#Kaukaz

[witekspicsoldpostcards2]

People / types from OSETIA (part of Georgia, now in Russia). Below men from CAUCASUS / KAUKAZ. Note the red old russian stamps attached:

[witekspicsoldpostcards]

Postcards that show people (types) from ASIA:

ALTAJ - KIRGIZIA

unknown

KAUKAZ / CAUCASUS

[lalitote]

Na pierwszy dzień w górach Kaukazu, mieliśmy tylko jeden plan - klasztor Cminda Sameba położony na ponad 2170m n.p.m, szlakiem pieszym z naszego hotelu. Trasa najpierw wiodła przez wioskę, łagodnie pnąc się do góry, by za wioską zmienić się w ubitą ścieżkę pieszą, która stała się dużo bardziej stroma. Widoki wynagradzały trudy wspinaczki, wzdłuż trasy w dole widać było strumień, a w górze ruiny wieży obronnej. Drobne skałki sprawiały że nawet dzieci nie marudziły szczególnie. Po pokonaniu 400m w górę, mogliśmy stanąć przed górującym nad okolicą klasztorem. Z jego tarasów, rozpościerał się cudowny widok na Kazbek. Aż żal wracać na dół, gdy taka góra wydaje się już na wyciągnięcie ręki.

[maciekzawadzkitheatre]

Prometheus Bound - tragedian Aeschylus Protagonist- Prometheus, who risked his life in “ luxury” you could say as he was a titan that visited the Olimp on a daily basis. He risked it by helping people in ways such as giving them fire that he had stolen from Olimp and also how to trick the gods by covering the fat of animals with skin. Antagonist- Zeus, was not keen on Prometheus behaviour. He decided to make him pay for what he did. The punishment would be getting his liver eaten every day by an eagle as it would regenerate.

Climax- It was when Prometheus got sentenced for eternal punishment in hell, he was chained to the Kaukaz rock.

T- tension ; between Zeus and Prometheus, he does not like to do what Zeus tells him to do and decided to help humans by showing them how to trick gods.

E-emotions; This story evokes emotions like anger as prometheus only helped humans , basically people just like us and got brutally punished for it

A-atmosphere; The atmosphere is rather tense as Zeus is really upset about prometheus behaviour that cost him to get only skin and fat from humans. The protagonist didn't care about the consequences and kept helping humanity

M- Prometheus has sacrificed his peaceful life for a greater good such as helping humanity forward in education and lots of other things , which caused him to become hell's prisoner .

[turystycznyninja]

Podróż do Gruzji intryguje już na samym etapie planowania. Kraj ten oferuje zarówno górskie krajobrazy Kaukazu, jak również piaszczyste wybrzeża Morza Czarnego. Organizując wyprawę na własną rękę, zyskujesz swobodę wyboru miejsc i atrakcji, które chcesz zobaczyć. Od pełnych życia ulic Tbilisi po zaciszne wioski w Swanetii – każde miejsce kryje w sobie historie warte poznania. Jak więc zaplanować trasę? Możesz wybierać spośród dolin, kanionów, zamków czy starożytnych klasztorów. Oto kilka sprawdzonych wskazówek, które pomogą Ci stworzyć własną ścieżkę przez Gruzję. Sprawd�� też czy w Gruzji są rekiny Przeloty. Gdzie szukać i na co zwracać uwagę? Planując lot do Gruzji na własną rękę, warto zacząć od podstawowych poszukiwań tanich przelotów. Nie zaszkodzi regularnie monitorować tanie linie lotnicze i mniej popularnych przewoźników, swobodne terminy rzadko są eksponowane przy wyszukiwaniach last minute. Stawiając na elastyczność dat, można oszczędzić sporo pieniędzy. Wyszukiwarki jak Skyscanner czy Kayak oferują nawet alerty cenowe, dzięki którym nie przegapisz okazji. Szukając dogodnych połączeń, warto skupić się na miastach takich jak Kutaisi czy Tbilisi. Bezpośrednie loty są wygodniejsze, lecz czasem zaskakująco tanie bywają opcje z przesiadkami, zwłaszcza w nieoczywistych krajach. Zawsze sprawdzaj warunki bagażowe – nie wszystkie linie są przyjazne podróżnikom z plecakami. Przeloty. Gdzie szukać i na co zwracać uwagę? / unsplash.com / nika tchokhonelidze Nie ignoruj lokalnych przewoźników. Latanie z gruzińskimi liniami może być interesującą częścią podróży – oferują one możliwość doświadczenia gruzińskiej gościnności już w powietrzu, a często proponują bardziej atrakcyjne ceny niż duże europejskie linie. Często zapominamy o możliwości korzystania z portów regionalnych gruzińskich – uwaga na często zupełnie różne godziny lotów każdej linii. Podróżowanie poza sezonem turystycznym może obniżyć ceny biletów i unikniesz tłumów na lotniskach. Choć zimą nie zobaczymy Kaukazu w pełnej krasie, zwiedzanie pustszych miejsc jak zapierające dech w piersiach twierdze w Achalciche czy Batumi w spokojniejszej atmosferze ma swoje uroki. Należy pamiętać o polityce odwołania i zmiany rezerwacji w czasach pandemii; różne linie aktualizują ją dosyć często, więc lepiej poznać zasady przed zakupem, niż później żałować. Dobre planowanie z wyprzedzeniem znacznie ułatwia każdą część podróży do Gruzji - od wyboru linii lotniczych po pierwszy rzut oka na Kaukaz z samolotu! Sprawdź także ile trwa lot do Gruzji Noclegi. Z jakich opcji skorzystać? Noclegi w Gruzji kryją w sobie taką różnorodność, która pozwala każdemu znaleźć coś dla siebie. Zaangażuj się w lokalne gospodarstwa agroturystyczne, wybierz swojski dom urządzony z sercem, gdzie poranki przynoszą urzekający zapach regionalnej kuchni oraz serdeczną gościnność. Osobom ceniącym swobodę polecam hostele w pełnych życia Tbilisi – to wyjątkowa szansa na poznanie nowych ludzi, którzy mają fascynujące historie do opowiedzenia. Jeżeli marzysz o bardziej kameralnym doświadczeniu, komfortowe pensjonaty oferują świetne warunki za rozsądne ceny. Stanęli na uboczu gwaru miast, otoczone przyrodą, stwarzają niezapomniane okazje do relaksu po wspinaczce na Kaukazie czy pieszych wędrówkach po Kachetii. Alternatywnie, nocleg w prywatnych apartamentach będzie doskonałym rozwiązaniem dla kogoś poszukującego większej swobody i przestrzeni – dostosuj wnętrze do własnego rytmu dnia. Jeśli decydujesz się na nadmorskie Batumi, wybierz hotel z widokiem na Morze Czarne, gdzie poranne spacery brzegiem złocistej plaży należą do najprzyjemniejszych chwil dnia. Niezależnie od wybranej formy zakwaterowania, nie zapomnij rezerwować z wyprzedzeniem – liczy się każda chwila, którą wykorzystasz na eksplorację tego wyjątkowego kraju. Czytaj też o tym co warto przywieźć z Gruzji Jak poruszać się będąc w Gruzji? Podróżowanie po Gruzji to prawdziwa przygoda. Cała gama środków transportu umożliwia dotarcie do najbardziej odległych zakątków.

Marszrutki, czyli tanie minibusy, to doskonały sposób na ekonomiczne zwiedzanie. Ich siatka połączeń sięga niemal każdego miasta i większej wioski. Jeśli cenicie komfort, wypożyczalnie samochodów oferują szeroki wybór pojazdów, idealnych na gruzińskie szlaki i drogi pośród gór. Taksówki to kolejna opcja dla tych, którzy cenią wygodę i elastyczność. Ważne jest, żeby przed każdym przejazdem ustalić cenę. Łatwo również złapać autostop, zwłaszcza w rejonach turystycznych. Gruzini znani są z gościnności i chętnie podwożą przyjezdnych. Jak poruszać się będąc w Gruzji? / unsplash.com / Mariam Antadze Dla planujących zwiedzanie Tbilisi, metro i autobusy to świetne środki lokomocji. Bez trudu dojedziecie nimi do większości atrakcji. Kartę komunikacji publicznej warto posiadać, aby korzystać z infrastruktury miejskiej na korzystnych warunkach. Pamiętajcie o elektryzujących podróżach koleją — choć siatka nie dorównuje ścisłości tej w innych krajach Europy, z pewnością można odkryć malownicze trasy przez góry. Pociąg z Tbilisi nad Morze Czarne przybliży Wam piękno gruzińskich widoków ze specjalnej perspektywy. Odkryj, jak zorganizować podróż samodzielną na Seszele Czy warto zadbać o ubezpieczenie? Podróżując po Gruzji na własną rękę, szczególnie warto rozważyć kwestię ubezpieczenia. To państwo ma wiele do zaoferowania – malownicze krajobrazy, bogatą kulturę i wyjątkową gościnność, jednak zawsze istnieje element nieprzewidywalności. Zabezpieczenie w postaci ubezpieczenia turystycznego pozwala skupić się na odkrywaniu kraju, niezależnie od ewentualnych incydentów. Gruzińskie drogi, choć prowadzą do niezwykłych miejsc, mogą być pełne wyzwań. Wspinaczki w Kaukazie czy wędrówki po górskich szlakach to doświadczenia warte przeżycia, lecz niosą ze sobą ryzyko związane z nieprzewidzianymi sytuacjami zdrowotnymi lub wypadkami. Ubezpieczenie podróżne obejmujące również ochronę przed kradzieżą czy zagubieniem bagażu zdecydowanie zwiększa komfort i bezpieczeństwo podróży. Upewnij się więc, że polisa pokrywa najważniejsze czynniki związane z charakterem Twojej wyprawy. Wybierając się na wyprawy samochodowe po mniej uczęszczanych drogach, dodatkowa ochrona samochodowa również może okazać się przydatna. Podczas moich podróży przez Gruzję takie zabezpieczenie przyniosło mi nieoceniony spokój ducha. Dzięki temu zapewnisz sobie ochronę w przypadku konieczności nagłej interwencji medycznej czy nieprzewidzianych zdarzeń logistycznych. Materiał pokazuje, jak wiele korzyści niesie za sobą zaplanowane ubezpieczenie. Odwiedzający ten piękny kraj zyskują tym samym szansę na doświadczenie go bez stresu i obaw. Czytaj również o wyjeździe na własną rękę na Mauritius. Co warto wiedzieć planując podróż do Gruzji na własną rękę? Planując podróż do Gruzji na własną rękę, zacznij od zrozumienia lokalnej kultury i zwyczajów. Gruzini są niezwykle gościnni i otwarci na turystów, więc śmiało korzystaj z możliwości zagłębiania się w codzienne życie mieszkańców. Język gruziński może stanowić wyzwanie, dlatego warto nauczyć się kilku podstawowych słów – w tym kraju drobne gesty są naprawdę doceniane. Zadbaj o odpowiednią logistykę. Transport publiczny jest dosyć rozwinięty: marszrutki, czyli minibusy, to popularna forma poruszania się między miastami. Jednak jeśli planujesz odwiedzić bardziej odległe zakątki, wynajem samochodu może okazać się niezbędny. Drogi bywają wyboiste, ale widoki zrekompensują każdy trud. Co warto wiedzieć planując podróż do Gruzji na własną rękę? / shutterstock.com / MKavalenkau Gruzja kusi swoją różnorodną kuchnią. Znajdziesz tu wszystko – od aromatycznych chinkali po adżarskie chaczapuri pełne ciągnącego się sera. Skosztuj także lokalnego wina; Gruzja jest jednym z najstarszych regionów winiarskich na świecie. Nie zapomnij o papierach! Sprawdź wymogi wizowe oraz termin ważności paszportu. W planowanie podróży wpleć również ubezpieczenie zdrowotne i rozważ wykupienie polisy turystycznej. Na wszelki wypadek zapisz numery kontaktowe lokalnych placówek leczniczych i ambasady.

Pamiętaj o szacunku dla przyrody podczas górskich eskapad po Kaukazie czy spacerach nad Morzem Czarnym. Ponadto przed wyjazdem warto zaznajomić się z aktualnymi wymogami sanitarnymi i przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa. Mając to wszystko na uwadze, czeka cię prawdziwa przygoda odkrywania gruzińskich wschodów i zachodów słońca!

[hlas-slobody]

Sibír: Byť či nebyť? | #6 Aktivácia supervulkánov a vulkanických systémov

Dobrovoľník ALLATRA odhaľuje budúcnosť celého ľudstva…

Rázová vlna by sa šírila nielen cez atmosféru a zemskú kôru, ale aj hlboko do plášťa. Vzhľadom na to, že všetky supervulkány sú prostredníctvom roztaveného plášťa spojené do jedného magmatického systému, seizmické vlny z takej silnej explózie, akú spôsobil sibírsky plume, by v prvý deň nepochybne vyvolali okamžitú detonáciu ďalších supervulkánov v kaskádovej reťazovej reakcii.

To by pravdepodobne vyvolalo erupcie mnohých sopiek na celom svete bez ohľadu na ich typ alebo súčasný stav aktivity. V takom prípade môžeme očakávať mohutné supervýbuchy Yellowstonu a Long Valley v USA, Campi Flegrei v Taliansku, Toby v Indonézii, Aira v Japonsku, Taupo na Novom Zélande a všetkých ostatných supervulkánov.

Informácie

Sibír: Byť či nebyť? | #6

Aktivácia supervulkánov a vulkanických systémov

Okrem erupcií supervulkánov môžu začať vybuchovať aj mnohé ďalšie sopky nachádzajúce sa pozdĺž Pacifického ohnivého kruhu a v iných seizmicky aktívnych oblastiach. Medzi pravdepodobných kandidátov patrí hora Fudži v Japonsku, Krakatau a Merapi v Indonézii, Vezuv a Etna v Taliansku, Popocatépetl v Mexiku, sopečné polia na Kamčatke, sopky v Andách a na Aljaške a subglaciálne sopky v západnej Antarktíde. Očakáva sa, že sa prebudia aj spiace sopky, ako napríklad hora Ararat v Türkiye, hora Elbrus na Kaukaze, Laacher See v Nemecku, Kilimandžáro a Nyiragongo v Afrike a spiace sopky na Arabskom polostrove.

Kyslé dažde

Za zmienku stojí aj to, že ničivé uvoľňovanie sopečného popola a oxidu siričitého spôsobí, že všetky dažde budú kyslé. Pre výpočty si uveďme erupciu Yellowstonu pred 630 000 rokmi, ktorá nebola najsilnejšia. Je známe, že emisie síry z tejto erupcie predstavovali 500 megaton oxidu siričitého. Najväčšia erupcia Yellowstonu spred 2,1 milióna rokov bola niekoľkonásobne silnejšia. Preto kvôli škálovaniu vynásobme toto číslo 3 a potom 1 000, aby sme odhadli emisie oxidu siričitého z erupcie Sibírskej pľuzgierovej sopky, pričom vylúčime príspevky z iných sopiek. Predpokladaný objem emisií oxidu siričitého bude predstavovať približne 1 500 000 megaton, teda 1,5 × 10¹² ton, čo je približne miliónkrát viac ako emisie z veľkých sopečných erupcií, ako bola napríklad erupcia sopky Tambora v roku 1815 („rok bez leta“), počas ktorej sa uvoľnilo 100 miliónov ton SO₂.

Pri takýchto masívnych emisiách zo sibírskeho chumáča by zlúčeniny síry zotrvali v atmosfére niekoľko desaťročí a postupne by sa zrážali ako kyslé dažde, až kým by sa aerosóly úplne neusadili zo stratosféry. Výpočty naznačujú, že primárny vrchol kyslého dažďa by trval 3 až 10 rokov v závislosti od klimatických cirkulačných modelov a distribúcie látok.

Sibír: Byť či nebyť? | #6

Aktivácia supervulkánov a vulkanických systémov

V regiónoch Ruska, ktoré sú najbližšie k epicentru úniku SO₂ a sú obklopené hustými kyslými mrakmi, sa môžu vyskytnúť zrážky s pH nižším ako 1,5, čo zodpovedá zriedenej kyseline sírovej, ktorá ničí vegetáciu. Mnohé vodné plochy by sa zmenili na kyslé jazerá s pH približne 2 až 3, čím by sa stali neobývateľnými pre ryby, vodné rastliny a mikroorganizmy.

Rýchlym okyslením pôdy by sa vylúhovali dôležité minerály potrebné pre život rastlín. V globálnom meradle by sa zničila vegetácia, pretože vysoká kyslosť poškodzuje listy, korene a konáre.

Vodné systémy vrátane tých, ktoré zásobujú pitnou vodou, by sa bez extrémnych filtračných opatrení stali nepoužiteľnými.

Kyslé dažde by tiež spôsobili koróziu infraštruktúry; budovy z cementu, mramoru a kovov by sa v dôsledku kyslých zrážok rýchlo znehodnotili (keďže zlúčeniny síranov urýchľujú koróziu).

Treba však poznamenať, že koncentrované kyslé dažde by globálne ovplyvnili ľudstvo len počas prvých mesiacov po erupcii. Časom by sa tieto dažde obmedzili na určité regióny. S nástupom sopečnej zimy by sa väčšina zrážok zmenila na sneh. Napriek tomu by kyslé zrážky ešte pred úplným globálnym ochladením zničili rozsiahle oblasti flóry a fauny.

Sibír: Byť či nebyť? | #6

Aktivácia supervulkánov a vulkanických systémov

Vulkanická zima

Kombinované účinky výbuchu sibírskej sopky spolu so súčasne spustenými erupciami mnohých sopiek by boli katastrofálne. Masívne emisie popola, plynov (najmä SO₂) a aerosólov do atmosféry by viedli k hlbokým zmenám v zemskej atmosfére a hydrosfére. Výbuch by vyvrhol obrovské množstvo sopečného popola, plynov a aerosólov, ktoré by účinne blokovali slnečné svetlo po celé desaťročia. Zemský povrch by sa počas tohto obdobia ponoril do takmer úplnej tmy. Žiara z lávových prúdov a požiarov by sotva osvetľovala hustú oblohu plnú popola.

Keďže obrovské množstvo sopečného popola a síranových aerosólov v stratosfére by odrážalo časť slnečného svetla, energetická bilancia Zeme by bola narušená (na povrch by sa dostávalo menej tepla). To by viedlo k rýchlemu ochladeniu atmosféry, čím by sa planéta dostala do obdobia extrémneho ochladenia trvajúceho niekoľko desaťročí, čo by sa dalo označiť ako „hypervulkanická zima“. Z planéty by sa stala „ľadová guľa“, pričom väčšina povrchu Zeme - s výnimkou niektorých rovníkových oblastí - by sa stala príliš studenou na to, aby sa na nej udržal život.

Sibír: Byť či nebyť? | #6

Aktivácia supervulkánov a vulkanických systémov

Vulkanická zima

Historické údaje môžu pomôcť odhadnúť rozsah ochladenia. Napríklad počas najsilnejšej erupcie Yellowstonu pred 2,1 miliónmi rokov klesli globálne teploty v priemere o 3 až 5 °C. Škálovanie emisií aerosólov a sopečného popola na veľkosť explózie sibírskeho plumu naznačuje nasledovné.

Predpokladá sa, že globálne teploty klesnú približne o 37 °C. V polárnych oblastiach môžu teploty klesnúť o 50 °C alebo viac, čo spôsobí zamrznutie všetkých hlavných vodných plôch v miernom pásme vrátane severného Atlantiku a častí Tichého oceánu. V stredných zemepisných šírkach môžu teploty klesnúť o 35 - 40 °C, čo povedie k zániku vegetácie a rozsiahlemu vymieraniu.

Náhly pokles teploty by narušil súčasné modely atmosférickej a oceánskej cirkulácie. Oceány by začali zamŕzať, počnúc povrchovými vrstvami a pobrežnými oblasťami. Globálny ekosystém morskej flóry a fauny by prakticky zanikol.

V tropických oblastiach sa očakáva pokles teploty o 20 - 25 °C. V dôsledku toho by sa aj tropické oblasti stali ľadom pokryté a neobývateľné v dôsledku silného ochladenia a narušenia atmosférickej cirkulácie.

Takmer všetka pôda by sa stala neúrodnou v dôsledku mrazu, tmy a nedostatku fotosyntézy. Potravinové reťazce by sa katastrofálne zrútili: zlyhanie poľnohospodárstva spolu s masovým vymieraním rastlín a živočíchov by viedlo k vyhynutiu väčšiny druhov vrátane ľudí. Dočasne by mohli prežiť len hlbokomorské alebo termofilné mikróby a malé prežívajúce ľudské kolónie v umelých klimatických podmienkach (napríklad v podzemných úkrytoch).

Sulfátové aerosóly, ktoré zostávajú v stratosfére celé desaťročia, by účinne blokovali slnečné svetlo, čím by sa účinky tejto hypervulkanickej zimy predĺžili. Zem by však zostala neobývateľná oveľa dlhšie. Aj po usadení popola by trvalo stovky alebo dokonca tisíce rokov, kým by sa na planéte obnovila prirodzená rovnováha v dôsledku rozsiahleho zamrznutia oceánov, ľadovcov a následnej globálnej environmentálnej katastrofy.

pozrite si celé video Sibír: Byť alebo nebyť? | #6 na kanáli Hlas slobody na kanáli Dušan Valeček.

klimatická správa O PROGRESIJI

[naturapedia]

Złoto gór w obronie Twojego zdrowia

Najlepszej jakości mumio zwane również "złotem gór" wydobywa się w trudno dostępnych regionach wysokogórskich gdzie panują specyficzne warunki sprzyjające jego formowaniu. Kluczowe obszary wydobycia mumio to:

1. Góry Himalajskie (Nepal, Indie, Bhutan, Pakistan)

Uważane za jedno z głównych źródeł najwyższej jakości mumio szczególnie w rejonach Ladakh i Uttarakhand w Indiach oraz Dolinie Kali Gandaki w Nepalu.

Himalajskie mumio wyróżnia się bogatą zawartością minerałów i kwasów fulwowych dzięki specyficznym warunkom klimatycznym i geologicznym.

2. Góry Ałtaj (Rosja)

W Rosji mumio jest pozyskiwane głównie w Górach Ałtaj, znanych z czystego środowiska i nietkniętej przyrody.

Ałtajskie mumio jest cenione za wysoką zawartość bioaktywnych składników i dużą czystość.

3. Góry Tien-Szan (Kirgistan, Kazachstan, Uzbekistan)

Region Tien-Szan w Azji Środkowej dostarcza mumio, które od wieków jest wykorzystywane w tradycyjnej medycynie ludów tych terenów.

Warunki klimatyczne oraz izolacja geograficzna gwarantują wysoką jakość tego surowca.

4. Kaukaz (Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Rosja)

Mumio z Kaukazu jest cenione za swoją różnorodność składu mineralnego i organicznego.

Wydobywane głównie w regionach Gruzji i Rosji, jest tradycyjnie stosowane w medycynie ludowej.

5. Pamiry (Tadżykistan, Afganistan)

Mumio wydobywane w rejonach Pamirów wyróżnia się dużą czystością oraz koncentracją składników aktywnych.

Jest znane z wysokiej jakości ze względu na niską zawartość zanieczyszczeń i tradycyjne metody wydobycia.

Narum Mumio

Co wpływa na jakość mumio?

Czystość środowiska: Najlepsze mumio pochodzi z miejsc oddalonych od przemysłu i zanieczyszczeń.

Skład mineralny: Regiony z bogatymi warstwami geologicznymi dostarczają mumio o wysokiej zawartości minerałów i kwasów huminowych.

Metody wydobycia i oczyszczania: Tradycyjne metody pozyskiwania i przetwarzania bez użycia chemikaliów pomagają zachować wszystkie cenne właściwości mumio.

Jakie mumio wybrać?

Najlepiej wybierać mumio, które pochodzi z renomowanych źródeł, jest odpowiednio oczyszczone i certyfikowane. Warto sprawdzić, czy dany produkt jest testowany na zawartość metali ciężkich i innych zanieczyszczeń. Dobrej jakości mumio jest dostępne w formie żywicy, kapsułek, proszku lub tabletek.

Mumio, znane również jako "górska żywica", to naturalna substancja o szerokim spektrum właściwości zdrowotnych. Jest bogate w minerały, kwasy organiczne, aminokwasy, mikroelementy i inne bioaktywne związki, które mają korzystny wpływ na organizm. Oto główne właściwości mumio:

1. Właściwości regeneracyjne

Przyspieszenie gojenia się ran: Dzięki zawartości składników bioaktywnych mumio wspomaga regenerację tkanek, redukuje blizny i łagodzi podrażnienia.

Odbudowa kości i stawów: Wspiera proces mineralizacji kości, co czyni je bardziej odpornymi, oraz pomaga w regeneracji chrząstki stawowej.

Łagodzenie kontuzji: Może być stosowane w przypadku złamań, stłuczeń, czy stanów zapalnych stawów.

2. Wsparcie układu odpornościowego

Właściwości immunomodulujące: Mumio stymuluje aktywność układu odpornościowego, wspierając organizm w walce z infekcjami wirusowymi, bakteryjnymi i grzybiczymi.

Antybakteryjne i przeciwwirusowe: Substancje zawarte w mumio wykazują działanie hamujące rozwój patogenów.

3. Działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe

Redukcja stanów zapalnych: Mumio zmniejsza stany zapalne w organizmie, zarówno w tkankach miękkich, jak i w stawach.

Uśmierzanie bólu: Często stosowane w terapii bólu stawów, mięśni i kości.

4. Poprawa funkcji układu pokarmowego

Regulacja trawienia: Wspomaga pracę jelit, redukuje wzdęcia, bóle brzucha i poprawia wchłanianie składników odżywczych.

Łagodzenie wrzodów: Dzięki właściwościom regeneracyjnym mumio pomaga w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy.

Ochrona wątroby: Wspiera procesy detoksykacji organizmu i regenerację komórek wątroby.

5. Działanie adaptogenne

Redukcja stresu: Mumio pomaga organizmowi adaptować się do stresu, zarówno fizycznego, jak i psychicznego.

Poprawa energii: Wzmacnia wytrzymałość fizyczną i psychiczną, co czyni je popularnym środkiem wśród osób aktywnych fizycznie i sportowców.

6. Wspieranie układu krążenia

Poprawa krążenia: Mumio wspiera elastyczność naczyń krwionośnych i poprawia przepływ krwi.

Regulacja ciśnienia krwi: Może pomagać w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia.

Obniżenie poziomu cholesterolu: Regularne stosowanie mumio wspiera zdrowie układu sercowo-naczyniowego.

7. Działanie antyoksydacyjne

Neutralizacja wolnych rodników: Mumio chroni komórki przed stresem oksydacyjnym, który jest przyczyną przedwczesnego starzenia się organizmu i wielu chorób przewlekłych.

Wsparcie zdrowia skóry: Chroni skórę przed uszkodzeniami spowodowanymi przez promieniowanie UV i inne czynniki środowiskowe.

8. Wspomaganie zdrowia hormonalnego

Regulacja hormonów: Mumio może wspierać równowagę hormonalną, co jest szczególnie ważne dla kobiet i mężczyzn zmagających się z problemami hormonalnymi.

Wsparcie płodności: Substancje zawarte w mumio mogą pozytywnie wpływać na zdrowie reprodukcyjne, poprawiając jakość plemników i wspierając zdrowie jajników.

9. Wspieranie układu nerwowego

Poprawa funkcji poznawczych: Może wspierać koncentrację, pamięć i procesy uczenia się.

Łagodzenie zmęczenia: Pomaga w regeneracji po wysiłku umysłowym i fizycznym.

10. Działanie detoksykujące

Oczyszczanie organizmu: Pomaga usuwać toksyny i metale ciężkie z organizmu, wspierając zdrowie nerek i wątroby.

Podsumowanie

Mumio to wszechstronny suplement, który działa na różnorodne układy w organizmie. Dzięki bogactwu składników odżywczych wspiera regenerację, wzmacnia odporność i poprawia ogólne funkcjonowanie organizmu. Jest stosowane w profilaktyce i terapii wielu schorzeń, a także jako środek wspomagający w codziennej pielęgnacji zdrowia. Aby cieszyć się jego pełnymi korzyściami, warto wybierać produkty pochodzące z certyfikowanych źródeł, które gwarantują czystość i wysoką jakość tego naturalnego skarbu gór.

[koval-ptaki-birds]

71) Corvus corone; Wrona siwa, wrona, hooded crow (wrona kapturowa), scald-crow (oparzona wrona), hoodie - gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący Eurazję oraz niewielkie obszary w północnej Afryce. Zasadniczo wędrowny, choć duża część osobników jest już osiadła (zwłaszcza populacje miejskie). Nie jest zagrożony.

Wrona jest typowym przykładem powstania z jednego pierwotnego gatunku, pod wpływem ery lodowcowej, dwóch odmiennych form różniących się miejscami występowania, ale nie trybem życia (podzielono je na 2 czarne i 4 siwe podgatunki). Do niedawna wrona siwa uznawana była za jeden z podgatunków wrony Corvus corone, jako Corvus corone cornix, jednak ostatnie badania (Parkin et al., 2003) wykazały, że ze względu na znaczne różnice w upierzeniu, kojarzenie selektywne oraz zmniejszoną genetyczną żywotność mieszańców, wrona siwa i czarnowron powinny być traktowane jako dwa osobne gatunki, mimo że mieszańce są płodne. Chociaż nie wszyscy autorzy akceptują ten pogląd. Również inny z dawniejszych podgatunków, wrona amerykańska (Corvus (corone) brachyrhynchos), uzyskał już status osobnego gatunku. Historycznie wyróżniano sześć podgatunków C. corone, które zamieszkują:

C. corone orientalis – środkowa i wschodnia Azja

wrona siwa (C. corone cornix) – północna i wschodnia Europa

czarnowron (C. corone corone) – północna i zachodnia Europa

C. corone sharpii – Sardynia, Sycylia, Półwysep Apeniński, południe Półwyspu Bałkańskiego, Azja Mniejsza, Mołdawia, Ukraina, Kaukaz, Ałtaj, Kazachstan i dalej na wschód po Iran i Turkmenistan

C. corone pallescens – Cypr, południe Azji Mniejszej, Lewant i Egipt oraz Mezopotamia

C. corone capellanus – Irak i Iran.

To ujęcie systematyczne podtrzymują m.in. autorzy Kompletnej listy ptaków świata oraz listy ptaków świata opracowywanej przez BirdLife International i autorów Handbook of the Birds of the World. W ujęciu systematycznym, które dzieli ten takson na dwa odrębne gatunki, czarnowron (Corvus corone) obejmuje podgatunki corone i orientalis, a wrona siwa (Corvus cornix) – pozostałe cztery. To ujęcie stosuje m.in. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) czy Clements Checklist of Birds of the World.

Występuje w północnej i wschodniej Europie od Półwyspu Apenińskiego i Łaby po Ural (dotyczy węższego ujęcia systematycznego). Pierwotnie specjacja następowała w południowo-wschodniej Europie i w cieplejszych strefach Azji. Gnieździ się na rozleglejszym terytorium niż blisko spokrewniony gatunek – czarnowron. Wyraźne wędrówki i regularne koczowanie u wron siwych podejmują przeważnie młode ptaki (choć tylko po Europie). W Europie Środkowej w pasie o szerokości kilkudziesięciu kilometrów (70–150 km) o rozciągnięciu południkowym wrona występuje wraz z czarnowronem (ten występuje głównie w Europie Zachodniej). To powoduje powstawanie tu mieszanych par i mieszańców z różnym udziałem w upierzeniu barwy czarnej i szarej. Ewolucja nie preferuje żadnego z tych gatunków, a i mieszańce nie wykazują większego dostosowania adaptacyjnego do panujących warunków, toteż ta niewyraźna linia graniczna między nimi pozostaje od lat bez zmian. W innym przypadku bardziej ekspansywna forma rozprzestrzeniłaby się stopniowo na terytorium drugiej z nich. Czasem jednak spotyka się osobniki jednego gatunku w głębi areału zamieszkiwanego przez drugi. Są to głównie osobniki młode, które jeszcze nie założyły własnych gniazd i prowadzą koczowniczy tryb życia. Znajdują w nowych warunkach inaczej upierzonych partnerów i osiadają tam już na stałe.

W Polsce średnio liczny ptak lęgowy. Najliczniejsza w górach (dolatuje do 1300 m n.p.m.) i na pogórzu, w dolinach rzek i nad jeziorami. Od lat 30. ubiegłego wieku zaczęła gnieździć się w Warszawie, a później także w innych większych miastach (Poznań – od lat 50., Wrocław, Kraków, Gdańsk – od lat 70.). Dawniej w pobliżu dużych miast zimowała także duża liczba ptaków ze wschodu Europy, obecnie przylatuje ich znacznie mniej, a na zimowych noclegowiskach dominują ptaki z populacji osiadłych. Intensywniejsze przeloty zaznaczają się głównie na wybrzeżu, w głębi lądu nie są już tak wyraźnie widoczne.

Dawniej prawie wyłącznie doliny rzek, obrzeża jezior, małe laski w pobliżu łąk i terenów wilgotnych. Obecnie także obrzeża wszelkich lasów i zadrzewień śródpolnych, otwarte tereny typu parkowego z mozaiką śródpolnych lasów z pastwiskami, polami, ogrodami i łąkami oraz parki miejskie. Rzadziej przebywa na samotnych drzewach w krajobrazie rolniczym. Nie unika większych drzewostanów, choć lęgnie się tylko na ich skraju (w zwartych kompleksach nie występuje). Nie wykazuje wymagań dotyczących wysokości na poziomie morza. Preferuje lokowanie terenów lęgowych w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie na ich brzegach często poszukuje pokarmu. Jest ptakiem wszędobylskim, toteż przystosowała się do życia w miastach, gdzie spotyka się ją często na wysypiskach śmieci. Na ludzkich osiedlach przebywa cały dzień w swoim rewirze, który lustruje z kominów i anten, co łatwo zaobserwować. Latem częściej przebywa w okolicach lasów, a zimą w towarzystwie gawronów zalatuje na pola i w pobliże osiedli ludzkich, gdzie znajduje się więcej łatwiejszego do zdobycia pokarmu.

IUCN uznaje wronę siwą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Stosuje szersze ujęcie systematyczne, czyli wraz z czarnowronem. Liczebność światowej populacji, wstępnie obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015 roku, zawiera się w przedziale 55–115 milionów dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za wzrostowy. Na terenie Polski, wrona siwa jest objęta ochroną gatunkową częściową, ale czarnowron objęty jest ochroną ścisłą. Na Czerwonej liście ptaków Polski wrona siwa została sklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC); czarnowron, jako ptak gniazdujący wyjątkowo, nie został sklasyfikowany (NA – Not Applicable). Według szacunków Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych, w latach 2013–2018 krajowa populacja wrony siwej liczyła 72–94 tysiące par lęgowych. Ze względu na pospolitość wron siwych nie prowadzi się czynnych zabiegów ochronnych.

[odkrycia-nauce-i-foldery-online]

Tomasz Q. Pietrzak. 2014. Awantury przyrodnicze na kontynencie azjatyckim oraz na Kaukazie: na przykładach jeszcze czarny ląd.

luchowicz-oficyna-wydawnicza.

Streszczenie z 10.14 Na przestrzeni wieków rozumienie historii naturalnej ulegało zmianie. Dylemat, które nas interesuje dotyczy 18-i-19-sto-wiecznych ekspedycji naukowych w czasach wielkich odkryć przyrodniczych. Wiele z takich odkryć znalazło się w kronikach Lost Knowledge on Zoologie i straciło na znaczeniu. Jest tego dużo, ale w tym skrótowym artykule nie będę tego opisywał. Świat natury jest okiełznany przez obserwacje i notowanie w dziennikach w sposób rewolucyjny. Ale strefę tej wiedzy porusza także praktyka w ramach nauki i techniki zachodnio-europejskiej oraz rosyjskiej, takiego czegoś jak rekordy gatunków zwierząt w Azji Środkowej - ssaków drapieżnych, gadów, bezkręgowych w Pamirze i Tien-szanie. Jest też coś na ziemiach czarnego lądu, owe co nie daje nam spokoju: zwierzęta lub ich populacje odkrywane przez naturalistów nawet na początku XX wieku, zoo-formy będące przełomem, który ingeruje w wiedzę przyrodniczą zmieniając podręczniki do nauk - rodzaj gada podobny do krokodyla, jakiś miodożer i cyweta afrykańska, ptaki obszarów wodno-błotnych czy przeżuwacze egzotyczne. Jest też Kaukaz rosyjski, co też jest ciekawe, ich praktyki myśliwskie, dość oryginalne oraz zwierzęta, które w naszej części kontynentu już wygasły. Nawet w Europie, w byłej Jugosławii, ale też na Uralu zawsze jest coś ciekawego, co nas może wspomóc w wyjaśnieniu, dlaczego to jest takie ważne dla speców zainteresowanych w dzikiej przyrodzie, w lotnictwie, ale także w transporcie wodnym, w logistyce czy agroleśnictwie. Herezje wiary i naukowe w Europie Środkowej, w tym dysfunkcje w historii czarów i magii nigdy nie powinny mieć miejsca. Ponieważ dla nas najważniejsza jest nauka obywateli, jasność wypowiedzi, w tym informowanie o dokonaniach na polu elektryczności, eksperymentów z grawitacją w warunkach kontrolowanych lub technologie, które były kiedyś, ale się nie przyjęły. Nauka zawdzięcza wiele Nikoli Tesli, ale także w ramach przełomu w naukach ilościowych w chemii, polskiej chemiczce Marie Curie-Skłodowskiej, w geofizyce zmiany są wykazane przez Otto Juljewicza Szmidta: radzieckiego geofizyka pochodzenia łotewskiego, w którego żyłach płynęła krew niemców czy odkrycia szkła kwarcowego potwierdzone przez rosyjską agenturę naukową.Jest to niezwykle trudne do wyjaśnienia, te współczesne ogniwa ewolucji, łączące prehistoryczne populacje i obecne gatunki - możemy je zaobserwować w literaturze naukowo-podróżniczej. Są to takie gatunki, jakie opisuje Mr. Trepka, austriacki podróżnik po Kaukazie, jest o tym w bestariuszach z chińskiego Turkiestanu. A na tematy wszelakie możemy się natknąć podczas wertowania kronik indochińskich. Jeszcze bym zapomniał: przecież naszą rolą jest utrzymanie władzy nad własnym życiem. I to wiemy. Bywanie na europejskich przestrzeniach jest perfect i nie chodzi mi tutaj o jakieś udziały w przedstawieniach, ale praktyczne wizyty na konferencjach naukowych prowadzonych oszczędnie i minimalistycznie. Służą one inspiracji oraz budowaniu talentu. W republice sudańskiej oraz na ziemiach byłych kolonii europejskich w Afryce Zachodniej prężnie rozwija się zielony-przemysł, rolnictwo, usługi, ale człowieczeństwo nigdy nie może odbiegać na dalszy plan. Taka jest rola aktorów i dyscyplin w całym projekcie prowincji szwajcarskiej.

autor. ID wpisu:2nso9jf

[cervenakoviny]

Šaška

Dnes si na paškál beriem železo, ktorým sa oháňal Stepan Voronin.

Vyzerať mohla nejako takto.

Keby však Stepan nepochádzal z kozáckej pevnosti na brehoch Donu, ale z horských údolí Kavkazu, mala by skôr túto podobu.

Rozdiel je v rukoväti - zahnutej a zakončenej malým hákovitým zašpicatením s očkom, alebo rovnej a sploštenej s masívnejšou hlavicou. Okrem toho kaukazská šaška je dlhšia a ľahšia, s menej vysunutým ťažiskom.

A je to práve Kaukaz, kde sa táto zbraň zrodila. Jej názov je odvodený z Adygejčiny/západnej čerkeštiny a znamená dlhý nôž. Čo je pomerne výstižné, keďže šlo o jednosečné zbrane bez záštity s celkovou dĺžkou 80-105 cm. Hmotnosť sa pohybovala okolo 1 kg. Jej najstaršie vyobrazenia nachádzame v Gruzínsku, datované do 17. storočia, najstaršia písomná zmienka je z 1747. Kvôli prekladateľským zmätkom panovalo presvedčenie už o skoršom písomnom zázname, ale považuje sa za vyvrátené. Ďuro s jej chýrnosťou v Kornelovej dobe vlastne troška švindľuje. Je to však dosť na tesno, aby nebolo nemožné, že si ju Stepan osvojil.

(Čerkesie v 1450 a 1750)

Kozácke skupiny operujúce vo východoeurópskej nížinatej stepi ich prevzali od Kaukazských horalov a ďalej prispôsobovali svojím potrebám.

Tie spočívali v boji z konského chrbta, vo výpadoch, pri ktorých nebola dôležitá ochrana, ale rýchly tvrdý úder umožnený ťažiskom priamo v čepeli (niekedy aj ťažším obojstranne (false edge) zaostreným hrotom), v ľahkom úchope, prudkých zmenách smeru a voľnom narábaní s čepeľou počas rýchlej jazdy, v sekaní celým ostrím od špičky po rukoväť, v prehadzovaní z ruky do ruky podľa vývoja boja (u niektorých iných zbraní sú rukoväte striktne pravoruké).

Čím sa líši od klasickej šable?

Tá je síce takisto jednobritá a zahnutá, ale má záštitu, v ktorej sa sústredí aj ťažisko - nie je určená k divokému mávaniu na všetky možné strany za pohybu celého tela, ale k precíznym sekom vedeným rukou po užšie vymedzených dráhach. Zároveň pripúšťa výraznejšie zakrivenie čepele.

Výcvik v narábaní so šabľou je dlhší a náročnejší (koniec koncov, je to zároveň zbraň pre duelantov). Šaška je taktiež lacnejšia na výrobu a zachová si funkčnosť a povestnú vysokú údernosť aj pri nižšej kvalite. Ťažko ju odraziť. Boj možno rozhodnúť hneď prvým úderom.

(Napr. poľská karabela)

Ďalší vývoj

To prispelo k postupnému nahradeniu šable šaškou (respektíve presadeniu kríženca oboch zbraní) v masovej neskoro-novovekej armáde. Po preniknutí medzi kozákov, na Blízky východ, do Poľska a nemeckých dielní (Pasov, vlčia značka), sa totiž stala aj hromadne produkovanou štandardizovanou zbraňou celej Ruskej cárskej armády. Hlavne model z 1834 bol populárny. Manévre popísané v imperiálnych príručkách na jej používanie sa neraz líšia od tých, ktorými sa vyznačovala pôvodná tradícia, ale pri viacerých badať spoločný základ. Šašku si ponechala aj sovietska Červená armáda a to až do polovice 20. storočia, čím sa zo šašky stala najdlhšie užívaná sečná zbraň.

Väčšina zachovalých pôvodných kusov pochádza z 19. storočia a keby Stepan žil vtedy, možno by dokonca nosil silne pozmenenú šašku známu ako dragúnska. (Až sa človek zamýšľa, či ju stále možno volať šaškou, no kým rukoväť je dragúnska, čepeľ ostala šašková) (Áno, dragúnky mali aj v USA za občianskej vojny, jazdecká zbraň)

Zaujímavosti

Nosila sa podobne ako katana. To umožňovalo plynulý sek spolu s vytiahnutím. Dala sa zavesiť aj na plece. Zvykla sa kombinovať s blízkovýchodným nožom kiličom. Traduje sa, že vďaka vyššie zmieneným vlastnostiam čepele bolo možné jedným úderom protivníka aj sťať. Dosiaľ sa s ňou tancuje.

[koval-nation]

87) Adyghe, Adygejczycy - istnieją dwie główne grupy Czerkiesów: zachodnie lub dolne czerkieskie, które mówią po adygejsku; i Wschód, czyli górny czerkieski, którzy mówią po kabardyjsku. Ich pierwotną ojczyzną był obszar w północno-zachodnich górach Kaukazu, rozciągający się na rosyjskie stepy. Graniczyło od zachodu z Morzem Czarnym, od północnego zachodu z Krymem, od północy z Ukrainą, a od wschodu z Czeczenią i Dagestanem. Zachodni Czerkiesi w Rosji stanowią stosunkowo niewielką część niegdyś dużej grupy ludzi. Mieszkając przez tysiące lat na obszarze Kaukazu, mieli kontakt z wieloma ludami, które przemierzały stepy na północ. W tym czasie Czerkiesi prowadzili niemal ciągłe wojny z tymi sąsiadami. Do połowy lat sześćdziesiątych XIX wieku około 90% populacji Czerkiesów zostało zabitych lub zmuszonych do ucieczki. Dziś żyją nie tylko we własnej ojczyźnie, ale także w Turcji, Syrii, Jordanii, Iraku i innych krajach. Czerkiesi w Rosji to w dużej mierze ludność wiejska. Ich tradycyjna gospodarka opiera się na pasterstwie i rolnictwie, uzupełnionym uprawą owoców. Hodują także kurczaki, krowy, owce, kozy, świnie, a zwłaszcza konie. Uprawiają różnorodne zboża, a na wyżynach polują także. Jedzą chleb, mleko, sery, rosół, owoce, dania warzywne, a czasami także danie mięsne z pikantnym sosem orzechowym. Tradycyjnie domy czerkieskie były rozmieszczone daleko od siebie wzdłuż rzeki, zazwyczaj w wyższych partiach kraju. Mieszkanie, zwane wuną, było długim prostokątnym domem z gankiem rozciągającym się od przodu. Zbudowana była z gałązek pokrytych błotem i pokryta strzechą. Pokoi było kilka, w tym przynajmniej jeden dla kobiet. Przed drzwiami domu zwykle sadzono duże drzewo, które miało symbolizować rozwój i siłę rodziny. Za domem głównym zlokalizowano ogród warzywny i kilka innych domów (dla synów i ich rodzin), a także budynki do przechowywania zwierząt i żywności. Całość ogrodzono palisadą. Dziś w nizinnych wioskach, gdzie mieszka większość ludzi, standardowe domy murowane z ogródkami zastąpiły tradycyjne wzorce. Wielu Czerkiesów mieszka obecnie w miastach Maikop, Armawir, Krasnodar, Czerkassk, Stawrapol, Nalczyk i Mozdok. W ośrodkach tych znajdują się instytuty i szkoły czerkieskie, a niektórzy Czerkiesi przenieśli się tam, aby być blisko swojej pracy. Poza miastami najpowszechniejszą jednostką jest rodzina dalsza, obejmująca czasami nawet cztery lub pięć pokoleń. Członkowie tlapq (klanu) pochodzą od tych samych męskich przodków i mają wspólne imię. Małżeństwa opierają się na miłości lub wzajemnym interesie i mają miejsce, gdy para ma około trzydziestu lat. Żona ma władzę w wielu sprawach domowych, ale w sporach ostatnie słowo należy do męża. Tradycyjnie mężczyzna nigdy nie był bez sztyletu i niewiele rzeczy było dla niego ważniejszych niż jego broń. Odzwierciedlało to powszechność „krwawej waśni”. Folklor czerkieski jest bogaty i różnorodny i stał się podstawą współczesnej literatury i poezji. W ostatnich latach obszary zamieszkiwane przez Czerkiesów otrzymały status republik i mogą wywieszać starą flagę czerkieską. Obecnie podejmowane są wysiłki, poprzez przyznanie ziemi i inne zachęty, aby rozproszeni Czerkiesi powrócili do swojej ojczyzny. W rzeczywistości wielu wróciło, a niektórzy nawet marzą o powrocie wszystkich Czerkiesów na Kaukaz. Chrześcijaństwo zostało sprowadzone do Czerkiesów między VI a XII wiekiem, ale byli oni muzułmanami przez ostatnie trzysta lub czterysta lat. Niemniej jednak w ich ustnych tradycjach i praktykach religijnych nadal istnieje wiele reliktów pogańskich i niektóre formy prawosławia.

[cmorga]

Szchara Shkhara

[witekspicsoldpostcards]

HARVESTING IN OTHER COUNTRIES:

US machine harvesting in Tobolsk, Siberia, Russia and in Caucasus.

Harvesting in Spain (above) and in Romania (below):

[lalitote]

Puste półki, koparki, krowy i chaos na ulicach. Dotarliśmy w wysoki Kaukaz! Ale co to była za podróż. Sam wyjazd z Tbilisi był nie lada przeżyciem, i to dosłownie bo jak to określiła Beatka, Gruzińscy kierowcy prawo jazdy wylosowali w chipsach. Ale po drodze twierdza Anauri i przełęcz Krzyżowa, wznosząca się na ponad 2300m wynagradzają obcowanie z tym szaleństwem na Gruzińskiej Drodze Wojennej, prowadzącej do Stepan Cmindy (kiedyś Kazbegi). Samo miasteczko jest cudowną podróżą gdzieś pomiędzy azjatyckie wioski i polskie lata 70. Puste półki w piekarni (na szczęście tylko tam), krowy biegające po ulicach i wszechobecne ciężkie maszyny. Jednak widać tu postęp i przodowników pracy, nawet w niedzielę dzieje się tu dużo i wszystko zmienia się na plus z dnia na dzień. I tylko te widoki na Kazbek i góry Kaukazu. Niby człowiek wiedział, ale nadal jest w szoku jak piękna może być przyroda.

[tybinkowski]

Georgian Military Road

Gruzińska droga wojenna prowadząca z Tbilisi w kierunku Kazbegi.

[olostrzyz]

Uszba – jeden ze szczytów Kaukazu. Posiada dwa wierzchołki: wyższy południowy (4710 m) i niższy północny (4694 m). Ze względu na swoją charakterystyczną sylwetkę bywa nazywany Matterhornem Kaukazu. #3dtrip #3dpress #trip #travel #travelblogger #travelphotography #travelgram #summer #oloontour #georgia #gruzja #holiday #wakacje #kaukaz #caucasus #swanetia #ushguli #mountains #mountain (w: Ushba) https://www.instagram.com/p/CS6tbvgo9Uf/?utm_medium=tumblr