#τα ματια σου

[ta-matia-su]

"Ξέρω πως στο τέλος κάτι όμορφο θα φτιάξω, αλλά πρώτα πρέπει να μας καταστρέψω"

[xamenos--kosmos]

Περιπλανώμενοι στα σοκάκια της Αθήνας, μόνο εγώ και εσύ να μου κρατάς το χέρι

[sdrsblog]

Τα καταφέραμε μωρο μου! Μετά από τρία χρόνια υπομονής τα καταφέραμε. Περάσαμε πολλά τσακωμούς, ζήλειες, απόσταση. Όμως είμαστε εδώ πλέον. Ήμασταν μαζί σε όλο αυτό. Σε αγαπάω

[xamenosstokeno]

Θυμάσαι τότε σε εκείνη την παραλία?

Θυμάσαι ?

Εγώ δεν θυμάμαι

Έμεινα μόνος αρκετό καιρό και έχτισα άλλες αναμνήσεις

Μοναχικές

Πλέον κάθομαι και κοιτάω μόνος μου το φεγγάρι

Έχω αλλάξει σημείο

Δεν μπορώ να πηγαίνω στο μέρος αυτό

Στο μέρος αυτό που χτίσαμε τόσες αναμνήσεις μαζί

Στο μέρος αυτό που τα αστέρια σχημάτισαν άλλο ουρανό για εμάς

Στο μέρος αυτό που τα χείλη μας μιλάγανε με φιλιά

Στο μέρος αυτό που κοιμηθήκαμε αγκαλιά χωρίς να μιλάμε

και ας ήταν το τελευταίο βράδυ μας

Εκείνο το βράδυ ήθελα να κρατήσει λίγο ακόμα

Ας είναι έτσι

Τα βράδια σε σκέφτομαι συχνά

Πηγαίνω σε αυτό το μέρος που η θάλασσα έχει γίνει η αγκαλιά σου

Ο ουρανός έγιναν τα μάτια σου

Και τα αστέρια έγιναν τα λόγια που ποτέ δεν είπαμε

Στο μέρος εκείνο γνώρισα μια αγάπη

Έναν έρωτα

Δύο ψυχές που δίψαγαν για αγκαλιά

Σε λίγες μέρες θα αφήσω αυτό το μέρος

Σε λίγες μέρες οι εικόνες αυτές θα σβήσουν για πάντα

Σε λίγες μέρες θα αποτελείς μια ανάμνηση

Μια ιστορία αγάπης

Προχθές κάπνισα το τελευταίο σου τσιγάρο

καθόσουν απέναντι μου

η ανάσα σου τρύπαγε τα πνευμόνια μου

Σήμερα έφαγα το τελευταίο παγωτό

Παγωτό αλμυρή καραμέλα

Γλυκό σαν το φιλί σου

Και αλμυρό σαν το κορμί σου,

που το είχε ψήσει η αλμύρα της θάλασσας

Ήσουν η αλμυρή καραμέλα μου

Δεν στο πα ποτέ

Μου είχε φανεί γελοίο

Δεν ξέρω γιατί γράφω αντί να στα πω

Και δεν ξέρω αν θα τα διαβάσεις ποτέ

Πες το σαν εσωτερικό αποχαιρετισμό

Πες το όπως θες

Δεν με νοιάζει πλέον

Το καλοκαίρι τελείωσε και γυρνώντας στην Αθήνα δεν θέλω να σε πάρω μαζί μου

Δεν είναι δίκιο

Ο έρωτας αυτός πρέπει να μείνει στο νησί

Στο μέρος εκείνο

Στον ουρανό εκείνο που είχαμε φτιάξει

Στην θάλασσα εκείνη που ένωσε τα γυμνά κορμιά μας

Στην αμμουδιά εκείνη που χτίσαμε τα όνειρα μας

Σε φιλώ γλυκά

Ο εραστής σου

Υ.Γ. Να προσέχεις τον εαυτό σου!

ΣΚ

[fandomchaosposts]

δικός μας ο Αύγουστος που υποσχεθηκαμε

[setralini]

Είπες θα μιλήσουμε αύριο και το αύριο δεν ήρθε τελικά

[nefnefnefnef]

αν μιλησω δεν με σωζει τιποτα............

[eklipsi-selinis]

Εύχομαι να δώσεις αγάπη όπως σου έδωσα

Και να λάβεις μίσος όπως μου έδωσες

[psychotiko-epeisodio]

Είμαι γυναίκα.Ειδα την βαναυσότητα αυτού του κόσμου από παιδί.Μεγαλωσα με πατριαρχικές πεποιθήσεις τις οποίες έδωσα μάχη για να τις ξεφορτωθώ.Στο σπίτι απαιτούσαν από εμένα να κάνω τις δουλειές,μιας που ο αδερφός μου σαν άντρας θα ήταν απαράδεκτο να το κάνει.Μαντεψτε τι.Δεν τις έκανα.

Είμαι γυναίκα.Καποτε μπήκα στην εφηβεία.Τρελη και αφελής όπως κάθε φυσιολογικό παιδί σε αυτή τη φάση της ζωής του.Τοτε δεν μπορούσα να καταλάβω ότι δεν είναι φυσιολογικό ένας 20χρονος να φλερτάρει με μια 15χρονη.Και δεν ήταν ένας.

Είμαι γυναίκα.Ενηλικιωθηκα και βγήκα στον έξω κοσμο ,ξεκίνησα να εργάζομαι για να μπορώ να πληρώνω τα έξοδα μου.Καποιοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οικονομική μου δυσκολία.Δεν τα κατάφεραν.Οχι μαλακα "εργοδότη",δεν θα μου πιάσεις τον κωλο για το μηνιατικο.

Είμαι γυναίκα.Ερωτευτηκα κάποια στιγμή.Τα ��ίχα όλα ροζ στο κεφάλι μου αλλά αυτός ο κόσμος δεν είναι ροζ.Εδινα την καρδιά μου ενώ κοιτούσαν ανάμεσα από τα πόδια μου.Γιατι για εκείνους μόνο αυτό είχε σημασία.Εξαλλου,στα ματια τους,αυτό ακριβώς είναι μια γυναίκα.

Είμαι γυναίκα.Με χλεύασαν,με υποτίμησαν,με εκμεταλλεύτηκαν .Και όλα αυτά εδώ,στην Ελλάδα,σε μια χώρα σε σχέση με άλλες πιο "προοδευτική".Δεν μπορώ ουτε να διανοηθω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες,πιο παλαιών αρχών.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι πολλές από τις πεποιθήσεις αυτές,είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στην ζωή των ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν καν το ποσο επιβλαβής είναι για να τις ξεφορτωθούν.

Βγαίνω στον δρόμο και με πιάνει αηδία με τα βλέμματα των αντρών που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω γεμάτοι λαγνεια.Ενας άντρας αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει.Για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα.Γιατι όσο και αν λέμε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα,αυτό δεν σημαίνει πως έχει εξαλειφθεί το πρόβλημα.

Κουράστηκα να φοβάμαι για αυτό δεν φοβάμαι πια.Δεν δέχομαι ούτε άρρωστα βλέμματα,ούτε αηδιαστικά σχόλια.Με όποιο και αν είναι το τίμημα αντιδρώ επιτόπου,μπας και σου κόψει λίγο και σκεφτείς την επόμενη φορά αν θα το ξανακάνεις.

Είμαι γυναίκα.Σταματα να με σεξουαλικοποιεις.Ειμαι σύντροφος,μαμά,αδερφή,εργαζόμενη, φοιτήτρια.Ειμαι πολλά περισσότερα απο τους γοφούς μου η το στήθος μου.Δεν είμαι αντικείμενο για την ηδονή σου και θα παλεύω μέχρι την τελευταία μου ανάσα για να το αποδείξω αυτό.

Ποτέ ξανά σιωπή.Αντιδραμε χωρίς φόβο.

[aidhmwn-sigh]

Τι γράφει; Ρωτάει ο φύλακας του μουσείο την υπεύθυνη.

«Σε ένα μουσείο γεμάτο τέχνη, δεν σταματησα να κοιτάζω εκείνη» του απαντάει, καθώς είμαστε λίγο πριν την έξοδο.

«Είναι λόγια γυναίκας για μια άλλη, κοιτά να δεις που ο ρομαντισμός υπάρχει ακόμα» συμπληρώνει.

Και τότε την κοιτάζω, της χαμογελάω και της ψυθιριζω ότι σε κάθε μουσείο θα είναι η δίκη μου τέχνη.

Το καλοσχηματισμένο προφίλ της.

Η κορμοστασιά της λόγω χορού.

Το χαμόγελο της.

Η μυρωδιά της.

Τα ματια της.

Αν σε κάθε μουσείο που θα την συνοδεύω υπάρχει ένα τετράδιο στην είσοδο για αφιερώσεις, τότε αυτη η φραση θα είναι η ανώνυμη υπογραφή μου για εκείνη.

Εκεί που η τέχνη συγκρούεται με την δίκη της. Εκεί που δεν ξέρεις τι να πρώτο χαζέψεις.

Εκεί θα σε κάνω δίκη μου.

Εκεί θα ξέρουν όλοι ότι είσαι δίκη μου αγαπη μου.

Μούσα της τέχνης μου.

Υ.γ η φράση που έγραψα για σένα δεν ήταν αρκετή για να σου δείξω τι νιώθει το μεσα μου.

[randoombitch]

Τα ματια μου εισοδος στα βαθη της ψυχής μου

Μην τα κοιταξεις γιατι τοτε θα καταλαβεις τα ψεματα που σου εχω πει.

Μα σκοπος μου δεν ηταν ποτε να σου πω ψεματα

Και ζήτω συγγνωμη για οποιαδηποτε παραπλάνηση

Γνωριζω την ευθύνη που φερω για οποιαδηποτε συμπεριφορα μου

Για αυτο και παρακαλεσα να μην τα κοιταξεις

Γιατι τοτε δεν θα μπορω πλεον να σου πω ψεματα

Και εαν δεν μπορω να σου πω ψεματα

Θα καταλαβεις τι ανθρωπος ειμαι

Περα απο αυτο που βλεπεις

Περα απο την μασκα μου

Θα δεις τι ανθρωπος ειμαι

Και δεν θελω να φερω καμια ευθυνη

Και δεν θελω να παιξω κανεναν ρολο

Πανω στο λογο που θα φυγεις

Γιατι ξερεις και εσυ

Οσο καλα ξερω και εγω

Τι κρύβουνε τα ματια μου.

[ta-matia-su]

"Η αυτοπεποίθηση δεν γεννάται από την τελειότητα, αλλά από την αποδοχή."

Συγγνώμη που δεν σε αποδέχτηκα με τον τρόπο σου

[nofuckinlabels]

24/11

Σημερα πηγα στην συναυλια του ιρατους με την Σήλια. Απο τοτε που μας θυμασαι πηγαιναμε συνεχεια σε συναυλιες και ειχαμε εναν παιδικο ενθουσιασμό.

Ειναι παραξενο γιατι ακομα και την φιλια μου με την σηλια την φανταζομαι σε συναρτηση με την εντυπωση που ειχες εσυ για εμας. Σε φανταζομαι να το βρισκεις γλυκο, διαχρονικο. Ειναι κατι τοσο δικο μου και καιρο τωρα δυσκολευομαι να ξεχωρισω το μυαλο μου καθαυτο απο τις σκεψεις που παραγει για εσενα. Μια παραδοξη αυτενεργεια που μου προκαλει ναυτια.

Ξεφυγα

Σημερα ηξερα πως θα ακουσω τα τραγουδια που ακουσα για πρωτη φορα το 2020. Τοτε αρχισα να θυμαμαι τις σκεψεις μου. Τοτε το παρον ευθυγραμμιστηκε με το παρελθον γιατι κατι επρεπε να κρατησω στα χερια μου απο την ληθη.

Θα σου ακουστει χαζο αλλα καποιες στιγμες ενιωθα πως τα ακουω πρωτη φορα. Πως ειμαι στο δωματιο μου και βιωνω απο την αρχη τον καθε στιχο.

Οπως συμβαινει ομως αλλωστε με ολες τις ιθακες δεν ηταν ιδια μετα απο τεσσερα χρονια

Ειχα προλαβει να ερωτευτω να αγαπησω να πληγωθω και να σε αγαπησω ξανα απο την αρχη μεσα απο την αποδοχη της απουσιας σου.

«Οι πλεον ακαταλληλοι ανθρωποι ο ενας για τον αλλον δεν αμφιβάλω ποσο μαλλον οταν ξερω πως τα θελω μας θα γινουν τρυπα στην πλατη του αλλου τοσα χρονια αλληλοπληγωνομαστε σαν να μισιόμαστε. Σαγαπαω . Και το νιωθω καθε γαμημενη φορα που στα ματια σου κοιταω και σταρχιδια μου αν γλυκαναλατος γινομαι εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Και ξερω πως θα χαθουμε ξερω τι σημαινει το θα δουμε αφυσικη χημεια ειναι αφυσικο στην φυση αυτη να κρατηθουμε και μολις βρεθουμε απο την αρχη να συστηθουμε»

«Δεν εχω ταυτοτητα αν δεν ειμαι μαζι σου»

Η αληθεια ειναι πως οταν ακουσα αυτους τους στιχους σκεφτηκα πως αληθεια ειμαστε φτιαγμενοι ολοι απο το ιδιο υλικο.

Πως ολες οι ιστοριες αγάπης ανακυκλωνονται και για αυτο τελικα με γοητευε παντα τοσο η τεχνη

Αεναα ισως ατελεσφορα θα ψαχνω τα κοινα σημεια τομης εκεινης της αρχεγονης ανακυκλωσης. Εκεινης που με πειθει οτι καποια χημικά στον εγκεφαλο μου εχουν την δυναμη να πλασουν θεοτητες

Φοβαμαι τοσο πολυ πως τα θελω μας θα γινουν πληγες. Φοβαμαι να το εκφρασω γιατι οι λεξεις δεν ειναι θνητες με τον τροπο που ειναι το μυαλο μου. Οι λεξεις ειναι θνητες και εν δυναμει αθανατες. Φοβαμαι.

Εχουμε πληγωσει ο ενας τον αλλον αθελα μας και συνεχιζουμε γιατι οταν δεν βρισκεσαι εκει που θες ολα πονανε. Ακαριαία αφου πισω τον εαυτο μου πως σε μισω , σε αγαπαω. Εισαι ο μονος ανθρωπος που εχει αυτην την επιρροη πανω μου και ενιοτε με εκπλήσσει. Μ�� εκπλήσσει γιατί οσα δεν εκαναν οι γονεις μου θελω να τα κανω εγω με εσενα.

Αληθεια εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Δεν υπαρχει μερα που δεν περιμενα το ονομα σου να εμφανιστει στην οθονη μου ακομα και να μην μιλουσαμε.

Οτιδηποτε ειναι αντικειμενο ποθου στο μυαλο μας, ειναι ευθραυστο. Τα θαυματα ειναι στιγμιαία και τοσο μα τοσο λευκα για αυτον τον κοσμο.

Ξερω πως η νεμεσις του ερωτα μου ηταν να σε χασω και ξερω πως δεν μπορω να σε χασω ποτε αφου σε καποιο σημειο του χωροχρόνου ημουν στην αγκαλια σου.

Θελω να ξερεις πως το πανεπιστημιο ηταν για εμενα η σωματοποιηση πολλων παιδικων ονειρων που παλευαν να γινουν ενηλικη πραγματικοτητα. Γνωρισα τοσα καινουργια ατομα και παντα με επιανα να ακουω το ονομα σου απο τα χειλη μου. Ειναι σαν να δυσκολευομαι να με ορισω χωρις να μιλησω για εσενα. Για την υπαρξη σου στην ζωη μου.

[sdrsblog]

Μετά από έναν χρόνο τελειώσαμε. Μου ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρω να φύγω από εσένα. Σε σιχάθηκα λυπάμαι που στο λέω αλλά σε σιχάθηκα Δεν μπορούσα άλλο να αντέξω την πίεση σου σε αυτονόητα πράγματα.

Όταν σε γνώρισα κοιμόμουν και ξυπνούσα με το χαμόγελο ότι είσαι εδώ και θα μιλήσουμε όλοι μέρα ώστε να φύγουν τα προβλήματα μου. Στην τελική μου δημιούργησες εσυ τα προβλήματα όλα.

Σε αγάπησα ναι δυστυχώς σε αγάπησα δεν έπρεπε

[feggaroneira]

Όσο πόνο και αν μάζεψε η ψυχή μου,

ακόμη σε αγαπάω πολύ και ελπίζω να είσαι καλά.

Μου λειπεις.

Μου λείπουν οι αγκαλιές σου.

Τα φιλια σου.

Το γέλιο σου.

Τα ματια σου.

Το χαμόγελο σου.

Η φωνή σου.

Μου λειπει να κοιτάω στο κινητό περιμένοντας μήνυμα σου.

Να μου λες ένα «Καλημερα» και ένα «Καληνυχτα»

Να ερχομ��ι να σε βλέπω στους αγώνες σου,

και όταν αυτοί τελειώνουν να τρεχω στην αγκαλιά σου και να με αγκαλιάζεις σφιχτά.

Μου λειπει να μου μιλάς για τους στόχους σου.

Και εγώ για τους δικούς μου

Να με κοιτάς και να σε κοιτώ.

Μου λείπουν τα όνειρα που κάναμε για το μέλλον μας,

πως θα φύγουμε μαζί κάπου έξω,

πως θα κάνουμε παιδιά

πως θα ζήσουμε μαζί.

Όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ δυνατά,

μου λειπεις.

[fandomchaosposts]

τα χέρια σου που δεν θα υπάρξουν πια στο πρόσωπο μου