#κέντρου

[romios-gr]

Ρωσία: Παγκόσμιος συναγερμός από την δήλωση του επικεφαλής του κέντρου πυρηνικών δοκιμών – “Είμαστε έτοιμοι να πατήσουμε το κουμπί” Παγκόσμιο συναγερμό έχει προκαλέσει η σπάνια δήλωση του επικεφαλής του κέντρου πυρηνικών δοκιμών της Ρωσίας, ο οποίος σε συνέντευξή του δήλωσε ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να πατήσει το κουμπί… Ειδικότερα, ο επικεφαλής του κέντρου πυρηνικών δοκιμών της Ρωσίας δήλ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/rosia-pagkosmios-synagermos-apo-tin-dilosi-toy-epikefalis-toy-kentroy-pyrinikon-dokimon-eimaste-etoimoi-na-patisoyme-to-koympi/

[agnickradio]

Περιοδική - Εποχιακή Πεζοδρόμηση Κέντρου Αγίου Νικολάου

η πεζοδρόμηση και η κίνηση των οχημάτων Κατά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Αγίου Νικολάου στις 22/04/2024, ο δήμαρχος Μανώλης Μενεγάκης παρουσίασε πρόταση μονοδρόμησης του κέντρου της πόλεως του Αγίου Νικολάου, η οποία έχει ως εξής: Continue reading Περιοδική – Εποχιακή Πεζοδρόμηση Κέντρου Αγίου Νικολάου

[loulouditouheimona]

Μελωδίες μπλεγμένες από ανοιχτά παράθυρα, μικρά καφέ και μουσικούς του δρόμου. Σε κάποιους θα δώσεις χρήματα, σε άλλους ένα χαμόγελο, σε κάθε περίπτωση θα στο ανταποδώσουν με μια αφιέρωση. Κόσμος περνά και χάνεται, μα δεν προσπερνά. Αγκαλιασμένα ζευγάρια, γονείς που κρατούν απ’ το χέρι τα παιδιά τους. Κάποιοι έχουν συγκεκριμένο προορισμό, άλλοι απλώς περιπλανιούνται.Κάπου στο Θησείο, κάποιοι θα χαζεύουν τον ηλεκτρικό, άλλοι την Ακρόπολη. Κάποιοι θα περιμένουν την παρέα τους κι άλλοι θα την βρουν εκεί. Κάποιοι μοιράζουν τα πρώτα τους φιλιά κι άλλοι χαχανίζουν με φίλους, τρώγοντα παγωτό χωνάκι.Κι ύστερα, παίζει εκείνη η λατέρνα κι όλα παγώνουν. Νοσταλγία κι αναμνήσεις, πάλι ταξίδι πίσω στο χρόνο. Να ξυπνάς το πρωί και να την ακούς, ή ακόμη καλύτερη να σε ξυπνάει εκείνη. Δύο κούπες καφέ κι αγνάντεμα απ’ το παράθυρο. Σαν παλιά ελληνική ταινία, τόσο ονειρικά. Αυτή η μελωδία διαχρονικά κουβαλά την ίδια αίσθηση, την ίδια νοσταλγική ομορφιά.Η Πλάκα και το Θησείο θυμίζουν ακόμα παλιούς καιρούς, ρομαντικούς, γνήσιους. Τουρίστες και ντόπιοι μπλέκονται καθημερινά κι έστω και για λίγο χαλαρώνουν ρυθμούς για να απολαύσουν τη μαγεία του σκηνικού. Ένας ερωτισμός που απογειώνεται, ειδικά τη νύχτα.Κι είναι και το πολυσύχναστο Μοναστηράκι, η καρδιά του κέντρου, το μέρος που αποτελεί την αρχή και το τέλος της βόλτας σου. Εκεί θα συναντήσεις από έφηβους που βγήκαν για το πρώτο τους ραντεβού μέχρι ηλικιωμένα ζευγάρια να περπατούν χέρι-χέρι, ο κύκλος της ζωής. Άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο κι όλες τις φυλές να συνυπάρχουν, να χαμογελούν, να τραγουδούν παρέα. Κανένα εμπόδιο η διαφορετικότητα, καμία διάκριση, ένα μεγάλο πολυπολιτισμικό πάρτι.Θα σεργιανίσεις στους πάγκους και τα τουριστικά μαγαζάκια, ρούχα, παπούτσια αξεσουάρ, μπουτίκ ομάδων, όλα θα τα βρεις εκεί γύρω. Στα παλαιοπωλεία στα στενά θα πετύχεις από σπάνιες εκδόσεις ως γραφομηχανές κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς,Κι αν πεινάσεις; Θα σε οδηγήσει η μυρωδιά. Λιχουδιές είτε κλασικές, είτε που είτε δεν είχες γευτεί ξανά, είτε έψαχνες καιρό κι έπαιζες σπαζοκεφαλιά στα δρομάκια μέχρι να τις βρεις. Αλμυρά, γλυκά, καφέδες, χυμοί κι εκείνες οι ταράτσες που σε περιμένουν για να χορτάσουν και τα μάτια σου πέρα απ’ το στομάχι σου.Παντού γύρω σου υπάρχει ομορφιά, αρκεί να ‘χεις τα μάτια σου ανοιχτά για να την δεις και να την νιώσεις. Καραδοκεί παντού, σε στενά, σε μελωδίες, σε ανθρώπους και κυρίως υπάρχει μέσα μας. 🫠♥️

[kaliarda]

Ξέρει κανείς που ακριβώς ήταν η έδρα του ΑΚΟΕ; ξέρω το όνομα του δρόμου αλλά όχι σε ποια περιοχή βρισκόταν. Στο χαρτί μου έβγαλε πολλές επιλογές με την ονομασία του δρόμου. Ιδκ.. νιώθω ότι για εμένα είναι από τα πιο σημαντικά σημεία στην Αθήνα ( δε ξέρω βέβαια σε τι κατάσταση είναι πλέον και πως χρησιμοποιείται ο χώρος) και πολύ θα ήθελα να ξέρω που ήταν το ΑΚΟΕ..

Ζαλόγγου 6Α!!!!

Είχα περάσει από εκεί με τον ιστορικό περίπατο που είχε διοργανώσει το Queer Athens πέρσι, αλλά δεν είχα συγκρατήσει τη διεύθυνση - τη βρήκα σε ένα άρθρο της Lifo για αυτόν τον περίπατο. (Παρεπιπτόντως θυμήθηκα ότι είχαν πει πως τα κείμενα που διαβάστηκαν κατά τη διάρκεια του περιπάτου θα δημοσιευτούν ονλάιν, αλλά δεν τα βρίσκω στο σάιτ τους.. Έχει κανένα σας κάποια πληροφορία;)

Επίσης άνον, αν δεν το έχεις διαβάσει ήδη μπορεί να σε ενδιαφέρει το βιβλίο του Λουκά Θεοδωρακόπουλου, Αμφί και Απελευθέρωση. Υπάρχει και στη βιβλιοθήκη του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου. <3

[justforbooks]

Η χειμαρρώδης εξομολόγηση ενός απρόθυμου φονταμενταλιστή

Ο Μοχσίν Χαμίντ έγραψε με νηφαλιότητα για κάτι που γνωρίζει πολύ καλά. Γι' αυτό το βιβλίο του βρέθηκε στη βραχεία λίστα Booker, μοσχοπουλήθηκε και μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.

«Ανοιξα την τηλεόραση και είδα κάτι που αρχικά νόμισα πως ήταν κινηματογραφικό φιλμ. Μα, καθώς το παρακολουθούσα, αντιλήφθηκα ότι δεν επρόκειτο για ταινία αλλά για ειδήσεις. Είχα καρφώσει τα μάτια μου στην οθόνη βλέποντας να καταρρέουν, πρώτα ο ένας, μετά ο άλλος, οι δίδυμοι πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης.

Και τότε χαμογέλασα. Ναι, όσο ποταπό κι αν ακούγεται, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να νιώσω ξεχωριστή ευχαρίστηση (…). Εκείνη τη στιγμή, δεν σκεφτόμουν τα θύματα της επίθεσης – συγκινούμαι πολύ όταν πεθαίνει ο ήρωας μιας τηλεοπτικής σειράς, με τον οποίο έχω συνδεθεί. Όχι, με είχε απορροφήσει ο συμβολισμός του πράγματος, το γεγονός ότι κάποιος κατάφερε ένα τόσο εμφανές, ολέθριο χτύπημα στην Αμερική».

Η παραπάνω, διόλου πολιτικά ορθή δήλωση δεν γίνεται από έναν ορκισμένο εχθρό των ΗΠΑ, κάθε άλλο. Γίνεται από έναν νεαρό πακιστανικής καταγωγής, πρώην υπότροφο του Πρίνστον και στη συνέχεια παχυλά αμειβόμενο στέλεχος μεγάλης αμερικανικής εταιρείας.

Και αποτελεί μέρος της χειμαρρώδους εξομολόγησής του που απλώνεται στον «Απρόθυμο φονταμενταλιστή» του Μοχσίν Χαμίντ (μτφρ. Π. Ισμυρίδου, Πάπυρος, 2008), ένα μυθιστόρημα, το δεύτερο στη σειρά, του επίσης πακιστανικής καταγωγής συγγραφέα, που βρέθηκε το 2007 στη βραχεία λίστα των υποψηφίων για Booker, μοσχοπουλήθηκε και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από την Ινδή κινηματογραφίστρια Μίνα Ναΐρ.

Γραμμένο σε μορφή μονολόγου, το μυθιστόρημα του Χαμίντ δίνει φωνή σ’ έναν σύγχρονο «γενίτσαρο» ονόματι Τσανγκέζ, έναν συνεπέστατο υπηρέτη μέχρι πρότινος της αμερικανικής αυτοκρατορίας, που από την 11η Σεπτεμβρίου κι έπειτα παύει να νιώθει άνετα στη χώρα που λογάριαζε για δεύτερη πατρίδα του.

Κι αυτό ακριβώς αφηγείται ο γενειοφό��ος πλέον ήρωας στον μυστηριώδη και ενδεχομένως οπλοφορούντα Αμερικανό που κάθεται πλάι του σ’ ένα καφενείο της Λαχώρης και ακούει την ιστορία της ζωής του χωρίς να τον διακόψει ούτε στιγμή: με τι προσδοκίες είχε φύγει από το Πακιστάν και πόσο μπερδεμένος επέστρεψε ξανά στη γενέτειρά του, εγκαταλείποντας μια καριέρα που θα ζήλευαν πολλοί και αποχαιρετώντας την αλά Γκουίνεθ Πάλτροου και ψυχικά ταλαιπωρημένη κοπέλα που είχε κλέψει την καρδιά του.

Γόνος μιας καλοστεκούμενης οικογένειας της Λαχώρης, με παππού δικηγόρο και πατέρα αγγλοσπουδαγμένο, ο Τσανγκέζ, που δεν έγινε ποτέ «Αμερικανός» αλλά έγινε αμέσως «Νεοϋορκέζος», τ’ ομολογεί: η τεράστια ανισότητα μεταξύ των ΗΠΑ και του εξαρτώμενου από την ξένη βοήθεια Πακιστάν, η έλλειψη ευγένειας των συμφοιτητών του, που συμπεριφέρονταν σαν ν’ ανήκουν στην παγκόσμια κυρίαρχη τάξη, το ανελέητο κυνήγι της «μέγιστης απόδοσης» από την εργοδότρια εταιρεία του και η συγκαλυμμένη συγκαταβατικότητα ορισμένων απέναντί του, όλα αυτά τον πίκραιναν εξαρχής, αλλά όχι σε σημείο ν’ ακυρώσουν το «αμερικανικό όνειρό» του.

Βλέποντας, όμως, την υπερδύναμη να παραδίνεται στην «επικίνδυνη νοσταλγία» των πολεμικών ιαχών, να εισβάλλει στο Αφγανιστάν και, παραμονές μιας ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, να τηρεί και απ’ τις δύο ίσες αποστάσεις, ο Τσανγκέζ αρχίζει να σπάει.

«Μου φάνηκε σκέτη ειρωνεία» λέει, ανακαλώντας τις σκέψεις που έκανε αναχωρώντας από τη Λαχώρη έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη στους δικούς του εκείνες τις ταραγμένες μέρες: «Όταν επίκειται πόλεμος, υποτίθεται ότι φροντίζεις να απομακρυνθούν τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, αλλά στη δική μας περίπτωση έφευγαν οι ακμαιότεροι και τα πιο λαμπρά μυαλά, αυτοί που σε παλαιότερες εποχές υποτίθεται ότι θα ήταν οι πρώτοι που θα έμεναν. Σιχάθηκα τον εαυτό μου…». Εφεξής του είναι αδύνατο ν’ αφοσιωθεί με αυταπάρνηση στη δουλειά του. Οι  «παρωπίδες» του έχουν κάνει φτερά. Και πριν καν γίνει και ο ίδιος στόχος της αντιτρομοκρατικής υστερίας που συνεπαίρνει τις ΗΠΑ, αποχωρεί, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του.

Τι απέγινε ο Τσανγκέζ; Και σε ποιον απευθύνεται τελικά; «Μη φαντάζεστε πως όλοι εμείς οι Πακιστανοί είμαστε δυνάμει τρομοκράτες, όπως κι εμείς αντίστοιχα δεν πρέπει να θεωρούμε όλους τους Αμερικανούς μυστικούς πράκτορες και φονιάδες», λέει στον βουβό συνομιλητή του προς το τέλος του βιβλίου. Κι όμως, όλα είναι πιθανά. Γιατί, εν τω μεταξύ, ο θυμός του έχει θεριέψει, ενώ μαίνεται και ο πόλεμος στο Ιράκ. Ο Μοχσίν Χαμίντ, ωστόσο, αρνείται να το ξεκαθαρίσει.

Γεννημένος το 1971 στη Λαχώρη, με σπουδές νομικών στο Πρίνστον και το Χάρβαρντ, με πακιστανική και βρετανική υπηκοότητα και δημοσιογραφική θητεία σε έντυπα όπως η «Guardian» και οι «New York Times», ο συγγραφέας του «Απρόθυμου φονταμενταλιστή» ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ν’ ακροβατείς μεταξύ δύο ταυτοτήτων. Αυτό ήθελε να δείξει. Και το έκανε με δεξιοτεχνία, ειλικρίνεια και νηφαλιότητα, θυμίζοντάς μας ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος από την εικόνα που δίνουν τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[baby-mag]

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports ρίχνει φως στις μακροπρόθεσμες νευρολογικές συνέπειες του COVID-19.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που είχαν ανοσμία (απώλεια της όσφρησης) κατά τη διάρκεια του COVID-19 παρουσίασαν μεταβολές στη λειτουργικότητα του εγκεφάλου, καθώς και στη σωματική δομή κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Η μελέτη αυτή είναι από τις πρώτες που συνδέουν την απώλεια της όσφρησης που σχετίζεται με το COVID-19 με σημαντικές αλλαγές στον εγκέφαλο.

Η COVID-19, που προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2, είναι γνωστή κυρίως για τις επιπτώσεις της στο αναπνευστικό σύστημα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, πολλοί ασθενείς, ακόμη και εκείνοι με ήπιες περιπτώσεις, ανέφεραν γνωστικά προβλήματα, όπως προβλήματα μνήμης, σύγχυση και δυσκολίες συγκέντρωσης, γεγονός που προκάλεσε ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις του ιού στον εγκέφαλο. Νευρολογικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, εγκεφαλική ομίχλη και απώλεια όσφρησης αναδείχθηκαν ως κοινά προβλήματα για τους επιζώντες του COVID-19.

Η ανοσμία, η απώλεια της όσφρησης, έγινε ένα από τα πρώτα και πιο αναγνωρίσιμα συμπτώματα του COVID-19, που συχνά εμφανιζόταν ξαφνικά. Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς ανέκτησαν την αίσθηση της όσφρησης μετά από μερικές εβδομάδες, ορισμένοι παρουσίασαν μακροχρόνιες οσφρητικές δυσλειτουργίες. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν επίσης ότι η απώλεια της όσφρησης θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ευρύτερη νευρολογική εμφάνιση σε ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον. Λαμβάνοντας υπόψη την κοινοτυπία της ανοσμίας στο COVID-19 και τις πιθανές επιπτώσεις της στην υγεία του εγκεφάλου, οι ερευνητές επιδίωξαν να διερευνήσουν αν η απώλεια της όσφρησης κατά τη διάρκεια του COVID-19 σχετίζεται με μετρήσιμες εγκεφαλικές αλλαγές στους ασθενείς που αναρρώνουν.

«Το εργαστήριό μας μελετά τους νευροβιολογικούς μηχανισμούς που διέπουν την πολύπλοκη κοινωνική συμπεριφορά και τη λήψη αποφάσεων. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν μεγάλη πρόκληση να σταματήσουμε τις πειραματικές μας δραστηριότητες λόγω των υγειονομικών περιορισμών», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Πάμπλο Μπιλέκε του Κέντρου Έρευνας της Κοινωνικής Πολυπλοκότητας στο Πανεπιστήμιο Ανάπτυξης της Χιλής.

«Σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένων των πρώτων αναφορών νευρολογικών συμπτωμάτων σε ασθενείς που προσβλήθηκαν από το COVID-19, θελήσαμε να συμβάλουμε από τη μοναδική μας οπτική γωνία στην κατανόηση της πιθανής βλάβης που προκαλεί η λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό μας οδήγησε στην έναρξη αυτής της μελέτης, στην οποία αξιολογήσαμε ασθενείς που ανάρρωσαν από το COVID-19 χρησιμοποιώντας δομική και λειτουργική μαγνητική τομογραφία, ενώ εκτελούσαν εργασίες λήψης αποφάσεων και γνωστικού ελέγχου, καθώς και παρακολουθώντας την εξέλιξή τους με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα».

Για τη διερεύνηση αυτών των πιθανών εγκεφαλικών αλλαγών, η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε 100 ενήλικες στο Σαντιάγο της Χιλής, οι οποίοι είχαν αναρρώσει από αναπνευστικές λοιμώξεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2020 και Μαΐου 2023. Το τελικό δείγμα περιελάμβανε 73 συμμετέχοντες που είχαν επιβεβαιωμένα κρούσματα COVID-19 (οι υπόλοιποι συμμετέχοντες είχαν αναπνευστικές λοιμώξεις που προκλήθηκαν από άλλους παράγοντες, όπως επιβεβαιώθηκε από πολλαπλές αρνητικές δοκιμές PCR). Η ομάδα χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό εξετάσεων και εγκεφαλικών σαρώσεων σε δύο συνεδρίες για να αξιολογήσει τη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου αυτών των συμμετεχόντων.

�� ηλικία των συμμετεχόντων κυμαινόταν από 19 έως 65 ετών και κανένας δεν είχε σοβαρή επίπτωση του COVID-19 που να απαιτεί αναπνευστήρα ή εντατική φροντίδα. Η μελέτη απέκλεισε ειδικά ο��οιονδήποτε με νευροψυχιατρικές διαταραχές ή σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις, διασφαλίζοντας ότι οι παρατηρούμενες επιδράσεις θα μπορούσαν να συνδεθούν με τη λοίμωξή τους και όχι με προηγούμενες καταστάσεις.

Σε τεστ συμπεριφοράς, οι συμμετέχοντες με ιστορικό ανοσμίας εμφάνισαν πιο παρορμητική λήψη αποφάσεων σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχασαν την αίσθηση της όσφρησης. Τα άτομα αυτά είχαν την τάση να αλλάζουν τις επιλογές τους ταχύτερα μετά τη λήψη αρνητικής ανατροφοδότησης, ιδίως σε εργασίες που απαιτούσαν να μάθουν και να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες πιθανότητες επιβράβευσης. Ενώ αυτή η παρορμητικότητα οδήγησε σε υψηλότερα οφέλη σε καθήκοντα λήψης αποφάσεων που περιλάμβαναν ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες, ανέδειξε επίσης μια μεταβολή στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται τις επιβραβεύσεις και τους κινδύνους.

Λειτουργικά, οι ασθενείς με ιστορικό ανοσμίας εμφάνισαν μειωμένη εγκεφαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των εργασιών λήψης αποφάσεων σε περιοχές που σχετίζονται με την αξιολόγηση των επιλογών, συμπεριλαμβανομένου του πλευρικού προμετωπιαίου φλοιού και των κροταφοβρεγματικών περιοχών.

Όσον αφορά τη δομική πλευρά, οι εγκεφαλικές τομογραφίες έδειξαν αραίωση σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου σε συμμετέχοντες με ιστορικό ανοσμίας. Πιο συγκεκριμένα, οι αλλαγές αυτές παρατηρήθηκαν στις παρειακές περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών και τη διαχείριση της χωρικής επίγνωσης. Η αραίωση σε αυτές τις περιοχές θα μπορούσε να υποδηλώνει μακροπρόθεσμες δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο που προκλήθηκαν από τον ιό σε άτομα που βίωσαν απώλεια της όσφρησης.

Επιπλέον, οι συμμετέχοντες αυτοί παρουσίασαν μειωμένη συνοχή της λευκής ουσίας, ιδίως στις οδούς της λευκής ουσίας που συνδέουν σημαντικές περιοχές του εγκεφάλου. Η λευκή ουσία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του εγκεφάλου και οι διαταραχές σε αυτές τις συνδέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια σειρά γνωστικών διαταραχών.

«Στο σημερινό πλαίσιο, όπου γνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει προσβληθεί κάποια στιγμή από το COVID-19, είναι ζωτικής σημασίας να εντοπιστούν οι παράγοντες που μπορεί να κάνουν ορισμένα άτομα πιο ευάλωτα στην ανάπτυξη εγκεφαλικών αλλοιώσεων μετά τη μόλυνση», δήλωσε ο Μπιλέκε στο περιοδικό PsyPost. «Η μελέτη μας διαπίστωσε ότι τα άτομα που έχασαν την αίσθηση της όσφρησης κατά τη διάρκεια της οξείας λοίμωξης παρουσίασαν ανιχνεύσιμες αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου και εμφάνισαν ένα ιδιαίτερο μοτίβο σε εργασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν τη μάθηση».

«Συγκεκριμένα, έπαιρναν πιο παρορμητικές αποφάσεις όταν άλλαζε το περιβαλλοντικό πλαίσιο. Αν και αυτό μπορεί να μην έχει απαραίτητα μακροπρόθεσμες συνέπειες, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρώιμος δείκτης για την παρακολούθηση των ατόμων που βίωσαν την απώλεια της όσφρησης, βοηθώντας να προσδιοριστεί εάν είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών αλλοιώσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν υπάρχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτης και γενετική προδιάθεση, οι οποίοι συνδέονται με την ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών ασθενειών».

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι αλλαγές στον εγκέφαλο ήταν λιγότερο έντονες σε ασθενείς με πιο σοβαρά αναπνευστικά συμπτώματα, όπως εκείνοι που απαιτούσαν νοσηλεία, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ανοσμία μπορεί να είναι πιο αξιόπιστος δείκτης νευρολογικής συμμετοχής από ό,τι η σοβαρότητα των αναπνευστικών συμπτωμάτων.

«Αυτό που μας εξέπληξε περισσότερο ήταν το πόσο συνεπή ήταν τα ευρήματα σε ασθενείς με ανοσμία σε σύγκριση με άλλους ασθενείς, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα των αναπνευστικών συμπτωμάτων τους», δήλωσε ο Μπιλέκε. «Τα άτομα αυτά παρουσίαζαν ανιχνεύσιμες μεταβολές σε επίπεδο συμπεριφοράς και στη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου, επηρεάζοντας τη λευκή και τη φαιά ουσία».

Αν και η μελέτη παρέχει πολύτιμες πληροφορίες, έχει περιορισμούς. Πρώτον, βασίστηκε σε αυτοαναφερόμενα συμπτώματα ανοσμίας και χρησιμοποίησε το τεστ KOR, ένα επικυρωμένο εργαλείο διαλογής για οσφρητικά ελλείμματα που σχετίζονται με την COVID-19, για να επιβεβαιώσει την παρουσία οσφρητικής δυσλειτουργίας. Πιο αντικειμενικές και ολοκληρωμένες κλινικές αξιολογήσεις θα παρείχαν ισχυρότερα στοιχεία.

Επιπλέον, από τη μελέτη απουσίαζαν βασικές εγκεφαλικές σαρώσεις από την περίοδο πριν οι συμμετέχοντες προσβληθούν από το COVID-19. Αυτό καθιστά «δύσκολη τη διαπίστωση μιας άμεσης αιτιώδους σχέσης μεταξύ της λοίμωξης και των ευρημάτων μας», εξήγησε ο Μπιλέκε. «Ωστόσο, όταν λαμβάνεται υπόψη μαζί με τον τρέχοντα όγκο στοιχείων από άλλες μελέτες που χρησιμοποίησαν βάσεις δεδομένων ή παρακολούθησαν άτομα για διαφορετικούς λόγους, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο ιός προκαλεί πράγματι μεταβολές σε νευρικό επίπεδο».

«Έτσι, οι συσχετίσεις που βρήκαμε μπορούν να θεωρηθούν στην υπάρχουσα βιβλιογραφία ως πιθανή απόδειξη αιτιώδους σχέσης μεταξύ του ιού και των παρατηρούμενων επιδράσεων. Ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο ο ιός προκαλεί αυτές τις βλάβες στο επίπεδο του εγκεφάλου βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση».

Στο μέλλον, οι ερευνητές σκοπεύουν να παρακολουθήσουν τους συμμετέχοντες με την πάροδο του χρόνου για να δουν αν οι παρατηρούμενες αλλαγές στον εγκέφαλο επιμένουν ή αν επηρεάζουν την καθημερινή ζωή. Στόχος τους είναι επίσης να διερευνήσουν πιθανές θεραπείες, όπως τεχνικές διέγερσης του εγκεφάλου, για να βοηθήσουν όσους αντιμετωπίζουν παρατεταμένες γνωστικές και νευρολογικές επιπτώσεις μετά τη μελέτη COVID-19.

«Στόχος μας είναι να εντοπίσουμε τα ταλαντωτικά μοτίβα που σχετίζονται με αυτές τις μεταβολές, γεγονός που αποτελεί το επίκεντρο των εν εξελίξει μελετών μας για το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG)», δήλωσε ο Μπιλέκε. «Τα δεδομένα αναλύονται επί του παρόντος. Εντοπίζοντας αυτά τα τροποποιημένα μοτίβα ταλάντωσης, ελπίζουμε να αναπτύξουμε θεραπείες εγκεφαλικής διέγερσης που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων, όπως η διακρανιακή ηλεκτρική ή μαγνητική διέγερση».

«Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους συμμετέχοντες που προσήλθαν εθελοντικά στη μελέτη για όλες τις συνεδρίες τους και σε όλους τους ερευνητές που εργάστηκαν ακούραστα, ιδίως κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων περιόδων του πανδημικού αποκλεισμού», πρόσθεσε ο Μπιλέκε.

Η μελέτη με τίτλο «Ασθενείς που αναρρώνουν από COVID-19 και παρουσίασαν ανοσμία κατά τη διάρκεια του οξέος επεισοδίου τους έχουν συμπεριφορικές, λειτουργικές και δομικές εγκεφαλικές μεταβολές» συντάχθηκε από τους Leonie Kausel, Alejandra Figueroa-Vargas, Francisco Zamorano, Ximena Stecher, Mauricio Aspé-Sánchez, Patricio Carvajal-Paredes, Victor Márquez-Rodríguez, María Paz Martínez-Molina, Claudio Román, Patricio Soto-Fernández, Gabriela Valdebenito-Oyarzo, Carla Manterola, Reinaldo Uribe-San-Martín, Claudio Silva, Rodrigo Henríquez-Ch, Francisco Aboitiz, Rafael Polania, Pamela Guevara, Paula Muñoz-Venturelli, Patricia Soto-Icaza και Pablo Billeke.

από τον Έρικ Γ. Ντόλαν Σεπτέμβριος 25, 2024 – psypost.org

[eptileeikala]

Παγκόσμια ημέρα ζώων , χρόνια πολλά μικρέ μου φίλε , εσυ που με άκουσες να γελάω ,να τραγουδάω ,να κλαίω ,να προβληματίζομαι μέσα σε μια στοά είτε σε κάποιο κρασαδικο του κέντρου,εκεί μέσα στη νύχτα που δεν κυκλοφορούσε κανένας έκανες την εμφάνιση σου πάντα καθισμένος δίπλα μου και κουνώντας την ουρά σου ,με λίγα χάδια , θα σε αγαπώ για πάντα αλητοσκυλο ❤️🖤

Υγ. Χαρούλης :)<3

[epestrefe]

Η αύρα του σοκαριστικού, διεγερτικού μουσικοχορευτικού θεάματος που ξεκίνησε από το Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα, χτύπησε την Αθήνα σχεδόν στις αρχές του Α Παγκοσμίου Πολέμου και βρήκε πολλούς υποστηρικτές. Ονομαζόταν Χαραυγή, ενώ η ανακοίνωση της λειτουργίας του – σύμφωνα με τον Ελευθέριο Γ. Σκιαδά– έγραφε ότι βρίσκεται στο:«άνω διαμέρισμα του "Πανελληνίου", όπου δύναται ο καθένας να εισέρχεται, να πίνη τον καφέ του ή την μπύρα του, να ακούη την μουσικήν του, να χορεύη, να ευθυμή, να περνά μία ώρα ευχάριστη πληρώνων δι' όλα αυτά μόνον δύο δραχμάς. Η μεγάλη αίθουσα, όπου θα υπάρχη ορχήστρα, θα χρησιμεύη δια χορόν, θα είνε δε η πρώτη φορά καθ' ην οι Αθηναίοι θα χορεύσουν επάνω εις τάπητας, προκειμένου περί κέντρου τό οποίον θα είνε δια πάντας και δια πάντα τα βαλάντια.»

Ιδιαιτέρως γαργαλιστική, αλλά και επίσημη ήταν και η ανακοίνωση για τα θεάματα που θα προσέφερε: «Εις τον χορόν θα συμμετέχουν είκοσι Γαλλίδες. Εκείνο όμως που πρέπει να τονισθή ιδιαιτέρως, είνε ότι δεν πρόκειται περί καφωδείου, αλλά περί τελείου ευρωπαϊκού καμπαρέ πολυτελούς, πλέοντος εις το φως, χαρίζοντος την χαράν και την ευθυμίαν, περί κέντρου δηλαδή το οποίον εις όλα τα ευρωπαϊκά μέρη συγκεντρώνει όλην την νυκτερινήν ζωήν καί όλην την νυκτερινήν κίνησιν». Δύο μήνες αργότερα στο καμπαρέ προστέθηκε «μία μικρά σκηνή» ενώ το 1916 λειτουργεί με ιδιοκτήτρια την «Κυρία Βαλρόζ» και «τήν θαυμασίαν χορεύτριαν Ζουρνά, την Παρισινήν αοιδόν Μαγκή Λαμπραντόρ, τον γνωστόν κωμικόν Βιλλάρ και με τας ηθοποιούς ποικιλιών Δδας Λόλαν Νταλτή, Άνναν Ντελίλ, Αντρέ Βίλλιαμ, Μαγκή Γκαβρός και Γκαμπή Νεστρέ».

Πηγή: iefimerida.gr

[chterzidislaw]

Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση,ακύρωσε τις ποινές και όρισε νέα δικάσιμο για να εκδικαστεί ξανά η ουσία της υπόθεσης!

Κρατούμενος  δεν  μετήχθη στο Δικαστήριο και  καταδικάστηκε σε  κάθειρξη 8 ετών  και  χρηματική ποινή  2.000 €  χωρίς να παρασταθεί…

… Κατόπιν, αναλάβαμε την υπεράσπισή του, ασκήθηκε  αίτηση ακύρωσης διαδικασίας, την οποία υποστηρίξαμε  στο Μονομελές Εφετείο  Κακουργημάτων  Θεσσαλονίκης.

Το Δικαστήριο:

✅ έκανε δεκτή την αίτηση

✅ ακύρωσε τις ποινές και

✅ όρισε νέα δικάσιμο για να εκδικαστεί ξανά η ουσία της υπόθεσης.

📞 Αντιμετωπίζετε και εσείς ποινικές κατηγορίες..; Καλέστε μας στο 6977424779 , μπορούμε να σας βοηθήσουμε!

💼 Εμπιστευτείτε το δικηγορικό μας γραφείο για τις υποθέσεις σας σχετικά με Ναρκωτικά και Ποινικό Δίκαιο.Ο δικηγόρος Χρήστος Μ. Τερζίδης, διδάκτωρ Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο αντικείμενο των ναρκωτικών και μέλος της ομάδας δικηγόρων του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων  (ΚΕΘΕΑ), διαθέτει πολυετή εμπειρία και εξειδικεύεται σε υποθέσεις που αφορούν όλο το φάσμα του Ποινικού Δικαίου.

[fromgreecetoanarchy]

Λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, σαν αυτές τις στιγμές ακριβώς, 10 χρόνια πριν, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, αντιμέτωπος με συμμορία νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιλέγει να πέσει μαχόμενος.

ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

(Κείμενο τη συλλογικότητας "Χορός της Καρμανιόλας", το οποίο ειχε δημοσιευθεί και μοιραστεί 1 χρόνο ακριβώς μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και παραμένει επίκαιρο)

Η δολοφονία όμως του Π. Φύσσα δεν συντελέστηκε από έναν 'θύτη'. Το μαχαίρι του φασίστα δεν ήταν το μοναδικό. Τα χέρια των οπλισμένων νεοναζί ήταν και είναι πολλά. Δίπλα στα πιστόλια και τις σφαίρες των μπάτσων, σφιχτά εναγκαλισμένα στον εντολέα τους, το κράτος και το κεφάλαιο.

Την τελευταία πενταετία, οι φασιστικές/ρατσιστικές επιθέσεις εκτινάχθηκαν σε άμεση συνεργασία ή ανοχή της αστυνομίας. Τα περιστατικά φασιστικής βίας και διάχυσης του ρατσιστικού μίσους αμέτρητα, από τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, τα μαχαιρώματα, τους ξυλοδαρμούς μεταναστών στον δρόμο ή ακόμη και μέσα στα σπίτια τους στον Αγ. Παντελεήμονα, την Αττική, τη Νίκαια, τον Ρέντη, την ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, από τα ρατσιστικά πογκρόμ στην Ομόνοια, τις επιθέσεις σε τρανς και ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη, τον Κεραμεικό, τις επιθέσεις σε καταλήψεις και στέκια, τη ματαίωση με βία και απειλές καλλιτεχνικών παραστάσεων με “αμαρτωλό” περιεχόμενο (“Χυτήριο”) . Όλες οι επιθέσεις με κίνητρα σαφή και γνωστά, με τους αυτουργούς να νιώθουν την άνεση δράσης, τη δύναμη και την ασυλία, που τους παρέχει το κράτος-προστάτης τους.

Ο ρόλος των φασιστικών ταγμάτων εφόδου δεν αναδείχθηκε στο κενό. Δεν ήταν η κρίση που διόγκωσε μονοσήμαντα και ντετερμινιστικά τον φασιστικό κίνδυνο, όπως παρουσιάζεται από κύκλους της αστικής διανόησης, ξεπλένοντας με αυτόν τον τρόπο συγκεκριμένες πολιτικές διακυβέρνησης, και κυρίως, αποκρύπτοντας την κρατική οργάνωση του ρατσισμού.

Το λάβαρο του κοινωνικού εκφασισμού έχουν σηκώσει πρώτοι οι πολιτικοί διαχειριστές των κυβερνητικών κομμάτων με τις κορώνες και τις κραυγές για την “ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες”, που πρέπει να επιτύχει το κράτος. Με τις επιχειρήσεις σκούπα και τον Ξένιο-Δία στο κέντρο της Αθήνας και όλη την Ελλάδα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τη διαρκή ομηρία των προσωρινών αδειών, τις δολοφονίες προσφύγων στο Αιγαίο και τα χερσαία σύνορα. Με τα πογκρόμ κατά των τοξικοεξαρτημένων, με τη β��ρβαρη και χυδαία μετατροπή οροθετικών γυναικών σε “υγειονομικές βόμβες” και την περιφορά των εξουθενωμένων σωμάτων/προσώπων τους από κανάλι σε κανάλι ως τρόπαια της προεκλογικής εκστρατείας Λοβέρδου.

Και επειδή ο αγώνας ενάντια στη λήθη συνεχίζει να αποτελεί αγώνα ενάντια στην εξουσία, δεν ξεχνάμε πώς εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού στον Αγ. Παντελεήμονα-λίγο διάστημα μόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη- ως ξεκάθαρη κυριαρχική επιλογή. Πώς επιχειρήθηκε από κράτος και φασιστές η δημιουργία μιας “καθαρής εθνικής ζώνης”, ένα νέο άπαρτχαϊντ, ως πρότυπο οργάνωσης των γειτονιών στις μητροπόλεις. Πώς στήθηκε το τείχος προστασίας των ακροδεξιών φυλάκων από την αστυνομία απέναντι στους αντιφασίστες, που επιχειρούσαν με όλα τα μέσα να τους διεμβολίσουν. Πώς οι πολιτικοί προϊστάμενοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης από τον Μαρκογιαννάκη μέχρι τον Χρυσοχοϊδη είχαν ομοτράπεζους στις συνομιλίες τους για την “εγκληματικότητα και τα προβλήματα του κέντρου” τη φασιστοεπιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, αποτελούμενη από “εξαίρετα” μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι τελευταίες συνομιλίες του συμβούλου του πρωθυπουργού Μπαλτακου εντός Βουλής με τον χρυσαυγίτη Κασιδιάρη ήταν μόνο μια βιντεοσκοπημένη απόδειξη για την ευθεία συνεργασία κράτους και παρακρατικών.

Η κρατική αυτή επιλογή έγινε ακόμη πιο σαφής τα αμέσως επόμενα χρόνια και ειδικά από τη στιγμή εφαρμογής της βιαιότερης οικονομικής αναπροσαρμογής και αναδιάρθρωσης, που συνιστούν τα μνημόνια. Η διαχείριση της κρίσης και των συνεπειών αυτής απαιτούσε και απαιτεί μέσα και εργαλεία για τη διάσωση της εθνικής/κοινωνικής συνοχής, για την αποκατάσταση των διαρρηχθείσας κοινωνικής συναίνεσης με φόντο τη λυσσαλέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εργατική τάξη και την κοινωνία. Όσο σκληρότερη είναι η επίθεση, τόσο εντονότερη η προβολή και ανάδειξη του “εσωτερικού κινδύνου”, του “εχθρού”, του “ξένου” και “διαφορετικού”, που απειλεί την εθνική ενότητα, διαταράσσει την κυρίαρχη κανονικότητα, απειλεί το σώμα των “υγιών ελλήνων”. Εκείνων, τους οποίους, σύμφωνα με τη δήλωση Σαμαρά, “θα βρουν μπροστά τους όσοι προωθούν την ακρότητα”. Δήλωση που με περισσή υποκρισία εκστομίστηκε λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα και τις συλλήψεις των μελών της ΧΑ, όμως δεν εκστομίστηκε τυχαία. Η διατύπωση αυτή, με φαινομενικά αντιρατσιστικό πρόσημο, επιχείρησε να απενοχοποιήσει την κρατική διαχείριση του ρατσισμού, να τη δικαιώσει σε αντιδιαστο��ή με τη ναζιστική φρενίτιδα ενισχύοντας παράλληλα τη «θεωρία των δύο άκρων», να αγιοποιήσει την κατασκευή των “υγιών ελλήνων”, των μόνων που “χωρούν” στη νέα καπιταλιστική συνθήκη, στον νέο κύκλο καπιταλιστικής συσσώρευσης. Είναι αυτοί που αναγνωρίζουν τον μονόδρομο των μνημονίων, που βάζουν πλάτη με τις θυσίες τους για τη “σωτηρία της πατρίδας”, που δεν αντιδρούν στην ακραία υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης και της ζωής τους, που βρίσκουν στον “αδύναμο” τον εχθρό τους, δεν διαταράσσουν την κρατική λειτουργία και υπομένουν την καταπίεση, δεν αντιστέκονται, αλλά συναινούν. Εκείνοι των οποίων “ο βίος είναι αξιοβίωτος', σύμφωνα με τις επιταγές της κυριαρχίας.

Όμως, ο προσδιορισμός του “υγιούς έλληνα” προϋποθέτει τη διαρκή κατασκευή και το κυνήγι του αντίθετού του, του “μη υγιούς”, του “επικίνδυνου άλλου”. Για να εμπεδωθεί η κυριαρχία του πρώτου πρέπει να εξοντωθούν όσοι δεν υπακούν στις παραπάνω νόρμες και αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, υλική και πνευματική. Να περιθωριοποιηθούν όσοι αποκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση που συνθέτει το τρίπτυχο πατρίς/θρησκεία/οικογένεια, όσοι αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες και επιτίθενται στους φορείς της καταπίεσής τους.

Υπό το πρίσμα αυτό ερμηνεύονται η διαρκής βάναυση καταστολή των αντιστάσεων, οι διώξεις αγωνιστών και οι δικαστικές σκευωρίες, οι επιστρατεύσεις απεργών, η θέση σε κατασταλτική καραντίνα ολόκληρων περιοχών (Σκουριές), που αντιστέκονται στη λεηλασία του περιβάλλοντος και στην “ανάπτυξη” που στάζει αίμα. Έτσι ερμηνεύεται η θεσμοθέτηση φυλακών υψίστης ασφαλείας και η συρρίκνωση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, με τις στατιστικές της ΕΛ.ΑΣ που καταγράφουν ποσοτική μείωση των “εγκλημάτων” να μαρτυρά πασίδηλα και συνάμα προκλητικά τον στόχο της κυριαρχίας: τη διάχυση του φόβου, την τρομοκράτηση και εξόντωση των αντιστεκόμενων και τον προληπτικό εκφοβισμό όλων όσοι τολμήσουν να σκεφθούν αντιδράσουν στην καταπίεση, είτε ειρηνικά είτε βίαια, μέσω της επίδειξης της ειδικής θέσης που αντιστοιχεί στον καθένα, όταν περάσει το κατώφλι των φυλακών.

Είναι ακριβώς αυτή η διαδρομή που ενώνει την κρατική οργάνωση του ρατσισμού με τα φασιστικά τάγματα εφόδου. Είναι η προέκταση ενός κρατικού ρατσισμού που σε συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» νομιμοποιείται εκ νέου ως κανονικότητα, εντείνεται αποκτώντας ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, συνθέτοντας το στίγμα της κρατικής διαχείρισης της εξουσίας ως αμάλγαμα δημοκρατικής τάξης και φασιστικών πολιτικών. Είναι ακριβώς αυτή η ��πιλογή που κρατά διαρκώς το χέρι κάθε φασίστα οπλισμένο.

Η εμπιστοσύνη στον κρατικό αντιφασισμό είναι βουτιά σε λιμνάζοντα νερά.

Η δολοφονία του Π. Φύσσα, αποτέλεσε την αφετηρία για την καταστολή της Χρυσής Αυγής, αλλά και για μια γιγαντιαία επικοινωνιακή εκστρατεία αποδόμησης του ολοκληρωτικού στίγματος, με το κράτος να εμφανίζεται αντιφασιστικότερο...του βασιλέως. Η διαχείριση του αντιφασισμού αποτελεί μείζον ζήτημα για τη διακυβέρνηση, μιας και η επιλογή δίωξης της ΧΑ, μετά απο δεκαετίες πριμοδότησης και συνεργασίας, σηματοδότησε και την απόπειρα αποκατάστασης του δημοκρατικού προσωπείου της κυριαρχίας, που η πολιτική δολοφονία ενός “ νέου έλληνα” από τα ναζιστικά τάγματα έπληξε βάναυσα. Αίφνης, “αποκαλύφθηκαν” 32 υποθέσεις, που “φυλάσσονταν” χρόνια στα συρτάρια του Δένδια, τα ΜΜΕ άρχισαν να μιλούν για τάγματα εφόδου, για νεοναζί, για εγκληματικές ενέργειες των χρυσαυγιτών, να ανασύρουν υποθέσεις ρατσιστικών/φασιστικών επιθέσεων ακόμη και σε αντεξουσιαστικά στέκια, όπως στο Στέκι Αντίπνοια στα Πετράλωνα το 2008. Μόνο που δεν μπορούν να διαγράψουν την αντιφασιστική μνήμη. Ξανά τη μπάσταρδη αυτή μνήμη, που δεν ξεχνά τις δεκαετίες μιντιακών κραυγών-πλήρως ευθυγραμμισμένων με την κρατική πολιτική- για τα “μιάσματα”, τους “εγκληματίες”, τις “ορδές” των μεταναστών, το σουλατσάρισμα σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ των “αγανακτισμένων” χρυσαυγιτών κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα Σκορδέλη και Πιπίκιου. Δεν ξεχνά την φιλοτεχνημένη προβολή των ακροδεξιών συσσιτίων, τα στημένα ρεπορτάζ πριμοδότησης των χρυσαυγιτών, με τη γιαγιούλα, που πηγαίνει στο ΑΤΜ με την προστασία φουσκωτών της ΧΑ, τα αντίστοιχης σκοπιμότητας ρεπορτάζ για ανύπαρκτα περιστατικά, με γιατρούς στην Πάτρα να ξυλοφορτώνονται -και καλά- από χρυσαυγίτες γιατί ζήτησαν φακελάκι...Και το πιο εξοργιστικό, αλλά συνάμα τροχιοδεικτικό αυτής της μεταβολής, η ίδια φασιστοφυλλάδα, το “Πρώτο ΘΕΜΑ”, που δημοσίευσε και αναπαρήγαγε τα δυο παραπάνω ρεπορτάζ, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να δημοσιεύσει με κροκοδείλια δάκρυα για τα “θύματα του φασισμού” τη φωτογραφία του Παύλου Φύσσα στο οδόστρωμα τη στιγμή που ξεψυχά.

Η διαχείριση του «αντιφασισμού» από την πλευρά του κράτους ξεδιπλώθηκε δεδομένων και των ανατρεπτικών δυναμικών, που η συγκεκριμένη πολιτική δολοφονία πυροδότησε. Μπροστά στις εκτεταμένες συγκρούσεις που πραγματοποιήθηκαν την επομένη της δολοφονίας, τις αντιφασιστικές πορείες σε διάφορες γειτονιές και πόλεις της ελληνικής επικράτειας, τις επιθέσεις σε γραφεία της φασιστικής Χρυσής Αυγής και την πιθανότητα μιας γενικευμένης έκρηξης, η κρατική διαχείριση προχώρησε σε μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση ενσωμάτωσης και αφομοίωσης του αντιφασιστικού μένους διαφόρων κοινωνικών ομάδων.

Διαφόρων κοινωνικών ομάδων που στο πρόσωπο του Π. Φύσσα, (εργάτης, Έλληνας, αντιφασίστας, χιπ-χόπερ, κοκ) μπορούσαν να δουν τον εαυτό τους. Το ενδεχόμενο συγκρότησης αυτο-οργανωμένων, αντιφασιστικών συνελεύσεων, η ανάληψη μαχητικών πρωτοβουλιών, καθώς και η επανοικειοποίηση εξεγερτικών πρακτικών από ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, θα μπορούσε να αποτελέσει το σπέρμα μιας αμφισβήτησης της εθνικής ενότητας. Έπρεπε λοιπόν το αντιφασιστικό μένος να καναλιζαριστεί άμεσα, να αναπαυθεί άμεσα στη μεγάλη αγκάλη της Δημοκρατίας, του Νόμου και της Τάξης, χωρίς να επιζητά περισσότερα.

Η δίωξη της ΧΑ, μπορεί να συνιστά ένα ενδοσυστημικό ξεκαθάρισμα, μια επαναδιευθέτηση των ενδοκυριαρχικών συσχετισμών, ειδικά από τη στιγμή που το φασιστικό μόρφωμα είχε εμφανείς τάσεις αυτονομίας, όπως μεταφράστηκαν και στο “όριο” για την “εμφυλιακή δεξιά”, την καπηλεία από τους χρυσαυγίτες της πηγάδας του μελιγαλά και την εκδίωξη των νεοδημοκρατών από την τελετή μνήμης. Όμως, οι ακροδεξιοί ηλίθιοι, όσο χρήσιμοι ήταν και όσο αναλώσιμοι αποδεικνύονται, το ίδιο χρήσιμοι μπορεί να αποδειχτούν και στη συνέχεια, είτε ως “σοβαρότερη” ΧΑ -πολλαπλασιάζοντας τις υπηρεσίες τους προς το κεφάλαιο, ψηφίζοντας κι άλλες φοροελαφρύνσεις για τους εφοπλιστές, βάζοντας την υπογραφή τους κι σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις μετά από εκείνη στην πώληση της Αγροτικής Τράπεζας- είτε ως πιο υπάκουα (παρα)κρατικά όργανα, όταν οι καιροί το απαιτήσουν. Δεν περιμένουμε λοιπόν κανέναν κατ’ όνομα αντιρατσιστικό νόμο, κανένα δικαστήριο “να αποδώσει δικαιοσύνη”, καμία δημοκρατική διαχείριση να τιμωρήσει τους ενόχους, που η ίδια εξέθρεψε ως το μακρύ της χέρι.

Ο πόλεμος ενάντια στους φασίστες είναι συνεχής αγώνας, άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στον ολοκληρωτισμό, ενάντια στην εξάπλωση του κοινωνικού εκφασισμού και των φυσικών φορέων του, είτε είναι ξεφτιλισμένοι ψηφοφόροι της ΧΑ, είτε όχι. Είναι αγώνας ενάντια στο κράτος, τον φόβο και την καταπίεση.

Η φετινή επέτειος της δολοφονίας του Π. Φύσσα είναι ακριβώς η ενθύμηση της ανάγκης για την πάλη ενάντια στον φασισμό, είναι η ενθύμηση της ανάγκης για διαρκή αγώνα για να κάνουμε τις γειτονιές μάς κοινότητ��ς συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

Να αντισταθούμε στον ολοκληρωτισμό

[pollonegro666]

2023/08/02 En otra parte del centro encontramos a una niña haciendo pis. ¿Qué pasa en esta ciudad, que no tienen baños públicos? Después nos enteramos que recauda dinero para obras de caridad.

In another part of the center we found a girl peeing. What happens in this city, that they don't have public bathrooms? We later found out that she raises money for charity.

Google Translation into French: Dans une autre partie du centre, nous avons trouvé une fille en train de faire pipi. Que se passe-t-il dans cette ville, où il n'y a pas de toilettes publiques ? Nous avons découvert plus tard qu'il collectait des fonds pour des œuvres caritatives.

Google translation into Italian: In un'altra parte del centro abbiamo trovato una ragazza che faceva pipì. Cosa sta succedendo in questa città, dove non ci sono bagni pubblici? Più tardi abbiamo scoperto che stava raccogliendo fondi per beneficenza.

Google Translation into Portuguese: Em outra parte do centro encontramos uma menina fazendo xixi. O que está acontecendo nesta cidade, onde não há banheiros públicos? Mais tarde descobrimos que ele estava arrecadando dinheiro para caridade.

Google Translation into German: In einem anderen Teil des Zentrums fanden wir ein Mädchen beim Pinkeln. Was passiert in dieser Stadt, in der es keine öffentlichen Toiletten gibt? Später fanden wir heraus, dass er Geld für wohltätige Zwecke sammelte.

Google Translation into Albanisch: Në një pjesë tjetër të qendrës gjetëm një vajzë që urinonte. Çfarë po ndodh në këtë qytet ku nuk ka tualete publike? Më vonë zbuluam se ai po mblidhte para për bamirësi.

Google Translation into Armenian: Կենտրոնի մեկ այլ հատվածում հայտնաբերեցինք մի աղջկա, որը միզում էր։ Ի՞նչ է կատարվում այս քաղաքում, որտեղ հասարակական զուգարաններ չկան. Ավելի ուշ իմացանք, որ նա բարեգործության համար գումար էր հավաքում:

Google Translation into Bulgarian: В друга част на центъра намерихме момиче, което пикаеше. Какво се случва в този град, където няма обществени тоалетни? По-късно разбрахме, че е събирал пари за благотворителност.

Google Translation into Czech: V jiné části centra jsme našli čůrat dívku. Co se děje v tomto městě, kde nejsou veřejné záchody? Později jsme zjistili, že sháněl peníze na charitu.

Google Translation into Croatian: U drugom dijelu centra zatekli smo djevojčicu kako piški. Što se događa u ovom gradu u kojem nema javnih WC-a? Kasnije smo saznali da je skupljao novac u dobrotvorne svrhe.

Google Translation into Danish I en anden del af centret fandt vi en pige, der tissede. Hvad sker der i denne by, hvor der ikke er offentlige toiletter? Vi fandt senere ud af, at han samlede penge ind til velgørenhed.

Google Translation into Slovak: V inej časti centra sme našli cikajúce dievčatko. Čo sa deje v tomto meste, kde nie sú verejné toalety? Neskôr sme zistili, že zbieral peniaze na charitu.

Google Translation into Slovenian: V drugem delu centra smo našli dekle, ki se je polulalo. Kaj se dogaja v tem mestu, kjer ni javnih stranišč? Kasneje smo izvedeli, da je zbiral denar v dobrodelne namene.

Google Translation into Estonian: Teises keskuse osas leidsime tüdruku pissimas. Mis toimub selles linnas, kus pole avalikke tualette? Hiljem saime teada, et ta kogus raha heategevuseks.

Google Translation into Suomi: Keskustan toisesta osasta löysimme tytön pissailemassa. Mitä tässä kaupungissa, jossa ei ole yleisiä käymälöitä, tapahtuu? Myöhemmin saimme selville, että hän keräsi rahaa hyväntekeväisyyteen.

Google Translation into Georgian: ცენტრის სხვა ნაწილში დაგვხვდა გოგონა, რომელიც მოწნავდა. რა ხდება ამ ქალაქში, სადაც საზოგადოებრივი ტუალეტი არ არის? მოგვიანებით გავიგეთ, რომ ის ფულს ქველმოქმედებისთვის აგროვებდა.

Google Translation into Greek: Σε άλλο σημείο του κέντρου βρήκαμε μια κοπέλα να κατουράει. Τι συμβαίνει σε αυτή την πόλη που δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες; Αργότερα μάθαμε ότι μάζευε χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Google Translation into Hungarian: A központ másik részén találtunk egy lányt pisilni. Mi történik ebben a városban, ahol nincsenek nyilvános illemhelyek? Később megtudtuk, hogy jótékony célra gyűjtött pénzt.

Google Translation into Latvian: Citā centra daļā atradām meiteni urinējam. Kas notiek šajā pilsētā, kur nav publisko tualešu? Vēlāk mēs uzzinājām, ka viņš vāc naudu labdarībai.

Google Translation into Dutch: In een ander deel van het centrum troffen we een meisje aan dat aan het plassen was. Wat gebeurt er in deze stad waar geen openbare toiletten zijn? Later kwamen we erachter dat hij geld inzamelde voor een goed doel.

Google Translation into Norwegian: I en annen del av senteret fant vi en jente som tisser. Hva skjer i denne byen hvor det ikke er offentlige toaletter? Vi fant senere ut at han samlet inn penger til veldedighet.

Google Translation into Polish: W innej części ośrodka znaleźliśmy sikającą dziewczynę. Co się dzieje w tym mieście, gdzie nie ma publicznych toalet? Później dowiedzieliśmy się, że zbierał pieniądze na cele charytatywne.

Google Translation into Romanian: Într-o altă parte a centrului am găsit o fată făcând pipi. Ce se întâmplă în acest oraș unde nu există toalete publice? Am aflat mai târziu că strângea bani pentru caritate.

Google Translation into Russian: В другой части центра мы обнаружили писающую девушку. Что происходит в этом городе, где нет общественных туалетов? Позже мы узнали, что он собирал деньги на благотворительность.

Google Translation into Serbian: У другом делу центра затекли смо девојку како пиша. Шта се дешава у овом граду где нема јавних тоалета? Касније смо сазнали да је скупљао новац у добротворне сврхе.

Google Translation into Swedish: I en annan del av centrum hittade vi en tjej som kissade. Vad händer i den här staden där det inte finns några offentliga toaletter? Vi fick senare reda på att han samlade in pengar till välgörenhet.

Google Translation into Turkish: Merkezin başka bir yerinde işeyen bir kız bulduk. Umumi tuvaletlerin olmadığı bu şehirde neler oluyor? Daha sonra hayır işleri için para topladığını öğrendik.

Google Translation into Ukrainian: В іншій частині центру ми знайшли дівчинку, яка пісяє. Що відбувається в цьому місті, де немає громадських туалетів? Пізніше ми дізналися, що він збирав гроші на благодійність.

Google Translation into Arabic: وفي جزء آخر من المركز وجدنا فتاة تتبول. ماذا يحدث في هذه المدينة حيث لا توجد مراحيض عامة؟ اكتشفنا لاحقًا أنه كان يجمع الأموال للأعمال الخيرية.

Google Translation into Bengali: কেন্দ্রের অন্য অংশে আমরা একটি মেয়েকে প্রস্রাব করছে। কি হচ্ছে এই শহরে যেখানে পাবলিক টয়লেট নেই? আমরা পরে জানতে পারি যে তিনি দাতব্যের জন্য অর্থ সংগ্রহ করছেন।

Google Translation into Simplified Chinese: 在中心的另一个地方，我们发现一个女孩在撒尿。 这个没有公厕的城市到底发生了什么？ 后来我们发现他正在为慈善事业筹集资金。

Google Translation into Guarani: Ambue parte centro-pe rojuhu peteî mitãkuña opipi. Mba'épa oiko ko távape ndaipórihápe aseo público? Upe rire roikuaa ha’e ombyatyha pirapire caridad-rã.

Google Translation into Korean: 센터의 다른 곳에서는 한 소녀가 오줌을 싸고 있는 것을 발견했습니다. 공중화장실이 없는 이 도시에서는 무슨 일이 벌어지고 있는 걸까? 나중에 우리는 그가 자선 기금을 모으고 있다는 것을 알게 되었습니다.

Google Translation into Hawaiian: Ma kahi ʻāpana ʻē aʻe o ke kikowaena ua ʻike mākou i kahi kaikamahine e pipi ana. He aha ka hana ma kēia kūlanakauhale ʻaʻohe halepaku lehulehu? Ua ʻike mākou ma hope mai e ʻohi kālā ana ʻo ia no ke aloha.

Google Translation into Hebrew: בחלק אחר של המרכז מצאנו ילדה שעושה פיפי. מה קורה בעיר הזאת שאין בה שירותים ציבוריים? מאוחר יותר גילינו שהוא מגייס כסף לצדקה.

Google Translation into Hindi: सेंटर के दूसरे हिस्से में हमें एक लड़की पेशाब करते हुए मिली. इस शहर में क्या हो रहा है जहां कोई सार्वजनिक शौचालय नहीं है? हमें बाद में पता चला कि वह चैरिटी के लिए पैसे जुटा रहा था।

Google Translation into Indonesian: Di bagian lain dari pusat tersebut kami menemukan seorang gadis sedang kencing. Apa yang terjadi di kota yang tidak memiliki toilet umum ini? Kami kemudian mengetahui bahwa dia mengumpulkan uang untuk amal.

Google Translation into Japanese: センターの別の場所では、おしっこをしている女の子を見つけました。 公衆トイレのないこの街で何が起こっているのでしょうか？ 後に、彼が慈善活動のために資金を集めていたことが分かりました。

Google Translation into Kyrgyz: Борбордун дагы бир жеринен сийип жаткан кызды көрдүк. Коомдук дааратканалар жок бул шаарда эмне болуп жатат? Кийин билдик, ал кайрымдуулук үчүн акча чогултуп жүргөн.

Google Translation into Malayalam: കേന്ദ്രത്തിന്റെ മറ്റൊരു ഭാഗത്ത് മൂത്രമൊഴിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. പൊതു കക്കൂസുകളില്ലാത്ത ഈ നഗരത്തിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്? അദ്ദേഹം ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കായി പണം സ്വരൂപിക്കുകയാണെന്ന് പിന്നീട് ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി.

Google Translation into Malay: Di bahagian lain pusat itu kami dapati seorang gadis sedang kencing. Apa yang berlaku di bandar ini yang tiada tandas awam? Kami kemudian mendapati dia mengumpul wang untuk amal.

Google Translation into Mongolian: Төвийн өөр хэсэгт бид шээж буй охиныг олж харав. Нийтийн бие засах газаргүй энэ хотод юу болоод байна вэ? Түүнийг буяны ажилд зориулж мөнгө цуглуулж байсныг бид хожим мэдсэн.

Google Translation into Nepali: केन्द्रको अर्को भागमा हामीले एउटी केटीलाई पिसाब गरिरहेको भेट्यौं। सार्वजनिक शौचालय नभएको यो सहरमा के भइरहेको छ ? हामीले पछि थाहा पायौं कि उनले परोपकारका लागि पैसा उठाउँदै थिए।

Google Translation into Panjabi: ਸੈਂਟਰ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰਦੀ ਮਿਲੀ। ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਜਨਤਕ ਪਖਾਨੇ ਨਹੀਂ ਹਨ? ਸਾਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਚੈਰਿਟੀ ਲਈ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

Google Translation into Pashtun: د مرکز په بله برخه کې مو یوه نجلۍ ولیده چې پیشاب کوي. په دې ښار کې چې عامه تشنابونه نشته څه روان دي؟ موږ وروسته پوه شو چې هغه د خیرات لپاره پیسې راټولوي.

Google Translation into Persian: در قسمت دیگری از مرکز، دختری را در حال ادرار کردن پیدا کردیم. در این شهر که توالت عمومی وجود ندارد چه خبر است؟ بعداً متوجه شدیم که او برای امور خیریه پول جمع می کند.

Google Translation into Sundanese: Di bagian séjén puseur kami kapanggih hiji mojang peeing. Naon anu lumangsung di kota ieu dimana teu aya jamban umum? Urang engké terang anjeunna ngumpulkeun artos pikeun amal.

Google Translation into Tagalog: Sa ibang bahagi ng gitna ay may nakita kaming batang babae na umiihi. Ano ang nangyayari sa lungsod na ito kung saan walang pampublikong palikuran? Nang maglaon, nalaman namin na nakalikom siya ng pera para sa kawanggawa.

Google Translation into Thai: ในอีกส่วนหนึ่งของศูนย์ เราพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังฉี่อยู่ เกิดอะไรขึ้นในเมืองนี้ที่ไม่มีห้องน้ำสาธารณะ? ภายหลังเราพบว่าเขากำลังระดมเงินเพื่อการกุศล

Google Translation into Telugu: సెంటర్‌లోని మరో భాగంలో ఒక అమ్మాయి మూత్ర విసర్జన చేస్తూ కనిపించింది. పబ్లిక్ టాయిలెట్లు లేని ఈ నగరంలో ఏం జరుగుతోంది? అతను దాతృత్వం కోసం డబ్బును సేకరిస్తున్నాడని మేము తరువాత కనుగొన్నాము.

Google Translation into Urdu: مرکز کے ایک اور حصے میں ہمیں ایک لڑکی پیشاب کرتے ہوئے ملی۔ اس شہر میں کیا ہو رہا ہے جہاں پبلک ٹوائلٹ نہیں ہیں؟ ہمیں بعد میں پتہ چلا کہ وہ خیرات کے لیے رقم اکٹھا کر رہا تھا۔

Google Translation into Uzbek: Markazning boshqa qismida biz siyayotgan qizni topdik. Jamoat hojatxonalari bo'lmagan bu shaharda nima bo'lyapti? Keyinroq bildikki, u xayriya uchun pul yig‘ayotgan ekan.

Google Translation into Vietnamese: Ở một khu vực khác của trung tâm, chúng tôi thấy một cô gái đang đi tiểu. Điều gì đang xảy ra ở thành phố không có nhà vệ sinh công cộng này? Sau đó chúng tôi phát hiện ra anh ấy đang quyên tiền để làm từ thiện.

[radium-thelastpath]

Ξέρω απέξω τα φανάρια αυτής της πόλης

Και μπορούμε να γίνουμε καπνός άμα σκάσει η police

Γνωρίζω τους γάτους του κέντρου με τα ονόματα τους

Τους βλέπω να μεγαλώνουν ενώ μαθαίνω από τα στραβοπατήμα τους

Λένε ότι έχω θέμα που δεν μένω καθόλου σπίτι

Μα νιώθω πιο άνετα όταν έχω πίσω από την πλάτη έναν ασφαλήτη

[iranculture-athens]

Το περασμένο Σαββατοκύριακο διοργανώθηκαν οι τελικές εξετάσεις της περσικής γλώσσας για διάφορα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου του Ιόνιου Πανεπιστημίου στο χώρο του Μορφωτικού Κέντρου της Ιρανικής Πρεσβείας.

Κάθε εκπαιδευτική χρονιά περιλαμβάνει δυο εξάμηνα και στο τέλος του κάθε εξαμήνου πραγματοποιούνται προφορικές, γραπτές και ακουστικές εξετάσεις.

#Φαρσί #Περσικά #Ιράν

[kaliarda]

Κοίτα ήταν ενδιαφέρουσες όλες οι ομιλίες σίγουρα..

Η Ειρήνη Πετροπουλου, αν θυμάμαι καλά λόγο κοβιντ, δεν ήρθε και διάβασε η Μπεσυ Πολυκαρπου το κείμενο της αλλά δε το διάβασε ολόκληρο.. :(

Δε θυμάμαι πολλά δυστυχώς να σου πω. Θυμάμαι ότι μίλησαν για το παρελθόν αλλά και για την τωρινή κατάσταση και επίσης αναφέρθηκε αρκετά ο αγώνας για την εύρεση και σύσταση του αρχείου του ΑΚΟΕ που ακόμα είναι ακαρπος.. αυτά θυμάμαι

Προς το τέλος βέβαια, στις ερωτήσεις, ένα άτομο ρώτησε κάτι σχετικό για τον πόλεμο που δέχονται τώρα τα nonbinary άτομα και οι απαντήσεις ήταν κάπως απογοητευτικες..

Πέρα από αυτό οκευ υποθέτω άξιζε. Αν και 1. Εμένα μου έμεινε πολύ, επειδή με στεναχωρεί απίστευτα που δεν έχουμε αυτο το τόσο πολύτιμο αρχείο του ΑΚΟΕ, η όλη ιστορία για την προσπάθεια να το πάρουν. Και κάπως δε ξέρω.. ίσως κακός το λέω αυτό αλλά νιώθω ότι θα.. να μακάρι να είχαν προσέξει το αρχείο περισσότερο ή έστω να είχαν προσπαθήσει περισσότερο να το πάρουν..

και 2. Μου άφησε αρκετή πικρίλα η απάντηση για τα nonbinary άτομα που έγινε και στο τέλος.. οπότε ναι:/

Τι να σου πω, έκανε και ψύχρα εκεί που έγινε και φεύγοντας πάτησα και κάτι σκατα γιατί ήταν σκοτάδι και πολλοί βγάζουν τα σκυλιά τους εκεί στο πάρκο και δε τα μαζεύουν.. Είμαι αρκετά σίγουρος πως δεν ήμουν ο μόνος που τα πάτησε. Ήταν σε διάφορα σημεία και δε φαίνονταν γιατι είχε σκοτάδι. Οπότε σκέψου ότι γλύτωσες αυτό 😂

Χιξδδβξσς σ’ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλες αυτό! Το εκτιμώ :,-)

Πολύ κρίμα για το αρχείο του ΑΚΟΕ…γενικά βλέπω πως μας λείπει η αρχειοθέτηση στην Ελλάδα, ειδικά αυτή του λοατκι κινήματος. Και είναι τόσο σημαντική - γι αυτό άρχισα κι αυτό το μπλογκ άλλωστε.. Είναι δύσκολο να βρεις πολλά πράγματα ψάχνοντας ονλάιν, αρκετά τα βρίσκω εντελώς τυχαία.

Τουλάχιστον υπάρχουν παλιά τεύχη και ζιν στη βιβλιοθήκη του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου, και χτίζεται και ένα αρχείο στο AMOQA…

Για τα nonbinary άτομα - είναι εντελώς αδικαιολόγητες imo. Γιατί ναι μπορείς να πεις ότι είναι άλλης γενιάς, αλλά εφόσον συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν οργανώσεις και να είναι στο κίνημα θα έπρεπε ως τώρα να έχουν γνώσεις, να ψάξουν και να μιλήσουν με κόσμο, και να κατανοούν περισσότερο. Στον 20ο αιώνα (και πάντοτε) υπήρχαν μη-δυαδικά άτομα και ήταν ακόμα πιο περιθωριοποιημένα μέσα στην λοατκι κοινότητα από σήμερα. Δεν το λέω για να ακυρωσω τις μεγαλύτερης ηλικίας τρανς και λεσβίες ακτιβίστριες, έδωσαν μάχες και τους χρωστάμε πολλά πράγματα. Είναι απλώς ακατανόητο ακόμα να μην έχουν κάποιες γνώσεις….

[justforbooks]

Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.

Το βιβλίο της Μαρίας και του Νίκου Ψιλάκη «Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα, το θαύμα της κρητικής διατροφής» που κυκλοφόρησε το 1995 από τις εκδόσεις Καρμάνωρ είναι ένα από τα πιο σημαντικά που έχουν βγει ποτέ για το ελληνικό φαγητό. Η πολύχρονη μελέτη των δύο συστηματικών ερευνητών του κρητικού πολιτισμού για το φαγητό της Κρήτης περιλαμβάνει, εκτός από συνταγές για απίθανα φαγητά, πολλά ήδη ξεχασμένα, μαγειρικές πρακτικές, ιστορικές καταβολές, ήθη, έθιμα, διατροφικές συνήθειες σε όλη τη διάρκεια του έτους και με κάθε αφορμή. Είναι ένα βιβλίο θησαυρός γιατί παρουσιάζει συστηματικά τον διατροφικό πολιτισμό της Κρήτης μέσα από απλές αλλά ευρηματικές συνταγές μαζί με το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τους πλαίσιο. Το συγκεκριμένο βιβλίο -όπως και τα δύο που ακολούθησαν, «Το ψωμί και τα γλυκίσματα των Ελλήνων» και «Ο πολιτισμός της Ελιάς, το Ελαιόλαδο»- χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τη σύνταξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων, αποτέλεσε διδακτικό εγχειρίδιο, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έφτασε στα πέρατα του κόσμου, τεκμηριώνοντας, αναδεικνύοντας, καταξιώνοντας αλλά και προβάλλοντας διεθνώς όρους όπως Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα, Κρητική διατροφή και Κρητικός Διατροφικός Πολιτισμός. Η «Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα» επανακυκλοφορεί σε μία νέα έκδοση, εμπλουτισμένη κι επιμελημένη από τους δύο ερευνητές.

O Νίκος Ψιλάκης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει τιμηθεί με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του «Μοναστήρια και Ερημητήρια της Κρήτης» και με το βραβείο των δημοσιογραφικών ενώσεων της Ελλάδας και με το βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» για την προσφορά του στα Γράμματα. Ένα επίσης σπουδαίο έργο του, έργο ζωής, είναι οι «Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη – Έθιμα στον κύκλο του χρόνου» που κυκλοφόρησε σε νέα επαυξημένη και συμπληρωμένη έκδοση το 2023.

Έχει διδάξει Ιστορία και Μοναστηριολογία σε Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα Φιλολόγων, σε σεμινάρια Ξεναγών και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις για θέματα των ερευνητικών ενδιαφερόντων του σε Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης με θέμα την ανάδειξη της τοπικής γαστρονομίας. Έχει γράψει περισσότερα από 25 βιβλία ανάμεσα στα οποία είναι: Ελαίας στέφανος. Η ελιά και τα στεφάνια της στον πολιτισμό των Ελλήνων, Τα βότανα στην κουζίνα, Μοναστήρια και Ερημητήρια της Κρήτης, Κρητική Μυθολογία, Οίνοψ Πόντος, Ταξίδια και έρευνες στην Κρήτη του 1850 (σχολιασμός της ελληνικής μετάφρασης του έργου του περιηγητή T.A.B. Spratt). Είναι μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και υπήρξε για σειρά ετών Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Γεύσης (1997-2007). Υπήρξε μέλος της επιτροπής του ΕΟΤ για την καθιέρωση της ελληνικής γαστρονομίας.

— Πότε άρχισε να σας ενδιαφέρει το φαγητό ως πολιτιστικό γεγονός; Με ενδιέφερε γενικά ο υλικός πολιτισμός. Πώς έφτιαχναν εργαλεία σε παλαιότερες εποχές, πώς καλλιεργούσαν, πώς μαγείρευαν. Ατέλειωτες οι συζητήσεις μας με δυο κορυφαίους αρχαιολόγους, απόντες σήμερα, τον Γιάννη Σακελλαράκη και τον Στυλιανό Αλεξίου. Η μελέτη της τροφής άρχισε τη δεκαετία του 1980, στα 25 μου, δεν υπήρχε όμως σκέψη για την έκδοση βιβλίου. Το βιβλίο ήρθε όταν είδα τη δουλειά της Μαρίας, εκείνη είχε εστιάσει και στο πρακτικό μέρος, στις συνταγές. Θησαυρός! Είχε καταγράψει τα πιο απίθανα φαγητά, μέχρι κι εκείνα που είχαν ήδη ξεχαστεί. Και πάλι όμως δεν αρκεστήκαμε σε αυτά. Χρειάστηκαν καινούργιες περιπλανήσεις, γυρίσαμε πολλές φορές όλο το νησί, ανάψαμε φούρνους, καθίσαμε σε τραπέζια, βγήκαμε στα χωράφια για χόρτα. Τότε υπήρχε ακόμη ζωή στα χωριά, σε όλες σχεδόν τις αυλές άναβαν παραστιές. Οι γριούλες χαίρονταν που κάποιος ενδιαφερόταν γι’ αυτό που κάνανε. Κι εμείς νιώθαμε δέος όταν μιλούσαμε με γριούλες γεννημένες στα τέλη του 19ου αιώνα.

— Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1995, από τότε τι έχει αλλάξει στην κρητική κουζίνα; Κατ’ αρχάς έγινε γνωστός ο κρητικός γαστρονομικός πολιτισμός που μέχρι τότε δεν υπήρχε πουθενά καταγεγραμμένος. Οι γυναίκες ένιωσαν μια περηφάνια γι’ αυτό που έκαναν σε όλη τους τη ζωή, η κοινωνία μπορούσε πια να κατανοήσει τη συμβολή τους. Την ίδια κιόλας χρονιά ξέσπασε πανηγύρι μέγα στην ύπαιθρο. Μαγείρευαν οι οικοδέσποινες, άπλωναν τα φαγητά τους σε μεγάλους πάγκους, γιόρταζαν την κουζίνα τους. Δεν ήξερες τι να διαλέξεις. Πηγαίναμε κι εμείς, μας καλούσαν. Σήμερα διατηρείται σε μικρότερο βαθμό ο αρχικός ενθουσιασμός, γίνονται όμως προσπάθειες από φορείς και συλλόγους. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η αντιμετώπιση της παράδοσης. Παλαιότερα η τροποποίηση μιας ιδέας ή μιας συνταγής ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης για γευστική αρμονία ή περισσότερη τροφή, της αγάπης στην οικογένεια, της τόλμης και της ευρηματικότητας των ανθρώπων που μοιράζονταν τον κοινό διατροφικό τους πολιτισμό. Σήμερα είναι αποτέλεσμα της ανάγκης για πρωτοτυπία και διάκριση.

— Τριάντα χρόνια μετά, πόσο έχει εμπλουτιστεί το βιβλίο; Πόσο διαφορετικό είναι από την πρώτη έκδοση; Αρκετά. Μάθαμε κι εμείς. Η πρώτη έκδοσή μας ήταν πιο «λαογραφική», δοσμένα όλα με την πιστότητα των αφηγήσεων, κάτω από κάθε συνταγή υπήρχε το όνομα εκείνης που μας την είχε δώσει. Την ίδια χρονιά καταλάβαμε ότι κάποιοι κρίκοι της αλυσίδας ανάμεσα στις παλαιότερες και τις νεότερες γενιές είχαν ήδη σπάσει. Οι περισσότερες νέες ήθελαν ακριβή δοσολογία, δεν κατανοούσαν φράσεις όπως «όσο αλεύρι σηκώσει». Τα μαγειρέψαμε όλα και δώσαμε ακριβείς αναλογίες, αλλάξαμε κάποιες φράσεις, κάναμε το βιβλίο πιο χρηστικό για τον άνθρωπο του σήμερα. Τα ονόματα εκείνων που μας βοήθησαν, όμως, κυρίως γυναικών, εξακολουθούν να υπάρχουν. Όλα μαζί, σε πίνακα. Η νέα έκδοση περιέχει πολλά από αυτά που προέκυψαν τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως συνταγές. Επίσης έχει εμπλουτιστεί το φωτογραφικό υλικό.

— Τι είδους έρευνα είχατε κάνει για να γράψετε το βιβλίο; Όταν ξεκινήσαμε τη συγγραφή του βιβλίου είχαμε ήδη στα χέρια μας μια ισχυρή βάση δεδομένων με πλήρη βιβλιογραφία, μεγάλο αριθμό γραμματειακών πηγών, πληροφοριών και πλήθος αρχειακών τεκμηρίων. Μας ενδιέφερε το ανιχνεύσιμο βάθος και οι απαρχές του αγροτικού διατροφικού μοντέλου. Όλα αυτά συμπληρώθηκαν με επιπλέον μελέτη που έγινε παράλληλα με την πρωτογενή έρευνα πεδίου. Όπως σας είπα και πριν, επισκεφτήκαμε όλες τις περιοχές της Κρήτης, εκατοντάδες χωριά.

— Πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσει κανείς τα επείσακτα στοιχεία στην κρητική γαστρονομία; Όχι και τόσο δύσκολο. Προβληματίζει ό,τι δεν συνάδει με το ύφος της κρητικής κουζίνας.

— Με ποιον τρόπο ταξινομήσατε τα φαγητά και τα γλυκά;  Μου θυμίζετε ένα από τα πρώτα μεθοδολογικά μας προβλήματα! Αν καταλήγαμε μόνο σε ένα ιστορικό ή λαογραφικό πόνημα, η ταξινόμηση θα ήταν διαφορετική. Η χρηστικότητα και η ανάγκη διάσωσης των συνταγών επέβαλε την ταξινόμηση ανά είδος τροφίμου.

— Ποια ήταν η συνταγή που ανακαλύψατε και σας είχε εντυπωσιάσει περισσότερο; Δεν μας εντυπωσίασε μια συνταγή ή ένα φαγητό, μας εντυπωσίασε η μέθοδος, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονταν οι άνθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο επέλεγαν την καθημερινή τους τροφή, η αρμονική προσαρμογή στον φυσικό κόσμο, η εποχικότητα της κουζίνας. Γνώρισα γυναίκες που με ελάχιστα υλικά κατάφερναν και έφτιαχναν μικρά γαστρονομικά θαύματα. Μπορείτε να φανταστείτε, ας πούμε, ντολμάδες σφουγγάτο; Το δοκιμάσαμε και αυτό. Ήταν η μεταμόρφωση του μεσημεριανού φαγητού που ερχόταν ξανά στο τραπέζι με άλλη εμφάνιση και άλλη γεύση, εντελώς διαφορετικό.

— Τι είναι για εσάς το κρητικό φαγητό; Πολιτισμικός πλούτος. Και μαζί κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, πηγή έμπνευσης. Ενσωματώνει και συνοψίζει έναν ολόκληρο κόσμο με τις καταβολές, με τις αξίες του, με την επινοητικότητά του.

— Πόσο μεγάλη σημασία έχει η μνήμη για τη διαμόρφωση του προσωπικού γούστου στο φαγητό; Νομίζω μεγάλη, πολύ μεγάλη. Έχω μιλήσει με αμέτρητους ανθρώπους για τις γεύσεις των παιδικών τους χρόνων και δεν βρήκα κανέναν που να μη νοσταλγεί το φαγητό της μητέρας του. Μέγα κεφάλαιο η αισθητηριακή μνήμη και κυρίως η γευστική. Αρχίζει να δημιουργείται στα παιδικά μας χρόνια και μας ακολουθεί ως το τέλος. Και δεν εννοώ μόνο τη γεύση κάποιων εδεσμάτων αλλά το σύνολο των συνηθειών και των εθιμικών πρακτικών που σχετίζονται με την τροφή. Ωστόσο, όλοι κρύβουμε μέσα μας κι από έναν μικρό αναζητητή που προσπαθεί να γνωρίσει «πολλών ανθρώπων άστεα». Κι αυτά τα άστεα δεν μπορείς να τα γνωρίσεις χωρίς τις συνήθειες των ανθρώπων τους, αν δεν ξεσκεπάσεις χύτρες, αν δεν καθίσεις στο καθημερινό τραπέζι, αν δεν βρεθείς σε τελετές, γιορτές και πανηγύρια. Το έγραψα σε ένα τελευταίο μυθιστόρημα (Η κραυγή των απόντων, σελ. 106): «Για να γνωρίσεις μια πόλη πρέπει να τη μυρίσεις. Να μπεις στα μαγέρικα, να γευτείς το καθημερινό φαγητό, να οσφρανθείς τις αυλές της».

— Πόσο σημαντική είναι η μνήμη γι’ αυτό που ονομάζουμε παράδοση;  Χωρίς μνήμη δεν υπάρχει παράδοση. Μα και χωρίς πρόοδο πάλι δεν υπάρχει παράδοση.

— Πόσο διατηρείται αυτή η παράδοση στην Κρήτη της σημερινής εποχής; Μεγαλώνει ένα παιδί με τα ερεθίσματα από την παράδοση που μεγάλωνε πριν από τριάντα και πενήντα χρόνια;  Η παράδοση μένει σταθερή όσο μένουν σταθερές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε. Αλλά τι μένει σταθερό μέσα σε διαρκώς κινούμενα περιβάλλοντα όπως συμβαίνει στις μέρες μας; Εύχομαι να παραμένει ζωντανό το υπόστρωμα, οι αξίες, ο άυλος πολιτισμός που ορίζει και εμπνέει τον υλικό. Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε ένα στάδιο μετάβασης, οι τοπικοί πολιτισμοί κινδυνεύουν και άλλα αναχώματα δεν υπάρχουν πέρα από τη συστηματική προσπάθεια διατήρησης της τοπικότητας. Θα επαναλάβω κι εδώ τη φωνή μιας ηρωίδας στο μυθιστόρημά μου που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες:

Αφήνετε τα παιδιά να γεμίζουν τα κελάρια της μνήμης τους. Να τα πηαίνετε σε παναΐρια και σε γιορτάδες, να κάνουν Χριστούγεννα πριν ξημερώσει με το φαναράκι στο χέρι, να κάνουν Λαμπρή τα μεσάνυχτα με τις γελαστές φωτιές να φωτίζουν τον τόπο, να ’χουν φίλους και φιληνάδες, γρατζουνισμένα γόνατα και κακάδια, να γνωρίζουν τον κόσμο της εποχής τους. Χιλιάδες φορές θα χρειαστεί να επιστρέψουνε στα μικράτα τους, ας έχουν τόπο κι εκεί να ξαποστάσουν.

Στην Κρήτη τα πράγματα δεν είναι απαισιόδοξα. Ένα παιδί που μεγαλώνει στο νησί θα βιώσει πιο εύκολα καταστάσεις που μας συνδέουν με το κοντινό ή και το μακρινό χτες, θα δοκιμάσει το φαγητό της γιαγιάς, θα κόψει μια ντομάτα από το περβόλι του παππού. Υπάρχουν πρωτοβουλίες, δραστηριοποιούνται φορείς, μα η Πολιτεία απουσιάζει. Και όταν λέω Πολιτεία δεν εννοώ άλλον από το Υπουργείο Πολιτισμού.

— Πού έχει τις ρίζες της η κρητική κουζίνα;  Βαθιά στον χρόνο και το λέω με βεβαιότητα. Οι χοχλιοί (σαλιγκάρια), βασικό χαρακτηριστικό της κρητικής κουζίνας σήμερα, αποτελούσαν αγαπημένη τροφή και στα προϊστορικά χρόνια, τη λεγόμενη Μινωική Εποχή. Τους βρίσκουμε στις ανασκαφές μαζί με πολλά άλλα (κόκκαλα, υπολείμματα ψαριών κλπ.). Σε μια τέτοια ανασκαφή βρέθηκαν ακόμη και βρώσιμες ελιές διατηρημένες για 3.500 χρόνια στον βυθό ενός πηγαδιού. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι οι τροφοπαρασκευαστικές πρακτικές του προϊστορικού κόσμου. Ξέρουμε τι έτρωγαν οι άνθρωποι τότε αλλά δεν ξέρουμε πώς, απουσιάζουν οι συνταγές και οι δοσολογίες, τις υποψιαζόμαστε μόνο. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να αποδεχτώ όρους όπως «μινωική κουζίνα», είναι πολύ τραβηγμένο να το λέει κανείς. Πολλές από τις σημερινές ονομασίες εδεσμάτων απαντώνται σε βυζαντινές πηγές, όσο κι αν έχουν διαφοροποιηθεί κάποιες γεύσεις, όσο κι αν έχουν προστεθεί νεότερα υλικά, κάτι από την αρχική ιδέα έχει μείνει.

Ένα από τα διασημότερα παρασκευάσματα της κρητικής κουζίνας είναι σήμερα ο ντάκος (παξιμάδι με λιόλαδο, τριμμένη ντομάτα, ελιά και μυζήθρα). Κατά πόσον, όμως, μπορεί να θεωρηθεί αυστηρά παραδοσιακό αφού το βασικό συστατικό, η ντομάτα, ήταν άγνωστη στα περισσότερα χωριά μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα; Παραδοσιακός είναι ο τρόπος, η μέθοδος, η λογική που ακολουθείται. Η ντομάτα απλώς προστέθηκε στον λαδόντακο ή αντικατέστησε τα όσπρια της σπανιάδας. Το κάθε νεότερο υλικό προσαρμόζεται στις παλιές πρακτικές, εκείνες που δημιουργούν το ύφος της κρητικής κουζίνας.

— Πόσο μεγάλη σημασία έχει να καταγραφούν οι γαστρονομικές συνήθειες ενός τόπου;  Έχει μεγάλη σημασία για πολλούς λόγους. Και επιστημονικούς, ασφαλώς. Γνωρίζοντας το παρελθόν σχεδιάζουμε καλύτερα το μέλλον. Λυπάμαι πολύ όταν βλέπω να χάνεται αυτό που με κόπο πολύ και θυσίες μεγάλες απέκτησε ο άνθρωπος ύστερα από χιλιάδες χρόνια παρουσίας σε τούτο τον όμορφο πλανήτη: την εμπειρία, τη σοφία της εμπειρίας! Παλαιότερα μεταφερόταν από στόμα σε στόμα, από μάνα σε κόρη. Σήμερα;

— Είναι και μια ευκαιρία να ανακαλύψουν οι νέοι άνθρωποι συνταγές και διατροφικές συνήθειες που έχουν χαθεί και ο τρόπος που συνδέονται με τον ελληνικό πολιτισμό. Υπάρχουν τέτοιες συνταγές στο βιβλίο; Οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται όταν μαθαίνουν την ιστορία του κάθε φαγητού, τις αναφορές σε αρχαία ή βυζαντινά κείμενα και παράλληλα συνειδητοποιούν την αξία του παραδοσιακού διατροφικού προτύπου. Και βέβαια υπάρχουν τέτοιες συνταγές, όλες παρμένες από πρωτογενείς πηγές. Ο συσχετισμός ενός σύγχρονου παρασκευάσματος με κάποιο παλαιότερο χρειάζεται τεκμηρίωση και μελέτη πηγών, υλικών, νοοτροπιών.

— Είστε μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, μέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης, της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού ΤΡΙΤΩΝ του ίδιου Πανεπιστημίου και υπήρξατε για δέκα χρόνια Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Γεύσης. Ποιο είναι το προσωπικό σας όφελος από αυτές σας τις ασχολίες;  Πάντα με γοήτευε η συνεργασία με σπουδαίους ανθρώπους, ακόμη και η συζήτηση μαζί τους. Η συμμετοχή σε δράσεις εμπεριέχει συναίσθημα: τη μέθεξη της συντροφιάς, τη χαρά να προσφέρεις στους άλλους, την αναγάλλια να βλέπεις τα όνειρα να γίνονται πράξη. Με την Ελληνική Ακαδημία Γεύσης φέραμε τα κάτω πάνω. Μια χούφτα άνθρωποι δημιουργήσαμε ολόκληρο κίνημα σεβασμού στην παράδοση, δημιουργήσαμε κανόνες, αλλάξαμε πολλά. Στο πρώτο μεγάλο μας σεμινάριο, με οργανωτικό νου τον Αντώνη Παναγιωτόπουλο, εκπαιδεύτηκαν 95 μάγειροι. Εκπαίδευση θεωρητική για την τοπικότητα και τις ιστορικές καταβολές, μα και πρακτική, με τηγάνια και χύτρες.

— Πείτε μου για την έρευνά σας στις λαϊκές τελετουργίες. Πόσα χρόνια διήρκεσε; Τι είναι αυτό που καταγράψατε συστηματικά; Οι Λαϊκές Τελετουργίες είναι ένα κομμάτι της μελέτης που άρχισε τη δεκαετία του 1980. Κράτησε 40 χρόνια και κατέγραψα συστηματικά όλες τις εκδηλώσεις λαϊκής λατρείας φροντίζοντας πάντα για την πλήρη φωτογραφική τεκμηρίωσή τους. Αισθάνομαι ευτυχής που έχω στα χέρια μου αυτό το υλικό, τελετουργίες που έχουν ξεχαστεί, άλλες που έχουν ατονήσει, έθιμα που εκφράζουν την ιδιαιτερότητα ενός λαού και τον τρόπο επαφής του με το θείον. Τώρα ξεφυλλίζω με νοσταλγία τις 610 σελίδες του τόμου που εκδόθηκε πέρσι και θυμάμαι ταξίδια, και θυμάμαι αναβάσεις σε κορυφές βουνών, κι έρχονται στο νου μου νυχτερινές περιπλανήσεις σε εξοχές και χωριά. Πρόλαβα, λέω, γιατί δεν γνωρίζω τι απ’ όλα αυτά θ’ απομείνει σε εποχές άκριτου μιμητισμού και πολιτιστικής αλλοτρίωσης.

— Πόσο συνδέεται η γαστρονομία της Κρήτης με τις γιορτές και τα πανηγύρια; Και βέβαια συνδέεται η γαστρονομία με τις τελετουργίες. Άμεσα, μα και τόσο εντυπωσιακά. Η μητέρα της Μαρίας μαγείρευε με δεκάδες τρόπους τους χοχλιούς, ανάλογα πάντα με την εποχή και τα υλικά που είχε κάθε φορά στη διάθεσή της και συχνά επαναλάμβανε τις ίδιες συνταγές με μικρές ή μεγαλύτερες επινοήσεις. Υπήρχε, όμως, και μια συνταγή που γινόταν μια φορά το χρόνο, τη Μεγάλη Πέμπτη. Έθιμο ήταν, εθιμικό φαγητό υψηλής αξίας και πεντανόστιμο. Με τα καλούδια της άνοιξης, την αγκινάρα, το πρωτοφανίστικο κολοκύθι, τις φρέσκιες πατάτες, τη γευστική μαγεία του ελαιόλαδου.

— Πείτε μου μια γιορτή που μαγειρεύουν ή μαγείρευαν κάτι μοναδικό. Θυμούμαστε τη γιορτή μαζί με το φαγητό της. Κάθε ιδιαίτερη μέρα από την αρχή μέχρι το τέλος του χρόνου συνδέεται με κάποιο ιδιαίτερο έδεσμα. Παράδειγμα, η παλαιότερη κοινότατη λιχουδιά της Πρωτομαγιάς το Σαρανταδέντρι, 40 βοτάνια, μέλι και γάλα. Επίσης, το χοιρινό με χόντρο (χοντραλεσμένο σιτάρι) των Χριστουγέννων, τα πολυκάρπια των Φώτων. Πολλά από αυτά έχουν σήμερα ξεχαστεί. Πρόκειται για φαγητά με ιδιαίτερο συμβολικό ρόλο που συνήθως εκφράζουν ιδανικά και επιδιώξεις ή συνοδεύουν παρακλήσεις στο θείον. Γενικώς τα εθιμικά παρασκευάσματα αποτελούν σπουδαίο κεφάλαιο του πολιτισμικού πλούτου ενός λαού καθώς αντανακλούν όχι μόνο υλικές ανάγκες μα και ιδέες, και αντιλήψεις, και νοοτροπίες ακόμη.

— Βλέπετε να αυξάνεται το ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων για τη μελέτη και την καταγραφή της παράδοσης;  Ασφαλώς υπάρχουν νέοι που νοιάζονται, που ενδιαφέρονται για την ουσία των πραγμάτων, που προσπαθούν να γνωρίσουν καλύτερα τον τόπο τους. Και στα Πανεπιστήμια γίνεται δουλειά με ειδικούς μελετητές. Εγώ, όμως, θέλω να πω ένα μπράβο στους δασκάλους και τους καθηγητές που εκτός σχολικών προγραμμάτων μιλάνε στα παιδιά για τις αξίες του παραδοσιακού μας πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένου του διατροφικού. Αγωνίζονται μόνοι τους απέναντι σε μεγαθήρια όπως είναι η διαφήμιση, ο μιμητισμός, η μαζική κουλτούρα, η καθημερινή υποχώρηση των τοπικών πολιτισμών και η ύπουλη επιβολή ενός και μόνου παγκόσμιου μοντέλου.

— Αν σας ζητούσα να παγώνατε τον χρόνο σε μια παλιότερη στιγμή που έχετε ζήσει σε σχέση με το φαγητό, ποια θα ήταν αυτή; Θα σας γυρνούσα πολλά χρόνια πίσω. Νέος ακόμη, στα 20, έτυχε να βρεθώ στη Σαχάρα, σε δημοσιογραφική αποστολή, μαζί με δυο ξένους δημοσιογράφους, έναν Γάλλο και έναν Αιγύπτιο. Η σκηνή μας ήταν δίπλα στη σκηνή του Καντάφι. Το βράδυ, και ενώ είμασταν καλεσμένοι σε επίσημο δείπνο, έρχεται κάποιος με τον οποίο μόλις εκείνη τη μέρα είχαμε γνωριστεί και με προσκαλεί σε αντίσκηνο βεδουίνων. Πολύ γρήγορα πήρα τις αποφάσεις μου, επίσημο γεύμα θα είχαμε και την επόμενη μέρα. Πέρασα ένα μοναδικό βράδυ με τους ανθρώπους της ερήμου, έφαγα από το παραγεμισμένο τους κιούπι, ήπια από το τσάι τους, άκουσα τα τραγούδια τους κι ας μην καταλάβαινα ούτε λέξη. Απίστευτη εμπειρία.

— Μπορεί κάποιος να φάει καλά στην Κρήτη σήμερα; Έχει εστιατόρια που μπορεί να βρει αυθεντικές γεύσεις;  Νομίζω πως ναι. Σε ταπεινά εστιατόρια περισσότερο. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και κάποιες πιο συστηματικές προσπάθειες, νέοι μάγειροι που εξακολουθούν να σέβονται αυτό που κάνουν. Θα ήθελα, όμως, να τονίσω ότι η ευθύνη απέναντι στον τόπο είναι μεγάλη. Μια ταβέρνα που πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες μπορεί να κάνει μεγάλο κακό, να δυσφημίσει τον τόπο, να χαλάσει την εικόνα.   

— Πρόσφατα κάνατε μια ομιλία για το εφτάζυμο, πόσο αρχαίες είναι οι καταβολές του; Από το πολύ μακρινό παρελθόν μας έρχεται κι αυτό. Κάποιος ξεχασιάρης είχε αφήσει ζυμάρι από ρεβίθια σε κάποια ζεστή γωνιά, πιθανότατα εδώ, στην ανατολική Μεσόγειο, και όταν το θυμήθηκε είχε ήδη ζυμωθεί. Έτσι φαίνεται να αρχίζει η ιστορία του εφτάζυμου, όπως ακριβώς αρχίζει και η διαδρομή του κοινότατου προζυμιού. Το περίεργο εδώ είναι ότι ο «κουνενός» (το προζύμι από ρεβίθια) μυρίζει άσχημα, πράγμα που μας κάνει να πιστέψουμε ότι εκείνος που το ανακάλυψε ανήκε στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις, δεν είχε τη δυνατότητα να το πετάξει και αποφάσισε να το ανακατέψει με το αλεύρι. Αιώνες κι αιώνες μετά εμείς προσπαθούμε ν’ ανασυνθέσουμε την ιστορία και να φανταστούμε την έκπληξή του όταν άνοιξε τον φούρνο. Η άσκημη μυρουδιά είχε μετουσιωθεί σε λεπτότατο ελκυστικό άρωμα. Δύσκολο ψωμί, θέλει καθαριότητα, νοικοκυροσύνη και σταθερή θερμοκρασία.

Είναι ο περίφημος αυτόζυμος άρτος της αρχαιότητας, δηλαδή ο άρτος που ζυμώνεται από μόνος του, χωρίς τη βοήθεια προζυμιού. Στο πέρασμα του χρόνου το «αυτόζυμος» έγινε «εφτάζυμος» (το ψωμί που τάχατες ζυμώνεται εφτά φορές) συνδέθηκε με μύθους και προλήψεις, θεωρήθηκε σατανικό και πολεμήθηκε. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ούτε μόνο ζυμώνεται ούτε έχει μαγικές ιδιότητες. Απλώς η ζύμωσή του οφείλεται σε ζυμομύκητες που βρίσκονται στον φλοιό των ρεβιθιών.

— Τα δύο άλλα μνημειώδη γαστρονομικά βιβλία σας για το Ψωμί και για το Ελαιόλαδο θα κυκλοφορήσουν σε νέα έκδοση;  Δύσκολοι καιροί για εκδόσεις… Ωστόσο και τα δυο κυκλοφορούν ήδη σε νέες εκδόσεις.

— Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα μάθημα στα σχολεία για την ελληνική γεύση και τον τρόπο που συνδέεται με τις λαϊκές τελετουργίες; Ο λαϊκός πολιτισμός μας είναι ο μεγάλος απών από τη συστηματική εκπαίδευση. Με δυο τρεις γενικές αναφορές δεν μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις στο παιδί τις αξίες που αποτέλεσαν δομικό στοιχείο της ταυτότητάς μας. Και βέβαια θα έπρεπε να διδάσκεται η ελληνική γεύση στα σχολεία, όχι όμως με τον παρδαλό και διάτρητο μανδύα της λεγόμενης «μεσογειακής διατροφής» που αποτελεί εμπορικό εφεύρημα. Ας κατανοήσουμε κάποτε πόση ιστορία και πόσο κύρος μπορεί να εκφράζει ο όρος ελληνικό διατροφικό πρότυπο, πόσο σημαντικές είναι οι τοπικές κουζίνες που αποτυπώνουν τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής και τη νοοτροπία των τοπικών κοινωνιών. Αλλά τι τα ψάχνουμε τώρα; Εδώ μέχρι και πριν από λίγα χρόνια διδασκόταν γαλλική κουζίνα στις κρατικές σχολές μαγειρικής. Τη δική μας την περιφρονούσαν, τη θεωρούσαν κατώτερη, φτωχή, «χωριάτικη», καθώς υπενθύμιζε έναν στερημένο και δύσκολο αγροτοποιμενικό βίο.

— Σε τι περιβάλλον γεννηθήκατε;  Στα ριζά ενός μεγάλο�� βουνού, στην Κρήτη. Καλοκαίρι, 6 Αυγούστου, της Μεταμόρφωσης ή του Αφέντη Χριστού όπως λένε στα μέρη μας. Μα παραλίγο να γεννηθώ στο περβόλι των γονιών μου. Η μάνα είχε πάει να μαζέψει κηπευτικά για την καθιερωμένη ψαρόσουπα της μέρας κι επέστρεψε με τους πόνους της γέννας και μ’ ένα καλάθι γεμάτο μοσχοβολιές. Δεν σκέφτηκα ποτέ να ρωτήσω αν ασχολήθηκε κάποιος με την ψαρόσουπα.

Μέσα από τις αντιθέσεις γνώρισα την αρμονία. Βουνό και μικρός κάμπος μαζί, πέτρα πάνω στην πέτρα και θάμνοι ολάνθιστοι, δέντρα, πηγάδια, πηγές. Τα ωραιότερα φρούτα τα δοκίμασα σκαρφαλωμένος σε δέντρα. Χαρά μεγάλη ν’ ανεβαίνεις στις αχλαδιές, τις συκιές, τις κερασιές, ακόμη και στα πλατάνια για να δοκιμάσεις όψιμα σταφύλια, υπήρχαν κλήματα με εξαίσιους καρπούς αναρριχημένα σε μεγάλα πλατάνια – πώς να τ’ αφήσεις;

— Υπάρχει κάτι που θυμάστε έντονα από την παιδική σας ηλικία; Θα αντέστρεφα την ερώτηση: Υπάρχει κάτι που μπορείς να ξεχάσεις; Άλλωστε, ο χρόνος αποκαθαίρει το παρελθόν και η μνήμη μεροληπτεί, επιλέγει τις ωραίες στιγμές. Τα παιδιά δούλευαν τότε πλάι στους γονείς. Οι διακοπές του σχολείου ήταν συχνά και ημέρες φούριας. Λιομάζωμα, θέρος, τρύγος. Ωστόσο, την αίσθηση ελευθερίας δεν θα την ξεχάσω ποτέ, όλος ο τόπος δικός μας. Είχε και καφενείο ο πατέρας. Εκεί άκουσα τις πιο όμορφες ιστορίες, εκεί δοκίμασα και τα μεζεκλίκια των γέρων. Κάθονταν ολόγυρα στην ξυλόσομπα, έψηναν οφτές πατάτες και κάστανα στο μαντέμι. Ρουφούσα τα λόγια τους.

— Ποια φαγητά σας γυρνάνε στα παιδικά σας χρόνια;  Το κοκκινιστό του τρύγου, αίγα ή πετεινός μαγειρεμένος στο αμπέλι, και το οφτό του Άι Γιώργη, κι αυτό ψημένο στο ύπαιθρο, στο άνοιγμα μιας άγριας μα και ολάνθιστης λαγκαδιάς. Οι γεύσεις των παιδικών μου χρόνων δεν σταμάτησαν ποτέ να με ακολουθούν. Ευτύχησα να μεγαλώσω με φαγητό μαγειρεμένο στη φωτιά, σε πήλινο τσουκάλι, ευτύχησα να γνωρίσω την αρχέγονη πλευρά της ζωής και σήμερα πιστεύω πιο πολύ ότι η αλυσίδα της προφορικής παράδοσης φτάνει μακριά, πολύ μακριά.

— Ποιος μαγείρευε στο σπίτι;  Η μητέρα. Γυναικείος πολιτισμός είναι το φαγητό. Σε μανάδες και γιαγιάδες τον χρωστάμε. Στην επινοητικότητα, στην ευρηματικότητα, στην τόλμη τους. Δυο πραματάκια είχαν όλα κι όλα και τα μεταμόρφωναν σε γαστρονομικά θαύματα.

— Από πότε γράφετε; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!

— Θέλατε από μικρός να ασχοληθείτε με τα γράμματα;  Δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Απλώς μου άρεσε να γράφω ιστορίες και τραγουδάκια. Στην πορεία κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να βρεθώ σε άλλους δρόμους.

— Τι σπουδάσατε; Περιπέτεια! Ξεκίνησα από τις θετικές επιστήμες, πέρασα και από σχολή σκηνοθεσίας ένα φεγγάρι, επιδόθηκα και σε αναλύσεις εξαγώγιμων τροφίμων (σταφίδας) για να καταλήξω στην Ανθρωπολογία και τις Πολιτισμικές Σπουδές. Έχω μάστερ Πολιτιστικής Ανθρωπολογίας και θέμα μου ήταν η ελιά και το ελαιόλαδο.

— Με τη δημοσιογραφία πώς ασχοληθήκατε;  Ήταν η πιο κοντινή στα όνειρά μου. Δύσκολο επάγγελμα, πολύ δύσκολο, απαιτεί σκληρή και πολύωρη δουλειά. Την αγάπησα, όμως. Μου έδωσε τη δυνατότητα να έχω λόγο, να εκφράζω απόψεις και να δίνω τον λόγο στους άλλους, σε όλους τους άλλους.

— Από πότε καταγράφετε την ιστορία της Κρήτης και τα λαϊκά έθιμα;  Πάντα με ενδιέφερε αλλά η απόφαση – σταθμός για συστηματική καταγραφή πάρθηκε το 1983. Μόλις είχα αποκτήσει την πρώτη καλή φωτογραφική μηχανή. Πήρα ένα ημερολόγιο και σε κάθε σελίδα συμπλήρωνα τι γινόταν την αντίστοιχη μέρα, πού γινόταν, πώς γινόταν.

— Η ασχολία σας με τη φωτογραφία πώς προέκυψε;   Ως ανάγκη. Δεν είχα κάνει σπουδές φωτογραφίας και έμαθα από τα λάθη μου. Πέρασα ατέλειωτες ώρες στον σκοτεινό θάλαμο. Στην αρχή τις τύπωνα μόνος μου. Οι φωτογραφίες έπρεπε να έχουν τεκμηριωτικό χαρακτήρα, να περιέχουν πληροφορίες και να συνθέτουν ολοκληρωμένα σύνολα. Έπρεπε, όμως, να είναι και αισθητικά άρτιες, να ανακαλύπτω την οπτική γωνία που θα μου έδινε το καλύτερο αποτέλεσμα. Ήμουν αρκετά τυχερός γιατί απέκτησα φίλους με λαμπρές φωτογραφικές επιδόσεις. Δασκάλους τους αποκαλώ ακόμη. Κάναμε ταξίδια μαζί, ανεβήκαμε σε βουνά, μπήκαμε σε ξωκλήσια, κουβαλήσαμε τρίποδες. 

— Τι έχετε παρουσιάσει στις εκθέσεις φωτογραφίας που έχετε κάνει; Τρεις θεματικές ενότητες έχω παρουσιάσει σε εκθέσεις. Μοναστήρια, πορτρέτα και τελετουργίες. Τα μοναστήρια και οι τελετουργίες αποτελούσαν ερευνητικά αντικείμενα, τα πορτρέτα με γοήτευαν πάντα, συνηθίζω να παρατηρώ την ανθρώπινη μορφή, να προσπαθώ ν’ ανιχνεύω αυτό που δεν φαίνεται, να γίνει εν τέλει η φωτογραφία καθρέπτης ψυχής. 

— Φωτογραφίζετε ο ίδιος για τα βιβλία σας; Ναι, όλες ή σχεδόν όλες οι φωτογραφίες είναι δικές μου.

— Η ερευνητική σας εργασία περιλαμβάνει και τις βυζαντινές εκκλησίες και τα μοναστήρια της Κρήτης, πείτε μου γι’ αυτό το έργο σας που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Δυο τόμοι, 416 μοναστήρια και ασκηταριά. Η απόφαση τολμηρή, πολύ τολμηρή, αλλά όταν πάρθηκε δούλεψα συστηματικά. Τότε δεν είχαμε υπολογιστές και γέμιζα τα συρτάρια μου με δελτία πληροφοριών αλφαβητικά ταξινομημένα. Η Μαρία δίπλα μου, έτρεχε σε βιβλιοθήκες και αρχεία. Δύσκολα χρόνια, η κόρη μας η Έφη, μαθήτρια στο Δημοτικό, ερχόταν πάντα μαζί μας – τι να την κάναμε; Ευτυχώς βρήκε κάποια απασχόληση διαβάζοντας όπως-όπως επιγραφές στα υπέρθυρα των ναών. Δεν ξέρω αν αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο στη ζωή της γιατί σπούδασε αρχαιολογία, πήρε διδακτορικό και σήμερα είναι επιμελήτρια στο Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Ακολούθησε η έρευνα πεδίου, δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές χρειάστηκε να πάω στο κάθε μεγάλο μοναστήρι, δεν θυμάμαι σε πόσα σπήλαια ερημιτών μπήκα και δεν μπορώ να περιγράψω πόση έκπληξη ένιωσα όταν μου τηλεφώνησαν από την Ακαδημία για να με καλέσουν στην πανηγυρική συνεδρίαση προκειμένου να παραλάβω το βραβείο. Δεν το περίμενα και δεν το είχα ζητήσει. Ήταν πρωτοβουλία δυο κορυφαίων της επιστήμης, των καθηγητών Ιστορίας Μανούσου Μανούσακα και Βυζαντινής Αρχαιολογίας Μανώλη Χατζηδάκη.

— Πείτε μου και για τα παραμύθια.  Ευτύχησα να γίνω παππούς και ένιωσα την ανάγκη ν’ αφηγηθώ παραμύθια στον Κωνσταντίνο και τη Μαριλέτα, τα εγγόνια μου. Αυτά τα παραμύθια τύπωσα σε τρεις τόμους, όλα εμπνευσμένα από τη δική μας αφηγηματική παράδοση. Ακόμη και οι εικόνες του συνεργάτη μου Τάκη Μόσχου θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε κοσμική ζωγραφική των βυζαντινών χρόνων και τη νεότερη ελληνική τέχνη. Γιατί, δεν το κρύβω, πολλές από τις εικονογραφήσεις παραμυθιών που κυκλοφορούν σήμερα με απωθούν και με προβληματίζουν. Με απωθούν τα φανταχτερά χρώματα, με απωθούν τα ακραία μιξογενή όντα που απλώς ποδηγετούν τη φαντασία χωρίς να την αφήνουν σε ανοικτούς ορίζοντες, γιατί νομίζω ότι οι εικόνες της παιδικής ηλικίας συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση αισθητικού κριτηρίου.

— Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για το φαγητό του φθινοπώρου;  Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω; Τον πετεινό με κυδώνια; Την αίγα στιφάδο; Τους τελευταίους χοχλιούς της χρονιάς που μαζεύονται μόνο την ημέρα της πρώτης φθινοπωρινής βροχής; Τη μουσταλευριά; Ή μήπως την κρητική σοφεγάδα, μια εκπληκτική επινόηση που φανερώνει, πέρα από την ευρηματικότητα των ανθρώπων, και τη σχέση τους με τη φύση; Το φθινόπωρο μειώνεται σταδιακά η παραγωγικότητα των κήπων του καλοκαιριού και τα γεμάτα καλάθια της αγροτικής οικογένειας αρχίζουν να αποτελούν παρελθόν. Πάνω στα φυτά απομένουν τα τελευταία γεννήματα, μια πιπεριά, δυο μελιτζάνες, δυο ντομάτες, μια χούφτα φασολάκια, κολοκυθοκορφάδ��ς κάμποσα χορταρικά, στίφνος, γλιστρίδα. Τα μαγειρεύουν όλα μαζί δημιουργώντας ένα εξαιρετικό πιάτο με σχεδόν τελετουργικό υπόβαθρο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το τελευταίο της χρονιάς και συνοδεύεται από τις ανάλογες ανταλλαγές ευχών. Το πιο παράξενο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι φ��γητό με την ίδια ονομασία μαγειρευόταν και από τους Βενετσιάνους της Κρήτης την περίοδο κατά την οποία κατείχαν το νησί (1211-1669 μ.Χ.), πλην όμως η δική τους σοφεγάδα γινόταν με κρέας. Πώς να το ερμηνεύσουμε; Κάθε λαός και η νοοτροπία του;

Σε κάποιες περιοχές η σοφεγάδα απαντάται σήμερα και με μια δεύτερη ονομασία: συμπεθεριό! Είναι τα υλικά που σμίγουν, που «συμπεθεριάζουν» και μαγειρεύονται όλα μαζί.

🔔 Ο Νίκος Ψιλάκης άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι του Σαββάτου, σε ηλικία 69 ετών.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?