#αληθινή αγάπη

[ena-nistagmeno-koala]

Μου είπε επί λέξει

-Άμα πεθάνω

πως θα ζήσω

χωρίς εσένα;

[to-koritsi-tou-deuterou]

Τελικά ίσως οι ανθρωποι που αγαπάνε περίεργα στο τέλος να μένουν μόνοι τους.

[lovergurls-world]

Όταν είσαι με έναν άνθρωπο και συναντάτε μια δυσκολία ή μια κρίση, κι ενώ εσύ θες να προσπάθησετε να το παλέψετε επειδή πιστεύεις ότι θα τα κατάφερετε αλλά εκείνος σε κάθε δυσκολία θεωρεί ως λύση το να χωρίσετε.. Τι κάνεις τότε;

[xmake-out-hillx]

can i get a kiss? and can you make it last forever ?

[madsaarokin]

Ο έρωτας ανθίζει μόνο σε συνθήκες αβεβαιότητας, κι η αφοσίωση σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας.

Γιατί δεν υπάρχει ενθουσιασμός χωρίς αμφιβολία

Και μόνο ψεύτικη πίστη όταν βασίζεται σε συμβόλαια

[tokeratosoumesa]

Αν το δωμάτιο σου

Είχε κλειστά τα φωτα και τα μάτια σου

Δεν ήταν μελαγχολικα

Δε θα είχε νόημα να τα κοιτω

Αν η φιλική σου όψη δεν ήταν

Φτιαγμένη από τσιγάρο και αγκαλιές

Δεν θα είχε ενδιαφέρον να σε αγαπώ

Εντελώς φιλικά

[diataraxhs-blog]

Η όλη αρχή της πικρής αυτής απογοήτευσης ξεκίνησε πριν κάτι μέρες . Με θυμάμαι χαρούμενη προσδοκώντας το αύριο αλλά μάλλον το αύριο είχε αλλά καθορισμένα σχέδια για μένα . Καταβαθος ήξερα ότι όλο αυτό πάει πολύ καλά για να κρατήσει ή να είναι αληθινό . Το τράνταγμα της πραγματικότητας μου χτύπησε τη πόρτα με ένα silent treatment από το πουθενά . Έπειτα από μια μακρόχρονια σχέση νόμιζα πως είχα ένα κενό μέσα μου . Αλλά τελικά ήταν το ίδιο κενό που είχα τόσα χρόνια και ποτε δε γέμιζε απλά μάλλον είχα καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ τότε . Αυτό το κενό είναι το κενό της αυτοεκτίμησης . Πάντα θυμάμαι έλεγα ποσο μου άρεσα ιδίως μετά από μια αλλαγή στα μαλλιά ή γενικά στην εξωτερική μου εμφάνιση .. αλλά ήμουν η ίδια . Δε πίστεψα ποτε στο εαυτό μου 100% ποτε δε είπα ότι ξέρεις κάτι το έχεις και αν δε το έχεις να πάει να γαμηθει . Θυμάμαι απλά να κλαίω στο δωμάτιο γιατί δεν ήμουν αρκετή για κάποιον η για κάτι και γιατί δεν άξιζα εγώ αυτό .

Να αγαπάτε τον εαυτό σας γιατί είναι π μοναδικός που έχει δει εσάς με όλα τα συναισθήματα και όλα τα καλά και τα κακά και σας αποδέχεται και σας κρατάει ενωμένους ακόμα και εάν έχετε χωριστεί σε άπειρα κομμάτια από τα τραύματα 🤍

Ε.Κ

[eptileeikala]

Θα γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών

είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ' όλα,

δε στο 'χω πει ακόμα

[to-koritsi-tou-deuterou]

Και τι ζητάμε έναν άνθρωπο που θα ήμαστε ο ένας του άλλοι οι καταστροφείς και οι σωτήρες.

[evangeli-99]

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Νο 1 :

Δεν υπάρχει αληθινή αγάπη και αν το πίστεψα ήταν ένα λάθος .

[xmake-out-hillx]

έλα πίσω μου λείπεις

[cutieeeeeeposts]

Αναρωτιέμαι μερικές φορές πως γίνεται να βρεις την αληθινή αγάπη σου.

Δηλαδή έρχεται και σου λέει "Ε εγώ είμαι αυτός που ψάχνεις"

Μα μερικές φορές σκέφτομαι άμα θα καταλήξω με κάποιον ευτυχισμένη κτλ

Όμως το μόνο που κάνω είναι να δίνω ελπίδες που δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ γιατί δεν υπάρχει στην γενιά μας πια αληθινή αγάπη και όποιος το πιστεύει αυτό ας ρωτήσει τους άλλους που μένουν μόνοι τους επειδή κάνουν μόνο το καλό αλλά δεν περνούν τίποτα

[loulouditouheimona]

Ψάχνω την αγάπη.

Την αληθινή αγάπη.

Αυτή που σε γελοιοποιεί, σε δυσκολεύει και σε καταβροχθίζει. Τη δε-μπορούμε-να-ζήσουμε-ο-ένας-μακριά-από-τον-άλλο αγάπη.

[feggaroneira]

«Οποίος αγαπά, περιμενει και παλεύει» μου ειπε κάποτε μια παιδική μου φιλη.

«Γιατί η αναμονή είναι καλύτερη από την εύκολη αποφυγή».

«Γιατί η πάλη είναι καλύτερη από την ακινησία».

«Και η ζωή δεν είναι ακινησία.»

«Γιατι αγαπας. Και όταν αγαπάς περιμένεις και παλεύεις».

Περιμένεις.

Παλεύεις.

Η αληθινή αγαπη φαινεται από το ποσό διατεθημένος είσαι να παλέψεις για αυτήν.

Αν δεν παλέψεις ούτε λίγο και αφήσεις τον εγωισμό να σε συνεπάρει τότε δεν πρόκειται για αληθινή αγαπη.

Γιατι η αγάπη δεν κοιτα εγωισμούς.

Χρειαζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Γιατι αν δεν υπάρχουν, τότε δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε αληθινή αγαπη.

Αλλά μια φτιαχτή ιδεα αγάπης.

Κι η αγαπη χρειάζεται συγχώρεση.

Όχι μίσος και ζήλο.

Όχι χειραγώγηση και απαξίωση.

Χρειάζεται να σκεφτεσαι και τις δυο πλευρές.

Να προσπαθείς.

Να ακους εσένα.

Την καρδια σου.

Αλλά και τον Άλλον δίπλα σου.

Να μην κλείνεις τα αυτιά σου.

Να ακους.

Να μην ακους τους γύρω.

Να μην φτιάχνεις σενάρια προσπαθοντας να αποδείξεις πως σε όλα έχεις δίκιο.

Να ακους εσάς.

Να ακούτε εσάς.

Γιατί στην αληθινή αγαπη μόνο εσείς, οι καρδιές σας, έχουν σημασια.

Και αν αγαπάς αληθινά δίνεις ευκαιρίες όταν αξίζει να αποκαλείται «αληθινή αγαπη»

Γιατί η ζωή από μόνη της είναι γεμάτη ευκαιρίες.

Γιατί το εγώ γίνεται εμείς.

Μια αληθινή αγαπη δεν σε αποκόπτει από την επαφη με την ζωή.

Σου δινει την ευκαιρία να την εξερευνήσετε μαζι.

Σε βοηθάει να γνωρίσεις και γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Δεν σε κατηγορεί μέχρι να σε πονέσει επειδή κι η ίδια ποναει.

Δεν σε προσβάλει. Δεν σε μειώνει.

Δεν βλεπει μόνο τα δικά σου λάθη

ενώ κι η ίδια κάνει.

Ούτε κατηγορεί ανελέητα.

Υπάρχει αλληλοκατανόηση.

Σκεφτεται πριν μιλήσει.

Παίρνει χρόνο και δίνει.

Ο,τι δυσκολία υπαρχει το αντιμετωπίζετε μαζί.

Το σκέφτεστε μαζί για να βρείτε λύση.

Και όχι για να σου ρίξει ευθύνες.

Μια αληθινή αγαπη δεν θα άντεχε ποτέ να σε χάσει.

Κι αν ισχύουν όλα αυτα τότε μπορώ να συμφωνήσω πως για μια τέτοια αγαπη αξίζει να περιμένεις και να παλέψεις.

[nofuckinlabels]

2023

Φέτος αποφάσισα να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς. Πιο μικρή δεν το χρειαζόμουν αυτό. Ήξερα ότι ο χρόνος δεν μπορεί να χωριστεί σε 365 μέρες, ότι είναι ένα συνεχές μέγεθος και ότι οι μέρες και οι μήνες είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα για να τακτοποιήσει το χαώδες άπειρο που τον περιβάλλει. Ο Ζήνωνας έλεγε ότι στην πραγματικότητα αν βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο δεν θα πάμε ποτέ από τη μια άκρη στην άλλη γιατί την απόσταση μπορούμε να την χωρίζουμε στην μέση επ άπειρον. Για αυτό οι άνθρωποι έφτιαξαν το ημερολόγιο. Για να δημιουργήσουν- τουλάχιστον- μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας, αθανασίας. Παρόλα αυτά αυτές οι 365 μέρες ήταν από τις πιο σημαντικές της ζωής μου. Πνιγόμουν και ταυτόχρονα ανέπνεα πιο ελεύθερα από ποτέ. Βιωσα-πραγματικα βιωσα- τις διαστάσεις του μυαλού μου και τα παιχνίδια που μου παίζω. Έμαθα ότι ακόμα και οι χειρότερες στιγμές έχουν μια φωτεινή επιγραφή στο τέλος. Ότι η ζωή δεν είναι γραμμική. Έμαθα τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Έμαθα να είμαι τρυφερη,να αγαπάω και να δίνομαι, να θυμίζω ανθισμένο κήπο. Έμαθα να επουλώνω τις πληγές των ανθρώπων και ταυτόχρονα να μην χάνομαι στον ορισμό τους. Δεν μετατόπισα ποτέ τον πόνο μου σε κάποιον άλλο. Ξεκίνησα αυτόν τον χρόνο ως μια κάμπια που πίστευε ότι αυτό είναι το τέλος της όμως συνειδητοποίησα ότι αυτό που οι κάμπιες ορίζουν ως θάνατο οι πεταλούδες ονομάζουν γέννηση. Αν ελπίζω κάτι για το 2024 είναι να καταφέρω να ξανά αφήσω το δέρμα μου πίσω, να αναγεννηθώ και για λίγο να ενωθώ με εκείνο το θεϊκό που έχω καταφέρει μονάχα να φανταστώ. Η ζωή είναι μια αέναη μεταμόρφωση. Ξέφυγα. Φέτος έμαθα ότι τίποτα δεν είναι άσπρο η μαύρο. Στην πραγματικότητα όλα είναι αποχρώσεις. Έμαθα ότι η αγάπη είναι η γενεσιουργός δύναμη του κόσμου. Είναι η πιο αρμονική συνύπαρξη του μαύρου με το λευκό. Ξεκίνησα αυτήν την χρονιά πιστεύοντας ότι θα σε αγαπάω για πάντα, ότι είτε θα καταλήξουμε μαζί είτε θα πρέπει να παραμείνω ερωτευμένη με την απουσία σου. Να την κάνω να σου μοιάζει σαν την καλύτερη σου εφεδρεία. Πέρασα περισσότερες μέρες από όσες θέλω να θυμάμαι να ψαχουλεύω στίχους που να σε θυμίζουν. Και χανόσουν πάντα εκεί στα παιχνίδια του μυαλού μου. Όλα αλλάξαν πριν λίγο καιρό. Όταν κάποιος με έκανε να καταλάβω ότι η αληθινή αγάπη δυο ανθρώπων είναι ικανή να σε πείσει ότι υπάρχει κάτι θεϊκό κάτι που κουνά κάποια νήματα και γεννά θαύματα. Η αγάπη πάντα θα θυμίζει απαλό χιόνι, καινούργια σεντονια,βανιλια και ηλιοβασίλεμα. Και είναι τόσο άσχημο εκείνο το κράμα αγάπης και εγωισμού αδύναμων ανθρώπων. Τελειώνω αυτή την χρονιά πιο ολόκληρη από ποτέ , πιο γεμάτη από ποτέ , πεισμένη ότι θαύματα υπάρχουν γιατί τα προκαλούμε. Τελειώνω αυτήν την χρονιά με μια διψά για ζωή. Όταν σε αγαπάει κάποιος σωστά με κάποιον μαγικό τρόπο ο χρόνος μεγαλώνει, διαστέλλεται. Ίσως γιατί μια ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή για τους μεγάλους έρωτες. Είναι Δεκέμβριος και όπως στην αρχή της χρονιάς ξέρω ότι σε αγαπάω , κατοίκησες στο σώμα μου όσο γινόμουν γυναίκα και σε αναγνωρίζω μέσα μου. Κατά κάποιον τρόπο η σάρκα σου έλιωσε μέσα στην δική μου. Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε ποτέ να σκοτώσω τα κομμάτια μου που σε θυμίζουν. Δεν έπρεπε ούτε καν να τα ξεχάσω. Γιατί θέλω όταν λήξει η παραμονή μου στην γη να είμαι ένα ψηφιδωτό όλων των ανθρώπων που αγάπησα. Θέλω να οικειοποιηθώ ότι τους ορίζει. Στην τέχνη άλλωστε δεν υπάρχει παρθενογένεση. Αφήνω λοιπόν αυτόν τον χρόνο τόσο μα τόσο ερωτευμένη με την γυναίκα που βλέπω στον καθρέφτη και με επίγνωση οτι θα υπάρξουν ξανά σκοτεινές μερες, μερες που θα κοιταζω για ωρες την αντανάκλαση μου σε καποια βιτρινα προσπαθώντας να με πεισω οτι δεν εξαϋλώθηκα, οτι το δερμα μου με οριζει ακομα.

[o-monaxikos]

Πνίγηκα στα πρέπει, τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων.

Υποδούλωσα τον εαυτό μου, ώστε να είναι οι πάντες καλά ή καλύτερα όλοι οι άλλοι καλά εκτός από

εμένα. Έγινα ένα πειθήνιο πιόνι τους, μια μαριονέτα που την καθοδηγούν όπως και όποτε θέλουν. Έριξα τα μούτρα μου,τους άφησα να καταστρέψουν τον εγωισμό μου και τους επέτρεψα να με εκμεταλλεύονται προς δικό τους όφελος, γιατί απλά ήθελα να βλέπω τους πάντες να χαμογελούν. Ξέχασα όμως να φροντίσω λίγο και εμένα, με άφησα στο περιθώριο και δεν με υπολόγισα.

Έθαψα τα δικά μου συναισθήματα, τους στόχους και τις ελπίδες μου…

Πνίγηκα.

Πνίγηκα από την δύναμη και την αξία που στερήθηκα για να την προσφέρω σε ανθρώπους που δεν την άξιζαν. Έκλεισα το στόμα μου και ποτέ δεν είπα όσα ήθελα να πω, ποτέ δεν είπα όχι, ποτέ δεν με υπερασπίστηκα, με το πρόσχημα ότι ήμουν πολύ καλοσυνάτος και δεν ήθελα να πληγώνω τους άλλους. Διέγραψα από το μυαλό μου τα δικά μου όνειρα και τοποθέτησα τα δικά τους για να τους τα

υλοποιήσω, ώστε να κλέψω ένα χαμόγελο τους, ένα ψεύτικο χαμόγελο τους. Εξαπάτησα τον εαυτό

μου και υποκρίθηκα ότι ήμουν καλά με την κατάσταση αυτή, ενώ ήξερα πολύ καλά μέσα μου το πόσο

πληγωνόμουν.

Πνίγηκα.

Πνίγηκα από την ψεύτικη αγάπη τους προς το πρόσωπο μου, από το υποτιθέμενο ενδιαφέρον τους και τις συμβουλές τους, που μου κατέστρεψαν την ζωή. Το κακό είναι πως ξέχασα ότι έχω την δύναμη να ελευθερωθώ. Δείλιαζα στο φόβο του τι θα συνέβαινε αν το επιχειρούσα και έτσι συνέχιζα μόνος μου να φτιάχνω και να σφίγγω την θηλιά που με έπνιγε. Τους άφησα να με υποτιμούν, να με

κακολογούν, να μου συμπεριφέρονται άδικα… Μα πόση αδικία πια να αντέξω, άνθρωπος είμαι και

εγώ με ψυχή και συναισθήματα!

Ήρθε η ώρα να ανοίξω το παράθυρο της καρδιάς μου, της ζωής μου ώστε να αναπνεύσω επιτέλους και εγώ. Ήρθε η ώρα να φωνάξω, να ουρλιάξω τα λάθη, τα πάθη μου, το είναι μου…

Σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά και παίρνω την ζωή μου στα δικά μου πλέον χέρια. Δεν φοβάμαι πλέον τι θα πείτε, δεν φοβάμαι αν θα πληγωθείτε, γιατί εγώ τόσο καιρό πληγωνόμουν, υποκρινόμουν, σερνόμουν.

Ήρθε η στιγμή που αξίζω και εγώ να χαμογελάσω, ήρθε η στιγμή να κόψω την θηλιά μου…

Γιατί όλοι αξίζουμε κάτι καλύτερο! Όλοι αξίζουμε την αληθινή αγάπη, το αληθινό χαμόγελο, την ανθρωπιά. Αξίες και αρετές που πολλοί σας τις ξεχάσατε, αλλά ήρθε ο καιρός να τις ξαναθυμηθείτε!

Επιτέλους ανοίγω το παράθυρο της ελευθερίας μου και παίρνω την αναζωογόνο πνοή της ζωής, που μου

έλειπε και τόλμησα να στερήσω εγώ ο ίδιος από τον εαυτό μου…

Επιτέλους αναπνέω ελευθερία!