#σήμερα τουλάχιστον

[allo-frouto]

Εμάς εδώ κάτω έχει συννεφιά και παίζει να βρέξει οπότε καλύτερα το μέσα

Τι να μας πείτε εσείς...

[ayto8ysia]

Έρως και Ψυχή

Ο μύθος τού Έρωτα και της Ψυχής υπήρξε από τους αγαπημένους μου.

Γιατί δεν ήταν εύκολος. Μα κάπως απαγορευμένος. Και κάπως καταδικασμένος.

Μα υπήρξε όμορφος και έντονος.

Τόσο που αντιστάθηκε στις ανώτερες δυνάμεις.

Κι έγινε βράχος.

Τόσο που από την αρχαιότητα έως και σήμερα μιλάμε για τον έρωτά τους.

Λοιπόν, πολλοί μιλούν για τον έρωτα.

Πόσοι όμως τον βιώνουν;

Και πόσοι μιλούν όμορφα γι αυτόν;

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που σχεδόν τον απεχθάνονται.

Κι η ρομαντική μου πλευρά το μόνο που αναρωτιέται διαρκώς είναι "μα πώς είναι δυνατόν;"

Κανείς δεν είπε ότι ο έρωτας είναι εύκολος.

Κι ίσως αυτό τον κάνει όμορφο.

Τουλάχιστον στα μάτια μου.

Ό,τι αν τυχόν πεις ότι ερωτεύτηκες, υπήρξες τυχερός.

[theklaapologist]

Θεοδώρα belongs to @iveneverbeenmorestressedinmylife

Ξιτ belongs to @sugaroto

PROPAGANDA UNDER THE CUT

Θεοδώρα

Τριαντατριάχρονη κοινωνική λειτουργός που έφτιαξα στο λύκειο για έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας. Έχει τέσσερις μεγαλύτερες αδερφές (+ όλα τα ψυχολογικά που αυτό συνεπάγεται). Παίζει φλάουτο. Της αρέσουν τα χαζά tshirts. Ένα μέρος του εαυτού της δεν ξεπέρασε ποτέ την emo teenage φάση της. Πολύ προστατευτική απέναντι στα παιδιά που συναντάει στην δουλειά της. Περιστασιακά συνεργάζεται και βοηθάει μια φίλη της ντεντέκτιβ (την ΈΛενα) με διάφορες υποθέσεις (επίσημα και ανεπίσημα). Α επίσης έχουν λεσβιακό τένσιον. ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ξιτ

Ξιτ το ανθρωπόμορφο χέρι στην φαντασία του 4χρονου εαυτού μου, my first ever oc

Ο Ξιτ (το δεξί χέρι) είναι ο μεγαλύτερος αδελφός από τα δίδυμα Ξιτ και Ντογκ (αριστερο χέρι) ζούνε σε έναν τόπο όπου τα δίδυμα απαγορεύονται γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι είναι σατανικά και ξεγέλανε τους ανθρώπους

Ο νόμος λέει λοιπόν ότι τα δίδυμα εξορίζονται σε ένα νησάκι απέναντι από γενησιμιου τους . Αλλά αυτοί οι 2 κατέληξαν εκεί σε μια μεγαλύτερη ηλικία. (Τύπου έφηβοι)

Σιγά σιγά είδαν γονείς να εγκαταλείπουν εκεί τα μωρά τους και αποφάσισαν να τα μεγαλώσουν μόνοι τους.

Κατέληξαν λοιπόν 2 ορφανά να μεγαλώνουν αλλά ορφανά εξαιτίας ενός χαζού και ρατσιστικού προς τα δίδυμα νόμου. 😔

Και by μεγαλώνουν αλλά ορφανά I mean καμιά 20-50 τουλάχιστον γιατί φερνάν κι αλλα

Επίσης εξημερώσαν τα λιοντάρια και άλλα άγρια ζώα του ακατοίκητου αυτού νησιού και εννοείται πως επικοινωνούσαν μαζί τους

Χαρακτηριστικά του Ξιτ: έξυπνος και δυνατός, το golden child, το αγαπημένο μου παιδί από τα 2 όταν ήμουν μικρή

Γιατί να τον ψηφίσετε: 1)Ορφανό που μεγαλώνει αλλά ορφανά σε στυλ Ταρζάν μαζί με τον αδερφό του

2) έγραψε αυτό το ποστ

3) σήμερα η Σαρδέλα τον χρησιμοποιήσε ως ασανσέρ για να κατέβει από τον καναπέ και μετά τον γρατσουνισε

4)έχει το ίδιο μανικιούρ από τα Χριστούγεννα

5) ξέρει να γράφει

6) κάποτε μπορούσε να ελέγχει τον κόσμο και ήταν διάσημος

Σε αυτό το ποστ μπορείτε να βρείτε περισσότερο lore ✨

[sugarwithlime]

Γράφω μετά από καιρό. Δεν ξέρω αν θα φανεί βαρύ ή ακόμα πιο πολύ δεν με νοιάζει απλά θέλω να τα γράψω. Μετά 2.5 χρόνια ξαναβγαινω μαζί της. Νιώθω τα ίδια πράγματα. Ανυπομονησία, χαρά, συναίσθηματα που άλλες δεν τα πλησιάζουν και έρωτα…Πολύ έρωτα. Κοιτάω κατάματα τα μάτια που με έκαναν κομμάτια και νιώθω ότι δεν έσπασα ποτε αυτό το «ποτήρι» που είχε γίνει θρύψαλα. Είμαστε πιο καλά από ποτε, ίσως νωρίς τα λέω αυτά αλλά νιώθω ότι μπορούμε.

Αυτή την στιγμή μάλλον την πήρε ο ύπνος και με άφησε με τα παράπονα μου. Βλέπεις αναζητάω την αγάπη της, την λίγο πιο ευαίσθητη εκδοχή της ώστε να νιώσω ασφαλής να της τα δώσω ολα! Σήμερα είπε μερικά πράγματα που με έκαναν να νιώσω ότι είμαι στον «αέρα» πάλι και ότι δεν ξέρει τι νιώθει. Θα μου πεις «αυτό από την μια μπορεί να είναι καλό. Μπορεί να αισθάνεται πολλά»… «Μακάρι» θα σου απαντήσω γιατί αυτό ήταν το παράπονο μου για σήμερα, ήθελα να νιώσω λίγο ασφαλής.

Τι θες να σου πω για εκείνη; Δεν μου φτάνει το ταμπλερ ολόκληρο για να στη περιγράψω. Τουλάχιστον στο πως την βλέπω εγώ. Θα σου δώσω μερικές λέξεις : αγάπη, ευαισθησία, απρόοπτο, κρασί και ένα «ΕΜΕΙΣ». Είναι η μοναδική που με κάνει να νιώθω ευάλωτος μπροστά της. Είναι η μοναδική που με κάνει να νιώθω. Θα μου πεις τώρα «είσαι obsessed», θα σου απαντήσω ότι της το έχω δηλώσει ανοιχτά ότι είναι η ΜΙΑ και τα ρισκάρω ολα δείχνοντας της το ποσό πολύ θέλω το μεταξύ μας.

Μετά από 3 χρόνια και κάτι είμαι ακόμα τόσο ερωτευμένος μαζί της. Υπάρχει κάτι πιο ωραίο; Σκληρός, περίεργος και κλειστός και μπροστά της λιώνω. Έτσι πρέπει. Συγνώμη στις κύριες αλλά θα πω κάτι που νιώθω πολύ καιρό Η ΑΝΤΡΕΣ ΟΤΑΝ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ! Έτσι και εγώ αντί αυτή την στιγμή να έχω νεύρα που δεν μου γλύκανε τα σημερινά μου παράπονα, κάθομαι και γράφω το ποσό την λατρεύω.

Μόλις πήρα χαμπάρι ότι το δωμάτιο μου μυρίζει από εκείνη τόσο όμορφα. Συχνά μου λέει ότι είμαι «κλαψας» γιατί γκρινιαζω για να μου δείξει αγάπη ή και μερικές φορές στεναχωριέμαι από μικροπράγματα. Αυτόν που λέει εκείνη «κλάψα» άλλες τον έλεγαν «δύσκολο, αναίσθητο, μαλακα». Η διαφορά απόστασης αυτών των δυο είναι μεγαλη. Αυτήν την διαφορά μπορεί να την εχει μόνο εκείνη. Να αγαπάτε ρε φιλε, να νιώθετε στο έπακρο και να τα γαματε ολα για το μεταξύ σας.

Με έχει ακούσει ο πατέρας μου να κλαιω για εκείνη. Τι να σου λέω τώρα δεν το χωράει ο νους μου. Κοιτάω να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είναι χαρούμενη. Για να βλέπω αυτές τις ματαρες που εχει να λάμπουν καθώς χαμογελάει και όχι να θολώνουν από το κλάμα. Άλλωστε για αυτό έχω μπει στη ζωή της, με κύριο λόγο να την κάνω όσο πιο ευτυχισμένη μπορώ. Έχουμε τραγούδια που ακούμε και σκεφτόμαστε κατευθείαν ο ένας τον άλλον.

Τώρα που ξεκινήσαμε πάλι να βγαίνουμε το είπε και στη μαμά της! Τότε δεν το έλεγε υπήρχαν πολλά στη μέση. Για εμένα ήταν ΑΛΜΑ. Όταν μου το είπε ντράπηκα λες και είμαι μικρό παιδί. Όταν μου είπε «κάτσε να σε βγάλω μια φωτό να σε στείλω στη μαμά μου να σε δει», αγχώθηκα τύπου…ΟΥΑΟΥ! Ελπίζω να είπε καλά πράγματα γιατί η μαμά είναι μαμά παίζει πάντα ρόλο και μετράει η άποψη της. Νιώθω οτι ολα θα πάνε καλά ή έστω ότι πλέον πάνε πολύ καλύτερα.

Με απόλυτη ειλικρίνεια για εκείνη…

Την αγαπΑω.

(Πάω να της πω καληνύχτα)

[ioannazoik]

Σήμερα είδα το πιο περίεργο όνειρο.

Ήταν λέει βράδυ κι είχα όλους τους φίλους μου στο σπίτι μου. Γελούσαμε, χορεύαμε κι λέγαμε αστεία. Για κάποιο περίεργο ήσουν κι εσύ εκεί, είχες μια δουλειά-ειδα κι δικούς σου φίλους να δουλεύετε μαζί κι να φτιάχνετε κάτι όπως κάνετε πάντα. Όσο ήμουν στο σαλόνι κι ήξερα πως είσαι έξω στο πίσω μπαλκόνι μια ανώτερη δύναμη με έσπρωχνε να έρθω να σε βρω.

Βγήκα έξω κι μιλούσαμε με τις ώρες, ένιωθα όπως τότε - εγκλωβισμένη-. Δεν ήθελα κατά βάθος να είμαι δίπλα σου, αν ήσουν άλλος δεν θα ήμουν. Όσο η ώρα περνούσε εγώ έψαχνα τρόπο να βρεθούμε κάπου οι δυο μας, καθώς οι φίλοι μου μπαινοβγαίνουν διαρκώς κι μας παρατηρούν.

Τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι, μόνο το τέλος μου έμεινε. Λίγο πριν όλα σβήσουν είμαστε μαζί στα σκαλιά κι εμφανίζεται η κολλητή μου με μια ιδέα "θα πάμε για βραδινό μπανακι" κι τώρα που είμαι ξύπνια θυμήθηκα πως το ίδιο είχε πει κι όταν γνωριστήκαμε στα αλήθεια εμείς εδώ. Προχωρήσαμε κι βγήκαμε στο μπροστινό μπαλκόνι, εκεί που ήταν όλοι. Κάθισα απέναντι σου κι έβγαλα την αλήθεια μου. Σου είπα πόσο σε λυπάμαι γιατί τουλάχιστον ο,τι έκανα το έκανα από αγάπη, ενώ εσύ απλά για να περάσεις καλά. Σου είπα ο,τι μπορεί να με κορόιδευαν όλοι τότε που έκανα σα μικρό παιδί αλλά ήμουν μια γυναίκα ερωτευμένη, ενώ εσύ που φέρθηκες ανόητα δεν είχε δικαιολογία.

Τέλος, σου είπα να φύγεις, σε έχω ξεπεράσει πια κι τότε πρόσεξα πίσω μου στον ουρανό πως είχε βγει η ανατολή του ηλίου. Ένα κύμα περίεργης ελπίδας με ξύπνησε κι άρχισα να γράφω. Δεν ξέρω αν μπορέσω να σε ξεπεράσω ποτέ, ξέρω σίγουρα πως θα μου λείψει ο τότε χαρούμενος εαυτός μου μόλις σε γνώρισα. Για εμένα όλα τελειώνουν εδώ.

[justforbooks]

Σε ποιον ανήκει η ομορφιά;

Θα μπορέσει η αποαποικιοποίηση των έργων τέχνης να έχει κάποιο αποτέλεσμα; Ο Βορράς του πλανήτη φιλοξενεί τα πλουσιότερα μουσεία στον κόσμο, αλλά μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου προέρχεται περισσότερο από λεηλασίες και λύτρα παρά από νόμιμες αποκτήσεις (αγορές, δωρεές καλλιτεχνών). Από την αρχή, η ιστορικός Bénédicte Savoy θέτει τα δύσκολα ερωτήματα: ανήκουν τα αντικείμενα στους τόπους όπου γεννήθηκαν; Στους πολιτισμούς των οποίων την ιδιοφυΐα ενσαρκώνουν; Στους πεφωτισμένους εστέτ που τα οικειοποιήθηκαν; Ή σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η οποία έχει πρόσβαση σε αυτά μέσω ιδρυμάτων αφιερωμένων στη διατήρησή τους; Είναι δύσκολο να πάρει κανείς θέση, τουλάχιστον για ορισμένα έργα, χωρίς να κάνει την προσπάθεια να μάθει πώς τα αντικείμενα αυτά βρέθηκαν στις δυτικές χώρες. Ούτε μπορούμε να υπολογίσουμε αν προκάλεσαν απροσδόκητη αισθητική γονιμοποίηση στον τόπο όπου έφτασαν, ενώ η απουσία τους στον τόπο προέλευσής τους σηματοδοτεί μια πληγή που είναι ακόμη ανοιχτή…

Η Bénédicte Savoy ακολουθεί τα ίχνη εννέα από αυτά: την προτομή της Νεφερτίτης, τον Βωμό της Περγάμου, το τέμπλο του Μυστικού Αμνού, τη Μαντόννα Σιστίνα, τις χάλκινες κεφαλές των θερινών ανακτόρων στο Πεκίνο, τον πίνακα L'Enseigne de Gersaint, το άγαλμα της "βασίλισσας Bangwa" του Καμερούν, το πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer και τους "βασιλικούς θησαυρούς" του Μπενίν. Γνωρίζουμε, στην Ευρώπη, ότι ο θαυμασμός μας για τα αντικείμενα τέχνης κρύβει το γεγονός ότι οι συλλογές οφείλουν κατά πολύ την προέλευσή τους στη συμβολική ή την πραγματική βία, διερωτάται η Bénédicte Savoy;

Θα μπορούσαμε εξαρχής να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε ευρωπαϊκά έργα, όπως το τέμπλο του Μυστικού Αμνού του Van Eyck στη Γάνδη ή τον πίνακα του Watteau L'Enseigne de Gersaint στο Λούβρο, και σε έργα εκτός Ευρώπης, όπως η προτομή της Νεφερτίτης από την Αίγυπτο, οι χάλκινες κεφαλές από τα θερινά ανάκτορα του Πεκίνου ή ακόμη και το άγαλμα της βασίλισσας Bangwa από το Καμερούν ή τον Βωμό της Περγάμου, ο οποίος ανήκει στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό αλλά βρισκόταν στην Τουρκία πριν μεταφερθεί στο Βερολίνο.

Η απλούστερη εξίσωση είναι αυτή της κλοπής. Η αφαίρεση είκοσι έξι μνημειακών αγαλμάτων, θρόνων, αρχιτεκτονικών στοιχείων, υφασμάτων και θρησκευτικών αντικειμένων από το Abomey, πρωτεύουσα του βασιλείου Danxomè (στο σημερινό Μπενίν), μετά από μια αιματηρή αποικιακή εκστρατεία του γαλλικού στρατού το 1892, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για κλοπή. Μία κλοπή που αναγνωρίστηκε τον Νοέμβριο του 2021, όταν η Γαλλία επέστρεψε τους 2,5 τόνους πολιτιστικής κληρονομιάς στο Κοτονού. Μια πρωτιά, σύμφωνα με τους New York Times, για την υποσαχάρια Αφρική, η οποία αναβιώνει για κάποιους τις ψυχές των κομματιών αυτών και κυρίως το πνευματικό και πολιτιστικό δυναμικό αυτών των αντικειμένων. Πώς θα μπορούσαμε όμως να λάβουμε υπόψη μας και την ευρωπαϊκή αντίληψη, η οποία τα έχει μετατρέψει σε μουσειακά αντικείμενα, ταξινομημένα σύμφωνα με αποικιοκρατικά και αισθητικά κριτήρια; "Πώς μπορούν να τοποθετηθούν στα δημιουργικά συστήματα των σύγχρονων αφρικανικών χωρών;" Τα έργα από το Μπενίν, που εκτίθενται το 2022 δίπλα στο προεδρικό μέγαρο, περιλαμβάνουν επίσης παλιά έργα, επανασυνδέοντάς τα με έναν κόσμο που έχει γίνει διαφορετικός, όπως μαρτυρούν κάποια αφροφουτουριστικά έργα (κράνη μοτοσικλετών καλυμμένα με κοχύλια καούρι του Emo de Medeiros) που σχετίζονται με την κοσμογονία του Βουντού. Για να μην αναφέρουμε πόσο τα τίμησε ο Le Corbusier, ο οποίος τα αντέγραφε σχολαστικά στο Musée de l'Homme όταν εκτέθηκαν στο Trocadéro στο Παρίσι. Η Bénédicte Savoy αφηγείται όλη την ιστορία αυτής της επιστροφής, η οποία ζητήθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1960.

Εντελώς διαφορετική είναι η περίπτωση του Μεγάλου Βωμού της Περγάμου (αφιερωμένου στον Δία), που χρονολογείται από το 2ο τέταρτο του 2ου αιώνα π.Χ. και αφαιρέθηκε από την ακρόπολη του αρχαίου βασιλείου της Περγάμου στη Μικρά Ασία (σήμερα το Bergama στην Τουρκία). Ένα βασίλειο που σχηματίστηκε μετά το θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου, και προσφέρει ως "ποθητό αντικείμενο" ένα ολόκληρο μνημείο που μεταφέρθηκε στο Βερολίνο, έχοντας εντοπιστεί από έναν Γερμανό αρχιτέκτονα που είχε αναλάβει να κατασκευάσει νέους δρόμους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος είχε ήδη περιγράψει την Πέργαμο ως "την πιο διάσημη πόλη της Ασίας", μια πόλη ελληνιστική, ρωμαϊκή, αραβική, χριστιανική και οθωμανική. Εν μέσω της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, οι Γερμανοί, σε πλήρη ανταγωνισμό με τη Γαλλία και την Αγγλία, αποφάσισαν να μεταφέρουν αυτές τις ζωφόρους που απεικονίζουν μια μάχη μεταξύ θεών και γιγάντων, με το μήκος τους να φτάνει τα 120 μέτρα και το βάρος τους τις χιλιάδες τόνους που έπρεπε να μετακινηθούν από την αρχική τους θέση. Από το 1878 έως το 1886, η μεταφορά τους προς το Βερολίνο γίνεται μέσω του Αιγαίου, από τη Σμύρνη στο Αμβούργο και στη συνέχεια σιδηροδρομικώς υπό πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο αντίκτυπος στους επισκέπτες του Βερολίνου, συμπεριλαμβανομένων επιστημόνων και συγγραφέων όπως ο Τουργκένιεφ και ο Απολλιναίρ, ήταν τόσο τεράστιος που έγειρε φόβους για κακές συνθήκες συντήρησης και χρειάστηκε να ξαναχτιστεί ένα νέο μουσείο, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1930, μαζί με άλλα όχι λιγότερο διάσημα κομμάτια, όπως η Πύλη της Αγοράς της Μιλήτου. Το ναζιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε το Βωμό για την προπαγάνδα του πριν φροντίσει να το προστατεύσει από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς το 1945. Στη συνέχεια, ο Κόκκινος Στρατός το μετέφερε στη Μόσχα, για να το επιστρέψει στη ΛΔΓ δεκατρία χρόνια αργότερα. Ένα ωραιότατο παράδειγμα της ιδεολογίας του εθνικού μουσείου με οικουμενικές βλέψεις.

Μετά το 2014, ο Βωμός δεν είναι πλέον προσβάσιμος στο κοινό λόγω της ανακαίνισης του μουσείου, ενώ οι Τούρκοι έχουν κατασκευάσει μία μακέτα στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος αποτελεί πλέον Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η Bénédicte Savoy καταλήγει: "Παρόλο που λείπει πλέον, αυτό το κομμάτι εξαιρετικής αξίας, σύμφωνα με την ορολογία της Unesco, παραμένει εικονικά συνδεδεμένο με τον αρχικό του χώρο". Σε ποιον ανήκε λοιπόν ο Βωμός της Περγάμου; Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία το άφησε να λεηλατηθεί; Στους κατοίκους της Περγάμου; Στους Γερμανούς αρχαιολόγους που τον ανακάλυψαν και τον διέσωσαν; Στους νομικούς της Υψυλής Πύλης που δεν συνέταξαν νόμους για να εμποδίσουν την εξαγωγή του; Στα γερμανικά ιδρύματα που το αξιοποίησαν; Στην Τουρκία; Στην Ελλάδα;

Τα ζητήματα αυτά φανερώνουν την πολυπλοκότητα του προβλήματος. Το βέβαιο είναι ότι έχει ανατείλει μια νέα εποχή, κατά την οποία οι επιστροφές είναι πιθανό να πολλαπλασιαστούν, καθώς ο κόσμος είναι έτοιμος για την επιστροφή των έργων, υπό την προϋπόθεση ότι οι χώρες που τα διεκδικούν δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Το μπλοκμπάστερ Chinese Zodiac, μια ταινία δράσης συμπαραγωγής Κίνας και Χονγκ Κονγκ που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Τζάκι Τσαν το 2012, αφηγείται την ιστορία της ανάκτησης από την Κίνα των περιουσιών που λεηλατήθηκαν από τη Γαλλία και την Αγγλία. Ευαισθητοποίησε ένα νεανικό κοινό που ενθουσιάστηκε με την ταινία στις χώρες του Νότου. Ειδικά όταν μια σκηνή αφηγείται τη λεηλασία των θερινών ανακτόρων στο Πεκίνο κατά τη διάρκεια του δευτέρου πολέμου του Οπίου το 1860 και τη διαμάχη που προκάλεσε μια δημοπρασία δύο κινεζικών χάλκινων αντικειμένων στο Παρίσι το 2009. Στους πρόποδες του Πύργου του Άιφελ, η διαδήλωση νεαρών ακτιβιστών που φώναζαν "Φτάνει πια με την πώληση των εθνικών θησαυρών" και "Επιστρέψτε αυτούς τους θησαυρούς στις χώρες προέλευσής τους" έβαλε στην πρώτη γραμμή τη γεωγραφική λογική. Η γεωγραφία είναι αναμφίβολα αυτή που θα έχει το λόγο τα επόμενα χρόνια.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[psychotiko-epeisodio]

Θυμάμαι νευριαζα,

Με ξυπνούσες το πρωί ανοίγοντας παράθυρα

Αισθανοσουν άραγε μοναξιά ;

Η απλώς ήταν σαν να μην ήμουν εκεί;

Μαντεύω μάλλον δεν θα μάθω ποτέ.

Τα βράδια σε σκέπαζα,

Δεν θέλω να γίνω ρομαντική αλλά ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να σου πω σαγαπω,

Και να μην το μάθεις ποτέ.

Άραγε πριν φύγεις,

Πόσες φορές ξαπλωσες σκεπτόμενος τα σωστά λόγια,

Την σωστή δικαιολογία να απολογηθεις,

Για το ότι δεν αισθανθηκες ποτέ όσα εγώ;

Καθώς εμένα με έπαιρνε ο ύπνος φέρνοντας εικόνες στο νου μου

από την μέρα που περάσαμε μαζί.

Προσπαθούσα να κλέψω όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα μαζί σου,

Γιατί ήξερα πως θα φύγεις μια μέρα,

Και ήθελα πριν φύγεις,να χτίσω τις πιο όμορφες αναμνήσεις .

Επώδυνο έτσι;Ούτε φαντάζεσαι.

Μα όσο έτοιμη και αν νόμιζα πως είμαι,

Τελικά δεν προετοιμαστηκα ποτέ κατάλληλα για την αποχώρηση σου.

Σήμερα σε πήρα τηλέφωνο .

Κατειλημμένη πάλι η γαμημενη η γραμμή.

Που θα πάει κάποια στιγμή θα σταματήσω να καλώ,

Η τουλάχιστον θα σταματήσω να περιμένω να το σηκώσεις.

Όπως και να έχει,

Αρχίζω να ξεχνάω την φωνή σου.

[daimewdis]

23/10/22 η ώρα 7:13 ξημέρωσε. Και εγώ κάνω άλλο ένα τσιγάρο και την πέφτω. Είχα αρχίσει να κάνω κάποιες μέρες σωστά. Να ξυπνώ μέρα και να κοιμάμαι νύχτα. Πόσο το απεχθάνομαι αυτό. Πόσο το μισώ. Αλλά μόνο αυτό. Κάποιες μέρες τρώω σωστά και άλλες σκατά. Δεν παίρνω τα φάρμακα στην ώρα τους. Αγοράζω δύο-δύο τα πακέτα τσιγάρων μην ξεμείνω φοβάμαι και τρομάζω. Κάποιες μέρες προσπαθώ να μην κάνω δύο πακέτα την ημέρα, άλλες κάνω 1,5 πακέτο. Δεν με νοιάζει τόσο η υγεία μου, όσο το οικονομικό. Ειρωνεία ε; Όχι δεν με απασχολεί αυτό. Όχι τώρα, και ας ξέρω τι θα ακολουθήσει στην πορεία. Λοιπόν, κάποιες σκέψεις random, χωρίς κάποιο νόημα ή σχέση. Άναψα ένα ακόμη τσιγάρο. Αγαπώ τον χειμώνα. Το τσιγάρο, την μοναξιά, την νύχτα. Αυτά τα γνωρίζετε ήδη. Κλασικά. Όταν μπλέκεται το συναίσθημα κάπου το χάνω. Κυρίως γιατί ξέρω πως είμαι ευάλωτος αρκετό καιρό τώρα. Κυρίως γιατί χρειαζόμουν ή χρειάζομαι να ξεφύγω ή να γευτώ. Ανάγκη. Κάπου το χάνω και ξεφεύγω απ’ τους στόχους μου. Το μυαλό μου δεν με αφήνει να σκέφτομαι ή σκέφτομαι μόνο εκεί που είμαι εθισμένος. Άναψα ένα ακόμη τσιγάρο. “Δεν υπάρχει το για πάντα, αλλά υπάρχει το αληθινό, και αν ήταν αληθινό γιατί δεν κράτησε για πάντα;” . Μου βγαίνουν φόβοι και ανασφάλειας. Σε πράγματα που ούτε καν υπήρχαν για το τώρα, το μετά. Πω μαλάκα γαμησέτα. Ο λόγος που γράφω κάποιες φορές και αν εδώ, είναι γιατί νιώθω κάπως ηρεμία. Με τον κόσμο. Και όσο σκέφτομαι πως σε λίγο καιρό θα είμαι έτοιμος και θα ανοίξω τον λογαριασμό μου, τρέμω. Γιατί έχω ξεφύγει απ’ όλο αυτό. Ειρωνεία ε; Αλλά ναι, θα προσπαθήσω όταν θα γίνει να είμαι όσο γίνεται απών, ως καθόλου. Δεν το αντέχω. Δεν θα το αντέξω. Είναι ωραίο να έχεις απήχηση, αλλά και ταυτόχρονα βάσανο. Με κουράζει ο κόσμος, η ηλιθιότητα και τα σχετικά. Με κουράζει που δεν μπορώ να έχω την άνεση να πάρω τα κεφάλια να τα βουτήξω στην θάλασσα. Έχω ακόμα λίγο μίσος. Όχι τόσο πολύ τώρα, όλη αυτή την περίοδο. Είπαμε, είμαι αρκετά ήρεμος. Και αυτό είναι και κακό και καλό. Ανάλογα σε ποια πλευρά θα την δεις. Τουλάχιστον κάνω ακόμα ορθογραφικά. Ανάβω ένα ακόμη τσιγάρο. Το δεύτερο πακέτο αδειάζει για σήμερα και έχει πάει 7:34. Δεν ήθελα ποτέ να ανήκω κάπου. Να είμαι κάπου. Ήθελα ό,τι κάνω να το κάνω μόνος. Να έχω εγώ την ευθύνη. Και όχι να πάρω άλλους στο λαιμό μου. Θέλω αν φάω ήττες να της φάω μόνος. Έχω ακόμα θέματα ή προβλήματα που δεν βρίσκω λύσεις. Και ότι δεν τα συζητάω δεν παύει να τα σκέφτομαι ή να με γαμάνε. Είμαι ή γίνομαι αρκετά ηλίθιος όταν αισθάνομαι. Γιατί δεν αισθάνομαι. Και όταν αισθάνομαι με γαμάει. Κοιτάω την δουλειά μου. Αν δεν σ’αρέσει αυτό που βλέπεις. Ή βγάλε τα μάτια σου μόνος ή θα στα βγάλω. Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Γενικά είστε για τον πούτσο. Οι περισσότεροι. Σχεδόν όλοι. Όχι, δεν έγινε κάτι. Είναι τι βλέπω. Και δεν χρειάστηκε να βγάλω τα μάτια μου, για τα μάτια των άλλων. Μα αν τα δικά σου μένουν πάνω μου, θα στα βγάλω. Και επειδή μπορεί κάποιος να μην καταλάβει. Και εγώ είμαι κομπλεξικός, παπάρας, αν εγώ έχω ένα θέμα και δεν μ’αρέσει κάτι πάνω μου. Ακόμα και το πιο χαζό ή ασήμαντο για σένα. Στον πούτσο μου το τι πιστεύεις εσύ. Και μιλάω για υποκρισία. Γιατί αν το είχες πάνω σου εσύ, δεν θα έλεγες τα ίδια. Όχι, δεν έγινε κάτι. Απλά ξέρεις, σκεφτόμουν, βρήκα ελεύθερο χρόνο και είπα να παίξω με τις σκέψεις του μυαλού μου. Εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ. Κοιτά, μόνος μου το γράφω ΕΓΩ. Τι σε κάνει πούστη να πιστεύεις πως μπορείς το ΕΓΩ ΜΟΥ. Να νικήσει το δικό σου ή τον δικό σας εγώ; Γελάω. Βαριέμαι. Πάω να κοιμηθώ. Μιά μονοτονία. Όσο για random, δεν θα τελείωνα ποτέ.

-Δαιμεώδης

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

χρόνια πολλάαααα!!! να έχεις τα πιο φάμπιουλους φανταστικά γενέθλια!

ευχαριστώ 😭 ακτουαλι δεν κάνω τίποτα (τουλάχιστον όχι σήμερα) αλλά εκτιμώ την σκέψη.

[se-ena-parallilo-sympan]

Σαν σήμερα 3 χρόνια πριν γνώρισα τον άνθρωπο μου.. τωρα δεν μιλάμε αλλά της εύχομαι να ναι τουλάχιστον χαρούμενη

[xamenotalento]

Γράμμα απ' τη Λιλιάνα (1)

Οργή, οργή για του φωτός την εκπνοή. Αυτό ήταν. Σε λίγο δεν θα πετώ. Η καρδιά μου θα σταματήσει. Μου άρεσε να φτιάχνω σπίτια που δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Όταν σχεδιάζεις ένα κτήριο είναι σαν να φέρνεις στον κόσμο έναν άνθρωπο. Χιλιάδες πράγματα απαιτούνται για να χτιστεί σωστά το οτιδήποτε. Μία κατασκευή και ένας άνθρωπος τα χρειάζονται όλα. Γι’ αυτό, επειδή είμαι αρχιτέκτονας, ξέρω ότι τα κάνετε όλα λάθος. Είμαι θυμωμένη, που είναι κάτι σαν να σας αγαπώ, και δε με νοιάζει η γνώμη σας για μένα. Χορεύω, τραγουδώ, καπνίζω, γελάω και σας αποχαιρετώ. Αν είμαστε 11 εκατομμύρια σ' αυτή τη χώρα, 11 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν μαζί μου. Γιατί δεν ήμουν μία. Κάθε ένας από σας έβλεπε κάτι διαφορετικό σε μένα. Κάθε ένας από σας βλέπει κάτι διαφορετικό στον καθένα σας. Το πραγματικό μέγεθος του παγκόσμιου πληθυσμού δεν θα το μάθουμε ποτέ. Γι' αυτό δεν είμαστε μόνο αριθμοί: Μας έχουν υπολογίσει λάθος. Εσείς που γράφετε νομίζετε ότι γράφετε ένα κείμενο, αλλά αν έχει 300 αναγνώστες, τα κείμενα που γράψατε είναι 300. Κάθε ένας απ' αυτούς κατάλαβε κάτι διαφορετικό γιατί μπήκε με τις δικές του εμπειρίες, ιδέες και άμυνες στο γραπτό σας. Ο λόγος που εξηγώ είναι ένας καλός λόγος που αποτυγχάνουν όλες οι αναλύσεις. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να μπερδέψετε τους άλλους. Προσπαθήστε να μπείτε σε μία καινούρια παρέα και θα το αντιληφθείτε αμέσως. Δείτε το έκτρωμα του Ναζισμού πάνω στον Νίτσε. Οι ποδοσφαιρόφιλοι σκεφτείτε ένα σουτ που κοντράρει. Από την πρώτη λέξη ξεκινάει ο αποπροσανατολισμός και μερικούς σας πειράζει ο ανταγωνισμός. Τι Επανάσταση να γίνει μαζί σας; Σας βλέπω που χτυπάτε στο πάτωμα τα χέρια σαν παιδιά που τους πήραν το παιχνίδι. Τουλάχιστον τότε ξέρατε πως είναι ένα παιχνίδι. Ίσως αυτό είναι που πρέπει να κατανοήσετε. Την απελπισία μέχρι να δείτε με τα μάτια της. Η ανθρώπινη ευφυΐα δεν έχει όρια κι οι περισσότεροι σταματάτε στην πρώτη πίστα μέχρι να εμφανιστεί ο αρχηγός. Εκεί κολλάτε. Ένα σας λένε, ένα καταλαβαίνετε. Κρίμα, είστε και νέα παιδιά. Ήμουν παγιδευμένη κι εγώ στην κοινωνία. Δεν ήμουν ωστόσο τόσο υπάκουη όσο εσείς. Η μόρφωσή μου δεν πρόλαβε να αποκτήσει συμμόρφωση. Σχεδόν τίποτα δεν γεννιέται. Μικραίνετε τον εαυτό σας για να χωρέσετε στην εικόνα των άλλων για σας. Γίνεστε η εταιρεία που εκπροσωπείτε, τα στενά μικροσυμφέροντά σας, η ιδιαιτερότητα της ιδιαιτερότητάς σας. Είστε όμως χιλιάδες άλλα πράγματα που καταπιέζετε και αρνείστε. Ο καθένας σέρνει εκτός από τις αλυσίδες και τις αναπηρίες του. Δεν χρειάζεται να ντρέπεται γι' αυτές. Πρέπει να ντρέπεται όταν δεν προσπαθεί να τις αντιμετωπίσει. Αν ήμασταν τέλειοι, δεν θα είχαμε να προσπαθήσουμε για τίποτα. Μιλάτε όμως πολύ, βιάζεστε να αγαπηθείτε, αν δεν πρωταγωνιστείτε στα Σόσιαλ Μίντια φοβάστε ότι δεν υπάρχετε. Πόσοι από σας παραπονιούνται για τον έρωτα ξεχνώντας να γίνουν οι ίδιοι έρωτας, να επινοήσουν τον εαυτό τους, να είναι κάτι; Δίχως έρωτα, υπάρχει μόνο εκμετάλλευση. Χωρίς το παιχνίδι, το γέλιο και τη διαφωνία, γεννιούνται τέρατα. Το μόνο που σας φαίνεται λογικό, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, είναι να ανήκετε. Σκέφτεστε μια μέρα και τις υπόλοιπες έξι ξεπλένετε την ντροπή. Νομίζετε πως η δική σας ψυχή είναι για πέταμα. Άλλες φορές απλά βυθίζεστε στην ιδιοσυγκρασία σας και προσπαθείτε να πείσετε. Στο τέλος προκρίνετε την προκατάληψή σας έναντι άλλων προκαταλήψεων. Έχετε αποτέλεσμα από πριν 348 και κάνετε τα πάντα προκειμένου να βγει 348. Σ' αυτή τη διαδικασία, σκοτώνετε σκέψεις. Το αποτέλεσμα βγαίνει πάντα όπως το θέλετε. Εγώ όμως αυτό δεν το θέλω. Είμαι περήφανη που με κομμάτιασαν τα βιβλία κι αυτή η διάλυση έμεινε η μόνη μου πεποίθηση. Ο Παπαγιώργης έλεγε ότι θα γίνει ήρωας και θα διαβάσει 10 φορές το Είναι και Χρόνος. Σήμερα δεν έχουμε τέτοιους ήρωες. Δεν είστε βοσκοί στα γράμματα, δεν ανεβαίνετε κορφές, δεν παλεύετε με τα βιβλία, δεν ματώνετε. Μα αν δεν σας βλάπτουν, είναι άχρηστα. Αν δεν τρώτε ξύλο, βρε βλαμμένα, κλείστε τα. Ή θα φιλοσοφήσετε ξανά σαν Έλληνες ή θα λέτε παραμυθάκια. Παραμυθάκια λένε και οι παπάδες όμως. Την άγρια χαρά της κατάκτησης, που είχα στερηθεί εξαιτίας της αδύναμης καρδιάς μου, ξαναβρήκα στη βιβλιοθήκη. Έτσι ξέφευγα από την πλήξη. Κυρίως όμως πονούσα και υπέφερα. Μέσω της γνώσης κινδύνευα και εξοικειωνόμουν με το θάνατο. Τα γράμματα μου χάρισαν την αγριότητα του πολέμου. Τα μεγάλα βιβλία, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Σε τραυματίζουν, αν έχεις ψυχή, αλλά δεν μένεις ανάπηρος. Οι περισσότεροι δεν θα αντέχουν να χάνουν αθωότητα που ενίοτε ταυτίζεται με την άγνοια. Η ημιμάθεια ίσως παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια στο είδος μας. Κανέναν εξάλλου δεν άλλαξαν σε βάθος αυτά τα μαραφέτια. Να βγαίνεις απ' τα βιβλία όμως όπως ακριβώς μπήκες είναι ένας άθλος που δεν κατάφερα. Αυτό μόνο ένας βιβλιόφιλος θα μπορούσε να μας το εξηγήσει. Για μένα ήταν ο εχθρός που σεβάστηκα περισσότερο. Αν εγώ είμαι άρρωστη, εσείς είστε τυφλοί εκ πεποιθήσεως. Δεν είστε τρελοί επί της ουσίας, αυτό είναι το πρόβλημα. Γίνεστε βλοσυροί αντί να χαμογελάτε που η ζωή είναι μικρή. Δεν χαίρεστε τον ήλιο, τη βροχή, τη μοναξιά. Δεν έχετε τη σοφία του πόνου, ούτε τη σοφία του φόβου. Δεν ζείτε σαν να είναι η τελευταία μέρα, εγώ που έζησα έτσι, μπορώ να σας το επιβεβαιώσω. Γιατί καλύτεροι, πραγματικά καλύτεροι, μεταξύ μας δεν υπάρχουν με τον ίδιο τρόπο που δεν υπάρχουν αθάνατοι. Υπάρχουν ζωντανοί και ψόφιοι. Μασκαράδες και καραγκιόζηδες. Αυτοί που αγαπούν την ομορφιά του κόσμου, την αληθινή αλήθεια του όπως είπε ο ποιητής, κι αυτοί που την αγνοούν και δεν την υπερασπίζονται. Και είναι αυτό που λείπει απ' όλους για να γίνει ό,τι ζούμε λιγάκι πιο φωτεινό: Η ομορφιά του άξιου και του μόχθου. Η ίδια η υπεράσπισή μας. Το ωραίο, με όλα τα σκοτάδια του, σαν υπόσχεση ευτυχίας. Η ομορφιά που είναι μια γυναίκα που πεθαίνει νέα όπως εγώ

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 22 Αυγούστου 2023, 01:50

Άλλη μια φορά που θέλω να γράψω ένα ευχάριστο κείμενο αλλά δεν μου βγαίνει. Ίσως πρέπει να συνηθίσω την θλίψη που αποτυπώνεται σε κάθε ένα κείμενο, ακόμα και όταν θέλω να περιγράψω μια όμορφη στιγμή. Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου. Προσπαθώ να μην το δείχνω, όχι τόσο σε εσένα.

Αυτό που κατάλαβα σήμερα είναι ότι το τέλος μας πλησιάζει. Τι πλησιάζει δηλαδή, σχεδόν πάλι πήγες να με αφήσεις αλλά να που σε κράτησα για λίγο ακόμη. Λίγο. Είπες τόσα πολλά σήμερα, κάθε σου λέξη με πλήγωνε όλο και περισσότερο. Είμαι δυνατή όμως, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να λέω για να ξεγελάσω τον εαυτό μου. Είμαι και εγωίστρια, επίσης. Ναι, είμαι. Προσπαθώ πράγματι να κάνω το σωστό αυτή τη φορά αλλά φαίνεται πως το πρόβλημα είμαι εγώ η ίδια. Κάτι τέτοιο δεν είχα γράψει ξανά σε κάποιο άλλο κείμενο; Να που τελικά πάντα στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε.

Ζω αυτό που πολλοί ονομάζουν τα "καλύτερα" χρόνια ως τα πιο μίζερα. Κι αν δεν είχα γνωρίσει εσένα ποιος ξέρει που θα ήμουν σήμερα; Ή αν θα υπήρχα; Μου κάνεις καλό, τις περισσότερες φορές, αλλά εγώ σου κάνω κακό. Και τώρα τι; Ο ένας θα μπορέσει να προχωρήσει, σου το εύχομαι, και ο άλλος θα μείνει για πάντα κολλημένος πίσω.

Ακόμα πιστεύω σε εμάς. Αστείο ε; Μέχρι και την τελευταία στιγμή θα πιστεύω σε εμάς και σε κάτι καλύτερο. Η τελευταία στιγμή δεν έφτασε ακόμη, ευτυχώς, αλλά μπορώ να την δω να έρχεται σύντομα αν κάτι δεν αλλάξει. Αφού ξέρω τη μοίρα μου. Η ζωή με εκδικείται για πολλά λάθη τα οποία έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Μια φορά βρέθηκε κάτι καλό στο δρόμο μου, κάτι το οποίο να με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, και απλά η ζωή το παίρνει μέσα από τα χέρια μου.

Δεν θα ρίξω τις ευθύνες σε εσένα, όχι. Βλέπω εδώ μέσα πολλά άτομα που γράφουν για τους δικούς τους ανθρώπους και απλά ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Δεν θα το κάνω αυτό, εδώ μπορώ να μιλήσω λίγο πιο ανοιχτά και να πω ότι ναι, εγώ φταίω, εγώ είμαι το πρόβλημα. Όχι, δεν είσαι μαλάκας εσύ, δεν μου φέρεσαι άσχημα και όχι, δεν φταις μόνο εσύ σε ό,τι μας συμβαίνει. Φταίω εγώ, τα λάθη μου, αυτό που είμαι ή μάλλον αυτό που άλλοι άνθρωποι και καταστάσεις με έκαναν να είμαι. Φταίω εγώ, που κάνω κάθε μέρα όνειρα ότι ζω το τέλειο μαζί σου ενώ απέχουμε πολύ από αυτό αλλά ξέρεις, το μέσα μου θέλει να πιστεύει ότι ακόμα έχουμε χρόνο να τα καταφέρουμε κι ας έχει αρχίσει η κλεψύδρα να μετράει αντίστροφα.

Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου και δεν έχω κανέναν να μιλήσω, κανείς δεν με ακούει, είμαι πραγματικά μόνη. Ξέρω ότι πρέπει σιγά σιγά να κατέβω από το όμορφο και βολικό συννεφάκι μου και να αντιμετωπίσω την σκληρή πραγματικότητα. Αλλά ποιος θα είναι εκεί να με στηρίξει μετά; Η μόνη πραγματική στήριξη που έχω είναι η δική σου. Και εσύ με αφήνεις. Μας αφήνεις. Σηκώνεις τεράστια άμυνα ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε καλά. Σα να διώχνεις μακριά σου το καλό. Σα να σου λέει κάποιος "ορίστε, θα νιώσεις καλύτερα με αυτό" και εσύ να απαντάς "δεν το θέλω, πάρτε το μακριά μου". Διώχνεις την ευτυχία αλλά γιατί; Τόσο πολύ σε έχει βολέψει η μοναξιά και η μιζέρια;

Βαρέθηκα να γράφω συνέχεια τέτοια κείμενα. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό, άλλος ήταν ο σκοπός του blog. Αλλά χρειάζομαι κάπου να μιλήσω, καταλαβαίνεις;...

[gemsofgreece]

FYI: Πάλι μεγάλο πράγμα φτιάξαμε XD

“Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου και εκτιμώ ιδιαίτερα που διάλεξες να απαντήσεις και έκανες τον κόπο να αναλύσεις την κατάσταση (συμφωνώ και επαυξάνω σε όσα λες)

Επειδή ξαναδιαβάζοντας όσα έγραψα δεν φαίνεται να είναι ξεκάθαρο, να τονίσω και υπογραμίσω εδώ ότι επ ουδενί δεν συγχέεται η μουσουλμανική θρησκεία εγγενώς με το τζιχαντ, και τις ακραίες πεποιθήσεις και πράξεις μεμονωμένων ατόμων/ομάδων, παρ'ολο που το προτρέπει το Κοράνι οι θρησκευόμενοι έκαναν οι ίδιοι τις επιλογές τους και η πλειοψηφία των θρησκευομενων ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες ήταν φιλειρηνική. ή τουλάχιστον ουδέτεροι που κοίταζαν την δουλειά τους και την καθημερινότητά τους και δεν ήξεραν τι έκαναν οι σουλτάνοι κ πολέμαρχοι μακριά απ’ αυτούς. Όπως ζούσαν και οι απλοί ευρωπαίοι, ιάπωνες κλπ όταν οι βασιλείς τους έκαναν εγκλήματα αλλού. Ούτε συγκεκριμένα έθνη συνδέονται εγγενώς με τζιχαντ ή αλλα αρνητικά πράγματα. Αυτό λέγεται τσουβάλιασμα το οποίο είναι εξοργιστικά άδικο ειδικά όταν γίνεται με δόλο για συμφέροντα ή/και ιδεοληψίες, και αυτό ακριβώς καταγγέλω ότι γίνεται στους ευρωπαίους σήμερα, και αν δεν ξεκαθάρισα ικανοποιητικά ότι όσον αφορά τους μουσουλμάνους η σκληρή κριτική αφορά συγκεκριμένες περιόδους/ομάδες και το διάβασε κάποιος φιλειρηνικός μουσουλμάνος και πικράθηκε, φερω την ευθύνη και ζητώ συγνώμη. Και να ξέρουν οι πατριώτες Ελληνες Μουσουλμάνοι που στέκονται διπλα μας και απέναντι απ τους Τουρκους, οτι τους βλέπουμε, αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τις προσπάθειές τους, και για μας είναι αδέρφια μας. Οσον αφορά τα σκληρα λόγια για την Τουρκία, είναι για το πως χτίστηκε το κράτος όχι για τους απλούς πολίτες.

Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη�� προπαγάνδα ότι μόνο μία θρησκεία/μία ομάδα λαών είναι ένοχοι για ιμπεριαλισμό/ρατσισμό/φασισμό και ότι όλοι οι άλλοι είναι εγγενώς αθώοι, δεν έχουνε διαπράξει ποτέ εγκλήματα ούτε διαπράττουν τώρα και δεν μπορούν εκ φυσεως να διαπράξουν, και άρα μεταξύ πχ Ελλήνων/Τούρκων, Γάλλων/Αράβων της Αλγερίας κ’ Ισπανών/Αράβων του Μαρόκου αυτόματα θεωρούμε ένοχους τους Ευρωπαίους και αθώους τους Μουσουλμάνους, και χτιζουμε μια καινούργια πραγματικοτητα για να στηρίξει αυτό το ψέμα, και οταν προκύπτουν καινούργια γεγονότα δεν τα εντάσουμε στο αληθινό ιστορικο πλαίσιο αλλά στο ψευδές προπαγανδιστικό δημιούργημα με τις σαθρές και ρατσιστικές βάσεις και κρινουμε απο αυτά τα ψευδή “στοιχεία” την καινουργια κατάσταση.

Εξού και η λάσπη στην 1.  Ισπανία οταν δέχεται εισβολή στη Μελίγια ενώ, το ιστορικό πλαίσιο είναι οτι υπήρξε αραβική αποικία για αιώνες και ΔΕΝ θέλει να ξαναγίνει + αυτό εδώ: https://slpress.gr/ethnika/poion-antegrapse-o-erntogan-me-tin-epithesi-ston-evro-to-2020/ η εισβολή στον έβρο είναι ξεπατικωμα από Μαροκινή τακτική, το κάνανε και πριν στους Ισπανούς και πέτυχε- ΜΜΕ και πολιτικοί το δείχνουν σαν σφαγή αθώων ψυχών. 2. Γαλλία οπου το ιστορικό πλαίσιο είναι αυτά που έγραψα στο άλλο μην, όταν εκαναν οι Αφροασιάτες συμμοριτοπόλεμο πρόσφατα, ΜΜΕ και πολιτικοί κατηγορούν τους ιθαγενείς και θεωρούν αυτόματα αθώους τους Αφροασιάτες, κυριως Αλγερινούς που εισβάλουν ακάλεστοι και μισούν την Γαλλία, και πάνω σε αυτό χτίζουν την καινούργια πραγματικότητα. 3. Ελλάδα την οποία κατηγορούν για το “μεταναστευτικό”, στην οποία η Τουρκία (που τη θεωρούν αυτοματως “αθώα” ενώ στο ιστορικο πλαίσιο γενοκτόνησε τους Ελληνες) κάνει υβριδικό πόλεμο σε αερα θάλασσα και στεριά, και στέλνει αγνώστων καταγωγής και προθέσεων μουσουλμάνους που δηλώνουν φτωχοί κατατρεγμένοι αλλά πλήρωσαν από 2000-5000$ (για είσοδο σε Ελλάδα) μέχρι 14000$ (για σουηδία/αγγλία) για να ερθουν παρανόμως με σαπιοκάραβα αντί να ρθουν νομίμως και ασφαλώς με πλοία της γραμμής (έχουμε και Σμυρνη/Θεσ/νίκη ελεος) Κάθε φορά που πνίγονται σκεφτομαι πόσα επιβατηγά πλοία πέρασαν εκείνη την μέρα στην Ελλάδα/Κύπρο ή πόσα λεωφορεία ήρθαν Θράκη τα οποία διάλεξαν να αγνοήσουν (δεν έχω την ενέργεια να κάνω χάρτες για αυτό ρε γμτ).  Τα σύνορα δεν είναι κλειστά, είναι ελεγχόμενα και με τα νόμιμα χαρτιά όποιος θελει έρχεται, και οι εισβολείς επιλέγουν τον παράνομο τρόπο, και μαζί με τουρκους/μκο/δυτικους ηγέτες φέρουν την ευθύνη για πνιγμούς. Αν δεν ελεγχεις τα σύνορά σου, νομοτελειακά αφήνεις να μπουν μαφιόζοι, τζιχαντιστες, εκπορνευτές, ναρκέμπορες, δουλέμποροι και τοσοι άλλοι εγκληματίες. ετσι καταντήσαμε να χουμε παράρτημα της αλβανικής μαφίας, που εκτελεί κόσμο μερα μεσημερι σε καφετέριες. Οσον αφορά την Κύπρο *τραβάς τα μαλλιά σου* η εισβολή και κατοχή γίνεται δικοινοτικό προβλημα και ιθαγενείς κ εποικοι εξισώνονται, οι εισβολείς 98% των οποίων έρχονται απ τα κατεχόμενα βαφτίζονται προσφυγες κ επιβραβεύονται με επιδόματα, ενώ απελαύνουν πραγματικο προσφυγα (τον Κουρδο Αγιάς(;) ) στην Γερμανία επειδή το ζήτησε η Τουρκία.

Σημειωτέον ακόμα μου καίει εγκεφαλικά κύτταρα το “jungle of chios” της αμεμπτου ηθικής ΜΚΜπιζνας https://twitter.com/ABoatReport/status/1562047030792491008 

-Για τον ΟΗΕ, ο ορισμός του “ιθαγενούς λαού” (και των πατρογονικών εστιών του) δεν είναι αυτός που εννοούμε οι αυτόχθονες λαοί ανά τον κόσμο, αλλά “ομάδα με διακριτή εθνική/θρησκευτική ταυτότητα μεσα σε κράτος άλλου λαού, συνήθως ιμπεριαλιστικού που κατέχει τα εδάφη του. βασική προϋποθεση για να είσαι ιθαγενής είναι να μην έχεις δικό σου κράτος αλλά να είσαι μειονότητα στο κράτος άλλου” πχ Cherokee στις ΗΠΑ. Οι Ελληνες δηλ δεν είμαστε ιθαγενείς αφού χτίσαμε κράτος, ούτε η 3000 ετών μειονότητές μας στην τουρκία ή στην Ουκρανία είναι, αλλά ούτε οι Ουκρανοί ή άλλοι Ευρωπαίοι είναι ιθαγενείς στις πατρογονικές εστίες τους παρά μόνο πχ οι Sáami που κατέχουν την πατρίδα τους Νορβηγοι Σουηδοί Φινλανδοί και Ρώσοι. Βλέπεις τι πλαίσιο χτίσανε; και όλες οι πολιτικές και δράσεις τους βασίζονται σε αυτό το ψέμα. Να μην απορούμε οταν βλέπουμε την εμμονή ΟΗΕδων με “τα ονειρα των (ηθελημένα) μεταναστών (που παρατούν την πατρίδα τους) που ψαχνουν καλυτερη ζωη” (στις πατριδες άλλων, και δίχως να θέλουν να ενσωματωθούν, χτιζοντας κρατος εν κράτει) και την πλήρη απαξίωση των ιθαγενών που παλεύουν να μείνουν στην πατρίδα τους και να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους, όπως και την αδιανόητη συμψήφηση των εντελώς αντίθετων όρων πρόσφυγας + μετανάστης, δίνοντας στο ένα τις ιδιοτητες του άλλου (δηλ ο πρόσφυγας ( που κλαίει την πατριδα του) ΘΕΛΕΙ να μεινει για πάντα αλλού “στην δευτερη πατρίδα” κι οχι να γυρίσει το συντομότερο δυνατον οταν είναι ασφαλές, ενώ ο μετανάστης (απο επιλογη) ειναι αυτοματα κατατρεγμένος και δικαιούται άσυλο, άρα ειναι 2 οροι για το ιδιο πράγμα. Δες εδώ https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/gunaikes-entopizoun-simeia-sto-kentro-tis-athinas-opou-tha-mporousan-na-biosoun-sexoualiki-parenoxlisi-eikones/ την επιλεγμένη επιδοτούμενη “δράση” που μιλά για “ εκτοπισμένους και ανιθαγενείς πληθυσμούς και των κοινοτήτων υποδοχής τους” αυτο ειμαστε οι ιθαγενείς: κοινότητες υποδοχής μεταναστών και τπτ άλλο. με “τοπικές διοικήσεις” και οχι κρατικές κυβερνήσεις, που έλεγε το οπενμπορντάκικο κομμα “βολτ ελλάδας” στο twitter πριν το κράξουνε.

Και αφού έγραψα πάλι κείμενο-τερας(τιο) να σε γλυκάνω με κάτι όμορφο: Σαρακοστή στην Ιερά Μονή Ορους Σινά (+ αδελφική φιλία αιώνων μεταξύ Ελληνορθόδοξων μοναχών και Βεδουΐνων Μουσουλμάνων)

https://www.gastronomos.gr/topikes-kouzines/sarakosti-stin-iera-moni-oroys-sina-mia-koyzina-taxidi-stoys-aiones/191770/ “

ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

Re: Χαίρομαι που αποσαφήνισες την τοποθέτησή σου! Δυστυχώς λες σκληρές αλήθειες, και πρέπει να στο πω, με τρόπο που είναι too much, ιδίως για το περιβάλλον του tumblr, αλλά πιστεύω αν κάποιος διαβάσει τα λόγια σου με προσοχή θα δει ότι απλώς περιγράφεις ιστορικά γεγονότα. 

Δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο απλά να σχολιάσω μόνο ότι διαβάζοντας για την Πράσινη Πορεία, τα Ηνωμένα Έθνη λέει καταδίκασαν το Μαρόκο για αυτήν τους την τακτική. Από την άλλη, είναι και το γεγονός ότι η Ισπανία έφευγε σταδιακά από εκείνα τα μέρη ως πρώην αποικιοκράτις που σημαίνει ότι το όλο γεγονός ίσως ήταν πιο γκρίζο από την τακτική του Ερντογάν εναντίον των νομίμων συνόρων της Ελλάδας που ήταν ξεκάθαρα υβριδικός πόλεμος. Από πολλές απόψεις πιο ανήθικος ίσως από αυτόν των Μαροκινών αφού α) ο άμαχος πληθυσμός ήταν όλοι άσχετοι μετανάστες, ούτε καν Τούρκοι της ανατολικής Θράκης ας πούμε, β) ο Τουρκικός στρατός εξόπλισε μετανάστες άμαχους και του έβαλε να παραβγούν με τον Ελληνικό στρατό ενώ αυτός έστεκε πίσω, γ) η Τουρκία εξαπάτησε τους μετανάστες στέλνοντας τους μηνύματα ότι η Ελλάδα άνοιξε τα σύνορα!!! Ήταν ξεκάθαρα μη συμβατική εισβολή με την οποία επιχειρούσαν να ελέγξουν τα αντανακλαστικά της Ελλάδας και να εκβιάσουν την Ευρώπη, διατεθειμένοι να εξαπατήσουν και να θυσιάσουν χιλιάδες ανθρώπων στην πορεία. Είναι φοβερό πως για αυτό δεν άνοιξε μύτη. Δε νομίζω να υπέστη η Τουρκία καμιά κύρωση. Και μετά από κανένα δίμηνο το όλο θέμα είχε ξεχαστεί, όχι μόνο παγκοσμίως, αλλά και στην Ελλάδα!!! Είναι πραγματικά κουλό. Και σίγουρα κάποια από όσα κατηγορείται η Ελλάδα έχουν βάση στο μεταναστευτικό (π.χ βία, άθλιες συνθήκες στα κέντρα) αλλά το ότι είναι η Τουρκία που κάνει κυρίως την καμπάνια δυσφήμισης είναι για γέλια και για κλάματα. 

Αυτήν την απορία με τα υπέρογκα κόστη της παράνομης μετανάστευσης την έχω κι εγώ. Αλλά νομίζω δεν έχει να κάνει με τα οικονομικά τόσο, πέρα από την εξαπάτηση από διακινητές, οι χώρες - προορισμοί κάνουν δύσκολη την νόμιμη είσοδο, ζητώντας χαρτιά για τα οποία κάποιοι ίσως χρειάζονταν να περάσουν χίλια κύματα τόσο από τη δική τους γραφειοκρατία όσο και από αυτή της χώρας προορισμού. Πρέπει να προσκομίζουν χαρτιά τύπου ότι έχουν ικανή ταξιδιωτική ασφάλιση, ότι έχουν σταθερό εισόδημα, ότι έχουν ήδη κάνει συμβόλαια εργασίας στην χώρα προορισμού και άλλα τέτοια που μπορεί να είναι πολύ δύσκολα για τους μικρομεσαίους φτωχών ασιατικών ή αφρικανικών χωρών. Μπορεί δηλαδή αυτοί να έχουν και να δίνουν την περιουσία τους στους διακινητές, αλλά ουσιαστικά από εκεί και έπειτα (νομίζουν ότι) ξεμπερδεύουν χωρίς την χαρτούρα που μπορεί να θέλει μήνες ή χρόνια, ή που μπορεί εξ ορισμού να μην μπορούν να προσκομίσουν. Έπειτα σίγουρα η πλειονότητα είναι οικονομικοί μετανάστες, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εντελώς άποροι. Μπορεί απλά να σημαίνει ότι δε βλέπουν μακροπρόθεσμο μέλλον στην χώρα τους. Κάτι τέτοιο μπορείς να πεις και για το brain drain των Ελλήνων μεταναστών - οι περισσότεροι δεν είναι άποροι του τύπου “κυριολεκτικά δεν έχω να φάω” αλλά φεύγουν για μακροπρόθεσμα καλύτερες αποδοχές και συνθήκες εργασίας. Είναι το ίδιο πράγμα περίπου με την ��ιαφορά ότι ως μέλος της ΕΕ, οι πολίτες της Ελλάδας δεν έχουν κανέναν λόγο να δελεαστούν από την παράνομη μετανάστευση. Αλλά σε εκείνες τις χώρες υπάρχει και τεράστια επιρροή και εκμετάλλευση από τους διακινητές ούτως ή άλλως. 

Και η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι υπερβάλλεις για τον ορισμό του ιθαγενούς από τον ΟΗΕ αλλά είχες δίκιο λολ

Ο ΟΗΕ αναφέρεται αποκλειστικά σε μειονοτικούς ιθαγενείς, δεν φαίνεται να εξετάζει καμία άλλη περίπτωση.

Τέλος πάντων, το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική. Γνώμη μου είναι ότι η ρίζα αυτής της πολιτικής ήταν σωστή αρχικά αλλά όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους, χάνεται πλέον η ισορροπία. Δηλαδή προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους ευάλωτους εναντίον των ισχυρών εκμεταλλευτών αλλά έχουν αρχίσει να χάνουν τον έλεγχο του τρόπου εφαρμογής της δικαιοσύνης με αποτέλεσμα να δράττονται των ευκαιριών ψευδώς ευάλωτοι ή να πλήττονται οι ανίσχυροι που τσουβαλιάζονται με τους κακούς ισχυρούς. Και εν τέλει νομίζω πάλι οι πλούσιοι λευκοί βγαίνουν κερδισμένοι. Πχ το λευκό πλούσιο Χόλιγουντ κερδίζει δίνοντας την ψευδαίσθηση σε Αφροαμερικανούς πολίτες ότι αναγνωρίζει το στίγμα τους στην παγκόσμια ιστορία και προστατεύει τα δικαιώματά τους παρουσιάζοντας ευρωπαικές ιστορικές προσωπικότητες ως αφρικανικές (ενώ παράλληλα δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για την πραγματική και ενδιαφέρουσα ιστορία της Αφρικής). Ξέρουν ότι κάποιοι πολίτες έχουν ανάγκη μια τέτοια δικαίωση (και την έχουν τόσο ανάγκη που αρκετοί αρκούνται και στην ανιστόρητη δικαίωση) και είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για αυτήν και το εκμεταλλεύονται. Για το πρόσκαιρο οικονομικό κέρδος και το καλό ίματζ η Δύση αποσταθεροποιεί την ισορροπία, όπως είπα, με ταχύτητα που δεν είναι βιώσιμη. Οπότε πιστεύω εν καιρώ κάτι θα γίνει 100%, ας ελπίσουμε ό,τι γίνει να είναι σύντομο και όσο πιο ειρηνικό γίνεται τόσο για την Δύση όσο και την Ανατολή. 

Αλλά ας τα ξεχάσουμε αυτά τα καταθλιπτικά και θέλω να απέχω λίγο από πολιτικά /ιδεολογικά ποστ και όλο δέχομαι βομβαρδισμούς χαχαχαχ όχι μόνο από σένα δηλαδή

Το άρθρο του Γαστρονόμου ήταν όντως ανακούφιση :D

Φοβερό άρθρο και φωτογραφικό υλικό!

https://www.gastronomos.gr/topikes-kouzines/sarakosti-stin-iera-moni-oroys-sina-mia-koyzina-taxidi-stoys-aiones/191770/

[marias-wonderland]

αγαπημένο μου πόσσουμ. κυριολεκτικά είχα κλείσει το λάπτοπ αλλά είχα ξεχάσει να σου στείλω, οπότε, 4 τα ξημερώματα, σου στέλνω. δεν μιλήσαμε πολύ σήμερα, και μου έλειψες λιγάκι. έκανα μεγάλη σαβούρα σήμερα πολύ μεγάλη και πραγματικά νιώθω ότι θα με σκοτώσεις στον ύπνο μου. παρ'όλα αυτά, χάρηκα όπως το μόνο όταν είδα το γατάκι σου! βελτιώνεσαι γρήγορα και σταθερά, και αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις! αυτό έχει σημασία! είμαι πολύ περήφανος για σένα.

ελπίζω να σε χαροποιούν οι "επιστολές" μου αυτές, τις εμπνεύστηκα από αυτές που είχες γράψει εσύ, και χαίρομαι πολύ να τις γράφω!!!

Sing me a song, you're a singer

Do me a wrong, you're a bringer of evil

The devil is never a maker

The less that you give, you're a taker

So it's on and on and on, it's Heaven and Hell Oh well

Ξυπνησα στις 5 το πρωι και δεν μπορω να ξαναπεσω...

Τουλάχιστον ξυπναω και ξερω πως θα λαβω τις ερωτικες επιστολες ενος ανθρώπου που εμπνευστηκε απο εναν φανταστικό κανιβαλο δολοφονο ( everything seems normal to me).

Α μπα, δεν σκοτωνω κοσμο στον υπνο του, που ειναι η χαρά να τους ακουσεις να παρακαλουν για τη ζωη τους;;;

Φαε και λιγη σαβουρα μωρε, μια ζωη την εχουμε...

Επισης μη λες οτι χαίρεσαι με το να βλεπεις το "γατάκι" μου... ακουγεται καπως xD πες πως χαρηκες οταν ειδες την κεντητή δημιουργία μου!

The lover of life's not a sinner The ending is just a beginner The closer you get to the meaning The sooner you'll know that you're dreaming So it's on and on and on, oh, it's on and on and on It goes on and on and on, Heaven and Hell

(Οι 4 πρωτες γραμμες ειναι απο τις πιο όμορφες γραμμες που εχω ακουσει σε τραγούδι)

[lina-ntalagianni]

Φιλοζωία

«Tο μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», είχε πει κάποτε ο Mahatma Gandhi, ο Ινδός πολιτικός, στοχαστής και ακτιβιστής. Κι αν κρίνουμε από τον τρόπο που η ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζει το μείζον ζήτημα του ραγδαία αυξανόμενου αδέσποτου πληθυσμού, τότε βρίσκει κατά μία έννοια εξήγηση το γιατί εκφυλιζόμαστε όλο και περισσότερο καθημερινά.

Για τους περισσότερους, ο όρος "φιλοζωία" παραπέμπει σε μια καλοκάγαθη και κάπως ιδιότροπη στάση ζωής. Παρουσιάζεται ως η υπέρμετρη συναισθηματική προσκόλληση στα ζώα, συνήθως στα ζώα συντροφιάς, στα γατάκια και στα σκυλάκια. Η Πολιτική Φιλοζωία βρίσκεται πέραν αυτής της καλοπροαίρετης συμπεριφοράς.

Η προστασία των ζώων, η ευημερία τους και η απελευθέρωσή τους από τον ανθρώπινο ζυγό θα κρίνουν εντέλει εάν θα έχουμε πόλεμο ή ειρήνη, δημοκρατία ή αυταρχισμό, ευημερία ή φτώχεια.

Αυτός ο ισχυρισμός μοιάζει σίγουρα υπερβολικός. Δεν πατάει σε καμία εμπειρία μας. Δεν αποδεχόμαστε εύκολα πως η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα είναι σημαντική για την πολιτική. Συνηθίσαμε τα ζώα στο περιθώριο, σαν χνουδωτά αποκούμπια, σάκους πρώτων υλών και αξιοθέατα. Αυτός ίσως να είναι ο κόσμος που κληρονομήσαμε. Αλλά δεν είναι εκείνος που θα παραδώσουμε. 

 Υποχρεωτική για κάθε Δήμο η δημιουργία Δημοτικών κτηνιατρείων για τις στειρώσεις όλων των αδέσποτων του κάθε Δήμου αλλά και δεσποζόμενων των κατηγοριών ,που αναφέρει ο σημερινός νόμος, με ένα τουλάχιστον δημοτικό κτηνίατρο ανάλογα με την έκταση του Δήμου και του αριθμού του αδέσποτου πληθυσμούν, με χώρους ανάνηψης, περίθαλψης και επιπλέον χώρους προσωρινής φιλοξενίας ( έως 40 ) κάποιων ιδιαίτερων περιπτώσεων αδέσποτων ζώων, όπου τα ζώα θα στειρώνονται συνέχεια, με σύστημα και καθημερινά.

Την ίδρυση Σώματος Αστυνομίας Ζώων σε όλη την επικράτεια , ώστε η όποια νομοθεσία για τα ζώα να τηρείται και να ελέγχονται για την εφαρμογή της οι πάντες , πράγμα που σήμερα δεν γίνεται φυσικά .

Οι κατηγορίες , κυνηγοί, κτηνοτρόφοι, παράνομοι εκτροφείς και κτηνίατροι ,που συμβάλλουν ιδιαίτερα και καταλυτικά στη συνεχή ροή αδέσποτων θα πρέπει με συγκεκριμένα μέτρα, να σταματήσουν να «γεννούν « αδέσποτα .

Μέτρα αποφασιστικά και αποτελεσματικά κατά τη μάστιγας της παράνομης εισαγωγής και εκτροφής εκατοντάδων χιλιάδων ζώων συντροφιάς

Υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία και η ενημέρωση.

Γενναίες χρηματοδοτήσεις των Δήμων στη βάση των πραγματικών αναγκών τους και όχι ψίχουλα για νάχουν να λένε οι αρμόδιοι υπουργοί και προσλήψεις κατάλληλου προσωπικού.

Χωρίς αυτά τα σημεία ο φαύλος κύκλος θα συνεχιστεί , όσο ακολουθούνται οι ίδιες αποτυχημένες πολιτικές δεκαετίες τώρα .

Είναι τεράστια ανάγκη να αντιληφθούν τα πολιτικά κόμματα, ειδικά αυτά που πρεσβεύουν την Αριστερά, ειδικά αυτά που μιλούν για οικολογία, ότι το φιλοζωικό κίνημα μπορεί και πρέπει να εκπροσωπηθεί από αυτά. Η φιλοζωία πρέπει να αποκτήσει πολιτικό πρόσημο, όχι ως σφραγίδα προσεταιρισμού, αλλά ως ταυτοτικό στοιχείο.

Κάθε μέλος, κάθε στέλεχος, πρέπει να ανοίξει τα μάτια και τα αυτιά του στην πραγματικότητα.

- Να συμμετάσχει στις φιλοζωικές οργανώσεις της κάθε περιοχής.

- Να συμμετάσχει σε συναντήσεις, ει δυνατόν.

- Να αφουγκραστεί, να ακούσει, να μελετήσει τις ανάγκες του χώρου και τα προβλήματα που προσπαθεί να επιλύσει.

- Να κοιτάξει τη νομοθεσία και να εντοπίσει τα φοβερά ελλείμματα.

- Να καταθέσει προτάσεις, έχοντας συζητήσει, έχοντας ακούσει, έχοντας δει.

 Ο φιλοζωικός χώρος πρέπει να βρει τη φωνή και το βήμα λόγου που του αξίζει. Και δεν πρέπει με τίποτα να αφεθεί μελλοντικά βορά σε ένα επικίνδυνο φασιστικό μόρφωμα, που θα τον εκμεταλλευτεί και θα τον χρησιμοποιήσει ως φερετζέ της μισανθρωπιάς του.

 Οι εισαγγελείς Πρωτοδικών θα πρέπει να ακολουθούν την αυτόφωρη διαδικασία, εφόσον συντρέχουν οι όροι, όταν διαπιστώνονται παραβάσεις, ειδικά περιπτώσεις βασανισμού, κακοποίησης, κακής και βάναυσης μεταχείρισης οποιουδήποτε είδους ζώου, καθώς και οποιαδήποτε πράξη βίας κατ’ αυτού, ιδίως δηλητηρίαση, κρέμασμα, πνιγμός, κάψιμο, σύνθλιψη και ακρωτηριασμός.

Να επιστήσετε την προσοχή στις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων της περιφέρειάς σας για την τήρηση των υποχρεώσεών τους, για την περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς, όπως αυτές ειδικότερα ορίζονται στο άρθρο 9 του ως άνω νόμου.

, να αφαιρείται προσωρινά ή οριστικά το ζώο συντροφιάς ή ζώο άλλης κατηγορίας από την κατοχή του και το ζώο να παραδίνεται στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων του αρμόδιου δήμου ή σε ενδιαφερόμενη φιλοζωική εταιρεία ή σωματείο. Αν, δε, η μεταχείριση του ζώου είναι ιδιαίτερα σκληρή και βάναυση και προκάλεσε ιδιαίτερο πόνο ή φόβο στο ζώο, την οριστική αφαίρεση και να απαγορεύετε την απόκτηση άλλου ζώου από τον παραβάτη.

Επισημαίνεται, δε, η σημασία και η σοβαρότητα των ως άνω θεμάτων που αφορούν στην προστασία των ζώων και η ιδιαίτερη επιμέλεια των αρμοδίων αρχών, για την αποτροπή περιπτώσεων κακοποίησης και βασανισμού ζώων, δεδομένου ότι συνδέεται η εκδήλωση αυτών των φαινομένων άμεσα και με τη γενικότερη εκδήλωση εγκληματικότητας, αφού η σχέση κακοποίησης ζώων ειδικά με την παιδική κακοποίηση και όχι μόνο, είναι γνωστή και τεκμηριωμένη, από αρκετά χρόνια.

Ειδικά στις ΗΠΑ τα εγκλήματα κατά των ζώων διερευνούνται με μεγάλη προσοχή και χρησιμοποιούνται ως εργαλείο ανίχνευσης κακοποίησης παιδιών και άλλων ευάλωτων ατόμων.

 «Να αγαπάτε τα ζώα. Ο Θεός τους έδωσε λίγη νοημοσύνη κι ασυννέφιαστη χαρά. Μην την καταστρέφετε, λοιπόν, μην τα βασανίζετε, μην αφαιρείτε τη χαρά τους, μην πάτε ενάντια στη σκέψη του Θεού. Ανθρωπε, μην επαίρεσαι αντίκρυ στα ζώα: αυτά είναι αναμάρτητα, μα εσύ, με όλο σου το μεγαλείο, ρυπαίνεις τη Γη με την εμφάνισή σου κι αφήνεις τα σαπρά σου ίχνη».

- Φ. Ντοστογέφσκι, Αδερφοί Καραμαζόφ.

[notonlymaths]

Μία Πρόσθεση χωρίς Τέλος

Πόσο καλά γνωρίζετε την πρόσθεση; Σίγουρα όχι όσο νομίζετε... #μαθηματικά #aftermathsgr

Είναι γνωστό ότι οι μαθηματικοί έχουν άπειρους φίλους – τουλάχιστον έτσι μου λένε. Ένας μαθηματικός, λοιπόν, μπαίνει σε ένα μπαρ. Κάθεται σε ένα σκαμπό στη μπάρα και βλέπει έναν άνθρωπο σκυμμένο πίσω από αυτή. Σκεπτόμενος ότι, του κερατά, θα δουλεύει εκεί, τον ενημερώνει ότι θα έρθει η άπειρη παρέα του σε λίγο να πιούνε μπύρες: Πόσες να φέρω; Κοίτα, δεν είμαστε για πολλά σήμερα. Μία σε μένα,…