#JE MAAKT EEN GRAPJE

[puppybong]

reading case studies of csa and having revelations

[onnodig-genederlands]

so-so-fried-ren.tumblr.com/post/730400911364603904/this-new-kafka-story-goes-hard

Stel je voor dat je op een dag op komt dagen op werk en mensen zijn van "Jezus Christus er is hier een lijk", drijven je naar een achterkamertje en iedereen die je ziet is het er mee eens dat er nu een lijk is waar jij zit, met de gepaste hoeveelheid schok en afschuw. Je denkt dat het een soort grap is die ze uithalen, maar de mensen waarvan je weet dat ze niet van geintjes houden, of die niet zo goed zijn in acteren, behandelen je als een lijk. Ze gaan ongemakkelijk heen en weer tussen over je praten alsof je er niet bent, en vriendelijk vragen of je stil kunt zitten terwijl ze uitvogelen wie ze horen te bellen in het geval dat er willekeurig een dood lichaam op komt dagen.

ambulancepersoneel komt langs, bestuderen je grondig en zijn het er mee eens dat hoewel ze geen duidelijk teken van overleiden kunnen zien, je inderdaad dood bent, en vragen je in de ambulance te klimmen. Je wordt meegenomen naar de tijdelijke lijkenopslag van het ziekenhuis.

Onderweg vraag je of dit soort dingen vaak gebeuren, en terwijl ze je niet aan willen kijken, is het ambulancepersoneel het ermee eens dat ze nog nooit een pratend lichaam hebben gehad, al trekken ze het feit dat je uit jezelf beweegt niet in twijfel.

Je wordt uiteindelijk naar het mortuarium geleid, waar je een plaat krijgt aangewezen om op te liggen, en inmiddels stel je geen vragen meer en klim je op de kadaverplank en ga je liggen, misschien doe je een dutje, met geen idee wat er nu gaat gebeuren.

Dan wordt je wakker als iemand het mortuarium binnen loopt, en die zich absoluut de tering schrikt als je beweegt en ze zijn zo van: "gast, wat de fuck, je hoort hier niet te zijn. Dit is een plek om dode lichamen op te slaan." En als jij bent van: "ah, sorry man, ik dacht dat ik een dood lichaam was," hebben ze geen idee of je een grapje maakt of niet, en het boeit ze niet, je wordt weggejaagd.

En je gaan gewoon naar huis en je doucht, komt gewoon weer naar werk de volgende dag en niemand vraagt zich iets af.

En dat is min of meer hoe die mieren zich waarschijnlijk voelen als wetenschappers hun besproeien met Het Feromoon Waar Dode Mieren Naar Stinken, en rondhangen o[ de dodenmierenhoop totdat de geur wegtrekt."

"Ik zat te wachten op de onthulling van wat voor sociaal issue dit een metafoor voor was, dus het einde sloeg me recht in het gezicht."

"Dit nieuwe Kafka verhaal gaat snoeihard."

[medewerkers]

Tumblr-domeinen: dat wat je doet op de plek die ze al kennen

Hallo, [tumblr]. Kijk jullie hier eens viben. Sommigen van jullie zijn hier om essentiële diensten te verlenen, zoals het maken van kunst en mensen tijdens dat proces gelukkig maken. Misschien maak je wel profielfoto’s voor je volgers. Of teken je de OC’s van mensen met uitgebreide en verhelderende details. Of maak je prachtige foto's van paddenstoelen. Of deel je je privéleven met de wereld. Of bedenk je Alternative Reality spelwerelden waarin je volgers helemaal kunnen opgaan. Misschien maak je memes voor dat ene programma dat vijftien seizoenen heeft bestaan en jaren geleden is gestopt. Misschien vervul je gewoon de eeuwenoude maatschappelijke behoefte om gek te blijven :3. Wat je hier ook komt doen, waarom zou je het niet officieel maken en je domein claimen?

Het hebben van een domein geeft een professionele tintje aan je online aanwezigheid. Het kan een leuk grapje voor jezelf zijn. Het kan ook een extra laag van dit-is-wat-dit-is aan je online persona toevoegen.

blog.tumblr.com blijft gratis voor iedereen.

Zo creëer je je eigen stukje internet op Tumblr:

Klik op het accountmenu en selecteer ‘Domeinen’ in het vervolgkeuzemenu.

Registreer je gegevens, vul je betalingsgegevens in en voilà. Je maakt nu officieel deel uit van de community van Tumblr.

Als je al een aangepast domein hebt dat je ergens anders hebt gekocht, blijft dit voorlopig werken, maar je kunt niet langer een nieuw aangepast domein dat je ergens anders hebt gekocht aan je blog koppelen.

Uiteindelijk zullen we domeinoverdrachten (uitgaand en inkomend) en betaalde domeinverbindingen implementeren.

En om dit historische moment te vieren, hebben we een kleine aanbieding voor diegenen die geïnteresseerd zijn in een .blog-domein:

Eerste jaar (t/m 31 juli): $ 3,00

Eerste jaar (van 1 augustus t/m 31 december): $ 5,00

Jaarlijkse verlenging: $ 10,00

Benieuwd naar andere beschikbare domeinen? Bekijk ze hier. Meer vragen? Op de Support-pagina vind je alle details!

Maak het officieel, voeg je online plekken samen en laat je Tumblr-familie mee genieten.

[taeminno]

This is What a Super Grandad Looks Like Shirt

This is What a Super Grandad Looks Like Shirt Ontmoet het 'This is What a Super Grandad Looks Like' T-shirt! Dit shirt is perfect voor de trotse opa's die elke dag hun bijzondere rol vervullen. Gemaakt van hoogwaardig katoen, biedt dit T-shirt niet alleen comfort, maar ook een flinke dosis stijl. Op de voorkant van het shirt staat trots de tekst 'This is What a Super Grandad Looks Like', waardoor het een geweldige manier is om te laten zien dat jouw opa een speciale plek in je hart heeft. Of hij nu verhalen vertelt over vroeger, grapjes maakt om je aan het lachen te maken, of gewoonweg zijn liefde en steun laat zien, dit shirt is een eerbetoon aan zijn unieke rol. Met een klassieke pasvorm en een comfortabele kraag is dit shirt perfect voor dagelijks gebruik. De zachte stof zorgt ervoor dat hij zich de hele dag comfortabel voelt, terwijl hij er tegelijkertijd stoer en stijlvol uitziet. Of je nu dit T-shirt voor jezelf koopt om je opa te eren, of het cadeau geeft aan een geweldige opa in je leven, het 'This is What a Super Grandad Looks Like' T-shirt is een geweldige keuze. Bestel vandaag nog en laat zien hoe trots je bent op jouw opa! Wij hebben dit shirt speciaal ontworpen en zal ook speciaal voor jouw bedrukt worden. Elk shirt is daarmee uniek. T-shirt is van 100% biologisch gekamd katoen en heeft een perfecte pasvorm en voelt zeer zacht aan. Comfortabele lengte voor een vlotte retaillook Dit shirtje valt naar maat. Zijnaden voor een optimale pasvorm en silhouette Met vlotte aansluitende pasvorm kunt u met dit T-shirt zowel casual als chic gekleed gaan De kraag van fijne rib zorgt voor een modern en trendy accent De hals- en schoudernaden zijn afgewerkt met een zachte bies voor een langdurig draagcomfort Met minimalistische stijl en details komt dit veelzijdige T-shirt aan alle verwachtingen tegemoet.

[dagenvanonrust]

Ze zeggen dat er een storm op komst is

Bij het ontwaken deze ochtend overkwam me een gevoel dat ik niet kon plaatsen. Een soort onbehaaglijk, droevig gevoel, alsof er iets ergs staat te gebeuren, iets waar ik geen vat op heb en alleen maar lijdzaam zou kunnen toekijken hoe de tragedie zich ontvouwt. Ze zeggen dat er een storm op komst is, misschien heeft het daar wel mee te maken. 

Op dit moment glijden donkere wolken over de huizen en de eerste druppels kletteren al tegen het raam. Ik heb je nodig, lieve maan, maar je bent nergens te bespeuren. Toch weet ik dat je er bent, ergens aan de hemel, hoog of laag, nieuw, vol, wassend of afnemend, je bent er, altijd, ook als ik je niet kan zien. Een beetje zoals de liefde van een ouder die je maar om de zoveel tijd ziet, of die van een voormalige geliefde die je tien jaar na de relatiebreuk nog steeds ieder jaar een kaartje stuurt om je een gelukkige verjaardag te wensen. 

De afgelopen dagen waren ronduit leeg. Ik heb niemand gezien, niemand gesproken, behalve enkele kassiersters en de getatoeëerde apothekeres van de apotheek op de hoek van de straat die zei dat het belangrijk is om mijn medicatie niet op een lege maag in te nemen. Ik maakte een of ander flauw grapje waar ze niet om moest lachen. 

De regen valt nu met bakken uit de hemel, in de verre verte hoor ik de eerste donderslag… 

De afgelopen dagen waren ronduit leeg en ik had te veel tijd om na te denken. Ik dacht na over mensen die wensen dat ze konden vliegen maar geen idee hebben waar ze dan heen zouden gaan. Dagenlang, nachtenlang heb ik daarover zitten nadenken, tot het me ineens te binnen schoot. Het was een hete nacht in de vroege zomer en het duurde eeuwen voor ik eindelijk in slaap was gevallen. Ik droomde dat ik achterna werd gezeten door een roedel wolven. Ze kwamen dichter en dichter en elke keer ik me omdraaide, zag ik hun glimmende tanden, ik hoorde hun gegrom. En net voordat een van de wolven me te pakken kreeg, werd ik wakker, badend in nachtzweet, mijn hart op hol. Maar toen wist ik het, eindelijk wist ik het. 

Ik begrijp nu dat het niet zozeer is dat mensen ergens heen willen vliegen, maar eerder dat ze ergens van willen vluchten, en er is zoveel waar we van zouden kunnen vluchten. Wolven, noodweer, armoede, oorlog, huiselijk geweld, slechte schoolresultaten, werkgevers die je op zaterdag bellen om langs te komen om nog even dit of dat dossier in orde te brengen, lange rijen aan de kassa, veel te luide muziek in cafés, drugsverslavingen en alle andere soorten verslavingen, liefdesverdriet en alle andere soorten verdriet. Maar misschien nog het meest van onszelf. 

…Ik kijk uit het raam. De straten staan blank en er lijkt geen einde te komen aan de regen. De donder wordt luider en af en toe verlicht een bliksemschicht de kamer… 

Weet je nog, lieve maan, toen ik vertelde dat het mijn droom was om even sierlijk en poëtisch te kunnen schrijven als John Williams? Of dat ik zo goed kon componeren als die andere John Williams terwijl ik nog steeds alle akkoorden door elkaar haal? Ik vraag me af of zij zichzelf wel wilden zijn, of zij ook ergens van wilden vluchten. Geld en roem zijn veel, maar lang niet alles. Misschien wilden zij ook graag iemand anders zijn, Shakespeare of Mozart of wie ze ook bewonderden. Of misschien wensten zij wel dat ze nooit waren beginnen schrijven of componeren en wilden ze liever iemand middelmatig zijn, iemand die vrij is van de verwachtingen van anderen, vrij van verantwoordelijkheden, vrij van het leven. 

En nadat ik ontwaakte en die angstaanjagende droom van me had afgeschud, maakte ik ook de bedenking… ik denk dat ik nu wel begrijp waarom mensen bang zijn om te sterven en niet om te leven. Misschien is het wel zo dat mensen die bang zijn om te sterven bang zijn om hun kinderen niet te zullen zien opgroeien, bang dat hun ouders niet trots genoeg op hen waren omdat ze hun schooldiploma niet behaalden, bang omdat ze er spijt van hebben dat ze nooit tegen dat ene meisje zeiden hoe ze zich voelden en omdat ze uit onzekerheid en zenuwachtigheid hun hoofd wegdraaiden toen dat meisje hen probeerde te zoenen. 

…Ik stel me voor hoe het water van onder de deur de woonkamer binnenstroomt. Ik voel mijn voeten nat worden… 

Misschien zijn mensen wel gewoon bang om te sterven omdat ze niet alles uit het leven haalden wat eruit te halen viel. Omdat er veel meer inzat dan ze zich voor mogelijk hielden.

…De donder wordt oorverdovend, de bliksemschichten oogverblindend, en het water reikt inmiddels tot aan mijn knieën… 

En ik denk dat het zo lang duurde vooraleer ik tot dit besef kwam omdat mijn eigen leven bestaat uit niets anders dan getatoeëerde apothekeressen zonder humor, goedkope wijn, nachtelijke wandelingen, kruiswoordraadsels, bedenkelijke horrorfilms uit de jaren ‘80, verloren vriendschappen, geliefden die ik gekwetst heb en spijt en spijt en spijt van dingen die ik gedaan heb of net niet gedaan heb.

…Het water komt tot aan mijn middel, het stijgt nu razendsnel…

En ik ben bang om te sterven omdat ik niemand trots heb kunnen maken, omdat ik geen kinderen zal zien opgroeien, omdat ik mijn hoofd wegdraaide toen ze mij wilde zoenen, want ik was elf en had nog nooit iemand gezoend, en ze zal nooit weten wat ik voor haar voelde omdat ik me erna te hard schaamde en haar niet meer aan durfde te kijken.

…Het regenwater staat inmiddels zo hoog dat ik het kan proeven… 

Ik denk aan alles wat ik in het leven verkeerd gedaan heb, aan de vrienden die geen vrienden meer zijn en aan de harten die ik heb gebroken. Ik denk aan wat ik had kunnen hebben, aan alles wat ik aan me voorbij heb laten gaan, aan de dromen die slechts dromen bleven. Niemand zou ooit trots op mij zijn, ik zou nooit een boek of een symfonie schrijven, en ik zou mijn jeugdliefde nooit vertellen wat ik voor haar voelde. 

…Het lukt me nauwelijks nog mijn hoofd boven het water te houden en ik dreig te verdrinken in mijn eigen spijt. Het onweer bevindt zich vlak boven mijn hoofd. Ik hap nog een laatste keer naar adem en probeer, in die laatste seconden die nog resteren, te berusten in het leven dat in een oogwenk aan mij voorbij is gegaan. En plots…

…Begint het water te zakken. In een onwezenlijk snel tempo begint het te zakken, alsof iemand de stop van een vol bad heeft uitgetrokken; als een film die achterstevoren wordt afgespeeld verdwijnt het weer richting de deur en er blijft geen druppel meer over. 

Ik kijk uit het raam. De regen is gestopt en de wolken maken plaats voor een heldere hemel, vervuld van sterren. En ik zie de maan, hoog aan de hemel, die me vredig toelacht. En ik ben blij. Het geluksgevoel wentelt zich als een warm deken om me heen. Want ik leef, en er is nog tijd. Nog tijd genoeg om plooien glad te strijken, om haar te vertellen wat ik voor haar voelde, om iemand trots te maken, op welke manier dan ook, want misschien hoef ik helemaal geen boek te schrijven, of een symfonie, of wat dan ook, misschien is het genoeg om gewoon mezelf te zijn en te appreciëren wat ik heb, ook al is het niet veel. Maar vooral om vrede te nemen met het leven en al haar onvolmaaktheden. 

Ze zeiden dat er een storm op komst was. 

Ze zeiden niet dat de storm ook zou gaan liggen.

[xjnegen]

Dat je iedere keer “hi x” zegt als ik iemand herken in een post maakt mn dag een iedere keer een beetje beter. We doen t grapje SAMEN.

[greensquid11]

autobiografie ( deel 2 )

Mijn top 3 beste boeken zijn: waanzinnige boomhut boek: Dit was echt 1 van mijn lievelingsboeken van vroeger ik leestte er heel vaak in en vond het ook echt leuk om er in te lezen. De schrijver maakte ook heel veel grapjes in het boek waardoor ik het ook leuk vond om te lezen normaal hou ik niet zo van dikke boeken maar bij deze serie boeken maakten het me niks uit ik vond ze echt geweldig. de hondenmatroos : Dit vond ik vroeger zo een leuk voorlees boekje omdat ik al sinds ik 4 jaar oud ben helemaal weg ben van honden dus dat maakten het al dat dat boekte al snel een voorkleur kreeg waardoor ik er graag naar luisterde en vaak ook mee probeerde mee te lezen ( naar de plaatjes kijken ) fantasia boeken : De fantasia boeken waren echt iets voor mij ze waren niet al te dik en de verhalen waren gewoon echt goed geschreven dat ik ook een beeld bij het verhaal kreeg en het gewoon helemaal voor me zag. Ik heb van deze serie iets van 3 of 4 boeken gelezen. op dit moment is mijn leesniveau niveau 1. Mijn verklaring daar voor is dat ik niet heel erg van lezen hou maar dat ik dyslexie heb maakt het lezen ook wel moeilijker omdat ik dan ineens een ander woord lees, ik zie in mijn hoofd letters die omgedraaid staan of als ik te veel tekst op 1 blaadje zie als een vraag heb ik snel de neiging om het al op te geven omdat het me dan toch al niet lukt. En als ik te veel tekst zie dan kan ik de vraag soms niet helemaal goed kan begrijpen of mijn hoofd blokkeert dan ineens. En ook omdat ik in mijn vrije tijd niet heel veel boeken lees is mijn niveau niet heel erg hoog. Mijn belangrijkste reden om te lezen is het voor de ontspanning doen maar ook om mijn woordenschat te verbreden. Wat ik altijd wel leuk vind om te lezen zijn verhalen die een spannend zijn zoals horror, thriller en boeken waarin je de dader moet vinden van een moordzaak. En boeken waar je veel fantasie voor nodig hebt vind ik ook altijd wel leuk. Een sprookjes boek kan je altijd bij mij voor komen dat vind ik nog steeds leuk. En de boeken die ik moeilijk vind om te lezen zijn boeken met hele kleine lettertypen en ook nog een heel dik boek zijn. Mijn doelstelling voor dit jaar met lezen is dat ik weer plezier in lezen ga krijgen net zoals ik dat vroeger had. En ik hoop ook mijn woordenschat te kunnen vergroten. Het plannen met extra lezen vind ik altijd moeilijk in te schatten wanneer dat nou lukt want heb ook veel huiswerk. dit zijn nog mijn lievelingsboeken uit mijn jeugd :

[havetowriteitoff]

Vergeet me niet.

Ik wil gewoon zoveel mogelijk van je opschrijven, zodat ik het onthoud.. Ik wil je niet kwijtraken uit mijn brein en hart.

Papa. Je bent lief, ingetogen, zorgzaam, grappig, slim, handig. Je bent verlegen, maar als je mensen goed kent, dan kom je los. Je hoeft niet het hardste te praten, en schreeuwen deed je eigenlijk nooit. Altijd als je wel je stem verheft, dan was het bijna een soort fluisterschreeuw. Dat in tegenstelling tot de luide stemmen van ons drie.

Je maakte altijd grapjes, zelf in de laatste weken toen het echt niet goed ging. Je bent niet van de pijnstillers en zei ook altijd: als je hoofdpijn hebt, dan is dat je lichaam die je iets probeert te vertellen. Dan kan je dus beter water drinken of een zonnebril opzetten, in plaats van het signaal te verdoven. Iets wat misschien niet helemaal meer strookte toen je op het einde zoveel pijnstillers moest nemen.

Je bent gek op eten. We gaven je altijd chocoladetruffels tijdens Vaderdag, je verjaardag en soms zelfs tijdens kerst of Sinterklaas. En naast dat je dol was op koekjes en zoetigheid, kon je ook nog eens ontzettend goed koken.

Dat deden we vroeger dan ook vaak. We hadden een standaard ritme, waarbij we samen naar de supermarkt gingen en uitgebreid in de keuken stonden.

Het was misschien niet ons slankste moment, maar het waren wel de gezelligste momenten.

Ik haat hoe ik soms tegen je deed. Ik kon zo gemeen zijn, en dat was dan niet eens meer te wijden aan pubertijd. Ik was gewoon ontzettend rot soms. Maar je was altijd lief en kon daar doorheen kijken.

Ook stond je op je strepen als het je wel te ver ging. Dan kreeg ik niet mijn zin, en niet wat ik wilde.

Ik weet nog dat we samen in de auto zaten en de weg kwijt raakte. Dat je het zo fijn vond dat ik rustig bleef en dat we er samen uitkwamen. We werkten gewoon zo goed samen altijd. Goed op elkaar ingespeeld, en we wisten wat er aan elkaar hadden.

En je was altijd zo gek op technologie en snufjes, je was altijd goed bij de tijd. Waar mama soms bang was voor veranderingen, updates en nieuwe modellen van een mobiel, vond jij het altijd maar oh zo interessant. Je bent ook altijd snel met het uitvogelen van hoe je ergens mee omgaat. De laatste tijd misschien wat minder, maar dan kon ik je daar altijd bij helpen.

ik had je zo graag opa zien willen worden. Want ik weet zeker dat je geweldig was geweest. Samen met mama.

je bracht ons allemaal zo in balans. En ik haat dat we dat moeten missen. Ik haat dat ik niet meer met je kan praten en zijn. En ik haat dat het nu allemaal zo anders is. Kon ik maar gewoon iets doen.

ik mis je.

ik hou van je.

[chatgptverhaaltjes]

Dr. Smile, de Coolste en Grappigste Tandarts in de Stad

Dr. Smile was een tandarts die altijd glimlachte. Hij was zo gelukkig dat hij iedere dag met een grote glimlach naar zijn praktijk kwam. Zijn patiënten vonden het geweldig om bij hem langs te gaan, omdat hij altijd grappige verhalen had en hun tandproblemen met gemak oploste.

Op een dag kwam er een nieuwe patiënt binnen, genaamd Tim. Tim was een stoere kerel met een skateboard en een leren jas, maar hij had last van een vervelende kiespijn. Hij was niet erg enthousiast over het idee om naar de tandarts te gaan, maar zijn vrienden hadden hem ervan overtuigd dat Dr. Smile de beste tandarts in de stad was.

Toen Tim de praktijk binnenliep, werd hij begroet door een enthousiaste Dr. Smile, die hem meteen begroette met een grote glimlach. "Hallo Tim! Wat brengt jou vandaag naar mijn praktijk?" vroeg Dr. Smile terwijl hij zijn hand uitstak om Tim te begroeten.

Tim was verrast door de vrolijkheid van Dr. Smile en voelde zich meteen op zijn gemak. "Ik heb last van kiespijn," antwoordde Tim.

"Ach, dat is vervelend," zei Dr. Smile met een glimlach. "Maar geen zorgen, we gaan dat oplossen!"

Dr. Smile begon met het onderzoeken van Tims mond en begon al snel te lachen. "Tim, je hebt zo'n prachtig gebit! Zo'n gezonde en sterke tanden. Je bent echt een voorbeeld voor andere patiënten."

Tim was verbaasd. Hij had nog nooit zo'n enthousiaste tandarts gezien. "Bedankt, Dr. Smile," zei hij glimlachend.

Dr. Smile begon met het behandelen van Tims kiespijn en maakte er een grappige en leuke ervaring van. Hij zong liedjes, vertelde grappige verhalen en maakte zelfs grapjes over Tims skateboard. Voor Tim was de behandeling een stuk minder eng dan hij had verwacht.

Na de behandeling bedankte Tim Dr. Smile voor zijn zorg en zijn opgewekte houding. "Ik heb nog nooit zo'n blije tandarts gezien," zei Tim.

Dr. Smile lachte en zei: "Nou, ik hou gewoon van mijn werk en ik vind het geweldig om mensen te helpen. En als ik mijn patiënten kan laten lachen, dan is dat alleen maar mooi meegenomen!"

Tim glimlachte en vertrok met een gezonde en stralende lach. Hij had niet alleen zijn kiespijn opgelost, maar hij had ook een nieuwe vriend gevonden in Dr. Smile, de coolste en grappigste tandarts die hij ooit had ontmoet.

[gwynb]

Probleem in Napels

Ik was in Napels. Ik sliep in een Airbnb, een mooi appartement. Er was ook een couchsurfer, een leuk meisje uit Taiwan dat het exra matrasje in de kamer van de Napolitaanse eigenaar had gekregen. Hij was gul en lief, hij kookte, nam ons mee de stad in voor Spritz. De risotto met artisjok was heerlijk. Iedere dag bij het ontbijt aten we sfogliatelle. Ik geloof dat ik lang niet zo gelukkig was geweest. In het Engels en een soort van Italiaans hadden we het over vanalles en nog wat. Het meisje vertelde me over haar reizen.  's Avonds met een glas wijn in mijn handen bekroop me het gevoel dat ik nooit meer wegwilde. Ik stelde me voor dat ik in dit appartementje woonde. Daar stond ik te koken, dáár lag ik te lezen. De Napolitaan schonk ons glas weer vol en maakte een grapje. Hij zei wat ík had gedacht, hij zei: ‘je zou moeten blijven’. Ik lachte. En toen raakte hij mijn been lichtjes aan. Ik hijste ostentatief aan mijn sigaret.

Het was even stil. Hij knikte, lachte. We dronken nog een glas. Ik en het meisje wisselde een blik uit. Een blik waarbij je afkeurend met je ogen wilt rollen en die tegelijkertijd de prille vriendschap moet bestendigen. Ik wilde hier wonen. Ik wilde ook haar vriendin zijn. En roken, om thuis vergeten. Verder niets. Tegen twee uur ’s nachts was ik moe. Ik poetste mijn tanden en ging in bed liggen. Na een half uurtje hoorde ik gekreun in de kamer naast me. Het meisje kwam luidruchtig klaar. De volgende ochtend en de verdere hele week aten we 's ochtends weer sfogliatelle. Ik zette iedere dag koffie voor ons drieën. Niemand zei meer veel. Toen ik mijn koffer pakte vroeg hij me wat mijn probleem was. Toen ik opkeek zei hij: ik ben weg, je kunt de sleutels op tafel laten liggen’. Ik heb hen nooit meer teruggezien. Ik weet alleen dat de Napolitaan nog steeds gasten ontvangt in zijn Airbnb. Op social media zie ik dat het meisje nog altijd reist om nu en dan ergens een tijdje neer te strijken.

[i-am-a-bad-influence-writes]

To Love or To Lose

Sebastian Stan masterlist - Full masterlist

Summary: Antony convinced Sebastion to take a small vacation to Europe with him. In a mixup of sorts, they end up at the small town bar you work at. There’s a spark between you and Sebastian but they’re only there for a few days before they have to leave again. You’ll be damned if you let Sebastian go that easily.

Pairing: Sebastian Stan x Fem!Reader

Word count: 3145

Author’s note: Hi, I wrote this very, very quickly at 1am because this was in my dream last night and I couldn’t get rid of it in my head. Yes, this is fully just a story I thought up for myself to insert myself in. I am Dutch. 

‘We’re lost.’ ‘We’re not lost.’ ‘Just admit we’re lost.’ ‘We’re not lost.’ ‘We can just use our phone-’ ‘We’re not lost!’ Sebastian sighs and looks around while Antony tries to figure out the cyclist map they bought in town. He’s sure they’ve cycled for miles but they must’ve taken a wrong turn somewhere. Now they’re in the Dutch countryside, surrounded by fields and farms. ‘Oh, look at this.’ Antony pulls Sebastian’s attention back to the map. He points at a street sign and then to the street as indicated on the map. ‘There’s a town just a little bit away from here.’ ‘Good, let’s go.’ Sebastian hops on his bike faster than Mackie can fold the map and is almost down the street when Antony joins him. They are surprised by the fact that there is a huge intersection just around the corner. ‘I guess you were right,’ Sebastian admits. Mackie just laughs and presses the button for the traffic lights. They cycle down the street to a roundabout and decide to take the first exit even though it seems less busy. ‘We could have a drink,’ Sebastian points out when they pass a small, roadside café. ‘We’ll have a drink at the next one,’ Antony says, still a bit sour that they’re not where they’re supposed to be yet. And no more than half a mile later they spot the next café. ‘Fine,’ Antony sighs. They cross the street and set their bike’s in their respective places in front of the bar. ‘Must be a bunch of alcoholics in this town if they have two bars in the same street,’ Mackie jokes, knowing that half of the people won’t understand him if they aren’t paying attention.

The terrace is quite full but there’s space. They walk up to a small standing table that has a sign on it. Neither of them can read it but they suppose it means something like “Wait here for service.” They see a tall, lanky man with a beard and messy hair walk around the terrace, delivering drinks to the patrons. He makes eye contact with the two and nods at them to let them know he’s coming. ‘Ik kom zo bij jullie.’ A girl rushes past so fast that Sebastian barely gets the chance to look at her. She carries a tray full of tap beer to a table across the terrace with such ease that it looks like second nature to her. Antony nudges him. ‘What do you think she said?’ ‘Probably something about coming over here to help us?’ ‘Yeah, sure.’ Together, they watch the girl as she stands by a table with rowdy men giving her lusting looks and strange smiles. They’re quite obviously very drunk. Sebastian takes a second to take her in as she stands with her back towards them. She has her hair in a kind of half-up, half-down style and wears a copper wrap dress with white specks on it. From the side, Sebastian can see a tattoo peek out from under her dress. She wears white tennis shoes with creme-colored ruffled socks poking out of them. When she turns around with a smile on her face he can see her red lips and blushy cheeks. She walks incredibly fast for someone her height, though she is a bit taller than the average American woman she still looks quite short compared to other people around. ‘Wat kan ik voor jullie betekenen?’ She speaks in Dutch and then she does a double-take. There’s recognition in her eyes as she speaks again: ‘Oh, sorry. How may I help you?’ ‘We’d like to have a drink and some help with our map,’ Antony tells her. ‘Of course,’ she smiles and looks around the terrace, ‘I have a spot down there on the benches or a few under the parasol.’ ‘Seb?’ He takes a look around and finds a nice spot that doesn’t have too much sun but isn’t quite in the shade either. Plus, it’s a bit more secluded. ‘That one over there. Is that okay?’ She looks down at the paper in front of her and nods. ‘Yeah, that’s alright. Have a seat. I’ll be right there.’ ‘Thank you.’ ‘No problem.’ She runs back into the bar to do whatever she has to do. They sit down and watch her dart all over the terrace, stopping shorty to inform her colleague with the beard of something, and then walks over to them. ‘What can I get you?’  She smiles brightly at the two. ‘A beer please,’ Antony says. ‘Make that two,’ Sebastian adds. She nods. ‘Two beers, coming right up.’ And she’s gone again. Before she reaches the door, she seems to be stopped by a guest whose glass is still full. She talks to her briefly and while the woman talking to her seems very serious, she keeps laughing it off. All while darting short glances at them and then the woman she’s talking to points at them. Of course, Antony takes that opportunity to joke around. He points at himself with a questioning look as he catches the woman’s eye. She shakes her head and points at Sebastian. The girl waves it off and quickly runs inside. It takes less than a minute until she’s outside again and standing at their table. ‘What was all that about,’ Antony asks her as she puts the beers down in front of them. ‘Oh, she’s a regular and she was curious why she heard me talk English.’ ‘So why the pointing?’ Her cheeks turn bright red as she clutches her tray with two hands but the look on her face seems to tell a whole different story than her body language. She chuckles. ‘She knows my love life is a mess and she knows I fall for guys like you,’ she tells the two as she looks at Sebastian, ‘I might have to prepare you for her. She’s quite the woman and she’s tried to set me up with guests before.’ Antony laughs. ‘I’m sure we’ll be able to handle her.’ ‘You’re American, right?’ He nods. ‘I’m not sure you’ll be able to handle her.’ With those words, she walks away with a huge grin on her lips.

‘En?’ The woman looks anxiously excited for your answer. You laugh and wave her off. ‘Heb het niet gevraagd.’ I didn’t ask. ‘Waarom niet?’ Why not? ‘Hij komt alleen voor een drankje en ik ben aan her werk. Ik hoor niet met gasten te flirten.’ He’s only here for a drink and I’m working. I’m not supposed to flirt with guests. ‘Dus? Hij is je type en je bent al bijna een jaar niet uit geweest.’ So? He’s your type and you haven’t gone out in a year. You sigh and shake your head. ‘Ik ga hem niet uit vragen.’ I’m not going to ask him out. ‘Dan doe ik het.’ Then I will. ‘Be my guest.’ She gets up from her chair and limps over to the two Americans sitting across the terrace. You can’t help but watch what she’s going to do and your coworker joins you. ‘Wat gaat Sanne doen?’ What’s Sanne doing? ‘Ze gaat een date voor me regelen.’ She’s getting me a date. He looks over at the two men and looks a bit confused. ‘Wacht, zijn dat-’ Wait, are they- ‘Sebastian Stan en Antony Mackie. De winter soldier en de falcon.’ ‘Maar die zijn toch al veertig ofzo?’ Aren’t those two like forty or something? You shrug. ‘Sanne stond erop. Op deze manier laat ze in ieder geval even met rust.’ Sanne insisted. At least she’ll leave me alone for a while after this. ‘Je gaat ervan uit dat ze niet me je uit zouden willen?’ You’re assuming they wouldn’t go out with you? ‘Antony is getrouwd en ik ben vrij zeker dat ze beter dan mij kunnen krijgen. Er staan letterlijk modellen voor ze in de rij.’ Antony is married and I’m pretty sure they can get better than me. Modells literally line up for them. ‘Ze ziet er anders vrij tevreden uit.’ She looks pretty satisfied. We watch as Sanne walks back towards us with a victorious look on her face. ‘Tom, je moet haar vrij geven. Hij zei dat hij met haar uit zo gaan als ze zou helpen met hun kaart. Ze zijn verdwaalt ofzo.’ Tom, you have to give her the rest of the day off. He told me that he’d take her out if she’d help them with their map. They’re lost or something. You could sink into the ground right there and then. Tom checks his watch and seems to seriously consider it. ‘Ja, ga ze maar helpen. T is toch rustig.’ Yeah, you go help them. It’s not busy. Your jaw drops. Tom can be quite lazy and often keeps you on until closing so he doesn’t have to do everything alone. ‘Je maakt een grapje.’ You’re kidding, right? He nudges you towards the door of the bar, knowing that you’ll have to write down your hours and grab your phone before you sit down with them. ‘Nee, kom op. Dit meen je niet.’ No, come on. You’re not serious. ‘Y/n, maakt niet uit wat er gebeurt, dit is een geweldig verhaal om te vertellen op feestjes. Ga gewoon.’ Y/n, it doesn’t matter what happens, this’ll still be a great story to tell at parties. Just go. Sanne puts her hand on your shoulder as she says it. You sigh and take your loss. Or win. However you want to look at it. ‘Wat wil je drinken?’ What do you want to drink? Tom asks as he trails behind you into the building. ‘Doe maar een biertje.’ A beer would be nice. He nods and gets to tapping while you fill in your hours in the folder behind the bar and take your phone out of a drawer under the coffee machine. ‘Ik haat je.’ I hate you. ‘Tuurlijk.’ For sure. Tom hands you your beer and you head outside to sit down with Sebastian and Antony. You grab a chair and pull it towards their table. When you sit down, both men have an astonished look on their faces. ‘They actually gave you the day off,’ Antony asks, ‘all because your love life isn’t ideal?’ ‘You clearly underestimated how terrible my love life is,’ you joke. ‘Well now you’ve gotta tell us everything,’ Antony urges as he leans back in his chair. ‘I don’t have to tell you anything.’ ‘I’m supposed to take you on a date, so I would like it if you did tell me something,’ Sebastian says. ‘You really don’t have to,’ you tell them, ‘I know she’s a scary woman but she won’t kill you or anything. Besides, you won’t ever see either of us again once you leave.’ ‘That’s fair but this is a great story,’ Sebastian shrugs. You scoff and scoot your chair a little closer. ‘Sure. Now let’s see this map of yours.’

“We found it.” Sebastian sends the text and drops his bag in his room. It takes only a few seconds until you send a message back. “Yay, good job.” He smiles as he sits down on his bed and types his response. “Nah, that was all you.” “I wouldn’t be too grateful. I am going to cyberbully the shit out of you.” “Sure.” There’s knocking on his hotel room. He calls for the person to come in, knowing it’ll probably be Mackie and it is. ‘Hey man,’ he says and sits down in a nice chair across the room. ‘Hey,’ Sebastian replies, ‘you got a good room?’ ‘Great. Say, are you going to go back to take our tour guide on that date?’ Sebastian shrugs. ‘I was thinking about it but she’s quite a bit younger.’ ‘That’s what I was thinking,’ Antony says with a nod. ‘But I still think you should do it.’ ‘Hold on, why?’ ‘She said something on the terrace that kind of stuck with me.’ He gets up from his chair and walks over to the window to look out over the busy Amsterdam streets. He looks a bit disappointed by the view. He preferred the small town. ‘You will probably never see her again after you leave.’ ‘What?’ ‘She’s from a small town, she works in the town’s bar, no one has a clue who you are around there. And I saw how you looked at her. So why not take a chance? Best case scenario, you have a fun date. Worst case scenario, you have a great date and are stuck with feelings for a woman who lives across the world. Either way, she’s fun to be around.’ Sebastian is shocked for a second but Antony is spitting straight facts. Y/n was a joy to talk to while she was helping them figure out their next move and what does he really have to lose? ‘You’re right.’

~Two months later~

‘Sebastian, we heard you finally took a trip with Antony Mackie. Do you have any stories?’ The fan looks smug as she asks it like she knows something. Like she knows what he and Mackie know. He adjusts himself in his seat and puts the microphone to his mouth. ‘We went to the Netherlands and when you’re there you have to go cycling. We got lost and Mackie refused to use his phone to look for where to go so we ended up in a small local bar where the waitress helped us find out that we were actually cycling towards the wrong city. We wanted to cycle to Amsterdam and we ended up in Amersfoort.’ And then I fell for the waitress who showed us around the city to make sure we had a good time either way even if we could’ve just taken a taxi to Amsterdam. We stayed longer than we should’ve and I miss her. But he doesn’t say that. He couldn’t. ‘The waitress,’ the interviewer asks in disbelief, ‘she could speak English?’ ‘The Dutch are actually great English speakers.’ ‘Was the waitress cute?’ Sebastian laughs. ‘She was adorable,’ he says, trying to play it off as a joke, an exaggeration, ‘but she was really smart. She helped us figure it out and even helped us to get back to our hotel.’ ‘You didn’t sneak her in, did you?’ ‘Oh, no, no. She just told us what to do and where to go.’

Sebastian walks through his apartment when his phone goes off. He checks the screen to see Mackie’s name pop up and he sighs. He knows what he wants to talk about. The interview went up just an hour or so ago. ‘I know,’ Sebastian says as he presses his phone to his ear. “Just for good measure, I’m going to tell you anyway. Call her.” ‘I can’t do that to her.’ “To her or to yourself?” ‘It’s too much of a distance. Even for long-distance.’ “She told you she’s thinking of moving to Canada.” ‘Doesn’t mean she’ll move here with the probability of a relationship. And a relationship in the spotlight.’ “So you’re going to deny you felt something?” ‘I’m not going to deny it, I just-’ “You’re going to bottle it up until it eats you alive in hopes of losing feelings.” Antony sighs. “Seb, this girl was made for you.” His phone starts beeping. ‘Hold up, I’m getting another line.’ “Sebastian, don’t-” He hangs up and picks the other call up without checking who is calling. He just wanted to get rid of Mackie for bothering him about Y/n again. ‘Hello?’ “Oh, hey.” Sebastian freezes at the sound of your voice coming through the speaker. “I didn’t think you’d pick up this fast. I need some help.” ‘From me?’ “Yes, I seem to have taken a wrong turn while cycling to Amsterdam.” She giggles softly. “And now I’m lost in New Amsterdam.” ‘New Amsterdam?’ He feels his stomach tingle at the words but he isn’t sure if she’s hinting at what she’s hinting at. “No, wait, they don’t call it that anymore. New York.” ‘You’re in New York?’ “Yeah, some dude with a gap in his teeth dropped me off in front of an apartment complex in SoHo but I think I’ve been scammed.” ‘In SoHo?’ He rushes to his window, struggling to open it with one hand. “Yeah, you know anyone who might have a place for me to rest my head until I figure out how to get back?” He finally pulls the window open and sticks his head out to look down and there you stand. You smile up at him and wave. “Oh, there you are,” she says through the phone. ‘I’ll be right down.’ He doesn’t waste another second. He pulls on his shoes on his bare feet, hopping as he goes. Snatches his keys from the table and sprints out, not really caring that he looks a mess. He runs down the stairs, not wanting to wait for the elevator, and bursts out the door. You smile at him and he freezes, suddenly realizing you’re really here. ‘Wow,’ he mumbles, ‘it’s you.’ ‘Hey,’ you say as you bite your lip. He leans in slightly and then Sebastian becomes awfully aware of the prying eyes on the New York streets. He wants to hold you, kiss your lips, but he can’t on the street. Not when you just came here. ‘Come in,’ he says as he starts to usher you inside. He walks you to the elevator and presses the button. It opens right away and the two of you step inside. He notices you study his face and he feels himself getting nervous. ‘What are you doing?’ ‘Trying to figure out if you’re actually happy to see me or just scared that I’m a stalker.’ ‘I’m happy to see you,’ he tells you as he suppresses a smile. You don’t. You smile brightly as you take his hand. The feeling is familiar and yet a little nostalgic after being apart for two whole months. ‘I’m happy to see you too.’ The elevator door opens and he shows you to his door. It’s only then that he notices you don’t have anything with you. ‘Did you jump on a plane like this?’ ‘No, I got a hotel room just in case I read you all wrong when you left.’ You take off your shoes as you step inside, something you also did at your own place when you took him home. He smiles and wraps his arms around your waist. ‘You didn’t’. Your arms slide around his neck as if they’re meant to be there. He slowly dips down and presses a kiss to your lips. ‘Good, ‘cause you’re stuck with me two weeks.’ ‘And after that?’ ‘I either introduce you to my parents or I go back.’ ‘Go hard or go home.’ ‘Exactly.’

[overwijs]

𝐆𝐞𝐞𝐧 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩 𝐮𝐢𝐭 𝐝𝐞 𝐰𝐞𝐠

Baanbrekend zou ik het niet noemen, maar ik vind het belangrijk om over dingen te praten waar soms onnodig moeilijk over gedaan wordt. Waardoor sommigen onderwerpen beladen en ingewikkeld worden.

Dus bijt ik altijd op mijn tong als ik een grapje wil maken over mijn eigen gewicht - hier mag ik het zo noemen maar in de natuurkundeles praat ik over mijn massa. Want zulke grapje horen als je midden in de puberteit zit, kan op een verkeerde manier vormend zijn.

Tijdens mijn lesvoorbereiding bedacht ik dat ze de temperatuur van water moesten “meten” met hun zintuigen en waarnemingen, om duidelijk te maken dat meetinstrumenten nauwkeuriger zijn. Om vervolgens tijdens de les spontaan het inschatten van mijn lengte toe te voegen en dat zette ik meteen door in het raden van hoe zwaar ik ben. Stiekem een beetje bewust. Voor het merendeel maakt het geen verschil, maar al is het maar één leerling, dan is het al winst.

De vraag blijft: zou jij de vraag beantwoorden als je bij mij in de klas zat? Zou jij de vraag durven stellen als jij de docent was? Het onderwerp is niet taboe. Niemand hoeft zich ergens voor te schamen en het hielp mij bij het behalen van het lesdoel. Win win, toch?

[kimberblog]

2021 in review!

Hoppa, het 9e jaar alweer dat ik dit invul. De kerstboom staat (op de gekste plek sinds het starten van deze blog, namelijk ín de kinderbox), de kaarsjes branden, tijd voor een stukje zelfreflectie. Want het was me het jaartje wel weer. Dus net als  2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 en 2020, hierbij het invullijstje voor 2021.

1: What did you do in 2021 that you’d never done before?

Een werkende moeder zijn. Me actief naast mijn werk inzetten voor GroenLinks.

Heel veel eerste keren van mijn baby meemaken: Eerste keer naar de opvang, op vakantie naar het buitenland met een kind. In de sneeuw met een baby, eerste hapjes, eerste keer kruipen, eerste keer lopen, eerste tandjes, eerste keer ziek, eerste keer ziekenhuis, eerste keer schaterlachen, eerste keer samen grapjes uithalen, eerste verjaardagen.

Ik kreeg voor het eerst sinds ik volwassen was twee vaccinaties, tegen Corona. Ik maakte mee hoe het Witte Huis werd bestormd in januari, hoe we in maart in Nederland praktisch gezien voor exact hetzelfde kabinet kozen als dat we hadden, hoe vervolgens de partijen uitgebreid de tijd namen om met modder te gooien in plaats van de crises in Nederland aan te pakken, en hoe we als samenleving de draad kwijt raakten in het aantal lockdowns dat we er nu op hebben zitten in bijna 2 jaar Covid.

2: Did you keep your new year’s resolutions, and will you make more for next year?

De goede voornemens waren: Durf voor jezelf te kiezen, wees lief voor jezelf (minder schuldgevoel!), dan kun je dat ook blijven naar anderen.

Ik kan met trots zeggen dat ik hard aan heb gewerkt! Ben er nog niet, maar wat heel erg hielp is dat ik het drukker kreeg, zodat ik gedwongen werd te prioriteren. Het maatschappelijk leven kwam maar mondjesmaat op gang, en sloot ook weer half november. Hierdoor is het denk ik ook normaler geworden om je eigen grenzen aan te geven, in ieder geval voor mij. Het is voor mij ook niet duidelijk wat er door een baby niet kan, en wat door corona niet kan.

Voor 2022: Vind je onderwerp in de politiek en ga daarvoor. Let fysiek ook een beetje op jezelf, je zit beter in je vel als je goed slaapt en wat sport.

3: Did anyone close to you give birth?

Ja, er zitten genoeg mensen om me heen in de luiers: Twee vriendinnen zijn bevallen, een nichtje staat op knappen (uitgerekend 31 december). Een andere vriendin is in maart uitgerekend. Daarnaast ook veel mensen met een kinderwens in mijn omgeving, bij wie het niet allemaal zo vanzelfsprekend gaat.

4: Did anyone close to you die?

Nee.

5: What countries did you visit?

Frankrijk, voor de zomervakantie, België voor een weekendje weg met de Club8+ en Duitsland, voor het goedkope shoppen van luiers als we in de Achterhoek waren 😊.

6: What would you like to have in 2022 that you lacked in 2021?

Rustmomenten voor mezelf zonder dat ik me er schuldig over voel. (Deze zin is al 3 jaar niet gewijzigd, maar krijgt alleen maar meer betekenis.)

7: What dates from 2021 will remain etched upon your memory?

4 Januari: Start met werken na zwangerschapsverlof, maar lockdown, dus Opa en Oma nemen de baby in huis.

Maart 2021: We kopen een nieuwe auto.

Zomer 21: ik schrijf mee aan het verkiezingsprogramma.

22 juni: verjaardagsfeest met mijn moeder samen gevierd in de Johannes de Doper Parochie

9 september: verjaardag Bram gevierd, daarna een fantastische vakantie in Frankrijk met z’n drieën.

Eind september: Bram staat steeds in de kinderstoel. Dat gaat mis, waardoor hij met een hoofdwond naar het ziekenhuis moet.

20 november: De ALV zet mij als 5e op de kieslijst voor GroenLinks voor de gemeenteraadsverkiezingen 2022.

8: What was your biggest achievement of the year?

Een werkwijze en lol vinden in de combinatie van moeder zijn, GroenLinks, (thuis)werk en huishouden. Juist de afwisseling houdt het leuk.

9: What was your biggest failure?

In relatie tot vraag 8: het ging niet altijd goed, dat jongleren. Ik heb op mijn werk door tijdtekort niet altijd mijn beste werk kunnen afleveren, dat stoort me. Ook duurde het veel te lang voordat ik erachter kwam dat de druk op het werk niet met  drukte te maken had in mijn persoonlijke leven, maar aan het werk zelf lag, omdat er collega’s (langdurig) uitvielen, of zelfs niet terug kwamen.

Daarnaast heb ik als moeder wel wat zaken die ik anders had willen aanpakken. Maar tegelijkertijd komen de meeste van dat soort dingen wel op hun pootjes terecht.

Ik had ook gehoopt iets meer aan sporten toe te komen, maar prioriteer dat even wat lager dan voldoende rust. Slaaptekort was vaak een directe aanleiding voor het zoekraken van de balans.

10: Did you suffer illness or injury?

Lang last gehouden van mijn litteken van de keizersnede van 2020. Ook rugpijn, door het vele tillen van een baby en een zittend beroep in thuiswerktijd op een keukenstoel. De baby bracht daarnaast vanuit de kinderopvang elke week een nieuw virusje of voedselvergiftiging met zich mee, wat de weerstand geen goed doet. Vooralsnog geen corona gehad, wel behoorlijk brak van de vaccinaties.

11: What was the best thing you bought?

Best veel aankopen gedaan dit jaar: We hebben kastjes opgehangen in de woonkamer. Een nieuwe schutting, omdat de oude er in het voorjaar uit waaide. We hebben recent een stoel voor in de woonkamer gekocht, deze komt net voor Kerst.

Qua speelgoed stroomt ons huis langzaam een beetje vol. Veel kopen we niet zelf, maar krijgen we. Wel vind ik babykleertjes kopen nog heel leuk. We hebben heel veel plezier gehad van het tweedehandsfietsstoeltje, zowel op vakantie als thuis.

Maar het aller- aller- allerfijnst is de nieuwe auto! Na jarenlang trouwe dienst is de Nissan Micra ingeruild voor een Suzuki S-cross. Een echte familiebak, waar zonder al te veel yoga-oefeningen een kinderwagen in past, en we zelfs ruimte over hadden tijdens het inpakken voor de vakantie. (De micra had als afscheidskadootje een hele dure APK en een kapotte versnellingsbak tijdens een sneeuwstorm op weg naar Aalten).

12: Whose behaviour merited celebration?

Mijn nieuwe leidinggevende, die zich niet alleen staande weet te houden in een heel complex krachtenveld, maar ook nog eens hele goede veranderingen aan het doorvoeren is.

13: Whose behaviour made you appalled?

De toeslagenaffaire, politici die niet langetermijn willen denken, kansenongelijkheid.

14: Where did most of your money go?

In het huis, door de hypotheekaflossing (staat nog op de to-do). Daarnaast was de auto erg prijzig.

15: What did you get really, really, really excited about?

De mijlpalen van Bram, met als hoogtepunt het los kunnen lopen in november. Toen er een vaccin beschikbaar was. De nieuwe RED-release van Taylor Swift.

16: What song will always remind you of 2021?

“All too well” 10-minute version Taylor Swift. Ook: veel Franse nummers, omdat we een playlist hadden gemaakt in de auto.

17: Compared to this time last year, are you: (a) happier or sadder? (b) thinner or fatter?  c.) richer or poorer?

a.       Happier

b.       Fatter

c.       Richer

18: What do you wish you’d done more of?

Meer vakantie genomen. Meer mijn grenzen aangeven op werk. Meer mijn mening gegeven/doorgezet.

19: What do you wish you’d done less of?

Mijn gezondheid aan de kant schuiven. Me druk maken om zaken als de randvoorwaarden ervan al niet kloppen.

20: How did you spend Christmas?

Ligt nog in het verschiet! Kerstavond en 1ste kerstdag gaan we naar mijn schoonouders in de achterhoek. 2e kerstdag is bij mijn ouders. Daarnaast hebben we 22 december een etentje hier thuis ter ere van het huwelijk van mijn ouders.

21: Did you fall in love in 2020?

Niet verliefd, maar er waren wel momenten dat ik echt mezelf moest knijpen omdat ik niet geloofde dat ik zo gelukkig kon zijn.

22: What was your favourite TV program?

The Office, Camping de Liefde en Reizen Waes. Maar ten opzichte van voorheen kijken we nu minder TV. Bridgerton wel met veel plezier gekeken.

23: Do you hate anyone now that you didn’t hate this time last year?

Nee. Ik haat een aantal systemen en een aantal manieren waarop de wereld schijnt te werken.

24: What was the best book you read?

36 boeken, waarvan 3 luisterboeken. Een hele nette score, en het is pas half december, er komen er nog wel wat bij waar ik in bezig ben.

Aanraders: De Bridgerton boekenserie is heerlijk fout. One Last Stop was ook een goed zwijmelboek. Troy, van Stephen Fry was net zo mooi als de vorige uit de serie. En wat een grote invloed op mijn politieke denken heeft gehad dit jaar, is “groter denken, kleiner doen”, van Herman Tjeenk-Willink.

Maar de beste boeken van 2021 zijn tot nu toe “Het Gym”, van Karin Amatmoekrim (de perfecte mix tussen fictie met wel een non-fictie problematiek) en “Daisy Jones and the Six”.

25: What was your greatest musical discovery?

Nou, naast het ellenlang luisteren naar Taylor Swift, kwam ik vooral achter de magie van podcasts, en hoe goed ze te beluisteren zijn op de fiets en in de auto. Persoonlijke favorieten dit jaar: Dear Hank and John, Damn Honey, Nice White Parents, De plantage van onze voorouders, Revolusi, Brand in het Landhuis, de Cocaïne Maffia, NRC Today en de Deventer Mediazaak.

26: What did you want and get?

Invloed bij een politieke partij, een auto, een vorm van balans in werk/zorg/eigen tijd.

27: What did you want and not get?

Ondersteuning op het werk met nieuwe collega’s. Maar de sollicitaties lopen op dit moment.

28: What was your favourite film of this year?

Weinig films gezien, 15 tot nu toe.

De enige die we in de bios hebben bekeken was James Bond: No Time to Die. Die was erg vermakelijk.

Verder bleef “Midsommar” erg hangen, net als de recente “Don’t look up”. Moxy was leuk en qua documentaires heb ik met veel vermaak gekeken naar RBG, over Ruth Bader Ginsburg.

29: What one thing made your year immeasurably more satisfying?

De baby zien opgroeien, met alle pieken en dalen. De momenten dat je weer op nieuwe manieren contact maakt, of dat je dingen kan vertellen en je het idee (en daarna de zekerheid) hebt dat hij je snapt, maakte dat ik algauw de drukte op werk vergat als ik op vrijdag vrij was.

30: How would you describe your personal fashion concept in 2021?

Lang leve thuiswerken. Maar als we dan naar buiten gaan, doen we extra moeite.

31: What kept you sane?

Slapen. Heel. Veel. Slapen.

32: Which celebrity/public figure did you fancy the most?

Taylor Swift blijft een persoonlijke favoriet. Arjen Lubach was ook wel sterk.

33: What political issue stirred you the most?

Het coronavirus, de Tweede Kamer verkiezingen en de ellenlange formatietijd. En op de achtergrond de immer aanwezige klimaatcrisis en sociale ongelijkheid.

34: Who did you miss?

Hoewel de wereld weer een beetje open ging, bleef het bij een beetje. En daar komt bij dat ik soms niet wist of ik dingen “miste” vanwege corona, of omdat we nu een baby hadden om voor te zorgen, met een rigide schema ten opzichte van ons leven ervoor. Ik miste denk ik wat spontaniteit, en een paar goede feestjes.

35: Tell us a valuable life lesson you learned in 2021.

Je mening en acties doen er meer toe dan je denkt.

36: Quote a song lyric that sums up your year.

“Wind in my hair, I was there, I remember it, all too well.”

[inktvlekken]

Mama,

Jij leerde me dat er twee versies van een persoon naast elkaar kunnen bestaan. Dat je van iemand kan houden ook als diegene, nee, andersom, dat van iemand houden niet betekent dat die persoon er is.

Laatst las ik gedichten terug die ik schreef toen ik zestien was, waarin je zelden voorkomt. Er is alleen het huis waar we woonden, het donker dat bleef hangen in de woonkamer, de pillen in de keukenla, de lege flessen, de vlekken in het vloerkleed. De muren dun genoeg dat ik de buurman kon horen roepen dat de teringherrie zachter moest. Ik was vaker buiten waar vrienden me leerden roken zonder hoesten en vallen zonder botten breken. Dat was makkelijker dan thuiskomen en jouw schim op de bank vinden.

Misschien zijn er niet twee versies van dezelfde persoon, maar ben jij er en is er je afwezigheid, het resultaat van al je pogingen om te verdwijnen.

Want ik weet dat je er ook heel vaak wel was. Dat je zeewater uit onze haren waste en ons voorlas voor het slapengaan, verhalen waar we niet oud genoeg voor waren maar die je vaak genoeg las dat we ze begonnen te begrijpen.

Dat je me elke week belde. Vroeg hoe het ging en of ik genoeg at, altijd zo dat ik kon kiezen of het een grapje was of een vraag waarop ik eerlijk wilde antwoorden. Dat je een collega vroeg om je naar mijn huis te rijden alleen omdat ik een voicemailbericht achter had gelaten dat je bezorgd maakte, dia avond mijn kamer opruimde en eten bestelde terwijl ik in bed lag.

 Nu wil ik naar jou toekomen. Ik wil eten bestellen en het huis opruimen en dat dat genoeg is om iets te betekenen, om je te laten stoppen met proberen te verdwijnen. Hoe vaak moet ik je bellen voor je opneemt? Hoeveel berichten moet ik je sturen? Acht jaar later en ik haat het dat ik nog steeds niet weet wat ik kan doen, dat ik nog steeds niet beter weet hoe ik je moet helpen dan toen ik zestien was.

Ik mis je, mama. Ik mis de moeder die niet tegen me loog, die met me praatte tot ik het begreep, die mee ging vliegeren tijdens een storm, die verse bloemen kocht omdat mijn vriend langs zou komen, die zingt tijdens het afwassen. Ik mis al onze kleine rituelen en telefoongesprekken.

Ik mis wie je bent als je er wel wil zijn, als je geen lege ruimte in oude gedichten imiteert.

[marthe15]

Top 3 favoriete boeken die ik al heb gelezen // boek #2

Harry Potter, J.K. Rowling

uitgeverij: De Harmonie, 1997 - 2007

Ik denk dat we allemaal al hebben gehoord van de fameuze reeks die J.K. Rowling heeft geschreven, Harry Potter. Het begint allemaal met een 11-jarige weesjongen die een brief krijgt om naar de toverschool “hogwarts” of “zweinstein” te gaan. In alle 7 boeken beleeft Harry de zotste avonturen, en leert zichzelf alsmaar beter kennen. Hij maakt vrienden voor het leven, verslaat zijn vijanden en is super moedig.

Toen ik zelf 10 jaar oud was, las ik de hele reeks (7 boeken) in een ruk uit. Bladzijde na bladzijde verslond ik, en ik kon niet stoppen. Het spreekt dus voor zich: het zijn spannende boeken die je zin geven om het hele boek in één keer uit te lezen. Ik heb de reeks ondertussen al een aantal keren opnieuw gelezen, want je wordt die fantastische verhalen eigenlijk nooit beu. Het genre is vooral fantasy en avontuur, en als thema’s zijn er vooral magie en vriendschap. Wat ik zo goed vond aan de boeken is dat ze zodanig geschreven zijn dat je in een heel andere wereld terechtkomt, en het boek laat ook veel plaats voor de verbeelding van de lezer, waardoor je het eigenlijk helemaal voor je ziet en helemaal meeleeft en meedenkt met de personages. 

De reeks is ook verfilmd geweest! Het zijn fantastische films, maar ik raad toch zeker aan om eerst de boeken te lezen. In de boeken staan er namelijk veel meer details.

Deze boeken zijn echt voor elke leeftijd geschikt, en als je ze nog niet gelezen hebt raad ik je zeker aan dat nog eens te doen, want wie ben je nou als je nog nooit Harry Potter hebt gelezen!? (grapje ;))

[devosopmaandag]

Paksoi, palmkool, pepers en poëzie

Zaterdagochtend, 10:40 uur. De Protestantse kerk te IJhorst. Geen mens in de kerk. De hulpkosteres trok de deur zojuist dicht. Ik dacht: nu is mijn kans. Het klonk een beetje hol en dominee-achtig.

The Props assist the House

Until the House is built

And then the Props withdraw

And adequate, erect,

The House support itself

And cease to recollect

The Augur and the Carpenter –

Just such a retrospect

Hath the perfected Life –

A Past of Plank and Nail

And slowness – then the scaffolds drop

Affirming it a Soul –

Maar toen ik halverwege de vertaling van Peter Verstegen was, ging de deur open en bracht de kosteres de koffieketel binnen. Ik oefende voor het huwelijk van vrienden Regina Maria Blom en Roelof Hendrik Gortemaker, dat ik als ambtenaar voor één dag een uur later zou voltrekken.

Zondagmiddag 15:00 uur, een buurttuin* in Den Bosch, ik houd een lezing over poëzie. Trouwe vriend P was er, de anderen waren vrienden van de buurttuin en mogelijk een enkel speciaal gekomen bezoeker. 'Is poëzie voor hogere wezens', luidde de titel – een retorische vraag. Ik hield mijn verhaal hopelijk losjes én diep genoeg. Tot mijn verbazing waren er toch een aantal toehoorders die gedichten mee had genomen om voor te lezen. Vrouwen, bijna altijd vrouwen. Vrouwen van een zekere leeftijd, altijd vrouwen van een zekere leeftijd. Mannen zijn bang voor poëzie (nee, niet alle mannen).

Ik maakte een grapje en zei dat door hun aanwezigheid we met ons allen bewijzen dat poëzie niet voor hogere wezens is. P zei toen: of dat we dat toch zijn. Waarom de poëzie door bijna iedereen wordt afgewezen is dat we bang zijn voor de stilte, want precies dat doet een gedicht: het zet je stil. Je wordt niet meegenomen door een verhaal, een betoog, maar door de woorden zelf. Het gedicht is een eiland dat zweeft in het wit van het papier of in de tijd, en jij bent helemaal alleen op dat eiland.

De laatste voorlezer was een oudere heer, die gedichten voorlas die zijn vader** geschreven had. Met zijn zachte, wat breekbare stem bewees hij dat een gedicht je stilzet in de tijd, vooral dat over zijn vroeg gestorven moeder:

[-]

Haar geest die recht was en onwrikbaar van geloof

Voor niemands echte noden doof

Mijn weg verlichtend bij het ouder worden:

Een schat die niemand mij ontrooft.

Na afloop kreeg ik als honorarium een tas vol groenten uit de tuin: paksoi, palmkool, snijbonen, knoflook en pepers. Dat alles dank ik aan de poëzie.

* Buurttuin Bietje Bij Bietje te Den Bosch

** Marien Geuze (1917-1998), boer te Zeeland, senator voor de CHU (1956 – 1967)