#ταινιών

[romios-gr]

Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της πόλης Τσερνίγκοφ που είχε αφαιρεθεί από την ΟΟΕ διοργανώνουν εκθέσεις και προβολές ταινιών Την 1η Νοεμβρίου 2024, στον αρχ��ίο Καθεδρικό Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην πόλη Τσερνίγκοφ, ο οποίος αρπάχθηκε από την εκκλησιαστική επαρχία Τσερνίγκοφ της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, πραγματοποιήθηκε προβολή ταινίας. Η ε... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ston-iero-kathedriko-nao-tis-polis-tsernigkof-poy-eiche-afairethei-apo-tin-ooe-diorganonoyn-ektheseis-kai-provoles-tainion/

[cinefesto]

Κριτική ταινίας : Woman of the Hour

Κριτική ταινίας : Woman of the Hour (Ραντεβού με έναν Serial Killer) της Anna Kendrick #review Με τους Anna Kendrick, Daniel Zovatto, Nicolette Robinson, Tony Hale

Το Woman of the Hour (Ραντεβού με έναν Serial Killer) της Anna Kendrick συνδυάζει το σκοτεινό σασπένς με την αιχμηρή κοινωνική κριτική. Εξισορρόπει την ένταση με το χιούμορ, προσφέροντας μια νέα προσέγγιση στο είδος των αληθινών εγκλημάτων, ενώ εστιάζει στην ανθρωπιά των θυμάτων αντί να δοξάζει τον δολοφόνο. Η πιο παράξενη και από τη φαντασία, ιστορία μιας επίδοξης ηθοποιού στο Λος Άντζελες της…

[epestrefe]

Αφίσα του 6ου Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους της Δράμας του 1983.Διεθνές έγινε το 1995.Την χρονιά εκείνη τρεις ταινίες παρέλαβαν πρώτα ισότιμα βραβεία.

“Αθέμιτος συναγωνισμός” του Δήμου Αβδελιώτη (με υπόθεση) “Απόδραση” του Δημήτρη Κερασίδη (με υπόθεση) “Η τρύπα” του Ιορδάνη Ανανιάδη (κινούμενα σχέδια)

[statherhsunarthsh]

Ερωτήσεις

1. Τι θα ήθελες οπωσδήποτε να ξέρω για σένα;

2. Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έκανες πρόσφατα;

3. Ποια είναι η καλύτερη συ��βουλή που σου έχουν δώσει ποτέ;

4. Ποιο ταξίδι σου έχει μείνει αξέχαστο;

5. Ποιο είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που σου έχουν κάνει;

6. Ποιο άτομο πιστεύεις ότι έχει επηρεάσει βαθιά τη ζωή σου;

7. Ακολουθείς κάποια ρουτίνα όταν ξυπνάς ή πριν κοιμηθείς;

8. Έχεις συνδεθεί ποτέ τόσο στενά με κάποιο κατοικίδιο που είχες ώστε να πονέσεις πολύ όταν το έχασες;

9. Αν έχεις χρόνο θέλεις να μάθεις μία ακόμη ξένη γλώσσα; Και ποια είναι αυτή;

10. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ρητό;

11. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;

12. Πώς θα ήθελες να ζεις σε δέκα χρόνια από τώρα;

13. Τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία;

14. Πώς ξεπερνάς την αποτυχία;

15. Ποιο είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που σου έχει συμβεί;

16. Υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που θα ήθελες να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου;

17. Ποιο λάθος σου σού έχει δώσει το καλύτερο μάθημα ζωής;

18. Για ποιο πράγμα που έχεις καταφέρει νιώθεις πραγματικά περήφανος/περήφανη;

19. Πόσο έχουν αλλάξει οι στόχοι σου από παλιότερα;

20. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τρόπος για να περάσεις το ρεπό;

21. Τι είδους μουσική σου αρέσει;

22. Ποιο είναι το επόμενο μέρος στη λίστα των ταξιδιών σου και γιατί;

23. Ποια είναι τα χόμπι σου και πώς ασχολήθηκες με αυτά;

24. Ποια ήταν η αγαπημένη σου ηλικία όταν μεγάλωνες;

25. Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που διάβασες;

26. Θα έλεγες ότι είσαι περισσότερο εξωστρεφής ή εσωστρεφής;

27. Ποια ήταν η τελευταία τηλεοπτική σειρά που παρακολούθησες;

28. Σου αρέσουν τα podcasts ή ακούς μόνο μουσική;

29. Έχεις κάποια αγαπημένη γιορτή;

30. Αν μπορούσες να τρως μόνο ένα φαγητό για το υπόλοιπο της ζωής σου, ποιο θα ήταν αυτό;

31.Σου αρέσει να πηγαίνεις στον κινηματογράφο ή προτιμάς να τον βλέπεις ταινίες στο σπίτι;

32. Ποια είναι η ένοχη απόλαυσή σου;

33. Πόσο χρονών ήσουν όταν ερωτεύτηκες για πρώτη φορά κάποιον διάσημο και ποιον;

34. Ποιο είναι ένα πράγμα που μπορεί να κάνει τη μέρα σου αμέσως καλύτερη;

35. Έχεις κάποιο απωθημένο;

36. Ποιο γεύμα είναι το αγαπημένο σου: το πρωινό, το μεσημεριανό ή το βραδινό;

37. Ποιο τραγούδι σε ξεσηκώνει πάντα;

38. Ποια δραστηριότητα σε ηρεμεί αμέσως;

39. Ιδανικά, πώς θα περνούσες τα γενέθλι�� σου;

40. Τι κάνεις κατά τη διάρκεια τ��ς διαδρομής σου προς/από τη δουλειά;

41. Ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή και γιατί;

42. Ποια είναι η εφαρμογή του τηλεφώνου που χρησιμοποιείς περισσότερο;

43. Προτιμάς να μαγειρεύεις ή να παραγγέλνεις;

44. Ποιο είναι το αγαπημένο σου επιτραπέζιο παιχνίδι;

45. Πώς πίνεις τον καφέ σου;

46. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό σου και γιατί;

47. Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν κέρδιζες πολλά λεφτά;

48. Πώς σου αρέσει να περνάς τον χρόνο σου μόνος σου;

49. Ποια είναι η καλύτερη συναυλία στην οποία έχεις πάει;

50. Έχεις κάποιο αγαπημένο είδος άσκησης;

51. Για ποια πράγματα είσαι παθιασμένος;

52. Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος ταινιών

53. Ποιο είναι το χειρότερο δώρο που έχεις λάβει και τι έκανες γι’ αυτό;

54. Ποιος ή τι δεν παραλείπει ποτέ να σε κάνει να γελάς;

55. Σου αρέσουν οι ομαδικές δραστηριότητες ή προτιμάς να κάνεις πράγματα μόνος σου;

56. Ποιο είναι το ιδανικό σου πρώτο ραντεβού;

57. Κάνεις συλλογή από κάτι;

58. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που έχεις λάβει και γιατί;

59. Ποιο είναι το αγαπημένο σου podcast;

60. Είσαι ερωτευμένος/η;

[kaliarda]

💌 fyi αυτή τη βδομάδα είναι το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας και έχει πολλές διαθέσιμες ονλάιν δωρεάν! Δε ξέρω για άλλες κουίρ ταινιούλες αλλά είδα κατά τύχη την Αρκουδότρυπα και - 😵

όντως!!! από κουιρ ταινιουλες είναι και το Buffer Zone και φαντάζομαι ίσως και άλλες❣️ 💽

edit:

[το λινκ]

[alatismeni-theitsa]

Αυτό το καιρό διεξάγεται το Φεστιβάλ Δράμας το οποίο έχει όλες τις ταινίες μικρού μήκους δωρεάν online! Σου στέλνω γιατί έχουν ένα ντοκιμαντέρ για τη Καραδήμου!! Λέγεται the legend of Kavalawood, να το link https://www.dramafilmfestival.gr/online-festival/film/the-legend-of-kavalawood/

😱 The legend of Kavalawood!

Πάω να το δω χθες!

Σημείωση: Κάποιες από τις ταινίες του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας υπάρχουν και στο Ertflix

[justforbooks]

Πέθανε ο σπουδαίος παραγωγός κινηματογράφου Αντώνης Καρατζόπουλος

Ηταν συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής «Καραγιάννης - Καρατζόπουλος» με πλήθος τεράστιων επιτυχιών στον κινηματογράφο

Πέθανε ο παραγωγός Αντώνης Καρατζόπουλος, όπως αποκάλυψε με μήνυμά της η Άννα Φόνσου, εκφράζοντας τη λύπη της για την απώλεια.

«Έφυγε δυστυχώς και ο μεγάλος και σπουδαίος παραγωγός Αντώνης Καρατζόπουλος... Αντώνη μου Σ' ευχαριστούμε για αυτά που προσέφερες Σ εμάς τους ηθοποιούς... οφείλουμε σε εσένα πολλά... εγώ τουλάχιστον δεν θα ξεχάσω... Καλό σου ταξίδι...» έγραψε στον λογαριασμό του Σπιτιού του Ηθοποιού στο Instagram η πρόεδρός του η οποία είχε συνεργαστεί μαζί του κατά το παρελθόν.

Ο Αντώνης Καρατζόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και από πολύ μικρός, σύμφωνα με την επίσημη σελίδα της εταιρίας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Στον πατέρα του ανήκε ο κινηματόγραφος «Μπομπονιέρα» στην Κηφισιά και εξαιτίας της δουλειάς του γνώριζε καλά τον Ούγγρο κινηματογραφιστή Ζοζέφ Χεπ ο οποίος ζούσε στην Ελλάδα και εργαζόταν τα πρώτα χρόνια στον Φίνο. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να φτιάξει το δικό του εργαστήριο, προσέλαβε ως υπάλληλό του τον Αντώνη Καρατζόπουλο.

Μέσα στο εργαστήριο αυτό, ο Καρατζόπουλος έλαβε τις πρώτες του γνώσεις γύρω από τον κινηματογράφο. Μέσα σε λίγα χρόνια αγόρασε τη δική του κάμερα, που ήταν απαραίτητο εργαλείο τότε για τη δουλειά του οπερατέρ και ξεκίνησε να εργάζεται ως οπερατέρ και διευθυντής φωτογραφίας. Το 1957 πήρε τη μεγάλη απόφαση μαζί με τον αδερφό του και τον πατέρα του να ιδρύσουν την εταιρεία Ι. Καρατζοπουλος και να ξεκινήσουν την παραγωγή ελληνικών ταινιών με την ταινία "Μαρία Πενταγιώτισσα". Ακολούθησαν αρκετές ταινίες όπως «ο Μιμικός και η Μαί��η(1958)», «ο Θύμιος τα έκανε θάλασσα(1959 )", "Ποια είναι η Μαργαρίτα" κ.α.

Με τον Κώστα Καραγιάννη συναντήθηκαν στο λεγόμενο «Hollywood», ένα κτίριο στην Ακαδημίας, στο οποίο στεγάζονταν τα γραφεία της Δαμασκηνός Μιχαηλίδης και πολλά άλλα γραφεία μικρότερων εταιρειών παραγωγής. Οι δύο άντρες μόλις συναντήθηκαν θυμήθηκαν ότι είχαν υπηρετήσει μαζί στο στρατό, στον ίδιο λόχο και στον ίδιο θάλαμο. Έχοντας και οι δυο τους ως μεμονωμένες εταιρείες παραγωγής κάποιες εμπορικές επιτυχίες αποφάσισαν να συνεργαστούν και να μπουν πιο επιθετικά στην αγορά του κινηματογράφου.

Η εταιρεία Καραγιάννης Καρατζόπουλος τελικά ιδρύθηκε το 1966 από το σκηνοθέτη Κώστα Καραγιάννη τον αδερφό του Ντόντο Καραγιάννη και τον Αντώνη Καρατζόπουλο.

Την επόμενη χρονιά από την ίδρυση της εταιρείας γυρίσανε την ταινία «Το Πιο Λαμπρό Αστέρι» (1967), με το ζευγάρι Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ και κατάφεραν να κατακτήσουν την κορυφή στον πίνακα των εμπορικότερων ταινιών της χρονιάς εκτοπίζοντας την παντοκρατορία της Finos Film ".

Μετά το 1973 η παραγωγή της εταιρείας μειώθηκε κατακόρυφα, εξαιτίας της εισόδου της τηλεόρασης. Στα τέλη του ΄70 οραματιζόμενοι την ανάκαμψη του ελληνικού κινηματογράφου χρηματοδότησαν την ταινία του Θ. Μαραγκού «Από πού Πάνε για την Χαβούζα» (1978), η οποία με την τεράστια επιτυχία της, τους δικαίωσε. Παρ' όλα αυτά η τηλεόραση προκάλεσε δραστική μείωση στα εισιτήρια των κινηματογράφων και έτσι οι ταινίες που γινόντουσαν είχαν πολύ χαμηλό προϋπολογισμό και το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό. Συνολικά η εταιρεία έχει παράγει μαζί με τις συμπαραγωγές 110 ταινίες.

Το 2015 πήρε τη μεγάλη απόφασή να χρωματίσει στο εξωτερικό για πρώτη φορά την ασπρομάυρη ελληνική ταινία "Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα", του ΓΙώργου Τζαβέλλα, με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Αυτή τη στιγμή η συλλογή της Καραγιάννης – Καρατζόπουλος καλύπτει περισσότερα από εξήντα χρόνια ελληνικού κινηματογράφου, ξεκινώντας από το 1952 και την ταινία «Ένα βότσαλο στη λίμνη» και φτάνοντας στο 2022 με την ταινία «ARMY BABY».

🔔 Ο Αντώνης Καρατζόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024, σε ηλικία 92 ετών.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[cinenoxos]

[anekplirwtoi-erwtes]

Αγαπητά μου mutuals μήπως ξέρετε κανένα καλό site για streaming ταινιών; 🤍

[romios-gr]

Ο Μητρ. Δράμας Δωρόθεος απηύθυνε χαιρετισμό σε φεστιβάλ ταινιών που προωθεί την τρανς ατζέντα σ.σ. Δεν έχει τέλος αυτός ο πάτος. Τούτη την φορά ίσως να βλέπουμε το χειρότερο που έχουμε δει έως τώρα. Ο Μητροπολίτης Δράμας Δωρόθεος (Πάπαρης) απηύθυνε χαιρετισμό στην τελετή λήξης του Διεθνούς φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας. (Drama International Short Film Festival), τον οποίον μάλιστα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-mitr-dramas-dorotheos-apiythyne-chairetismo-se-festival-tainion-poy-proothei-tin-trans-atzenta/

[cinefesto]

Κριτική ταινίας : Freud's Last Session (Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ)

Κριτική ταινίας : Freud's Last Session (Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ) #review Με τους Anthony Hopkins, Matthew Goode, Liv Lisa Fries, Jodi Balfour

Στo Freud’s Last Session (Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ) του Matt Brown, οι συναισθηματικές προεκτάσεις της αφήγησης και η αποσπασματική δομή της ταινίας την εμποδίζουν να εξερευνήσει πλήρως τα πλούσια φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα που βρίσκονται στον πυρήνα της. Λονδίνο, 3 Σεπτεμβρίου 1939. Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος του πολέμου. Τις τελευταίες μέρες του, ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ενώ έχει…

[aut0katastrofikhh]

Το παρελθόν και το μέλλον είναι σαν προβολές ταινιών σε διπλανές αίθουσες·

δε μπορείς να παρακολουθείς και τις δύο συγχρόνως, πρέπει κάποια στιγμή να διαλέξεις έργο.

S1ngles

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/12

Οι λεπτοδείκτες αυτή τη φορά κόλλησαν ένα λεπτό αργότερα με το ρολόι να δείχνει 13.02μ.μ. Το κινητό μου δονήθηκε και με ανάγκασε να σταματήσω την τρίωρη μελέτη μου. Ο γαλλικός κρύωσε, η μουσική σταμάτησε, απ' την κουζίνα ακούγεται το στορι που χτυπά στο μισάνοιχτο τζαμί του παραθύρου. Κοιτάζω για δύο λεπτά τη μπαλκονόπορτα, η καφέ κουρτίνα στο πλάι μου επιτρέπει να δω τον καιρό. Είναι πάλι μουντός. Κάνει κρύο, το καταλαβαίνω, το σπίτι είναι παγωμένο. Η κίνηση στον δρόμο δεν έχει σταματήσει απ' τις 06.23 που άκουσα την πρώτη κόρνα της ημέρας. Ο καναπές είναι ακόμη όπως χθες το βράδυ, με τα ριχτάρια και τα μαξιλάρια τσαλακωμενα, τα ποτήρια του κρασιού βρίσκονται στιβαγμένα στην κουζίνα και στο τραπεζάκι του σαλονιού έχουν μείνει κάτι κρακερακια που τρώγαμε εχθές με τον κολλητό μου όσο αναλύαμε τα ερωτικά του προβλήματα. Δεν έχω ανοίξει ακόμη το μήνυμα στο κινητό. Με αγχώνει. Ξέρω ότι είναι αυτό που περίμενα μέρες τώρα. Δεν με ξέχασαν. Δεν ήθελα να με ξεχάσουν αλλά τώρα ο φόβος με κατέκλυσε και πάλι. Πρέπει να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου.

Κοιτάζω τον τεράστιο πράσινο φάκελο με τις άπειρες σημειώσεις. Τα γράμματα μου τα σιχαίνομαι. Κοιτάζω τα χαρτιά με τα άπειρα χρώματα και τα χαρτάκια και τις υποσημειώσεις και αναρωτιεμαι τι πρέπει να κάνω με τη ζωή μου. Η εξεταστική που πλησιάζει με έχει φρικάρει, η σκέψη να παρατήσω τη σχολή και να κάνω κάτι άλλο με πνίγει κυρίως γιατί δεν ξέρω τι άλλο θέλω να κάνω. Η σχολή των ονείρων μου δεν ξέρω καν αν είναι δικό μου όνειρο και το θέατρο απέχει πολύ από αυτήν. Κοιτάζω το σπίτι μου. Το αγαπάω αυτό το σπίτι. Έχει γεμίσει τόσες αναμνήσεις αυτό το σπίτι. Παρέες, στιγμές με φίλους, γέλια, κλάματα, φωνές, καυγάδες, επιτραπέζια, βραδιές ταινιών, μουσικές όλων των ειδών, άγχος, διαβάσματα για την εξεταστική, πάρτι. Κοιτάζω το μπαλκόνι μου και θυμάμαι την πρώτη μέρα που ήπια τον γαλλικό εκεί ακούγοντας τζαζ από μια τυχαία πλειλιστ στο σποτιφαι.

Σήμερα πρέπει όλη μέρα να διαβάσω. Η ύλη είναι τεράστια. Το πρώτο μάθημα της εξεταστικής ξέρω ότι δεν θα το περάσω. Μη με ρωτάς γιατί. Το ξέρω. Το δεύτερο μάθημα της εξεταστικής είναι το αγαπημένο μου. Θέλω να το περάσω με δέκα μα η Λάχεσις ήδη μου χαμογελάει φωνάζοντας μου ότι τον Σεπτέμβρη θα το ξαναδίνω. Την φλερτάρω την ρήτρα λόγω της τελειομανίας που με διακατέχει. Το τρίτο μάθημα της εξεταστικής σκέφτομαι ότι μπορώ να το περάσω με ένα οκτώ και εντάξει θα είμαι ικανοποιημένη. Ναι καλά άκουσες, μου είναι κάπως αδιάφορο. Τα υπόλοιπα ακόμη δεν τα έχω σκεφτεί. Με κουράζει να σκέφτομαι.

Σήμερα έφαγα πρωινό, ήπια καφέ, νερό δεν έχω πιει πολύ, καφέ ήπια περισσότερο σχεδόν τρεις κούπες, μη με μαλώσεις. Ξέρω ότι δεν μου κάνει καλό ο καφές αλλά μπλέκεται η καραμέλα στα χείλη μου και τον θυμάμαι. Επίσης διαβάζω για την εξεταστική! Ο καφές είναι απαραίτητος. Πλυντήριο δεν έχω βάλει ακόμη και τα άπλυτα μαζεύτηκαν πολλά. Τα πιάτα τα έπλυνα το βράδυ πριν ξαπλώσω στον καναπέ βάζοντας ένα τυχαίο επεισόδιο των φρεντς να παίζει στο λάπτοπ. Διάβασα και λίγο απ' το μονόγραμμα χθες. Μου λείπει αυτό το απόλυτο απ' τη ζωή μου. Θέλω αυτόν τον έρωτα τον απόλυτο, τον σαρωτικό, που σε καθηλώνει, σε εξυψώνει, σε αποπροσανατολίζει και σε επαναπροσδιορίζει. Μ�� ακόμη ξέρω ότι δεν είμαι έτοιμη για αυτό. Εξακολουθώ όμως να τον περιμένω καρτερικά, σαν μια άλλη Πηνελόπη που προσμένει τον Οδυσσέα σε μια Ιθάκη που δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια για αυτούς.

Σήμερα θέλω να βγω για περπάτημα. Η μαμά μου μου λέει ότι το Παγκράτι είναι τσιμεντένιο και εγώ γελάω κάθε φορά. Κοιταζω απ' το μπαλκόνι μου τα μπαλκόνια που βρίσκονται στην γειτονιά. Ο καθένας μας έχει τις δικές του συνήθειες. Ας πούμε ο διπλανός μου βγαίνει στο μπαλκόνι για να καπνίσει και μαζί του βγαίνει και η Μίλι, η γατούλα του. Μια κυρία στην απέναντι πολυκατοικία βγαίνει στο μπαλκόνι μόνο για να απλώσει τα ρούχα μα κάθεται σε μια ξύλινη πολυθρόνα κοιτάζοντας έξω κάθε βράδυ. Το ζευγάρι που μένει λίγο πιο κάτω παίζει τις Κυριακές τάβλι στο μπαλκόνι. Μια κοπέλα πίνει καφέ κάθε πρωί στο μπαλκόνι ακούγοντας μουσική. Ένας νεαρός το βράδυ όταν γυρίζει απ' τη δουλειά όσο κρύο κι αν κάνει βγαίνει στο μπαλκόνι ημίγυμνος και καπνίζει. Σαν να τιμωρεί κι αυτός τον εαυτό του μοιάζει. Τα φώτα από ένα οικογενειακό διαμέρισμα είναι 24/7 ανοιχτά κι οι κουρτίνες ανοιχτές. Τσακωμοί, γέλια, παιχνίδια, αγκαλιές, όλη τους η ζωή μοιράζεται. Τα μαγαζιά που βρίσκονται στην γειτονιά έχουν και αυτά μια ζωή πολυτάραχη, τα κομμωτήρια, τα συνοικιακά μαγαζακια με τον καφέ που πας και σε θυμούνται κάθε φορά, το μικρό σούπερ μάρκετ που τρέχω κάθε φορά τελευταία στιγμή και το παιδί στο ταμείο γελάει που τον ρωτάω αν έκλεισαν ή πρόλαβα, τα φαρμακεία που εφημερεύουν εναλλάξ, οι οδηγοί που τσακώνονται στο φανάρι, ακόμη και στην πολυκατοικία υπάρχει ζωή. Οι γιατροί που στεγάζονται στον 2ο, οι φοιτητές που κάνουμε φασαρία, οι ηλικιωμένοι με τις παρατηρήσεις τους και τις τηλεοράσεις τους στη διαπασών, η οικογένεια που ζει στον τρίτο κι οι μυρωδιές απ' το σπιτικό φαγητό θυμίζουν το φαγητό της κάθε μαμάς. Το Παγκράτι, η Αθήνα γενικά, είναι τσιμεντένιο-α αλλά μέσα στην τσιμεντουπολη οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν, να συνυπάρχουν, να ερωτεύονται, να χωρίζουν, να τσακώνονται, να αγαπιούνται, να βγαίνουν, να φλερτάρουν, να γελάνε, να κλαίνε, να νιώθουν μόνοι ενώ δεν είναι, να είναι όντως μόνοι, να ελπίζουν, να ζουν και ξανά απ' την αρχή κάθε μέρα.

Σήμερα αποφάσισα να φάω σαλάτα το μεσημέρι αλλά θα ψήσω αργότερα λίγο κοτόπουλο ίσως τσιμπήσω λίγο ίσως πάλι το αφήσω για αύριο. Σήμερα μου έστειλε μια κοπέλα να βγούμε και είπα ναι. Δεν ξέρω αν είμαι σε φάση να γνωρίζω άτομα μα ο ψυχολόγ��ς μου ζήτησε να διευρύνω τον κύκλο μου και το θεώρησα καλή ευκαιρία. Σήμερα αποφάσισα να τηρήσω κάπως την ρουτίνα μου. Σήμερα δεν θέλω να κλάψω. Εχθές και προχθές έκλαψα πάρα πολύ. Νόμιζα ότι θα σκάσω.

Η ώρα είναι 14.02μ.μ μια κόρνα ακούστηκε απ' τον δρόμο και με συνέφερε κάπως. Πρέπει να σταματήσω τώρα να γράφω. Πρέπει να διαβάσω λίγο. Πρέπει να ανοίξω και θερμοσίφωνα θέλω να κάνω μπάνιο, να βάλω νιβεα και καθαρά εσώρουχα. Να αποχωριστώ τις ζεστές μου πιτζάμες και ας είμαι στο σπίτι. Νιώθω τεμπελα όταν φοράω τις πιτζάμες μου. Θέλω να βάλω και άλλη μουσική, κουράστηκα να ακούω κλασική. Να βάλω λίγο indie. Λες να χορέψω λίγο; ίσως! Μήπως να βάλω έντεχνα; θα στεναχωρηθώ! Είμαι αναποφάσιστη. Δεν ξέρω εάν θέλω να ακούσω αγγλικά καταθλιπτικά τραγούδια ή ελληνικά. Θέλω να πάω σε συναυλίες! Άσχετη σκέψη εντελώς. Θέλω να έρθει καλοκαίρι για να πάμε στον Θανάση και τον Σωκράτη. Θέλω να πάω και στο Vox να δω τ�� Νατάσσα και στον Σταυρό είναι ο Πασχαλίδης. Δεν έχω όμως παρέα να πάω και δεν νιώθω καλά να πάω μόνη μου. Ναι εγώ που πήγα AM μόνη μου δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου να πάω εκεί μόνη μου. Μη με κρίνεις σε παρακαλώ.

Πρέπει να πάω και στη βιβλιοθήκη μια από αυτές τις μέρες. Μου αρέσει να διαβάζω στη βιβλιοθήκη. Θέλω να πάρω και δύο καινούρια βιβλία, τρία βασικά. Θέλω να πάρω την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι που το διάβασα επειδή το είχα δανειστεί και τώρα συνειδητοποιώ ότι το θέλω στην βιβλιοθήκη μου. Θέλω επίσης να πάρω μια ποιητική συλλογή δεν έχω αποφασίσει ποιου θα είναι. Και ένα βιβλίο λογοτεχνικό.

Μου έχουν λείψει κι οι βόλτες με το μετρό. Να φοράω ακουστικά όσο στέκομαι όρθια στο τελευταίο βαγόνι απορροφημένη στα βιβλία μου. Μου έχει λείψει επίσης ο καφές με τα παιδιά στα Εξάρχεια μετά τη σχολή. Βλέπεις; εχθές έλεγα ότι όλα αυτά είναι ανούσια αλλά σήμερα συνειδητοποιώ πόσο γεμίζουν τη μέρα μου. Ο φίλος μας που θα μας πει τις τζουσι λεπτομέρειες απ' την ερωτική του ζωή, η φίλη μου που θα συζητούσαμε για ποίηση, τη Νατάσσα και τους έρωτες που θέλουμε να ζήσουμε κι οι άλλοι θα γκρινιάζουν ότι οι δύο κοκκινομάλλες είναι επικίνδυνες, η άλλη φίλη μας που θα μιλάει με το αγόρι της και θα προσπαθούμε να την συντονίσουμε με το θέμα συζήτησης. Μου έλειψαν και τα στέκια μας στα Εξάρχεια, το μπαρ στο Παγκράτι εκείνο το ρακομελαδικο στα Ιλίσια, ακόμη και το ντέιτ στη λέσχη όπως το βάφτισα την πρώτη-πρώτη φορά που πήγαμε όλοι μαζί να φάμε.

��οιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη τα τελευταία πέντε λεπτά. Εχθές τα παιδιά μου είπαν ότι έχω πανέμορφο πρόσωπο. Δεν σχολίασαν τη φάση που περνάει το δέρμα μου και δεν είναι το clean ούτε τους μαύρους κυκλους και τα πρησμένα απ' τα δάκρυα μάτια μου. Δεν κοίταξαν τα σκασμένα απ' το κρύο χείλη μου παρά μόνο το χαμόγελο μου. Μου είπαν ότι το καινούριο μου άρωμα άξιζε τα 80€ γιατί το λάιμ με το κεράσι ταιριάζουν τέλεια στο δέρμα μου και μυρίζω νιβεα και κεράσι. Σύμφωνα με την κοκκινομάλλα φίλη μου αχαστος συνδυασμός. Κι οι ανασφάλειες μου σήμερα δεν είναι τόσο έντονες και νιώθω λίγο καλύτερα κι ας είμαι σαν κινούμενη πατάτα που λέμε με τα κορίτσια κάθε φορά που δεν θέλουμε να υπάρχουμε. Σήμερα νιώθω κάπως περίεργα. Θέλω να προσπαθήσω σήμερα. Και θα μείνω σε αυτό. Στην προσπάθεια. Έχει σημασία η προσπάθεια. Αυτό πρέπει να θυμάμαι. Προσπάθεια!

[demononvrosis]

Όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τους "κριτικούς" ταινιών

[under-the-screen]

Scream VI

“Who gives a fuck about movies”

Εναλλακτικό ξεκίνημα πάνω στο κλασσικο, το πρώτο βήμα υπέρ της ανεξαρτητοποίησης (;) της νέας σειράς ταινιών franchise.

Το scream 6 έπαθε ο,τι και το Halloween II (2018), περισσότεροι, σκληρότεροι φόνοι από πριν και ένας δολοφόνος με “worn out” μάσκα.

Επίσης, η τόσο λεπτομερής επεξήγηση του pattern που πρέπει να ακολουθηθεί στην υπόλοιπη ταινία, εφοσον αυτοπροσδιορίζεται ως μέρος ενός franchise πλέον, αποδυναμώνει το σεναριο υπο��ιβάζοντας το κι υποτιμά τη σινεφίλ μεριδα των θεατών που απολαμβάνουν να λύνουν το σταυρόλεξο των κινηματογραφικών αναφορών στο σύμπαν του Scream.

Παιδιά, όμως, λήχτε το, ονομάστε το stab (το αληθινό κλείσιμο ματιού) για να αποκτήσει το δικό του ξεχωριστό κοινό.

Το character assassination ως σεναριακό κίνητρο είναι αρκετα επίκαιρο, όπως και η μετακίνηση του πεδίου δράσης στην ΝΥ-δικαιολογείται έτσι η όποια ευρηματικότητα έχουν τα post-Wes Craven Scream που σκηνοθετεί το δίδυμο Bettinelli-Olpin, Gillett.

PS: ρε σεις, πολύ άδικη συμπεριφορά προς στην Gale, να χρησιμοποιείται ως ο τελευταίος (αδύναμος) συνδετικός κρίκος με το OG σύμπαν του Scream.

★ : 2,5 / 5