#σαν σήμερα

[fromgreecetoanarchy]

Επιστρέφοντας στη Villa Amalias και τη μεγαλύτερη πορεία αντιεξουσιαστών που έχει καταγραφεί στον ελλαδικό χώρο (Βίντεο) Σαν σήμερα, 9 Γενάρη 2013: Υπάρχουν κάτι ξημερώματα…

“Λίγα σκόρπια λόγια, λίγες ανάκατες λέξεις για εκείνο το ξημέρωμα της 9ης Γενάρη 2013 που 92 σύντροφοι και συντρόφισσες καταστήσαμε το «αδιανόητο» σε χειροπιαστή πραγματικότητα. Για εκείνο το ξημέρωμα που το ξυπνητήρι δεν ήχησε σαν καταναγκασμός αλλά σαν προσκλητήριο για την επιβεβαίωση της κυριολεξίας των ιδεών μας, των πράξεων μας, της ίδιας της ζωής μας. Για εκείνα τα γοργά βήματα προς τη Βίλα Αμαλίας που τα κάναμε σχεδόν χωρίς να πατάμε στο έδαφος. Για την ευχαρίστηση που γεμίσαμε μόλις αντιληφθήκαμε ότι ναι τα καταφέραμε να πιάσουμε στον ύπνο τους ένοπλους φρουρούς της αστικής νομιμότητας. Για την ικανοποίηση που νοιώσαμε εκείνες τις 2 ώρες που βρεθήκαμε και πάλι μέσα στο Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος. Για τα γρυλίσματα των ματατζήδων και των δελτάδων μόλις συνειδητοποίησαν το κάζο που είχαν πάθει και το οποίο προσπάθησαν να επουλώσουν με ότι είχαν πάνω τους και μέσα τους από βρισιές, απέλπιδες κλωτσιές στις πόρτες, δακρυγόνα και ασφυξιογόνα. Για τις καθαρές κουβέντες που τους ειπώνονταν και σίγουρα θα τις θυμούνται για όλη την υπόλοιπη δολοφονική σταδιοδρομία τους: άντε γεια, εδώ είναι το σπίτι μας, πάρτε τηλέφωνο τον Δένδια, χαιρετίσματα στον Παναγιώταρο. Για την αμηχανία που διακρινόταν κάτω από τις κουκούλες των ρόμποκοπ-εκαμιτών. Για τις συντροφικές αλυσίδες μας, τα αδιάκοπα συνθήματα μας, τα καθαρά βλέμματα μας, τα χαμόγελα μας, τις υψωμένες γροθιές μας προς τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες που βρέθηκαν κοντά μας όταν το κράτος των αφεντικών μας αιχμαλώτισε και μας στοίβαξε στις κλούβες του. Για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κατέλαβαν τα γραφεία της πιο ξεφτιλισμένης εκδοχής της κυβερνώσας «αριστεράς». Για την αυθόρμητη συγκέντρωση στο υπουργείο οικονομικών και τη ματαίωση της φιέστας του ρέιντζερ πρωθυπουργού. Για τη θλίψη στο άκουσμα της εκδικητικής εισβολής στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Για εκείνα τα μερόνυχτα στη γ.α.δ.α που κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσε, ακόμα και αυτή η κτιριακή επιτομή της Εξουσίας, μια δική μας προσωρινή κατάληψη. Για τ’ αστεία μας και τους χαβαλέδες μας που τους δημιουργούσαν εκνευρισμό. Για το αντιφέγγισμα απ’ τα φώτα της Μητρόπολης πάνω στα θολά τζάμια των κρατητηρίων. Για τη μασίφ και περήφανη στάση μας μπροστά σε ένστολους και ασφαλίτες, σε ανακριτές και εισαγγελείς. Για τη χαρά στο άκουσμα κάθε κίνησης αλληλεγγύης που πραγματωνόταν εκτός των τειχών. Για τους δικηγόρους που με ανιδιοτέλεια στάθηκαν στο πλάι μας. Για όλους εμάς, αναρχικούς και κομμουνιστές, αυτόνομους και αντιεξουσιαστές, αδέσποτους και ανέστιους, τρελαμένους και σαλταρισμένους, αλάνια και μάγκισσες, «παλιούς» και «νέους», ίσους και διαφορετικούς. Για τις πολλές χιλιάδες των ανδρών και των γυναικών του κόσμου της Αντίστασης και του Αγώνα που στις 12 Γενάρη 2013 γράψανε ιστορία. Για την ατάκα συγκρατούμενου συντρόφου στο άκουσμα του μεγέθους αυτής της ανθρωπόπλημμύρας: το φυτίλι ποτέ δεν βλέπει την έκρηξη. Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, για όλους τους λόγους του κόσμου, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να μην υποχωρήσουμε, να μην απογοητευτούμε, να μην λιγοψυχίσουμε, να συνεχίσουμε να ζούμε και ν’ αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια ενάντια στην χούντα της εποχής μας, για τον δικό μας κόσμο, για τους δικούς μας κόσμους, για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία. Γιατί ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Γιατί ότι είπαμε ισχύει.

Γιατί όπως λέει και ένα παλιό βιλιώτικο άσμα: …Η δύναμη είσαι εσύ, η δύναμη είναι μέσα σου, νιώσε ξεχειλίζει από τη θέλησή σου, ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ τη θέλεις, η μόνη εξουσία είναι ο εαυτός σου, μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, μπορούμε να διώξουμε το όραμα του τέλους, που φαίνεται πολύ κοντά, μπορούμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι ελεύθεροι, σαν άνθρωποι περήφανοι και άνθρωποι ελεύθεροι, μπορούμε να γκρεμίσουμε τον τοίχο και να δούμε, μια ολόκληρη ζωή χαράς που μας περιμένει…

1 από τους 92 από τους 10.000 από τους… από τα σωθικά της Μητρόπολης 17.1.13″

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε τον Γενάρη του 2013 στο villa-amalias.blogspot.com και περιλαμβάνεται στη συλλογή Λεωνίδας Βλάσσης. Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ & ΑΛΛΑ ΓΡΑΠΤΑ [1994 – 2Ο21]. (Εκδόσεις red n’ noir. Αθήνα 2023).

🎥 Video project: Tar + Thiasus 🖥️ Video edit: @thiasusmusic 🎼 Soundtrack: Το τραγούδι γράφτηκε ειδικά για αυτό το βίντεο από τον @thiasusmusic

[rockattitudegr]

52 χρόνια απο τον θάνατο του Jim Morrison, ενός απο τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες στην ιστορία της ροκ μουσικής.

[shmeragr]

Μίκης Θεοδωράκης: Ο Παγκόσμιος Έλληνας της Μουσικής και της Πολιτικής

Ο Μίκης Θεοδωράκης, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του τόσο στον κόσμο της μουσικής όσο και στην πολιτική σκηνή της χώρας. Με μια καριέρα που εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, ο Θεοδωράκης κατάφερε να συνδυάσει την τέχνη με την πολιτική δράση, δημιουργώντας ένα μοναδικό έργο που επηρέασε βαθιά την ελληνική και διεθνή κουλτούρα. Πρώτα Βήματα…

[mikrofwno]

Σαν σήμερα.

Σαν σήμερα γεγονότα που σημάδευσαν την σημερινή μέρα. 1919 Γεννήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έλληνας πολιτικός, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). (Θαν. 23/6/1996) 1991 Αεροσκάφος C-130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται στο Όρος Όθρυς, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Νεκροί και οι 63 επιβαίνοντες, εκ των οποίων 19…

[bikerspiritmagazine]

Σαν Σήμερα το 2022 ο Pecco Bagnaia κερδίζει το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα MotoGP

Σαν Σήμερα στις 6 Νοεμβρίου 2022, ο  Pecco Bagnaia Παγκόσμιος Πρωταθλητής MotoGP 2022, χαρίζει στην Ducati τον τίτλο μετα από 15 χρόνια Continue reading Untitled

[darkside-cookies]

hiiii, so έχω πρόταση για φανφικ από το ταγκό.... σε φάση κάτι post-apocalyptic, που το twink (δε θυμάμαι πως τον λένε, όχι ο Στάγκογλου πάντως, κατάλαβες) ζει σε ένα εγκαταλελειμμένο σούπερ μαρκετ και είναι χρήστης του twitter που έχει έναν λογαριασμό στον οποίο ανεβάζει περίεργο φετίχ πορνό (αλλά όχι κάτι τρομερά περίεργο, περισσότερο κάτι σε φάση "μου αρέσουν οι πολυθρόνες") και με κάποιον τρόπο αυτό το ακκάουντ είναι από τα τελευταία σημάδια ανθρώπινης ζωής.... οπότε ο Στάγκογλου (που είναι ερευνητής και αναζητά τους τελευταίους ανθρώπους της γης αλλά στη πραγματικότητα ψάχνει τουίνκς, γιατί τώρα που εξαφανίστηκε η ανθρωπότητα μπορεί να είναι ανοιχτά γκέι) τον εντοπίζει και τον παίρνει μαζί του στην μονάδα του, εκεί που υπάρχουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι που έχουν επιβιώσει. Αλλά ενδιάμεσα πρέπει να πολεμήσουν διάφορα ζόμπι (άλλους χαρακτήρες από την og ιστορία που έχουν μεταμορφωθεί σε ζόμπι από τον ιό που τους κάνει όλους σε φάση ζόμπι και να μην ασχολούνται με τίποτα άλλο πέρα από τη κηπουρική, οπότε είναι κάπως επικίνδυνοι γιατί και είναι ζόμπι και κυκλοφορούν με κλαδευτήρια) και κάπως έτσι αυτή η διαδρομή μέχρι τη μονάδα φέρνει τους ήρωες μας πιο κοντά... Α, επίσης είναι Χριστούγεννα. Αυτάααααα

Λοιπόν, ήρθα να δώσω κι άλλες ιδέες.... Το post-apocalyptic σκηνικό δίνει άπειρες επιλογές για την ατμόσφαιρα. Σε φάση, το εγκατελειμένο σούπερ μάρκετ είναι γεμάτο στολίδια Χριστουγέννων που είχαν ξεμείνει από τα προηγούμενα χρόνια πριν την καταστροφή. Ο λογαριασμός του twink μπορεί να είναι viral στους εναπομείναντες και γράφει “μια μέρα οι πολυθρόνες θα κατακτήσουν τον κόσμο κι εγώ θα γίνω μπαμπάς τους”. Το twink είναι αστείος, μελαγχολικός και έχει επιβιώσει περισσότερο από τύχη. Αλλα, έχει μια ανεξήγητη γοητεία που τραβά τον Στάγκογλου που είναι ένας σκληρός εξωτερικά τύπος, αλλα τρυφερός ξατα βάθος. Η εσωτερική του πάλη με την ταυτότητά του τον κάνει να εμφανίζεται ��λειστός, αλλά η παρουσία του twink αρχίζει να ραγίζει την άμυνα του. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους προς τη μονάδα, ο twink και ο Στάγκογλου περνούν από διάφορες περιπέτειες που τους φέρνουν κοντά.Ας πούμε, κάποια στιγμή, οι δυο τους βρίσκουν μια παλιά πολυθρόνα σε ένα εγκατελειμένο σπίτι που έχουνμπει για προμήθειες. Ο twink επιμένει να τη μεταφέρουν μαζί τους, κι αυτό γίνεται αφορμή για τρυφερούς διαλόγους. Οι δυο τους αναπτύσσουν αμοιβαία συναισθήματα, αλλά ο Στάγκογλου είναι επιφυλακτικός στην αρχή. Τα ζόμπι-κηπουροί τους δίνουν μια αφορμή να στηριχθούν ο ένας στον άλλο, ενώ η μαγεία των Χριστουγέννων (και μια χιονοθύελλα που τους εγκλωβίζει σ το εγκαταλειμένο σπίτι) δίνει χώρο για την ανάπτυξη της σχέσης τους. Μπορεί να φτάσουν στη μονάδα, αλλά εκεί θα ανακαλύψουν ότι η "σωτηρία" δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όσο νόμιζαν.Ίσως αποφασίσουν να φύγουν μαζί και να ζήσουν μόνοι τους, δημιουργντας το δικό τους μικρό καταφύγιο γεμάτο πολυθρόνες και Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Απλώς αν μπορείς μη βάλεις πολύ smut, γιατί θέλει να το διαβάσει και η ξαδέρφη μου που είναι δεκατρία. Αυτάααα 💛

ΠΟΙ@ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ;; Πώς γίνεται ενώ δεν ξέρεις τα ονόματά τους να είναι τόσο on point;;; Δεν μπορώ να πω τίποτα γιατί ναι, όντως ο Λαζάρου σε μια αποκάλυψη από ζόμπι θα επιβίωνε ξεκάθαρα από τύχη και αν ζούσε στο σήμερα ΟΝΤΩΣ θα είχε twitter με φετίχ πορνό. Πώς γίνεται να το ξέρεις αυτό;;; Τώρα θα πρέπει να αναγκαστώ να σκεφτώ στο μυαλό μου σκηνές που κουβαλάνε πολυθρόνες και να αναρωτηθώ σοβαρά πώς θα ήταν φάση ο Βοσκόπουλος σαν ζόμπι με κλαδευτήρι

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Επίσης αυτό που με στοιχειώνει με τον Ανδρέα είναι το γεγονός ότι όποια αλλαγή στον χαρακτήρα του και στην φιλοσοφία του για την ζωή μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της σειράς έρχεται λίγο too little too late. Στα δύο χρόνια της πρώτης και της δεύτερης σεζόν που τον ξέρουμε (αν δεν ξεχνάω κάποιον) έχει σκοτώσει έξι ανθρώπους και έχει αποπειραθεί επανειλημμένα να δολοφονήσει άλλους πέντε. Αυτοί είναι μόνο οι φόνοι που ξέρουμε/αναφέρονται/έχουν σχέση με την πλοκή. Δεν ξέρουμε αν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι που ο Παυρινός ήθελε να βγάλει από την μέση για άλλους λόγους (λογικά υπήρχαν). Αυτή τη δουλειά την κάνει κοντά μια δεκαετία (δεδομένου ότι ξεκίνησε δύο περίπου χρόνια αφού παντρεύτηκε την Ζάνα και κρίνοντας από τις φωτογραφίες του γάμου τους που είδαμε θα πρέπει να ήταν κοντά είκοσι κάτι και ότι όταν συλλαμβάνεται στο τέλος είναι τριάντα τρία). Αν υποθέσουμε ότι δολοφονούσε το λιγότερο πέντε άτομα κάθε χρόνο για δέκα χρόνια έχουμε σύνολο πενήντα φόνους. Ξέρω άτομα από χωριά με λιγότερους κατοίκους. Αλλά αυτ�� είναι πολύ στρογγυλοποιημένα και μη αντιπροσωπευτικά νούμερα. Πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει στην πραγματικότητα; Πόσα ειδεχθή εγκλήματα μπορείς να διαπράξεις χωρίς να δείξεις ίχνος μετάνοιας μέχρι κυριολεκτικά την στιγμή που έρχονται και σε χτυπάνε κατά πρόσωπο οι συνέπειες των πράξεών σου;; Μπορείς μετά από όλο αυτό να θελήσεις να αλλάξεις; Να πιστέψεις ότι έχεις δικαίωμα να αλλάξεις;; Ότι αξίζει να προσπαθήσεις;;;; Για πόσους από αυτούς τους φόνους μπορούν και έχουν στοιχεία να τον καταδικάσουν; Ρεαλιστικά μιλώντας, θα μείνει στη φυλακή ισόβια; Μέχρι να πεθάνει;; Πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος στο καταπιεστικό και στατικό περιβάλλον της ισόβιας κράτησης;; Και με τον Νίκο τι θα γίνει; Ισόβια και αυτός;; Πρέπει να έχουν λιγότερα στοιχεία εναντίον του σε σύγκριση με τον Ανδρέα. Θα βγει ποτέ;; Θα βγεί νωρίτερα;;; Θα επισκέπτεται τον Ανδρέα;;; Θα βάλει τον εαυτό του στην ψυχοφθόρα διαδικασία του να επισκέπτεσαι έναν άνθρωπο που αγαπάς στην φυλακή μέχρι να βγεί ή να πεθάνει;;;

[xamenotalento]

[thewomengr]

Σαν να κάνει μια ψύχρα σήμερα και ένα «μου λείπεις» έντονο...

[Γράφει η Ελένη Ρέγγα] Πόση αξιοπρέπεια να χωρέσει ο πόνος; Είναι ατόφιος, ο μοναδικός αυθεντικός, δεν έρχεται με καλές διαθέσεις, δεν εγγυάται πολλά! Είμαστε λίγο φίλοι και κάπως συμβιβασμένοι στην ιδέα πως εκείνος θα φωλιάζει μέσα μου και εγώ θα του το επιτρέπω! Σαν να κάνει μια ψύχρα σήμερα και ένα «μου λείπεις» έντονο...

Περίεργο… μεγάλωσε η ημέρα, ζέστανε κάπως ο καιρός, αλλά σαν να κάνει ψύχρα ακόμα. Τι με έπιασε σήμερα και άφησα ανοιχτά όλα τα παράθυρα του μυαλού και της καρδιάς; Πώς να μην «μπάσει» λησμονιά και πόνος; Ακόμα με πονάς, το παραδέχομαι, είσαι ένας πόνος τόσο μοναδικός, που όταν με πιάνει, τον λέω με το όνομά σου! Δεν έχει σημασία αν γελώ και πείθομαι πως περνάω καλά, εμφανίζεσαι και είσαι αγενής…

[allo-frouto]

Εμάς εδώ κάτω έχει συννεφιά και παίζει να βρέξει οπότε καλύτερα το μέσα

Τι να μας πείτε εσείς...

[mple-selhnhh]

Στείλε όταν φτάσεις

Το μοιραίο αυτό το βράδυ στις 28 Φλεβάρη,

πολλοί νέοι φοιτητές υπέγραψαν το συμβόλαιο θανάτου τους.

Πού να ΄ξεραν τι θα τους συμβεί

Πού να ΄ξεραν ότι εκείνη θα είναι η τελευταία τους πνοή.

Στείλε όταν φτάσεις είπε η μάνα στο παιδί

όμως πού να ΄ξερε τι επρόκειτο να συμβεί.

Μπορεί να ήθελαν τόσα πολλά να πουν, να γελάσουν, να χαρούν

όμως τα γέλια αυτά έγιναν λυγμοί, πόνος ίσως και οργή.

Ιστορίες, δικαιολογίες.

Πάμε κι όπου βγει,

πάμε κι όπου βγει,

ενώ τόσοι άνθρωποι έχουν τώρα πλέον χαθεί.

Η ανευθυνότητα και η απραγία,

ο χειρισμός και τα συμφέροντα είναι η σημερινή μας κοινωνία.

Δεν γίνεται εν έτη 23 να μιλούμε ακόμη για ασφάλεια και προστασία.

Δεν είναι ούτε το μέρος ούτε η κακιά στιγμή,

είναι στη χώρα που πρέπει να γίνει αλλαγή.

Είναι ο νους του ανθρώπου και ο τρόπος σκέψης και αν δεν αλλάξει αυτό είμαστε καταδικασμένοι.

Καταδικασμένοι στη δουλεία και στον ύπνο

μη μπορώντας να σηκώσουμε ανάστημα.

Να πούμε την αλήθεια μας, την φωνή μας,

τον τρόπο σκέψης μας και τη βούληση μας.

Έπρεπε να χαθούν ανθρώπινες ψυχές, για να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε σε νάρκη,

αφήνοντας κάποιους να μας οδηγούν σε αποτρόπαια λάθη.

Ακούω επανειλημμένα ότι η νέα γενιά είναι το μέλλον.

Ότι θα είναι διαφορετικά.

Γιατί λοιπόν να σκοτώνουμε το μέλλον μας;

Γιατί να καταδικαζόμαστε από τη στιγμή που γεννιόμαστε;

Ποιος θα μας σώσει όταν καιγόμαστε;

Ποιος θα μας καθοδηγήσει όταν πνιγόμαστε;

Πολλά γιατί και απορίες,

πολλά τα θα και ακόμα περισσότερες οι υποσχέσεις.

Υποσχέσεις χωρίς πράξεις

και πράξεις χωρίς αντίκτυπο.

-Μαθήτρια Β’ Γυμνασίου

28.02 /Ένας χρόνος πριν σαν σήμερα/

[0cean--soul]

λείπω άρα υπάρχω

Θα ταξιδεύαμε, έλεγα, ξανά κάποια στιγμή παρέα

Θα σε ρωτούσα << πώς είναι μια τέλεια Κυριακή >> και θα μου έλεγες, << σαν αυτή εδώ που ζούμε σήμερα >>.

Κι αν σου έλειψε κάποιος, σκέφτομαι, σημαίνει ότι έζησες.

[rockattitudegr]

Σαν σήμερα στις 22 Δεκεμβρίου του 2002, έφυγε απο τη ζωή ο Joe Strummer, στιχουργός, κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνιδρυτής του Βρετανικού punk-rock συγκροτήματος The Clash.

[shmeragr]

Η Ελβετία και η ουδετερότητά της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: Ένας στρατηγικός ελιγμός ή ένα ιστορικό δίδαγμα;

Η 1η Σεπτεμβρίου 1939 αποτελεί μία από τις πλέον καθοριστικές ημερομηνίες του 20ού αιώνα. Με την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, μια σύγκρουση που θα διαμόρφωνε τη γεωπολιτική πραγματικότητα του πλανήτη για τα επόμενα δεκαετίες. Μέσα σε αυτό το σκηνικό του γενικευμένου χάους και καταστροφής, η Ελβετία, ένα μικρό αλλά στρατηγικά τοποθετημένο…

[antixristina]

Χθές ονειρευόμουν την θάλασσα να καθόμουν δίπλα της σαν στάλα,σήμερα ήμουν εκεί με την εφηβική μου φιλενάδα 🦪

[bikerspiritmagazine]

Σαν Σήμερα το 2017 έφυγε από την ζωή ο Nicky Hayden, MotoGP Legend