#τα ματια σου

[xamenos--kosmos]

Περιπλανώμενοι στα σοκάκια της Αθήνας, μόνο εγώ και εσύ να μου κρατάς το χέρι

[ta-matia-su]

"Ξέρω πως στο τέλος κάτι όμορφο θα φτιάξω, αλλά πρώτα πρέπει να μας καταστρέψω"

[erws-blog]

“Τα μάτια αρρωσταίνουνε βαριά όταν θέλουν να δουν τι είναι πίσω από άλλα μάτια.”

Κική Δημουλά

[sdrsblog]

Τα καταφέραμε μωρο μου! Μετά από τρία χρόνια υπομονής τα καταφέραμε. Περάσαμε πολλά τσακωμούς, ζήλειες, απόσταση. Όμως είμαστε εδώ πλέον. Ήμασταν μαζί σε όλο αυτό. Σε αγαπάω

[lu2211]

Non trovo il mio posto nel mondo

Ogni mio desiderio è immondo:

Solo anime a conversare,

In ogni occhio che si possa vedere il mare.

Alcuni lo chiamano Dio, altri spirito, altri inconscio

Di tutto io sono inscio

Di niente io sono conscio;

E donna mi sono affermata

Seppur nessun uomo mi abbia mai amata,

E agnostica mi sono detta

Seppur la mia spiritualità mi tenga stretta stretta

E a quelli che voglio fuori, tengo dentro, e ti dico che non ne voglio parlare...

E poi non smetto di amare;

Che paura mi fa andare,

Che forte senza gli altri so stare

Voglio solo urlare,

Che paura mi fa smettere di amare

Che paura fa amare.

E le chiamano conversazioni quegli scontri di ego

E invece le nostre labbra sono incontri di IO

Ti prego resta e dimostra empiricamente l'esistenza di Dio.

Dammi un bacio all'eschimese

Sotto la grande acropolis ateniese

Dammi un bacio e tienimi stretta

Non lasciamo che niente tra noi si metta,

Nelle tua braccia lasciami riposare

Facciamo l'amore in riva al mare.

Diamoci un bacio sotto un albero di more

Raccontiamoci un po' cos'è l'amore

Mostriamoci cos'è amare

Non lasciarmi andare

Non lasciarmi dimenticare,

Non ti voglio dimenticare.

[psyhologika]

Δεν ξέρω αν έχω αυταπάτες αλλά όταν σε είδα να μου χαμογελάς από μακριά διέκρινα μια φλόγα στα μάτια σου και αισθάνθηκα να καίγεται το σώμα μου

[xamenosstokeno]

Θυμάσαι τότε σε εκείνη την παραλία?

Θυμάσαι ?

Εγώ δεν θυμάμαι

Έμεινα μόνος αρκετό καιρό και έχτισα άλλες αναμνήσεις

Μοναχικές

Πλέον κάθομαι και κοιτάω μόνος μου το φεγγάρι

Έχω αλλάξει σημείο

Δεν μπορώ να πηγαίνω στο μέρος αυτό

Στο μέρος αυτό που χτίσαμε τόσες αναμνήσεις μαζί

Στο μέρος αυτό που τα αστέρια σχημάτισαν άλλο ουρανό για εμάς

Στο μέρος αυτό που τα χείλη μας μιλάγανε με φιλιά

Στο μέρος αυτό που κοιμηθήκαμε αγκαλιά χωρίς να μιλάμε

και ας ήταν το τελευταίο βράδυ μας

��κείνο το βράδυ ήθελα να κρατήσει λίγο ακόμα

Ας είναι έτσι

Τα βράδια σε σκέφτομαι συχνά

Πηγαίνω σε αυτό το μέρος που η θάλασσα έχει γίνει η αγκαλιά σου

Ο ουρανός έγιναν τα μάτια σου

Και τα αστέρια έγιναν τα λόγια που ποτέ δεν είπαμε

Στο μέρος εκείνο γνώρισα μια αγάπη

Έναν έρωτα

Δύο ψυχές που δίψαγαν για αγκαλιά

Σε λίγες μέρες θα αφήσω αυτό το μέρος

Σε λίγες μέρες οι εικόνες αυτές θα σβήσουν για πάντα

Σε λίγες μέρες θα αποτελείς μια ανάμνηση

Μια ιστορία αγάπης

Προχθές κάπνισα το τελευταίο σου τσιγάρο

καθόσουν απέναντι μου

η ανάσα σου τρύπαγε τα πνευμόνια μου

Σήμερα έφαγα το τελευταίο παγωτό

Παγωτό αλμυρή καραμέλα

Γλυκό σαν το φιλί σου

Και αλμυρό σαν το κορμί σου,

που το είχε ψήσει η αλμύρα της θάλασσας

Ήσουν η αλμυρή καραμέλα μου

Δεν στο πα ποτέ

Μου είχε φανεί γελοίο

Δεν ξέρω γιατί γράφω αντί να στα πω

Και δεν ξέρω αν θα τα διαβάσεις ποτέ

Πες το σαν εσωτερικό αποχαιρετισμό

Πες το όπως θες

Δεν με νοιάζει πλέον

Το καλοκαίρι τελείωσε και γυρνώντας στην Αθήνα δεν θέλω να σε πάρω μαζί μου

Δεν είναι δίκιο

Ο έρωτας αυτός πρέπει να μείνει στο νησί

Στο μέρος εκείνο

Στον ουρανό εκείνο που είχαμε φτιάξει

Στην θάλασσα εκείνη που ένωσε τα γυμνά κορμιά μας

Στην αμμουδιά εκείνη που χτίσαμε τα όνειρα μας

Σε φιλώ γλυκά

Ο εραστής σου

Υ.Γ. Να προσέχεις τον εαυτό σου!

ΣΚ

[setralini]

Είπες θα μιλήσουμε αύριο και το αύριο δεν ήρθε τελικά

[eklipsi-selinis]

Εύχομαι να δώσεις αγάπη όπως σου έδωσα

Και να λάβεις μίσος όπως μου έδωσες

[psychotiko-epeisodio]

Είμαι γυναίκα.Ειδα την βαναυσότητα αυτού του κόσμου από παιδί.Μεγαλωσα με πατριαρχικές πεποιθήσεις τις οποίες έδωσα μάχη για να τις ξεφορτωθώ.Στο σπίτι απαιτούσαν από εμένα να κάνω τις δουλειές,μιας που ο αδερφός μου σαν άντρας θα ήταν απαράδεκτο να το κάνει.Μαντεψτε τι.Δεν τις έκανα.

Είμαι γυναίκα.Καποτε μπήκα στην εφηβεία.Τρελη και αφελής όπως κάθε φυσιολογικό παιδί σε αυτή τη φάση της ζωής του.Τοτε δεν μπορούσα να καταλάβω ότι δεν είναι φυσιολογικό ένας 20χρονος να φλερτάρει με μια 15χρονη.Και δεν ήταν ένας.

Είμαι γυναίκα.Ενηλικιωθηκα και βγήκα στον έξω κοσμο ,ξεκίνησα να εργάζομαι για να μπορώ να πληρώνω τα έξοδα μου.Καποιοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οικονομική μου δυσκολία.Δεν τα κατάφεραν.Οχι μαλακα "εργοδότη",δεν θα μου πιάσεις τον κωλο για το μηνιατικο.

Είμαι γυναίκα.Ερωτευτηκα κάποια στιγμή.Τα είχα όλα ροζ στο κεφάλι μου αλλά αυτός ο κόσμος δεν είναι ροζ.Εδινα την καρδιά μου ενώ κοιτούσαν ανάμεσα από τα πόδια μου.Γιατι για εκείνους μόνο αυτό είχε σημασία.Εξαλλου,στα ματια τους,αυτό ακριβώς είναι μια ��υναίκα.

Είμαι γυναίκα.Με χλεύασαν,με υποτίμησαν,με εκμεταλλεύτηκαν .Και όλα αυτά εδώ,στην Ελλάδα,σε μια χώρα σε σχέση με άλλες πιο "προοδευτική".Δεν μπορώ ουτε να διανοηθω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες,πιο παλαιών αρχών.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι πολλές από τις πεποιθήσεις αυτές,είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στην ζωή των ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν καν το ποσο επιβλαβής είναι για να τις ξεφορτωθούν.

Βγαίνω στον δρόμο και με πιάνει αηδία με τα βλέμματα των αντρών που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω γεμάτοι λαγνεια.Ενας άντρας αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει.Για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα.Γιατι όσο και αν λέμε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα,αυτό δεν σημαίνει πως έχει εξαλειφθεί το πρόβλημα.

Κουράστηκα να φοβάμαι για αυτό δεν φοβάμαι πια.Δεν δέχομαι ούτε άρρωστα βλέμματα,ούτε αηδιαστικά σχόλια.Με όποιο και αν είναι το τίμημα αντιδρώ επιτόπου,μπας και σου κόψει λίγο και σκεφτείς την επόμενη φορά αν θα το ξανακάνεις.

Είμαι γυναίκα.Σταματα να με σεξουαλικοποιεις.Ειμαι σύντροφος,μαμά,αδερφή,εργαζόμενη, φοιτήτρια.Ειμαι πολλά περισσότερα απο τους γοφούς μου η το στήθος μου.Δεν είμαι αντικείμενο για την ηδονή σου και θα παλεύω μέχρι την τελευταία μου ανάσα για να το αποδείξω αυτό.

Ποτέ ξανά σιωπή.Αντιδραμε χωρίς φόβο.

[aidhmwn-sigh]

Τι γράφει; Ρωτάει ο φύλακας του μουσείο την υπεύθυνη.

«Σε ένα μουσείο γεμάτο τέχνη, δεν σταματησα να κοιτάζω εκείνη» του απαντάει, καθώς είμαστε λίγο πριν την έξοδο.

«Είναι λόγια γυναίκας για μια άλλη, κοιτά να δεις που ο ρομαντισμός υπάρχει ακόμα» συμπληρώνει.

Και τότε την κοιτάζω, της χαμογελάω και της ψυθιριζω ότι σε κάθε μουσείο θα είναι η δίκη μου τέχνη.

Το καλοσχηματισμένο προφίλ της.

Η κορμοστασιά της λόγω χορού.

Το χαμόγελο της.

Η μυρωδιά της.

Τα ματια της.

Αν σε κάθε μουσείο που θα την συνοδεύω υπάρχει ένα τετράδιο στην είσοδο για αφιερώσεις, τότε αυτη η φραση θα είναι η ανώνυμη υπογραφή μου για εκείνη.

Εκεί που η τέχνη συγκρούεται με την δίκη της. Εκεί που δεν ξέρεις τι να πρώτο χαζέψεις.

Εκεί θα σε κάνω δίκη μου.

Εκεί θα ξέρουν όλοι ότι είσαι δίκη μου αγαπη μου.

Μούσα της τέχνης μου.

Υ.γ η φράση που έγραψα για σένα δεν ήταν αρκετή για να σου δείξω τι νιώθει το μεσα μου.

[randoombitch]

Τα ματια μου εισοδος στα βαθη της ψυχής μου

Μην τα κοιταξεις γιατι τοτε θα καταλαβεις τα ψεματα που σου εχω πει.

Μα σκοπος μου δεν ηταν ποτε να σου πω ψεματα

Και ζήτω συγγνωμη για οποιαδηποτε παραπλάνηση

Γνωριζω την ευθύνη που φερω για οποιαδηποτε συμπεριφορα μου

Για αυτο και παρακαλεσα να μην τα κοιταξεις

Γιατι τοτε δεν θα μπορω πλεον να σου πω ψεματα

Και εαν δεν μπορω να σου πω ψεματα

Θα καταλαβεις τι ανθρωπος ειμαι

Περα απο αυτο που βλεπεις

Περα απο την μασκα μου

Θα δεις τι ανθρωπος ειμαι

Και δεν θελω να φερω καμια ευθυνη

Και δεν θελω να παιξω κανεναν ρολο

Πανω στο λογο που θα φυγεις

Γιατι ξερεις και εσυ

Οσο καλα ξερω και εγω

Τι κρύβουνε τα ματια μου.

[nofuckinlabels]

24/11

Σημερα πηγα στην συναυλια του ιρατους με την Σήλια. Απο τοτε που μας θυμασαι πηγαιναμε συνεχεια σε συναυλιες και ειχαμε εναν παιδικο ενθουσιασμό.

Ειναι παραξενο γιατι ακομα και την φιλια μου με την σηλια την φανταζομαι σε συναρτηση με την εντυπωση που ειχες εσυ για εμας. Σε φανταζομαι να το βρισκεις γλυκο, διαχρονικο. Ειναι κατι τοσο δικο μου και καιρο τωρα δυσκολευομαι να ξεχωρισω το μυαλο μου καθαυτο απο τις σκεψεις που παραγει για εσενα. Μια παραδοξη αυτενεργεια που μου προκαλει ναυτια.

Ξεφυγα

Σημερα ηξερα πως θα ακουσω τα τραγουδια που ακουσα για πρωτη φορα το 2020. Τοτε αρχισα να θυμαμαι τις σκεψεις μου. Τοτε το παρον ευθυγραμμιστηκε με το παρελθον γιατι κατι επρεπε να κρατησω στα χερια μου απο την ληθη.

Θα σου ακουστει χαζο αλλα καποιες ��τιγμες ενιωθα πως τα ακου�� πρωτη φορα. Πως ειμαι στο δωματιο μου και βιωνω απο την αρχη τον καθε στιχο.

Οπως συμβαινει ομως αλλωστε με ολες τις ιθακες δεν ηταν ιδια μετα απο τεσσερα χρονια

Ειχα προλαβει να ερωτευτω να αγαπησω να πληγωθω και να σε αγαπησω ξανα απο την αρχη μεσα απο την αποδοχη της απουσιας σου.

«Οι πλεον ακαταλληλοι ανθρωποι ο ενας για τον αλλον δεν αμφιβάλω ποσο μαλλον οταν ξερω πως τα θελω μας θα γινουν τρυπα στην πλατη του αλλου τοσα χρονια αλληλοπληγωνομαστε σαν να μισιόμαστε. Σαγαπαω . Και το νιωθω καθε γαμημενη φορα που στα ματια σου κοιταω και σταρχιδια μου αν γλυκαναλατος γινομαι εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Και ξερω πως θα χαθουμε ξερω τι σημαινει το θα δουμε αφυσικη χημεια ειναι αφυσικο στην φυση αυτη να κρατηθουμε και μολις βρεθουμε απο την αρχη να συστηθουμε»

«Δεν εχω ταυτοτητα αν δεν ειμαι μαζι σου»

Η αληθεια ειναι πως οταν ακουσα αυτους τους στιχους σκεφτηκα πως αληθεια ειμαστε φτιαγμενοι ολοι απο το ιδιο υλικο.

Πως ολες οι ιστοριες αγάπης ανακυκλωνονται και για αυτο τελικα με γοητευε παντα τοσο η τεχνη

Αεναα ισως ατελεσφορα θα ψαχνω τα κοινα σημεια τομης εκεινης της αρχεγονης ανακυκλωσης. Εκεινης που με πειθει οτι καποια χημικά στον εγκεφαλο μου εχουν την δυναμη να πλασουν θεοτητες

Φοβαμαι τοσο πολυ πως τα θελω μας θα γινουν πληγες. Φοβαμαι να το εκφρασω γιατι οι λεξεις δεν ειναι θνητες με τον τροπο που ειναι το μυαλο μου. Οι λεξεις ειναι θνητες και εν δυναμει αθανατες. Φοβαμαι.

Εχουμε πληγωσει ο ενας τον αλλον αθελα μας και συνεχιζουμε γιατι οταν δεν βρισκεσαι εκει που θες ολα πονανε. Ακαριαία αφου πισω τον εαυτο μου πως σε μισω , σε αγαπαω. Εισαι ο μονος ανθρωπος που εχει αυτην την επιρροη πανω μου και ενιοτε με εκπλήσσει. Με εκπλήσσει γιατί οσα δεν εκαναν οι γονεις μου θελω να τα κανω εγω με εσενα.

Αληθεια εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Δεν υπαρχει μερα που δεν περιμενα το ονομα σου να εμφανιστει στην οθονη μου ακομα και να μην μιλουσαμε.

Οτιδηποτε ειναι αντικειμενο ποθου στο μυαλο μας, ειναι ευθραυστο. Τα θαυματα ειναι στιγμιαία και τοσο μα τοσο λευκα για αυτον τον κοσμο.

Ξερω πως η νεμεσις του ερωτα μου ηταν να σε χασω και ξερω πως δεν μπορω να σε χασω ποτε αφου σε καποιο σημειο του χωροχρόνου ημουν στην αγκαλια σου.

Θελω να ξερεις πως το πανεπιστημιο ηταν για εμενα η σωματοποιηση πολλων π��ιδικων ονειρων που παλευαν να γινουν ενηλικη πραγματικοτητα. Γνωρισα τοσα καινουργια ατομα και παντα με επιανα να ακουω το ονομα σου απο τα χειλη μου. Ειναι σαν να δυσκολευομαι να με ορισω χωρις να μιλησω για εσενα. Για την υπαρξη σου στην ζωη μου.

[feggaroneira]

Όσο πόνο και αν μάζεψε η ψυχή μου,

ακόμη σε αγαπάω πολύ και ελπίζω να είσαι καλά.

Μου λειπεις.

Μου λείπουν οι αγκαλιές σου.

Τα φιλια σου.

Το γέλιο σου.

Τα ματια σου.

Το χαμόγελο σου.

Η φωνή σου.

Μου λειπει να κοιτάω στο κινητό περιμένοντας μήνυμα σου.

Να μου λες ένα «Καλημερα» και ένα «Καληνυχτα»

Να ερχομαι να σε βλέπω στους αγώνες σου,

και όταν αυτοί τελειώνουν να τρεχω στην αγκαλιά σου και να με αγκαλιάζεις σφιχτά.

Μου λειπει να μου μιλάς για τους στόχους σου.

Και εγώ για τους δικούς μου

Να με κοιτάς και να σε κοιτώ.

Μου λείπουν τα όνειρα που κάναμε για το μέλλον μας,

πως θα φύγουμε μαζί κάπου έξω,

πως θα κάνουμε παιδιά

πως θα ζήσουμε μαζί.

Όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ δυνατά,

μου λειπεις.

[sdrsblog]

Μετά από έναν χρόνο τελειώσαμε. Μου ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρω να φύγω από εσένα. Σε σιχάθηκα λυπάμαι που στο λέω αλλά σε σιχάθηκα Δεν μπορούσα άλλο να αντέξω την πίεση σου σε αυτονόητα πράγματα.

Όταν σε γνώρισα κοιμόμουν και ξυπνούσα με το χαμόγελο ότι είσαι εδώ και θα μιλήσουμε όλοι μέρα ώστε να φύγουν τα προβλήματα μου. Στην τελική μου δημιούργησες εσυ τα προβλήματα όλα.

Σε αγάπησα ναι δυστυχώς σε αγάπησα δεν έπρεπε

[maniamch]

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023, 22:25

Γύρισα από το κέντρο απόψε, μετά από μια αρχή που θα αλλάξει τα πάντα σε εμένα και το σώμα μου.

Επιτέλους μετά από καιρό, νιωθω πως κάπως με προσεχω.

Αλλά αφού με προσεχω γιατί είσαι το πρώτο άτομο που σκέφτομαι όταν σκέφτομαι την αλλαγή που θα ρθει;

Γιατί σκέφτομαι εσένα πάλι που δεν δίνεις δεκάρα για μένα;

Εξαφανίστηκες πάλι αγάπη μου…

Έχει περάσει παραπάνω από χρόνος…

Έχουν περάσει πόσες στιγμές, ποσά μέρη, πόσες αναμνήσεις…

Και σε κάθε μια ήσουν σε μια άκρη της να σκέφτομαι πως θα ήταν να ήμουν μαζί σου εκεί.

Σε μια άκρη να σκέφτομαι εμένα να σου διηγούμαι όλα αυτά τα όμορφα και τα άσχημα που ζω.

Κάποια στιγμή…

Σε κάποιο καφέ…

Σε κάποια θεα με μια μπύρα στο χέρι…

Να με κοιτάς με αυτό το χαμόγελο…

Εγώ να κοιτάω την θεα και να σου διηγούμαι…

Όλα αυτά που θα ήθελα να είχα ζήσει μαζί σου…

Όλα αυτά που ξεκίνησαν έχοντας εσένα στο νου μου…

Όλα αυτά που ξεκίνησα να αλλάξω και να ζήσω επειδή μου είχες πει ότι θα είσαι εκεί…

«Αν σε βλέπω να προσπαθεις για το καλύτερο, δεν έχω λόγο να μην είμαι δίπλα σου»

Έτσι είπες…

Αλλά δεν σε βλέπω μάτια μου…

Ήσουν ο τελευταίος άνθρωπος που ένιωσα να ερωτεύομαι και να θέλω να τα κάνω όλα πουτάνα γι’αυτόν , όπως λέει και η Μαρία Σολωμου…

Μου έχει λείψει να νιώσω έτσι έντονα.

Μου την δίνει που δεν είσαι εδώ.

Μου την δίνει που δεν μπορώ να λιώσω μέσα στην αγκαλιά σου.

Δεν καταλαβαίνω γιατί σε σκέφτομαι ακόμα.

Γιατί σε θέλω ακόμα…

Γιατί όταν σε σκέφτομαι, πάλι σφίγγεται το στομαχι μου.

Γιατί;

Τι μου έχεις κάνει γαμω την τρέλα μου.

Τι;

29 Οκτωβρίου 2022 , 7:10 π.μ.

Ακόμα δεν έχω γυρίσει σπίτι. Γυρίζω βόλτες με το αμάξι και προσπαθώ να συνειδητοποοήσω όσα είπαμε. Είναι αλήθεια ή όλα είναι τόσο αγγελικά πλασμενα; Βασικά...αν ήταν όλα τέλεια, θα το αφήναμε; Μπα..

Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, δεν μου κάνει εντύπωση πως με προκαλεί μια ακόμη φορά. Απλώς τώρα νιώθω διαφορετικά. Θες αυτό που είδα στα μάτια σου; Θες αυτό που ένιωσα στην αγκαλιά σου; Είσαι κάτι άλλο για μένα. Υπάρχει κάτι διαφορετικό ανάμεσα μας.

Θα ήθελα όσο τίποτα να με αφήσεις να είμαι δίπλα σου σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που περνάς, αλλά καταλαβαίνω... Ωστόσο, ελπίζω να το ξέρεις, με ένα τηλέφωνο και θα είμαι σε μισή ώρα κάτω από το σπίτι σου..

Θα περιμένω...

"Πως εισαι τόσο σίγουρη;" με ρώτησες..

Δεν είχα ακριβώς λόγια να σου εξηγήσω. Απλώς το ξέρω!

-"Στο κάτω κάτω, δέκα μέρες ήταν, σιγά. "

-"Ναι, ήταν δέκα μέρες αλλά για μένα ήταν πολλά "

-"Ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν δέκα πολύ έντονες και γεμάτες μέρες".

Την απάντηση στην ερώτηση σου την έδωσες μόνος σου στην τελευταία αγκαλιά που με πήρες.

"Ξέρω πως θα θέλω και θα σου στείλω μήνυμα, γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρω κάτι καλύτερο εκεί εξω"

"Γι'αυτον ακριβώς τον λόγο θα σε περιμένω" σου απάντησα και με εσφιξες λίγο πιο πολύ στην αγκαλιά σου.

Θα μου λείψει αυτή η αγκαλιά, που μέσα της κούμπωνα ακριβώς και ηρεμουσα.

Θα μου λείψει αυτό το φιλί, που ταίριαξε ακριβώς με το δικό μου και μου ανέβαζε τους παλμούς.

Θα μου λείψουν τα μάτια σου, που τα κοιτούσα και χανομουν στην ομορφιά τους.

Θα μου λείψει το χαμόγελο σου, που φωτιζε την μέρα μου.

Θα μου λείψει να μου χαμογελάς, που με κοιτούσες το έκανες και έλιωνα.

Θα μου λείψει να ακούω την φωνή σου, που ένα λεπτό κλήσης είχε την δύναμη να αλλάξει ολόκληρη την διάθεση της ημέρας.

Θα μου λείψεις εσύ, που ήρθες και έ��ωσες φως στην ζωή μου. Κουμπωσες ακριβώς στα όσα έψαχνα. ��αι ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο.

Θα περιμένω!

Θα είμαι εδώ!