#Bregje Hofstede
Explore tagged Tumblr posts
Text
Als ik mezelf kan vergeven dat ik bodemloos ben en koppig en hongerig en ambitieus en geil en tegendraads - en ervoor uitkom - dan is er, hoop ik, ook minder reden om te verstoppen voor jou en te doen alsof
5 notes
·
View notes
Text
Over oude wijsheden in nieuwe tijden
Bregje Hofstede van De Correspondent hierover aan het woord.
View On WordPress
#Bregje Hofstede#De Correspondent#ecologische crisis#moderneniteit#natuurreligies#new age#oorspronkelijke volken#praktische wijsheid#spiritualiteit#wijsheden
0 notes
Text
Het vlugge wit van watervallen op de zwarte rots, de kleuren van de korstmos, de geur van groen inademen en voelen hoe groot en vol ineens je borst is, dat zochten we. Hoe konden we het vergeten.
1 note
·
View note
Text
books i read in 2022, my favourites in bold:
Cheryl Strayed, Tiny beautiful things: Advice on love and life from Dear Sugar
Isak Dinesen, Winter's tales
Jenny Slate, Little weirds
Kyung-sook Shin, Please look after mom
Nora Okja Keller, Comfort woman
Lisa Weeda, Aleksandra
Selma Lagerlöf, Kejsarn av Portugallien
Daphne du Maurier, Jamaica inn
Margaret Atwood, Cat's eye
Brené Brown, Daring greatly: How the courage to be vulnerable transforms the way we live, love, parent, and lead
Brené Brown, The gifts of imperfection
Liv Strömquist, Kunskapens frukt
Rutger Bregman, Human kind: A hopeful history
Julie Powell, Julie and Julia: 365 days, 524 recipes, 1 tiny apartment kitchen
Julio Cortázar & Carol Dunlop, Les autonautes de la cosmoroute
Margaret Atwood, Morning in the burned house
Bessel van der Kolk, The body keeps the score: Brain, mind, and body in the healing of trauma
Ottessa Moshfegh, My year of rest and relaxation
Andrew Morton, Diana: Her true story in her own words
Margaret Atwood, Selected poems: 1965-1975
Arnaldur Indriđason, Tregasteinn
Béroul, The romance of Tristan
Haruki Murakami, Norwegian wood
Margaret Atwood, Good bones and simple murders
J.K. Rowling, Harry Potter and the goblet of fire
Margaret Atwood, The tent
Margaret Atwood, The blind assassin
Various authors, Against English
Bregje Hofstede, De herontdekking van het lichaam: over de burn-out
Ian McEwan, Saturday
Mark Lanegan, Sing backwards and weep
J.K. Rowling, Harry Potter and the half-blood prince
Wim Brands, Ruimtevaart
C. Buddingh', Een geluk bij een ongeluk
Simon Vestdijk, Terug tot Ina Damman
Selma Leydesdorff, Het water en de herinnering: De Zeeuwse watersnoodramp
Margaret Atwood, Alias Grace
13 notes
·
View notes
Text
“Het oppervlak van het papier vormt een gigantisch kraslot met onder de toplaag ergens een verborgen boodschap, een bevrijdende code. Ik heb nauwelijks in de gaten dat ik met al dat krassen geen laagje weghaal, maar er een toevoeg.”
Bregje Hofstede - Drift (2018), p. 40
(Bestel nu uw Trendy Kerstkaarten 2023!)
0 notes
Text
1799 Drift - Bregje Hofstede
1799 Drift – Bregje Hofstede
Hoeveel levens kun je eigenlijk leiden? Welke afslagen laten we links liggen? Hoe komt het dat we op dit moment hier in deze omstandigheden met deze mensen in het leven staan en waarom leven we niet een heel ander leven? Het leven dat ik leid is het directe gevolg van al mijn keuzes in het verleden. Kan ik er niet uitstappen en een andere keuze maken?
Bregje Hofstede heeft zo’n andere keuze…
View On WordPress
0 notes
Quote
Soms is het masker dat je opzet waarachtiger dan het gezicht dat je verbergt. Het gezicht krijg je; het masker kies je. Moet je iemand niet liefhebben om wat hij verkiest te tonen, zonder hem uit te wringen voor elk geheim?
Drift, Bregje Hofstede
1 note
·
View note
Text
De Nieuwe Mens. Doet Google ons geheugen krimpen?
‘Eerst verandert de mens de technologie en daarna verandert de technologie de mens’, luidt de boutade. In de vijfdelige reeks 'De Nieuwe Mens’ ga ik na hoe de digitale revolutie ons doen, denken en voelen beïnvloedt.
Ons brein kan tegenwoordig bijzonder goed delegeren. Informatie memoriseren laat het over aan Google, ons oriënteren aan Waze en communiceren aan emoji's. Maar verliezen we op die manier niet veel van onze capaciteiten? Worden we dommer naarmate de technologie slimmer wordt? Tijd voor een hersenscan.
Heeft u weleens het gevoel dat het u nauwelijks nog lukt om een boek te lezen? Dat de compacte stukjes proza van Dagelijkse Kost 4 er nog net in gaan, maar dat de 336 bladzijden van Oorlog en Terpentijn niet echt meer tot u doordringen? U bent niet alleen. De Amerikaanse schrijver Nicholas Carr, auteur van The Shallows, beschrijft zijn groeiende onvermogen om zich nog op lange teksten te concentreren als volgt: 'Once I was a scuba diver in the sea of words. Now I zip along the surface like a guy an a Jet Ski.'
Dat ons brein niet langer tot diepgang in staat lijkt, wijt Carr aan de digitale media en hun onophoudelijke informatiebombardementen. Het internet, betoogt hij, brengt ons niet alleen kennis en informatie bij ('the stuff of thought'), maar verandert ook de manier waarop we die verwerken ('the process of thought'). Volgens Carr nemen onze hersenen tegenwoordig informatie op zoals het internet die verspreidt: in een eindeloze stroom van kleine deeltjes. We hinkstapspringen van blogpost naar YouTubevideo en van kranten-website naar Tumblr-pagina, maar verliezen onderweg de gave om ons te focussen.
"Zelfs goudvissen kunnen zich tegenwoordig beter concentreren dan mensen", zegt de Nederlandse filosoof Hans Schnitzler. En de Britse hersenwetenschapper Susan Greenfield beweert dat er onder onze hersenpan een ware mind change plaatsvindt: het neurologische equivalent van climate change.
Moeten we ons - als ons brein daar tenminste nog toe in staat is - zorgen maken? Herleidt de digitalisering ons tot intellectuele dwergen? In een poging om verzinsels van feiten en onnodige muizenissen van terechte bekommernissen te onderscheiden, leg ik de technologie-experten van De Nieuwe Mens een aantal breingerelateerde issues voor. Het bijbehorende verzoek is telkens hetzelfde: dame, heren, verlicht ons.
Digitale dementie
Nogal wat mensen zijn ervan overtuigd dat we - sinds we Google tot ons extern geheugen hebben gepromoveerd - minder goed kunnen onthouden. De Duitse geheugenonderzoeker Manfred Spitzer bijvoorbeeld, die zegt dat we allemaal lijden aan digitale dementie. Mark Coeckelbergh, technologiefilosoof aan de universiteit van Wenen, nuanceert. "Het klopt dat ons geheugen minder performant is dan vroeger: wat je niet traint, verliest aan kracht. Alleen is dat een evolutie die al heel lang aan de gang is. De uitvinding van het schrift heeft de opslagcapaciteit van ons geheugen ook al verminderd. Nu Google alles voor ons onthoudt, memoriseren we zelf wellicht minder dan ooit. Maar de vraag is of dat wel zo erg is. Je kan ook zeggen: 'Dankzij Google wéten we meer en kúnnen we bijgevolg ook meer.'"
Ben Hammersby van technologiemagazine Wired schaart zich in het het VPRO-programma Tegenlicht aan de kant van de optimisten: "Dankzij mijn smartphone heb ik toegang tot alle informatie ter wereld, kan ik vanuit mijn flat in Londen gaan shoppen in een winkel in Abu Dhabi en zie ik overal op onze planeet wat mijn geografische positie is. Het enige nadeel is: ik kan geen telefoonnummers meer onthouden. Geloof me: I'll take that deal any time."
Het lijkt echter ook a part of the deal te zijn dat we al scrollend en swipend steeds jachtiger worden. "We mogen geen pushbericht krijgen of we gaan erop in", schrijft neuropsychiater Theo Compernolle in zijn boek Ontketen Je Brein. "Daardoor riskeert ons reflexbrein - het primitieve deel van ons brein - ons denkende brein naar de achtergrond te duwen."
Hoe dominant ons reflexbrein wel geworden is, mag blijken uit de krachttermen die we in petto hebben voor mensen die niet binnen de minuut reageren op e-mails of Whatsappberichten. Of uit de vaststelling dat Amazon in Amerika maar liefst 1,6 miljard dollar aan omzet zou verliezen als hun webpagina één luttele seconde langzamer zou laden dan gewoonlijk.
"Ons brein is gewend geraakt aan de onmiddellijkheid van het internet", zegt Mark Coeckelbergh. "We reageren steeds sneller vanuit ons buikgevoel en gunnen onszelf en anderen nauwelijks nog momenten van reflectie. Het resultaat is dat we mentaal oververhit raken. We zouden sommige dingen beter bewust even laten liggen. De wereld stopt niet met draaien als je een e-mail pas een dag later beantwoordt. Het zal de kwaliteit van je antwoord zelfs ten goede komen."
Remixcreativiteit
Er is nog een andere reden waarom we er goed aan zouden doen om ons brein nu en dan naar de geestelijke Bahama's te sturen: mentaal lanterfanten stimuleert de creativiteit. "Wanneer we voor ons uitstaren, in de tuin zitten of wandelen, legt ons brein de verbindingen die we nodig hebben om creatief te zijn", zegt NRC-journalist Wouter van Noort. "Na een periode van diepe concentratie volgt best een periode van intellectueel gelummel. Onze smartphone bemoeilijkt echter beide: omdat we heel de tijd met dat ding in de weer zijn, zijn we nooit meer geconcentreerd én vervelen we ons ook niet langer."
Silicon Valley is op planetaire schaal onze creativiteit aan het versmachten? "Dat is te sterk uitgedrukt. (lacht) Technologie stimuleert onze creativiteit ook. Via Google of Facebook ontdekken we meer dan ooit de creativiteit van ándere mensen. Dat wakkert onze eigen verbeeldingskracht aan. En we zijn ook beter geworden in 'remixcreativiteit': op een intelligente manier dingen samenvoegen die anderen al hebben bedacht. Maar aan het formuleren van fundamenteel nieuwe inzichten komen we volgens mij minder toe. En dat is jammer. De ideeën die de wereld veranderen, zijn de oorspronkelijke. Niet de gerecycleerde."
Precies om die reden kwalificeert de Nederlandse schrijfster Bregje Hofstede onze aandachtscrisis als 'veel meer dan een lifestyleprobleempje'. Want: "Als niemand zich nog kan concentreren, wie gaat dan de visies ontwikkelen die de samenleving doen vooruitgaan?" Wouter van Noort deelt haar bezorgdheid. "Terwijl de problemen die we moeten oplossen steeds complexer worden, wordt onze aandachtsspanne steeds korter. Dat is een vervelende combinatie. Ik was de afgelopen twee jaar op het World Economic Forum in Davos: het jaarlijkse evenement waarop wereldleiders en topceo's zich over mondiale problemen buigen. Ook daar was iedereen tijdens vergaderingen op een smartphone aan het tokkelen. Het is aantrekkelijk om te denken: 'De smartphone verstoort enkel de vergaderingetjes van het plebs.' Maar het gebeurt dus ook tijdens meetings van mensen die geacht worden de grote problemen van deze tijd op te lossen."
Leve de Nokia 3310?
VUB-cyberneticus Francis Heylighen ziet een oorzakelijk verband tussen ons slinkend concentratievermogen en de comeback van het populisme. "Ons brein is overbelast. Subtiele of complexe interpretaties van de werkelijkheid dringen niet meer tot ons door. Mensen hebben het gevoel dat de wereld één grote chaos is en kiezen voor snelle, duidelijke oplossingen. Ergo: het succes van Donald Trump en de brexitpolitici."
Digitaal detoxen dan maar? Onze iPhone X inruilen voor een Nokia 3310? Van Katleen Gabriels moet het niet. "Waarom zouden we uitloggen? Technologie biedt ons ook veel voordelen. Alleen moeten we - zoals Herman De Coninck ooit schreef - onszelf en ons gedachtenleven regelmatig wat 'snelheidsbeperkingen' opleggen. Af en toe eens schermloos door het leven gaan. De stilte opzoeken. En ondertussen Deep Work van Cal Newport lezen: over hoe je gefocust kan werken in een wereld vol afleiding." (lacht)
Francis Heylighen sluit niet uit dat de meer verlichte technologieproducenten zich vroeg of laat uit eigen beweging zullen intomen. "De makers van World of Warcraft hebben onlangs zélf gebruikslimieten in hun game ingebouwd: als je het te lang speelt, treedt er een virtuele vermoeidheid op die je spelcapaciteiten aantast. Speel je toch nog verder, val je op een gegeven moment zelfs helemaal stil. Zoiets zouden sociale netwerken in principe ook kunnen doen. Waarom zou Facebook mij niet melden: 'Francis, je bent al vrij lang aan het Facebooken. Misschien is het tijd om even iets anders te gaan doen?'"
In de praktijk is het echter weinig waarschijnlijk dat bedrijven als Facebook, Amazon en Google ons ooit zullen aanraden om hun diensten minder vaak te gebruiken. Hoe meer tijd we met hen doorbrengen, hoe meer data ze over ons kunnen verzamelen en hoe meer geld ze kunnen verdienen aan bedrijven die ons iets te verpatsen hebben. Aandacht is in de huidige economie even gegeerd als cocaïne in Antwerpen-Zuid. En dus beginnen Instagramfilmpjes te spelen zonder dat we daarom gevraagd hebben, houdt Twitter ons op de hoogte van alles wat we 'tijdens onze afwezigheid' gemist hebben en kan Netflix na het spelen van de eerste aflevering van Mindhunter niet snel genoeg de tweede laten starten.
"Op de tabaksindustrie na is er geen enkele bedrijfstak die mensen zo openlijk verslaafd maakt aan haar producten als de technologie-industrie", zegt Wouter van Noort. "De developpers in Sillicon Valley gebruiken zelfs trucjes uit de gokindustrie om ons afhankelijk te maken."
Het is maar een kwestie van tijd voor we de technologiebedrijven trakteren op liability lawsuits? Zoals we dat in de jaren negentig met de tabaksindustrie hebben gedaan? "Ik vind de vergelijking niet eens zo ver gezocht", zegt Francis Heylighen. "De tabaksproducenten maken hun producten opzettelijk verslavend om er meer geld aan te kunnen verdienen. Wel, de technologiebedrijven doen precies hetzelfde."
Katleen Gabriels is minder overtuigd. "Van smartphones krijg je geen kanker. Bovendien moeten we opletten met het woord verslaving. Als we zo vaak op Facebook zitten, is dat niet alleen omdat Mark Zuckerberg ons pushberichten door de strot ramt. We Facebooken ook omdat we op die manier bij onze vrienden kunnen zijn. Wij zijn sociale dieren: het is heel menselijk dat we sociale netwerken leuk vinden."
Chemische computers
Tijd voor een round-up: doet Google onze intellectuele capaciteiten sneller krimpen dan Dash onze linnen zomerbroeken? Wouter van Noort meent van niet. "Je moet naar onze totale hersencapaciteit kijken: de vermogens van ons biologische brein én die van onze technologische hulpmiddelen. Als je die twee bij elkaar optelt, zie je dat technologie ons net slimmer - of in elk geval erudieter - maakt. Ook al is de verwerkingscapaciteit van ons biologische brein kleiner geworden, toch weten we meer dan vroeger."
Technologie-ondernemer Peter Hinssen vindt kwalificaties als 'slimmer' of 'dommer' weinig zinvol. "We gebruiken onze hersenen gewoon anders dan vroeger. Driehonderd jaar geleden waren we niet zo goed in rekenen. In die tijd was het veel belangrijker om het weer te kunnen analyseren. Tot we ook die vaardigheid niet meer nodig hadden omdat we de barometer uitvonden. Onze hersenen evolueren gewoon mee met de werkelijkheid."
Kan ons brein zichzelf eindeloos heruitvinden? Zullen onze hersenen binnen een paar decennia twee keer zo performant zijn als nu? "Nee", zegt Francis Heylighen. "Ons brein is elastisch, maar binnen bepaalde limieten. We zullen binnen twintig jaar niet plots spectaculair méér informatie kunnen verwerken dan vandaag."
Tenzij we onze hersenen straks kunnen upgraden, natuurlijk. Wat extra geheugen op een chip zetten, het zaakje aan ons brein koppelen en klaar. "Als je daarin gelooft, ga je ervan uit dat de mens een machine is", zegt Mark Coeckelbergh. "Dat we onszelf kunnen bijsturen met een eenvoudige plug-in. Maar in mijn mensbeeld is dat een utopie. Ons lichaam en onze geest zijn zo sterk met elkaar verbonden dat het ons nooit zal lukken om het menselijke brein volledig na te bootsen."
Francis Heylighen trekt een minder duidelijke scheidingslijn tussen mens en machine. "Mens en technologie zullen steeds meer in elkaar overgaan. Op een gegeven moment zullen we niet meer kunnen zeggen waar de mens eindigt en de technologie begint. Als je een Google Glass draagt (een draagbare computer in de vorm van een bril, red.), zie je informatie die niet uit je eigen brein afkomstig is. Maar vreemd genoeg voelt het toch aan alsof die gegevens in je eigen bewustzijn gevormd zijn. We hebben de neiging om onze technologische verlengstukken na een tijdje te beschouwen als een onderdeel van ons eigen lichaam."
"Mensen met een heupprothese of een pacemaker zíjn eigenlijk al versmolten met technologie", zegt Katleen Gabriels. "En dat is ook helemaal niet erg. Technologie vernietigt onze menselijke waardigheid niet. Integendeel: in een aantal gevallen herstelt techniek net onze menselijkheid."
Toch geloven transhumanisten als Kevin Kelly, auteur van What Technology Wants, dat de mens een verschijnsel van voorbijgaande aard is. "Volgens Kelly zijn wij er enkel om technologie naar het volgende stadium in haar ontwikkeling te brengen", zegt Peter Hinssen. "Hij ziet technologie dus niet als een verlengstuk van menselijkheid, maar menselijkheid als een hulpmiddel van technologie. In zijn visie zullen mensen ooit vervangen worden door andere, betere wezens. Misschien is 'de nieuwe mens' uit de titel van jouw reeks straks helemaal geen mens meer. De wetenschap toont hoe langer hoe meer aan dat ook mensen in feite maar chemische computers zijn. Waarom is het dan zo ondenkbaar dat we op een dag vervangen zullen worden door computers die nog straffer zijn dan wij?"
0 notes
Text
, ook al praat ik het best met mijn lijf, en heb ik soms ook in die taal iets te zeggen tegen een ander.
1 note
·
View note
Photo
Amsterdam based analogue photographer Willemieke Kars @willemiekekars is our latest featured artist at ShootFilmUK. "My work focuses on social documentary and portraiture. Insecurities, doubts and discomfort are starting points to create work. I use friction that arise from these emotions to tell stories that do not fear confrontation and prejudice. Returning themes in my work include the position of women in modern society and the role division between male and female. In my work I am always looking for situations that refer to the identity and sexuality of women. As a photographer I work with a medium format camera. This forces me to work slowly, methodically and requires a large amount of focus from both myself and my models. I find shooting portraits both challenging and compelling, and I enjoy my role working as the director, in full control of the scene. In it, every detail - from the placement of the scenery to finding the perfect framing - are very important. This work is about a female writer named ‘Bregje Hofstede’. This piece of work is a study of how you should present yourself as a women. How can we combine intelligence and beauty without talking about ostentation. It’s important to make the viewer question their own ideas about normalcy and the borders of their frame of reference". #shootfilmuk #willemiekekars #featuredartist #filmphotography #believeinfilm #blackabdwhite #35mm #mediumformat #analoguephotography #istillshootfilm #filmisnotdead #artistfeature #brooklynfilmcamera #myfeatureshoot #women #representation #presentation #ilfordhp5 #ilfordfp4 #agfaapx #amsterdam #model #shoot #photoshoot #photographyproject #bregjehofstede
#brooklynfilmcamera#artistfeature#shootfilmuk#filmisnotdead#bregjehofstede#believeinfilm#blackabdwhite#35mm#shoot#ilfordhp5#agfaapx#presentation#amsterdam#photoshoot#willemiekekars#women#ilfordfp4#model#mediumformat#featuredartist#analoguephotography#myfeatureshoot#representation#filmphotography#istillshootfilm#photographyproject
2 notes
·
View notes
Text
Hoe het gaat, vraagt ze nu. Hoe het was.
Ik weet het niet. Een mok die je vanuit alle hoeken van de keuken bijeen hebt geraapt en gelijmd, ga je daar bij het ontbijt gewoon weer thee in doen?
0 notes
Quote
Samen waren we de helften van een mal die al lang had liggen wachten om te worden volgestort
Bregje Hofstede
0 notes
Link
Kroniek van een aangekondigde scheiding. De tweede roman van Bregje Hofstede is een interessante, maar uiteraard vergeefse zoektocht naar de ...
0 notes
Text
1794 Bregje Hofstede - Drift
1794 Bregje Hofstede – Drift
Ze is samen met een paar oude Neurenberg-nazi’s aan komen lopen in Ate’s Uitleen Bibliotheek en staat nu gezellig te kletsen met haar nieuwe collega’s. Wanneer ze even pauze neemt vraag ik of ze niet even mee naar binnen komt. Ze is jong, ze ziet er heel goed uit en ze klinkt spannend.
Ze heeft een nog onbeschreven Franse titelpagina, dat is de bladzijde waarop je je naam en de datum van aankoop…
View On WordPress
0 notes
Quote
Jarenlang heb ik gedacht dat jij bij mij weg zou gaan, omdat ik, als dat kon, allang bij mezelf was weggelopen.
Drift, Bregje Hofstede
0 notes
Text
Een machteloos verlangen om te smelten en te versmelten, samen te vloeien en op te gaan in iets gigantisch. ... ik stel het me voor als die diepe zee, die ruimteloze ruimte die ik heb leren kennne, dat zwart waarin jij verdwenen bent en waar ik zo, zo, zo graag iets liefdevols van wil maken, iets als het zwart van de kamer waarin ik 's avonds nog even ga staan luisteren
1 note
·
View note