#εχω πολλες πολλες σκεψεις

[poignardeparlebeau]

(wip) knee deep in παρα πεντε dnd au λογω των υπεροχων καρτών από @stivaktis so of course i had to draw my blorbos

my dnd thoughts οσον αφορα τα classes τους under the cut <3

ο ανδρέας σίγουρα fiend (παυρινός) warlock pact of the blade (όπου blade είναι πιστόλι). δεν θεωρώ ότι του ταιρίαζει κάτι άλλο, i will not be receiving notes on this

για τον νικο δυσκολεύτηκα κάπως αλλά νόμιζω του ταιρίαζει champion fighter, a classic but perfectly good choice. (for the joke γιατι οδηγάει όλη την ώρα σκέφτηκα cavalier αλλα οχι) μου περασε από το μυαλο paladin αλλα αυτό είναι βασισμένο πολύ στις fanon σκέψεις μου για τον νικο και όχι στην πραγματικότητα χαχα

bonus feat μόνο γι αυτούς:

Unlucky: when fighting, you have disadvantage on attacks of opportunity and your enemies have advantage on breaking the grapple condition

γενικα εχω τοσα πραγματα στο μυαλο μου ως προς το character design, backstory, stats κτλ και των δυο αλλα θα ειμαστε εδω μεχρι του χρονου αν αρχισω

dnd brain is going brrrr και για τους πέντε και για άλλους χαρακτήρες αλλά θα αναλύσω αργότερα

[nightr1der]

Η Mitski με βαζει σε παρα πολλες σκεψεις ενω ενω ακουω τα τραγουδια της “Nothing in the world belongs to me,but my love” Θα με πειτε χαζή το ξερω αλλα,μετα απο το καλοκαιρι ειναι λες και φοβαμαι να μπω σε σκεψη,να πω για τα συναισθηματα μου,να πω για τα εσωψυχα μου,σε εναν αλλο ανθρωπο που ισως και να νιωθω κατι Νιωθω πως εχουμε γεμισει με τοση βρωμα,που δεν μπορεις πια να βρεις κατι απλο,κατι ομορφο Ισως και να τα γραφω αυτα επειδη ειμαι πικραμενη,αλλα ρε γαμωτο,γιατι ειναι τοσο δυσκολό Κανονικά,εγω τωρα υποτιθεται οτι παιρνω χρονο για τον εαυτο μου αλλα μου ειναι τοσο περιεργο,τα τελευταια χρονια ημουν απλα απο το ενα συναισθημα στο αλλο και τωρα ειμαι σε μια φαση..ωραια…εγω αγαπω τον εαυτο μου αλλα..εχω και αλλη τοση αγαπη να δωσω…γιατι δηλαδη να ειμαι γεννημενη σε μια καταραμενη εποχη ? Ενας να ερθει ή ακομη και μια και να μου πει ωραια,ραντεβου πχ στο λιμανι,στα καστρα,στιε ομπρελες,ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ! ΣΕ ΜΙΑ ΝΤΙΣΚΟΤΕΚ,ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΚΟ,ΚΑΠΟΥ! ΚΑΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΒΡΩΜΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ! Καπου ρε γαμωτο…

[razakos]

Μαλακα νιωθω να με πιανει παρανοια, το μυαλο μου και το σωμα μου δεν μπορει να ηρεμησει εδω και μερες νιωθω κατι να με τρωει και δεν ξερω ποιο ειναι αυτο. Ειμαι κουρασμενος, εχω νευρα και δεν μπορω να ανεχομαι τον καθε μαλακα ο οποιος δεν μπορει να καταλαβει οτι δεν παιζει καλοσυνη και ορεξη αυτες τις ημερες. Εχω παραδωθει στην κουραση και οριακα στην παρανοια. Ταυτοχρονα θελω να την δω γιατι μου λειπει ολο και περισσοτερο καθε ημερα και εχουμε λιγες ημερες ακομη μεχρι το Σαββατο αλλα δεν μπορω εαν δεν παω Βεροια να την δω, γιατι στην τελικη αυτη και αλλα οι 2 κολλητοι μου μου εχουν μεινει. Φετος πιστευω ηταν η χρονια του ξεκαθαρισματος στο κεφαλι μου και στα ατομα που θελω να εχω κοντα μου, διοτι το μονο που γινοταν ηταν πως πληγωνομουν επι χρονια απο λαθος επιλογη ατομων και ας ακουστει εγωιστικο αυτο. Εχω ριξει τεραστιο Χ πλεον και στους γονεις του πατερα μου γιατι στην τελικη δεν ηταν ποτε εδω και δεν μπορω ουτε να τους μιλησω δεν μου βγαινει να τους λεω παππου και γιαγια. Για παππου και γιαγια εχω την μαμα της μανας μου και πολλες φορες περνει ακομη τον ρολος την μανας στο κεφαλι μου. Αυτες ειναι μερικες σκεψεις που ηθελα να πω καπου ωστε να ηρεμησει το κεφαλι μου μπας και ηρεμησει εστω και λιγο. Υ.Γ Ολοι μας ζουμε μεσα στην φρικη.

[mila-moy-gia-to-apeiro]

Ποια ειναι η Τζο; Εχω αναρωτηθεί πολλες φορες.Δεν ξερω αν πρεπει να εκφραζομαι εδω ή να τα κραταω για μενα αλλα αυτο μου βγαινει τωρα και αυτο θα κανω.

Τζο οχι απο το Ιωαννα αλλα απο το Γεωργια. Ειναι 23. Μερικοι ισως το ξερετε ηδη. Η Τζο ειναι αυτη που σκεφτεται οταν περπαταει με μια τσαντα στη πλατη. Της αρεσει να γεμιζει με οξυγονο τα πρωινα. Με λες και ενοχικη. Που στη καραντινα αποφασισε να φροντισει τον εαυτο της. Ποια εισαι στα αληθεια Γκουναντα; Η Τζο λοιπον ειναι μια κοπελα που της αρεσει το Παρα 5 και συνεχως τα αστεια της γυρνανε γυρω απο τις ελληνικες σειρες. Βεβαια οταν δεν ειναι χαρουμενη η Τζο ειναι θυμωμενη, στεναχωρημενη, εξοργισμενη. Γιατι παρενοχληθηκε. Στα λεωφορεια της Θεσσαλονικης, και οχι μονο. Εκφοβηθηκε απο γνωστους και αγνωστους. Δεν γνωριζεται για αυτη τη Τζο. Γιατι δεν αφηνα κανεναν να τη γνωρισει.

Η Τζο ειναι καλλιτεχνης. Της αρεσει να ζωγραφιζει, και να αραδειαζει τις σκεψεις της. Ζωγραφιζει ολα αυτα που δεν μπορει να πει.Ποια ειναι λοιπον η Τζο. Η Γεωργια ειναι μια γυναικα που ζει σε μια αλλη εποχη απο αυτα που διαβαζει στα βιβλια. Που πιστευει πως στο τελος ολα θα πανε καλα. Γυναικα που ενθουσιαζεται, νοιαζεται, ερωτευεται, αγαπαει. Που οταν της κανουν ενα κοπλιμέντο, κοκκινιζεται και ντρεπεται. Που οταν δει το αδικο θα φωναξει.

Η Γεωργια εχει και αλλες γυναικες που αγαπαει γυρω της. Δεν θα τις αναφερει τωρα. Αλλα ειναι περηφανη για ολες τους.

Αυτο το κειμενο ειναι για ολες τις γυναικες μου.

[adyto]

Σημερα η μερα στη δουλεια πηγε πραγματικα χαλια και μεσα σε αυτη τη τραγικοτητα προσπαθουσα να κανω θετικες σκεψεις για να περασει η μερα λιγο πιο ανωδυνα. Κατεληξα λοιπον στο συμπερασμα οτι το 22 δε πηγε τοσο χαλια οσο προσπαθω να με πεισω οτι πηγε. Πηγα σε ολες τις συναυλιες που ηθελα να παω, κολλησα μονο μια φορα κοβιντ (πρωτη και μοναδικη), γνωρισα πολυ κοσμο και εκανα νεες φιλιες, εκανα υπερβολικα πολλες βολτες με τη μηχανη και κυριως δεν εχω να μετανιωσω για τιποτα. Το τελευταιο δε ειναι οροσημο μπορω να πω χαχαχ.

Todays lesson: Always look on the bright side of life.

[xehasmenesithakes]

Σαν άτομο δεν είχα ποτε αυτοπεποίθηση. Φαντάσου μου την πεφτουν και το κεφάλι μου μου λέει ότι είναι απλά ευγενια ή ότι το δημιούργησα. Μπορεί να γνωρίσω άτομο και να παίξει φάση και στο τέλος της βραδιάς να αναρωτιέμαι αν του άρεσω λολ

Πριν καιρό είχα γνωρίσει μια κοπέλα σε εφαρμογή, μια κοπέλα που την είδα και είπα εντάξει είναι έξω από τα κυβικά μου κι ότι άμα βρεθουμε δεν θα της αρέσω αλλά στη πραγματικότητα κανεις δεν το ξέρει αυτό απλά ήταν το κεφάλι μου που θα ένιωθε μειονεκτικά επειδή είναι κυριολεκτικά ο ορισμός του insta girl

Μιλούσαμε και δεν βγήκαμε ποτε. Μετά από μήνες ξανα μιλήσαμε κι ήμουν κοντά στο να βρω τα κότσια να βγούμε όμως λίγο πριν γίνει αυτό φαίνεται κουραστηκε η γυναίκα και με έκανε ανφολο. Προχθες πέρασα τυχαία από κάπου που δουλευε, δεν ήταν εκεί, αλλά με έκανε να το θυμηθώ όλο αυτό και να μετανιώσω για την εκδοχή του εαυτού μου που δεν είχε τα κότσια να βγει μαζί της. Σκεφτόμουν ότι αν δεν με έκανε ανφολο τώρα θα της έστελνα να βγούμε επιτελους και πως δεν είναι πρώτη φορά που χάνω η χαλώ κάτι λόγω ανασφάλειας. Τώρα δεν ξέρω καν αν έφυγε από τη χώρα διότι αυτό έλεγε, αλλά ίσως να μην έχει και σημασία αφού δεν έχουμε επαφή.

Απλά σκεφτόμουν τι ωραια μπορούσαμε να περνάμε κι ότι μου το στέρησε η ανασφάλεια. Δεν θέλω πλέον να ανυσηχω η να φοβάμαι, ούτε για το αν θα αρέσω ούτε για το αν θα βγούμε και να ντρέπομαι, ούτε αν θα μου την πέσει κανεις στο πάρτυ, ούτε αν θα κολλήσω τίποτα άμα κάνω σεξ με άτομο που δεν γνωρίζω, δεν θέλω να φοβάμαι.. απλά δεν ξέρω γιατί το συνηδητοποιω αφού το χαλάσω κι όχι κατά τη διάρκεια για να το διορθώσω

Οσο περιεργο και να ακουγεται.Εχω πολυ παρομοιες σκεψεις με τις δικες σου,ειδικα τον τελευταιο καιρο.Ολο λεω στον εαυτο μου να μη φοβαται.Εκει που εχω καταληξει,δεν γινεται να μη φοβασαι ,ουτε αν στο πεις πολλες φορες θα σε πεισεις,πρεπει να σε πιεζεις να κανεις αυτα που φοβασαι.Ολο αυτο με τη κοπελα,δες το σαν την ευκαιρια που χαθηκε για να σε κανει να συνειδητοποιησεις.Ξεκινα με το να μη ξαναφησεις κατι τετοιο να γινει παλι.Και επισης ειναι κριμα να μην αναγνωριζεις τη γοητεια και την ομορφια σου,νταξει κανεις δεν μπορει να ξερει ακριβως πως ειναι και να εχει την απολυτη αυτοπεποιθηση αλλα οχι και να νομιζεις οτι στην πεφτουν απο ευγενεια…το χεις παει στο αλλο ακρο και πραγματικα εντελει το στοιχειο που πραγματικα μαγνητιζει ειναι να χεις σιγουρια και να σαι ανετος με τον εαυτο σου.Δεν υπαρχει κατι πιο ελκυστικο.Χτιστο σιγα σιγα …και ξεκινα με το να σταματησεις να σε σαμποταρεις και με τις σκεψεις και με τις πραξεις

[leviackerman777]

Η ιστορια επαναλαμβανεται,γνωριζω μια καταπληκτικη κοπελα στο πιο απιθανο μερος με τον πιο απιθανο τροπο.Δημιουργειται μια σχεση αθωα αγνη ,σχεση οχι ερωτικη ουτε σεξουαλικη αλλα εκτιμησης κρυφης αγαπης(ισως).Με τους μηνες ερχομαστε κοντα παρα τις οποιες αναταραξεις ανα καιρους μιλαμε τα λυνουμε κ ειμαστε ακομα πιο κοντα.Μεσα μου οσο και αν προσπαθω να το καταπολεμησω νοιωθω αισθηματα βαθυα (δεν ειναι στοχος μου το σεξ οπως γινοταν με ολες τις αλλες) αλλα τα καταπιεζω γιατι ξερω οτι στο τελος θα χαλασει λεω μεσα μου “νικο δεν μπορω να το υποστηριξω δεν μπορω να την κανω χαρουμενη να της δωσω αυτο που θελει”.Νοιωθω ανικανος που δεν μπορω να κανω πραγματα που ισως για αλλους ειναι απλα καθημερινα,χανω ατομα απο αυτο και με πληγωνει,αυτη την στιγμη που τα γραφω αυτα ποναω 19/4/2023 μεσημερι βροχερη μερα τωρα ανοιξε ο καιρος και κανω σκεψεις ισως να παω περπατημα κ κολυμπι θαλασσα αργοτερα,ομως μεσα μου ποναω νοιωθω απογνωση θελω να γινουν τα πραγματα οπως πριν να πηγαινω θαλασσα να ερχεται μετα η να ειναι εκει ηδη,με την πρωτη οπτικη μας επαφη να χαμογελαμε να χαιρομαστε με την παρουσια ο ενας τους αλλου,να μιλαμε για τα παντα να χανομαστε στις συζητησεις με φοντο την θαλασσα να περνανε οι ωρες σαν λεπτα να νοιωθω τελεια ωραια μαζι της ,να φτανει η στιγμη που πεινασε και θελει να γυρισει να γυριζουμε μαζι να φτανει ο δρομος του αποχωρισμου που κοιτιομαστε ισως λιγο αμηχανα λεμε ενα γεια θα τα ξαναπουμε κοιτιομαστε λιγο ,νοιωθω μια αναγκη να την παρω αγκαλια να την φιλησω αλλα δεν ξερω αν αισθανεται το ιδιο(μαλλον οχι) και φοβαμαι την απορριψη αλλα κυριως μην το χαλασω ολο αυτο το παραμυθακι και απλα τα κραταω μεσα μου λεω ισως την επομενη φορα,οι φορες πανε και ερχονται ,καποτε φτανει το τελος ,σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ειχατε μαζι και τις εκτιμας παραπανω τωρα ,ποσο τυχερος ησουν που εφτιαξες αυτες τις στιγμες μαζι της ,πως θα επρεπε πολλες φορες να ζεις το ΤΩΡΑ παραπανω και να μν σκεφτεσαι το χτες η το αυριο,χαχαχ η πλακα ειναι ξεκινησα να γραψω ενα μικρο κειμενακι και δεν σκεφτομαι καν τι λεω απλα μου βγαινουν αυθορμητα , το θελω αυτο το ατομο τελικα?η απλα το εχω αναγκη?σκεψεις πολλες οι περισσοτερες δεν εχουν συγκεκριμενη απαντηση νοιωθω τοσο μπερδεμενος τοσο ευαλωτος τοσο ΑΝΙΚΑΝΟΣ που δεν μπορεσα να την διεδικησω εστω και με τις λιγες πιθανοτητες που υπηρχαν,ο πονος ειναι μεγαλυτερος απο οσο μπορω να αντεξω (ελπιζω για την ωρα) ελπιζω με τον καιρο να γινει πιο διαχειρισιμο να μην την σκεφτομαι και να ποναω (θα γινει αραγε?) το μονο σιγουρο θα μεινει χαραγμενη μεσα μου για παντα οπως και η κασσι που ναι μεν δεν ποναω οπως τοτε αλλα παντα θα την σκεφτομαι για τις ομορφες στιγμες που μου χαρισε , νοιωθω τοσο τυχερος που καταφερα να γνωρισω 2 τοσο απιστευτες γυναικες (ημουν ΑΝΙΚΑΝΟΣ να τις κανω χαρουμενες,ημουν ΤΟΞΙΚΟΣ ,ΠΑΡΤΑΚΙΑΣ,ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΣ ....στην πλειοψηφια των περιπτωσεων χωρις να το θελω ,ακουγεται περιεργο ετσι?τρελο ισως?) αλλα εκατσαν με αγαπησαν με τον τροπο της η καθεμια μου εδειξαν τον εσωτερικο τους κοσμο,ηθελαν να με βοηθησουν αλλα στο τελος ειμαι ΑΝΙΚΑΝΟΣ να υποστηριξω κατι τετοιο ,τοσο καλες κοπελες.Ποναω πολυ και σκεφτομαι οτι δεν εχω βαλω σωστα σημεια στιξης στο κειμενο και θα βγει κουραστικο οταν το διαβασω ξανα ισως μετα απο λιγο ισως αυριο ισως μετα απο 1 μηνα απο 1 χρονο... Ποσο σωστο να απολαμβανεις το ΤΩΡΑ και την καθε στιγμη,η χαρα η ευτυχια ειναι κατι πολυ απλο και μπορει να ερθει παντου και με τον πιο απιθανο η συνηθισμενο τροπο.Νοιωθω οτι κουραστικα πραγματικα δεν ξερω πως εφτασε τοσο μεγαλο το κειμενο αυτα βγηκαν μεσα απο την καρδια μου σε μια περιοδο μεγαλου πονου και στεναχωριας ,χαμενος στις σκεψεις μου στην ζωη γενικα προσπαθωντας να επιβιωσω σε αυτο που αλλοι αποκαλουν θειο δωρο εγω το αποκαλω ΜΑΡΤΥΡΙΟ/ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ αλλα μεσα σε ολο αυτο το διαρκες μαρτυριο υπαρχουν και οι φωτεινες στιγμες/περιοδοι που υπηρξα χαρουμενος που ενοιωθα ειχα στοχο και νοημα στην ζωη ...

Νικος

[rozavamvasstuff]

Μανωλη εγω τωρα το 23’ γινομαι 17 και σε ακουω απο το 18’ δηλαδη γυρω στα 12 αρχισα. Πρωτη φορα σε γνωρισα το 21 και θυμαμαι το πρωτο πραγματα που σπυ ειπα ειναι το πως μου εσωσες τη ζωη. Οταν το ειπα αυτο στο αγορι μου με ρωτησε πως ενας ανθρωπος π δεν εχετε ιδια βιωματα (ξερωντας τα δικα μ και γνωριζοντας ολα τα τραγουδια σου τι λενε αφου τον εχω πριξει) σου εσωσε τη ζωη.. αναρωτηθηκα κεγω αλλα καταλαβα πως οσο «δημοφιλής» και αν ειμαι τοσο μπουλινγκ τρωω. Με κρινουν για τα παντα. Εχω κουραστει να μην ειμαι αρκετα καλη για κανεναν.Μετα απο πολλες αυτοκαταστρωφικες σκεψεις που ειχα στα 13 μου καταφερα να ξεφυγω μεσα απο τα τραγουδια σου.

ΥΓ. Ηταν στη θεσσαλονικη και οταν σ ζητησα να μ υπογραψεις κτ και σ ειπα το ονομα μου ειπες χαρακτηριστικα: γαματο δεν το εχω ξανακουσει ειναι ξεχωριστο. Που οντως δε το εχουν πολλοι αλλα μετα απο εκεινη τη βραδια το αγαπησα παραπανω γτ καταλαβα πως ειναι κομματι του ποσο ξεχωριστη ειμαι.

Ευχαριστω για ολα<3

[incorrect-para-pente]

.

[callmemar99]

Είναι και εκείνες οι φορές που είσαι μέσα σε κάποιο μεταφορικό μέσο και απλά δεν θες να βγεις από εκεί, μόνο να κρατήσει η διαδρομή όσο περισσότερο γίνεται.

[aomati-elpida-twn-romantikwn]

ΦΟΒΟΥ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ

Σαν σημερα λοιπον πριν 2 χρονια κυκλοφορησε ενας δισκος απο τρεις καλλιτεχνες, οχι και πολυ γνωστους στο ευρύ κοινο αλλα με προσδοκιες και φιλοδοξιες μεγαλυτερες απο αρκετους εκει εξω,πηραν την αποφαση να μιλησουν για το μεγαλωμα,για τις ευθηνες ως ενηλικοι,για το αν θα μπορουν να ζουν απο αυτο που γουσταρουν οι ιδιοι.Θεματα τα οποια θα τα εχουν ολοι καποτε μεσα στο κεφαλι τους.Στο πρωτο ακουσμα μη γνωριζοντας οτι ηταν μια ιστορια ειχα νιωσει πολλες σκεψεις να διαχέονται στο μυαλο μου διχως ομως να τις βαλω ποτε σε ταξη αλλα καιρο με τον καιρο καταλαβαινω οτι δεν μπορω ακομα να εχω μια πληρεις αποψη καθως μολις σημερα εγινα/εκλεισα(δν ξερω τι τα εκανα)τα 16 μου χρονια και οι σκεψεις αυτες μπορει να με εχουν προβληματισει, αλλα οχι τοσο οσο θα γινει στο μελλον.Για να πουμε ομως και τις εσωτερικες βασεις του δισκου οφειλω να ευχαριστησω τον Σολ,Γιοντα,Ντι Πανς και οσους ακομα βοηθησαν στην δουλεια αυτου του δισκου,ενος δισκου που κατα τα ακουσματα μου ειναι πρωτος σε ολους τους τομεις με διαφορα.Χρονια Πολλα λοιπον σε ολα τα παιδια του σχίσματος που καθε βραδυ παλευουν με τον εαυτο τους,που ζητανε στις 3 το βραδυ να βγει επιτελους το φαντασμα απο την ντουλαπα για να πει τα προβληματα του αλλα πανω απο ολα Χρονια Πολλα σε εμας που ξερουμε τι παει να πει ο συνδετηρας στον καρπο και οσα χρονια και να περασουν αυτος θα μας συνροφευει για μια ζωη 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΝΩΛΗ   🖇 🖇

@solmeister13

[mouskema-stories]

Sex Toy

Mεγαλη μαλακια να εχεις γιορτη ή γενεθλια μεσοβδομαδα...Δυστυχως ομως καπου καπου τυχαινει (καπου καπου στον κανονικο κοσμο δηλαδη..σε μενα συνεχεια)...

Ετσι και πριν 2-3 χρονια..ειχε πεσει η γιορτη μου Τριτη ή Τεταρτη, οποτε ειπαμε να μαζευτουμε σπιτι μονο με τους πολυ φιλους να πιουμε τιποτα...Kατα τις 10 ηρθαν και λιγο πριν τις 2 ειχαν φυγει οι περισσοτεροι γιατι δουλευαν την επομενη μερα..

Eιχαμε μεινει εγω, ο Τ., ο Χ. και η Σ. και μαλακιζομασταν...με Τ. και Χ. ημασταν συμμαθητες απο το λυκειο και τη Σ. την ηξερα απο τη γειτονια ενω ηταν και φιλη της αδερφης του Χ...

- "Aντε, την κανουμε? Ξυπναω 7 αυριο..", ρωτησε ο Χ. τους αλλους 2...

- "Ελα ρε μαλακα μεινε καμμια ωριτσα ακομα...ρεπο εχω αυριο", του απαντησε ο Τ. που ειχε κατεβασει μια κασα ρετσινες και ηταν ετοιμος να κοιμηθει στον καναπε..

- "Δεν παιζει..ειμαι και ψιλοκομματια...αμα θες να σε παω σπιτι σηκω χθες..κι εσυ μικρη το ιδιο..", τους ξαναειπε ο Χ. και σηκωθηκε παιζοντας τα κλειδια του αμαξιου στο χερι...

- "Πρωτος εισαι στο να σπας αρχιδια..", ειπε ο Τ. και σηκωθηκε πιο αργα κι απο ριπλευ..

- "Εγω θα μεινω εδω να βοηθησω στο καθαρισμα..ετσι κι αλλιως διπλα μενω..", ειπε η Σ. με τετοια βαρεμαρα που δεν μπορουσα να την φανταστω ουτε ενα τασακι να αδειαζει ...

- "Εσυ θα καθαρισεις? Εσυ μεχρι να φυγουν τα παιδια παιζει να κοιμηθεις ετσι οπως εισαι...φυγε μαζι τους να σε πανε σπιτι και ασε τις μαλακιες...", της ειπα ψαχνοντας τι τραγουδι να βαλω στο γιουτιουμπ..

- "Λοιπον..φευγω κι οποιος θελει ακολουθει...αντε χρονια πολλα και παρε αυριο για καφε οταν ξυπνησεις που θα εχω σχολασει λογικα..", ειπε ο Χ. και ειχε ανοιξει ηδη την εξωπορτα..

- "Να 'σαι καλα ρε..θα σε παρω..αλλα προσεχε τον αλλον γιατι δεν το βλεπω καλα το αμαξακι σου...", του ειπα δειχνοντας τον Τ. που ειχε φατσα "θα_ξερασω_μολις_μπω_σε_αμαξι"..

Ο Τ. βγηκε παραπατωντας, ενω η Σ. καθοταν στο πισι κι εβαζε τραγουδια..δεν ειχε σκοπο να παει μαζι τους κι εγω βαριομουν να ξαναπω το ιδιο...ας καθοταν...μπορει να μαζευε και κανα ποτηρι στην τελικη..

- "Τι να βαλω?" με ρωτησε η Σ. μολις εφυγαν οι αλλοι 2...

- "Ο,τι θες...αλλα καλυτερα αλλαξε λιγο το ρεπερτοριο γιατι ή θα κοιμηθουμε ή θα αυτοκτονησουμε αν ακουσουμε κι αλλο τερζη..", της απαντησα μαζευοντας μερικα ποτηρια..

Eβαλε μια διασκευη απο ντεντ κενεντις (επειδη ειστε περιεργοι, αυτο: http://www.youtube.com/watch?v=Hapufz1NFkY) και εσβησε κανα 2 φωτα...

- "Eτσι θα βοηθησεις? Ετοιμαζεσαι για υπνο?", τη ρωτησα αδειαζοντας τα τασακια σε μια σακουλα (τελικα εγω τα αδειασα κι αυτα)

- "Δεν σου φερα δωρο...", ειπε με ναζι η Σ. και με επιασε ενω ψιλοκουνιοταν στο ρυθμο του τραγουδιου για να χορεψω μαζι της..

- "Γιατι ποιος εφερε? Απο ενα μπουκαλι εφερε ο καθενας και ηπιε απο δυο...μεσα με βαλατε..." της ειπα πιανοντας την απο τη μεση οπως χαζοχορευαμε μεθυσμενα...

- "Ή μηπως σου εφερα?", ρωτησε ξανα ακουμπωντας το κεφαλι στο στηθος μου και προφανως δεν ακουγε κουβεντα απ οσα ελεγα..

- "Ξεκολλα με το δωρο..καλα δεν περασαμε? αυτο μετραει...", ειπα ξεροντας οτι μαλλον δεν ακουει και ειναι στον κοσμο της...

- "Η αληθεια ειναι οτι σου πηρα κατι...", ειπε χαμηλοφωνα ενω ειχε γυρισει πλατη σε μενα και τριβοταν πανω μου οπως χορευε..

Ηταν γυρω στο 1.70, μακρυ μαλλι, πιασιματακια και ξεχωριστη φατσουλα...Φορουσε ενα λεπτο κοντο φορεματακι που δεν ηταν στενο αλλα τονιζε πολυ το στηθος της...Ειχα ηδη τρελες καυλες εκεινη τη μερα και οπως τριβοταν πανω μου και μυριζα τα μαλλια της, γινομουν ακομα χειροτερα...Το μονο που δεν με ενδιεφερε ηταν το δωρο της...

- "Παω να στο φερω...", ειπε και εφυγε αποτομα απο κοντα μου..

Πηρε την τσαντα της και πηγε στο δωματιο και σκεφτομουν μηπως τρομαξε που με ενιωσε ετσι καυλωμενο πισω της...

- "Που πας τωρα? ελα εδω να μαζεψουμε και ασε τα δωρα...αν ειχες φερει θα το θυμοσουν", της φωναξα απο μακρια προσπαθωντας να δειξω οτι δεν τρεχει τιποτα...

Εβαλα στη λιστα μερικα τραγουδια (ολα nouvelle vague γιατι κολλουσε στη διαθεση) και αναψα ενα τσιγαρο...

- "Χρονια πολλα", ακουσα τη Σ. να λεει και γυρισα το κεφαλι...

Την ειδα να στεκεται στην πορτα του σαλονιου και κολλησα...φορουσε ενα διχτυωτο ολοσωμο κορμακι, ψηλες γοβες κι απο μεσα ολογυμνη..Παρολο που δεν ειχε πολυ φως οι καμπυλες της διακρινονταν καθαρα...ενιωσα το μποξερακι τοσο στενο αποτομα και το αιμα να εχει ανεβει στο κεφαλι..

- "Ρε Σ......", ειπα ξεροκαταπινοντας..

Ηρθε κι εκατσε πανω στα ποδια μου...οι ρωγες της ειχαν πεταχτει απο το διχτυ και πλεον μπορουσες να διακρινεις οτι αναμεσα στα ποδια της δεν υπηρχε καν διχτυ..

- "Δεν μπορουσα να σ αφησω χωρις δωρο τετοια μερα..", ειπε ενω εγω δεν μπορουσα να παρω τα ματια μου απο πανω της και δεν ηξερα τι να πω..

Ασυναισθητα χαιδευα τον κωλο της και σκεφτομουν τις ρωγες της στο στομα μου..Ειχα ζαλιστει απο ποτα και καυλα και δεν ηξερα τι ειναι σωστο και τι οχι..

- "Σημερα μπορεις να με κανεις οτι θελεις..χωρις να το σκεφτεις..και θα μεινει μεταξυ μας...", ειπε ξανα η Σ. γιατι καταλαβε οτι αν περιμενε απο μενα να μιλησω θα τη βγαζαμε στα μουγκα...

Ειχα κλεισει τα ματια και τη χαιδευα απαλα..δεν ειχα ορεξη να πω τιποτα...ηθελα να τη σκισω αλλα περνουσαν πολλες σκεψεις απο το μυαλο μου..

- "Ξερεις οτι δεν θα σε αφηνα ποτε ετσι...", μου ψιθυρισε ενω ειχε περασει το ενα της χερι στα μαλλια μου και με το αλλο ετριβε τον πουτσο μου πανω απο το παντελονι..

Επιασα τις βυζαρες της και με τα 2 χερια και ρουφηξα τις ρωγες της..πρωτα την αριστερη και μετα τη δεξια...οσο επρεπε για να σκληρυνουν ακομα περισσοτερο...Ειχε ριξει το κεφαλι της προς τα πισω κι απλως απολαμβανε το δαγκωμα και το πιπιλισμα στις ρωγες της...

Την πηρα απο το χερι και την πηγα στο δωματιο..ανοιξα ενα μικρο φως μονο γιατι ηθελα να την βλεπω..Την εβαλα στο κρεβατι στα 4 κι εσκισα λιγο ακομα το κορμακι της για να μπορω να γλειφω ανετα και τις 2 τρυπουλες της..Ηταν τοσο απαλες και ζεστες...το μουνακι της ειχε ηδη υγρα, αλλα ουτε κι αυτη φανταζοταν τι θα περνουσε...

Εφαγε το πρωτο χαστουκι αποτομα...αρκετα δυνατο και επιασε και καλα ωστε να ακουστει...κρατησα το κωλαρακι της ανοιχτο και εβαλα τη γλωσσα στο μουνακι της οσο πηγαινε..Την κρατησα λιγο και την κουνουσα μεσα της σαν να τη φιλαω...Χαμηλωνε τη μεση μουγγριζοντας για να τη νιωθει πιο βαθια...

Εβγαζα τη γλωσσα και την εσερνα πανω στις τρυπες της..δαγκωνα το ενα της κωλομαγουλο και στο αλλο ετρωγε το ενα χαστουκι πισω απο το αλλο..εσκουζε απο πονο και καυλα αλλα δεν μιλουσε κι αυτο με εφτιαχνε ακομα περισσοτερο...το καυλι μου πιεζε το τζην αλλα δεν ηθελα να το βγαλω..ηθελα να κρατηθω οσο πιο πολυ γινεται για να το θυμαται για καιρο...

Ανοιξα το συρταρι απο το κομοδινο και εβγαλα ενα δονητη 20αρη...η Σ. καθοταν στα 4 και απλα περιμενε...ειχε καυλωσει πολυ...

Xτυπησα απαλα το δονητη στο μουνακι της και ανοιγα απαλα την τρυπουλα της σιγα σιγα..Εφτυσα την κωλοτρυπιδα της και απλωσα το σαλιο με το δαχτυλο ενω εσπρωχνα τον πλαστικο πουτσο πιο βαθια μεσα της...Το μουνι της ηταν τοσο βρεγμενο και καυλωμενο που τον καταπινε....το δαχτυλο μου ειχε γλιστρησει στο κωλαρακι της και με το αλλο χερι της εβαζα το δονητη ολο και πιο βαθια, ολο και πιο δυνατα, ολο και πιο γρηγορα...

Για μια στιγμη τον εβγαλα απο μεσα της, σφαλιαρισα το μουνακι της δυνατα κι εχωσα το προσωπο μου αναμεσα στα ποδια της για να ρουφηξω την κλειτοριδα της...η Σ. πεταγοταν καθε τοσο απο τα χαστουκια κι απο την καυλα κι επρεπε να την ξαναστηνω μποστα μου οπως με βολευε..

Εσταζαν τα υγρα στα μπουτια της..τη γυρισα ανασκελα, ξαπλωσα διπλα της και της εβαλα 2 δαχτυλα στο μουνακι της που ειχε ανοιξει ενω το αριστερο μου χερι ηταν κατω απο το σβερκο της..

- "Θα χυσεις στα δαχτυλα μου πουτανακι...τωρα...", της ειπα και εχωσα τη γλωσσα μου στο στομα της....

Τη φιλουσα βαθια ενω τα δαχτυλα μου την εσκιζαν δυνατα και γρηγορα...Τραβηχτηκα λιγο, εφτυσα στο στομα της χαστουκιζοντας το μουνακι της και της ξαναχωσα δαχτυλα και γλωσσα ταυτοχρονα..Αρχισε να σπαρταραει και να χυνει..οι χυμοι της τρεχανε στα δαχτυλα μου και στην παλαμη μου..

- "Γαμησε με...σε παρακαλω....", μου ζητησε λαχανιασμενη με μισανοιχτα ματια και ξεκουμπωσα το τζην...υγρα ετρεχαν απο το καυλι μου..το μποξερακι ειχε γινει χαλια...

Εκατσε στην ακρη του κρεβατιου κι αρχισε να τον σκουπιζει με τη γλωσσα της..Tον εγλειφε μουγγριζοντας ενω με το αριστερο χερι χαιδευε το μουνακι της...Τον κοιτουσε συνεχεια, εβλεπες την καυλα στο βλεμμα της...αν μπορουσε θα τον ετρωγε..

Την επιασα και με τα 2 χερια απο το μαλλι και τον εσπρωξα βαθια στο λαρυγγι της..πηγε να πνιγει...ειχε παραλυσει και δακρυζε..Τον εβγαζα ισα ισα για να παρει ανασα και της τον ξαναχωνα βαθια μεχρι τ αρχιδια

- "Παιζε  το μουνι σου καριολα..θελω να σε βλεπω...", της ειπα ενω χτυπουσα τον πουτσο μου πανω στη γλωσσα της..

Υπακουσε..εβαζε δαχτυλο ανοιγοκλεινοντας τα μπουτακια της γιατι δεν μπορουσε να τα κρατησει σταθερα...με εφτυνε και με εγλειφε λυσσασμενα..ετριβε το προσωπο της πανω στο βρεγμενο καυλι μου οσο μπορουσε..ηθελε να το νιωθει παντου..

- "Θα χυσω ξανα", ειπε μεσα απο τα δοντια της ενω αρχισε να τριβεται πιο γρηγορα...

Της τραβηξα τα χερια και την εβαλα στα 4..Εφαγε 2 δυνατα χαστουκια και εχωσα τη γλωσσα μου στο μουνι της που ειχε πλημμυρισει...Τον ετριψα λιγο στα μουνοχειλα της και τον εσπρωξα αποτομα και δυνατα μεσα της...Ουρλιαξε..καιγαμε και οι 2...αρχισε να χυνει πανω στον πουτσο μου...ενιωσα τα υγρα της να λουζουν το καυλι μου και δεν αντεξα...ισα ισα τραβηχτηκα και αρχισα να χυνω τις τρυπουλες της ενω με το ενα χερι κρατουσα τον κωλο της σφιχτα για να καταλαβαινει οτι μεχρι και την τελευταια στιγμη ειναι το παιχνιδακι μου...

- "Σε κανα 2 μηνες εχω και γενεθλια...", της ψιθυρισα και επεσα διπλα της λιωμα..

[migratingcoconutsswallow]

Letters of the sea

Περσικος κολπος, 26.8.2020

Δεν περιμενα το ναυτικο επαγγελμα να μου αφηνε τοσο λιγο χρονο μεσα στη μερα για περισυλλογη και σκεψη. Πολλες δουλειες ειναι απαιτητικες αλλα η συγκεκριμενη απαιτει ενα επιπεδο συγκεντωσης το οποιο δεν εχω συναντησει ξανα.

Δεν παραπονιεμαι ομως, εχει και τα θετικα του. Μπορω πλεον να αποκρυσταλλωσω στο μυαλο μου πραγματα και προσωπα τα οποια μετρανε περισσοτερο για μενα. 

Αναμφιβολλα στο νου μου κυριαρχεις εσυ, σε ολες τις στιγμες της ημερας. Θα ηταν βεβαια αδικο προς την οικογενεια και τους φιλους μου να πω οτι μονοπωλεις τις σκεψεις μου, αλλα εισαι κυριαρχη. Ισως ακουστει χαζα μελοδραματικο αλλα μερικες φορες σε μια δυσκολη μερα νομιζω βλεπω τα ματια σου απο το φινιστρινι μου ή ακουω το γελιο σου αναμεσα στο ρυθμικο βροντο των μηχανων. 

Οπως και να εχει μου λειπεις και ξερω οτι αυτη η καριερα δεν αποτελει προσφορο εδαφος για σχεση, ‘’πρωτη βδομαδα και εχω ακομα σχεση’’ οπως ειπε και ο συναδελφος της γεφυρας, αλλα νιωθω διαφορετικα με εσενα και ισως να αρχισα να το καταλαβαινω τωρα στην αλλη ακρη της γης. Παντα το ηξερα μεσα μου θαρρω πως εισαι κατι παραπανω απο ενα απλο κοριτσι που μου αρεσει, ισως να το παραδεχομαι απλα αυτην την περιοδο, και το λατρευω που το ξεκαθαριζω αυτο με τον εαυτο μου, το λατρευω που το νιωθω με εσενα.

Το βραδυ ειναι πανεμορφα εδω και θα ηθελα πολυ να βλεπαμε μαζι απο τη βαρδιολα τα φωτα της Fujeira και των γυρω βαποριων, αγκαλιασμενοι και τρωγωντας μπισκοτα κατα προτιμιση. Ονειρα θερινης νυκτος εν μεσω της θαλασσης, ξερω, αλλα μεχρι να γυρισω θα ονειρευομαι πολυ νομιζω. 

[artandpoetryworld]

Μουχλιασμενες Κονσερβες

Να γραψω ποιηση να πω τι ;

Ποσο τρελαμενη ειμαι ; Μηπως να αναφερθω στις σαπιες σκεψεις μου;Να κανω λογο για το αγχος και τα ψυχοσωματικα.Τι ρε συ , τι απο ολα ;

Ξεδινω οταν μπαινω σε ρολους

Και τωρα αυτο κανω .. εχω πεισθει οτι ειμαι τυπισουλα απο ταινια κουλτουριαρα με το τετραδιακι της και τις σκεψουλες της

Ανοησιες

Ολα γυριζουν , κινουνται , παλλονται και εγω κολλημενη στους σαχλους οριζοντες που οικοδομησα για να μην βλεπω παραεξω

Διαβασμα , διαβασμα , διαβασμα και ξανα παλι

Με πολλες δοσεις ανασφαλειας

Μετα απο λιγο γυρναω στα της τεχνης ;

Ποιας τεχνης ρε ;

Αντε κανα δυο μουσικες, κανα γραπτο ετσι για να εχουμε να λεμε

Και φωτογραφιες, πολλες φωτογραφιες , εκει να δεις

Χτιζω πραγματικοτητες που φανταζομαι οτι μου ανηκουν

Δυο φιλτρα και η καταλληλη ατμοσφαιρα για εμπνευση

Ποσο ψευτικο;

Οχι οχι δεν ειναι ψευτικο

Ειμαι εγω

Καποια στιγμη να σταματησω να με υποτιμω

Τα καινουρια στα πα ;

Α ναι καινουρια ονειρα στο παρασκηνιο

Το χω δει οτι εκτος των αλλων θελω να γινω και ραδιφωνικη παραγωγος

Αχ ποσο θελω να διαλεγω μουσικες για να γαληνευουν οι ψυχες των ανθρωπων

Εισαι ο εαυτος μου ρε

Παλι στεκεις με το ιδιο ξεθωριασμενο βλεμμα στον καθρεφτη και με κοροιδευεις

Μεινε για λιγο σοβαρος

Οι αιθερες σου ταλανιζουν τους κατοικους του πεζοδρομιου της ψυχης μου

Σκιες των αναγκων μου αντηχουν στις επιθυμιες των φοβων μου

Και εσυ εκει στεκεις αταραχος και παρατηρεις

Ενας διανοητικος χαμος και μια προσπαθεια για καλλιτεχνικη εκφραση

Αδειοι τενεκεδες οι σκεψεις μας

Κανενα υγρο να δροσισει τις πληγες μας

Γαληνη ,

χωρις ρηξεις με σενα , τον ιδιο μου τον εαυτο

Κατανοεις ;

Πες μου κατανοεις ;

Εχω αναγκη να κατανοησεις

Αγαπησε με λιγο τοσα σου δινω

Χαλαρωσε τις κλωστες που κινουν τους συλλογισμους μου

Ανακωχη

Μια λυτρωση απο τα εγκατα της συνειδησης μου

Ειναι και το αλλο

Με το που παει να γεννηθει ωραια σκεψη μεσα μου και αποφασιζω να ακουμπησω το μολυβι και το χαρτι ,

Ολα χανονται

Ξαφνικα ;

Λες να μην υπηρχαν και ποτε;

Ψεδαισθησεις ;

Δεν ξερω

Κουραστηκα

Καλη σου Νυχτα εαυτε

[xarmo-luph]

Εμεις

Τις τελευταιες μερες αρχιζω και σκεφτομαι πολυ την σχεση μας. Αν ολα ειναι καλα, αν περναμε καλα ο ενας με τον αλλον και τα λοιπα. Ημασταν παντα ενα υποτονικο ζευγαρι. Ησυχο. Θυμιζαμε παραπανω φιλους που απλα τους αρεσε να αραζουν μαζι παρα ζευγαρι.

Δεν βγαιναμε πολυ.

Στην αρχη ημασταν τοσο ενθουσιασμενοι ο ενας με τον αλλον που απλα βρισκομασταν σε ενα σπιτι και δεν ξεκολλουσαμε.

Επειτα, ισως εγινε μια συνηθεια. Ξερεις, να αράζουμε στο σπιτι, να βλεπουμε ταινιες, να τρωμε μαλακιες, να φιλιομαστε ειτε πεταχτα ειτε απο αυτα τα πολυ εντονα φιλια που κανουν το σώμα σου να ανατριχιαζει. Οπως και να χει για μας το σπιτι ηταν ενα ιδανικο μέρος.

Η σχεση μας εχει περασει πολλα. Για δυο ατομα που γνωρίζονται μονο 10 μηνες και τα εχουν τους 8 απο αυτους έχουμε περασει πολλα. Παρεξηγησεις, ρουτίνα, μαλακιες που βγαιναν στην πορεια στην επιφανεια...καταστασεις που μας εφερναν παλι στο 0.

Ομως τα ξεπεράσαμε. Ποσες φορές νομισα οτι ξερεις αυτο ήταν. Αυτο θα μας χωρισει. Θα βγω απο την πορτα του σπιτιου και δε θα ξαναγυρίσω. Δε θα σε ξαναφιλησω. Δε θα ξανακοιμηθουμε αγκαλια. Δε θα ξανα αραξουμε μαζι. Δε θα ξαναδούμε ταινια μαζι. Δε θα ξαναγελασουμε μαζι. Θα σταματησουμε να λεμε μαλακιες. Να ακουμε μουσικη μαζι. Ή και να καθόμαστε απλα ησυχοι. Στον καναπε διπλα διπλα. Ο καθενας στον κοσμο του ωσπου καποιος να πει κατι και να ερθουμε ξανα στην πραγματικοτητα.

Δεν ειμαστε το ζευγαρι που θα πάει και θα κάνει ακραια πραγματα. Δε θα παμε μαζι για μια πεζοπορια. Δε θα παμε να εξερευνησουμε μια γειτονια. Δε θα κανουμε.. ξέρεις το διαφορετικο. Αυτο που κανουν τα ζευγαρια. Που βγαίνουν μαζι, κάνουν διαφορα πραγματα μαζι...που δενονται μεσα απο δραστηριότητες..

Το ιδανικο για εμας είναι το σπιτι και ισως και το λιμανι. Στο σπιτι να βλεπουμε ταινιες. Χαλαρά να αραζουμε. Να πινουμε και καμια μπυρα. Και οταν κουραστουμε να πηγαινουμε στο κρεβατι. Ειτε για να κοιμηθουμε ειτε για κατι παραπάνω.

Το λιμανι. Οι βολτες εκει περα. Χερι χερι. Η εσυ εχοντας το χερι σου γυρω απο τους ωμους μου και εγω γυρω απο τη μεση σου και απλα να περπαταμε. Να σχολιαζουμε τους περαστικούς..να με κοροιδευεις που ειμαι αδεξια και σκονταψα στο πεζοδρομιο..να θυμόμαστε βλακειες που διαβάσαμε στο ιντερνετ και να τα συζηταμε...η να μιλαμε για αναμνήσεις που εχουμε η για εμας.

Οταν μας σκεφτομαι λεω τι βαρετο ζευγαρι. Για καποιον που το διαβάζει ίσως να σκεφτεται το ιδιο. Οι φιλοι σου μπορει να λενε το ιδιο. Οι φιλοι μου επισης. Και ολοι οσοι μας ξερουν.

Καθομαι και λεω μηπως ειναι ολα για το σεξ; Ομως ειμαστε μαζί 8 μηνες και καναμε πρωτη φορα σεξ στον 7ο. Αν ηταν μόνο το σεξ...τι σκατα καναμε 7 μηνες;οχι οχι.

Παντα χαρακτηριζα τον εαυτο μου σπιτογατα. Μαρεσε να αραζω σπιτι ειτε μονη μου ειτε με φιλους και τωρα με σενα. Η ηρεμια που σου προσφερει το σπιτι. Η ελευθερια. Μαρεσε να καθομαι και να βλεπω τις σειρες μου, να διαβαζω τα βιβλια μου, να διαβαζω αρθρα, ειδήσεις...και δε βαριομουν. Απλα ετσι ειμαι. Δε λεω θα βγω. Ομως θα προτιμησω κατι χαλαρο.

Και εσυ εισαι σαν και μενα. Ισως λιγο παραπανω σπιτογατος απο μενα. Σαρεσει να αραζεις στο σπιτι σου. Στον καναπε σου, βλεποντας νετφλιξ, με το κλιματιστικο στο τερμα και με ντελιβερι.

Παρολο που απο αυτο το κειμενο φανταζεις βαρετος..για μενα εισαι απο τους πιο ενδιαφερον ανθρωπους. Έχεις περασει δυσκολίες αλλα δε το εβαλες κατω. Δε τις αφησες να σε αλλαξουν. Ακομα εισαι με το χαμογελο στα χειλη.

Εισαι ανασφαλής αλλα δεν το δείχνεις. Μπορει κάποιος που σε γνωρισει να σκεφτεί αυτος ειναι γεματος αυτοπεποιθηση...δε σε ξερει. Ολο ειναι μια μασκα. Βαθια μεσα σου οπως ολοι έχεις και συ ανασφαλειες. Και πόσο γουσταρω να τις καταστρεφω.

Εισαι αγχώδεις. Πολυ. Καθε φορά με ρωτας αν ειμαι καλά..αν κατι με πειραξε. Αγχωνεσαι για το αν ειμαστε ενταξει. Βέβαια μετα απο ολα αυτα που περασαμε εχει λογικη. Αν τυχει μια στραβή είσαι αυτος που θα αρχίσει να τρέμει. Και εγω θυμωνω που πανικοβαλλεσαι. Και εσυ θυμωνεις που θυμωνω. Αλλα μετα καταλαβαινω οτι απλα θες καποιον να σε χαλαρώσει. Και προσπαθώ αυτος ο καποιος να γινω εγω.

Επισης εχεις ενα απιστευτο γνωρισμα. Με διαβαζεις λες και ειμαι ανοιχτο βιβλίο. Λες και ειναι τοσο ευκολο να δεις μεσα στο μυαλό μου. Και μου κανει εντύπωση γιατί κανενας αλλος δεν μπόρεσε. Εχω μαθει να κρυβομαι τοσο καλα απο ολους αλλα απο σενα οχι και τοσο. Μπορει απλα να κάθομαι στον καναπε. Ουτε καν να μιλησω. Και τοτε απλα θα γυρισεις και θα με ρωτησεις τι εχω. Και απο τη μια με τρομοκρατει ποσο ευκολο ειναι να δεις μεσα μου αλλα απο την αλλη με συνεπαίρνει. Και αυτο γιατί 9 στις 10 φορες πεφτεις μεσα.

Αυτο που με εκνευρίζει περισσοτερο στη συμπεριφορα σου ειναι το οτι ορισμενες φορες κατεβαζεις ρολα. Ειναι απλα σα να ταξιδευεις σε αλλο κοσμο. Μπορει να προσπαθώ να σου μιλησω να ανοιξω κουβεντα και εσυ απλα να εισαι αλλου. Μπορει να σου πω κατι και να μη δωσεις και τοση σημασία. Και στην αρχη νομιζα οτι εφταιγα εγω. Ισως ελεγα να μην ειμαι τοσο ενδιαφερουσα. Οπως βλεπετε και εγω από ανασφαλειες δεν παω πισω. Αλλα στην πορεια κατάλαβα οτι απλα ετσι εισαι. Μπορει να βγουμε εξω με φιλους. Τη μια στιγμη να εισαι η ψυχη της παρεας και την αλλη να εισαι στο κινητο και να μη λες κουβεντα.

Μερικες φορες σκεφτομαι οτι η ρουτινα μας εχει καταβαλει. Οτι ειμαστε σε ενα φαυλο κυκλο και δε μπορουμε να ξεφύγουμε. Ουτε ο ενας απο τον αλλο αλλα ουτε και απο τη ρουτινα.

Ωρες ωρες βαριεμαι απιστευτα. Λεω σχεση ειναι αυτη; Τι κανουμε ακριβως; Βλεπουμε τη μια ταινια μετα την αλλη λεμε μαλακιες και κοιμομαστε μαζι.

Ομως στις δυο μερες που θα ειμαστε μαζι και θα καθομαστε μεσα η μια φορα που θα βγουμε μια βολτα θα είναι υπέροχη. Και ολες αυτες οι σκεψεις φεύγουν απο το μυαλο μου.

Σκέψεις οπ��ς οτι δεν ταιριαζουμε και γιαυτο είμαστε τοσο υποτονικοι. Ομως μετα απο τη μια βολτα που θα παμε τα ξεχναω.

Και ξερεις μπορει να σκεφτομαι ποσο βαριεμαι και να μπαινουν σκεψεις χωρισμού στο μυαλο μου...αλλα ειναι κατι μικρα πράγματα που κανεις και τα διαγράφουν ολα. Μπορεί εκει που καθομαστε απλα να παρεις το χερι μου και να το φιλησεις. Να περάσεις το χερι σου γυρω απο τους ωμους μου. Να φιλησεις τα μαλλια μου. Το μετωπο μου. Τον ωμο μου. Θα βαλεις τα ποδια μου πάνω σου. Αν χτυπησω το ποδι μου καπου επειδη δεν προσεχω θα το φιλησεις. Οταν κοιμόμαστε μεσα στον υπνο σου θα με παρεις αγκαλια. Μπορει να με φιλησεις. Θα μου πεις μια νυσταγμενη καλημέρα και θα με παρεις την πιο υπεροχη αγκαλια του κοσμου. Αυτην που τυλιγεις και τα δυο σου χερια γυρω μου σα να μη θες να φυγω.

Αυτην η αγκαλια διαγραφει οτι αρνητικο μπορει να σκεφτομαι για μας. Ξερεις γιατι; Γιατι σε αυτην την αγκαλια μα την παναγια νιωθω μια ζεστασια λες και ειμαι σπιτι. Μια ασφαλεια. Οτι τιποτα δε μπορεί να με αγγιξει. Και η μόνη σκεψη που εχω στο μυαλο μου εκεινη την στιγμη ειναι το ποσό πολυ σαγαπαω. Το ποσο θα μου ελειπε αυτο αν έφευγες απο τη ζωη μου. Πόσο τέλεια νιωθω εκει μεσα.

Ξερω ισως ακούγεται λιγο μελο. Και ξερετε δεν ειμαι καθολου γλυκαναλατη. Δεν ειμαι απο αυτους που λενε γλυκολογα και ειναι εκδηλωτικοι. Οποτε αυτα που λεω τα λεω απο καρδιας.

Και ξερω οτι ουτε και συ εισαι. Και ετσι ξερω οτι οτι κανεις, το κανεις και συ απο καρδιας. Σε σχεση με σενα δεν ειμαι καθολου εκδηλωτικη. Σπανια θα σου πω σαγαπαω. Οταν νιωθω οτι χρειάζεται να το ακούσεις. Σπανια θα πιασω εγω το χερι σου στο δρομο ή θα σε πάρω αγκαλια. Θα περιμενω παντα εσενα να το κάνεις. Δεν ξερω γιατί.

Πολλες φορες σκεφτηκα οτι εγω σαγαπαω περισσοτερο αποτι μαγαπας εσυ. Οτι νοιαζομαι παραπανω. Αλλα πλεον ειμαι σιγουρη οτι δεν ισχυει. Αρχιζω και πειθομαι οτι ισχυει το αντιθετο.

Μια απο τις χιλιες φορές που πήγαμε να χωρίσουμε ειδα κατι που δεν περίμενα να δω. Σε ειδα να κλαις. Με λυγμούς. Επειδη δεν ηθελες να τελειωσει. Επειδη δε μπορούσες να φανταστεις πως θα ειναι να μη με αγκαλιαζεις..να μη με φιλας..να μη με παιρνεις τηλεφωνο για να με ακουσεις οταν βαριέσαι...και εκει καταλαβα. Εσυ με αγαπας. Πολυ. Το εννοεις καθε φορα που το λες. Οσο και αν αμφεβαλλα μετα απο αυτα ημουν σιγουρη. Και δεν ξέρεις πόσο γεματη ενιωσα.

Ή οταν σε ειδα να βουρκωνεις σε μια αλλη κρισιμη φαση. Επειδή σου είπα ότι νιωθω χαλια. Και δε ηθελες να νιωθω ετσι. Στεναχωριοσουν για μενα.

Απλα μαγαπας.

Και το καταλαβαινω πλεον σε καθε τι μικρο που κάνεις. Δεν το κανεις απλα για να πεις ότι το εκανες. Το κάνεις γιατι το νιωθεις. Και το λατρεύω αυτο σε σενα.

Οσες άσχημες σκεψεις και αν περασουν απο το μυαλο μου δεν αναιρουν το γεγονος οτι σαγαπαω. Μπορει να ειναι λιγο το χρονικό διαστημα. Μπορεί εσείς που το διαβάζεται να λετε καλα ολα αυτα για μια σχεση 8 μηνων; Λεω αυτο που νιώθω. Νιωθω αγαπη για σενα. Οτι και αν κάνεις όπως και αν καταληξουμε δεν θα αλλαξει. Σαγαπαω. Απλα.

Ξερετε δεν καταλαβαίνεις πόσο ενας ανθρωπος εχει αλλαξει τη ζωη σου μεχρι να προσπαθήσεις να θυμηθεις πως ήταν πριν.

Εγω δε μπορω να θυμηθώ. Πως ηταν να μην κοιμαμαι μαζι σου. Να μην με παιρνεις αγκαλια. Να μη με φιλας. Να μην εισαι εκεί.

Οπως και δε μπορω να φανταστώ πως θα ειναι μετα. Και ούτε θέλω εδω που τα λέμε.

Κατι αλλο που σκεφτομαι ειναι οτι δε νιωθω εκατο τοις εκατο ανετα να σου πω τα πάντα για μενα. Ξέρεις να σου ανοιχτω. Από τη μια λεω μηπως αυτό κατι δειχνει για εμας; Αλλά μετά σκεφτομαι ποσο λιγο γνωριζομαστε. Και σε αυτο το λιγο πραγματα που δεν εχω πει σε κανεναν τα εχω πει σε σενα. Φαντασου αν περασει κιαλλος καιρος ποσο καλα θα με γνωριζεις.

Ειναι οχτω μηνες. Συγκριτικά με αλλες τεραστιες σχεσεις δεν ειναι τιποτα. Συγκριτικα με άλλες συναρπαστικες σχεσεις που κάνουν τα πάντα μαζι, περιπέτειες μαζι είμαστε βαρετοι. Συγκριτικα με σχεσεις που γνωριζουν τα πάντα ο ενας για τον αλλον ειμαστε λίγο μακριά.

Οχτω μηνες της ζωης μου με αλλαξαν πραγματικά. Με αλλαξες. Προς το καλο.

Παλεψες με τις ανασφαλειες μου. Με εβγαλες απο το καβούκι μου. Με εκανες να ανοιχτω οσο μπορουσα να ανοιχτω σε αυτο το διαστημα. Μου ανοιξες τα ματια σε πολλές καταστάσεις. Με συμβουλεψες. Με εκανες να καταλαβω οτι δεν ειμαι οσο έξυπνη πιστευα. Οτι παντα υπαρχουν περιθωρια για να μαθεις. Να εξελιχτεις.

Ωρες ωρες ορκιζομαι οτι θελω να σε χτυπησω. Να σε βρίσω. Να φύγω.

Αλλα μεσα μου ξερω. Εισαι ο πρωτος μου ερωτας. Και σαγαπαω περισσοτερο απ'οσο πιστευα οτι γινεται, είμαι τρελα ερωτευμένη μαζι σου. Τοσο που με φοβίζει. Δεν περίμενα ποτε κανενας να με κανει να νιωσω τοσο εντονα. Ομως ήρθες εσυ. Και το ανετρεψες ολο αυτο.

Μεσα στη ρουτινα μας, με κανεις να νιωθω ζωντανη.

Εχω περασει πολυ χρονο σε αυτό το σαιτ. Τοσο για να ξερω οτι αυτη η σχεση δεν ειναι σχεση του ταμπλερ. Ξερω επισης οτι τοσο το ταμπλερ οσο και οι ταινιες που βλέπαμε απο μικρα μας φτιάχνουν μια στρεβλή εικονα των σχεσεων. Δε γίνεται όλες να ειναι τελειες. Ρομαντικες. Συναρπαστικες. Δε λεω. Υπαρχουν και αυτες. Απλα εγω τοσο καιρο εψαχνα μια σχεση του ταμπλερ. Για αυτο εκανα ολες αυτες τις σκεψεις.

Ξερω ότι ειμαστε βαρετοι. Δεν εχουμε καμια σχεση με αυτα που προβάλλονται εδω μεσα. Και στην αρχη προσπαθουσα να μας αλλαξω αντι να μας αποδεχτω.

Ετσι ειναι τα πράγματα.

Και πλεον τα αποδεχτηκα.

Αγαπάω αυτο που ειμαι μαζι σου, σε αυτήν την υποτονικη, βαρετη σχεση..

[xehasmenesithakes]

Δεν τα παραταω απλα προκαλω τον εαυτο μου σε νεα επιπεδα και δυσκολευομαι και μου την σπαει που νιωθω χαμένη νοιωθω πως με τρομαζει η ζωη και φοβαμαι πως θα ζησω μιζερα και φοβαμαι οτι αναλωνομαι σε αυτη την σκέψη και απλα θα μεινω εκει αντι να κάνω κάτι για να την απομακρύνω.Και επισης με πνιγει η αδικια που βλεπω γυρω μου και που βιωνω.Και με τρομαζει και ο χρονος που τον νιωθω να τελειωνει και εχω πολλες φιλοδοξιες που φοβαμαι οτι βαζω τον πχ πολυ πανω και αν δεν το καταφερω θα μου φερει πολυ θλιψη αυτο.Και μου την σπαει που δεν πιστευω στον ερωτα οσο πιστευα.Και βλεπω τους ανθρωπους μου γυρω μου να δυσκολευονται και νιωθω ανυμπορηνα βοηθησω και με σκοτωνει αυτο.Και επισης νιωθω αδυναμος.Βιολογικα.Σαν να μαι πολυ ευαίσθητη σαν να σπαω σαν γυαλι.Φοβαμαι μη παθω κατι εντονα.Μην παθουν οι γυρω μου κατι.Ρε γενικα φρικαρω και συγχρονως γινονται τοσο σοβαρα πραγματα στην οικογενεια και στη ζωη μου και πρεπει βα τα διαχειριστω και απλα μου χει πεσει βαρυ.

Θα μπορουσα να χω γραψει εγω αυτο το ασκ σε καταλαβαινω δε καταλαβαινεις ποσ�� και γω φοβαμαι και εχω αυτη την ακορεστη δειψα γιαα κατι παραπανω παντα και δε ξερω καν τι ειναι αυτο το κατι και φοβαμαι μη πεθανω και το χρονο που περναει.Κιπ ιτ απ αυτο λεω στον εαυτο μου μαθε να απολαμβανεις πρωτα αυτο που βιωνεις και γενικα αυτο που λεω ειναι οτι μια πραξη ειναι πιο δυνατη απο χιλιες σκεψεις γιατι ειναι μια ιδεα που πηρε μορφη..προσπαθησε να μην αφηνεις το μυαλο σου να σε κρατα απραγη..κανε