#Determinasyon

[mgakwentongbayan]

Si Usman, Ang Alipin

Sa malayong lupain ng Mindanao, may isang marilag na pook kung saan naninirahan ang pamilya ni Usman. Ang mga araw ay nagdaraan nang payapa, at ang buhay ay parang isang magandang alon sa karagatan. Si Usman, isang kabataang Muslim, ay lumaki na may magandang pamilya. Sila ay may lupaing kanilang sinasaka at kanilang kinikita mula rito. Ngunit, isang umaga, biglang nagbago ang lahat. Isang…

[upismediacenter]

OPINION: Ang Pagkakaroon ng Boses Laban sa Tsina: Katahimikan ni Bise Presidente Duterte sa West Philippine Sea

Illustration by Amihan Danao

Ang West Philippine Sea ay mahalaga sa Pilipinas at sa mga kalapit-bansa nito dahil sa malaking reserba ng langis at natural gas, mahalagang lugar na pinangingisdaan, at ruta sa kalakalan at transportasyon sa buong mundo. Ito ay nagtataglay ng tinatayang 11 bilyong bariles ng langis at 190 trilyong cubic feet ng natural gas, at nagsisilbing tahanan ng humigit-kumulang 10% ng pangisdaan sa buong mundo. Sa kasamaang palad, naging sentro ito ng hidwaan dahil sa agresibong pakay ng Tsina sa pagpapalawak ng kanilang teritoryo. Halimbawa, noong 2023, nagtayo ang Tsina ng isang bagong istruktura sa Julian Felipe Reef, na bahagi ng Exclusive Economic Zone (EEZ) ng Pilipinas, na nagdulot ng malawakang protesta mula sa pamahalaan ng Pilipinas at iba pang mga bansa sa rehiyon. Ito ay karagdagan sa mga nauna nang itinayong mga istruktura, na patuloy na nagpapalawak ng kanilang presensya sa lugar. Ang Pilipinas, kasama ang iba pang bansa, ay itinataguyod ang kanilang karapatan na mamalagi sa o pakinabangan ang mga saklaw ng teritoryo nito, ayon sa mga internasyonal na batas tulad ng United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS).

Sa kabila ng mga panawagan ng ilang mga grupo, may mga opisyal ng pamahalaan ang nananatiling tahimik sa usapin. Ang katahimikan ni Bise Presidente Sara Duterte sa harap ng agresyon ng Tsina ay masaklap dahil nagpapahiwatig ito ng pagsasawalang-bahala niya sa presensya ng Tsina sa ating teritoryo at sa mga panawagan ng mga mamamayan laban dito. Ang kanyang "no comment" ay nagpapalakas ng loob ng Tsina at sumisira rin sa imahe ng Pilipinas bilang isang malakas at malayang bansa.

Maraming grupo, tulad ng AKBAYAN Citizens’ Action Party (Akbayan), ang nagpapahayag ng kanilang pagkadismaya sa mahinang pag-aksyon ni Duterte sa usaping ito. Ayon sa presidente ng Akbayan na si Rafaela David, “All that is required is a modicum of empathy and a pinch of moral backbone—qualities one might hope for from the second-highest leader in the country”. Ang pahayag na ito ay nagmumula sa kanilang kritisismo sa katahimikan ni Bise Presidente Duterte tungkol sa agresyon ng Tsina sa West Philippine Sea, na itinuturing nilang isang mahalagang isyung dapat aksyunan ng bawat lider ng bansa​. Ipinagtanggol naman ni Presidente Ferdinand Marcos Jr. ang bise presidente sa pamamagitan ng pagsabing “it's not her place” nang tumanggi si Duterte na magbigay ng komento tungkol sa isyu. Ayon kay Presidente Marcos, ang mga pangunahing kumikilos sa usaping ito ay ang Department of Foreign Affairs (DFA) at Department of National Defense (DND). Gayunpaman, ang iba ay naniniwalang mahalaga ang boses ng bise presidente upang magpakita ng pagkakaisa at determinasyon laban sa agresyon ng Tsina sa West Philippine Sea​.

Ipinagtanggol ni Duterte ang kanyang katahimikan sa pamamagitan ng pagsasabi na siya ay sumusunod lamang sa DFA at DND, ang mga pangunahing namamahala sa patakaran sa panlabas na relasyon at seguridad ng bansa. Sinasabi niya na ang anumang pahayag mula sa kanya ay maaaring magdulot ng panganib sa diplomasya ng bansa. Gayunpaman, sinasabi ng mga kritiko na ang katahimikang ito ay nagpapalakas lamang sa loob ng Tsina at sumisira sa imahe ng Pilipinas bilang isang malakas at malayang bansa.

May ilang opsyon ang Pilipinas sa pagtugon sa agresyon ng Tsina sa West Philippine Sea. Maaari nitong palakasin ang diplomasya upang makakuha ng suporta mula sa ibang bansa, tulad ng Vietnam, Malaysia, at Indonesia. Ang pagbuo ng isang malakas na koalisyon sa ASEAN ay makatutulong upang mapalakas ang kolektibong pagtutol sa pag-aangkin ng Tsina. Pwede rin nitong pataasin ang presensya ng militar sa lugar, tulad ng Ayungin Shoal, bagama’t hindi sapat ang puwersa ng militar ng Pilipinas upang tumapat sa hukbo ng Tsina, ang pagpapakita ng determinasyon at ang paggamit ng mga modernong kagamitan—tulad ng advanced radar systems, patrol vessels, at air defense systems—ay makapagpapahiwatig ng kahandaan sa pagdepensa ng teritoryo. Ang pagkuha ng mga makabagong kagamitan ay maaaring gawin sa pamamagitan ng mga kasunduan sa pakikipagtulungan sa mga kaalyadong bansa tulad ng Estados Unidos at Japan, at sa pamamagitan ng paglalaan ng mas malaking pondo para sa modernisasyon ng militar sa pambansang budget. Maaari ring magsampa ng panibagong kaso laban sa Tsina sa mga pandaigdigang hukuman kung saan pagtutuunan ng pansin ang epekto ng naunang kasong isinampa ng Pilipinas na naipanalo nito noong 2016. At higit sa lahat, ang rehiyonal na pakikipagtulungan ay magbibigay ng lakas sa Pilipinas at ibang bansa sa rehiyon upang tutulan ang impluwensya ng Tsina.

Ang pinakaangkop na hakbang na gagawin ay nakabatay sa mga salik na nakapaligid sa isyu tulad ng antas at epekto ng agresyon ng mga hakbang ng Tsina, ang mga kilos nito sa pagpapalakas ng militar at pagtatayo ng imprastraktura sa mga isla at bahura, at kung ang iba pang mga bansa ay handang tumindig kasama ng Pilipinas laban sa pag-angkin ng Tsina sa West Philippine Sea. Sa kontekstong ito, mahalaga ang papel ng mga pangunahing lider ng bansa, kabilang ang bise presidente, upang ipakita ang pagkakaisa at determinasyon ng pamahalaan sa pagharap sa mga isyu ng soberanya.

Bagama’t wala sa direktang hurisdiksyon ng bise presidente ang usapin ng teritoryo, ang kanyang pahayag ay may simbolikong halaga na nagpapakita ng pagkakaisa at suporta sa mga hakbang ng gobyerno. Ang kanyang katahimikan ay maaaring makita bilang kawalan ng suporta o determinasyon, na maaaring magdulot ng panghihina sa loob ng bansa at sa harap ng internasyonal na komunidad. Kaya't ang pagpapahayag ng suporta mula sa mga mataas na opisyal, tulad ni Bise Presidente Duterte, ay maaaring makatulong sa pagpapatibay ng posisyon ng Pilipinas at sa pagkuha ng suporta mula sa iba pang mga bansa.

Ang kailangan ng bansa ngayon ay isang lider na ipagtatanggol ito laban sa Tsina at poprotektahan ang soberanya nito. Dapat gamitin ni Duterte ang kanyang posisyon upang makakuha ng suporta mula sa ibang bansa at himukin ang Tsina na sumunod sa UNCLOS. Bukod dito, maaari rin siyang magtulak para sa mas malakas na koordinasyon at pakikipagtulungan sa ibang mga bansa sa ASEAN laban sa agresibong kilos ng Tsina.

Ito na ang tamang panahon para magsalita si Bise Presidente Duterte laban sa mga agresyon ng Tsina sa West Philippine Sea. Kailangan niyang papanagutin ang Tsina sa kanilang mga gawa. Dapat makipagtulungan ang Pilipinas sa ibang mga bansa sa ASEAN tulad ng Vietnam, Malaysia, at Indonesia upang labanan ang agresibong kilos ng Tsina. Mahalaga rin na iparinig ng mga Pilipino ang kanilang mga boses sa pamamagitan ng mga demonstrasyon, online petitions at pakikipag-ugnayan sa kanilang mga kinatawan sa gobyerno, at papanagutin ang kanilang mga pinuno sa kanilang mga pagkukulang sa pagprotekta sa teritoryal na integridad ng bansa.

Bilang mga estudyante, kailangan nating maging mapagmasid sa kilos at salita ng ating mga pinuno. Kailangan natin silang hingan ng pananagutan sa kanilang tungkulin bilang mga opisyal ng pamahalaan. Ang bawat isa sa atin ay may mahalagang papel na ginagampanan sa pagprotekta sa ating bansa laban sa anumang banta sa ating soberanya at teritoryo.

// ni Kela Alcantara

Mga Sanggunian:

Antonio, R. (2024, April 8). VP Duterte on Tsina’s sea aggression: ‘No comment’. https://mb.com.ph/2024/4/8/no-comment-vp-duterte-remains-silent-on-Tsina-s-sea-aggression

Argosino, F. (2024, April 9). VP Duterte maintains her silence on West Philippine Sea territorial row | Global News. INQUIRER.net. https://globalnation.inquirer.net/230944/duterte-maintains-her-silence-on-west-phillipine-sea-territorial-row

Balancio, J. (2024, April 8). VP Sara Duterte stays mum on West Philippine Sea. ABS-CBN News. https://news.abs-cbn.com/news/2024/4/8/vp-sara-duterte-stays-mum-on-west-philippine-sea-1622

GMA News Online. (2024, April 21). Marcos defends Sara on WPS silence. GMA News Online. https://www.gmanetwork.com/news/topstories/nation/903538/marcos-defends-sara-on-wps-silence/story/

Inquirer.net. (2021, May 4). Sara Duterte’s silence on China’s hostility in West Philippine Sea hit. Inquirer.net. https://newsinfo.inquirer.net/1923076/sara-dutertes-silence-on-Tsinas-hostility-in-west-philippine-sea-hit#ixzz8WmKiDoM

Lalu, G. P. (2024, March 28). Akbayan: Sara doesn’t need to be president to speak vs Tsina. INQUIRER.net. https://newsinfo.inquirer.net/1923783/fwd-akbayan-hits-back-says-sara-doesnt-need-to-be-president-to-speak-vs-China

Layson, M. (2023, December 3). PCG: Higit 135 barko ng Tsina, namataan sa Julian Felipe Reef. Philstar.com. https://www.philstar.com/pilipino-star-ngayon/bansa/2023/12/04/2316232/pcg-higit-135-barko-ng-Tsina-namataan-sa-julian-felipe-reef

Nadarajah, H., Iskandar, A., & Iskandar, A. (2024, April 16). Philippines Strengthens Alliances as Tensions with China Rise. Asia Pacific Foundation of Canada. https://www.asiapacific.ca/publication/philippines-strengthens-strategic-co-operation-allies-while

Tomacruz, S. (2022, June 10). Philippines protests China’s return to Julian Felipe Reef. RAPPLER. https://www.rappler.com/nation/philippines-protests-china-return-julian-felipe-reef-june-2022/

[hanzmendoza]

Atlantis: Alon ng Kasiyahan sa Silangan

Sa pampang ng kabigha-bighaning Arabian Golf, nagtatagpo ang langit at dagat sa kamangha-manghang lugar sa Palm Jumeirah Island sa Dubai- ang Dubai Atlantis na ipinatayo noong Setyembre 2008 na nagtataglay ng misteryoso at pag-aakit na hindi maitutumbas. Nasisilayan ang pangarap at pagnanasa ng mga turista na bumisita rito sa bawat pag-ihip ng hangin at alon ng dagat. Mula sa Aquaventure Waterpark kung saan ang mga palumpong ay nagbibigay ng kasiyahan, hanggang sa Lost Chambers Aquarium na nag-aalab sa kagandahan ng karagatan.

Ang paglalakbay sa Atlantis ay isang paglalakbay sa kaharian ng mga alaala, kultura, at kasaysayan. Ang bawat sandali rito ay isang likha ng kahanga-hangang karanasan na nag-iiwan ng hindi malilimutang marka sa puso't isipan.

Una naming dinalo ang Splashers Children Play Area. Ang init ng nagbabagang araw ay napalitan ng malamig na hangin. Ang malawak na espasyo at nakakabilib na estraktura ng mga makukulay na slide ay bumulaga sa aming mga mata. Pagkatapos ng aming unang pag-ikot sa paligid, kami ay nagpasya na tumambay pansamantala upang maranasan ang mga slides at obstacles sa playground. Isa sa aking kahinaan ay ang matataas na tanawin ngunit naisipan kong harapin ito at subukang mag-slide kasama ang aking pamilya sa Zoomerango. Sa simula ay pinapangunahan ako ng kaba sa mataas na slide na aming haharapin, ngunit ang aking determinasyon na magbahagi ng karanasan kasama ang aking pamilya ay mas matimbang. Sa aming pag-slide at sa bawat pag-ikot ng salbabida ay nagdulot saamin ng kasiglahan sa kabila ng hindi maiwasang kaba. Ang bawat tili at sigaw ay nagpapakita ng kasiyahan at tagumpay na aming nararamdaman.

Nagpasya rin akong subukang ang Poisedon's Revenge, isang nakakaakit na atraksyong puno ng takot. Bagamat mayroong iilang pag-aatubling subukan, hindi ko ito pinabayaan na humadlang sa naghihintay na karanasan at memorya. Habang ako ay umaakyat sa matarik na hagdan patungo sa tuktok, ako ay niyayakap ng kaba at pag-aalala. Ngunit sa pagsabay ng malamig na tubig sa aking takot, ito ay napalitan ng kasiyahan.

At sa huli, naisipan naming puntahan ang Lazy River. Habang kami ay lumulutang sa malamig na tubig, kami ay nagkaroon ng pagkakataon na magpahinga at magkuwentuhan bilang isang pamilya. Sa gitna ng kagandahan ng kalikasan at namumulaklak na kasiyahan, nagawa naming magtulungan na malagpasan ang kaba at takot na nagbigay lakas-loob sa isa't-isa.

Sa bawat segundong lumilipas sa Dubai Atlantis, kami ay lumalago at naging mas matatag bilang isang indibidwal at pamilya. Ang mga alaala at pangyayari na ito ay nagbigay saamin ng panibagong kaalaman at pag-unawa na nagbibigay lakas saamin at nagpapalalim ng aming samahan. Ang paglalakbay na ito ay hindi lamang nagdulot ng kasiyahan, kundi nagbigay ng matatag na pundasyon sa aming pamilya na lumalaban sa hamon ng buhay. Napakaraming alaala ang aking naipon sa paglalakbay na ito kasama ang a king mga minamahal sa buhay. Paniguradong sa susunod kong paglalakbay ay aking itatala ang bawat hakbang.

[biyahengpinas]

Pagtuklas sa Yaman ng Kasaysayan at Kultura sa Unibersidad ng Santo Tomas

Sa mapangahas na byahe patungo sa Unibersidad ng Santo Tomas, hindi ko alam kung ano ang dapat kong asahan. Marahil may mga kuwento akong narinig mula sa mga kaibigan at nabasa sa social media tungkol dito, ngunit may sariling bagay na dala ang bawat paglalakbay.

Nang huminto ang bus sa tabi ng kalsada, agad akong sinalubong ng init at usok mula sa iba't ibang sasakyan. Isang maalinsangan na umaga sa isang lugar na inakala ko lamang noon sa mga litrato.

Ang Unibersidad ng Santo Tomas, o kilala bilang "UST," ay isa sa pinakamatandang unibersidad na matatagpuan sa Pilipinas, partikular sa lungsod ng Maynila. Ito ay hindi lamang isang lugar ng pag-aaral, kundi isang saksi sa kasaganaan ng kultura at kasaysayan ng bansa.

Sa aking paglalakbay sa unibersidad, nasaksihan ko ang yaman ng mga gusali at mga tanawin na nagpapakita ng diwa nito. Isa-isa kong binisita ang mga espasyong itinuturing na mahahalagang bahagi ng institusyon. Sa bawat hakbang, marami akong natuklasan at naranasan.

Una kong pinuntahan ang Santísimo Rosario Parish Church, kung saan nadama ko ang katahimikan at kapayapaan. Ang pagtungo sa simbahan ay nagdulot sa akin ng pagkakataon na magbigay-pugay at magpahinga, na nagpapalakas sa aking pananampalataya at pananaw sa buhay.

Pagkatapos kong libutin ang buong simbahan, napadpad ako sa UST Museum of Arts and Sciences. Dito, napusuan kong masdan ang mga likhang-sining at artipakto. Nakapupukaw ang bawat eksibit dito na nagpapaalala sa akin ng kahalagahan ng pagpapahalaga at pangangalaga sa ating natatanging mga kayamanan.

Nang lumabas ako sa museo, napansin ko ang UST Plaza Mayor, kung saan matatagpuan ang UST Tiger Statue na madalas puntahan ng maraming tao. Ang pagtayo sa harap nito ay hindi lamang isang pagkilala sa simbolo ng paaralan, kundi isang pagsasalamin din ng aking sariling lakas at determinasyon na harapin ang mga hamon ng buhay.

Pagdating ko sa Arch of the Centuries, ako ay talagang bumalik sa nakaraan at naantig sa kahalagahan ng tradisyon at simbolo ng unibersidad. Para sa akin, ang arko ay nagpapakita ng tagumpay at pagpapahalaga sa kasaysayan ng paaralan.

Sa bawat lugar na aking pinuntahan sa Unibersidad ng Santo Tomas, nadama ko ang kahalagahan ng kasaysayan at kultura. Ang bawat espasyo ay nagbigay sa akin ng inspirasyon at pag-unawa sa ating yaman bilang mga Pilipino. Ang bawat gusali ay may sariling kuwento at kahalagahan, naglalarawan ng pagiging isang Pilipino, at pagtitiwala sa misyon ng paglilingkod sa bayan at sa Diyos.

Sa kabuuan ng aking paglalakbay sa unibersidad, hindi lamang ako namangha sa mga gusali at tanawin, kundi ako rin ay nabighani sa diwa at identidad ng lugar. Ang bawat hakbang ay isang paglalakbay sa kasaysayan at kultura ng Pilipinas, na nagbibigay ng inspirasyon sa bawat isa na maging bahagi ng pagpapalaganap at pagpapahalaga sa yaman ng ating kultura.

Kung naghahanap kayo ng isang lugar na hindi lamang nagbibigay ng magandang tanawin, mairerekomenda ko ang Unibersidad ng Santo Tomas bilang isa sa mga makasaysayang destinasyon na dapat puntahan. Ang mga karanasan ko rito ay hindi pangkaraniwan at nagbigay sa akin ng malalim na pag-unawa at inspirasyon.

Mga Sanggunian:

University of Santo Tomas. (2023, September 8). History - University of Santo Tomas. https://www.ust.edu.ph/university-history/

The Varsitarian. (2023, September 28). UST breaks into 2024 THE World University Rankings. The Varsitarian. https://varsitarian.net/news/20230928/ust-breaks-into-2024-the-world-university-rankings

[jon3]

Repleksyon sa Bigat ng "Ang Bigote ng Tigre"

Para sa konteksto,

nagsimula ang kwento kay Yun Ok na nag aalala sa kanyang asawa dahil parang ibang tao ito simula nang bumalik ito sa digmaan.

Si Yun Ok ay lumapit sa ermitanyo para itanong kung may lunas ba sa kakaibang ugali ng asawa niya. Ang ermitanyo ay nag aalok ng isang remedyo ngunit nangangailangan ng bigote ng isang buhay na tigre.

Nagaalala si Yun Ok kung paano niya makukuha ang bigote ng tigre. Gayunman, sa maraming oras at pagsisikap, naamo niya ang tigre at naalis ang kanyang unang takot sa hayop.

Bumalik siya sa ermitanyo na may ningning ng pagkuha ng bigote mula sa isang buhay na tigre. Inihayag ng ermitanyo na ang bigote ay walang halaga at ang remedyo ay ang kanyang determinasyon na harapin ang isang nakakatakot na sitwasyon. Handa na si Yun Ok na alagaan ang kanyang asawa.

Personal na Replektibo:

Simple lang ang aral ng kwentong ito subalit masalimuot ang subtext. Mula sa impormasyong na maidudulot sa kwento, maaari nating ipagpalagay na ang asawa ni Yun Ok ay nagdurusa sa PTSD at shellshocked nang bumalik siya mula sa digmaan.

Ipinapakita nito ang masamang epekto ng digmaan kahit nasa labas nito, kung paano natin ito makikita sa ating tahanan at sa ating kaisipan.

Si Yun Ok ay takot na takot sa kanyang asawa na mas gusto pa niya ilagay sa panganib ang kanyang buhay upang harapin ang isang tigre.

Tila hindi makatarungan, ngunit ito ay kumakatawan sa kung paano sa realidad ang mga sakit sa isip ay tinitignan na may diskriminasyon at nakakatok na maaaring maihahalintulad ito sa isang mabangis na halimaw.

Gayunpaman, tulad ng mabangis na hayop sa kwento, matututo tayong maging matiyaga at nagmamalasakit sa kanila hanggang sa mapagtanto natin ang nilalang sa likod ng takot. Isang taong dapat pagsikapan, at isang taong nangangailangan ng pasensya, pagmamahal, at tulong natin.

[iamanother]

Ang pagtatanim ay hindi biro.

Katulad ng saad sa isang awitin, ang pagtatanim ay hindi isang biro. Mula sa proseso ng pagbubungkal ng lupa hanggang sa pagdidilig ng mga halamang nakatanim sa lupain, hindi mo masasabing madali lamang ito kung hindi mo pa nararanasan. Sa simpleng pagtatanim lamang ng maliit na hardin ay mararamdaman mo na ang butil ng pawis mula sa iyong mukha, paano pa kaya ang pagtatanim ng bawat butil ng bigas na kinakain natin sa araw-araw?

Maghapong nakayuko at hindi man lang makaupo habang namamanhid ang mga binti at braso sa magdamagang pagtatanim ng palay sa ektaryang lupain para kumita ng kakarampot na salapi—kulang pa sa puhunang inutang na hindi malaman kung kailan pa ito maibabalik dahil patuloy ang pagpatong nito na tila nagbibigay ng bigat sa puso ng bawat magsasaka. Idagdag pa ang El Niño, El Niña, mga bagyo, buhawi, lindol, at pagguho ng mga lupa na siyang nagiging dahilan ng pagkalugi ng mga magsasaka dahil kinakailangan nilang iligtas ang kanilang mga sarili kaysa isalba ang mga pananim—paano na ang kanilang mga pamilya kapag sila ay naglaho na?

Sa kabila ng dugo at pawis na inilalaan sa pagbibigay serbisyo sa pagbibigay ng produksyon ng bigas at gulay na ating kinakain sa araw-araw, sila ay walang sawa pa rin sa pagsigaw ng tulong habang ito ay parang bulong lamang sa mga taong makapangyarihan. Ano pa ang silbi ng mga platapormang ilang taon nang pinapangako sa mga mamamayan kung ni isang katiting ay wala silang maramdaman mula rito? Habang nagpapakahirap ang mga Pilipinong magsasaka, tinutumbasan ito ng mga produkto mula sa mga bansang hindi naman natin pag-aari. Kung kaya'y walang nagagawa ang mga mamamayan na babaan ang presyo ng kanilang mga produkto para lamang may mauwing salapi sa kanilang mga pamilyang buong araw nang tinitiis ang kumakalam sa sikmura dahil wala silang ibang magagawa kung hindi ang maghintay sa katas ng paghihirap ng isang magsasaka.

Bawat pawis at luha na kanilang idinadaing ay hindi pa rin nawawala ang mga ngiti sa kanilang mga labi. Sila ay umaasa pa rin na madinggin ang kanilang mga panalangin sa Poong Maykapal, ang natatanging pag-asa sa buhay na siyang nagbibigay-lakas sa pang-araw-araw nilang pamumuhay. Hindi biro ang pagtatanim dahil sa mahirap na proseso nito, ngunit ang bawat mahirap na gawain ay napapadali kung ito ay napagtutulungang wakasan na may kasamang determinasyon at inspirasyon sa pagsisikap.

[yecyecapple]

LIWANAG SA KABILA NG INGAY

Sa isang mundo na puno ng ingay at kompetisyon, madaling mawala sa sarili at madalas nakakalimutan ang tunay na kahulugan ng pagiging tao. Ngunit sa gitna ng lahat ng ito, may mga grupo na nagsisilbing liwanag at gumabay, at para sa akin, ang “BINI” ang isa sa mga iyon.

Simula nang napanuod ko sila, namangha ako sa kanilang mga kanta, kanilang mga talento, kanilang mga personalidad, at lalo na sa kanilang kagandahan. Ang kanilang mga kanta ay hindi lang nakaka engganyo, puno rin ito ng positibong mensahe na nagpapaalala sa akin na laging magkaroon ng pananalig sa sarili, patuloy sa buhay, at huwag sumuko sa mga pangarap.

Isa sa kanilang mga kanta ang "Born To Win" itong kantang to ay isa sa mga halimbawa na huwag sumuko sa mga hamong dumaan. Ang kanta ay nagpapakita ng kanilang determinasyon at pagiging matatag. Ang mensahe nito ay simple ngunit malakas, kahit na mahirap ang daan patuloy paring lalakad, kailangan nating labanan ang mga pagsubok at patuloy na magsikap. Ang kanta na ito ay naging inspirasyon ko upang harapin ang mga hamon sa buhay at patuloy na magpursige sa aking pag-aaral.

#blogpatungkolsapagiidulo

#bini

[citationsavenue]

I nodded while wiping my tears. Sapat na ang lahat, Papa... Wala na akong hinihiling sa'yo dahil nakikita ko rin naman ang determinasyon niya at ang pagbabago niya para kay Mama. It gave me hope again that falling inlove with the person who hurt you is not wrong... Wala namang mali sa pagmamahal. Ang mali lang doon ay hindi mo susundin ang gusto ng puso mo dahil lang pinairal mo ang utak mo.

Chained (NGS, #3) by Ineryss (Wattpad)

[group-3-07]

𝐀𝐧𝐠 𝐏𝐫𝐞𝐬𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐊𝐚𝐠𝐢𝐧𝐡𝐚𝐰𝐚𝐚𝐧: 𝐀𝐧𝐠 𝐏𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐛𝐚𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐭𝐚𝐧𝐝𝐚𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐠𝐬𝐚𝐬𝐚𝐤𝐚 🌾

𝑮𝑹𝑶𝑼𝑷 3

Sa aming pagsusuring ginawa bilang isang grupo. Ang mga katangian ng matandang magsasaka ay nakasakop sa tunggalian na Tao laban sa sarili. Sa nobelang “Mga Katulong sa Bahay”. Ramdam namin ang bigat ng buhay na pinapasan ng matandang magsasaka. Sa kanyang edad at karanasan, nakita namin kung paano siya nagpupunyagi para sa kanyang pamilya, kahit na ang kapalit nito ay ang paglimot sa kanyang sariling mga pangarap. Para sa amin, ang kanyang tahimik na pakikibaka ay nagpakita ng tunay na sakripisyo at ng tunggaliang internal na hinaharap ng bawat tao—ang labanan sa loob ng sarili upang ipagpatuloy ang buhay sa kabila ng hirap at kawalan ng pag-asa.

Habang binabasa namin ang kanyang kwento, napagnilayan namin ang mga sakripisyong ginagawa niya araw-araw. Siya ay nagsilbing paalala na ang bawat isa sa atin ay may mga laban na hindi laging nakikita ng iba. Naramdaman namin na sa kabila ng kanyang katahimikan, mayroon siyang matinding lakas na pinagmumulan ng kanyang determinasyon. Ang kanyang kwento ay nagturo sa amin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa yaman o kapangyarihan, kundi sa kakayahan nating magpatuloy sa kabila ng lahat.

Naging mas maliwanag para sa amin ang halaga ng pagtitiis at pagsasakripisyo, hindi lamang para sa sarili kundi para sa mga mahal natin sa buhay. Sa kanyang katauhan, nakita namin ang isang bayani na, kahit hindi kilala, ay patuloy na lumalaban sa isang sistemang tila nakalimot na sa kanya. Ang kanyang pakikibaka ay hindi lamang laban sa kahirapan kundi laban din sa kanyang sariling takot at panghihina.

Ang repleksiyon na ito ay nagdala sa amin ng mas malalim na pag-unawa sa realidad ng buhay, lalo na para sa mga tulad ng matandang magsasaka. Sa bawat araw na siya ay nagpapatuloy, natututo kaming pahalagahan ang bawat sakripisyo na ginagawa namin sa aming sariling buhay. Nagsilbing inspirasyon sa amin ang kanyang kwento upang maging mas matatag at mas mapagpasalamat sa mga biyaya, gaano man kaliit o kalaki.

Sa nobelang "Mga Katulong sa Bahay", Ang matandang magsasaka ay kumakatawan sa mga taong nagtitiis at nagsasakripisyo nang labis upang magbigay ng mabuting kinabukasan para sa kanilang mga pamilya, kahit na ito ay nangangahulugan ng paglimot sa kanilang sariling pangarap at kagustuhan. Sa kanyang edad, makikita ang kanyang pagod at hirap, hindi lamang sa pisikal na anyo kundi pati na rin sa kanyang damdamin at isipan. Ang kanyang pangarap na umangat sa buhay ay tila naging imposibleng abutin dahil sa patuloy na pang-aapi at kakulangan ng oportunidad.

Ang kanyang pakikibaka ay isang tahimik ngunit malalim na "tao laban sa sarili." Bagaman alam niyang wala nang malaking pagbabago sa kanyang kalagayan, patuloy siyang kumakayod dahil sa kanyang tungkulin bilang isang ama at tagapagtaguyod ng kanyang pamilya. Nariyan ang pakiramdam ng pagkatalo at kawalan ng pag-asa, ngunit sa kabila nito, pinipili niyang magpatuloy.

Kung ikukumpara sa aming sariling mga karanasan, maaaring nakikita namin ang ilan sa mga hamon na naranasan ng matandang magsasaka sa nobelang. Maaring tulad niya, naranasan rin namin ang pakiramdam ng pagod at sakripisyo, lalo na kung kami ay nagtatrabaho ng mabigat para maitaguyod ang sarili o ang pamilya.

Naramdaman rin namin ang bigat ng responsibilidad—mga oras na kahit pagod na kami, kailangan pa rin naming magpatuloy dahil may mga umaasa sa amin. Katulad ng matandang magsasaka, marahil ay naranasan namin ang kakulangan ng mga mapagkukunan o mga pagkakataon, na nagdudulot ng pakiramdam ng pagka-bigo o kawalan ng pag-asa.

Gayundin, maaaring may mga pagkakataon na naramdaman naming walang katiyakan ang aming hinaharap, tulad ng nararanasan ng matandang magsasaka. Ang kanyang buhay ay puno ng hirap, ngunit siya ay patuloy na nagtataguyod, at marahil ganito rin ang aming nararamdaman—ang patuloy na pakikibaka sa kabila ng mga hamon.

[kwaderno84]

isang pagpupugay sa mga atletang filipino na ibinuhos ang lahat ng diwa't lakas upang makamit ang tagumpay ng kanilang sarili't bayan.

bigo man o wagi, ang diwa ng pilipino'y walang katulad... hanggang sa huli'y lalaban pa rin.

nawa ang medalya'y magsilbing sagisag at produkto ng tyagang hindi sumusuko sa bawat hamon gawa ng determinasyon.

umaasa ako na ang mga kabataang filipino sa bawat bagong henerasyon ay mahumaling sila sa iba't ibang larangan ng palakasan (at hindi sa tipikal o tanyag na uri lamang) upang mapangalagaan ang kanilang kalusugan, kabuhayan, kaalaman at mapairal ang pagkamakabayan para karangalan ng bayan.

mabuhay ang mga atletang filipino!

(image:

©ABS-CBN News)

[mgakwentongbayan]

Ang Pakikipagsapalaran ni Oryol

Ang “Pakikipagsapalaran ni Oryol” ay isang alamat mula sa mga katutubong naninirahan sa rehiyon ng Bikol sa Pilipinas. Ito ay tungkol sa isang mabait at matapang na si Oryol na nakaranas ng maraming pagsubok sa kanyang buhay. Si Oryol ay isang matipunong mangingisda na nagtataglay ng kakaibang lakas at galing sa paglalakbay sa karagatan. Isang araw, nagkaroon ng malaking pagsubok sa kanyang…

[innerkingwolf]

Ang Lakas ng Loob ng Isang Ama: Isang Alay sa Tatay Ko

Sa araw na ito, ika-12 ng Hulyo, taon 2024, nagluluksa tayo sa pagpanaw ng isang taong mahalaga sa ating buhay – ang ating ama. Hindi sapat ang mga salita upang ilarawan ang kanyang kabayanihan at pagmamahal. Sa kabila ng mga hamon at pagsubok na dumaan sa kanyang buhay, nanatili siyang matatag at tapat sa kanyang tungkulin bilang ama. Siya ay isang halimbawa ng lakas ng loob at determinasyon sa…

[anj-writes]

Mga Munting Tinig 🎬

Nabuhayan ako ng loob na muling pintahan ang namamatay kong pangarap. Muling sigaan ang kamakailang nabasang kahoy na nakaara'y hindi na makapaapoy.

Muli akong kiniliti. Muli akong kinalabit. Muli sa aking ipinaalala kung saan ako nararapat. Muli sa aking ipinaalala na sundin ang tinig ng aking puso 'mula pa man.

Malapit sa loob ko ang ganitong mga tagpo at usapin, mala pelikula mang hango sa totoong buhay o pelikulang likha lamang ng imahinasyon. Sa aking panunuod nito, pumukaw lamang ng aking atensyon ang determinasyon at tapang ng isang baguhang guro sa kabila ng maraming balakid. Marami siyang sistemang hindi maintindihan, sistemang taliwas sa kanyang paniniwala sa kung ano ang tama. Kaya niyang makinig ngunit hindi niya kayang magsawalang-bahala at pumikit sa tuwing makakakita ng mali. Kaya niyang makinig ngunit nung una'y wala naman ni sino ang gusto siyang pakinggan. Nakakalungkot lamang din na aminin pero karamihan sa mga magulang sa malalayong lugar ay mahihina ang loob—takot silang mangarap. Hindi ko malilimutan ang isinambit ng isang ginang sa kanyang anak na babae, "Itigil mo na yang pag-aaral mo dahil mag-aasawa ka lang din naman at mag-aanak. Ang pag-aralan mo kung paano ang gawaing bahay." Naitatak na nila sa kanilang isipan na kapag babae kahit hindi na mag-aral kasi 'di kalaunan nama'y mag-aasawa, mag-aanak at magiging alipin lamang ng bahay. Gayunpaman, nakakatuwa pa rin na punung-puno ang mga bata ng inspirasyon, gusto nilang maiba naman. Gusto nilang umahon kahit papaano. Ang mga guro, hindi naman talaga sila ang nagpapatagumpay sa mga estudyanteng kanilang tinuturuan, ilaw at daan lamang sila kung papaano maabot ng mga bata ang tagumpay na kanilang inaasam.

Sa totoo lang, napapaisip na rin ako, sa sitwasyon ng mga guro ngayon parang hindi ko na kayang ituloy at kulayan pa ang pangarap na ito. Ngunit napag-isip-isip ko rin, kung hindi ko itutuloy, paano na bubuo at guguhit ang mga bata ng kanilang pangarap? Nakatakda akong magbigay-aral. Nakatakda akong maging inspirasyon. Sa mga bata, sa kanila ako itinakda.

[ I am a Teacher, I belong to the children.]

[exactlyunlikelycreation]

KATARUNGAN

May Akda: Jonas G. Tayab

Sa isang malalim na sulok ng lungsod, sa isang maliit na apartment, natagpuan ang bangkay ni Juanito, isang kilalang mangangalakal sa lugar. Ang mukha niya'y puno ng galos at ang katawan'y nababalot ng duguan. Sa unang tingin, tila isang simpleng krimen lamang ngunit sa likod ng bawat bakas ng duguan, may mga lihim na nakatago.

Si Inspector Mateo ang naatasang imbestigador sa kaso. Kasama ang kanyang mga kasamahan, sinimulan nila ang kanilang pagsusuri sa lugar ng krimen. Ang apartment ni Juanito ay tila nawasak, ang mga kahon at kagamitan ay nasa disarray. Sa unang tiningin, tila isang karaniwang pagnanakaw ang motibo ng pagpatay. Ngunit sa pamamagitan ng masusing pagsusuri, natuklasan ni Inspector Mateo ang ilang mga hindi pangkaraniwang detalye.

Sa ilalim ng kama ni Juanito, natagpuan nila ang isang maliit na kahon na puno ng mga dokumento. Sa pag-aaral ng mga ito, natuklasan nilang may koneksyon si Juanito sa ilang mga kumpanya ng ilegal na droga. Isa itong bagay na tila hindi inaasahan ng mga kapitbahay ni Juanito. Sa pamamagitan ng pag-uusisa at pananaliksik, natuklasan ni Inspector Mateo ang mga labis na lihim sa buhay ni Juanito.

Isang araw, habang nakikipag-usap si Inspector Mateo sa mga kapitbahay ni Juanito, natuklasan nilang may isang tao na may galit kay Juanito dahil sa mga negosyo nito sa droga. Si Ricardo, isang dating kaibigan ni Juanito, ay maraming hinaing laban sa biktima. Sa pamamagitan ng mga patotoo at mga testigo, napatunayan ni Inspector Mateo na si Ricardo ang nagpasimuno sa pagpatay kay Juanito.

Sa pagkakahuli kay Ricardo, lumantad ang katotohanan. Galit siya kay Juanito dahil sa pagkamatay ng kanyang kapatid na naaksidente habang nakikipag-transaksyon sa mga ilegal na droga ni Juanito. Sa sobrang pagnanais na maghiganti, nagplano si Ricardo ng kanyang mabagsik na aksyon. Ginamit niya ang kanyang koneksyon sa ilalim ng mundo ng krimen upang mahanap at patayin si Juanito.

Sa pagtatapos ng kanyang pagsasalaysay, inamin ni Ricardo ang lahat ng kanyang mga kasalanan. Napagtanto niya ang kanyang pagkakamali at ang bigat ng kanyang mga kilos. Ngunit kahit na alam niyang may parusa siyang dapat harapin, tila hindi mapawi ang kanyang galit at poot sa kanyang puso.

Sa huli, si Inspector Mateo at ang kanyang mga kasamahan ay nakamit ang hustisya para kay Juanito. Ngunit kahit na may pagkakamit ng katarungan, nanatili pa rin ang lungkot sa puso ng mga taong naiwan. Ang krimen ay hindi lamang nagdulot ng pagkawala ng isang tao, kundi pati na rin ng pagkawasak ng mga buhay at pangarap.

Sa pamamagitan ng pagsusuri ng kaso ni Juanito, natutunan ni Inspector Mateo na ang bawat krimen ay may mas malalim na kwento sa likod nito. Sa bawat kaso, may mga tao at pangyayari na nagbibigay buhay sa isang simpleng krimen. At sa pagtugon sa bawat kaso, mahalaga ang pag-unawa at paglalakbay sa mga lihim at sikreto ng mga taong sangkot.

Sa kabila ng mga panganib at kaguluhan sa mundo ng krimen, nananatili pa rin ang hangaring maghatid ng katarungan. Ang bawat paglalakbay ni Inspector Mateo ay patunay sa kanyang dedikasyon at determinasyon na ipagtanggol ang mga walang boses at ipaglaban ang katotohanan.

Sa huli, bagamat may lungkot at kirot sa puso, nananatili ang liwanag ng pag-asa sa bawat pagnanais na makamtan ang katarungan. Sa mundo ng krimen at kasamaan, ang bawat pagkilos ng kabutihan at katotohanan ay isang hamon at tagumpay laban sa dilim.

[annnngegge]

Pangarap Sa Pagitan Ng Pagkawala

Sa gitna ng masaganang palayan at ilog na umaawit sa bawat agos nito, matatagpuan ang isang payak ngunit masiglang barangay ng San Ildefonso. Dito, ang pagkakaisa at mainit na pagtutulungan ay hindi lamang isang kaugalian kundi isang pamumuhay. Sa lilim ng isang matandang mangga, na tila bantayog ng mga salaysayin ng kanilang ninuno, dalawang binatang puno ng pag-asa at adhikain ang nag-uusap.

Si Rico, na anak ng magsasaka, ay larawan ng kasipagan at determinasyon. Ang kanyang mga mata'y kumikislap sa bawat ngiti, na parang mga bituin na sumasalamin sa malawak na kalangitan tuwing gabi. Ang kanyang buhok ay singkulay ng hinog na palay, at ang kanyang balat ay may kulay ng lupa na araw-araw niyang tinatapakan at pinapahalagahan. Samantala, si Tomas, na anak naman ng isang panday, ay mayroong pangangatawan na hinubog ng pagsisikap at pagpupunyagi. Ang kanyang mga kamay ay batid ang paghawak ng martilyo at pako, ngunit ito rin ay humahaplos sa mga aklat na nagsisilbing tanglaw ng kanyang mga pangarap. Sa kanilang pagkakaupo, hindi lamang hangin ang kanilang kasama kundi pati na rin ang mga kuwento ng kanilang kabataan at ang mga pangarap para sa kinabukasan. Ang bawat salitang binibitawan nila ay tila mga binhi na itinatanim sa lupa ng pagkakaibigan, na may pananalig na ito'y tutubo at lilikha ng masaganang ani ng tagumpay at pagkakaisa. Sa kanilang pagsasama, hindi lamang sila mga mag-aaral na nagsusumikap para sa personal na tagumpay, kundi mga kabataang may malasakit sa kanilang komunidad at handang bumalikat sa responsibilidad para sa ikauunlad ng kanilang barangay.

Pareho silang nangarap na makatapos ng pag-aaral at umasenso sa buhay para makatulong sa kanilang mga pamilya. Magkasama silang nag-aral, naglaro, at ibinahagi ang kanilang mga pangarap at hirap sa isa't isa. Rico, na may ngiting kasingliwanag ng araw, ay madalas na sabihin kay Tomas, "Pare, balang araw, tayo naman ang tutulong sa barangay natin, hindi ba?". Tomas, na may pangarap na kasingtayog ng mga ulap, ay tumugon, "Oo naman, Rico. Walang imposible basta't magkasama tayo.""Pare, isipin mo, isang araw, tayo na ang magpapaaral sa mga bata dito," sabi ni Rico, puno ng pag-asa. Dumating ang panahon na kinakailangan nilang pumunta sa Maynila para ipagpatuloy ang kanilang pag-aaral sa kolehiyo. Sa parehong unibersidad sila nag-enroll at sa parehong kurso. Sa simula, maganda ang takbo ng kanilang samahan, ngunit unti-unti, nagsimula silang magkaroon ng hindi pagkakaunawaan. Sa gitna ng ingay at gulo ng lungsod, unti-unti silang nagkalamat dahil sa isang di inaasahang pagsubok. Sa gabi ng kompetisyon ng kanilang unibersidad, matapos ideklara si Rico bilang panalo, ang hangin ay puno ng hindi masambit na tensyon.Sa isang sulok ng silid, ay nagmukmok at bumulong si Tomas, "Bakit siya lang? Hindi ba't magkasama kami sa lahat?"Nang lapitan siya ni Rico, na may ngiti sa labi at tropeyo sa kamay, "Tomas, pare, wala naman 'to kung 'di rin dahil sa'yo."Ngunit si Tomas ay umiwas ng tingin at malamig na sumagot, "Iwanan mo na 'ko, Rico. May sarili ka nang landas na tatahakin." Nagsimula si Tomas na makaramdam ng inggit at hinanakit kay Rico.

Unti-unti, nagkakalayo ang loob nila sa isa't isa hanggang sa hindi na sila nag-uusap. Si Rico, sa kabilang banda, ay nagtangkang ayusin ang kanilang pagkakaibigan, ngunit si Tomas ay tuluyan nang lumayo. Lumipas ang mga taon, at pareho silang nagtagumpay sa kani-kanilang larangan. Si Rico ay naging isang kilalang inhinyero, samantalang si Tomas ay isa nang respetadong arkitekto. Ngunit may kirot pa rin sa kanilang puso sa pagkawala ng isang tunay na kaibigan. Sa muling pagtatagpo sa isang proyekto, sa bubungan ng gusaling kanilang itinayo, isang tahimik na pag-uusap ang naganap. Rico, may bakas ng pagsisisi sa kanyang boses, "Tomas, alam mo ba, hindi kailanman nawala ang panghihinayang ko sa nangyari sa atin..."Tomas, may luha sa kanyang mga mata, "Pare, ako rin. Akala ko kaya kong mag-isa, pero mali pala ako."Sa isang iglap, ang lindol ay nangyari. Sa gitna ng gumuguhong pangarap at nagbabagsakang bato, ang kanilang huling mga salita ay puno ng pagbabalik-loob. Rico, habang yumayakap kay Tomas, "Huwag kang mag-alala, Tomas, magkasama tayo hanggang huli." Tomas, hawak ang kamay ni Rico, "Salamat, kaibigan. Sa huli, ikaw pa rin pala ang kasama ko." Nang sila'y matagpuan, ang kanilang pagkakayakap ay isang mabigat na paalala sa lahat na ang pinakamahalagang yaman sa mundo ay hindi ang tagumpay o yaman, kundi ang mga taong kasama mo sa paglalakbay.Sa kanilang malungkot na pagwawakas, isang bittersweet na alaala ang naiwan: ang tunay na pagkakaibigan ay nagtatagal kahit sa huling hantungan.

Sa paglipas ng mga araw, habang ang komunidad ay nagluluksa sa pagkawala ng dalawang anak ng San Ildefonso, isang di inaasahang liham ang natuklasan sa ilalim ng mga guho ng gusaling kanilang itinayo. Ang liham ay mula kay Tomas, na para kay Rico, isinulat ilang araw bago ang trahedya. Sa sulat, ibinuhos ni Tomas ang kanyang damdamin ng pagsisisi at ang kanyang hangarin na muling buuin ang kanilang pagkakaibigan, na tila isang paanyaya para simulan muli. Ang liham na iyon ay hindi lamang isang pahiwatig ng isang napipintong pagbabalik-loob, kundi pati na rin ng isang lihim na plano. Si Tomas, sa kanyang pagiging respetadong arkitekto, ay nagdisenyo ng isang makabagong paaralan para sa kanilang barangay, na kanyang nais ipatayo bilang sorpresa para kay Rico at bilang kanyang paraan ng pagtanaw ng utang na loob sa kanilang pinagmulan. Ang kanilang pagkawala ay lalong nagpatibay sa kanilang legasiya sa puso ng bawat isa sa San Ildefonso. Ang liham ni Tomas, na natagpuan sa mga guho, ay naging simbolo ng hindi matitinag na pag-asa at pagkakaisa na kanyang nais ipamana sa kanilang barangay. Ang mga salita niya ay parang mga butil ng palay na sumibol sa tigang na lupa, nagdulot ng bagong sigla sa mga puso ng kanilang mga kababayan. Ang balita tungkol sa plano ni Tomas na magtayo ng isang paaralan ay kumalat sa buong barangay na parang apoy. Ito ay nagbigay inspirasyon sa mga kabataan at matatanda na magtulungan at ipagpatuloy ang nasimulan ng dalawang kaibigan.

Ang komunidad, sa pangunguna ng mga magulang ni Rico at Tomas, ay nagkaisa upang ituloy ang pagpapatayo ng paaralan. Ito ay kanilang itinuring na pinakamahusay na paraan upang parangalan ang alaala ng dalawa. Sa bawat pako na ipinukpok, sa bawat haligi na itinayo, at sa bawat pader na pininturahan, ang espiritu ni Rico at Tomas ay tila naroroon, gabay at inspirasyon sa kanilang paggawa. Ang paaralan, na pinangalanang "San Ildefonso School of Hopes and Dreams," ay hindi lamang nagsilbing monumento ng kanilang pagkakaibigan kundi bilang isang tanglaw ng pag-asa para sa susunod na henerasyon. Sa araw ng pagbubukas ng paaralan, ang buong barangay ay nagtipon sa lilim ng matandang mangga, kung saan ang dalawang kaibigan ay madalas magkwentuhan at mangarap. Doon, sa harap ng bagong tayong paaralan, isang plake ang inihandog bilang pagkilala sa dalawang magkaibigang nagbigay inspirasyon sa kanilang komunidad na mangarap at magtulungan.

Ang mga salita sa plake ay nagpapaalala sa lahat na ang tunay na tagumpay ay hindi lamang nakamit sa personal na mga ambisyon, kundi sa pagbabahagi ng mga pangarap at sa pagtulong sa isa't isa upang ito'y makamtan. Sa pagdaan ng panahon, ang San Ildefonso School of Hopes and Dreams ay naging saksi sa paglago ng barangay, sa paghubog ng mga lider ng komunidad, at sa pagtutulungan ng bawat isa. At kahit na si Rico at Tomas ay wala na, ang kanilang mga pangarap at adhikain ay patuloy na namumuhay sa bawat pahina ng aklat na binabasa, sa bawat leksyong itinuturo, at sa bawat batang naglalakad patungo sa paaralan, puno ng pag-asa at pangarap para sa kinabukasan.

[mterao4blog]

Kahit Saan

Kung sa mga daang nilalakaran mo, may puting bulaklak ang nagyukong damo na nang dumaan ka ay biglang tumungo tila nahihiyang tumunghay sa iyo. . . Irog, iya’y ako!

Kung may isang ibong tuwing takipsilim, nilalapitan ka at titingin-tingin, kung sa iyong silid masok na magiliw at ika’y awitan sa gabing malalim. . . Ako iyan, Giliw!

Kung tumingala ka sa gabing payapa at sa langit nama’y may ulilang tala na sinasabugan ikaw sa bintana ng kanyang malungkot na sinag ng luha Iya’y ako, Mutya!

Kung ikaw’y magising sa dapit-umaga, isang paruparo ang iyong nakita na sa masetas mong didiligin sana ang pakpak ay wasak at nanlalamig na. . . Iya’y ako, Sinta!

Kung nagdarasal ka’t sa matang luhaan ng Kristo’y may isang luhang nakasungaw, kundi mo mapahid sa panghihinayang at nalulungkot ka sa kapighatian. . . Yao’y ako, Hirang!

Ngunit kung ibig mong makita pa ako, akong totohanang nagmahal sa iyo; hindi kalayuan, ikaw ay tumungo sa lumang libinga’t doon, asahan mong. . . magkikita tayo!

x Jose Corazon de Jesus

PAKSA ng Tula:

Ang tula ay nagpapahayag ng diwa ng pag-asa at determinasyon sa kabila ng mga pagsubok at kahirapan.

MENSAHE ng Tula:

Ang tula na ito ay naglalarawan ng pagmamahal sa bayan at ang pakikibaka ng mga Pilipino laban sa mga hamon ng buhay at ipinapakita niya ang determinasyon ng mga Pilipino na harapin ang anumang pagsubok at hamon, anuman ang kanilang kalagayan sa lipunan o kalagayan sa buhay.