#προχωρήσω

[romios-gr]

Από το βιβλίο: «Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου Ομιλίες – ΤΟΜΟΣ Α’» ..Μία άλλη φορά που ήμουν μαζί με τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη, την ώρα του Χερουβικού ύμνου, καθώς κρατούσα τη λαμπάδα και βγήκαμε για τη Μεγάλη Είσοδο, κάθε τόσο σταματούσε. Και του λέω: «Προχωρείστε, Γέροντα!» Και αυτός μου απαντά: «Μα, πως να προχωρήσω, παιδί μου, με τόσους αγγέλους;» Και τον ακούω ν... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ma-pos-na-prochoriso-paidi-moy-me-tosoys-aggeloys-kante-ligo-topo-agioi-aggeloi-moy/

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

Σου γράφω με βαριά καρδιά, σχεδόν χωρίς να έχω τίποτα συγκεκριμένο να σου πω.Ειλικρινα,δεν ξέρω γιατι είσαι εσύ εκείνος στον οποίο απευθύνομαι,αφού έχει περάσει πια πολύς καιρός,τόσος,που η μεταξύ μας σχέση μοιάζει με μακρινό όνειρο,θολωμένο στις μνήμες και των δύο μας,αδυνατώντας να θυμηθούμε τι ήταν εκείνο που κάποτε μας έφερε κοντά,αλλά και τι ήταν αυτό που εν τέλη μας απομάκρυνε.

Αν πέσεις ποτέ τυχαία πάνω σε αυτό το γράμμα,μην αναρωτηθεις ποιος μπορεί να είναι ο αποστολέας.Εγω είμαι.Εκεινη που όταν την γνώρισες,δεν είχε πλασει καλα-καλα τον χαρακτήρα της,ήταν μια έφηβη με μεγάλα όνειρα και άφθονο έρωτα για την ζωή,την τέχνη και... εσένα.Μπορει να σε μπερδέψει ο τρόπος γραφής μου και να αμφιβάλλεις αν ειμαι εγώ.Πως θα μπορούσε εκείνο το κοριτσάκι το αφελές και το ανυπόμονο, εκείνο που την σκότωνε η απόρριψη,σήμερα να τα έχει ξεκαθαρισει μέσα του και να αποδέχεται πως ότι έγινε,έγινε για καλο;Βλέπεις άλλαξαν οι καιροί,και μαζί τους αλλάξανε και εμένα.

Ξέρεις,δεν σε χρειάζομαι πια.Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι κανέναν. Πίστευα πως αν σε έχανα,θα έχανα την γη κάτω απ'τα πόδια μου και όταν αυτό συνέβη,πελαγωσα,πάγωσα,φοβήθηκα.Φοβηθηκα, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναερωτευτω,ότι αυτός ο ανεκδιηγητος πονος που εισχώρησε μέσα μου εκείνο το βράδυ,θα με συντρόφευε για την υπόλοιπη ζωή μου,κάνοντας με δυστυχισμένη και ανίκανη να προχωρήσω.

Η αλήθεια είναι,ότι κράτησε για αρκετό καιρό. Έχω και μια τάση προς στην αυτοκαταστροφη όπως γνωρίζεις,και όλος αυτός ο πόνος μου την πυροδότησε και ήταν αμέτρητα τα βράδια εκείνα που έχανα τον υπνο μου,πολλά τα πρωινά που το σώμα μου δεν έλεγε να σηκωθεί απτο κρεβάτι.Για καιρό,ήμουν κλεισμένη στο σπίτι,δεν ήθελα κανέναν κοντά,κανέναν όσο κοντά συνήθιζα να έχω εσένα.

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταματησε να πονάει,απλώς σταμάτησε.Πρεπει να ήταν μια φορά που σ'ειδα τυχαία έξω φορώντας τα καλά σου, να γελάς με την ψυχή σου ,πλάι σε κάποια άλλη.Ναι,τότε πρέπει να ήταν.Ο εγωισμός μου θίχτηκε καθώς σε κοίταζα να είσαι ευτυχισμένος,ενω εγώ είχα πέσει με τα μούτρα μες στην θλίψη.

Και το πήρα απόφαση,έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις.Πρακτικα,την είχες πάρει αυτή την απόφαση μόνος σου,καιρό πριν,αλλά εννοούσα από μέσα μου.Επρεπε να σε αφήσω,γιατί έμενα να σε κρατώ με νύχια και με δόντια πιστεύοντας ότι το να συνεχίσω να ελπιζω, θα ήταν λιγότερα επώδυνο.Ομως,ήταν λάθος μου ...

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου,η φωτιά έχει σβήσει εντελώς και δεν μου καίγεται καρφάκι για εσενα στην πραγματικότητα.Ο λόγος που μάλλον σου γράφω είναι απλώς για να τα πω σε εμένα.Να μου αποδείξω,ότι έχω την δύναμη να προχωράω,να εξελίσσομαι και ότι κανένας άνθρωπος που αξίζει,δεν θα μου κοστισει την ψυχική μου υγεία.Ειχα πει ψέματα τότε,δεν σ'αγαπουσα, ετεινα να μπερδεύω λιγάκι τις έννοιες.Και αν έφτασα κοντά στο να το κάνω,σε ευγνομωνω που εν τέλη μου αρπαξες αυτή την ευκαιρία μέσα από τα χέρια και δεν πρόλαβα.

Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι και εγω να 'μαι καλύτερα.

Εκείνη.

[ponemenhpsyxh]

Σε παρακαλώ σταμάτα να έρχεσαι στα όνειρα μου. Θέλω να προχωρήσω , θέλω να ξυπνάω ήσυχος, σε παρακαλώ φύγε από το κεφάλι μου.

[moonmaniac-th]

Δεν σε χρειάζομαι.

Ναι σε θελω στη ζωή μου, ναι σε αγαπαω και η ψυχή μου ματώνει μακριά σου.

Δεν σε χρειάζομαι.

Ναι, είσαι ο έρωτας της ζωής μου και νιώθω πως εισαι ο άνθρωπος μου.

Όμως δεν σε χρειάζομαι.

Μπορώ να ζήσω μέσα στον πόνο και να συνεχίσω να περπατάω.

Σε αγαπαω.

Αν αύριο όμως αποφασίσεις να με αφήσεις εγώ θα μπορέσω να προχωρήσω και ας έχω χάσει τη ψυχή μου στη πορεία.

[lovergurls-world]

Δεν περνάω καλά όταν σε σκέφτομαι.

Γιατί δεν μπορώ να σε ξεχάσω; Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος. Θα έπρεπε να έχεις ξεθωριάσει από μέσα μου..

Τα αισθήματα μου για σένα όλον αυτό το καιρό, σαν ένα ρούχο απλωμένο στο μπαλκόνι. Φυσάει δυνατός άνεμος, κι εγώ μέσα από το τζάμι μια έρχομαι για να θυμάμαι και μια φεύγω με την ελπίδα ότι ο άνεμος θα κάνει το ρούχο να φύγει κάποια στιγμή, να εξαφανιστεί. Αλλά αυτό το ρούχο κρατάει γερά από ένα μανταλάκι που δεν το αφήνει να φύγει. Ίσως αυτό το μανταλάκι να είμαι εγώ. Εγώ που δεν θέλω να ξεχάσω πως ένιωσα για σένα. Οπότε μένω σε αυτό το συναίσθημα που μου προκάλεσες, το κρατάω γερά. Κι ο άνεμος είναι ο χρόνος. Πως λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει, ότι με τον χρόνο όλα περνάνε.. Εμένα γιατί δεν μου έχεις περάσει; Γιατί δεν μπορώ να προχωρήσω παρακάτω;

Δεν περνάω καλά όταν σε σκέφτομαι και προσπαθώ πολύ να μη το κάνω.

[fegg4ropetra]

ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΣΤΈΡΗΣΗΣ...

Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό. Σημάδια από παντού. Δεν ξέρω αν είναι σύμπαν, θεοί ή δαίμονες. Πεπρωμένο, μοίρα ή τιμωρία.

Πρώτα η κίνηση στον δρόμο,

Μετά η χιονόπτωση

Η ακύρωση πτήσης

Η διανυκτέρευση στην Φρανκφούρτη

Η κάρτα για το δωμάτιο δεν λειτουργούσε

�� πυρετός που ανέβασα το βράδυ

Κάτι με τραβούσε πίσω. Μου έλεγε μη φύγεις. Γύρνα. Το ένιωθα. Αποκλείεται να είναι όλα αυτα συμπτώσεις. Ή είναι η ατυχία που με "δέρνει" όλη μου τη ζωή. Αλλά δεν γίνεται. Δεν εξηγείται τόση ατυχία μέσα σε μια μέρα

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, σκέφτηκα ξανά.

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Θα φύγω. Πρέπει να φύγω. Είναι το σωστό. Είναι η ζωή μου. Πρέπει να βάλω για μια φορά μπροστά τον εαυτό μου και όχι αυτό που θα ήθελα να γίνει. Ίσως το σώμα και το μυαλό μου έχει μπει σε κατάσταση "απεξάρτησης". Να προσπαθεί να παλέψει το μικρόβιο αυτό που έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά. Θα τα καταφέρω όμως. Έκλεισα ακάθεκτη την επόμενη πτήση και αποφασισμένη αυτή τη φορά μπαίνω στο αεροπλάνο. Ήρθε η ώρα. Θα μου κάνει καλό. 4 μήνες μακριά. 4 μήνες σκέψης, αναθεώρησης και Αυτοβελτιωσης. 4 μήνες καινούριας εμπειρίας, ατόμων και ρουτίνας. 4 μήνες απεξάρτησης.

Αν όμως 4 μήνες μετά το μυαλό και η σκέψη μου είναι ακόμα στο ίδιο σημείο πρέπει να το προσπαθήσω. Αλλιώς δεν θα ηρεμήσω. Δεν θα προχωρήσω αν δεν ξέρω με σιγουριά πλέον αν αυτό για το οποίο θα ελπίζω όλο αυτόν τον καιρό αξίζει. Αξίζει. Αξίζεις.

Έρωτας με τη πρώτη ματιά. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές εξηγήσεις γι αυτό το φαινόμενο. Μια απ' αυτές είναι η γνωριμία που δημιουργείται ακόμη και πριν από μια συνάντηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η φράση «με τη πρώτη ματιά» είναι λίγο εσφαλμένη. Ανθρωποι ισχυρίζονται ότι ερωτεύονται με την πρώτη ματιά άτομα που στην πραγματικότητα γνωρίζουν ήδη τυχαία. Ίσως από κοινά στέκια ή από φίλους φίλων.Ακόμα κι αν πραγματικά δεν έχετε παρατηρήσει ποτέ το άτομο αυτό πριν, δεν είναι πιθανό να ερωτευτείτε τη στιγμή της πρώτης ματιάς.Σε αυτή την περίπτωση, στην πραγματικότητα δεν ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά, αλλά μετά από μια περίοδο – όσο σύντομη κι αν είναι – γνωριμίας. Λένε επίσης πως οι πιο συνηθισμένοι τρόποι γνωριμίας με τους οποίους ερωτεύονται οι άνθρωποι είναι οι εξής:

Γνωστική: με τις σκέψεις και πεποιθήσεις

Απτική: με το άγγιγμα

Κιναισθητική: με τις κινήσεις

Ακουστική: με τον ήχο της φωνής

Οσφρητική: με τη μυρωδιά

Έτσι με όλα αυτά οι άνθρωποι νιώθουν ότι ερωτεύονται και ξυπνούν πρωτόγονα ανθρώπινα ένστικτα, όχι όμως η λογική. Ποτέ δεν πίστευα σε αυτά. Τα έβρισκα αρκετά ονειρικά και ταυτόχρονα σαχλα για να είναι αληθινά. Ξέρω επίσης όμως ότι ο έρωτας δεν έχει όρια και τείχη. Μα αν έπρεπε να προσδιορίσω αυτό που έζησα εγώ απ' τη δική μου πλευρά θα ήταν σίγουρα αυτό. Έρωτας με τη πρώτη συζήτηση.

Τα λέμε λοιπόν σε 4 μήνες ελπίζοντας σε ένα καινούριο mindset.

Σε ένα καλύτερο καλοκαίρι.

Για την ώρα, αυτό που μετράει είμαι εγώ.

Ώρα να επικεντρωθώ στον εαυτό μου.

Το χιόνι σταμάτησε

Ο ήλιος εμφανίστηκε

Ώρα για νέα αρχή

6/12/2023

Η κατάσταση απεξάρτησης συνεχίζεται.

"Σύνδρομο στέρησης ονομάζεται το σύνολο των σωματικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων και συνεπειών που εμφανίζονται, όταν διακόπτεται απότομα ή μειώνεται σημαντικά, η δοσολογία και συχνότητα της χρήσης μιας ουσίας στην οποία έχει εθιστεί το άτομο." Λένε...

Είχα να αρρωστήσω πάνω από χρόνο.

Ο πυρετός ανεβαίνει και κατεβαίνει διαρκώς.

Ξυπνάω, κοιμάμαι, ξανά ξυπνάω, ξανά κοιμάμαι.

Κάτι σαν στερητικό σύνδρομο.

Σύνδρομο στέρησης λοιπόν...

[fxckery-at-its-finest]

Αποτύπωμα

Πάει καιρός τώρα που έχουμε να τα πούμε.

Ακόμα περιμένω ένα ανέμελο μήνυμα σου.

Να μου λες να το ξαναπάρουμε από την αρχή.

Μα δεν έρχεται.

Μα δεν έρχεσαι ούτε εσύ.

Και φοβισμένη εγώ τώρα,

προσπαθώ να προχωρήσω.

Να πάω σε μέρη που δεν τα ξέρεις.

Να βρω ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει.

Να διαβάσω βιβλία που δεν έχεις διαβάσει.

Προσπαθώ να προχωρήσω.

Και όσο προχωράω πάντα σκέφτομαι εσένα.

Άραγε προχωράω έτσι;

Ή μήπως μένω στάσιμη;

Ή μήπως τελικά μου έχεις λείψει τόσο πολύ που αρχίζω να γίνομαι εσύ,

για να βρω παρηγοριά;

Πρέπει να προχωρήσω.

Πρέπει να αγαπήσω,

και να αγαπηθώ.

Μα κάθε μελλοντικός μου εραστής,

για να μάθει εμένα,

θα πρέπει πρώτ�� να μάθει για εσένα.

Θα πρέπει πρώτα να ακούσει το όνομα σου,

για να μπορέσει να καταλάβει το δικό μου.

Και νομίζω,

αυτό το αποτύπωμα που μου έχεις αφήσει,

είναι το αγαπημένο μου.

Και ο μεγαλύτερος μου τρόμος.

-φανερώθηκα

[for-your-eyes-only-16]

Κάθε φορά που μου λες να προχωρήσω, από μέσα μου ουρλιάζω.

Ουρλιάζω, γιατί το μόνο που θέλω είναι να είμαι δίπλα σου και εσύ δε με αφήνεις.

Κι αυτό με διαλύει.

Να θέλω να μείνω μαζί σου κι εσύ με τόση ευκ��λία να μου λες να προχωρήσω.

Λες και είναι εύκολο να ξεχάσω και να προχωρήσω.

Λες και είναι εύκολο να σε ξεχάσω και να προχωρήσω.

- Ejo

10.04.2024

[kwnstantiina]

Καλά(;)

Είμαι καλα πλέον. Βγαίνω έξω,περνάω καλα. Έχω ανθρώπους δίπλα μου που με νοιάζονται και με αγαπούν,και νιώθω το ίδιο και εγώ για αυτούς.

Δεν μου λείπεις πλέον· ή τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου,για να κοιμάται τα βραδια. Όποτε πάω να σε σκεφτω,η μορφή σου φεύγει γρήγορα από το μυαλό μου. Δεν θέλω να θυμαμαι. Δεν θέλω να σε θυμαμαι.

Δες με. Είμαι καλα μακριά σου. Είμαι καλα χωρ��ς εσένα. Ζω την ζωή που πάντα ήθελα,χωρίς να σε συμπεριλαμβάνει μέσα,κάτι που Εσυ το επέλεξες. Δεν πειραζει. Όλα με τον χρόνο περνάνε,έτσι θα περασεις και Εσυ.

Εννοείται πως θα ήθελα να ήσουν μέρος και Εσυ αυτής της ζωής,αλλά καταλαβα έπειτα από πονο ότι δεν μπορώ να σε αναγκάσω. Καλύτερα έτσι,εφόσον είμαι χαρούμενη.

Αυτό δεν θα ήθελες για εμένα,εάν με αγαπάς; Να περνάω καλα. Εγώ αυτό τουλάχιστον θέλω από εσένα. Να είσαι καλα και χωρίς εμένα. Να είσαι ευτυχισμένος.

Όταν αγαπάς κάποιον,δεν μπορεί να είσαι εγωιστής.

Μου λείπεις, εννοείται αυτό. Αλλά δεν αντέχω άλλο. Πρέπει να προχωρήσω.

Είσαι πάντα στο μυαλό μου. Πάντα θα τα συγκρίνω όλα με εσένα και θα προσπαθώ να σε εντάξω στην καθημερινότητα μου,έστω και νοητά. Μερικές φορές τα καταφέρνω. Άλλοτε ξεγλιστράς και με ρίχνεις βίαια στην πραγματικότητα.

Δεν πειραζει,όπως και να έχει πάντα θα είσαι κομμάτι μου. Πάντα θα σε κρατάω ζωντανό μέσα μου.

[n-e-r-a-i-d-a]

🚫 ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ. ✋🏻

ΕΠΙΛΕΓΩ ΕΙΡΗΝΗ

Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι, όσο κι αν εξηγώ την πλευρά μου,

κάποιοι άνθρωποι θα τη διαστρεβλώνουν για να ταιριάζει στη δική τους αφήγηση.

Συνήθιζα να ανοίγω την καρδιά μου, απεγνωσμένα ελπίζοντας να δουν την αλήθεια, αλλά έμαθα με τον δύσκολο τρόπο—αν κάποιος ήθελε πραγματικά να καταλάβει, δεν θα με ανάγκαζε να τον παρακαλάω γι' αυτό.

Αν έχεις ήδη αποφασίσει ότι είμαι η λάθος πλευρά στην ιστορία σου, εντάξει. Δεν θα συνεχίσω να σκύβω το κεφάλι, προσπαθώντας να αποδείξω ότι είμαι αρκετά καλός/ή, άξιος/α ή αθώος/α.

Η αλήθεια είναι πως όσο περισσότερο εξηγώ, τόσο περισσότερη δύναμη δίνω σε κάποιον που δεν θέλει να ακούσει.

Άφησέ τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν.

Άφησέ τους να πουν ότι ήταν

όλα δικό μου λάθος.

Άφησέ τους να παραμείνουν κολλημένοι στη δική τους εκδοχή των γεγονότων.

ΑΦΗΣΕ ΤΟΥΣ.

Δεν θα υπερασπιστώ άλλο τον εαυτό μου. Γιατί συνειδητοποίησα κάτι κρίσιμο—το να εξηγώ ξανά και ξανά δεν φέρνει ειρήνη.

Μόνο με εξαντλεί.

Μόνο ενισχύει τη δική τους αφήγηση, γιατί αν πραγματικά νοιάζονταν να καταλάβουν, θα είχαν ακούσει

την πρώτη φορά.

Ανακτώ την ενέργειά μου.

Φεύγω από τον ατέρμονο κύκλο των δικαιολογιών και των αντιπαραθέσεων.

Αξίζω σχέσεις στις οποίες δεν χρειάζεται να παλεύω για να φανεί η αλήθεια μου.

Αν η σιωπή μου σε κάνει να νιώθεις άβολα, τότε νιώσε άβολα.

Αν η απόφασή μου να μην εξηγήσω σου φαίνεται ήττα, αυτό είναι δικό σου θέμα.

Δεν με νοιάζει πια να κερδίσω μια μάχη στην οποία ποτέ δεν συμφώνησα να λάβω μέρος.

Τελείωσα με το να παρακαλάω να με καταλάβουν.

Τελείωσα με το να παρακαλάω για καλοσύνη, σεβασμό και ενσυναίσθηση που έπρεπε να δίνονται απλόχερα.

Τελείωσα με το να βάζω τον εαυτό μου σε δίκη, σε ένα δικαστήριο που ποτέ δεν ήταν δίκαιο.

ΤΕΛΕΙΩΣΑ

Η μόνη εξήγηση που οφείλω είναι στον εαυτό μου: ότι επιλέγω την ειρήνη αντί για τον θόρυβό τους.

Επιλέγω να προχωρήσω χωρίς το βάρος του να προσπαθώ συνεχώς να με ακούσουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να με παρεξηγούν.

Άφησέ τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν.

ΑΦΗΣΕ. ΤΟΥΣ. ΝΑ. ΦΥΓΟΥΝ.

Δεν θα εξηγήσω ξανά τον εαυτό μου.

Γιατί, ειλικρινά, δεν το χρειάζομαι.

[magnoliagrandiflora]

Μια χαρά ήμαστε με το νέο αγόρι μου, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Απλά λέω ότι δεν είναι σαν το παλιό. Μάλλον δεν καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάω, γιατί αλλάζεις τους γκόμενους σαν τα πουκάμισα; Εγώ προσπαθώ να είμαι πιο ώριμη συναισθηματικά, είχα λίγες σχέσεις και μακροχρόνιες. Get in my shoes.

Άμα το μυαλό σου είναι αλλού, προδίδεις τη σχέση σου....δλδ εμένα θα με πλήγωνε αυτός που είμαι ερωτευμένη να σκέφτεται άλλη και να με χρησιμοποιεί απλά για να την ξεπεράσει. Επίσης γελάω με την υπόθεση σου , είμαι κυριολεκτικά στην πρώτη μου σχέση αυτή τη στιγμή. Και δεν έχει σχέση άμα έχεις μακροχρόνια σχέση ή όχι και άμα αλλάζεις τους γκομενους σαν τα πουκάμισα. Συναισθηματική ωριμότητα είναι να είσαι ξεκάθαρος και πριν μπεις σε μία σχέση να αφήσεις τα παλιά και να αφοσοιωθείς στην τωρινή σχέση. Φουλ άδικο για τον άλλον.

Συμπάσχω ότι σου λείπει πάντως. Εγώ επειδή ήμουν κολλημένη με το συγκεκριμένο παιδί 1 χρόνο, δεν μπόρεσα να προχωρήσω, ήθελα να κάνω healing πρώτα, αν και μετά έγινε η επανασύνδεση.

[anideh]

01/08/23

Μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω πόσο μου λείπεις. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα και δεν μπορώ να την προχωρήσω σαν να μην υπήρξες ποτέ. Με πιάνει πανικός όταν τα συνειδητοποιώ όλα αυτά οπότε προσπαθώ απλά να μην τα σκέφτομαι. Προσποιούμαι ότι είμαι καλά και προσπαθώ να στηρίξω και τους άλλους. Στην πραγματικότητα; Νιώθω χαμένη. Προσπαθώ να μην σε απογοητεύσω αλλά... Φοβάμαι ότι το έχω ήδη κάνει. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο να είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου. Είναι δύσκολο να σ' αγαπώ τόσο αλλά να μην πρόλαβα καν να στο πω. Γιατί καταλαβαίνεις τι είχες μόνο όταν το χάνεις; Ο πόνος είναι αβάσταχτος αλλά είμαι δυνατή. Απλά να... Μου λείπεις. Θα ήθελα απλά ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά και ας ξαναφεύγες μετά. Ίσως πρέπει να καταλάβω ότι ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου να σε κρατήσω.

Θα στο πω άλλη μια φορά.

Σε αγαπώ και ξέρω ότι μ' αγαπάς και εσύ.

Και με φοβίζει ότι δεν θα με αγαπήσει ποτέ ξανά όπως εσύ.

[psychotiko-epeisodio]

Μα κάθε φορά,

Που προσπαθώ να προχωρήσω,

Κάθε φορά που τα δάχτυλα τους μπλέκονται ανάμεσα απο τα μαλλιά μου,

Είσαι εκει,

Στην άκρη του μυαλού μου να γελάς ειρωνικά,

Γνωρίζοντας πως θα ναι μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια.

°Ο έρωτας που ήθελες τοσο να περάσει,αλλά δεν πέρασε.

[love-and-melancholy]

Σου είπα τι φοβάμαι και έγινες ακριβώς αυτό.

Πως υποτίθεται πως θα προχωρήσω παρακάτω;

[moonmaniac-th]

Είμαι εντάξει.

Τώρα είμαι εντάξει.

Ακροβατώντας στο μεταίχμιο.

Προσπερνώ τις μερες σαν να μην είναι κάτι το σημαντικό. Νομίζω πως ξεγελαω τον χρόνο.

Στην πραγματικότητα ξεγελαω εμενα, μήπως και προχωρήσω και βρω ξανά ζωή.

Θα τη βρω, πάντα τη βρίσκω στο τέλος.

Απλά δεν ξέρω αν θα είναι η τελευταία μου φορά.

[daimewdis]

Ξημερώνει Δευτέρα, κοίταξα για να σιγουρευτώ αν θα’ ναι Δευτέρα. Όμως έκανα λάθος ξημερώνει Τρίτη. Μην με ρωτάς, δεν ξέρω. Έχω χαθεί αρκετά, χάνομαι γενικά. Και δεν έχει να κάνει με ποια μέρα ξημερώνει, άλλα για όλες τις ημέρες που είναι ίδιες, ίδιες μέρες ίδιες ώρες. Δεν έχω θυμό, ούτε χαρά. Κενό. Έστειλα ηχητικά στον Μπάμπη, πριν λίγο. Πως δεν πάει άλλο. Έπρεπε να ‘χω πάει για εξετάσεις, να με δει η γιατρός μου, μα ως συνήθως αργώ. Κάποτε δεν αργούσα. Μόλις τελείωσα αυτό που γράφω, θα στείλω mail, πότε μπορεί να με δει. Συνεχίζω και καπνίζω πολύ, κάποιες μέρες το’ χα ελαττώσει. Τώρα που το γράφω, δακρύζω, χωρίς κάτι να έγινε, ή ίσως σκέφτομαι την αστάθεια. Και όλα αυτά που με βασανίζουν. Δεν ξέρω πως να είσαι καλά, να είσαι καλά και να το εννοείς, ούτε ξέρω πως να ‘σαι ευτυχισμένος. Και είναι θολές οι μνήμες εκεί που πρέπει να μείνουν, και σβήνουν και αφήνουν όλα τα άλλα που ‘θα πρεπε να ‘χες ξεχάσει. Πήρα μιά ανάσα, διέκοψα λίγο. Πρέπει να ξεκινήσω να προχωρήσω. Το μυαλό μου να’ ναι εκεί, όχι εδώ. Όχι κολλημένο. Δεν με χαρακτηρίζει αυτός, αυτός ο εαυτός. Είναι τόσο αδύνατος, κουρασμένος, τόσο ήρεμος, χωρίς αυτή την ηρεμία που να νιώθει γαλήνια. Τόσο ευάλωτος. Δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι καλός, ούτε κακός. Ή είμαι όλα τα πρόσωπα μαζί, αναλόγως τι θα πάρεις, πως θα μου φερθείς. Δεν είμαι μόνο ένα. Και ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω ούτε στις πιο απλές ερωτήσεις. Και αν δεν καταφέρω να βάλω χρώμα, ας νιώθω στο μαύρο τουλάχιστον ασφαλής.

4:47 ξημερώματα

14/11/23

-Δαιμεώδης