#ολα για αυτον

[nofuckinlabels]

24/11

Σημερα πηγα στην συναυλια του ιρατους με την Σήλια. Απο τοτε που μας θυμασαι πηγαιναμε συνεχεια σε συναυλιες και ειχαμε εναν παιδικο ενθουσιασμό.

Ειναι παραξενο γιατι ακομα και την φιλια μου με την σηλια την φανταζομαι σε συναρτηση με την εντυπωση που ειχες εσυ για εμας. Σε φανταζομαι να το βρισκεις γλυκο, διαχρονικο. Ειναι κατι τοσο δικο μου και καιρο τωρα δυσκολευομαι να ξεχωρισω το μυαλο μου καθαυτο απο τις σκεψεις που παραγει για εσενα. Μια παραδοξη αυτενεργεια που μου προκαλει ναυτια.

Ξεφυγα

Σημερα ηξερα πως θα ακουσω τα τραγουδια που ακουσα για πρωτη φορα το 2020. Τοτε αρχισα να θυμαμαι τις σκεψεις μου. Τοτε το παρον ευθυγραμμιστηκε με το παρελθον γιατι κατι επρεπε να κρατησω στα χερια μου απο την ληθη.

Θα σου ακουστει χαζο αλλα καποιες στιγμες ενιωθα πως τα ακουω πρωτη φορα. Πως ειμαι στο δωματιο μου και βιωνω απο την αρχη τον καθε στιχο.

Οπως συμβαινει ομως αλλωστε με ολες τις ιθακες δεν ηταν ιδια μετα απο τεσσερα χρονια

Ειχα προλαβει να ερωτευτω να αγαπησω να πληγωθω και να σε αγαπησω ξανα απο την αρχη μεσα απο την αποδοχη της απουσιας σου.

«Οι πλεον ακαταλληλοι ανθρωποι ο ενας για τον αλλον δεν αμφιβάλω ποσο μαλλον οταν ξερω πως τα θελω μας θα γινουν τρυπα στην πλατη του αλλου τοσα χρονια αλληλοπληγωνομαστε σαν να μισιόμαστε. Σαγαπαω . Και το νιωθω καθε γαμημενη φορα που στα ματια σου κοιταω και σταρχιδια μου αν γλυκαναλατος γινομαι εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Και ξερω πως θα χαθουμε ξερω τι σημαινει το θα δουμε αφυσικη χημεια ειναι αφυσικο στην φυση αυτη να κρατηθουμε και μολις βρεθουμε απο την αρχη να συστηθουμε»

«Δεν εχω ταυτοτητα αν δεν ειμαι μαζι σου»

Η αληθεια ειναι πως οταν ακουσα αυτους τους στιχους σκεφτηκα πως αληθεια ειμαστε φτιαγμενοι ολοι απο το ιδιο υλικο.

Πως ολες οι ιστοριες αγάπης ανακυκλωνονται και για αυτο τελικα με γοητευε παντα τοσο η τεχνη

Αεναα ισως ατελεσφορα θα ψαχνω τα κοινα σημεια τομης εκεινης της αρχεγονης ανακυκλωσης. Εκεινης που με πειθει οτι καποια χημικά στον εγκεφαλο μου εχουν την δυναμη να πλασουν θεοτητες

Φοβαμαι τοσο πολυ πως τα θελω μας θα γινουν πληγες. Φοβαμαι να το εκφρασω γιατι οι λεξεις δεν ειναι θνητες με τον τροπο που ειναι το μυαλο μου. Οι λεξεις ειναι θνητες και εν δυναμει αθανατες. Φοβαμαι.

Εχουμε πληγωσει ο ενας τον αλλον αθελα μας και συνεχιζουμε γιατι οταν δεν βρισκεσαι εκει που θες ολα πονανε. Ακαριαία αφου πισω τον εαυτο μου πως σε μισω , σε αγαπαω. Εισαι ο μονος ανθρωπος που εχει αυτην την επιρροη πανω μου και ενιοτε με εκπλήσσει. Με εκπλήσσει γιατί οσα δεν εκαναν οι γονεις μου θελω να τα κανω εγω με εσενα.

Αληθεια εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Δεν υπαρχει μερα που δεν περιμενα το ονομα σου να εμφανιστει στην οθονη μου ακομα και να μην μιλουσαμε.

Οτιδηποτε ειναι αντικειμενο ποθου στο μυαλο μας, ειναι ευθραυστο. Τα θαυματα ειναι στιγμιαία και τοσο μα τοσο λευκα για αυτον τον κοσμο.

Ξερω πως η νεμεσις του ερωτα μου ηταν να σε χασω και ξερω πως δεν μπορω να σε χασω ποτε αφου σε καποιο σημειο του χωροχρόνου ημουν στην αγκαλια σου.

Θελω να ξερεις πως το πανεπιστημιο ηταν για εμενα η σωματοποιηση πολλων παιδικων ονειρων που παλευαν να γινουν ενηλικη πραγματικοτητα. Γνωρισα τοσα καινουργια ατομα και παντα με επιανα να ακουω το ονομα σου απο τα χειλη μου. Ειναι σαν να δυσκολευομαι να με ορισω χωρις να μιλησω για εσενα. Για την υπαρξη σου στην ζωη μου.

[xehasmenesithakes]

Σαγαπω για το πως μιλας για τους ανθρωπους που αγαπας,για το πως λαμπουν τα ματια σου οταν κοιταν αυτον που εχεις πεθυμησει.Σαγαπω για τις φορες που με περιμενες στο παραθυρο να ρθω να σε δω.Σαγαπω γιατι ονειρευοσουν τοσο πολυ και με εκανες να ονειρευομαι και γω.Σε αγαπω γιατι με βρηκες ενα ρημαδιο,αλλα νοιαστηκες τοσο πολυ να με εξημερωσεις.Σαγαπω γιατι εισαι ενας χείμαρρος που τα νιωθει ολα εντονα τη χαρα τη λυπη τον ερωτα τον θυμο.Σαγαπω για καθε φορα που με ξαφνιαζες,με τον τροπο σου.Σαγαπω για ολα τα γραμματα που εγραψες για ολες τις ζωγραφιες για ολα τα βιντεακια που μου εφτιαξες.Σε αγαπαω λιγο παραπανω γιατι καθε φορα που επιανες το κορμι μου ..το αγγιζες σαν να ηταν το ιερο σου.Για ολες τις φορες που ημουν γυμνος και σου λεγα μη ανοιξεις τα ματια και συ δεν τα ανοιγες.Σαγαπω γιατι αν ειχες ενα ,εκοβες το μισο και μου το δινες χωρις σκεψη.Σαγαπω γιατι η ψυχη σου καταβαθος ειναι τοσο αγνη και τοσο μπλε.Σαγαπω γιατι μαρεσαν ολες οι ζωγραφιες σου και ολες οι μουσικες σου και το πως μπορουσες να κανεις τα παντα ομορφα.Σαγαπω γιατι μπορει να μη ξυπναγες ποτε να φτιαξεις πρωινο σε σενα αλλα παντα το κανες για μενα.Σαγαπω γιατι εισαι απο αυτους τους ανθρωπους τους πολλαπλασιαστες.Τους δινεις ενα λουλουδι σου δινουν εναν κηπο,τους δινεις μια καρδια σου δινουν εναν ολοκληρο κοσμο,τους δινεις αγκαθι σε τρυπανε ζωντανο.Σαγαπω για ολα οσα μοιραστηκες μαζι μου.Σαγαπω για ολα.Σαγαπω για σενα.Σαγαπω για ολες τις μαλακιες,σαγαπω για οτι με πονεσε γιατι δεν θα μουν αυτος που ειμαι τωρα.Εισαι απο τα πιο ξεχωριστα ατομα που εχω γνωρισει στη ζωη μου.Ειναι τυχεροι οι ανθρωποι που εχουν προσβαση σε αυτον τον μαγικο κοσμο που εχεις μεσα σου.Θες δε θες παραμενω ενωμενος μαζι σου με καποιο τροπο.Δεν θελω να τα παρατας εσυ εισαι σκληρο καρυδι και δεν θα ναι τοσο σκατα η ζωη συνεχεια.Αμα παθεις κατι θα χασω το μυαλο μου.Ερχεται το καλοκαιρι και ολα θα πανε οπως πρεπει.Προσεχε τον εααυτο σου σαν να προσεχεις εμενα.Σαγαπω μεχρι να παγωσει ο ηλιος,λυπαμαι για οσες φορες δε το δειξα και σε συγχωρω για οσες φορες δεν το δειξες

[noykoy]

σε ενα απντεϊτ της ζωης μου:

1) εχω σχεση γι αυτο δεν μπαινω πολυ

2) περναω παρα πολυ καλα σε ολους τους τομεις

3) για εσας τους 2-3 που εχετε απορια γι αυτον τον μεγαλυτερο δεν μιλαμε πλεον αν και 2-3 μερες εχει αρχισει να με πλησιαζει

4) τρεχω με σχολη, δουλεια ολα μαζι

αυταααα….🙃

[methismeniprigkhpissa]

Συναισθηματική σύνδεση.

Αυτό που θα ξεκινήσω να γράφω θέλει παρέα ενα αναμμένο τσιγάρο, οπότε όσοι καπνίζετε ανάψτε ένα και ξεκινήστε να διαβάζετε.

Ίσως να το έχεις βιώσει, ίσως και οχι και δεν μιλάω για αλλο απο την συναισθηματικη συνδεση που εχεις με εναν ανθρωπο.

Και δεν μιλαω μονο για το συναισθημα, μιλάω για την συνδεση γενικοτερα, την σπανια συνδεση που εχεις με εναν ανθρωπο.

Δεν πιστεψα ποτε οτι μπορει να την εχω με εναν ανθρωπο,αλλα καλος η κακος την εχω. Εχω νιωσει αυτον τον εντονο πονοκεφαλο και ηδη ηξερα πως δεν ηταν καλα, σαν διαισθηση ενα πραγμα, εχω βιωσει το να τον βλέπω στον ύπνο μου και να ξερω την επομενη μερα πως με σκεφτοταν, ειναι απλα μια διαισθηση που δεν φευγει, ενα συναισθημα περιεργο, μια αρκετα ομορφη ικανοτητα που καταλαβαινεις πως δεν την εχουν πολλοι, λιγοι θα σε καταλαβουν σε αυτο.

Εχω βιωσει την στιγμη που πονουσα καπου και ηξερα πως ηταν δικος του πονος, πονος που αισθανοταν και αυτος.

Υπηρξε στιγμη που με επιασε εντονος πονοκεφαλος και ηξερα πως ευθύνονταν η συνδεση μου με τον συγκεκριμενο ανθρωπο και την επομενη μερα εμαθα πως δεν ηταν καλα την ωρα που εγω πονουσα, καποιοι θα πειτε σύμπτωση, ναι γιατι δεν το εχετε νιωσει πως ειναι,και αυτο ειναι ενα απο τα πολλα παραδειγματα που εχω.

Υπηρξαν στιγμες που τον εβλεπα στον υπνο μου και μιλουσα μαζι του και θυμομουν καθε τι που λεγαμε, αυτο ειναι μια συνδεση μεσω του υπνου και αρκετες φορες συμβαινει και στους δυο, ηξερα τι εκανε, και πως ηταν επειδη μου μιλουσε στον υπνο μου σε αυτα τα "ονειρα" που λεμε, που μονο ονειρα δεν ηταν, ηταν συναισθηματικη συνδεση, μου ελεγε τι θα κανει μεσα στις επομενες μερες και οταν τα ακουγα απο αλλους, δεν ημουν εκπληκτη, γιατι το ηξερα.

Πολλοι ισως την εχετε βιωσει, αλλοι παλι οχι, αλλα αν την βιωσετε, να ξερετε ειναι τρομαχτικο καποιες φορες, να μπορεις να νιωθεις τον αλλον, να μπορεις να βιωνεις μαζι του κατι οπως ο πονος, που ολοι ξερουμε οτι ειναι απο τα χειροτερα.

Καμια φορα μπορει να ειναι μονοπλευρο, προσωπικα δεν ξερω τι ειναι μεταξυ μου και αυτου, ισως δεν ειναι μονοπλευρο, θεωρω οτι δεν ειναι μονοπλευρο, θεωρω πως και αυτος με νιωθει, νιωθει αυτο το αισθημα, του κομπου στο στομαχι ακομα και οταν δεν με σκεφτεται,νιωθει αυτο το σφιξιμο στο στηθος και ευθυνεται στην συνδεση μας αυτο, με εχει δει στον υπνο του, εχουμε βρεθει μαζι συναισθηματικα στον υπνο μας και οτι του ειχα πει το θυμοταν την επομενη μερα, και το σκεφτοταν.

Μια περιοδος που τον εβλεπα συχνα στον υπνο μου ηταν οταν δεν ημουν στην πολη μου, εκει νομιζω ενισχύσαμε,την συναισθηματικη μας συνδεση, επειδη ειμασταν σε αλλα μερη, επρεπε καπως να επικοινωνουμε.

ισως ολα οσα γραφω σε αυτο το κειμενο να ειναι απλα δημιούργημα της φαντασιας μου λογο της απωλειας,αλλα δεν νομιζω, γιατι οτι νιωθω, οτι βιωνει, οτι σκεφτεται το νιωθω!

Καποια στιγμη που μου μιλησε ασχημα ηξερα πως οσα ελεγε τα ενιωθε για τον εαυτο του, ηταν αυτη η συνδεση που εχουμε, εκεινη την στιγμη ηξερα πως οσα ελεγε μονο για αυτον τα ενιωθε, οχι για εμενα,για αυτο και μονο λυπηση ειχα νιωσει για αυτον, και τιποτα αλλο.

Γιατι οσα ελεγε και σκεφτοταν τα ενιωθε για εκεινον, και εγω το ενιωσα αυτο εκεινη την ημερα.

Θεωρω πως η συνδεση μας ειναι κατι πολυ μεγαλυτερο απλα δεν τα εχω βρει ολα, ισως καποια στιγμη τα βρω, ισως καποια στιγμη απλα αυτο φυγει, ισως παλι απο την αλλη να μην υπαρχει και τιποτα.

Αμφισβητώ καθε τι που γραφω, καθε τι που νιωθω, καθε τι που αισθανομαι, καθε ηλεκτρισμο που διαπερνα το σωμα μου ολοκληρο, γιατι ολα αυτα στο τελος ισως να μην συμαινουν και τιποτα.

Στο τελος, οτι εχει ορισει το κισμετ να γινει, θα γινει.

Αλλα το κισμετ, ξερω πως εχει ορισει πολλα για εμας, για αυτο και την αμφισβήτηση μου δεν την παιρνω στα σοβαρα οταν αφορα αυτην μου την συνδεση, γιατι ξερω πως το κισμετ εχει ορισει αλλιως για εμας.

Κισμετ...

[ola-mia-idea-einai]

Τον Μαιο έβαψα τα μαλλια μου κοκκινα.

Εβαψα τα μαλλια μου κοκκινα γιατι ειχα σιχαθει τον ανθρωπο που ημουν οταν τα ειχα ξανθα. Γιατι ειχα σιχαθει τις αναμνησεις που μου προκαλουσαν. Ειχα σιχαθει την εικονα που εβλεπα στον καθρεπτη καθε πρωί.

Και νομιζα πως αυτη ειναι η λυση. Πως μαζι με το χρωμα, θα αλλαξουν και ολα οσα εχουν γινει. Πως δεν θα ειμαι ο ιδιος ανθρωπος πια, δεν θα με ακολουθουν τα ιδια τραυματα.

Το χρωμα αλλαξ��, ομως οι πληγες εμειναν. Και μπορει για λιγο να πιστεψα κι εγω η ιδια πως ειχα κανει μια καινούργια αρχη, διαγράφοντας οτι ηθελα να ξεχασω. Αλλα σύντομα καταλαβα πως δεν παει ετσι.

Δεν ειχα σιχαθει εγω τον εαυτο μου ειχα σιχαθει τον ανθρωπο που με εκαναν να πιστευω πως ειμαι. Εγω με λατρευα και λατρευα ακομα περισσοτερο τα μαλλια μου. Με εκαναν να νιωθω ως η καλυτερη εκδοχη μου. Εμαθα πολλα οσο τα μαλλια μου ηταν ξανθα. Εμαθα να ερωτεύομαι, να πληγωνομαι, εμαθα τι σημαινει πονος και τι αγαπη, εμαθα να ξεχωριζω τους σημαντικους ανθρωπους απο τους ασημαντους, εμαθα να εκτιμω, εμαθα να μαθαινω...

Εγω τον λατρευα αυτον τον εαυτο μου. Αυτος ομως δεν λατρευε εμενα. Δεν του φερθηκα σωστα αλλωστε, πως θα μπορούσε να το κανει. Αναλωθηκα σε τοξικες σχεσεις, σε ρηχους ανθρωπους, δεν με εβαλα ποτε προτεραιοτητα εμενα, με προβληματιζα με τα πιο ανουσια πραγματα.

Και επειδη αυτο δεν δουλεψε, νομιζα πως αν επαναφερω το φυσικο μου χρωμα, αυτο που ειχα μικρη, τοτε που δεν με ενοιαζε η γνωμη των αλλων, που εκανα οτι ηθελα χωρις φοβο, που αγαπουσα τον εαυτο μου και αυτος με αγαπουσε πισω · νομιζα πως τοτε θα ξεφυγω απο αυτη τη λουπα.

Αλλα ουτε αυτο δουλεψε.

Γιατι αυτο που εφταιγε δεν ηταν το χρωμα των μαλλιων μου. Δεν ηταν το χρωμα τους που εκανε τους ανθρωπους να με βλεπουν διαφορετικά. Γαμω δεν ειχε καν σημασια πως με βλεπουν οι αλλοι. Σημασια ειχε πως με βλεπω εγω.

Γιατι εγω μπορει να αγαπαω τον εαυτο μου αλλα αυτος δεν με αγαπαει πισω. Και αυτο ειναι το μονο πραγμα που πρεπει να αλλαξει.

[me-lene-swn]

Πως γινεται να μου εδειχνε ολη την ωρα , οτι ειμαι σημαντική για αυτον και να το καταλάβαινα να το ένιωθα οτι κατι σημαίνω και τωρα φαινεται σαν να μην με υπολογίζει επειδή και αυτος μπορει να πληγώθηκε απο εμενα και να σκέφτεται «ισως ειναι σαν τις αλλες π με πλήγωσαν» και να μην θελει. Αλλα χειρότερο λαθος απο αυτο δεν θα μπορουσε να κανει Γιατι το αποδυκνυω ακομα οτι δεν ισχυει. Ειμαι βαρια στεναχωρημένη Γιατι ολα αλλαξαν απτη μια μερα στην αλλη και τωρα απλα η υπομονή μου δεν εχει αλλες αντοχές. Ειχε ολα εκείνα τα στοιχεία του αντρα που για εμενα ειναι ιδανικά , αλλα δεν μπορω να του αλλαξω το μυαλο αν εχει κολλήσει σε κατι

Όπως είπες και εσύ, δεν μπορείς να του αλλάξεις το μυαλό. Όμως ένα άτομο που πλέον δεν σε υπολογίζει καλύτερα να το βγάλεις απτή ζωή σου και να προχωρήσεις πριν σου κάνει περισσότερο κακό. Είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το δεχτείς. Άλλωστε αν είχε όντως όλα τα στοιχεία του άντρα που ήθελες, δεν θα μου το έγραφες αυτό τώρα

[greekstoriess]

Μια μικρη ιστορια

H Αγγελική είναι 18 χρονών στη ζωή της γενικά έχει ήδη έναν πρώην στα 16-17 αλλά δεν ήταν υγιές σχέση και έτσι χώρισε. Ευτίχως δεν προχωρησε μαζι τ , οσο και αυτος ηθελε και χωρισε. Φοβόταν τα αγορια και δεν τα εμπιστευοταν, η Αγγελικη στην ηλικια των 18 αποφασισε να δωσει 2η ευκαιρια, και εκανε σχεση με καποιον ειναι μαζι του για περιπυ 4 μηνες, στη αρχη ηταν ολα κομπλε ομως μετα απο ο,τι ειχε περασει αποφασιση να το τσεκαρει για να δει αν τη βλεπει σοβαρα ή οχι , εφτιαξε εναν λογαριασμο στο σναπ τσατ και του εστειλε , αυτη παριστανε καποια αλλη, με το ονομα μαρια ,αυτος φλερταρε με την "Μαρια" και εστελνε διαφορα και ελεγε πολλα, αυτη απογοητευτηκε παρα πολυ, ηξερε οτι οι ανθρωποι ειναι ετσι , αλλα δεν το περιμενε. Η αγγελικη σκεφτοταν ξανα οτι αυτος ας τον πουμε γιωργο ηθελε μονο σεξ επειδη αυτη ηταν και ειναι παρθενα, δεν μπορουσε να εμπιστευτει κανεναν, με τον γιωργο ειναι ακομα μαζι τ και δεν ξερει γιατι, οι φιλες της και ο κολλητος της προσπαθουν να την πεισουν να το χωρισει αλλα αυτη δεν μπορει, αλλα ειναι ξεννερωμενη μαζι τ , αλλα θυμαται ποσο γλυκος και τριφερος ειναι απεναντι της και δεν ξερει πως να χωρισει…Αυτη ενιωθε πιεσμενη , ο εσωτερικος της κοσμος κατταρρευ δεν ξερει τι να κανει, αρχισε να μη νιωθει καλα και απομακρυνεται απο ολους , κλεινετε παλι στον εαυτο της δεν ξερει τι να κανει απλα καθεται ολη μερα αφου εχει τελειωσει με τις δουλειες του σπιτου, μετα καθεται και διαβαζει ή ακουει μουσικη ολη μερα, οι γονεις της ανησυχουν για αυτην αλλα δεν ξερουν τι συμβαινει, δεν πολυ μιλαει σε κανεναν μονο στον κολλητο της αλλα και σε αυτον οχι τοσο πολυ , αυτη συνηθως ενθουσιαζεται οποτε της λενε να βγουν αλλα αυτη τιποτα 2 εβδομαδες δεν εβγαινε απο το σπιτι. Ωσπου ηρθε μια μερα ο νονος της, εμαθε οτι δεν εβγαινε και το ειδε και μονος του και ενα βραδυ της ειπε να παρει να ντυθει και να ετοιμαστει γιατι θα βγουν ειτε το θελει ειτε οχι , δεν μπορει να την βλεπει ετσι,εναν χρονο επεσαν πολλα σε αυτην, δεν αντεχει αλλο ,εχασε τη γιαγια της , τον σκυλο της , αλλαξε σπιτι, εχασε φιλους και κλπ, ηθελε να φυγει μακρυα απο ολους και ολα , ευτυχως εχει τα γατια της που της κρατανε παρεα και που χαμογελαει.

[konnidio]

«γιατι το ροζ ειναι το αγαπημενο μου χρωμα» η πτυχιακη μου. ακουγεται χαζη και ισως ανοητη μπορει να πει καποιος. συμφωνω, γιατι να μην συμφωνισω; τι δεν ειναι ανοητο; τι ειναι σοβαρο; τι ειναι το σοβαρο; κατι που εχουμε φτιαξει εμεις και απλα το συντιρουμε μεχρι να ερθει η επομενη ευφορικη ανοητη συνηθεια να μετατραπει σε βαρετη και σοβαρη υποχρεωση.

ε, λοιπον προτειμω να περναω τον χρονο μου κανοντας μικρες ανοητες και ασοβαρες επιλογες. για να το παμε και λιγο στο σοβαρο, ειρωνικο δεν ειναι; πως παντα μια συζητηση να κρυβει η να στοχευει κατι σοβαρο η και καταθλυπτικο ισως;

Ακόμα και το θέμα μου φαίνεται ηλίθιο και ανόητο κριβει κάτι πιο σοβαρο, κοινωνικά προβλήματα θέση των φυλλων, ίσως και λίγες ανησυχίες της καθημερινότητας και στεναχώρια, ίσως είναι πάντα πιο εύκολο να γράψεις για κάτι σοβαρό. είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει.

ισως η συνήθεια να μην είναι πάντα καλό πράγμα αλλά είναι μια σιγουριά και οι περισσότεροι αυτο ψαχνουμε. ναι βαζω και τον εαυτο μου μεσα, γιατι σιγουρια ειναι να ξερεις οτι θα γυρισεις και θα εχεις φαι να φας, στρομα να ακουμπησεις, νερο να πλυθεις, ρευμα για να μην περνεις καθε μηνα 5 κερια η να μην καταληξεις με αυτοσχεδιασμους με λαδι. η σιγουρια ειναι καθυσηχαστικη και ειναι αυτο που ζηταν ολοι και οποιος σου πει το αντιθετο τοτε ευχομαι να ειναι τοσο τυχερος ωστε να συνεχησει να νομιζει το ιδιο καθως δεν ειχε ποτε την συνθήκη του να μην ξερει οτι ανα πας σε στιγμη μπορει να βρεθει με τιποτα. το ζηλευω και ελπιζω να νοιωσω καποια στιγμη το οτι και αν γινει θα ειμαι οκ. πολυ βαρια συζητηση και θα με πιασει η γραφικη σοβαροτητα που θυμιζει μπαμπα τις συζητησεις που κανει απτην στιγμη που το παιδι θα αρχησει να κοντευει τα 17 και δεν μαρεσει, ισως επειδη εχω νοιωσει αυτες τις συζητησεις στο πετσι μου.

«τι θα γινει με την παρτη σου» φαβορι ερωτηση του πατερα μου τους τελευταιους τρεις η και τεσσερεις μηνες, και η απαντηση αλλαζει αναλογα με την διαθεση μου. βλεπεις η διαθεση του ανθρωπου κατα την αποψη μου δεν μπορει να θεωρηθει ποτε σοβαρη, η διαθεση ειναι απτα μονα ελευθερα πραγματα που εχουν απομεινει και ισως το τελευταιο. κανενας δεν μπορει να το ελεγξει, μπορεις να ελεγξεις την αντιδραση αλλα ποτε την διαθεση σου.

το θεωρω πολυ ομορφο, το ελευθερο. θυμαμαι το ειχα πει σε εναν ψυχειατρο αυτο οσο καιρο ημουν στην κλινικη, του ειχα πει πως μακαρι να ημουν ηλιθια γιατι ολα θα ηταν πιο ευκολα στο οποιο ακολουθησε η ερωτηση «τι σημαινει για εσενα να εισαι ηλιθιος;» «ελευθερια» ακολουθησε μετα μια μεγαλη συζητηση που μπορει να αναλυσω αλλα θα την κρατησω για μια αλλη φορα.

ισως ανεβασω και εδω την πτυχιακη μου, θα μου πεις ποιος θα κατσει να την διαβασει; δεν περιμενω πως καθεται και διαβαζει κανενας αυτα που γραφω και ισως να ειναι ο μονος λογος που συνεχιζω να διατυπωνω τις σκεψεις μου ειτε σε χαρτι ειτε σε αυτο εδω το χαζοκουτι, ειδου και ο λογος που ακομα κραταω ημερολογιο, γιατι δεν περιμενει κανενας τιποτα απο εμενα, δεν εχει κανενας προσδοκιες, δεν εχω κανεναν να με κρινει και ισως και να παραδεχομαι με αυτον τον τροπο πως ειναι απτα μονα πραγματα που με κανει να νοιωθω ελευθερη.

[nofuckinlabels]

Πληγωσαμε ο ενας τον αλλον

Ολο μου το μεσα φωναζει οτι θα ξανα ειμαστε μαζι

Αν δεν σταματησω εγω αυτον τον κυκλο θε συνεχιζει αέναα.

Δεν θελω να σε πληγωνω

Δεν θελω να με πληγωνεις

Δεν θελω να σφιγγω τις γροθιες μου πριν ανοιξω το κινητο μου

Ακομα ελπιζω

Θελω να με παρεις αγκαλια οπως τοτε

Θελω να δω στα ματια σου την τρυφεροτητα που ξερω οτι υπαρχει

Δεν μπορεις να βρεις το ιδιο ατομο δυο φορες ουτε στο ιδιο ατομο λενε

Εγω ομως ελπιζω να γινουμε και οι δυο διαφορετικοι ανθρωποι

Που θα ερωτευτουν ξανα απο την αρχη.

Εμεις οι δυο αλλαζαμε μορφες απο την αρχη του κοσμου

Απο εκεινη τη στιγμη που χωριστήκαμε

Αλλαζαμε μορφες και βρισκομασταν

Και ερωτευόμασταν

Πλεον το ξερω

Την πρωτη φορα που αε ειδα μου ηρθαν εικόνες του προσωπου σου και ηξερα οτι καποιον μου θυμιζεις

Ισως σε καποια ζωη να υπηρξα μητερα σου

Η αγαπη μας αλλαζε μορφες ομως ηταν αγαπη

Το ξερω.

Μου ελειψες τοσο πολυ

Ξερω οτι εισαι εκει σε καθε τραγουδι που ακουω και σε καθε ταινια που βλεπω. Σε καθε ονειρο που ουτε καν θυμαμαι το πρωι που ξυπναω

Ομως σε χρειαζομαι να μου πεις οτι ολα θα πανε καλα και να με φιλήσεις

Σε χρειαζομαι περισσοτερο απο οτι πιστευα οτι γινεται να χρειαστεις καποιον

Κατι μεσα μου με σταματαει απο το να σου τα πω ολα αυτα

Δεν θελω να βιαστω

Θελω να ξερεις οτι εισαι το εργο της ζωης μου

Θελω να ξερεις οτι θα ξαναβρεθουμε

Στο υποσχομαι

Αυτο που μας ενωνει ειναι υπερφυσικο

Την πρωτη μερα ππυ βρεθηκαμε μου ειπες οτι κατι ανωτερο σε αποτρεπει απο τις λαθος επιλογες

Ειμαι εγω

Και εσυ προστατευες εμενα

Πριν ακομα βρεθουμε

Δεν πλαστηκαμε αγαπη μου για να μην γνωριστουμε

Προστατευαμε ο ενας την υπαρξη του αλλου μεχρι να συναντηθουμε και μετα αφεθηκαμε ο ενας στον ορισμο του αλλου. Γιναμε ένα.

ευτυχία: να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι και εσύ μέσα στον ύπνο σου να με ψάχνεις, να με φέρνειςπιο κοντά σου και να με παίρνεις αγκαλιά.

[iliaxtidashope]

το μονο είδος άντρα (εκτος απο αυτον) π χρειαζομαι στην ζωη μ ειναι αυτος στο εραστης δυτικών προαστείων, αν βρεθεί ειμαι ετοιμη για ολα💕

[nofuckinlabels]

Θελω να μου κουμπώνεις το παλτό πριν βγουμε για να μην κρυωσω

Θελω να ψαχνεις ευκαιριες να μου κρατησεις το χερι

Θελω να με φιλας σαν να χρειαζεσαι ολο το οξυγόνο που εχω θαμμένο στα χειλη μου

Θελω να υπαρξουμε μαζι σε εναν παλιο συρμό που δεν εχει θεσεις και να ακουμπαω απαλα το κεφαλι μου στον ώμο σου

Και ξαφνικα να επιστρεφω πισω στο σπιτι

Στην τροφο ιδεα μου

Σε εσενα

Θελω να με ακουμπας με αυτη την τρυφερότητα που με ακούμπησαν τα αγαπημενα μου τραγουδια

Θελω στα ματια σου να βλεπω τις παιδικες μου αναμνησεις

Θελω να δανειζονται την σαρκα σου

Θελω να υπαρχεις σε ολα τα χαμογελα των αυριανων ανθρωπων

Θελω να με βρισκεις σε οτιδήποτε ομορφο υπαρχει σε αυτον τον κοσμο

Θελω να με ταυτίσεις με την τέχνη , το απογευμα την ανοιξη τον οργασμο

Θελω να βαζεις τα παγωμενα χερια σου στην κοιλια μου για να με πειράξεις

Θελω να σου χαλαω τα μαλλια για εκδίκηση

Θελω να μαγειρεύεις και εγω να λιωνω

Θελω να βλεπουμε μαζι κοριτσίστικες χαζομαρες που τις βλεπεις για εμενα

Και εγω τις βλεπω γιατι μου αρεσει η θυσια σου

Τις βλεπω γιατι μου θυμιζουν ποσο με αγαπας

Θελω να πηγαινουμε με χοντρες χειμωνιάτικες καλτσες στο σουπερμάρκετ

Θελω να με παιρνει ο υπνος στο αυτοκινητο οταν ειναι αργα και να μου ψιθυρίζεις οτι με αγαπας

Ακομα και να μην ακουω

Σε θελω

[xehasmenesithakes]

Οχι,δεν κανω βημα προς τα εσενα.

Δε θελω αλλο πολεμο μαζι σου.

Εχω κανει ειρηνη με τον εαυτο μου και μαζι σου.

Σε περιμενω με τα χερια ανοιχτα

οταν αποφασίσεις να αφησεις τα οπλα σου.

Να ρθεις.

Οχι για να βρεις αυτον που αφησες

Αλλα για να μαθεις αυτον που ειμαι σημερα ,αυτον που γινομαι

Παντα η πορτα μου θα ειναι ανοιχτη για σενα και παντα θα υπαρχει η διαθεση.

Σε αγαπαω παρα πολυ

Οτι εγινε,εγινε και οτι εγινε, εγινε λογω ανωτερας βιας ουτε επειδη δε σε αγαπησα αρκετα ουτε επειδη δεν σε εκτιμησα.Οτι εγινε ηταν αποτελεσμα μιας καταστασης που δεν μπορουσα ουτε να ωρισω ουτε να διαχειριστω και πιστευω ουτε εσυ.

Εγινες χιλια κομματια και εγινα χιλια κομματια και εγω.

Το χει αυτο η ζωη,δινει παιρνει σε ανεβοκατεβαζει… σε πετα στο τοιχο και σε κανει χιλια κομματια

Και οσο και αν πονας ο πονος δεν αρκει να σε σκοτωσει καλεισαι να ενωσεις τα χιλια κομματια,να παρεις το μαθημα και συνεχισεις να ζεις

Καταλαβαινω τον πονο σου τον νιωθω τον αισθανομαι , μοιαζει πολυ με το δικο μου ακομα και αν δε το πιστευεις

Θα θελα πολυ να σου πιασω το χερι και καπως μαγικα να στον παρω.

Πολλα πραγματα θα θελα που δεν εξαρτώνται απο μενα για να γινουν

Εγω θα ειμαι εδω

Οταν ανοιγεις την πορτα,οταν την κλεινεις

Οταν με αναζητεις θα ειμαι παντα εδω με την ιδια θεληση να σε αναμενω και να σε αγαπω ακομα και αν εντελει αυτη η πορτα δε χτυπησει ποτε.

Ειναι ξεχωριστη η συνδεση που εχουμε ο ενας με τον αλλο και αυτο που ενιωσα για σενα ηταν οτι πιο εντονο εχω νιωσει στη ζωη μου.

Ημασταν παιδια συγχωρεσε μας για τα λαθη μας,οτι και να εγινε οτι αισθανομαι για σενα παντα θα νικαει.

Ασε το παρελθον εκει που πρεπει να ειναι,ξεκινα να απολαμβανεις το παρον τωρα που εχεις τη δυνατοτητα ..και ονειρευσου το μελλον

Εχουμε ολα τα υλικα και ολη τη δυναμικη να χτισουμε νεα παλατια..αλλιωτικα..απο την αρχη και παντα θα υπαρχει αυτο γιατι εχει να κανει με τις ουσιες μας.

Το τι θα γινει ειναι θεμα θελησης

Οπως και αν ερθουν τα πραγματα,οποιες και αν ειναι οι επιλογες μας εγω θα μαι ευτυχισμενος γνωριζοντας οτι εκει που βρισκεσαι ανθιζεις

Ακομα και αν το εκει,δεν ειναι το εδω μου.

Με πολλη αγαπη

Χαρης

[koeenoyokan]

Οχι,δεν κανω βημα προς τα εσενα.Δε θελω αλλο πολεμο μαζι σου.Εχω κανει ειρηνη με τον εαυτο μου και μαζι σου.Σε περιμενω με τα χερια ανοιχτα οταν αποφασίσεις να αφησεις τα οπλα σου.Να ρθεις.Οχι για να βρεις αυτον που αφησες .Αλλα για να μαθεις αυτον που ειμαι σημερα ,αυτον που γινομαι.Παντα η πορτα μου θα ειναι ανοιχτη για σενα και παντα θα υπαρχει η διαθεση.Σε αγαπαω παρα πολυ..Οτι εγινε,εγινε και οτι εγινε, εγινε λογω ανωτερας βιας ουτε επειδη δε σε αγαπησα αρκετα ουτε επειδη δεν σε εκτιμησα.Οτι εγινε ηταν αποτελεσμα μιας καταστασης που δεν μπορουσα ουτε να ωρισω ουτε να διαχειριστω και πιστευω ουτε εσυ.Εγινες χιλια κομματια και εγινα χιλια κομματια και εγω.Το χει αυτο η ζωη,δινει παιρνει σε ανεβοκατεβαζει… σε πετα στο τοιχο και σε κανει χιλια κομματια.Και οσο και αν πονας ο πονος δεν αρκει να σε σκοτωσει καλεισαι να ενωσεις τα χιλια κομματια,να παρεις το μαθημα και συνεχισεις να ζεις.Καταλαβαινω τον πονο σου τον νιωθω τον αισθανομαι , μοιαζει πολυ με το δικο μου ακομα και αν δε το πιστευεις.Θα θελα πολυ να σου πιασω το χερι και καπως μαγικα να στον παρω.Πολλα πραγματα θα θελα που δεν εξαρτώνται απο μενα για να γινουν.Εγω θα ειμαι εδω.Οταν ανοιγεις την πορτα,οταν την κλεινεις.Οταν με αναζητεις θα ειμαι παντα εδω με την ιδια θεληση να σε αναμενω και να σε αγαπω ακομα και αν εντελει αυτη η πορτα δε χτυπησει ποτε.Ειναι ξεχωριστη η συνδεση που εχουμε ο ενας με τον αλλο και αυτο που ενιωσα για σενα ηταν οτι πιο εντονο εχω νιωσει στη ζωη μου.Ημασταν παιδια συγχωρεσε μας για τα λαθη μας,οτι και να εγινε οτι αισθανομαι για σενα παντα θα νικαει.Ασε το παρελθον εκει που πρεπει να ειναι,ξεκινα να απολαμβανεις το παρον τωρα που εχεις τη δυνατοτητα ..και ονειρευσου το μελλον.Εχουμε ολα τα υλικα και ολη τη δυναμικη να χτισουμε νεα παλατια..αλλιωτικα..απο την αρχη και παντα θα υπαρχει αυτο γιατι εχει να κανει με τις ουσιες μας.Το τι θα γινει ειναι θεμα θελησης.Οπως και αν ερθουν τα πραγματα,οποιες και αν ειναι οι επιλογες μας εγω θα μαι ευτυχισμενος γνωριζοντας οτι εκει που βρισκεσαι ανθιζεις.Ακομα και αν το εκει,δεν ειναι το εδω μου.

Με πολλη αγαπη.Χαρης

Ολο αυτο το κειμενο κολλαει τελεια στο τελευταιο που ανεβασα εγω. Δεν ηξερα οτι κοιτας το ταμπλερ μου οποτε δεν περιμενα οτι θα το παρεις ετσι, και ουτε το ηθελα. Ηταν απλα ενα ομορφο κειμενο που ειδα καπου και το ανεβασα επειδη ενιωσα οτι καποτε θα μπορουσα να το γραψω εγω. Δεν βρισκομαι εκει πια, μην ανησυχεις. Ηταν ωραια η απαντηση σου παρ’ολ’αυτα και δεν μπορω παρα να συμφωνησω με καθε λεξη. Και εγω σε περιμενω με ανοιχτα χερια, ακομα κι αν δεν ερθεις ποτε θα συνεχισω να το κανω με την ιδια χαρα και υπομονη. Δεν αλλαζει αυτο. Εχω αφησει πισω ολα μας τα λαθη. Συγχωρεσα καθε παρορμητισμο. Ανεκαθεν οι σχεσεις εχουν ελαττωματα και πολλες φορες πτωσεις. Ειναι ενταξει ομως πια. Και εγω σε αγαπαω παρα μα παρα πολυ. Σε περιμενω να μου ερθεις και να σε μαθω ξανα απο την αρχη. Περιμενω να κανεις το ιδιο και εσυ. Κι αν δεν θελησεις να το κανεις ποτε αυτο, κι η πορτα παραμεινει κλειστη. Θα ειναι ενταξει και τοτε. Αρκει να ξερω οτι βρισκεσαι σε ομορφα μερη, και σε καλα χερια, κυριως τα δικα σου, αυτα που ειναι παντα τα καλυτερα.

Με πολλη αγαπη.Κορα

[apogohteymenhs-blog]

💫Σημειώσεις που διαβάζω στον ευατό μου για να μείνω μακριά από την πιο τοξική σχεση της ζωής μου αλλά και ταυτόχρονα και από έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ ενώ ξέρω ότι δεν μου κάνει καλό 💫

Αυτο θα το διαβασεις οταν τον ξανα δεις...αν τον ξανα δεις..κι αν θελησεις να ξανα κανεις το οτιδηποτε μαζι του..που θα το θελησεις δεν θα κρατηθεις και το ξερεις..βρισκεσαι μονη σου εξωτερικο και περνας μια απο τις καλυτερες φασεις της ζωης σου..μακρια...ωστοσο αυτος δεν λεει να βγει απο το μυαλο σου..τον ζητας συνεχεια...θελεις να του μιλας να τον βλεπεις..να τον ειχες εδω..πονας ξανα που ξερεις οτι τωρα ειναι με καποια αλλη..και θες να ησουν στην θεση της να ησουν στα χερια του...να αισθανοσουν καλα να αισθανοσουν ασφαλεια χαρουμενη και ερωτευμενη..να σου εκανε μονο εκεινος ερωτα..να κοιμοσουν και να ξυπναγες διπλα του..και θα σου ειναι πολυ δυσκολο να επανελθεις παλι...οσο και να το θες..οσο κι αν τον ζητησεις..μην το κανεις..τα γραφεις σε μια στιγμη που επιασες πατο..γιατι πραγματικα ειναι σαν να επιασες πατο..μπηκες στο τρυπακι να αποδεχτεις ξανα οτι δεν μπορεις να εισαι μαζι του..οτι ειναι με αλλη οτι αλλη τον αγγιζει οτι αλλο τον εχεις στη αγκαλια της οτι αλλη ικανοπιει και τον ικανοποιει οχι εσυ..μακαρι να ημασταν αλλιως και να του ελεγα καθε μερα οτι τον αγαπω..αναρωτιεμαι αν αυτο ειναι αγαπη..δεν ξερω αν ειναι αγαπη..αλλα τον ηθελα..τον ηθελα και τον θελω οσο δεν φανταζεται..μονο δικο μου..και εγω θα ημουν μονο δικια του..και θα του τα εδινα ολα..θα του τα εδινα ολα παρα πολυ δυνατα..αλλα δεν αντεχω αλλο να πληγωνομαι και να ποναω ετσι..δεν μου αξιζει τιποτα απο ολα αυτα..οποτε οταν παω να το ξανα κανω θελω να ξανα θυμηθω ποσο χιλια κομματια με εχει κανει ποσο δυσκολο ειναι για μενα ολο αυτο και ποσο πολυ πρεπει να κρατηθω να μην με ξανα αγγιξει..γιατι ακομη και εκει νιωθω απορριψη..μου εχει ριξει την αυτοπεποιθηση..αισθανομαι οτι δεν μπορω να λειτουργησω με κανεναν..αλλα θα τα καταφρρω να το.κανω και θα ξανα γινω οπως πριν..απλα μακρια του..οσο γινεται μακρια του..ας.με ξεχασει καλυτερα.να εξαφανιστει για να.μπορεσω να εξαναφιστω και εγω..να το αποδεχτω καποια στιγμη οτι δεν μπορω να ειμαι μαζι του..οτι επιασα αλλη μια φορα πατο ενω εκεινος ειναι με αλλη ξανα..και δεν ειμαι εγω αυτη..για πολλοστη φορα δεν ειμαι εγω αυτη..πρεπει να σκεφτω τον ευατο μου και να σταματησω..να μην ξανα γυρισω..να μην κανω κανενα πισωγυρισμα..να προχωρησω καποια στιγμη και να τον βγαλω απο το μυαλο μου...γιατι μου βγαζει εναν κακο εαυτο..γίνομαι ζηλιαρα κτητικη θυμωμενη με ολους και με ολα..και μακαρι να μπορουσε να μου παρει αυτον τον θυμο και να με εκανε να αισθανθω καλα..αλλα δεν μπορει..δεν ξερω ποιον κλαιω αυτη την στιγμη..κλαιω εναν τυπα που ποτε δεν μου εδωσε ποτε την προσοχη το συναισθημα το ενδιαφερον που αξιζω..που δεν μεε δωσε τιποτα ουσιαστικο..που απλα τα εδινα ολα χωρις να με νοιαξει..και φταιω εγω για αυτο..εγω κανενας αλλος παντα συνειδητα τον δεχομουν πισω..και πρεπει να σταματησω γιατι φτανει..και πρεπει να το θυμηθω αυτο οταν θα μαι καλα και θα θελω να κανω υην ιδια μαλακια..ελπιζω να ναι καλα..να βρει κατι σοβαρο να ερωτευτει να το ερωτευτουν..μεχρι να κανω και εγω το ιδιο..και να παψω αβιαστα να τον ζηταω και να τον θελω πισω. Θα μάθω δηλαδή να αγαπάω περισσότερο τον ευατο μου από ότι τους ανθρώπους γύρω μου.

[fifhwhoo]

Και επειτα ο καιρος περναει και οσο και αν ενας ανθρωπος πιστευει σε σενα δεν φτανει για να σου φερει εκεινη την πιστη που δεν προερχεται απο σενα.Και ερχεται ενας αλλος ανθρωπος που ω μακαρι να μπορουσα να τον χαρακτηρίσω οπωσδηποτε αλλιως γιατι δεν ειναι απλα ενας αλλος ανθρωπος ειναι ο το σειφ πλεις σου.Και ειναι εκεινος που μπορεις να λες πως ειναι "ανθρωπος σου".Ειναι ο φιλος σου και συγχρόνως ο αδερφος σου αλλα και το ετερων ήμισυ σου,ακομα και αν ειμαστε ολοκληροι ναι.Ειναι εκεινος που θες ολα τα γλυκα πρωινα που ξημερωνουν να σε βρισκουν στην αγκαλια του.Ειναι εκεινος που θες να λες πρωτος καλημερα.Και εκεινος που δεν θες να πεις καληνυχτα γιατι πραγματικα δεν θες να αποκοιμηθεις,θες μονο να μεινεις ξυπνιος να περασεις ολο το βραδυ μαζι του.Και ερχεται εκεινος ο ανθρωπος που μπορει να κατεφερνει να σε ηρεμει με μια κουβεντα,με μια αγκαλια.Εκεινος που ακομα και αν ολος ο πληθυσμός του πλανητη ειναι εναντίων σας,φτανει που εισαι εσυ και αυτος.Που ακομα και αν ολος ο πλανητης καιγεται εσυ θα τον ψαξεις,μοναχα αυτον,για να ξερεις πως ειναι ενταξει.Εκεινος που οταν φευγεις μετα απο την πιο ομορφη μερα σας περιμενοντας το μετρο γελας σαν κουταβι μονος σου.Και ειναι ο ιδιος που καμια θεα χωρις εκεινον διπλα σου δεν εχει νοημα. Και εκεινος που ακομα και αν πολλες φορες δεν πιστευει ουτε σε σενα και ουτε καν στον ιδιο του τον εαυτο θα σε κανει να πιστε��εις εσυ,γιατι τον πιστευεις και τον εμπιστευεσαι.Αυτος που θα σε κανει να θες να κυνηγήσεις το ανελπιδο ονειρο σου,και θα μπορει να σε κανει να πιστεψεις ξανα στον εαυτο σου.Να ξαναβρεις μια χαμενη και θαμμενη καπου βαθια πιστη σου.Γιατι οσο καποιος αλλος καποτε επειδη "πιστευε σε σενα πίστευες και συ στον εαυτο σου",σε ενα συμπαν καποιων χρονων μετα καποιος αλλος λιγο διαφορετικος με εκανε να εχω πιστη απο μονη μου στον ιδιο μου τον εαυτο,χωρις να εχω την αναγκη να κρατηθω απο την πιστη καποιου αλλου. Αρα λιγο διαφοροποιημενα"Και οσο εκεινος πιστευε σε μενα•με εμαθε να πιστευω στον ιδιο μου τον εαυτο"<3^2

.

[hemakesmelaught]

Βαθιά μέσα μου ήξερα,ήξερα πως ήταν μόνο για μένα . Ήταν για μένα καί για καμία άλλη.