#πρωθυπουργού
Explore tagged Tumblr posts
Text
Σεισμός από την αποκάλυψη του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ: Ο Νετανιάχου προσπαθεί να επισπεύσει τον ερχομό του Αντιχρίστου Τρομακτικ�� όσο και Αποκαλυπτική παραδοχή από τ. Πρωθυπουργό του Ισραήλ. Υπουργοί κοντά στον Μπενιαμίν Νετανιάχου θα ήθελαν να πυροδοτήσουν μια κλιμάκωση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή για να επισπεύσουν την άφιξη του «Μεσσία» (Αντίχριστος/Dajjal), δήλωσε ο πρώην πρ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/seismos-apo-tin-apokalypsi-toy-proin-prothypoyrgoy-toy-israil-o-netaniachoy-prospathei-na-epispeysei-ton-erchomo-toy-antichristoy/
#ΝέαΤάξη#ΝέαΤάξηΠραγμάτων#αντιχρίστου#από#ΑΠΟΚAΛΥΨΗ#επισπεύσει#ερχομό#Ισραήλ#να#Νετανιάχου#προσπαθεί#πρώην#πρωθυπουργού#σεισμός#την#τον#του
0 notes
Text
ΣΤΑΜΑ: Χαιρετίζουμε την επίσημη αναγνώριση της συμβολής της βραχυχρόνιας μίσθωσης στην εθνική οικονομία
Το περασμένο Σαββατοκύριακο παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον τις δηλώσεις και τη συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, τονίζει σε δήλωσή του ο Σύνδεσμος εταιρειών Βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων STAMA Greece. Τα συμπεράσματά μας μετά τις Εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ συνοψίζονται ως εξής: Χαιρετίζουμε τα κίνητρα στους ιδιοκτήτες ακινήτων: Η τριετής απαλλαγή από τη φορολόγηση των εσόδων…
0 notes
Text
Κύριε Πρωθυπουργέ και συντοπίτη μας, Επειδή η κατάσταση πλέον έχει ξεπεράσει τα όρια του εμπαιγμού και της κοροϊδίας και αγγίζει αυτά της ΞΕΦΤΙΛΑΣ
οι αστυνομικοί διαμαρτύρονται στη Θεσσαλονίκη Ακούγοντας τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού της Χώρας κ. Κυριάκου ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ στα πλαίσια της 88ης Δ.Ε.Θ. για παροχές, αυξήσεις, κίνητρα, κράτος δικαίου, ισονομίας και πρόνοιας, αναρωτιόμαστε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας αν ζούμε και εργαζόμαστε σε αυτή τη χώρα ή μήπως έχουμε έρθει ουρανοκατέβατοι από κάποια άλλη Ήπειρο ή ακόμα και…
0 notes
Text
Γιάννης Μαρής: Η ζωή του κορυφαίου αστυνομικού συγγραφέα που πέθανε σαν σήμερα
«Έγραφε για να είναι δημοφιλής»
Ο γιος του συγγραφέα Γιάννη Μαρή αποκαλύπτει σημαντικές στιγμές από τη ζωή του πατέρα του.
Λαμπρινή Κουζέλη, ΤΟ ΒΗΜΑ: 17/04/2011.
Όταν ήμουν πολύ μικρός νόμιζα ότι υπάρχουν τρία είδη γραμμάτων: τα κεφαλαία, τα μικρά και τα γρήγορα. Αυτά ήταν τα γράμματα του πατέρα μου. Ήταν πολύ δυσανάγνωστα και όταν τον ρωτούσα τι γράμματα είναι αυτά, μου έλεγε "γρήγορα"» λέει ο Άγγελος Τσιριμώκος για τον πατέρα του Γιάννη Τσιριμώκο, γνωστότερο ως Γιάννη Μαρή και εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα.
Μόνιμος κάτοικος Βρυξελλών από τη δεκαετία του 1980, όπου εργάζεται ως μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Άγγελος Τσιριμώκος βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα για να παραστεί στην ημερίδα της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας που ήταν αφιερωμένη στον πατέρα του. Τον συναντήσαμε στο πατρικό του σπίτι, στην πλατεία Κολιάτσου, και μας ξενάγησε στο γραφείο του Μαρή, που «είναι σχεδόν όπως το άφησε» όταν πέθανε το 1979.
Όταν ξυπνούσε έγραφε πυρετωδώς, συντροφιά με ένα πακέτο τσιγάρων Άσσος και ένα τσάι «καφέδες έπινε πολλούς στην εφημερίδα». Έγραφε πάντοτε στο χέρι με μπλε στυλό Βic- δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γραφομηχανή.
Δραστήριος δημοσιογράφος και παραγωγικότατος συγγραφέας, ο Γιάννης Τσιριμώκος συνταξιοδοτήθηκε μόλις έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του. Στα παιδικά του χρόνια ο Άγγελος θυμάται ότι ο πατέρας του «ήταν πάντοτε πολύ απασχολημένος». Συνεργάτης πολλών εφημερίδων στη διάρκεια της καριέρας του, της «Μάχης», του «Ελεύθερου Λόγου», της «Αθηναϊκής» και αργότερα της «Ακροπόλεως» και της «Απογευματινής», σε διάφορα πόστα, έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι.
«Τότε δεν καταλάβαινα τι δουλειά έκανε στην εφημερίδα, διότι έκανε πολλές δουλειές και δεν ήταν όλα τα κείμενά του ενυπόγραφα. Όταν ήμουν πολύ μικρός έκανε και τυπογραφείο, επιμέλεια δηλαδή, και γύριζε στη μία και στις δύο το πρωί. Μεγάλωσα με το "Σςςς,ο μπαμπάς γύρισε πολύ αργά και κοιμάται". Ο ύπνος του πατέρα μου ήταν ιερός και προσέχαμε όλοι να μην τον ταράξουμε».
Όταν ξυπνούσε έγραφε πυρετωδώς, συντροφιά με ένα πακέτο τσιγάρων Άσσος και ένα τσάι «καφέδες έπινε πολλούς στην εφημερίδα». Έγραφε πάντοτε στο χέρι με μπλε στυλό Βic- δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γραφομηχανή. «Όταν έγραφε όμως σενάριο για ταινία, προσλάμβανε μια εκπαιδευμένη δακτυλογράφο και της υπαγόρευε το κείμενο, επειδή έπρεπε να είναι γραμμένο βάσει συγκεκριμένων τεχνικών προδιαγραφών».
Στην πλάτη του γραφείου η βιβλιοθήκη φιλοξενεί τα βιβλία του Μαρή και της συζύγου του, της μεταφράστριας Αθηνάς Ζαφειρίου. Σε πολλά, τα αρχικά εξώφυλλα έχουν αντικατασταθεί από δερμάτινη βιβλιοδεσία που στο κάτω μέρος της ράχης φέρει τα αρχικά του: Ι. Τ. Στη βιβλιοθήκη στον τοίχο δεξιά βρίσκονται αραδιασμένες φωτογραφίες της οικογένειας. «Δεν είχε καθόλου προσωπικά αντικείμενα και ενθύμια από την παιδική του ηλικία όταν παντρεύτηκε τη μητέρα μου, είχε μονάχα ένα πακετάκι με πέντε- δέκα φωτογραφίες». Ανάμεσα σε αυτές και μία που κάποιος έβγαλε στον «Γιάννη του Βουνού» στην Κατοχή, στα χρόνια της αντίστασης του ΕΑΜ.
Δεν ήθελε να εκτεθεί ως Τσιριμώκος
Γόνος της πολιτικής οικογένειας των Τσιριμώκων από τη Φθιώτιδα, δεύτερος εξάδελφος του γνωστού πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Ηλία Τσιριμώκου, με τον οποίο ήταν στενά δεμένοι, πλαισίωσε με άλλους το κόμμα της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας που ίδρυσε ο Ηλίας με τον Αλέξανδρο Σβώλο το 1941, το μετέπειτα Σοσιαλιστικό Κόμμα- ΕΛΔ. Ο ίδιος όμως μετά τον πόλεμο δεν ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. «Αφενός διότι έκανε οικογένεια και αποφάσισε να μαζευτεί» λέει ο Άγγελος, «αφετέρου γιατί είχε απογοητευτεί από τις εξελίξεις. Σοσιαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα δεν υπήρχε πια».
Οι επαφές με τους παλιούς συντρόφους όμως συνεχίζονταν. Οι επισκέψεις στον Αλέξανδρο και στη Μαρία Σβώλου ήταν συχνές. «Η μητέρα μου έλεγε πως ό,τι ήξερε από πολιτική το έμαθε από τις κουβέντες που άκουγε στο σπίτι του Σβώλου». Στις φιλικές συναντήσεις στο σπίτι του Μαρή ο Άγγελος ρουφούσε τις κουβέντες των μεγάλων: «Μου άρεσε να κάθομαι και να ακούω όσα έλεγαν. Μπορεί η κουβέντα να ξεκινούσε από τον καιρό,αλλά κατέληγε πάντοτε στο πώς τα έκανε θάλασσα η Αριστερά στην Ελλάδα, γιατί έχασε ενώ δεν θα μπορούσε να είχε χάσει». Ανάμεσα στους φίλους η συγγραφέας Άλκη Ζέη, συμμαθήτρια και στενή φίλη της Αθηνάς Ζαφειρίου, και η αδελφή της Ελένη Κόκκου, στο πατρικό των οποίων η Αθηνά γνώρισε τον Γιάννη Μαρή.
Τότε βέβαια δεν λεγόταν ακόμη Μαρής. «Το ότι υιοθέτησε φιλολογικό ψευδώνυμο μου φαινόταν φυσικό.Γιατί όμως Μαρής και όχι κάποιο άλλο; Κάποτε τον ρώτησα. Μου απάντησε ότι ούτε ο ίδιος ήξερε, ίσως όμως υποσυνείδητα είχε κάποια σχέση με το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν το γένος Μακρή» «Με αυτό υπέγραφε όταν πρωτοδημοσίευσε σε συνέχειες το "Εγκλημα στο Κολωνάκι" στο περιοδικό "Οικογένεια". Ίσως φοβόταν ότι δεν θα ήταν καλό και δεν ήθελε να εκτεθεί ως Τσιριμώκος. Το περιοδικό έκλεισε προτού ολοκληρωθεί το αφήγημα, αλλά έφτασαν τόσα γράμματα στη σύνταξη ρωτώντας ποιος ήταν ο δολοφόνος που κατάλαβε ότι το μυθιστόρημα είχε επιτυχία, και το εξέδωσε σε βιβλίο».
Έκτοτε η επιτυχία ήταν δεδομένη. Ένιωθε να τον εκτιμούν; «Είχε το αίσθημα ότι είχε δουλέψει σκληρά και είχε ανταμειφθεί γι΄αυτό. Δεν άκουσα ποτέ να εκφράζει πικρία ή ενόχληση από δυσμενή κριτική, εκτός από μία φορά, όταν κάποιος είχε γράψει ότι τα βιβλία του είναι για την τουαλέτα». Ο ίδιος θεωρούσε ότι τα κείμενά του εντάσσονταν στη λεγόμενη «λαϊκή λογοτεχνία»; «Είχε επίγνωση ότι έγραφε για να είναι δημοφιλής. Δεν επεδίω��ε την εκζήτηση, έγραφε για να διαβάζεται από ευρύτερο κοινό και ήθελε -τον είχα ακούσει να το λέει- να γίνεται προσιτός στον λαό και, ει δυνατόν, να τον "ανεβάζει" και λίγο, να μαθαίνει κάτι από το έργο του. Αυτή βεβαίως ήταν η άποψή του για τον ρόλο της λογοτεχνίας γενικά, όχι μονάχα για το δικό του έργο».
Ο αστυνόμος Μπέκας έμεινε αμετάφραστος
Τα μυθιστορήματά του τα αγάπησαν πολλοί και για τα ελληνικά τους. «Υπήρξαν επανειλημμένως ξένοι που έμεναν στην Ελλάδα και είχαν διαβάσει τα βιβλία του επειδή κάποιος τούς τα σύστησε ως καλό δείγμα ελληνικών για όποιον θέλει να μάθει τη γλώσσα. Διότι,μπορεί ο Καζαντζάκης να είναι 100 φορές μεγαλύτερος συγγραφέας από τον πατέρα μου, αλλά κάποιον που μαθαίνει ελληνικά, αν ξεστομίσει σε προφορική συζήτηση λέξεις που διάβασε στον Καζαντζάκη, θα τον κοιτάξουν σαν περίεργο ζώο. Τα ελληνικά του πατέρα μου ήταν τα ελληνικά που ομιλούνταν στην Αθήνα του '50 και του '60».
Ορισμένοι από τους αλλόγλωσσους αναγνώστες του μετέφρασαν βιβλία του και τα πρότειναν σε εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού. Κυκλοφορεί μονάχα ένα έργο του Μαρή στα εβραϊκά, τρία στα ρουμανικά και το Καλοκαίρι του φόβου στα βουλγαρικά. «Έχω ακόμη τα δακτυλόγραφα τέτοιων μεταφράσεων. Δεν κατάφερε κανείς να πείσει εκδοτικούς οίκους μεγάλων γλωσσών να τα εκδώσουν».
Απολαυστικός ομιλητής και σινεφίλ
Ευπροσήγορος και απολαυστικός ομιλητής, ο Μαρής ήταν περιζήτητος σε συντροφιές. Οσο για την ευρυμάθειά του, αυτή ήταν εντυπωσιακή, λένε όσοι τον γνώριζαν.
Άκουγε πολύ ραδιόφωνο, αλλά φιλόμουσος δεν ήταν. Αγαπούσε όμως τη ζωγραφική.
Σηκώνοντας το βλέμμα από το γραφείο του, έβλεπε απέναντι, πάνω από το τζάκι, την «Ελληνίδα χωρική» του Αλέκου Κοντόπουλου, δώρο του καλλιτέχνη στον φίλο του Γιάννη Μαρή- είχε φιλοτεχνήσει μάλιστα πολλά από τα εξώφυλλα των βιβλίων του για τη λευκή σειρά των εκδόσεων Ατλαντίς τη δεκαετία του 1970. Ο Μαρής λάτρευε τον κινηματογράφο.
«Επειδή ως δημοσιογράφος είχε "ελευθέρας", πήγαινε να δει μια ταινία έστω και στο τέλος, για μισή ώρα, φεύγοντας από την εφημερίδα. Το 1978, όταν είχα επιστρέψει από τις σπουδές μου στην Αμερική για το στρατιωτικό μου στην Ελλάδα, είδαμε μαζί όλες τις ταινίες που κυκλοφορούσαν» θυμάται ο γιος του Άγγελος. Επιτέλους, λίγος χρόνος με τον πατέρα. Ο Μαρής είχε πάρει σύνταξη το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς.
«Ήθελε να γράψει για τον Μακάριο και την Αντίσταση»
�� φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος ήταν για τον Μαρή το πρόσχημα για να αποδώσει την ατμόσφαιρα και τα ήθη της μεταπολεμικής Ελλάδας, αποτυπώνοντας τις εύθραυστες μετεμφυλιακές ισορροπίες σε ένα περιβάλλον κοσμοπολίτικο όπου το πολυτελές συναντάται με το λαϊκό. Έγραψε κοινωνικό μυθιστόρημα με στοιχεία ερωτικού θρίλερ, όπου παρελαύνουν «κακοί» μαυραγορίτες και δωσίλογοι, αλλά πολιτικό μυθιστόρημα δεν έγραψε.
«Φιλοδοξούσε να γράψει με την ησυχία του, όταν θα έπαιρνε σύνταξη, ένα βιβλίο αστυνομικό μεν αλλά εμπνευσμένο από τις απόπειρες δολοφονίας κατά του Μακαρίου, βασισμένο σε ιστορικά τεκμήρια. Ήθελε επίσης να γράψει ένα μυθιστόρημα για την Αντίσταση όπως την είδε και την έζησε, και με βάση το αρχείο του Ηλία Τσιριμώκου που είχε παραλάβει, με τον αυτονόητο σχεδόν τίτλο "Η προδομένη Αντίσταση". Αυτά ήταν τα πιο σοβαρά βιβλία που θα έγραφε, αλλά δεν πρόλαβε να τα ξεκινήσει» λέει ο Άγγελος Τσιριμώκος.
Χειρόγραφα δεν υπάρχουν. Σημειώσεις δεν κρατούσε», λέει ο Άγγελος.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
11 notes
·
View notes
Text
youtube
Επιστρέφοντας στη Villa Amalias και τη μεγαλύτερη πορεία αντιεξουσιαστών που έχει καταγραφεί στον ελλαδικό χώρο (Βίντεο) Σαν σήμερα, 9 Γενάρη 2013: Υπάρχουν κάτι ξημερώματα…
“Λίγα σκόρπια λόγια, λίγες ανάκατες λέξεις για εκείνο το ξημέρωμα της 9ης Γενάρη 2013 που 92 σύντροφοι και συντρόφισσες καταστήσαμε το «αδιανόητο» σε χειροπιαστή πραγματικότητα. Για εκείνο το ξημέρωμα που το ξυπνητήρι δεν ήχησε σαν καταναγκασμός αλλά σαν προσκλητήριο για την επιβεβαίω��η της κυριολεξίας των ιδεών μας, των πράξεων μας, της ίδιας της ζωής μας. Για εκείνα τα γοργά βήματα προς τη Βίλα Αμαλίας που τα κάναμε σχεδόν χωρίς να πατάμε στο έδαφος. Για την ευχαρίστηση που γεμίσαμε μόλις αντιληφθήκαμε ότι ναι τα καταφέραμε να πιάσουμε στον ύπνο τους ένοπλους φρουρούς της αστικής νομιμότητας. Για την ικανοποίηση που νοιώσαμε εκείνες τις 2 ώρες που βρεθήκαμε και πάλι μέσα στο Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος. Για τα γρυλίσματα των ματατζήδων και των δελτάδων μόλις συνειδητοποίησαν το κάζο που είχαν πάθει και το οποίο προσπάθησαν να επουλώσουν με ότι είχαν πάνω τους και μέσα τους από βρισιές, απέλπιδες κλωτσιές στις πόρτες, δακρυγόνα και ασφυξιογόνα. Για τις καθαρές κουβέντες που τους ειπώνονταν και σίγουρα θα τις θυμούνται για όλη την υπόλοιπη δολοφονική σταδιοδρομία τους: άντε γεια, εδώ είναι το σπίτι μας, πάρτε τηλέφωνο τον Δένδια, χαιρετίσματα στον Παναγιώταρο. Για την αμηχανία που διακρινόταν κάτω από τις κουκούλες των ρόμποκοπ-εκαμιτών. Για τις συντροφικές αλυσίδες μας, τα αδιάκοπα συνθήματα μας, τα καθαρά βλέμματα μας, τα χαμόγελα μας, τις υψωμένες γροθιές μας προς τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες που βρέθηκαν κοντά μας όταν το κράτος των αφεντικών μας αιχμαλώτισε και μας στοίβαξε στις κλούβες του. Για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κατέλαβαν τα γραφεία της πιο ξεφτιλισμένης εκδοχής της κυβερνώσας «αριστεράς». Για την αυθόρμητη συγκέντρωση στο υπουργείο οικονομικών και τη ματαίωση της φιέστας του ρέιντζερ πρωθυπουργού. Για τη θλίψη στο άκουσμα της εκδικητικής εισβολής στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Για εκείνα τα μερόνυχτα στη γ.α.δ.α που κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσε, ακόμα και αυτή η κτιριακή επιτομή της Εξουσίας, μια δική μας προσωρινή κατάληψη. Για τ’ αστεία μας και τους χαβαλέδες μας που τους δημιουργούσαν εκνευρισμό. Για το αντιφέγγισμα απ’ τα φώτα της Μητρόπολης πάνω στα θολά τζάμια των κρατητηρίων. Για τη μασίφ και περήφανη στάση μας μπροστά σε ένστολους και ασφαλίτες, σε ανακριτές και εισαγγελείς. Για τη χαρά στο άκουσμα κάθε κίνησης αλληλεγγύης που πραγματωνόταν εκτός των τειχών. Για τους δικηγόρους που με ανιδιοτέλεια στάθηκαν στο πλάι μας. Για όλους εμάς, αναρχικούς και κομμουνιστές, αυτόνομους και αντιεξουσιαστές, αδέσποτους και ανέστιους, τρελαμένους και σαλταρισμένους, αλάνια και μάγκισσες, «παλιούς» και «νέους», ίσους και διαφορετικούς. Για τις πολλές χιλιάδες των ανδρών και των γυναικών του κόσμου της Αντίστασης και του Αγώνα που στις 12 Γενάρη 2013 γράψανε ιστορία. Για την ατάκα συγκρατούμενου συντρόφου στο άκουσμα του μεγέθους αυτής της ανθρωπόπλημμύρας: το φυτίλι ποτέ δεν βλέπει την έκρηξη. Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, για όλους τους λόγους του κόσμου, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να μην υποχωρήσουμε, να μην απογοητευτούμε, να μην λιγοψυχίσουμε, να συνεχίσουμε να ζούμε και ν’ αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια ενάντια στην χούντα της εποχής μας, για τον δικό μας κόσμο, για τους δικούς μας κόσμους, για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία. Γιατί ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς. Γιατί ότι είπαμε ισχύει.
Γιατί όπως λέει και ένα παλιό βιλιώτικο άσμα: …Η δύναμη είσαι εσύ, η δύναμη είναι μέσα σου, νιώσε ξεχειλίζει από τη θέλησή σου, ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ τη θέλεις, η μόνη εξουσία είναι ο εαυτός σου, μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, μπορούμε να διώξουμε το όραμα του τέλους, που φαίνεται πολύ κοντά, μπορούμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι ελεύθεροι, σαν άνθρωποι περήφανοι και άνθρωποι ελεύθεροι, μπορούμε να γκρεμίσουμε τον τοίχο και να δούμε, μια ολόκληρη ζωή χαράς που μας περιμένει…
1 από τους 92 από τους 10.000 από τους… από τα σωθικά της Μητρόπολης 17.1.13″
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε τον Γενάρη του 2013 στο villa-amalias.blogspot.com και περιλαμβάνεται στη συλλογή Λεωνίδας Βλάσσης. Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ & ΑΛΛΑ ΓΡΑΠΤΑ [1994 – 2Ο21]. (Εκδόσεις red n’ noir. Αθήνα 2023).
🎥 Video project: Tar + Thiasus 🖥️ Video edit: @thiasusmusic 🎼 Soundtrack: Το τραγούδι γράφτηκε ειδικά για αυτό το βίντεο από τον @thiasusmusic
11 notes
·
View notes
Text
Σφυροκόπημα Κασσελακη σε Μητσοτακη και Τριαντοπουλο για το πώς σχεδιάστηκε η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών
Δείτε μαζί μου την αποκάλυψη για το πώς σχεδιάστηκε η συγκάλυψη των Τεμπών. Ξημέρωμα 1ης Μαρτίου το δυστύχημα. 3 Μαρτίου η μυστική συνάντηση για το μπάζωμα. Δύο μέρες μετά! Παρών στη μυστική συνάντηση ο Χρήστος Τριαντόπουλος. Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ. Ερώτηση: Μετέφερε ή δεν μετέφερε οδηγίες του Πρωθυπουργού; Παρών στη μυστική συνάντηση ο Γιάννης Ξιφαράς. […] Σφυροκόπημα Κασσελακη σε…
View On WordPress
2 notes
·
View notes
Text
ΟΡΝΙΘΙΑ ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ
ΟΡΝΙΘΙΑ ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ Πουλάδα χαρωπή σκάλιζε εδώ και 'κεί το έδαφος. Εύρισκε σπόρους, χορταρικά και σκώληκες. Η κυρά της καλύβας μαγείρευε ανοιξιάτικα λαχανικά που μάζεψε το πρωί. Καθώς πήραν μία κόχλα, σήκωσ�� την χύτρα για να τα ρίξει στο σουρωτήρι. Όμως την στιγμή εκείνη, καθώς είχε αδειάσει την χύτρα, δυνατά κακαρίσματα την τρόμαξαν και της έφυγε η χύτρα από τα χέρια. Ευτυχώς δεν ζεματίστηκε διότι είχε αδειάσει το καυτό νερό και μόνο μερικά χόρτα είχαν μένει μέσα. Σήκωσε την χύτρα από το πάτωμα και γρήγορη έτρεξε προς την αυλή. Εκεί είδε την πουλάδα και τον κόκορα να φτεροκοπούν και να πηδούν κακαρίζοντας γύρω από ένα σημείο, κτυπώντας με τα νύχια και τα ράμφη τους το έδαφος. Σταμάτησε για ολίγο κυττώντας μην είναι καμμιά οχιά και μετά προσεκτική πλησίασε προσεκτική. Όταν έφτασε κοντά είδε μικρή τρύπα που είχαν ανοίξει τα ορνίθια. Μέσα στην τρύπα είδε μερικούς μισοβγαλμένους από το χώμα σκώληκες να σπαρταράνε πριν πεθάνουν. Οι όρνιθες συνέχιζαν να ραμφίζουν στο σημείο προσπαθώντας να τούς αποτελειώσουν. Τις έδιωξε και πλησίασε το σημείο για να δεί πιο καθαρά. Μέσα στην τρύπα είδε πως οι μισοπεθαμένοι σκώληκες ήταν μεγαλύτεροι από τούς συνηθισμένους και δεν ήταν μόνο αυτό, τα κεφάλια τους ήταν παράξενα. Πήγε στην καλύβη και γύρισε ξανά κρατώντας μεγεθυντικό φακό. Γονάτισε πάνω από την τρύπα και παρατηρώντας έμεινε άφωνη. Είδε πως οι σκώληκες είχαν ανθρώπινα κεφάλια και το τρομακτικότερο ήταν πως οι όψεις αυτών ήταν γνώριμες. Μετά από δύο λεπτά χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό της. Οι γνώριμες αυτές όψεις δεν ήταν άλλες από τού πρωθυπουργού και μερικών συνεργών υπουργών που εδώ και πολλά χρόνια τούς καταριέται όλο το χωριό. Από τότε τούς έδωσαν τα ονόματα ο αλέκτωρ Μεγαλολείρης και η πουλάδα Ορνιθοκακαρίς και τιμήθηκαν με ορειχάλκινο άγαλμα που στήθηκε στην κεντρική πλατεία τού χωριού, έξω από τον καφενέ όπου σύχναζαν ζωέμποροι, αγρότες συνταξιούχοι και άλλοι χωριανοί και κοντοχωριανοί. Το δε χωριό ονομάστηκε ��ρνιθιά. Στην επιγραφή το άγαλμα έγραφε <<ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΟΙ>> και μία φορά τον χρόνο γινόταν ανοιξιάτικη εορτή και πολλοί Έλληνες κάθε χρόνο πήγαιναν εκεί, για να τιμήσουν τους δύο τυραννοκτόνους απελευθερωτές Μεγαλολείρη και Ορνιθοκακαρίδα.
#λογοτεχνία#αφήγημα#συγγραφείς#Έλληνες συγραφείς#Ελληνική λογοτεχνία#greek literature#literature#author
3 notes
·
View notes
Text
Άραγε τι κάνει μια ημέρα ιστορική; Μήπως θεωρείται μια μέρα ιστορική όταν τη νύχτα θα πέσουν για ύπνο κάποιοι άνθρωποι πιο ήρεμοι, πιο ασφαλείς; Όταν θα συνειδητοποιήσει μια ολόκληρη κοινωνία, είτε μπορεί να το χωνέψει είτε όχι, ότι ο δρόμος μπροστά είναι μόνο ο δρόμος της ισότητας; Τα τελευταία 24ωρα είναι ιστορικά, επειδή η Ελλάδα αναγνωρίζει (επιτέλους) την ισότητα στο γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ παράλληλα νομοθετεί και για την προστασία των έως τώρα «αόρατων» παιδιών και γονιών των ΛΟΑΤΚΙ+ οικογενειών.. Ακούγαμε αυτές τις ημέρες χυδαία σχόλια και επιθέσεις ανθρώπων που δεν τους στερήθηκε ποτέ το δικαίωμα σε κάτι τόσο απλό και τόσο παράλληλα σπουδαίο, όπως το δικαίωμα στον γάμο, για ανθρώπους που παλεύουν χρόνια για να κατακτήσουν το δικαίωμα αυτό! Σήμερα λοιπόν αυτό αλλάζει.. το επερχόμενο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο έρχεται επίσημα έπειτα απο ανακοίνωση του πρωθυπουργού και οι ομόφυλες οικογένειες αποκτούν επίσημα την ορατότητα και το δικαίωμα που τους αξίζει! Ανυπομονούμε για τη μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου και μέχρι τότε θα στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες, θα ενημερωνόμαστε και θα μαθαίνουμε για αυτές.. Ίσως μια από τις οικογένειες αυτές να είναι η οικογένεια της διπλανής μας πόρτας. Ίσως και όχι. Αλλά υπάρχουν. Και δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευτυχισμένες που η Ελλάδα σήμερα τις βλέπει, τις αναγνωρίζει και τις θεωρεί ίσες 🥹👏 #yperoxesgynaikes
2 notes
·
View notes
Text
Δείτε την ηχηρή παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή από την Πάτρα
Την ώρα που στη Νέα Δημοκρατία επικρατεί αναβρασμός και έντονη εσωκομματική δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη που επιμένουν σε μειοδοτικό διάλογο με την Τουρκία, αναστάτωση προκαλεί στο Μαξίμου η νέα ηχηρή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά. Ο γνωστός δημοσιογράφος παρουσιάζει απόψε…
0 notes
Text
Δείτε την ηχηρή παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή από την Πάτρα
Την ώρα που στη Νέα Δημοκρατία επικρατεί αναβρασμός και έντονη εσωκομματική δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη που επιμένουν σε μειοδοτικό διάλογο με την Τουρκία, αναστάτωση προκαλεί στο Μαξίμου η νέα ηχηρή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά. Ο γνωστός δημοσιογράφος παρουσιάζει απόψε…
0 notes
Text
Δείτε την ηχηρή παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή από την Πάτρα
Την ώρα που στη Νέα Δημοκρατία επικρατεί αναβρασμός και έντονη εσωκομματική δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη που επιμένουν σε μειοδοτικό διάλογο με την Τουρκία, αναστάτωση προκαλεί στο Μαξίμου η νέα ηχηρή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά. Ο γνωστός δημοσιογράφος παρουσιάζει απόψε…
0 notes
Text
Σοκ στη Σλοβακία: Απόπειρα δολοφονίας κατά του πρωθυπουργού – Σε τεχνητό κώμα ο Robert Fico – Φιλοουκρανός ο δράστης Αποκάλυψη: Η Δύση όπλισε το χέρι του 71χρονου φιλοουκρανού που πυροβόλησε τον Fico – Εμπλοκή Soros στη Σλοβακία. Ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Robert Fico τραυματίστηκε σοβαρά μετά από αιματηρή επίθεση με πυροβολισμούς, στη περιοχή Handlová, εξερχόμενος από πολιτιστικό κέντρο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/sok-sti-slovakia-apopeira-dolofonias-kata-toy-prothypoyrgoy-se-technito-koma-o-robert-fico-filooykranos-o-drastis/
#Επίκαιρα#Fico#Robert#απόπειρα#δολοφονίας#δράστης#κατά#κώμα#πρωθυπουργού#σε#Σλοβακία#ΣΟΚ#στη#τεχνητό#του#Φιλοουκρανός
0 notes
Text
Δείτε την ηχηρή παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή από την Πάτρα
Την ώρα που στη Νέα Δημοκρατία επικρατεί αναβρασμός και έντονη εσωκομματική δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη που επιμένουν σε μειοδοτικό διάλογο με την Τουρκία, αναστάτωση προκαλεί στο Μαξίμου η νέα ηχηρή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά. Ο γνωστός δημοσιογράφος παρουσιάζει απόψε…
0 notes
Text
Διεκδικούμε ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού εδώ και τώρα
Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Παιδείας για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, απέχουν από τις πραγματικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν το φαινόμενο μέσα και έξω από τα σχολεία. Μέτρα αντιμετώπισης δεν είναι ούτε οι ανώνυμες καταγγελίες, ούτε η αύξηση των ποινών. Continue reading Διεκδικούμε ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού εδώ και τώρα
View On WordPress
0 notes
Text
Ποιος πληρώνει το rebranding του Αλέκση;
Το πρόσφατο σταντ-απ του μπροέδρου Αλέκση για την οικονομία που έγινε στο πλαίσιο του «rebranding» του ήταν ομολογουμένως τόσο διαφωτιστικό όσο το να ακούς έναν βίγκαν να μιλάει για το σωστό ψήσιμο του κρέατος. Ταυτοχρόνως όμως ήταν και πολύ διασκεδαστικό καθώς θύμισε ότι υπάρχει «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα», πράγμα που είναι τόσο αστείο όσο το να υπάρχει «Ωδείο Γιώργου Ταμπάκη» ή «Θέατρο Νίκου Κατέλη». Μόνο που το γέλιο από το συγκεκριμένο, ομολογουμένως πολύ καλό, αστείο δεν αποκλείεται να κοπεί ξαφνικά αν κανείς αναρωτηθεί «με τι λεφτά δημιουργήθηκε και λειτουργεί το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα;»
Για αρχή να ενημερώσω ότι εκτός από το ίδρυμα του Αλέκση στη χώρα μας λειτουργούν τα ιδρύματα Κωνσταντίνου Καραμανλή, Γεωργίου Παπανδρέου, Αντρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κωνσταντίνου Σημίτη και Αντώνη Σαμαρά (αν δεν κάνω λάθος υπάρχει και το ίδρυμα Ελευθερίου Βενιζέλου αλλά προφανώς δεν μπορεί αν μπει στο ίδιο τσουβάλι με τα προηγούμενα). Με λίγα λόγια, κάθε Έλληνας πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης έχει και ένα ινστιτούτο το οποίο είτε είναι ευθέως αφιερωμένο σε εκείνον είτε σε κάποιον πρόγονο επίσης πρωθυπουργό.
Τα εν λόγω ιδρύματα είναι πολύ χρήσιμα κυρίως στους ίδιους τους πρωθυπουργούς και τους πολιτικούς τους απογόνους. Γιατί τους δίνουν τη δυνατότητα να διοργανώνουν και να προσλαμβάνουν. Διοργανώνοντας και προσλαμβάνοντας έχεις τη δυνατότητα να ασκείς επιρροή και να παραγοντίζεις ακόμα κι όταν θεσμικά πάψεις να είσαι κάτι σημαντικό (το «σε εκδήλωση του Ιδρύματος του πρώην πρωθυπουργού Τάδε» ακούγεται καλύτερο από το «σε συγκέντρωση του πρώην πρωθυπουργού τάδε» και το «συνεργάζομαι με το Ινστιτούτο του πρώην πρωθυπουργού τάδε» είναι πολύ πιο αποδεκτό από το «είμαι στο pay roll του πρώην πρωθυπουργού τάδε»). Και βέβαια έχεις τη δυνατότητα να κάνεις «rebranding». Πράγμα που μας φέρνει πίσω στην ερώτηση του τίτλου.
Μέχρι το 2010 τα ιδρύματα σίγουρα χρηματοδοτούνταν (και) από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλαδή από τα συνήθη κορόιδα. Το 2010 η Άννα η Διαμαντοπούλου ανέστειλε την κρατική χρηματοδότηση αλλά έκτοτε ειλικρινά δεν βρήκα κάποιο στοιχείο που να δηλώνει ότι η αναστολή διατηρήθηκε. Ταυτοχρόνως δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει τη χρηματοδότηση ενός επιστημονικού ινστιτούτου (ναι, τέτοια είναι τα γλυκά μου) από ιδιώτες. Αλλά ποιος ιδιώτης και γιατί να δώσει χρήματα σε έναν πρώην πρωθυπουργό προκειμένου να ενισχύσει την επιρροή του; Σίγουρα κάποιος που θέλει να χρησιμοποιήσει την επιρροή του πρώην πρωθυπουργού για δικό του όφελος. Ή ένας κολλητός. Ή ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την περιουσία του.
Αλλά ο Αλέκσης μας (σύμφωνα τουλάχιστον με το πόθεν έσχες του) δεν έχει περιουσία και τα εισοδήματά του δεν φτάνουν ούτε για καφετέρια. Πού λοιπόν τα βρίσκει τα λεφτά; Τα παίρνει από τα συνήθη κορόιδα, τα παίρνει από τα κορόιδα της υπόλοιπης Ευρώπης, έχει βρει άλλα κορόιδα να δαγκώνει ή όλα αυτά μαζί; Και πριν ρωτήσετε «μα ποιος είναι τόσο κορόιδο ώστε οικειοθελώς να δώσει τα χρήματα του στον Αλέκση;» θα σας θυμίσω ότι υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν στον Κασσελάκη 😄😅😂🤣
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
2 notes
·
View notes
Text
youtube
Λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, σαν αυτές τις στιγμές ακριβώς, 10 χρόνια πριν, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, αντιμέτωπος με συμμορία νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιλέγει να πέσει μαχόμενος.
ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
(Κείμενο τη συλλογικότητας "Χορός της Καρμανιόλας", το οποίο ειχε δημοσιευθεί και μοιραστεί 1 χρόνο ακριβώς μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και παραμένει επίκαιρο)
Η δολοφονία όμως του Π. Φύσσα δεν συντελέστηκε από έναν 'θύτη'. Το μαχαίρι του φασίστα δεν ήταν το μοναδικό. Τα χέρια των οπλισμένων νεοναζί ήταν και είναι πολλά. Δίπλα στα πιστόλια και τις σφαίρες των μπάτσων, σφιχτά εναγκαλισμένα στον εντολέα τους, το κράτος και το κεφάλαιο.
Την τελευταία πενταετία, οι φασιστικές/ρατσιστικές επιθέσεις εκτινάχθηκαν σε άμεση συνεργασία ή ανοχή της αστυνομίας. Τα περιστατικά φασιστικής βίας και διάχυσης του ρατσιστικού μίσους αμέτρητα, από τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, τα μαχαιρώματα, τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στον δρόμο ή ακόμη και μέσα στα σπίτια τους στον Αγ. Παντελεήμονα, την Αττική, τη Νίκαια, τον Ρέντη, την ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, από τα ρατσιστικά πογκρόμ στην Ομόνοια, τις επιθέσεις σε τρανς και ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη, τον ��εραμεικό, τις επιθέσεις σε καταλήψεις και στέκια, τη ματαίωση με βία και απειλές καλλιτεχνικών παραστάσεων με “αμαρτωλό” περιεχόμενο (“Χυτήριο”) . Όλες οι επιθέσεις με κίνητρα σαφή και γνωστά, με τους αυτουργούς να νιώθουν την άνεση δράσης, τη δύναμη και την ασυλία, που τους παρέχει το κράτος-προστάτης τους.
Ο ρόλος των φασιστικών ταγμάτων εφόδου δεν αναδείχθηκε στο κενό. Δεν ήταν η κρίση που διόγκωσε μονοσήμαντα και ντετερμινιστικά τον φασιστικό κίνδυνο, όπως παρουσιάζεται από κύκλους της αστικής διανόησης, ξεπλένοντας με αυτόν τον τρόπο συγκεκριμένες πολιτικές διακυβέρνησης, και κυρίως, αποκρύπτοντας την κρατική οργάνωση του ρατσισμού.
Το λάβαρο του κοινωνικού εκφασισμού έχουν σηκώσει πρώτοι οι πολιτικοί διαχειριστές των κυβερνητικών κομμάτων με τις κορώνες και τις κραυγές για την “ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες”, που πρέπει να επιτύχει το κράτος. Με τις επιχειρήσεις σκούπα και τον Ξένιο-Δία στο κέντρο της Αθήνας και όλη την Ελλάδα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τη διαρκή ομηρία των προσωρινών αδειών, τις δολοφονίες προσφύγων στο Αιγαίο και τα χερσαία σύνορα. Με τα πογκρόμ κατά των τοξικοεξαρτημένων, με τη βάρβαρη και χυδαία μετατροπή οροθετικών γυναικών σε “υγειονομικές βόμβες” και την περιφορά των εξουθενωμένων σωμάτων/προσώπων τους από κανάλι σε κανάλι ως τρόπαια της προεκλογικής εκστρατείας Λοβέρδου.
Και επειδή ο αγώνας ενάντια στη λήθη συνεχίζει να αποτελεί αγώνα ενάντια στην εξουσία, δεν ξεχνάμε πώς εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού στον Αγ. Παντελεήμονα-λίγο διάστημα μόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη- ως ξεκάθαρη κυριαρχική επιλογή. Πώς επιχειρήθηκε από κράτος και φασιστές η δημιουργία μιας “καθαρής εθνικής ζώνης”, ένα νέο άπαρτχαϊντ, ως πρότυπο οργάνωσης των γειτονιών στις μητροπόλεις. Πώς στήθηκε το τείχος προστασίας των ακροδεξιών φυλάκων από την αστυνομία απέναντι στους αντιφασίστες, που επιχειρούσαν με όλα τα μέσα να τους διεμβολίσουν. Πώς οι πολιτικοί προϊστάμενοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης από τον Μαρκογιαννάκη μέχρι τον Χρυσοχοϊδη είχαν ομοτράπεζους στις συνομιλίες τους για την “εγκληματικότητα και τα προβλήματα του κέντρου” τη φασιστοεπιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, αποτελούμενη από “εξαίρετα” μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι τελευταίες συνομιλίες του συμβούλου του πρωθυπουργού Μπαλτακου εντός Βουλής με τον χρυσαυγίτη Κασιδιάρη ήταν μόνο μια βιντεοσκοπημένη απόδειξη για την ευθεία συνεργασία κράτους και παρακρατικών.
Η κρατική αυτή επιλογή έγινε ακόμη πιο σαφής τα αμέσως επόμενα χρόνια και ειδικά από τη στιγμή εφαρμογής της βιαιότερης οικονομικής αναπροσαρμογής και αναδιάρθρωσης, που συνιστούν τα μνημόνια. Η διαχείριση της κρίσης και των συνεπειών αυτής απαιτούσε και απαιτεί μέσα και εργαλεία για τη διάσωση της εθνικής/κοινωνικής συνοχής, για την αποκατάσταση των διαρρηχθείσας κοινωνικής συναίνεσης με φόντο τη λυσσαλέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εργατική τάξη και την κοινωνία. Όσο σκληρότερη είναι η επίθεση, τόσο εντονότερη η προβολή και ανάδειξη του “εσωτερικού κινδύνου”, του “εχθρού”, του “ξένου” και “διαφορετικού”, που απειλεί την εθνική ενότητα, διαταράσσει την κυρίαρχη κανονικότητα, απειλεί το σώμα των “υγιών ελλήνων”. Εκείνων, τους οποίους, σύμφωνα με τη δήλωση Σαμαρά, “θα βρουν μπροστά τους όσοι προωθούν την ακρότητα”. Δήλωση που με περισσή υποκρισία εκστομίστηκε λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα και τις συλλήψεις των μελών της ΧΑ, όμως δεν εκστομίστηκε τυχαία. Η διατύπωση αυτή, με φαινομενικά αντιρατσιστικό πρόσημο, επιχείρησε να απενοχοποιήσει την κρατική διαχείριση του ρατσισμού, να τη δικαιώσει σε αντιδιαστολή με τη ναζιστική φρενίτιδα ενισχύοντας παράλληλα τη «θεωρία των δύο άκρων», να αγιοποιήσει την κατασκευή των “υγιών ελλήνων”, των μόνων που “χωρούν” στη νέα καπιταλιστική συνθήκη, στον νέο κύκλο καπιταλιστικής συσσώρευσης. Είναι αυτοί που αναγνωρίζουν τον μονόδρομο των μνημονίων, που βάζουν πλάτη με τις θυσίες τους για τη “σωτηρία της πατρίδας”, που δεν αντιδρούν στην ακραία υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης και της ζωής τους, που βρίσκουν στον “αδύναμο” τον εχθρό τους, δεν διαταράσσουν την κρατική λειτουργία και υπομένουν την καταπίεση, δεν αντιστέκονται, αλλά συναινούν. Εκείνοι των οποίων “ο βίος είναι αξιοβίωτος', σύμφωνα με τις επιταγές της κυριαρχίας.
Όμως, ο προσδιορισμός του “υγιούς έλληνα” προϋποθέτει τη διαρκή κατασκευή και το κυνήγι του αντίθετού του, του “μη υγιούς”, του “επικίνδυνου άλλου”. Για να εμπεδωθεί η κυριαρχία του πρώτου πρέπει να εξοντωθούν όσοι δεν υπακούν στις παραπάνω νόρμες και αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, υλική και πνευματική. Να περιθωριοποιηθούν όσοι αποκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση που συν��έτει το τρίπτυχο πατρίς/θρησκεία/οικογένεια, όσοι αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες και επιτίθενται στους φορείς της καταπίεσής τους.
Υπό το πρίσμα αυτό ερμηνεύονται η διαρκής βάναυση καταστολή των αντιστάσεων, οι διώξεις αγωνιστών και οι δικαστικές σκευωρίες, οι επιστρατεύσεις απεργών, η θέση σε κατασταλτική καραντίνα ολόκληρων περιοχών (Σκουριές), που αντιστέκονται στη λεηλασία του περιβάλλοντος και στην “ανάπτυξη” που στάζει αίμα. Έτσι ερμηνεύεται η θεσμοθέτηση φυλακών υψίστης ασφαλείας και η συρρίκνωση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, με τις στατιστικές της ΕΛ.ΑΣ που καταγράφουν ποσοτική μείωση των “εγκλημάτων” να μαρτυρά πασίδηλα και συνάμα προκλητικά τον στόχο της κυριαρχίας: τη διάχυση του φόβου, την τρομοκράτηση και εξόντωση των αντιστεκόμενων και τον προληπτικό εκφοβισμό όλων όσοι τολμήσουν να σκεφθούν αντιδράσουν στην καταπίεση, είτε ειρηνικά είτε βίαια, μέσω της επίδειξης της ειδικής θέσης που αντιστοιχεί στον καθένα, όταν περάσει το κατώφλι των φυλακών.
Είναι ακριβώς αυτή η διαδρομή που ενώνει την κρατική οργάνωση του ρατσισμού με τα φασιστικά τάγματα εφόδου. Είναι η προέκταση ενός κρατικού ρατσισμού που σε συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» νομιμοποιείται εκ νέου ως κανονικότητα, εντείνεται αποκτώντας ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, συνθέτοντας το στίγμα της κρατικής διαχείρισης της εξουσίας ως αμάλγαμα δημοκρατικής τάξης και φασιστικών πολιτικών. Είναι ακριβώς αυτή η επιλογή που κρατά διαρκώς το χέρι κάθε φασίστα οπλισμένο.
Η εμπιστοσύνη στον κρατικό αντιφασισμό είναι βουτιά σε λιμνάζοντα νερά.
Η δολοφονία του Π. Φύσσα, αποτέλεσε την αφετηρία για την καταστολή της Χρυσής Αυγής, αλλά και για μια γιγαντιαία επικοινωνιακή εκστρατεία αποδόμησης του ολοκληρωτικού στίγματος, με το κράτος να εμφανίζεται αντιφασιστικότερο...του βασιλέως. Η διαχείριση του αντιφασισμού αποτελεί μείζον ζήτημα για τη διακυβέρνηση, μιας και η επιλογή δίωξης της ΧΑ, μετά απο δεκαετίες πριμοδότησης και συνεργασίας, σηματοδότησε και την απόπειρα αποκατάστασης του δημοκρατικού προσωπείου της κυριαρχίας, που η πολιτική δολοφονία ενός “ νέου έλληνα” από τα ναζιστικά τάγματα έπληξε βάναυσα. Αίφνης, “αποκαλύφθηκαν” 32 υποθέσεις, που “φυλάσσονταν” χρόνια στα συρτάρια του Δένδια, τα ΜΜΕ άρχισαν να μιλούν για τάγματα εφόδου, για νεοναζί, για εγκληματικές ενέργειες των χρυσαυγιτών, να ανασύρουν υποθέσεις ρατσιστικών/φασιστικών επιθέσεων ακόμη και σε αντεξουσιαστικά στέκια, όπως στο Στέκι Αντίπνοια στα Πετράλωνα το 2008. Μόνο που δεν μπορούν να διαγράψουν την αντιφασιστική μνήμη. Ξανά τη μπάσταρδη αυτή μνήμη, που δεν ξεχνά τις δεκαετίες μιντιακών κραυγών-πλήρως ευθυγραμμισμένων με την κρατική πολιτική- για τα “μιάσματα”, τους “εγκληματίες”, τις “ορδές” των μεταναστών, το σουλατσάρισμα σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ των “αγανακτισμένων” χρυσαυγιτών κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα Σκορδέλη και Πιπίκιου. Δεν ξεχνά την φιλοτεχνημένη προβολή των ακροδεξιών συσσιτίων, τα στημένα ρεπορτάζ πριμοδότησης των χρυσαυγιτών, με τη γιαγιούλα, που πηγαίνει στο ΑΤΜ με την προστασία φουσκωτών της ΧΑ, τα αντίστοιχης σκοπιμότητας ρεπορτάζ για ανύπαρκτα περιστατικά, με γιατρούς στην Πάτρα να ξυλοφορτώνονται -και καλά- από χρυσαυγίτες γιατί ζήτησαν φακελάκι...Και το πιο εξοργιστικό, αλλά συνάμα τροχιοδεικτικό αυτής της μεταβολής, η ίδια φασιστοφυλλάδα, το “Πρώτο ΘΕΜΑ”, που δημοσίευσε και αναπαρήγαγε τα δυ�� παραπάνω ρεπορτάζ, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να δημοσιεύσει με κροκοδείλια δάκρυα για τα “θύματα του φασισμού” τη φωτογραφία του Παύλου Φύσσα στο οδόστρωμα τη στιγμή που ξεψυχά.
Η διαχείριση του «αντιφασισμού» από την πλευρά του κράτους ξεδιπλώθηκε δεδομένων και των ανατρεπτικών δυναμικών, που η συγκεκριμένη πολιτική δολοφονία πυροδότησε. Μπροστά στις εκτεταμένες συγκρούσεις που πραγματοποιήθηκαν την επομένη της δολοφονίας, τις αντιφασιστικές πορείες σε διάφορες γειτονιές και πόλεις της ελληνικής επικράτειας, τις επιθέσεις σε γραφεία της φασιστικής Χρυσής Αυγής και την πιθανότητα μιας γενικευμένης έκρηξης, η κρατική διαχείριση προχώρησε σε μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση ενσωμάτωσης και αφομοίωσης του αντιφασιστικού μένους διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
Διαφόρων κοινωνικών ομάδων που στο πρόσωπο του Π. Φύσσα, (εργάτης, Έλληνας, αντιφασίστας, χιπ-χόπερ, κοκ) μπορούσαν να δουν τον εαυτό τους. Το ενδεχόμενο συγκρότησης αυτο-οργανωμένων, αντιφασιστικών συνελεύσεων, η ανάληψη μαχητικών πρωτοβουλιών, καθώς και η επανοικειοποίηση εξεγερτικών πρακτικών από ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, θα μπορούσε να αποτελέσει το σπέρμα μιας αμφισβήτησης της εθνικής ενότητας. Έπρεπε λοιπόν το αντιφασιστικό μένος να καναλιζαριστεί άμεσα, να αναπαυθεί άμεσα στη μεγάλη αγκάλη της Δημοκρατίας, του Νόμου και της Τάξης, χωρίς να επιζητά περισσότερα.
Η δίωξη της ΧΑ, μπορεί να συνιστά ένα ενδοσυστημικό ξεκαθάρισμα, μια επαναδιευθέτηση των ενδοκυριαρχικών συσχετισμών, ειδικά από τη στιγμή που το φασιστικό μόρφωμα είχε εμφανείς τάσεις αυτονομ��ας, όπως μεταφράστηκαν και στο “όριο” για την “εμφυλιακή δεξιά”, την καπηλεία από τους χρυσαυγίτες της πηγάδας του μελιγαλά και την εκδίωξη των νεοδημοκρατών από την τελετή μνήμης. Όμως, οι ακροδεξιοί ηλίθιοι, όσο χρήσιμοι ήταν και όσο αναλώσιμοι αποδεικνύονται, το ίδιο χρήσιμοι μπορεί να αποδειχτούν και στη συνέχεια, είτε ως “σοβαρότερη” ΧΑ -πολλαπλασιάζοντας τις υπηρεσίες τους προς το κεφάλαιο, ψηφίζοντας κι άλλες φοροελαφρύνσεις για τους εφοπλιστές, βάζοντας την υπογραφή τους κι σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις μετά από εκείνη στην πώληση της Αγροτικής Τράπεζας- είτε ως πιο υπάκουα (παρα)κρατικά όργανα, όταν οι καιροί το απαιτήσουν. Δεν περιμένουμε λοιπόν κανέναν κατ’ όνομα αντιρατσιστικό νόμο, κανένα δικαστήριο “να αποδώσει δικαιοσύνη”, καμία δημοκρατική διαχείριση να τιμωρήσει τους ενόχους, που η ίδια εξέθρεψε ως το μακρύ της χέρι.
Ο πόλεμος ενάντια στους φασίστες είναι συνεχής αγώνας, άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στον ολοκληρωτισμό, ενάντια στην εξάπλωση του κοινωνικού εκφασισμού και των φυσικών φορέων του, είτε είναι ξεφτιλισμένοι ψηφοφόροι της ΧΑ, είτε όχι. Είναι αγώνας ενάντια στο κράτος, τον φόβο και την καταπίεση.
Η φετινή επέτειος της δολοφονίας του Π. Φύσσα είναι ακριβώς η ενθύμηση της ανάγκης για την πάλη ενάντια στον φασισμό, είναι η ενθύμηση της ανάγκης για διαρκή αγώνα για να κάνουμε τις γειτονιές μάς κοινότητες συντροφικότητας και αλληλεγγύης.
Να αντισταθούμε στον ολοκληρωτισμό
9 notes
·
View notes