Επιστρέφοντας στη Villa Amalias και τη μεγαλύτερη πορεία αντιεξουσιαστών που έχει καταγραφεί στον ελλαδικό χώρο (Βίντεο)
Σαν σήμερα, 9 Γενάρη 2013: Υπάρχουν κάτι ξημερώματα…
“Λίγα σκόρπια λόγια, λίγες ανάκατες λέξεις για εκείνο το ξημέρωμα της 9ης Γενάρη 2013 που 92 σύντροφοι και συντρόφισσες καταστήσαμε το «αδιανόητο» σε χειροπιαστή πραγματικότητα. Για εκείνο το ξημέρωμα που το ξυπνητήρι δεν ήχησε σαν καταναγκασμός αλλά σαν προσκλητήριο για την επιβεβαίωση της κυριολεξίας των ιδεών μας, των πράξεων μας, της ίδιας της ζωής μας. Για εκείνα τα γοργά βήματα προς τη Βίλα Αμαλίας που τα κάναμε σχεδόν χωρίς να πατάμε στο έδαφος. Για την ευχαρίστηση που γεμίσαμε μόλις αντιληφθήκαμε ότι ναι τα καταφέραμε να πιάσουμε στον ύπνο τους ένοπλους φρουρούς της αστικής νομιμότητας. Για την ικανοποίηση που νοιώσαμε εκείνες τις 2 ώρες που βρεθήκαμε και πάλι μέσα στο Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος. Για τα γρυλίσματα των ματατζήδων και των δελτάδων μόλις συνειδητοποίησαν το κάζο που είχαν πάθει και το οποίο προσπάθησαν να επουλώσουν με ότι είχαν πάνω τους και μέσα τους από βρισιές, απέλπιδες κλωτσιές στις πόρτες, δακρυγόνα και ασφυξιογόνα. Για τις καθαρές κουβέντες που τους ειπώνονταν και σίγουρα θα τις θυμούνται για όλη την υπόλοιπη δολοφονική σταδιοδρομία τους: άντε γεια, εδώ είναι το σπίτι μας, πάρτε τηλέφωνο τον Δένδια, χαιρετίσματα στον Παναγιώταρο. Για την αμηχανία που διακρινόταν κάτω από τις κουκούλες των ρόμποκοπ-εκαμιτών. Για τις συντροφικές αλυσίδες μας, τα αδιάκοπα συνθήματα μας, τα καθαρά βλέμματα μας, τα χαμόγελα μας, τις υψωμένες γροθιές μας προς τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες που βρέθηκαν κοντά μας όταν το κράτος των αφεντικών μας αιχμαλώτισε και μας στοίβαξε στις κλούβες του. Για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κατέλαβαν τα γραφεία της πιο ξεφτιλισμένης εκδοχής της κυβερνώσας «αριστεράς». Για την αυθόρμητη συγκέντρωση στο υπουργείο οικονομικών και τη ματαίωση της φιέστας του ρέιντζερ πρωθυπουργού. Για τη θλίψη στο άκουσμα της εκδικητικής εισβολής στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Για εκείνα τα μερόνυχτα στη γ.α.δ.α που κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσε, ακόμα και αυτή η κτιριακή επιτομή της Εξουσίας, μια δική μας προσωρινή κατάληψη. Για τ’ αστεία μας και τους χαβαλέδες μας που τους δημιουργούσαν εκνευρισμό. Για το αντιφέγγισμα απ’ τα φώτα της Μητρόπολης πάνω στα θολά τζάμια των κρατητηρίων. Για τη μασίφ και περήφανη στάση μας μπροστά σε ένστολους και ασφαλίτες, σε ανακριτές και εισαγγελείς. Για τη χαρά στο άκουσμα κάθε κίνησης αλληλεγγύης που πραγματωνόταν εκτός των τειχών. Για τους δικηγόρους που με ανιδιοτέλεια στάθηκαν στο πλάι μας. Για όλους εμάς, αναρχικούς και κομμουνιστές, αυτόνομους και αντιεξουσιαστές, αδέσποτους και ανέστιους, τρελαμένους και σαλταρισμένους, αλάνια και μάγκισσες, «παλιούς» και «νέους», ίσους και διαφορετικούς. Για τις πολλές χιλιάδες των ανδρών και των γυναικών του κόσμου της Αντίστασης και του Αγώνα που στις 12 Γενάρη 2013 γράψανε ιστορία. Για την ατάκα συγκρατούμενου συντρόφου στο άκουσμα του μεγέθους αυτής της ανθρωπόπλημμύρας: το φυτίλι ποτέ δεν βλέπει την έκρηξη. Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, για όλους τους λόγους του κόσμου, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να μην υποχωρήσουμε, να μην απογοητευτούμε, να μην λιγοψυχίσουμε, να συνεχίσουμε να ζούμε και ν’ αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια ενάντια στην χούντα της εποχής μας, για τον δικό μας κόσμο, για τους δικούς μας κόσμους, για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία. Γιατί ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Γιατί ότι είπαμε ισχύει.
Γιατί όπως λέει και ένα παλιό βιλιώτικο άσμα: …Η δύναμη είσαι εσύ, η δύναμη είναι μέσα σου, νιώσε ξεχειλίζει από τη θέλησή σου, ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ τη θέλεις, η μόνη εξουσία είναι ο εαυτός σου, μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, μπορούμε να διώξουμε το όραμα του τέλους, που φαίνεται πολύ κοντά, μπορούμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι ελεύθεροι, σαν άνθρωποι περήφανοι και άνθρωποι ελεύθεροι, μπορούμε να γκρεμίσουμε τον τοίχο και να δούμε, μια ολόκληρη ζωή χαράς που μας περιμένει…
1 από τους 92 από τους 10.000 από τους…
από τα σωθικά της Μητρόπολης 17.1.13″
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε τον Γενάρη του 2013 στο villa-amalias.blogspot.com και περιλαμβάνεται στη συλλογή Λεωνίδας Βλάσσης. Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ & ΑΛΛΑ ΓΡΑΠΤΑ [1994 – 2Ο21]. (Εκδόσεις red n’ noir. Αθήνα 2023).
🎥 Video project: Tar + Thiasus
🖥️ Video edit: @thiasusmusic
🎼 Soundtrack: Το τραγούδι γράφτηκε ειδικά για αυτό το βίντεο από τον @thiasusmusic
Μίκης Θεοδωράκης: Ο Παγκόσμιος Έλληνας της Μουσικής και της Πολιτικής
Ο Μίκης Θεοδωράκης, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του τόσο στον κόσμο της μουσικής όσο και στην πολιτική σκ��νή της χώρας. Με μια καριέρα που εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, ο Θεοδωράκης κατάφερε να συνδυάσει την τέχνη με την πολιτική δράση, δημιουργώντας ένα μοναδικό έργο που επηρέασε βαθιά την ελληνική και διεθνή κουλτούρα.
Πρώτα Βήματα…
Σαν σήμερα γεγονότα που σημάδευσαν την σημερινή μέρα.
1919
Γεννήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έλληνας πολιτικός, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). (Θαν. 23/6/1996)
1991
Αεροσκάφος C-130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται στο Όρος Όθρυς, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Νεκροί και οι 63 επιβαίνοντες, εκ των οποίων 19…
Σαν Σήμερα το 2022 ο Pecco Bagnaia κερδίζει το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα MotoGP
Σαν Σήμερα στις 6 Νοεμβρίου 2022, ο Pecco Bagnaia Παγκόσμιος Πρωταθλητής MotoGP 2022, χαρίζει στην Ducati τον τίτλο μετα από 15 χρόνια
Continue reading Untitled
Μνημόσυνο και Πολυαρχιερατικό Τρισάγιο στον Μακαριστό Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ
Μνημόσυνο και Πολυαρχιερατικό Τρισάγιο στον Μακαριστό Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ
Ιερά Μητρόπολη Καστορίας – Μνημόσυνο και Πολυαρχιερατικό Τρισάγιο στον Μακαριστό Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ, τελέστηκε σήμερα Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2022. (more…)
Επίσης αυτό που με στοιχειώνει με τον Ανδρέα είναι το γεγονός ότι όποια αλλαγή στον χαρακτήρα του και στην φιλοσοφία του για την ζωή μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της σειράς έρχεται λίγο too little too late. Στα δύο χρόνια της πρώτης και της δεύτερης σεζόν που τον ξέρουμε (αν δεν ξεχνάω κάποιον) έχει σκοτώσει έξι ανθρώπους και έχει αποπειραθεί επανειλημμένα να δολοφονήσει άλλους πέντε. Αυτοί είναι μόνο οι φόνοι που ξέρουμε/αναφέρονται/έχουν σχέση με την πλοκή. Δεν ξέρουμε αν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι που ο Παυρινός ήθελε να βγάλει από την μέση για άλλους λόγους (λογικά υπήρχαν). Αυτή τη δουλειά την κάνει κοντά μια δεκαετία (δεδομένου ότι ξεκίνησε δύο περίπου χρόνια αφού παντρεύτηκε την Ζάνα και κρίνοντας από τις φωτογραφίες του γάμου τους που είδαμε θα πρέπει να ήταν κοντά είκοσι κάτι και ότι όταν συλλαμβάνεται στο τέλος είναι τριάντα τρία). Αν υποθέσουμε ότι δολοφονούσε το λιγότερο πέντε άτομα κάθε χρόνο για δέκα χρόνια έχουμε σύνολο πενήντα φόνους. Ξέρω άτομα από χωριά με λιγότερους κατοίκους. Αλλά αυτά είναι πολύ στρογγυλοποιημένα και μη αντιπροσωπευτικά νούμερα. Πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει στην πραγματικότητα; Πόσα ειδεχθή εγκλήματα μπορείς να διαπράξεις χωρίς να δείξεις ίχνος μετάνοιας μέχρι κυριολεκτικά την στιγμή που έρχονται και σε χτυπάνε κατά πρόσωπο οι συνέπειες των πράξεών σου;; Μπορείς μετά από όλο αυτό να θελήσεις να αλλάξεις; Να πιστέψεις ότι έχεις δικαίωμα να αλλάξεις;; Ότι αξίζει να προσπαθήσεις;;;; Για πόσους από αυτούς τους φόνους μπορούν και έχουν στοιχεία να τον καταδικάσουν; Ρεαλιστικά μιλώντας, θα μείνει στη φυλακή ισόβια; Μέχρι να πεθάνει;; Πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος στο καταπιεστικό και στατικό περιβάλλον της ισόβιας κράτησης;; Και με τον Νίκο τι θα γίνει; Ισόβια και αυτός;; Πρέπει να έχουν λιγότερα στοιχεία εναντίον του σε σύγκριση με τον Ανδρέα. Θα βγει ποτέ;; Θα βγεί νωρίτερα;;; Θα επισκέπτεται τον Ανδρέα;;; Θα βάλει τον εαυτό του στην ψυχοφθόρα διαδικασία του να επισκέπτεσαι έναν άνθρωπο που αγαπάς στην φυλακή μέχρι να βγεί ή να πεθάνει;;;
Ήταν Κυριακή 4 Δεκέμβρη 1992, μια αντιφασιστική πορεία - επίθεση 300 περίπου αναρχικών, αντιεξουσιαστών και αυτόνομων θα ξεκινήσει ανάποδα την Πανεπιστημίου από τα Προπύλαια και θα διαλύσει την συγκέντρωση ακροδεξιών, χουντικών και νεοναζί που "τιμούσαν την οργάνωση Χ και τους εθνικιστές πεσόντες των δεκεμβριανών" που 48 χρόνια πριν είχαν θερίσει στα Δεκεμβριανά (3 Δεκεμβρίου του 1944), στην πλατεία Συντάγματος, τους "αναρχοκομμουνιστοσυμμορίτες", σκοτώνοντας 33 διαδηλωτές και τραυματίζοντας άλλους 148."
Tα φασιστοειδή για να γλυτώσουν θα τρέξουν να μπουν στη Βουλή και τον Εθνικό Κήπο… Δεν θα προλάβουν όλοι όμως… Δεκάδες θα τσακιστούν από τους αντιφασίστες… Η πορεία θα ανασυγκροτηθεί και θα αποχωρήσει με ισχυρή περιφρούρηση προς το Μοναστηράκι χωρίς καμία απώλεια…
Τα ΜΑΤ που έφτασαν για υποστήριξη των συναγωνιστών τους, δεν τόλμησαν να επιτεθούν… Ήταν μια επικράτηση των συντρόφων που "εγκαινίασε επίσημα" τότε, την νέα αντιφασιστική περίοδο που φτάνει ως τις μέρες μας… Η συγκεκριμένη πορεία αποφασίστηκε και οργανώθηκε στόμα με στόμα, δύο μέρες πριν την πραγματοποίηση της!
Λίγες ημέρες μετά την αντιφασιστική πορεία τον Δεκέμβρη του 1992 στο Σύνταγμα, κυκλοφορεί σχετική αφίσα στην οποία θα διατυπωθεί για πρώτη φορά δημόσια το…"φασίστες, δε σας περιμένουμε, σας ψάχνουμε".
79 χρόνια απο την γέννηση του Jim Morrison, 18 χρόνια απο την δολοφονία του Dimebag Darrell και 42 απο την δολοφονία του John Lennon. Γενέθλια σήμερα και για τους Corey Taylor και Marty Friedman. Οι Motörhead κυκλοφορούν το On Parole. Κυκλοφορίες επίσης απο τους Traffic και Eagles.
Η Ελβετία και η ουδετερότητά της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: Ένας στρατηγικός ελιγμός ή ένα ιστορικό δίδαγμα;
Η 1η Σεπτεμβρίου 1939 αποτελεί μία από τις πλέον καθοριστικές ημερομηνίες του 20ού αιώνα. Με την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, μια σύγκρουση που θα διαμόρφωνε τη γεωπολιτική πραγματικότητα του πλανήτη για τα επόμενα δεκαετίες. Μέσα σε αυτό το σκηνικό του γενικευμένου χάους και καταστροφής, η Ελβετία, ένα μικρό αλλά στρατηγικά τοποθετημένο…