#Winter in Zweden

[victorangelier]

4-luik. #extreme winter kamperen. Dag temperatuur is -20 en vannacht zal die dalen naar -25. #Zweden #bivak #shelter #outdoor #camping #winter #bushcraft #wildernis #natuur #alone https://www.instagram.com/p/Cnt9BGSK8pZ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[the-cricket-chirps]

Helmer Osslund

Winter Landscape, Sweden (Winterlandschap, Zweden)

1898-1899

[nokzeit]

Mosbacher Sommer - Klangattacke

Mosbacher Sommer - Klangattacke (Foto: K. Taube) Mosbach freut sich auf ein musikalisches Highlight der Extraklasse.  Am Freitag, den 19. Juli 2024, wird der historische Burggraben in Neckarelz in eine Bühne für ein atemberaubendes klassisches Konzert verwandelt. Beginnend um 19:30 Uhr, bietet dieses Event eine einmalige Gelegenheit, das Sinfonische Orchester Klangattacke Heilbronn in einer der schönsten Open-Air-Kulissen der Region zu erleben. Unter der meisterhaften Leitung von Chefdirigent Georg Köhler erwartet das Publikum eine besonders reizvolle Mischung aus Bekanntem und Unbekanntem. Der Abend beginnt mit den Klängen des Cellokonzerts a-Moll von Camille Saint-Saëns, virtuos interpretiert vom aufstrebenden Solisten Zoltan Despond. Georg Köhler ist ein international gefeierter Dirigent, dessen beeindruckende Karriere ihn zu renommierten Orchestern weltweit geführt hat. Zu seinen jüngsten Höhepunkten zählen Debüts beim Tonhalle Orchester Zürich und am Theater Basel sowie ein umjubeltes Wiedersehen mit dem Thessaloniki State Symphony Orchestra. Köhler, der seine Ausbildung an den Musikhochschulen Stuttgart und Zürich mit Auszeichnung abschloss, hat unter der Anleitung von Größen wie David Zinman, Bernard Haitink, Jaap van Zweden und Esa-Pekka Salonen sein Handwerk perfektioniert. Seine Leidenschaft und Präzision versprechen ein Konzerterlebnis der Spitzenklasse. Nach einer stimmungsvollen Pause führt die „Jahreszeiten-Sinfonie“ das Publikum auf eine musikalische Reise durch die vier Jahreszeiten. Diese einzigartig zusammengestellte Suite vereint sinfonische Dichtungen des englischen Komponisten Frederick Delius („Winter Night“, „Summer Evening“), den bezaubernden Walzer „Frühlingsstimmen“ von Johann Strauß Jr. und die kraftvolle Konzert-Ouvertüre „Im Herbst“ von Edvard Grieg. Das Publikum darf sich auf ein abwechslungsreiches und mitreißendes Klangerlebnis, das die Vielfalt und Schönheit der Jahreszeiten in Tönen malt, freuen. „Klangattacke“ verspricht einen Abend voller magischer Momente, hochkarätiger Musik und unvergesslicher Atmosphäre im Burggraben Neckarelz. Ein Fest für die Sinne, das nicht verpasst werden darf. Neben musikalischen Genüssen sorgt der Ladies Circle für kulinarische Verwöhnung und rundet diesen besonderen Abend perfekt ab. Karten gibt es im Vorverkauf bei der Tourist Information Mosbach am Marktplatz sowie bei allen bekannten Vorverkaufsstellen, unter www.reservix.de und an der Tageskasse. Sollte das Wetter nicht mitspielen, wird die Veranstaltung in der Alten Mälzerei stattfinden. Dies kann man am Veranstaltungstag unter www.mosbach.de oder unter 06261/82-333 erfahren. Lesen Sie den ganzen Artikel

[rotterdamvanalles]

De Aert van Nesstraat bij de kruising met de Lijnbaan, 8 januari 1979. Rechts verderop de Joost Banckertsplaats.

Aert van Nes ging op zijn elfde naar zee. Bij het begin van de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog van 1652-1653 had Van Nes zich opgewerkt tot schipper (de hoogste onderofficier) van een gewapende koopvaarder onder bevel van zijn vader. Op 23 augustus 1652 werd Van Nes door de Staten van Holland als directe vervanger van zijn overleden vader tot kapitein van de Gelderland benoemd, toen dat schip enige tijd door de Fransen geïnterneerd was in de haven van La Rochelle. Hij vocht in de Driedaagse Zeeslag, de Zeeslag bij Nieuwpoort en de Slag bij Ter Heijde. Ook deed hij mee aan het ontzet van Danzig in 1656 en aan de expeditie tegen Portugal in 1657.

Tijdens de Noordse Oorlog vocht hij in 1658 en 1659 op de Wapen van Rotterdam tegen Zweden, waarbij hij zich onderscheidde tijdens de Slag in de Sont. In het voorjaar van 1661 voegde hij zich bij de Middellandsezeevloot. Op 3 maart 1662 werd hij bij afwezigheid benoemd tot schout-bij-nacht bij de Admiraliteit van de Maze te Rotterdam.

De Lijnbaan is de winkelstraat tussen het Weena en het Binnenwegplein, genoemd naar de in de 17de eeuw hier gelegen lijnbaan of touwslagerij. Op 23 augustus 1666 werd door Jean Hennequin, koopman te Rotterdam, aan de Vroedschap het verzoek gericht om voor de bouw van een overdekte lijnbaan, waar 's zomers en 's winters gewerkt zou kunnen worden, een stuk land van het Gasthuis te mogen overnemen. Door het Gasthuis werd op 14 maart 1667 voor dit doel afgestaan een stuk land achter de molen 'de Witte Leeuw' en lopende van de Coolscheweg of Binnenweg tot de Kruiskade. Het meest westelijke gedeelte daarvan maakte de koper tot een lijnbaan. In 1845 is het laatste gedeelte van die lijnbaan verkocht; het daarbij behorende garenpakhuis werd ingericht als woonruimte.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bericht van 2022

[keynewssuriname]

Winter geeft 41-man tellende voorselectie prijs

De nationale mannenvoetbalselectie begint over ruim twee weken met de afronding van de Concacaf Nations League A ontmoetingen in groep B. Het nationaal team speelt op 12 oktober tegen Haïti. Drie dagen later is Grenada de tegenstander. Beide wedstrijden worden in het Franklin Essedstadion gespeeld. Het wordt erop of eronder voor Natio na de teleurstellende resultaten uit tegen Grenada op 8 september (1-1) en uit tegen Cuba op 12 september (0-1). Mede door deze resultaten lijkt mogelijke plaatsing voor de knock-outfase van het regionaal toernooi en de Copa América te ver gegrepen. Daarnaast loert degradatie naar League B bij misstappen tegen de Haïti en Grenada. Theoretisch zou Natio zich nog voor de halve finale van de Concacaf Nations League A kunnen plaatsen. Het nationaal team is dan wel afhankelijk van de resultaten van overige groepstegenstanders en moet zelfs zijn laatste twee ontmoetingen in winst omzetten. Met het oog op bovenstaande maakte bondscoach Aron Winter maandagmiddag een 41-koppige voorselectie bekend. De opvallende namen zijn ongetwijfeld die van Sean Klaiber, Ridgeciano Haps, Sheraldo Becker en Leandro Kappel. Laatstgenoemde prijkt na lange tijd weer op de lijst. Verder zijn Dion Malone en Anfernee Dijksteel terug van blessures. Er is daarnaast plek voor een twaalftal lokale voetballers. Volledige voorselectie: Doelverdedigers: Warner Hahn (Kyoto Sanga FC, Japan), Joey Roggeveen (Den Bosch FC, Nederland), Ishan Kort (BE1 National Football Academy, Litouwen) en Jonathan Fonkel (Robinhood, Suriname). Verdedigers: Damil Dankerlui (MGS Panserraikos, Griekenland), Sean Klaiber (Brøndby IF, Denemarken), Navajo Bakboord (Heracles, Nederland), Kelvin Leerdam (LA Galaxy, USA), Anfernee Dijksteel (Middlesbrough FC, Engeland), Dion Malone (Karmiotissa FC, Cyprus), Myenty Abena (Ferencváros, Hongarije), Shaquille Pinas (Hammarby IF, Zweden), Stefano Denswil (Trabzonspor, Turkije), Ridgeciano Haps (Genoa, Italië), Kenneth Paal (Queens Park Rangers, Engeland), Djevencio van der Kust (Sparta, Nederland), Gideon Seymonson (PVV, Suriname), Alierio Belfor (Robinhood, Suriname), Delvechio Blackson (AO Egaleo, Griekenland). Middenvelders: Diego Biseswar (zonder club), Dhoraso Klas (ADO Den Haag, Nederland), Danzell Gravenberch (Telstar, Nederland), Sercinio Eduard (Transvaal, Suriname), Renske Adipi (Robinhood, Suriname), Dimitrio Andro (Robinhood, Suriname), Faustino Benali (PVV, Suriname), Javier Zyler (Voorwaarts, Suriname), Roscello Vlijter (Apoel Kfarsaba, Israël). Aanvallers: Sheraldo Becker (Union Berlin, Duitsland), Luciano Slagveer (Puskas Akademia, Hongarije), Leandro Kappel (Pendikspor, Turkije), Yahcuroo Roemer (F91 Dudelange, Luxemburg), Jeredy Hilterman (Willem II, Nederland), Yanic Wildschut (Exeter City, Engeland), Florian Jozefzoon (Bandirmaspor, Turkije), Jamilhio Rigters (Robinhood, Suriname), Shaquille Cairo (Robinhood, Suriname), Rievaldo Doorson (Inter Moengo Tapoe, Suriname), Gilberto Cronie (Inter Moengo Tapoe, Suriname), Gleofilo Vlijter (Doxa Katokopias, Cyprus) en Mitchell Te Vrede (Gol Gohar, Iran). Read the full article

[pasparal]

Cottage on island near Nora, Sweden Taken on January 5, 2011 Photographer: Jonas Loiske Source: Flickr

[macroramblings]

White winding road

[sverigesemester]

Auch unsere gefiederten Freunde lieben den schwedischen Winter. #sverige #schweden #natur #vögel #birds #fågel #vinter #winter #winterurlaub #schwedenimwinter #schwedenfreunde #schwedenfreundehej #schwedenliebe #zweden #ferienhausinschweden #schwedenurlaub #sverigesemester #visitswedende #visitschwedende #schnee #snö https://www.instagram.com/p/BsU4DtwnMAD/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=5a38fglihgci

[huizeroots]

BLACK ICE SKATING ♥️ Vandaag was echt een unieke dag. Want we konden schaatsen op de grote meren. De sneeuw is vorige week gesmolten op het ijs en dat is nu weer op gevroren. En waar wij gingen schaatsen lag het meer nog open toen het sneeuwde en dat is pas later dicht gevroren. Afgelopen week waren we al bij Persberg op het ijs maar toen was het zwarte ijs nog te dun. Maar na een paar nachten min -18/-20 was het nu dik genoeg. Onze kids gingen gezellig met ons mee evenals een buurjongen en een buurmeisje en onze gast. Dus de auto zat lekker vol geladen en hup op pad om op zwart ijs te schaatsen. Het komt namelijk bijna nooit voor dat dat kan. Meestal ligt er dus al een laag sneeuw op het ijs of is het heel hobbelig geworden door de sneeuw. Het was zo bijzonder maar daar moeten jullie de filmpjes maar even voor bekijken. Het is een super groot meer waar we gingen schaatsen en we waren ongeveer de enige. Langs de kanten kon je door het ijs heen de bodem met stenen zien. Dat was zo gek om daar overheen te schaatsen. Uiteraard ging het schaatsen gepaard met een beetje grillen. Deze keer een lekker soepje met de keus of je er een broodje hamburger of een broodje worst bij wilde. Ons eigen koek en sopie zeg maar. Ik zou zeggen geniet lekker mee met de filmpjes. #ishockey #tjelaget #outdoor #outdoorliving #winter #winterwonderland #sweden #hällefors #filipstad #skating #iceskating #blackice #blackiceskating #elfstedentocht #sverige #zweden🇸🇪 #schaatsen #natuurijs #rootslifestyle #huizeroots https://www.instagram.com/p/CKrfPDcB19W/?igshid=bggqj4gk94wd

[lappmark-se]

#lookatme #running on a #farm in #sweden #mylifeineurope #lappmark.se #lappland #sverige #sweden #zweden #sneeuw #snow #viewbug #västerbotten #lapland #winter #visitsweden #visitlapland #swedishlapland #thisiseurope #dog (bij Vasterbottens Lan, Sweden)

[i-think-pictures]

[kaaimanreizen]

Een reisblog met een knipoog Als je de datum van deze foto naar vandaag zou zetten, zou alles er volledig anders uitzien. De groep en de fotograaf zouden meteen in een zomers blauw meer vallen, met uitzicht op een paar prachtige groene eilanden, waarop onze Zweedse hutten pronken in de hoge zon. Let op het puntje op de i in eilanden. De elanden blijven gewoon bruin in de zomer! "Achter de noordpool schijnt de zon" Sinds enkele dagen gaat de zon in Lapland niet meer onder. Reken maar mee hoe dit werkt, het is niet zo moeilijk! De noordpool is 90 graden noord, en de evenaar 0 graden. Tijdens de zonnewende van juni staat de zon loodrecht op ongeveer 23,5 graden noord. Stel je voor, jij bent de zon! Daar hang je dan. Prachtig uitzicht. Altijd lekker weer. Je benen bungelen richting de aarde. Je kijkt tussen je voeten door, recht naar beneden: Hey, 23,5 graden noord, is het alweer juni!? De tijd vliegt. Je kijkt iets omhoog naar de noordpool. Stiekem spiek je zo ver als je kan, met diezelfde 23,5 graden "over" de noordpool heen, naar de nachtelijke kant van de aarde. Je ziet daardoor de hele tijd alles wat noorderlijker is dan 66,5 graden noord (90-23,5=66,5). Nu ben je weer een Kaaimanreiziger die in het gesmolten meer zwemt. Blijf even lekker 24 uur dobberen, en je zult de zon één keer volledig om je heen zien surfen. Om 12 uur 's middags staat hij hoog aan de hemel. Om 12 uur 's nachts gluurt hij tussen de boomtoppen over de horizon naar jou. Misschien hoor je de zon als je heel goed luistert: "Haha ik zie je nog steeds, ik zie je nog steeds". We hebben zojuist samen de definitie van de poolcirkel ontdekt. Google it! Onze hutten liggen op 68 graden noord. Als je met ons naar Lapland bent geweest, mag je zeggen dat je binnen de poolcirkel hebt gereisd. Ben je nog steeds aan het lezen? Dan vind je dit onderwerp waarschijnlijk erg interessant. Of je wil gewoon super graag naar Lapland. In dat geval kun je het beste even op onze nieuwe website kijken voor de editie van 2021. #lapland #maart #avontuur #groepsreis #actief #winter #lente #springwinter #poolcirkel #equinox #zonnewende #sneeuw #zon #noorderlicht #zweden #noordpool #dag #nacht #expeditie #outdoor #reis (at Kiruna, Lappland) https://www.instagram.com/p/CBYuiInni-Z/?igshid=1p9aerlf8wbeg

[saulsplace]

Wie is schuldig aan de over-sterftecijfers? Corona of de vergrijzing?

De kernpunten

De Nederlandse bevolking vergrijst in een zeer snel tempo. Nooit eerder telde Nederland zoveel hoogbejaarden als in 2020 en dat aantal zal de komende jaren sterk blijven groeien, iets dat geldt voor alle Westerse landen. Een oude bevolking is zeer vatbaar voor virussen en het is daarom niet verwonderlijk dat er in Westerse landen zoveel COVID-19 slachtoffers vallen.

Omdat het aantal ouderen blijft toenemen zal in de nabije toekomst ook een griepepidemie, zoals we die in 2018 hadden leiden tot herhaling van de catastrofale capaciteitsproblemen in de gezondheidszorg. Er overlijden nu gemiddeld zo’n 3.000 mensen per week, in 2060 zullen dat er zo’n 4.500 zijn, en pieken van 7.000 zijn dan geen uitzondering.

Ondanks dat het grote aantal mensen dat overleed in 2020 was de levensverwachting hoger dan die in 2010.

Zweden heeft geen avondklok en lockdown, toch was de oversterfte in dat land lager dan in Nederland. Zweden heeft net als Nederland ook een snel vergrijzende oude bevolking.

De sterftecijfers van 2020 waren hoger dan het vijfjaars gemiddelden maar gelijk aan het tienjaars gemiddelden waren de sterftecijfers van 2020.

Rampenscenario

De huidige Corona-pandemie wordt gedomineerd door een kakofonie aan onvergelijkbare cijfers. Op basis van gebrekkige data en met behulp van modellen die niet openbaar zijn bepalen virologen het beleid in Westerse landen. Op 9 oktober 2020 waarschuwde de Groningse viroloog,  Alex Friedrich in het Dagblad van het Noorden dat als we niet snel maatregelen nemen er twee miljoen Nederlanders in het ziekenhuis belanden, ofwel meer dan de helft van alle 65-plussers. Diezelfde viroloog voorspelde ook dat zonder ingrijpen er 510.000 mensen op de intensive care zouden belanden.

De rampscenario’s kennen geen bovengrens en als we de virologen mogen geloven komt er ook nooit meer een einde aan deze ellende. Wie de COVID-19 onheilsprofeten met argumenten tegenspreekt krijgt nauwelijks gehoor in de pers en wordt gecensureerd op de sociale media. In 2020 verwijderde Facebook een video van de president Donald Trump waarin deze beweerde dat kinderen bijna immuun zijn tegen het huidige Corona virus (Facebook removes Trump post falsely claiming children are ‘almost immune’ to Covid-19 CNN), een jaar later stelt president Joe Biden exact (Second grader asks Biden about risk of virus CNN) hetzelfde, maar dit keer ziet Facebook geen rede om in te grijpen.

In tegenstelling tot de media-virologen, talkshow-immunologen en televisie-artsen begrijpen zowel president Biden en voormalig President Trump dat we deels te maken hebben met een demografisch probleem. Had COVID-19 twintig jaar eerder toegeslagen, dan waren de ziekenhuizen niet overbelast geraakt en waren de sterftecijfers niet veel anders dan het voorgaande jaar.

Was er in 2020 dan toch ondersterfte?

Gedurende de 2018 griepgolf ontstond er ook al een capaciteitsprobleem in ziekenhuizen. Dit kwam doordat oudere mensen veel vatbaarder zijn voor virussen en de vergrijzing van de Westerse bevolkingen de laatste jaren in een stroomversnelling is geraakt. Vooral in verzorgingstehuizen waar mensen in het laatste stadium van hun leven verblijven vallen veel virusslachtoffers.

Geen van de virologen, artsen, immunologen in de media, lijkt door te hebben dat er een structurele verandering op ongekende schaal plaatsvindt in de samenstelling van de bevolking. Ook de demografen van het CBS zijn oorverdovend stil. In 10 jaar tijd is het aantal 65-plussers gegroeid met meer dan 30%, de groep in de leeftijdscategorie 70-75 groeide zelfs met 50%. De verandering van de leeftijdsopbouw van de Westerse populatie in combinatie met de sterftecijfers geven een goed beeld hoe de ziekte de bevolking treft.

Thierry Baudet merkte (Er was geen significante oversterfte in 2020: Twitter FvD) op dat de sterftecijfers over 2020 niet veel afweken van de voorgaande jaren. Dit leidde tot grote ophef en journalisten buitelde over elkaar heen om aan te tonen dat de voorman van het FvD alternatieve feiten verkondigde, in plaats dat men zich afvroeg waarom hij tot die conclusie kwam.

De feiten

Het CBS meldt op haar website tegenstrijdige getallen met betrekking tot de oversterfte, onder het kopje “Bijna 4 duizend mensen overleden in eerste week van 2021” schrijft het CBS: “In heel 2020 overleden bijna 169 duizend mensen, ruim 15 duizend  (10 procent) meer dan verwacht.”, terwijl onder het kopje “Vragen en antwoorden over de sterftecijfers”  schrijft dat er in  2020 13,6 duizend mensen meer overleden dan verwacht.

Het is vreemd dat het CBS op haar blogs met een absoluut getal komt in plaats van een bandbreedte waarbinnen het sterftecijfer zou moeten vallen. Bij de lange termijn prognose, die het bureau in 2019 maakte, komt het sterftecijfer op 153 duizend uit, met een ondergrens van 146 duizend en een bovengrens van 162 duizend. Het bureau plaatst de cijfers niet in de context van een snel vergrijzende bevolking. Doordat de bevolking vergrijst, zal het aantal mensen dat per jaar sterft sterk fluctueren. Een griepepidemie of temperatuurschommelingen zijn direct terug te vinden in de sterftecijfers.

In week 34 van het jaar 2017 stierven er ongeveer 1.400 mensen in de leeftijdscategorie 80 plus, bijna een jaar later in week 10 van 2018, overleden er iets meer dan 2.500 mensen, dat is een verschil van 78 procent. De grote verschillen in het aantal overleden personen binnen de tijdsperiode van een jaar tonen aan hoe het sterftecijfers van de groep 80-plussers bepaald wordt door relatief kleine veranderingen in externe factoren.

Doordat het aandeel ouderen in ongekend snel tempo stijgt, zullen de sterftecijfers niet alleen toenemen maar ook steeds grilliger worden. Nu sterven er gemiddeld zo’n 3.000 mensen per week, over twintig jaar zullen dat er 4.500 zijn, en pieken van 7.000 sterfgevallen per week zullen geen uitzondering zijn.

Aan de hand van de gemiddelde leeftijdsafhankelijke sterftecijfers van de afgelopen vijf jaar en de huidige bevolkingssamenstelling wordt het aantal sterfgevallen voor 2020 berekent. Omdat het CBS er van uit gaat dat de levensverwachting elk jaar toeneemt worden de sterftecijfers naar beneden bijgesteld. Het CBS concludeert aan de hand van haar eigen projectie dat de oversterfte in 2020 10 procent was. De statistici van het CBS  hadden er ook voor kunnen kiezen om het tien jaar gemiddelde te nemen, zoals men in sommige andere landen doet. Hadden ze het tien jaar voor hun berekening genomen, dan was de oversterfte een stuk lager uitgevallen. Dat de levensverwachting elk jaar blijft toenemen is een speculatieve aanname.

Ondersterfte

Als de prognose voor 2020 slechts berekend wordt op basis van het gemiddelde sterftecijfer van de afgelopen vijf jaar, zonder compensatie voor een alsmaar toenemende levensverwachting, dan zou de geschatte sterfte op 161 duizend uitkomen, en is de oversterfte aanzienlijk lager dan het CBS op haar website schrijft. Als we dezelfde berekening herhalen met behulp van het gemiddelde van de laatste 10 jaar, dan was er nagenoeg geen oversterfte in 2020 terwijl er zelfs sprake zou zijn van ondersterfte als we middelen over de laatste 15 jaar.

Het is onmiskenbaar dat de sterfte in april 2020 snel toenam, en er een acuut capaciteitsprobleem in ziekenhuizen ontstond. Die maand zijn draconische maatregelen genomen om de zorg te ontlasten en in het najaar 2020 zijn er nieuwe maatregelen afgekondigd om het aantal COVID-19 slachtoffers te beperken zoals het sluiten van winkels en later gevolgd door een avondklok. Het is niet zeker dat deze maatregelen noodzakelijk waren om het virus in te perken. In Zweden zijn er veel minder maatregelen getroffen, en ook in dat land nam het aantal sterfgevallen eerst enorm toe, maar nam daarna ook snel weer af.

Weinig verschil Zweden – Nederland

De Zweedse sterftecijfers wijken niet veel af van die van Nederland. Ook het Zweedse statistiekbureau SCB (Dead in Sweden SCB) meldt dat er meer mensen zijn overleden dan “verwacht”, en ook in Zweden piekte de sterfte in april 2020. Op basis van het 5 jaar gemiddelde zouden er ongeveer 96 duizend mensen gestorven moeten zijn in Zweden, in werkelijkheid stierven er 98 duizend. Net als in Nederland wijkt 2020 niet erg af van het tienjarig gemiddelde. Ook in Zweden zou er sprake zijn van ondersterfte als we de prognose voor 2020 zouden baseren op het gemiddelde van de laatste 15 jaar.

In de demografie van de Westerse bevolkingen komen twee trends samen, het aantal ouderen is snel aan het oplopen als gevolg van de geboorte explosie tussen de Tweede Wereldoorlog en de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het aantal ouderen groeit ook doordat de gemiddelde leeftijd sinds de jaren zeventig met 10 jaar is toegenomen. De bevolking wordt niet alleen ouder, maar ook steeds meer vatbaar voor virussen en extreme weersomstandigheden. De westerse regeringen kunnen proberen de ziekenhuizen te ontlasten met behulp van massa-vaccinatie, de sluiting van bedrijven, verenigingen en universiteiten, het verplichtstellen van mondkapjes, het instellen van een avondklok en het opsluiten van gehele bevolkingen, maar daarmee wordt het structurele tekort aan zorgcapaciteit niet opgelost. Gegeven de vergrijzing van de bevolking en het grote aandeel van 70-plussers zullen de problemen bij elk nieuw hardnekkig virus, strenge winter of warme zomer, de komende dertig jaar alleen maar groter worden en daarop hebben lockdowns en avondklokken geen invloed.

[rotterdamvanalles]

De Aert van Nesstraat bij de kruising met de Lijnbaan, 8 januari 1979. Rechts verderop de Joost Banckertsplaats.

Aert van Nes ging op zijn elfde naar zee. Bij het begin van de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog van 1652-1653 had Van Nes zich opgewerkt tot schipper (de hoogste onderofficier) van een gewapende koopvaarder onder bevel van zijn vader. Op 23 augustus 1652 werd Van Nes door de Staten van Holland als directe vervanger van zijn overleden vader tot kapitein van de Gelderland benoemd, toen dat schip enige tijd door de Fransen geïnterneerd was in de haven van La Rochelle. Hij vocht in de Driedaagse Zeeslag, de Zeeslag bij Nieuwpoort en de Slag bij Ter Heijde. Ook deed hij mee aan het ontzet van Danzig in 1656 en aan de expeditie tegen Portugal in 1657.

Tijdens de Noordse Oorlog vocht hij in 1658 en 1659 op de Wapen van Rotterdam tegen Zweden, waarbij hij zich onderscheidde tijdens de Slag in de Sont. In het voorjaar van 1661 voegde hij zich bij de Middellandsezeevloot. Op 3 maart 1662 werd hij bij afwezigheid benoemd tot schout-bij-nacht bij de Admiraliteit van de Maze te Rotterdam.

De Lijnbaan is de winkelstraat tussen het Weena en het Binnenwegplein, genoemd naar de in de 17de eeuw hier gelegen lijnbaan of touwslagerij. Op 23 augustus 1666 werd door Jean Hennequin, koopman te Rotterdam, aan de Vroedschap het verzoek gericht om voor de bouw van een overdekte lijnbaan, waar 's zomers en 's winters gewerkt zou kunnen worden, een stuk land van het Gasthuis te mogen overnemen. Door het Gasthuis werd op 14 maart 1667 voor dit doel afgestaan een stuk land achter de molen 'de Witte Leeuw' en lopende van de Coolscheweg of Binnenweg tot de Kruiskade. Het meest westelijke gedeelte daarvan maakte de koper tot een lijnbaan. In 1845 is het laatste gedeelte van die lijnbaan verkocht; het daarbij behorende garenpakhuis werd ingericht als woonruimte.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bericht van 2021

[keynewssuriname]

Winter geeft 41-man tellende voorselectie prijs

De nationale mannenvoetbalselectie begint over ruim twee weken met de afronding van de Concacaf Nations League A ontmoetingen in groep B. Het nationaal team speelt op 12 oktober tegen Haïti. Drie dagen later is Grenada de tegenstander. Beide wedstrijden worden in het Franklin Essedstadion gespeeld. Het wordt erop of eronder voor Natio na de teleurstellende resultaten uit tegen Grenada op 8 september (1-1) en uit tegen Cuba op 12 september (0-1). Mede door deze resultaten lijkt mogelijke plaatsing voor de knock-outfase van het regionaal toernooi en de Copa América te ver gegrepen. Daarnaast loert degradatie naar League B bij misstappen tegen de Haïti en Grenada. Theoretisch zou Natio zich nog voor de halve finale van de Concacaf Nations League A kunnen plaatsen. Het nationaal team is dan wel afhankelijk van de resultaten van overige groepstegenstanders en moet zelfs zijn laatste twee ontmoetingen in winst omzetten. Met het oog op bovenstaande maakte bondscoach Aron Winter maandagmiddag een 41-koppige voorselectie bekend. De opvallende namen zijn ongetwijfeld die van Sean Klaiber, Ridgeciano Haps, Sheraldo Becker en Leandro Kappel. Laatstgenoemde prijkt na lange tijd weer op de lijst. Verder zijn Dion Malone en Anfernee Dijksteel terug van blessures. Er is daarnaast plek voor een twaalftal lokale voetballers. Volledige voorselectie: Doelverdedigers: Warner Hahn (Kyoto Sanga FC, Japan), Joey Roggeveen (Den Bosch FC, Nederland), Ishan Kort (BE1 National Football Academy, Litouwen) en Jonathan Fonkel (Robinhood, Suriname). Verdedigers: Damil Dankerlui (MGS Panserraikos, Griekenland), Sean Klaiber (Brøndby IF, Denemarken), Navajo Bakboord (Heracles, Nederland), Kelvin Leerdam (LA Galaxy, USA), Anfernee Dijksteel (Middlesbrough FC, Engeland), Dion Malone (Karmiotissa FC, Cyprus), Myenty Abena (Ferencváros, Hongarije), Shaquille Pinas (Hammarby IF, Zweden), Stefano Denswil (Trabzonspor, Turkije), Ridgeciano Haps (Genoa, Italië), Kenneth Paal (Queens Park Rangers, Engeland), Djevencio van der Kust (Sparta, Nederland), Gideon Seymonson (PVV, Suriname), Alierio Belfor (Robinhood, Suriname), Delvechio Blackson (AO Egaleo, Griekenland). Middenvelders: Diego Biseswar (zonder club), Dhoraso Klas (ADO Den Haag, Nederland), Danzell Gravenberch (Telstar, Nederland), Sercinio Eduard (Transvaal, Suriname), Renske Adipi (Robinhood, Suriname), Dimitrio Andro (Robinhood, Suriname), Faustino Benali (PVV, Suriname), Javier Zyler (Voorwaarts, Suriname), Roscello Vlijter (Apoel Kfarsaba, Israël). Aanvallers: Sheraldo Becker (Union Berlin, Duitsland), Luciano Slagveer (Puskas Akademia, Hongarije), Leandro Kappel (Pendikspor, Turkije), Yahcuroo Roemer (F91 Dudelange, Luxemburg), Jeredy Hilterman (Willem II, Nederland), Yanic Wildschut (Exeter City, Engeland), Florian Jozefzoon (Bandirmaspor, Turkije), Jamilhio Rigters (Robinhood, Suriname), Shaquille Cairo (Robinhood, Suriname), Rievaldo Doorson (Inter Moengo Tapoe, Suriname), Gilberto Cronie (Inter Moengo Tapoe, Suriname), Gleofilo Vlijter (Doxa Katokopias, Cyprus) en Mitchell Te Vrede (Gol Gohar, Iran). Read the full article

[gekruidengeroerd]

Till we meet  at the next crossing in Lapland.

   Annanais Nin duwt in de nachttrein van Stockholm naar Abisko met een snelle beweging het grote ronde montuur van haar bril iets omhoog. Française 21 jaar werkt in een hotel en is voor het eerst van haar leven alleen op reis. Lapland als bestemming. Reist met de trein, vind haar mobiel niet belangrijk. Probeert geen plastic te gebruiken en neemt de wereld met een gretigheid en een enthousiasme in zich op waar we alleen maar jaloers op kunnen zijn. Zomaar één van onze mede passagiers in de trein op weg naar Lapland.    Springend, rondjes rennend met de armen zwaaiend, half elf ‘s avonds op het meer bij Abisko. De lichtshow kan ieder moment beginnen. Witte boog van licht aan de horizon begint te bewegen. Flarden bewegen zich beschenen door de maan en dansen door de lucht. Na een half uur houden we het niet meer en lopen, ons telkens opdraaiend, terug naar het hostel en zien het Noorderlicht achter de berkenbomen verdwijnen.    Twee knieprotheses, een kunstheup, vier zeventig plussers en vier vijftig plussers zoeken hun weg over de winter-trail, de Kungsleden, van Abisko naar Abisko Jaure. Zo’n vijftien kilometer wandelen ze met hun sneeuwschoenen langs de rivier door berkenbossen en over meren met af en toe een verdwaalde den langs de kant. Des te ouder des te kleiner de rugzak. Rugzakken gevuld met noodzakelijke warme kleding en gedroogd eten voor vijf dagen. Pootafdrukken van poolvosjes, sneeuwhazen en veelvraten verdwijnen tussen de bomen. 

Delen onze hut met Duitsers en Italianen en gesprekken bereiken het niveau van het wel of niet instellen van een plasemmer met of zonder deksel. Hoe poets je je tanden en waar vind je in het donker de container terug waar het afvalwater in moet. Rollen door de sneeuw als we uit de sauna komen en moeten lachen als we in de verte nieuwe gasten, dik ingepakt op ski’s aan zien komen De waardin van de hut heeft een zwak voor onze enige manlijke deelnemer en heeft iedere dag nieuwe speciale aanbiedingen voor hem. Blauwe bessen soep, rozenbottelsaus heerlijk voor in de havermout. In de nacht wordt er anticiperend geplast. Als iemand op staat om warm ingepakt, buiten is het immers min twintig, met een koplampje op zoek gaat naar het toilet, volgen er vaak meer. Om maar één keer de kamerdeur te laten kraken. Het blauwe touw van de water emmer hangt bevroren in bochten op het ijs. We laten de emmer volgens de instructie in de put vallen en houden het touw vast. De emmer een duwtje nageven met de schep om deze onder water te duwen helpt. In rap tempo loopt de emmer vol en trekken we deze voorzichtig naar boven. Gieten het door een oranje trechter in een jerrycan en moeten af en toe met onze blote handen stukken ijs verwijderen die de trechtermond verstoppen. De sneeuw witte hond als jerrycan is bijna niet te zien als we haar aan het touw achter ons aan naar huis trekken. Drinkable rivers, wat een genot om hier water uit het meer te kunnen drinken. Punniken ‘s avond bij kaarslicht of staren ons blind op een sudoku. Er zijn slechts twee velletjes meegenomen want iedere gram telt. Over de meegenomen wortels en tomaatjes wordt niet gesproken.

Spierwitte sneeuwhoenders vliegen twee keer voor ons op. Pootafdrukken in de sneeuw verraden waar ze net nog zaten. Volgen het spoor van de ovale rendier keutels en zien in de verte een moeder met kalf zich over de schuine helling bewegen. De Zweden hebben een speciaal woord voor schuin langs een helling lopen waarbij je ene voet hoger staat dan je anders Go Skrä

’ In de hut maakt een puber met zijn vader en oom zich op voor de volgende etappe. Zijn vader hoopt dat het hart van zijn zoon zich zal openen voor de prachtige natuur van Lapland. De eerste dagen druipt de weerstand van de jongen tegen deze vakantie ervan af. Maar iedere dag zien we hem iets trotser. Zijn kin net iets meer opgeheven als hij zijn rugzak omdoet en op zijn ski’s stapt.

Gaslamp in de keuken brandt. Aan tafel klinkt het gezoem van scrabble, sudoku en de afwas. De waterketel resoneert als een sneeuwtrein die een tunnel in raast. Gebroken bandjes worden gerepareerd met sjorbandjes en sommig mannen moet je niet omhoog willen helpen als ze omvallen in de sneeuw.

Eskimo’s hebben meerdere woorden voor soorten sneeuw. Nederlanders hebben meerdere woorden voor “iets kwijt zijn”. Je kunt de naam van iemand kwijt zijn waardoor Toon ineens Koen wordt. Als je de weg kwijt bent, moet je altijd terug gaan naar het laatste punt wat je nog herkend. Je kunt iets kwijt zijn en het terug vinden. Je kunt nog niet doorhebben dat je eigenlijk iets kwijt bent maar gelukkig heeft een ander het al weer voor je gevonden. Je kunt te snel roepen dat je iets kwijt bent en het binnen een minuut terugvinden. Je kunt iets kwijt raken door het op de verkeerde plek weg te bergen. Denk bijvoorbeeld aan een tandenborstel die ineens in een punnik tasje wordt terug gevonden, of je koplampje in de jaszak van iemand anders. Je kunt iets groots of iets kleins kwijtraken en soms moet je gewoon iets kwijt. Als expeditiegroep zijn we serieus bezig om nieuwe woorden te verzinnen voor de variaties op “kwijt”. We hopen hiermee een gooi te doen naar de eerste plaats in de verkiezing van het woord voor 2020 in de Dikke van Dale.

Op weg naar de volgende hut volgend we lange tijd het meer en klimmen dan rustig tussen de berkenbomen omhoog. Maken onze eigen weg door maagdelijke sneeuw. Meanderen soms, mijden ijzige plekken en gaan dan weer recht op ons doel af. Niets of niemand die het pad voor ons bepaald. Opeens zakt Toon tot zijn schouders in een gat in de sneeuw en kan er onmogelijk nog uitklimmen. Marlies moet op haar knieën om oogcontact met hem te maken. Gelukkig de schep niet voor niets meegenomen. Toon schept zichzelf vrij en wij helpen hem nog een beetje. Klimmen langzaam verder, zakken soms weer tot onze knieën in de sneeuw. Drinken zittend op onze rugzakken thee en zien net op de rand van de boomgrens eland ouders met jong een veiliger onderkomen zoeken. In de top van een dode berk hamert een zwart witte specht. Het is het enige geluid wat niet door de sneeuw gedempt wordt. Als in een oude zwart wit televisie met ingekleurde vakjes van een rode rugzak of muts bewegen we ons door een met Oost Indische inkt getekend landschap. Soms een kei waar de sneeuw van af is gegleden als enig kleur contrast op de vlaktes. Korstmossen, groen oranje geel, zijn als kleuren van ijsbloemen. Spaarzaam gedroogde blaadjes in roodbruin hangen soms nog aan een berk en een enkele hele oude dode berk verbergt wat chaga.

Eindeloze rijen rode kruisen staan als spoorweg overgangen in de sneeuw. Telkens als je denkt de laatste bereikt te hebben verschijnt de volgende. Door het glas van mijn skibril lijkt de wereld donkerder als in werkelijkheid. De bijna volle maan komt op en de heldere Venus wijst de weg naar onze hut Karsavagge Fjälstuga. Behalve de kruisen als richting aanwijzers wijst niets op aanwezigheid van menselijk leven. Leger als hier kan een landschap niet zijn. Stilstaan betekent dat het knarsen van de ijzers onder mijn sneeuwschoenen in de sneeuw even stopt. Het vibreren van de stokken wat af en toe klinkt als het tsjirpen van vogels sterft langzaam uit. Leun met m’n schouders op de hand-vaten van de stokken. Ontspan mijn knieën en hoor de stilte. Zie Toon in de verte doorlopen en richt me weer op. In mijn hoofd tel ik mijn voetstappen maar raak iedere keer opnieuw bij negenentachtig de tel kwijt. We lopen met het weten dat er ergens over vijf kilometer in deze kloof een hut moet staan. Wat als die hut er niet is, en slechts in onze verbeelding bestaat? Guur is de harde wind en weet iedere spleet hoe klein ook tussen mijn bivakmuts en skibril te vinden. Zachtjes begint het ook nog te sneeuwen. Stoppen, niet verder willen is geen optie. De temperatuur zakt vannacht naar min twintig. Het verliezen van een handschoen of een muts als speelbal voor de wind kan dood betekenen. Wandelen tussen leven en dood, kan het niet anders zeggen maakt me zo klein en kwetsbaar en tegelijkertijd zo helder en respectvol naar de besneeuwde bergreuzen om me heen. Dankbaar voor mij lijf die de ene stap na de ander blijft zetten. Als de zee is de sneeuw vlakte in deze kloof. Patronen zijn door de wind in de sneeuw geblazen die ik telkens doorbreek met de bloempatronen die mijn sneeuwstokken in de sneeuw printen. Schuif mijn skibril omhoog, knijp mijn ogen samen en zie ver weg de contouren van twee houten speelgoedhuisjes bij een meer. Leun nu om de drie kruisen op mijn stokken en ga weer door. Beweeg mijn tenen bij iedere stap om ze warm te houden, knijp in de handvaten van de stokken en voel dan mijn vingers langzaam weer beginnen te gloeien. Zwak licht komt door het raam van de eerste hut naar buiten. ski’s staan tegen de dakgoot geleund en een hond blaft. Net als we onze sneeuwschoenen uitgetrokken hebben komt de waardin Lena naar buiten. Zeventiger in een helderblauwe winterjas, tanig, pezig gebouwd, klein van stuk en aan haar puntneus hangt een drup. Zegt dat we door moeten lopen naar de volgende hut en komt met ons mee. Buk me strammer als daarvoor, stap opnieuw in mijn sneeuwschoenen en schuifel  langzaam in de richting van de hut in de verte. IJskoud is het binnen. We zijn de eerste gasten van het seizoen. Lena steekt twee kaarsen aan en wijst op een thermos met aardbeilimonade die ondertussen koud is geworden. Proberen de kachel aan te steken wat na een paar pogingen lukt. Heel erg langzaam warmt de Jotul op. Het is al zeven uur als de laatste expeditieleden binnendruppelen. Lezen de instructie op de pakken gedroogd voedsel en zetten twee liter water op voor de Marokkaanse abrikozen stoofpot met couscous. Toepasselijke maaltijd voor dit moment.

Buiten volle maan en een landschap met een schoonheid waar mijn pen geen woorden voor vindt. Blazen wolkjes boven onze slaapzakken uit en de thermometer bij het raam buiten staat op min vijftien. Wrijf mijn voeten tegen elkaar en masseer mijn tenen om ze warm te maken. Als ze eindelijk warm zijn val ik in een diep sneeuwgat, waar geen eind aan komt, in slaap. Hakken de volgende ochtend hout in een te kleine hut, telkens weer stoten mijn ellebogen tegen de wand, krijgen koude billen op de wc en slepen de jerrycan met water de heuvel op naar de hut. Lena woont samen met haar hond een maand lang in de beheerders hut. De volgende dag als we al weer op weg naar Abisko zijn,passeert ons een sneeuwscooter en een kindermutsje piept omhoog tussen de vachten achterin op de slee. Even koffie drinken bij oma. Vermoeide lijven op de zeventien kilometer lange terugweg naar Abisko. Mijn vermoeidheid bereikt mijn wilskracht wat als een beurse kwetsbare plek is geworden. Er is geen keus om haar niet in te zetten. Stoppen is nog steeds geen optie. De laatste kilometers vallen zwaar en telkens als er een een kilometer af gaat lijkt een andere er weer bij te komen. Tot het tunneltje met de Samie tekeningen  opdoemt. Loop er langzaam doorheen en laat de klanken diep tot me doordringen. Als een zombie zit ik op het bankje in het hostel waar we onze schoenen uit moeten trekken. Tranen stromen over mijn wangen. Had mijn wilskracht niet in willen zetten maar die keuze was er niet. En toch was ze er weer trouw verschenen, net als altijd. Verontschuldig me me bij haar en beloof opnieuw te luisteren als ik wel de keus heb. Fysiek zo moe en met een hoofd leger als leeg slaap ik een droomloze slaap en wordt fit weer wakker.

Met z’n vieren op een slee die bedekt is met vachten. Achter op staat de Deense Christine de bestuurster van de slee en verzorgster van de husky's. Lange blonde haren wapperen vanonder haar wollen muts. Zes husky's staan in de startblokken als Christine de rem losgooit is er niets anders meer wat ze willen dan gaan. Ze rennen langs dennen, langs meren en over vlaktes. Af en toe trapt Christine op de rem om ze een momentje af te laten koelen. Of ze stuurt ze met haar stem, met de lijnen valt niets te remmen. De min vijf graden van vandaag is eigenlijk te warm voor deze dieren voor wie min twintig de lievelingstemperatuur is. De leiders voorop, vandaag niet harder als vijftien kilometer per uur, maar op topdagen halen ze soms wel de veertig. Halverwege bij een tent worden de sneeuwankers uitgegooid en koelen de husky's hun bekken met wat sneeuw. Drinken gezeten op vachten rondom een vuur, thee uit met de hand gesneden berken houten bekers en op een zwarte plaat worden boven het vuur kaneelbroodjes opgewarmd. Zwart geblakerd keteltje hangt aan een haak en schenkt ons later nog eens bij. Christine i23, gaat soms een week lang in haar ééntje met de husky's de bergen in en slaapt in een tentje in de sneeuw. Was in Australië op trektochten met paarden en in Mongolië met adelaars op jacht. Ze is mooi, enthousiast en staat met beide benen stevig op de grond. Bijna te veel van het goede. Maar allemaal zijn we een  beetje jaloers en zouden we een klein beetje als Christine willen zijn.

Tien keer of meer wordt er op het station van Abisko Turiststation omgeroepen dat de trein vijf minuten vertraging heeft. Dan komt ze fluitend het station binnen.

Tussen de ijshotels van Narvik en die in het Noorden van Finland rijdt een taxi langzaam over de met sneeuwduinen bedekte wegen. Achter het stuur de veertig jarige Somaliër Mohamed Ibrahim. Het helderblauwe van de lucht en het wit van de sneeuw worden weerspiegelt in zijn zonnebril. Zomaar één van onze medepassagiers in de nachttrein naar Lapland. Na vijf dagen geen wifi komen Corona en Lesbos wreed binnen. We moeten de neiging onderdrukken om ons niet op te willen sluiten in een hut in het bos. Vlak voor de Nederlands Duitse grens nemen we met een ferme handdruk en een knuffel afscheid van elkaar. Als ik de rest uitzwaai op het station van Bremen gaat een zin van de Waard van Abisko Jaure bij het afscheid door mijn hoofd. 

Till we meet at the next crossing!