#καμια μονη

[orgismenh]

Απόψε, η νύχτα είναι όλη δικιά σου.

Το άρωμά σου είναι καπνός στον αέρα,

σ’ αυτό το δρόμο θα γραφτεί τ’ όνομά σου,

το χρώμα σου θα πάρει ετούτη η μέρα,

στα οδοφράγματα το αίμα σου ρέει.

Το σύνθ��μά σου το φωνάζουν όλοι

κορίτσια το έγραψαν στους τοίχους με σπρέι

Αν δεν γυρίσω...

κάψτε την πόλη

[naturallyadventured]

klelia_renesi

Πριν 2 χρονια ακριβως, κρατουσα την 2 μηνων κορη μου γυμνουλα, ακριβως οπως την γεννησα κ οπως γεννηθηκα κ εγω. Την προετοιμαζα να μπει πρωτη φορα στην αγκαλια της θαλασσας κ να μαθει να θεραπευεται απ αυτην. Γυμνες κ οι δυο σε χορό με τα κυματα. Οπως στην κοιλια της μανας μας. Οσα αισχη κ να γινουν, οσο κ αν η πατριαρχικη κοινωνια αρρωσταινει τις κορες μας, τοση κ περισσοτερη κοντρα θα υψώνουμε εμεις . Για τις αδελφες μας, τις κορες μας, για τα θηλυκά ολου του κοσμου. Οχι ανοητε. Το σωμα μας δεν ειναι το πεδιο βολης σου, ουτε τοπο�� εκτόνωσης σου, ουτε καν στη διαθεση σου. Ειμαστε αρχέγονα πανίσχυρα οντα μαγικα, με εντολες παναρχαιες κ γνωσεις μυστικες. Γενναμε τη ζωη κ την θεριευουμε , κραταμε το συμπαν στη θεση του, γεμιζουμε την πλαση με αγαπη κ φροντιδα. Αν σε ενα γυναικειο κορμι, εσυ βλεπεις μονο το σκευος ηδονης σου κ οχι το μεγαλειο του, εισαι ανάπηρος σε ολα τα τερεν, κ τσαμπα σου δόθηκε το δωρο της ηδονης. Δεν θα φοβίσετε τις γυναικες να πλασουν τον κοσμο που ονειρευτηκαν. Δεν θα μειωσετε ουτε ποντο το μεγαλειο μας κ την αποστολη μας. Ειμαστε γυναικες, ειμαστε ελευθερες, ειμαστε οι μαναδες οι γιαγιαδες κ οι προγιαγιαδες σας κ οποιο τσογλανι ασελγεί πανω μας θα το φαει το μαυρο σκοτος. Καμια μονη, καμια μονη, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

[toshiro-shomashi]

Πες μου κάτι που θεωρείς τρομερά θλιβερό

αυτοκτονία. το γεγονος οτι οποιοδηποτε ατομο πελαγωνει τοσο, ωστε να πιστευει πως η ζωη του δεν εχει καμια αξια πλεον. οτι ο θανατος του απαλυνει το ιδιο και τους γυρω του. οτι η υπαρξη του δεν εχει καμια σημασια, η μοναξια του ειναι τοσο ασ��κωτη κι ανυπερβλητη, ο πονος του τοσο αισχρος κι εντονος ωστε η μονη λυση ειναι το τελος της ζωης του.

αν οποιοδηποτε ατομο παλευει με τετοιες σκεψεις, παρε αλλη μια μερα. στειλε μου μηνυμα. δεν εισαι μονο, οσο κι αν φαινεται ετσι

[brendybayle]

14η διεθνή ημέρα τρανς μνήμης κ υπεράσπισης δικαιωμάτων διεμφυλικών ατόμων! Πρόκειται μια μέρα μνήμης και τιμής για τα θύματα τρανσφοβικού μίσους!! Το Παγκόσμιο Σωματείο κατέγραψε 350 δολοφονίες τρανς κ φυλοδιαφορετικών ατόμων την περασμένη χρονιά. Σκοπός μας είναι να υπενθυμίσουμε σ όλους αυτούς που μας θεωρούν δεδομένους πως υπήρχαμε, θα υπάρχουμε κ' ανασαίνουμε ακόμα, ακριβώς κάτω απ' την μύτη τους!!! ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ!!! #ΤDoR🕯️🏳️‍⚧️

https://www.rosa.gr/loatki/siopili-poreia-mnimis-sto-kentro-tis-athinas-gia-ta-thymata-tis-transofovias-fotoreportaz/

[missdevildoll]

*Pictures of you* playing on the background by The Cure

τρομερο το πως το μυαλο σου διαμορφωνει την πραγματικοτητα σου

δεν το διαλεξα να σκεφτεται ετσι , δεν ητανε συνειδητη επιλογη

ο εγκεφαλος αναπτυσεται διαμορφωνεται αλλαζει

για να μας προστατεψει

οι σκεψεις ο πονος η πικρα ο θυμος , ο κομπος στο λαιμο καθε φορα

βρισκονται ολα σε αυτο τον μικρο μαλακο ιστο

βασταει ολες τις εμπειριες , τις αναμνησεις τα τραυματα

και ενιοτε αν θελει κραταει και τις ευτιχισμενες στιγμες.

αυτες που δεν θα ξαναζησεις ποτε ��αι ειναι μονο για φορα

για μια στιγμη να νιωσεις οτι εισαι αξιος αγαπης

και οταν πετουν αυτες οι αναμνησεις

και οταν δεν επαναλαμβανονται αυτες οι πραξεις

γυρνας παλι στη γνωστη φωτογραφια της μοναξιας σου

παλι στην αναμνηση οτι ησουνα μονη αβοηθητη

οτι εισαι και τωρα

οτι παντα διαλεξες να εισαι μονη και αβοηθητη.

τοσο πολυ σε πληγωσαν

που προτιμας να διωξεις τα χερια της βοηθειας

να κλεισεις τα αυτια σου στις συμβουλες των φιλων σου

να μπεις παλι μεσα σε αυτη την εικονα που εφτιαξες για σενα

την μονη και αβοηθητη που ολοι την σακατεψαν και αυτη ποτε δεν εκανε ενα κοπο να σηκωθει απο μονη της.

βαρεθηκα να κλαιω και να περιμενω τον ευατο μου να με αγαπησει να με σεβαστει να με ζησει .

αντι για μυαλο εκει μεσα εχω χαλασμενα γραναζια και σκουριασμενους νευρωνες που δεν εχουν επαφη καμια

ουτε με σενα ουτε με μενα

ειναι απλα ο πονος .

και δεν μπορω να διαλυθω απο αυτο τον ωκεανο του πονου και να βγω

εξω να παρω ανασα.

δεν μπορω να με βρω.

δεν μπορω να με ξαναφτιαξω.

δεν ημουνα ποτε ολοκληρη

δεν μπορω να χτισω στα συντριμμια

δεν μπορω να καθαρισω αυτο το χαλι

δεν μπορω να σταματησω την ψυχη μου απο το να αιμοραγει συνεχεια

καθε λεπτο της μιζερης υπαρξης μου .

δεν μπορω να ειμαι εγω.

[xehasmenesithakes]

Οταν ημουν πρωτη λυκειου ειχα ανορεξια και σημερα η καθηγητρια της ιστοριας αποφασισε να κανει μια 5λεπτη συζητηση μπροστα σε ολη την ταξη για το οτι με θυμαται ποσο αδυνατη ημουν πριν 2 χρονια και ποσο εχω αλλαξει😃Μιλουσε για εμενα επι 5 λεπτα κυριπλεκτικα χωρις λογο και με καμια αφορμη.Ετσι μονη της..

Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω πως γινεται να ειμαστε τοσο χυμα.Και τελειως ασχετος να εισαι με το παιδαγωγικο κομματι .. εστω για διδακτικη επαρκεια κανεις ορισμενα σεμιναρια που ρε φιλε σου λενε αυτο..πως να διαχειριστεις ενα παιδι και το τραυμα.Αυτα ειναι τα βασικα για μενα που πρεπει να χει ενα εκπαιδευτικος..για να ξεκινησει να διδαξει.Θα πρεπε να υπαρχει ελεγχος και αξιολογηση..ανεπιτρεπτο κατ εμε

[paranoia-me-podia]

Αν σε επηρεαζουν οι δδ πλιζ μην το διαβασεις<3

ugh, δδ λοιπον...

Βασικα ειναι πρωτη φορα που θα εκφρασω τα συναισθηματα μου για τις δδ, η περισσοτεροι δυστυχως δεν ξερουν καν τις κατηγοριες των δδ. Εγω θα μιλησω για βουλιμια και για αδηφαγικη διαταραχη (binge eating disorder) καθως με κατεχουν αυτες. Ολα ξεκινησαν οταν ημουν εκτη δημοτικου, η βουλιμια μου χτυπησε τοτε την πορτα. Με κοιτουσα στον καθρεφτη και επιανα το σωμα μου στα σημεια που ενιωθα ασχημα, κ αμεσως μετα εγραφα στο γκουγκλ "πως να χασω γρηγορα κιλα" για εβδομαδες τυλιγα αυτα τα σημεια με μεμβρανη καθως ειχα διαβασει οτι ετσι καιει πιο γρηγορα το λιπος και θα σταματουσαν επιτελους να με φωναζουν οι συμμαθητες μου "χοντρη, χοντρη". Προφανως και ολα εγιναν ματαια, ετσι φτανουμε στο γυμνασιο ηταν οι χρονιες που μειωνα γευματα, εχανα καποια κιλα αλλα μετα τα επαιρνα πισω αμεσως. Τριτη γυμνασιου αρχισαν τα πρωτα σταδια της αδηφαγικης διαταραχης, αρχικα επελεγα να τρωω μερα παρα μερα και οταν το συνηθιζα με κρατουσα νηστικη οσες μερες αντεχα. Πηγαινα στην κουζινα επιλεγοντας να "φαω" μονη μου, λερωνα το πιατο μου και το εβαζα στον νεροχυτη. Το ενα εφερε το αλλο και το binge eating disorder ειναι η ρουτινα μου μεχρι και σημερα, απο την αφαγια περασα στο να τρωω μεγαλες ποσοτητες, δεν πεινουσα αλλα ειχα την αναγκη να φαω, τρωω μονη μου τα τελευταια 5 χρονια, εχω υπερφαγικα επεισοδια αν οχι καθε μερα τις περισσοτερες μερες της εβδομαδας... Εννοειται οταν ο εγκεφαλος μου ξεθολωνει απο αυτη την κατασταση αρχιζω και αγχωνομαι για το βαρος μου, την εμφανιση μου κλπ και καπου εκει φτανω να λεω το γνωστο ποιηματακι "απο αυριο δεν θα ξανακανω καμια βλακεια,, ακομα περιμενω αυτο το αυριο... Μετα τις πανελληνιες αποφασισα να παω σε διατροφολολο. Ολα πηγαιναν καλα τον πρωτο χρονο, ειχα χασει κοντα 10 κιλα. Ο εσωτερικος μου εαυτος ηταν λες και με ειχε αφησει και τα χα βρει με μενα αλλα αυτο δεν κρατησε δυστυχως, η μια υπερφαγια εφερε την αλλη και την αλλη... Μια εχανα, μια εμενα στασιμη, μια επαιρνα. Ολο αυτο ειχε αρχισει να με κουραζει ψυχολογικα, ετσι φτανουμε στο φετος οπου σταματησα την διατροφολογο. Της ειπα να κανουμε ενα μπρεικ μεχρι να τα βρω με εμενα για να μπορεσω να ακολουθησω παλι ενα προγραμμα, μπας και καταφερω να με βοηθησω αλλα αναρωτιεμαι αυτες τις μερες, θα καταφερω ποτε να με βοηθήσω; (μαλιστα πολλες φορες μου χει συμβουλεψει ψυχολογο ειδικευμενο σε δδ αλλα ακομα δεν εχω βρει την δυναμη να παω). Ναι δεν μπορω να με βλεπω στον καθρεφτη, ηταν 2 ολοκληρα χρονια που οταν εμπαινα για μπανιο κοιτουσα αντιθετα απο τον καθρεφτη για να μην δω το σωμα μου (καποιες φορες ακομα το κανω), οι περισσοτεροι οταν περνανε απο τζαμαριες κοιτανε για να δουν πως φαινονται (εγω αν το κανω θα βαλω τα κλαματα), ολοι φωνάζουν "να αγαπας το σωμα σου,, (πως να το αγαπησω οταν συχαινομαι καθε κομματι του;), "αν δεν σε αγαπησεις εσυ πρωτα δεν θα σε αγαπησει κανεις,, (α δηλαδη αν με αγαπησω θα πεσουν ολοι στα ποδια μου; δεν εχει σημασια να στεκεσαι διπλα στον αλλον και να του δινεις δυναμη οταν σε χει αναγκη;). Εχω φιλες που ειναι αδυνατες και μιλανε 24/7 για τα κιλα τους, εχω φιλες που βγαινουμε και καθε φορα μου λενε "πω πω πρεπει να χασω κιλα σαν τερας εχω γινει,, (αρα εμενα με βλεπουν σαν τερας;), εχω φιλες που οποτε βγαινουμε μου τσιμπανε τα μαγουλα και λενε "κοιτα κατι ζουμερα ��αγουλακια,, (πηρα να κανω μασαζ στο πρόσωπο για να ξεπρηστει), εχω φιλες που μου υπενθυμιζουν καθε φορα ποσο ασχημη ειμαι.

Δεν λεω οτι δεν μπορουν οι ιδιες να εκφρασουν το πως νιωθουν αλλα ο τροπος που το κανουν ειναι λες και πετανε σποντες για μενα για να νιωσω μειονεκτικα και να κανω κατι για τον εαυτο μου. Οταν ειχα ξεκινησει με την διατροφολογο κ το χαν μαθει ηταν σε φαση "μπραβο ρε συυ καλα εκανες,, ναι οκ νιωθεις καλυτερα ας πουμε τωρα που το πες;

[femalemusketeer]

Διαβαζω το ημερολογιο που εγραφα πριν δυο-τρια χρονια, εκεινο που αιμορραγει ελπιδα και ονειρα για το μελλον με καθε προταση. Θελω να βρω εκεινη την κοπελα, δεκαεφτα χρονων, μονη της σε μια ξενη πολη, χωρις καμια ιδεα του τι ερχεται και τοσο ανυπομονη να μαθει, εκεινη την κοπελα-

Θελω να την βρω ξανα, να την πιασω απο τους ωμους, να της πω, συγγνωμη

συγγνωμη συγγνωμη συγγνωμη συγγνωμη συγ

[fifhwhoo]

Και επειτα ο καιρος περναει και οσο και αν ενας ανθρωπος πιστευει σε σενα δεν φτανει για να σου φερει εκεινη την πιστη που δεν προερχεται απο σενα.Και ερχεται ενας αλλος ανθρωπος που ω μακαρι να μπορουσα να τον χαρακτηρίσω οπωσδηποτε αλλιως γιατι δεν ειναι απλα ενας αλλος ανθρωπος ειναι ο το σειφ πλεις σου.Και ειναι εκεινος που μπορεις να λες πως ειναι "ανθρωπος σου".Ειναι ο φιλος σου και συγχρόνως ο αδερφος σου αλλα και το ετερων ήμισυ σου,ακομα και αν ειμαστε ολοκληροι ναι.Ειναι εκεινος που θες ολα τα γλυκα πρωινα που ξημερωνουν να σε βρισκουν στην αγκαλια του.Ειναι εκεινος που θες να λες πρωτος καλημερα.Και εκεινος που δεν θες να πεις καληνυχτα γιατι πραγματικα δεν θες να αποκοιμηθεις,θες μονο να μεινεις ξυπνιος να περασεις ολο το βραδυ μαζι του.Και ερχεται εκεινος ο ανθρωπος που μπορει να κατεφερνει να σε ηρεμει με μια κουβεντα,με μια αγκαλια.Εκεινος που ακομα και αν ολος ο πληθυσμός του πλανητη ειναι εναντίων σας,φτανει που εισαι εσυ και αυτος.Που ακομα και αν ολος ο πλανητης καιγεται εσυ θα τον ψαξεις,μοναχα αυτον,για να ξερεις πως ειναι ενταξει.Εκεινος που οταν φευγεις μετα απο την πιο ομορφη μερα σας περιμενοντας το μετρο γελας σαν κουταβι μονος σου.Και ειναι ο ιδιος που καμια θεα χωρις εκεινον διπλα σου δεν εχει νοημα. Και εκεινος που ακομα και αν πολλες φορες δεν πιστευει ουτε σε σενα και ουτε καν στον ιδιο του τον εαυτο θα σε κανει να πιστεψεις εσυ,γιατι τον πιστευεις και τον εμπιστευεσαι.Αυτος που θα σε κανει να θες να κυνηγήσεις το ανελπιδο ονειρο σου,και θα μπορει να σε κανει να πιστεψεις ξανα στον εαυτο σου.Να ξαναβρεις μια χαμενη και θαμμενη καπου βαθια πιστη σου.Γιατι οσο καποιος αλλος καποτε επειδη "πιστευε σε σενα πίστευες και συ στον εαυτο σου",σε ενα συμπαν καποιων χρονων μετα καποιος αλλος λιγο διαφορετικος με εκανε να εχω πιστη απο μονη μου στον ιδιο μου τον εαυτο,χωρις να εχω την αναγκη να κρατηθω απο την πιστη καποιου αλλου. Αρα λιγο διαφοροποιημενα"Και οσο εκεινος πιστευε σε μενα•με εμαθε να πιστευω στον ιδιο μου τον εαυτο"<3^2

.

[maribeaux]

Αντί για κραγιόν και βιβλίο, δεν βγαίνω ποτέ μου χωρίς κάποιο όπλο, μαχαίρι, ψαλίδι, φακό, σφυρίχτρα και την ιδέα του να είμαι έτοιμη να σκοτώσω. "Να σκοτώσεις; Γιατί έχετε τόσα νεύρα;" Γιατί δεν βρήκατε ποτέ τρόπο να μας κρατήσετε ήρεμες, μόνο τρομοκρατημένες με την αδρεναλίνη να ρέει ακάλεστη από άγχος. Όταν είμαστε με άντρες πρέπει να ετοιμαζόμαστε για καλοπέραση όχι για μάχη, να νιώθουμε ήρεμες όχι το ένστικτο της επιβίωσης, να σκεφτόμαστε όμορφα όχι τρόπους να αμνθούμε και να προλάβουμε κάποιο κακό. "Απλά είστε παρανοϊκές". Ναι, είμαστε παρανοϊκές, γιατί είστε (παρα)βιαστές. Τα πάντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα όταν βρίσκεσαι σε κίνδυνο.

[efhhh06]

Ήθελα να γραψω για αυτο το θεμα καιρό αλλά όσο και να προσπαθήσω μου φαινεται αδύνατο να μιλησω για αυτο το θεμα και να το πω δημόσια.

Πριν από έξι περίπου μηνες το τότε αγόρι μου μου άσκησε σεξουαλική παρενόχληση.Θυμάμαι τον εαυτό μου να του λεει δεν θέλω επίμονα άπειρες φορές και να μου απαντάει καταφατικά κ να μου λεει να σκασω.Θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να ξεφύγει αλλά αυτο το ατομο να συνεχίζει να με τραβαει πίσω και να με πιέσει σωματικά και ψυχολογικα να μείνω.Θυμάμαι τον εαυτό μου σχεδόν κλαμένο και με πόνο στην φωνη να λεει σταματά.Και αυτός να απαντάει πως θα μου αρέσει στην πορεία και να μην είμαι υπερβολικη.Δεν μπορω να τα ξεχασω όλα αυτά όσο και αν θέλω.Το αγόρι αυτο το αγάπησα και του έδειξα τον πραγματικό μου εαυτό.Είχαμε πολλές ευχάριστες αναμνήσεις μαζί αλλά μετά από αυτο καταλαβα πως με ήθελε μόνο για το σώμα μου.Πλέον εννοειτε πως δεν έχω κρατήσει επαφές και έχω προχωρήσει την ζωή μου.Την εμπειρία αυτή δεν θέλω να την περάσει ΚΑΜΙΑ κοπέλα και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να το ξεπεράσω.Μετά από αυτο πλέον φοβαμαι τα παντα.Φοβαμαι να είμαι μόνη μου στον δρόμο,φοβαμαι κάποιος να με ακουμπάει,φοβαμαι να βλέπω αυτο το ατομο εννοω είμαι μόνη.Μια μερα με πήρε τηλεφωνώ κλαμένος να μου ζητήσει συγνώμη γιατί δεν ήξερε τι έκανε επειδή δεν ήταν νηφάλιος.Δεν ξέρω αν πρέπει να τον πιστέψω ή όχι αλλά νομίζω πως όχι.Τέλος πάντον ελπίζω να μην το περάσει καμία αυτό που πέρασα εκείνη την νύχτα και όσες δυστυχώς το έχουν περάσει κουράγιο και δεν είναι μόνες τους ❤️

[xamenes-psixes09]

Γιατί μίλησε;

Γιατί ήταν εκεί;

Γιατι πήγε στη θάλασσα;

Τα ήθελε και τα παθε κι αυτή..

Γιατί μπλέχτηκε;

Γιατί είναι προκλητικη;

Γιατί τώρα θυμήθηκε;

Στα εξάρχεια τι θέλει ενα παιδί;

Οι φωνές μας δε θα σωπάσουν,

Κανένας μόνος καμία μονη

θα ουρλιάζουν.

Ματούλα

[atherapeuta-realistikh]

[dyskolosanthrwpos]

Βάλτο καλά στο μυαλό σου άνθρωπε : ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ , ΦΤΑΙΕΙ Ο ΒΙΑΣΤΗΣ !

[xatzifragetiki]

Πόσες ακόμα δολοφονημένες;

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ!

17η.