#μην χαραμίζεσαι

[mousikop4rmenh]

Ο κόσμος έχει ανάγκη από όμορφες ψυχές.

Μην χαραμίζεσαι.

Κράτα την φλόγα σου αναμμένη.

Να σε προσέχεις.

♡

[zw-me-anasfaleies]

Ποιος είσαι;

Ή μάλλον...

Είσαι;

Γνωρίζεις τον εαυτό σου;

Εισαι ο «προσ��ρμοσμένος» άνθρωπος; Αυτός που τα πάει καλά με όλους. Αυτός που αλλάζει υφος και αποψεις ανάλογα σε ποιον μιλάει. Μόνο και μόνο για να γίνει αποδεκτός. Αυτός που ψάχνει προσοχή. Αυτός που ψάχνει άτομα να μιλάνε για αυτόν. Αυτος που μιλάει σε ενα άτομο σαν να είναι ολόκληρος ο κόσμος του ενώ το κοροϊδεύει παράλληλα σε ενα άλλο. Αυτός ο τελευταιος άνθρωπος λέγεται διπρόσωπος. Χαραμίζεται σε άτομα που τους έχει δώσει αξία πιστεύοντας ότι είναι κάτι ανώτερο, ενώ στην πραγματικότητα τον υπονομεύουν.

Ή μήπως είσαι ο εαυτός σου; Ο «εαυτός» του καθενός έχει διαφορετική άποψη ανάλογα με το άτομο. Αλλά έχει ενα κοινό. Είναι κάτι αληθινό. Είναι κάτι αυθεντικό. Είναι όλα όσα έχει χτίσει ο άνθρωπος μέχρι τώρα. Η λίστα που έφτιαξε όταν ήταν μικρός με πράγματα που ήθελε να πετύχει και τα πέτυχε. Χωρίς να τον κλονίσει η άποψη του κόσμου. Χωρίς να αλλάξει για να είναι αποδεκτός. Χωρίς να ψάχνει την προσοχή του κόσμου. Έχει την προσοχή όσων προσεχουν την αυθεντικότητα του και δέχονται τη διαφορετικότητα του και αυτό είναι αρκετό.

Ας γυρίσω πίσω στην ερώτηση μου.

Είσαι;

Είσαι κάτι; Οτιδήποτε;

Ζεις; Ή απλά υπάρχεις;

Προσαρμόζεσαι; Ή βάζεις εσυ τους όρους;

Το παιδάκι που σε βλέπει από μια μηχανή του χρόνου, θα ήταν περήφανο για σενα;

Εσυ;

Είσαι περήφανος για σενα;

Αν δεν είσαι;

Άλλαξε. Δίκη σου είναι η ζωή. Χτίσε τον εαυτό σου από την αρχή. Με βάση τα όνειρα του μικρού σου εαυτού.

Μην καταστρέφεσαι. Μην χαραμίζεσαι. Κάνε υπομονή. Και ξαφνικά θα καταλάβεις ότι τελικά δεν θες την προσοχή των άλλων. Θες την προσοχή του εαυτού σου.

Γιατι στο τέλος το μόνο άτομο που θα είναι εκεί για σενα...

...είσαι εσυ.

Και ξαναρωταω.

Είσαι;

[middi-waters]

.φάση γείωση- φλύαρη βίωση*

Mietzsche

Είναι χυδαίο, αποτρόπαιο, φυσιολογικό και νόμιμο.

Είναι συνθήκη πλέον, η βάση της φάσης είναι ροή ομαλή αδιατάρακτη κοπή μπετόν ντεπόν ατάραχη βροχή στεντόν θα ‘μενε μαλάκας ο Μπρετόν, με μια κλεφτή ματιά σε αυτό το παρόν.

Αναμονή για τη νέα σεζόν, με θάλασσα κι ήλιο, μα δε γυρίζει ο ήλιος, μόνο δουλειά πολλή, δε γυρίζει ούτε η γη, τυραννιούνται αδιάκοπα οι προλετάριοι αυτοί. Περισσεύουν οι λέξεις και λίγη είναι η σιωπή.

Κάπου εδώ εναποθέτουν ελπίδα κι οι περιττές λέξεις σβήνονται σε 1 αισιόδοξο τασάκι

μα υποθέτουν σκοτώθηκε -μόνος του λέει- ένας «ληστής και πρεζάκι». ήτανε νέος κι όλως τυχαίως, αυτοί που φάγαν τη zackie ήταν από μεσαίου μεγέθους ιδιόκτητο τζάκι.

Ούτε μισογεμάτο, ούτε μισοάδειο, το ποτήρι σπασμένο και άδειο, οπότε η ελπίδα ας περιμένει, το σπίρτο δεν παίρνει, είναι βρεγμένο το βράδυ αυτό γαμημένο, μια εχθροπραξία αναμένω κι από αύριο που πάλι μέρα είναι, ξαναπεθαίνω_                              Κοίτα. Ένα τάμπλετ σπασμένο στην άκρη του δρόμου, αναβλύζει από το τζάμι χλωμό το ξερατό ενός χατζηγιάννη, που σαν προσευχή αγγελική εκλιπαρεί για ένα κόσμο σωστό, χωρίς ξένους, Εγώ θυμάμαι στην Αριστομένους_ -καιδενείναιάχρηστηνοσταλγία αυτήείναιημνήμηθεμέλιοπάντα-

_θυμάμαι τα τρένα διασχίζαν το πάρκο ξεσκίζαν γρασίδια πηγαίναν κοπίδα, κι εμείς, με μυαλά μαριναρισμένα απ’ τα ξίδια -είχανεκαιστοχωριόεκπομπές γιαμοντέλαγκουρμέ- κι οι σφαίρες; Κι οι σφαίρες υδρόγειες πέφταν βροχή στο λιμάνι πιο κάτω ανατρίχιασες, σε εξέθεταν όλοι σα βιβλίο ανοιχτό, 3ος πάγκος δεξιά εκεί ήταν έκθεση ιδεών και βιβλίων γελοίων, 2 λεπτά διαρκούσαν τα βράδυα ξημέρωνε πάντα νωρίτερα οι μπάτσοι αργούσαν, τα σώματα ντυνόντουσαν πάντα εγκαίρως, δεν πιάσαν ποτέ κανέναν, μόνο έναν που τα’ χε χαμένα,

βρέθηκε φυλακή για ένα βράδυ μέτραγε σύννεφα για να κοιμηθεί, το 69ο πήρε απερίγραπτο σχήμα σαν στάση του σεξ ανείπωτη, δεν υπάρχει στα μαγκαζίνα τα ξενέρωτα, ξέχνα τη χλιαρότητα, ��έτρια ρηχά σκουπίδια, φτύστα, την έχεις περάσει την πίστα είναι χα��ή, βαρετή, όμως μη χάσεις, δεν έχει save, μη το ξεχάσεις. Πάλι απ’ την ίδια αρχή χαραμίζεσαι.

Εκείνος βγήκε έξω λοιπόν είδε πάλι ουρανό, ο Αύγουστος σώθηκε, στράγγιξε ο κρόκος του ήλιου και στέγνωσε, τα φθινόπωρα ήρθανε, τα κεφάλια μέσα στον πάγκο τους, τέρμα τα ψέμματα, κλείσου ξανά στη σακούλα με τα χημικά, ρούφα το σύννεφο και ξέχνα τον πόλεμο, λίγο.

Θα σε αφυπνίσει αυτός, θα ‘ναι αργά για να πας για δουλειά, ίσως θα΄ ναι αργά γενικά

Αναβολή κάθε 10 λεπτά και βλέπουμε. Όπως πάντα η ψυχή στα βαθειά και το βλέπουμε. κι ας μη βλέπουμε.

Η φρίκη είναι εδώ στην επίγεια κόλαση, μα είναι για κάποιους απόλαυση. Μπορεί και για μας όταν η γη γίνει κόκκινη και στρόγγυλη ξανά. Τώρα τετράγωνη, κοίλη, επίπεδη, ότι σκατά θες, αφού με την όπισθεν γκάζωσε η πλάση, έχουν όλοι ξεχάσει πρέπει να γίνει μια στάση_ μπλέχτηκε η γείωση με τη ‘‘φάση’’ ο ήλιος στη χάση, μα δεν έχουμε χάσει ακόμα, είναι σφιγμένο το στόμα, όμως μασά μια φράση:

...ας μην ειπωθεί, γιατί ο χρόνος έχει περάσει.

*Μπορεί να περιέχει ίχνη από τσόφλια, χαλβά Φαρσάλων, χάρη ρώμα, παραγγελίες στο 55 της οδού Ρώμα, καλοκαιρινά τρένα και 1 είδηση που μας γείωσε για πάντα.

{βιζουαλ ξυπολυτο ταγμα}

[vrastra]

ΛΕΩΝ (23/7-22/8)

ΜΑΙΟΣ 2019

“Μάθαμε ότι ένας Λέοντας δεν ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Πέσαμε απ’ τα σύννεφα. Ήταν το καλύτερο παιδί. Δεν το είχαμε υποψιαστεί.” Με Αφροδίτη στον Ταύρο και Άρη στους Διδύμους, η αλήθεια είναι πως χαραμίζεσαι, αν δεν έχεις βάλει υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος. Από τη μία μεριά, είναι τόσο καλή η εντύ��ωση που δίνεις στους άλλους ανθρώπους (πόσο μάλλον από 16 του μήνα και μετά) που δεν αποκλείεται να έχεις την κοινωνική ή επαγγελματική ανέλιξη στο τσεπάκι σου. Εσύ, με Αφροδίτη στον Κριό το πρώτο μισό του μήνα, διψάς για έρωτα, ταξίδια και περιπέτεια, ενώ είσαι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις και εμπειρίες που θα αλλάξουν τη ζωή σου προς το καλύτερο. Από την άλλη μεριά, είσαι τόσο εξπέρ στις κοινωνικές συναναστροφές αυτήν την περίοδο, που μαίνεται απρόσμενη επικοινωνιακή καταιγίδα: κάνεις νέες γνωριμίες, επικοινωνείς τις ιδέες σου, επηρεάζεις πολύ κόσμο, ενώ είσαι τόσο προσανατολισμένος στους στόχους σου, που θυμίζεις άλογο με παρωπίδες σε ιπποδρόμιο ανώτατης κατηγορίας. Ιδιαίτερα εκεί γύρω στις 18 του μηνός, μία ωραιότατη σύνοδος ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Ουρανό σε αφορά άμεσα (με απρόσμενες ερωτικές ή επαγγελματικές εξελίξεις,) πόσο μάλλον αν έχεις γεννηθεί στο πρώτο δεκαήμερο του ζωδίου. Βέβαια, όταν ο Άρης μετακινηθεί στο ζώδιο του Καρκίνου (16/5) αρχίζεις σιγά - σιγά να μην αντέχεις την έκθεση σε πολύ κόσμο. Νιώθεις πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή να αποσυρθείς στα ιδιαίτερα διαμερίσματά σου για διαλογισμό, ιδιαίτερα συγκινημένος που αποχωρείς ύστερα από μια (επιτυχημένη) εκλογική αναμέτρηση. Προσοχή σε θέματα υγείας (λέγε με υπερκόπωση) και σε προβλήματα ύπνου (διαταραχές ή διακοπτόμενος ύπνος.) Συμβουλή του μήνα: Θα τα πούμε στις κάλπες. Στο μεταξύ, φρόντιζε να μην τάζεις στους ψηφοφόρους σου ούτε “θάλασσα στα Τρίκαλα”, ούτε “τρύπες στα δεκάρικα”. 

[synaisthimatikakenhhh]

Καληνύχτα

Εγω ήθελα την καληνύχτα να μπορω να την μοιράζομαι μαζί σου. Να σου λέω «σαγαπαω» και ότι νιώθω χωρίς να φοβαμαι πως θα γελάς μαζί μου. Εγω ήθελα να καθόμαστε μαζί μέχρι το χάραμα. Να μιλάμε για τη ζωή. Να μιλάμε για τα όνειρα μας. Να μου δίνεις ασφάλεια. Ήθελα κάθε πρωί και κάθε βράδυ να σου λέω «καλημέρα» και «καληνύχτα». Να επικοινωνώ μαζί σου. Να ξέρω αν είσαι καλά. Αν έχεις κάτι. Πως πήγε η μερα σου. Αν ήταν ολα εντάξει. Και το βράδυ,να πηγαίναμε βόλτα. Η να καθόμασταν κάπου αγκαλιά. Αστείο δεν είναι; Εγω το σκέφτομαι για μας και συ το ζεις σε άλλες -άδειες- αγκαλιές. Μην χαραμίζεσαι άλλο σε παρακαλώ. Δεν σου αξίζει αυτό. ΕΛΑ εδώ. ΕΛΑ και δεν θα χάσεις. Αρκεί να έρθεις. Που είσαι; Γιατί δεν παίρνω απάντηση; Πάλι θα φύγεις; Πάλι θα με ��φήσεις χωρίς απάντηση; Πάλι θα κοιμηθείς με άλλη; Πάλι θα επιτρέψεις σε άλλη,να μάθει τα προβλήματα σου; Γιατί το κανεις αυτό; Είναι άδικο. Για μένα. Για σένα. Για μας. Σε θέλω. Γυρνά. Σαγαπαω. Καληνύχτα.

(Αθ.)

-Synaisthimatikakenhhh

[hiliomorfii]

let me spill the tea

ΡΩΤΉΣΤΕ ΠΧΙΑ

1. τι βιβλία σου αρέσουν;

2. ταινίες ή βιβλία;

3. έχεις ερωτευτεί χαρακτήρα από βιβλίο;

4. ακούς μουσική όταν διαβάζεις;

5. έχεις αγαπηθεί ποτέ;

6. τι σε κάνει να γελάς μέχρι αηδίας;

7. τι σου προκαλεί στεναχώρια;

8. έχεις δοκιμάσει κινέζικο;

9. πως θα περιέγραφες το στυλ σου;

10. τρεις λέξεις που σε εκφράζουν;

11. τρία emoji που σε εκφράζουν;

12. ποιο τραγούδι σε κάνει να σηκώνεσαι και να χορεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο;

13. αγαπάς την ζωή σου;

14. πως πάει το σχολείο/ η σχολή;

15. θα πέθαινες για καποιον;

16. πηγαίνεις βόλτες μόνος/μόνη;

17. χαραμίζεσαι;

[akrovatw]

Το μπλογκ σου ειναι υπεροχο.

ευχαριστώ πολύ αλλα ρε ‘συ μην χαραμίζεσαι

[not-fu]

ΗΛΙΘΙΑ

Ναι ναι… Για εσένα μιλάω… Αντί να κάθεσαι και να ψάχνεις στιχάκια που θα αντικατρωπιζουν αυτά που νιώθεις για έναν γκόμενο ο οποίος σε παράτησε. Διάβασε αυτό… Δε μπορείς να κάθεσαι να κλαίγεσαι για όλη σου τη ζωή. Να κάθεσαι να κλαις και να χαρακωνεσαι για έναν γκόμενο. Στο κάτω κάτω σε 2 χρόνια δε θα τον θυμάσαι καν. Τώρα λες ότι τον αγαπάς και ότι δεν πρόκειται να ερωτευτείς ποτέ ξανά. Το 60% των εφήβων κοριτσιών το ίδιο λένε σε κάθε χωρισμό. Όσο και να αρνιέσαι ότι είναι διαφορετικό!! Αγάπα τον εαυτό σου. Βρες ποιος είσαι. Ζήσε το τώρα.! Μην χαραμίζεσαι με το παρελθόν που σε κατέστρεψε αλλά ασχολησου με το μέλλον που θα σε κάνει χαρούμενη και δυνατή για την επόμενη φορά!!

ΖΗΣΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΑΡΑΤΑ ΤΟΥΣ ΓΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΙΚ ΒΡΕΣ ΤΟ ΕΓΩ ΣΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

…

[ask-teapot]

Στο σημερινό Teapot: μας απασχολούν οι γονείς των άλλων και ένα μαγευτικό Erasmus

1. Αγαπητό teapot, εδώ και 1,5 μήνα έχω γνωρίσει κάποιον που μου αρέσει πολύ και περνάμε φανταστικά. Το πρόβλημα μου είναι πως μένει με τους γονείς του στο ίδιο σπίτι, αλλά εκείνος μένει σε άλλον όροφο (αλλά υπάρχει σκάλα-πόρτα) και οι γονείς που και που έρχονται κάτω που εμείς αράζουμε και έχει αρχίσει να με ενοχλεί αυτό πολύ. Το χειρότερο είναι πως η πόρτα του μπάνιου του δεν κλείνει, όχι απλά δεν κλειδώνει αλλά δεν κλείνει τελείως με αποτέλεσμα να μην νιώθω άνετα να χρησιμοποιήσω το μπάνιο του ποτέ και για κανέναν λόγο. Όσο είμαι σπίτι του μένω άπλυτη ή κάνω γρήγορο μπάνιο με την ψυχή στο στόμα και για τουαλέτα δεν το συζητάω. Νομίζω είναι δύσκολη η κατάσταση μου γιατί ούτε εγώ μένω μόνη, εκείνος όμως και καλά έχει δικό του χώρο οπότε πάντα πάμε εκεί. Amita1

Αγαπητή Αμίτα1,

Τι είναι μια σκάλα-πόρτα; Μπορώ να το πάρω κι εγώ; Εάν ναι από που;

Ακούγεται δύσκολη η κατάστασή σου με την πόρτα του μπάνιου αλλά σκέφτομαι πως το να μένεις άπλυτη δεν είναι λύση. Έχεις δοκιμάσει αστεία-σοβαρά να του πεις πως είναι κάπως άβολο το ότι δεν κλείνει η ριμάδα η πόρτα; Μα εάν είναι δυνατόν!

Εγώ στην θέση σου θα έβαζα κάτι από πίσω, με όγκο (καλάθι για άπλυτα;) και εάν ο ίδιος μου έλεγε τίποτα θα το έβρισκα ως υπέροχη ευκαιρία να του πω για την πόρτα. Ο λόγος που στο προτείνω τόσο γύρω γύρω είναι γιατί ξεκαθαρίζεις πως τον ξέρεις πολύ λίγο, αλλά δεν είναι κά��ι τρομερό να του το αναφέρεις.

Δεν είσαι εσύ περίεργη: Οι πόρτες θα έπρεπε να κλείνουν.

Τώρα σχετικά με τους γονείς: Αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και εκεί τονίζουμε πως όταν κάποιος δεν είναι ανεξάρτητος οικονομικά, μένει μόνος κτλ τότε δεν έχει και κάποια προνόμια (έχει άλλα που φαίνεται να τα προτιμάει). Το να έρχεται ξαφνικά η μαμά του εκεί που είστε μαζί, είναι σαν μια παιδική-εφηβική κατάσταση. Ρώτα τον εαυτό σου γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό. Ο ίδιος έχει πρόβλημα με αυτό όπως εσύ, ή του φαίνεται κάτι φυσικό; Απάντα σε αυτά και θα καθαρίσει το τοπίο πιστεύω.

2. Αγαπητό μου teapot Θέλω την γνώμη σου για κάτι που μου συμβαίνει τώρα τελευταία. Ενώ είμαι καλά με το αγόρι μου που είναι άψογος απέναντί μου και είμαστε δεσμευμένοι μεταξύ μας από το Λύκειο, έχω αρχίσει και έχω απανωτές εκδηλώσεις θαυμασμού και προτάσεις από άλλους που και ωραίοι είναι και έξυπνοι. Οι φίλες μου και οι γνωστές μου, συνέχεια μου λένε ότι έκανα λάθος που δεσμεύτηκα τόσο νέα, είμαι 22 χρονών, και ότι θα το μετανιώσω μελλοντικά και ότι δεν έχω απολαύσει τα νέα μου αυτά χρόνια. Δεν θέλω κάτι να αλλάξω από την μέχρι τώρα επιλογή μου αλλά δεν σου κρύβω ότι κολακεύομαι από τις επιτυχίες μου και αναρωτιέμαι αν .... και αν ... και αν.... Αναρωτιέμαι μήπως απλώς ζηλεύουν οι φίλες μου που μόνο διασκεδάζουν ελεύθερες χωρίς δεσμεύσεις ή μήπως έχουν ένα μικρό δίκιο ??? Αρετή

Αρετή,

Τα όσα σου λένε οι φίλες σου πιάνουν τόσο καλά γιατί υπάρχει κάτι εκεί. Ο σπόρος υπάρχει, πως το λένε; Θα μπορούσα να το πάρω μαλακά το θέμα αλλά λέω μάλλον όχι: Όλα τα "εάν" και "εάν" είναι πως "μήπως είμαι καλύτερη από αυτά;", "μήπως χαραμίζομαι;". Μπορεί και να χαραμίζεσαι τι να σου πω. Το μόνο σίγουρο είναι πως χαλάς και τον χρόνο του άλλου, ο οποίος και αυτός μπορεί να πιστεύει πως αξίζει κάτι καλύτερο από εσένα, φαντάζεσαι;

Σε μια σχέση δεν μας αναγκάζει κανείς να είμαστε. Αλλά εάν είμαστε θα ήταν καλό να νιώθουμε προνομιούχοι σε αυτή την θέση. Δεν είσαι μεγάλη και δεν έχεις να σκεφτείς άλλους, οπότε εάν κάτι σε χαλάει ή εάν πιστεύεις πως εκεί έξω υπάρχει κάποιος καλύτερος, καλή τύχη στην αναζήτηση σου. Για να το μαζέψω όλο αυτό σε ένα τσαγερικό ψήγμα σοφίας: Δεν σε περιμένει στο τέλος του δρόμου κάποιο μπράβο και κάποιο δώρο. Το δώρο είναι η κάθε μέρα με τον άνθρωπό σου, είναι ο χρόνος σας, είναι ο ίδιος. Δεν το βλέπεις έτσι; Κάντην με ελαφρά, κανείς δεν θα σε κρίνει.

3. Πως ξέρεις σε τι έχεις ταλέντο; Υπάρχει κάτι στο οποίο είμαι καλός αλλά δεν προχωράει πάντα, συχνά το αφήνω ενώ μου αρέσει και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό το οποίο (κλάδος/τέχνη) στο οποίο εάν ασχοληθώ θα φανεί εάν έχω ταλέντο σε αυτό -+*

Μπορεί και να μην έχεις κάποιο "ταλέντο". Μπορεί να μην είναι πως θα πιάσεις μια μέρα, μαγικά, βιολί και θα παίξεις όπως κανένας άλλος πριν. Θεωρώ λάθος την λέξη ταλέντο τόσο ελαφρά και με σιγουριά. Ταλέντο είναι όταν φυσικά έχουμε κάποια κλίση σε κάτι, πάνω από τον μέσο όρο. Αυτό είναι αρκετά σπάνιο.

Σου προτείνω να ξεχάσεις την εύκολη και γρήγορη επιτυχία, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Άνθρωποι είναι καλοί σε πράγματα, διαφορετικά πράγματα, διαφορετικοί άνθρωποι. Μόνο ένας κοινός παράγοντας υπάρχει: Η σκληρή δουλειά. Αυτό πάντα θα είναι μπροστά σου. Το ταλέντο έρχεται δεύτερο και καταϊδρωμένο σε σχέση με την σκληρή δουλειά. Μπορείς να πεις πως τεμπελιάζεις και σε σε νοιάζει να αριστεύσεις σε κάτι και κανείς δεν σου πει κακώς. Στην περίπτωση όμως που θες να "ξεχωρίσεις" απλά πρέπει να το λιώσεις, μπορείς να το κάνεις αυτό; Ή μάλλον είσαι διατεθειμένος;

Τώρα εάν θες να απαντήσω στο "τι είναι αυτό" η απάντηση είναι "ό,τι σου αρέσει". Σου αρέσει το μπαλέτο; Ναι. Σου αρέσουν τα μαθηματικά; Ναι. Σου αρέσει να φτιάχνεις κεραμικά; Ναι. Σου αρέσει να στέλνεις ερωτήσεις στο Teapot; Ναι. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος εδώ. Είναι το αγαπημένο σου πράγμα στον κόσμο, αυτό που κάνεις όλη μέρα αλλά δεν φαίνεται να σε κουράζει. Ή αλλιώς: Αυτό που εάν δεν το κάνεις θα σκάσεις.

4. Καλημέρα τσαγιέρα, πάντα ήθελα να ρωτήσω γιατί ξεκινάω σειρές όταν ξεκινάει και η εξεταστική ?? Yes But

Μπορεί να κάνω και λάθος με αυτό, αλλά θα το τολμήσω. Μήπως, λέω, μήπως, δεν θες να διαβάσεις;

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=w71N7MX9HcQ&w=560&h=315]

5. Κάποια ταινία που σε "σημάδεψε" όταν ήσουν παιδί; Σημαδεμένη

Αγαπητή σημαδεμένη,

Billy Elliot. Εσένα;

6. Τι κανεις οταν πας Ερασμους στην αλλη ακρη του κοσμου, κανεις φιλους, περνας πιο τελεια απο ποτε, οι φιλοι που κανεις σου το δειχνουν εμπρακτα (οχι σαν τους Ελληνες φιλους σου) και γνωριζεις και καποιον που εαν ειχατε περισσοτερο χρονο η φιλια σας θα πηγαινε αλλου ? Λεει κατι για την χωρα αυτη σε συγκριση με την Ελλαδα; Υπαρχει αποσταση

Αγαπητή φίλη,

Χαίρομαι που σε διαβάζω ενθουσιασμένη για μια πολύ θετική σου εμπειρία. Δυστυχώς αυτά που γράφεις δεν λένε τίποτε ούτε για την χώρα επιλογής σου (γιατί δεν μας την λες άραγε; Δεν θα σου την φάμε), ούτε για την Ελλάδα. Κάτι όμως λέει για εσένα. Εάν είσαι στην Ελλάδα και θες να μείνεις στην Ελλάδα είναι καλή ιδέα να προσπαθήσεις να φτιάξεις ένα καλύτερο, ανανεωμένο περιβάλλον για εσένα. Τώρα για το ότι φεύγεις πριν τα μεγάλα αποκαλυπτήρια φιλίας-κάτι παραπάνω δεν ξέρω. Δεν θα μπορούσα να ξέρω τι θα μπορούσε να γίνει. Τα πάντα ή και τίποτα.

[alexanderchalkidis]

Ότι κι αν ψηφίσεις, καλό είναι, μην αγχώνεσαι

(Για δυο νέα παιδιά που αγαπώ πολύ και συζητάμε όλη μέρα γιατί έχουν αγχωθεί τι να ψηφίσουν.)

ΟΤΙ κι αν ψηφίσεις σε αυτές τις εκλογές είναι μια χαρά.

Θες ΣΥΡΙΖΑ; Ίσως είναι καλή ιδέα να τους αφήσουμε κι άλλο. Δε νομίζω ότι το έχουν καταλάβει όλοι οι Έλληνες επαρκώς ότι δεν δουλεύει αυτό το ΠΑΣΟΚικό στυλ φαγώματος. Πολλοί έχουν πολύ λίπος ακόμα, πολλοί περιμένουν διορισμούς. Θα πάρει πολλά χρόνια να συνδεθεί αυτός ο λαός με την πραγματικότητα. Ίσως καλύτερα λοιπόν να μην ξαναπληρώνουμε άλλους σε όλες τις διοικητικές θέσεις κλπ κλπ. Στις προηγούμενες εκλογές κάποιοι ανόητοι έλεγαν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ “έτσι για να δούμε τι θα κάνουν”. Ε αυτοί πρέπει να το νιώσουν ακόμα περισσότερο, μπορείς να τους βοηθήσεις. Αλλά κα�� να χάσει όπως φαίνεται, ε τι 22 τι 25%, τις ίδιες βλακείες θα λέει ο Τσίπρας και μάλλον θα τον έχουμε στην πολιτική μας ζωή πολύ αφού πεθάνω εγώ έτσι κι αλλιώς.

Θες ΝΔ; Μια χαρά. Ακόμα κι αν βάλουν από τρελάδικα υπουργούς θα είναι καλύτεροι από αυτό που ζήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, λογικά θα μαζευτεί κάπως η φάση. Εκτός βέβαια αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βγάλει όλους στους δρόμους, ε, τι λέμε; BEBAIA AYTO ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Μια δεξιά παρένθεση στυλ…Μητσοτάκη. Like father like son. Αν κάνει οτιδήποτε της προκοπής θα τον φάνε. Αν δεν κάνει, πάλι θα τον φάνε. Έχει υποσχεθεί ότι δεν θα απολύσει κανέναν και δεν θα κόψει κανένα επίδομα. Ή μαλάκας είναι ή ηλίθιος μαλάκας και ψεύτης. Τι να πάρει 152 έδρες τι 155, δεν κάνει διαφορά, πρέπει να κάνει κάπως τζούφιες εκλογές να ξεφορτωθεί την απλή αναλογική έτσι κι αλλιώς.

Θες ΚΚΕ; Μπράβο σου, ελπίζω να περνάτε καλά στον πλανήτη σας. Δεν είναι συμβατό με την ΔΗμοκρατία, την πραγματικότητα ή οτιδήποτε άλλο, αλλά αν σε κάνει χαρούμενο είναι πιο φτηνό από ψυχανάλυση και δεν βρωμάνε λιβάνι όπως στην εκκλησία.

Θες ΚΙΝΑΛ? Σχεδόν σε θαυμάζω. Χαραμίζεσαι. Είναι μεγάλο προσόν να μπορείς να βλέπεις επιλεκτικά ότι σε συμφέρει, θα είσαι ευτυχισμένος στη ζωή σου. Μάλλον τα έχουν κάνει ήδη πλακάκια με ΝΔ για κάνα δυο υπουργεία, θα μπορείς να το παίζεις “και είμαι και δεν είμαι” όσο θες, τρέντι επιλογή.

Θες Μέρα 25? Γιανάκκκη μου! (με τρία Κ για σπάσιμο που έβγαλε το Ν) Αν σου αρέσει να ακούς τις μαλακίες με φούντες που λέει τόσο θελκτικά το Μπαρουφάκης, ε, ψήφισέ τον να τον ακούς συχνά πυκνά και στη Βουλή. Μας κόστισε ήδη 225τρισεκατομμύρια ή κάτι τέτοιο, ε, πόσο ακόμα να μας χρεώσει λες?

Θες Χρυσή Αυγή? Πραγματικά, αν διαβάζεις τις θέσεις τους και συμφωνείς, μπράβο σου, να τους ψηφίσεις. Αλλά αν ήξερες να διαβάζεις δεν ψηφίζεις μάλλον Χρυσή Αυγή βέβαια. Εγώ πάντως πιο πολύ ανησυχώ να τους έχουμε εκτός βουλής, παρά εντός. Ίσα ίσα που λέω να αρχίσω κόμμα Ρουβικωνα…

Θες κάποιο κουφό μικρό κόμμα που όλοι θα σε κοροϊδεύουν? Μαζί σου, κι εγώ τέτοιο θα ψηφίσω. Αν δεν μπει στη Βουλή, έτσι κι αλλιώς θα πάρει τις έδρες η ΝΔ που είναι καλύτερη από ΣΥΡΙΖΑ. Αν μπει στη Βουλή, αυτή την φορά, ή την επόμενη ή την μεθεπόμενη, τελοσπάντων κάποτε θα γίνουν κυβερνήσεις συνεργασίας επί συγκεκριμένων θεμάτων και αυτό που θα ψηφίσω θα κάνει κάτι συγκεκριμένο και θα είχα δίκιο. (Ελπίζω/νομίζω.) Άσε τα πολύπλοκα όπως η οικονομία, θα πελαγώσεις και θα πήξεις στους “ειδικούς” και τις μαλακίες που τσαμπουνάνε με στόμφο. Πιάσε ΕΝΑ θέμα που ξέρεις λίγο και αγαπάς και προσπάθησε να εμπλακείς προσωπικά.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη δημοκρατία! Γιατί η δημοκρατία μας είναι σε άσχημο χάλι. Σκέψου καλά τ�� θα ψηφίσεις αλλά μην αγχώνεσαι, σαν το χέσιμο είναι τελικά, προσεκτικό σκούπισμα και πλύσιμο χεριών είναι το σημαντικό. Εγώ να ξέρεις όλους τους αγαπάω γιατί αν δεν αγαπιόμαστε δεν θα βρούμε λύση. Κάποτε, κάπως θα πάμε μπροστά. Μάλλον σε 20-30 χρόνια που θα γυρίσουν αρκετοί από το εξωτερικό και θα είναι έτοιμοι να δεχτούν να ζήσουν σε σύγχρονο κράτος και όχι Οθωμανικό προτεκροράτο όπως λειτουργούμε ακόμα δυστυχώς. Υπάρχει πολύ λιγότερος φανατισμός, είστε τυχεροί. Άντε με το καλό να μάθουμε και να συζητάμε.

from WordPress http://bit.ly/32c7Mwc via IFTTT

[mh-me-afineis]

Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Ή τελευταία βόλτα.

Κάποιες φορές μπαίνουν στη ζωή σου απροσδόκητα άνθρωποι και σε αιφνιδιαζουν. Σου χαρίζουν όμορφες στιγμές ευτυχίας και άλλες στιγμές λύπης και απόγνωσης. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ολοκληρωμένος και άλλες φορές απλά ένα τίποτα. Άνθρωποι που ζεις έντονες στιγμές μαζί του. Δεν υπάρχει κρύο και ζέστη. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο. Μόνο υπαινιγμοί παγωμένου και καυτού. Τίποτα το χλιαρό, τίποτα το προβλέψιμο.

Άνθρωποι που σε άλλαξαν με την παρουσία τους και άνθρωποι που με την απουσία τους συνεχίζουν να σε μεταλασσουν. Άνθρωποι που σε κάνουν να πετάξεις στα σύννεφα μα σε κάνουν να προσγειωθείς το ίδιο γρήγορα και αποτομα.

Όταν πέφτεις σε τέτοιους ανθρώπους, πρόσεχε. Ξέρω πως ξέρεις από την αρχή ότι θα πληγωθείς, αλλά τι να κάνουμε που θέλεις να το ζήσεις; Να το ζήσεις. Κ Όχι κρατήσει. Κ εγώ έτσι έλεγα. Αλλά όχι φίλε μου! Με το να σκέφτεσαι έτσι και οι δύο μένετε πίσω, ο άλλος απλά σε θέλει για να περάσει τον χρόνο του. Εσυ; Εσυ τι δικαιολογία εχεις; Γιατί πνιγείς την αγάπη; Προκάλεσε το! Τίποτα ποτέ δεν είναι προκατειλημμένο. Άλλαξε τα πάντα, μίλα, διεκδίκησε ότι σου αρμόζει. Διεκδίκησε την αγάπη που αξίζεις και μην συμβιβαστείς μέχρι να την πάρεις όλη. Είναι κρίμα να χαραμίζεσαι. Αν βλέπεις πως γεγονότα και καταστάσεις δεν τραβάνε άλλο, απλά φύγε. Στη ζωή κανενός μην κάτσεις με το ζόρι. Αν ο άλλος σε κάνει να κλαις περισσότερη ώρα από ότι γελάς, γαμησε το, το παιχνίδι είναι χαμένο.

......

[paranoikosnews-blog]

Συγκλονίζει η εξομολόγηση μιας Ελληνίδας ιερόδουλης: «Ο πατέρας μου ήρθε ως πελάτης και…» Το όνομά μου είναι Κατερίνα και σήμερα είμαι 32 ετών, παντρεμένη και μητέρα ενός 3χρονου αγοριού... Η ιστορία μου ξεκινάει πριν από πολλά χρόνια, το 2001 συγκεκριμένα όταν άφησα το χωριό μου και βρέθηκα στην Αθήνα για να σπουδάσω στη σχολή που είχα περάσει, στην Αγγλική Φιλολογία. Οι γονείς είχαν όνειρο να σπουδάσω και να γίνω καθηγήτρια Αγγλικών γι’ αυτό και δεν έφεραν καμία απολύτως αντίρρηση σε αυτή μου την απόφαση. Μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα και οι βάσεις των εξετάσεων ξεκίνησαμε με τους γονείς μου για την Αθήνα προκειμένου να βρούμε ένα σπίτι για να εγκατασταθώ και να περάσω μέσα σε αυτό τα φοιτητικά μου χρόνια. Βρήκαμε ενα σπίτι μικρό αλλά πολύ ζεστό στο Παγκράτι, σχετικά κοντά στη σχολή μου, αγοράσαμε τα απαραίτητα και την μέρα που οι γονείς μου με άφησαν μόνη κι επεστρεψαν στο χωριό η χαρά μου για όσα θα ζούσα στην Αθήνα ήταν ασυγκράτητη! Ξεκίνησε η σχολή οι μέρες και οι μήνες περνούσαν κι εγώ έκανα πραγματική φοιτητική ζωάραααα στην πρωτεύουσα. Όλα αυτά μέχρι τις διακοπές του Πάσχα που η επίσκεψη μου στο χωριό για να περάσω τις Άγιες μέρες με τους γονείς μου δεν μου βγήκε σε καλό. Τα οικονομικά προβλήματα στη δουλεία του μπαμπά μου είχαν πολλάπλασιαστεί από την τελευταία φορά που μου είχαν μιλήσει κι ενώ εκείνοι τόσο καιρό μου το έκρυβαν για να μην με στεναχωρήσουν πάνω στην εξεταστική εγώ βλέποντας κάθε μήνα τα χρήματα στον λογαριασμό μου δεν είχα καταλάβει πως το τέλος ήταν τόσο κοντά. «Πρέπει να βρεις μια δουλειά Κατερίνα μου, είπε ο μπαμπάς μου μια μέρα πριν γυρίσω στην Αθήνα, πρέπει να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου μη σου πω κι εμάς τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα» μου έλεγε και μετά βίας συγκρατούσε τα δάκρυά του. Μην ανησυχείς μπαμπά μου και μην μου στεναχωριέσαι είπα χωρίς να έχω βέβαια τίποτα στο μυαλό μου παρά μόνο μια σύγχυση για όσα είχα ακούσει. Γύρισα στην Αθήνα και πήγα στην καφετέρια όπου σύχναζα για να ρωτήσω μήπως χρειάζονται μια κοπέλα για δουλειά. Ναι μου είπε το αφεντικό που μάλλον με γούσταρε κιόλας, θέλω μια κοπέλα για 3 μέρες την εβδομάδα. Έτσι κι έγινε, έπιασα δουλειά, πήγαινα στη σχολή, διάβαζα, και πέρασε ο πρώτος μήνας αλλά με 3 μεροκάματα δεν γινόταν δουλειά. Ένα βράδυ κι ενώ δούλευα φορώντας μια φούστα κοντή κι ενα αποκαλυπτικό φανελάκι πλησιάζω έναν κύριο που καθόταν μόνος του σε ένα τραπέζι και ενώ περίμενα να μου πεί φέρε μου ένα ουισκυ εκείνος μου είπε: «Τι κάνεις εσύ μωρό μου εδώ και χαραμίζεσαι» Θα σε περιμένω όταν σχολάσεις να σου εξηγήσω πως βγαίνουν τα λεφτα…ηταν πολυ διακριτικός και αν και στην αρχή με τρόμαξε μετά ήταν πολύ καλός μαζί μου. Αν δεν το καταλάβατε ο Γιάννης γιατί αυτό ήταν το όνομά του ήταν προαγωγός και μου πρότεινε να γίνω πόρνη. Άρχισα να κάνω το αρχαιότερο επάγγελμα χωρίς καμία αναστολή, μη σας πω μου άρεσε κιόλας, έβγαζα πολλά λεφτά ξαφνικά και αυτό με τρέλαινε, υπήρχαν βράδια που τα χρήματα μου ξεπερνούσαν το μισθό ενός ανθρώπου που δουλεύει σε μια εταιρεία …κάποιες φορές έστελνα και στους γονείς μου για να τους βοηθάω και να μην στεναχωριέται ο μπαμπάς μου περισσοτερο. Τα υπόλοιπα τα έκανα φορέματα, εσώρουχα, άλλαξα σπίτι, πήγα σε ένα πολύ πιο μεγάλο στον Άλιμο με θέα τη θάλασσα! Νόμιζα πως είχα βρει το νόημα της ζωης και μου άρεσε πολύ αυτό που έκανα και είχα σκοπό να το κάνω για ένα χρόνο ακόμα και μετά να σταματήσω. Όμως ο Θεός γελάει όταν εμείς κάνουμε σχέδια! Ο πατέρας μου είχε έρθει στην Αθήνα για μια τελευταία προσπάθεια να σώσει το μαγαζί του και είχε ένα σημαντικό ραντεβού με έναν τραπεζίτη για να συζητήσουν την πιθανότητα ενός νέου δανείου. Η μητέρα μου είχε μείνει στο χωριό. Το απόγευμα κι ενώ ήμουν ήδη σε ένα ραντεβού χτυπάει το τηλέφωνό μου και μου κλείνουν ένα ραντεβού σε παραλιακό ξενοδοχείο της Αττικής στις 9 το βράδυ. Πάω σπίτι και αρχίζω να ετοιμάζομαι, βάζω τα πιο αποκαλυπτικά μου εσώρουχα και από πάνω από πάνω ένα φορεματάκι μικροσκοπικό βάζω κι ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες και μπαίνω σε ένα ταξί δίνοντας τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στον ταξιτζή. Σε 10 λεπτά είμαι κάτω από το ξενοδοχείο και προχωράω προς την είσοδο. Πηγαίνοντας στη ρεσεψιόν και λέγοντας το όνομα του πελάτη η γλυκιά κοπέλα με κοίταξε και μου είπε 402 στον 4ο όροφο δεσποινίς. Μπήκα στο ασανσέρ και διόρθωσα το κραγιόν μου στον καθρέφτη για τελευταία φορά μέχρι η καμπίνα να σταματήσει και να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες. Βρίσκω το νούμερο του δωματίου σταματάω απ’έξω και χτυπάω ήρεμα την πόρτα…Ανοιχτά είναι περάστε άκουσα μια μπάσα φωνή από το βάθος του δωματίου…σπρώχνω αργά την πόρτα, μπαίνω μέσα και αυτό που είδα δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου…ο πατέρας μου ξαπλωμενός στο κρεβάτι γυμνός, ο πατέρας μου ήταν ο πελάτης που είχα…Το μόνο που πρόλαβε να ψελλίσει ήταν το ονομά μου, Κατερίνα; Αισθάνθηκα για πρωτη φορά στη ζωή μου αηδιασμένη με αυτό που έκανα…το έβαλα στα πόδια, ξέσπασα σε κλάματα δεν ήξερα που να πάω τι να κάνω, όλα είχαν γκρεμιστεί, ντρεπόμουν για τα πάντα, όχι δεν ήμουν εγώ αυτή δεν ήμουν πόρνη, με είχαν γλυκάνει τα χρήματα, πως το έκανα εγώ αυτό; Ο πατέρας μου όπως ήταν λογικό και επόμενο, δεν γλύτωσε το έμφραγμα και νοσηλεύτηκε σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας, όπου ευτυχώς διέφυγε τον κίνδυνο. Δεν το συζητήσαμε ποτέ αυτο που έγινε…δεν σταμάτησα αυτή τη δουλειά τότε, αλλά 2 χρόνια μετά που γνώρισα τον άντρα μου.Πηγή:epicnews.info [ΠΗΓΗ]