#προστατεύει

[romios-gr]

Η υποκρισία της ΕΕ: Θέλει να κατασκοπεύει τους απλούς πολίτες αλλά προστατεύει τους εξουσιάζοντες Γράφει ο Καλλιντέρης Νικόδημος   ��Στα σκαριά βρίσκεται ένας Κανονισμός της ΕΕ με τον τίτλο “Child Sexual Abuse Regulation”, ο οποίος κατά τους συντάκτες του στοχεύει στην αντιμετώπιση της διακίνησης στον κυβερνοχώρο υλικού παιδικής πορνογραφίας!   Στην πραγματικότητα το νομοθέτημα αυτό εγκαθιδ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-ypokrisia-tis-ee-thelei-na-kataskopeyei-toys-aploys-polites-alla-prostateyei-toys-exoysiazontes/

[0cean--soul]

Το αξίζεις

Αξίζεις κάποιον που η καρδιά του θα ραγίζει όταν σε βλέπει να κλαις.

Αξίζεις κάποιον που νιώθει τα συναισθήματα σου και συμπάσχει μαζί σου αντί να είναι απλός θεατής.

Αξίζεις κάποιον που θα εντοπίζει τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου, κάθε γραμμή του και τις καμπύλες του σώματός σου με τα δάχτυλα του, ώστε να θυμάται κάθε σημείο σου όταν του λείπεις.

Αξίζεις κάποιον που σε παρακολουθεί με την άκρη του ματιού του ενώ εσύ διαβάζεις ένα βιβλίο και πίνεις το κρασί σου, γιατί πιστεύει ότι είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος που έχουν δει ποτέ τα μάτια του.

Αξίζεις κάποιον που θα σε ρωτήσει για τη μέρα σου και θα ενδιαφερθεί ειλικρινά για την απάντηση σου.

Αξίζεις κάποιον που θέλει να μάθει κάθε λεπτομέρεια για σένα, όπως τον τρόπο που πίνεις τον καφέ σου τα πρωινά, την αγαπημένη σου μυρωδιά ή ποιες ταινίες σε συγκινούν.

Αξίζεις κάποιον που θα προστατεύει την καρδιά σου, θα καταστρέφει οτιδήποτε προορίζεται να σε βλάψει, και δεν θα μπορεί να φανταστεί καν ότι σε προδίδει με κάποιον άλλον.

Αξίζεις να σε δουν.

Αξίζεις να σε ακούσουν.

Σου αξίζει να νιώθεις επιθυμητός.

Και το πιο σημαντικό.....

αξίζεις να σε αγαπούν. Κόντι Μπρετ

[loulouditouheimona]

Το αξίζεις.

Αξίζεις κάποιον που η καρδιά του θα ραγίζει όταν σε βλέπει να κλαις. Αξίζεις κάποιον που νιώθει τα συναισθήματά σου και συμπάσχει μαζί σου αντί να είναι απλός θεατής.

Αξίζεις κάποιον που θα εντοπίζει τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου, κάθε γραμμή του και τις καμπύλες του σώματός σου με τα δάχτυλά του, ώστε να θυμάται κάθε σημείο σου όταν του λείπεις.

Αξίζεις κάποιον που σε παρακολουθεί με την άκρη του ματιού του ενώ εσύ διαβάζεις ένα βιβλίο και πίνεις το κρασί σου, γιατί πιστεύει ότι είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος που έχουν δει ποτέ τα μάτια του.

Αξίζεις κάποιον που θα σε ρωτήσει για τη μέρα σου και θα νοιαστεί ειλικρινά για την απάντησή σου.

Αξίζεις κάποιον που θέλει να μάθει κάθε λεπτομέρεια για σένα, όπως τον τρόπο που πίνεις τον καφέ σου τα πρωινά, την αγαπημένη σου μυρωδιά ή ποιες ταινίες σε συγκινούν.

Αξίζεις κάποιον που θα προστατεύει την καρδιά σου, θα καταστρέφει οτιδήποτε προορίζεται να σε βλάψει, και δεν θα μπορεί να φανταστεί καν ότι σε προδίδει με κάποιον άλλον.

Αξίζεις να σε δουν. Αξίζεις να σε ακούσουν. Σου αξίζει να νιώθεις επιθυμητός.

Και το πιο σημαντικό..... αξίζεις να σε αγαπούν.

[aluminia]

Έχουμε τον Φώτη που πάντα ήθελε ένα μικρό αδελφάκι μα την έχασε τόσο σύντομα, ο οποίος γνώρισε την Αγγέλα. Άρχισε να βλέπει εκείνη ως τη μικρή αδελφή, την οποία θα προστατεύει (όπως τότε που άφησε να του σπάσουν τη μύτη για να καλύψει εκείνη) και θα της κάνει τον έξυπνο.

Είναι και η Αγγέλα η οποία ήθελε όσο τίποτα μια μεγάλη οικογένεια, σταθερότητα μα και ευχάριστη φασαρία στη ζωή της. Βρήκε μια μητέρα που την αγαπάει στη Ζουμπουλία και γνώρισε τον Φώτη, και με αυτόν απέκτησε έναν αδελφό. Μέσα από αυτόν απέκτησε και το μεγάλο οικογενειακό τραπέζι που ήθελε, πέρα από τον Θωμά και τη Φρίντα είχε (όσο και αν δε την ενθουσιάζε η ιδέα, αλλά δε συμπαθούμε πάντα όλο μας το σόι λολ) την Μαριλένα και όλα τα άτομα που κάλεσε στο σπίτι της εκείνο το βράδυ.

[alloligo]

Ναι γιατι σε αλλες χώρες ειναι καλύτερα... Καθόλου τυχαίο που οι εκάστοτε κάτοικοι ασπάζονται την ίδια θεωρία δηλαδή πως η χωρα τους ειναι το μαύρο πρόβατο

Επειδή αυτό το ασκ έχει να κάνει με το ποστ μου που έλεγε ότι για να επιβιώσεις στην Ελλάδα πρέπει να είσαι ή φασίστας ή πλούσιος ή απλά μαλάκας. Ειλικρινά τώρα αγαπητέ Ανώνυμε, συνεχίζεις να πιστεύεις το ίδιο, ακόμα και μετά από τη χτεσινή δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στον Πειραιά;

Μεγάλωσα στον Πειραιά και μένω στην Αγγλία τα τελευταία 8 χρόνια και όχι, δεν ασπαζόμαστε την ίδια θεωρία. Ναι, σε άλλες χώρες είναι καλύτερα, γιατί υπάρχει ένας έστω υποτυπώδης κρατικός μηχανισμός που σε προστατεύει. Εδώ, ααααν τύχει και επιβιώσεις από φωτιές, πλημμύρες, επίθεση φασιστών στο Κερατσίνι, όπλο αστυνομικού στα Εξάρχεια και σύγκρουση τρένου στα Τέμπη αλλά βρεθείς π.χ. με καρκίνο στον Πειραιά, το ογκολογικό νοσοκομείο σου ακυρώνει τη χημειοθεραπεία λόγω υποχρηματοδότησης. Δε θα κάνω λόγο για το να τύχει να είσαι και μετανάστης, έχεις ήδη πνιγεί ή καεί 'καταλάθος'.

Αλλά εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη, υποστηρίζουμε τους ίδιους φορείς, καθόμαστε παθητικά και τρώμε ό,τι μας δώσουν τα ΜΜΕ και οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι περί αποποίησης ευθυνών και 'κλιματικής αλλαγής'. Μήπως αντί για να χαρακτηρίζουμε τη χώρα μαύρο πρόβατο είμαστε εμείς τα πρόβατα; - Λέω εγώ τώρα

[cutieeeeeeposts]

Οικογένεια

Αυτή η ωραία λέξη που θες να ζήσεις με όλοι σου την ψυχή να μην μετανιώσεις ούτε λίγο που υπάρχεις σε αυτήν την ζωή και καθημερινότητα σου. Μερικοί άνθρωποι όμως δεν ζούνε μία ολοκληρωμένη οικογένεια λείπει η μαμά ή ο μπαμπάς ακόμα και τα αδέλφια. Αλλά η οικογένεια δεν σημαίνει ότι θα είναι πάντα όλα τα μέλη αλλά η φροντίδα που να νιώσεις ή αγάπη η εμπιστοσύνη μεταξύ σας. Αυτό το συναίσθημα το θέλουμε όλοι ακόμα και να το κάνουμε στην δική μας οικογένεια στο μέλλον, ποτέ μην πάρετε κακά παραδείγματα από την δική σας οικογένεια γιατί δεν σας φταίει το παιδί σας που μεγαλώσατε έτσι. Η μάνα το αγαπημένο μέλος της οικογένειας που υπέφερε για να ζούμε για να υπάρχουμε μας φρόντισε και θα μας φροντίσει μέχρι το τέλος της ζωής μας, ότι και να κάνεις θα είναι δίπλα σου στα καλά και στα κακά της ζωή σας αυτή θα σας καθοδηγήσει στο μονοπάτι της αγάπης προς έναν άλλον συνάνθρωπο . Μπορεί μερικές φορές να έχετε εντάσεις αλλά πάντα θα στεναχωριέται για εσένα και φυσικά θα ανησυχεί μπορεί μερικές φορές να είναι υπερβολικά ανήσυχη αλλά είναι μόνο για το καλό σου αλλιώς δεν θα σου έδινε καν σημασία. Ο πατέρας το δεύτερο μέλος της οικογένειας αυτός φέρνει τα λεφτά αλλά και κάνει τις δουλειές του σπιτιού μερικές φορές πάντα θα νοιάζεται για εσένα παρόλο που είναι απόμακρος είναι επειδή μεγαλώνεις και κάποια στιγμή θα φύγεις και θα κάνεις την δικιά σου οικογένεια αυτό είναι που φοβάται που θα καταλήξεις με ποιον θα πας κτλ όμως πάντα θα σε αγαπάει. Το τελευταίο μέλος τα αδέλφια ανεξαρτήτως τι είναι αγόρι ή κορίτσι την ίδια αγάπη και εμπιστοσύνη σου έχει σε βοηθάει και τον βοηθάς, πάντα τα αδέλφια μας είναι σαν να είναι οι καλύτεροι φίλοι μας. Άμα έχεις μεγαλύτερο πάντα θέλει να σε προστατεύει και να μαθαίνει τα πάντα για εσένα επειδή ανησυχεί θέλει να σε παίρνει από το σχολείο ακόμα και από βόλτες ενώ τα μικρά πάντα θα σε ακολουθούν και θα μαθαίνουν από εσένα επειδή θα σε βλέπουνε σαν είδωλο του και θέλουν πάντα την αγάπη και την προσοχή σας επειδή σας αγαπάνε. Η οικογένεια είναι η λέξη που πολλοί την χρησιμοποιούν και λίγοι την καταλαβαίνουν και νιώθουν πραγματικά. Τέλος μάθετε να κάνετε την οικογένεια που θέλατε να είχατε γιατί τα παιδιά σας δεν θ έχουν παράπονα ποτέ.

[justforbooks]

Ο νόμος που προστατεύει τους εγκληματίες

Όσοι χτες γύρω στις 7 το πρωί βλέπατε την εκπομπή «Σήμερα» στον ΣΚΑΙ θα είδατε μια από τις συνήθεις για την εποχή και τη θερμοκρασία σύνδεση με κάποια παραλία της Αττικής. Και θα είδατε, μάλλον για πρώτη φορά σε απευθείας μετάδοση, έναν «επενδυτή» να επιτίθεται σε μια κυρία, να της αρπάζει τον σταυρό που φορούσε στο λαιμό και να τρέχει. Είμαι βέβαιος ότι θα εξοργιστήκατε και με την ελεεινή κλοπή και με την επιβεβαίωση του πόσο απροστάτευτοι είμαστε στις ορέξεις του κάθε εγκληματία. Όμως λίγη ώρα μετά τα μάτια μας αντίκρυσαν κάτι ακόμα πιο εξοργιστικό: στις προβολές του βίντεο με την κλοπή το πρόσωπο του δράστη ήταν καλυμμένο.

Σε μια χώρα στην οποία θα επικρατούσε η λογική το πρόσωπο του δράστη όχι μόνο δεν θα είχε κρυφτεί αλλά θα είχε μεγεθυνθεί προκειμένου να μπορούσαν οι πολίτες να τον αποφύγουν και να τον καταγγείλουν. Όμως το μέλημα του σοφού νομοθέτη εδώ και πολλά χρόνια και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι η προστασία των πολιτών αλλά η προστασία των εγκληματιών. Τα κανάλια μάλλον δεν έχουν το δικαίωμα να δείξουν το πρόσωπο του δράστη που έκλεψε την αλυσίδα της ανυποψίαστης κυρίας.

Ακόμα κι αν ο δράστης συλλαμβανόταν και καταδικαζόταν για την κλοπή και πάλι θα χρειαζόταν ειδική εισαγγελική άδεια για να δείξει κανείς το πρόσωπό του. Και μάλιστα η άδεια θα παραχωρούσε αυτή τη δυνατότητα για λίγες ημέρες. Και όχι μόνο αυτό. Ακόμα κι αν έμπαινε φυλακή, πέντε χρόνια μετά την αποφυλάκισή του κανείς δεν θα είχε δικαίωμα να υπενθυμίσει ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας κλέφτης. Είναι το περίφημο «δικαίωμα στη λήθη», ένα δικαίωμα πολύ βολικό για κάθε εγκληματία και για κάθε απατεώνα που δεν θέλει οι άνθρωποι να ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν. Και οι πολίτες που δεν εγκληματούν; Ας πρόσεχαν. Το δικαίωμά τους στη μνήμη, το δικαίωμά τους στην προστασία έρχεται δεύτερο.

Φυσικά αυτό το ξέρουν πρώτοι και καλύτεροι οι εγκληματίες. Διαφορετικά δεν θα τολμούσαν να κλέβουν σε ζωντανή μετάδοση. Ένα τηλεοπτικό συνεργείο στη μέση μιας παραλίας δεν είναι κάτι που μπορεί να σου ξεφύγει αλλά ο «επενδυτής» ήξερε ότι ο νόμος δουλεύει υπέρ του. Όπως ξέρει ότι ακόμα κι αν συλληφθεί, ακόμα κι αν καταδικαστεί σε λίγο καιρό θα είναι και πάλι ελεύθερος να συνεχίσει τις επιθέσεις και τις κλοπές του.

Με τον ίδιο τρόπο που αφέθηκαν ελεύθεροι (χωρίς καν να συλληφθούν) τα «άτομα με στοιχεία πληθυσμιακής ομοιογένειας» που συνελήφθησαν στο Χαλάνδρι όταν επιτέθηκαν σε αστυνομικούς και τους έκλεψαν το περιπολικό τους, όπως είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι κακοποιοί που συνελήφθησαν ξανά προχτές στα Βριλήσσια να εξαπατούν ηλικιωμένους, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι που ακόμα κι αν είχα φωτογραφίες τους και ήξερα τα ονοματεπώνυμά τους δεν θα μπορούσα να σας τις δείξω ή να σας τα πω γιατί θα παραβίαζα τον νόμο. Τον νόμο που προστατεύει τους εγκληματίες.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[magnoliagrandiflora]

Το tumblr πρέπει να προστατεύει τα παιδιά!

Μόνο αυτό δε κάνει, δυστυχώς....

[demertzisalexandros]

Είδα έναν άντρα πάνω στα κύματα

Είδα έναν άντρα πάνω στα κύματα να προστατεύει

Την τελευταία γραμμή άμυνας

Να φυλάει

Είδα έναν άντρα πάνω στα κύματα να φυλάει

Την ανθρωπότητα που τελείωνε .

Να διασώζει

Είδα έναν άντρα πάνω στα κύματα

Να διασώζει

Ό,τι εύθραυστο.

[romios-gr]

Κατέχοντας τον τίτλο του «βασιλιά των ελαίων», το έλαιο του σουσαμιού θεωρείται ότι έχει αντιβακτηριακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Είναι πλούσιο σε πολυακόρεστα και μονοακόρεστα λιπαρά οξέα που εξυπηρετούν στην προστασία των κυττάρων και των αρτηριών. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φλόριντα διαπίστωσαν ότι το έλαιο του σουσαμιού μπορεί να προλάβει ή και να μειώσει τη δημιουργ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/sisamelaio-apo-poies-pathiseis-prostateyei/

[ilianastarhall]

Kangoo Jumps💪💪💪Η απόλυτη τάση στο Fitness!!!Γυμναστική & Διασκέδαση ‼️‼️Οφέλη:1. Ενδυνάμωση & Σύσφιξη όλου του σώματος.2. Καίει το λίπος - έως και 1000 kcal/συνεδρία. Ενεργοποιεί τον μεταβολικό ρυθμό, πετυχαίνοντας γρήγορη απώλεια βάρους, χωρίς να χαθεί μυϊκός ιστός & πετυχαίνει την μείωση της κυτταρίτιδας.3. Ενισχύει την ισορροπία, την κινητικότητα και τις δεξιότητες συντονισμού.4. Αυξάνει την αντοχή και την κατανάλωση οξυγόνου.5. Προστατεύει τις αρθρώσεις, απορροφώντας τους κραδασμούς.6. Αυξάνει το αίσθημα ευεξίας και μειώνει το στρες.5. Προλαμβάνει την οστεοπόρωση: οι ασκήσεις Kangoo Jumps αυξάνουν την οστική πυκνότητα

[the-fashion-wave]

Ανακαλύψτε τα ιδανικά γυαλιά ηλίου για κάθε στυλ και ανάγκη

Αναρωτιέστε πώς να βρείτε τα τέλεια γυαλιά ηλίου που θα προστατεύσουν τα μάτια σας και θα αναδείξουν το στυλ σας; Είστε στο σωστό μέρος!

Τα γυαλιά ηλίου δεν είναι μόνο ένα αξεσουάρ. Είναι η ασπίδα προστασίας από την επιβλαβή ακτινοβολία UV και ταυτόχρονα το statement κομμάτι που ολοκληρώνει κάθε εμφάνιση. Με τόσες επιλογές διαθέσιμες, πώς θα διαλέξετε το ιδανικό ζευγάρι;

Από τα γυναικεία γυαλιά ηλίου που προσθέτουν μια πινελιά κομψότητας, μέχρι τα ανδρικά που ταιριάζουν σε κάθε περίσταση και τα unisex που απευθύνονται σε όλους, υπάρχουν λύσεις για κάθε ανάγκη. Και αν περνάτε πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη, τα blue light γυαλιά είναι η απάντηση που χρειάζεστε.

Ανακαλύψτε τις καλύτερες προτάσεις για κάθε περίσταση και κάντε τη διαφορά με τις επιλογές σας!

Γυαλιά ηλίου για κάθε περίσταση

Τα γυαλιά ηλίου είναι ο απόλυτος σύμμαχος για κάθε περίσταση: μια βόλτα στη θάλασσα, μια βόλτα στην πόλη ή ακόμα και σε ένα business meeting. Κάθε ζευγάρι μπορεί να προσφέρει διαφορετικό ύφος, ενώ παράλληλα προστατεύει τα μάτια σας από την υπεριώδη ακτινοβολία. Το μόνο που μένει είναι να βρείτε αυτό που σας ταιριάζει καλύτερα!

Γυναικεία γυαλιά ηλίου: Το ιδανικό αξεσουάρ για κάθε γυναίκα

Τα γυναικεία γυαλιά ηλίου είναι κάτι παραπάνω από ένα αξεσουάρ μόδας – είναι η υπογραφή του στυλ σας. Αναζητήστε:

Oversized σχέδια: Για γυναίκες που θέλουν να ξεχωρίσουν. Συνδυάστε τα με ρομαντικά καλοκαιρινά φορέματα για glamorous vibes.

Cat-eye σκελετούς: Τέλειοι για ρετρό στυλ και γυναίκες που αγαπούν την κλασική κομψότητα.

Γυαλιά με καθρέφτες φακούς: Για τολμηρές εμφανίσεις με μοντέρνα διάθεση.

Είτε προτιμάτε μεγάλα statement κομμάτια που μαγνητίζουν τα βλέμματα είτε minimal επιλογές για διακριτική κομψότητα, τα σωστά γυαλιά ηλίου μπορούν να αναβαθμίσουν κάθε σας εμφάνιση.

Ανδρικά γυαλιά ηλίου: Από casual εμφανίσεις μέχρι ειδικές περιστάσεις

Οι άνδρες έχουν πολλές επιλογές για γυαλιά που ταιριάζουν σε διαφορετικά στυλ και περιστάσεις.

Aviator σχέδια: Ιδανικά για καθημερινή χρήση αλλά και για πιο formal εμφανίσεις. Ταιριάζουν σχεδόν σε κάθε πρόσωπο.

Τετράγωνοι σκελετοί: Για πιο αυστηρό, επαγγελματικό ύφος. Δοκιμάστε μαύρους ή σκούρους καφέ σκελετούς.

Sporty σχέδια: Εξαιρετικά για δραστήριους άνδρες που χρειάζονται πρακτικότητα και στυλ στην καθημερινότητά τους.

Ένα ζευγάρι ανδρικά γυαλιά ηλίου με διαχρονικό σχεδιασμό μπορεί να μεταμορφώσει ένα απλό casual outfit, ενώ τα πιο κλασικά κομμάτια, όπως τα aviators, είναι ιδανικά για ειδικές περιστάσεις.

Γυαλιά ηλίου unisex: Για όλους και για κάθε στιγμή

Τα unisex γυαλιά ηλίου είναι εδώ για να αποδείξουν ότι το στυλ δεν έχει φύλο.

Minimal σχέδια με λεπτούς σκελετούς: Για διαχρονική κομψότητα που ταιριάζει σε κάθε φύλο.

Τετράγωνοι φακοί: Για μοντέρνο ύφος που λειτουργεί τέλεια με casual ντύσιμο.

Διαφανείς ή γήινες αποχρώσεις σκελετών: Ευέλικτα για όλες τις περιστάσεις, από τη δουλειά έως τις διακοπές.

Αν αγαπάτε τις μοντέρνες γραμμές και τις ευέλικτες επιλογές, τότε ένα ζευγάρι unisex είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεστε.

Blue light γυαλιά: Προστασία από την οθόνη και στυλ που συναρπάζει

Περνάτε πολλές ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού; Τα blue light γυαλιά προστατεύουν τα μάτια σας από την κόπωση και τη βλαβερή ακτινοβολία, ενώ παράλληλα είναι ένα στιλάτο αξεσουάρ για την καθημερινότητά σας.

Κλασικά στρογγυλά γυαλιά: Για όσους αγαπούν τον vintage αέρα.

Γυαλιά με ματ φινίρισμα: Ιδανικά για επαγγελματικό αλλά και casual look.

Χρωματιστοί σκελετοί: Για μια πιο παιχνιδιάρικη προσέγγιση που ταιριάζει σε νεότερες ηλικίες.

Επενδύστε σε ένα ζευγάρι με μοντέρνο σχεδιασμό που μπορείτε να φοράτε ακόμα και εκτός γραφείου.

Βρες τα κατάλληλα γυαλιά για κάθε περίσταση

Η επιλογή των σωστών γυαλιών ηλίου εξαρτάται από το στυλ, τις ανάγκες και την καθημερινότητά σας. Θέλετε κάτι κομψό; Ή μήπως χρειάζεστε λειτουργικότητα και προστασία από την οθόνη; Ό,τι κι αν ψάχνετε, η Twig είναι εδώ για να σας προσφέρει μοναδικές επιλογές.

Με την προσφορά 1+1 σε γυαλιά ηλίου, μπορείτε να αποκτήσετε ένα δεύτερο ζευγάρι για να καλύψετε κάθε σας ανάγκη, είτε για καθημερινή χρήση είτε για ειδικές περιστάσεις. Μην χάσετε την ευκαιρία να συνδυάσετε ποιότητα, προστασία και στυλ σε ένα μοναδικό πακέτο.

[eclecticstarlightblogger]

Πρόεδρος Σερβίας: Θα συνεχίσουμε τον εξοπλισμό του στρατού

Ο πρόεδρος της Σερβίας,  Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε σήμερα ότι η Σερβία δεν θα σταματήσει να εξοπλίζει τον στρατό, προσθέτοντας ότι δεν θα επιτρέψει να μείνει πίσω η ανάπτυξη του στρατού, ο οποίος προστατεύει την ασφάλεια της Σερβίας και την ασφάλεια των πολιτών της. «Θέλουμε έναν ισχυρό στρατό, ένα σταθερό κράτος, για να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα, […] Πρόεδρος Σερβίας: Θα συνεχίσουμε τον…

[thoughtfullyblogger]

Πρόεδρος Σερβίας: Θα συνεχίσουμε τον εξοπλισμό του στρατού

Ο πρόεδρος της Σερβίας,  Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε σήμερα ότι η Σερβία δεν θα σταματήσει να εξοπλίζει τον στρατό, προσθέτοντας ότι δεν θα επιτρέψει να μείνει πίσω η ανάπτυξη του στρατού, ο οποίος προστατεύει την ασφάλεια της Σερβίας και την ασφάλεια των πολιτών της. «Θέλουμε έναν ισχυρό στρατό, ένα σταθερό κράτος, για να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα, […] Πρόεδρος Σερβίας: Θα συνεχίσουμε τον…

[greekblogs]

Πρόεδρος Σερβίας: Θα συνεχίσουμε τον εξοπλισμό του στρατού

Ο πρόεδρος της Σερβίας,  Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε σήμερα ότι η Σερβία δεν θα σταματήσει να εξοπλίζει τον στρατό, προσθέτοντας ότι δεν θα επιτρέψει να μείνει πίσω η ανάπτυξη του στρατού, ο οποίος προστατεύει την ασφάλεια της Σερβίας και την ασφάλεια των πολιτών της. «Θέλουμε έναν ισχυρό στρατό, ένα σταθερό κράτος, για να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα, […] Πρόεδρος Σερβίας: Θα συνεχίσουμε τον…

[justforbooks]

Ο «ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ» είναι ένα βιβλίο που το γνωρίζουν όλοι, ακόμη κι αν δεν το έχουν διαβάσει. Είναι ο τίτλος του που εντυπώνεται στο μυαλό από την πρώτη στιγμή, επειδή περιέχει μια παράδοξη και υποβλητική αντινομία.

Από τη μια ο θάνατος δεν ταιριάζει στη Βενετία, η οποία είναι ένας μυθικός τόπος χαράς και γλεντιού, που στηρίζει ανεπιφύλακτα τη χαρά της ζωής και κατοχύρωσε την «αθανασία» του μύθου του χάρη σε 8 τουλάχιστον συναπτούς αιώνες μεγαλοπρέπειας, πολιτισμού και δύναμης. Και από την άλλη η Βενετία, με τα θολά κανάλια και την ύποπτη λιμνοθάλασσά της, έχει μια δύναμη σκοτεινή που νιώθεις πως αργά ή γρήγορα θα στραφεί εναντίον σου και θα σε καταπιεί.

Ο νομπελίστα�� Γιόζεφ Μπρόντσκι εντόπιζε αυτήν τη σκοτεινή δύναμη στο υδάτινο στοιχείο της πόλης, το οποίο ταύτιζε με τον χρόνο. Απλοποιώντας τη σκέψη του, θα έλεγε κάποιος ότι για τον Μπρόντσκι η Γαληνοτάτη σε καταπίνει, όπως ακριβώς σε καταπίνει και χάνεσαι ο χρόνος.

Εν πάση περιπτώσει, ο τίτλος «Θάνατος στη Βενετία» είναι από μόνος του συναρπαστικός, επειδή σε εξωθεί να αναρωτηθείς πώς είναι δυνατόν να πεθαίνει κάποιος εκεί κι αν τελικά κάτι τέτοιο είναι πιθανό να συμβεί, ποια διαδικασία ακολουθείται και με τίνος την πρωτοβουλία. Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα τις παρέχει γενναιόδωρα και αποκαλυπτικά η ανάγνωση του βιβλίου.

Είναι μια νουβέλα που γράφτηκε το 1911 και εκδόθηκε το 1912. Με αυτήν θεωρείται ότι ολοκληρώνεται η πρώιμη συγγραφική περίοδος του Τόμας Μαν. Πολλοί θεωρούν ότι είναι και το σημαντικότερο δείγμα της. Άλλοι πάλι διαφωνούν, θεωρώντας ότι αυτή η διάκριση αδικεί τους «Μπούντενμπρουκ», που είναι ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα.

Όλοι όμως συμφωνούν ότι ο «Θάνατος στη Βενετία» είναι το έργο του Μαν που αγαπήθηκε περισσότερο απ’ όλα εκείνης της περιόδου.

Πρόκειται για την ιστορία ενός μεσήλικα Γερμανού, καταξιωμένου λογοτέχνη, του Γουσταύου Άσενμπαχ, ο οποίος φτάνει στη Βενετία για διακοπές. Καταλύει σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, στο οποίο διαμένει επίσης μια Πολωνέζα κυρία με τα παιδιά της, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο αγγελικής μορφής δεκατετράχρονος έφηβος Τάτζιο.

Ο Άσενμπαχ μαγεύεται από την μποτιτσελική ομορφιά του και βιώνει έναν παράφορο πλατωνικό έρωτα απλώς παρακολουθώντας τον Τάτζιο από μακριά να εμπλέκεται σε μια μάλλον αδιάφορη ρουτίνα παραθερισμού. Η τουριστική νωχέλεια αναδεικνύεται ιδανικό «υπόβαθρο» για να ευδοκιμήσει το ιπποτικό και συνάμα διαβρωτικό συναίσθημα που συγκλονίζει τον Άσενμπαχ.

Στη Βενετία, όμως, ξεσπά επιδημία χολέρας. Όπως είναι φυσιολογικό και απολύτως αναμενόμενο, ο Άσενμπαχ ενδιαφέρεται μόνο για τον Τάτζιο, του οποίου η οικογένεια δεν έχει αντιληφθεί την εξάπλωση της αρρώστιας, γι’ αυτό δεν εγκαταλείπει την πόλη. Έτσι, ο Άσενμπαχ εξακολουθεί να αφήνεται στο πάθος της παρακολούθησης του όμορφου νέου.

Μέχρι που μια μέρα, εξαντλημένος από τη ζέστη, από το άγχος και από το «κυνηγητό» που επιβάλλει ο πόθος για ��ια οπτασία, τρώει φράουλες προκειμένου να ξαποστάσει και να δροσιστεί, οι οποίες είναι μεν «μαλακές και υπερώριμες» αλλά είναι και μολυσμένες από το θανατηφόρο μικρόβιο. Οπότε, ο Άσενμπαχ προσβάλλεται από τη χολέρα και τελικά πεθαίνει.

Η «περίληψη» που μόλις προηγήθηκε είναι τόσο σχηματική, που θα μπορούσε κάποιος να τη θεωρήσει ακόμα και προσβλητική για τη νουβέλα. Ωστόσο αναδεικνύει μια αλήθεια: το κείμενο δεν διαθέτει σπουδαία πλοκή.

Η δύναμή του και ο λόγος για τον οποίον έχει γίνει τόσο αγαπητό σχετίζονται με την εσωτερική «περιπλοκή» του Άσενμπαχ, ο οποίος φτάνει στη Βενετία για να απολαύσει στο έπακρο αυτό που απολαμβάνει και οπουδήποτε αλλού, παρότι δεν είναι και τόσο ευχάριστα απολαυστικό: τη μονήρη εσωτερική συνθήκη του – την απουσία ρωγμών στο σκληρό κέλυφος που προστατεύει τον ιδεοληπτικό εσωτερικό του κόσμο. Η ψυχή του είναι τόσο στεγανή και αδιαπέραστη, που παραμένει αθώα, και αγνή. Ως εκ τούτου, θεωρητικά είναι ικανή να ζήσει το μεγάλο συναίσθημα, επειδή πιστεύει και σε αυτό και στη δύναμή του.

Όμως, είναι μια ψυχή πρόθυμη να αλωθεί από το μεγάλο συναίσθημα μόνο κατά φαντασίαν – χωρίς να σχηματίζει και την επιθυμία που θα παρέσυρε μαζί της το σώμα.

Είναι, κατά κάποιον τρόπο, μια ψυχή που μοιάζει με τα θερμοκήπια που διατηρούσαν οι Ρώσοι πρίγκιπες του 18ου αι. για να καλλιεργούν τροπικά φυτά και ευαίσθητα άνθη στη μέση της χιονισμένης στέπας – επειδή το μέσα τους, που ήταν τόσο θερμό και εύφορο, καθιστούσε το έξω τους αδιάφορο, έως και ανύπαρκτο. Το απάλειφε.

Δεν επιβεβαιώνεται πουθενά μέσα στο κείμενο του Τόμας Μαν ότι ο Γουσταύος Άσενμπαχ είναι πράγματι σε θέση να αναπτύξει «δεσμούς» με αντικείμενα και πρόσωπα της πραγματικότητας γύρω του. Είναι ένας άνθρωπος-κάψουλα-του-εαυτού του.

Κι αυτό είναι κάτι που τον φέρνει πολύ κοντά στον άνθρωπο της δικής μας εποχής, που ζει παγιδευμένος μέσα στην ελλειμματική αυτάρκειά του, η οποία συνιστά τη δύναμη και μαζί την αδυναμία του.

Ακόμα και μια μορφή ακαταμάχητη, όπως μας πείθει η νουβέλα ότι είναι ο Τάτζιο, για τον Άσενμπαχ δεν είναι παρά ένα χαριτωμένο ρεφλέ της πραγματικότητας, πρόχειρο και πρόσφορο για να λειτουργήσει ως αντίκρισμα και ως «πλαφόν» μιας ψυχικής έξαρσης πλατωνικού τύπου.

Ο Άσενμπαχ πεθαίνει κυνηγώντας μια μορφή. Αυτή είναι μεν υπαρκτή (καθώς ενσαρκώνεται στον Τάτζιο), αλλά λειτουργεί σαν μάσκα βενετσιάνικου καρναβαλιού που αποκρύπτει το αληθινό, τερ��τώδες πρόσωπο της βαθύτερης επιθυμίας του, που εν προκειμένω είναι η βύθισή του σε μια ασφυκτική παραφορά, την οποία κατευθύνει η ενόρμηση του θανάτου.

Για να μη σχηματίσει κάποιος την εντύπωση ότι ο Άσενμπαχ πεθαίνει στη Βενετία χωρίς να προλάβει να ευχαριστηθεί κάτι πραγματικό σ’ αυτήν τη ζωή, ας ξεκαθαριστεί ότι ο περίφημος αυτός ήρωας βιώνει πραγματικά μια διανοητική και συναισθηματική διέγερση, η οποία είναι ικανή να του προσφέρει κάτι που ο ίδιος αξιολογεί ως ιδανικό – κάτι το θεσπέσιο.

Και σπεύδει να μετουσιώσει αυτήν τη διέγερση, προσπαθώντας να εγγράψει την ανυπέρβλητη για κείνον ομορφιά του Τάτζιο στη γλώσσα, για τον οποίον, ως συγγραφέας που είναι, αποτελεί το μέσο παραγωγής του δικού του καλλιτεχνικού έργου.

Για τον Άσενμπαχ αυτή η μετουσίωση είναι ό,τι κοντινότερο είναι ικανός να ζήσει στην αίσθηση της πλήρωσης από ηδονή. Κι ας μην πρόκειται για αληθινή ηδονή.

Με βάση αυτήν τη σειρά των πραγμάτων, ο Άσενμπαχ είναι για τον ψυχισμό μια πρωτεϊκή φιγούρα της λειτουργίας της καλλιτεχνικής μετάπλασης, της μετουσίωσης.

Ωστόσο, σύμφωνα με την «παραδοσιακή» ερμηνεία αυτού του μυθοπλαστικού χαρακτήρα, ο Άσενμπαχ αναμένει διακαώς (κι ας το αρνιόταν, αν ποτέ κάποιος τον ρωτούσε) την εισβολή ενός ανεξέλεγκτου και παντοδύναμου διονυσιασμού (που εν προκειμένω είναι το πλατωνικό ενδιαφέρον του για τον Τάτζιο). Ο διονυσιασμός θα λεηλατήσει το απολλώνειο οικοδόμημα του εσώτερου Άσενμπαχ και ως εκ τούτου θα γίνει το αδιάσειστο άλλοθι του ίδιου προς τον εαυτό του, όταν πια θα παραδίδεται στη γοητεία του χαμού του.

Αυτή η παραδοσιακή ερμηνεία του Άσενμπαχ σχετίζεται με το «θεμελιώδες μοτίβο» (Grundmotiv) όλου του συγγραφικού έργου του Τόμας Μαν: ένας άνθρωπος ήρεμος, ικανός να αντιμετωπίζει στοχαστικά τη ζωή, φαινομενικά γαλήνιος και συμβιβασμένος με ό,τι συνιστά την πραγματικότητά του, ξαφνικά διαταράσσεται ολοκληρωτικά από ένα πάθος, στο οποίο ούτε θέλει ούτε είναι ικανός να φέρει αντιστάσεις και που εξαιτίας του τελικά καταστρέφεται.

Το «μοτίβο» αυτό αναγνωρίζεται πολύ περισσότερο στην πρώιμη συγγραφική περίοδο του συγγραφέα, η οποία, όπως προα��αφέρθηκε, κλείνει με τον «Θάνατο στη Βενετία». Και στον Άσενμπαχ, ίσως περισσότερο απ’ ό,τι σε άλλους ήρωες του Μαν, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο διονυσιασμός του ως αναπάντεχο ελιξίριο της ζωής είναι ταυτόχρονα και ελιξίριο του θανάτου του.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Μαν αντιλαμβανόταν τη νεορομαντική ματιά στην ποιητική του θανάτου ως μόνη απόλυτη δύναμη σε αυτό το σύμπαν, η οποία, επιπλέον, είναι ικανή να σε σώσει από την τραγική ζωή που μπορεί να σε βασανίζει. Επίσης, μάλλον πίστευε ότι το πνεύμα ενός ανθρώπου, όσο καλλιεργημένο και ισχυρό κι αν είναι, δεν μπορεί να σε γλιτώσει από αυτό που είναι ικανό να σε διαλύσει. Η μόνη ελπίδα αντίστασης σε ό,τι, σαν σεισμός, σε θέτει σε κίνδυνο είναι η επαφή με τη ζωή και τον άλλον και όχι η ναρκισσιστική απομόνωση που φέρνει η καλλιέργεια του πνεύματος.

Ο Τόμας Μαν, σε διάλεξή του στην Αμερική, περίπου 30 χρόνια μετά τη συγγραφή του «Θανάτου στη Βενετία», είχε πει ότι η αρχική του πρόθεση το 1911 ήταν να γράψει κάτι για τον διαβόητο έρωτα χωρίς ανταπόκριση του Γκαίτε για τη 17χρονη Ούλρικε φον Λέβετσοφ. Ο Γκαίτε ήταν 72 ετών όταν την ερωτεύτηκε και η ομορφιά και η ευφυΐα της νεαρής κοπέλας τον συνεπήραν τόσο βίαια, που κατέληξε να τη ζητήσει σε γάμο. Οι γονείς της αρνήθηκαν (το ίδιο και η Ούλρικε) και ο Γκαίτε, αποκαρδιωμένος, απομακρύνθηκε και έγραψε μια συλλογή ποιημάτων την οποία της αφιέρωσε και αργότερα ονόμασε «Τριλογία του Πάθους».

Ο Μαν ήθελε να σταθεί με εκείνη την απόπειρά του στο ότι το πάθος για μια αγνή και άσπιλη νεαρή ύπαρξη έχει τη δύναμη να εξευτελίσει και το πιο υψηλό και καλλιεργημένο πνεύμα, σαν εκείνο του Γκαίτε. Και παρότι ο Μαν επιθυμούσε με κάθε τρόπο και με προσήλωση σχεδόν υπομανιακού χαρακτήρα να ταυτίζεται με τον Γκαίτε, είπε σ’ εκείνη τη διάλεξη ότι δεν τόλμησε να αγγίξει τη μορφή του, επειδή δεν εμπιστεύτηκε τις δικές του δυνάμεις. «Και παρεξέκλινα», συνέχισε, «δημιούργησα έναν σύγχρονο ήρωα […]».

Επί της ουσίας, δημιούργησε έναν ήρωα βγαλμένο από τη δική του πραγματική ζωή: ο Άσενμπαχ θα ήταν το μυθοπλαστικό alter ego του Μαν, μέσα από το οποίο θα διαφαινόταν πόσο βαθιά βυθισμένος ήταν στην ομοερωτική του επιθυμία. Κατά τα άλλα, η Κάτια Μαν, στα απομνημονεύματά της, που κυκλοφόρησαν περίπου 20 χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της, το 1955, επιβεβαίωνε ότι ο «Θάνατος στη Βενετία» βασίστηκε σε ένα ταξίδι που είχαν κάνει οι δυο τους εκεί, το 1911, ότι κατέλυσαν στο Grand Hotel des Bains στο Λίντο και ότι συνάντησαν διάφορα πρόσωπα, τα οποία χρησίμευσαν στον Μαν ως μοντέλα για τους χαρακτήρες της νουβέλας του.

Πολλά χρόνια αργότερα, το 2001, ο Σκωτσέζος δημοσιογράφος Gilbert Adair στο βιβλίο του «Ο αληθινός Τάτζιο» ταυτοποιούσε το αντικείμενο του πλατωνικού πόθου του Άσενμπαχ με τον Βλάντισλαβ Μόες, γόνο Πολωνών αριστοκρατών, που πράγματι είχε πάει διακοπές με την οικογένειά του στη Βενετία το 1911 και τότε ήταν 10 ετών.

Γενικότερα, οι ομοφυλόφιλες τάσεις του Τόμας Μαν ήταν τόσο πραγματικές όσο και τα πρόσωπα από τα οποία εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει του χαρακτήρες στον «Θάνατο στη Βενετία». Εξάλλου, στα ημερολόγιά του ο Τόμας Μαν κάνει ευθείες αναφορές και αποκαλύψεις για τη βαθύτερη ομοφυλόφιλη επιθυμία του.

Εκείνος, βέβαια, επιθυμούσε να εκδοθούν αρκετά μετά τον θάνατό του, ώστε να έχει φύγει από τη ζωή και η σύζυγός του, όμως εκείνη έζησε άλλα 25 χρόνια μετά από κείνον και τα ημερολόγιά του εκδόθηκαν όχι μόνο ενόσω εκείνη ήταν εν ζωή αλλά και με δική της επιμέλεια (που σημαίνει ότι η ίδια ασχολήθηκε και με το «στρογγύλεμα» επίμαχων σημείων, μια δουλειά που, κατά στιγμές, πρέπει να της ήταν αρκετά οδυνηρή, μια και κάπου ανάμεσα σε όλα τα άλλα ο Μαν παραδέχεται ότι δεν ένιωθε πια καμιά ερωτική επιθυμία για κείνην).

Παρ’ όλα αυτά, η σχέση του Τόμας Μαν με την ομοφυλοφιλία ήταν πολύ περίεργη και εντελώς ιδιόρρυθμη. Για παράδειγμα, κάπου στα ημερολόγιά του παραδέχεται ότι ήταν ερωτευμένος με τον γιο του Κλάους Μαν από τότε που το παιδί ήταν 14 και μέχρι που έγινε 16 ετών. Αλλού, πάλι, αναρωτιέται, με εκκωφαντική αθωότητα, επί του πρακτικού του θέματος, σχετικά με το τι θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν δύο άντρες που αγαπιούνται όταν πέφτουν γυμνοί στο κρεβάτι.

Γενικώς, η ομοφυλόφιλη επιθυμία για τον Τόμας Μαν ήταν κάτι που πλανιόταν αποκλειστικά και μόνο στο πεδίο του πλατωνικού έρωτα, γι’ αυτό μάλλον γίνεται τόσο πειστικός και αληθινός ως χαρακτήρας ο Άσενμπαχ: περιέχει την αλήθεια και το δράμα του δημιουργού του.

Διαβάζοντας σήμερα κάποιος τον «Θάνατο στη Βενετία» είναι σίγουρο ότι θα συγκινηθεί με τον τρόπο που θα τον συγκινούσε κάθε δυνατή ιστορία ανεκπλήρωτου πόθου, κάθε κυνηγητό της αληθινής επιθυμίας της ψυχής που δεν καταφέρνει να καταλήξει πουθενά, επειδή η ζωή τελειώνει, χωρίς να σε περιμένει να ζήσεις.

Ωστόσο, στη βάναυση εποχή μας γίνεται ακόμα πιο συγκινητικό το γεγονός ότι όταν ο άνθρωπος αποτραβιέται οικειοθελώς από τον περίγυρό του και περιχαρακώνεται, σαν τον Άσενμπαχ, για να υπερασπιστεί και να διαφυλάξει τις ευαισθησίες του, καταλήγει να περιθωριοποιείται – κι ας στέκεται σε κεντρική, ίσως και περίοπτη, κοινωνική θέση. Και σε αυτήν τη θέση μοναξιάς και ουσιαστικής αποστασιοποίησης από τη ζωή γίνεται μόνο πιο αδύναμος και ευάλωτος. Με αποτέλεσμα, όταν πλέον κάνει την ηρωική του έξοδο από τον αυτο-εγκλωβισμό, να βρεθεί εντελώς ανυπεράσπιστος και να χαθεί. Πιθανόν, χωρίς να αφήσει ίχνη.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?