#που το βρήκα

[allo-frouto]

Καλησπέρα πανέμορφη, εχθές γυρνώντας από την δουλειά έχοντας σχολάσει ξημερώματα αργά, είδα τις πρώτες ακτίδες της χαραυγής και σε σκέφτηκα.... Μία λυκόφως, την άλλη χαραυγή, πάντα σε αυτές τις αλλαγές της ημέρας με την νύχτα σε σκέφτομαι, εκεί στο μεταίχμιο... Και αναρωτιέμαι πόσο πιο όμορφη θα ήταν η καθημερινότητα μου αν εμπεριείχε το γλυκό σου πρόσωπο, τα μαγευτικά σου μάτια, την υπέροχη προσωπικότητα σου...

Υγ.: 7η και.... τυχερή (;;)

-ο Αθηναίος

Αναρωτιέμαι κι εγώ γιατί αυτές τις ώρες σε πιάνει μια μελαγχολία...

[amaliatheartist]

Got postcards from my former selves saying, "How you been?"

[solmeister13]

UNRELEASED CKND? ΑΑΑΑΑΑ

Ω ναι. Στίχοι και μελωδίες του τότε, που δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ.

Βρήκα τις σημειώσεις μου και συγκινήθηκα, οπότε απλά μπήκα στο booth και το άφησα να συμβεί.

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/13

Σήμερα πέρασε ολόκληρη η μέρα σχεδόν και εγώ δεν έγραψα. Σήμερα ξύπνησα στις 10.30 μ.μ. εχθές το βράδυ αποκοιμήθηκα πάλι στον καναπέ κατά τις 03.30. Τα τελευταία βραδιά δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Πάλι φοβάμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Η πολυκατοικία είναι ασφαλής. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται στον 4ο. Δεν κινδυνεύω. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Μάλλον ξέρω. Φοβάμαι τη μοναξιά. Στο σαλόνι δεν είμαι ποτέ μόνη. Ζω με σκιές και φωνές. Οι σκιές ανήκουν στη φαντασία μου. Τις πλάθει το μυαλό μου σε μια ακατανίκητη προσπάθεια να αντικαταστήσει τη συντροφιά του. Οι φωνές πάλι ανήκουν στο διπλ��νό διαμέρισμα. Το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία με την μικρή γκαρσονιέρα. Την έχω φανταστεί αυτή την γκαρσονιέρα άπειρα βραδιά καθώς ακούω τις φωνές. Είναι ένα δωμάτιο 30τ.μ. φωτεινό, χωρίς πολλά πολλά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, ένα επί ένα με πάντα τσαλακωμένα σεντόνια και ένας καναπές ψιλοχαλασμένος λόγω χρήσης. Η τηλεόραση είναι κρεμασμένη στον τοίχο, είναι μεγάλη και πάντα ανοιχτή. Στο τραπεζάκι βρίσκονται τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα, κουτιά από μπύρες και κόκα κόλες, στα ντουλάπια της κουζίνας έχει μόνο μακαρόνια και τοστ, το ψυγείο είναι άδειο συνήθως και τα κουτιά απ'το delivery παρατημένα στον πάγκο. Το μπάνιο είναι μικροσκοπικό μα τα βράδια όταν η κοπέλα μπαίνει για ντουζ το αγόρι τρυπώνει μαζί της και κλείνουν την πόρτα στην Μίλι, τη γάτα τους. Δεν ξέρω αν συγκατοικούν στην γκαρσονιέρα, για λίγες μέρες χώρισαν κι οι φωνές έπαψαν, τα γέλια επίσης, μόνο κλάματα και τραγούδια χωρισμού ακούγονταν. Όταν γύρισα απ' τις διακοπές των Χριστουγέννων όμως τους βρήκα πάλι μαζί, στην γκαρσονιέρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 3 είναι πολλά άτομα μαζεμένα, μπαινοβγαίνουν φίλοι τους. Βάζουν μουσική, βλέπουν ταινίες, μιλάνε. Καμιά φορά με ενοχλεί η φασαρία τους. Βασικά να είμαι ειλικρινής τους ζηλεύω λίγο. Ο γείτονας έχει πάντα παρέα στο σπίτι, δεν νιώθει ποτέ μόνος, κι αν νιώθει δεν είναι. Τα βράδια ξαπλώνει αγκαλιά με εκείνη, το πρωί την αποχαιρετά με φιλιά, το απόγευμα το περνάνε ξεχωριστά, μα τα βράδια επιστρέφουν πάντα ο ένας στον άλλον. Θα απορείς τώρα που σου περιγράφω τη ζωή των γειτόνων μα σου είπα το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία κι οι ζωές μας παράλληλες. Και εκείνος ξέρει τι κάνω. Ξέρει τι ώρα χτυπά πρώτη φορά το ξυπνητήρι μου, ξέρει ότι αργώ να σηκωθώ πάντα δέκα λεπτά και περνάω άλλα δέκα στο μπάνιο. Ακούει τον ήχο της καφετιέρας και τα στορια που ανοίγω. Το σύρσιμο της καρέκλας στο μπαλκόνι. Ακούει τις playlists που ακούω κάθε πρωί. Και έπειτα κενό. Όλη μέρα λείπουμε κι οι δυο. Ξέρει ότι πάω σχολή, βόλτες. Ξέρει όμως ότι θα γυρίσω να διαβάσω. Με ακούει που καμιά φορά διαβάζω δυνατά προκειμένου να αποστηθίσω κάτι ή για να το καταλά��ω καλύτερα. Ακούει τα τηλεφωνήματα μου με τη μαμά μου, τους φίλους μου όταν έρχονται στο σπίτι, μυρίζει το φαγητό όταν μαγειρεύω κι άλλοτε πάλι ξέρει ότι την βγάζω με τοστ όπως και εκείνος. Ξέρει επίσης ότι δεν θα παραγγείλω ποτέ όταν είμαι μόνη γιατί ντρέπομαι να ανοίξω. Ακούει το πλυντήριο μου κι όλα τα είδη μουσικής που ακούω, τις σειρές που βλέπω στο λάπτοπ και τα κλαματα μου στις 02.00 τα ξημερώματα. Με ακούει να κλαίω κάθε μέρα. Σου το είπα οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν συναντιούνται μα συμβαδίζουν. Μα το πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί ακόμη κι οι παράλληλες να γίνουν τέμνουσες. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον γείτονα, μα σε όσους ανθρώπους κατά καιρούς συμβαδίζουν, πάντα υπάρχει ένα σημείο τομής.

Σήμερα όλη μέρα διάβαζα. Προσπαθούσα να αναπληρώσω το κενό αυτών των ημερών που τεμπελιασα. Σήμερα πήγα μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα. Την ρομαντικοποιω αυτή την πόλη μέσα στην απόλυτη ασχήμια της. Σήμερα δεν μαγείρεψα. Έφαγα μια σαλάτα και τοστ. Δεν είχα χρόνο, παραδόξως ούτε πείνασα ιδιαίτερα. Ήπια πολλούς καφέδες πάλι. Τέσσερις κούπες γαλλικό και δύο στιγμαίους. Ήπια και έναν freddo. Δεν φταίω! Το παιδί που δουλεύει στο μαγαζί με χαιρέτησε όταν πέρασα για το σούπερ μάρκετ, θα ήταν αγένεια να μην πάρω ένα καφέ. Σήμερα σκέφτηκα ξανά ότι είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει. Με αγχώνει η σκέψη του πτυχίου. Να κάνω τι με ένα πτυχίο που δεν με ενδιαφέρει; μεταπτυχιακό; δεύτερο πτυχίο; να δώσω πανελλήνιες ή κατατακτήριες; μήπως να τα παρατήσω όλα και να δώσω για το εθνικό; απογοήτευση. Αυτό θα είμαι ο,τι κι αν κάνω μια κινούμενη απογοήτευση. Τώρα κανονικά αν με άκουγε θα με μάλωνε. Θα μου υπενθύμιζε να προσπαθώ να αγαπάω τον εαυτό μου. Δίκιο έχει είπαμε ότι πρέπει να προσπαθήσω. Προσπάθεια.

Σήμερα μίλησα με τη μητέρα μου. Τις τελευταίες μέρες δεν απαντούσα στις κλήσεις της. Ήταν λίγο ανήσυχη αλλά δεν μου γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Πείστηκε ότι είμαι πιεσμένη με το διάβασμα της εξεταστικής. Σήμερα απάντησα στα μηνύματα των παιδιών, μιλήσαμε λίγο, είπαμε μερικές βλακείες και πέρασε κάπως η ώρα. Σήμερα μου έστειλε ένα παιδί απ' τη σχολή. Μου στέλνει κατά καιρούς όταν ανεβάζω κανένα στορυ. Είναι καλό παιδί αλλά μέχρι εκεί.

Αυτές τις μέρες που γράφω νιώθω περί��ργα. Έχω χρόνια να κρατήσω ημερολόγιο. Πάντα έγραφα σκέψεις και συναισθήματα μα όχι τόσο συστηματικά ούτε με την μορφή ημερολογίου.

Αύριο θα πάω σινεμά. Έχω καιρό να δω ταινία στον κινηματογράφο και ανυπομονώ κάπως. Θα γράψω κι αύριο το υπόσχομαι. Σήμερα δεν έχω κάτι άλλο να πω, νιώθω εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.

[psychotiko-epeisodio]

Και ίσως σου πω κάποια στιγμή,

πως δίπλα σου κάνω τον πιο ξεκούραστο υπνο

Και το πιο ευχάριστο ξύπνημα.

Πως δεν βαριέμαι ποτέ να σε ακούω να μιλάς,

η να γκρινιάζεις .

Πως οι μέρες κοντά σου γίνονται ένα Τσικ πιο εύκολες,

Και οι νύχτες πιο υποφερτες.

Ίσως σου πω στα σιγανα,

Τόσο ίσα να ακούς την φωνή μου,

πως φοβάμαι μην φύγεις,

Και χρειαστεί να σηκώσω το βάρος της απουσίας σου .

Ίσως σου πω,

Πως τώρα που σε βρήκα,

Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα.

Και πως θα στα έδινα όλα,

Φτάνει να μου το ζηταγες .

----------------_------_--------------------

Τόσο πολύ σε είχα ερωτευτεί.

Ένα χρόνο μετά,έχω να σου πω.

Πως όντως το βάρος της απουσίας σου είναι ασηκωτο.

Και εγώ από τότε που έφυγες δυσκολεύομαι να κοιμηθώ.

[valend]

Βρήκα το παλιό μου βιβλίο των αρχαίων…. yeah

​όταν μπήκε στις πανελλήνιες το κείμενο του θουκυδιδη και είδα το όνομα του μόνο που δεν τσίριξα!!

[kaliarda]

hey king, χρειαζομαι βοήθεια! έχεις καθόλου προτάσεις βιβλίων από κουίρ ελληνίδες συγγραφείς; (προσπαθώ γενικότερα να διαβάσω περισσότερα βιβλία ελλήνων. αλλά μέχρι τώρα το μόνο που βρήκα είναι η ερωμένη της)

Χευ!! Άργησα λιγάκι αλλά αυτή είναι μια μικρή λίστα κουίρ ελληνικής λογοτεχνίας, ποίησης, ιστορίας και κοινωνιολογικών έργων - δεν είμαι σίγουρος αν όλοι οι συγγραφείς είναι οι ίδιοι λοατκι, και κάποια από αυτά τα έργα (ειδικά τα παλιότερα) μπορεί να έχουν outdated ιδέες ή να περιγράφουν αρκετά σ��ληρά πράγματα, οπότε: read with caution. Δεν τα έχω διαβάσει όλα, μόνα κάποια, αλλά είναι στη λίστα μου! Αν ξέρει κανένα σας κι άλλα, στείλτε μου και θα τα προσθέσω <3<3 💌 <3<3

Λόλα Καραμπόλα - Ερωφίλη Κόκκαλη

Ελαττωματικό Αγόρι - Sam Albatros

Τι Θυμάσαι απ’ τον Θάνατό Σου; - Πυθαγόρας Ελευθεριάδης

Οι Νταλίκες και Τα Γυναικάκια τους - Άννη Σιμάτη

Μπλε Υγρό - Βίβιαν Στεργίου

Ο Τελευταίος Κύκνος - Στέφανος Δάνδαλος

Καλαμέρως - Ευριπίδης Σαμπάτης

Ήσυχα να πας - Ούρσουλα Φωσκόλου

Μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα - Νόα Τίνσελ

μερακλίνα|κουκιμπιμπέρισσα|ομπλαντί - Ευά Παπαδάκης

Αμφί και Απελευθέρωση, & Ο Καιάδας - Λουκάς Θεοδωρακόπουλος

Σεξουαλικότητα (Θεωρίες και πολιτικές της Ανθρωπολογίας) - Κώστας Γιαννακόπουλος

Σώμα | Φύλο | Σεξουαλικοτητα (ΛΟΑΤΚ πολιτικές στην Ελλάδα) - Άννα Αποστολέλλη και Αλεξάνδρα Χαλκιά

Κλωτσιές με δωδεκάποντα: Η ανάλυση ενός συλλογικού εμείς μετά τη δολοφονία του Ζακ/της Ζάκι - Μαρία Μάζη

Η Πάλη για την Τρανς Απελευθέρωση - Αφροδίτη Φράγκου

Ανθολογία Ελληνικής Κουήρ Ποίησης (Εκδόσεις Θράκα)

Έλα να σου πω: Φεμινιστικές, λεσβιακές ναι κουήρ αφηγήσεις της μεταπολίτευσης (FAC Press)

Χασέπ - Αρτέμης Μαυρομμάτης

Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι - Νικόλας Κουτσοδόντης

Μονοκατοικία με κήπο - Χρήστος Ρούσσος

Homo Thessalonikus - Κυριάκος Βλάχος

re eiste oloi poly gay kai sas variemai - Μότσι Γεωργίου

Η Ζωή Μου Στο Κόκκινο - Ζώντας με το AIDS: Μαρτυρίες - Μάριος Λαζανάς

Ομόνοια, 1980 - Γιώργος Ιωάννου

Μπέττυ - Ελισάβετ Βακαλιδου

Ο γοργόνος και άλλα πλάσματα - Σπύρος Χαιρέτης

Ελ Ποι, Ελληνική Λεσβιακή Ποίηση - Χαρά Τρε

Η φίλη μου κυρία Ντόρα Ρωζέττη - Ελένη Μπακοπούλου

Προσευχές Έκτακτης Ανάγκης - Τάκης Σπετσιώτης

Η Μεταφυσική της Μιας Νύχτας - Ανδρέας Αγγελάκης

Δυο Σταγόνες Βροχή - Πρόδρομος Σαββίδης

Ίσως #1: Ανθολογία Σύγχρονου Ελληνικού Διηγήματος (Εκδόσεις ΟΞΥ)

Αυτή η νύχτα μένει - Θάνος Αλεξανδρής

Ήθελα να γίνω αστροναύτης - Μίλτος Κουτλής

Επιθυμίες και πολιτική, & Ελληνική Τηλεόραση και Ομοερωτισμός - Κωνσταντίνος Κυριακός

Καλιαρντά <3 - Ηλίας Πετρόπουλος

Μπλε Καστόρινα Παπούτσια - Θανάσης Σκρουμπέλος

Ιστορίες για να μη λείπεις όσο θα λείπεις - Παρασκευάς Καρασούλος

Ερωτογενείς Ζώνες - Marachi

Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο - Τζένη Χειλουδάκη

[[Γνωστοί Ποιητές του 20ου αιώνα: Κωνσταντίνος Καβάφης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου]]

Επίσης- τσεκάρετε τις Εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης & τις εκδόσεις Οδός Πανός - Σιγαρέτα.

Για όσα είναι Αθήνα, οι παραπάνω οίκοι έχουν βιβλιοπωλεία (το ένα στη Βικτώρια, το άλλο στα Εξάρχεια). Προτείνω επίσης το κουήρ βιβλιοπωλείο Hyper Hypo στο Μοναστηράκι, τη συλλογή του Feminist Autonomous Center στον Άγιο Παντελεήμονα, και την πολύγλωσση βιβλιοθήκη We Need Books στην Κυψέλη (στην οποία θα βρείτε ένα pride section και δωρεάν τσαγάκι).

[justforbooks]

Προζυμένια ψωμιά που ψήνονται σε ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη

Μέσα από την ενασχόλησή του με το προζύμι και την αργή ωρίμανση, ο Γιώργος Τασούλας επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με τον χρόνο. Από τις καραντίνες μέχρι σήμερα, ζυμώνει, ξεφουρνίζει και μοιράζει τα γεμάτα γεύση ψωμιά του πόρτα πόρτα.

Το προζύμι υπάρχει στη ζωή του Γιώργου Τασούλα από παιδί, ήταν κομμάτι της καθημερινότητας για την οικογένειά του. «Έτσι μεγάλωσα. Όλα γίνονταν εμπειρικά, με ό,τι αλεύρι υπήρχε στο σπίτι. Σκοπός ήταν να υπάρχει ψωμί στο τραπέζι. Στο πατρικό μου ξεκίνησε η ιστορία. Δεν πήρα ποτέ ουσιαστικά την απόφαση να στραφώ σε αυτό μεγαλώνοντας, γιατί απλώς το προζυμένιο ψωμί είναι στο ηπειρώτικο DNA μου, είμαι αυτοδίδακτος “προζυμάς”. Το παιδί μου, που είναι δυόμισι χρονών, όταν το ρωτούν τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς, τους λέει “φτιάχνει ψωμιά”. Αυτό με βλέπει να κάνω και να γεμίζω χαρά».

Ο Γιώργος δεν έχει, ούτε είχε ποτέ καμία σχέση με τις επαγγελματικές κουζίνες. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και μετράει είκοσι πέντε χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης, ενώ για κάμποσα χρόνια δούλεψε και σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο. «Δεν βιοπορίζομαι από την ενασχόλησή μου με το προζύμι, από αυτήν όμως αντλώ ικανοποίηση. Πάντα ζύμωνα ψωμιά, με θυμάμαι δηλαδή ως φοιτητής να κάνω πειράματα, να τηλεφωνώ στη μάνα μου και να μου δίνει οδηγίες τότε που δεν υπήρχαν σόσιαλ μίντια και το ίντερνετ ήταν ακόμη φτωχό. Όση διαθέσιμη γνώση υπήρχε, λοιπόν, στο σόι την εξάντλησα».

Κάποια στιγμή άφησε την εμπορική μαγιά και πέρασε στο φυσικό προζύμι και στην αργή ωρίμανση, «έψαχνα τις γεύσεις με τις οποίες μεγάλωσα. Το έκανα αρχικά για μένα, μια και δεν έβρισκα να αγοράσω ψωμί με τη γεύση που ήθελα και θυμόμουν, έτσι αποφάσισα να το φτιάξω μόνος μου. Ο κόσμος της αργής ωρίμανσης και του προζυμιού, εκτός από τέχνη, έχει και πολλή επιστήμη. Ήθελα να καταλαβαίνω όλο τον μηχανισμό του, δεν μου αρκούσε να ακολουθώ απλά τα βήματα.

Στην πορεία βρήκα σεμινάρια και βιβλία, συνάντησα ανθρώπους που μοιράζονταν το ίδιο πάθος, έκανα ατελείωτες συζητήσεις και πολλά πειράματα. Το “trial and error” σε αυτή την τέχνη είναι η απόλυτη στρατηγική μάθησης. Ό,τι και να σου μεταφέρουν, ό,τι και να διαβάσεις, αν δεν πιάσεις με τα χέρια σου το ζυμάρι να το νιώσεις, να καταλάβεις τα στάδια που περνάει το αλεύρι μέχρι να γίνει ψωμί, κάνεις μισή δουλειά. Ακόμα ψάχνω και μαθαίνω νέες τεχνικές και ανοίγω νέους κύκλους αναζήτησης».

Το προζύμι και η μακρά ωρίμανση έχουν τη δική τους ιεροτελεστία, «έχουν βήματα και χρόνους και απαιτείται υπομονή και αγάπη για να δώσεις την ευκαιρία στο αλεύρι να απελευθερώσει τα θρεπτικά συστατικά του και να μετατραπεί σε μια θρεπτική τροφή». Όλη αυτή η διαδικασία είναι ένα τελετουργικό για εκείνον, «μια άγκυρα στο εδώ και τώρα», έτσι την περιγράφει, αφού μέσω αυτής επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με τον χρόνο.

«Το μυαλό αδειάζει, σταματάς τις πολλές σκέψεις, είσαι εσύ και οι ζύμες σου που σιγά σιγά τις μεταμορφώνεις σε ψωμί. H διαδικασία παρασκευής ενός ψωμιού είναι και τρομερά αγχολυτική. Εξάλλου, όποιος μπλέξει με το προζύμι δύσκολα ξεμπλέκει. Σου αλλάζει τη νοοτροπία για την αξία της ετοιμασίας της τροφής. Είναι μια συνεχής άσκηση υπομονής και σεβασμού στις διαδικασίες».

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά που περιγράφει; Ίσως, γιατί όλοι λίγο πολύ δοκιμάσαμε να πιάσουμε ζυμάρια στα χέρια πριν από τέσσερα χρόνια, τα ξεφουρνίσματα έδιναν κι έπαιρναν στα stories της καραντίνας, και όταν ξαναβγήκαμε στην πόλη το κίνημα των τριτοκυματικών φούρνων μόλις έκανε την πρώτη του εμφάνιση.

Και ο Γιώργος ήταν ένας από αυτούς που μέσα στον κορωνοϊό ασχολήθηκε πιο εντατικά με το ψωμί, «ειδικά μετά την πρώτη καραντίνα, όταν άρχισαν όλα να μαυρίζουν, τα προζυμένια μου ψωμιά έγιναν αφορμή για να συναντιέμαι με φίλους και γνωστούς. Τους τα π��γαινα φίλεμα, στέλναμε τα SMS μας και βρισκόμασταν. Τα λέγαμε, τρώγαμε το ψωμί και ξαναγυρνάγαμε στην καραντίνα μας. Είχα φτιάξει και ένα hashtag (#sharing_is_caring) για τις φωτογραφίες που ανεβάζαμε στα σόσιαλ». Όλο αυτό εξελίχθηκε σε μια κοινότητα. «Οι φίλοι μου μίλησαν για τα ψωμιά μου στους φίλους τους και έτσι γεννήθηκε το Bobota - The sourdough project».

Πώς λειτουργεί σήμερα η Bobota: σε αρκετούς έδωσε από το προζύμι του και τους έδειξε πώς να φτιάχνουν το δικό τους ψωμί. Στους υπόλοιπους έχει αφιερώσει τις Παρασκευές του, τους ψήνει τα ψωμιά της εβδομάδας. Μέχρι την Τετάρτη μπορείτε να του στέλνετε μήνυμα στο Ιnstagram για την παραγγελία σας. Την Πέμπτη ζυμώνει τα ψωμιά, τα αφήνει να ωριμάσουν στο ψυγείο, την επόμενη μέρα μπαίνουν για ψήσιμο και ξεκινάει να κάνει delivery μαζί με τον αδελφό του, πόρτα πόρτα.

Προφανώς δεν φτιάχνει μπομπότα, το ψωμί που κατανάλωναν κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα, όταν τα τρόφιμα σπάνιζαν και οι άνθρωποι έπρεπε να επιβιώνουν με πολύ περιορισμένους πόρους. Παρασκευαζόταν κυρίως από αλεύρι καλαμποκιού, το οποίο ήταν πιο εύκολο να βρεθεί. Συνήθως το ανακάτευαν και με άλλα υλικά, όπως κάστανα ή ακόμη και αλεύρι από ρίζες δέντρων ή άλλους σπόρους που υπήρχαν διαθέσιμοι. «Αυτό το είδος ψωμιού ήταν φτωχικό, φτιαγμένο κυρίως για να χορτάσει και να δώσει ενέργεια. Η μπομπότα είναι ένα σύμβολο για το πώς οι άνθρωποι καταφέρνουν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, γι’ αυτό το επέλεξα ως όνομα του πρότζεκτ».

Κάθε τόσο προσπαθεί να προσθέτει κάτι νέο στο Bobota - The sourdough project. Πάντα έχει το «κλασικό» του ψωμί με τα τρία διαφορετικά άλευρα (ημιολικής, ολικής και κίτρινο) που ταιριάζει με όλα τα φαγητά και είναι ο απόλυτος συνδυασμός με αυγά μάτια με ρευστό κρόκο, τηγανισμένα σε φρέσκο βούτυρο. Κυνηγάει τα πετροαλεσμένα άλευρα γιατί περιέχουν μεγαλύτερη ποσότητα από τον αρχικό καρπό του σταριού. «Σπουδαίο ρόλο παίζει η σωστή ωρίμανση. Έτσι το ψωμί, με φυσικό τρόπο, αποκτά αρώματα και βάθος στη γεύση. Γενικά, δεν τσιγκουνεύομαι και το σπουδαιότερο συστατικό όλων που είναι ο χρόνος που πρέπει να δώσεις».

Ψήνει επίσης ένα ολικής με 60% αλεύρι ολικής και 40% ημιολικής που έχει γεύση μεστή, έντονα αρώματα, είναι εξαιρετική πηγή φυτικών ινών και ��πογειώνει τα όσπρια.

Κάνει και ψωμί με χαρούπι, είτε σκέτο είτε γεμιστό με καρπούς και φρούτα ‒ αυτό δοκιμάστε το με μια πικάντικη γραβιέρα και ένα ποτήρι κρασί.

Τώρα πια το καλοφτιαγμένο ψωμί με προζύμι είναι η απόλυτη τάση, δεν μπορούμε να το φάμε κακό, του δίνουμε βάση, το βρίσκουμε παντού και χειροποίητο, έχουμε αφήσει πίσω μας τις φραντζόλες πολυτελείας. «Το ψωμί υπήρξε στήριγμα στην εξέλιξη του ανθρώπου. Είχε εξέχουσα θέση στην καθημερινότητά του, συνδέθηκε ακόμα και με διάφορα τελετουργικά. Μετά ήρθε η βιομηχανοποιημένη παραγωγή που το έδωσε φτηνό και χόρτασε τους πολλούς. Κάπου εκεί, στον βωμό της ποσότητας χάθηκε η ποιότητα και δαιμονοποιήθηκε η κατανάλωσή του».

Ωστόσο, παρότι το ψάχνουμε πολύ με το ψωμί πια, ο Γιώργος βλέπει να επικρατούν ακόμα οι μύθοι οι σχετικοί με αυτό. «Μετά ήρθαν τα social media και ξαναθυμήθηκε ο κόσμος ότι κάποτε γνωρίζαμε να φτιάχνουμε οι ίδιοι, με φυσικό προζύμι, το ψωμί μας. Εκείνα όμως έχουν στρέψει και την κουβέντα σε λάθος κατεύθυνση, μας έχουν κάνει να θεωρούμε “σωστά” μόνο τα καρβέλια με την τεράστια κυψέλωση που, αν μη τι άλλο, είναι εντυπωσιακή, αλλά δοκίμασε να κάνεις βούτα σε χωριάτικη με μια τέτοια φέτα ψωμί. Είναι πιο σημαντικό το να φτιάξεις με τα χέρια σου το ψωμί σου από το να σε απασχολεί το αισθητικό κομμάτι και να σε απογοητεύει το ότι δεν πέτυχες το “oven spring”».

Τον τελευταίο καιρό πειραματίζεται με τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά, αγαπημένο του ψωμί είναι ένα γεμιστό με κόλιανδρο, άνηθο, μαϊντανό, πράσινα κρεμμυδάκια και σχοινόπρασο. Παράλληλα, δουλεύει ώστε να τελειοποιήσει άμεσα τη συνταγή των cookies με προζύμι, ώστε να φτάνουν και αυτά στην πόρτα μας τις Παρασκευές.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[attichoney4u]

Στο σημερινό ποστ θα ήθελα να ασχοληθώ με την Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου και να εξετάσουμε αν ήταν αυτιστική.

Αφορμή υπήρξε ένα ποστ που βρήκα στα ελληνικά που μιλούσε για το συγκεκριμένο ζήτημα. Είχα καταχαρεί γιατί η εκπροσώπηση μειονοτήτων στις ελληνικές σειρές είναι σπάνιο φαινόμενο (παρότι τώρα πρόσφατα έχουν αρχίσει να βγαίνουν σειρές που καταπιάνουν το ζήτημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χωρίς να το χλευάζουν) και αναγκαζόμουν να κοιτάζω για εκπροσώπηση σε ξένες σειρές που το αποτέλεσμα ήταν διφορούμενο (σε ορισμένες περιπτώσεις οι χαρακτήρες με αυτισμό ήταν πράγματι καλογραμμένοι, ενώ σε άλλες υπήρχαν μονάχα για να εκλάβουν συμπάθεια από το νευροτυπικό ��οινό, το οποίο τους λυπόταν και ταυτόχρονα, χαιρόταν μέσα τους που δεν είχαν γεννηθεί με αυτό το "ελάττωμα").

Παρότι η σειρά δεν το έχει αναφέρει πουθενά (ούτε και ο Καπουτζίδης έχει κάνει κάποιο σχόλιο) πιστεύω πως η Ντάλια είναι αυτιστική, αλλά από τις καλές εκπροσωπήσεις. Ας ασχοληθούμε με συγκεκριμένα "στερεότυπα" που της ταιριάζουν.

Η Ντάλια έχει κακές κοινωνικές δεξιότητες, δεν κατάφερε να διαμορφώσει μακροχρόνιες φιλίες καθ' όλην την διάρκεια της ζωής της και οι μοναδικές της έξοδοι ήταν οι λίγες φορές που ο Αλέξης την ανάγκαζε να παρουσιάζεται σε επαγγελματικές συναντήσεις, όπως βλέπουμε από το πρώτο επεισόδιο.

Έχει επίσης την τάση να λαμβάνει τα πράγματα και μερικά ειρωνικά σχόλια των φίλων της κυριολεκτικά, όπως όταν έβαλε λεφτά πάνω στο τραπέζι και οι φίλοι της την ρώτησαν αν έκλεψε τράπεζα, όπου απάντησε "Όχι, ήταν κλειστές".

Ορισμένες φορές την έχουν κατηγορήσει για έλλειψη εμπάθειας, όπως όταν είχαν πάει στο κάμπινγκ για να βρουν τον δολοφόνο και η Ντάλια σουλατσάριζε με τον αγαπημένο της, επειδή ένιωθε πως πρώτη φορά μετά τον θάνατο του αγαπημένου τους, είχε βρει κάποιον που την καταλάβαινε ("Καλά εσύ χαμπάρι δεν έπαιρνες" της είχε πει την επόμενη η Ζουμπουλία).

Την έχουν πει επίσης χαζή, παιδιάστικη και αφελής, αλλά η συμπεριφορά της οφειλόταν στο ότι αντιλαμβανόταν τον κόσμο διαφορετικά, όπως συμβαίνει στα άτομα με αυτισμό.

Υπήρχε και ενα στενάχωρο επεισόδιο, όπου οι φίλοι της την απέφευγαν όταν έμαθαν την αλήθεια για τον πατέρα της και η Ντάλια δεν μπορούσε να βρει εξήγηση. Παρότι δεν έφταιξε όντως πουθενά, πολλά άτομα με αυτισμό μπορούν να ταυτιστούν με αυτήν στο συγκεκριμένο επεισόδιο, μιας και διαισθάνονται ότι ο κοινωνικός τους περίγυρος τους μισεί και τους αποφεύγει, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί.

Διαθέτει παράλληλα και hyperfixations: τρελαίνεται για μεξικάνικες σαπουνόπερες και είχε μάλιστα αγοράσει μια τέτοια εταιρεία (παρά τις αντιρρήσεις του Αλέξη) για να την γράψει όπως της άρεσε.

Ευχαριστώ τ@ αγαπητ@ @poignardeparlebeau για το meme.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την χαρά μου που ο Αλέξης δεν αναγκάζει την Ντάλια να αλλάξει, αλλά αντιθέτως αυτός είναι που προσαρμόζεται στις ανάγκες της: στο τελευταίο επεισόδιο ζητάει από τον κ. Πόστλγουεϊθ (νομίζω έτσι προφερόταν το όνομά του) να αλλάξουν την ώρα στο ραντεβού τους ώστε η Ντάλια να μπορέσει να απολαύσει τις αγαπημένες της σαπουνόπερες, δεν της λέει την αλήθεια για τον πατερα της, επειδη ξέρει πως δεν θα την διαχειριστεί και σε προηγούμενα επεισόδια, όταν η Ντάλια σχολιάζει πόσο χαζή ήταν η πρόταση του αντικαταστάτη του να συνεργαστούν με εταιρεία που παρασκευάζει γρανίτες και μάρμαρα, ο Αλέξης καταλαβαίνει αμέσως ότι η απέχθειά της οφειλόταν στο ότι θεωρούσε τον συγκεκριμένο συνδυασμό αταίριαστο ("Να φανταστώ του είπατε για την προτίμηση σας στα μιλκσέικ").

Αυτά. Θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις για τον αν συμφωνείτε. Επίσης, άμα έχετε στον νου σας και άλλο χαρακτήρα από την ελληνική τηλεόραση που έχει αυτισμό και θέλετε να τον σχολιάσω. Φιλάκια!

[allo-frouto]

Για αυτό που με τρολαρες, ένα δίκιο το έχεις τι να κάνεις κι εσύ

Βγήκε αυθόρμητα και δεν μπορούσα να μη δεν το πω!

[eptileeikala]

Ουαου ,πέρασε καιρός ,άλλαξα ,μεγάλωσα ,αναθεώρησα ,έμαθα καινούργια πράγματα και άτομα ,βρήκα καλύτερη δουλειά ,είδα νέα μέρη.Πραγματικά είναι απίστευτο αν κάτσεις και το σκεφτείς λίγο ,αλλά ναι αυτό που μου μ��νει πάντα είναι ότι σε όλα η ευτυχία κρύβεται στα απλά , σε ένα χαμόγελο ,2 μάτια ,ένα γκράφιτι στο δρόμο ,ένα βιβλίο για δώρο ,μια μπίρα στα σκαλιά μια άκυρης πολυκατοικίας στο κέντρο και από ένα παράθυρο να ακούγεται μουσική …Να δείχνεται αγάπη ,είναι το μόνο που μας έχει απομείνει !

Μικρές ιστορίες παρτ 1!

[mariexdiary]

Τρίτη 1/10/2024, 04:35

Καλό μήνα! Πάει και το καλοκαιράκι του 2024.. Το καλό είναι ότι δεν την έβγαλα στην Αθήνα καθόλου, όμως ήμουν μακριά από τον γκόμενό μου. Οπότε δεν έκανα σεξ. Είχα όμως κάθε μέρα τη θάλασσα δίπλα μου. Και αυτό μου γαλήνευε από την ψυχή, το μυαλό και την καρδιά. Φέτος κατάφερα να κάνω 83 μπάνια! Σοκ! Ας τα πάρουμε όμως ανά μήνα:

ΙΟΥΝΙΟΣ

Ο Ιούνιος με έβγαλε στο χωριό μου. Όπως και τις ημέρες του Αγίου Πνεύματος. Ειδικά εκείνες τις μέρες ο κόσμος ήταν πολλαπλάσιος σε σχέση με άλλες. Δεν μπορούσαμε να βρούμε ξαπλώστρα, ούτε καν τραπεζάκι για να αφήσουμε τα πράγματα μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα. Εκείνο το μήνα γνώρισα έναν άντρα.. Δεν το γνώρισα ακριβώς αλλά πήγαινε για μπάνιο στο ίδιο μαγαζί που πήγαινα εγώ και η παρέα μου. Δεν μιλήσαμε ποτέ. Μόνο σε βαφτίσι�� που ήταν ο νονός του παιδιού. Ευχήθηκα και μου είπε ένα σκέτο ευχαριστώ.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ο Ιούλιος δεν είχε τίποτα σχεδόν. Μόνο αν εξαιρέσεις το party τις γαλλικής πρεσβείας που έγινε μέσα στο Ζάππειο. Φόρεσα ένα υπέροχο μακρύ πράσινο φόρεμα και μαύρα στιλέτο παπούτσια. Ήπια πέντε - έξι κοκτέιλ και μετά γύρισα σπίτι. Την επόμενη μέρα, επέστρεψα στο χωριό μου, στο Λουτράκι.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Αύγουστος ανέκαθεν, είναι ο μήνας που έχει τα περισσότερα highlights. Την ημέρα των γενεθλίων μου την πέρασα τη θάλασσα με την παρέα μου. Φάγαμε και ήπιαμε σαμπάνια. Με πήρε τηλέφωνο ο Θανάσης και ήθελε να έρθει από εδώ για να μου ευχηθεί και να περάσουμε μαζί εκείνη την ημέρα. Του είπα όμως να μην έρθει, γιατί τις επόμενες μέρες θα ήμουν ούτως ή άλλος στην Αθήνα, για να πάω στο αεροδρόμιο.

Στις 12 Αυγούστου, βγαίνουμε για αμαξάδα. Κάνουμε βόλτα στο κέντρο της Αθήνας πίνοντας εγώ Cosmopolitan από το περίπτερο και εκείνος μία κόκα κόλα. Καθίσαμε, φάγαμε σε ένα μαγαζί και συνεχίσαμε να κάνουμε βόλτες. Πήγαμε σε ένα απόμερο μέρος και εκεί του έκανα πίπα. Πίπα μες στο αμάξι που τελικά δεν βολεύει καθόλου. Δεν τα πήγε άσχημα όμως, έκανα και αρκετά deep throat που τελικά μου αρέσει να το κάνω. Με μένα δεν μπορούσε να παίξει γιατί είχα περίοδο.

Την επόμενη μέρα, πήγα στο αεροδρόμιο με δύο βαλίτσες με προορισμό την Σρι Λάνκα. Στη Σρι Λάνκα για 15 μέρες! Τι να σας πω τώρα για αυτά τα μέρη.. Όλη αυτή η χώρα είναι μία ζούγκλα! Όπου και να γυρίσεις βλέπεις πράσινο. Αυτό το ταξίδι μου άρεσε περισσότερο από την Ινδία γιατί είχε πολλές παραλλ��γές. Μία κρύο, μία ζέστη. Μία βουνό, μία θάλασσα. Το μόνο αρνητικό που έχω ως ανάμνηση από αυτό το μέρος είναι ότι μου έκλεψαν 100€ από κάποιο ξενοδοχείο.

Επόμενος προορισμός Μαλδίβες. Στις Μαλδίβες για 3 μέρες! Μη συζητάς!! Πραγματικά όμως.. Μη συζητάς! Τελικά τα πάντα είναι ένα photoshop. Ακόμα και τα τοπία που βλέπεις, είναι ένα photoshop. Θα μου πεις: "Μαρία τι μαλακίες λες τώρα; Εκεί είναι ο επίγειος παράδεισος!" Μάλλον εγώ δεν είμαι γι' αυτά τα μέρη, για τα τροπικά μέρη. Αν και παραλίες της Σρι Λάνκας μου άρεσαν.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Αλήθεια δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το Σεπτέμβριο. Ο Σεπτέμβρης θέλει ένα ημερολόγιο από μόνος του, αλλά αν το κάνω θα γίνω κακιά, σκληρή και σκύλα!

Στις 6 Σεπτεμβρίου βγαίνω με κάποιον από εδώ. Ναι από το Tumblr. Ήταν 32 και Υδροχόος. Συνέχεια μιλούσε για τον εαυτό του, κυρίως για τη δουλειά του. Με δυσκολία μίλησα για τον εαυτό μου. Αν πείραζα που και που για να σπάσουμε τον πάγο. Του έκανα αστεία με το tumblr και άλλα χαζά. Δεν έγινε τίποτα ερωτικό. Δεν έκανε κίνηση για να με φιλήσει. Και καθώς ήμασταν στη λεωφόρο Συγγρού για να πάρω ταξί, ισχυριζόταν ότι δεν θα βρω με τίποτα. Επέμενε, επέμενε πολύ. Εγώ όμως βρήκα αμέσως! Γύρισα για να τον αντικρίσω, του έκανα κωλοδάχτυλο και του ευχήθηκα καληνύχτα. (Βασίλη, αν διαβάζεις αυτό, συγγνώμη και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ghosting! Να πιστεύεις στον ανάδρομο Ερμή την επόμενη φορά.) Υστερόγραφο: Έχω βγει με 4 άτομα από εδώ μέσα, γιατί είστε όλοι πυροβολημένοι και χωρίς τρόπους;

Στις 7 Σεπτεμβρίου, πήγα τρίτη, συνεχόμενη χρονιά στο primer music festival για να δω από κοντά τον Eric Prydz. Όλοι τον ξέρετε! Και για να σας θυμίσω ποιος είναι, δείτε ΕΔΩ το βίντεο. Και δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά, για ακόμη μία χρονιά ήμουν μπροστά! Μόνη μου, ιδρωμένη, μες στο glitter και να κοπανιέμαι με τη μουσική του. Τα μεσάνυχτα, ήρθε ο Θανάσης και με πήρε από την πλατεία νερού που ήταν συναυλία. Μπήκαμε μαζί στο κλειστό γήπεδο που είχε afterhour music. Καθίσαμε μία ώρα, ήπιαμε τα ποτά μας και πήγαμε προς το σύνταγμα για να πάρουμε φαγητό από τα Mc Donald’ s. Αργότερα πήγαμε πάνω στο Λυκαβηττό και φάγαμε εκεί. Μιλήσαμε, γελάσαμε και φασωθήκαμε. Γιατί.. Για ακόμη μία φορά μαντέψτε... Είχα περίοδο!

Στις 29 Σεπτεμβρίου, έρχεται με το αμάξι του ο Θανάσης για να με πάρει και να πάμε βόλτα. Μόνο βόλτα όμως γιατί.. Μαντέψτε.. Δεν με μπορώ, αλήθεια! Και κάνουμε πολύ καλό σεξ μαζί γαμώτο!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Μου άρεσε το καλοκαίρι, η καλύτερη παρέα μου ήταν η θάλασσα. Κάθε μέρα έκανα βαθιές σκέψεις για τη ζωή μου. Για το τι περνάω τους τελευταίους μήνες.. Μα πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου ρε γαμώτο; Καλό φθινόπωρο σε όλους!

[parapentelove]

Fan μεγάλη του Παρά Πέντε εδώ!! Έχω κάνει και φικς ;)

Είμαι τόσο χαρούμενη που διευρύνουμε το κομιουνιτι του παρά πέντε στο tumblr:)

Όσο για τα φικς θα ήθελα πολύ να τα δω αλλά δεν βρήκα κάτι στο προφίλ σου :(

[sugaroto]

Έχεις εσύ κανένα κουτσομπολιό? γιατί από αλλού δεν βρήκα

Νομίζω το έκανα ποστ εχτές💅 αλλά κάτσε να σου πω γιατί είχα σκάσει στα γελια

Πραγματικά κρατιόμουν μία ώρα να μην γελάσω μπροστά στους τουρίστες

Ήρθε ένα ζευγάρι, έρχεται πρώτα ο ένας μπαμπάς λέει ο κύριος στο εστιατόριο δεν άφησε τον γιο μου να μπει στην τουαλέτα για ΑΜΕΑ και έκανε λέει assumption ότι ο γιος μου δεν το χρειάζεται

Οριακά έτοιμος να κλάψει πιο πολύ νομίζω παρεξηγήθηκε για το assumption ότι ο γιος του είναι υγιείς παρά τίποτα αλλο

Αλλά ήταν τύπου I will not disclose και από τα υπόλοιπα που είπαν μετά έχω την εντύπωση ότι ο γιος δεν είχε τίποτα απλά δεν θέλαν να πάνε στις δημόσιες τουαλέτες

Οκει. Fair μέχρι εδώ αλλά οι τουαλέτες μέσα είναι αυστηρά για άτομα ΑΜΕΑ σύμφωνα με τον μετρ και δεν κατηγορώ έναν 50αρη Αλβανό που δεν σκέφτηκε ότι το 6χρονο μπορεί να έχει invisible disability ούτε που ξέρουμε τι είναι αυτό σε αυτή τη χωρα

Συγνώμη αλλά ΑΜΕΑ στην Ελλάδα θεωρούν κάποιον με καροτσάκι δεν ήμαστε τόσο progressive

Anyway μετά έρχεται ο 2ος μπαμπάς

Ξεκινάει

Το δωμάτιο μας όταν ήρθαμε δεν ήταν έτοιμο είχαμε μια πετσέτα ενώ ήμαστε 4 το φως δεν λειτουργεί και κάτι αλλα

Οκει fair again κάτι πήγε λάθος εκεί έχεις όλα τα δίκια

Δεν άφησαν τον γιο μου στην τουαλέτα ΑΜΕΑ και δεν ήθελα να πάμε κάτω γιατί πήγαμε πριν και είχε σκατα

Οκει γιατί έχει σκατα. Και γιατί δεν μας το λες να στείλουμε την καμαριέρα 😭

Δουλειά τουρίστα είναι αυτή. One of your kind

Ο μετρ δεν σας άφησε μέσα γιατί είναι "κλινικά καθαρή και αυστηρά για ΑΜΕΑ και μια χαρά τον είδα τον γιο του εγώ" δικά του λόγια

Δεν αφήνει κανένα ούτε το προσωπικό

Μετά λέει νομίζω μερικά από τα πρόβληματα είναι επειδή είμαστε δύο άντρες με δύο παιδιά

Γιατί όταν ήρθαμε το βράδυ αυτός που μας έκανε την άφιξη μας ρώτησε αν είμαστε στο ίδιο δωμάτιο και φάνηκε να έχει πρόβλημα με αυτό

Bro είναι η δουλειά του να ρωτάει αν είστε στο ίδιο δωμάτιο γιατί πρέπει να τα περάσει στο συστήματα ρωτάμε τους πάντες

Εδώ ήταν που ήθελα να γελάσω γιατί μου λέει δηλαδή ότι ο νυχτερινός είναι ομοφοβικός αλλά εγώ έχω δει στο ιστορικό του λάπτοπ να γράφει black players gay fuck και δεν νομίζω ότι το έψαξε η πρωινή, εγώ ή η απογευματινή που νήστευει μέχρι και τις Τετάρτες

Δηλαδή. Δεν είστε το πρώτο γκει ζευγάρι😭 αλλά είστε το πρώτο που μας κατηγορει για ομοφοβία 😭 επειδή σας ρωτήσαμε αν είστε στο ίδιο δωμάτιο? Ξέρεις πόσοι άσχετοι είναι στο ίδιο δωμάτιο πρέπει να ρωτάμε

Και λαικ. Οι ανιματερ τα έχουν ο τυπάς που φτιάχνει τα πρωινά είναι γκέι ένας σερβιτόρος είναι τρανς ο νυχτερινός βλέπει γκέι πορνό εγώ είμαι κουιρ

Λαικ οκ μερικοί είναι στην ντουλάπα αλλά

Και παρεξηγήθηκαν επίσης που έπρεπε να περιμένουν στην άφιξη γιατί ο νυχτερινός είχε πάει να φτιάξει ένα δωμάτιο

Μπρο είναι μόνος του τα βράδια σε ένα ξενοδοχείο με 500 τουρίστες και είχε 69 γαμημενες αφίξεις τι θέλεις να κάνει😭

...

Ναι αυτά πάνω κάτω

Οκει σε μερικά είχαν δίκιο

Αλλά εγώ είχα σκάσει που είπαν τον νυχτερινό ομοφοβικό ενώ αυτός βλέπει γκέι πορνό εν ώρα εργασίας

Και επειδή τους ρώτησε αν είναι στο ίδιο δωμάτιο

Τώρα για την τουαλέτα τι να πω ήρθες σε μια χώρα που δυστυχώς έχει τα άτομα με ειδικές ανάγκες χεσμενα

Εντωμεταξύ ήθελε λέει να πάει ο μετρ στο δωμάτιο του το βράδυ να του ζητήσει προσωπικά συγνώμη

Δεν ξέρω τι είδους κουτσομπολιό ήθελες αλλά άκουσες για το δράμα στην δουλειά

Επίσης γκουγκλαρα το 853 που πήγε να μας δείρει και η τύπισσα δούλευε σε κλινική με έγκυες. Φοβάμαι για την ζωή τους

[caveofgrave]

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.

Βρήκα στις σημειώσεις μου ένα κείμενο που είχα γράψει πριν 4 μήνες περίπου, σε μια άσχημη ψυχολογική φάση. Επέλεξα να το μοιραστώ εδώ, όπως παλιά. Δεν είναι τελειωμένο, αλλά είναι ένα καλό δείγμα της βασικής ιδέας του. Καλή ανάγνωση.

Αυτά που γράφω εδώ κανονικά θα ήταν μέρος ενός δίσκου που σχεδίαζα να γράψω και να κυκλοφορήσω. Όμως κατάλαβα πως κάποια πράγματα δεν χωράνε σε ρίμες. Δεν αρκεί το μέτρο για να τα βγάλεις από μέσα σου και τα beats παύουν να σημαίνουν κάτι. Επομένως έκατσα και έγραψα αυτό εδώ το κείμενο, ως πρόλογο για όσα έπονται. Αν θίγεσαι εύκολα αγνόησε το, συνέχισε ότι κάνεις. Αν πιστεύεις πως θα βρεις τον εαυτό σου σε αυτές τις γραμμές, συνέχισε να διαβάζεις. Σίγουρα θα αναφέρεσαι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Συγχώρα με αν χάνω τον οιρμό μου. Αλλά αυτές τις μέρες η ροή της σκέψης μου είναι χαμένη. Οι μέρες περνάνε και εγώ δεν το καταλαβαίνω. Μια βδομάδα κλεισμένος και νιώθω σαν να μην πέρασε μέρα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πρόλογος από την ανθολογία μίας ήττας. Αν αρχίσω να γράφω δεν θα σταματήσω. Άρα...

Άρα το κακό θα το βρεις μπροστά σου. Εκεί έχω καταλήξει με όσα έχω ζήσει. Έχετε ��ληγώσει κόσμο. Έχετε καταστρέψει ζωές, χωρίς καν να σας νοιάζει. Γίνατε αυτά που κοροιδεύατε πριν καιρό. Όλους μας έχουν δείξει με το δάχτυλο όμως το να δείχνουμε πίσω είναι λάθος. Πόσο μάλλον το να υψώνεις το μαχαιρί και να τρυπάς μια καρδιά. Δεν με νοιάζει να πάρω εκδίκιση από εσάς, όσο και να το θέλω βαθιά μέσα μου. Ξέρω πως είναι λάθος. Θα το βρείτε μέσα σας το κακό. Από τις κομματιασμένες συνειδήσεις σας. Από τις σκέψεις λίγο πριν κοιμηθείτε. Για αυτό χαμήλωσε τη μύτη και ηρέμησε. Όπως κάνω και εγώ. Ελπίζω ο θεός να φανεί γενναιόδωρος και να με αφήσει να δω την καταστροφή σας. Αν όχι, έχε καλώς, ξέρω πως θα γίνει όμως. Η πτώση πονάει πολύ. Την έχω ζήσει, και αυτή τη στιγμή σας γράφω με ένα κεφάλι ανοιχτό. Γεμάτος αίματα. Ξέρω τι έχεις πει για μένα. Και δεν τα ξέρω όλα, αλλά αυτά που ξέρω αρκούν για να είμαι σίγουρος πως με τη μιζέρια που σπέρνεις, θα θερίσεις δυστυχία και μοναξιά. Για αυτό και έχεις μείνει μόνη σου τώρα. Το βαρέλι δεν έχει πάτο. Θα σε βρω καπου στα μισά όμως.

Δεν θέλω να φανώ ανώτερος από κανέναν. Θα ήταν λαθος. Και εγώ μαλάκας είμαι στην τελική. Και εγώ έχω μέσα μου σκοτάδι και άσχημες σκέψεις για όλους σας. Θέλω να με βλέπετε και να αλλάζετε πεζοδρόμιο. Όμως... δεν έχει όμως. Να μάθετε απλώς πως να αντιμετωπίζετε τους άλλους. Το κάρμα είναι πουτάνα και τα γυρνάει όλα.

Και τώρα θα περάσω σε κάτι πιο προσωπικό. Θα μιλήσω σε εσένα. Ξέρεις πολύ καλά σε ποια αναφέρομαι. Είσαι ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω αυτές τις λέξεις. Εσύ με έφερες εδώ. Έριξα τα τείχη μου για σένα. Η καρδιά μου είναι δικιά σου και μπορείς να την ��ιαλύσεις με λίγες μόνο λέξεις. Και ύστερα να την ξαναφτιάξεις όπως εσύ ξέρεις. Με πόνεσες πολύ. Πάρα πολύ. Δεν με νοιάζει αν σε νοιάζει πια. Να πας να γαμηθείς και εσύ και εγώ στην τελική. Ας με βλέπεις σαν ξένο. Βαθιά μέσα σου όμως θα ξέρεις τι μου έχεις προκαλέσει. Και αυτό δεν θα σε αφήνει να κοιμάσαι ήσυχη τα βράδια. Μου αρκεί που το ξέρω.

Δεν σε ξέχασα ποτέ και μπορείς να ρωτήσεις όποιον θες για αυτό. Νιώθω ότι η ζωή μου τελείωσε μετά από σενα. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν με νοιάζει. Δεν με νοιάζουν τα μεθύσια που έχω κάνει για να πνίξω τον πόνο. Δεν με νοιάζουν καν τα λεφτά που έχασα πάνω από μια ρουλέττα για να ξεχαστώ. Δεν με νοιάζουν όσα μπήκαν στα πνευμόνια μου για να ηρεμήσω. Όσες και να ξαπλώσουν δίπλα μου, μία είναι στην καρδιά μου. Και ελπίζω να νιώθεις άσχημα που έπαιξες με αυτήν.

Μου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό το πως μπορώ να σε πληγώσω. Αλλά τι νόημα έχει. Ακόμα και να άξιζες χειρότερα από όσα έχω πάθει, δεν θα στο έκανα. Δεν το θεωρώ σωστό. Όμως εμένα θα με μαστιγώνω με αυτά τα λάθη, όσο και να πονάνε.

Μου αρκεί να μην ξεχάσεις πως πλήγωσες αυτόν που σε αγάπησε περισσότερο από τον ίδιο του τον εαυτό.

Για όσους φύγαν από επιλογή τους δίπλα μου, δεν πειράζει. Σας συγχωρώ. Δεν είμαι ο καλύτερος φίλος που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Είμαι πάντα εκεί όμως για ότι χρειάζεται ο φίλος μου. Και αν είσαι ένας από αυτούς, το ξέρεις. Αν με έχεις προδώσει, δεν θα σε προδώσω και εγώ. Ξέρεις πόσα ξέρω, δεν σε παίρνει να μιλήσω. Μην αγχώνεσαι δεν θα το κάνω. Μου αρκεί που τα ξέρω εγώ.

[kaliarda]

Ξέρει κανείς που ακριβώς ήταν η έδρα του ΑΚΟΕ; ξέρω το όνομα του δρόμου αλλά όχι σε ποια περιοχή βρισκόταν. Στο χαρτί μου έβγαλε πολλές επιλογές με την ονομασία του δρόμου. Ιδκ.. νιώθω ότι για εμένα είναι από τα πιο σημαντικά σημεία στην Αθήνα ( δε ξέρω βέβαια σε τι κατάσταση είναι πλέον και πως χρησιμοποιείται ο χώρος) και πολύ θα ήθελα να ξέρω που ήταν το ΑΚΟΕ..

Ζαλόγγου 6Α!!!!

Είχα περάσει από εκεί με τον ιστορικό περίπατο που είχε διοργανώσει το Queer Athens πέρσι, αλλά δεν είχα συγκρατήσει τη διεύθυνση - τη βρήκα σε ένα άρθρο της Lifo για αυτόν τον περίπατο. (Παρεπιπτόντως θυμήθηκα ότι είχαν πει πως τα κείμενα που διαβάστηκαν κατά τη διάρκεια του περιπάτου θα δημοσιευτούν ονλάιν, αλλά δεν τα βρίσκω στο σάιτ τους.. Έχει κανένα σας κάποια πληροφορία;)

Επίσης άνον, αν δεν το έχεις διαβάσει ήδη μπορεί να σε ενδιαφέρει το βιβλίο του Λουκά Θεοδωρακόπουλου, Αμφί και Απελευθέρωση. Υπάρχει και στη βιβλιοθήκη του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου. <3