#φοβαμαι

[i-cant-feel-a-damn-thingg]

σου λέει ψέματα

κι εσύ επιλέγεις να τα πιστέψεις

γιατί δεν ξέρεις τι πονάει πιο πολύ

να ζεις μέσα στο ψέμα

ή

να ζεις χωρίς εκείνη

[voluptasino]

Φοβαμαι.

Ποναω.

Παλευω.

Να ξεφυγω.

Απο τον εαυτό μου...

[daimonh2]

Αν σου πω ότι θα τρέξω,θα φύγω, όσο πιο μακριά γίνεται, θα έρθεις να με βρεις στην αλλη άκρη του κόσμου;

[oneiromaxitria]

πιάσε με από τη μέση,

και έλα να βγούμε παρέα από τα σκατα..

[cherryjuicegf]

anyway. no out of body experience will ever top listening to this live

[fuckermcfucker]

Με πειράζει και κλαίω για την όλη κατάσταση και για το πόσο καλά μπορούμε να ήμαστε και δεν ήμαστε , ως γκρουπ, και για το πόσο λυπάμαι που το ακούω και πόσο λυπάμαι μόνο που σκέφτομαι πόσο άσχημο πρέπει να είναι για αυτές , ή τέλος πάντως πόσο άσχημη είναι η κατάσταση , και δεν έχω και με κανέναν να το συζητήσω γιατί θέλω να το συζητήσω μαζί τους , αλλά δε μπορώ αν το συζητήσω μαζί τους χωρίς να πω τι μου έχει πει η άλλη και κυρίως χωρίς να μπλεχτω και να επηρεάσω μια κατάσταση , που δεν πρέπει αν επηρεαστεί από εμένα

Μακάρι να γίνομαι απλά δραματική

[portokali]

τι ειναι πιο μαργινααλ, να ξαναζεστανω τσαι που εχει κρυωσει ή να το πιω ετσι θερμοκρασια δωματίου;

[boulevard-of-broken-dreams6]

επίπεδο χαζομαρας: βγήκα από το σπίτι και άφησα ανοιχτή πόρτα, πήγα να χαιρετήσω τον ξάδερφό μου, η πόρτα έκλεισε και έμεινα απέξω ΑΛΛΑ δόξα το θεό που είχα αφήσει ανοιχτή μπαλκονόπορτα και σκαρφαλωσα στο μπαλκόνι που ευτυχώς και αυτο είναι χαμηλό και ξανά μπήκα σπίτι μου.

[whatifwekilledgodandwebothgirls]

.

[anenthusiasticteen]

Μου ειπες να γραψω για εμας

Σου απαντησα πως εχω πολλα να πω

Και τωρα πανω απο ενα χαρτι και δεν εχω να γραψω τίποτα

Γιατι δεν εχω να γραψω τιποτα?

Και τοτε θυμηθηκα

Γραφω μονο οταν ειμαι στις μαυρες μου

Γραφω οταν χανομαι στον εαυτο μου

Γραφω οταν πεφτουν οι τοιχοι να με πλακωσουν και οι σκεψεις να με φανε

Αλλα για εμας δεν εχω γραψω και πολλα

Γιατι εμεις ειμαστε οι καλες μου

Εμεις ειμαστε ο λογος που ξανα βρισκω τον εαυτο μου

Εμεις ειμαστε ο λογος που εχω δυναμη και οι τοιχοι δεν με εχουν συνθλίψει κι οι σκεψεις δεν με εχουν κατασπαραξει

Εμεις ειμαστε ο λογος που δεν φοβαμαι πια το σκοταδι

Εμεις ειμαστε ο λογος που δεν χρειαζεται πια να γραφω τοσο συχνα

[i-cant-feel-a-damn-thingg]

Φοβάστε κ εσείς να κάνετε μια ερώτηση γιατί ξέρετε ότι η απάντηση θα σας πληγώσει;

Και συνεχίζετε έτσι να ζείτε το παραμύθι στο μυαλό σας

Μόνοι σας

[upofainomenos]

«Τοσα χρονια φοβαμαι μην με μισησει οτι αγαπω»

Ελευθερο Πνευμα

[nofuckinlabels]

24/11

Σημερα πηγα στην συναυλια του ιρατους με την Σήλια. Απο τοτε που μας θυμασαι πηγαιναμε συνεχεια σε συναυλιες και ειχαμε εναν παιδικο ενθουσιασμό.

Ειναι παραξενο γιατι ακομα και την φιλια μου με την σηλια την φανταζομαι σε συναρτηση με την εντυπωση που ειχες εσυ για εμας. Σε φανταζομαι να το βρισκεις γλυκο, διαχρονικο. Ειναι κατι τοσο δικο μου και καιρο τωρα δυσκολευομαι να ξεχωρισω το μυαλο μου καθαυτο απο τις σκεψεις που παραγει για εσενα. Μια παραδοξη αυτενεργεια που μου προκαλει ναυτια.

Ξεφυγα

Σημερα ηξερα πως θα ακουσω τα τραγουδια που ακουσα για πρωτη φορα το 2020. Τοτε αρχισα να θυμαμαι τις σκεψεις μου. Τοτε το παρον ευθυγραμμιστηκε με το παρελθον γιατι κατι επρεπε να κρατησω στα χερια μου απο την ληθη.

Θα σου ακουστει χαζο αλλα καποιες στιγμες ενιωθα πως τα ακουω πρωτη φορα. Πως ειμαι στο δωματιο μου και βιωνω απο την αρχη τον καθε στιχο.

Οπως συμβαινει ομως αλλωστε με ολες τις ιθακες δεν ηταν ιδια μετα απο τεσσερα χρονια

Ειχα προλαβει να ερωτευτω να αγαπησω να πληγωθω και να σε αγαπησω ξανα απο την αρχη μεσα απο την αποδοχη της απουσιας σου.

«Οι πλεον ακαταλληλοι ανθρωποι ο ενας για τον αλλον δεν αμφιβάλω ποσο μαλλον οταν ξερω πως τα θελω μας θα γινουν τρυπα στην πλατη του αλλου τοσα χρονια αλληλοπληγωνομαστε σαν να μισιόμαστε. Σαγαπαω . Και το νιωθω καθε γαμημενη φορα που στα ματια σου κοιταω και σταρχιδια μου αν γλυκαναλατος γινομαι εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Και ξερω πως θα χαθουμε ξερω τι σημαινει το θα δουμε αφυσικη χημεια ειναι αφυσικο στην φυση αυτη να κρατηθουμε και μολις βρεθουμε απο την αρχη να συστηθουμε»

«Δεν εχω ταυτοτητα αν δεν ειμαι μαζι σου»

Η αληθεια ειναι πως οταν ακουσα αυτους τους στιχους σκεφτηκα πως αληθεια ειμαστε φτιαγμενοι ολοι απο το ιδιο υλικο.

Πως ολες οι ιστοριες αγάπης ανακυκλωνονται και για αυτο τελικα με γοητευε παντα τοσο η τεχνη

Αεναα ισως ατελεσφορα θα ψαχνω τα κοινα σημεια τομης εκεινης της αρχεγονης ανακυκλωσης. Εκεινης που με πειθει οτι καποια χημικά στον εγκεφαλο μου εχουν την δυναμη να πλασουν θεοτητες

Φοβαμαι τοσο πολυ πως τα θελω μας θα γινουν πληγες. Φοβαμαι να το εκφρασω γιατι οι λεξεις δεν ειναι θνητες με τον τροπο που ειναι το μυαλο μου. Οι λεξεις ειναι θνητες και εν δυναμει αθανατες. Φοβαμαι.

Εχουμε πληγωσει ο ενας τον αλλον αθελα μας και συνεχιζουμε γιατι οταν δεν βρισκεσαι εκει που θες ολα πονανε. Ακαριαία αφου πισω τον εαυτο μου πως σε μισω , σε αγαπαω. Εισαι ο μονος ανθρωπος που εχει αυτην την επιρροη πανω μου και ενιοτε με εκπλήσσει. Με εκπλήσσει γιατί οσα δεν εκαναν οι γονεις μου θελω να τα κανω εγω με εσενα.

Αληθεια εισαι η πρωτη μου σκεψη οταν ξυπναω. Δεν υπαρχει μερα που δεν περιμενα το ονομα σου να εμφανιστει στην οθονη μου ακομα και να μην μιλουσαμε.

Οτιδηποτε ειναι αντικειμενο ποθου στο μυαλο μας, ειναι ευθραυστο. Τα θαυματα ειναι στιγμιαία και τοσο μα τοσο λευκα για αυτον τον κοσμο.

Ξερω πως η νεμεσις του ερωτα μου ηταν να σε χασω και ξερω πως δεν μπορω να σε χασω ποτε αφου σε καποιο σημειο του χωροχρόνου ημουν στην αγκαλια σου.

Θελω να ξερεις πως το πανεπιστημιο ηταν για εμενα η σ��ματοποιηση πολλων παιδικων ονειρων που παλευαν να γινουν ενηλικη πραγματικοτητα. Γνωρισα τοσα καινουργια ατομα και παντα με επιανα να ακουω το ονομα σου απο τα χειλη μου. Ειναι σαν να δυσκολευομαι να με ορισω χωρις να μιλησω για εσενα. Για την υπαρξη σου στην ζωη μου.

[cherryjuicegf]

επεσε το πουσι αποβραδις το καραβοφαναρο χαμενο κι εφτασες χωρις να σε προσμενω μες στην τιμονιερα να με δεις κατασπρα φορας κι εχεις βραχει πλεκω σαλαμαστρα τα μαλλια σου κατω στα νερα του πορτ πεγκασου βρεχει παντα τετοιαν επο��η μας παραμονευει ο θερμαστης με τα δυο του ποδια στις καδενες μην κοιτας ποτε σου τις αντεννες με την τρικυμια θα ζαλιστεις βλαστημα ο λοστρομος τον καιρο ειναι αλαργα τοσο η τοκοπιλλα απ' το να φοβαμαι και να καρτερω καλλιο περισκοπιο και τορπιλα φυγε! εσε σου πρεπει στερεα γη ηρθες να με δεις κι ομως δε μ' ειδες εχω απ' τα μεσανυχτα πνιγει χιλια μιλια περα απ' τις εβριδες

[xehasmenesithakes]

Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;

Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..

Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.

Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…

Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.

Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.

Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.

Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.

Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.

Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;

Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.

Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειναι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;

…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…

Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..

Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου

Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;

Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι

Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο

Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα

Θελω να ��ωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.

Αλλα θα καταπιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;

Πολυ πεζος δεν εγινα;

Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.

Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.

[alexdrim]

ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΤΕΙΧΟΥ

Βαζω τα αυτια μου κοντα στα δικα σου και ακουω την θαλασσα

Το σκουλαρικι στα χειλι σου ποτε δεν με ενοχλησε γιατι παντα σκεφτομουν το μεσα

Θα σου γραψω γραμμα αμα μπεις για να εξομολογηθω γιατι φοβαμαι πολύ το ΑΚ

Πριν το σημειο χασης δεν με νοιαζει γιατι δεν αξιζω

Ναι ειμαι κοριτσακι του μπαμπα γιαυτο και πληγωμένο

Κατω απ τα μεγαλα μπουφαν νιωθω ζεστασια και στα σκαλια σου κάθε βραδυ θα μπορουσα να καθομαι να κλαιω

Το κανω ουτως η αλλως οπου βρω

Κάθε τριπ που ζουμε μαζι το αξιολογω και η εικονα παρμενει η ιδια

Εγω στο καθισμα διπλα σου με λυγους και χαμενη

Τα μαγουλα μου δεν ηεξερα ότι ηταν η αδυναμια σου

Όπως και του μπαμπα μου.

Μου λειπει η αισθηση του γλειμενου από σενα και ας κολλαω

Άλλο ένα ένα ταξιδι απ τα πολλα

Ιδια μοτιβα με μετρια καυλα αρκουν για να με εθισουν