#Χριστιανισμός

[epestrefe]

Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων Αμμοχώστου,Κύπρος

Ο Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων αποτελούσε τον καθεδρικό ναό των ορθοδόξων Κυπρίων στα χρόνια της ύστερης φραγκοκρατίας και την εποχή της ενετοκρατίας στην Αμμόχωστο. Πιστεύεται ότι περατώθηκε μετά το 1360 και είναι σπάνιο δείγμα φραγκοβυζαντινού ρυθμού, που ενσωματώνει πληθώρα στοιχείων του γοτθικού ρυθμού -τον οποίο εισήγαγαν οι Φράγκοι στην Κύπρο- αλλά γεν��κά διατηρεί τη μορφή και τη δομή ορθόδοξου βυζαντινού ναού. Υπέστη μεγάλες ζημιές κατά την πολιορκία της Αμμοχώστου από τους Οθωμανούς το 1571 και έκτοτε εγκαταλήφθηκε. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα οι επισκέπτες μπορούν να παρατηρήσουν ίχνη των τοιχογραφιών (αγιογραφία) που τον κοσμούσαν στη δεξιά κόγχη.

Πηγή:Wikipedia

[rotenotes]

Søren Kierkegaard - Η Αγωνία που λυτρώνει

Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει Ἀπό: Soren Kierkegaard, Η έννοια της αγωνίας, μετάφραση Γιάννη Τζαβάρα, εκδόσεις Δωδώνη Αθήναι 1971, σσ. 117-133 και 184-193. Η διαλεκτική της αγωνίας όσον αφορά το πεπρωμένο Έχουν την κακή συνήθεια να λένε πως ο Παγανισμός βρίσκεται μέσα στην αμαρτία, ίσως θα ‘πρεπε σωστότερα να πουν πως βρίσκεται μέσα στην αγωνία. Γενικά ο Παγανισμός είναι αισθησιασμός, αλλά…

[opstandelse]

Søren Kierkegaard - Η Αγωνία που λυτρώνει

Κίρκεγκωρ, Η Αγωνία που λυτρώνει Ἀπό: Soren Kierkegaard, Η έννοια της αγωνίας, μετάφραση Γιάννη Τζαβάρα, εκδόσεις Δωδώνη Αθήναι 1971, σσ. 117-133 και 184-193. Η διαλεκτική της αγωνίας όσον αφορά το πεπρωμένο Έχουν την κακή συνήθεια να λένε πως ο Παγανισμός βρίσκεται μέσα στην αμαρτία, ίσως θα ‘πρεπε σωστότερα να πουν πως βρίσκεται μέσα στην αγωνία. Γενικά ο Παγανισμός είναι αισθησιασμός, αλλά…

[romios-gr]

Μανώλης Κοττάκης: Ἰδοὺ διατὶ πολεμεῖται λυσσωδῶς ὁ Χριστιανισμός Ο ΓΝΩΣΤΟΣ διακεκριμένος δημοσιογράφος κ. Μ. Κοττάκης, σὲ εὔστοχο σχόλιό του, τόνισε τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν πρωτοφανῆ πολεμικὴ κατὰ τῆς χριστιανικῆς μας πίστε��ς: «Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὸν καπιταλισμὸ τῆς ἀπληστίας. Διότι ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει στὸ ἐπίκεντρο τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι τὸ ἄτομο. Ἔχει στὸ ἐπίκεντρο τὴν κοινωνία ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/manolis-kottakis-idoy-diati-polemeitai-lyssodos-o-christianismos/

[christospiperis]

Μιχάλης Στούκας

Μήπως δεν θα μπορούμε να κάνουμε τον σταυρό μας πλέον; Με μεγάλη έκπληξη διαβάσαμε στο protothema.gr ότι ο Σέρβος τζουντόκα Νεμάνια Μάιντοφ τιμωρήθ��κε με πέντε μήνες αποκλεισμό από αγώνες, γιατί στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, πριν και μετά τον αγώνα του με τον Θοδωρή Τσελίδη στους «16», στον οποίο επικράτησε ο Έλληνας πρωταθλητής, έκανε τον σταυρό του Ο Μάιντοφ σε ανάρτησή του απέδωσε τον…

[darkside-cookies]

μέχρι στιγμής η μόνη μεγάλη αντιπαράθεση που έχω με τη μετάφραση είναι στο κεφάλαιο 12, όταν ο γίνεται η αφήγηση της ιστορίας του Κουίκουεγκ (ουσιαστικά γιος βασιλιά ιθαγενής φυλής, θέλει να γνωρίσει τον χριστιανισμό για να φωτίσει τον λαό του, συνειδητοποιεί πως ο χριστιανισμός είναι για τον πούτσο, δεν γυρνάει ακόμη στην πατρίδα του γιατί αισθάνεται πως οι χριστιανοί τον έχουν μολύνει) και λέει στη μετάφραση ότι θα γυρνούσε "μόλις ένιωθε τον εαυτό του και πάλι εξαγνισμένο"(σ.104) τώρα στο πρωτότυπο η πρόταση είναι "as soon as he felt himself baptized again" που είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα (πέρα από τη χρήση της ίδιας της λέξης baptized που είναι πολύ χριστιανική και δεν είναι ξεκάθαρο αν τη χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Κουίκουεγκ ή αν είναι λέξη του Ισμαήλ -τέλειο αν ήταν του Κουίκουεγκ) απλώς το εξαγνίζω είναι πολύ παθητικό και δείχνει μια διαδικασία που παίρν��ι χρόνο, ενώ το baptize έχει και άλλες σημασίες πέρα από την έννοια του εξαγνιζομαι από το προπατορικό αμάρτημα και σχετίζεται με την ένταξη σε ένα νέο θρησκευτικό πλαίσιο και επίσης γίνεται με μια συγκεκριμένη τελετουργία- εν ολίγοις το εξαγνίζω μου δίνει την εντύπωση πως ο Κουίκουεγκ απλώς κάθεται εκεί και περιμένει φάση τον Χριστιανισμό να εξατμιστεί από το σώμα του (για να γίνει ξανά καθαρός), ενώ το baptize πως περιμένει κάποιο συγκεκριμένο γεγονός (όπως ήταν το επεισόδιο με το πλοίο που τον έβαλε στον χριστιανικό κόσμο) για να επιστρέψει στο προηγούμενο(νέο) πλαίσιο αναφοράς του

[gemsofgreece]

Αν είναι να ακούσετε ένα podcast αυτήν την ημέρα, εβδομάδα, μήνα, ας είναι αυτό. Σας συμβουλεύω να μην το προσπεράσετε με το σκεπτικό "σιγά το ξέραμε ότι ήταν ψέμα". Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι ένας θησαυρός πληροφορίας και γνώσης. Αναλύει πώς ξεκίνησε η ιεροτελεστία αυτή, από ποιους, πώς συντηρήθηκε, ποιοι εναντιώθηκαν πρώτοι ιστορικά, ποια είναι η ιδιαίτερη θέση της Ελληνικής σε σχέση με τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες πάνω στο ζήτημα και χίλια δυο άλλα πράγματα για τα οποία προσωπικά δεν είχα ι-δ-ε-α.

Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει λόγος να στραβώσει κανείς πιστός με αυτό το ηχητικό ντοκουμέντο, καθώς επ' ουδενί δεν εναντιώνεται στην χριστιανική πίστη. Απεναντίας, καταδεικνύει πώς το ψέμα και η απάτη την φθείρουν εκ των έσω. Υπάρχει μεγάλη κατανόηση και ενσυναίσθηση προς την οδύνη που μια τέτοια αποκάλυψη πιθανότατα θα προκαλεί σε πολλούς πιστούς και δίδεται από ανθρώπους της Εκκλησίας καθοδήγηση για να παρηγορηθούν αποτελεσματικά. Με λίγα λόγια, είναι αριστουργηματικό. Εάν δεν πιστεύετε μην το προσπεράσετε και εάν πιστεύετε μην το φοβηθείτε.

Ενδεικτικά, δύο σημεία που ��ρατώ:

"Ο Χριστιανισμός είναι μια γλυκύτατη θρησκεία και έχει πικρότατους, πικρότατους δηλητηριώδεις εκπροσώπους" - Παντελής Μπουκάλας, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

"Αν κάτι μπορεί να καταστραφεί από την αλήθεια, αξίζει να καταστραφεί από την αλήθεια" - Carl Segan, σπουδαίος αστροφυσικός.

[sugaroto]

I dont know if they all think we still believe in the 12 gods bc we dont

Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια is a motto a lot of people live by (Country, religion, family)

And if it's not obvious enough by the big cross on our flag the religion in question is orthodox Christianity

And Christians are usually homophobic, what a surprise

Also, if there are people who believe in the 12 gods they are probably very few and thought as weirdos who believe in a cult

Ive never met them but someone I know who worked in an archeological place talked about "weirdos" (tourists usually) who like, hugged trees and prayed to the ancient greek gods or something

Which sure, ok do whatever you like that's not my point, but bc 5 tourists believe in Zeus doesn't mean the whole of greece does

And priests and believers usually hate the homosexuals

We had one politician who was an atheist and it was a whole thing, like how dares he exists in this Christian country???????

People are fighting for basic human rights, we're not myths

"Μερικές φορές η Ελλάδα και ο χριστιανισμός πάνε χέρι χέρι ενώ δεν θα έπρεπε"

im going to complain for a sec about something arbitrary but as expected ppl rbing the news abt greece legalising gay marriage and adoption are being so unfunny abt it like "haha werent they always gay since ancient times" or "nice to see greece embracing tradition" straight up saw multiple people make references to aphrodite or the greek gods like can u shut up 😭 its not even funny you dont know anything abt this country

[eclecticstarlightblogger]

Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο;

Γράφει η Φανούλα Αργυρού* Μετά από 2024 χρόνια και καθώς ο Χριστιανισμός παγκοσμίως θα γιορτάσει σε τρείς μέρες για ακόμα μια φορά τη γέννηση του Θεανθρώπου για την σωτηρία αυτού του κόσμου, ο ίδιος  πνέει τα λοίσθια στη γειτονική Συρία, πολύ πλησίον στον ίδιο το τόπο της γέννησής του! Καταστρέφονται με μανία ιστορικά μνημεία, δολοφονούνται […] Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο; –…

[thoughtfullyblogger]

Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο;

Γράφει η Φανούλα Αργυρού* Μετά από 2024 χρόνια και καθώς ο Χριστιανισμός παγκοσμίως θα γιορτάσει σε τρείς μέρες για ακόμα μια φορά τη γέννηση του Θεανθρώπου για την σωτηρία αυτού του κόσμου, ο ίδιος  πνέει τα λοίσθια στη γειτονική Συρία, πολύ πλησίον στον ίδιο το τόπο της γέννησής του! Καταστρέφονται με μανία ιστορικά μνημεία, δολοφονούνται […] Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο; –…

[epestrefe]

Βορειοδυτική άποψη της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, όπως φαίνεται από τη γειτονική Ιερά Μονή Παντοκράτορος,Άγιο Όρος

Stavronikita Monastery is an Eastern Orthodox monastery at the monastic state of Mount Athos in Greece, dedicated to Saint Nicholas. It is built on top of a rock near the sea near the middle of the eastern shore of the Athonite Peninsula, located between the monasteries of Iviron and Pantokratoros.

[greekblogs]

Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο;

Γράφει η Φανούλα Αργυρού* Μετά από 2024 χρόνια και καθώς ο Χριστιανισμός παγκοσμίως θα γιορτάσει σε τρείς μέρες για ακόμα μια φορά τη γέννηση του Θεανθρώπου για την σωτηρία αυτού του κόσμου, ο ίδιος  πνέει τα λοίσθια στη γειτονική Συρία, πολύ πλησίον στον ίδιο το τόπο της γέννησής του! Καταστρέφονται με μανία ιστορικά μνημεία, δολοφονούνται […] Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο; –…

[skandaladiaplokidiafthora]

Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο;

Γράφει η Φανούλα Αργυρού* Μετά από 2024 χρόνια και καθώς ο Χριστιανισμός παγκοσμίως θα γιορτάσει σε τρείς μέρες για ακόμα μια φορά τη γέννηση του Θεανθρώπου για την σωτηρία αυτού του κόσμου, ο ίδιος  πνέει τα λοίσθια στη γειτονική Συρία, πολύ πλησίον στον ίδιο το τόπο της γέννησής του! Καταστρέφονται με μανία ιστορικά μνημεία, δολοφονούνται […] Το τέλος του Χριστιανισμού στη Συρία … Στη Κύπρο; –…

[romios-gr]

Αδιανόητη δήλωση από την εκπρόσωπο των Ο.Α. «Παρίσι 2024»: «Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκευτική ομάδα»! Καλλιτεχνικός Διευθυντής εγκαινίων: «Έκανα αυτή την παράσταση γιατί με παρενοχλούσαν μικρό»! – Αντί να κρυφτούν και να χαθούν από τον πλανήτη αυτά τα σιχαμερά ερπετά έχουν θράσος να μιλάνε για «ανοχή» στους τραβεστί που εξευτέλισαν τον Ιησού Χριστό. Αδιανόητη δήλωση της εκπροσώπου Τύπο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/adianoiti-dilosi-apo-tin-ekprosopo-ton-o-a-parisi-2024-o-christianismos-einai-mia-thriskeytiki-omada/

[labookaracha]

Ένα μαχαίρι στοιχειώνει τον Τζαμάλ τον πρωταγωνιστή του Κάτι έχω να σας πω. Ένα μαχαίρι είναι και αυτό το βιβλίο που στρέφεται αργά από κάποιο αόρατο χέρι βαθιά στην πληγή που κουβαλάμε όλοι και λέγεται "εαυτός".

"Τους τελευταίους μήνες έγραφα", είπα. "Για μια κοπέλα. Αλλά δεν έμοιαζε να οδηγεί πουθενά, ξέρεις". Φάνηκε να γνέφει καταφατικά. "Κι έπειτα βρήκα θέμα. Προέκυψε. Ή μπορεί να ήταν εκεί απ' την αρχή. Η ενοχή".

"Ναι?".

"Η ιδέα της ενοχής. Πως λειτουργεί. Ή τι κάνει. Έλληνες. Ντοστογιέφσκι. Φρόυντ. Νίτσε. "Δεν υπάρχει γλέντι χωρίς απανθρωπιά", γράφει ο Νίτσε. Ενοχή και υπευθυνότητα. Συνείδηση. Όλα τα σημαντικά πράγματα".

Έχω γράψει και άλλες φορές πως οι ενοχές είναι η δύναμη που κινεί τον κόσμο. Η έννοια, και το αίσθημα προφανώς, γύρω από τα οποία περιστρέφεται η ζωή μας έτσι όπως την έχουμε χτίσει και έτσι όπως τη βιώνουμε στον δυτικό κόσμο τα τελευταία πολλά χρόνια. Μεγάλο κομμάτι της ευθύνης για αυτή την κατάσταση πέφτει βέβαια στους ώμους της θρησκείας. Ο χριστιανισμός μας έχει φορτώσει με ένα σταυρό που μοιάζει όχι απλά ασήκωτος αλλά πολλές φορές, τις περισσότερες, χωρίς νόημα.

Τι νόημα έχει να υποφέρεις? Πως αυτό μπορεί με κάποιον τρόπο να σε εξαγνίσει? Γιατί πρέπει συνεχώς να εφευρίσκουμε καινούριους τρόπους να θυματοποιούμε τον εαυτό μας και τους άλλους? Γιατί δεν ζούμε χωρίς να φοβόμαστε την κριτική και την κρίση?

Ο Χανίφ Κιουρέισι δεν δίνει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Δεν θέτει ξεκάθαρα αυτά τα ερωτήματα. Είναι όμως εκεί. Έτσι νιώθω τουλάχιστον εγώ. Πίσω από την ιστορία του Τζαμάλ, ενός ψυχαναλυτή με ινδικές ρίζες που μεγάλωσε στην Αγγλία, σε μια Αγγλία που άλλαξε δραστικά από την δεκαετία του '70, πέρασε από την εποχή της Θάτσερ, και στο σύμπαν του βιβλίου ζει την κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ στις αρχές του 21ου αιώνα, τον πόλεμο στο Ιράκ, τις συνεχείς ταξικές ανακατατάξεις, και μοιάζει να ψάχνει στα τυφλά τον δρόμο της, πίσω λοιπόν από την ιστορία του Τζαμάλ και της γενιάς του, που ζει, ερωτεύεται, μεθάει, κάνει ναρκωτικά, ανακαλύπτει ξανά και ξανά τον κόσμο, την Αγγλία, το Λονδίνο, που είναι ένα ξεχωριστό σύμπαν από αυτό της υπόλοιπης χώρας, και πάνω από όλα τον εαυτό της και τις σχέσεις της με την επόμενη γενιά, πίσω λοιπόν από όλα αυτά κρύβονται όλα αυτά τα ερωτήματα και σίγουρα ακόμα περισσότερα.

Και οι απαντήσεις?

Οι απαντήσεις είναι κάπου μέσα μας. Πάντα εκεί είναι. Και θέλει δουλειά για να τις ξετρυπώσουμε, να τις φέρουμε στο φως. Ο κόσμος μέσα μας είναι σαν ένα ορυχείο διαμαντιών. Δεν υπάρχουν πολλά Κοχινούρ, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει η προσπάθεια, η επιμονή. Θα υπάρξουν αποτυχίες, θα υπάρξουν δυσκολίες. Αλλά πάντα υπάρχει κάτι να βρεις. Πάντα κάτι μας περιμένει στο σκοτάδι.

Αν λειτουργεί κάπως αυτό το βιβλίο είναι σαν μια σπρωξιά, σαν ένα έναυσμα για το leap of faith που πρέπει όλοι να κάνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Ίσως περισσότερες από μία φορές. Αλλά και αυτό ένας μηχανισμός είναι. Και όπως όλα στη ζωή μαθαίνεται με μελέτη και εξάσκηση. Και βοήθεια.

"Είχε αρχίσει, η γενιά μου είχε αρχίσει να πεθαίνει. Ερχόταν η σειρά για τον καθένα μας: αρρώστια κι έπειτα θάνατος. Περισσότερες κηδείες παρά γάμοι. Αναρωτήθηκα ποιος είχε σειρά."

Ο θάνατος δεν είναι μόνο φυσικός. Είναι κυρίως εσωτερικός. Δεν θέλει πολύ για να αρχίσεις να κυκλοφορείς σαν ζόμπι, έρμαιο ��ιας δουλειάς που σε βαραίνει και σε καταπιέζει, μιας οικογένειας που δεν σου προσφέρει την ευχαρίστηση που πίστευες, ενός χρόνου που περνάει αλύπητα χωρίς να σου αφήνει τη δυνατότητα να κάνεις αυτά που πραγματικά θες για τον εαυτό σου.

Όλα είναι φυσική. Όταν ένα σύστημα πιέζεται, σκάει. Δεν θέλει πολύ μυαλό. Κι οι άνθρωποι θέλουν συντήρηση όπως τα αυτοκίνητα.

Τα έχει τραγουδήσει κι ο Θανάσης όλα αυτά σε τέσσερα στιχάκια:

"Σε ορυχεία σκοτεινά Πετάω τα σκουπίδια Όσα μου έφερε η ζωή Μα όσα κι εγώ της πήγα

Εκείνα που δε λέγονται Δε λιώνουν σε καμίνι Που θα τα πάρει ο διάβολος Να κάνει κομποσκοίνι

Πολλές φορές προσπάθησα Μα αυτά τα γαμημένα Αντί να βγουν στα χείλη μου Σφηνώνουν στον αυχένα

Γι’ αυτό αν με δείτε μάγκες μου Έτσι όπως τραγουδάω Ρίχνω το σώμα μου μπροστά Σαν να σας προσκυνάω"

Και θυμάμαι και αυτό που μου είχε πει πριν χρόνια ένας άλλος Θανάσης:

"Όπου πας να πας σαν προσκυνητής."

01.12.24