#κακός

[aluminia]

Κακός Χαμός Teletubbies analog horror

[darkside-cookies]

Μια κάπως χαζή ερώτηση, αλλά παρατήρησα το εξής: στα περισσότερες εφηβικές σειρές/ταινίες που θέλουν να δείξουν πως "η ομορφιά δεν είναι το παν και ότι επειδή κάποιος είναι όμορφος, δεν σημαίνει πως είναι καλό ατομο" (σκέψου Mean Girls, Patty: η πιο όμορφη ιστορία κτλ), το κοινό προτιμά την κακια από την καλή, μα αφελής και άσχημη πρωταγωνίστρια. Στις ελληνικές σειρές που αποπειραθηκαν το ιδιο (Είσαι το ταιρι μου, Μαρία η άσχημη), η Μαρία και η Στέλλα είχαν vocal θαυμάστριες (και την Στέλλα συγκεκριμένα την προτιμούν πολύ περισσότερο από την Βίκυ). Γιατί συνέβη αυτό;

δεν έχω δει ποτέ patty ή μαρία η άσχημη για να απαντήσω επί τούτου αλλά και στο mean girls και στο είσαι το ταίρι μου ο λόγος που προτιμάει ο κόσμος την Ρετζίνα ή τη Στέλλα αντίστοιχα είναι επειδή είναι πιο αικονικ και ιδιαίτεροι χαρακτήρες

[hamer777]

Ώρα να αποκαλύψω τις ηλικιες των πέντε και το πότε γεννήθηκαν

1) Ντάλια: Ήταν 20 το 1991 άρα γεννήθηκε το 1971 και Ήταν 34-35 κατά την διάρκεια της σειράς .

2)Αγγέλα: Ήταν 24 στον πρώτο κύκλο που διαδραματίζεται το 2005-2006. Άρα γεννήθηκε το 1981-82. Γεγονός που την κάνει 10 χρονών το 1991, χρονιά που έγινε το αεροπορικό δυστύχημα. Αυτό επίσης επιβεβαιώνεται από το επεισόδιο 48 που η δημοσιογράφος λέει ότι η 25χρονη συνελήφθη μετά από δύο χρόνια ερευνών. Είναι 10 χρόνια μικρότερη από την Ντάλια.

3) Φώτης: Ήταν 9 το 1991 σύμφωνα με το flashback στο αεροπλάνο όπου η μαμά του συζητάει με τους γονείς του Σπύρου γεγονός που τον κάνει 23, δηλαδη γεννήθηκε το 1982. Άρα είναι ένα χρόνο μικρότερος από την Αγγέλα και 11 από την Ντάλια

4) Σπύρος: Ήταν 11 το 1991 σύμφωνα με τους γονείς του. Άρα γεννήθηκε το 1980 και ήταν 25 την πρώτη σεζόν και 26 την δεύτερη. Είναι δηλαδή ένα χρόνο μεγαλύτερος από την Αγγέλα, δύο από τον Φώτη και εννιά από την Ντάλια.

5) Ζουμπουλία: Αν ισχύουν όσα βρήκε ο κακός στον πρώτο κύκλο και είναι 50, τότε γεννήθηκε το 1955(!) άρα το 1991 ήταν 36. Δηλαδή περνάει 14 χρόνια την Ντάλια, 25 τον Σπύρο, 26 την Αγγέλα και 27 τον Φώτη.

[volumina-vetustiora]

this whole time I thought the ghost of Caesar appearing to Brutus was a Shakespeare invention, but it's from Plutarch's Life of Brutus:

τολμήσας δὲ ἐρέσθαι, ‘τίς ποτ᾽ ὢν,’ εἶπεν, ‘ἀνθρώπων ἢ θεῶν, ἢ τί βουλόμενος ἥκεις ὡς ἡμᾶς;’ ὑποφθέγγεται δ᾽ αὐτῷ τὸ φάσμα: ‘ὁ σὸς, ὦ Βροῦτε, δαίμων κακός: ὄψει δέ με περὶ Φιλίππους.’ καὶ ὁ Βροῦτος οὐ διαταραχθεὶς, ‘ὄψομαι,’ εἶπεν.

Plucking up courage to question it, ‘Who art thou,’ said he, ‘of gods or men, and what is thine errand with me?’ Then the phantom answered: ‘I am thy evil genius*, Brutus, and thou shalt see me at Philippi.’ And Brutus, undisturbed, said: ‘I shall see thee.

*genius here is a guardian spirit or diety

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Shameless favoritism (σγχωρατε με) ελπίζω η Θεοδωρα να φτάσει τελικό!!! Πες μας όμως όταν έγραψες την ιστορία με αυτές τη σκέφτηκες ή απλά έβλεπες και πηγαινες; Πως είναι μια μέση μέρα των κοριτσιών; Έχει γνωρίσει η Θεοδωρα το γιο της Ελενας;

ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ!!!! Σόρι οι διακοπές και οι εργασίες για την σχολή είναι πάντα πολύ κακός συνδυασμός, απέτυχα τελείως στο να απαντήσω αυτό το ασκ στην ώρα του. Είναι πολύ γλυκό πάντως που μας έχεις πάρει όλους σβάρνα και μας ρωτάς για τους χαρακτήρες μας 💕

Μονόλογος κάτω από το read more επειδή λυπάμαι τους φόλοουερς μου.

Όπως έχω ήδη αναφέρει αρκετές φορές, το ένα και μοναδικό στορι που έχω γράψει για την Θεοδώρα και την Έλενα προοριζόταν αρχικά για έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας. Ήταν κάποια στιγμή στη καραντίνα, εκείνη τη περίοδο που πηγαίναμε σχολείο μέρα παρά μέρα. Είχα λάπτοπ στο δωμάτιο μου για πρώτη φορά στη ζωή μου (λόγω webex), βαριόμουνα και η καθηγήτρια που μου έκανε έκθεση με παρότρυνε να συμμετάσχω. Δεν είμαι σίγουρη από που προέκυψε η ιδέα αλλά μπορεί και να φταίει το γεγονός ότι ε��χα κόλλημα με τον Σέρλοκ Χολμς εκείνη την περίοδο οπότε όπως καταλαβαίνεις, ο οργανισμός μου ζητούσε εγκλήματα μυστηρίου και ομοερωτισμό. Η πλοκή στην οποία κατέληξα δεν είναι και πολύ περίπλοκη (κυριολεκτικά είναι μόνο δύο σκηνές) οπότε είχα στο μυαλό μου την αρχή και το τέλος και έγραψα κυρίως διάλογο + περιγραφές για να γεμίσω το ενδιάμεσο.

Μέση μέρα των κοριτσιών....η Θεοδώρα δουλεύει στο δημόσιο (το έχουμε εμπεδώσει αυτό) οπότε από τις εννιά μέχρι τις πέντε είναι συνήθως σε ένα γραφείο σε ένα μισό εγκαταλελειμμένο δημόσιο κτίριο. Κάποιες μέρες έχει υπηρεσία σε σπίτια, ιδρύματα κλπ ή ότι τέλος πάντων κάνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί όταν φεύγουν από τα γραφεία τους. Φαν φακτ!! Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα μου δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία οπότε όλα τα βάσανα της Θεοδώρας τα στηρίζω κυρίως σε ότι έχω μάθει από αυτήν χαχα. Φαντάζομαι λοιπόν ότι πνίγεται στην χαρτούρα και ότι το δράμα στο γραφείο είναι πιο τοξικό και από το Τσερνόμπιλ. Αλλά παρόλα αυτά η Θεοδώρα λαμβάνει ικανοποίηση από την δουλειά της όταν της δίνεται η ευκαιρία να βοηθάει κόσμο παρόλο που ώρες ώρες νιώθει σαν να βουρκώνει στο γραφείο.

Η Έλενα από την άλλη ακόμη δεν έχω αποφασίσει εκατό της εκατό αν έχει άλλη δουλειά πέρα από το να είναι πάρτ ταιμ ντεντέκτιβ...ή αν είναι φουλ ταιμ ντεντέκτιβ....ή έστω μέχρι πιο σημείο δουλεύει με τις αρχές.... Σίγουρα πρέπει να συνεργάζεται ως έναν βαθμό για να μπορεί να μιλάει σε υπόπτους και να χειρίζεται στοιχεία αλλά ταυτόχρονα θέλω να είναι και κάπως πιο ανεξάρτητη. Νομίζω είμαι πολύ picky σε αυτό το θέμα, στο μυαλό μου είναι μια πολύ συγκεκριμένη ισορροπία που πρέπει να διατηρηθεί: από την μια οι φικτιοναλ ντεντέκτιβ θεωρώ ότι δεν πρέπει να λειτουργούν ως αυτόκλητοι μπάτσοι οι οποίοι είναι και καλά πιο ~αποτελεσματικοί~ επειδή απλά δεν απαντούν σε καμία νομοθεσία αλλά ταυτόχρονα δεν θέλω να Είναι ακτουαλ αστυνομικός.... δεύτερο φαν φακτ για απόψε, στο αρχικό ντραφτ της ιστορίας η Έλενα ήταν ντεντέκτιβ επαγγελματίας αστυνομικίνα... από τότε προφανώς το άλλαξα αυτό το στοιχείο της ιστορίας αλλά δεν έχω ακόμη καταλήξει ακριβώς στο πως δουλεύει η δουλειά της λολ. Θα σας ενημερώσω όταν καταλήξω σε κάτι τελικό. Αν και λίγο πολύ καταλήγω στο ότι έχει κάποια βαρετή μπεισικ δουλειά και απλά λύνει μυστήρια στον ελε��θερο της χρόνο. Ποιός την πληρώνει για αυτό;; Η αστυνομία φαντάζομαι. Ως σύμβουλο ή κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα, η Έλενα τα βράδια της βλέπει πολύ τηλεόραση και όχι οπωσδήποτε καλή τηλεόραση. Μιλάμε για μια γυναίκα η οποία θα έβλεπε το tv queen του όπεν μόνο και μόνο επειδή της φαίνεται τραγελαφικό.

Και για την τελευταία ερώτηση!!! Η Έλενα με τον γιό της είναι λίγο (ως πολύ) απομακρυσμένοι μεταξύ τους για κάποιο χρόνια. Νομίζω απλά συμπαθεί περισσότερο τον πατέρα του 😔 και είναι ενήλικος τώρα πια και απλά Δεν Έχει Χρόνο Να Επισκέπτεται (ή απλά το χρησιμοποιεί ως δικαιολογία). Οπότε όχι, μέχρι να επανενωθούν μεταξύ τους μάνα και παιδί η Θεοδώρα δεν έχει γνωρίσει τον γιο της Έλενας. Εντωμεταξυ δεν του έχω δώσει καν όνομα ακόμη. Όπως καταλαβαίνεις σαν χαρακτήρας δεν είναι πολύ fleshed out. Έχω περισσότερη επαφή με τα συναισθήματα και τον ρόλο που παίζει στην ιστορία παρά με το πχ τι σπουδάζει ή τι χρώμα μαλλιά έχει. Κυριολεκτικά έριξα κορώνα γράμματα για να διαλέξω αν θα είναι γιός ή κόρη. Πάντως στο μυαλό μου γνωρίζει και επισήμως την Θεοδώρα λίγο πριν η Θ τα "φτιάξει" με την μάνα του (βάζω το φτιάξει σε αστεράκια επειδή η σχέση τους είναι περισσότερο προς κουιαρ πλατωνική παρά παραδοσιακή ρομαντική σχέση). Αργότερα θα βρουν μια ισορροπία μεταξύ τους αλλά στην αρχή η Θεοδώρα δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Πώς κάνει καν κανείς parent έναν δεκαεννιάχρονο έτσι στα ξαφνικά. Ακολουθήστε για περισσότερες φιλοσοφικές ερωτήσεις.

[solmeister13]

Πολύ ωραία το κομμάτι και από σκηνοθετική άποψη και από μοντάζ και από όλα γενικά η ποιότητα όπως πάντα υπέροχη. Απλά δεν ξέρω κάτι δεν μου κάθεται καλά ίσως απλά η αλλαγή να ήταν απότομη η ίσως απλά να μην μου ταιριάζει εμένα αυτή η θεματολογία. Πως να στο πω νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο δεν ξέρω καταλαβαίνω απόλυτα και σέβομαι την ανάγκη σου να βγάλεις έναν τέτοιο δίσκο και δεν έχω αντίρρηση απλά αυτό νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο σαν το σπαθί των 30 να σε έκοψε τελικά δεν ξέρω ξανά λέω ίσως απλά εμένα δεν μου ταιριάζει αυτό το era αλλά μου έχουν λείψει τα παλιά ποιήματα και ξέρω πως δεν είσαι ο ίδιος με τότε και πως και τότε σου έλεγαν το ίδιο για τα ακόμα πιο παλιά σου κομμάτια αλλά δεν ξέρω βλέπω το πώς ήταν τότε και ζηλεύω πραγματικά όποιον πρόλαβε να ζήσει την εποχή που πρώτο βγήκε το νύχτες πρεμιέρας το cknd το χβ το τλσκ γιατί δεν ήμουν εκεί τοτε και βλέποντας αποσπάσματα από τα τότε λάιβ νιώσω πως κάτι έχει αλλάξει βέβαια το ότι κάθε φορέα που ανεβαίνεις στην σκηνή δίνεις πάντα την ψυχή σου αλλά μου φαίνεται πως κάτι λείπει σαν η ζωντάνια να έφυγε η απλά μεγάλωσες και καλός η κακός όλοι μεγαλώνουμε και είναι κάτι που δεν ��πορούμε να το αποφύγουμε αλλά νιώθω πως έχεις παραδωθεί λίγο σε αυτό και η επανάσταση έχει σβήσει. Ίσως να το έχεις καταλάβει και εσύ δεν ξέρω απλά μου φαίνεται πως όσο περνάει ο καιρός τα κομμάτια που βγαίνουν δεν έχουν το ίδιο βάθος με τα παλιά και δεν θέλω να σου γκρινιάξω γι'αυτό γιατί ξέρω πως το έχουν κάνει δεκάδες πριν από εμένα η μπορεί να το έχω κάνει και εγώ απλά ξέρεις δεν πρόλαβα να ζησω αυτές τις εποχές και βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά για το πώς ήταν νιώθω λίγο μαλακας που δεν ήμουν εκεί τοτε αλλά ναι. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι καταλαβαίνω δεν μπορείς να είσαι για πάντα 16 25 και οποιαδήποτε άλλη ηλικία που έγραψες όλα αυτά τα κομμάτια απλα νιώθω πως χάνεται η μαγιά στην όλη φάση σαν να βγαίνουν όλα λίγο ρομποτικά και το συναίσθημα ναι μεν να υπάρχει άλλα να είναι απειροελάχιστο. Νιώθω πως μέσα σε ένα χρόνο κάτι άλλαξε ίσως απλά να λέω μαλακίες και τίποτα να μην ισχύει και με τους δίσκους για τα φοιτητικά χρόνια να πάρω και εγώ λίγο το βαιμπ σαν τότε που είχε πρώτο βγεί το νύχτες πρεμιέρας και όλοι οι επόμενοι δίσκοι. Απλα νιώθω πως όσο περνάνε οι μέρες κάτι σε τρώει και ξανά λέω εγώ μπορεί να λέω μαλακίες και απλά να μην μου αρέσει το νέο era αλλά νιώθω πως τελικά η ενηλικίωση κέρδισε δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό η μάλλον για τον καθένα αυτό είναι διαφορετικό απλά ξέρεις το παρατήρησα και ήθελα να πω την γνώμη μου φυσικό χωρίς πρόθεση να γκρινιάξω η απλά να σου πω βγάλε δεύτερο cknd η κάτι τέτοιο γιατί ξέρω πως δεν γίνεται απλά κάπως μου φαίνεται πως χάθηκε η μαγεία αυτό νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω αλλά ναι α και δεν λέω πως τα κομμάτια δεν είναι καλά η α ο Σολ ξεπουλήθηκε η τίποτα τέτοιο μια χαρά τραγούδια είναι έχουν την φάση τους απλά αυτό νιώθω ότι χάσαμε λίγο το συναίσθημα

Λίγα σημεία στίξης θα τα εκτιμούσα γιατί δε μπορώ να σου απαντήσω εύκολα όταν θέτεις τόσα πράγματα σα λεκτικό καταρράκτη.

Δε βγαίνει τίποτα ρομποτικά, όλα κινούνται με βάση την καρδούλα και την πνευματική μου κατάσταση. Δε θα έπαιρνα δύο χρόνια σιωπής από το ΤΛΣΚ εάν τα έβγαζα ρομποτικά τα πράγματα. Κάνω την παύση μου, αφομοιώνω όσα ζω και τα καταγράφω.

Στο κείμενο βρίσκεις και χάνεις το νόημα μόνος 2-3 φορές. Ξέρεις ότι τα πράγματα που λες τα έχουν πει κι άλλοι σε κάθε νέο βήμα, αλλά μετά νιώθεις πως αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Για να σου δώσω λίγο τη δική μου οπτική γωνία· δεν είναι.

Το να παίρνεις ρίσκα στη δημιουργία σου είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη: ρίσκο. Αν ήθελα να βγάλω το CKND άλλες 150 φορές, θα μπορούσα να το κάνω. Έχω και στην άκρη μισοτελειωμένα κομμάτια και μπορώ να παίξω πέντε pop punk κιθάρες και να πω μέσα εφηβεία, προαύλιο και λύκειο, αλλά δε θα είναι ειλικρινές. Εκεί θα ήταν ρομποτικό. Έγραψα μεγάλα κομμάτια για την εφηβεία και όσον αφορά τα lives επειδή τα αναφέρεις μέσα, τα τιμώ και τα ροκάρω σα να μην υπάρχει αύριο. Αλλά το κάλυψα το θέμα, είπα όσα ήθελα να πω.

Πλέον δεν τη νοσταλγώ το ίδιο, πιο πολύ νοσταλγώ τις μέρες που έγραφα το CKND, παρά τα πράγματα που νοσταλγούσα γράφοντας το.

Πλέον με πονάνε άλλες πληγές και μιλάω γι' αυτές με τον τρόπο που θεωρώ πως τους αρμόζει και δεν ντρέπομαι. Τα λέω έξω απ' τα δόντια και ίσως δε σου κάθεται καλά πως o Sol σου λέει για Xanax, αλλά εμένα αυτές είναι οι ιστορίες μου στο τώρα και όπως πάντα τις διηγούμαι για όσους είναι εκεί να τις ακούσουν.

Δεν αλλάζω το παρελθόν, δεν παύω να το θαυμάζω, μα δε ζω εκεί. Κάνω αυτό που έκανα πάντα.

Κοιτάζω πίσω, αλλά προχωρώ μπροστά.

[sugaroto]

Εντωμεταξύ ανακάλυψα ότι στο gamato έχει τον Πλάτωνα και την Πανδώρα σε ταινία (εγώ μόνο την σειρά θυμόμουν λολ, η ταινία βγήκε το 2015?)

Οπότε ναι αποφάσισα να θυμηθώ την παιδική μ ηλικία βραδιάτικα

Νόμιζα ότι το artstyle ήταν καλύτερο ριπ

Δεν καταλαβαίνω το μισό από το χιούμορ τους😭

Ούτε το πλοτ. Όλα συμβαίνουν τόσα γρήγορα

Με έπρηξε η Πανδώρα με το μυστικό π θυμήθηκε μετά από 300 χρόνια κ πήγε και χώρισε τον Πλάτωνα- ΠΕΣ ΜΑΣ ΚΟΡΙΣΤΑΚΙ Μ Κ ΜΑΣ ΓΚΑΣΤΡΩΣΕΣ

Έχει μια εξωγήινη... φωτομπαλα που την λένε "το παρτσακλο" και είναι ερωτευμένη με έναν άλλο εξωγήινο στο διαστημικό τους πανεπιστήμιο που τον λένε κοντούλη αλλά αυτός δεν την θελει

Η σταλκερ το παρτσακλο θέλει να κάθεται από πίσω του στην ταξη

Εντωμεταξύ ο κακός προσπαθούσε να κάνει τον Πλάτωνα να κλάψει κ το κατάφερε την στιγμή που του είπε ότι τα άλλα φραουλοπουλα έχουν κοιλιακούς 💀😭

Cross dresser ballerina evil guy

"Ελπίζω να μην ερωτευτεί καμία ντισκομπαλα και τους φερουνε στην εκπομπή αύριο"💀ρατσισμός προς τους εξωγήινους θα έλεγα

[kaliarda]

Κοίτα ήταν ενδιαφέρουσες όλες οι ομιλίες σίγουρα..

Η Ειρήνη Πετροπουλου, αν θυμάμαι καλά λόγο κοβιντ, δεν ήρθε και διάβασε η Μπεσυ Πολυκαρπου το κείμενο της αλλά δε το διάβασε ολόκληρο.. :(

Δε θυμάμαι πολλά δυστυχώς να σου πω. Θυμάμαι ότι μίλησαν για το παρελθόν αλλά και για την τωρινή κατάσταση και επίσης αναφέρθηκε αρκετά ο αγώνας για την εύρεση και σύσταση του αρχείου του ΑΚΟΕ που ακόμα είναι ακαρπος.. αυτά θυμάμαι

Προς το τέλος βέβαια, στις ερωτήσεις, ένα άτομο ρώτησε κάτι σχετικό για τον πόλεμο που δέχονται τώρα τα nonbinary άτομα και οι απαντήσεις ήταν κάπως απογοητευτικες..

Πέρα από αυτό οκευ υποθέτω άξιζε. Αν και 1. Εμένα μου έμεινε πολύ, επειδή με στεναχωρεί απίστευτα που δεν έχουμε αυτο το τόσο πολύτιμο αρχείο του ΑΚΟΕ, η όλη ιστορία για την προσπάθεια να το πάρουν. Και κάπως δε ξέρω.. ίσως κακός το λέω αυτό αλλά νιώθω ότι θα.. να μακάρι να είχαν προσέξει το αρχείο περισσότερο ή έστω να είχαν προσπαθήσει περισσότερο να το πάρουν..

και 2. Μου άφησε αρκετ�� πικρίλα η απάντηση για τα nonbinary άτομα που έγινε και στο τέλος.. οπότε ναι:/

Τι να σου πω, έκανε και ψύχρα εκεί που έγινε και φεύγοντας πάτησα και κάτι σκατα γιατί ήταν σκοτάδι και πολλοί βγάζουν τα σκυλιά τους εκεί στο πάρκο και δε τα μαζεύουν.. Είμαι αρκετά σίγουρος πως δεν ήμουν ο μόνος που τα πάτησε. Ήταν σε διάφορα σημεία και δε φαίνονταν γιατι είχε σκοτάδι. Οπότε σκέψου ότι γλύτωσες αυτό 😂

Χιξδδβξσς σ’ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλες αυτό! Το εκτιμώ :,-)

Πολύ κρίμα για το αρχείο του ΑΚΟΕ…γενικά βλέπω πως μας λείπει η αρχειοθέτηση στην Ελλάδα, ειδικά αυτή του λοατκι κινήματος. Και είναι τόσο σημαντική - γι αυτό άρχισα κι αυτό το μπλογκ άλλωστε.. Είναι δύσκολο να βρεις πολλά πράγματα ψάχνοντας ονλάιν, αρκετά τα βρίσκω εντελώς τυχαία.

Τουλάχιστον υπάρχουν παλιά τεύχη και ζιν στη βιβλιοθήκη του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου, και χτίζεται και ένα αρχείο στο AMOQA…

Για τα nonbinary άτομα - είναι εντελώς αδικαιολόγητες imo. Γιατί ναι μπορείς να πεις ότι είναι άλλης γενιάς, αλλά εφόσον συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν οργανώσεις και να είναι στο κίνημα θα έπρεπε ως τώρα να έχουν γνώσεις, να ψάξουν και να μιλήσουν με κόσμο, και να κατανοούν περισσότερο. Στον 20ο αιώνα (και πάντοτε) υπήρχαν μη-δυαδικά άτομα και ήταν ακόμα πιο περιθωριοποιημένα μέσα στην λοατκι κοινότητα από σήμερα. Δεν το λέω για να ακυρωσω τις μεγαλύτερης ηλικίας τρανς και λεσβίες ακτιβίστριες, έδωσαν μάχες και τους χρωστάμε πολλά πράγματα. Είναι απλώς ακατανόητο ακόμα να μην έχουν κάποιες γνώσεις….

[aluminia]

Αυτό το κλιπ από το "Σατανισμός στα 90s" του Κακού Χαμού ζει rent free in my mind. Θα το εκτυπώσω και θα το κολλήσω στο τοίχο μου (έχω ήδη μια έκδοση που έκανα με μολύβι κολλημένη)

PS βαρέθηκα να ζωγραφίσω το background οπότε απλά έβαλα τη φωτογραφία

[darkside-cookies]

τους το δίνω που ο χανιμπαλ είναι ισταμπλισντ φερστ σοτ ως κακός ψυχοθεραπευτής

[feggaroneira]

Ειναι αστείο που την τελευταία φορα που ειδωθήκαμε, μου είπες πως με αγαπάς και έκλαιγες που έφευγα.

Είναι αστείο που με κράταγες στην αγκαλιά σου,

και έπειτα είχες το θράσος να με κατηγορήσεις σε ξένους για πράγματα που δεν εκανα για να καλύψεις τις δικές σου ενοχές.

Είναι αστείο που για ακόμα μια φορά θυματοποίηθηκες.

Είναι αστειο που προσπάθησες να τυφλώσεις και άλλους ανθρώπους,

ωστε να βγάλουν μια κακή φήμη για εμενα για κάτι που δεν εκανα και έκανες εσυ με την κρυφή σου γκομενα.

Είναι αστείο που διαστρέβλωσες την αλήθεια σε καταστάσεις και ��ριχνες το μπαλάκι ευθύνης σε κοπελες, για να το παίξεις σωστός, ενώ η αλήθεια σου ήταν πολύ μακριά από την πραγματικότητα.

Είναι αστείο που ενώ είπες πως με αγαπάς με ξέσκισες ετσι συναισθηματικά.

Είναι αστείο που έκλαιγα, πάθαινα κρίσεις πανικού εξαιτίας της συμπεριφοράς σου και εσυ έριχνες και άλλο λάδι στην φωτιά.

Είναι αστείο που μου «κρατούσες το κεφάλι μέσα στο νερό μέχρι να μην μπορώ να αναπνεύσω, που με αφηνες 2 δευτερόλεπτα έξω να πάρω μια ανάσα και μετά παλι να μου το βουτούσες μέσα»,

Είναι αστείο δηλαδή που με έφτανες στα όρια της ψυχικης μου υγείας και μετά μου έλεγες «είμαι εδώ για ο,τι χρειαστείς».

Είναι αστείο να με πετάς σαν σκουπιδι σε εναν κάδο ώστε να είσαι με αυτήν την καινούργια ενώ εγώ ήμουν αυτή που πολεμούσε με νύχια και με δόντια για εσένα.

Είναι αστείο που σου εδωσα τα πάντα, σου έδειχνα τόση αγαπη, τέτοια που δεν έλαβες

ποτέ παλιά, και παλι με έδιωχνες και με ξέσκιζες.

Είναι αστείο που πιστεύεις οτι τώρα θα γίνω σαν και εσένα.

Κακός άνθρωπος.

Είναι αστείο που τα δικά μου αληθινά χρώματα μέχρι και το τέλος ήταν φωτεινά και εσένα ήταν μαύρα,

ενώ στην αρχή έδειχνες πως είχες και πιο φωτεινά από τα δικά μου.

Είναι αστείο που έβγαλα ψυχοσωματικά επειδή κάθε μερα έκλαιγα για εσένα.

Είναι αστείο το πως μου φερόσουν και είχες το θράσος να μου πεις «άλλαξες, πως μου μιλάς ετσι, η συμπεριφορά σου δεν είναι αυτή που ερωτεύτηκα» ενώ εσυ ήσουν αυτός που προκαλούσε την αλλαγή της συμπεριφοράς μου.

Είναι αστείο που ήσουν τόσο χειριστικος και όποτε στο έλεγα ποτέ δεν το παραδεχόμουν.

Είναι αστείο που μου έλεγες πως ακόμα και οι ψυχολόγοι που επισκεπτόμουν δεν ήξεραν τι μου έλεγαν ενώ εσυ ήξερες.

Είναι αστείο, που με κατηγορούσες κυριολεκτικά για τα πάντα, ακόμα και για ο,τι συνέβαινε στην ζωή σου.

Είναι αστείο που πίστευες πως ζήλευα τα επιτεύγματα σου,ενώ στην πραγματικότητα σε θαύμαζα και ήμουν πολύ περιφανή για εσένα.

Είναι αστείο που της έδωσες να φορέσει το φούτερ που σου πήρα με τα χρήματα που έφαγα ώρες να βγάλω.

Είναι αστείο που η καινούργια σου με ηξερε και μας ήξερε και δεν εμπόδισε τις κρυφές σας συναντήσεις.

Είναι αστείο που πολέμησα τόσο για εσένα, σε έβαλα πάνω από όλους, έχασα φίλους για να σου δείξω πως ήσουν η πρώτη μου τότε προτεραιότητα ενώ εσυ τα είχες όλα.

Είναι αστείο όταν μίλησες άσχημα για την ανατροφή που μου εδωσαν οι γονείς μου ενώ οι δικοί σου, δεν σε απέτρεψαν από τον να γίνεις τέτοιος άνθρωπος.

Είναι αστείο που ορκίστηκες στους γονείς σου οτι δεν θα μου ξανά έλεγες ψέματα και το έκανες επι 30, τα χρησιμοποίησες εναντίον μου για να μου σπάσεις την καρδια σε 3000 κομμάτια.

Είναι αστείο που μου είπες τις συνηθισμένες ατά��ες χωρισμού γιατί είχες ήδη από πριν την καινούργια, να περιμένει τις αγκαλιές και τα φιλια σου.

Είναι αστείο που σε αγαπησα και για κάποιο λόγο σε αγαπαω ακόμα τόσο πολύ.

Ειναι αστειο που πονάω τόσο ενώ εσένα δεν σε νοιάζει καν.

Είναι αστείο που μου είπες «συνεχισε την ζωή σου σταματά να με πρήζεις» ενώ δεν γνωρίζες ποσό δύσκολο μου ήταν προσωπικά να σε χάσω.

Είναι αστείο για εμενα που επέμενα τόσο με εσένα.

Που πονάω επειδή έχασα εναν ανθρωπο που με παραμύθιαζε πως θα ειμαστε μαζί για πάντα.

Επειδή έχασα εναν ανθρωπο που έδειξε κάτι τελείως διαφορετικό στο τέλος σε σχέση με την αρχή.

Εναν ανθρωπο που στο τέλος ήταν ξένος.

Ειναι αστειο που μου είπες πως με αγαπάς και δεν έχεις νιώσει ξανά ετσι για κανέναν ανθρωπο, και εγώ σε πίστεψα.

Είναι αστείο που έχασα τον εαυτό μου για εσένα.

Για να σου δείξω οτι εσυ είσαι τα πάντα μου.

Είναι αστείο.

Και άλλο τόσο αστείο είναι που τα επέτρεψα όλα αυτα.

Και αφησα την καρδια μου να σε αγαπάει τόσο.

Που δεν την εμπόδισα όταν είδα τα πρώτα σημάδια ναρκισσισμού.

Είναι αστείο.

[fandomchaosposts]

Btw νομίζω είδα εσένα και την Άλεξ σε όνειρο χθες; Τώρα δε ξέρω πως μοιάζεις, αλλά νομίζω είδα απλώς μια μορφή με ξανθά μαλλιά και στο όνειρο την αναγνώρισα ως εσένα για κάποιο λόγο. Νομίζω ήσουν πρίγκιπας και είχες έναν evil advisor ενώ η Αλεξάνδρα ήταν κάτι σαν το δεξί σου χέρι. Εγώ δεν είμαι σίγουρη τι έκανα, αλλά θυμάμαι υπήρχε ένα φλαμίνγκο που μιλούσε. Παίζει η πλοκή να ήταν ότι ο κακός σύμβουλος ήθελε να σε εκθρονίσει (γενικά τα όνειρα μου είναι τέλειος άκυρα)

So yes απλώς ήθελα να το μοιραστώ γιατί μου έκανε εντύπωση

jahshwhwhdbahsbsbsbsbsb I'm sorry αλλά εκεί στο φλαμίνγκο πέθανα λιγάκι 😂

[daimewdis]

Ξημερώνει Δευτέρα, κοίταξα για να σιγουρευτώ αν θα’ ναι Δευτέρα. Όμως έκανα λάθος ξημερώνει Τρίτη. Μην με ρωτάς, δεν ξέρω. Έχω χαθεί αρκετά, χάνομαι γενικά. Και δεν έχει να κάνει με ποια μέρα ξημερώνει, άλλα για όλες τις ημέρες που είναι ίδιες, ίδιες μέρες ίδιες ώρες. Δεν έχω θυμό, ούτε χαρά. Κενό. Έστειλα ηχητικά στον Μπάμπη, πριν λίγο. Πως δεν πάει άλλο. Έπρεπε να ‘χω πάει για εξετάσεις, να με δει η γιατρός μου, μα ως συνήθως αργώ. Κάποτε δεν αργούσα. Μόλις τελείωσα αυτό που γράφω, θα στείλω mail, πότε μπορεί να με δει. Συνεχίζω και καπνίζω πολύ, κάποιες μέρες το’ χα ελαττώσει. Τώρα που το γράφω, δακρύζω, χωρίς κάτι να έγινε, ή ίσως σκέφτομαι την αστάθεια. Και όλα αυτά που με βασανίζουν. Δεν ξέρω πως να είσαι καλά, να είσαι καλά και να το εννοείς, ούτε ξέρω πως να ‘σαι ευτυχισμένος. Και είναι θολές οι μνήμες εκεί που πρέπει να μείνουν, και σβήνουν και αφήνουν όλα τα άλλα που ‘θα πρεπε να ‘χες ξεχάσει. Πήρα μιά ανάσα, διέκοψα λίγο. Πρέπει να ξεκινήσω να προχωρήσω. Το μυαλό μου να’ ναι εκεί, όχι εδώ. Όχι κολλημένο. Δεν με χαρακτηρίζει αυτός, αυτός ο εαυτός. Είναι τόσο αδύνατος, κουρασμένος, τόσο ήρεμος, χωρίς αυτή την ηρεμία που να νιώθει γαλήνια. Τόσο ευάλωτος. Δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι καλός, ούτε κακός. Ή είμαι όλα τα πρόσωπα μαζί, αναλόγως τι θα πάρεις, πως θα μου φερθείς. Δεν είμαι μόνο ένα. Και ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω ούτε στις πιο απλές ερωτήσεις. Και αν δεν καταφέρω να βάλω χρώμα, ας νιώθω στο μαύρο τουλάχιστον ασφαλής.

4:47 ξημερώματα

14/11/23

-Δαιμεώδης

[attichoney4u]

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας από ελληνικές σειρές;

Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που μου αρέσουν.

Από το Παρά 5, είναι η Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου, γιατί θαυμάζω την τρέλα της και επειδή την φαντάζομαι αυτιστική, μιας και εγώ είμαι, και ο Σπύρος, γιατί είμαι φοιτήτρια και ταυτίζομαι με μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Από τις Σαββατογεννημένες, η αγαπημένη μου από το κεντρικό τρίο (αν και όλες μου αρέσουν) είναι η Σούλα, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται πιο ώριμη.

Από Κωνσταντίνου και Ελένης, πάντοτε θεωρούσα την Πέγκυ και την Ματίνα τις πιο αστείες.

Τέλος, Σωσώ από τα "Εγκλήματα". Απλά ο καλύτερος κακός που έχει εμφανιστεί στην ελληνική τηλεόραση.

[frokos]

Θυμάμαι την μεγαλυτερη μου απογοήτευση. Ποτέ δεν θα την ξεχάσω. Η μεγαλύτερη μου απογοήτευση ήμουν εγώ. Ο ίδιος μου ο εαυτός.

Βλέπεις... στην δική μου ιστορία δεν υπάρχουν κακές πρώην με τοξικους χαρακτήρες. Υπήρξε ο κακός μου εαυτός, εκείνος που με είχε πείσει λέγοντας μου πολλα βράδια: " Αδερφέ, παράτα το, έτσι όπως τα έκανες θα μείνεις μόνος σου. "

Και για κάποια χρόνια είχε δίκιο. Ήμουν μόνος και όσες γνώριζα δεν μπορούσαν να με πείσουν για το αντίθετο. Πιθανο βέβαια να μην ήθελα ο ίδιος να με πείσουν.

Έτσι λοιπόν αφου έχω πλεον πείσει τον εαυτό μου πως απλά θα βγαίνω και θα περναω καλα χωρίς καμία ουσία, έγινε το περίεργο.

Κυριακή και εγώ δουλευα. Είχα κλείσει ραντεβου με μια τυπισσα που "γνώρισα" στο tinder. Δεν ήθελα να παω όσο κυλουσε η βάρδια γιατί ήμουν σίγουρος πως θα ήταν ακόμα μια ανούσια γνωριμία.

Το είπα στον υπευθυνο μου αλλά φίλο μου και με έπεισε να παω, δεν έχεις κάτι να χάσεις μου είπε. Κι έτσι πήγα.

Την γνώρισα, πηρα τον χρόνο μου όμως. Ήθελα να είμαι όσο πιο σίγουρος γίνεται.

Οι πρώτοι μήνες πραγματικό roller coaster συναισθημάτων. Σαν να έπαιζα σε ταινία. Τα καλά όμως ήταν περισσότερα και έτσι αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στην τύπισσα αλλά και στον ίδιο μου τον εαυτό.

Ποτέ δεν θα ευχαριστώ αρκετά τον εαυτό μου που επέμεινε παρόλες τις δυσκολίες στην αρχή.

Η τύπισσα που λέτε, κοιμάται τώρα δίπλα μου. Κοντεύουμε τα 2 χρόνια μαζί. Της είμαι και θα είμαι ευγνώμων! 💜