırlarına lastik takardi.

* Fotoğraflarda gülmek laubalilikti. Pek çok kişinin düğün resimleri cenaze törenlerini andırırdı. Ağır, vakur ve ciddi olmak önemliydi.

* Anneler, vapurda, trende, otobüste rahatlıkla bebek emzirirlerdi.

* Çarşıda, pazarda anne ve babamızdan bir şey istemek ayıptı. Ancak sorulursa yanıtlardık. Canımız istediği halde çoğunlukla da red ederdik.

* Defter-kitap kaplama kağıtları ya kırmızı ya da mavi olurdu. * Gazete kağıtlarından kese kağıdı yapar, undan yapılmış tutkalla yapıştırırdık.

* 'Bir maniniz yoksa annemler bu akşam size gelecek ' bir teklif değil, bir kararın iletilmesi gibiydi. Bu soruya 'hayır' demek mümkün değildi, adetlerimize göre ayıptı. Önemli bir program varsa (bilet, başka ziyaret vs) derhal iptal edilir, aile telaş yumağına dönerdi...

(alınt)

[kosul123]

MERYEM SÛRESİ 14-35

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adı ile.

14- Anne ve babasına iyilik yapandı. Baş kaldıran bir zorba değildi.

15- Hem doğduğu gün, hem öldüğü gün, hem de diri olarak kaldırılacağı gün ona selam olsun.

16- Kitapta Meryem'i de an. Hani O, ailesinden ayrılıp (Ma'bedin) doğusunda bir yere çekilmişti.

17- Onlarla kendi arasına bir perde çekti. Biz de O’na ruhumuzu gönderdik ve ona düzgün bir insan şeklinde göründü.

18- (Meryem) dedi ki: "Ben, senden Rahmân (olan Allah)a sığınırım. Eğer sen çok mûttaki isen (bana dokunma)"

19- "Ben, ancak sana temiz bir oğlan vermek için (gelen) Rabbinin elçisiyim" dedi.

20- (Meryem): "Benim çocuğum nasıl olur? Bana bir insan dokunmadı ve ben bir iffetsiz de değilim" dedi.

21- Öyle, Fakat Rabbin buyurdu ki: "O, bana göre kolaydır. Onu insanlara bir mu'cize ve bizden bir rahmet kılmamız için (yaratacağız). O kesinleşmiş bir iş oldu.

22- Meryem ona hamile kaldı ve onunla uzak bir yere çekildi.

23- Derken doğum sancısı onu bir hurma dalına (dayanmaya) götürdü. (Meryem): "Keşke bundan önce ölseydim ve unutulmuş gitmiş olsaydım" dedi.

24- (Ruh) ona altından şöyle seslendi: "Üzülme, Rabbin senin alt tarafından, bir su arkı meydana getirdi."

25- "Hurma dalını kendine doğru silkele, üzerine olgun taze hurma düşsün."

26- "Ye, iç, gözün aydın olsun. Eğer insanlardan birini görürsen: "Ben Rahmân'a oruç adadım, bu gün hiç bir insanla konuşmayacağım" de.

27- Derken onu (İsa’yı) yüklenerek kavmine getirdi. Dediler ki: "Ey Meryem, muhakkak sen kötü bir şey getirdin."

28- “Ey Harun'un kardeşi, senin baban kötü biri değildi. Annen de iffetsiz değildi."

29- (Meryem) çocuğu işaret etti. Onlar: "Biz beşikteki çocukla nasıl konuşuruz?" dediler.

30- (Kundaktaki İsa): "Ben, Allah'ın kuluyum. O bana kitap verecek ve beni peygamber kılacak" dedi.

31- "Nerede olursam beni mübarek kıldı. Yaşadığım sûrece bana namaz ve zekâtı tavsiye etti."

32- "Anneme iyilik yapmayı da (tavsiye etti) ve beni başkaldıran bir zorba yapmadı."

33- Hem doğduğum gün, hem öldüğüm gün, hem de diri olarak kaldırılacağım gün bana selam olsun.

34- İşte Meryem oğlu İsa hakkında çekişip durdukları şeyin doğru sözü budur.

35- Çocuk edinmek Allah'a yakışmaz. O’nu tenzih ederim. Bir işi yapmaya hükmettimi, ona: "Ol" der, o da oluverir.

[zeynepbal]

Oyle mi?

Hayatımda bundan daha les bir secim donemi görmedim diyeceğim de kesin görmüşümdür. 32 sene Turkiyede yasamış bir insan olarak sunu söylemem ayıp olur zira. Neler neler görmüşüzdür de iste son olan akılda daha kalici oluyor. Yaram taze gibisinden. 

Bir de tabi eskiden sosyal medya bu kadar etkin degildi. Etkin olduğu donemde de ben degildim. Beni zorla sosyal medyaya sokan herkese ettigim küfrün haddi hesabi yok zaman zaman. E bırak o zaman diyebilirsiniz tabi. Pek kolay olmuyor, bilhassa yurt disinda yaşayıp ülkenizle ilgili tek haber kaynaginiz dijital ortamsa. Illa ki kendinizi içerisinde buluveriyorsunuz. 

Biri bir açıklama yapıyor insanlar ona tepki veriyor digeri bir açıklama yapıyor buna tepki veriyor. Ortada bir takim dalyaraklar popülizm pesinde koşuyor digeri iste bok gibi bir gun geçirip gözüne ilk çarpana saldırmaya başlıyor öteki hayatındaki mutsuzluğun kaynağı olarak hayati kendisinden azıcık iyi olana saldırıyor falan. 

Kimse de dürüst degil tabi. Hani diyeceksiniz “sen dürüst musun sanki”. Vallahi ne diyeyim evet ben de degilim, sonuçta sosyal medyada gördüğünüz kadın normal yaşantımda gösterdiğim kişiliğime biraz uzak. Daha gevsek daha trol her haltla kendisi de dahil dalga gecen trol biri. Normalim Boyle degil doğru. Zaman zaman toplantılarda da trole bağlayıp herkesi soka ugrattigim ya da trolledigim ya da guldurdugum de olmuyor degil ama haliyle birisi yalaklık yapınca tutup is yerinde “vay amk sen ne salak bir insansın” diyemeyiz. Ha arkadaşlarıma derim o ayrı da onun icin de ilk once bi insanlarla buluşacak vakte sahip olmam lazım sanırım. Neyse. Ama dürüstçe söyleyim; samimi olarak benim kadar dürüst pek hesap bulamayabilirsiniz sosyal medyada o da ayrı konu. Zira benim kafam almıyor bir turlu insanların nasıl bu kadar rahat yalan söyleyip kendi reklamlarını yapabildiklerini. Yok abicim almıyor. Neyse konu bu degil

Zaman zaman hep bahsederim ama yazayım burada da dursun. Bugun bir seye sinirlenip “siz beni kendiniz gibi aptal mi saniyorsunuz lan” dedim. volki de geldi “o biraz senin de hatan, insanlar inceliği eziklik sanıyor” dedi. Hakli adama bir şey diyemeyeceğim. Eleştirdiğim seylerin en basında geliyor zaten bu. Boyle bakiyorum abi iti köpeği oldugunuz insanlara siyasiler de dahil olmak uzere, sürekli birilerini asagilayip birilerine hakaret ederek yasayan insanlar bunlar. Sürekli birilerine iftira atıp sürekli birilerini yaftalayıp ötekileştirip gomen insanlar. Komik ve daha dogrusu trajikomik olan bu siyasilerden bazıları bir de ilk baslarda düzgün insanlardi ve bizim toplumda nahifligin sadeliğin kibarligin falan tutmayacagini anlayıp liseli kavgasına ve üslubuna büründüler ve çok da hakli ciktilar. Çünkü bir anda etraflarında fedailer belirmeye başladı. 

Hayretler içerisinde izliyorum. isim gucum olmasa 7/24 oturur twitterdaki dinamikleri izlerim. Sosyoloji bölümlerinde yeni dersler falan olmalı artık dijital toplum diye bence. 

mesela bir prof ya da akademisyen. Bir kaç kez tv ye ciktiysa ya da dijitalde hafif populer olduysa artık o ne derse o olmaya başlıyor. Ornek vereyim. Ben matematikçi degilim baska bir konu hakkında matematikçi ve ileride umut ediyorum ki harika bir akademisyen olacak olan akademide bir arkadasla muhabbet ederken kendisine dedim ki “yalanla kandırılan insani uyandirirsin da doğruyla kandirilani kurtaramazsın”... (doğruyla kandırmak en tehlikeli taktiktir çünkü. Asla açamazsın da o kafayı). O da dedi ki “ben bu dediğinizi Celal hocada gordum. Sürekli bilir kisi gibi matematik tarihi uzerine konuşuyor. Alanım olduğu icin ne kadar yanlış bilgi verdigini goruyorum. Ama benim alanım olduğu icin ben görebiliyorum bilmeyen icin o doğrular gercek”

Boyle bir seyler yani - oturup celal hoca eleştirisi yazmıyorum burada. ornek olarak verdim - . Bakıyorum Boyle bilimle alakası olmayan insanlar bilim insanciligi oynuyor siyasetle alakalı olmayan insanlar siyaset uzmanı oluyor gazeteciliği geçtim kitap okuduğundan suphe ettiklerim gazeteciliğe soyunuyor.

Ulan bunlar Boyle ucuz herkesin elini uzatınca alabileceği sıfatlar olmamalı. Manyak misiniz siz? Bir de sapik gibi ardlarından giden bi kesim var. Hani artık takipçi falan degil onlar, eleştirdikleri koyunlardan farki kalmamış zombiler bir cogu. Bir de kendilerine koyun demiyor da “fedai” gibi kendilerince havali isimler buluyorlar. A-aaaa hayretler içerisindeyim. Ozgur bir insan nasıl olur da bile isteye birinin bir seyi olmayı kabul eder diye. 

Üstelik isinde gercekten uzman bir kisi dahi (zaten fikir belirtenlere kuduz kopekler gibi saldirmalarini falan geçtim bak artık direkt uzman kısmına atladım) bunlara “o öyle degil” dediğinde bir anda o kisiye saldırıyorlar. Ulan uğruna kopeklik yaptigin insana bir bak. O isin degil uzmanı okulunun kapısından bile geçmemiş mesela. Sen burada isin uzmanına hırlıyorsun.

Valla bakıyorum. Hakikaten bir cogunuz hak ediyorsunuz su yönetimi awk. Ozgurluk falan sizin neyinize. 

Oyle.

[uzunburakefendi]

. "Ağaçlara, vahşi hayvanlara, canavarlara doğru yürümekle kitaba, kâğıda, hurufata yürümek arasında bir fark yoktur. Bilen bilir, biri ötekinden daha az kutsal daha az cerbezeli değildir. Hatta hurufat ormanında dolaşmak karanlık ormanlarda cirit atmaktan daha fazla gözüpeklik, cevvallik, muhakeme yeteneği ister. Yiğitlik asıl orada kaybolmadan ilerleyebilmektir. Gölgelerin altındaki tehlikeli hırıltılara, hırs kurduna, kibir ejderhasına ve daha onlarca canavara kelleni kaptırmadan yürüyebilmektir asıl kahramanlık. İki yol da birbirinden farklıydı elbet. Lakin hep söylendiği gibi, fark dediğin ancak benzerler arasında mümkündür." syf.29 . "Anlatılan her hikâye, anlatıldıkça, tekrar edildikçe dilden dile nefesten nefese şehirden şehire dolaştıkça kendi hakikatini bulur. Her ağızda yeniden. Her zamanda yeniden. Her şehirde yeniden. Hakikat bozulan, yıkılan, değişen bir şey değildir; o bulunan aktarılan her dem yeni esvaplar giyen her dem taze bir aferi devrandır. Anlat onlara ki anlatıldıysa hakikattir." syf.44 #aykutertuğrul #evreninyatışmazyapısıvediğeröyküler #ketebe #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #öykü https://www.instagram.com/p/ClvnSw_t3cC/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[omersevincgul]

Ömer Sevinçgül

Yazar olmaya on beş yaşında karar verdi. Lise ve üniversite yıllarında yazmaya devam etti. Evvela özel bir kurumda editör. Sonra kamuda yüksek mühendis. 

Dokuz senenin ardından istifa ve yeni bir aşama. Kültür, sanat, yayın temalı kurumlar kurdu ve yönetti. Moral Kültür Merkezi, Radyo Aktif, Adı Yok Dergisi, Taksim Ofisi, Carpe Diem Kitap.

Medyada sanat ve felsefe sohbetleri. Yurt içinde ve dışında seminerler. Gençlik projelerinde danışmanlık. 

İmza günleri, okul etkinlikleri birbirini izledi. Yapıp ettiklerinin özünde daima ‘yazarlık tutkusu’ vardı. 

Novella türünde yirmi sekiz kitap yazdı. Eserleri on iki dilde... 'Kalbiyle yazan kalbe yazar' diyor ve ‘taze ruhlara’ yazıyor.  

https://www.omersevincgul.net

[my-other-version]

MÜKEMMEL PAZAR

sabahın erken saatleri yavaş

yağmurun sesi

pencereler sonuna kadar açık

yanan mumlar

yatakta kahve

taze yapılmış ekmek

favori çalma listesi

derin nefesler

iyi bir esneme

taze çiçekler

sonsuz kitap yığınları

rahat kıyafetler

kahkaha

seninle öğle yemeği hazırlıyorum

bir bardak şarap

sıcak banyo

sonsuz sarılmalar

pişirme

Netflix'i art arda izlemek

yumuşak battaniye

sıcak çikolata

peri ışıkları

FRACHELLA

[welt-guncesi]

30.07.24 ~ 16.04

Benim morning pagelerin saatleri git gide komik bir hal almaya başladı. Misarable bir halde oluşumun kanıtı gibi 16.04 yazıyor mesela. Bugün uyuduğumda sabah 8'e geliyordu sanırım. Hem kendim duş almak hem de köpeğimi de yıkayıp işe gidebilmek için 15.30'a alarm kurdum. Güzel bir şey oldu ki alarm çalmadan hemen önce uyandım.

Gün içinde uyuyor olmanın verdiği suçlulukla hemen telefonu elime alıp bildiğimleri kontrol ediyorum. Bunu yapmadan oturuyor olmam gerek halbuki klavyenin başına. Neyse, bugün de başaramadık.

İzmirde birikte çalıştığım ekibin gitmek istediğim bir workshopa katıldıklarını görüp kendimi yine oturduğum yerden "dışlanmış" hissettim. Birkaç düşünce öteye gidince İzmir'de olsam onlarla şu an workshopta olacağımı adım gibi biliyorum. Sanırım bu daha çok "fomo" Yahu kardeşim sen kendin karar vermedin mi yazı Marmariste geçireceğim diye? Hani İzmirde boş durmak iyi gelmiyordu?

Bir dürüst ol kendine zaten şu an kesinlikle daha iyi hissediyorsun. Gitmen gereken bir iş var ailene yardım etmek bile olsa bu, seni meşgul tutuyor. Küçük yerde olmanın verdiği garip bir kafa rahatlığı da geliyor. Şehirde olmanın stresini ve boğuculuğunu geçen hafta İstanbulda yeterince hatırladın bence.

Bu tarz "kaçırdığımı" hissettiğim olaylara karşı daha geniş perspektiften bakmayı öğrensem ruh sağlığıma daha iyi gelecek. Neticede olumlu bir noktaya ulaşıyorum ama ilk verdiğim tepkinin negatif olmasını şstemiyorum. Artık olayları daha akışında kabul etmek ve kendi sahip olduğum değerlerin kıymetini daha iyi bilmek istiyorum.

Sanki özümün sesini duyamıyor gibiyim. Bu kaçırdığımı düşündüğüm, yapmak istediklerim, olmak istediklerim.. Gerçekten benim mi isteklerim? Onaylanma ve takdir edilme ihtiyacından bunları yapıyorum gibi hissediyorum bazen bazen. Allahım ne kadar zor kayıp bir ruha kendini hatırlatmak.

Son zamanlarda sıkça düşündüğüm konsept de eskiden olduğum Buse ile (lise yıllarımı da kapsayan bir süreç) şu ankinin arasında uçurum olması. Belki daha gıcıktım, belki daha az seviliyordum insanlar tarafından ama mutlu olduğumdan eminim ve özgüvenim çok çok daha yüksekti.

Zamanla yitip giden özgüvenimin arkasından bakakaldım. 10 yıldır da izliyorum öylece olduğum yerden. Ne güzel bir Weltmiş o kendinden emin, yaptıklarının iyiliğinden de emin. Ortaya rahatça kendini koyan. Onu çok özlüyorum bugünlerde, onu örnek almaya çalışıyorum.

Çok daha iyi bir karışımın ortaya çıkacağına inanıyorum. Bendeki empati gücüyle bullyliğinden sıyrılmış (kimseye bullylik yapmadım ama sanırım insanları daha az önemsiyordum) ama aynı zamanda da kendini ortaya koymaktan çekinmeyen "the Welt"

Kardeşim kitap siparişi verecek. Buraya gelirken hangi akla hizmet bir kitap bile yanıma almadan geldim bilmiyorum. Onun listesine 5-6 kitap ekledim yakın zamanda okumak istediklerimden.

O'nla en son Mayıs sonuydu yüz yüze gelişimiz ve Hazirandı onu uğurladım hayatımdan. 1 yılı aşmış görüşmeyeli. Geçen gün de dedim zaman artık olduğundan da hızlı akan bir şey. Duyguları taze tuttukça zamanı anlamıyor insan demek ki daha dünmüş gibi geliyor koca 12 ay.

O Mayıs ayından kalan birkaç ss vardı, okuduğu kitapların şiirlerin paylaştıkça aldığım ssler. Buna dayanarak bir Orhan Veli ekledim listeye. Bir de uzunca bir paragraf vardı sslerde. Yazarın dili tanıdık ama bir türlü emin olamıyordum kim. Ve dün gece onu da buldum. Engin Geçtan okuyormuş canım. "Hayat" kitabın adı. Belki de son 1 yoldır ordan oraya taşıyıp bir türlü bitiremediğim "İnsan Olmak" kitabı geldi aklıma. Sonra aynı anlarda aynı yazarı okuyor olma ihtimalimiz mutlu etti beni. Acaba dedim acaba en son evime geldiğinde bu kitap ortalarda mıydı? O da bunu görüp benim ona yaptığım gibi benle aynı şeyleri mi okumak istedi de aldı o kitabı? Ayını kitap değildi ama belki de okumuştu zaten "İnsan Olmak" kitabını, yeni bir Engin Geçtan okuyayom dedi. Aklında yer etti belki de evimin bir köşesindeki o mavi kitap. Kitabı İzmir'de bıraktığıma üzüldüm.

Ne kadar da küçük ihtimallerle mutlu olmaya hazırım. İnsan sofra bulamayınca kırıntılarla doyuyor.