#Χαραυγή

[epestrefe]

Η αύρα του σοκαριστικού, διεγερτικού μουσικοχορευτικού θεάματος που ξεκίνησε από το Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα, χτύπησε την Αθήνα σχεδόν στις αρχές του Α Παγκοσμίου Πολέμου και βρήκε πολλούς υποστηρικτές. Ονομαζόταν Χαραυγή, ενώ η ανακοίνωση της λειτουργίας του – σύμφωνα με τον Ελευθέριο Γ. Σκιαδά– έγραφε ότι βρίσκεται στο:«άνω διαμέρισμα του "Πανελληνίου", όπου δύναται ο καθένας να εισέρχεται, να πίνη τον καφέ του ή την μπύρα του, να ακούη την μουσικήν του, να χορεύη, να ευθυμή, να περνά μία ώρα ευχάριστη πληρώνων δι' όλα αυτά μόνον δύο δραχμ��ς. Η μεγάλη αίθουσα, όπου θα υπάρχη ορχήστρα, θα χρησιμεύη δια χορόν, θα είνε δε η πρώτη φορά καθ' ην οι Αθηναίοι θα χορεύσουν επάνω εις τάπητας, προκειμένου περί κέντρου τό οποίον θα είνε δια πάντας και δια πάντα τα βαλάντια.»

Ιδιαιτέρως γαργαλιστική, αλλά και επίσημη ήταν και η ανακοίνωση για τα θεάματα που θα προσέφερε: «Εις τον χορόν θα συμμετέχουν είκοσι Γαλλίδες. Εκείνο όμως που πρέπει να τονισθή ιδιαιτέρως, είνε ότι δεν πρόκειται περί καφωδείου, αλλά περί τελείου ευρωπαϊκού καμπαρέ πολυτελούς, πλέοντος εις το φως, χαρίζοντος την χαράν και την ευθυμίαν, περί κέντρου δηλαδή το οποίον εις όλα τα ευρωπαϊκά μέρη συγκεντρώνει όλην την νυκτερινήν ζωήν καί όλην την νυκτερινήν κίνησιν». Δύο μήνες αργότερα στο καμπαρέ προστέθηκε «μία μικρά σκηνή» ενώ το 1916 λειτουργεί με ιδιοκτήτρια την «Κυρία Βαλρόζ» και «τήν θαυμασίαν χορεύτριαν Ζουρνά, την Παρισινήν αοιδόν Μαγκή Λαμπραντόρ, τον γνωστόν κωμικόν Βιλλάρ και με τας ηθοποιούς ποικιλιών Δδας Λόλαν Νταλτή, Άνναν Ντελίλ, Αντρέ Βίλλιαμ, Μαγκή Γκαβρός και Γκαμπή Νεστρέ».

Πηγή: iefimerida.gr

[groovalos]

θυμούμαι κάθε χαραυγή που 'λεγα ο ήλιος να μη βγει στην αγκαλιά σου

όνειρο βάρκα με πανιά να σεργιανίζω τον ντουνιά με τα φιλιά σου.

[esostrephia]

Το Δάσος

Ήταν άνοιξη, χαραυγή

Σε μια χώρα μακρινή

Οι ανθρώποι ξεκινήσαν για να ψάξουν

Μία όμορφη πλαγιά να ξαποστάσουν

Κάπου χάθηκα στην διαδρομή

Σε ένα δάσος, σε μια απόκοσμη μορφή

Στα μάτια κοίταξα το φρικαλέο τέρας

Και είπα μέσα μου πως θα τα βγάλω εις πέρας

Περάσαν χρόνια που χαμένος τριγυρνώ

Από την μάχη ακόμα αιμορραγώ

Είδα τα λάθη μου να παίρνουνε ζωή

Μία κατάρα που απλώθηκε στην γη

Περάσαν άνθρωποι στιγμές και συναισθήματα

Κάποιοι μου δώσανε πολύτιμα μαθήματα

Στο τέλος μόνος έμεινα να προχωράω

Είπα σ' αυτόν τον κόσμο πλέον δεν χωράω

Μου λείπει μόνο η δική σου συντροφιά

Μία αγάπη που κάηκε στην φωτιά

Κάποτε όνειρο ταξίδι μαγικό

Τώρα μια τρύπα στο νερό

Μου λείπει μόνο η παρέα η καλή

Μαζί περνούσαμε όμορφα κάθε στιγμή

Στις δυσκολίες πάντα ήσασταν εκεί

Η μοναξιά δεν ήτανε επιλογή

Έχω έναν φίλο που παντού μ' ακολουθεί

Μία καρδιά γεμάτη πάθος και στοργή

Και έναν εχθρό που όλο καρτερεί

Σαν δαίμονας απ' το κεφάλι μου να βγει

Έχω ένα αστέρι να κοιτάω στον ουρανό

Για να μου δείξει απ' το δάσος πως θα βγω

Σε μία όμορφη πλαγιά θε' να βρεθώ

Μαζί με όλους τους ανθρώπους που αγαπώ

[penny23]

Εμείς τα μυθόβια όντα οι ποιητές που βλέπουμε τις ράχες που βλέπουμε τις κορφές και λέμε βουνοκύματα δεν θα καταλαγιάσουμε. Από αγάπη στο αδέκαστο κενό από αλλοφροσύνη για ένα ξέφωτο θα περιπολούμε. Τη χαραυγή τις πιο πολλές φορές κοιμόμαστε. Κι όταν καμιά φορά μας τύχει κατηφορίζοντας απ’ τις πολυκατοικίες να πάμε κάπως μακριά να περπατήσουμε πέρα και να κοιτάξουμε κανένα ηλιοβασίλεμα το αποτέλεσμα τζίφος. Έχουμε πρόχειρο το σκοτάδι κι έχουμε πρόχειρο το φως – ανάλογα. Πιστεύουμε σ’ ένα εκατομμύριο γητειές αφιερωνόμαστε στους ίσκ��ους. Έχουμε τη μανία να καρποφορήσουμε κυριεύοντας τις λέξεις. Τι κουφή ρουλέτα. Και θέλουμε να ξεφουσκώσουμε τον ουρανό Σα να ‘τανε παιχνίδι. Τι είναι ρίγος; Άντε να το πεις με λέξεις … Ωστόσο πρέπει να προσγειωθεί κανείς στη μεγαλόπρεπη κοινοτοπία του αέρα να γίνει σαν την επανάληψη του χόρτου κάτι σαν τα αστάθμητα και έξω κριτικής δρασκελίσματα του πρώτου τυχόντος γάτου. Είμαστε ακόμη στην προϊστορία του χιούμορ. Είμαστε όμως τυχερά απελπισμένοι. Έχουμε γαλάζιο αντικλείδι. Έχουμε ξανά την Αττική. Εκείνος που γράφει ποιήματα είναι ακριβώς εκείνος που περνά άφοβος από νεκροταφείο νύχτα.

(από τη συλλογή Φαρέτριον, 1981)

Κοντά στον κάθε ήλιο – Nίκου Καρούζου

[eclecticstarlightblogger]

Η χαραυγή της φιλοσοφίας

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες, αποφάσισαν να υποτάξουν το κοσμικό θαύμα με την νόηση.Από αυτούς για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η ελληνική φιλοσοφία πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο […] Η χαραυγή της φιλοσοφίας – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Η χαραυγή της φιλοσοφίας

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες, αποφάσισαν να υποτάξουν το κοσμικό θαύμα με την νόηση.Από αυτούς για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η ελληνική φιλοσοφία πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο […] Η χαραυγή της φιλοσοφίας – olympia source…

[greekblogs]

Η χαραυγή της φιλοσοφίας

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες, αποφάσισαν να υποτάξουν το κοσμικό θαύμα με την νόηση.Από αυτούς για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η ελληνική φιλοσοφία πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο […] Η χαραυγή της φιλοσοφίας – olympia source…

[skandaladiaplokidiafthora]

Η χαραυγή της φιλοσοφίας

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες, αποφάσισαν να υποτάξουν το κοσμικό θαύμα με την νόηση.Από αυτούς για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η ελληνική φιλοσοφία πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο […] Η χαραυγή της φιλοσοφίας – olympia source…

[nodataism]

Μες στο χώμα οι γιοι μου, στα χαλάσματα ζω. Οι λυγμοί κι η κραυγή μου ρήγματα ανοίγουν στον ουρανό

Μες στο χώμα οι γιοι μου και τ’ αδέρφια μου εκεί. Οι λυγμοί κι η κραυγή μου ρήγματα ανοίγουν πάνω στη γη.

Μες στο χώμα οι γιοι μου και τ’ αδέρφια μου εκεί Κι όλοι οι φίλοι οι παλιοί μου σκιές από αίμα στη χαραυγή.

Πώς με δυο χέρια να τους χτυπήσω; Πώς μ’ ένα σώμα ν’ αντισταθώ; Δεν έχω τίποτα να προχωρήσω, κάτω από ερπύστριες ό,τι αγαπώ.

Πώς με δυο χέρια να τους χτυπήσω; Πώς ��να σώμα να εκραγεί; Κάτω από ερπύστριες όλη η ζωή μου, η Παλαιστίνη αιμορραγεί.

Άδεια τα χέρια μου αίμα ποτίσανε. Σφιχτές γροθιές που το φόβο λυγίσανε. Πέτρα κι ατσάλι το σώμα μου χτίσανε. Για ζωή πολεμώ.

Υπεραστικοί-Παλαιστινιακό

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Πέθανε ξαφνικά ο δημοσιογράφος Σταύρος Βρανάς

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με ιδιαίτερη θλίψη ανακοινώνει την απώλεια του συναδέλφου Σταύρου Βρανά, ο οποίος απεβίωσε αιφνιδίως χθες, Κυριακή, 10 Μαρτίου 2024, σε ηλικία 60 ετών. Ο Σταύρος Βρανάς γεννήθηκε στη Χαραυγή Κοζάνης το 1964. Τη δημοσιογραφία ξεκίνησε το 1983 στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Από το 1984 έως το 1990 εργάστηκε ως αθλητικός συντάκτης στην «Αθλητική Ηχώ». Παράλληλα…

[cynthesiscult]

Σαν έρθει δειλινό

Κοιτώ στον ουρανό

Αυτό το ροδαλό

Παραδεισένιο χρώμα

Σελήνη φωτεινή

Ολόγιομη θα βγει

Θα γίνει η μουσική

Στα χείλη μου πληγή

Κάθε χαραυγή

Της λήθης η θηλιά στενεύει

Ο πόνος θα πνιγεί

Κι ανασαίνει η γη

Κι όταν πιάνω μολύβι

Τρέχει ο νους μακριά

Ατενίζω κορφές

Ζωγραφίζω βουνά

Κι όταν γράφω για σένα

Η φωνή μου κυλά

Σα νερό από πηγή

Που τον κόσμο γυρνά

Κάτω απ’ τις φυλλωσιές

Θα ριζώσει η καρδιά

Της ψυχής οι εποχές

Να γενούνε γιορτές

[allo-frouto]

Καλησπέρα πανέμορφη, εχθές γυρνώντας από την δουλειά έχοντας σχολάσει ξημερώματα αργά, είδα τις πρώτες ακτίδες της χαραυγής και σε σκέφτηκα.... Μία λυκόφως, την άλλη χαραυγή, πάντα σε αυτές τις αλλαγές της ημέρας με την νύχτα σε σκέφτομαι, εκεί στο μεταίχμιο... Και αναρωτιέμαι πόσο πιο όμορφη θα ήταν η καθημερινότητα μου αν εμπεριείχε το γλυκό σου πρόσωπο, τα μαγευτικά σου μάτια, την υπέροχη προσωπ��κότητα σου...

Υγ.: 7η και.... τυχερή (;;)

-ο Αθηναίος

Αναρωτιέμαι κι εγώ γιατί αυτές τις ώρες σε πιάνει μια μελαγχολία...

[tso-panos]

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός

βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.

Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά

ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

[eclecticstarlightblogger]

Βρετανικά αποβατικά με χίλιους πεζοναύτες έφθασαν σε λιμάνι της Κύπρου

Πληροφορίες αναφέρουν ότι αμφίβια επιθετικά πλοία του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού προσέγγισαν τις ακτές της Κύπρου και περισσότεροι από 1000 κομάντος αποβιβάστηκαν και βρίσκονται σε ετοιμότητα στο Ακρωτήρι, την κυρίαρχη βρετανική βάση στο νησί της ανατολικής Μεσογείου, γράφουν τουρκικά media. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Χαραυγή  της Κύπρου, αμφίβια επιχειρησιακά πλοία του Βρετανικού…

[thoughtfullyblogger]

Βρετανικά αποβατικά με χίλιους πεζοναύτες έφθασαν σε λιμάνι της Κύπρου

Πληροφορίες αναφέρουν ότι αμφίβια επιθετικά πλοία του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού προσέγγισαν τις ακτές της Κύπρου και περισσότεροι από 1000 κομάντος αποβιβάστηκαν και βρίσκονται σε ετοιμότητα στο Ακρωτήρι, την κυρίαρχη βρετανική βάση στο νησί της ανατολικής Μεσογείου, γράφουν τουρκικά media. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Χαραυγή  της Κύπρου, αμφίβια επιχειρησιακά πλοία του Βρετανικού…

[greekblogs]

Βρετανικά αποβατικά με χίλιους πεζοναύτες έφθασαν σε λιμάνι της Κύπρου

Πληροφορίες αναφέρουν ότι αμφίβια επιθετικά πλοία του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού προσέγγισαν τις ακτές της Κύπρου και περισσότεροι από 1000 κομάντος αποβιβάστηκαν και βρίσκονται σε ετοιμότητα στο Ακρωτήρι, την κυρίαρχη βρετανική βάση στο νησί της ανατολικής Μεσογείου, γράφουν τουρκικά media. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Χαραυγή  της Κύπρου, αμφίβια επιχειρησιακά πλοία του Βρετανικού…