#καλλιτεχνης

[xehasmenesithakes]

Ρε ποσο τελειο που χρησιμοποιουμε τη λεξη εκθεση για τις εκθεσεις τεχνης κτλ. Τωρα το σκεφτηκα μου φαινεται τελειο.Καπως οτι ο καλλιτεχνης εκτίθεται στο κοινο. Μονος μου!

[mila-moy-gia-to-apeiro]

Ποια ειναι η Τζο; Εχω αναρωτηθεί πολλες φορες.Δεν ξερω αν πρεπει να εκφραζομαι εδω ή να τα κραταω για μενα αλλα αυτο μου βγαινει τωρα και αυτο θα κανω.

Τζο οχι απο το Ιωαννα αλλα απο το Γεωργια. Ειναι 23. Μερικοι ισως το ξερετε ηδη. Η Τζο ειναι αυτη που σκεφτεται οταν περπαταει με μια τσαντα στη πλατη. Της αρεσει να γεμιζει με οξυγονο τα πρωινα. Με λες και ενοχικη. Που στη καραντινα αποφασισε να φροντισει τον εαυτο της. Ποια εισαι στα αληθεια Γκουναντα; Η Τζο λοιπον ειναι μια κοπελα που της αρεσει το Παρα 5 και συνεχως τα αστεια της γυρνανε γυρω απο τις ελληνικες σειρες. Βεβαια οταν δεν ειναι χαρουμενη η Τζο ειναι θυμωμενη, στεναχωρημενη, εξοργισμενη. Γιατι παρενοχληθηκε. Στα λεωφορεια της Θεσσαλονικης, και οχι μονο. Εκφοβηθηκε απο γνωστους και αγνωστους. Δεν γνωριζεται για αυτη τη Τζο. Γιατι δεν αφηνα κανεναν να τη γνωρισει.

Η Τζο ειναι καλλιτεχνης. Της αρεσει να ζωγραφιζει, και να αραδειαζει τις σκεψεις της. Ζωγραφιζει ολα αυτα που δεν μπορει να πει.Ποια ειναι λοιπον η Τζο. Η Γεωργια ειναι μια γυναικα που ζει σε μια αλλη εποχη απο αυτα που διαβαζει στα βιβλια. Που πιστευει πως στο τελος ολα θα πανε καλα. Γυναικα που ενθουσιαζεται, νοιαζεται, ερωτευεται, αγαπαει. Που οταν της κανουν ενα κοπλιμέντο, κοκκινιζεται και ντρεπεται. Που οταν δει το αδικο θα φωναξει.

Η Γεωργια εχει και αλλες γυναικες που αγαπαει γυρω της. Δεν θα τις αναφερει τωρα. Αλλα ειναι περηφανη για ολες τους.

Αυτο το κειμενο ειναι για ολες τις γυναικες μου.

[toshiro-shomashi]

ο κολλητος μου. δυο μετρα στην οψη, μικρος καλλιτεχνης στα ενδοτερα. σας χαιρομαι

Το άγγιγμα σου ...

Μια μικρή τέχνη

[daimewdis]

Λες πως είσαι υπέρ της τέχνης. Αλλά με τα δικά σου γούστα ποιον θεωρείς τον άλλον ότι είναι καλλιτέχνης.

-Δαιμεώδης

[anika-petrop]

Και μου 'πε, ποιος σε ξέρει στ'αλήθεια;

Πόσοι σ'ακούνε, σε πόσους μιλάς;

Πες μου ποιά μάσκα φοράς;

Πες μου τι θα 'λεγες πριν το καλά σου γίνει συνήθεια;

...Και μου 'πε... Τα πάντα...με μάτια σαν μαύρα φεγγάρια.

Όλα όσα φοβάται να νιώσει

Κι ας σώπασε πριν ξημερώσει...

[t-h-alassa]

Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω... αυτος τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοιχτός...

-Φοίβος Δεληβοριάς- Κάθε Σεπτέμβρη

[akrovatw]

Δεν είμαι καλλιτέχνης γιατί κατάφερα να γράψω ένα ποίημα, ένα κείμενο ούτε επειδή ξέρω να παίζω ένα μουσικό κομμάτι. Είμαι καλλιτέχνης επειδή κατάφερα τις πιο απλές και εν μέρη άσχημες στιγμές και καταστάσεις να τις μετατρέψω σε κάτι όμορφο και αυτό είναι η δική μου τέχνη.

[theadventuresofafuckedupfairy]

Just a shitty sketch I did today...

[bipolarbananna]

Καλλιτέχνης

Καλλιτέχνης ονομάζεσαι όταν θα βγεις από την πίσω πόρτα του καμαρινιού σου και θα προσεύχεσαι να βρέχει για να μην δουν τα δάκρυα στο πρόσωπό σου..

[legontasthgnwmhmou]

Σοβαρά γιατι εν έτη 2022 κάνετε πλούσια άτομα που δίνουν μόνο κακά μηνύματα στη κοινωνία;;

Απαίσια διαχείριση χρημάτων, αν θέλετε βοήθεια και νέα πρότυπα στείλτε σε μένα να σας βοηθήσω δηλαδή νταξει, φτάνει.

[xehasmenesithakes]

Εεε το as it was έπρεπε , επίσης να πω ότι μαρεσει από τοτε που ήταν στο συγκρότημα στις αρχές κιόλας , στα πόδια του μεγάλωσα και έχει κάνει τρομερή εξέλιξη από τότε

Noμιζω το χω βαλει αλλη μερα σονγκ οφ δε ντευ το αζ ιτ γουοζ.Ειναι απιστευτος καλλιτεχνης μαρεσει πολυ η μουσικη του οι ευαισθησιες του,οι στιχοι.Το πως εκφραζει την θυλικη και του πλευρα διατηρωντας την αρρενωποτητα του.Απιστευτος!Και μου φαινεται τοσο ανθρωπινος,στα συναισθηματα του στα λαθη τα σωστα του.Απιστευτη ενεργεια σαν καλλιτεχνης

[velliiii]

« Ρε Βασίλη κι εμείς αγαπήσαμε , δεν κάναμε έτσι.. »

« Εσείς δεν είχατε ποτέ Ελένη .. »

•Να βρεις κάποιον που να σε αγαπά όσο ο Παπακωνσταντίνου την Ράντου•

[eleni-tomadaki]

TOMORROW I WILL FLY, ACRYLICS ON CANVAS, 3 PIECES, 3X20X20 ##acrylicpainting #eleniisboredagain #elenitomadaki #exhibition #gallery #tomorrow #tomorrowisanotherday #bw #painting #art #artist #curator #contemporary #contemporaryart #minimalism #graphics #canvas #comics #cartoon #design #urbanart #urbanathens #athens #athensart #αθηνα #ζωγραφιά #τέχνη #καλλιτεχνης #έκθεση #emergingartist (at Syntagma Square)

[mymarion01]

Μπιλιαρδο

Ανημερα του Αγιου Βαλεντινου. Ζευγαρακια σε ακριβα εστιατορια, με σοκολατακια και καρδουλες. Εγω σε παμπ. Οχι μονη. Μαζι του. Εκεινος να γυαλιζει τη στεκα κατω απο το θαμπο φως της λαμπας φθορισμου και εγω να τον κοιταζω. Μου εσκασε ενα χαμογελο και μου ειπε δινοντας μου τη στεκα που με τοσο μερακι ετοιμαζε: "Ελα, ετοιμη εισαι!"

"Ναι λες και τωρα που τη γυαλισες θα παιξω καλυτερα ας πουμε. Αφου σου ειπα εχω παιξει μονο δυο φορες"

Χαχανισε. Καρφωσε το βλεμμα του στο δικο μου και ενιωσα ενα ριγος να διαπερναει το σωμα μου. Ακομα το ειχε. Αυτη η αισθηση εμενε ιδια και απαραλλαχτη οσα χρονια και αν ειχαν περασει.

"Ουτε εγω ξερω να παιζω καλα. Αληθεια"

Εστησε τις μπαλες σε τριγωνικο σχηματισμο και πηρε θεση για να σπασει. Οπως και εκανε. Με την πρωτη. Και μετα μου ελεγε οτι δεν επαιζε καλα...

Σειρα μου να χτυπησω. Τζουφια. Γελασε δυνατα καθως εριξα ενα βρισιμο μαζι με το αθλιο χτυπημα μου και με πλησιασε με αυτοπεποιθηση. Σταθηκε απο πισω μου και επιασε και εκεινος τη στεκα με το ενα χερι, ενω με το αλλο με βοηθησε να τη σταθεροποιησω. Ενιωσα την καυτη ανασα του στο αυτι μου καθως μου ψιθυρισε απαλα:"Προσπαθησε να βρεις κεντρο αυτη τη φορα." Ακολουθησα πιστα τη συμβουλη του και οντως το χτυπημα ηταν σχεδον αψογο. Ασχετα που δε χτυπησε καμια μπαλα.

"ΦΑΟΥΛ" Φωναξε παιχνιδιαρικα.

"Τι...?" αντιγυρισα με σηκωμενο φρυδι

"Πρεπει να χτυπησεις οπωσδηποτε μπαλα του αντιπαλου αλλιως ειναι φαουλ. Αρα βαζω τη μπαλα οπου θελω."

"Ρε ειναι σιγουρα ετσι οι κανονες η τα βγαζεις απο το μυαλο σου?"

"Ετσι ειναι, ετσι ειναι."

Ανασηκωσα τους ωμους συγκαταβατικα.

Εστησε τη μπαλα και χτυπησε. Κατεβασα μια γουλια απο τη μπυρα μου και με μιμηθηκε χαϊδευοντας απαλα τη μεση μου καθως περνουσε απο πισω μου.

Το παιχνιδι συνεχιστηκε. Για οση ωρα παιζαμε απλα ηταν σαν να μην υπηρχε κανενας γυρω μας. Οι υπολοιποι θαμωνες ειχαν εξαφανιστει μεσα σε ενα συννεφο ομιχλης που νοητα σκεπασε το μαγαζι καθως ενα τραγουδι των Led Zeppelin αντηχουσε καπου στο βαθος.

Παρατηρουσα τις κινησεις του. Τα γυμνασμενα χερια του, τους ωμους του, αυτο το υπεροχο χαμογελο του, τα ζωηρα, γεματα σπιθες ματια του.

"Μας φερνετε 2 μπυρες ακομα?" ειπε στο σερβιτορο και μου εκλεισε το ματι. Χαμογελασα γιατι αν δεν το ειχε κανει αυτος ειχα σκοπο να το κανω εγω. Ποσο καλα με ηξερε...

Εν τελει εχασα, με μικρη διαφορα παραδοξως. Με αγκαλιασε σφιχτα και μου ειπε γλυκα: "ενταξει, δε γινεται να κερδιζεις σε ολα. Επρεπε και εγω να σε κερδισω μια φορα." Καθισαμε στο βαρελι μας και κατεβασαμε τις μπυρες μας, λεγοντας χιλια δυο πραγματα. Ειχαμε πολυ καιρο να τα πουμε. Και καθε φορα παραδοξως ενιωθα λες και δεν ειχε περασει ουτε ενα λεπτο απο την τελευταια φορα που τον ειχα δει. Και ας ειχαν περασει μηνες.

"Ξερεις... δεν ειναι ευκολο να βρεις το αλλο σου μισο..."

Ξεροκαταπια.

"Γιατι το λες αυτο?" Η καρδια μου ασυναισθητα εκανε δυο τρεις αναποδες τουμπες πριν προσγειωθει ξανα στη θεση της με παταγο. Τα ματια του πηραν μια πιο σκοτεινη αποχρωση καθως βρηκαν τα δικα μου.

"Καταρχας, πρεπει να αρεσει σε εσενα. Δευτερον, πρεπει να αρεσεις εσυ σε αυτον. Τριτον, πρεπει να ταιριαζετε. Και τεταρτον..." εκανε μια μεγαλη παυση που εμοιαζε αιωνια πριν ολοκληρωσει τη ��ραση του.

"Τεταρτον πρεπει να ειστε κοντα..." Ηταν ξεκαθαρο υπονοουμενο. Ενιωσα τις λεξεις αυτες να με σουβλιζουν καθως ηξερα πολυ καλα που αναφεροταν. Δεν ημασταν κοντα. Και δεν ηθελε την αποσταση. Ουτε εγω ηθελα αλλα θα μπορουσα να το αντεξω αν το αντεχε εκεινος.

Χαμογελασα και εγνεψα καταφατικα. Ειχε περασει η ωρα οποτε προτεινα να φυγουμε. Ηταν και περιοδος εξεταστικης οποτε το ξενυχτι θα μπορουσε να αποβει μοιραιο.

Βγηκαμε εξω στον κρυο αερα και εβαλα τον μπερε μου, που ηξερα ποσο του αρεσε. Με σταματησε και σταθηκε απεναντι μου διορθωνοντας τον, λεγοντας οτι δεν ηξερα να τον βαζω, ασχετα που εκεινος εν τελει τον εβαλε χειροτερα απ οτι εγω. Γελασα και τον πειραξα γιατι εκεινος φορουσε κουκουλα.

"Ασε μας βρε τρομοκρατη. Παιξε παραπερα"

"Ναι μιλησε τωρα και η Γαλλιδα καλλιτεχνης"

Κολλησε τοτε διπλα μου καθως περπατουσαμε. Ισως να περιμενε να τον πιασω αγκαζε οπως καθε αλλη φορα, αλλα δεν το εκανα. Ενιωθα πολυ παραξενα ξαφνικα. Σα να ξυπνησε κατι μεσα μου που κοιμοταν χρονια τωρα. Σαν την πρωτη φορα που ειχαμε βγει, που κανενας απο τους δυο μας δεν ειχε ορισει αυτο που ειχαμε ως φιλικο. Τοτε που μου αρεσε απιστευτα και πιστευω πως ενιωθε και εκεινος το ιδιο. Ημουν σιγουρη βασικα. Απλα η αποσταση...

Φτασαμε στο σπιτι μου με πειραγματα και φωνες. Του εκανα μια χαζη αναπαρασταση ενος χαρακτηρα απο βιντεοπαιχνιδι και εκεινος ειχε λυθει στα γελια. Τοτε με κοιταξε βαθια στα ματια. Με αγκαλιασε δυνατα και χαιρετηθηκαμε.

"Περασα υπεροχα."

"Και εγω"

Ανεβηκα στο σπιτι μου και ανοιξα το κινητο μου. "Στειλε μου οταν φτασεις να ξερω οτι εισαι καλα." Καθε φορα του το εστελνα αυτο και ας ηξερα οτι εμενε λιγα τετραγωνα μακρια. Και ας ηταν μεγαλυτερος απο εμενα. Και ας ημουν σιγουρη οτι θα ηταν μια χαρα.

Μου απαντησε στο δευτερολεπτο:

"Θα βγω και μια μικρη βολτα με τους φιλους μου. Γκρινιαζουν οτι ηρθα και δεν τους ειδα."

"Καλα κανουν χαχα"

"Οι μεγαλοι ερωτες δεν κρυβονται"

Εκει κομπιασα. Πηρα μια βαθια ανασα και πληκτρολογισα την απαντηση που ηθελα, ξεροντας οτι ισως να ρισκαρω λιγο

"Καποιες φορες κρυβονται"

Αναυδος. Μου εστειλε μια φατσουλα εκπληκτη σα να περιμενε την επομενη φραση μου. Δειλιασα.

"Καληνυχτα. Παω για υπνο."

Το διαβασε κατευθειαν. Μαλλον ξενερωσε. Αλλα δεν ειπε τιποτα. Απλα με καληνυχτισε γλυκα. Πεταξα το κινητο μου στο κρεβατι.

Στο μυαλο μου εφερα ��ια εικονα. Εμας τους δυο να στεκομαστε απεναντι ο ενας απο τον αλλο στο τραπεζι του μπιλιαρδο. Να χτυπαμε ταυτοχρονα μπαλια και να βαζουμε την μαυρη μπαλα μεσα. Καταλαθος. Αυτογκολ. Γκειμ οβερ... Αυτο ειχαμε κανει ουσιαστικα. Οχι στο μπιλιαρδο, αλλα στις ζωες μας.

[solmeister13]

6 μέερες μεχρι το release του TΛΣΚ και νομιζω οφειλω να ρωτησω. Για ποιο λογο ο αναποδος σταυρος στο logo? Ναι καταλαβαινω οτι με το θεμα κολαση ταιριαζει γαντι..Αλλα δνε θα μπορουσες να μεταφερεις το κλιμα και το συναισθημα χωρις καποια αναφορα; Αυτη η ενσταση προκυπτει απο το γεγονός οτι πιστευω στον Χριστό και αυτή η αναφορά σου με στεναχωρει. Κατανοω οτι μπορει να μην πιστευεις και ειναι δικαιωμα σου, αλλα ο αναποδος σταυρος με προσβαλει και προφανως με κανει να μην μπορω να βαιμπαρω με τα κομματια σου. Επισης νομιζω σαν καλλιτεχνης με τοσο ευρυ κοινο πρεπεη να δειχνεις εναν σεβασμο προς τα πιστευω των αλλων ατομων, δνε χρειαζετια να τα συμμεριστεις, αλλα να δειξεις ενα normal σεβασμο στα πιστευω, οπως κι εμεις δειχνουμε σεβασμο στις επιλογες και στην προσωπικοτητα σου. Ξαναλεω οτι ισως δεν ειχε αυτο τον σκοπο αρχικα κι απλα ηθελες να μεταδωσεις το σκηνικο, απλα πρεπει να σκεφτομαστε ολα τα νοηματα που μπορουν να βγουν και δνε ξερω αν η μουσικη πρεπει να διαχωριζει ατομα και να βαζει ταμπελες θρησκειων. Πιθανως να μην το ανεβασεις αυτο ποτε και λογω των πολλων μηνυματων αλλα και λογω των αμφιλεγομενων σκεψεων που εξεφρασα. Σαν φαν σου εδω και 5 χρονια ελπιζω να με σεβεστεις και να συνεχισεις να δημιουργεις 🖤

Ο σταυρός αγαπημένη μου είναι ένα σύμβολο, δεν είναι η ίδια η πίστη και μάλιστα η λατρεία των συμβόλων πάνω απ’ τα ίδια τα πρόσωπα, οδήγησε κάποτε την εκκλησία στο σχίσμα των εικονομάχων και των εικονοκλαστών στο Βυζάντιο. 

Ως πιστή, ξέρω πως δεν πιστεύεις στο σταυρό, πιστεύεις στο Θεό και έχεις επιλέξει το σταυρό για να συμβολίζεις την πίστη σου αυτή.

Για μένα ο ανάποδος σταυρός δεν αποτελεί προσβολή προς τον Χριστιανισμό, συμβολίζει την απουσία της πίστης που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την περίοδο που έγραφα το δίσκο και δεν αφορά την θρησκευτική πίστη αυτή καθ’ αυτή. Αφορά την πίστη στο ότι υπάρχει κάποιο νόημα πίσω από όλα όσα ζούμε.

Δεν έχω σκοπό να προσβάλλω την πίστη κανενός και θα το καταλάβεις και ακούγοντας το δίσκο. Ίσα - ίσα, θεωρώ πως ανοίγοντας τα μάτια σου σε μία κατάσταση ενός ανθρώπου που έχασε την πίστη του, θα σε κάνω να εκτιμήσεις διπλάσια τη δική σου. Παράλληλα, θεωρώ πως όσοι έχουν βρεθεί σε μία παρόμοια φάση, που δεν είχαν σε κάτι να πιστέψουν, ��α μπορέσουν να βρουν ένα απάγκιο και ίσως να ξαναβρούν το δρόμο προς την πίστη τους, στο Θεό ή τον εαυτό τους.

[vrwmikh-texnh]

Κανεις δεν μιλησε ποτε για τεχνη μπροστα μου.

Ισως επειδη δεν το επιδιωξα.

Αλλα οσο ζω κανεις δεν μιλησε για τεχνη.

Η τεχνη δεν ειναι κατι που πρεπει να μιλησεις ,να αναλυσεις η να επεξηγησεις.

Η τεχνη αν ειπωθει σε λογια θα χασει την μαγεια της.

Οσοι κανουν τεχνη την εκθετουν σε πραξεις ,στον καμβα,στα χαρτια,στο φαγητο ,στον πηλο ,στις πετρες ,στην μουσικη...

Ενας καλλιτεχνης δεν πρεπει να δωσει εξηγησεις για την τεχνη του.

Ο καθενας μπορει να κρατησει την δικη του αισθηση απο οτι ειδε η ακουσε η αγγιξε...

Ποτε μην μου μιλησεις για τεχνη..θα βουτηξω τον εαυτο μου στα βαθια νερα της ψυχης σου και θα την αντικρισω χωρις να πεις ουτε λεξη.

Βρωμικη τεχνη