#Duitse Herder

[seizoenenblog]

De huisdieren tag van Pietje Bakt Er Nikx Van

De huisdieren tag van Pietje Bakt Er Nikx Van is een ontzettende leuk tag om kennis te maken met hond Denzell. Altijd leuk om te lezen hoeveel liefde wij hebben voor onze huisdieren.

De huisdieren tag van Pietje Bakt Er Nikx Van is een ontzettende leuk tag om kennis te maken met hond Denzell. Altijd leuk om te lezen hoeveel liefde wij hebben voor onze huisdieren. Ik heb je al voorgesteld aan mijn trouwe viervoeter Diesel in een ander artikel en vandaag is Piet aan de beurt. Piet heeft een eigen YouTube kanaal met veel onderwerpen, maar vooral koken is echt zijn passie. Op…

[evendelen-be]

Kamperen met Rex aan zee

Deze zomer zijn we gaan kamperen aan zee met onze oudste hond Rex. Het was een eindje rijden, maar de rit was de moeite zeker en vast waard.

Deze zomer zijn we gaan kamperen aan zee met onze oudste hond Rex. Het was een eindje rijden, maar de rit was de moeite zeker en vast waard. Rex is ondertussen 12 jaar oud en dit was zijn eerste uitstap naar de zee. Voor deze gelegenheid kozen we ervoor om enkel Rex mee te nemen en om Chewey, onze Duitse Herder, thuis te laten bij ma en pa. Chewey slaagt er namelijk nogal snel in om alle…

[rotterdamvanalles]

Het Plein 1940 met het monument 'de Verwoeste Stad' en Dolfirodam, 29 mei 1970.

De verwoeste stad is een beeld dat Ossip Zadkine maakte naar aanleiding van het bombardement op Rotterdam. Het is op 15 mei 1953 onthuld en staat op het Plein 1940, aan de Leuvehaven, naast het Maritiem Museum in Rotterdam. Het beeld is een Rijksmonument.

Naar verluidt kreeg Zadkine de inspiratie voor het beeld De verwoeste stad toen hij vanuit Parijs onderweg was naar zijn vriend, de arts Hendrik Wiegersma in het Nederlandse Deurne. Toen de trein over het luchtspoor door Rotterdam reed zag hij het weggevaagde centrum van de stad.

Het beeld is van brons en stelt een menselijke figuur voor zonder hart, symbool voor het hart van Rotterdam dat verloren ging bij het bombardement. Rotterdam kreeg het beeld cadeau van de directie van warenhuis De Bijenkorf. Een van de voorwaarden van de schenking was, dat het beeld op die en enkel die plaats zou blijven staan. Dit leidde later nog tot veel discussies.

Het beeld wil de vernietiging van de stad door de Duitsers in herinnering brengen. Zelf zei de kunstenaar over de sculptuur:

"Het [beeld] wil het menselijk lijden belichamen dat een stad moest ondergaan die slechts, met Gods genade, wilde leven en bloeien als een woud. Een kreet van afschuw om de onmenselijke wreedheid van dit beulswerk."

Voor de aanleg van een nieuwe metroboog werd de sculptuur in 1975 blijvend 60 meter verplaatst. In 2005 moest het beeld vanwege bouwwerkzaamheden tijdelijk aan de kant. Er werd van de gelegenheid gebruikgemaakt groot onderhoud uit te voeren. Ter plaatse was daarvoor een restauratieatelier opgericht. Op 14 mei 2007 gaf burgemeester Opstelten De verwoeste stad zijn prominente plaats op het Plein 1940 terug. De Duitse president Horst Köhler legde er bij zijn staatsbezoek aan Nederland in oktober 2007 zoals velen voor hem een krans.

In de loop der jaren heeft het beeld van de Rotterdammers een rits van bijnamen gekregen. Naast "De verwoeste stad" kent men het beeld als "Stad zonder Hart", "Zadkini", "Jan Gat", Jan met de Handjes" en "Jan met de Jatjes".

Ter gelegenheid van de manifestatie C70 waarmee Rotterdam 25 jaar de bevrijding en de wederopbouw vierde, werd een nieuwe attractie geplaatst in de vorm van een dolfinarium. De naam voor deze attractie was Dolfirodam.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en van rijnmond.nl.

[ruwolf]

Duitse herder hondenring Saluki Hond 925 Sterling Zilver - Etsy Nederland

https://www.etsy.com/nl/listing/1331824468/duitse-herder-hondenring-saluki-hond-925?gpla=1&gao=1&&utm_source=google&utm_medium=cpc&utm_campaign=shopping_nl_du_nl_-jewelry-rings&utm_custom1=_k_CjwKCAiA0syqBhBxEiwAeNx9NxF1ingrTqgJPR9OB5f3lToPZnVXg3oIeODHxXcvTmdk4sS2szU_ZRoCbwoQAvD_BwE_k_&utm_content=go_13699944204_124955776220_530541854309_pla-306013798290_m__1331824468nlnl_505302863&utm_custom2=13699944204&gclid=CjwKCAiA0syqBhBxEiwAeNx9NxF1ingrTqgJPR9OB5f3lToPZnVXg3oIeODHxXcvTmdk4sS2szU_ZRoCbwoQAvD_BwE

[eskarinaevilredhood]

WTF fucking fucktard Hope someone get you and gives you what you fucking deserve 🤬🤬🤬 a 12 year old cat throwing over a fence even when it's a asiel you can hear the dog, what kind of a inhuman shitthead kan you be 🤬🤬🤬 don't you ever cross my path I have no mercy with this kind of fucking fucktards, no reason can excuse this it's like you dump you child right before a train and hoping it's stand's op in time 🤬🤬🤬😭😭😭🤬🤬🤬 #everycatlivesmatter https://www.hln.be/oostende/camerabeelden-laten-zien-hoe-man-12-jaar-oude-kat-over-omheining-dierenasiel-gooit-gelukkig-zat-onze-duitse-herder-net-in-zijn-hok~aea74313/?utm_campaign=app_gate_social&utm_medium=social&utm_source=hln&utm_content=ea74313&referrer=http%3A%2F%2Fm.facebook.com%2F https://www.instagram.com/p/ClE3K4GroqjgdU1kn5vbLqzVYP321AwaQejB0g0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[houseofgram]

GUST

GUST De nichten en de neven zijn gekomen om te graven naar G.’s verborgen goud. Met hun gepulk en hun gepluk, een lauwe parelhoen die door hun handen glijdt. willen ze hem eren.  Zijn Duitse herder wacht geduldig aan de ketting, op het bloed dat tevergeefs vergoten werd. De schat wordt niet gevonden, de schuur voor goed gesloten. Hoog in het gebinte bengelt G. voor altijd aan een touw. In elke…

[visualdistrict]

https://dogtips.nl/hondenrassen/duitse-herder/

[andrebannenberg]

Zoek het ene verschil

*Yoriko uit Osaka en ik ontmoetten elkaar in de Kat in de Jordaan in Amsterdam begin september (the 3d) en ik wilde best meer te weten komen over haar kleine familie, bestaande uit vader, moeder en broer Mabo met twee zoontjes. En over de stad Osaka waar ik altijd met de bullettrain Shinkansen in een boogje omheen was gereden op weg naar het zuidelijker gelegen Okayama.

Aldus togen we eind oktober naar Japan om Yoriko's ouders te ontmoeten. Zij had haar vaderland dan weliswaar achter zich gelaten maar die korte bezoeken konden geen kwaad: hopelijk geen aardbevingen en ideaal om de (nog) niet in Nederland verkrijgbare onmisbare Japanse zakjes en pakjes soepen en sauzen aan te schaffen, een aparte koffer vol.

***Even terug naar de bovenste foto: dit tableautje toont het aantal familieleden van een Japans huis in het halletje bij binnenkomst. Ik kreeg een koppie met blauwe ogen.***

MA TADA priester PA TADA

Pa Tada en Ma Tada woonden in een zeer proper flatgebouw op de vijfde verdieping (van de twaalf) in de levendige wijk Nakatsu in het centrum van miljoenenstad Osaka. Op de foto pa en ma met de SHINTO-priester ertussen, die een paar keer per jaar langskomt om het huisaltaar, achter hem op de foto, een APK-beurt te geven, waarna hij dan met allerlei giften -geld in prachtig gevouwen envelopjes en een Edammer kaasje, door ons meegebracht uit Oranda- het pand minzaam glimlachend verlaat.

*Pa Tada was een rustig man. Hij zei niet veel en rookte 's avonds na het werk zijn superdunne en lange CAPRI-sigaretjes onder de afzuigkap in de hoek in de keuken, terwijl hij over de wasmachine op het balkonnetje heen naar de voorbijgangers daar beneden in het plantsoen koekeloerde. Hij was directeur van ICHIOKA (ietsjie ookaa), een hijskraanreparatiebedrijf zo groot als een vliegtuighangar in een industriewijk van Osaka. Da's weer eens wat anders.

*Ma Tada kon me wel opeten. Ik denk dat ze dolblij was dat haar dochter eindelijk na dat jarenlange reizen als gids een serieuze gozer was tegengekomen. En dan nog wel een Hollander!

Yoriko en ik sliepen netjes apart in 'Nakatsu-house', zoals we haar ouderlijk huis noemden.Dat ging gewoon zo, geen probleem. Wij vertelden haar ouders, en aan vaste vrienden van Yoriko waar we op bezoek gingen, over onze trouwplannen volgend jaar ergens. Ik wilde best voor een tweede keer trouwen, op één belangrijke voorwaarde van mijn kant: trouwen op z'n klassiek Japans. 'Kuifje in Japan'- achtig. Zoals op de foto. Dat leek me wel wat.

Pa Tada en Ma Tada vonden onze plannen prachtig en gaven ons hun SHINTO-zegen.

*We ontmoetten ook Yoriko's hartsvriendin Kira, die zij al vanaf de kleuterschool kende en die altijd rondliep met haar lieve enorme Duitse herder Rex (uitspraak, zonder flauw te willen doen: Lex), een grappige combinatie die twee.

*Voor we terugvlogen naar Amsterdam nog wat impressies uit hartje Osaka, een stad vol visrestaurants zo te zien. Heerlijk.

Ook Yoriko, die de Westertoren toch ook al heel wat jaartjes kende van haar gidswerk, was blij dat die recht en fier ons weer opwachtte.

[wijnvlinders]

Ik wil een duitse herder pupje, nu. 

[jarmoblog]

Dag 6 - Cu Chi tunnels & Saigon

Het is niet zo dat er uitgeslapen kan worden tijdens deze reis. Middagdutjes - als de tijd het toelaat met de airco aan om te ontsnappen van de hitte, of tijdens het reizen - zijn indien mogelijk toegestaan.

Ik was al vroeg wakker en ben als eerste gaan douchen. Zodra ik aangekleed ben ga ik naar de “receptie” (eigenlijk kassa van de Durian winkel) en vraag aan “de stille” hoe het zit met ons inbegrepen ontbijt. Aangezien hij geen engels verstaat, typ ik het op mijn telefoon en vertaal het naar het Vietnamees. Stil kijkt hij op mijn telefoon en pakt zijn eigen telefoon. Hij typt dat ontbijt niet inbegrepen is en er ontstaat een discussie. Met handen en voeten hou ik een screenshot met de boeking voor “de stille” waar in staat ‘ontbijt inbegrepen’ typ deze tekst in translate op mijn eigen telefoon en laat hem zien wat hier uit komt. Vol verbazing staart hij naar mijn telefoon en hij begint met bellen, pakt geld uit zijn kassa en loopt weg. Blijkbaar was het ontbijt toch inbegrepen.

Een bus stopt voor de Durian winkel (ons hostel) en ik hoor mijn naam onder geroepen. Ik loop de trap af en zie daar iemand met een t-shirt van onze tours staan. Het is onze gids voor vandaag “Lam”. Ik vraag hem om mij te helpen en door te geven aan “de stille” dat we geen gebruik meer gaan maken van het ontbijt aangezien we nu weg moeten. Lam helpt mij en geeft aan dat we onderweg even stoppen bij een supermarkt. Zodra we aangekomen zijn bij het bureautje waar we geboekt hebben, krijgen we de ruimt om wat eten te halen waarna we vertrekken. Lam begint uit het niks te zingen. Het oogt een beetje ongemakkelijk “hello, good morning, how are you”. Na zijn zangkunsten verteld hij In de bus diverse wetenswaardigheden over de stad:

- Waarom de stad Saigon wordt genoemd: dit was originele naam;

- Dat Saigon bestaat uit een select aantal districten;

- De inwoners Ho Chi Minh het nog steeds Saigon noemen;

- Over de scheiding op basis van huidskleur. Hij geeft aan dat hij nog vrijgezel is omdat hij meer getint is;

- En over zijn opa die begraven is bij en gevochten heeft rondom de Cu Chi tunnel.

De bus maakt een tussenstop bij een fabriek waar met de hand - door mensen met een beperking - prachtige schilderijen op hout worden gemaakt. Het hout wordt eerst bewerkt met een soort zwarte lak, dit dient als ondergrond. Met eierschalen en schelpen wordt verder gewerkt en hier wordt weer overheen gelakt. Het geheel wordt uiteindelijk gepolijst tot de eierschalen en of schelpen weer aan de oppervlakte. De inmiddels diep zwarte houten planken worden met felle kleuren afgewerkt. Echt gave schilderijen ontstaan. Na de rondleiding door de werkplaats, moeten we uiteraard via een winkeltje naar de uitgang. Hoewel de vrouw van de korte rondleiding opdringerig naast ons blijft staan m, lukt het ons toch de uitgang te bereiken. Daar nemen Rona en ik een warme Vietnamese koffie en het is fantastisch. De gecondenseerde melk (het heeft de structuur van een soort siroop) geeft de koffie een melk/karamelachtige achtige smaak. Tijdens de busrit drinken we de heerlijke koffie op.

We komen aan bij het Cu Chi complex en hebben gekozen voor de meest noordelijke (minst toeristische) tunnels. Op het complex staat een oude bommenwerper, overblijfselen van diverse tanks, kanonnen en een welbekende helikopter uit de Amerikaanse - Vietnamese oorlog. De oorlog - welke het hele land gebruikte als slagveld - duurde maar liefst twintig jaar. De tunnels gebruikt in deze oorlog zijn uitbreidingen van tunnels die gebruikt zijn in de Frans - Vietnamese oorlog. Het is gaaf om het verhaal te horen van Vietnamese kant en de slimmigheden die de Vietnamese strijders gebruikte om zich aan te passen aan de vreemde agressor in hun land.

In de tunnels, waarvan sommige ingangen groter zijn gemaakt voor de toeristen, moet de situatie erbarmelijk geweest zijn gedurende deze twintig jaar. De tunnels zijn aanwezig door heel Vietnam en hier bij Ho Chi Minh zijn de uitgangen vanwaar de Vietcong de Amerikanen weerstand bood. We bezoeken enkele tunnels, onze gids vertelt de verhalen over hoe de oorlog verliep. In het begin hadden de Amerikanen geen notie van deze tunnels maar naar verloop van tijd kregen ze het door. Omdat het gebied vlak bij een grote Amerikaanse legerbasis lag, kon hier geen Agent Orange gedropt worden. Het volledige gebied is hierom ook diverse malen plat gebombardeerd. Meer kilo’s en bommen (maar liefst vier bommen per km2 van Vietnam) dan tijdens de tweede wereldoorlog. Naarmate de oorlog vorderde kregen de Amerikanen notie van de oorlog. Met een troepenmacht van vierduizend Duitse herders spoorde ze de Vietnamese tunnels op. De Vietnamese soldaten hebben daaropvolgend:

- de luchtuitgangen ingesmeerd met pepers zodat de honden die hieraan roken last kregen van hun neus en niet verder konden;

- Vallen gemaakt in de tunnels zodat de honden sneuvelden bij het zoeken;

- Zich ingesmeerd met gestolen Amerikaanse zeep en nog veel meer slimme acties.

We mogen door enkele gangenstelsels lopen en erin klimmen via verborgen ingangen. Het is zo smal en warm in deze tunnels dat ik het mij nauwelijks kan voorstellen hoe de Vietcong hier overdag kon overleven om ‘s avonds ten strijde te trekken. De grond is er ontzettend hard en lijkt wel beton hierdoor zijn ook de tunnels ontzettend stevig. We lopen via de tunnels langs; de ziekenboeg, strategiekamer, werkkamer en keuken. Koken zonder dat de Amerikanen zagen dat er rook was en zo de Vietnamese strijders kon vinden deden ze door de rook op te vangen in twee gegraven kamers en uiteindelijk via een filter van bladeren de restanten te laten ontsnappen. Gekookt werd er alleen vroeg in de ochtend. We hebben daar zo veel geleerd over deze gewelddadige oorlog en de manier van oorlogsvoering dat het te veel is om te vertellen, ik kan je dus ook zeker een bezoekje aan de tunnels aanraden.

Na het bezoekje aan de tunnels hebben Rona, Melanie en ik geschoten met een AK47. Werelds meest bekende wapen. Dit was ook wel een bijzondere unieke ervaring. Ik heb overigens een flesje geraakt, hij viel alleen niet helemaal om. Ik sta ervan te kijken dat het mij gelukt is. Vanuit de schietbaan vervolgen wij onze weg naar de bus terug naar Ho Chi Minh.

De rit terug verloopt soepel. We eten wat bij een tentje in de zijstraat van de Bui Vien Street (waar een notificatie hangt voor Chinese touristen... ze zijn niet welkom in hotel vanwege een of ander virus). Eenmaal aangekomen bij ons - naar Durian ruikende - hostel gaat Melanie even slapen, ik ga “even” ergens een pinautomaat zoeken om de overige nachten te betalen. Ik had gevraagd aan “de stille” of ik kon pinnen (staat immers aangegeven dat het kan) maar het kon niet. Ik typ op mijn telefoon of hij dan aan kon geven waar eentje is en hij loopt met mij mee naar buiten. “De stille” wijst naar links en knikt. Ik denk dat hij bedoelt dat daar een pinautomaat

is. Helaas blijkt na twintig minuten lopen in de zinderende hitte geen pinautomaat in de buurt te zijn. De automaat die ik inmiddels ben tegengekomen accepteert nu mijn kaart niet waardoor ik naar het centrum moet. Afgrijselijk dit weer.... vervelende stille.... gelukkig lukt het bij pinautomaat nummer vier en kan ik terug naar de Durians.

Rona en ik gaan gezamenlijk de stad in omdat het nog daglicht is, kan ik toch nog zien wat ik gister achterwegen moest laten. We lopen langs het park en komen uiteindelijk bij herenigingspaleis maken een foto en vervolgen onze weg naar het Postkantoor en de Notre Dame (die laatste hebben de Fransen hier gemaakt). Helaas staat de Notre Dame in de steigers, binnen in het postkantoor hangt een grote poster van Ho Chi Minh. Buiten het postkantoor staan twee grote communistisch ogende standbeelden die ik ook nog op de foto zet. Rona en ik willen graag eenzelfde koffie drinken als vanochtend en lopen daarom terug. Ik kijk nog eenmaal achterom en zie een groot communistisch bord waar ik eigenlijk voor we koffie gaan drinken nog een foto van wil maken. Ik loop het drukke kruispunt op en het wil niet lukken.. dan toch maar de koffie. Onderweg terug naar ons Durian hostel en “de stille” komen we nog langs een chinees tempeltje waar enorm veel wierook wordt afgestoken. Het tempeltje is van dermate veel goud gemaakt dat het bijna vanzelf oplicht.

Na een korte pauze in het hostel spreken we af om samen met Noëlle ons excursiebureautje te bezoeken zodat ze morgen met ons mee kan naar onze tocht naar de Mekong delta. We gaan wat eten in de straat waar we ook gelunched hebben en lopen na het nuttigen van onze maaltijden naar de Bui Vien Street. In eerste instantie waren we bij een club gaan zitten maar het leek ons leuker om te gaan zitten waar we gisteren waren. Dezelfde heren als gister waren weer bezig om hun muzikale klanken te laten galmen door de straat. We pakken nog een drankje in club Yolo waar twee danseressen heftig en niet synchroon staan te dansen.

[betoverheks]

In memoriam onze grote vriend de Duitse herder Carlos van Nieuwlandshof.

In memoriam onze grote vriend de Duitse herder Carlos van Nieuwlandshof.

De laatste weken heb ik het gevoel dat Ysbrandt om me heen loopt te draaien. Ik denk aan hem, mis hem….. En ook noem ik VikThor om de haverklap Ys. Vreemd.

Dan gaat Carlos hemelen. Het is nu toch echt afgelopen met onze grote harige Duitse vriend. Gelukkig heb ik nog afscheid kunnen nemen. Dat was er bijna bij ingeschoten…..

‘Ys is hem vast op komen halen,’ denkt Heks bij zichzelf. Ik…

[rotterdamvanalles]

Het Plein 1940 met het monument Verwoeste stad van de beeldhouwer Ossip Zadkine, 22 mei 1961. Rechts de Schiedamsedijk.

De verwoeste stad is een beeld dat Ossip Zadkine maakte naar aanleiding van het bombardement op Rotterdam. Het is op 15 mei 1953 onthuld en staat op het Plein 1940, aan de Leuvehaven, naast het Maritiem Museum in Rotterdam. Het beeld is een Rijksmonument.

Naar verluidt kreeg Zadkine de inspiratie voor het beeld De verwoeste stad toen hij vanuit Parijs onderweg was naar zijn vriend, de arts Hendrik Wiegersma in het Nederlandse Deurne. Toen de trein over het luchtspoor door Rotterdam reed zag hij het weggevaagde centrum van de stad.

Het beeld is van brons en stelt een menselijke figuur voor zonder hart, symbool voor het hart van Rotterdam dat verloren ging bij het bombardement. Rotterdam kreeg het beeld cadeau van de directie van warenhuis De Bijenkorf. Een van de voorwaarden van de schenking was, dat het beeld op die en enkel die plaats zou blijven staan. Dit leidde later nog tot veel discussies.

Het beeld wil de vernietiging van de stad door de Duitsers in herinnering brengen. Zelf zei de kunstenaar over de sculptuur:

"Het [beeld] wil het menselijk lijden belichamen dat een stad moest ondergaan die slechts, met Gods genade, wilde leven en bloeien als een woud. Een kreet van afschuw om de onmenselijke wreedheid van dit beulswerk."

Voor de aanleg van een nieuwe metroboog werd de sculptuur in 1975 blijvend 60 meter verplaatst. In 2005 moest het beeld vanwege bouwwerkzaamheden tijdelijk aan de kant. Er werd van de gelegenheid gebruikgemaakt groot onderhoud uit te voeren. Ter plaatse was daarvoor een restauratieatelier opgericht. Op 14 mei 2007 gaf burgemeester Opstelten De verwoeste stad zijn prominente plaats op het Plein 1940 terug. De Duitse president Horst Köhler legde er bij zijn staatsbezoek aan Nederland in oktober 2007 zoals velen voor hem een krans.

In de loop der jaren heeft het beeld van de Rotterdammers een rits van bijnamen gekregen. Naast "De verwoeste stad" kent men het beeld als "Stad zonder Hart", "Zadkini", "Jan Gat", Jan met de Handjes" en "Jan met de Jatjes".

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[jondewi-blog]

Noorderlicht

Het is onze 5de winter hier in Norrland. Het noorderlicht kun je vaker zien in Lapland, wat hoger dan waar wij nu verblijven, maar gisteren kregen we een prachtig schouwspel voorgeschoteld. We hadden de afgelopen jaren al een paar keer een zwak en kortstondig groen lichtspel gezien maar gisteren was het echt fantastisch. Over het bos, over de rivier, over het huis. Het licht kwam van alle kanten…

[smartahop]

Kleurplaten Honden Duitse Herder

Kleurplaten Honden Duitse Herder

[catwomansss]

Kleurplaten Honden Duitse Herder

Kleurplaten Honden Duitse Herder