#LAAT/le

[pedroam-bang]

Star Wars Jedi: Fallen Order (2019)

[highwaytothedungeonzone]

I took advantage of the long weekend to assemble and paint my LAAT/LE for Star Wars Legion. This model required a thoughtful and staged approach for assembling and painting the various sub-assemblies. It is very rewarding to see it finally finished, but I have no desire to do another project like this for a while. Final picture is the inside of the cockpit, before everything was assembled.

[ispyspookymansion]

transmasc butches and transfem butches are not at odds with each other, in fact theyre – no….thats private….i shant say

[anstarwar]

Commander Thorn is on the case *cue 70s tv show music*

[gezellig]

focking kut de lijn (ik sta hier ondertussen ook al een kwartier btw)

[om-is-ok]

Subah le jaate haiñ ham apnā janāza ghar se

Shaam ko phir use kāñdhoñ pe uthā laate haiñ

-Kafeel Aazar Amrohvi

[jellalism]

Genshin x Lezer: Eerste kus

Het is duidelijk dat hij je wil zoenen en dat het gevoel wederzijds is, maar je voelt je verplicht om vooraf de waarheid te vertellen. “Ik heb eigenlijk nog nooit iemand gekust.”

Hoe zouden verschillende Genshin-mannen reageren?

Personages: Albedo – Alhaitham – Ayato – Childe – Cyno – Diluc – Gorou – Kazuha – Kaeya – Tighnari – Xiao – Zhongli 

Woordenaantal: 2242

Opmerkingen: Lezer is genderneutraal. Deze fanfictie is een vertaling van First kisses.

Lees hieronder of op AO3.

Albedo

“Ik heb ook nog nooit iemand gekust. Ik zou graag willen weten hoe het voelt.”

“Dat…” Je grinnikt en maakt je zin niet af. Die nieuwsgierigheid is zo typerend voor hem; nieuwsgierigheid naar wat het is om mens te zijn.

“O, maar begrijp me niet verkeerd. Ik zou het niet met zomaar iedereen doen. Maar jij... jij bent speciaal. Ik ben nieuwsgierig naar jou. Hoe het zou zijn om je te kussen, onder andere.”

Hoe kan hij dat zonder blikken of blozen zeggen ? vraag je je af. Toch moet je als vanzelf glimlachen. “Ik bevredig je nieuwsgierigheid graag, Albedo.”

Zijn ogen lichten op. “Goed dan, als je me toestaat...” Zijn gehandschoende hand raakt je wang terwijl hij naar je toe beweegt. Je sluit je ogen; zijn warmte zweeft naar je toe in de duisternis. Dan voel je iets op je lippen. Albedo's lippen lijken de jouwe amper te beroeren, ze nauwelijks aan te raken – hij wil niet te veel nemen, niet meer dan jij hem toestaat. Hij trekt zich weer terug, je hongerig achterlatend voor meer.

“Was dat fijn?” fluistert hij.

“Het was niet genoeg. Probeer het nog eens.”

Alhaitham

“Daar hoef je je geen zorgen over te maken. Ik kan je er alles over leren.”

Voordat je kunt reageren, zijn zijn lippen al op de jouwe. Eerst ben je verbaasd, maar al snel genoeg laat je hem leiden. Zijn hand rust stevig in je nek. Niet op een dwingende manier, maar op een manier die je het gevoel geeft dat je dicht bij hem wordt gehouden, veilig. Hoewel zijn tong je mond niet binnendringt, is het niet minder hartstochtelijk. Hij houdt de kus vast en speelt met je lippen, verkent elk deel ervan. Het bevalt je wel. Ondanks de intensiteit heb je het gevoel dat een deel van hem zich inhoudt. Alhaitham lijkt altijd zo beheerst, maar de manier waarop hij je lippen verslindt, doet hem lijken alsof hij een dam is die op het punt staat te barsten.

Als je lippen eindelijk van elkaar loslaten, kijk je elkaar aan en zwijg je even.

Alhaitham is de eerste die de stilte verbreekt. “Dat was de eerste les. Als je wilt, kan ik je verder onderwijzen.”

Je voelt je wangen rood worden.

Ayato

“Niet? Wat… bijzonder van je.” Hij grijnst.

“Wat bedoel je daar nou mee?”

“Het is vrij ongewoon om iemand van jouw leeftijd te vinden die nog niet zo'n ervaring heeft gehad. Er is natuurlijk niets mis mee. Sterker nog...” hij haakt af.

“Sterker nog, wat?”

“Ik denk dat ik het idee dat je nog niemand gekust hebt wel leuk vind. Ik ben graag de eerste.” Hij knipoogt. Hij probeert stiekem zijn hand op je rug te leggen. Je merkt het, maar doet alsof je dat niet doet. Wanneer zijn hand zijn plaats heeft gevonden, trekt hij je dicht tegen zich aan. “Laat mij de eerste zijn, oké?” Je verzet je niet en hij leunt naar voren. Zijn lippen op de jouwe, zo zoet. Zijn tong glijdt in je mond. Dat had je niet verwacht, maar misschien had je dat wel moeten doen, Ayato kennende. Zijn tong tegen de jouwe voelt vreemd en toch oneindig intiem. Zijn mondhoeken krullen in een glimlach. Het lijkt erop dat Ayato's doel is om elk hoekje en gaatje van je mond te inspecteren, de manier waarop zijn tong er doorheen gaat, de hele tijd tegen de jouwe aan schurend.

Wanneer je voelt dat het genoeg is, maak je een geluidje, maar Ayato heeft nog niet genoeg gehad. Hij gaat nog even door, nog steeds grijnzend; hij heeft een sadistisch trekje. Je laat hem zijn gang gaan. Je bent van hem, en van hem alleen. Als Ayato uiteindelijk op zijn eigen voorwaarden de kus verbreekt, houdt hij je gezicht tussen zijn handen. Met zijn duimen speelt hij met je lippen. “Nu heb ik je de mijne gemaakt. Helemaal.”

Childe

“Kameraad, je kent me. Ik beloof dat ik voorzichtig zal zijn, dus er is niets om bang voor te zijn.”

“… Oké. In dat geval…” Kus me, wil je zeggen, maar het voelt te gênant om het hardop te zeggen. Je kunt hem niet eens in de ogen kijken.

Gelukkig lijkt Childe het te begrijpen, maar vraagt het toch voor de zekerheid. “Mag ik je kussen?”

Je knikt, nog steeds niet in staat om hem in de ogen te kijken. Maar hij haakt zijn vinger onder je kin en dwingt je hoofd omhoog, zodat je hem aankijkt. “Sluit je ogen.” Je gehoorzaamt. Hij drukt zijn lippen op de jouwe. Zoals hij beloofd had, hij is voorzichtig. Childe behandelt je alsof je in stukken zou kunnen breken als hij je te hard aanraakt. Hij blijft even hangen en proeft jouw lippen, en jij proeft de zijne – het smaakt naar die Snezhnayaanse likeur waar hij zo dol op is – voordat hij eindelijk de kus beëindigt. “Nou, dat was best fijn, al zeg ik het zelf. Mee eens?”

“Ja,” zeg je, terwijl je jezelf in zijn omhelzing begraaft. Fatui Voorbode of niet, hij is een warmer en zachtaardiger persoon dan de meeste mensen denken.

Cyno

“En?”

Dat antwoord zag je niet aankomen. “Ik, uhh... ik weet het niet. Ik vond dat je het moest weten? Zodat je niet teleurgesteld zult zijn in mijn… vaardigheden…”

Hij zucht. “Luister, y/n. Het maakt me niet uit. Ik wil je kussen omdat ik me dicht bij je wil voelen. Omdat ik om je geef. Ik ben niet zo'n man die alleen zoent voor de fysieke sensatie. Het gaat niet om de kus, het gaat om jou.”

Er valt een stilte.

“Mag ik? Je hoeft je geen zorgen te maken dat je het niet goed doet. Ik wil me gewoon dicht bij je voelen. Je betekent veel voor me.”

Je knikt. “Dat mag.”

En hij drukt zijn lippen op de jouwe. Heel even maar. Dan knuffelt hij je. “Je bent warm. Het is fijn.”

Diluc

“Ben je zenuwachtig?” Hij glimlacht. “Nergens voor nodig.”

“Ik wil je gewoon niet teleurstellen,” zeg je.

“Je zou me nooit kunnen teleurstellen, lieverd. Mag...” hij pauzeert even. Zijn hand ligt al op je wang, zijn duim op je lippen. Zijn hele gezicht vraagt “Mag ik je kussen?”, hoewel hij de woorden niet uitspreekt.

Je voelt je warm worden, terwijl je een nauwelijks merkbaar knikje geeft. Diluc komt langzaam dichterbij en sluit zijn ogen – jij sluit de jouwe ook. Eerst kietelt zijn adem je gezicht, maar dan voel je hem op je lippen. Eerst voorzichtig en zachtjes, maar al snel wordt de kus hartstochtelijker. Zijn mond is stevig op de jouwe geplant. Zijn ene hand ligt op je jukbeen; de andere ligt op je onderrug en trekt je dichter naar hem toe. Hij lijkt er maar geen genoeg van te krijgen en dat vind jij ook niet erg – tot het moment dat je het doet. Je trekt je voorzichtig terug en hij laat je gaan. Je kunt alleen maar “wow” zeggen.

Hij grijnst – een zeldzaam verschijnsel. “Ik zei toch dat je niet zenuwachtig hoefde te zijn. Ik denk dat dat geweldig was.”

Gorou

Zijn oren spitsen zich verbaasd. “Oh, is dat zo? Nou, maak je geen zorgen! Voor alles is een eerste keer, toch?”

Zijn openheid stelt je weer helemaal op je gemak. “Je hebt gelijk. Bedankt.”

“Dus... zou je misschien... verdorie, hoe zeg ik dit?” Hij komt niet goed uit zijn woorden en zijn wangen zijn vuurrood. Het is niet zijn bedoeling, maar je vindt hem altijd zo schattig.

In plaats van hem verder te laten mompelen, houd je zijn gezicht in je handen en druk je je lippen op de zijne. “Jij moet je ook niet te veel zorgen maken.”

“J-je hebt gelijk,” mompelt hij, zijn ogen in verlegenheid afgewend. Maar hij herstelt zich snel. “In dat geval…”

Deze keer is hij degene die de kus initieert. Hij trilt een beetje, waarschijnlijk van opwinding. Hij smaakt zoet, naar lavendelmeloen. Voor je het weet is de kus voorbij.

“Ik hoop dat je eerste kus niet tegenviel, en… bedankt dat ik de eer mocht hebben.”

Kaeya

“Oh? Wie had gedacht dat iemand die zo mooi is als jij nog zo onschuldig zou zijn?” plaagt hij.

“Hou je mond,” mopper je terwijl je een glimlach niet weet te onderdrukken.

“Zie je? Die schattige glimlach van je... die zou ik nu al duizend keer gekust hebben als het kon.”

Zijn verwaande opmerkingen maken iets in je wakker, een behoefte om meteen terug te plagen. “Dan moet je maar beginnen met het inhalen van de verloren tijd.”

Dat hoef je geen twee keer te zeggen. In een oogwenk staat hij voor je, met zijn hand op je wang en zijn mond naar de jouwe bewegend. Je sluit je ogen en leunt ook een beetje naar hem toe. Dan voel je zijn lippen... op je voorhoofd. Je opent je ogen weer. Kaeya kijkt je triomfantelijk aan. “Niet genoeg?”

In plaats van antwoord te geven, ben jij nu degene die naar hem toe beweegt en je lippen op de zijne drukt. Hij lijkt in eerste instantie verrast, maar herstelt zich snel en ontspant zich. Wanneer je de kus beëindigt, brengt Kaeya zijn lippen naar je oor en fluistert: “We hebben er één gehad, nog 999 te gaan.”

Kazuha

Hij glimlacht, zijn hoofd iets getilt. Er komt niets uit zijn mond, maar zijn ogen spreken voor hem. “Het maakt niet uit,” zeggen ze. Hij stapt geruisloos naar je toe en jij opent je armen voor hem. Hij maakt geen aanstalten voor een kus; hij laat zich gewoon door jou omhullen. Zijn armen slaan zich ook om jou heen. Het is een kalmerende knuffel. Kazuha is daar dol op; hij houdt ervan om door jou aangeraakt te worden. Zijn huid is zacht. Hij weet je altijd op je gemak te stellen.

Hij maakt zich een beetje los, net genoeg om naar je gezicht te kunnen kijken. “Je bent adembenemend.” Zijn oprechte woorden doen je blozen. Je komt in de verleiding om “jij ook,” te zeggen omdat hij mooi is, maar zo'n zin voelt ongemakkelijk en oneerlijk als hij het eerst zegt. Dan, zachtjes, met een fluistering die je bijna mist, zegt hij “kus me”.

O, hij is zo schattig, denk je.

Dan druk je je lippen op de zijne.

Tighnari

“Oh, maak je je daar zorgen over? Dat is nergens voor nodig. Iedereen moet vroeg of laat zijn eerste kus krijgen – of in ieder geval degenen die er überhaupt aan toe komen om te zoenen.” Tighnari zegt het zo zakelijk dat het moeilijk is om hem tegen te spreken. Toch blijft een deel van je je ongemakkelijk voelen.

“En je vindt het niet erg? Helemaal niet? Misschien ben ik er niet… goed in?”

“Hé.” Hij legt zijn handen op je schouders. “Stop daarmee. Je betekent veel voor me. Hoe goed je bent in zoenen is onbelangrijk. Het gaat niet om vaardigheid, het gaat om – liefde.” Hij pauzeerde voordat hij dat laatste woord sprak. Hij ging van feiten naar gevoelens. “Ik hou van je en niets kan dat veranderen. Begrepen?”

“Mm-mm.” Je knikt.

“Goed. Mag ik nu?”

Je knikt opnieuw. Hij plaatst zijn lippen op de jouwe.

Xiao

“... En?”

“Nou, weet ik veel... Misschien verwachtte je dat ik goed ben, maar dat is waarschijnlijk niet zo.”

Hij maakt een geërgerd geluid met zijn tong. “Daar hoef je je geen zorgen over te maken.”

“Maar...” begin je, maar je weet niet zeker wat je wilt zeggen en dus haak je af zonder iets gezegd te hebben.

“Maar wat?”

“Je kunt wel zeggen dat ik me er niet druk om moet maken, maar ik doe het toch. Ik wil zo graag dat je ervan geniet, Xiao.”

Xiao is geen expressieve man, dus zijn uitdrukking van lichte verbazing duidt op zijn absolute choque. “Ik... ik...” stamelt hij. Het is zeldzaam om hem zo te zien. Hij zucht. “Ik ben al blij dat ik je aan mijn zijde heb. Het is belachelijk om te denken dat ik teleurgesteld zou zijn over zoiets als dat je niet goed bent in zoenen.”

“Oh, ik snap het.” Je voelt je gerustgesteld door zijn ongewone eerlijkheid. “Dus... wil je?”

“Zoenen?” Hij lijkt een beetje opgewonden, maar je laat je daardoor niet tegenhouden.

“Ja. Kus me alsjeblieft.” Die laatste woorden waren amper meer dan een fluistering. Toch hoorde hij je.

Zijn uitdrukking wordt zelfverzekerder. Hij trekt je dicht tegen zich aan en zoent je.

Zhongli

“Dat is toch niet zo vreemd?”

“Ik denk het niet, maar... zul je niet teleurgesteld zijn?”

“Schat, je kunt me nooit teleurstellen.” Hij steekt zijn hand uit. Wanneer je hem aanneemt, trekt hij je dichterbij, zodat je op zijn schoot komt zitten. “Ik wil je niet onder druk zetten, dus voel je altijd vrij om terug te trekken. Maar...” hij beweegt zijn mond naar je oor, ”mag ik je kussen?”

“Ja,” antwoord je zacht.

Zhongli drukt een kus op je wang voordat hij naar je mond beweegt. Hij is langzaam en voorzichtig, neemt zijn tijd. Het is niet vurig, maar op de een of andere manier toch intens – alsof hij van elk moment geniet. Als je je eindelijk terugtrekt, kijkt hij je aan met ogen vol liefde. “Ik hoop dat het naar je zin was. Het was in ieder geval naar mijn zin.”

[ramayantika]

Overheard 2 friends talk about me

Girl A: *sees me sleeping* yaar isko tension hi nahi hai ekdum bache jaise soti hai

Roomie: arey yeh humesha vaise hi chill rehti hai voh utna padhti hai jitna usse score karna hai. Jitna ache se usse hoga utna hi karega baki nahi hoga agar toh nahi.

Girl A: iska marks bhi toh theek hi aata hai. Kal hi toh mast dance kar rahi thi pura phir HAP ke din subah mein stress mein answer theory sab bole jaa rahi hu yeh bas sirr hilake revise karke uth gayi

Roomie: haan yeh kabho extra stress tension nahi leti and marks bhi toh aata hai

Girl A: vahi hum stress leke marks laate hai yeh bhi utna le aati hai

Me: *dozes off*

--xx--

But yeah 2 days before end sems I was crying tf out in the hostel washroom and then wiped my tears, washed my face until eyes were dry and no longer red. I have had my share of stressing and driving my body and mind to exhaustion for exams so I decided that in college I would not repeat the same. I did cry because I got overwhelmed for a little while and then figured out how to prepare and I did which was calming

Also yeah sure I may not be the batch topper with my marks, but I used to study before exams too, so that helped with not having to study last minute. I like my course so I put in time to read and understand and also so that I could balance dancing too with all the exams we have been made to give

People see my chill laidback face but behind that there has been steady prep and also time investment. This time I don't feel nervous about my results like I used to. I know I will get the marks based on my writing and study prep and it will be decent enough

Once I used to be someone who thoughts exams grades and teacher remarks and the societal expectations shall comprise my whole world but I began getting out of that box. I still struggle sometimes with my identity because many see me as a non serious student who only dances, some see me as the middle class dreamy arts student who got forced into science, but I genuinely love learning science as well as my dance and writing.

[priestess-of-the-north-west]

It's great to be able to show that runes were being carved in the Netherlands. This is one of the 23 currently known Frisian rune findings: the Westeremden (a location in the North-East of the Netherlands) yew stick, found in 1918 and dated 5th-8th century.  It can be seen in the Groninger Museum. 

Made of Yew (Dutch: Taxus, or IJf) which is not a tree that generally could be found in this area. The inscription reads like a blessing or spell for luck/happiness. To me, this is Frisian galðr:

ophæmujiBAdaæmluþ wimœBæhþuSA iwioKuPdunale:

(Source: de Gruyter.)

Elmar Seebold (in 1990) reads:

ophæmu givëda æmluþ: iwi ok upduna (a)le wimôv æh þusë

Tineke Looijenga (in 1997) reads:

op hæmu jibada æmluþ : iwi ok up duna (a)le wimœd æh þusa

(Source) Interpreted as something like:

luck (amluþ) stays (gibada) at home (op hæmu); and (ok) at the yew (iwi) may it grow (ale) on the hill (up duna); Wimœd has (æh) this (þusa)

Modern Frisians translate it into:

op de boerderij (heem) blijft voorspoed; laat het groeien bij de ijf (taxus) op de terp; dit is (eigendom) van Wimoed (Source.)

Interestingly, this 5th-8th century Frisian Futhorc differs slightly from the more commonly known elder Futhark. (Context: the Elder Futhark in the Scandinavian areas transitioned towards the Younger Futhark in the 7th-8th century).

Here are a few interpretations by different writers:

By Parsons.

By Grimmsma.

By Terpen en Wierdenland.

[devosopmaandag]

Op zoek naar de verloren tijd in een café te Buenos Aires

Het alfabet maakt dat enkele delen Proust onbereikbaar hoog in mijn boekenkast staan: een paar oude exemplaren, met de wat broeierige omslagen van Wout Muller (van wie ik als prille kunststudent les heb gehad), en enkele nieuwe uitgaves met hun nietszeggende, frisse uiterlijk. Dat zegt iets over mij en Proust op dit moment: of verstoft of maagdelijk weggezet. Ik las maar een paar delen, nooit 'de hele Proust'. Vorig jaar deed lezende vriend P dat wel, vierentwintighonderd pagina's lang. Maar hij is verslagen door een lid van een Argentijnse Proust-boekenclub. Die las Proust drie keer, en daarbij heeft hij een dochter die Albertine heet én die ook nog eens in Parijs woont. Nou jij weer, P!

Ik zag in Utrecht de documentaire 'El Tiempo Recuperado'*, over een boekenclub met oude, enkele heel oude leden. Al zo'n twintig jaar komen ze samen in een café in Buenos Aires om steeds enkele hoofdstukken voor te lezen en af en toe commentaar te geven of vragen te stellen. De film was behoorlijk uitputtend, maar ook ontroerend, vrolijkmakend en op enkele momenten ongemakkelijk. 95 % van de tijd wordt er voorgelezen en met Proust in het Spaans in je oren en in het Engels de ondertiteling lezen is een hele inspanning.

Af en toe schuiven er mogelijk nieuwe leden aan. Een vrouw die nooit iets van Proust gelezen heeft, vraagt of het er in het boek om gaat wie de moordenaar is. Oh nee!, roepen de andere leden lachend in koor. Ook in de bioscoopzaal stijgt er gelach op. Ze wordt niet zozeer uitgelachen; het is de lach van het absurde. Als haar dan even later het vuistdikke eerste deel wordt voorgehouden, deinst ze bijna achteruit op haar stoel. Een passage over de glimlach van een overleden vriend in het boek herinnert een vrouw aan de glimlach van haar overleden man, die zij steeds weer kan oproepen. Alsof hij bijna oplicht in haar geheugen. Ook klinken er zuchten van bewondering en verrukking. En als de vader van de Argentijnse Albertine maar weer eens aan een nieuwkomer vertelt dat hij Proust drie keer heeft gelezen, dan zijn er soms blikken van de anderen. Wat een prestatie, wat een onmogelijkheid!

Voor mij wordt Proust niet opgeroepen door lindebloesemthee maar door de de bloeiende meidoorn. Al zo'n dertig jaar lang laat ik mij ieder jaar voor een bloeiende meidoorn fotograferen. Ook een soort op zoek naar de verloren tijd. In 'Combray' beschrijft Proust de herinneringen van de kleine jongen aan de bloeiende meidoorn: … ze boden me tot in 't oneindige dezelfde charme met een onuitputtelijke overvloed, maar zonder dat ik dieper in hen kon doordringen....”.** De bloesem had iets ambigues voor hem, zoals voor mij de geur het zelfde heeft: verleidelijk van verre, een tikje afstotend van dichtbij. Maar de kleine jongen houdt zo van de meidoorns, dat hij snikkend afscheid van ze neemt.

*'El Tiempo Recuperado' | Maria Alvarez |Argentinië 2020 | zwartwit documentaire 120 minuten

Trailer documentaire : https://www.youtube.com/watch?v=iER-3qonZJs

** 'Op zoek naar de verloren tijd' – De kant van Swann – Deel Een – 'Combray' | Marcel Proust | vertaling C.N. Lijsen | Uitgeverij De Bezige Bij | 1977

[dove-da-birb]

My Vinyl Collection!

*because idk I want to list things; I'll try to include the year it was published as well

Warning LONG LIST that I nearly cried writing because WHY are classical songs SO DAMN LONG?!

The Philadelphia Orchestra with Eugene Ormandy *unknown date

Afternoon of a Faun (Debussy)

Daphnis and Chloe, No. 2 (Ravel)

La Mer (Debussy)

William the Overture [Philadelphia Orchestra with Eugene Ormandy, again] *unknown date

Offenback: Orpheus in the Underworld

Smetana: The Bartered Bride

Thomas: Mignon

Suppe: The Beautiful Galatea

Highlights from the Sleeping Beauty Ballet by Tchaikovsky [Rias Symphony Orchestra, Herbert Charlier] *1957

... it doesn't list the songs ...

Tchaikovsky's Greatest Ballets: Suites from The Nutcracker/Swan Lake [Arthur Fielder/Boston Pops] *unknown date

The Nutcracker

Overture

March

Spanish Dance; Arabian Dance; Chinese Dance; Trepak; Dance of the Mirlitons

Waltz of the Flowers

Dance of the Sugar-Plum Fairy; Coda

Final Waltz

Swan Lake

Waltz

Dance of the Little Swans

Pas de deux

Hungarian Dance

Spanish Dance

Neapolitan Dance

Final Scene

James Last in Concert *unknown date

Side 1

Theme from "Elvira Madigan", Andante from the concert for piano and orchestra no. 21 in C. major, K. 467. Wolfgang Amadeus Mozart

Presto from the symphony no. 7 in A major, Op. 92. Ludwig van Beethoven

Romance for violin and orchestra in F major, Op. 50. Ludwig van Beethoven

Impromptu no. 2 in A flat major, Op. 142. Franz Schubert

Air from the suite no. 3 in D major, BWV 1068. Johann Sebastian Bach

Impromptu no. 3 in G flat major, Op. 90. Franz Schubert

Side 2

Adiago from the sonata "Pathetique" no. 8 in C minor, Op. 13. Ludwig van Beethoven

Slavonic Dance no. 10. Antonín Dvořák

Andante from the violin concerto in E minor, Op. 64 Felix Mendelssohn

Prelude 1 in C major. Johann Sebastian Bach

Andante from the symphony no. 5 in C minor, Op. 67. Ludwig van Beethoven

Ballet Music from "Prince Igor". Alexander Porfiryevich Borodin

April in Paris [The Melachrino Strings and Orchestra with Trio Musette de Paris] *1963

April in Paris

The Song from Moulin Rouge

Autumn Leaves

C'est si bon

J'attendrai

Madelon

La Seine

The Poor People of Paris

Clopin Clopant

Mon manege a moi; I love Paris

In a French Nursery Garden;

Sur le pont D'Avignon; Au claire de la lune; Frere Jacques

La Mer (Beyond the Sea)

The Piano Classics [unknown artists and date, European Import]

Fur Elise [Ludwig van Beethoven]

Impromptu Op. 142 no. 2 [Franz Schubert] Moment musical no. 3

Traumerei from Scenes of Childhood [Robert Schumann] The Prophet Bird from Woodland Scenes

Nocturne Op. 9 No. 2 [Frédéric Chopin]

Liebestraum [Franz Liszt]

"Raindrops" Prelude [Frédéric Chopin]

"Tristesse" Etude [Frédéric Chopin]

Barcarolle [Frédéric Chopin]

Clair de Lune [Claude DeBussy]

A Piano Invitation to the Dance [Ann Schein] *unknown date

Weber-Tausig: Invitation to the Dance, Opus 65

Medtner: Danza Festiva, Opus 38

Halffter: Dance of the Shepherdess (Danza de la Pastora)

Bartok: Roumanian Folk Dances

Bizet-Rachmaninoff: Minute from "L'Arlesienne"

Chopin: Waltz in D flat major, Opus 64, no. 1 ("Minute) | Mazurka is A flat major, Opus 59, no. 2 | Mazurka in F sharp minor, Opus 59, no. 3 | Polonaise Fantaisie in A flat major, Opus 61

Sander Van Marion: Improvisaties op het orgel in de Evangelisch Lutherse Kerk, Den Haag *unknown date (realized this was religious after further inspection, oh well, it's organ??? music)

PS. 72 ,,Laat Ons De Grote Naam Bezingen"

,,Als Stormen Woeden"

,,Loof De Koning, Heel Mijn Wezen"

,,Heer Van Uw Kerk"

,,Komt Laat Ons Voortgaan Kinderen"

,,O Hoogt" En Diepte Looft Nu God"

PS. 25 ,,Here, Maak Mij Uwe Wegen Door Uw Woord En Geest Bekend"

,,Alle Volken, Looft De Here"

,,Jezus Ga Ons Voor"

,,Neem Heer Mijn Beide Handen"

,,Wat De Toekomst Brenge Moget"

Lawrence Welk Polkas *unknown date

Hoop-dee-doo

Barroom polka

Julida polka

Dakota polka

Laughing polka

Emilia polka

Tinker polka

Kit Kat polka

Chopsticks polka

Russian Folk Songs [assorted choruses] *circa Soviet Russia

The stage coach is racing [Vot mchitsa pochtovaya]

Through the village [Vdol dyerevni]

Oh, my sweetheart [Ekh ty, duschechka]

The week [Nyedyelya]

The shades of night are falling [Noch uzh nastupayet]

Along the dusty road [Po pylnoy doroge]

Vanya can't sleep [Vanye nochenku nye spitsa]

In the Zhiguli hills [V Zhigulyakh]

The wide steppes [Shirokiye styepi]

Oh, you mists [Oi, tumany moyi]

Moravian polka [Moravskaya polka]

The chain-gang [Kolodniki]

@krenenbaker

[echteliefde]

HALL OF FLAME // BY ÉCHTE LIEFDE

AMAPIANO, DANCEHALL & REGGAE

HEET! Dat wordt het 31 mei. Geen weersvoorspelling, maar hoge temperaturen in onze zaal. In samenwerking met Échte Liefde presenteren we Hall of Flame. DJ Sueside, Rowsu, Térence en Jaci Wodo zullen een mix van dancehall, reggae en amapiano brengen.

Van eigen grond hebben we Térence! Als getalenteerd model, acteur en danser is Terence Munzemba een geweldig multidisciplinair artiest. Als ���Térence’ creëert hij een magische melodie, waar hiphop, afro en R&B in harmonie zijn, gecombineerd met house/elektronische beats.

DJ Sueside is al talloze jaren in de game. In 1983 kocht hij zijn eerste plaat. Nu meer dan 38 jaar later is DJ SUESIDE de Europese Hiphop/R&B DJ met de meeste internationale optredens achter zijn naam. Hij deed in meer dan 40 verschillende landen 4 wereldtours en brengt 31 mei zijn hitte naar de Hall of Flame.

DJ Rowsu, wonend in Amsterdam, is al bijna 9 jaar actief in de scène. Ze heeft niet de eerste de beste leermeester gevonden, want ze komt uit de koker van DJ Sueside. Haar carrière begon met het draaien van vinyl als resident van Le Scratch, waaruit ze is doorgegroeid en een eigen uniek geluid heeft ontwikkeld. Door gebruik van viool onderscheidt ze zich van andere en met vele gigs er al op zitten wordt het ongetwijfeld heet in de Hall of Fame.

Straight uit Tilburg hebben we Jaci Wodo! Hij is nog maar 18 jaar, maar laat ’t je niet afleiden, want hij draait als een routinier. Afkomstig uit een muzikale familie, heeft Jaci Wodo zijn passie voor muziek van kinds af aan omarmd en heeft hij zijn eigen geluid binnen de genres Afro, R&B, Hiphop en Amapiano gevormd.

TICKETS:

https://hall-fame.nl/programma/hall-of-flame-by-echte-liefde-31-mei-2024

Fire-starter tickets: €15,-

TIJDEN:

DEUREN: 22:00

START PROGRAMMA: 22:00

EIND: 04:00

[jurjenkvanderhoek]

HOE COMPLEET TE VERDWIJNEN IN DE KUNST VAN EDWIN SMET

De kunst van Edwin Smet duiden is een hachelijke zaak. De abstracte composities geven niet meteen oorzaak en gevolg prijs. Het blijft vaag wat de reden is dat het er is. Toch doe ik een poging. Ik neem de moeite om de beelden in de zorgvuldig afgewerkte uitgave tot me te nemen en er iets in te zoeken, van te vinden. Het boekje is handmatig gebonden in een oplage van slechts 60 genummerde exemplaren. Het touwtje dat de bladen bijeen houdt is met aandacht geknoopt. Met net zoveel concentratie gevlochten als dat het werk erin opgenomen is vervaardigd. Het boekje geeft een klein inzicht in de portfolio van de kunstenaar. Dat inzicht verhaalt in beeld over de thema's precariteit en solidariteit. Onzekerheid en saamhorigheid.

Schildertape is het handelsmerk van Edwin Smet. Niet als grossier in verfmaterialen, maar in de hoedanigheid van kunstenaar. Hij gebruikt het plakband gemaakt van houtpulp en kleefstof niet waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is. Hij plakt het niet langs de rand van een venster om het glas te behoeden voor spatten en streken wanneer het kozijn geverfd wordt. Smet is geen huisschilder, hij is kunstschilder. Met de tape beplakt hij zijn werk om het in principe waardeloze materiaal onderdeel te laten zijn van de compositie, het waardevol te maken. In zijn visie heeft het onbelangrijke materiaal betekenis. Voor de huis-, tuin- en keukenschilder is de tape afgerold enkel van waarde bij het verven, zolang maar daarna niet meer en wordt het onbruikbaar weggegooid. Zo niet bij Smet. Het overleeft de kliko nadat het geplakt is, het behoudt een functie. In onder meer het mij voorliggende boekje laat Smet zien hoe de tape door zijn handen geconserveerd is.

In coronatijd bleek het volk solidair. Stond men als homogene groep massaal op tegen het virus. Een klein aantal evenwel sloten zich heterogeen daarvoor uit en af. Want blijken er niet altijd uitzonderingen op de regel te zijn? Terwijl veel deuren gesloten bleven en er weinige nog opengingen, trok men zich schijnbaar gehoorzaam en gedwee terug in de huizen. Op enkele dwarsliggers na. Maar zonder dwarsliggers ontspoort een samenleving, zij houden de maatschappij bij de les ondanks dat ze meestal uit hun nek kletsen. Zonder bielzen onder de rails ontspoort de trein. 

Het is niet die solidariteit welke Smet voor ogen heeft in zijn werk, veronderstel ik. Hij werd geïnspireerd door gestapelde tafels en stoelen in het café om de hoek. Werkloos werden deze in de pandemie aan de kant gezet, wachtend op betere openingstijden. Niemand kon er aanschuiven, niets mocht er zijn, geen activiteit, geen plezier. Niets, deuren op slot en lichten uit. Die metafoor van saamhorigheid in de gestapelde meubelstukken was voor Smet reden deze in min of meer abstracte composities te verwerken. De tafel is inspiratie, in het beeld van Smet heeft het nog de functie van dragen en schragen. Evengoed kan ik langs de poten kijken, en als door een poort ziende ontvouwt zich het landschap daar achterliggend. Geen landschap zoals dat zich normaal gesproken voor mijn ogen uitstrekt, maar een onherbergzame omgeving waarin een onheilspellende toekomst opdoemt. Helemaal in stijl van de huidige toestand in de wereld. 

Het is zo, zoals het is. De kunstenaar schouwt zijn wereld. Overziet en overdenkt. Geeft commentaar in beelden. Niet meteen wordt het zo opgevat als dat het zich openbaart, maar wie anders kijkt en doorziet zal de boodschap ofwel het verhaal herkennen. In de achterliggende periode van covid bleek de bevolking opeens het Nederlandse volk. Kende de Nederlander geen verschil meer onderling en werden hindernissen geslecht, want het virus overkwam ons allemaal. Maar na die crisis viel alles weer weg en trokken de muren opnieuw op. Werden de oude gewoonten en manieren haastig opgepakt en nagelopen. Edwin Smet zag dit allemaal aan, bezag zijn omgeving en zette daarbij kanttekeningen en voetnoten. Verbeelden zijn schilderijen eerst het samenwerken, het ondersteunen van zwakkeren, dat hij inspireerde op dus de gestapelde tafels in de horeca. Verticale poten die een horizontale dwarsligger ondersteunen. Daarna beeldt hij de onzekere toekomst uit. Een zwart gat zuigt de omgeving naar zich toe. Want de toekomst is onzeker.

De kunstenaar heeft een voorkeur voor de boom als onderwerp in zijn schilderijen. Nadat de tafel uitgebreid is doorgezaagd, zet Smet gedreven een boom op. De tape in het beeld vormt het bos, zetten de stammen en maken de takken. Het is een lawaaiig woud, het hout staat niet netjes in het gelid. Op rijen zoals de Nederlandse bossen zijn aangeplant. Het is in de geest van Smet een wirwar aan laag houtgewas, een sprokkelbos. En veelal verzamelen de dunne stammen zich rond een open plek of een kleine plas. Zag ik tussen de tafelpoten in schemer de morgen gloren, de komende tijd opdoemen, in het bos is de dageraad ongewis. Er ligt een onheilspellende sfeer op de loer tussen de bomen. Spiegelt het hout zich in water, op andere plekken ligt het voor dood aan de voeten van stammen. Hoewel het beeld klaar en helder is, is de sfeer duister en dreigend. 

Smet weet die onzekere toekomst, het wankele kompas waarop de wereld koerst, in schimmige composities te duiden. In het acryl en de vernis op doek vergeet ik dat tape is gebruikt voor de afbeelding. Het is de zetting van de schildering, het gebruik van kleurcombinaties, die de sfeer bepalen. Daarover strekken rechte lijnen zich uit. Krommen inkt en houtskool zich in speelse strepen. In het essentiële surrealisme is een werkelijk gevoel weergegeven. De sfeerbeelden drukken onmiskenbaar de actualiteit af en uit. Het is minder een abstracte vormgeving, en meer een gelaagd opgebouwde en schematisch beschouwde realiteit. Waarin een kwetsbaar wegwerpproduct een belangrijk element is geworden. Ik kan beschutting zoeken onder de tafel, veilig beschermd door het blad wanneer de hemel naar beneden komt. Of ik kan me terugtrekken tussen het hout en me concentreren in stilte. Mij beraden op de neergang van de aarde. Filosoferen over opbouw en afbraak, over de afgrond waarnaar wij met zijn allen onderweg zijn. De kunst van Edwin Smet houdt mij dan nog even op de been. In zijn composities kan ik mentaal beschutting vinden. Het werpt een nieuw licht op de zaak wanneer hij voor mij een wereld inricht: een plek om te landen en naar de hemel te reiken. “How to disappear completely”, voor het moment van de beschouwing verdwenen in de tijd van Edwin Smet. Volkomen volledig. Dat is mijn duidng.

Precariteit / Solidariteit. Recent werk 2022-2024. Edwin Smet. Publicatie in eigen beheer uitgegeven. Gelimiteerde editie bij solo-expositie in CaroArtGallery Deventer, februari-maart 2024.

[k3fanblog]

Best K3 song bracket! - Recap

I have a lot of data from the polls so I used it to make a full ranking of all 128 songs that made it to the bracket. For this I used two rules: songs that made it to later rounds would be ranked higher than songs eliminated earlier and within a round the songs would be ordered by the absolute number of votes they got, this felt fairer than the percentage, because almost anything got obliterated by Oya lélé, but for example Opa still managed to get 5 votes in the first round, which I think is more impressive than getting 4 votes in a poll with 20 votes in total. (Opa had a percentage of 11.4, 4 votes of 20 would be 20%), because a lower number of total votes seems to imply people cared less about both songs.

Anyway having said that, some fun facts:

3 songs only got 1 vote in total, De aarde beeft, K3 Kan Het! and Oh ja (Though Kus van de juf only got 1 vote in round 2)

Top 3 songs that did better than their original rank would have expected are: 3) Verliefd (3 biggetjes), was ranked at 103 and ended up in place 10; 2) Hokus pokus dikke dokus, was ranked at 119 and ended up in place 22, and; 1) Mr. De president, originally ranked 114th and ended in place 16

On the other hand top 3 songs that did worse than expected: 3) Whoppa! ranked 43 and ended in place 120; 2) Jij bent mijn Gigi, ranked 21 and ended in place 106, and; 1) Dans van de farao, ranked 14 and also ended up in place 106 (both got the same number of votes)

Hippie shake on the other hand performed exactly as expected, it was ranked 8th and ended up in 8th place

The highest ranking non-og songs are 10.000 luchtballonnen and Mamasé at a shared 18th place

The highest ranking hmj song is Superster at the 32nd place

Full ranking behind the cut

(I used Tumblr's enumerated list, so the shared places aren't shown. Just remember that from place 20 on most spots are pretty close together.)

Oya lélé

Tele-Romeo

Alle Kleuren

Hart verloren

De 3 biggetjes

Superhero

Frans liedje

Hippie shake

Toveren

Liefdeskapitein

Verliefd (3 biggetjes)

I love you baby

Ya ya yippee

Trouwen

Je hebt een vriend

Mr. De president

Heyah mama

10.000 luchtballonnen

MaMaSé

Leonardo

Feest

Hokus Pokus Dikke Dokus

Blub, ik ben een vis!

Loko le

Zou er iemand zijn op Mars?

Kuma hé

Eeuwig en altijd

Love boat baby

Baby come back

Luka Luna

1,2 doe met me mee

Superster

Verliefd

Zonder liefde

Waterval

Kusjesdag

Oma's aan de top

Pina Colada

Yippee yippee

Waar zijn die engeltjes

Hallo K3

Dieper dan de zee

Laat de wind maar waaien

Bikini vol zand

Dokter dokter

Op elkaar

Jongens zijn gek!

Roller Disco

Borst vooruit

Parels

Jij bent de bom!

Jij bent mooi

Yeke yeke

Willem-Alexander

Vleugels

Visje in het water

Wij zijn gibbertjes

Altijd blijven dromen

Zwaai als je verliefd bent

De wereld van K3

Mama's en papa's

Ushuaia

Lollypopland

Kus van de juf

Handjes draaien

De Weddenschapsgospel

Eyo!

Alice in Wonderland

Papapa

Amor

Meiden van de brandweer

Leukste van het land

Koning Willem-Alexander

Ali Baba

Bubbel

Nooit meer oorlog

Iedereen is anders

Mango mango

De politie

Play-O

De revolutie!

K3 Loves You!

Als het binnenregent

Beter als je danst

Disco Oma

Land van de regenboog

Ster aan de hemel

SMS

Hey hallo

Zonnestraaltje

Kusjessoldaten

Tjikke boem

Piramide van liefde

Prinses

Ster

Een ongelooflijk idee

Keileuke zomer

Liefde is overal

Jodelee

Parapluutje

En ik dans

Rokjes

De Gordel is er weer

Drums gaan boem

Verliefd zijn

Dans van de farao

Jij bent mijn Gigi

Eya Hoya!

Je mama ziet je graag

Jupiter

Liefde geeft je vleugels

Opa

K3-Airlines

Aliyee

Telepathie

Altijd van je dromen

Ra-ta-ta-ta

Iedereen K3

Zeg eens AAA

Whoppa!

Beroemd

Wat ik wil

Dubbeldekkertrein

Wanneer zie ik jou terug

Giddy-up-a-gogo

De aarde beeft

K3 Kan Het!

Oh ja

[owlbear33]

thinking about spaceship miniature scales, and like how big miniatures from some of the sci-fi I like are

Star Wars Armada doesn't have even a vaguely consistent scale, it has a vaguely sliding scale, so very big ships are smaller scale than the somewhat smaller ships, and fighters are huge (though that's common, at the scales a lot of capital ships are at fighters would be minuscule)

you get a LAAT/le patrol gunship (way way in front) at 1/53, right up to the Executor at 1/30547, not surprising given that ship is 19 kilometres long

X-wing similarly has a sliding scale, though that only ranges between 1/172 (one of the versions of the Tie Advanced) to 1/456 (the Corellian Corvette)

Dropfleet commander has most ships at 1/9150, a properly tiny scale though fighters are at 1/5000, Dropfleet has some nice minis, but not a great variety of styles with only 5 factions

the ships produced by Brigade Models are probably the ships I look at the most veraciously, coming in at approximately 1/3000 with fighters at 1/1500, I'm given to understand this is quite a common scale for spaceship miniatures

so where does this put some of my fave ships? the Kushan mothership (from homeworld) is at least in-game 2138.1m tall, a miniature of it in 1/3000 would be a little over 70cm tall the various frigates, destroyers and Cruisers in the 3-15cm range (frigates in the 100m ish range, destroyers in the 300ish range, and the heavy cruiser 430m). the small but very useful salvage corvet would have a model 1.22cm long

what of the ships of Schlock Mercenary, it's hard to know quite how big many of that comics ships are, we have measurements for the touch-and-go, 450m at when the Toughs first get hold of it, and in that state, a 1/3000 model would be small at 15cm long, but only 10cm following the remodel after Credomar we also know that the serial Peacemaker is 100m long, easy to convert to a 3.3cm model what about Battleplates, the Tunguska is according to the wiki a triangle (equilateral I assume) each side roughly 8km long, and the plate (so ignoring the annieplants) is a little under a kilometre thick. our model at 1/3000, would be a triangle with each side 2.6m long, and maybe 30cm thick, though most later Battleplates are significantly smaller, they still exist in the multi-kilometre range, I think I now know why Armada uses a sliding scale

it seems that in a lot of sci-fi, the bulk of capital ships keep to a limit of a few hundred metres in length, providing miniatures with lengths in single digits to a small few tens of cm in length, though occasionally ships with measurements in kilometres turn up causing miniature makers to flee

[euroadventure]

Espot - Sant Maurici d'Espot - Martinet

Vrijdag 28 april

Het zonnetje schijnt! Na mijn ontbijt rij ik terug naar beneden, naar het dorpje. Ik parkeer mijn auto en loop naar de shuttle taxi's. Ik had gisteren afgesproken dat ik om 9 uur daar zou zijn. Wanneer ik aankom is het nog 'tranquilo' want we vertrekken pas als het busje vol is, wordt mij verteld. Prima, dan ga ik eerst een cafe con leche drinken bij de lokale bar op de hoek.

Tegen half tien kan ik toch gaan, onderweg bij een camping pikken we nog mensen op vertelt de chauffeur. Het blijkt een jong Nederlands gezin uit Eindhoven te zijn. We raken gelijk gezellig aan de praat. Ger, Yvon en hun drie kinderen Floris, Vilein en Valerie (ik hoop dat ik het goed onthouden heb 😉) gaan net als ik de route rond het meer 'Sant Maurici d'Espot' wandelen. Extra respect voor hun, omdat hun jongste dochter 4 jaar oud is en Yvon zwanger is 🙌🏻.

Bij het startpunt lopen zij de Ratera ronde van west naar oost en ik net andersom. Ook plak ik er nog een stukje aan vast. Ik loop nog door naar de 'Refugi d'Amitges'.

Er is inmiddels wat sluierbewolking, maar toch voel ik het zonnetje toch ook goed branden. Al snel loop ik in mijn t-shirt verder.

Ik start bij het grote meer en het uitzicht is al erg mooi in het ochtendlicht.

Ik word het bos in gestuurd richting 'Cascade Ratera', een mooie waterval maar ik had er misschien iets meer van verwacht...of misschien ben ik al wat verzadigd door alle watervallen die ik in mijn leven heb gezien 😂.

Na de waterval loop ik vooral omhoog en kom ik bij het meer 'Estany de Ratera' uit wat er prachtig bij ligt, zeker wanneer de zon nog even goed doorkomt. Mijn eerste stop, even wat drinken en eten, voor ik weer verder wandel.

Het meer laat ik achter me en ik sla af richting de berghut.

Voor ik daar ben passeer ik wederom een meer 'Estany de les Obagues de Ratera' (meren vervelen daarentegen nooit 😊) ook hier geniet ik weer volop!

Ik ben hier totaal alleen, samen met een eend 🦆 die hier in het meer ronddobbert.

Heerlijk...ook hier even een korte break 😊.

Ik tik de 2440m aan voor ik uiteindelijk uitkom bij de berghut.

Naast de berghut blijkt er nog een groot meer te liggen 'Estany Gran d'Amitges'. Dit meer is nog bijna geheel bevroren. Hier hou ik mijn lunchpauze en blijf hier zeker een half uur rondhangen.

Ik daal weer af naar de Ratera route en wanneer ik net weer op de route ben, kom ik het Nederlandse gezin weer tegen. Tot nu toe heeft de jongste nog alles zelf gelopen en ze vertelt het met veel trots. Ook vertellen ze mij dat er straks nog een lastig stuk komt door sneeuw en water van een kleine waterval. Ik ben benieuwd!

Ik loop verder en heb nog een prachtig uitzicht over het grote meer 'Sant Maurici d'Espot'.

En dan kom ook ik bij de waterval en het stuk sneeuw. Het lukt mij vrij aardig om het stuk te passeren, maar ik heb dan ook wandelstokken. Ook ik zak een keer diep weg in de sneeuw...hoe hebben ze dit gedaan met de kids? Wauw, nogmaals respect!

Uiteindelijk ben ik tegen 15uur weer bij de shuttle standplaats, waar ook de Nederlanders inmiddels aan komen lopen. De jongste, maar ook de andere kinderen hebben alles zelfstandig gewandeld, superknap!

We moeten nog even wachten op de shuttle en kletsen nog wat bij. Wat blijkt...Ger, Yvon en de kinderen komen haast elke zomer naar Zoutelande toe, zo ook komende zomer. Hoe toevallig is dat nu weer?! Wie weet komen we elkaar dan nog tegen deze zomer 😎.

We nemen afscheid en ik reis vandaag weer verder. Ik sla nog wat te drinken in voor ik doorrijd. Ik rij richting een plaatsje vlak voor het dorpje Estana. Morgenochtend kan ik, mits het mooi weer blijft, daar nog een simpele wandeling maken. Onderweg weer prachtige vergezichten!

In La Seu d'Urgell waar ik vorig jaar nog op een camperplaats heb gestaan stop ik voor grote inkopen te doen. Ik blijf er nu niet, maar rij nog een twintig minuten verder tot het dorpje Martinet waar ik vanacht wel blijf staan. Ik kan nog tot half 11 prima buiten zitten zonder jas, overdag was de temperatuur in het dal inmiddels opgelopen tot 27,5 graden...