#ενοχες

[orgismenh]

κι ήταν που πάντα μου ήταν τόσο φυσικό να παίζω ρόλους σ' αυτή τη ζωή που ίσως μια μέρα όταν πεθάνω πουν, να, πέρασε ένα σπουδαίο ταλέντο απ' τη ζωή μα όχι απ' το θέατρο.

# η ζωή που δεν έζησα

[nofuckinlabels]

.

Μου λειπεις

Για πρωτη φορα οχι απο ανασφαλεια

Δεν μου λείπεις γιατι ολα μεσα μου φωναζουν οτι δεν εισαι δικος μου

Πριν λιγες μερες σε βιωσα ξανα απο την αρχη

Σε ερωτευτηκα

Δεν μπορεσα να κοιμηθω εκεινο το βραδυ

Η απουσια σου ειναι επώδυνη ομως καθε φορα που δακρυζω, χαμογελαω ταυτοχρονα

Μου λειπει ο τροπος που χαμογελας, η μυρωδια σου, τα χρωματα που επαιρνε ο ουρανος το απογευμα οταν ησουν διπλα μου και ο τροπος που ακουγα την μουσικη οταν μιλούσαμε

Σου εγραψα πως ασυνείδητα μεγαλώνουμε μαζι

Αυτο το αορατο νημα μας κρατα μαζι

Για πρωτη φορα δεν φοβαμαι

Αληθεια για πρωτη φορα ξερω οτι θα πανε ολα καλα

Ομως δεν μπορω να περιμενω

Χρειαζομαι τα χερια σου στο προσωπο μου

Θα ηθελα να εχω την δυναμη να σε παρω τηλεφωνο και να σου πω οτι θελω να σε δω

Να εχεις ενδοιασμους στην αρχη και σταδιακα να σε απογυμνωσω απο τις ενοχες

Να σου δινω ενηλικα φιλια και να ξεχάσεις την υπαρξη του χρονου και της ροης του

Αληθεια αν ηταν στο χερι μου

Με καποιον τροπο θα περνουσαμε το καλοκαιρι μαζι

Και οταν ερχοταν ο χειμωνας θα τον αγκαλιαζα

Θα εβγαζα απο την ντουλα��α τις χνουδωτές κουβερτες και τα φουτερ που μου άφησες και θα αφηνα την νοσταλγια να με μεθυσει

Θα αποκοιμιομουν χαρουμενη με την θύμηση σου

Με ενα ιδανικο

[toshiro-shomashi]

παραιτηθηκε ο υπουργος προστασιας του πολιτη μιας και τον επιασαν ενοχες, επειδη (τον επιασαν που) εκανε διακοπες σε σκαφος, ενω καιγεται η μιση ελλαδα

[clevervoidgladiator]

Για τις στιγμες που με εκαψες

Για τις φορες που εκλαψα για σενα

Για τον πιο αδικο χωρισμο

Για τις μερες που ησουν μακρια μου

Για τις μερες που δεν καταλαβαιναμε ο ενας τον αλλον

Για τις στιγμες που αμφισβητισαμε ο ενας τον αλλον

Γιατι κανενα ναρκωτικο δεν μπορει να μου προσφερει την ηδονη που μου προσφερε το χαμογελο σου

Για τα λεπτα που χανομουν στο βλεμμα σου

Για τις μερες που το βλεμμα και η φωνη σου επαψαν να ειναι απαλα απεναντι μου

Γιατι φοβαμαι πως ο ερωτας που δεν προλαβαμε να σωσουμε θα ξεθωριασει, θα ξεχαστει

Γιατι νιωθω ενοχες που εφυγα και εσυ δεν θες να γυρισεις στο νησι

Γιατι ειναι τοσα ��υτα που θελω να σου πω μα δεν γνωριζω αν θες να ακουσεις

Δεν μετανιωνω που σε γνωρισα, που σε ερωτευτηκα , μετανιωνω που επετρεψα καποια λογια σου να με πληγωσουν

[xehasmenesithakes]

Είμαι σχετικά καινουρι@ εδω και κάτι βλέπω για χωρισμούς κλπ. και πόσο όμορφη ήταν η σχέση σας και μοναδική για σένα και απορώ με το γιατί. Ποιος θα ήταν ίσως ο λόγος που θα χώριζε δυο άτομα που συνδέθηκαν με τέτοιο τρόπο? Που ένοιωθαν έτσι μαζί..Που ήταν τόσο πνευματικοί...

Ζουσαμε το ονειρο 1 χρονο στην καραντινα εε εγω ειχα περασει αλλου,επρεπε να φυγω για σπουδες,νομιζω κανεις δεν ηταν υπερ των σχεσεων απο αποσταση,αλλα το προσπαθησαμε οσο μπορουσαμε.Ημουν αρκετα ανωριμος και εκεινη δεν ειχε κατανοηση δεν ειχαμε καλη επικοινωνια κρατησαμε την αποσταση σχεδον 1 χρονο.Αλλα ειχε γινει τοξικο για μενα και πιστευω και για αυτη.Εγω εκεινη την περιοδο ημουν στριμωγμενος οικονομικα και δεν μπορουσα να κατεβαινω οσο συχνα θελω οποτε μπορει να καναμε και 2 μηνες να βρεθουμε εκεινη δε μπορουσε να ανεβει γιατι ειχε απαιτητικη καθημερινοτητα.Εγω γενικα δεν ημουν του τσατ και το να μιλαμε προυποθεται να μαι πανω απο μια οθονη και μετα απο ενα σημειο με εκανε να νιωθω οτι με κραταει πισω.Και εκεινη απο την πλευρα της το ιδιο.Εγω γενικοτερα εκεινη την περιοδο επειη ειχα φυγει πολλα ατομα φιλοι μου απο την αθηνα ξερεις εγινε ενα ξεκαθαρισμα ποιοι μενουν ποιοι φευγουν και περα απο αυτο που με στεναχωρουσε ειχα και μια παιδικη μου φιλη που κυριολεκτικα ημασταν στα χειροτερα μας.Δεν το χα παρει ευκολα γενικα το οτι επρεπε να φυγω σε αλλους παει τελεια εγω ειχα δυσκολευτει ψυχολογικα αρκετα.Ε ολο αυτο νομιζω το φερνα και στη σχεση μου,ξερεις ημουν στα πολυ κατω μου προσπαθουσα να πιαστω απο παρεες στην πατρα απο τη σχολη.Δεν μπορουσα να ανταπεξελθω σε αυτα που ηθελε εκεινη απο μενα και ενιωθα απο την αλλη οτι δεν εμπαινε καθολου στη θεση μου να με καταλαβει.Μαλωναμε,παραλληλα εκεινη εμπαινε σε μια περιοδο στη ζωη της που για τον επομενο ενα χρονο ηξερα οτι δε μπορουσαμε να σπασουμε γιατι ηταβ σημαντικο να ειναι η ψυχολογικα σταθερη.Ε αρχισα να πνηγομαι στη σκεψη οτι αμα συνεχισει ετσι θα καταληξω να τη μισησω απο την αλλη τηβ αγάπουσα τοσο πολυ που δεν μπορουσα να σκεφτω να την αφησω.δεν ειμασταν καλα βγηκα ενα βραδυ σε ενα κλαμπ εγινε κατι εκει με ενα κοριτσι που ηξερα οτι της αρεσω,την επομενη μερα γυρνουσα στην αθηνα,θα εβλεπα την κοπελα μετα απο δυο μηνες.Ε την βλεπω,ξερεις οταν ημασταν κοντα ολα τα προβληματα π ειχανε εξαφανιζονταν,μολις την ειδα καθησαμε να μιλησουμε,εκει αρχισα να συνειδητοποιω τι της ειχα κανει.Δεν ειχα προλαβει να το επεξεργαστω,με ρωτησε ευθεως αν εγινε κατι,με διαβαζε ετσι και αλλιως ηξερε καθε εκφραση μ. Τι σημαινει.Της ειπα οτι δεν εγινε τιποτα κατευθειαν,δεν ξερω γιατι,απλα ενιωσα τοσο ασ��ημα,ηθελα να το επεξεργαστω για να δω πως θα το πω,αργοτερα την ιδια μερα εψαξε το κινητο μου,δεν ηταν κατι που θα εκανε εκεινη,φαινοταν οτι κατι ειχε συμβει.Ε τα χασε εκει με ρωτησε τι εγινε και νταξει της ειπα τα παντα.χωρισαμε.Ημουν χαλια και αυτη.Μεσα σε 3 μερες ειχε παει με εναν τυπο που δεν ειχα δει ποτε μου,αργοτερα εμαθα οτι μηνες τραβιοντουσαν μεταναπο μενα.Ημουν χαλια πραγματικα ειχα τοσες ενοχες και ειχα τοσο χαμηλη αυτοεκτιμηση ειχα αναγκη τη συγχωρεση της και με εναν τροπο να τη εχω στη ζωη μου εστω φιλικα ε νταξει εκεινη επειδη με ηξερε κιολας με χτυπησε σε ολα ολα τα αδυνατα μου σημεια.Γιναν διαφορα ασχημα κυριως απο μερους της γιατι εγω ημουν πολυ προσεκτικος τουλαχιστοβ να μην της προκαλεσω αλλο πονο.Οτι χειροτερο θα πορουσε να κανει ενα αρομο στη θεση της,ε τα κανε ολα.Ε δεν αξιζει θεωρω για αυτα που ειχαμε ζησει να κανουμε τοσο κακο π ενας στον αλλο.Μακαρι να μασταν και οι δυο πιο ωριμοι και να μην το καιγαμε ετσι.Ε και νταξει εγω το οτι εγω ρε φιλε ακομα και αν δεν εκανα τοσο ασχημα πραγματα οσο αυτη εγω εκανα το πρωτο κακο.Ξερεις μου πηρε παρα πολυ καιρο να συνφιλιωωθω με τον εαυτο μου αλλα ολο αυτο πιστευω οτι επειδη εφτασα πατο ε με ξαναεστησε απο την αρχη.Αν μπορουσα να μας απαλαξω απο αυτον το πονο θα το κανα,αλλα τοτε δεν ειχα την αναλογη ωριμοτητα.Πραγματικα το οτι πληγωσα ετσι εναν ατομο που αγαπουσα τοσο πολυ ηταν ισως το χειροτερο πραγμα π χω κανει στη ζωη μου.Το πληρωσα ομως.Και ολοι ειμαστε καλυτεροι απο τη χειροτερη μας πραξη,ετσι και γω.Παρα όλα τα σκατα αγαπιομαστε και το ξερουμε,και ειμαστε και οι δυο ανθρωποι που εχουμε ψηλα την εννοια της αγαπης παρολου που αποτυχαμε να σταθουμε στο υψος της.Πιστευω οτι και στους δυο μας αξιζει μια δευτερη ευκαιρια στην αγαπη ακομα και αν αυτη δεν ειναι μεταξυ μας.

[razakos]

15/5/2024- 10:45 pm

Σ'αγαπαω, σ'αγαπαω οσο δεν αγαπησα ποτε κανεναν και καμια.

Μου δινεις δυναμη να κανω κουραγιο μεσα στο χαος που εχω για θεα.

Καθε φορα που νιωθω οτι τα χανω εισαι εκει να με κρατας να μη λυγισω.

Μεσα απο τα ματια σου βλεπω οτι οντως με αγαπας και με νοιζεσαι.

Πλεον νιωθω ασφαλεια μονο οταν με εχεις αγκαλια, γινομαι ξανα παιδι ρε συ πως να στο εξηγησω.

Εισαι το μονο ατομο που μπορω να ειμαι 100% ανετος γιατι ξερω οτι δεν θα με κρινεις για τις μαλακιες που λεω αλλα αντιθετως θα γελασεις ή θα με κοροιδευεις για πλακα.

Σε ευχαριστω που εμεινες διπλα μου ενω εμαθες ολη μου την ασχημη πλευρα απο την αρχη.

Περασαν 5 μηνες που ειμαστε μαζι και περιπου 8 που σε ξερω, μπορω να πω με σιγουρια πλεον οτι ειναι η καλυτερη περιοδος της ζωης μου.

Με κανεις να ξεχνιεμαι τοσο πολυ, να μην σκεφτομαι τα ασχημα, με βοηθας να λυνω τις εσωτερικες μου ενοχες, τυψεις και ανασφαλειες.

Εισαι οτι καλυτερο μου εχει συμβει μακραν.

Σε αγαπαω μην το ξεχασεις ποτε.

@soupiarar 💕

[koeenoyokan]

Και περναω τον χρονο μου μοιράζοντας τα κομματια μου σε νεο κοσμο, κοσμο που δεν σε θυμιζει.

Κοσμο που αφηνω να με αγγιξει, τοσο οσο μου αρκει για να δω καθαρα πως δεν σου μοιαζει πουθενα. Και ετσι περναω νυχτες ξενέρωτες, μπλεγμένη σε σεντονια και χάδια δανίκα. Μα δε σε θυμιζει τιποτα, ξανα. Και οι ενοχες μου γι’αυτο γινονται θηλιά γυρω απο τον λαιμο.

Περναω τον χρονο μου ψάχνωντας να σε βρω σε πρόσωπα αλλοιωμένα και περιστασιακές ηδονές. Και οσο χάνομαι μεσα σε αυτες τις στιγμες, το μυαλο μου σε βρισκει ξανα. Σε καθε αυγή και καθε νυχτα που με βρισκει αποξενωμενη απο μενα.

Μα εισαι εκει και με κοιτας απο μια γωνια, ακριβως εκει που σε κρυβω παντα, ωστε να σου αφιερωνω καθε μου μικρη και μεγαλη ν��κη.

Και έτσι ζω μονο για σενα, αναπνέω μονο για σενα.

Μια φορα να σε αγγιζα για λιγο,μονο μια φορα και ας πεθαινα μετα.

(Υ.Γ πες μου απλα ωρα, μερα και μερος)

[missdevildoll]

μερικες μερες κλαιω τοσο πολυ που σοκαρομαι ανασκουμπονομαι  και ξαναθυμαμαι ποτε τους συγκινησε το δακρυ? ποτε ειδανε ματια ? ποτε ειδανε ψυχη? αραγε ειχανε ποτε την τυχη να αντικρυσουν καμια? πως γινεται να εισαι κοινος θνητος και να βαστας τετοια λαθη για την ζωη σου και οταν βαστας τοσες ζωες νεκρες να μην λυγιζεις μεσα σου πως γινεται να βγαινεις στην τηλεοραση ζοφερος και σοβαρος και να μην λυγας να μην τραβας τα μαλλια σου να μην τρελενεσαι να μην κανεις ��νω κατω τον κοσμακι να βρεις ποιος φταει για αυτο το λαθος πολιτικο κυβερνητικο ανθρωπινο ατυχημα ?με ποιο γλυκο να συνοδεψουμε την πικρα ποιο κουταλακι του γλυκου θα μας σταθει παλι στο λαρυγγι και δεν θα μπορουμε να πουμε λεξη τι να πουμε. τι αλλο να πουμε περα απο τα ατελειωτα δακρυα που ξεπηδανε σαν ενοχες δικιες σας κατευθειαν απο τα πλευρα σας μεσα μου και ξανα σαν ποταμι να ρεει ποιον να ποτισω πιο ξυλο? που δεν εφυγα εγω? γνωστη μου ? που εφυγαν οι αγνωστοι μου ? που δεν θα ξαναρθω πια ποτε στο αρχικο σταδιο ? οπως και αυτοι ? που θα προσποιηθω παλι οτι το παλευω και οτι προσπαθω? τι να προσπαθησω? να φυγω? να δουλεψω? να ζησω? να πεθανω? που να παω? μανα ειχα εγω? ποιον να γιαννω ποιον να παρω αγκαλια να τον φιλισω στο μετωπο ενω λυγιζει μονος του και να παω στο διπλανο που δεν αναπνεει με ποιον θα περνω ανασες σημερα και θα κυλανε τα δακρυα μου ποιον βοηθαω με αυτα ποιο χωμα αορατο ποτιζω? το δικο μου ? θελω να ρθω να σας βρω να κλαιω μαζι σας να ουρλιαξω μαζι σας να βγω μαζι σας να παρω εκδικιση μαζι σας αλλα ποτε δεν το εκανα.. ουτε για μενα ουτε για κανεναν. κλαιω σιωπηλα μπας και το δακρυ μου χορτασει καναν χαροντα

[upofainomenos]

• Να μαθω να βαζω ορια στους ανθρωπους, ανεξαρτητα το ποιοι ειναι. Γονεις, φιλοι χρονων

• Οπου νιωθω λιγος, να φευγω χωρις εξηγησεις, κλαματα και ενοχες

• Να αγαπησω τον εαυτο μου νωρις

• Να νιωθω χαρουμενος με αυτο που ειμαι, με αυτα που μου αρεσουν, να μην νιωθω ενοχες που ακομα μου αρεσουν «παιδικα» πραγματα οπως games, anime , comics, Lego κλπ

• Να μπουκετωσω τον βλακα που προσβαλλε την γυναικα μου μπροστα σε παρεα απλα για επειδη ζηλευε και ηθελε να νιωσει σημαντικος

• ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΝΕΙΡΑ

Αν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο και να συναντήσεις τον εαυτό σου και να του δώσεις μια συμβουλή.

Τι θα του έλεγες;

[poueisai]

Τις Κυριακές ξυπνάω νωρίς 

 ανοίγω το παράθυρό μου να μπει ήλιος 

και κάθομαι απέναντι στο κρεβάτι και περιμένω να δω, 

να δω τους περαστικούς που περνούν απέξω 

να διακρίνω μόνο τα μικρά τους κεφάλια, 

άλλοι με σκουφιά και άλλοι χωρίς, 

παιδάκια μικρά στις πλάτες των πατεράδων τους. 

Και εκείνο το δέντρο, εκείνο το δέντρο που ποτέ δεν έμαθα τι είναι 

Το βλέπω πότε να ανθίζει και πότε να μαραίνονται τα φύλλα του και να πέφτουν.

 Και η απέναντι φωνάζει στην μικρή Αναστασία να μπει μέσα

Και η διπλανή ζει με κατεβασμένα παντζούρια. 

Τα ανοίγει λίγο κάθε Τετάρτη, ίσα-ίσα να διακρίνονται οι κόκκινες κουρτίνες της.

 Όλα φαίνονται μικρά μέσα από το παράθυρο 

Και ίσως κάποια στιγμή, ίσως να εμφανιστείς εσύ, 

να διακρίνω το χαμόγελό σου ανάμεσα από τους ανθρώπους, τα παιδιά, το δέντρο, τους γείτονες 

Και έτσι, τελειώνει ο καφές μου.

 Εκείνοι συνεχίζουν την βόλτα τους και εγώ ξαναπέφτω για ύπνο. 

Η ώρα έχει πάει 5.30 το απόγευμα

 Έχει αρχίσει να νυχτώνει. Κλείνω βιαστικά τα παντζούρια μου προσέχοντας μην περάσει κανείς και με δει στο παράθυρο. 

Και καθώς πίνω την τρίτη κούπα καφέ σκέφτομαι τι κοινό έχει η ζωή με το παράθυρο.

Κλείνουμε τα παντζούρια μας όταν φοβόμαστε ότι θα εκτεθούμε, ότι θα φανεί το σπίτι μας, τα πράγματά μας ο εσωτερικός μας κόσμος. 

Και φοβόμαστε μην τυχόν τον δει κανείς και καταλάβει τις αδυναμίες μας 

και εισέλθει ως ξένος και φεύγοντας; μας ρημάξει. 

Φοβόμαστε να ανοιχτούμε. 

Να αφήσουμε τα παντζούρια του εαυτού μας ανοιχτά για να μην μας καταλάβουν.

 Αλλά ποιο το κόστος; το φως δεν μπαίνει πια.

 Δεν βλέπουμε τον ήλιο αλλά ούτε την βροχή

 Και σιγά σιγά μαθαίνουμε να ζούμε έτσι, μέσα από τις μικρές χαραμάδες του παντζουριού,

 που μας προσφέρουν ελάχιστο φως. 

Το σώμα μου συνεχίζει να βουλιάζει στο μαλακό στρώμα και οι σκέψεις μου αρχίζουν να βουταν στο δικό σου σώμα 

και τότε αρχίζουν τα αν και αν 

Αν ήμασταν πιάτα τότε θα ήμασταν γεμάτα με φαγητό 

και αν ήμασταν φαγητά θα ήμασταν σίγουρα το πιο χορταστικό και αγαπημένο φαγητό όλων 

 και αν, αν ζητούσαμε την αγάπη των άλλων τότε θα ήμασταν μπαλόνια γιατί όλοι αγαπάνε τα μπαλόνια.

 Και αν ήμασταν θηλαστικά θα ήμασταν δελφίνια γιατί όλοι χαίρονται όταν τα βλέπουν να κυνηγούν το πλοίο. 

και αν, αν λέω εγώ ήμασταν ταινία, θα ήμασταν μιούζικαλ για να χορεύουμε ρυθμικά,

 και αν ήμασταν ρούχα θα ήμασταν το πιο καλοκαιρινό, αεράτο και λουλουδάτο κόκκινο φόρεμα και θα μας συνόδευε ένα όμορφο ψάθινο καπέλο 

και αν  ήμασταν δέντρα θα ήμασταν τα πιο μικρά για να μας φροντίζουν και ίσως και να ήμασταν και τα πιο ψηλά για να βλέπουμε πιο μακριά και πιο πολλά 

και αν, αν ήμασταν αυτοκίνητα θα ήμασταν τα πιο αργά για να απολαμβάνουμε περισσότερο την διαδρομή 

αλλά θα είχαμε δυνατά ηχεία για να ακούμε δυνατά τα τραγούδια μας 

αν ήμασταν τραγούδι θα είχαμε σίγουρα ένα γιουκαλίλι, μια φυσαρμόνικα και ένα καχόν 

και από στίχους; Θα είχαμε την αγάπη μας και αν αυτό δεν αρκεί για να φτιαχτεί τραγούδι τότε θα μιλούσα εγώ για εσένα και εσύ για εμένα. 

και αν ήμασταν βιβλία θα είχαμε σίγουρα αίσιο τέλος γιατί δεν αρμόζει η απαισιοδοξία στις δικές μας σελίδες. 

και αν εγώ προσωπικά ήμουν κάποιος τότε θα ήμουν εσύ. εσύ;

[unbreakable-not]

Τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο - δ. κ.

Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή έτσι αφημένος σ’ ένα απόκοσμο παζάρι να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μη με φοβάσαι γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι Την ερημιά μου τη στοιχειώνουνε φωνές πονάει η μνήμη μου κι σκούζει σαν θηρίο και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ’ ενοχές για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν’ αγαπήσω και να χαθώ.

[arkasyl18120]

Μαύρος κόσμος.

Αθεράπευτα ρομαντική γιατί έχω ζήσει του εαυτού μου την καταστροφή. Άμυνες, δαίμονες, λάθη, τύψεις, ενοχές όλα αυτά στο ποτό που κατέβασα εχθές. Δεν θα πω ψέματα, έχω σκεφθεί πολλές φορές να με απαλλάξω, αλλά κάτι γίνεται πάντα στο τέλος και μου βγαίνει λάθος.

-Α.Π

[nofuckinlabels]

«Γυμνος δεν εισαι στο σεξ

Γυμνος εισαι οταν λες στον αλλον για ποιον λογο δεν κοιμηθηκες παλι χθες

Εισαι γυμνος οταν βλεπεις την διαθεση ενός μικρου παιδιου για ζωη

Και νιωθεις ενοχες που να νιωσεις δεν θες»

[fuck-your-worldd]

Μου λειπεις θελω να σε παρω τηλεφωνο να δω τι κανεις αυτο τον καιρο

Δεν νιωθω καλα μου λειπεις και εχουν σπασει κομματια μου οπως και τα δικα σου

Δεν βρησκω ε��διαφερον σε κανεναν

Σε κανεναν δεν εχω να δωσω τιποτα

Οτι εχει μεινει μεσα μου το κραταω για εσενα

Και αν ποτε δεν βρω την ευκαιρια να σου τα χαρισω θα μαραθουν μεσα μου οπως μαρενετε καθε τριανταφυλλο που τωρα ειναι κολλημενο στον τοιχο του δωματιο μου

Συναισθηματα που δεν μπορεσες να προσφερεις

Ειμαι εγω χωρις εσενα και αυτο ειναι τοσο ασχημα

Ειναι σαν πρωινος καφες χωρις τσιγαρο

Σαν μερη με θεα χωρις εναν ανθρωπο διπλα σου

Εισαι μακρυα μου σημερα και καθε τελευταιο σημερα και αληθεια δεν ξερω τι να κανω

Η ψυχη μου φωναζει θελω να σου πβ οτι σε αγαπαω και ολοι λενε οτι δεν πρεπει

Δεν ξερω τι λενε δεν ξερω τιποτα το μονο που ξερω ειναι οτι θελω να σε ξαναφιλησω και να ζησω ξανα τον ερωτα μας.

Συγγνωμη αλλα σε αγαπω.

Σε αγαπω.

Σε αγαπαω.

Γυρνα σε εμενα και ελα να τα ξεχασουμε ολα.

Να θυμηθω πως ειναι να σε ξανα χαιδευω.

Ρωτησε με ξανα αν θα με δεις αυριο και θα σ πω ξανα δεν ξερω και μετα να πατησω το πλει.

[nightstory]

Επήγα

Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ’ επήγα. Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές, μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν, επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα. Κ’ ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.

Καβάφης

[xehasmenesithakes]

Ποια είναι η γνώμη σου όταν κάποιος σε κοροϊδεύει χωρίς απαραίτητα να έχει κακή πρόθεση..

Έπιασα μια συμφοιτητρια μου να μου λέει ‘δεν βγαίνω καθόλου, δεν πάω καπου’ όταν της είχα προτείνει να κατέβει στη περιοχή μου καμία μέρα, ενώ έχω μια κοινή μας κοπέλα στο ινστα και βλέπω από στορυ που ανεβάζει ότι βγαίνουν 🙃

Για καποιο λογο εκεινο το ατομο δεν θελει να σου πει οκευ κομπλε αχρειαστα τα ψεμματα κανουν κακο και ξαφνικα δινουν κακη χροια σε ολη τη κατασταση.Κουλ εσυ οκευ,ας κανει οτι θελει,αν δε σου κανει η συμπεριφορα της κοβεις…για μενα αυτα ολα δεν χρειαζονται tryhardαρισμα.Αμα ο αλλος δεν θελει δεν μπορεις να τον κανεις ντε και σονυ να θελει..Αυτη τα ψεμματα τα λεει λογικα απο ενοχες,ας κανει οτι θελει κανε και συ οτι θελεις.Απλα για μενα μη μενεις με ατομα που δεν πετανε τη σκουφια τους για να κανουν παρεα μαζι σου..