#ზაფხული

[br0k3nl0st]

ნაადრევად და ფოთოლცვენით წასულმა, ჩემმა ოცდამესამე ზაფხულმა,

არც ერთ ჩემს კითხვას არ უპასუხა.

[dato-georgia-caucasus]

Summer

[nightmareuss]

,,იმდენად დავიღალე, რომ გათენებული დილა ისეთივე უფერულია, როგორიც 60-იანების ტელევიზია.არ ვიცი სეზონური დეპრესიის ბრალია თუ უბრალოდ ცხოვრების ხალისს ვკარგავ, ჩემს თავთან არვარ თითქოს მართალი , თითქოს, საკუთარი ,,მე” დავკარგე და აღარც ვიცი ვიპოვი თუ არა.თვითმკვლელობაზე აღარც მეფიქრება იმდენად სისულელედ მიმაჩნია ეს გრძნობა, რომელიც ძილისპირულს სხეულში მეპარება და ძვლებს მიღრღნის. ზაფხული, თითქოს , საკუთარი თავის პოვნის ბოლო შესაძლებლობა მეგონა, მაგრამ არ აღმოჩნდა ეგრე. ზაფხულმა კარგად თავი ჯერ მე ვერ დამამახსოვრა, რამდენმა ზაფხულმაც არ უნდა გაიაროს, სიცარიელის გრძნობა არ მტოვებს. ეს გრძნობა ისე გამიჯდა უკვე, რომ ამის გარეშე აღარც ვიცი რა გავაკეთო. იქნებ ზუსტად ამ მიზეზის გამო ვარ ასე ამდენ�� წელია, მაგრამ ეს სევდაც კი ხანდახან უდიდეს კომფორტს მანიჭებს, რის გამოც მგონია, რომ თუ უკეთ გავხდები, საკუთარი თავის დიდ ნაწილს წარსულს ჩავაბარებ. “

ჩანაწერი მე არ მეკუთვნის უბრალოდ იმდენად ახლოს მოვიდა არ შემეძლო აქ არ დამეპოსტა …

[anno-ko]

შემოდგომა ახლოვდება. ქარში არეული ნიკოტინისა და ყვითელი ფოთლების სუნი ერთმანეთისგან ვეღარ გაგირჩევია. თავს ნამიან მიწას დაადებ, თბილი ფერებით მორთულს, და სულ ბოლო წამამდე ნატრობ, იქნებ მომავალ სეზონამდე გადარჩე.

ზაფხული ყველაზე სევდიანი ��ელიწადის დროა

[lukdan]

ასწორებს ზაფხული

[kmvdrap0]

იმის მიუხედავად რომ ზოგი ფოტო არ მომწონს მგონი ღირს მოგონებად მაინც დავიტოვო;)) (რას ვაკეთებ დიდოსტატის კითხვის მაგივრად?? გავიხსენოთ ზაფხული😛)

[sheniekimi]

გილოცავთ შობის ბრწყინვალე დღესასწაულს! მადლი უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, მისი უსაზღვროდ მზრუნველი ხელი იყოს თქვენი და თქვენი ოჯახების მფარველი. სრულიად საქართველოს ვუსურვებ მშვიდობას, გაძლიერებას, კეთილდღეობას და სულიერ სიმშვიდეს! საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია 7 იანვარს აღნიშნავს ხორციელად შობას უფლისა ღვთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი. ქრისტეს შობა თორმეტ საუფლო დღესასწაულთაგან უდიდესია.  წმინდა სახარების მიხედვით, უფალი იესო ქრისტე უდიდესი თავმდაბლობის ნიშნად, ბეთლემში, გამოქვაბულში იშვა, სადაც მწყემსები უამინდობისას საქონელს აფარებდნენ. განკაცებული უფლის შობა იქ მყოფ მწყემსებს უფლის ანგელოზებმა ახარეს. პირველად სწორედ მათ იხილეს ყრმა მაცხოვარი. მოგვიანებით ბეთლემში აღმოსავლეთიდან მოგვებიც, ვარსკვლავთმრიცხველებიც მივიდნენ, რომლებიც იქ უჩვეულოდ მოკაშკაშე ვარსკვლავმა მიიყვანა. მათ თაყვანი სცეს ახალშობილ მაცხოვარს და ძღვენი მიართვეს – ოქრო, გუნდრუკი და მური. უფლის შობის შესახებ წინასწარმეტყველებდნენ ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველებიც. ამასთან, შობის ღამეს მორწმუნეები ფანჯარასთან სანთელს ანთებენ, რითაც სიმბოლურად, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლსა და მართალ იოსებს თავისთან იწვევენ. საშობაო ტრადიციები ქრისტეს შობის დღესასწაულს საქართველოში აღნიშნავდნენ, როგორც მნიშვნელოვან მოვლენას, რომელსაც მარხვის, როგორც სულიერი განწმენდის დასრულებითა და ახალი ცხოვრების დასაწყისად წარმოსახავდნენ და მას სიხარულით უნდა შეგებებოდნენ. ამ დღესასწაულს საწესჩვეულებო რიტუალი ახლდა თან. ფაქტობრივად, სამზადისი იწყებოდა შობის წინა დღეს. 24 დეკემბერს სამეგრელოში ქირსე საღამოს (ქრისტე საღამოს) უწოდებდნენ; გურიაში – მრავალწლობას; იმერეთში – კორკოტობას; რაჭაში – კორკოტობას ან ჭანტილობას; ლეჩხუმსა და სვანეთში – ჭანტილობას; ზემო სვანეთში – შობ-ს; ქართლში – ქრისტეს კორკოტობას და ა.შ. ეს საღამო დიდ უქმედ ითვლებოდა, განსაკუთრებით ქალებისთვის; არ შეიძლებოდა კერვა, ქსოვა და სხვა ხელსაქმე. ამ დღეს მთელ საქართველოში ხორბლისგან იხარშებოდა ფაფა, რომელსაც ეწოდებოდა: ჭანტილი (სვანეთი, რაჭა-ლეჩხუმი); კორკოტი (იმერეთი, გურია, სამეგრელო); ქრისტეს კორკოტი (ქართლი, თუშეთი); ცხრაწვენა (ქართლი, კახეთი) და სხვ. ჭანტილის ანუ კორკოტის მოსამზადებლად ქალებს მზის ამოსვლამდე უნდა გაერჩიათ ხორბალი და ჩაედგათ მოსახარშად. იგი იკაზმებოდა ხახვით, მარილითა და ნიგვზით. გურიაში შობისთვის მზადების მთავარი რიტუალი ღვეზლის (საწესო პურის) გამოცხობა იყო. ნახევარმთვარის ფორმის ღვეზელი ცხვებოდა ხორბლის ფქვილისგან, ურთავდნენ ყველსა და გამომშრალ, შებოლილ კვერცხებს, რომლებიც მთელ-მთელი ან შუაზე გაჭრილი იდებოდა. ღვეზელი ცხვებოდა იმდენი, რამდენი წევრიც იყო ოჯახში, უფროსებისთვის უფრო დიდი ზომის, პატარებისთვის მომცრო. ღვეზლის გამოცხობა მი��ვალებულისთვისაც იცოდნენ. ჩვეულებრივ, შობის წინა საღამოს (ზემო სვანეთში), იკვლებოდა საშობაო ღორი. ღორის დაკვლის შემდეგ მოდიოდნენ მეალილოეები, მგალობლები, ქრისტეს მახარობლები – სამი-ოთხი მამაკაცის ან ქალისგან შემდგარი ჯგუფი, რომლებიც კარდაკარ დადიოდნენ და ოჯახებს შობას ულოცავდნენ. როგორც დასავლეთ, ისე აღმოსავლეთ საქართველოში, ოჯახის უფროსი ქალი ან მამაკაცი მეალილოეებს გამოუტანდა ფულს, კვერცხს, ღვინოს, მათთვის გამომცხვარ ღვეზელს (ამ უკანასკნელს იმერეთში საციქველი ეწოდება); სამეგრელოში ასე ამბობდნენ, – ალილოზე კაცი რომ მოვა და გიმღერებს, ეს იგივეა, რომ დიდი ძღვენი მიუტანო ოჯახსო. როგორც სამეგრელოსა და სვანეთში, აღმოსავლეთ საქართველოშიც, ქართლსა და კახეთში იკვლებოდა ღორი, რომელსაც ნოემბრიდან ასუქებდნენ. ამ დღეს საუკეთესო ხორბლის ფქვილისგან ცხვებოდა ქადა, რომელსაც იმდენ ნაწილად ყოფდნენ, რამდენი ოჯახის წევრიც იყო, ანთებდნენ სანთლებს. საშობაო სუფრაზე უნდა ყოფილიყო: პური, ყველი, ქათამი, ინდაური, საკლავის ხორცი, თხილ-კაკალი, ღვინო და ყველაფერი, რის საშუალებაც ოჯახს ჰქონდა. სუფრასთან რომ დასხდებოდნენ, ოჯახის უფროსი დაილოცებოდა: “ღმერთო, მშვიდობის ზაფხული მოგვეცი, ბარაქიანი წელიწადი მოგვეცი! ღმერთო, უშველე ჩვენს შვილებს, შვილიშვილებს!” აღმოსავლეთ საქართველოს მთაში ძირითადი საწესჩვეულებო რიტუალები ხატში სრულდებოდა. მზადდებოდა მთის ყოფაში დამკვიდრებული კერძები და სასმელი, ხინკალი, შეთქმული საკლავის ხორცი, ფაფა, მოხარშული ბრინჯი და სხვ. #drpkhakadze #აქხარისხია Read the full article

[mayahigh]

2024

ჩემი ცხოვრების 26-ე ახალ წელს ვხვდები, ვაცილებ 2024-ს და ვუცდი 2025-ს. ვთვლი რომ ეს წელი განსაკუთრებული იყო… ახლავე მოგახსენებთ რატომაც.

როგორც იცით ყველაფერი შედარებითია 2020-ის შემდეგ ყოველი მომდევნო წელი წინაზე უარესი იყო და ზუსტად 2023-ში მიაღწია კულმინაციას და დაიდგა გვირგვინი იმ დაგროვილმა თუ ახლადგამოჩენილმა სიავემ და გამეფდა თითქოს ჩემს ცხოვრებაზე: ყველა ბიზნესი ჩაწვა, ყველანაირი ფორმა დავკარგე იმ ადამიანისა, როგორიც მანამდე ვიყავი. გაქრა დისციპლინა, მონდომება, მიზნები, სიყვარული, სიხარული და ბრაზიც კი.

ზამთარი

ზუსტად 2024 წელს გადავწყვიტე შევბრძოლებოდი ამ ყველაფერს და ახალი წლის მესამე დღეს, 8 წლის თავზე ვარჯიში განვაახლე. მენტალური და ფიზიკური მდგომარეობა საგრძნობლად გაუმჯობესდა. ასე ვებრძოდით მე და ჩემი სპორტული ტანსაცმელი სუსხიან ზამთარს თებერვლის ბოლომდე.

გაზაფხული

ეს წელიწადის დრო არასდროს მიყვარდა, მეტიც, არც კი მომწონდა. ყოველთვის არაპროგნოზირებადი, არეული და თავქარიანია. თუმცა ამჯერად გადავწყვიტე რაღაც პოზიტიური დამენახა და ცაში ავიხედე, საიდანაც თვეების უნახავი მზე მოეფინა დედამიწას. კარიერაშიც პოზიტიური ძვრები დაიწყო, შევეჭიდე სა��უშაოს, მალევე იმ მზემ, წეღან რომ დედამიწას ეფინებოდა, მე, ჩემთვის უცხო ქალაქში, სასიამოვნოდ დამაჭირა და გამიფერადა თვალთახედვა. ზუსტად გაზაფხულისნაირი ადამიანი გავიცანი, ფერადი, ცოტა არეული, არაპროგნოზირებადი, თბილი და ლამაზი. ზუსტად ისე გამომაცოცხლა, როგორც გაზაფხული აღვიძებს ხოლმე ბუნებას.

ზაფხული

ოჰ… ამ წლის ჯადოსნურ ზაფხულზე ისეთ ფილმს გადავიღებდი ნებისმიერი თინეიჯერი გოგო ცრემლებად დაიღვრებოდა. ბევრი რამ მინახავს და გამომიცდია ცხოვრებაში, თუმცა ძალიან მრავალი წელია ის განცდები და ემოციები არ ყოფილა ჩემში, რომლებიც ამ ზაფხულს ჩქებდა. თითქოს ბავშვობაში მიძინებულმა ვულკანმა გაიღვიძა. ბევრი ისეთი რამ გადამხდა თავს, ნებსით თუ უნებლიედ, რაც ნამდვილად სამუდამოდ ჩემთან დარჩება და არ განმეორდება. (ალბათ)

შემოდგომა

შემოდგომა თავის არსით ყველაზე ნაცრისფერი წელიწადის დროა გაყვითლებული ფოთლების შტრიხებით. განსაკუთრებული არაფერი მომხდარა 1-2 დღეს თუ არ ჩავთვლით.

დეკემბერი

დეკემბრის ბოლო დღეებია, 1 კვირა დარჩა ამ წლის დასრულებამდე. არამგონია ამ 7 დღეში რაიმე განსაკუთრებული მოხდეს და ამიტომ ვწერ წინასწარ ამ წერილს. არ ვიცი ეს თვე ერთი სიტყვით როგორ აღვწერო. ხომ დაკვირვებიხართ გაზაფხულობით, სითბოს შემოსვლასთან ერთად როგორ ივსება ხოლმე ქუჩები, ყველგან ბავშვების თამაშის ხმები ისმის, ხალხი გარეთ არის გამოსული უზიარებენ ერთმანეთს ამბებს, ჭორაობენ, საუბრობენ იმ თემებზე რის აზრზეც არ არიან, შეყვარებულები მიმოფენილნი არიან სკვერებში და ყველანი ერთად ქუჩებს ავსებენ ეს სასიამოვნო აურზაური ზაფხულში პიკს აღწევს, ზამთრის მოსვლასთან ერთად კი ყველა ქრება და ქუჩებიც ცარიელდება. აი ამ ქუჩასავით ვგრძნობ თავს.

[indigo-creator]

მთელი ზაფხული ერთი ადგილის ტკეპნაში გავიდა.. I’m still tired and exhausted

[anithecat]

ნორმალ ფიფოლში იტალიის სერიისნაირი ზაფხული მინდა, ოღონდ მაგ დრამების გარეშე

[eyewearcatherine]

🧭🧚🏻‍♀️როგორ ავირჩიოთ სათვალე მამაკაცებისთვის? ერთი ხრიკი, რომელიც გასწავლით აურით სავსე

ზაფხული მოდის, როგორ შეგიძლიათ გამოტოვოთ შესაფერისი წყვილი სათვალე, ადრე ვსაუბრობდი გოგონების სათვალეების თემაზე, და დღეს მე ვისარგებლებ მამრობითი თანამემამულეებისთვის და მოგიტანთ სახელმძღვანელოს მზის სათვალეების შესაძენად სამი განზომილებიდან.

პირველი, პრაქტიკული ფუნქციების პერსპექტივიდან

საერთო ჯამში, მზის სათვალეების საუკეთესო ლინზების ფერია მსუბუქი ლინზები, როგორიცაა რუჯის ყავისფერი, ნაცრისფერი შავი და მწვანე, რომლებსაც აქვთ უკეთესი ვიზუალური ეფექტი და დაცვა.

ნაცრისფერი

რუხი შავი არის ძალიან პოპულარული ფერის არჩევანი, შთამნთქმელი ინფრაწითელი და ულტრაიისფერი და ინფრაწითელი სხივები ფერის აღქმაზე გავლენის გარეშე.

ტაუნი

Tawny აღიარებულია, როგორც საუკეთესო ობიექტივი ფერი, და მდუმარე ���რდილში უფრო კომფორტულია თვალის დაძაბვისკენ მიდრეკილება და ნაკლებად მიდრეკილი.

მწვანე

მწვანე მისცემს ხალხს მაგარი და კომფორტული შეგრძნება, რომელსაც შეუძლია დაბლოკოს ლურჯი წითელი შუქი შუქზე, მაგრამ შეიცვლება დეკორაციების ფერი, ამიტომ არ არის რეკომენდებული მისი ტარება მართვის დროს.👇👇

🧭🪔TR & metal sunglasses new collection for men 262 design in stock

💸 💵 Wholesale only

MOQ : 20pcs/per color（ 262 models )

wa.me/8613858844563

E-mail: catherine@brighterglasses.com

#​Stock_sunglasses_for_men KT57220

#პოლარიზებული_სათვალე_ახალია

#მამაკაცის_პოლარიზებული_სათვალე_ახალი_2024

#მამაკაცის_სათვალე_მო��ურია

[tamtadolidzetolia]

ზაქაგორი და მთავარანგელოზის ეკლესია

ზაქაგორი და მთავარანგელოზის ეკლესია

ზაქაგორი ყაზბეგის მუნიციპალიტეტში, თრუსოს ხეობაში მდებარეობს. შუა საუკუნეებში თრუსოს ხეობის სათავდაცვო სისტემაში მას უმნიშვნელოვანესი ადგილი ეკავა. სოფლის საცხოვრებელი ნაწილი XIII-XIV საუკუნეებს განეკუთნება (more…)

[dato-georgia-caucasus]

Summer

[annabelle-cantodea]

[sheniekimi]

გილოცავთ შობის ბრწყინვალე დღესასწაულს! მადლი უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესი, მისი უსაზღვროდ მზრუნველი ხელი იყოს თქვენი და თქვენი ოჯახების მფარველი. სრულიად საქართველოს ვუსურვებ მშვიდობას, გაძლიერებას, კეთილდღეობას და სულიერ სიმშვიდეს! საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია 7 იანვარს აღნიშნავს ხორციელად შობას უფლისა ღვთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი. ქრისტეს შობა თორმეტ საუფლო დღესასწაულთაგან უდიდესია.  წმინდა სახარების მიხედვით, უფალი იესო ქრისტე უდიდესი თავმდაბლობის ნიშნად, ბეთლემში, გამოქვაბულში იშვა, სადაც მწყემსები უამინდობისას საქონელს აფარებდნენ. განკაცებული უფლის შობა იქ მყოფ მწყემსებს უფლის ანგელოზებმა ახარეს. პირველად სწორედ მათ იხილეს ყრმა მაცხოვარი. მოგვიანებით ბეთლემში აღმოსავლეთიდან მოგვებიც, ვარსკვლავთმრიცხველებიც მივიდნენ, რომლებიც იქ უჩვეულოდ მოკაშკაშე ვარსკვლავმა მიიყვანა. მათ თაყვანი სცეს ახალშობილ მაცხოვარს და ძღვენი მიართვეს - ოქრო, გუნდრუკი და მური. უფლის შობის შესახებ წინასწარმეტყველებდნენ ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველებიც. ამასთან, შობის ღამეს მორწმუნეები ფანჯარასთან სანთელს ანთებენ, რითაც სიმბოლურად, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლსა და მართალ იოსებს თავისთან იწვევენ. საშობაო ტრადიციები ქრისტეს შობის დღესასწაულს საქართველოში აღნიშნავდნენ, როგორც მნიშვნელოვან მოვლენას, რომელსაც მარხვის, როგორც სულიერი განწმენდის დასრულებითა და ახალი ცხოვრების დასაწყისად წარმოსახავდნენ და მას სიხარულით უნდა შეგებებოდნენ. ამ დღესასწაულს საწესჩვეულებო რიტუალი ახლდა თან. ფაქტობრივად, სამზადისი იწყებოდა შობის წინა დღეს. 24 დეკემბერს სამეგრელოში ქირსე საღამოს (ქრისტე საღამოს) უწოდებდნენ; გურიაში - მრავალწლობას; იმერეთში - კორკოტობას; რაჭაში - კორკოტობას ან ჭანტილობას; ლეჩხუმსა და სვანეთში - ჭანტილობას; ზემო სვანეთში - შობ-ს; ქართლში - ქრისტეს კორკოტობას და ა.შ. ეს საღამო დიდ უქმედ ითვლებოდა, განსაკუთრებით ქალებისთვის; არ შეიძლებოდა კერვა, ქსოვა და სხვა ხელსაქმე. ამ დღეს მთელ საქართველოში ხორბლისგან იხარშებოდა ფაფა, რომელსაც ეწოდებოდა: ჭანტილი (სვანეთი, რაჭა-ლეჩხუმი); კორკოტი (იმერეთი, გურია, სამეგრელო); ქრისტეს კორკოტი (ქართლი, თუშეთი); ცხრაწვენა (ქართლი, კახეთი) და სხვ. ჭანტილის ანუ კორკოტის მოსამზადებლად ქალებს მზის ამოსვლამდე უნდა გაერჩიათ ხორბალი და ჩაედგათ მოსახარშად. იგი იკაზმებოდა ხახვით, მარილითა და ნიგვზით. გურიაში შობისთვის მზადების მთავარი რიტუალი ღვეზლის (საწესო პურის) გამოცხობა იყო. ნახევარმთვარის ფორმის ღვეზელი ცხვებოდა ხორბლის ფქვილისგან, ურთავდნენ ყველსა და გამომშრალ, შებოლილ კვერცხებს, რომლებიც მთელ-მთელი ან შუაზე გაჭრილი იდებოდა. ღვეზელი ცხვებოდა იმდენი, რამდენი წევრიც იყო ოჯახში, უფროსებისთვის უფრო დიდი ზომის, პატარებისთვის მომცრო. ღვეზლის გამოცხობა მიცვალებულისთვისაც იცოდნენ. ჩვეულებრივ, შობის წინა საღამოს (ზემო სვანეთში), იკვლებოდა საშობაო ღორი. ღორის დაკვლის შემდეგ მოდიოდნენ მეალილოეები, მგალობლები, ქრისტეს მახარობლები - სამი-ოთხი მამაკაცის ან ქალისგან შემდგარი ჯგუფი, რომლებიც კარდაკარ დადიოდნენ და ოჯახებს შობას ულოცავდნენ. როგორც დასავლეთ, ისე აღმოსავლეთ საქართველოში, ოჯახის უფროსი ქალი ან მამაკაცი მეალილოეებს გამოუტანდა ფულს, კვერცხს, ღვინოს, მათთვის გამომცხვარ ღვეზელს (ამ უკანასკნელს იმერეთში საციქველი ეწოდება); სამეგრელოში ასე ამბობდნენ, - ალილოზე კაცი რომ მოვა და გიმღერებს, ეს იგივეა, რომ დიდი ძღვენი მიუტანო ოჯახსო. როგორც სამეგრელოსა და სვანეთში, აღმოსავლეთ საქართველოშიც, ქართლსა და კახეთში იკვლებოდა ღორი, რომელსაც ნოემბრიდან ასუქებდნენ. ამ დღეს საუკეთესო ხორბლის ფქვილისგან ცხვებოდა ქადა, რომელსაც იმდენ ნაწილად ყოფდნენ, რამდენი ოჯახის წევრიც იყო, ანთებდნენ სანთლებს. საშობაო სუფრაზე უნდა ყოფილიყო: პური, ყველი, ქათამი, ინდაური, საკლავის ხორცი, თხილ-კაკალი, ღვინო და ყველაფერი, რის საშუალებაც ოჯახს ჰქონდა. სუფრასთან რომ დასხდებოდნენ, ოჯახის უფროსი დაილოცებოდა: “ღმერთო, მშვიდობის ზაფხული მოგვეცი, ბარაქიანი წელიწადი მოგვეცი! ღმერთო, უშველე ჩვენს შვილებს, შვილიშვილებს!” აღმოსავლეთ საქართველოს მთაში ძირითადი საწესჩვეულებო რიტუალები ხატში სრულდებოდა. მზადდებოდა მთის ყოფაში დამკვიდრებული კერძები და სასმელი, ხინკალი, შეთქმული საკლავის ხორცი, ფაფა, მოხარშული ბრინჯი და სხვ. #drpkhakadze #აქხარისხია Read the full article