#Springendal

[twentepareltjes]

Dit prachtige Chalet is nog een weekje vrij van 20 tot 27 september. Met deze code 2009BERK krijg je € 50,- korting.

Kijk voor meer info op www.twentepareltjes.nl/Springendalsebeek en kom ook nieuwe herinneringen maken op deze mooie plek

[undead-in-space]

Love how in German when you say “that’s the point” but you want to like really emphasise this you just say

“That’s the jumping point.”

[thatswhywelovegermany]

Das ist der springende Punkt.

literally: That's the jumping point.

That's the point of the matter.

Probable origin: Aristotle believed that the origin of life was located in the spot of blood that resides and moves in the albumen.

[mollherz]

wie wild, wie ein Kind, von einem zum anderen springend

[fabiansteinhauer]

Baue/Bauten

Das neue Forschungsprojekt (im Moment ein Setzling) beschäftigt sich mit dem Bau und juridischer Kulturtechnik. Ich nehme Literatur in Betracht, deren erste Edition Nicolaus Goldmanns Buch von der Civilen-Baukunst ist und deren letzter Text die Ausfertigung des Baugesetzes der Bundesrepublik Deutschland von 1960 ist. Wie in Bildregeln geht es mir um Kreuzungen und weiter um Phänomene, die man auch mit Thomas Duves Vorstellung von Multinormativität und mit Marietta Auer Vorstellung von Theorienmosaik assoziieren kann, die ich aber inzwischen in Perspektiven der Kulturtechnikforschung weiter führe. In einem weiterlaufenden Projekt zu Albert Hellwig und dessen Kampagnen für ein Kinorecht auf nationaler Ebene verfolge ich auf ähnliche Weise, wie die Entwicklung eines Mediums und die Entwicklung von Recht kooperieren, behandele als den Bau als Medium, das erst kein Element des Rechts oder rechtlichen Wissens, dann aber mit einer Wendung zu Recht oder zu rechtlichem Wissen geworden wäre. Das heißt dass meine Quellen nicht nur Literatur sind, sondern auch (Stadt-)Pläne und Bauten. Außerdem überschreite ich die Grenzen, die nationale Rechtsordnungen ziehen.

Ein Bau kann ein Haus sein, muss der Bau aber nicht sein, die Füchse haben auch welche und das contubernium ist auch ein Bau. Nicolaus Goldmanns Civile-Baukunst ist eine Institution des Baus, die der ästhetischen Theorie der Renaissance nahe steht und damit einer Ästhetik, die sich jenseits der deutschuniversitären Systemphilosophie bewegt. Die Normativität liegt in juridischen Kulturtechniken, das Buch gilt kaum als Rechtsquelle, würde man es als Beispiel juristischer Methoden anbieten, würde das Angebot abgelehnt.

Bei Michaelis' ,zusammengelesenen Baurechten' entfernen sich die Institutionen des Baus von der ästhetischen Theorie und Praxis, sie nähern sich juristischen Verfahren an. Bei der Baurechtslehre, die der Sekretär des Magistrates der Stadt Augsburg Nilson 1828 veröffentlichte, ist das auch so. Das Forschungsprojekt wird keinen Faden bilden, es wird auf elliptische Weise, vergleichbar mit Warburgschen' Protokollen auch kreisend, springend, mal schnellend und mal stockend wieder einer Geschichte und Theorie juridischer Kulturtechniken nachgehen, diesmal nicht direkt an Bilder wie in Bildregeln, nicht am Kino wie in dem Projekt zu Albert Hellwig, sondern eben an dem, was passieren kann, wenn man Institutionen einen Bau verpasst und einen Bau instituiert.

[philosophenstreik]

vier protagonistinnen und vier - so kann man schon aus der form schließen - spiegel, in denen die protagonistinnen abstrahiert (sofern man dies bei fiktionalen figuren sagen kann) zu sehen sind - also ohne ihr gesicht bzw. gesichtszüge, was perfekt zum titel passt. und das nicht wegen der spiegel, sondern aufgrund dessen, wie die protagonistinnen im roman und eben menschen leider zu oft auch in unserer realen welt gesehen werden... ohne gesichtszüge sind alle gleich und nicht unterscheidbar, werden über einen kamm geschert, der individualität beraubt. eine sehr interessante und ins auge springende gestaltung des umschlags durch richard binder, der hier einen teil der essenz des romans auf dem einband abzubilden vermag.

[ambrosethepoet]

Richard Wagners « Liebestod »

[Übertragungen und Umdichtungen]

O Frau Minne! Ich bin dein. Dir zu willen im Jugendschein!

Einda · allda dich zu küssen · zart das Leben dir zu süssen · schmelzend · schmachtend · wie zu Füssen· vor Verlangen alle Lust von Mund und Wangen · blind und glühend · heiss und sprühend · Liebes-Willen dir zu stillen · dir zu laben Wonne-Gaben:

Ach! so viele · die wir haben: dir gefallen dich umwallen · dich versöhnen · dir verwöhnen · Leib und Seele · O Frau Minne! —

Immer tröstlich unauflöslich · meine schnelle sprudelnd Quelle · süss dir schmeicheln · sanft dich streicheln · wie im Bad aus Milch und Honig warm und wonnig — streu' ich Rosen liebzukosen · duftig über Stirn und Scheitel —

Will nur eines: reines Pflegen dir nur hegen · Wonnemonde hehr ablocken · hold verlocken · ewig tanzen mit der ganzen Macht zu minnen · Lust auf Linnen · wohl Frau Minne! wohl Frau Minne! Soll'n dir scheiden Last und Leiden · dich zu weiden meiner Jugend! — meiner Tugend! — Heil der Gabe deiner Gnade! —

Wie ein Rausch die Öle glimmen · Düfte schwimmen · neu und nun um wohlzutun!

Magst du sie die samt'ne Stimme . . wonne-stöhnend · tief und tönend…? : — Willst du sie die heissen Hände . . zart · geschmeidig weich und seidig · glatt von Jugend · (noch) von Tugend · forschen lassen · dich umfassen? :— Drängen dich die losen Locken . . drin zu wühlen · kraus zu fühlen…? : — Liebst du sie die lichten Lippen . . heiss verfluchend · warm und suchend…? : —

Dürsten dich die Quellen-Schäume · die im Schlaf wie Wellen-Träume dich so heben zum Erbeben höher bringend — tiefer springend — mich verschlingend? —

Liebestolle · übervolle Lust zu laben deines Sklaven:

Dir zu schüren · feurig küren · Brand-Gelüste in der Weltnacht · die als Wonne ohr-betäubend · aug-zerstäubend · löscht die Sonne:

In des Jungborns ewiger Flut! — Verwehe! —

Junges Blut! — Aufgehe! — Letzte (Liebes-)Glut! —

©️ Ambrose the Poet

[mel1505]

30.12.2023 Andi und ich waren heute erst mal auf Wäsche-wasch-Mission. In der Beschreibung vom Hotel hieß es, dass es eine Waschmaschine und einen Trockner geben sollte. Wir fuhren mit dem Aufzug in den dritten Stock und fanden schnell die Waschmaschine, allerdings keinen Trockner… Leider gibt es im Hotel keine Rezeption und ich rief die Nummer an, über die wir schon den Check-in gemacht hatten. Die Dame teilte mir mit, dass es tatsächlich keinen Trockner gab. Währenddessen traf Andi zum Glück Allan und sagte ihm, dass wir seinen eigenen Trockner nutzen dürfen. Was für ein Glück! 🤩 In der Nähe wäre ein Waschsalon, aber die Preise im Internet sind super teuer dort. Also sammelten wir von uns allen die Wäsche ein und ließen alles für 4 Dollar durchwaschen. Anschließend haben wir unsere Sachen zu Allan gebracht und er kümmerte sich sogar um die zwei Ladungen, da es doch einzige Teile waren. Danach schauten wir uns das Fort Scratchley, eine ehemalige Küstenverteidigungsanlage, an. Es wurde 1882 gebaut. Wir hatten einen tollen Blick auf die OCEAN BATHS, das offene Meer, Nobbys Beach und das Lighthouse. Hier wurde aus Holz ein springender Wal nachgebaut. Richtig toll! 🐋 Wir nahmen einen Uber und fuhren zum Merewether Beach. Dort liefen wir über Felsen Richtung Burwood Beach. Die Wellen prallten am Rand ab und spritzten das Wasser in die Höhe. Wir machten viele lustige Fotos und wurden beim letzten sogar nass. Upsi, wir waren wohl doch zu nah an den Wellen. 🤪 Am Strand kühlten wir uns erst einmal im seichten Wasser ab und sammelten Muscheln. Wir genossen die warme Sonne und das Rauschen des Meeres und schlenderten am Strand entlang. ☀️🌊 Plötzlich war Ebbe und der Meeresspiegel ist um etwa 1,5 Meter gesunken. Als wir nachmittags Hunger bekamen gingen wir zurück und suchten ein Kiosk. Es gab mal wieder Fish & Chips. Unser aktuelles Lieblingsessen. 😁 Gegen Abend fuhren wir zurück zum Hotel zum duschen und bestellten Pizza in dem Restaurant, in dem wir vor ein paar Tagen schon mal gegessen hatten. Mit Pizza und Ginger Beer setzten wir uns in der Nähe vom Strand in eine Picknick Ecke und genossen das gute Essen und die Aussicht. 😍

[keesdp]

Walvisjes kijken

In de folder staat dat het whale watching het best vanuit Husavik gedaan kan worden. Hier heb je de meeste keus als het om boten en prijzen gaat. Wij gaan voor de Andvanti, die in de folder staat met allemaal blije mensen aan boord die hetzelfde gekleed zijn. Een gefotoshopte uit het water springende walvis op de voorgrond. Het is een eikenhouten schip dat elektrisch wordt aangedreven. Dat lijkt ons het beste om de walvissen te besluipen. Je kan ook op een RIB, een Rubber Inflateble Boat met enorme buitenboord motoren, maar dat lijkt ons toch wat te koud. Dan zit je achter elkaar op een soort zadel en kan je je vasthouden aan een beugel voor je. Hoe moet je dan foto's maken heh?

We komen in Husavik aan en rijden direct door naar de haven. Wonder boven wonder vinden we daar een parkeerplekje, want er is een festival gaande in de haven met kermis en al. We zien de Andvanti werkeloos naast een kapot houten zeilschip liggen, terwijl andere boten en RIBs af en aan varen met in oliepakken gestoken walvis verwachters.

We gaan op zoek naar de kaartjesverkopers. Na een aanwijzing van een man die met 20 oliepakken op zijn rug van een boot komt, vinden we de receptie van de whale watching boven aan een stenen trap.

Bij de balie vraag ik of we kaartjes kunnen kopen voor de Andvanti. Today? vraagt ze. Ik vermoed dat ze me zo gaat uitlachen en ik zeg if possible. How many? vraagt ze. Two, zeg ik en heb het gevoel dat ze gaat zeggen kom morgen maar terug. Ze kijkt lang in haar computer en ik kan aan haar gezicht niet aflezen of ze haar best doet voor ons. 17:00 hours zegt ze plots. We moeten 20 minuten daarvoor bij de kleedruimte zijn beneden om een oliepak aan te trekken. Yvonne vraagt of we korting krijgen omdat we oud zijn. Oke, zegt ze, ik zal er 5% afhalen. Veel is het niet, maar het gaat om het idee.

Om half 5 gaan we richting kleedruimte, tussen de foodtrucks en terrasjes door. De kermis maakt een enorm lawaai. Grote boxen produceren zo'n 120 dB. Een podium wordt opgebouwd voor de live muziek vanavond.

In de kleedruimte is het druk met passende mensen. We krijgen een oliepak aangemeten. die je niet aankrijgt als je je schoenen nog aan hebt. Het is geen ski- of motorpak. Daar komen de meeste mensen pas achter als ze op een been staan te hinkelen.

Met de pakken aan begeven wij ons ongemakkelijk bewegend naar de boot. We gaan meteen naar het bovendek, omdat we vermoeden dat we van daar uit, het beste zicht hebben op die grote zeezoogdieren. Het weer is vandaag best goed voor IJslandse begrippen. Het is droog, weinig wind en net boven de 10 graden. De zee ziet er kalm uit. We passeren wat cruiseschepen en kiezen het ruime sop. Omdat we boven staan, neemt de deinig grote vormen aan als we de Atlantische Oceaan opvaren. Toch wordt er niemand zeeziek. Als je maar naar de horizon blijft kijken, en net als ik een paar biertjes op hebt, kan je niks gebeuren.

We zien de papagaaiduikers om ons heen over het water scheren. Hun vleugels kunen wel 300 keer per minuut heen en weer gaan, zodat je de vleugels bijna niet ziet. Soms zie je ze duiken, of gewoon op het water drijven.

Na 45 minuten varen neemt een jongedame het woord. Zij is onze gids en gaat ons alles vertellen over de walvissen die hier leven, maar eerst wat veiligheid instrukties voor als het mis gaat met dit volgepakte onstabiele bootje.

We turen allemaal naar de horizon om als eerste een walvis te zien spuiten. Ze spuiten wel 5 meter hoog, dus kan je ze van ver zien. De gids ziet ze natuurlijk als eerste met haar getrainde oog. Ze ziet ook meteen dat het een bultrug is. Ik zet mijn camera op sport, zodat ik vele shots achter elkaar kan maken.

Of de duvel er mee speelt, verschijnen bijna alle walvissen aan bakboord en ik sta aan stuurboord. Toch kan ik er wel een paar vastleggen, omdat de boot door de naar links verplaatsende mensen sterk overhelt, kijk ik over ze heen.

Het is adembenemend om deze 16 meter lange beesten te zien happen naar de griel en dan weer onder duikt. Als je de rug ziet krommen en daarna de staart boven water komt duikt hij of zij naar beneden om een tijdje weg te blijven.

We hebben geluk dat er twee bultruggen in onze buurt blijven om te eten. De gids raakt er ook opgewonden van, want ze zijn meestal alleen. We hebben niet zoveel geluk als de mensen die ze vanmorgen had. Toen sprongen er drie boven water. De gids weet niet waarom ze het doen, maar als er een het doet volgen er meer. Ze weet er veel van en studeerd na de zomer af op orca's.

Op de terugweg naar de haven krijgen we warme chocoladewater en kaneelbroodjes. Ze smaken goed na zo'n 3 uur op zee.

Als we de haven binnenlopen spelen ze op het podium Dancing Queen van Abba. Zo vals heb ik het nog nooit gehoord.

[pferdundkunst]

Springend paard met het hoofd naar achteren gedraaid Leo Gestel 1937

[kleur-v-kind]

Kleurplaat Dolfijn

Springende dolfijn met grote ogen en een glimlach, omringd door spetterende golven. Download deze schattige kleurplaat gratis bij Kleur-v-Kind.Com en geniet van het kleuren! ���🐬

[rotterdamvanalles]

Bezoek van de Joegoslavische gezant aan de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij, RDM, en Heijplaat, 21 juni 1930. Het gezelschap bij de Bisonpoort.

Het bijzondere van Heijplaat is niet alleen zijn afgelegen ligging, maar vooral de combinatie van tuindorp en scheepswerf is karakteristiek. De wijk, die nog geen 2.000 inwoners telt, ligt ingeklemd tussen Waalhaven, Heysehaven en Eemhaven. De enige toegang is de Waalhavenweg. Heijplaat is als woonwijk opgezet voor de werknemers van de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij (RDM), die in 1902 begon met de bouw en het onderhoud van schepen.

Het RDM-complex bestaat uit in staal opgetrokken werkplaatsen naast kantoren van baksteen in een massieve expressionistische stijl, ontworpen door architect H.A.J. Baanders. Hij ontwierp in 1914 ook het dorp. Gebouwd op een L-vormige kavel grenst Heijplaat aan de hallen van de RDM. De grens tussen werf en dorp werd opgelost door een soort ‘gebouwenmuur’ met een fraai poortgebouw.

Het dorp kent een gevarieerd grondplan met verspringende rooilijnen en krommingen in de centrale route. De huizen werden opgetrokken in verschillende stijlen met in het oog springende details. Bij oplevering in 1920 telde het dorp ongeveer 400 woningen, drie kerken, twee scholen en een bibliotheek, een vergadergebouw met winkels, een was- en een badgebouw en een ontspanningsgebouw met café (zonder alcohol) en theater. Voor iedere rang was een huizenblok beschikbaar.

Na enkele jaren werd in zuidelijke richting uitgebouwd en in 1930 verrees op de zo geschikt afgelegen plek ook een gemeentelijk quarantaineterrein. Het was bedoeld voor bestrijding van besmettelijke ziekten van schepelingen. Het is echter nooit zodanig gebruikt, wel voor verpleging van tbc-patiënten. De streng geometrische inrichting werd in expressionistische stijl gebouwd door J.G. Snuif van Gemeentewerken. Het complex telde tien gebouwen, waaronder een reinigingsgebouw, een isoleerbarak en een zusterhuis, waarvan er nog negen over zijn. Sinds begin 1980 is het complex in gebruik als atelierruimte voor kunstenaars, die ijveren voor de monumentenstatus van de unieke gebouwen.

RDM ging failliet en in 1990 kwam Heijplaat onder vuur te liggen toen b&w bekend maakte dat het dorp na 2005 zou worden gesloopt om plaats te maken voor havenbedrijven. Na een handtekeningenactie en een protestmeeting werd van sloop afgezien. De wijk werd ingrijpend gerenoveerd. In 2008 werd de veerdienst met Rotterdam, die in 1968 was gesloten, weer hervat in de vorm van de Aqualiner.

Heijplaat zal komende jaren een metamorfose ondergaan. Het hoofdkantoor is inmiddels omgevormd tot onderwijs- en congresgebouw. Momenteel wordt op het RDM-terrein een RDM-campus ontwikkeld: een samenwerkingsverband tussen onderzoeksinstellingen, Havenbedrijf Rotterdam, Hogeschool Rotterdam en het Albeda-college, die havengerelateerd onderwijs aanbieden. RDM staat daarom tegenwoordig voor Research, Design & Manufacturing.

De foto komt uit de collectie RDM en bevindt zich in het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[blinde-mama]

Een nieuwe week, een nieuwe blog.

13 weken zwanger, wat bijzonder.

Yes, het is zover. Officieel 13 weken zwanger, het begin van het twede trimester. Wat voel ik me nog steeds goed. Zo dankbaar.

De real care baby, (robot baby)

Deze week was het dan zover, de real care baby kwam een week bij ons logeren. En man man man,dat hebben we geweten. De real care baby is een oefenbaby die huild en dingen nodig heeft die een echte baby ook nodig heeft, een flesje, schone luier, een boertje of gewoon even een knuffel. Dit gaat de hele dag door, ook snachts. Dus het is logisch dat we niet veel hebben geslapen. Maar wat ben ik blij, dankbaar en zo trots op die lieverd van een partner van me, die snachts de zorg voor Henk, zo noemde wij hem, overnam zodat ik kon blijven slapen. Ik was iets sneller moe door mijn zwangerschap dus vond hij dat ik mijn slaap moest pakken. Zo blij met jou. De baby gedroeg zich redelijk en heeft voor meer dan genoeg entertainment gezorgd. Mijn vader moest onwijs lachen toen hij ons ermee in de weer zag, wij ietsjes minder. Toch is het goed dat deze hulpmiddelen er zijn en dat we het ervaren hebben.

13 weken, tijd voor een echo.

Eindelijk was het zover, de 13 weken echo. Deze vond plaats in het ziekenhuis. Wat is onze baby nu al zo mooi, ontdeugend, eigenwijs en grappig. Tijdens de echo kwam er een thumbs up van de mini en ook moest er even gezwaaid worden naar papa en mama. Ook moest er even gesprongen en gezwommen worden net op het moment dat er een foto gemaakt moest worden natuurlijk. Wat zijn we nu al onwijs blij met onze pretletter.

De nipt uitslag.

Eindelijk kregen we hem, de uitslag van de nipt met nevenbevindingen. Deze was gelukkig helemaal positief.

Ook hebben we deze week weer wat baby producten kunnen aanschaffen. Het plaatje word steeds completer, en we hebben er zo onwijs veel zin in.

Deze week was een week vol huilende robotbaby’s, springende, zwemmende, zwaaiende mini’s nieuwe baby goody’s, en goed nieuws. Volgendeweek zijn we er weer, met hopelijk nog meer goed nieuws. Dus jullie weten het, tot de volgende.

[fabiansteinhauer]

פרדס

PRDS und pomerium sind gründliche Züge, sie ziehen auf unterschiedliche Weise gründliche Linien, auf differenzierte und differenzierende Weise ziehen sie das Selbe durch, schon weil sie vom Selben durchzogen sind, sogar vom Selben durchgezogen sein könnten (weil beide in und durch Monokulturen und Polykulturen zogen).

PRDS ist ein fourletter-word, das pendelte. Es ist von Osten durch Persien gezogen und wurde von Persern durchgezogen, die eine durchgehend umkreisende Mauer (pairi daeza) damit assoziierten.

Die Letter pendelten, wie ein Brief, unter anderem nach Westen, zogen durch westlichere Gebiete und wurden dort von Hebräern und Griechen durchgezogen, die das fourletter-word mit dem Paradies und dem Garten Eden assoziierten. Eine durchgehende Umkreisung, manche haben das mit einem geschlossenen Lustgarten oder einem herrlichen, göttlichen oder königlichen Park assoziiert, obschon es doch pendelte. PRDS sind Buchstaben, die Bilderfahrzeuge sind. PRDS ist ein gewagtes Wort, teilweise wird es als Wagen verstanden, der oder das teilweise nur durch die ziehen sollte, die nachvollziehen sollten - und das seien die, die ziehen könnten, weil sie nachvollziehen könnten. PRDS ist ein künstliches Wort, ein technisches Wort, ein kunstvolles Wort. Später pendelt das Wort weiter und wird mit Thomas von Aquins Auslegungstechniken und so noch später auch mit Savignys Auslegungsmethoden assoziiert. Für solche Übersetzungen müsste man nach Warburgschem Vorbild Tafeln und Protokolle anlegen.

PaRDeS oder PaRaDieS und PaRaDaS ist so etwas wie Alsenz, ein Ort, an dem zu sein alles Sinn machen soll und an dem sich dann doch, wie in Alsenz, Streik zuträgt, weil es unzufriedene, unbefriedigte und manchmal furchtbar sinnlose Steinhauer dort gibt.

PRDS sind vier Buchstaben einer Pendelei und eines Pendel-Eis, man kann das mit einem Humpty-Dumpty-Geschick assoziieren, aber auch mit Elena Ekolapsis, der aus dem aufgebrochenen und immer wieder aufbrechenden Weltenei aussteigenden Helena, Madame Olympia.

PRDS, dieses Vierletterwort, könnte u.a. mit einem anfänglich apokalyptischen und nur durch Hoffnungslosigkeit springende Hoffnung assoziiert werden. Hit the bottom - im Alltag wäre das nur auf Zetteln zu treffen, wo immer sie gerade liegen und fliegen.

[taeminno]

Perfectly Imprefect Hoodie

Perfectly Imprefect Hoodie Omarm je perfecte imperfecties met onze "Perfectly Imperfect" hoodie. Deze trui is niet alleen een kledingstuk, maar een krachtig statement dat schoonheid te vinden is in onze unieke eigenaardigheden. Gemaakt van hoogwaardig materiaal biedt deze hoodie niet alleen comfort en warmte, maar ook een boodschap van zelfacceptatie. Met de woorden "Perfectly Imperfect" in het oog springend, herinnert deze hoodie je eraan dat je niet perfect hoeft te zijn om buitengewoon te zijn. Of je nu een casual dag thuis hebt of een avondje uit gaat, deze hoodie is de perfecte metgezel. Het laat zien dat je trots bent op wie je bent, met al je eigenaardigheden en charmes. Bestel vandaag nog onze "Perfectly Imperfect" hoodie en omarm de schoonheid van jouw unieke zelf. Laat de wereld zien dat je zelfverzekerd bent in jouw eigen huid en inspireer anderen om hetzelfde te doen. Wij hebben deze hoodie speciaal ontworpen en zal ook speciaal voor jouw bedrukt worden. Elke hoodie is daarmee uniek.. Mooie Hoodie van 80% gekamd katoen / 20% polyester voor een maximaal comfort en uitstekende weerstand tegen pluizen. Ingewerkte kap met trekkoord 1x1 rib aan de manchetten en tailleband Kangoeroezak vooraan met verstevigde naden Sierstiksel op schouders en mouwinzet 280 g/m² Geruwde fleece binnenkant duurzaam en draagt comfortabel. Wasvoorschrift 30 °C, normaal programma