#τα ματια σου

[xamenos--kosmos]

Περιπλανώμενοι στα σοκάκια της Αθήνας, μόνο εγώ και εσύ να μου κρατάς το χέρι

[erws-blog]

“Τα μάτια αρρωσταίνουνε βαριά όταν θέλουν να δουν τι είναι πίσω από άλλα μάτια.”

Κική Δημουλά

[sdrsblog]

Τα καταφέραμε μωρο μου! Μετά από τρία χρόνια υπομονής τα καταφέραμε. Περάσαμε πολλά τσακωμούς, ζήλειες, απόσταση. Όμως είμαστε εδώ πλέον. Ήμασταν μαζί σε όλο αυτό. Σε αγαπάω

[lu2211]

Non trovo il mio posto nel mondo

Ogni mio desiderio è immondo:

Solo anime a conversare,

In ogni occhio che si possa vedere il mare.

Alcuni lo chiamano Dio, altri spirito, altri inconscio

Di tutto io sono inscio

Di niente io sono conscio;

E donna mi sono affermata

Seppur nessun uomo mi abbia mai amata,

E agnostica mi sono detta

Seppur la mia spiritualità mi tenga stretta stretta

E a quelli che voglio fuori, tengo dentro, e ti dico che non ne voglio parlare...

E poi non smetto di amare;

Che paura mi fa andare,

Che forte senza gli altri so stare

Voglio solo urlare,

Che paura mi fa smettere di amare

Che paura fa amare.

E le chiamano conversazioni quegli scontri di ego

E invece le nostre labbra sono incontri di IO

Ti prego resta e dimostra empiricamente l'esistenza di Dio.

Dammi un bacio all'eschimese

Sotto la grande acropolis ateniese

Dammi un bacio e tienimi stretta

Non lasciamo che niente tra noi si metta,

Nelle tua braccia lasciami riposare

Facciamo l'amore in riva al mare.

Diamoci un bacio sotto un albero di more

Raccontiamoci un po' cos'è l'amore

Mostriamoci cos'è amare

Non lasciarmi andare

Non lasciarmi dimenticare,

Non ti voglio dimenticare.

[psyhologika]

Δεν ξέρω αν έχω αυταπάτες αλλά όταν σε είδα να μου χαμογελάς από μακριά διέκρινα μια φλόγα στα μάτια σου και αισθάνθηκα να καίγεται το σώμα μου

[xamenosstokeno]

Θυμάσαι τότε σε εκείνη την παραλία?

Θυμάσαι ?

Εγώ δεν θυμάμαι

Έμεινα μόνος αρκετό καιρό και έχτισα άλλες αναμνήσεις

Μοναχικές

Πλέον κάθομαι και κοιτάω μόνος μου το φεγγάρι

Έχω αλλάξει σημείο

Δεν μπορώ να πηγαίνω στο μέρος αυτό

Στο μέρος αυτό που χτίσαμε τόσες αναμνήσεις μαζί

Στο μέρος αυτό που τα αστέρια σχημάτισαν άλλο ουρανό για εμάς

Στο μέρος αυτό που τα χείλη μας μιλάγανε με φιλιά

Στο μέρος αυτό που κοιμηθήκαμε αγκαλιά χωρίς να μιλάμε

και ας ήταν το τελευταίο βράδυ μας

Εκείνο το βράδυ ήθελα να κρατήσει λίγο ακόμα

Ας είναι έτσι

Τα βράδια σε σκέφτομαι συχνά

Πηγαίνω σε αυτό το μέρος που η θάλασσα έχει γίνει η αγκαλιά σου

Ο ουρανός έγιναν τα μάτια σου

Και τα αστέρια έγιναν τα λόγια που ποτέ δεν είπαμε

Στο μέρος εκείνο γνώρισα μια αγάπη

Έναν έρωτα

Δύο ψυχές που δίψαγαν για αγκαλιά

Σε λίγες μέρες θα αφήσω αυτό το μέρος

Σε λίγες μέρες οι εικόνες αυτές θα σβήσουν για πάντα

Σε λίγες μέρες θα αποτελείς μια ανάμνηση

Μια ιστορία αγάπης

Προχθές κάπνισα το τελευταίο σου τσιγάρο

καθόσουν απέναντι μου

η ανάσα σου τρύπαγε τα πνευμόνια μου

Σήμερα έφαγα το τελευταίο παγωτό

Παγωτό αλμυρή καραμέλα

Γλυκό σαν το φιλί σου

Και αλμυρό σαν το κορμί σου,

που το είχε ψήσει η αλμύρα της θάλασσας

Ήσουν η αλμυρή καραμέλα μου

Δεν στο πα ποτέ

Μου είχε φανεί γελοίο

Δεν ξέρω γιατί γράφω αντί να στα πω

Και δεν ξέρω αν θα τα διαβάσεις ποτέ

Πες το σαν εσωτερικό αποχαιρετισμό

Πες το όπως θες

Δεν με νοιάζει πλέον

Το καλοκαίρι τελείωσε και γυρνώντας στην Αθήνα δεν θέλω να σε πάρω μαζί μου

Δεν είναι δίκιο

Ο έρωτας αυτός πρέπει να μείνει στο νησί

Στο μέρος εκείνο

Στον ουρανό εκείνο που είχαμε φτιάξει

Στην θάλασσα εκείνη που ένωσε τα γυμνά κορμιά μας

Στην αμμουδιά εκείνη που χτίσαμε τα όνειρα μας

Σε φιλώ γλυκά

Ο εραστής σου

Υ.Γ. Να προσέχεις τον εαυτό σου!

ΣΚ

[setralini]

Είπες θα μιλήσουμε αύριο και το αύριο δεν ήρθε τελικά

[eklipsi-selinis]

Εύχομαι να δώσεις αγάπη όπως σου έδωσα

Και να λάβεις μίσος όπως μου έδωσες

[psychotiko-epeisodio]

Είμαι γυναίκα.Ειδα την βαναυσότητα αυτού του κόσμου από παιδί.Μεγαλωσα με πατριαρχικές πεποιθήσεις τις οποίες έδωσα μάχη για να τις ξεφορτωθώ.Στο σπίτι απαιτούσαν από εμένα να κάνω τις δουλειές,μιας που ο αδερφός μου σαν άντρας θα ήταν απαράδεκτο να το κάνει.Μαντεψτε τι.Δεν τις έκανα.

Είμαι γυναίκα.Καποτε μπήκα στην εφηβεία.Τρελη και αφελής όπως κάθε φυσιολογικό παιδί σε αυτή τη φάση της ζωής του.Τοτε δεν μπορούσα να καταλάβω ότι δεν είναι φυσιολογικό ένας 20χρονος να φλερτάρει με μια 15χρονη.Και δεν ήταν ένας.

Είμαι γυναίκα.Ε��ηλικιωθηκα και βγήκα στον έξω κοσμο ,ξεκίνησα να εργάζομαι για να μπορώ να πληρώνω τα έξοδα μου.Καποιοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οικονομική μου δυσκολία.Δεν τα κατάφεραν.Οχι μαλακα "εργοδότη",δεν θα μου πιάσεις τον κωλο για το μηνιατικο.

Είμαι γυναίκα.Ερωτευτηκα κάποια στιγμή.Τα είχα όλα ροζ στο κεφάλι μου αλλά αυτός ο κόσμος δεν είναι ροζ.Εδινα την καρδιά μου ενώ κοιτούσαν ανάμεσα από τα πόδια μου.Γιατι για εκείνους μόνο αυτό είχε σημασία.Εξαλλου,στα ματια τους,αυτό ακριβώς είναι μια γυναίκα.

Είμαι γυναίκα.Με χλεύασαν,με υποτίμησαν,με εκμεταλλεύτηκαν .Και όλα αυτά εδώ,στην Ελλάδα,σε μια χώρα σε σχέση με άλλες πιο "προοδευτική".Δεν μπορώ ουτε να διανοηθω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες,πιο παλαιών αρχών.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι πολλές από τις πεποιθήσεις αυτές,είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στην ζω�� των ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν καν το ποσο επιβλαβής είναι για να τις ξεφορτωθούν.

Βγαίνω στον δρόμο και με πιάνει αηδία με τα βλέμματα των αντρών που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω γεμάτοι λαγνεια.Ενας άντρας αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει.Για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα.Γιατι όσο και αν λέμε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα,αυτό δεν σημαίνει πως έχει εξαλειφθεί το πρόβλημα.

Κουράστηκα να φοβάμαι για αυτό δεν φοβάμαι πια.Δεν δέχομαι ούτε άρρωστα βλέμματα,ούτε αηδιαστικά σχόλια.Με όποιο και αν είναι το τίμημα αντιδρώ επιτόπου,μπας και σου κόψει λίγο και σκεφτείς την επόμενη φορά αν θα το ξανακάνεις.

Είμαι γυναίκα.Σταματα να με σεξουαλικοποιεις.Ειμαι σύντροφος,μαμά,αδερφή,εργαζόμενη, φοιτήτρια.Ειμαι πολλά περισσότερα απο τους γοφούς μου η το στήθος μου.Δεν είμαι αντικείμενο για την ηδονή σου και θα παλεύω μέχρι την τελευταία μου ανάσα για να το αποδείξω αυτό.

Ποτέ ξανά σιωπή.Αντιδραμε χωρίς φόβο.

[aidhmwn-sigh]

Τι γράφει; Ρωτάει ο φύλακας του μουσείο την υπεύθυνη.

«Σε ένα μουσείο γεμάτο τέχνη, δεν σταματησα να κοιτάζω εκείνη» του απαντάει, καθώς είμαστε λίγο πριν την έξοδο.

«Είναι λόγια γυναίκας για μια άλλη, κοιτά να δεις που ο ρομαντισμός υπάρχει ακόμα» συμπληρώνει.

Και τότε την κοιτάζω, της χαμογελάω και της ψυθιριζω ότι σε κάθε μουσείο θα είναι η δίκη μου τέχνη.

Το καλοσχηματισμένο προφίλ της.

Η κορμοστασιά της λόγω χορού.

Το χαμόγελο της.

Η μυρωδιά της.

Τα ματια της.

Αν σε κάθε μουσείο που θα την συνοδεύω υπάρχει ένα τετράδιο στην είσοδο για αφιερώσεις, τότε αυτη η φραση θα είναι η ανώνυμη υπογραφή μου για εκείνη.

Εκεί που η τέχνη συγκρούεται με την δίκη της. Εκεί που δεν ξέρεις τι να πρώτο χαζέψεις.

Εκεί θα σε κάνω δίκη μου.

Εκεί θα ξέρουν όλοι ότι είσαι δίκη μου αγαπη μου.

Μούσα της τέχνης μου.

Υ.γ η φράση που έγραψα για σένα δεν ήταν αρκετή για να σου δείξω τι νιώθει το μεσα μου.

[randoombitch]

Τα ματια μου εισοδος στα βαθη της ψυχής μου

Μην τα κοιταξεις γιατι τοτε θα καταλαβεις τα ψεματα που σου εχω πει.

Μα σκοπος μου δεν ηταν ποτε να σου πω ψεματα

Και ζήτω συγγνωμη για οποιαδηποτε παραπλάνηση

Γνωριζω την ευθύνη που φερω για οποιαδηποτε συμπεριφορα μου

Για αυτο και παρακαλεσα να μην τα κοιταξεις

Γιατι τοτε δεν θα μπορω πλεον να σου πω ψεματα

Και εαν δεν μπορω να σου πω ψεματα

Θα καταλαβεις τι ανθρωπος ειμαι

Περα απο αυτο που βλεπεις

Περα απο την μασκα μου

Θα δεις τι ανθρωπος ειμαι

��αι δεν θελω να φερω καμια ευθυνη

Και δεν θελω να παιξω κανεναν ρολο

Πανω στο λογο που θα φυγεις

Γιατι ξερεις και εσυ

Οσο καλα ξερω και εγω

Τι κρύβουνε τα ματια μου.

[nofuckinlabels]

τιτλο της ταινιας ψυχολογικα πορνο

μα οταν πεσει η αυλαια θα ηθελα να δω

τα βουρκωμενα ματια σου δυο λογια να σου πω

το να γαμας την ψυχη σου δε σε κανει μοναχικο

σε κανει αρρωστο γεματο απωθημενα και τρελο

μονιμα ερωτευμενα με τον καθρεφτη τα ματια σου

μα οταν σπασει να δω πως θα μαζεψεις τα κομματια σου

δε με πειραζει μονο που με τρομαζει

αλλος ενας συναισθηματικος καμικαζι

η λεξη σεβασμος ειναι αγνωστη στο προσωπο σου

γι' αυτο δεν εχεις ανθρωπο να αποκαλεις δικο σου

οσκαρ υποκρισια θελει το σεναριο σου

συγγνωμη που δεν στο 'δωσα μα ηθελα το καλο σου

μα εσυ θελεις επιβεβαιωση απ' το κοινο

σε ενα κρεβατι μεθυσμενη με αγνωστο ηθοποιο

τις κομμενες σκηνες δε θα τις δω ευχαριστω

η μοναξια στο πεζοδρομιο μου φροντισε γι' αυτο

και καπου εδω να σου εξομολογηθω

πως καπου μεσα στην ταινια επαιζα κι εγω

μα ο σκηνοθετης δε με γουσταρε μ' απελυσε ευτυχως

εισαι πολυ αληθινος μου ειπε για ηθοποιος

οι τιτλοι πεφτουν μα το ονομα σου πουθενα

τ' αποφθεγμα της ταινιας σε λυπαμαι ειλικρινα

γιατι εισαι μονη εφυγε και ο τελευταιος θεατης σου

γιατι το μισος μου εχει πεθανει μαζι σου.

Η μοναξια στο πεζοδρομιο

12ος πηθικος

[maniamch]

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023, 22:25

Γύρισα από το κέντρο απόψε, μετά από μια αρχή που θα αλλάξει τα πάντα σε εμένα και το σώμα μου.

Επιτέλους μ��τά από καιρό, νιωθω ��ως κάπως με προσεχω.

Αλλά αφού με προσεχω γιατί είσαι το πρώτο άτομο που σκέφτομαι όταν σκέφτομαι την αλλαγή που θα ρθει;

Γιατί σκέφτομαι εσένα πάλι που δεν δίνεις δεκάρα για μένα;

Εξαφανίστηκες πάλι αγάπη μου…

Έχει περάσει παραπάνω από χρόνος…

Έχουν περάσει πόσες στιγμές, ποσά μέρη, πόσες αναμνήσεις…

Και σε κάθε μια ήσουν σε μια άκρη της να σκέφτομαι πως θα ήταν να ήμουν μαζί σου εκεί.

Σε μια άκρη να σκέφτομαι εμένα να σου διηγούμαι όλα αυτά τα όμορφα και τα άσχημα που ζω.

Κάποια στιγμή…

Σε κάποιο καφέ…

Σε κάποια θεα με μια μπύρα στο χέρι…

Να με κοιτάς με αυτό το χαμόγελο…

Εγώ να κοιτάω την θεα και να σου διηγούμαι…

Όλα αυτά που θα ήθελα να είχα ζήσει μαζί σου…

Όλα αυτά που ξεκίνησαν έχοντας εσένα στο νου μου…

Όλα αυτά που ξεκίνησα να αλλάξω και να ζήσω επειδή μου είχες πει ότι θα είσαι εκεί…

«Αν σε βλέπω να προσπαθεις για το καλύτερο, δεν έχω λόγο να μην είμαι δίπλα σου»

Έτσι είπες…

Αλλά δεν σε βλέπω μάτια μου…

Ήσουν ο τελευταίος άνθρωπος που ένιωσα να ερωτεύομαι και να θέλω να τα κάνω όλα πουτάνα γι’αυτόν , όπως λέει και η Μαρία Σολωμου…

Μου έχει λείψει να νιώσω έτσι έντονα.

Μου την δίνει που δεν είσαι εδώ.

Μου την δίνει που δεν μπορώ να λιώσω μέσα στην αγκαλιά σου.

Δεν καταλαβαίνω γιατί σε σκέφτομαι ακόμα.

Γιατί σε θέλω ακόμα…

Γιατί όταν σε σκέφτομαι, πάλι σφίγγεται το στομαχι μου.

Γιατί;

Τι μου έχεις κάνει γαμω την τρέλα μου.

Τι;

29 Οκτωβρίου 2022 , 7:10 π.μ.

Ακόμα δεν έχω γυρίσει σπίτι. Γυρίζω βόλτες με το αμάξι και προσπαθώ να συνειδητοποοήσω όσα είπαμε. Είναι αλήθεια ή όλα είναι τόσο αγγελικά πλασμενα; Βασικά...αν ήταν όλα τέλεια, θα το αφήναμε; Μπα..

Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, δεν μου κάνει εντύπωση πως με προκαλεί μια ακόμη φορά. Απλώς τώρα νιώθω διαφορετικά. Θες αυτό που είδα στα μάτια σου; Θες αυτό που ένιωσα στην αγκαλιά σου; Είσαι κάτι άλλο για μένα. Υπάρχει κάτι διαφορετικό ανάμεσα μας.

Θα ήθελα όσο τίποτα να με αφήσεις να είμαι δίπλα σου σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που περνάς, αλλά καταλαβαίνω... Ωστόσο, ελπίζω να το ξέρεις, με ένα τηλέφωνο και θα είμαι σε μισή ώρα κάτω από το σπίτι σου..

Θα περιμένω...

"Πως εισαι τόσο σίγουρη;" με ρώτησες..

Δεν είχα ακριβώς λόγια να σου εξηγήσω. Απλώς το ξέρω!

-"Στο κάτω κάτω, δέκα μέρες ήταν, σιγά. "

-"Ναι, ήταν δέκα μέρες αλλά για μένα ήταν ��ολλά "

-"Ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν δέκα πολύ έντονες και γεμάτες μέρες".

Την απάντηση στην ερώτηση σου την έδωσες μόνος σου στην τελευταία αγκαλιά που με πήρες.

"Ξέρω πως θα θέλω και θα σου στείλω μήνυμα, γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρω κάτι καλύτερο εκεί εξω"

"Γι'αυτον ακριβώς τον λόγο θα σε περιμένω" σου απάντησα και με εσφιξες λίγο πιο πολύ στην αγκαλιά σου.

Θα μου λείψει αυτή η αγκαλιά, που μέσα της κούμπωνα ακριβώς και ηρεμουσα.

Θα μου λείψει αυτό το φιλί, που ταίριαξε ακριβώς με το δικό μου και μου ανέβαζε τους παλμούς.

Θα μου λείψουν τα μάτια σου, που τα κοιτούσα και χανομουν στην ομορφιά τους.

Θα μου λείψει το χαμόγελο σου, που φωτιζε την μέρα μου.

Θα μου λείψει να μου χαμογελάς, που με κοιτούσες το έκανες και έλιωνα.

Θα μου λείψει να ακούω την φωνή σου, που ένα λεπτό κλήσης είχε την δύναμη να αλλάξει ολόκληρη την διάθεση της ημέρας.

Θα μου λείψεις εσύ, που ήρθες και έδωσες φως στην ζωή μου. Κουμπωσες ακριβώς στα όσα έψαχνα. Και ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο.

Θα περιμένω!

Θα είμαι εδώ!

[sdrsblog]

Μετά από έναν χρόνο τελειώσαμε. Μου ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρω να φύγω από εσένα. Σε σιχάθηκα λυπάμαι που στο λέω αλλά σε σιχάθηκα Δεν μπορούσα άλλο να αντέξω την πίεση σου σε αυτονόητα πράγματα.

Όταν σε γνώρισα κοιμόμουν και ξυπνούσα με το χαμόγελο ότι είσαι εδώ και θα μιλήσουμε όλοι μέρα ώσ��ε να φύγουν τα προβλήματα μου. Στην τελική μου δημιούργησες εσυ τα προβλήματα όλα.

Σε αγάπησα ναι δυστυχώς σε αγάπησα δεν έπρεπε

[xehasmenesithakes]

Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;

Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..

Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.

Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…

Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.

Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.

Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.

Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.

Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.

Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;

Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.

Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειναι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;

…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…

Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..

Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου

Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;

Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι

Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο

Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα

Θελω να φωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.

Αλλα θα κα��απιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;

Πολυ πεζος δεν εγινα;

Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.

Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.

[cathy-bluedream]

Θέλω να γράψω για εμας . Οι μέρες μου στην πόλη είναι μισές και άχαρες . Το καλό είναι πως έχω ακόμη την υγεία μου . Το κακο είναι πως δεν εισαι εδώ και ποτέ δεν θα εισαι εδώ όπως ησουν πριν . Και ίσως αυτό πλέον , δεν το επιθυμώ . Το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε αν βρεθούμε , είναι να κάτσεις απέναντι μου . Ξέρω πως θα ήθελα να αποφύγω να σε κοιταω στα ματια , γιατί οι κόρες μου θα δια σταλθούν και θα καταλάβεις πως ακόμα υπάρχει κάτι μέσα μου για εσένα , υπάρχει , αλλά προσπαθώ να το κρατήσω μακριά για να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου . Θα σου τα έλεγα όλα κατάματα , αλλά όσο το δυνατόν πιο αναίσθητα . Αν μου μιλούσες και εσυ ή αν με κοιτούσες , δεν θα με ένοιαζε , ούτε αυτό πλέον . Αλλά θα ήθελα να σε δω . Χωρίς τίποτα άλλο . Μετα θα ακολουθούσε το αντίο …