#δύναμη

[romios-gr]

Η αγία Μάρτυς Αναστασία η Ρωμαία: η δύναμη του Χριστού Ρωμανός Σαβτσούκ Το μαρτύριο της αγίας Μάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας Στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. ο αυτοκράτορας Δέκιος αρχίζει νέο κύμα διωγμών εναντίον των χριστιανών. Ο Ρωμαίος διοικητής της πόλης Πρόβος, κατόπιν εντολής του Καίσαρα, διατάζει να προσαχθεί στο δικαστήριο η νεαρή χριστιανή Ανα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-agia-martys-anastasia-i-romaia-i-dynami-toy-christoy/

[thewomengr]

Από σένα έμαθα τι είναι ζωή

[Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη] Από εσένα γυναίκα, έμαθα τι είναι ζωή. Από το πείσμα σου, τα νεύρα σου, τη δύναμή σου. Από την ευαισθησία που ευλόγησε τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας, εκεί που την κοίταξε. Από τη δύναμή σου, που δεν έχει σχέση με τη σωματική ρώμη, αλλά με την ακλόνητη θέληση και την απροθυμία σου να συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε αισθάνεσαι πως δε σου αξίζει.

Από εσένα γυναίκα, έμαθα τι σημαίνει ζωή. Από τα μάτια σου έμαθα τι σημαίνει υπομονή και αδάμαστη θέληση για την κατάκτηση των στόχων σου. Κάτω από τα νεύρα σου, έμαθα να βλέπω το πόσο δυνατή προσπαθείς να είσαι, σε έναν κόσμο που σε εξουθενώνει με τόσους πολλούς ρόλους. Κάτω από τη μανιώδη σου προσπάθεια να δείχνεις όμορφη, έμαθα να βλέπω το πόσο λάθος αξίες έχει βάλει για πρώτες και σημαντικές…

[monaxikhprigkipisaaa]

αυτό που κατάλαβα είναι ότι, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά περισσότερα από όσο νομίζουμε.

[clevervoidgladiator]

Το φως παραείναι οδυνηρό για κάποιον που θέλει να παραμείνει στο σκοτάδι.

[kaliarda]

Ξέρω ότι η είδηση της ομοτρανσφοβικής επίθεσης μας έχει χτυπήσει όλα άσχημα… Το πόσα νέα παιδιά ήταν, γεμάτα μίσος.. Το πως ο κόσμος για άλλη μια φορά δεν αντέδρασε και απλώς κοιτούσε…

Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια σ’αυτό το μίσος. Όσο μπορούμε να είμαστε παρόντα στις δράσεις της κοινότητας, να προστατεύουμε & να φροντίζουμε το ένα το άλλο.

[magithor]

🌑✨🏞️

👨‍👦‍👦🚶‍♂️❤️😢

👶📺🛋️😴

🎬📞📺🍆🤭

🧚‍♂️🐸✨

😌🧠💪🏽

👸❤️🐸😮

🤯✨💞

🌹👩‍❤️‍💋‍👨❤️

🤷‍♂️👸➡️🐸

🏰💔🧚‍♂️

🐸💭💭🌟

🫶🏽🌙🌈

👩‍❤️‍💋‍👨🤔💖

🙌🏽😳💋

💫💖➡️👑

🤯💖🌟

🤗👑✨❤️

🏰💏👫💖

🎉🌈🎇🌹

Ο πατέρας μου, καθισμένος στον καναπέ, ήταν η ενσάρκωση της αποτυχίας. Τα πρωινά, ενώ εγώ ξυπνούσα για να δω παιδικά, εκείνος ήταν βυθισμένος σε έναν κόσμο γεμάτο σκιές και ματαιώσεις, με την τηλεόραση να παίζει ταινίες που μιλούσαν για ερωτικά αδιέξοδα και απωθημένα. Αυτές οι εικόνες, αχνές και θολές, έγιναν το υπόβαθρο μιας εσωτερικής αναταραχής. Κάπως έτσι, διάλεξα να γίνω βάτραχος 🐸 – για να κρυφτώ, να προστατευτώ από τη σκληρότητα του κόσμου.

Η ζωή προχωρούσε, και μέσα στους βάλτους της μοναξιάς μου, γνώρισα την πριγκίπισσα 👸. Ήταν μια οπτασία, φωτεινή και εντυπωσιακή, που εισήλθε στη ζωή μου σαν φως από ένα μακρινό άστρο. Η καρδιά μου χτυπούσε με έναν ρυθμό που δεν είχα ξανανοιώσει. Κάθε φορά που την κοίταζα, ένιωθα ότι ένα κομμάτι της ψυχής μου αποκαλύπτονταν. Ήταν τόσο όμορφη, αλλά και τόσο μακρινή, σαν ένα όνειρο που ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να ζήσω.

Κι όμως, υπήρχε μια αίσθηση ντροπής που με κρατούσε πίσω. “Πώς μπορεί μια πριγκίπισσα να ερωτευτεί έναν βάτραχο;” αναρωτιόμουν, κάθε φορά που οι σκέψεις μου περιπλανιόνταν στη δυνατότητα της αγάπης μας. Η αδυναμία μου φαινόταν σχεδόν αηδιαστική. Αλλά η πριγκίπισσα, με την απλότητα και την αθωότητά της, κατάφερε να ανατρέψει κάθε αμφιβολία. Το άγγιγμά της, το γέλιο της, ήταν οι ακτίνες που έσπασαν τη νύχτα μέσα μου.

Στο μυαλό μου, η εικόνα του φιλιού ήταν μια απαγορευμένη επιθυμία. Αλλά εκείνη δεν δίστασε. Ένα γρήγορο *φιλί, τόσο απλό, τόσο ενστικτώδες, γέννησε μια έκρηξη μαγείας που δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Σε μια στιγμή, ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σε πρίγκιπα. Κάθε κυτταρική μου δομή, κάθε όνειρο που είχε θαφτεί βαθιά, αναγεννήθηκε. Ήταν σαν να έσβηναν οι σκιές και να φωτίζονταν οι δρόμοι μας με ένα αχτίδα ελπίδας.

Ωστόσο, η πραγματικότητα της σχέσης μας παρέμενε πολύπλοκη. Η ζωή μας, γεμάτη ανατροπές και αμφιβολίες, απαιτούσε καθημερινή πάλη. Πόσο δύσκολο ήταν να συγχρονιστούμε! Η πριγκίπισσα, με την επιθυμία να με αποδεχθεί πλήρως, έπρεπε να δώσει μάχες και να αναμετρηθεί με τους δικούς της φόβους. Όταν αναγκαζόμουν να αντιμετωπίσω την παλιά μου μορφή, τη ζωή μου ως βάτραχος, έβλεπα τις αμφιβολίες να στοιχειώνουν τις σκέψεις μου.

Αλλά και οι δύο γνωρίζαμε ότι η αγάπη μας ήταν πιο δυνατή από κάθε εμπόδιο. Ήταν μια φλόγα που ποτέ δεν έσβησε, ακόμη και στις πιο σκοτεινές νύχτες. Όταν συναντηθήκαμε ξανά, οι καρδιές μας χτυπούσαν σε τέλειο ρυθμό, γεμάτες από την αγάπη που δεν γνώριζε περιορισμούς. Στιγμές τρυφερότητας, γέλια και κλάματα, μας ένωναν με έναν αόρατο δεσμό.

Εκείνη τη μέρα, όταν η πριγκίπισσα μου έδωσε το φιλί της, δεν ήταν απλά μια μεταμόρφωση. Ήταν η αποδοχή του εαυτού μου, η ένωσή μας σε μια πραγματικότητα που ξέραμε ότι θα χρειαζόταν προσπάθεια. Ζήσαμε την παραμυθένια ζωή που επιθυμούσαμε, γεμάτη από συναισθηματικό βάθος, από τις χαρές και τις δυσκολίες που ορίζει η ζωή.

Στο τέλος, ο βάτραχος και η πριγκίπισσα δεν ήταν πια δύο ξεχωριστές οντότητες. Ήμασταν δύο ψυχές που αγωνίστηκαν για να βρουν τον δρόμο τους, και μαζί δημιουργήσαμε μια ιστορία που θα εμπνεύσει. Η μαγεία της αγάπης μας, τελικά, αποδείχθηκε η πιο ισχυρή δύναμη από όλες. ❤️

———————————————————————————

*Φιλί—Η μέρα που περίμενα με αγωνία είχε φτάσει. Είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε σε ένα μαγευτικό πάρκο, γεμάτο με ψηλά δέντρα που οι κορυφές τους χάνονταν στο σκοτάδι του νυχτερινού ουρανού. Το νέο φεγγάρι κρεμόταν ψηλά, ρίχνοντας μια αχνή, μαγευτική λάμψη που χόρευε ανάμεσα στα φύλλα και δημιουργούσε παιχνιδίσματα σκιάς στο χώμα. Ο κόσμος γύρω μας φάνταζε να είχε σταματήσει να κινείται, και η νύχτα προμήνυε μυστικά και υποσχέσεις.

Όταν την είδα, η αναπνοή μου κόπηκε. Ήταν ντυμένη με ένα μαγευτικό φόρεμα που ανέμιζε απαλά στον αέρα, ενώ τα μαλλιά της, σαν να ήταν από αστερόσκονη, χόρευαν γύρω της. Το πρόσωπό της, με τα ζωντανά της μάτια και το λαμπερό της χαμόγελο, με γέμισε με μια αίσθηση θαυμασμού. Ήταν η εικόνα της ομορφιάς και της αθωότητας, αλλά και της δύναμης.

Καθίσαμε σε έναν παλιό ξύλινο πάγκο, περιτριγυρισμένοι από χιλιάδες λουλούδια που ευωδίαζαν και δημιουργούσαν μια μαγευτική ατμόσφαιρα. Οι λέξεις που έβγαιναν από τα χείλη μας, γεμάτες αμηχανία και ελπίδα, πλέκονταν σαν ένα μαγικό νήμα που μας συνέδεε. Ανάμεσα στις συζητήσεις μας, υπήρχε μια σιωπή, φορτισμένη με μια αίσθηση ηλεκτρισμού. Τα βλέμματά μας διασταυρώνονταν, και κάθε ματιά έμοιαζε να είναι ένας κρυφός ψίθυρος αγάπης.

Η καρδιά μου έσπαγε από την επιθυμία, και μέσα από τη σιωπή ένιωθα τον παλμό της αγάπης μας να γίνεται πιο δυνατός. Τότε, απρόσμενα, η πριγκίπισσα έπιασε το χέρι μου. Ήταν ένα απλό άγγιγμα, αλλά για μένα είχε τη δύναμη να με φέρει κοντά της, σαν να έσπαγε κάθε φραγμό που μας χώριζε. Η θερμότητα της παλάμης της με διαπέρασε και με έκανε να νιώσω ότι ήμουν αξιαγάπητος, ότι ήμουν περισσότερο από ένας απλός βάτραχος.

Καθώς η στιγμή πλησίαζε, η αναμονή γινόταν σχεδόν αφόρητη. Με κοίταξε στα μάτια, και είδα την αβεβαιότητα και την ελπίδα να παλεύουν στο βλέμμα της. Κρατούσα την αναπνοή μου, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, και σε μια στιγμή που φάνταζε αιωνιότητα, το πρόσωπό της πλησίασε το δικό μου.

Ήταν ένα φιλί, αλλά δεν ήταν απλά αυτό. Ήταν η έκφραση όλων των συναισθημάτων που δεν μπορούσαμε να εκφράσουμε με λόγια. Τα χείλη της άγγιξαν απαλά τα δικά μου, σαν να χόρευαν σε μια μελωδία που μόνο οι ψυχές μας μπορούσαν να ακούσουν. Η γεύση της ήταν γλυκιά, γεμάτη από τη μαγεία του παρόντος. Όταν τα χείλη μας συναντήθηκαν, ένιωσα σαν να διαλύθηκαν όλες οι αμφιβολίες, κάθε φόβος, κάθε ανασφάλεια.

Ο κόσμος γύρω μας εξαφανίστηκε. Ήμασταν μόνο εμείς οι δυο, και η ενέργεια που μας περιέβαλε ήταν σχεδόν μαγική. Στην στιγμή εκείνη, οι μαγικές δυνάμεις του σύμπαντος συνεργάστηκαν, και ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σε πρίγκιπα. Ήταν μια αναγέννηση, μια επιβεβαίωση της δύναμης της αγάπης να υπερβαίνει όλα τα εμπόδια.

Όταν απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον, κοιταχτήκαμε με σοκ και χαρά. Ήταν σαν να ξυπνήσαμε από ένα όνειρο, αλλά γνωρίζαμε ότι αυτή η στιγμή ήταν η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη ζωή μας. Αγκαλιαστήκαμε, και η αγκαλιά της ήταν το καταφύγιό μου. Ήξερα τότε ότι οι δρόμοι μας, αν και γεμάτοι προκλήσεις, θα ήταν πάντα συνδεδεμένοι από αυτή τη μαγεία.

[nero-sth-varka]

Όλα ξέρω γιατί γίνονται και πως λειτουργούν

Το μυαλό με βοήθησε να καταλαβαίνω.

Οι ευαίσθητοι αμύνονται στη ζωή και αργούν

Κι η λαχτάρα τους συνήθισε να πατάει το φρένο

[agnickradio]

Πότε θα γίνουμε Ευρώπη;

Μπορεί αυτή η κοινωνία να περιμένει 30 χρόνια για να ζήσει αυτό που αξίζει; Photo by Jakub Zerdzicki on Pexels.com του Αργύρη Αργυριάδη, δικηγόρου Όπως κάθε χρόνο, αυτήν την εβδομάδα, η Θεσσαλονίκη φοράει τα γιορτινά της και αποτελεί το επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας (η μοναδική περίοδος του χρόνου που δικαιολογεί τον ψευδώνυμο τίτλο της «συμπρωτεύουσας» τουλάχιστον από άποψη παραγωγής…

[allo-frouto]

Πιες τον καφε σου κ απολαυσε το οπως σπυ αρεσει κουκλιτσα μου

Αυτό σκόπευα να κάνω! xx

[dumbfilmschoolkid]

Πήγα σήμερα μαγαζιά δεύτερο χέρι, με ένα 50άρικο συνολο πήρα 5 παντελόνια και 4 πουλόβερ αααααααααααααααα

(ξέρω δεν σε νοιάζει, απλά ηθελα να το μοιραστώ)

Ποσαααα;;;;; Κι εγώ με αυτό το μπατζετ είχα πάει τις προάλλες για διάφορα τέτοια και κατέληξα να πάρω ένα στρατιωτικό ��ακάκι ξερωγω ανταυτου που δε το έχω φορέσει και ούτε μια φορά. Priorities!

[romios-gr]

Το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα του τένις στους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονται στο Παρίσι κατέκτησε την Κυριακή ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Του Νικολάου Ζαΐμη Αμέσως μετά τη νίκη επί του Κάρλος Αλκαράθ με 2-0 σετ, ο Σέρβος υπεραθλητής, ο οποίος έχει κατακτήσει πολλούς τίτλους στην καριέρα του, ξέσπασε σε κλάματα καθώς αυτό το μετάλλιο ήταν το μοναδικό το οποίο δεν είχε καταφέρει να λά... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/patriarchis-servias-gia-ton-chryso-tzokovits-se-eycharistoyme-nole-o-stayros-einai-i-dynami-kai-to-simadi/

[thewomengr]

Βράχο με ονομάτισαν από την αρχή, βράχος όλη μου τη ζωή...

[Γράφει η Stella] Βράχο με ονομάτισαν από την αρχή. Βράχος όλη μου τη ζωή. Ένας βράχος δυνατός, που η αλμύρα από τον βυθό τον κατατρώει ύπουλα και σιγανά. Τρικυμίες, πλημμύρες και άμπωτες...

Στη θάλασσα να ψάξεις να με βρεις. Εκεί, στο απέραντο γαλάζιο. Κάτω στην ακροθαλασσιά, ανάμεσα στον αφρό των κυμάτων θα στέκομαι αγέρωχη, στιβαρή, στολισμένη με τις απότομες πτυχές και τις άγαρμπες ρωγμές μου, απομεινάρια περασμένων θαλασσοταραχών. Πληγές αθέατες και κρυμμένες χαρακιές χωρίς ουλές, χωρίς σημάδια, με μια άυλη υπόσταση που ξεπλένει κατά καιρούς δειλά το αλμυρό νερό και ο…

[aluminia]

Ναι τα λατρεύω!!! Α τα failed assassination attempts, το αγαπημένο μου bonding activity <3 χιχι

Στο παρά πέντε textposts επειδή μπορώ 😌

Το τρίτο είναι προς τιμήν του Αγγέλα/Έλενα φανφικ του @alalumin <3

[likethedcwn]

αλεξίκακε, παιάν απόλλων, σε παρακαλώ, βοήθησε εμένα και όσους άλλους το χρειάζονται. δώσε μας την δύναμη να φροντίσουμε τους εαυτούς μας ακόμα και τις μέρες που η ψυχή μας νιώθει κουρασμένη. ευλόγησε μας με σωματική και ψυχική ίαση. φωτεινέ απόλλων μην μας εγκαταλείψεις στο σκοτάδι.

e-offering to lord apollo

[solmeister13]

Sol λάτρεψα από την πρώτη στιγμή τα τραγούδια σου. Το πρώτο που άκουσα ήταν το μεθυσμένη πριγκίπισσα όταν πρώτο έβγαλες τον δίσκο. Ακολουθώ την πορεία σου όλα αυτά τα χρόνια. Και απλά θέλω να σου πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλες εκείνες τις δύσκολες νύχτες,όλα εκείνα τα βράδια που έκλεψα με τραγούδια σου. Μου έδωσες δύναμη σε στιγμές που δεν ήθελα να υπάρχω. Οπότε ευχαριστώ!❤️

Χαίρομαι απίστευτα που μοιραζόμαστε το ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια. Έχουμε πολλά να ζήσουμε ακόμα μαζί <3

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

Σου γράφω με βαριά καρδιά, σχεδόν χωρίς να έχω τίποτα συγκεκριμένο να σου πω.Ειλικρινα,δεν ξέρω γιατι είσαι εσύ εκείνος στον οποίο απευθύνομαι,αφού έχει περάσει πια πολύς καιρός,τόσος,που η μεταξύ μας σχέση μοιάζει με μακρινό όνειρο,θολωμένο στις μνήμες και των δύο μας,αδυνατώντας να θυμηθούμε τι ήταν εκείνο που κάποτε μας έφερε κοντά,αλλά και τι ήταν αυτό που εν τέλη μας απομάκρυνε.

Αν πέσεις ποτέ τυχαία πάνω σε αυτό το γράμμα,μην αναρωτηθεις ποιος μπορεί να είναι ο αποστολέας.Εγω είμαι.Εκεινη που όταν την γνώρισες,δεν είχε πλασει καλα-καλα τον χαρακτήρα της,ήταν μια έφηβη με μεγάλα όνειρα και άφθονο έρωτα για την ζωή,την τέχνη και... εσένα.Μπορει να σε μπερδέψει ο τρόπος γραφής μου και να αμφιβάλλεις αν ειμαι εγώ.Πως θα μπορούσε εκείνο το κοριτσάκι το αφελές και το ανυπόμονο, εκείνο που την σκότωνε η απόρριψη,σήμερα να τα έχει ξεκαθαρισει μέσα του και να αποδέχεται πως ότι έγινε,έγινε για καλο;Βλέπεις άλλαξαν οι καιροί,και μαζί τους αλλάξανε και εμένα.

Ξέρεις,δεν σε χρειάζομαι πια.Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι κανέναν. Πίστευα πως αν σε έχανα,θα έχαν�� την γη κάτω απ'τα πόδια μου και όταν αυτό συνέβη,πελαγωσα,πάγωσα,φοβήθηκα.Φοβηθηκα, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναερωτευτω,ότι αυτός ο ανεκδιηγητος πονος που εισχώρησε μέσα μου εκείνο το βράδυ,θα με συντρόφευε για την υπόλοιπη ζωή μου,κάνοντας με δυστυχισμένη και ανίκανη να προχωρήσω.

Η αλήθεια είναι,ότι κράτησε για αρκετό καιρό. Έχω και μια τάση προς στην αυτοκαταστροφη όπως γνωρίζεις,και όλος αυτός ο πόνος μου την πυροδότησε και ήταν αμέτρητα τα βράδια εκείνα που έχανα τον υπνο μου,πολλά τα πρωινά που το σώμα μου δεν έλεγε να σηκωθεί απτο κρεβάτι.Για καιρό,ήμουν κλεισμένη στο σπίτι,δεν ήθελα κανέναν κοντά,κανέναν όσο κοντά συνήθιζα να έχω εσένα.

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταματησε να πονάει,απλώς σταμάτησε.Πρεπει να ήταν μια φορά που σ'ειδα τυχαία έξω φορώντας τα καλά σου, να γελάς με την ψυχή σου ,πλάι σε κάποια άλλη.Ναι,τότε πρέπει να ήταν.Ο εγωισμός μου θίχτηκε καθώς σε κοίταζα να είσαι ευτυχισμένος,ενω εγώ είχα πέσει με τα μούτρα μες στην θλίψη.

Και το πήρα απόφαση,έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις.Πρακτικα,την είχες πάρει αυτή την απόφαση μόνος σου,καιρό πριν,αλλά εννοούσα από μέσα μου.Επρεπε να σε αφήσω,γιατί έμενα να σε κρατώ με νύχια και με δόντια πιστεύοντας ότι το να συνεχίσω να ελπιζω, θα ήταν λιγότερα επώδυνο.Ομως,ήταν λάθος μου ...

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου,η φωτιά έχει σβήσει εντελώς και δεν μου καίγεται καρφάκι για εσενα στην πραγματικότητα.Ο λόγος που μάλλον σου γράφω είναι απλώς για να τα πω σε εμένα.Να μου αποδείξω,ότι έχω την δύναμη να προχωράω,να εξελίσσομαι και ότι κανένας άνθρωπος που αξίζει,δεν θα μου κοστισει την ψυχική μου υγεία.Ειχα πει ψέματα τότε,δεν σ'αγαπουσα, ετεινα να μπερδεύω λιγάκι τις έννοιες.Και αν έφτασα κοντά στο να το κάνω,σε ευγνομωνω που εν τέλη μου αρπαξες αυτή την ευκαιρία μέσα από τα χέρια και δεν πρόλαβα.

Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι και εγω να 'μαι καλύτερα.

Εκείνη.